Sunday, December 19, 2010

အစက သိခွင့်ရမယ်ဆိုရင် (စ/ဆုံး)

အစက သိခွင့်ရမယ်ဆိုရင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန်

အိမ်ထောင်ကျပြီး နယ်ကို ပြောင်းသွားသော သူငယ်ချင်း ဇင်မာက ကျမကို အလည်ခေါ်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ပါပြီ။ ကျမက ကျောင်းဆရာမ အလုပ်ကတဖက်၊ အိမ်က လင်သားဖြစ်သူ ကိုဝင်းမောင်ရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေနဲ့ ဘယ်မှ မရောက်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ သားသမီးမမွေးသေးပေမယ့် လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ ကျမတို့ အိမ်ထောင်စုမှာပင် အိမ်ထောင်တာဝန်တွေ ထိန်းသိမ်းရတာ များပြားလှပါတယ်ရှင်။

ကျမရဲ့ သူငယ်ချင်း ဇင်မာနဲ့ သူ့ယောက်ျား ကိုမင်းတို့က မနှစ်ကတည်းက အိမ်ထောင်ကျပြီး နယ်ကိုပြောင်းသွားကြတာပါ။ သူတို့ပြောင်းသွားပြီး အတော်ကြာမှ ကျမတို့ လင်မယားက အိမ်ထောင် ကျခဲ့တာဖြစ်ပြီး ကျမတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ (၆) လတောင် ရှိခဲ့ပါပြီ။

ဒီနှစ်နွေရာသီ ကျောင်းမပိတ်မှီ တစ်လလောက်မှာပဲ ကျမရဲ့ ယောက်ျားက ဖောင်ကြီးသင်တန်းသွားတက်ရပါတယ်။ သင်တန်းက (၄) လကြာမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ သူ သင်တန်းသွားပြီး တစ်လကျော်လောက် ကြာတဲ့အခါမှာ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်ကို ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း အိမ်မှာ တစ် ယောက်ထဲ ဖြစ်နေတာကြောင့် ပျင်းပျင်းရိရိနဲ့ ရှိနေရတဲ့အချိန်မှာပဲ သူငယ်ချင်း ဇင်မာဆီက သာကြောင်း မာကြောင်းနဲ့ အလည်လာဖို့ခေါ်ထားတဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ရေးနေကြစာ ရောက်လာပါတယ်။ ဒီမှာတင် ကျမလည်း စိတ်ကူးရပြီး ဇင်မာတို့နေတဲ့ မကွေးမြို့ကို ရောက်ခဲ့ရပါတယ်ရှင်။

ဇင်မာရယ်၊ ကျမ နုနုခင်ရယ်ဟာ ငယ်စဉ်ကလေးဘဝကတည်းက သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ညီအစ်မရင်းချာကဲ့သို့ ခင်မင်သူတွေလည်း ဖြစ်ကြပါတယ်။ ကျမ ရောက်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးဟာ ဖော်ဖော်ရွေရွေနဲ့ ကျမကို ဟိုတုန်းကလိုပဲ ခင်ခင်မင်မင် ဆီးကြို ဆက်ဆံခဲ့ကြပါတယ်။ ဇင်မာရဲ့ ယောက်ျား ကိုမင်းက ကျမနဲ့ အရင်ကတည်းက ဇင်မာနဲ့ မရမှီကတည်းက ကျမကလည်း ဇင်မာရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်လေတော့ သူက ဇင်မာဆီလာ ဇင်မာနဲ့တွဲဆိုတော့ ကျမနဲ့လည်း ခင်မင်မိနေကြသူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

ဇင်မာရဲ့ယောက်ျား ကိုမင်းက အသက်(၂၈)နှစ်လောက် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ကျမနဲ့ ဇင်မာတို့ထက် အသက် (၄)(၅) နှစ်လောက် ကြီးပါတယ်။ သဘောသကာရကောင်းသူ ဖြစ်ပေတော့ ကျမဟာ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ သူတို့လင်မယားအိမ်မှာ လာပြီး အပန်းဖြေအနားယူသလိုမျိုး သက်တောင့်သက် သာနဲ့ ချမ်းမြေ့စရာ ဖြစ်လှပါတယ်ရှင်။

........................................................................................

ဇင်မာတို့အိမ်ကို ကျမ နုနုခင် ရောက်နေတာ တစ်ပတ်တောင် ရှိသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ သူတို့လင်မယားဟာ ကိစ္စတစ်ခုရှိလို့ ညနေစာ စားပြီးတဲ့အချိန် မိုးချုပ်ခါစမှာပဲ အပြင်ကို ထွက်သွားခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့မှာ သော့ပိုတစ်ချောင်း ပါသွားတာကြောင့် ညအိပ်ချိန်ကျမှ ပြန်မရောက်ရင် အိပ်နှင့်ဖို့ ကျမကို မှာသွားခဲ့ပါတယ်။

အဲဒါနဲ့ ကျမလည်း အိမ်မှာ ချောင်လည်ချောင်ပတ်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေရာကနေ ည(၉)နာရီကျော် လောက်ထိ သူတို့ လင်မယားက အိမ်ကို ပြန်ရောက်မလာတော့ ကျမလည်း ကျမအတွက် ပေးထားတဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ နွေရာသီ လည်းဖြစ် မကွေးမြို့ရဲ့ အပူချိန်ကလည်း မနည်းလေတော့ ကျမဟာ အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပြီး ထဘီလေးတစ်ထည်သာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ် မှာ ရင်လျှားပြီး ကျမဟာ အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲချပြီး အိပ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ လှဲနေရင်းကနေ ကျမဟာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားရပါတယ်။ အိပ်ပျော်တော့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျမနဲ့ ကျမယောက်ျား ကိုဝင်းမောင်တို့ဟာ နည်းလမ်းမျိုးစုံနဲ့ ကာမစပ်ယှက်ကြတယ်လို့ အိပ်မက်မက်ပါတယ်။ ကျမတို့နှစ်ယောက် လိုးကြတဲ့ နည်းလမ်းတွေကလည်း အစုံပါပဲ။ လိုးဖူးခဲ့ကြတဲ့ နည်းလမ်းတွေအပြင် မလိုးဖူးသေးပေမယ့် ကြားဖူးနားဝ ရှိထားတဲ့ နည်းလမ်းတွေနဲ့ပါ အိပ်မက်ထဲမှာ လိုးနေခဲ့ကြပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမယောက်ျားရဲ့ လီးကြီးဟာလည်း အပြင်မှာထက် အိပ်မက်ထဲမှာ (၂) ဆလောက် ကြီးနေပါတယ်။ ခံလို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ အရသာသိပ်ရှိတာပဲ။

ဒီလို အိပ်မက်မက်ပြီး အရသာတွေ့နေရာကနေ ကျမဟာ ဖြတ်ဆိုလန့်နိုးလာတော့ ကျမရဲ့ အပေါ်မှာ လူတစ်ယောက်တက်ခွပြီး လိုးနေပါရောလား….။ ရုတ်တရက်တော့ ကျမဟာ အိပ်မက်ဆက်ပြီး မက်နေတယ်လို့တောင် ထင်မိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ အိပ်မက်မဟုတ်ဘဲ တကယ် တက်လိုးတာခံနေရမှန်း သိလိုက်တော့ ကျမက ရုန်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မရပါဘူး။

“ ဘယ်သူလဲ…..ဖယ်…..ဖယ်….”

“ ငါပါဟ….နုနုခင် ကလဲ….”

ဟင်….. ဒါ ဇင်မာယောက်ျား ကိုမင်းရဲ့ အသံပါလား…..။ ကျမလည်း သေသေချာချာကြည့်လိုက်တော့ မီးမလင်းပေမယ့် လရောင်က ပြတင်းပေါက်က ဝင်နေတော့ ကျမရဲ့အပေါ်မှာ ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ တက်လိုးနေတဲ့ ကိုမင်းကို မြင်ရပါတော့တယ်။

“ ဟာ…. အစ်ကို….. ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ….. မကောင်းပါဘူးရှင်….. ဖယ်ပါ…..”

“ ငါ…. အိမ်ပြန်လာပြီး အိမ်ထဲရောက်တော့ နင်များ အိပ်နေပြီလားလို့ အခန်းတံခါးကို အသာလှပ်ကြည့်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ နင့်ကို တွေ့ရတယ်….။ ရင်လျှားထားတဲ့ ထဘီကပြေပြီး နို့အုံအိအိဝင်းဝင်းကြီးတွေ၊ ပေါင်တံတုတ်တုတ် ဖြိုးဖြိုးကြီးတွေ၊ ဖင်ဆုံကားကား အိအိကြီးတွေကို လရောင်နဲ့ ဖြူဖွေးနေတာ တွေ့ရတော့ ငါလည်း စိတ်အရမ်းထလာပြီး ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တာကြောင့် တက်လုပ်တာပါ နုနုခင်ရာ….။ တောင်းပန်ပါတယ်…. စိတ်မဆိုးပါနဲ့…..”

ကိုမင်းက တောင်းပန်စကား ပြောပါတယ်။ ပြောပုံက အဝတ်အစား မလုံမလဲနဲ့ အိပ်နေမိတဲ့ ကျမရဲ့ အပြစ်ပဲ ဖြစ်နေပုံရပါတယ်။ ကိုမင်းက တောင်းပန်စကားသာ ပြောနေတာ စိတ်မဆိုးဖို့သာ ပြောနေတာ လူကတော့ ကျမအပေါ်က မဆင်းသေးဘူး။ တက်ခွနေတုန်းပဲ။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကျမ စောက်ပတ်ထဲမှာ တပ်ရက်သားကြီးပဲ။ ဆွဲမချွတ်ဘူး။ ဒီထက်ပိုဆိုးတာက တောင်းပန်စကားပြောရင်းနဲ့ ဖင်တလှုပ်လှုပ်နဲ့ လုပ်နေတယ်။ သူ့လီးကလည်း ကျမ အဖုတ်ထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ညောင့်လိုးလေး လိုးနေတဲ့သဘောပေါ့။

ပြီးတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျမနို့အုံနှစ်ခုပေါ် အုပ်ကိုင်ထားတယ်။ နို့ကို နယ်တယ်။ နို့သီးကို ပွတ်တယ်။ ကျမ အအိပ်ကြမ်းလို့ပဲ ပြေကျနေတာလား။ သူကပဲ ဆွဲချွတ်ချထားတာလား မသိဘူး။ ကျမ ရင်လျှားထားတဲ့ ထဘီက ကိုယ်ပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျမဟာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်လို့….။

ကျမရဲ့ အပေါ်ကနေ တက်ခွပြီး လိုးညောင့်နေတဲ့ ကိုမင်းရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း အဝတ်အစားတွေ တစ်ခုမှ မရှိဘူး… ဝတ်လစ်စလစ်ကြီး။ သူ အခုလို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် တက်လိုးနေတာထောက်ရင် ဇင်မာလည်း ပြန်ရောက်ပုံ မပေါ်သေးဘူး။ အိမ်ထဲမှာ ကိုမင်းနဲ့ ကျမ နှစ်ယောက်ထဲပဲဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။

ကျမကလည်း ကျမပါပဲ။ စောစောက အိပ်ပျော်နေလို့ မသိဘဲ ခံနေရတာ ထားပါတော့။ အခု အိပ်ယာက လန့်နိုးပြီး ကိုမင်း တက်လိုးတာခံရမှန်း သိပေမယ့် သူ့ကို ကန်ချမပစ်မိဘူး။ ရုန်းဖယ်မထွက်မိဘူး။ စောစောက အိပ်မက်ထဲမှာ အလိုးခံရတာတွေ မက်ပြီး တက်နေတဲ့ ရမ္မက်အရှိန်နဲ့ အခု ကိုမင်း တက်ခွညောင့်လိုး နေတာကိုပါ ဆက်ပြီး အရသာတွေ့နေပြီလေ။

ကိုမင်းကလည်း လူ ‘ အ ’ မှ မဟုတ်တာ။ ကျမ ဘယ်လိုအခြေအနေ ရှိတယ်ဆိုတာ အကဲခတ်မိတာပေါ့….။ ဟော…. ကြည့်…. အသာညောင့်ပြီး လိုးပေးနေရင်းက လီးကို ကျွတ်လုလုထိထုတ်ပြီး တအိအိနဲ့လီးကို အရင်းထိအောင် အသာလေး ထိုးသွင်းတာမျိုး လုပ်ပါပြီ….။ ကျမကို စမ်းတာလေ။ ကျမ ရုန်းထွက်ရင် အလွယ်လေး။ လီးကို ကျွတ်လုလု ဆွဲထုတ်ထားတဲ့ အချိန်မှာ အသာကော့တင် ရုန်းဖယ်ပြီး ဖယ်ရမ်း ရုန်းထွက်သွားရုံပဲ လီးလည်း ကျွတ်ထွက်မယ်…. ကျမလည်း လွတ်မယ်။

ကျမက ရမ္မက်ရှိန်တွေ တက်နေပြီမို့ ဖင်ကို ခါရမ်းပြီး ရုန်းမထွက်တဲ့အပြင် ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ သူ့လီး ကျွတ်ထွက်မသွားအောင်တောင် ကျမက တင်ပါးကို အလိုက်သင့် မသိမသာလေး ခပ်ကော့ကော့ လုပ်ပေးမိပါတယ်။ ဒီလိုလီးကို ကျွတ်လုတဲ့အထိ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အသာတဖြေးဖြေးလေး အဆုံးတိုင် တအိအိနဲ့ ထိုးသွင်းတဲ့အခါ သူ့လီး အရှည်ကိုလည်း ကျမဟာ ထိတွေ့ ခန့်မှန်းနိုင်တယ်။ ကျမကို အမြဲလိုးနေတဲ့ ကျမရဲ့ယောက်ျား လီးထက်လည်း ပိုရှည် ပါတယ်ရှင်။

ကျမ မှန်းကြည့်ရတာ မရှိဘူးဆို ကိုမင်းရဲ့လီးဟာ အနည်းဆုံး (၈) လက်မတော့ ကျော်မယ်။ အလုံးကလည်း ကျမယောက်ျားလီးထက် ပိုတုတ်တယ်။ ကျမယောက်ျားလီးနဲ့လိုးရင် ရှောရှောရှူရှူဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းဟာ သူ့လီးနဲ့ကျတော့ ကြပ်ညှပ်ပြီး ဖြစ်နေပါတယ်။ သူ့လီးကြီးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သပ်တစ်ချောင်း ရိုက်သွင်းထားတာမျိုး အပြည့်အသိပ်နဲ့ ကြပ်နေတာပါပဲ။

ကိုမင်းက အသာလေး ညှောင့်နေရင်းက ကျမရဲ့ နို့ သီး တစ်ဖက်ကို ကုန်းပြီးစို့ပေးတယ်။ ကျန်တဲ့ နို့သီး တစ်ဖက်ကိုတော့ ခပ်နာနာလေး ဆွဲဆိတ်တယ်။

“ အို….”

ကျမ ပါးစပ်က ညီးသံလေး ယောင်ယမ်းပြီး အထွက်မှာ ကိုမင်းဟာ ဆတ်ကနဲ တစ်ချက်ဆောင့်လိုးပြီး သွင်းလိုက်တယ်။ ထိလိုက်တဲ့ ဆောင့်ချက်ရှင်…..။ ကျမဖြင့် အသဲကို ခိုက်သွားတာပဲ….။

“ အမလေး အစ်ကိုရဲ့…. အား….”

ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး။ ကျမဟာ ပါးစပ်က အော်ဟစ်ရေရွတ်ရင်း ကိုမင်းရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ တအားသိုင်းဖက်လိုက်မိပါတယ်။ ကျမရဲ့ အပြုအမူဟာ သူ့ကို သဘောရှိ လိုးပါတော့လို့ ခွင့်ပြုလိုက်သလိုများ ဖြစ်သွားသလား မသိပါဘူး။ ကိုမင်းဟာ စောစောကလို ခပ်ဖြေးဖြေး ခပ်သာသာ ညောင့်ပြီး လိုးပေးမနေတော့ပဲ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ပြီး လိုးပါလေတော့တယ်။ တကယ့်ကို အလိုးကောင်းတဲ့ လူပဲရှင်။

ကျမဟာ အပျိုစင် မဟုတ်ပါဘူး။ အိမ်ထောင်သည် တစ်ယောက်ပါ။ လီးအကြောင်းကိုလည်း အတော်သိနေပြီ။ ဒါပေမယ့် အခု ကိုမင်း လိုးနေတာက ကျမ ယောက်ျား လိုးတာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး။ သူ့လီးက ပိုကြီးသလို ဆောင့်တဲ့ အားကလည်း ပိုသန်တယ်။ ဆောင့်လိုးတဲ့နည်းကလည်း ပညာပြည့်တယ်။

ကျမယောက်ျားလိုးတာ ကောင်းလှပြီ ထင်နေတဲ့ ကျမဟာ အခုမှပဲ ကာမအရသာဆိုတာ ဒီလိုမျိုးပါလားလို့ ကောင်းကောင်းကြီးကို သိလာရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမကို အချောင်ဝင်နှိုက်ပြီး အိပ်ပျော်နေတုန်း တက်ခွလိုးတဲ့ ကိုမင်းကို စိတ်မဆိုးနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမကို ထူးကဲလှတဲ့ ကာမ အရသာကို ထူးထူးကဲကဲ မြိန်မြိန်ယှက်ယှက်ကြီး ခံစားရအောင် လိုးပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတောင် တင်မိပါသေးတယ်။ ကာမစိတ်ကလည်း တကယ်ကို ဆန်းကြယ်ပါတယ်ရှင်…။

အချက်မိပြီး အရသာတွေ့သွားရင် တခြားဘာမှ မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘူး။ ကျမ ကိုယ်တိုင် အခုကိုယ်တွေ့ပဲလေ။ သူငယ်ချင်းရဲ့ ယောက်ျားနဲ့ ဒီလိုမျိုး မဖြစ်သင့်တာတွေ၊ သူငယ်ချင်းရဲ့မျက်နှာကို ထောက်ထားရမှာတွေ၊ ကျမဟာ အပေါစားဆန်ပြီး ရမက်ပြင်းထန်တဲ့ မိန်းမစား ဖြစ်သွားမှာတွေ၊ အို…. ဘာဆိုဘာမှ ကျမ မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘူး မဆင်ခြင်နိုင်တော့ဘူး။ ခံစားနေရတဲ့ ကာမအရသာ အတွေ့အာရုံမှာ နစ်မွန်းနေရပါပြီ။ ရရှိခံစားနေရတဲ့ ကာမအရသာကလည်း သိပ်ကိုကောင်းနေတာကိုး….။

ကျမလေ ရှက်တာတွေ ကြောက်တာတွေတောင်မှ မရှိတော့ပါဘူး။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ အိန္ဒြေဆည်ရမှာတွေ ဘာတွေ အားလုံးကို လုံးဝမေ့နေပြီ။

“ ဆောင့်ပါ အစ်ကိုရဲ့…. အားပါးရှီး…. အမလေး လေး….. ကောင်းလိုက်တာ…. အား…. ကောင်းလိုက်တာ… လိုး လိုး ကျမကို ကောင်းကောင်းလိုး ပေးစမ်းပါ အစ်ကိုရယ်…. အစ်ကို လိုးတာ ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ပါရှင် အမလေး…. လေး…. အား….”

ကျမရဲ့ပါးစပ်ကလည်း အရှက်မရှိ အကြောက်မရှိ ကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတွေကို ရက်ရက်ရောရာပဲ ပြောဆိုနေမိတယ်။ ကျမကို တအားဆောင့်လိုးပေးဖို့သာ အာသာငမ်းငမ်း ရမ္မက်ဇောထန်ထန်နဲ့ တောင်းခံမိတဲ့ အထိပါပဲ။

“ ဘယ့်နှယ်လည်း ငါလိုးတာ ခံလို့ကောင်းလာပြီ…. မဟုတ်လား….”

ကျမကို ဆောင့်လိုးနေရင်းက ကိုမင်းက ပြောလာပါတယ်။

“ ဟုတ်ကဲ့….. ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းလို့ ဆောင့်လိုးခိုင်းတာပေါ့….”

“ နို့ကြီးတွေကို ဆွဲမယ်နော်….”

“ ဆွဲပါ အစ်ကိုရယ်…. အစ်ကို့စိတ်ကြိုက် အားရပါးရဆွဲပြီး တအားဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ….”

“ ဒီလိုမျိုးလား….”

ကိုမင်းက ကျမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ပြီး သူ့လီးကို အောက်ကနေ ထိုးထိုးပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ အဆောင့်ခံရတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးဟာ အိပ်ယာပေါ်ကနေ အပေါ်ကို မြောက်မြောက်ကြွတက် သွားတာပဲ….။ ထိုးပင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီးကလည်း ကျမရဲ့သားအိမ် အထက်ပိုင်းကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ထိုးဆောင့်မိလိုက်တယ်။ အောင့်သွားပေမယ့် အရမ်းကို ခံလို့ကောင်းတာကြောင့် အောင့်တာကို အရေးမလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး။

“ ဟုတ်တယ်…. ဟုတ်တယ်….. ဆောင့်…. ဆောင့်…. ကော့တင်ဆောင့်…. အား ကောင်းလိုက်တာ…. ကောင်းလိုက်တာ အား….. အား…..”

ပြောရင်းမှ ဆောင့်နည်းတစ်မျိုးပြောင်းပြီး ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ လီးကိုအောက်ကနေ အပေါ်ကို ကော့တင် ဆောင့်လိုးသွင်းတဲ့နည်း မဟုတ်တော့ဘူး။ လီးကို တည့်တည့်မတ်မတ် အောက်စိုက်ချပြီး ဆောင့်ထိုးသွင်းတာ အမလေး ကောင်းတာလေး ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ စောစောက ဆောင့်ချက်တွေထက် ပိုထိတယ် ဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့ လီးတန်၊ လီးတန်လုံးပတ် တစ်လျှောက် ဟိုထိပ်ဖျားကနေ အရင်းပိုင်းတိုင်အောင် စောက်စေ့နဲ့ တောက်လျှောက် ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မိသွားတာကိုး။ အရေပြားလန်ကျပြီး ဖုထစ်ထစ်ဖြစ်နေတဲ့ လီးဒစ်အစပ်နားကို စောက်စေ့ ထိပွတ်ဖြတ်သွားမိတဲ့အခါ ပိုပြီးတော့ အရသာတွေ့ပါသေးတယ်။

“ အား….. ဒါက ပိုကောင်းတယ်….. သိပ်ထိတာပဲ… ဆောင့်… ဆောင့်… အဲလိုမျိုးဆောင့် ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး…. ပြီးတော့မယ်…. ဆောင့်ပေးပါ အကိုရဲ့…. တအားဆောင့်စမ်းပါ… ဆွဲစမ်းပါ နို့အုံတွေကိုလည်း တအားဆွဲစမ်းပါ အား… အား…. ပြီးတော့မယ်…. ပြီးတော့မယ်…. ဆောင့်….. ဆောင့်… အား…. ဆောင့်….”

ပြီးလုလုဖြစ်လာတာမို့ ကျမ အရမ်းကို ထန်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ပြောရင်း ဖင်ဆုံကြီးတွေကိုလည်း ရမ်းခါ ကော့ပစ်ပေးတယ်။ ဝေ့ဝိုက်ပြီး ဇကောဝိုင်းသလို ဝိုင်းပေးတယ်။ ဒီလိုလုပ်ပေးတော့ ကျမကို ပိုပြီး အရသာတွေ့အောင် လိုးပေးနေတဲ့ ကိုမင်းကိုလည်း အရသာ ကောင်းကောင်း ခံစားရအောင် ကျမက တုန့်ပြန်ပေးလိုက်တာပါပဲ။ ကျမအောက်က အပေးကောင်းလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ ကိုမင်းရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ ပိုပြင်း ပိုမြန်လာတယ်။ သူ့အသက်ရှူသံတွေကလည်း တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့….။

ကျမ ဆက်ပြီး အောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ အချက် နှစ်ဆယ်လောက် အဆောင့်ခံပြီးတာနဲ့ ကျမ တကိုယ်လုံး တုန်ခိုက်အောင် လှုပ်ရှားသွားပြီး တစ်ချီပြီးသွားရပါတော့တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲက အရေတွေဟာလည်း အရမ်းကို ရွှဲပြီး ထွက်လာတာပါပဲ။

ကျမယောက်ျားနဲ့ လိုးတဲ့အခါတွေမှာ ကျမ ပြီးခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလောက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရသာထူးကို ခံစားရပြီးတော့ ပြီးခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းလာတာကြောင့် ကျမဟာ ကိုမင်းရဲ့ ခါးကို တအားသိုင်းဖက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနဲ့ သူ့ခါးကို ချိတ်ယူထားပြီး ဖင်ကြီးကိုလည်း ကော့ပင့်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီအခါ ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆီးစပ်တွေ တသားတည်းကျအောင်ကို ဖိကပ်နေပါလေရော….။

သူ့လီးကြီးက ကျမရဲ့အဖုတ်ထဲကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းပြီး ဖိကပ်ထားတယ်။ သူအရည် မထွက်သေးဘူးရှင့်။ ဆောင့်နေတုန်းပဲ။ သူ့လီးကြီးကလည်း မာနေတုန်းပဲ။ ပြီးတော့ အငြိမ်လည်း မနေဘူး။ ဆတ်ဆတ်ပြီးတော့နေသေးတယ်။ ကျမဟာ ပြီးသွားပြီ ဖြစ်တာတောင် ရင်ထဲ တုန်တုန်သွားတယ်။

“ နင် ပြီးသွားပြီလား နုနုခင်…”

“ ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့…. အစ်ကို…”

ကျမက မောသံလေးနှင့် ပြောလိုက်တယ်။ ကျကျနနကို ပြီးသွားတာမို့ နုံးပြီးမောနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကာမစိတ်ကတော့ ငြိမ်ကျမသွားဘူး။ နည်းနည်းလျော့သွားရုံပဲရှိတာ ထန်နေတုန်းပဲ။

“ ငါတော့ မပြီးသေးဘူး လီးတောင်နေတုန်းပဲ…”

ကိုမင်းက ပြောရင်း ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနစ်ဖိကပ်ထားတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးကို ဆတ်ကနဲ တစ်ချက် တော့လိုက်တယ်။ အို…. ကျမလေ ကြက်သီးတွေတောင် ဖျင်းကနဲထတယ်။ ရမ္မက်စိတ်တွေလည်း ပြန်ပြီးတက်လာတယ်။

“ အစ်ကို….လုပ်ချင်သေးလို့လား….”

“ အေး…. နင် ကုန်းပေးမယ်ဆိုရင် ဆက်လိုးချင်သေးတယ်…”

ကျမက ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ဘူး ရှက်သလိုလို ဖြစ်လာတာမို့ အသာပဲငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ…. ကျမက မိန်းကလေးလေ ဆက်အလိုးခံချင်နေသေးပေမယ့် ပြောင်ထုတ်ပြီး ပြောလို့ ကောင်းပါ့မလား။ ကျမဟာ ရမ္မက်စိတ် ထန်နေသေးတယ်ဆိုပေမယ့် တစ်ချီပြီးထားလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ စောစောကလောက် မိုးမွှန်အောင်တော့ မဖြစ်သေးဘူး။ ပါးစပ်ကသာ အတိအလင်းပြောဖို့ ခက်နေတာပါ။ သူဆက်လိုးမယ်ဆိုရင် ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ။ မငြင်းပါဘူး။ သူ့လီးကြီးကလည်း မတ်တောင်ပြီး ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်နေတာဆိုတော့ သူ့အနေနဲ့လည်း အသာဆက်ပြီး လိုးလိုက်ရုံပဲ ဘာမှ မခက်ဘူး။

ဒါပေမယ့် ကိုမင်းက ဆက်ပြီး မလိုးသေးဘူး။ သူ့လီးကို ကျမစောက်ပတ်ထဲကလည်း ဆွဲပြီး မထုတ်သေးဘူး။ အရင်းထိ ဖိကပ်သွင်းထားပြီး သူ့ခါးကို အသာနွဲ့ပြီး လှုပ်ရှားတယ်။ ဒီအခါတော့ သူ့ဖင်ကြီးကပါ တနွဲ့နွဲ့နဲ့ လှုပ်ယမ်းလာတယ်။ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးမြှုပ်ဝင်နေပြီး ဆီးစပ်ချင်း တသားတည်းဖြစ်အောင် ကပ်နေတာဆိုတော့ သူက ခါးကိုနွဲ့ပြီး ဖင်ကို လှုပ်ရမ်းလိုက်တဲ့အခါ သူ့ဆီးစပ်ရိုးချွန်ချွန်က ကျမစောက်ပတ်ထိပ်ဖက်ကို ကျကျနန ထိမိတယ်။ ထိကပ်ပြီး ပွတ်ပေးသလို ဖြစ်နေတယ်။

အို…. စောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့်ကို ဖိဖိပွတ်မိတာ။ စောက်စေ့ဆိုတာ မိန်းမတွေရဲ့ ကာမစိတ် အချက်အချာကျတဲ့နေရာ မဟုတ်လား။ အဲဒီ စောက်စေ့ကို ထိပွတ်မိနေမှတော့ ကျမက ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမို့လည်း အတင်းကြိတ်မှိတ် အောင့်အီးထားရင်တောင် ရမ္မက်ဇောတွေ ဟုန်းကနဲ ဟုန်းကနဲ ပြင်းထန်လာမယ့် အခြေအနေမို့လား။ ကျမက သူနဲ့ တစ်ချီ တစ်မောင်း တက်ညီလက်ညီ လိုးပြီးခါစဆိုတော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့။ စောက်ပတ်ထဲကဆို ယားကိုလာတော့တာပါပဲ။

ကျမလေ ကိုမင်းရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အသာဖိပွတ်ပေးတယ်။ ဖင်ကိုကြွတက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကော့တင်ပေးတယ်။ ပေါင်ကြီးတွေ ကားပြီး စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အို အို အင် အင် အသံတွေ မြည်တမ်းပေးတယ်။ ပါးစပ်က ဖွင့်မပြောရုံ တမယ်ပါပဲ။ ဆက်လိုးပေးဖို့ အရိပ်အရောင်တွေကို ပြထားပြီးပြီ။ ကိုမင်းကလည်း ဒါတွေကို နားလည်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ဒါလောက်နဲ့ မကျေနပ်ဘူးရှင့်။

သူ့ အနေနဲ့ ကျမကို လိုးခွင့်ရခိုက် ပိုင်နိုင်အောင် ကိုင်ထားချင်တဲ့သဘောလည်း ပါမှာပေါ့လေ။ ကျမကို ပါးစပ်က တစ်တစ်ခွခွ မပြောပြောအောင် လုပ်တယ် ရှင့်။

“ နင်ကို သိပ်လိုးလို့ ကောင်းတာပဲ နုနုခင်ရာ… နင့်ကို လိုးရတာ အားမရသေးဘူး…. ငါ ပြီးလည်း မပြီးသေးဘူး…. ငါ့ လီးက တောင်နေတုန်းပဲ…. နင့်ကို ဆက်ပြီး လိုးချင်တယ်ဟာ…. နင် ကုန်းမယ် မဟုတ်လား…. ဟင်… နုနုခင်… ငါ လိုးဖို့ ကုန်းမယ် မဟုတ်လား….”

“ အင်း….အင်း….”

ကျမလည်း ရမ္မက်စိတ်တွေ ပြင်းလာတာကြောင့် ရှက်ရွံ့ရွံ့ဖြစ်နေတာတွေလည်း လျော့ပါးသွားပြီး ပါးစပ်က ပြောထုတ်လိုက်မိတယ်။

“ ကုန်းမယ်…. မဟုတ်လား…”

ကိုမင်းက ထပ်ကွန့်နေပြန်သေးတယ်။

“ အင်းပါ…. ကုန်းပါ့မယ်….”

“ ဒီလို လိမ္မာမှပေါ့… ဟဲ… ဟဲ… ဟဲ…”

ငနဲသားက ပြောရင်း ကျမပါးကို ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုမင်းဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ မြည်အောင် ဖြုတ်ပြီး ကျမကိုယ်ပေါ်က ဆင်းသွားတယ်။ ဆက်လိုးတာကို ခံရတော့မယ်လို့ အားခဲစောင့်မျှော်နေတဲ့ ကျမမှာတော့ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးပြုတ်သွားတာကြောင့် ဟာတာတာ ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရတာပေါ့။

“ ဟေ့…. အစ်ကို ဆက်လုပ်မယ်ဆိုပြီး ဘာကြောင့် ဆင်းသွားရတာလဲ….”

ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ ကျမ မရှက်တော့ဘူး။ အပြောအဆိုလည်း ရဲလာပြီး အဲဒီလို ပြောလိုက်ရင်းက တစ်ခု စဉ်းစားမိတာနဲ့….

“ နောက်ပုံစံ ပြောင်းလုပ်မလို့လား…. ပြောလေ… ကျမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ…”

“ အေး… ပုံစံလည်းပြောင်းလိုးမယ်…. နေရာလည်း ပြောင်းလိုးမယ်… ငါတို့ အိပ်ခန်းထဲ သွားကြမယ်…”

ကျမလည်း ဘာမှမပြောဘဲ ကိုမင်းခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ကိုမင်းက ကျမကို သူနဲ့ဇင်မာတို့ အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားတာရှင့်။ ကိုမင်းနဲ့ ဇင်မာတို့ အတူအိပ်တဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ဖို့ ကျမ နည်းနည်းရှိန်နေတယ်။ ဒါကို သူက ရိပ်မိဟန်တူပါရဲ့။

“ လာပါ… နုနုခင်ရ… အခန်းထဲမှာ လိုးတဲ့အခါ သုံးတဲ့ပစ္စည်း အစုံရှိတယ်… နင့်ကို ပိုပြီး အရသာတွေ့အောင် လိုးပေးချင်လို့ ဒီအထဲကို ခေါ်လာတာပါ….”

ကျမဟာ အလိုးခံချင်တဲ့စိတ် ပြင်းထန်နေရပြီး ကိုမင်းပြောတဲ့ ပစ္စည်းတွေဆိုတာကို ဘာတွေလဲလို့ သိချင်တဲ့ စပ်စုချင်တဲ့ စိတ်ကလည်းရှိတာကြောင့် သူက ကျမခါးကို အသာဖက်ပြီး ဆွဲခေါ်တော့ သူတို့လင်မယား အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ပါသွားရပါတော့တယ်ရှင်။

ကျမနဲ့ ကိုမင်းတို့နှစ်ယောက် လိုးကြခံကြဖို့ အိပ်ခန်းထဲကို လျှောက်လှမ်းဝင်လိုက်ကြတဲ့အခါမှာပဲ စောစောပိုင်းက ပျက်နေပုံရတဲ့မီးဟာ ဖြတ်ကနဲ ပြန်ပြီး လင်းလာပါတယ်။ အိပ်ခန်းကြီးထဲက လေးပေမီးချောင်းဟာလည်း လင်းထိန်ပြီးလာပါတယ်။ အဲဒီလေးပေမီးရောင်ရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ ကျမနဲ့ ကိုမင်းဟာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးတွေနဲ့ အထင်းသားပေါ့။

မီးရောင် လင်းလင်းကြီးရဲ့အောက် သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရှေ့မှာ တကိုယ်လုံး ပြောင်ရှင်းအောင် ဗလာကိုယ်လုံးတီး အခြေအနေနဲ့ရှိနေတာဆိုတော့ ကျမ ရှက်သွားမိတယ်။ သူနဲ့ကျမ စောစောကလေးကပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပြီးခဲ့ကြပေမယ့် အဲဒီတုန်းက လရောင်က ပြပြလေးသာ မလင်းတလင်း ရှိနေတဲ့အတွက် အမှောင်အားကောင်းနေတော့ ရဲတင်းခဲ့တာပေါ့။

အခု နေ့ခင်းဘက်နဲ့မခြား ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ မီးချောင်းအလင်းရောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဖြစ်နေတာကိုတော့ ကျမ ရှက်မိတယ်။ ဒီလောက်လည်း ကျမက မရဲသေးဘူး။ ကျမထဘီကလည်း ကျမအခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တာ။ ပြီး…. အနီးအနားမှာလည်း ဘာမှ ဆွဲယူဝတ်စရာက မရှိဘူး။ ဒါ ကြောင့် ကျမ မျက်နှာပူပူ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ထွက်ပြေးမိတယ်။ မိန်းကလေး မဟုတ်လား။ ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့ ရှက်စိတ်နဲ့လုပ်မိ လုပ်ရာ လုပ်မိတာပေါ့။

ကိုမင်း လိုးတာကို ဆက်မခံချင်တော့လို့ ထွက်ပြေးတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ ဆက်လိုးတာကို ခံချင်လို့ သူခေါ်တဲ့ သူတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းထဲကို လိုက်ခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဖြစ်ပုံကတော့ ပြောတောင် မပြောချင်ပါဘူး။ ရုတ်တရက် ရှက်စိတ်မွှန်သလိုဖြစ်ပြီး ထွက်ပြေးမိတာ။ အိပ်ခန်းအပြင်ဘက်ကို ဦးမတည်ဘဲ အိပ်ခန်းအထဲဖက်ကို ဦးတည်ပြီး ပြေးဝင်သွားမိလေရော…။

ကျမက ကိုမင်းနဲ့အတူတူ ယှဉ်တွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်းအဝင်မှာ မီးရောင်က ရုတ်တရက် ထိန်ထိန်ကြီး လင်းလာလို့ ရှက်စိတ်နဲ့ လန့်ပြီး ပြေးမိတာဆိုတော့လည်း တည့်တည့်ကြီးပဲ ပြေးဝင်သွားမိတာ မဆန်းပါဘူး။ တည့်တည့်ကြီး ပြေးဝင်သွားတဲ့ ကျမဟာ သူတို့ လင်မယားအိပ်ကြတဲ့ လိုးကြတဲ့ ကုတင်ကြီးဆီ ရောက်သွားတာပါပဲ။ အဲဒီအခါကျမှ ကျမ ပြေးဝင်သွားတာ လမ်းကြောင်းမှားသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။ သူကတော့ ကျမကို ခံချင်လွန်းလို့ ကုတင်ရှိရာကို အတင်းပြေးသွားတယ်လို့ ထင်ရင် ထင်မှာပါ။ မတတ်နိုင်တော့ပါဘူး။

ကျမလည်း ကုတင်ပေါ် လှမ်းတက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ တွေ့ရတဲ့ အညာစောင်လေးကို ဆွဲယူ ကိုယ်မှာပတ်ထားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ပြီးတော့မှ ကိုမင်းကို လှမ်းကြည့်မိပါတယ်။ သူကတော့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးပဲ ဘာမှ ဖုံးဖုံးဖိဖိလုပ်ဖို့ မစဉ်းစားဘူး။ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့ မျက်စေ့ဟာလည်း အလိုလိုပဲ သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးဆီကို ရောက်သွားတယ်။ ကိုမင်း လိုးတာခံခဲ့ပြီးပြီ ဖြစ်ပေမယ့် သူ့လီးကြီးကိုသာ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ခံခဲ့ရတာ။ သူ့လီးကို သေသေချာချာ မြင်ခဲ့ရတာ မဟုတ်သေးဘူး။

စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကြပ်သိပ်ပြည့်နေစေတဲ့ ထိတွေ့မှုကတော့ ကိုမင်းရဲ့ လီးကြီးဟာ ကျမယောက်ျားရဲ့လီးထက် ပိုကြီးမယ် ဆိုတာလောက်တော့ ကျမ ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ မိန်းကလေးဆိုတော့ ကိုယ့်ကို လိုးတဲ့လီး ဘယ်လိုအရွယ်အစားမျိုး ရှိတယ်ဆိုတာကိုတော့ သိချင်တာပေါ့။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုမင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ကျမရဲ့မျက်လုံးဟာ အလိုလိုပဲ သူ့လီးဆီကို ရောက်သွားမိတာပေါ့။

“ ဟာ…. အကြီးကြီးပါလား….”

ကျမ ယောင်ယမ်းပြီး ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ ကိုမင်းရဲ့လီးက အရှည်က ဆယ်လက်မ နီးနီးရှိပြီး အလုံးက ကျပ်လုံးထက်ကြီးပြီး ငါးမတ်လုံးလောက် ရှိမယ်။ ပြီးတော့ သူက အညာသား အသားမဲတယ်။ အညာသား လီးမို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး သူ့လီးချောင်းကြီးက မဲနက်နေတာပဲ။ စောစောက လိုးထားခဲ့တာကြောင့် အရည်တွေ စိုရွှဲပြီး ဆီသုတ်ထားသလိုလည်း တောက်ပြောင်နေသေးတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကတော့ အရေပြား ပြဲလန်နေတာကြောင့် နီနီရဲရဲကြီး ဖြစ်နေပါတယ်။

အဲဒီလီး ချောင်းကြီးမှာ ပေကျံနေတာတွေဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက ယိုစီးထွက်ကျခဲ့တဲ့ စောက်ရည်တွေ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိနေတာကလည်း ကျမစိတ်ကို ပိုပြီး လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံရတာ ဘယ်လိုအရသာရှိကြောင်းလည်း မကြာသေးခင်ကပဲ ကျမဟာ လက်တွေ့ခံစားခဲ့ရတာကြောင့် ကျမစိတ်တွေလည်း အတော့်ကို လှုပ်ရှားနိုးကြွလာပါတယ်။ ရုတ်တရက်ပေါ်လာတဲ့ ရှက်စိတ်လေးတောင် ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိတော့ဘူး။

“ နင့် ယောက်ျားလီးထက် ပိုကြီးလို့လား…”

ကိုမင်းက ပြုံးစစနဲ့ ကျမကို ကြည့်ပြီး မေးပါတယ်။

“ ဟာ…. ပိုကြီးတာပေါ့….”

သူ့လီးကြီးကို မျက်လုံးမခွာနိုင်အောင် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ရမ္မက်ဇောတွေ ထန်နေတဲ့ ကျမဟာ လွှတ်ကနဲ ပြောထုတ်လိုက်မိတယ်။

“ ဘာလို့ စောင်ကြီး ဆွဲခြုံထားရတာလဲ…. ဖယ်လိုက်စမ်းပါ….”

“ ဟာ… မီးရောင်အောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီး မနေတတ်ပါဘူး….”

“ အမလေး ငါ့များ ရှက်နေရသေးတယ်… နင်နဲ့ ငါနဲ့ လိုးပြီးကြပြီပဲဟာ… ရှက်စရာမရှိ ရှက်နေ….. ဖယ်လိုက်စမ်းပါဟ… နင့်ကိုယ်လုံး ဘယ်လောက်တောင့်တယ်….. ဘယ်လောက်ရှိတယ်ဆိုတာ သေသေချာချာ ကြည့်ရအောင်….”

ကိုမင်းက တော်တော်လျင်တဲ့လူရှင့်။ ပါးစပ်ကလည်းပြော လက်ကလည်း ဆတ်ကနဲ လှမ်းပြီး ကျမကိုယ်ပေါ်မှာ ဆွဲပြီး ရစ်ပတ်ထားတဲ့ စောင်လေးကို ဆတ်ကနဲ ဖြုတ်ယူလိုက်တယ်။ စောင်ပဲ ထဘီမှမဟုတ်တာ ပြီးတော့ ကတိုက်ကရိုက် ကမန်းကတန်း ဆွဲယူပြီး ရစ်ပတ်ထားတာဆိုတော့ တင်းတင်းရင်းရင်း ဘယ်ရှိမလဲ လျော့တိလျော့ရဲလေးပေါ့။ ဒါကြောင့် သူကလည်း ဆတ်ကနဲ ဆွဲယူလိုက်ရော လျှောကနဲ သူ့လက်ထဲပါသွားပါလေရော..။ ကျမကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ငုတ်တုတ်လေး ကျန်ခဲ့တာပေါ့။

“ ဟာ… အစ်ကိုကလည်း ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…. သိပ်ဆိုးတာပဲ….”

“ ဘာ ဆိုးတာလဲ ဟ….”

“ လူကို ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်အောင် လုပ်တာကိုး…”

“ အံမယ် ဒါလေးများ စောစောက နင်အလိုးခံတုန်းကလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ခံခဲ့တာ မဟုတ်လား…”

“ ဟာ…အဲဒါက မီးမှ လင်းမနေတာ…”

“ မီးလင်းတာ မလင်းတာ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး ဟာ… လိုးတယ်ဆိုရင် ရှက်မနေနဲ့တော့ အရှက်ကို ဘေးချိတ်ပြီး လိုးကြခံကြရင် လိုးတဲ့သူရော အလိုးခံတဲ့သူရော အရသာရှိနေတာဟ…. ငါ့လီးကို ကိုင်ကြည့်ပါဦး….”

“ ဟာ… ကိုင်ချင်ပါဘူး…”

ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေတာ ကျမ လက်ကတော့ သူ့လီးကို လှမ်းဆုပ်လိုက်မိပြီ။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ကိုမင်းရဲ့ တကိုယ်လုံးမှာ ကျမ စိတ်အဝင်စားဆုံးက သူ့ရဲ့လီးပဲလေ။ ဒါကြီးကို သေသေချာချာ ကြည့်ချင်နေတာ ကိုင်ကြည့်ချင်နေတာ။ တော်တော်သန်တဲ့ လူပါပဲ။ သူ့လီးက ရှည်ရုံ တုတ်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး။ မာလည်း မာတယ်။ သံချောင်းကြီး တစ်ခုကို ကိုင်ရသလိုပဲ။ ပြီးတော့ ပူနွေးနွေးနဲ့ လီးတန်ကြီးပတ်ပတ်လည်မှာ ရစ်ပတ်နေတဲ့ အကြောချောင်းကြီးတွေထဲမှာ သွေးတိုးနေတာလား မပြောတတ်ဘူး ဒိတ်ကနဲ ဒိတ်ကနဲ ခုန်နေတာတောင် ကျမ လက်က စမ်းမိတယ်။

ကျမယောက်ျားရဲ့ လီးကို ကိုင်တုန်းက ဒီလိုမျိုးထိတွေ့မှုတွေ မရှိခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမ လက်ကို အသာလှုပ်ရှားပြီး ကိုမင်းကို ဂွင်းတိုက်ပေးမိတယ်။

“ နင့် နို့ကြီးတွေကလည်း တော်တော်ထွားတာပဲနော်… တောက်…. တင်းပြီး မို့နေတာပဲ… ဒါကြောင့် နို့ဆွဲရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတာကိုး….”

“ ဟာ… ကိုမင်းကလည်း ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…”

ကျမက သူ့ကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးကြည့်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ သူ့ရဲ့ ပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေး ထုလိုက်တယ်။ ညာဘက်လက်ကတော့ သူ့လီးကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်လိုက်တယ်။

“ စောက်ပတ်ကို ကြည့်ရအောင် ပြစမ်းပါဦး…”

“ အခုကြည့်နေရတာပဲ မဟုတ်လား…”

ကျမက မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ကျမကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားမှ မရှိတာ။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ဟာ။ နို့ရော ဖင်ရော ပေါင်လုံးတွေရော စောက်ဖုတ်ရော ပေါ်နေတာပေါ့။

“ အခု မြင်ရတာ သိပ်မရှင်းဘူးဟ… အဖုတ်လေးက မို့ပြီး အကွဲကြောင်းထိပ်လေးက ဟတတလေးဖြစ်နေတာလောက်သာ မြင်ရတာ…. သေသေချာချာ မြင်ရအောင် ပေါင်ကားပြီး ဖြဲပြလေ….”

“ ဟာ လုပ်ပြီကွာ….. အဲဒီလိုကြီးတော့ မပြချင်ဘူး…”

“ လိုးတဲ့အခါကျတော့ ပေါင်ကားပြီး အဖုတ်ဖြဲပေးရတာပဲဟာ… နုနုခင်ကလည်း… တွန့်တိုစရာမရှိ တွန့်တိုနေလိုက်တာ… ပြစမ်းပါဟ…. ငါလိုးထားတဲ့ စောက်ပတ် ဘယ်လိုမျိုးနေတယ်ဆိုတာ သေသေချာချာ ကြည့်ရအောင်… ငါ့လီးကိုတော့ နင်က လက်နဲ့တောင် ကိုင်ကြည့်နေပြီး…. နင့် စောက်ပတ်ကျတော့ ဖြဲမပြချင်ဘူးလား…”

တကယ့်လူပါပဲရှင်။ တဂျီဂျီ ပြောနေတာကြောင့် ကျမလည်း ပေါင်ကားပြီး ဖြဲပြလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ သူကကြည့်တယ်။ ကြည့်တာမှ ကျမ ပေါင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်ကို တစ်ခါထဲ ကိုက်စားတော့မတတ် သေသေချာချာ စူးစူးစိုက်စိုက်ကြီးကို ကြည့်နေတာရှင့်။ ကျမစောက်ပတ်လေးကို သူက ဘာမှ ထိတာ ကိုင်တာ မလုပ်သေးပေမယ့် အဲဒီ စူးရဲတဲ့အကြည့်ကြောင့် ထင်ပါရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ အလိုလို တုန်လာပြီး ဖောင်းမို့ကာ ကြွတက်လာပါတယ်။

“ စောက်ပတ်လေးကလဲ တကယ်လှတယ်ကွာ….”

ခဏလောက် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ပါးစပ်က ပြောတယ်။ ပြောပြောဆိုဆို ကျမရဲ့ ပေါင်ရင်းခွဆုံက စောက်ဖုတ်ကို သူ့ညာလက်ဝါးနဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် အုပ်ပြီး ရိုက်ချတယ်။

“ ဖုတ်… အား….. အစ်ကိုရဲ့….”

လက်ကို ခပ်ခုံးခုံးလုပ်ပြီး ရိုက်ချလိုက်တာမို့ လက်ခုပ်ထဲမှာ လေပါ ပါလာပြီး ဖောင်းမို့ကြွတက်နေတဲ့ အဖုတ်ကို ရိုက်မိတဲ့ အသံက ခပ်ဆန်းဆန်း ပေါ်လာတယ်။ သူ့ရိုက်ချက်ကလည်း ပညာပါတယ်ရှင့်။ အဖုတ် တစ်ခုလုံးကို အုပ်မိအောင် ရိုက်ချတဲ့အပြင် လက်ခလယ်က စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တည့်တည့်ပေါ် ကျလာတယ်။

လက်ခလယ်ထိပ်ပိုင်း လက်ဆစ်ကို ခပ်ကွေးကွေးလုပ်ထားတာမို့ အဖုတ်ဝတည့်တည့်ကို တိုးဝင်တယ်။ လက်ခလယ်ရဲ့ အောက်ဖက်ပိုင်းကတော့ စောက်စေ့ကို တဲ့တဲ့ကို ရိုက်မိသွားတာ။ ကျမဖြင့် ကော့တောင်တက်သွားရပါတယ်။ အရမ်းကို ထိတာပဲ ခံလို့လည်း ကောင်းတယ်။ ကိုမင်းက ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ကို လေးငါးချက်လောက် ဆက်ပြီး ပွတ်ပေးတယ်။

“ နုနုခင်ကို ပြရဦးမယ် ဟိုမှာကြည့်စမ်း….”

အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရာက ကုတင်ခြေရင်းဘက် မေးငေါ့ပြီး ပြောတာကြောင့် ကျမလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကုတင်ခြေရင်းမှာ တစ်တောင်သာသာလောက် ရှည်ပြီး တစ်ထွာလောက် ထူသော ခေါင်းအုံးလေး တစ်လုံးကို တွေ့ရတယ်။

“ ဟင်… ခေါင်းအုံးလေးပါလား…. ဘာကြောင့် ခြေရင်းမှာ ရောက်နေရတာလဲ….”

“ ဟား…. ဟား…. ဟား…. အဲဒါ ခေါင်းအုံး မဟုတ်ဘူး နုနုခင်ရဲ့ တင်အုံးလို့ခေါ်တယ်….”

“ တင်အုံး ဟုတ်လား…. အဲဒါဘာလဲ….”

“ လိုးတဲ့အခါ ဖင်အောက်မှာ ထိုးခုတဲ့ဟာလေးလေ…. တင်ပါးတင်ပြီး အုံးထားတာမို့ တင်အုံးလို့ခေါ်တယ်….”

“ အဲဒါလေး ဖင်အောက်မှာ ခုတော့ ဘာဖြစ်လဲ….”

“ ပိုခံလို့ကောင်းတာပေါ့…. စမ်းကြည့်ချင်လား….”

“ အင်း….”

ကိုမင်းပြောတဲ့ တင်အုံးဆိုတာလေးကို ကျမ တော်တော် စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်။ အဲဒါလေး ဖင်အောက်မှာ ခုပြီးလိုးကြရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာကိုလည်း စပ်စပ်စုစုနဲ့ သိချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ ဒါကြောင့် သူက စမ်းကြည့်မလား မေးတော့ ကျမကလည်း မဆိုင်းမတွဘဲ ခေါင်းညိတ်ပြီး အင်း လို့ ပြန်ပြောလိုက်တာပေါ့။

တင်အုံး ဆိုတာကို ကိုင်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကလည်းရှိတာမို့ ကျမဟာ အသာထိုင်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှာ ရှိနေတဲ့ တင်အုံးလေးကို လှမ်းပြီးယူလိုက်တယ်။ အဲဒီလို လှမ်းယူလိုက်တဲ့အခါမှာ အဲဒီတင်အုံးလေးဘေးမှာ ဗယ်စလင်ဘူးတစ်ဘူးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“ ဟော…. ဒီမှာ ဗယ်စလင်ဘူး တစ်ဘူးပါလား…. ခေါင်းလိမ်းဆီကလည်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီကိုရောက်နေတာလဲ…. ခေါင်းလိမ်းဖို့ထားတာတော့ ဟုတ်မယ်မထင်ဘူး….”

ကျမက ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြောသလိုနဲ့ ကိုမင်းကို မေးလိုက်ပြန်တယ်။

“ အဲဒါ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လီးအဝင်ချောအောင် လိမ်းရတာ… ဖင်လိုးဆီလို့ခေါ်ရင် မှန်မယ်…..”

တကယ်ပါပဲရှင်။ ကိုမင်းနဲ့ ဇင်မာတို့ဟာ ဘယ်လောက်များ ကာမမှု အမျိုးမျိုးကို စနစ်တကျ လုပ်နေကြတယ်မသိပါဘူး။ ပစ္စည်းကတော့ အစုံပဲ။ ဖင်လိုးတဲ့အခါ လိမ်းရတယ်ဆိုတဲ့ ဗယ်စလင်ဘူးကို တွေ့ရတဲ့အခါ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး ကျမရဲ့ဖင်ဝက ယားကျိကျိ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်က လီးနှစ်ချောင်း (ကျမယောကျ်ားနဲ့ အခု ကိုမင်း) အလိုးခံပြီးပေမယ့် ဖင်တော့ တစ်ခါမှ အချမခံရသေးပါဘူး။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဖင်ကို လိုးရတယ်ဆိုတာကိုလည်း ကျမ မသိခဲ့ပါဘူး။ အခုတော့ ဖင်ပေါက်ကိုလည်း စောက်ပတ်ကိုလိုးသလို လိုးလို့ရတယ်ဆိုတာ ကျမ သိနေရပါပြီ။

“ နုနုခင် ဖင်ခံကြည့်ပါလား….”

“ ဟာ….မခံချင်ဘူး….”

ကျမ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထသွားရပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း ဖင်လိုးခံရရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတဲ့ အတွေး ကျမ ခေါင်းထဲကို ဝင်လာပါတယ်။ နောက်ပြီး ဇင်မာကိုလည်း ကိုမင်းက ကောင်းကောင်း ဖင်လိုးနေမှန်းလည်း ရိပ်မိပါတယ်။ ဇင်မာ ဖင်လိုးခံရတာ ကောင်းလို့ဖြစ်မှာပေါ့လို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။

ပြီးတော့ ဇင်မာကို ဖင်လိုးနေတဲ့ ကိုမင်းက ကျမကိုရော ချမ်းသာပေးမယ်တဲ့လား။ သူ့အလိုးခံဘဝကို ရောက်နေရတဲ့ ကျမကိုလည်း အခုလောလောဆယ် မဟုတ်တာတောင် နောက်ပိုင်း တချိန်ချိန်မှာ ဖင်လိုးမှာကတော့ သေချာပါတယ်။ နာတော့ နာမှာပဲ ကောင်းကော ကောင်းပါ့မလား။

“ ဟေ့….နုနုခင် လာလေကွာ… တင်အုံးကို ယူခဲ့… လိုးကြရအောင်….”

ဖင်လိုးတဲ့အကြောင်းတွေ စဉ်းစားနေတဲ့ ကျမကို ကိုမင်းက လှမ်းပြောလိုက်တော့မှ သတိရပြီး တင်အုံးလေးကို ယူလိုက်ပါတယ်။ ကျမဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်အိပ်ချပြီး တင်ပါးဆုံကြီးအောက်ကို ယူလာတဲ့ တင်အုံးလေးကို ခုလိုက်ပါတယ်။ အင်း မဆိုးဘူး အောက်ကနေ ခုထားတော့ တင်ပါးက အလိုလိုကြွတက်လာတယ်။ ခါးကော့ ဖင်ပင့်ပေးစရာ မလိုတော့ဘူး။ အလိုက်သင့် ပေါင်ကြီးတွေကို ကားပေးရတာလည်း အဆင်ပြေတယ်

“ ဘယ့်နှယ်လည်း တင်အုံး အသုံးချပုံကို သဘောပေါက်ပြီလား….”

ကျမဟာ ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှာ တင်အုံးလေး ခုလို့ဒူးထောင်ပေါင်ကား အဖုတ်အပြဲသားနဲ့ အလိုးခံဖို့ အသင့်ရှိနေပေမယ့် ကိုမင်းက တက်မခွ သေးတာကြောင့် စိတ်မရှည်နိုင်ဘဲ ပြောလိုက်မိပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ… ကျမက အရမ်းကို အလိုးခံချင်နေရတာ။ ဒီတော့မှ ကိုမင်းက ကျမ အပေါ် တက်ခွတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုတ်ကိုင်ဆွဲနယ်တယ်။ လီးကိုတော့ အဖုတ်ထဲကို ထိုးမသွင်းသေးဘူး။

“ သွင်းလေကွာ…. တကထဲ ဘာကြီးမှန်းလဲ မသိဘူး….”

ကျမက ကိုမင်းကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ ငါ့လီးကို ကိုင်ပြီး နင့်စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးဟာ…. ငါ နင့်နို့အုံကြီးနှစ်ခုကိုဆွဲပြီး လိုးသွင်းချင်လို့….”

“ ကျွတ်…. ကိုမင်းကွာ…. တကယ်ရင့်တယ်….”

“ ဘာရင့်တာလဲ ဟ… နို့ကြီး အဆွဲခံရတုန်း စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးဝင်တဲ့အရသာကို နင် ခံစားရအောင် စေတနာနဲ့ ပြောတာပါ…..”

“ ဟုတ်ကဲ့…. ဟုတ်ကဲ့…. ကျေးဇူးတင်ပါသတဲ့ ရှင်….”

ကျမက ခပ်ငေါ့ငေါ့လေး ပြောပြီး ကျမက သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့ ညာဘက်လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ မာန်ထနေချိန်မို့လား မသိဘူး။ သူ့လီးကြီးက မာတောင်နေတာပဲ။ ပူနွေးနွေးကြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲလည်း တုန်လို့။ လီးကို ကိုင်လိုက်ရတဲ့အခါ ကျမဟာ တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းလို့တောင် သွားရတယ်။ ဒါကြောင့် ခပ်သွက်သွက်ပဲ လီးကို ဆွဲယူပြီး စောက်ပတ်ဝမှာ ကပ်တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပူနွေးနွေး လုံးချောချော လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီး စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ထောက်မိတဲ့ ထိတွေ့မှုဟာ ကျမကို ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထထသွားစေပါတယ်။

“ အို….”

ကျမရဲ့ ပါးစပ်ကပင် ခပ်တိုးတိုးလေး အသံထွက်သွားရပါတယ်။ ဒီလိုစောက်ပတ်ဝမှာ လီးထိပ်ဖူး တေ့မိလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကိုမင်းက ကျမရဲ့ ဘယ်ညာ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို ခပ်နာနာလေး ဖျစ်ညှစ်ဆွဲကိုင်တယ်။ နာကျင်တဲ့ ဝေဒနာဟာ မိန်းမူးဖွယ် ကာမအရသာ ရောနှောလို့သွားရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ ရေရွတ်လိုက်တဲ့ အသံဟာ နာလို့ညီးတာမဟုတ်ဘဲ ကောင်းလို့ ပွင့်အံသွားတာ ဖြစ်နေပါတယ်။

အဲဒီနောက်တော့ ကိုမင်းဟာ ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်း ခပ်နာနာ ဆွဲညှစ်ပြီး သူ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမက လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အသေအချာ တေ့ပေးထားတာမို့ လီးဟာ ရှောရှောရှူရှူ စောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်တယ်။ ဒီလိုတိုးဝင်တဲ့ အခါမှာ လီးတန်ကြီးဟာ ဆုပ်ကိုင်တေ့ပေးထားတဲ့ ကျမရဲ့ ညာဘက်လက်ဖဝါးပြင်ကို အရင်ပွတ်တိုက်ပြီးမှ စောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်တာ။

ကျမအဖို့ စောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်တဲ့ တင်းကြပ် အီဆိမ့်မှု အရသာအပြင် လက်ဖဝါးပြင်ကို လီးချောင်းပူနွေးနွေး မာကျောကျောကြီး ပွတ်တိုက်ဖြတ်သွားတဲ့ ထိတွေ့မှု အရသာကိုပါ ခံစားရတယ်။ အို…. ဒါတင်ဘယ်ကမလဲ နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ဆွဲညှစ်ထားမှုကြောင့် နာသလိုလိုနဲ့ အရမ်းကောင်းတဲ့ အရသာကိုလည်း တစ်ဘက်မှာ ခံစားနေရသေးတယ်။

“ အားပါးပါး ကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုရာ…. ဟင်း…. ဟင်း….. ထိတယ်ကွာ တကယ်ပဲ လီးကြီးက အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်တာ သိပ်ခံလို့ ကောင်းတာပဲ…… အား….. အား…. အမလေး…. လေး….. အီး…..”

ကိုမင်းက လီးကို အသာဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပေးတယ်။ ဒါကြောင့် လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်နေတဲ့ အရသာဟာ ထူးကဲစွာ ခံစားနေရပါတယ်။ သူ့လီးကလည်း (၁၀) လက်မနီးပါးရှည်တာကလား။ ဒါကြောင့် အသာထိုးသွင်းတော့ အတော်ကြာတယ်။ တော်တော်နဲ့ လီးမဆုံးဘူး။ လီးတထစ်ဝင်လာလေ ကျမအဖို့ အရသာက ပိုကောင်းလာလေမို့ တအင့်အင့်ညီးရင်း ကော့ပျံလူးလွန့်နေပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ လီးချောင်းကြီး တထစ်ခြင်း တိုးဝင်သွားတာ အရင်းပိုင်းနားထိ ရောက်လာတော့ ကျမရဲ့ လက်တွေက လီးကိုဆက်ပြီး ဆုပ်ထားလို့ မရတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် လက်လွှတ်ပေးလိုက်ရတယ်။ သူကလည်း အပြင်မှာရှိနေသေးတဲ့ လီးရဲ့ ကျန်တဲ့အပိုင်းကို ခပ်ဖြေးဖြေး မဟုတ်တော့ဘဲ လီးကို ဆုပ်ထားတဲ့ ကျမလက် ဖယ်သွားတာနဲ့ ဆတ်ကနဲ အားပြင်းပြင်းသုံးပြီး ဖိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

“ ဘွပ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်…..”

“ အမလေး အစ်ကိုရဲ့…. အားပါးပါး……. ရှီး…..”

ကျမတကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတာပဲ။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့လည်း ကိုမင်းရဲ့ခါးကို တင်းတင်း သိုင်းဖက်လိုက်မိတယ်။ သူ့လီးချောင်းကြီးက အဖုတ်ထဲ အဆုံးမြုပ်ဝင်နေပါပြီ။ အကြပ်အသိပ်ပါပဲ။

“ လီး အဆုံးထိဝင်သွားပြီ နုနုခင်….”

“ ဟုတ်….ဟုတ်လား….”

“ ဆောင့်လိုးမယ်….နာရင်ပြောနော်…..”

“ အင်း….”

ကိုမင်းက လီးကြီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက် အားထည့်ပြီး ဖိချလိုက်နဲ့ တစ်ချက်ခြင်း ခပ်မှန်မှန် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ လိုးရင်း နို့အုံတွေကိုလည်း ဆွဲတယ်။ သူနို့ကိုင်တာ တော်တော်ကြမ်းတယ်ရှင်။ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ညှစ်တာ။ အတော်နာတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ အဖို့ကလည်း ဒီလို နာတာကိုပဲ စွဲမက်စရာ ကောင်းနေတာမို့ နို့ကို အတင်းမဆွဲဖို့ တောင်းပန်တာတွေ ဘာတွေ မလုပ်ပါဘူး။ ကြိုက်သလိုဆွဲ ကြိုက်သလိုညှစ်ဆိုပြီး ပုံအပ်ထားလိုက်ပါတယ်။

“ ဘယ့်နှယ်လည်း ဖင်အောက်မှာ တင်အုံးခုပြီး ခံရတာ ပိုထိတယ် မဟုတ်လား….”

“ ဟုတ်တယ်…. အစ်ကိုရယ်…. လီးဝင်ပိုနက်တယ်…. အား….. အား….”

“ အစေ့ကိုလည်း ကောင်းကောင်း ပွတ်မိတယ် မဟုတ်လား…..”

“ အင်း….အင့်….အို…အို….”

စကားပြောရင်း လီးကိုလည်း မှန်မှန် ဆောင့်ဆောင့် လိုးသွင်းနေတာမို့ ကျမရဲ့ ပြန်ပြောတဲ့ စကားသံတွေမှာ ရေရွတ်မြည်တမ်းသံတွေ ညီးသံတွေရော ပါသွားနေတယ်။

“ ဘွပ်…. ဘွပ်….. အား…. အား…… ဟား….. ဘွပ်….. ဘွပ်….. အိ… အာ့….. ဘွပ်….. ပြွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်….. ဟင့်…..”

“ နင့်ကို နင့်ယောက်ျားက ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လိုးလဲ…”

“ ဘွပ်….. အင့်…. ပက်လက်ပဲ….. အား…. အိ…. ဘွပ်….. ဘွပ်…..

“ အခု ငါလိုးနေသလို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် ဖင်အောက်မှာ ခုထားပြီး လိုးတာလား….”

“ ဘွပ်…. ဘွပ်…. အား….. ပါး….. အစ်ကိုရဲ့…. ဟင့်…. မဟုတ်ပါဘူး…..”

“ ဘယ်လိုမျိုးလဲ….”

“ ဘွပ်…. အာ့…. ထဘီလှန်ပြီး တက်ချတာပါ….. ဘွပ်…. ဗြစ်… ဗြစ်…. အို…. အမေ့…..”

ကိုမင်းဟာ စကားပြောတာတွေကို ခဏဆိုင်းပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ ဆယ်ချက်လောက်တော့ ရှိမလားပဲ။ ကျမဆို ကော့ကော့တက်သွားတာပဲ။ ပြီးလုလုလည်း ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကိုမင်းက ဆောင့်ချက်တွေကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။

“ အိပ်ခန်းထဲရောက်ရင် ကုန်းပေးမယ်ဆို….”

“ အခုကုန်းနေတာပဲ မဟုတ်လား ကိုမင်းကလဲ…..”

“ ဒါကုန်းတာ မဟုတ်ဘူးဟ…”

“ ဟင် ကုန်းတယ်ဆိုတာ အလိုးခံရတာကို ပြောတာ မဟုတ်ဘူးလား….”

“ ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်….. ဒါပေမယ့် မဟုတ်ဘူး…..”

“ ဘယ်လိုလဲ ကျမ နားမလည်ဘူး ရှင်ပဲပြော….”

“ ကုန်းတယ်ဆိုတာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ဗူးထောင်း ထောင်ပေးတာကို ပြောတာ…. ကဲ ကုန်းပေတော့….”

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမင်းက ကျမ စောက်ပတ်ထဲက လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကျမအပေါ်က ဆင်းသွားတယ်။ ပြီးလုလုဖြစ်နေတဲ့ ကျမ အရမ်းကို ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့။

“ ကိုမင်း မတရားဘူးကွာ…. သူများပြီးခါနီးမှ လီးဆွဲထုတ်သွားတယ်…. တကယ်ပဲ…..”

“ လေးဘက်ကုန်းပြီး အလိုးခံရင် နင်ပိုပြီး အရသာတွေ့မှာပါ…. နင့်ကို တစ်ခါမဟုတ်ဘူး သုံးလေးခါ ဆက်တိုက်ပြီးသွားအောင် ငါ လုပ်ပေးမယ်….. ကဲပါ ကုန်းမှာသာ ကုန်းစမ်းပါဟာ ငါလည်း ဆက်လိုးချင်နေတာ….”

လေးဘက်ကုန်းပြီး အလိုးခံရတာ လီးဝင်ပိုနက်ပြီး ပိုထိတယ် ပိုအရသာရှိတယ်ဆိုတာ ကျမ သိတာပေါ့။ ကျမ ယောကျ်ားလည်း ဒီလိုမျိုး လုပ်ပေးခဲ့ဖူးတာပဲ။ ဒါကြောင့် သိပ်စောဒက တက်မနေဘဲ ပက်လက်လှန် အိပ်နေရာကနေ ဆတ်ကနဲထပြီး လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ဒူးတုတ်ပြီး ဖင်ဗူးထောင်းထောင်ပေးတာ ပိုကောင်းမှန်းသိပေမယ့် သူ့ကို စချင်တာကြောင့် ခပ်ရိုးရိုးပဲ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တယ်။

“ ဒီလိုမျိုးလားဟင်…. ကိုမင်း….”

“ မဟုတ်ဘူး… နင့်ယောကျ်ားက နင့်ကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး မလိုးဖူးဘူးလား….”

“ ဟင့်အင်း…. ပက်လက်ပဲ လုပ်တာ….”

ကျမ လိမ်ပြောလိုက်တယ်။ သူကလည်း ယုံသွားတာမို့ ကျမကြိတ်ပြီး ရယ်ချင်မိတယ်။

“ ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းကို မွေ့ယာပေါ် ပြားကပ်နိုင်သမျှ ပြားအောင်နှိမ့်ချပြီး တင်ပါးဆုံကြီးကိုတော့ ကော့နိုင်သမျှ ကော့ထောင်ထား…. ဒူးနှစ်ခုကို စေ့မထားနဲ့လေ…. ခပ်ခွာခွာလေးကွထား…. အေး ဟုတ်ပြီ….”

သူက ကျမနောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်ပြီး ကျမရဲ့နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ဝကို လီးကြီးတေ့လိုက်ပါတယ်။

“ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးမယ်နော်…. ခံနိုင်ပါ့မလား…..”

တေ့ထားသောလီးကို မသွင်းသေးဘဲ ကိုမင်းက မေးတယ်။ သူ့လက်ချောင်းကလည်း ကျမရဲ့ဖင်ဝကို တေ့ကပ်ပွတ်ပေးနေတယ်။

“ ရတယ်….. အစ်ကို…. ကြိုက်သလိုသာ သွင်း…. ဟင်း…. ဟင်း…. ကျမ အရမ်းခံချင်နေတာ အစ်ကိုရဲ့…. လုပ်စမ်းပါ….”

“ နာတော့ နာမယ်နော်….”

“ ရတယ်….အစ်ကို…..ရတယ်….”

“ ကိုင်း….လာပြီ….”

“ ဘွပ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….”

“ အမလေး…. လေး….. သေပါပြီ အစ်ကိုရဲ့…. .အာ့…. အား…..”

ကြမ်းမယ့်ကြမ်းတော့လည်း နည်းနည်းလေးမှတောင် မသက်ညှာတော့ပါလားရှင်။ တကယ်ရက်စက်တယ်။ ဆယ်လက်မနီးပါးရှည်ပြီး လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံးလောက် တုတ်တဲ့ သူ့လီးချောင်း ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးကို တစ်ချက်တည်းနဲ့ အဆုံးဝင်အောင် တအားကုန်ကို ဆောင့်သွင်းလိုက်တာ။ ကျမ စောက်ပတ်ထဲ အောင့်သွားတာပဲ။ စောက်ခေါင်းဝဟာလည်း ကျိန်းစပ်သွားတာပဲ။ သားအိမ်ထဲကို လီးဒစ်ပြဲကြီး တရှိန်ထိုး ဝင်ဆောင့်လာတာကြောင့် အရမ်းကို နာသွားတာပဲ။ ဒါတင် ဟုတ်ပါရိုးလား….။

စောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးချောင်းကြီး တအားဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းကို ဆတ်ကနဲ ဖိထိုးသွင်းတယ်။ ဒါပေမယ့်ရှင်….. အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျမဟာ ပြီးသွားရပါတော့တယ်။ တကိုယ်လုံးအကြောတွေ အရမ်းဆူပွက်သွားရပါတယ်။ အရမ်းနာကျင် ကျိန်းစပ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ထူးကဲတဲ့ ကာမအရသာလည်း တွေ့ပြီး သိပ်ကောင်းနေရပါတော့တယ်။ နာတာနဲ့ အရသာ ရောထွေးနေတယ်။ ကာမအရသာက ထိမိလွန်းတာကြောင့် နာကျင်တာကိုလည်း ဝေဒနာမထင်တော့ဘူး။ အရသာတစ်မျိုးအဖြစ် မက်မက်မောမော ခံစားရပါတယ်။

“ အား… အား…. ရှီး…. ထွက်ကုန်ပြီ…. အစ်ကိုရ…. အား…. အား…. အား….. ကျမ ပြီးသွားပြန်ပြီ….. အမလေးနော်…. ဟင်း….. ဟင်း….. ဟင်း…..”

“ ဖင်ကြီးကို ကော့ထောင်ပေးထား ညွှတ်ကျမသွားစေနဲ့…..”

ကိုမင်းက အံကြိတ်ပြီး ပြောတယ်။ စကားဆုံးတာနဲ့ တရကြမ်းဆောင့်ပြီး လိုးပါတော့တယ်။ ကျမဟာလည်း ပြီးသွားခဲ့ပေမယ့် သူ့ဆောင့်လိုးတာ အရှိန်မပျက်ဘဲ အရသာလည်း ကောင်းရအောင်လို့ ဖင်ကြီးကို ဆက်ပြီး ကော့ထောင်ပေးထားတယ်။ ပြီးသွားပြီဆိုရင် မောဟိုက်နွမ်းလျတာပဲ မဟုတ်လား။ ခြေပစ်လက်ပစ်ကို ဖြစ်သွားတတ်တာ။ ကျမလည်း ဒီလိုပဲပေါ့။ ဒူးတောင် ကောင်းကောင်း မခိုင်ချင်တော့ဘူး။

ဒါပေမယ့် ကိုမင်းက ဆက်ပြီး တအားဆောင့်လိုးနေတာမို့ သူ့အဖို့ အရသာကောင်းအောင် ဆက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးထားတာ။ ဒီလို သူ့အပေါ် စေတနာထားလို့လား မပြောတတ်ပါဘူး။ ဖင်ကို ကော့ထောင်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးတာ ဆက်ခံနေလိုက်တာ ဆယ်ချက်ကျော်ကျော်လောက် အဆောင့်လည်း ခံပြီးရော ကျမရဲ့ ကာမရမ္မက်စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြန်ပြီး နိုးကြွလာတယ်။ ပြန်ပြီး နှာထန်လာတယ်။ တကယ် အံ့သြစရာကောင်းတယ်ရှင်။

တစ်ချီပြီးသွားလို့ နုံးချိမောဟိုက်ပြီး ဒူးတောင် မခိုင်ချင်တော့သလိုလို ဖြစ်နေရတဲ့ ကျမဟာ ဟော အခုတော့ ဘယ်ကနေဘယ်လို အားအင်တွေ ပြန်ပြည့်လာသလဲ မသိဘူး။ ကျမဟာ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေး ရမ်းပေး ခါးကို ဝေ့ဝိုက်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးသမျှ အားရပါးရကို ခံနေမိပါတယ်။ မောတာပန်းတာတွေ အကုန်ပျောက်ကုန်ပြီလေ။

“ ဘွပ်…. ဘွပ်…. ပလွတ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…..”

“ အား…. ဟား…. အား…. ဆောင့်ပါ အစ်ကိုရဲ့….. အား…. ဟား…. ကောင်းလိုက်တာ…. အစ်ကို ဆောင့်လိုးတာ သိပ်ခံလို့ကောင်းတာပဲ….. ဆောင့်ပါ …… ဆောင့်ပါ….. အမလေးနော်…. အီး…. ဟီး…..”

“ ဆောင့်လိုးတာပဲ ခံလို့ကောင်းတာလား နုနုခင်ရဲ့…. ဖင်ပေါက်ကို ထိုးကလိပေးတာကော မကောင်းဘူးလား…..”

ကိုမင်းက မေးရင်း ကျမဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးမွှေနေတဲ့ လက်ချောင်း အဝင်အထွက်ကို ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန် ပိုလုပ်ပေးတယ်။

“ အား…. ရှီး…. ကောင်းပါတယ်…. အစ်ကိုရ…. ကောင်းပါတယ်…. အား…. ဟား…. အင့်…. ဟင့်…. အင့်…..”

“ ပြွတ်…. ဗြစ်…. ပလွပ်…. ဘွပ်….. ဘွပ်…. ပြွတ်…. ဗြစ်….. ဗြစ်…..”

“ အာ့…..ဟား….အ…အာ့….အား…..ဟင်း…..”

ကျမဟာ ဒီတခါ ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မသိပါဘူး။ ကျမ စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှမချုပ်တီးနိုင်ဘဲ ခဏ ခဏပြီးချင်နေရပါတယ်။ အခုလည်း ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာ မရိုးမရွနဲ့ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာရပြန်ပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ လီးတန်ကြီး တဝက်လောက်ကိုသာ ဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ကိုမင်းဟာ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကနေ သူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးကို တဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်ပြီး (၄)(၅) ချက်လောက် အားကုန် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တဲ့အခါမှာပဲ ကျမဟာ တစ်ချီထပ်ပြီး ပြီးသွားရပါတော့တယ်။

ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရာမှ ပြန်ပြီး ငြိမ်သက်သွားစမှာပဲ ကိုမင်းက သူ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို တအားဖိစိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်များကို ဒလဟော ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင်…..။


ပြီးပါပြီ။



Sunday, December 12, 2010

ချစ်မိပြီ ဦးရယ် (စ/ဆုံး)

ချစ်မိပြီ ဦးရယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

မို့မို့… ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ..။ မျက်နှာကြောကို မတည့်..။ လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံက ချွဲချွဲနဲ့ …။ သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူတဲ့…။ မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး..။ ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်း မသိ..။ မို့မို့ မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူလာနေမယ် တဲ့…။ 

“ မမ ယောက်ျားယူမှာလား ” လို့ မေးတော့… 
“ မို့မို့..နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်…” တဲ့..။
ပြီးတော့ 
“ မို့မို့ ငယ်သေးတယ် ” တဲ့..။
“ မို့မို့ မငယ်တော့ဘူး”
လို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ … မပြောရဲလို့..။ မို့မို့ အသက် (--) နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ..။အပျိုဖြစ်တာတောင် -- နှစ်ကျော်နေပြီ..။ 
“အဲဒီလူကြီးက ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ ”
လို့မေးတော့ 
“ မသိသေးဘူး ” တဲ့..။ ကောင်းရော…ရှင်..။

အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ်ကို ခဏခဏလာဘူးတယ်..။ မို့မို့ကို ဆက်ဆံတာ သူငယ်နှပ်စားလေးလို ဆက်ဆံသလိုဘဲ..။ မကြိုက်ပါဘူး…။ ပြီးတော့ ရှိသေးတယ်..။ လူကိုကြည့်ရင် မျက်နှာကို ကြည့်ပေါ့..။

အခုတော့ ..သူက ဒီလို မဟုတ်ဘူး..။ မို့မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အရမ်းစိတ်ဝင်စား(အရမ်းနှာဗူးထ ) နေတဲ့ မျက်လုံးမျိုးကြီးနဲ့ ကြည့်တတ်တာ..။ အဲဒီအချိန်မျိုးဆို…မို့မို့ နေလို့အရမ်းခက်တာ..။ သူ့ရှေ့မှာ လူတစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်တွေ မပါတော့သလိုပဲ..။ မျက်နှာတွေ ထူပူ ၊ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရှိန်းဖိန်းလို့…။
နှာဗူး…ကြီး..။

ကဲ..အဲဒီလို လူကြီးက အိမ်မှာလာနေမယ်တဲ့..။ မို့မို့သိပါတယ်..။ ဒီလူကြီး အိမ်မှာလာနေရင် မမနဲ့ အတူတူ အိပ်မယ်ဆိုတာကိုလေ…။ မို့မို့ စိတ်ညစ်တယ်..။ မမကိုလည်း မပြောရဲဘူး..။

မမ ခင်သီတာက မို့မို့ရဲ့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်တော့ မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ဝမ်းကွဲ အစ်မ..။ ပြီးတော့ မို့မို့ကို မိဘလို စောင့်ရှောက်လာခဲ့သူ..။ မို့မို့ (၄) နှစ်သမီးလောက်က မို့ အဖေနဲ့ အမေ ၊ နောက်…မမခင်သီတာရဲ့ အဖေနဲ့ အမေ ၊ မမရဲ့ အစ်ကို .. သူတို့အားလုံး တွံတေးတူးမြောင်းထဲမှာ သင်္ဘောနစ်တဲ့ ထဲ ပါသွားကြသည်..။

အဲဒီနောက် မို့မို့ကို မမခင်သီတာက ပြုစုပျိုးထောင် လာခဲ့ရသည်..။ ဒီတော့ မို့မို့က မမခင်သီတာကို မလှန်ရဲတာလည်း မဆန်းပေ..။ အဲဒီ မျိုးဝင်းသူ ဆိုတဲ့ လူကြီး အိမ်မှာလာနေရင်..ဘယ်လို ဆက်ပြီး စခန်းသွားရပါ့မလဲ ဟူသော အတွေးတွေက မို့မို့ စိတ်တွေကို ညစ်နွမ်းစေလေသည်..။

အစိမ်းရောင် မီးလုံးလေးက ဖိုက်ဝပ်လေးပဲ ဖြစ်ပေမယ့် အမှောင်ကြီးစိုးမှုကြောင့် အခန်းထဲတွင် လင်းလင်းထိန်ထိန် ဖြစ်နေသည်..။ မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အင်္ကျီကျယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း အိပ်ရာပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည်..။ ခင်သီတာမှာ ရှက်ရွံ့ အားနာသော မျက်နှာလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူကို ကြည့်ရင်း…

“ အို..အို….နေပါစေ…ကိုဝင်းရယ်…သီတာ့ဘာသာ ဖြုတ်ပေးပါ့မယ်…” ဟု ပြောရှာသည်..။

“ ရှက်မနေပါနဲ့…သီတာရယ်….ကိုဝင်းဖြုတ်ပေးပါ့မယ်…ဟုတ်လား…”

ပြောရင်း မျိုးဝင်းသူက ရဲရဲတင်းတင်းပင် ဖြုတ်ပစ်လိုက်လေရာ ဘရာစီယာလေး မလုံမလဲ ကာကွယ်ထားသော ခင်သီတာ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာ ရုန်းကန်၍ ထွက်လာတော့ရာ ဒါကို ကြည့်ရင်း မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်၍ သွားသည်..။

“ သီတာက သိပ်လှတာပဲ…ဒါကြောင့် ကိုဝင်းက သိပ်ချစ်နေမိတာ…”

မျိုးဝင်းသူက ပြောရင်း သူမ၏ ဘရာစီယာလေးရော ထမီပါ ဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်လေ တော့ရာ ခင်သီတာမျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်.. ။သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ရင်းမှ အတွင်းခံအသားကပ် ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးမှ လွဲ၍ ဖြူဖွေးပြီး ဝင်းဝါသော အသားဆိုင်တွေက မျိုးဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကိုထလို့မဆုံးအောင် ဖြစ်နေစေပေသည်..။

“ အို…ကွယ်….ကိုဝင်းကလဲ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ…”

လက်ကလေး နှစ်ဖက်ကို ရင်သားပေါ် ယှက်တင်ရင်း ခင်သီတာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်စောင်းလေး ထိုးကာပြောလိုက်သည်..။

“ နေပါအုံး…သီတာရယ်…ကိုဝင်းအားရအောင် ကြည့်ပါရစေအုံး..သီတာ တစ်ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကို ချစ်စရာကြီး…ဟင်းဟင်း….ကိုယ်တော့ သိပ်ချစ်နေပြီ…အချစ်ရယ်.. သိပ်ချစ်ချစ်နေပြီ….”

မျိုးဝင်းသူက တုန်ရင်သော အသံကြီးဖြင့် တတွတ်တွတ်ပြောရင်းက ခင်သီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ..လက်လေးဆစ်ခန့် ဟသွားပြီး အတွင်းမှ ဝင်းဝါသော ဖားခုံညှင်းသဏ္ဍာန် မို့မို့ဖောင်းဖောင်း အသားပြင်လေးက အမွှေးအမျှင် ကင်းရှင်းစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာသည်..။ မျိုးဝင်းသူမှာ စိတ်ကို မချုပ်တီးနိုင်တော့သည့်အလား သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအား ကြုံးဖက် ပွေ့ယူ၍ သူ၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ကာ ကျော့ရှင်းသော သူမ၏လည်တိုင်လေးကို အငမ်းမရ နမ်းလိုက်ရာ… ခင်သီတာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားပြီး မျက်နှာလေးကို မော့၍ နီတာရဲ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးနှစ်လွှာက ပွင့်ဟ၍ လာသည်..။

မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာအား နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့၍ အသက်အောင့်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ယူလိုက်ရာ ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးများ ပြာဝေသွားရတော့သည်..။

ထို့နောက် မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်ရာတွင် အလိုက်သင့်လေးဖြစ်အောင် ခင်သီတာက အယ်နေသော ဖင်ကြီးကို ကြွ၍ပေးသဖြင့် ဘောင်းဘီလေးမှာ လွယ်ကူစွာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီးသူမ၏ ကိုယ်လုံးတစ်ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့ပဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားရတော့သည်..။

မျိုးဝင်းသူသည် ခင်သီတာ ကိုယ်လုံးလေးအား မွေ့ရာပေါ်သို့ အလိုက်သင့်လေး ချပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်သီတာ၏ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ် တို့မှာ မီးရောင်စိမ်းလဲ့လဲ့အောက်ဝယ် မြင်ရသူ အသက်ရှူမှားလောက်အောင် အလှကြီး လှနေပါတော့သည်..။

ဝင်းဝါသော အသားစိုင်များအောက်ဝယ် ပိတုံးရောင် ဆံနွယ်လေးများက ဖယိုဖရဲလေး ကျနေသောကြောင့်
ခင်သီတာ၏ အလှမှာ စာဖွဲ့ရန်ပင် ခက်လောက်အောင် မျိုးဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကို ပူလောင်ပြင်းပြလာစေလေသည်..။

ဖောင်းမို့ မောက်ကြွလျက်ရှိသော သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း သူမမှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေ၍ နံဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ အိစက်နေကြလင့်ကစား သိသိသာသာကြီးပင် မို့မောက်ကုံးထနေပြီး အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် လှိုင်းများထလို့နေသည်..။

မျက်စိအောက်ဝယ် ထင်ထင်ရှားရှား ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် မြင်နေရသော ခင်သီတာ၏ အလှတွေကြောင့် မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ထဲမှာ ရမ္မက်မီးက အလျှံတငြီးငြီး တောက်လောင်လာခဲ့ပြီး မုန်ယိုနေသော ဆင်ရိုင်းကြီးတစ်ကောင်ပမာ ဖြစ်လာကာ သူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ခွာချလိုက်တော့ရာ…တုတ်ခိုင်သော သူ၏ လီးကြီးမှာ ဖြောင့်တန်းထောင်မတ်စွာ ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်..။

မျိုးဝင်းသူသည် သူမ၏ ကိုယ်ဘေးတွင် အလိုက်သင့် ဝင်အိပ်လိုက်ပြီး နောက် ခင်သီတာ၏ နို့သီးလေးများကို ပါးစပ်ဖြင့် အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ယူလိုက်ရာ..ခင်သီတာခမျာ.. ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာလျက် တစ်ကိုယ်လုံးလည်း မရိုးမရွကြီး ဖြစ်၍ လာရတော့သည်..။

သူမ၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ရမ္မက်ခိုးလေးတွေ ရီဝေနေသည့် မျက်လုံးများဖြင့် သူ့အား ပြန်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ နီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။

“ ချစ်တယ်..နော်….သီတာ…”

“ ချစ်တာပေါ့…..ကိုဝင်းရယ်…”

ခင်သီတာ၏ ညှို့မြူတောင့်တသော အသံလေးက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေသည်..။ ထို့နောက် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အိတင်းပြီး ထိရက်စရာ မရှိသော ပေါင်တန်ထွားထွားကြီးများအား သူ၏ ဒူးခေါင်းကြီးဖြင့် ထိုးကာခွဲလိုက်ပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးများ အကြားသို့ ဝင်လိုက်သည်..။

ထိုအခါ ခင်သီတာ၏ ပေါင်ကြားခွဆုံမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟက်တက်ကွဲသွားပြီး အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေသည်..။ မျိုးဝင်းသူသည် အစွမ်းကုန် မာန်ထနေသော သူ၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးအား ညာလက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး နောက် ခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကြီးကြားမှ တွင်းဝလေးဆီသို့ ဖိကပ်၍ ထောက်လိုက်သည်..။

“ အို…..ဟင့်…ဟင့်…..”

ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်..။ ထို့နောက် လီးကို အားနှင့် အသာဖိ၍ သွင်းလိုက်ရာ  စောက်ခေါင်းထဲသို့ တထစ်ထစ်နှင့် နစ်ကာ ဝင်သွားတော့သည်..။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်…အင့်…အင်း……ဗြစ်…ဗြစ်…..ဟင်း ဟင်း………”

ခင်သီတာမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးအား သူမ၏ သွယ်တန်းသော လက်လေနှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားပြီးနောက် တဟင်းဟင်းဖြင့် ညီးညူနေလေသည်..။ မျိုးဝင်းသူက လီးကို တစ်ခါတည်း အရင်းထိ ဖိမသွင်းသေးဘဲ တဝက်လောက်အရောက်တွင် ရပ်ထားလိုက်ပြီးနောက်.. အသာပြန်၍ ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ..ခင်သီတာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာ လီးနှင့် ကပ်၍ လန်ကာ ပါလာလေသည်..။

ထို့နောက် ဒစ်ပေါ်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ ပြန်၍ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်..။ ထိုအတိုင်း ထပ်ကာထပ်ကာဖြင့်
ငါးကြိမ်မျှ လုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်သီတာ၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းမှ အရည်ကြည်လေးများ စိုပြီး
စိမ့်ထွက်လာလေသည်..။

ထို့ကြောင့် မျိုးဝင်းသူက သူ့လက်များကို ခင်သီတာ၏ ချိုင်းအောက်မှ လျှို၍ ပခုံးကို ခပ်တင်းတင်း ကိုင်ဆွဲ၍
လီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းချလိုက်လေသည်..။

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ဒုတ်….အိ…..အိ….အင့်…ကျွတ်ကျွတ်….အ…အား………“

ခင်သီတာ၏ ပါးစပ်မှ ညည်းညူသံလေးများ တကျွတ်ကျွတ် ထွက်ပေါ်လာလေသည်.။

“ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ…ကိုရယ်…”

“ နာလို့လား…ဟင်…သီတာ..”

“ ဟင့်အင်း…..ဟင့်အင်း…..”
ခင်သီတာက ခေါင်းလေးကို ရမ်းပြလိုက်သည်..။ ထို့ကြောင့် မျိုးဝင်းသူက အားတက်လာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း
ဆောင့်ချလိုက်ပြန်သည်..။

“ ပြွတ်….ဗြစ်….ပလွတ်….ပြွတ်…..ဟင့်…အင့်…..”

ခင်သီတာ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာ စင်းကျနေပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာ ပြုံးယောင်သန်းနေသည်..။
ဒါပေမယ့် မျိုးဝင်းသူက အားမရသေးပါ..။

“ အားမရသေးဘူး အချစ်ရယ်…”

သူ၏ ပါးစပ်ကို ခင်သီတာ၏ နားတစ်ဖက်သို့ဖိကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်..။

“ ဟင့်…..ကိုကလဲ ကွယ်….”

“ ချစ်လို့ပါ သီတာရယ်…ကို..အားရအောင် လုပ်ပါရစေနော်…”

“ ဟင်း…ကိုကတော့ သိပ်ကဲတာပဲ…သဘော သဘော…သီတာက ကိုစိတ်တိုင်းကျ ချစ်တာကို ခံရမဲ့သူပါ..ကိုရယ်…”

မျိုးဝင်းသူမှာ ခင်သီတာ့စကားကြောင့် ပီတိဖြစ်သွားသည်..။

“ ဟင်း…ဒါကြောင့် သီတာ့ကို သိပ်ချစ်နေရတာ…”

တုန်ယင်သောအသံဖြင့် ပြောရင်း သူမ၏ ပါးမို့မို့လေးကို သွက်သွက်ကြီး နမ်းလိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအား ဆွဲယူပြီး ခင်သီတာ၏ ကားစွင့်အိစက်ကာ လိုးရက်စရာ မရှိသော တင်သားထွားထွားကြီးများအောက်သို့ ထိုး၍ခုလိုက်ရာ ခင်သီတာ၏ ခါးလေးမှာ ကော့တက်လာပြီးနောက် ဆီးခုံလေးမှာ ပို၍ မောက်လာလေသည်..။

မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက အရင်းမှ အဆုံးတိုင်မြုပ်နေပြီး အဖျားက သားအိမ်ဝကို ထောက်ကာ ခင်သီတာ ရင်ထဲ ကျဉ်နေအောင် ခံစားရသည်..။

ခင်သီတာက ပေါင်တန်ကြီးကို ကား၍ ဒူးကိုထောက်ကာ ဖြဲပေးလိုက်မိသည်..။ မျိုးဝင်းသူသည် ကာမရမ္မက်မီးကြောင့် မျက်တောင်များ စင်းကျနေသည့် ခင်သီတာ၏ မျက်နှာလေးအား သူ၏ ရီဝေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်နေရာမှ အံကို ခဲကာ ကြိတ်လိုက်ပြီးနောက် ခင်သီတာ၏ ပခုံးအား အားယူ၍ဆွဲကာ ကုတင်တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲသိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်အထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးတော့သည်..။

“ ဗြစ်….ဒုတ်…အ….အ……..ဟင့်…ဗြစ်….ဒုတ်…….ပြွတ်……”

ခင်သီတာကလည်း သူမ၏ တင်သားကြီးများကို အချက်ကျကျ ပြန်၍ ကော့တင်ပေးနေပြန်ရာ နှစ်ဦးသားမှာ
အရသာတွေ့၍ ကာမကြောတွင် နစ်မြောနေကြလေသည်..။

နောက်ဆုံးမှာတော့ နှစ်ဦးသား ကာမအရသာ၏ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြပြီး တစ်ဦးကိုယ် တစ်ဦး
လွတ်ထွက်သွားမည် စိုးသည့်အလား ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လေမဝင်နိုင်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး
ပွေ့ဖက်၍ ထားလိုက်ကြလေသည်.။ မောဟိုက်နွမ်းနယ်သော သက်ပြင်းချသံကြီးများ က ဟင်းကနဲ
ဟင်းကနဲ ပေါ်ထွက်လာကြသည်..။

“ သီတာ….”

မျိုးဝင်းသူ၏ အသံ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပေါ်ထွက်လာသည်..။

“ ကို…..”

“ ကိုတော့ သီတာ့ကို တကယ်ပဲ စွဲမိနေပြီ…အချစ်ရယ်…သီတာရော ကိုယ့်ကို မချစ်ဘူးလား ဟင်…သီတာနဲ့
ခွဲသွားရမှာတောင် ကြောက်နေပြီ…”

ခင်သီတာက မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ မှိန်း၍ နားထောင်နေမိသည်..။ ထိုအချိန်ဝယ် စောက်ခေါင်းထဲမှ အံ၍ကျလာသော သုတ်ရည်များက သူမ၏ တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့ တစိမ့်စိမ့် စီး၍ ကျလာသည်..။

“ လွှတ်ပါအုံး ကိုရယ်….ဟိုဟာတွေ သုတ်ပါရစေအုံး….”

ခင်သီတာက ပြောလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်၍အိပ်နေရာမှ သူမ၏ ပါးလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး မထချင်ထချင် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်..။ လီးကြီးက ပြွတ်ခနဲ နေအောင် ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။

“သီတာ…ကိုယ့်ကို မချစ်ဘူးလား…လို့….”

မျိုးဝင်းသူက အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်မှိန်းနေရာမှ ခင်သီတာအား ပြန်၍ မေးလိုက်သည်.။ သူ၏လီးကြီးမှာ
အရည်များဖြင့် စိုနေပြီး ပျော့ခွေ၍ ကျနေသည်..။ ခင်သီတာက အဝတ်ဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် သူမ၏ပေါင်ကြားမှ ပေကျံနေသော အရည်များကို သုတ်နေရင်းမှ မျိုးဝင်းသူအား မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ်ကာ ကြည့်လိုက်ရင်း…

“ ချစ်တာပေါ့….ကိုရဲ့….၊ ကဲ…သူ့ဟာကြီးကို ပေနေတာတွေ သုတ်ပေးအုံးမယ်…”

ဟုပြောကာ မျိုးဝင်းသူ၏လီးကြီးကို အဝတ်ဖြင့် သုတ်ပေးလိုက်သည်..။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆတ်ခနဲဆွဲကာ ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခင်သီတာ၏ ပြောင်းနွဲ့သော ခါးလေးကို သူ့လက်များဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ အားရပါးရ စုပ်ယူလိုက်သည်..။

ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးလေးများ စင်းကျသွားပြီးနောက် မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်၍ ဖက်တွယ်ထားသည်..။ သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်သော ရင်သားများက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ဘတ်ကြီးကိုဖိကပ်နေသဖြင့် တစ်ဦး၏ ရင်ခုန်သံကို တစ်ဦးက ကြားနေရလေသည်..။ အတန်ကြာတော့မှ…

“ ချစ်… နောက်တစ်ခါ လုပ်ကြရအောင်…”

“ နေပါအုန်း.. ကိုရယ်..ကို အမောပြေအောင် ခဏ နားပါအုန်းလား…သီတာ ဘယ်မှ ထွက်မပြေးပါဘူး..တစ်ညလုံး လုပ်လို့ရပါတယ်….ကိုရဲ့….ကို့ဟာကြီးကို သီတာ ကိုင်ကြည့်အုန်းမယ်…”

ပြောပြောဆိုဆို.. သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးများဖြင့် သေသေချာချာ ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ် ဆော့ကစားသလို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကြည့်နေသည်..။ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကခင်သီတာ၏ လက်ထဲတွင် တဖြေးဖြေး ထ၍ တင်းတောင်လာရတော့သည်..။ ဒါကိုကြည့်၍ ခင်သီတာက ကျေနပ်အားရစွာ ပြုံးလိုက်သည်..။

“ ကဲ…ကို့ဟာကြီး ကလည်း မြန်လိုက်တာကွယ်…ထလာလိုက်တာ..ဒီတစ်ခါတော့..သီတာ့အလှည့်ပေါ့..”

ခင်သီတာက ခပ်ညုညုလေးပြောရင်း ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်ကြီးများ စင်း၍ အိပ်နေသော မျိုးဝင်းသူ၏
ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်ရင်း ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ချလိုက်သည်..။ ပြီးတော့မှ သူမ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်
မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမစောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ကာ အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လေးငါးချက်မျှ ပွတ်ဆွဲကလိနေသည်..။

သူမ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာမှာ ကွဲဟဟလေး ဖြစ်၍ နေပြီး မျိုး၀င်းသူ၏ ထိုးထိုး ထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်၍နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်၍နေလေရာ ခင်သီတာသည် လီးထိပ်ဖူးကြီးအား သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိုးသွင်မြှုပ်နှံလိုက်ပြီးနောက် အသာဖိ၍ ထိုင်ချလိုက်ရာ မာကျောတောင့်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးမှာ အိကနဲ အရင်းသို့တိုင်မြုပ်၍ ဝင်သွားလေရာ မျိုးဝင်းသူက အားမလိုအားမရနှင့်ပင် လီးကြီးကို အပေါ်သို့ မြှောက်ကော့ ပင့်တင်ပေးလိုက်မိလေသည်..။

“ ဗြစ်…ပလွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…..”

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးပမာ ကျော့ရှင်းလှပနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် အလှကြီးလှနေသော ခင်သီတာ၏
ကိုယ်လုံးလေးက သူ့အပေါ်သို့ အုပ်မိုးနေရုံမျှမက အောက်ပိုင်းမှာလည်း လီးတန်ကြီးက သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ချောင်းလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဝင်၍နေလေရာ မျိုးဝင်းသူမှာ ကာမစိတ်များ တရိပ်ရိပ် တက်လာရလေသည်..။

ခင်သီတာသည် သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ဘတ်ကြီးပေါ်သို့ အုပ်မိုး မှောက်ချထားလိုက်ပြီး
သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ခပ်ဖြေးဖြေး အထက်အောက် ဖိချလိုက် မြှောက်တင်လိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှားပေးနေရာ မျိုးဝင်းသူအဖို့ တသိမ့်သိမ့် တစိမ့်စိမ့်နှင့် ကာမအရသာကို အစွမ်းကုန်ပင် ခံစားတွေ့ထိနေရတော့သည်..။

ခင်သီတာ၏ စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဆွဲငင်ဓါတ် တစ်မျိုး ရှိနေသည်…။ တဖျတ်ဖျတ်ဖြင့် သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှနေ၍ သူ့လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ ဆွဲ၍ စုပ်ယူလိုက်သကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့် အတွေ့မှာ ထူးလွန်းလှသည်..။

“ ပြွတ်…..ဗြစ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ဗြစ်…”

“ ကောင်းရဲ့လား…ကိုရယ်…”

ခင်သီတာက ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာပေးလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူအား ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်..။

“ ကောင်းတာပေါ့ ..သီတာရယ်…သိပ်ကောင်းတာပဲ…ဒါကြောင့်လဲ ကိုဝင်း သီတာ့ကို မခွဲနိုင်တော့တာပေါ့…”

မျိုးဝင်းသူက ကာမခိုးများ ရီဝေနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ခင်သီတာအား ကြည့်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်.။
လက်ကလည်း ခင်သီတာ၏ တင်ပါးထွားထွားအိအိကြီးကို အရသာခံကာ ဆုတ်ညှစ်ကိုင်တွယ်၍ နေသည်..။

ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပေးနေရာမှ သူမ၏ ကြီးထွားမို့မောက်သော ရင်သားနှစ်မွှာအား မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲ၍ ဖိချပေးလိုက်ရာ မျိုးဝင်းသူက
အငမ်းမရ စုပ်ယူလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ မာတင်းထောင်တက်နေပြီး ခင်သီတာ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာကာ သူမ၏ တင်ပါးကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်၍ပေးလိုက်သည်..။

ထို့နောက် ခင်သီတာက လီးတန်ကြီးကို အရင်းထိမြုပ်သွားအောင် သူမ၏ ဆီးခုံလေးနှင့်ဖိကပ်ထားရင်းက
မျိုးဝင်းသူ၏ ပါးပြင်အား သူမပါးပြင်လေးနှင့် မှေးကာ ကပ်ထားလိုက်သည်..။

သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း ချွဲကျိသော အရည်များက စိမ့်ထွက်လာပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ဆီးခုံပေါ်သို့
တသွင်သွင် စီးကျလာသည်..။ ခင်သီတာ၏ နွမ်းဟိုက်သော သက်ပြင်းချသံလေးမှာ ဟင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်..။ မျိုးဝင်းသူက အောက်မှနေ၍ သူမ၏ ခါးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ထားလိုက်လေသည်..။

“ သီတာ…ပြီးသွားပြီမို့လား..”

“ အင်း…..သူများ…မောပြီကွယ်…”

ခင်သီတာက သက်ပြင်းချသံလေးနှင့်အတူ ပြန်ပြောလိုက်သည်..။

“ ဒါဖြင့် …သီတာ နားချင် နားအုံးလေ…”

“ အို…ကိုမှ မပြီးသေးတာ…ဟာ…”

“ ကိစ္စ မရှိဘူး…ကိုတစ်လှည့်လုပ်ပေးအုံးမှာပေါ့…”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးသို့လှိမ့်ချလိုက်ရာ စောက်ခေါင်းထဲမှ
လီးတန်ကြီးက ပြွတ်ကနဲ ပြန်၍ ကျွတ်ထွက်သွားသည်..။ မျိုးဝင်းသူက သူ၏လီးတန်ကြီးတွင်ပေကျံနေသော ခင်သီတာ၏ သုတ်ရေများကို အဝတ်ဟောင်းတစ်ထည်ဖြင့် သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးနောက်… ခင်သီတာအား ဖက်ကာ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်လေး နမ်းလိုက်သည်..။

“ သီတာ…ဒူးထောင်ပြီး ကုန်းပေးနော်…”

ခင်သီတာကလည်းအလိုက်သိစွာဖြင့် သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကိုထောက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မှောက်၍ချလိုက်ရာ သူမ၏ ဖြူဖွေးအိစက် တင်းကားနေသော တင်ပါးကော့ကော့ကြီးမှာ အထက်သို့ မောက်ကားကော့ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း နောက်သို့ ပြူးထွက်နေလေသည်..။

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကော့ကော့ထွားထွား တင်ပါးကြီးနောက်မှနေ၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော ခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာအား လက်မနှင့်ဖြဲ၍ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီးလျှင် သူမ၏ နွဲ့နှောင်းသော ခါးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရဆွဲကိုင်ကာ ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်..။

“ ပလွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်…အ…အမေ့…..”

ခင်သီတာမှာ အရှိန်ဖြင့် ရှေ့သို့ ငိုက်ဆင်းကျသွားရသည်..။

“ ဖြေးဖြေး လိုးပါ…ကိုရယ်…”

ခင်သီတာက တောင်းပန်သံလေးနှင့် ပြောလိုက်သော်လည်း မျိုးဝင်းသူကတော့ ရမ္မက်ရှိန်ကို မထိန်းနိုင် တော့သည့်အလား ခင်သီတာ၏ တင်ပါးကြီးကို တင်းတင်းဆွဲဆုပ်ကာ အငမ်းမရပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ဆောင့်၍ လိုးတော့သည်..။

“ ဗြစ်…ပလွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…ဗြစ်…..အင့်…အင့်…အမေ့….ဗြစ်…..ဒုတ်…အင့်..ဟင့် ”

မျိုးဝင်းသူက ဆောင့်၍လိုးနေရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာဟန်ဖြင့် ခင်သီတာ၏ ခပ်ကားကားထောက်ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲစိလိုက်ရာ စောစောက ဟက်တက်ကလေးကွဲဟနေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ စေ့သွားပြီးကျဉ်းကြပ်သွားရာ လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်၍ ထားလေသည်..။

ထိုအခါတွင် သူမ၏ စောက်ပတ်မှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးကို အားနှင့် ညှစ်ဆုပ်ထားသလိုဖြစ်ကာ အရသာရှိလှသည်..။ မျိုးဝင်းသသူက သူမ၏ ရင်သားများကို လှမ်း၍ ညှစ်ဆွဲလိုက်ကာ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် အားရပါးရ ဆောင့်လေရာ ခင်သီတာမှာလည်း တင်ပါးကြီးများကို စည်းချက်ကိုက်အောင် နောက်သို့
ပစ်ပစ်ပြီး ကော့ဆောင့်ပေးနေမိတော့သည်..။

“ ပြွတ်…..ပလွတ်…ဗြစ်…..ဗြစ်…ဟင့်..ဟင့်…ပြွတ်….ဖွတ်…အင်း…ဟင့်…”

နောက်ဆုံးတော့ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးအတွင်းမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များက စစ်ကနဲစစ်ကနဲ ပန်းထွက်လာပြီး သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းဝင်သွားလေတော့ရာ ခင်သီတာမှာ တဟင်းဟင်း ညီးရင်း မောဟိုက်နွမ်းနယ်စွာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ဝမ်းလျားမှောက်၍ ကျသွားတော့သည်..။

 မျိုးဝင်းသူမှာလည်း သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မလွတ်တမ်းဆွဲထားရင်း သူ၏ လီးကြီးကို အတင်းဖိကပ်ထားကာ ခင်သီတာ၏ ကိုယ်ပေါ် ထပ်ဖိထားရင်း အမောဖြေနေသည်..။
....................................................................................................................................................

“ မို့မို့….ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား…”

“ ဟင်….အို….”

ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်၍ ငေါင်နေသော မို့မို့တစ်ယောက် အသံလာရာသို့ ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ကာသူမထံသို့ လျှောက်လာသော မျိုးဝင်းသူကို တွေ့လိုက်ရပြီး အို ကနဲ ရှက်သွေးဖြာ၍ ခေါင်းလေး ငုံ့ထားလိုက်မိသည်..။

ညက မမခင်သီတာနှင့် မျိုးဝင်းသူတို့ဆီမှ အသံများကို ကြားရသဖြင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာ၍ ဂျက်ချမထားသော မမတို့အခန်းကို အသာဟပြီး ချောင်းကြည့်မိခဲ့သည်..။ ဒါကို ဒီလူကြီး တွေ့ဖြစ်အောင်တွေ့သွားတာ ဖြစ်မည်..။

“ ပြောပါအုံး…မို့မို့ရဲ့…အိပ်ပျော်ရဲ့လား..လို့…”

သူမ၏ အနားတွင်ရပ်လိုက်သော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ဆံပင်လေးတွေကို လက်ဖြင့် သပ်တင်ပေးရင်းသူမ၏မျက်နှာလေးကို ကြင်နာစွာလေး ငုံ့၍ကြည့်ရင်း ထပ်၍မေးလိုက်သည်..။

“ မသိဘူး…”

“ ဟဲဟဲ…မို့မို့က ကိုယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်ပြီး ….ခံချင်နေတာ မဟုတ်လား…”

မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပခုံးသားလုံးလုံးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်ရင်း မေးသည်..။ မို့မို့ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်ချင်လာသည်..။ မို့မို့ကို ကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးကလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နမ်းလိုက်သည်..။

“ အို…ကျွတ်..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…မမ တွေ့သွားလိမ့်မယ်…”

“ သီတာ ခုလေးတင် ဈေးသွားဝယ်တယ်..တစ်နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာမှာ…”

ပြောလည်းပြော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ဆွဲချွတ်သည်.။ မို့မို့ ဘာမှမပြော..။ ရုန်းဖယ် ခြင်းလည်း မပြု..။ ညကထဲက သူတို့ကို ကြည့်ရင်း မျိုးဝင်းသူက သူမကို တစ်ခုခုလုပ်ရင်ကောင်းမှာပဲ ဟု ခဏခဏ တွေးမိနေခဲ့တာပဲ..။

မို့မို့က တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေ ကင်းကွာသွားရော..မျိုးဝင်းသူက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုပါ
ချွတ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့… မို့မို့အား သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းရင်းက နို့လေးတွေကို
ညှစ်သည်..။

“ ဟင့်…ဟင့်….ဦးကလဲနော်… ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ…..ဟင့်…”

စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ညည်းပြောလေး ပြောလိုက်ပြီး မို့မို့က သူမ၏ စောက်ပတ်အုံပေါ်ရှိ ပူနွေးမာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်..။

ပြီးတော့ မချင့်မရဲ ဖြစ်လာပုံဖြင့် မို့မို့က သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့တင်လိုက်စဉ် မျိုးဝင်းသူကလည်း ဖိ၍ သွင်းလိုက်တော့ရာ.. လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဝက်လောက် တိုးဝင်သွားလေသည်..။

” ဗြစ်…ဗြစ်….အိုး…အီး….ဗြစ်…..အ….အင့်…”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…အီး…ဟီး….အား…..အား…ပြွတ်….ဗြစ်..”

“ မို့မို့.. နာနေလား…”

လေးငါးချက်လောက် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးအပြီးတွင် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။

“ ဟင့်အင်း….ရတယ်…ရပါတယ်….ဆောင့် ဆောင့်…မို့မို့ မနာဘူး..ခံနိုင်တယ်..”

ဖင်ဆုံကြီးကို ပြန်ကြွပေးရင်း မို့မို့က ပြောလိုက်သည်..။ မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပခုံးသားလေးများအား ချိုင်းကြားမှ လျှို၍ ဆွဲကိုင်ကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ကာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း တိုးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို ဖိဖိသွင်းနေရသည်မှာ အရသာ ထူးလှသည်..။

မို့မို့၏ မွှေးကြိုင်နုအိလှသော လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရသည်မှာ နွေးထွေး စီးပိုင်၍
အရသာ ရှိလှသလို… ဖောင်းအိနေသော စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲ
ငုံထားရသဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် ပိုမိုဖောင်းကြွ၍ နေကာ လီးကြီး ဖိဝင်သွားတိုင်း ချိုင့် ချိုင့်ဝင်သွားရပြီး
လီးထွက်လာတိုင်း စူကြွ၍ ပါလာကြသည်..။

အဝင်အထွက်လုပ်နေသော လီးတန်ကြီးကို နေရာမပေးနိုင်သည့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးတန်ကြီးကို အတင်းပင် ရစ်ပတ်ထားလေရာ မျိုးဝင်းသူမှာ အရသာတွေ ကောင်းကောင်းတွေ့နေလေသည်..။ မို့မို့၏ ဖင်ကြီးကို မွေ့ရာထဲ အိကျသွားအောင် ဝိုက်၍ ဆောင့်နေပြီး ကောင်းသထက်ကောင်းလာကာ တစ်ချက်တစ်ချက် အဆုံးထိဝင်နေပြီး ဆီးခုံချင်း တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံက စည်းချက်ကျကျ ထွက်ပေါ်၍ လာသည်..။

မို့မို့ကလည်း သူမ၏ ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ကား၍ ပေးထားလေသည်..။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကိုလည်း အပေါ်က ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ ပြန်ကော့ပေးမိသည်..။ သူမ၏ စိတ်ထဲမှာလည်း မရိုးမရွနှင့် အရူးအမူး ဖြစ်ကာ မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးသည့်အလား အတင်းပင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်..။

ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနှင့် လီးအဝင် ပိုများကာ ဆီးခုံချင်း ပူး၍ ပူး၍ ကပ်သွားရသည်..။

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ဗြစ်……. ဟင်း ဟင်း…ဗြစ်…ဟင်း…ဟင်း..”

လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဝင်နေပြီမို့ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆို့ကြပ်စွာ ခံစားနေရလေသည်။ သို့ရာတွင် ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော လီးကြီးက အရူးအမူးဖြစ်လောက်စရာ အရသာများကို ပေးနေသည်။ မာတင်းနေသည့် လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တိုက်နေမှုသည်သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲပင် ခံစားနေရလေသည်။

လေးလံသော ကိုယ်လုံးကြီးက အပေါ်က ဖိဆောင့်ပေးနေမှုကို၎င်း၊ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့်
လီးတန်ကြီးအား မဆန့်မပြဲနှင့် ကျဉ်းကြပ်လှသည့် ဖောင်းဖောင်းအိအိ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ မညှာမတာအဆုံးထိ ဖိသွင်းခြင်းကိုသော်၎င်း၊ လီးဝင်လီးထွက် ဆောင့်ချက်များက စောက်ခေါင်းထဲ အောင့်သက်သက် ဖြစ်နေသည်ကို၎င်း၊ မို့မို့ မမှုတော့..၊ မညည်းညူတော့ပဲ ကျေကျေနပ်နပ်ပင် အချက်ကျကျ ကော့ကော့ပြီး…
အလိုးခံလျက် ရှိလေသည်။

“ မို့မို့…. ကောင်းလားဟင် ”

“ ကောင်းတယ် ဦးရယ်… နဲနဲတော့ အောင့်သေးတယ်..။ ဒါပေမယ့် မို့ ခံနိုင်ပါတယ်… ဦးဟာကြီးက
အရှည်ကြီးပဲနော်… မို့ ချက်နားအထိ ရောက်သလား မသိဘူး..၊ ပြီးတော့ ကျင်လိုက်တာ .. မို့ဟာလေး
အရမ်းနာကျင်အောင် ခံစားရတယ် သိလား… ”

ဆောင့်ချက်ကို ရပ်၍ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ကာ ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်..။

“ မို့ .. မခံနိုင်ရင် ပြော… ဦး လျှော့ လိုးမယ်.”

“ အော်…ဦးကလဲ ခံနိုင်ပါတယ်… ဒီလောက်အထိခံပြီးပြီပဲဟာ…လိုးမှာသာ လိုးစမ်းပါ..”

မို့မို့ က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ပြောလိုက်သဖြင့် ခဏနားနေမှုကို ရပ်ကာ မျိုးဝင်းသူက ခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်သည်.။ သူမ၏ ပခုံးသားတင်းတင်းလေးကို ဆွဲပြီးလိုးနေရာမှ သူမ၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် မွေ့ရာပေါ်သို့
လက်ထောက်ကာ လိုးဆောင့်သည်..။

“ ဗြစ်…ဗြစ်….အင့်…အင်း….ဗြစ်…”

လူလုံးချင်းကွာသွားသဖြင့် ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်အုံသေးသေးလေးထဲသို့ ကြီးထားရှည်လျားသော
လီးတန်ကြီး တစွပ်စွပ်နှင့် တိုးဝင်နေပုံမှာ မို့မို့ စိတ်ထပြီးရင်း ထချင်နေစရာ မြင်နေရလေသည်။ မျိုးဝင်းသူကလည်း မြင်နေရသလို မို့မို့လည်း မြင်နေရခြင်း ဖြစ်သည်..။

မနက်ဖက်အလင်းရောင်အောက်တွင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးနေခံနေကြလေသည်။

“ ဦး….မို့ကို ခုလို နေ့တိုင်း လုပ်ပေးမှာလား…ဟင်…”

မျိုးဝင်းသူ ပြုံးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အရသာ သိသွားပြီး တန်းတန်းစွဲ သွားတော့မှာကို သိလိုက်ရသည်။

“ လုပ်ပေးမှာပေါ့…မို့ရဲ့..”

“ အင်း…မမ .. မရှိတဲ့ အချိန်မှ လုပ်ရမှာနော်..”

“ ဒါပေါ့…မို့ရဲ့…. သူသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ…”

“ နောက် ရှိသေးတယ်.. ဦး မမကို မလုပ်နဲ့တော့ မို့ ကိုပဲ လုပ်ရမယ်..”

“ အာ…ဒါကတော့….”

မျိုးဝင်းသူ စိတ်ထဲ .. မိန်းမတွေများ ဟု တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိပြန်သည်။

“ တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေပေါ့..ဘာလဲ မို့ကို လုပ်ရတာ မကောင်းလို့လား…”

“ ဟာ….ဟုတ်ပါဘူး….မို့ရဲ့..”

နှုတ်ခမ်းစူ၍ မျက်စောင်းလေးထိုးပြောတော့ မျိုးဝင်းသူ ပြာပြာသလဲ ပြန်ပြောသည်။

“ ဦး အကြိုက်ပြော…သိလား… မို့ အကုန်လုပ်ပေးမယ်…”

“ ဟဲဟဲ…ဟဲ….”

မျိုးဝင်းသူ ပုံစံပြောင်းသည်။ မို့မို့၏ ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို တံကောက်ကွေးမှ လက်ဖြင့် မတင်လိုက်သည်..။ မွေ့ရာနှင့် ကပ်နေသော ဖင်လေးက ကြွတက်သွားပြီး စောက်ပတ်လေးက ပို၍ စူဖောင်းထွက်လာသည်။

ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်အုံလေးထဲသို့ လီးကြီးကို အဆုံးထိ စိုက်စိုက်ထိုးချသည်.။ လီးဝင်ကာ အလိုးခံနေရသော မို့မို့အတွက် ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်..။

သို့သော် မို့မို့ မအော် .. မညည်း..၊ မရုန်း ၊ နာကျင်နေမှုကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် မဆန့်မပြဲ မတန်တဆ လီးနှင့် စောက်ပတ်အတွေ့ကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်၍ ခံနေလေသည်။ နာခြင်း၊ အောင့်ခြင်းထဲတွင် ကောင်းခြင်း၊ ဆိမ့်ခြင်းများ ပါဝင်နေသည်ကို သူမသိရှိခံစား နေရလေပြီ ဖြစ်လေသည်..။ 

တံကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို မ၍ လှန်တင်ပြီး ခပ်တင်းတင်း ချုပ်ကိုင်ကာ ဝက်တုပ် တုပ်သလို ချုပ်ပြီး စိတ်ပါလက်ပါ အားပါးတရ မညှာတမ်း ဆောင့်လိုးနေသော မျိုးဝင်းသူမှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီး …၊ ပြီးချင်လာချေပြီ..။

မကြာမီမှာပင် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်များ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးမှ ပူနွေးပျစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားစဉ်မှာပင် .. မို့မို့ ခမျာမှာလည်း မျိုးဝင်းသူက အတင်းဖိထားသည့် ကြားမှ ကော့တက်လာပြီး
တဟင်းဟင်းဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ သုတ်ရည်များ
ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်..။

ပြီးနောက်….မျိုးဝင်းသူ၏ လည်ပင်းကြီးကို လှမ်းဆွဲချကာ နှုတ်ခမ်းလေး စူပေးကာ ခေါင်းလေး မော့ပေးလိုက်တော့သည်…။

ပြီးပါပြီ…။




Friday, September 3, 2010

အစ်မ၀မ်းကွဲတယောက်နှင့် အမှောင်ယံမက်ဆေ့များ (စ/ဆုံး)

အစ်မ၀မ်းကွဲတယောက်နှင့် အမှောင်ယံမက်ဆေ့များ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ငြိမ်းချမ်း ဇေယျာ

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော့်မှာ အသက် ၃၀ ကျော် မုဆိုးမ အစ်မ၀မ်းကွဲ တယောက် ရှိပါတယ်။ တရက်မှာ ကျနော့် မက်ဆင်ဂျာထဲက 18+ ဂရုထဲက အပြာကားတွေကို သူတွေ့သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း နည်းနည်းတော့ ရှက်သွားပါတယ် ။ မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီး သူလည်း အိမ်ထောင်ကျဖူးတာ ဆိုတော့ ကျနော်လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မေးကြည့်ပါတယ်။

“ ကြည့်ဖူးလား ကြည့်တတ်လား   ” ဆိုတော့

“ သေချာ  မကြည့်ဖူးဘူး၊ ငါ့ဆီ ပို့ပေးပါလား  ” တဲ့။

ကျနော်လည်း ကောင်းမယ် ထင်တာလေးတွေ ရွေးပြီး ပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ ညညရောက်တိုင်း သူ့ဆီက မက်ဆေ့တွေ တဒေါင်ဒေါင်နေတာပဲ။ အသစ်ပို့ပေးပါအုံး ဘာညာပေါ့ဗျာ။ ပြီးတော့ အဲ့ထဲက လုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေနဲ့ ပက်သက်ပြီးလည်း အပြန်အလှန် ဆွေးနွေးခဲ့ကြပါတယ်။ 

သူက အိမ်ထောင်သည်သာ ဖြစ်တာ စုပ်တာ ယက်တာ မလုပ်ဖူး မခံဖူးတဲ့ အကြောင်း၊ သူ့အမျိုးသားက သိပ်မလုပ်နိုင် တဲ့ အကြောင်း အစုံပါပဲ။ တစ်ခါတလေ သူ့ခဗျာ အတော်လေး ဆာနေပုံလည်း ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ ကျနော်လည်း မိန်းကလေးတွေ အာသာဖြေတဲ့ Video လေးတွေ ပို့ပေးပြီး ဖြေခိုင်းရပါတယ်။ 

ကျနော့sကိုလည်း  အတွေ့အကြုံ ရှိလား လုပ်ဖူးပြီလား လို့ မေးပါတယ်။ အစကတော့ အစ်မဆိုတော့ ထိန်ချန်ပြီး ပြောရတာပေါ့။ စကားလုံးတွေကိုလည်း တစ်ခွခွ မသုံးရဲဘူးပေါ့ဗျာ။ သူကစပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဖို့ တောင်းဆိုလာမှ တစ်တစ်ခွတွေ ပြောမိတော့တာ။

အခုဆိုရင် သူနဲ့ အပြာကား တကားကို အတူကြည့်လိုက် ဝေဖန်လိုက် ဆွေးနွေလိုက်နဲ့  ညရောက်ရင် Chat Box မှာ သူနဲ့ပဲ အချိန် ကုန်နေတော့တယ်။ သူလည်း ကျနော်နဲ့စကားပြောရတာ သာယာနေသလို ကျနော်လည်း သူနဲ့စကားပြောရတာ သာယာနေမိတာ အမှန်ပါ။ 

အစ်မကို ခန့်မှန်းကြည့်ရတာ သူ့အမျိုးသား ရှိစဉ်တုန်းကလည်း ကာမဆန္ဒ ပြည့်၀ခဲ့ပုံ မပေါ်ပါဘူး။ သူ့အမျိုးသားက ရိုး တာလား အ တာလား မသိဘူး။ လုပ်မယ်ဆိုရင် နှူးတာ နှပ်တာတွေ သိပ်မလုပ်ဘဲ ချက်ခြင်းလို တက်တက်လုပ်ပြီး ဘယ်လောက်မှ မကြာဘဲ ပြီးသွားတဲ့ သဘော သူပြောပြပါတယ်။ နေရင်လည်း သမားရိုးကျ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲ အနေများပုံပါပဲ။ 

ကျနော်လည်း ကာမဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် စိတ်ကြေနပ်မှု ရအောင် လုပ်တတ်ဖို့ လိုကြောင်း၊ ရိုးမသွားအောင်လည်း ပုံစံတမျိုးတည်း မနေသင့်ကြောင်းတွေ ပြောပြမိပါတယ်။ နို့စို့တာက အစ၊ အနမ်းပေးတာအဆုံး အရည်ထွက်လာအောင် ဘယ်လို ဘယ်ပုံ နှူးနှပ်ရတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြတော့ 

“ အေးဟယ် နင်က အပြောတင်ကို ငါ့မှာ အရည်ထွက်နေရပြီ  ” တဲ့။ 

ကျနော့် အောက်က လိင်တံလည်း မာကျောနေတယ် ဆိုတာကိုတော့ ပြောမပြ မိလိုက်ဘူး။ အခုတလော ကျနော်လည်း အစ်မဖြစ်သူ နဲ့ ညတိုင်း စကားတွေပြောပြီး ညတိုင်းလိုလို တကိုယ်ရည် အာသာဖြေ ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ သူနဲ့ အတူအိပ်ဖို့ အတွက်လည်း ဖြစ်သင့် မဖြစ်သင့် တွေဝေနေပါတော့တယ်။ အစ်မဖြစ်သူကတော့ ကျနော်နဲ့ အိပ်ကြည့်ပြီး ကျနော့ရဲ့ အပြုစုအယုယကို လက်တွေ့ ခံကြည့်ချင်နေပုံပါပဲ။ ကျနော်နဲ့ စကားပြောနေရင်းနဲ့လည်း 

“ အေး ဟယ် မောင်နှမချင်းမို့သာ နင်လုပ်ပေးတာ ခံကြည့်ချင်လိုက်တာ ဟယ်  ”

နဲ့ ခဏခဏ ပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း ရင်တွေ ခုန်နေရပါတယ်။ အစ်မ မို့လို့သာပေါ့။ တ၀မ်းကွဲဆိုတော့ ကျ နော် လုပ်လည်း ဘာမှမဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူး ဆိုပြီးလည်း တခါတခါ စိတ်ရိုင်းတွေ ၀င်နေမိပြန်ရော။

“ နင့်ဟာက ကြီးလားဟင်" တဲ့။ 

ကျနော်လည်း ကျနော့လိင်တံကို တောင်အောင် ဆွပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး ပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟယ် နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ ခံကြည့်ချင်လိုက်တာ  ” တဲ့။ 

အစ်မလေ ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေတဲ့ လေသံလေးနဲ့ ပြောတော့ ကျနော့်မှာ ရင်တွေ ခုန်ရပြန်ရော။ ကျနော် လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကောင်မလေးတွေအကြောင်း တစ်တစ်ခွခွတွေနဲ့ အသေးစိတ်ပြန်ပြောပြတော့ သူ့ဟာလေးလည်း ရွစိရွစိ ဖြစ်ပြီး စိုစွတ်သွားတယ် တဲ့။ မလွယ်ဘူးဗျာ၊ ကြာရင် ကျနော်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက် ကာမနွံအမှောင်ထဲကို နှစ်ဦးသဘောတူ တိုး၀င်မိကြတော့မယ် ထင်တယ်။

မိုးက မနက်ကတည်းက ဖွဲတဲဖွဲတဲ နဲ့ စွေပြီး သည်းလည်း မသည်း ၊ဆဲလည်း မဆည်းပဲ တအီအီနဲ့ ရွာနေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ 

“ တီဗွီလိုင်းတွေ ပျောက်သွားလို့ လာလုပ်ပေးပါအုံး  ”

ဆိုပြီး အစ်မဆီက ဖုန်း၀င်လာပါတယ်။ တကယ်တော့ TV လိုင်းပျောက်တာက အဓိက မဟုတ်ပါဘူး။ ကျနော်လည်း ဆိုင်ကယ်လေး စီးပြီး သူ့ဆီ ရောက်သွားပါတယ်။ TV လိုင်းပြန်ထည့်တာက ခဏလေးပါ။ ပြန်မယ်လုပ်တော့ 

“ ကော်ဖီ သောက်သွားအုံး" 

ဆိုလို့ ကော်ဖီထိုင်သောက်ပြီး စကားပြော ဖြစ်ကြပါတယ်။

“ နင် မိန်းမ မယူသေးဘူးလား   ” တဲ့။

“ မယူချင်သေးပါဘူး အစ်မရယ်   ” ဆိုတော့ 

“ နင်က မယူလည်း စားနေရတာကိုး   ” တဲ့။ 

မက်ဆင်ဂျာကနေသာ သူနဲ့ တစ်တစ်ခွခွတွေ ပြောဖြစ်ပေမဲ့ တကယ်တမ်း အပြင်မှာ နှစ်ယောက်တည်း ထိုင်ပြီး စကားပြောရတော့ သူရော ကျနော်ရော နည်းနည်း ရှက်ကိုးရှက်ကမ်း ဖြစ်နေကြပါတယ်။ သူ့ အမေရော သူ့မောင်ရောက ရွာဘက်က အလှူပြန်သွားတာ ညနေပိုင်းမှ ပြန်ရောက်မှာလို့ ပြောပါတယ်။ အခွင့်အရေးကို အသုံးချချင်စိတ် ပေါက်လာတာ သူရော ကျနော်ရောပါ။

“ အစ်မလည်း မပျက်စီးသေးဘူးနော် .. နောက်ယောက်ျား ယူမယ်ဆို ရသေးတယ်  ”

လို့ ကျနော်လည်း စကား စလိုက်ပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ကာမဆန္ဒအပြည့်အ၀ ရဖို့ ဒီတခါ ယူမယ့် ယောက်ျားကို သေချာ ရွေးဖို့ကိုလည်း ပြောမိပါတယ်။ စကားလုံးတွေကိုလည်း အရဲကိုးပြီး ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်တွေ သုံးပေးလိုက်တော့ ကျနော့ဟာလည်း မာလာသလို သူလည်း ဆာလာတယ်လို့ ထင်ရပါတယ်။

“ အစ်မ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လုပ်ကြည့်ကြမလားဟင်  ”

ဆိုပြီး ကျနော်လည်း ထပြောလိုက်တော့ 

"အေးဟာ ငါလည်း နင်လုပ်ပေးတာ ခံကြည့်ချင်နေတာ  ” တဲ့။ 

အိမ်၀င်းတံခါးကို သွားပိတ်ပြီး သူ့အခန်းထဲကို ကျနော်ကို ခေါ်သွားပါတယ်။ အခန်းထဲကို ရောက်ရောက်ချင်း သူ့အ၀တ်အစားတွေကို ကျနော် ကူချွတ်ပေးရင်း အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ စတင် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူက မုဆိုးမ တယောက်ဆိုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ကိုင်တွယ် ပစ်လိုက်ပါတယ်။

သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထိုင်ရက် နမ်းနေရင်း သူ့ကို အိပ်ရာပေါ် တွန်းလှဲပြီး ရင်သားတွေကို ပွတ်ချေပစ်လိုက်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား ဘာစကားတစ်ခွန်းမှကို မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး။ ကျနော့် လက်တွေကတော့ သူ့ရင်သားတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်နှယ်ပစ်တော့ သူ့ အသက်ရှူသံတွေက ဘာမှမလုပ်ဘဲ မောပန်းနေတဲ့ လူတယောက်လိုပဲ ဗျ။

ရင်သားတွေကို စို့ပေးတော့လည်း ကော့တက်လာတာပဲ။ ဒါတောင် ကျနော် သူ့အောက်က ဟာလေးကို မထိမတို့ ရသေးဘူး။ ကျနော် နို့စို့တယ် ဆိုတာက သူ့ရင်အားအုံကြီးကို ကျနော့် မျက်နှာနဲ့ ဖိဖိပြီး ပွတ်ရင်းမွှေပေးနေတာပါ။ ကျနော့်ရဲ့ နံပါတ်စဉ်အရ အောက်ပိုင်းကို ဆင်းဖို့ အချိန်ကျပြီဆိုတော့ သူ့ဟာလေးကို လက်ဝါးကြမ်းကြီးနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ 

“ အ  ”

ဆိုပြီး ကော့တက်သွားတာပဲ။ အရည်တွေကတော့ စိုရွှဲနေတာပဲဗျ။ 

လုပ်မယ်ဆိုရင် လုပ်လို့ရနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ပါးစပ်က လုပ်ပေးပါတော့ လို့ မပြောမချင်း သူ့ အစေ့လေးကိုပဲ ပွတ်ပေးနေပါတယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ ငါ့မောင်ရယ်၊ အစ်မလေ မင့်ဟာကြီးကို ကြည့်ပြီးကတည်း အလုပ်ခံချင်နေတာ ကြာပြီ   ” တဲ့ ။ 

“ ဘယ်ဟာကြီးလဲ ကိုင်ပြလေ"

ဆိုတော့ ကျနော့်လိင်တံကိုင် ကိုင်ပေးပါတယ်။ ကျနော့်လိင်တံကလည်း လုပ်ဖို့ အတော်လေး မာန်ဖီနေပါပြီ။ ကျနော် သူ့ဟာလေးကို ခမ်းကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ 

“ မောင်လေးရယ် အစ်မ မနေတတ်တော့ဘူး လုပ်တော့ကွာ  ” တဲ့။ 

“ လုပ်မှာ ကျနော်လည်း အစ်မဟာကြီးကို လုပ်ချင်နေတာကြာပြီ  ”

ဆိုပြီး ထထိုင်ပြီး သူ့ကို ကျကျနန ပြင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဟာထဲကို တခါတည်း ထိုးထည့်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ 

“ အာ့ မောင်လေး ဖြေးဖြေး   ”တဲ့။

သူ့ဟာက ကျနော်ထင်သလောက် မကျယ်သေးဘူးဗျ။ အလုပ်မခံရတာ ကြာလို့လားတော့ မသိဘူး။ စီးကျပ်နေတာပဲ။ ဖင်လေး ကြွလာအောင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မ ပြီး လုပ်ထည့်လိုက်တာ ခေါင်းထောင်ပြီး ထလာတော့တာပဲ။ 

“ ကောင်းတယ် မောင်လေးရယ် ဆောင့်ဆောင့်    ” တဲ့။ 

ကျနော်လည်း စည်းချက် မှန်မှန် ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ရင်သားတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက် သူ့အစိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် ပေးနေပါတယ်။ ကျနော်က လေလုံးထွားထားတာဆိုတော့ အပြောနဲ့အလုပ် ညီအောင် အစွမ်းကုန်ကို လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ တချက်တချက်ဆို ခေါင်းကြီး ထောင်ထလာလိုက် ကော့ကော့ပေးလိုက်နဲ့ တွန့်တွန့်ကို လူးနေတာပဲဗျ။ သူ့ပါးစပ်ကလည်း

“ ကောင်းတယ်၊ ကြိုက်တယ် အားရတယ် မောင်လေးရယ်  ”

နဲ့ အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ပြောနေတာ။ တချက်တချက် ကျနော့်လိင်တံကို ညှစ်ညှစ်ပေးနေတာကိုလည်း သတိထားမိတယ်။

“ အစ်မ လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား၊ ကျနော် နောက်ကနေ ထည့်လုပ်ချင်တယ်  ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ ခပ်သွက်သွက်လေး ထပြီး ကုန်းပေးပါတယ်။ သူကုန်းပေးတာက ငယ်ငယ်က ခွေးကလေးခုန်တမ်း ကစားသလိုလေး ကုန်းပေးပါတယ်။

“ အစ်မ အဲလို မကုန်းရဘူး၊ ခါးလေးကို ခွက်ထား၊ အစ်မဟာကြီး‌ နောက်ကို ပြူးထွက်လာအောင် ဖင်လေးကိုနောက်ပစ်ထား  ”

လို့ ဆိုပြီး သေသေချာချာလေး ပြင်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ အဲတော့မှ ကျနော်လည်း ကျနော့လိင်တံကို ကိုင်ပြီး ပြူထွက်လာတဲ့ သူ့ဟာလေးထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ သူ့ဟာက အရည်တွေ ထွက်တာကတော့ အရမ်းပဲဗျ။ ကျနော့ဆီးခုံမွှေးတွေမှာကို စိုရွှဲနေတာပဲ။ 

“ အစ်မရေ ကျနော် မညှာတော့ဘူးနော်  ”

လို့ ပြောပြီး ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်ပစ်လိုက်တော့ ထောက်ထားတဲ့ လက်တောင် ကြာကြာ မထောက်နိုင်တော့ဘူးဗျ။ ခေါင်းကို ခေါင်အုံးပေါ်တင်ပြီး ဖင်ထောင်ပြီး ခံနေပါတော့တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း ဗလုံးဗထွေးတွေပြောပြီး 

“ အိ အိ အ အ  ”

နဲ့ အကောင်းကြီး ကောင်းနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ကိုင်ပြီး အသက်ကုန် ဆောင့်ပစ်လိုက်တာ ကျနော့် လိင်တံတလျှောက် သုတ်ရည်တွေ တိုးတိုးထွက်လာပြီး လုံး၀ မထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ အပြင်ကို ထုတ်ပြီး သူ့ကျောပေါ်ကို ပန်းထုတ် ပစ်လိုက်ရပါတယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ အစ်မရယ်   ”

ဆိုတော့ 

“ အစ်မလည်း အရမ်းကောင်းတယ်ကွယ် အိမ်ထောင်သက်တလျှောက်လုံး အခုလို တခါမှ မခံစားဖူးဘူး  ” တဲ့။ 

ကျနော်လည်း အနားက တစ်ရှူးစတွေ ယူပြီး  သူ့ကျောပေါ်က ကျနော့် သုတ်ရည်တွေကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ 

“ မောင်လေးရယ် အစ်မကို ခဏခဏ လာလုပ်ပေးစမ်းပါ   ” တဲ့။ 

ဟူး.......မလွယ်ဘူးဗျာ။


ပြီးပါပြီ။



Sunday, May 30, 2010

ပြိုင်ကားလား ဟတ်စကီးလား (စ/ဆုံး)

ပြိုင်ကားလား ဟတ်စကီးလား (စ/ဆုံး)

ရေးသူ -   အိပ်မက်သခင်

''Octane နှစ်ထောင်ဖိုးလောက်.....''

တွေးလက်စအတွေးတွေကိုလက်စသတ်ပြီး ရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့  ဆိုင်ကယ်ကိုဆီဖြည့်လိုက်သည်။စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်တာကြောင့် ဆီပန့်မှာ ပိုက်ဆံပမာဏကိုမရိုက်ထည့်မိ။အပြင်ဘက်ကို ငေးရင်း ဆီထည့်လိုက်တာ ဆီတွေက တိုင်ကီအပြင်ဘက်ကိုလျှံကျကုန်သည်။

''သီရိ...... နင်ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။''

ငှက်ဆိုးထိုးသံလို အသံသြသြကြီးကြောင့် သီရိလန့်ဖျတ်သွားပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ဆီဂေါက်ကိုယောင်ယမ်းပြီးလွှတ်ချလိုက်သည်။သီရိသူငယ်ချင်းကောင်မလေးက အလိုက်တသိဆီဂေါက်ကိုပြန်ကောက်ပြီး လိုအပ်တာတွေကူညီလုပ်ကိုင်ပေးသည်။သီရိ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ အတူ ခေါင်းကိုသာတွင်တွင်ငုံ့ထားလိုက်သည်။

''ကဲ......  သီရိ...။ ပိုသွားတဲ့ ဆီဖိုး ၁၄၀၀စိုက်ပေး...။ စာရင်းက တစ်နေ့ချင်းစီရှင်းတာ။''

''ဟို...ဟို... ဦး...။ သမီးလခထုတ်မှဖြတ်လို့မရဘူးလားဟင်..။ အခုလောလောဆယ် ပိုက်ဆံမရှိသေးလို့ပါဦးရယ်။''

ဆိုင်မန်နေဂျာဦးသူတော်ရဲ့ အဆီတွေဝေ့နေတဲ့ မျက်နှာကြီးက တင်းမာနေသည်။

''နင်တို့တွေ အဲဒီလိုလုပ်ပေါင်းများနေပြီ။ အမြဲတမ်းငါချည်းပဲစိုက်ပေးလို့ဘယ်ရမှာလဲ။''

''သမီး.... အိမ်မှာအခက်အခဲဖြစ်နေလို့ပါဦးရယ်။ တကယ်ပါ။ အခုတောင်အိမ်မှာပိုက်ဆံမရှိလို့ စားရေးသောက်ရေးခက်ခဲနေလို့ပါ။ဒီကြားထဲအမေကလည်း ရောဂါနဲ့ တစ်ရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေတာ...။မောင်လေးကလည်း .... လည်း...."

သီရိ စကားဆုံးအောင်မပြောနိုင်ပဲ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ အတူ ရင်မှာဆို့နင့်လာပြီးငိုချလိုက်တော့သည်။

''အေး.....။ ဒါဆိုလည်း ငါ့ရုံးခန်းလာခဲ့...။ ဒီနားမှာငိုမနေနဲ့။ ကျက်သရေမရှိဘူး။''

ဦးသူတော် ခပ်ငေါက်ငေါက်ပြောရင်းလှည့်ထွက်သွားသည်။သီရိ .... မျက်ရည်တွေ ဝေ့တက်နေတဲ့ကြားက ဘေးကနေလက်ကိုအသာဖေးမပေးသော သူငယ်ချင်းမကို မချိပြုံးလေးပြုံးပြလိုက်သည်။သူငယ်ချင်းမလေးက ဦးသူတော်ရုံးခန်းရှိရာကို မျက်စပစ်ပြသည်။မြန်မြန်လိုက်သွားဆိုသည့်သဘော....သီရိ လေးကန်တဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ဦးသူတော်ရုံးခန်းကိုခြေဦးလှည့်လိုက်သည်။

''ထိုင်....။''

မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာသီရိဝင်ထိုင်လိုက်သည်။  ဘာတွေအဆူခံရဦးမလဲမသိဘူး။

''ဘာတွေဖြစ်လို့လဲသီရိ...။''

ဒီတစ်ခါတော့ ဦးသူတော်အသံက တင်းမာမနေပဲ အနည်းငယ်ချိုနေသည်လို့သီရိထင်သည်။သီရိလည်း ဝမ်းနည်းစိတ်တို့နဲ့အတူ သူ့မိသားစုအခက်အခဲတွေကို ဇာတ်စုံခင်းပြလိုက်သည်။ဦးသူတော် သူ့ရှေ့မှာ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း အဆင်မပြေကြောင်းတတွတ်တွတ်ပြောနေတဲ့ ဝန်ထမ်းမလေးသီရိကိုကြည့်ရင်းမျက်လုံးတွေ အရောင်လက်လာသည်။

သူ့မျက်လုံးတွေကို မှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်ရင် တဏှာခိုးတွေဝေနေမည်ထင်သည်။တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး..။ အသားတွေက ပွဆုတ်ဆုတ်ဖြစ်မနေပဲတင်းရင်းနေသည်။ကိုယ်လုံးလေးက တစ်ချက်တစ်ချက်တုန်တုန်တက်သွားတိုင်း ရင်သားလုံးလုံးလေးတစ်စုံက တုန်တုန်သွားသည်။ခါးလေးကသေးသေးကျင်ကျင်လေး။ ခါးလေးရဲ့အောက်မှာစွင့်ကားနေသော တင်ပါးကြီးတစ်စုံ။

'ဒီကောင်မလေးဖင်တော်တော်တောင့်တာပဲ။' 

သီရိကိုကြည့်ရင်း ဦးသူတော်စိတ်ထဲကတွေးမိသည်။ဓာတ်ဆီဆိုင်ရဲ့ ဝတ်စုံ အစိမ်းရောင် စကတ်တိုလေးအောက်က ပေါင်နှစ်ချောင်းက ဖွေးပြီးဥနေသည်။ဦးသူတော် ရုတ်ကရက်ထပြီး ဖက်နမ်းပစ်ချင်စိတ်တွေကိုမနည်းထိန်းချုပ်နေရသည်။

''သမီး....''

 ဦးသူတော် တစ်ချက်ခေါ်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံ့ထားတဲ့ သီရိမော့ကြည့်သည်။သီရိမျက်လုံးတွေက ငိုထားလို့ မို့အစ်နေပြီး နှာခေါင်းလေးတွေက နီနီလေးဖြစ်နေသည်။

''သမီး အဆင်မပြေတာတွေ လတ်တလောအဆင်ပြေသွားချင်လား။''

''ရှင်.... ဘာကိုပြောတာလဲမသိဘူး။'' သီရိ မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနဲ့ ပြန်မေးမိသည်။

''ဒီလိုပါ။ အခု ဦးတို့ သူဌေးက သဘောကောင်းတယ်လေ။ အပေးအကမ်းလည်းရက်ရောတယ်။ ဦးပြောပေးမယ်ဆိုရင် သူဌေးက သမီးကိုသနားပြီး သမီးရဲ့အခက်အခဲတွေကိုဖြေရှင်းပေးမှာပါ။''

''သမီးကလည်း သူဌေးကိုကျေးဇူးမမေ့နဲ့ပေါ့။ သမီးဘက်ကနေတတ်နိုင်တာတွေဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ပေါ့။''

''ဒါ.... ဒါပေမဲ့ဦးရယ်...။ သမီးဆီမှာ ဘာမှပေးစရာမှမရှိတာ...။ ဦးလည်းသိတာပဲဟာကို..။'' 

သီရိ ဝမ်းနည်းသလိုလေးနဲ့ ပြန်ပြောမိသည်။

''ရှိပါတယ်သမီးရယ်ရှိပါတယ်။ ရှိတာမှကောင်းကောင်းကြီးကိုရှိတာပါ။''

ဦးသူတော်စကားပြောရင်းကနေ သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကို အဓိပ္ပာယ်ပါပါနဲ့ ဝေ့ပြီးကြည့်လိုက်သည်။

''ဒါ... ဒါ....တော့...။'' 

သီရိ လက်လေးနှစ်ဘက်ကို ရင်ဘတ်ရှေ့မှာကာပြီးအလန့်တကြားထပြောမိသည်။

'ဒါဆို.... သူပြောတာ... သူဌေးနဲ့ အိပ်ရမှာပေါ့။ သူဌေးရဲ့ဖျက်ဆီးတာကိုခံရတော့မှပေါ့။ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကမသန့်ရှင်းတော့ပဲညစ်နွမ်းသွားမှာ...။ မဖြစ်သေးပါဘူး။' 

သီရိ အတွေးတွေဆက်တိုက်တွေးရင်းဘာမှမပြောပဲငြိမ်ကျသွားသည်။

''ရတယ်သမီး။ ဦးက ဇွတ်အတင်းမတိုက်တွန်းပါဘူး။ သမီးမှာအခက်အခဲတွေရှိတယ်ဆိုလို့ ဦးက စေတနာနဲ့ ပြောပြတာပါ။ သမီးစဉ်းစားဦးလေ။ တစ်နေကုန်စဉ်းစားဖို့အချိန်ရသေးတာပဲ။ ညနေ ဂျူတီပြီးရင် သမီးဆန္ဒကို ဦးကိုလာပြောပေါ့။ သမီးအခက်အခဲတွေပြေလည်သွားမှာပါ။''

''သမီးသွားလို့ရပြီ။''

သီရိ ဦးသူတော်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲကနေ လေးကန်တဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။အဲကွန်းဖွင့်ထားလို့ အေးစိမ့်နေတဲ့ရုံးခန်းထဲမှာတောင် သီရိကိုယ်မှာချွေးလေးတွေစို့နေသည်။

''ဘဝကလည်းဆိုးလိုက်တာနော်။''

သီရိတစ်ကိုယ်တည်းခပ်ညည်းညည်းဆိုရင်း အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်သူငယ်ချင်းကမေးတာတောင်ပြန်မဖြေမိ။ ဒီလိုပါပဲဆိုပြီး ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်ပဲဖြေလိုက်မိသည်။ဒီကိစ္စဆိုတာ ပြန်ပြောလို့ကောင်းတဲ့ကိစ္စမှမဟုတ်တာကို။

အလုပ်ပြီးတော့ သီရိဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုခပ်ရဲရဲပဲချလိုက်တော့သည်။ ဖြစ်လာသမျှကိုခါးစည်းပြီးခံရမည်။အဓိက က မိသားစုစားဝတ်နေရေးပြေလည်ဖို့ဖြစ်သည်။နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့မိခင်ကြီးမျက်နှာကိုမြင်ယောင်ရင်း မိမိခန္ဓာကိုယ်ကို အညစ်နွမ်းခံလိုက်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဂျူတီသိမ်းတော့ ဦးသူတော်ရုံးခန်းကိုသွားတဲ့ သီရိခြေလှမ်းတွေက သွက်လက်နေသည်။လောကဓံကိုရင်ဆိုင်ဖို့ အားအင်တွေမွေးထားလိုက်ပြီမဟုတ်ပါလား။သီရိ  ဦးသူတော်ပြောတဲ့ ကိစ္စကိုလက်ခံမယ်လို့ပြောပြီးအိမ်ကိုလမ်းလျောက်ပြန်ခဲ့သည်။သီရိအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဓာတ်ဆီဆိုင်နဲ့ အိမ်က သိပ်မဝေး။ သီရိအိမ်ကမြို့စွန်က တဲကုတ်သာသာအိမ်လေးသာဖြစ်သည်။

ဓာတ်ဆီဆိုင်ဆိုတာကလည်း မြို့စွန်မှာရှိတာဆိုတော့ သီရိအတွက် သွားရေးလာရေးက အဆင်ပြေပါသည်။သီရိတစ်ညလုံးကောင်းကောင်းအိပ်လို့မရ...။ မိခင်ကြီးရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေလုပ်ပေးပြီး အဝတ်လျော်၊ ဟင်းချက် ၊ ထမင်းစား ဗာရီယတွေအားလုံးလုပ်ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့သည်။

မနက်ဖြန်ကြုံရမဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက သီရိအတွက် အသစ်အဆန်းတွေဖြစ်လာတော့မည်။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင် သီရိရဲ့ ဘဝတိုက်ပွဲစရတော့မည်။

သီရိဝမ်းနည်းလာတာနဲ့ တိတ်တိတ်လေးကျိတ်ပြီးငိုမိသည်။အိမ်လေးက တဲသာသာပဲရှိတာကြောင့် တစ်ဖက်အခန်းက မိခင်ကြီးနဲ့ ဘေးနားမှအိပ်နေတဲ့မောင်လေးကို အနှောက်အယှက်မဖြစ်အောင် ခေါင်းအုံးကိုမျက်နှာအပ်ပြီး တအိအိနဲ့ ရှိုက်ငိုနေမိသည်။

မနက်အိပ်ယာနိုးတော့ တစ်အိမ်သားလုံးအတွက် ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေပြင်ဆင်ပေးပြီးတော့ အလုပ်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။အလုပ်ကိုရောက်တော့ မန်နေဂျာကြီး ဦးသူတော်ကရောက်နေနှင့်ပြီ။

''ဒီနေ့စောသားပဲ။'' 

သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကိုဝေ့ကြည့်ရင်းတဏှာသံကြီးနဲ့ ပြောသည်။ ဦးသူတော် သီရိဆိုတဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ရမက်တွေကြွနေသည်။

''ဆရာ့အတွက်ပြီးရင်တော့ ဒီကောင်မလေးကို ခြေတော်တင်ဦးမှပါပဲ။''

''ကဲ.... လာ.... ကားပေါ်တက်။'' 

ရုံးခန်းရှေ့မှာရပ်ထားတဲ့ ကားအကောင်းစားကြီးကို တံခါးဖွင့်ပေးရင်းပြောသည်။သီရိ ဆိုင်ဝန်းထဲကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကောင်မလေးတွေက ခပ်စိမ်းစိမ်းကြည့်နေကြသည်။

သီရိ အရမ်းဝမ်းနည်းသွားသည်။ သူတို့ အမြင်မှာသီရိ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်လိုဖြစ်နေပြီ။သီရိ သက်ပြင်းမောကိုသာ ကျိတ်ချရင်း ဦးသူတော်ရဲ့ကားကြီးပေါ်ကိုတက်လာခဲ့လိုက်သည်။

'ကားကြီးကကောင်းလိုက်တာ။ဘယ်လိုခေါ်လဲတော့မသိဘူး။'

ကားအဲကွန်းနဲ့ အဲဖရက်ရှာနံ့သင်းသင်းကြောင့် သီရိစိတ်တွေနည်းနည်းကြည်လင်လာသည်။

''ဦး... ဘယ်သွားမလို့လဲဟင်..။''

''ရောက်တော့သိမှာပေါ့သမီးရယ်။ သူဌေးနဲ့ချိန်းထားတယ်။''

ဦးသူတော် ဘာမှဆက်မပြောပဲ ကားကိုဂရုစိုက်ပြီးမောင်းနေလိုက်သည်။ကားသာမောင်းနေရတာစိတ်ကတော့ ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ သီရိဆီကိုရောက်နေသည်။

ကောင်မလေးက မော်လမြိုင်သူပီပီ အသားဖြူဖြူ၊ ရင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ တင်သားတွေက ကားထွက်နေသည်။ဦးသူတော်ကားမောင်းရင်းစိတ်မထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ စကတ်တိုလေးအောက်က ပေါင်တန်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ပွတ်သတ်လိုက်သည်။

''အို.... '' 

သီရိ... ပေါင်တွေကို တစ်ခြားဘက်ကပ်လိုက်ရင်း လက်ကလည်း ဦးသူတော်လက်ကြီးကိုဖယ်လိုက်သည်။ဦးသူတော်က အလျော့မပေးပဲ သီရိပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးတွေကို လက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာ လက်ချောင်းရာတွေထင်သွားသည်။

''ဦးရယ်မလုပ်ပါနဲ့နော်။ ကြောက်.... ကြောက်လို့ပါ။'' 

သီရိ ကတုန်ကယင်လေးပြောရှာသည်။တစ်ဆက်တည်းပင် ဦးသူတော်ပြောတာကိုလက်ခံမိတာမှားများမှားသွားပြီလားဆိုပြီး ပြန်တွေးမိသည်။သီရိ ကြောက်ရွံ့စိတ်တို့နဲ့အတူ ရင်ထဲမှာလည်း တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။

ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အခုသွားနေတဲ့ခရီးက ကောင်းသောသွားချင်းမဟုတ်...။ ကာမဆက်ဆံဖို့သွားတာ။ ပိုပြီးသေသေချာချာပြောရရင် ပိုက်ဆံမရှိသူမိန်းကလေးတစ်ယောက် ပိုက်ဆံရဖို့အတွက် ငွေရှိလူတန်းစားတစ်ယောက်ဆီမှာသွားပြီး အသုံးတော်ခံရမှာ။

ရပ်ကွက်ထဲက မိန်းမတွေခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောသလိုပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ သီရိသူ့ သူဌေးဆီကို အလိုးခံဖို့သွားနေတာပေါ့။ အလိုးခံတယ်ဆိုတော့ အလံခိုးတာပေါ့။ ဟားဟား... သီရိ တစ်ယောက်ထဲပေါက်ကရတွေလျောက်တွေးရင်း တိုးတိုးလေးရယ်မိသည်။

''အေးလေ...။ အခုလိုဆိုတော့ သမီးလည်းအဆင်ပြေသွားတာပေါ့ကွာ....။'' 

ဦးသူတော်ကားမောင်းနေရင်းက သီရိရယ်တာကိုတွေ့ပြီး သူတွေးချင်ရာတွေတွေးပြီးလျှောက်ပြောနေပြန်သည်။ပြောသာပြောတာ.... ဒီလူကြီးကလည်း နှာဘူးကြီး။ သီရိသိတာပေါ့။သီရိတစ်ကိုယ်လုံးကို ကြည့်လိုက်တိုင်းစားမလို ဝါးမလိုနဲ့ ကြည့်နေကျ။

 ပြီးတော့ ဆီဆိုင်က ကောင်မလေးတွေကို ရုံးခန်းထဲခေါ်ခေါ်ပြီး ဘာတွေလုပ်လိုက်လဲတော့မသိ။ကောင်မလေးတွေ ငိုယိုပြီးထွက်လာတာတော့ သုံးလေးခါတွေ့ဖူးသည်။ ဒီလူကြီးလည်း နှာဘူးကြီးပါပဲ......။သီရိတို့နေတဲ့ နေရာနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်မြို့စွန်က ခြံဝန်းကြီးတစ်ခြံထဲရောက်တော့ကားကိုရပ်လိုက်သည်။

''ဆင်းလို့ရပြီ သီရိလေး....။'' 

ဦးသူတော် ကားတံခါးဖွင့်ပေးရင်း ပြီတီတီကြီးနဲ့ပြောသည်။သီရိ ဦးသူတော်ကို မချိပြုံးလေးပြုံးပြပြီး ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်သည်။ရုပ်ရည်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ လူမိုက်တစ်ယောက်က အနားကပ်လာပြီး ဦးသူတော်ကို တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ပြောနေသည်။

ဘာတွေပြောနေလည်းမသိဘူး။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သီရိအရမ်းကြောက်လာပြီ။ သီရိစိတ်ထဲမှာ ထွက်ပြေးချင်စိတ်ပဲရှိတော့တယ်။ဘာမှန်းလည်းမသိကြဘူး။ ယောကျ်ားသားတွေကြားထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲသော မိန်းမပျိုလေး။ဥပမာပေးရရင် ကျားရဲတွင်းထဲက ယုန်ဖြူမလေးတစ်ကောင်လိုပဲကြောက်နေရသည်။

''သမီးလာ... ။''

 ဦးသူတော် ခမ်းနားကြီးကျယ်လှတဲ့အိမ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်သွားပြီး အခန်းတစ်ခန်းကို တံခါးအသာဖွင့်ပြီး သီရိကိုဝင်ခိုင်းသည်။

''သူဌေး လာနေပြီတဲ့။ ဒီအခန်းထဲမှာပဲခဏစောင့်။''

ဦးသူတော် သီရိကိုအခန်းထဲ မသိမသာတွန်းလွှတ်ရင်းပြောသည်။မသိမသာတွန်းလွှတ်တယ်ဆိုတာထက် သီရိရဲ့ ဓာတ်ဆီဆိုင်ဝတ်စုံစကတ်တိုလေးအောက်တင်သားကြီးတစ်စုံကို ဖြစ်ညှစ်ရင်းအခန်းထဲတွန်းလွှတ်လိုက်တာဖြစ်သည်။သီရိ အိပ်ခန်းကို မျက်လုံးလေးအပြူးသားနဲ့လှည့်ပတ်ကြည့်မိသည်။ သူဌေးကတော်တော်ချမ်းသာတာာပဲ။

အိပ်ခန်းက သီရိတို့ အိမ်တစ်လုံးသာလောက်ရှိတယ်။ အခန်းထဲမှာလဲ မွှေးပွကော်ဇောတွေနဲ့၊ တီဗီပြားပြားကြီးကလဲ အကြီးကြီးပဲ။တံခါးတစ်ချက်ကိုတွေ့လို့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာတွဲရက်လုပ်ထားတာကိုတွေ့သည်။ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပါတဲ့ ရေစိမ်ချိုးလို့ရတဲ့ ကြွေဇလုံကြီးလည်းတွေ့သည်။

''ဟူး...... ချမ်းသာတဲ့လူတွေကျတော့လည်းချမ်းသာလိုက်ကြတာနော်...။ ငါတို့ဘဝနဲ့များကွာပ။''

သီရိတစ်ယောက်ထဲ ငြီးရင်း အခန်းထဲက မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချလိုက်သည်။ သီရိကိုယ်လုံးလေး ပေါ်ကိုမြောက်တက်သွားပြီး အိကနဲပြန်ကျလာသည်။

''အင်း.... စပရင်မွေ့ယာဆိုတာဒါပဲဖြစ်မယ်ထင်တယ်။''

သီရိ မွှေ့ယာအထူကြီးပေါ်မှာ အိစက်တဲ့အထိအတွေ့တွေခံစားရင်းမှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။နို့လေးနှစ်လုံးဆီက နာကျင်တဲ့အထိအတွေ့တွေနဲ့ သီရိတစ်ယောက်လန့်နိုးလာခဲ့သည်။

သီရိ ကြောက်လန့်တကြားမျက်လုံးဖွင့်ကြီးလိုက်တော့ အသားညိုညို ခပ်၀၀လူကြီးတစ်ယောက်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာအုပ်မိုးပြီး ဖိထားသည်။ လူကြီးရဲ့ လက်နှစ်ဘက်က သီရိနို့လေးနှစ်လုံးကို အကျီပေါ်ကနေပဲအားရပါးရညှစ်နေသည်။

''အား..... နာလိုက်တာ....။''

ဘယ်သူမှမကိုင်ဖူးသေးတဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ နို့အုံနုနုလေးနှစ်လုံးကို ကိုင်နေတဲ့ လက်ကြီးတစ်စုံကကြမ်းတမ်းလှသည်။သီရိ နာကျင်လွန်းတာနဲ့ အား... ကနဲ အသံရှည်ဆွဲပြီးအော်လိုက်သည်။

သီရိအော်သံကြောင့် လက်ကြမ်းကြီးတစ်စုံရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေရပ်တန့်သွားသည်။ရပ်သွားတယ်ဆိုပေမဲ့ ခပ်ကြာကြာမဟုတ်။ တခဏမျှသာ....။သီရိရဲ့ ယူနီဖောင်းအကျီလေးကို ထိုလက်ကြီးတစ်စုံက စုံကိုင်ပြီးဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ဗြိကနဲမြည်သံနဲ့ အတူ သီရိရဲ့ မိန်းမဝတ်ရှပ်အကျီအဖြူလေးက ကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ထွက်ပြီးပြဲသွားသည်။

အပေါ်အကျီရင်ဘတ်က ဟောင်းလောင်းပွင့်သွားတော့ ဖြူဖွေးတဲ့ရင်ဘတ်လေးကပေါ်ထွက်လာသည်။ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားတော့ ဝတ်ထားတဲ့ အပြာရောင် ဘရာဇီယာနွမ်းနွမ်းလေးကပေါ်ထွက်လာသည်။

သီရိရဲ့ ဖွံ့ထွားပြီး အယ်နေတဲ့ရင်သားထွားထွားတစ်စုံကို အပြာရောင်ဘရာနွမ်းနွမ်းလေးက လုံအောင်မဖုံးနိုင်ချေ။ရင်သားအပေါ်ပိုင်းတစ်ဝက်လောက်က ဘရာပေါ်ပိုင်းမှာ မို့ပြီးဖောင်းတက်နေသည်။

သီရိအပေါ်မှာတက်ဖိထားတဲ့လူဝကြီးဆီက ဂွပ်ခနဲ တံတွေးမျိုချသံတစ်ချက်ကြားပြီး သီရိ ဘရာလေးလေးကခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ဆွဲပြီးချွတ်လိုက်သည်။ ချိတ်တပ်ထားတဲ့အပ်ချည်ကြိုးတွေကလည်း ကြာလို့ဆွေးနေပြီထင်သည်။

ဘရာစီယာအပြာရောင်နွမ်းနွမ်းလေး ချိတ်တွေပါပြုတ်ထွက်သွားပြီး သီရိအပေါ်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားသည်။သီရိရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနို့လေးနှစ်လုံးက အကာအကွယ်မရှိပဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။

 နို့အုံထွားထွားလေးက တင်းတင်းဖောင်းအိနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းနုရောင်သန်းကာ ကောင်းကောင်းပင် စူမထွက်သေး။သူဌေးက သီရိရဲ့ကောင်းကောင်းစူမထွက်သေးတဲ့ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းတစ်ချက်ဆွဲလိုက်ပြီး စကတ်ကိုချွတ်ဖို့ပြင်သည်။အပေါ်အကျီနဲ့ဘော်လီကတော့ သူဌေးလက်ချက်နဲ့ ရစရာမရှိအောင် စုတ်ပြဲသွားချေပြီ။နောက်ဆုံးလက်ကျန် စကတ်တိုလေးကိုပါဆွဲဖြဲခံလိုက်ရရင်တော့ အဝတ်မပါကိုယ်ဗလာနဲ့ အိမ်ပြန်ရတော့မည်။

သီရိ နို့အုံတွေဆီက နာကျင်မှုတွေကြားကပဲ .....

''ဦး..... သမီးချွတ်ပေးပါ့မယ်။''

ကပျာကယာပြောရင်း စကတ်လေးကို အမြန်ချိတ်ဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။စကတ်ချွတ်ရင်းနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံလေးကိုပါတစ်ခါထဲဆွဲချွတ်လိုက်သည်။အမွှေးရေးရေးလေးသာပေါက်သေးတဲ့ သီရိရဲ့ ဆီးခုံလေးပေါ်လာသည်။အဲဒီအောက်မှာတော့ အပျိုစင်မလေးရဲ့ နုနုထွတ်ထွတ်အဖုတ်လေး။

အဖုတ်လေးက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တင်းတင်းဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေသည်။အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိကပ်နေသည်။အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကိုမတွေ့ရ။သူဌေးလူဝကြီးခမျာ ကောင်မလေးငယ်ငယ်ချောချောလေးရဲ့ အဖုတ်လှလှအသစ်စက်စက်လေးကိုတွေ့ရပြီးနှာမှုတ်သံတွေတရှုးရှုးထွက်လာသည်။

ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အဖုတ်လေးရဲ့ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုအသာဖြဲပြီး နီရဲပြီးမတ်ထောင်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို ထိုးထည့်တော့သည်။

အဖုတ်လေးက အရည်မထွက်သေး။ ခြောက်သွေ့နေတဲ့အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအတွက် ထိုးထည့်လိုက်တဲ့လိင်တန်ကြီးက ကြီးမားလွန်းနေသည်။

မဝင်...  လီးကြီးခေါက်သလိုဖြစ်သွားပြီး ဘေးကိုချော်ထွက်သွားသည်။

''အား.....''

အပျိုစင်မလေး သီရိရဲ့ နာနာကျင်ကျင်အော်သံလေးက အခန်းထဲမှာစူးစူးဝါးဝါးထွက်ပေါ်လာသည်။သူဌေး က လက်တစ်ဖက်နဲ့ အဖုတ်နှစ်ခြမ်းကို အားရပါးရဖြဲထားပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးတာနဲ့ တစ်ချက်ထဲဆောင့်ထိုးလိုက်တော့သည်။

''အား............. ''  သီရိ အော်သည်။ အော်တာမှ အာခေါင်ကိုခြစ်ပြီး အော်တာ....။

သီရိ အော်သံက အခန်းအပြင်ဘက်အထိလွင့်ပြန်သွားသည်။

အခန်းအပြင်မှာ လက်နောက်ပစ်ပြီး ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လျှောက်နေတဲ့ ဦးသူတော်အတွက်တော့ သီရိရဲ့အော်သံစူးစူးလေးက ပိုပြီးမရိုးမရွဖြစ်စေသည်။ဦးသူတော်အောက်က အတန်ကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာငေါငေါကြီးထွက်နေသည်။

'' ဟူး.... သူဌေးအလှည့်ပြီးရင်တော့ ငါ့အလှည့်ရောက်လောက်ပါတယ်လေ။ ''

သူဌေးရဲ့ တစ်ချက်ထဲအဆုံးထိသွင်းချက်ကြောင့် သီရိအဖုတ်လေးထဲက သွေးလေးတွေစိမ့်ပြီးထွက်လာသည်။သူဌေးလူဝကြီး သူ့ဗိုက်အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ လီးကြီးက အဖုတ်လေးထဲမှာ အဆုံးထိဝင်ပြီး ဆီးခုံနှစ်ခုကထိကပ်နေသည်။

ကောက်ကောက်ကွေးကွေး အမွှေးတွေကြားမှာသွေးစလေးတွေကပ်ညိနေသည်။ကောင်မလေးရဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်အဖုတ်လေးက သူ့အတန်ကြီးကို ဆုတ်ပြီးညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်နေသည်။

သူဌေး ရမက်ဇောတွေတက်ကြွလာပြီး သူ့ အတန်ကြီးကို အဖုတ်လေးထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဆောင့်တော့သည်။ဆောင့်တာမှ သီရိကိုယ်ပေါ်မှာ အားရပါးရမှောက်ပြီးဖိဖိပြီးဆောင့်တာ။

သီရိခမျာ သူဌေးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးက သူ့ပေါ်တက်ဖိထားတာကြောင့် အသက်ရှုမဝဖြစ်ပြီး လေကိုအငမ်းမရရှိုက်ပြီး ရှုနေရသည်။ဒီကြားထဲ သူဌေးရဲ့လိင်ချောင်းကြီးကလည်း သူမအဖုတ်လေးထဲမှာ စို့ကြီးရိုက်ထားသလို တင်းကြပ်ပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်နေသည်။

သူဌေးကတော့ မညှာမတာနဲ့ ဖင်ကြီးကိုမြှောက်လိုက်ပြန်ဖိချလိုက်နဲ့ အားရပါးရလုပ်နေသည်။သူဌေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ သီရိရဲ့ အဖုတ်လေးထဲက နာကျင်မှုဝေဒနာတွေကိုခံစားရသည်။နာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေတသွင်သွင်နဲ့စီးကျနေမိသည်။

ဆိုးလိုက်တဲ့ကံတရား... ၊ မိန်းမတွေဘာလို့ယောကျ်ားယူတာလဲဆိုတာ သီရိစဉ်းစားလို့မရလောက်အောင်ပင်နာကျင်လွန်းလှသည်။သူဌေးကတော့ သီရိငိုလေ ၊ သူက ပိုပိုပြီးဖိဆောင့်နေပေသည်။

သီရိကို အားရပါးရတက်ဆောင့်နေတဲ့သူဌေးနာမည်က ဦးသာဒင်....။အသားမည်းမည်း လူက၀၀နဲ့ ...။ လူဝသလောက်တဏှာကလည်း ကြီးသည်။သူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့မိန်းကလေးတိုင်းကို နာကျင်အောင်မညှာမတာဆက်ဆံတတ်သည်။

အခုလည်း သူပိုင်တဲ့ဓာတ်ဆီဆိုင်က အရောင်းစာရေးမလေးကို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီးခြေတော်တင်ပြန်သည်။ဦးသာဒင်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို သားရေကွင်းနဲ့ညှစ်ထားသလိုတင်းကြပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို အရသာရှိရှိနဲ့အားရပါးရလုပ်နေသည်။

ကောင်မလေးကို နှုးနှုပ်ပြီးမလုပ်ပဲ ခပ်မြန်မြန်လုပ်တာ အကြောင်းနှစ်ချက်ရှိသည်။ပထမတစ်ချက်က အလုပ်တွေများလွန်းတဲ့ ဦးသာဒင်အတွက်အချိန်လုံးဝမရှိ။

ဘယ်အချိန်အလုပ်တွေပေါ်လာပြီးထသွားရမယ်မသိပေ။ ထို့ကြောင့်ရတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာကိစ္စပြီးအောင် မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားရပါးရလုပ်နေတာဖြစ်သည်။နောက်တစ်ချက်က သူလိင်ဆက်ဆံတိုင်း တစ်ဖက်သားမိန်းကလေးနဲ့ နှစ်ဦးသား သူကောင်းကိုယ်ကောင်းလုပ်တတ်သည်မဟုတ်။

တစ်ဖက်သားမိန်းကလေးကို တမင်တကာနာကျင်အောင်လုပ်တတ်သည်။မိန်းကလေးက နာလို့အော်တဲ့အသံတွေက သူ့အတွက် နဝင်ပီယံရှိလွန်းပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပိုပြီးသန်မာစေသည်လို့ထင်သည်။အဲဒီအကြောင်းအချက်တွေကြောင့် သီရိ ခမျာ.... သူမရဲ့အပျိုစင်ပန်းလေးကို နာနာကျင်ကျင်နဲ့ဆက်သနေရခြင်းဖြစ်သည်။

အချက် ငါးဆယ်လောက် အားရပါးရဆောင့်ပြီးတော့ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်လေးက တင်းကြပ်လွန်းတာနဲ့ ဦးသာဒင်တစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်ရင်း ကိစ္စပြီးသွားတော့သည်။

သူ့ အချောင်းကြီးကို အဖုတ်လေးထဲ သွင်းထားပြီးသုတ်တွေကို တဆတ်ဆတ်နဲ့ပန်းထုတ်နေလိုက်သည်။သူ့ ကိုယ်လုံးမည်းမည်း၀၀ကြီးကတော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီး။သီရိ အဖုတ်ထဲကနာကျင်မှုနဲ့အတူ ပိနေတဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့်နေရတာခက်လှသည်။

တီ.... တီ.... တီ....

စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဦးသာဒင်ဖုန်းကကောက်မြည်လာသည်။

အရေးကြီး အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာတာနဲ့ အဝတ်အစားတွေကမန်းကတန်းကောက်ဝတ်ပြီးထွက်သွားသည်။ထွက်မသွားခင် တစ်သောင်းတန်နှစ်အုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်သွားသည်။ သိန်းနှစ်ဆယ်။သိန်းနှစ်ဆယ်နဲ့ တန်အောင်ပင် လုပ်ရတာကောင်းလွန်းလှသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ ပက်လက်လေး နဲ့ သူ့ကိုငေးနေတဲ့ကောင်မလေးကို တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကိုထွက်ခဲ့သည်။အပြင်ရောက်တော့ ဆိုင်မန်နေဂျာဦးသူတော်နဲ့တန်းတွေ့သည်။

''ဆရာ....  ပြန်တော့မလို့လား။'' ခြေသလုံးကို ကုန်းနမ်းတော့မလောက်ခေါင်းကိုငုံ့၊ ခါးကုန်းပြီး ဦးသူတော်မေးသည်။

''အေး....။ ဒီကောင်မလေးကို ပြန်ပို့လိုက်တော့။ ငါပြန်ပြီ။''

'''မင်းကိုနောက်မှ ရာထူးထပ်တိုးပေးမယ်။ နောက်ထပ်အသစ်ကလေးတွေရှိရင်လဲ ပြောပေါ့ကွာ။''

''ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ...။ ဟုတ်ကဲ့....။'' 

ဦးသူတော် ပြာပြာသလဲနဲ့ ဖြေသည်။သူဌေးထွက်သွားပြီ။ဦးသူတော် တစ်ယောက် သူဌေးကားခြံထဲကနေထွက်သွားတဲ့အထိစောင့်ပြီး သီရိရှိနေတဲ့အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။

အခန်းအလယ်က ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ပက်လက်လေးအိပ်နေတဲ့အသားဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ဦးသူတော် အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ချက်ချင်းပြန်မပို့သေးပဲ သူဝအောင်လိုးလိုက်ဦးမည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနေတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ ပေါင်ကြားကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့အဖုတ်လေးက ဖွေးပြီးနီဥနေသည်။အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေမှာသွေးစလေးတွေကပ်ညိနေသည်။

အတန်ကြီးတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ဦးသူတော်ကို တွေ့သွားတော့ သီရိ ကြောက်သွားသည်။စောစောကပဲ သရဲသဘက်စီးသလိုနဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်က သူမကို ရက်ရက်စက်စက်ကျင့်ကြံသွားခဲ့သည်။အခုလည်းလာပြန်ပြီနောက်တစ်ယောက်။သူမရဲ့ဆိုင်မန်နေဂျာ တဏှာရူးကြီး ဦးသူတော်။

ဦးသူတော် အိပ်ခန်းထဲကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဝင်လာသည်။ဦးသူတော်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲက လိင်တန်ကြီးက ထောင်မတ်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။

ဒစ်ဖျားကြီးက မရမ်းသီးကြီးကြီးတစ်လုံးနဲ့တူသည်။ ဦးသူတော် အတန်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ သီရိအနားကိုချဉ်းကပ်လာသည်။သီရိ ဦးသူတော် သူ့နားကပ်လာတာကိုတွေ့တော့လွတ်မြောက်လိုလွတ်မြောက်ငြား ကုန်းရုန်းထပြီး ဖင်လေးတရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုတိုးသွားသည်။

စိတ်တွေကြွနေတဲ့ ဦးသူတော်ရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ဒူးခေါင်းလေးနှစ်လုံးထောင်ကာစိထားပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို အရှက်ပြေလိုပြေငြားဖုံးထားတဲ့ သီရိအသွင်သည် အလွန်စွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။

ဦးသူတော် အတွက် သီရိနဲ့ ကာမဆက်ဆံဖို့ အချိန်များများမရှိ ။သူဌေးဦးသာဒင်ရဲ့ တပည့်တွေအတို့အထောင်လုပ်ရင် သူပါအလုပ်ပြုတ်သွားမည်။ဦးသူတော် ကုတင်ကြီးပေါ်တက်လိုက်ပြီး သီရိနားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။

''သီရိ.... သမီး....။ ဦးရဲ့ လီးကြီးကိုလာစုတ်ပေးဦးကွယ်။''

ဦးသူတော်ရဲ့ အပြောကချိုသာနေသော်လည်း အပျိုမလေးသီရိအတွက် ဦးသူတော်ရဲ့ စကားကအလွန်ပင်နားရှက်စရာကောင်းလှသည်။သီရီကြောက်လွန်းလို့ တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး ခေါင်းကိုသာတွင်တွင်ခါယမ်းပြမိသည်။

''လာပါဆိုကွာ...။ လိမ္မာတယ်။''

''ဟင့်အင်း.... ဟင့်အင်း....။''

သီရိ ခေါင်းကို ရမ်းရင်း ကုပ်ကုပ်လေးထိုင်နေသည်။

''သီရိ.... လီးလာစုတ်စမ်း...။ ငါကောင်းကောင်းပြောတုန်းလာစုတ်နော်။ အသားအနာမခံချင်နဲ့။''

ဦးသူတော်ဒေါသထွက်ပြီး စကားတွေက ကြမ်းတမ်းလာသည်။သီရိကတော့ခေါင်းကိုသာအတွင်ရမ်းနေသည်။ဦးသူတော် သီရိနားကပ်ပြီး သီရိခေါင်းလေးကိုချုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲသူ့အတန်ကြီးကိုအတင်းထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားသည်။

သီရိ ပါးစပ်ကိုတင်းတင်းစေ့ရင်း ခေါင်းကိုဘယ်ညာရမ်းရင်းရှောင်နေသည်။ဦးသူတော် သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပါးစပ်လေးထဲဘယ်လိုမှထိုးထည့်လို့မရ။ဦးသူတော် ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ သီရိပါးကို တအားရိုက်ချလိုက်သည်။

သီရိပါးနဲ့ ဦးသူတော်လက်ကြမ်းကြီးထိတွေ့သံက ဖြန်းကနဲ အခန်းထဲမှာကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။သီရိကိုယ်လုံးလေးတစ်ပတ်လည်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လန်ကျသွားသည်။ဦးသူတော် သီရိခေါင်းလေးနားကပ်သွားရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်လိုက်သည်။

သီရိပါးစပ်လေးအနည်းငယ်ဟလာသည်နှင့် သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။ဦးသူတော်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးက သီရိပါးစပ်လေးထဲကို မဆန့်မပြဲကြီးတိုးဝင်လာသည်။ဦးသူတော်ရဲ့ အတန်ကြီးဆီက ငံကျိကျိအရသာကြောင့် သီရိပျို့တက်လာသည်။

''အော့.... '' သီရိ ပျို့ပြီးအန်ထွက်သည်။

ဦးသူတော် သီရိကိုဘယ်လိုမှ စုပ်ခိုင်းလို့မရ။

''အေး.....။ ငါလုပ်ခိုင်းတာကို ကောင်းကောင်းမလုပ်ပေးတဲ့ ဟာမ။ တွေ့မယ်။''

ဦးသူတော် ကာမဘီလူးစီးပြီး သီရိပေါင်ကြားလေးကို လက်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲကာ အဖုတ်လေးထဲကို သူ့အတန်ကြီးနဲ့ ထိုးထည့်သည်။

ပထမတစ်ခါလုပ်သွားတဲ့ သူဌေးရဲ့ သုက်ရည်တွေက သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာရော..၊အဖုတ်အဝင်ဝမှာရော ရွှဲရွှဲစိုနေလို့သာတော်သေးသည်။ဦးသူတော်အတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲကို မဆန့်မပြဲကြီးတိုးဝင်နေသည်။

ဦးသူတော် တစ်ယောက်သူ့ သူဌေးရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို မရွှံမရှာထိုးထည့်သည်။ဦးသူတော် သီရိအဖုတ်လေးထဲ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို အဆုံးနားရောက်တဲ့အထိပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားနဲ့ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

''ဗြွတ်... ဒုတ်....။ အား.....။''

ဦးသူတော်အတန်ကြီးကသီရိအဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိဝင်သွားပြီ။သီရိအော်သံစူးစူးလေးကလည်း အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။

အနာပေါ်ဒုတ်ကျတယ်ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ ပထမတစ်ခါလုပ်ထားလို့ အပျိုမှေးပေါက်ထားတဲ့ဒဏ်ရာပေါ်ကို ပထမတစ်ခါထက်ကြီးတဲ့အတန်ကြီးနဲ့ထိုးထည့်တော့ သီရိခမျာမချိမဆန့်ခံစားရရှာသည်။

ဦးသူတော်ကတော့ သီရိ အော်လေသူကြမ်းလေဖြစ်ပြီး ခါးကိုကော့လိုက်ဆန့်လိုက်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေသည်။သီရိရဲ့ပေါင်လေးနှစ်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဘေးကိုဖြဲကားထားပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာကျကျနနထိုင်ပြီး ဆောင့်နေသည်။

ဦးသူတော်အတန်ကြီးက တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ခေါင်းကိုသွားသွားထိနေသည်။သီရိခမျာနာတာရော အောင့်တာရောဘာမှမသိတော့ပဲ၊ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ကာ ဒီဒုက္ခကနေမြန်မြန်လွတ်မြောက်သွားဖို့သာ ဆုတောင်းနေရသည်။သီရိဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့ပါ။

 ဦးသူတော်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက တော်တော်နဲ့မပြီး။ မပြီးတဲ့အပြင် နေရာတောင်ပြောင်းလိုက်သေးသည်။ ဦးသူတော် သီရိပေါင်တွေကို ရင်ဘတ်နဲ့ထိတဲ့အထိ ကပ်ထားပြီး ကြွလာတဲ့ အဖုတ်လေးကို အပေါ်ကနေဖိဖိပြီးဆောင့်သည်။

တော်တော်ကြာအောင်ဆောင့်ပြီးတော့ ဦးသူတော် နှာမှုတ်သံတွေ တရှုးရှုးထွက်လာသည်ဦးသူတော်ပြီးတော့မည်။သီရိရဲ့ပေါင်နှစ်ခေါင်းကို ဘေးကိုဖြဲချလိုက်ပြီးတော့ သီရိကိုယ်လုံးပေါ်တက်ဖိပြီး လှေကြီးထိုးပုံနဲ့နဲ့ အားရပါးရဆောင့်တော့သည်။

သီရိပေါင်ကြားထဲမှာ မီးပွင့်မတတ်ဆောင့်ပြီးတော့ ဦးသူတော် သုတ်ရည်တွေကို သီရိအဖုတ်လေးနဲ့အပြည့်ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

''အား.....။ ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ်...။ ''

ဦးသူတော်ဆီက ကောင်းလွန်းလို့ငြီးလိုက်တဲ့အသံကြီးထွက်ပေါ်လာသည်။ဦးသူတော်အသံက သီရိအတွက်တော့ မသတီစရာကောင်းလှသည်။ ဦးသူတော်ကသာကောင်းတာ သူမအတွက်တော့ နာကျင်လွန်းလှသည့်ငရဲခန်းကြီးပင်ဖြစ်တော့သည်။

သီရိ သူမကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ ပိကျလာတဲ့ ဦးသူတော်ရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘေးကိုတွန်းထုတ်ရင်း အမောဖြေနေမိသည်။အမောဖြေရင်း သူမဘဝကိုသူမသေချာပြန်တွေးမိသည်။ သူမဘဝလေးမသန့်ရှင်းတော့။ ဓနရှင်လူတန်းစားတွေရဲ့အလိုကျ ဖြည့်ဆည်းပေးရသော ဆင်းရဲသားလူတန်းစားဘဝကို စိတ်ပျက်နေမိသည်။

သူမကို စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ဆက်ဆံချင်တိုင်းဆက်ဆံသွားတဲ့ သူဌေးကိုလည်းသူမအလွန်စိတ်နာမိသည်။ပြန်ခါနီး သူဌေးနာမည်မေးမလို့တောင်မမေးလိုက်ရ။သူမ ဘဝကအရမ်းဆိုးလွန်းလှသည်။ သူမရဲ့ အပျိုစင်ပန်းဦးလေးကိုခူးဆွတ်သူရဲ့နာမည်တောင်မသိရတဲ့ဘဝ။

........................................................................................

ဦးသူတော်တစ်ယောက် မွေ့ယာအထူကြီးပေါ်မှာ ဝက်မှိန်းမှိန်းနေရာကနေ ကမန်းကတန်းထပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ကောက်ဝတ်သည်။

''ပြန်ရအောင် ကလေးလေး....။'' 

ဦးသူတော် သီရိအနားတိုးကပ်လာရင်း သီရိနို့လေးတစ်လုံးကို ညှစ်ရင်းပြောသည်။

သီရိ တဏှာရူးကြီးသူတော်ရဲ့ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေကောက်ဝတ်ဖို့ ပြင်သည်။သီရိ ရဲ့ ဘော်လီလေးက ဂျိတ်တွေပြုတ်ထွက်သွားပြီး ဝတ်လို့မရတော့။ရှပ်အင်္ကျီအဖြူလေးကလည်း ကြယ်သီးတွေပြုတ်ထွက်သွားတာကြောင့် ရင်ဘတ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေပြီ။

သီရိအဖြစ်ကို ဦးသူတော်မြင်တော့ ဘီဒိုထဲက သူဌေးရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ထုတ်ပေးသည်။သီရိ သူဌေးရဲ့ ရှပ်အကျီကို ဝတ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ပြုတ်ကျနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ စကပ်လေးကို ပြန်ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။

''ဟူး..... ။ စကပ်ချွတ်တာမြန်ပေလို့ပဲ နို့မို့ဆို ပုဆိုးနဲ့ပြန်ရလောက်တယ်။''

သီရိတစ်ယောက်ထဲခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း အနားမှာတွေ့တဲ့ အိတ်တစ်လုံးနဲ့ ကြယ်သီးပြုတ်နေတဲ့ အကျီနဲ့ ဘော်လီလေးကို ခေါက်ထည့်လိုက်သည်။

''လာ.... သွားမယ်ကလေးလေး....။''

 ဦးသူတော်သီရိလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်ပြီး ကားရှိရာကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။သူဌေးရဲ့ အိမ်အောက်ထပ်က လူမိုက်နှစ်ယောက်ကသီရိဆင်းလာတာမြင်တော့ သီရိရဲ့ ရင်သားတွေကိုစိုက်ကြည့်နေကြသည်။

သီရိဝတ်ထားတဲ့ သူဌေးရဲ့ ရှပ်အကျီက ခပ်ပါးပါးမို့ ရှပ်အကျီအောက်မှာ သီရိရင်သားအစုံက ထင်းကနဲပေါ်နေမှာသေချာသည်။သီရိရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်နှာလေးနီရဲပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ကားထဲကိုခပ်သွက်သွက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

''အိမ်ကိုပဲတန်းပြန်မှာမဟုတ်လား ကလေးလေး။ အိမ်လိပ်စာပြောပြ...။''

အိမ်ကိုတန်းမပြန်လို့ ဒီလိုပုံစံနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် အလုပ်လုပ်ရမှာလဲ...။ ဦးသူတော်အမေးကြောင့် သီရိစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ပြန်ပြောလိုက်ချင်သော်လည်း စိတ်ကိုလျော့ကာ အိမ်လိပ်စာပြောပြလိုက်သည်။

သီရိနေတဲ့ ရပ်ကွက်က တိုးချဲ့ကွက်သစ်ဆိုတော့ လမ်းတွေက ကျဉ်းလွန်းလှသည်။ဦးသူတော်ကို သီရိအိမ်ရှေ့ထိလိုက်မပို့ခိုင်းချင်တာနဲ့အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။ကားပေါ်ကဆင်းကာနီး....

  ''သီရိလေး ။ မနက်ဖြန်မနက်စောစောထလာပြီး ဦးရုံးခန်းထဲလာခဲ့နော်။ ဒီနေ့တွေ့ရတာမဝသေးဘူး။ နောက်နေ့အားရပါးရချစ်ချင်သေးတယ်။''

သီရိ ဦးသူတော်ပြောတာကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။သီရိ လမ်းထိပ်ကနေပဲ အိမ်ကိုလမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်။လမ်းလျောက်ရင်း ဦးသူတော်ပြန်ခါနီးပြောသွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကို ပြန်စဉ်းစားမိသည်။

ဒီလိုသာဆက်ပြီးသွားရင် ငါလည်း မကောင်းတဲ့မိန်းမလုံးလုံးဖြစ်တော့မယ်။လက်ထဲမှာလည်း သူဌေးပေးသွားတဲ့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်ရှိသည်။သီရိတို့လို ဆင်းရဲသူဆင်းရဲသားအတွက်ကတော့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်သည်အရင်းအနှီးအများကြီးလုပ်လို့ရသည်။

''တော်ပြီ......။ ငါဓာတ်ဆီဆိုင်ကနေအလုပ်ထွက်လိုက်တော့မယ်။''

ဆုံးဖြတ်ချက်သေသေချာချာချလိုက်တော့မှပဲ လေးလံနေတဲ့သီရိရဲ့စိတ်တွေပေါ့ပါးသွားတော့သည်။မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ သီရိရဲ့ အိမ်အပြန်ခြေလှမ်းတို့က သွက်လက်နေသည်။

ပေါင်နှစ်လုံးကြားက နာကျင်ကျိန်းစပ်မှုကြောင့် အနည်းငယ်ကွတတ ဖြစ်နေတာကို လူမမြင်အောင်ထိန်းလျှောက်ရတာတစ်ခုပဲရှိသည်။အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ဘယ်သူမှမရှိလို့တော်သေးသည်။တစ်ယောက်ယောက်ရှိနေရင် သီရိမူမမှန်တာကို သိသွားလောက်သည်။သီရိအဝတ်အစားလဲပြီး သူဌေးရဲ့ ရှပ်အကျီကို အိမ်နောက်ဖေးမှာ မြေမြုပ်လိုက်သည်။

အညံ့အဆိုးတွေ တစ်ခါထဲ ပျောက်ပါစေလို့ လည်း ဆုတောင်းလိုက်သည်။သူဌေးပေးလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံသိန်းနှစ်ဆယ်ကိုတော့ အမေတွေ့သွားမှာစိုးလို့ သီရီအကျီသေတ္တာအောက်မှာဖွက်ထားလိုက်သည်။

သီရိ ရေမိုးချိုးပြီး အိမ်ထဲပြန်ရောက်တော့ သူဌေးဆုတ်ဖြဲလို့ ကြယ်သီးပြုတ်သွားတဲ့အကျီလေးနဲ့ ဘော်လီလေးကိုပြန်ပြီး ချုပ်နေမိသည်။အဝတ်ချုပ်ရင်း အိမ်ပေါ်တက်လာတဲ့ အသံကြားလို့ အခန်းအပြင်ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ အပြင်ကပြန်လာတဲ့ သီရိအမေ ..........။

''အမေ....။ ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ။ အဝတ်အစားမှာလည်း ရေတွေစိုလို့....။''

''ဟို..... ဟို.... ဒီလိုပါပဲ သမီးရယ်။ အမေ ဟိုနားဒီနားလျောက်သွားတာပါ။''

''ဟိုနားဒီနားသွားရင်ရေစိုပါ့မလားအမေရယ်။ မှန်မှန်ပြော...။''

''အမေသူများအိမ်မှာအဝတ်တွေသွားလျှော်ပြန်ပြီမဟုတ်လား။''

''အမေ့ကျန်းမာရေးကလည်းကောင်းတာမဟုတ်ဘူး။

ပန်းနာရင်ကြပ်ရှိတာလည်းသိရဲ့သားနဲ့ အအေးမခံပါနဲ့ဆိုမှ။''

''အို.... သမီးရယ်။ အမေနေကောင်းပါတယ်။ အပိုဝင်ငွေလေးရအောင်လို့ ခဏတစ်ဖြုတ်ပါ။''

သီရိ .... မိခင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေစီးကျလာခဲ့သည်။

မိခင်ကြီးက အခုမှအသက်လေးဆယ်ကျော်ပဲရှိသေးသည်။အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ဆင်းရဲခြင်းဒဏ်တွေကို ခံစားခဲ့ရလို့ လူက အဖွားကြီးအိုလေးနှယ်ဖြစ်နေသည်။အဖေမသေခင်က တစ်ဖွဖွပြောခဲ့သလို သမီးတို့အမေက အရမ်းချောတာဆိုတာကိုပြန်ကြားယောင်မိသည်။အမေ့ရဲ့ ချောမောတာတွေဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲအမေရယ်။သီရိ အခန်းထဲကိုပြန်ပြီး သေတ္တာထဲက ပိုက်ဆံတစ်သိန်း ထုတ်ပြီးအပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။

''အမေရော့ .....။ ဒီပိုက်ဆံနဲ့ အမေဈေးဖိုးလုပ်နော်။ နောက်ဆိုပင်ပင်ပန်းပန်းတွေမလုပ်နဲ့တော့။''

သီရိကမ်းပေးတဲ့ပိုက်ဆံကို မယူသေးပဲ သီရိကို မယုံသင်္ကာနဲ့ကြည့်သည်။သမီး ဒီပိုက်ဆံတွေဘယ်ကရလာတာလဲ။ မဟုတ်တဲ့အလုပ်တွေမလုပ်နဲ့နော်။အမေတို့ဆင်းရဲတယ်ဆိုပေမဲ့ အမေ့အသက်သေချင်သေသွားပစေ။ငါ့သမီးကိုတော့ မငတ်အောင်အမေရှာကျွေးနိုင်တယ်။

''အမေရယ်....။''

 သီရိ ဘာမှမပြောပဲ မိခင်ကြီးကို အတန်ကြာစိုက်ကြည့်နေမိသည်။တအောင့်လောက်ကြာမှ စီးကျနေတဲ့မျက်ရည်စက်တွေကို လက်နဲ့ အသာသုတ်ရင်း...

''အမေ.... ဒါက သမီး ဓာတ်ဆီဆိုင်ကနေအလုပ်ထွက်ခဲ့လို့ရတဲ့ နစ်နာကြေးပါအမေရဲ့။

ဓာတ်ဆီဆိုင်က ပိုင်ရှင်အသစ်ကို လွဲပေးမယ်ဆိုပြီး သမီးတို့အလုပ်သမားတစ်ယောက်စီကို နစ်နာကြေးပေးပြီး အလုပ်ထွက်ခိုင်းလိုက်တယ်လေ။

 နောက်လာမဲ့ပိုင်ရှင်အသစ်က သူ့ကုမ္ပဏီက ဝန်ထမ်းတွေပါလာမှာဆိုတော့ သမီးတို့ကို မလိုဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့်ပါ။''သီရိ .... မိခင်ကြီးဖြစ်သူယုံကြည်လာအောင် အတန်ကြာလှည့်ပတ်ပြီးပြောတော့မှ သီရိလက်ထဲက ပိုက်ဆံတစ်သိန်းကိုယူသည်။

''ဒီပိုက်ဆံနဲ့ အမေဆေးကုနော်။ သမီးက နောက်အလုပ်ထပ်ရှာလို့ရရင် ဘာမှပူစရာမလိုဘူးသိလား။''

''အေးပါသမီးရယ်။ အမေလည်းနေကောင်းမှ အလုပ်လုပ်နိုင်မှာ။ အမေဆေးကုပါ့မယ်။''

သီရိ ဆီဆိုင်ကထွက်ပြီး သုံးရက်လောက်မိခင်ဖြစ်သူကို ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးပြီး ၊ အိမ်မှာပဲနေဖြစ်သည်။တစ်ရက် မြို့ထဲသွားရင်း အမျိုးသမီးအရောင်းဝန်ထမ်းအလိုရှိသည်ဆိုတဲ့ ကြော်ငြာလေးတစ်ခုကပ်ထားတာတွေ့တော့ ဝင်စုံစမ်းကြည့်သည်။အလုပ်က ညနေငါးနာရီကနေ ညရှစ်နာရီအထိလုပ်ရမည်။ အဝတ်အစားပေးမည်။

 ကားနဲ့ အကြိုအပို့လုပ်ပေးမည်လို့လည်းသိရသည်။သီရိလုပ်ရမဲ့အလုပ်က အရောင်းမြင့်တင်ရေး..။အရက်ဆိုင်တွေမှာ အရက်ကုမ္ပဏီဝတ်စုံဝတ်ပြီး စားပွဲလေးတစ်လုံးပေါ်မှာ အရက်ပုလင်းလေးတွေဘေးနားမှာချပြီး မတ်တပ်ရပ်ပေးနေရုံပဲ။ဆိုင်ထဲဝင်လာတဲ့သူတွေကို သီရိရောင်းတဲ့ တံဆိပ် မှာ မလားမေးရုံပဲ။

( ကိုဂျင်ရေးတဲ့ ဝင်ကစွပ်ထဲက ကြည်မာ ကိုမြင်ယောင်ကြည့်ပါရန်....ဝင်ကစွပ် စာမျက်နှာ ၃၄၉ကိုရှု)

လစာကိုမေးကြည့်တော့ တစ်လ တစ်သိန်းလောက်ရမယ်လို့ပြောသည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကပိုပြီးရောင်းရလို့ amount ပြည့်ရင် အပိုဆုကြေးလည်းပိုရမည်။အလုပ်ချိန်ကလည်း ညနေပိုင်းမှဆိုတော့ နေ့ခင်းဘက်တစ်ခုခုလုပ်လို့ရမည်။အရက်ကုမ္ပဏီဆိုပေမဲ့ ရုံးခွဲမို့လို့ ယောကျ်ားလေးနည်းပြီး မိန်းကလေးတွေပိုများသည်။

သီရိစုံစမ်းတဲ့ စာရေးမကောင်မလေးက အထဲဝင်ပြီး မန်နေဂျာနဲ့ ဝင်တွေ့လိုက်ပါဆိုတော့ မန်နေဂျာနဲ့ဝင်တွေ့ရသည်။ မန်နေဂျာက သီရိထင်ထားသလို ယောကျ်ားလေးမဟုတ်ပဲ အမျိုးသမီးဖြစ်သည်။မန်နေဂျာမမက သီရိကိုတစ်ချက်ကြည့်ရင်း ပြုံးသည်။

'' ညီမလေး ရုပ်ရည်နဲ့ဆိုရင် ပိုတောင်ပိုပါသေးတယ်ကွယ်။ မနက်ဖြန်ကနေစပြီးအလုပ်စဆင်းပေါ့။ညီမလေးအိမ်လိပ်စာပေးထား။ မနက်ဖြန်ညနေလေးနာရီခွဲလောက် ကုမ္ပဏီကကားနဲ့ လာကြိုလိမ့်မယ်။ရှေ့က ကောင်မလေးဆီကနေ အဝတ်အစားသုံးစုံထုတ်သွား...။ ဟုတ်ပြီလား။''

သီရိ ရုံးစာရေးမလေးဆီကနေ အကျီအဝတ်အစားသုံးစုံထုတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။

သီရိ အိမ်အပြန်လမ်းမှာတော့ အပြုံးလေးတွေပါတွဲလွဲခိုနေသည်။ သူမအလုပ်ရတော့မယ်မဟုတ်ပါလား။သီရိ သူမအမေကို အလုပ်ရကြောင်းပြောတော့ အရက်အရောင်းမြှင့်တင်ရေးဆိုတော့ အဆင်ပြေပါ့မလားပြောသည်။

သူမကလည်း အိမ်ကိုအပို့အကြိုလာလုပ်ပေးမှာဖြစ်ကြောင်း ၊ ဘာမှစိတ်ပူစရာမရှိကြောင်း တော်တော်လေးရှင်းပြလိုက်ရသည်။သီရိ အလုပ်လုပ်တာ ဆယ့်ငါးရက်လောက်ရှိပြီ။

အလုပ်က ညနေပိုင်းမှလုပ်ရတာမို့ တစ်နေကုန် မိခင်ကြီးနားမှာနေပြီး အိမ်အလုပ်တွေလုပ်ကိုင်ပေးလို့ရသည်။သီရိ ဆီဆိုင်ပိုင်ရှင်သူဌေးဆီကနေ သွေးနဲ့ချွေးနဲ့ရင်းပြီးရလာတဲ့ပိုက်ဆံ ဆယ့်ကိုးသိန်းလောက်ရှိသေးသည်။ဒီပိုက်ဆံတွေကိုမိခင်ကြီးယူအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲမသိဘူး။အိမ်ဈေးဖိုးလေးလည်းရအောင် ကုန်စုံရောင်းတဲ့ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်လောက်ထောင်ချင်သည်။သီရိ ခေါင်းထဲမှာ အကြံတစ်ခုပေါ်လာသည်။

''ဟုတ်ပြီ....။ ဒီလိုပဲလုပ်ရမယ်။''

လကုန်ပြီး တစ်ရက်နေ့........။ အောင်ဘာလေထီ ဖွင့်တဲ့နေ့။

သီရိ အလုပ်လုပ်တဲ့ ဆိုင်က မျက်မှန်းတန်းမိနေပြီးသား အကူကောင်လေးတစ်ယောက်ကို သီရိဆယ့်ငါးသိန်းဆုပေါက်တယ်ဆိုပြီး လာအကြောင်းကြားခိုင်းသည်။

ထီလက်မှတ်ရှိလားဆိုတော့ သီရိက အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ထီလက်မှတ်တစ်စောင်ကိုထုတ်ပြပြီး ဆုငွေထုတ်သလိုလိုနဲ့ အပြင်ကိုလိုက်လာခဲ့သည်။သီရိကိုင်သွားတဲ့ အိတ်ထဲမှာ တစ်သောင်းတန် ဆယ်ငါးသိန်းအုပ်ကပါသွားပြီးသား......။

ရိုးသားတဲ့ သီရိရဲ့ မိခင်ကြီးကတော့ ဘာမှမသိလိုက်....။ သမီးလေးကံကောင်းလိုက်တာဆိုပြီး ပျော်နေသည်။သီရိလည်း ငွေကို အရင်းအနှီးမပျောက်အောင်ဆိုပြီး ဆိုင်ရှေ့မှာ အဖီလေးထိုးပြီးကုန်စုံဆိုင်လေးဖွင့်လိုက်သည်။

မနက်ပိုင်းကနေ ညနေပိုင်းအထိ သီရိ ဈေးဆိုင်ထိုင်သလို သီရိအလုပ်သွားတဲ့အချိန်မှာလည်း အမေနဲ့မောင်လေးက တစ်လှည့်စီရောင်းကြသည်။

သူတို့ရပ်ကွက်လေးထဲမှာ ဈေးဆိုင်ကလည်းသိပ်မရှိတာရော၊ သီရိကလည်းအပြောအဆိုချိုသာပြီး ဈေးဝယ်တွေကို ရည်ရည်မွန်မွန်ဆက်ဆံတာကြောင့် သီရိရဲ့ ဈေးဆိုင်လေးလည်း အတော်လေးအဆင်ပြေသည်ဟုပြောရမည်။ဒီလိုနဲ့ ခြောက်လလောက်ကြာတော့ မိခင်ဖြစ်သူက သီရိကိုခေါ်ပြီးမေးသည်။

''သမီး......။ သမီးဆီမှာ ချစ်သူမရှိသေးဘူးလား။''

''အို....။ အမေကလဲ '' 

သီရိ ရှက်သလိုနဲ့ မျက်နှာလေးငုံ့သွားမိသည်။

မျက်လုံးထဲမှာလည်း အမြဲတန်း စိတ်ထဲမှာ တိတ်တခိုးစွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ ကိုကြီးရဲ့မျက်နှာချောချောကပေါ်လာသည်။ကိုကြီး...........။ သီရိ အခုအချိန်ထိ ဘယ်ယောကျ်ားလေးကိုမှ မကြိုက်ခဲ့ပဲ ကိုကြီးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲစွဲလမ်းခဲ့သည်။

ကိုကြီးနဲ့ စတွေ့ခဲ့တဲ့ အချိန်ကို ပြန်ပြီးသတိရမိသည်။သီရိဆယ်တန်းတက်တုန်းကပေါ့။ ကျောင်းမုန့်စားဆင်းချိန် ကျောင်းရှေ့မှာ လှည်းလေးနဲ့ ရောင်းတဲ့ရေခဲခြစ်သည်ကြီးရှိသည်။

သီရိ ရေခဲခြစ်သွားဝယ်တဲ့အချိန်က ကျောင်းတက်ခါနီးမို့ ကျောင်းရှေ့မှာလူရှင်းနေသည်။ရေခဲခြစ်သည်ကြီးဆီမှာလည်းဝယ်တဲ့လူ သုံးလေးယောက်လောက်ရှိသည်။သီရိလည်းရေခဲသုတ်ရောင်းတဲ့ ဦးလေးကြီးရေခဲတွေကို ခြစ်နဲ့ ချစ်နေတာကို ဘာမှမပြောပဲ ရပ်ကြည့်နေမိသည်။

သူမအလှည့်မှမရောက်သေးတာကို။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပြိုင်ကားအနီလေးတစ်စီးက ရေခဲသုတ်ရောင်းတဲ့ လှည်းရဲ့ဘေးနားမှာလာရပ်ပြီး အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ချောချောအကိုတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး ဘာမှမပြောသေးပဲ ရေခဲသုတ်သည်ကြီးရေခဲတွေထိုင်ခြစ်တာကိုရပ်ကြည့်နေသည်။

အရင်လာဝယ်တဲ့သူတွေကို ငါးရာတန်၊ သုံးရာတန် ၊ တစ်ရာတန် အသီးသီး ရောင်းသည်။ငါးရာတန်ရေခဲသုတ်က စပျစ်သီးခြောက်တွေလည်းပါသည်။ဖရုံယို ၊ နာနတ်ယိုတွေလည်းပါသည်။ ပြီးတွေခွက်ကြီးကလည်းအကြီးကြီး။

တစ်ရာတန်ကတော့ ရေခဲပေါ်မှာ ဖျော်ရည်အရောင်နှစ်မျိုးလောက်ဆမ်းပေးပြီး  နို့ဆီကို ဇွန်းသေးသေးလေးနဲ့ တစ်ဇွန်းပဲဆမ်းပေးတာတွေ့သည်။သီရိ ..... လက်ထဲမှာကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ထားတဲ့ တစ်ရာတန်အနွမ်းလေးတစ်ရွက်ကို ငုံ့ကြည့်မိသည်။

''သမီးလေး ဘယ်လောက်တန်ယူမလဲ။'' 

ရေခဲသုတ်သည်ဦးလေးကြီးရဲ့ အမေးကြောင့်

သီရိ ကပျာကယာမော့ကြည့်ပြီး....

 '' တစ်... တစ်ရာတန်ဦးလေး...။''

ရေခဲသုတ်သည်ဦးလေးကြီးကို တစ်ရာတန်အနွမ်းလေးတစ်ရွက်ကိုကမ်းပေးရင်းပြောလိုက်သည်။အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပြိုင်ကားနဲ့ကိုကြီးဆီက စကားသံကထွက်လာသည်။

'' ဦးလေး... ကျွန်တော့်ကို ရေခဲသုတ်ငါးရာတန်တစ်ခွက် ၊ပြီးတော့ ဟိုကောင်မလေးကိုလည်း ငါးရာတန်ပဲလုပ်ပေးလိုက်ပါ။ ကျွန်တော်ပဲ ပေးပါ့မယ်။''

ပိုက်ဆံအိတ်ကိုဖွင့်ရင်း တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်ကို ထုတ်ပေးသည်။

''ရတယ်ဦးလေး ပြန်မအမ်းနဲ့တော့။ ဦးပဲယူထားလိုက်ပါ။''

ဈေးသည်ကြီးက ပထမလုပ်လို့ပြီးတဲ့ရေခြစ်ကို ပြိုင်ကားနဲ့ကိုကြီးကိုကမ်းပေးသည်။အဲဒီအချိန်မှာပဲ.... ကျောင်းတက်ခေါင်းလောင်းသံကိုကြားရသည်။ကိုကြီး ရေခဲသုတ်ကို စားမလို့လုပ်နေရာကနေ မစားတော့ပဲ သီရိဆီကို လှမ်းပေးသည်။

''ရော့...... ကလေးလေး...။ ကျောင်းတက်နေပြီ။ ဆရာမဆူနေလိမ့်မယ်သွားတော့။''

သီရိ ရေခဲခြစ်ခွက်လေးကိုကိုင်ရင်း ခန့်ညားပြီးမင်းသားတစ်ယောက်လိုချောနေတဲ့ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြည့်တွေ့နဲ့ တွေတွေလေးကြည့်နေမိသည်။

''သွားတော့....။ စာတွေအများကြီးသင်ခဲ့...။ ဟုတ်ပြီလားကလေးလေး။'' သီရိဆံပင်လေးတွေကို

ခပ်သာသာပွတ်ရင်းပြောသည်။ သီရိလည်း ရင်တွေတုန်လာတာနဲ့ ကျေးဇူးတင်စကားတောင်ကောင်းကောင်းမပြောနိုင်ပဲ အတန်းထဲကိုအပြေးတစ်ပိုင်းပြန်ပြေးဝင်ခဲ့သည်။သီရိဘဝမှာ ကိုကြီးဝယ်ကျွေးတဲ့ရေခဲသုတ်က စားလို့အကောင်းဆုံးဖြစ်ခဲ့သည်။ နတ်သုဒ္ဓါနဲ့တောင်မလဲနိုင်လောက်အောင်ပဲ စိတ်ထဲမှာထင်မိသည်။

ဒီလိုနဲ့ သီရိဆယ်တန်းကို တစ်နှစ်ကျပြီး အိမ်ကဆက်မထားတော့တာနဲ့ ဆီဆိုင်မှာဝင်ပြီးအလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။တစ်ခါတစ်လေ သွားရင်းလာရင်းလမ်းမှာ ပြိုင်ကားအနီလေးနဲ့ကိုကြီးကိုတွေ့မိသည်။ဆီဆိုင်မှာ ဆီထည့်ရင်း ကိုကြီးများဆီလာထည့်မလားဆိုပြီး မျှော်မိသေးသည်။

ကိုကြီးကသီရိတို့ ဆိုင်မှာဆီထည့်လေ့မရှိဘူးထင်သည်။သီရိအလုပ်လုပ်တဲ့ တစ်နှစ်ခွဲလောက်မှာတစ်ခါမှ ကိုကြီးနဲ့မဆုံဖြစ်ခဲ့။လမ်းမှာတော့ကိုကြီးကို ပြိုင်ကားလေးမောင်းမောင်းသွားတာမကြာခဏတွေ့ဖူးခဲ့သည်။

''သမီး.... ။ အမေမေးနေတယ်လေ။ ချစ်သူရှိနေပြီလားလို့...။''

မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ စိတ်မရှည်သလို မေးသံကြောင့် သီရိရဲ့အတွေးတွေပြတ်တောက်သွားသည်။

''မ....  မရှိပါဘူး အမေ...။''

''အေး။ မရှိရင်လည်းပြီးတာပဲ။ သမီးအသက်လည်းမငယ်တော့ဘူး။အိမ်မှာ အားကိုးအားထားယောက်ျားသားလိုတယ်ကွယ်။မနေ့ကပဲ အမေ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က သူ့တူလေးတစ်ယောက် နဲ့ သမီးကို လက်ထပ်ပေးဖို့ လာပြီးပြောသွားတယ်။''

''အို.... အမေကလည်း။ ကိုယ်နဲ့သိတာမှမဟုတ်တာ။ လူဆိုးမှန်းမသိ ၊ လူကောင်းမှန်းမသိ။''

''ကောင်လေးကလူရိုးလေးပါသမီးရယ်။ အရက်မသောက်ဆေးလိပ်မသောက်ကွမ်းမစား၊

သူ့မိဘတွေကလည်းသေသွားပြီ။ မြို့ထဲက ဘဏ်မှာလုံခြုံရေးအစောင့်လုပ်နေတာ။''

''စိတ်ကူးမလွဲနဲ့သမီး။ ခုချိန်မှာ သမီးကို လင်ကောင်းသားကောင်းနဲ့တင့်တင့်တယ်တယ်လေးအမေမြင်ချင်တယ်။'''

''ကြားလား။ အမေ...မနက်ဖြန် အမေ့သူငယ်ချင်းလာရင် သူစီစဉ်တဲ့အတိုင်းသူ့တူနဲ့ သမီးကိုနေရာချထားပေးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား။''

''ဟုတ်.... ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ။''

ဒီလိုနဲ့ပဲ သီရိတစ်ယောက် ဘဏ်လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းလေး  မတ်ဟဲထူးနဲ့ လက်ထပ်ဖြစ်သည်။မတ်ဟဲထူးက ကရင်လူမျိုး ။ ကရင်လူမျိုးဆိုပေမဲ့ သီရိတွေဖူးတဲ့ ကရင်လူမျိုးတွေလိုမျိုး ဂင်တိုတိုတောင့်တောင့်မဟုတ်။အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်နဲ့ ဗလံလေး။

သီရိ မတ်ဟဲထူးကိုပထမဆုံးစတွေ့တော့ ဒီလိုပုံစံမျိုးလေးနဲ့ ဘဏ်လုံခြုံရေးဖြစ်နေတာကိုတောင် စဉ်းစားလို့မရ။မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဘဏ်ကိုဓားပြတိုက်တာမရှိလို့တော်သေးသည်။

သူမယောက်ျားစောင့်တဲ့ဘဏ်ကိုသာတိုက်လို့တော့ တော်တော်လွယ်မှာပဲလို့တွေးပြီးရယ်မိသေးသည်။မတ်ဟဲထူးနဲ့ မင်္ဂလာဦးညတွေ့ကြုံရမဲ့အရေးကိုတွေးပြီး သီရိရင်လေးခဲ့သေးသည်။ သီရိကအပျိုမဟုတ်တော့လို့။အပျိုစင်အမှေးပါးလေးမရှိတော့လို့။

....................................................................................................

မင်္ဂလာဦးညက မတ်ဟဲထူးကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ဘက်ချလာနိုက်ဆိုပြီး အရက်လိုက်တိုက်ခိုင်းသည်။ အရက်တိုက်ခိုင်းရင်း မတ်ဟဲထူးကိုလည်း အတင်းဇွတ်သောက်ခိုင်းသည်။

မတ်ဟဲထူးက မသောက်တတ်လို့မသောက်ချင်ဘူးဆိုတော့လဲမရဘူး။သူမသောက်ရင် ပြန်မလွှတ်ဘူးဆိုပြီး အတင်းဆွဲထားကြသည်။မတ်ဟဲထူးလည်း တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ဇနီးလေးနဲ့ အရမ်းကိုအိပ်ချင်နေတာနဲ့ သူတို့တိုက်တဲ့ အရက်ကို နှာခေါင်းပိတ်ပြီးမော့သောက်လိုက်သည်။

တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်တိုက်တာ သုံးခွက်မြောက်တော့ မတ်ဟဲထူးတော်တော်လေးမူးနေပြီ။ဒါတောင် မတ်ဟဲထူးကို နောက်ထပ် အရက်ထပ်တိုက်သေးသည်။

သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဒီကောင် မူးပြီးအိပ်ပျော်သွားလို့ သတို့သမီးလေးငိုနေမယ် ဆိုပြီး တားလို့ ကံကောင်းသွားတာ။ နို့မို့ဆိုရင်တော့ အိမ်တောင်ပြန်ရောက်မည်မထင်ပေ။

မတ်ဟဲထူးအိမ်ပြန်ရောက်တော့ တစ်အိမ်သားလုံးအိပ်ကုန်ပြီ။ စိထားတဲ့ အိမ်တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်ရင်း သီရိအခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။

သူ့မိန်းမသီရိက ကုတင်စောင်းမှာ အောက်ကိုခြေဆင်းထိုင်ရင်းသူ့ကို စောင့်နေသည်။ မတ်ဟဲထူး မျက်လုံးထဲမှာ အရမ်းလှနေတဲ့ ဇနီးလေးသီရိကို ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တာပဲမှတ်မိလိုက်သည်။

 နောက်ဘာဆက်ဖြစ်လဲဆိုတာမမှတ်မိတော့။

................................................................................................................................

မင်္ဂလာဦးညက...

သီရီ ကုတင်စောင်းလေးမှာ ခြေဆင်းထိုင်ရင်းယောကျ်ားဖြစ်သူပြန်လာမဲ့ အချိန်ကို စောင့်နေမိသည်။သူ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်း တော်တော်နဲ့ ပြန်မလွှတ်ကြသေးဘူး။သီရိ ယောကျ်ားဖြစ်သူကိုစောင့်ရင်း အဖုတ်လေးထဲက အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာသည်။

 ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုစိစိလေးဖြစ်လာသည်။ မကြာခင် ကာမစပ်ရှက်ရမယ်ဆိုတဲ့ အသိက သီရိ ကို အတွေ့အကြုံတစ်ခါမှ မရှိဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးတစ်ယောက်လိုရင်ခုန်စေသည်။သီရိအဖုတ်လေးထဲကို ယောကျ်ားဖြစ်သူပြန်ရောက်လာရင် သူ့အတန်ကြီးနဲ့ထိုးမည်ဆိုတာကို တွေးပြီးရင်တွေတုန်နေသည်။

ကျွိ....။ အိမ်ရှေ့က အသံကြားရသည်။

ခြေသံတစ်ဖျတ်ဖျတ်ကြားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ မတ်ဟဲထူးကိုတွေ့သည်။မတ်ဟဲထူးပုံစံက ဒယိမ်းဒယိုင်နဲ့ ။ဖြေးဖြေးချင်းသီရိအနားကပ်လာသည်။ အနားကပ်လာမှ မတ်ဟဲထူးဆီက အရက်နဲ့တထောင်းထောင်းရနေသည်။

သီရိက အရက်အရောင်းမြှင့်တင်ရေးဆိုတော့ အရက်သမားတွေကို နေ့တိုင်းတွေ့ရသည်။ ဒီအရက်နံ့ကြီးကိုသီရိ အမုန်းဆုံးပဲ။ မတ်ဟဲထူး သီရိအနားကိုကပ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲချပစ်သည်။သီရိကုတင်ပေါ်မှောက်ကျသွားတော့ မတ်ဟဲထူးက သီရိကိုယ်လုံးပေါ်ခွတက်ပြီး သီရိနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းဖို့ကြိုးစားသည်။

မတ်ဟဲထူးဆီက အရက်နံ့တွေရနေတာနဲ့ သီရိခေါင်းကိုဘယ်ညာယိမ်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ မထိအောင်ရှောင်သည်။မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ သီရိ နားရွက်တွေရော၊ ပါးတွေရော၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးနဲ့ နားသယ်စပ်တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နမ်းတော့သည်။

သီရိထမိန်လေးကတော့ မတ်ဟဲထူးတက်ဖိတာနဲ့ ပေါင်လည်လောက်ထိကျွတ်နေပြီ။မတ်ဟဲထူးလက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ဖြောင်းကနဲထွက်လာတဲ့ သူ့အတန်ကြီးကို သီရိပေါင်ကြားထဲထိုးထည့်သည်။

မတ်ဟဲထူးမူးနေတာကြောင့်ရော၊ သီရိကပေါင်ကို သေချာမကားပဲစိထားတာကြောင့်ရော မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက အဖုတ်ထဲမဝင်ပဲ သီရိပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲဝင်လာသည်။ မတ်ဟဲထူးရဲ့အတန်နဲ့ သီရိရဲ့ အစိလေးကို ထိထိမိမိတစ်ချက်ပွတ်ဆွဲသွားတော့ သီရိ ဆီက '' အ... ''ကနဲမြည်သံလေးပေါ်လာပြီး ပေါင်လေးကားသွားသည်။

မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကိုပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေသည်။တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သီရိ အစိလေးကို ပွတ်ပွတ်ဆွဲသွားသလို ဖြစ်နေတော့ သီရိ စိတ်တွေပိုပြီး ထကြွလာသည်။

မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးနဲ့ အပေါ်ကတက်ဖိထားတာကြောင့် လက်နဲ့ကိုင်ပြီးသွင်းလိုက်လို့လဲ မလွယ်ဘူးဖြစ်နေသည်။သီရိ မတ်ဟဲထူးရဲ့ အတန်ကြီးအဖုတ်လေးထဲဝင်လာအောင် အဖုတ်လေးကိုကော့ကောင့်တင်ပေးနေမိသည်။ သီရိအဖုတ်ကလေးက ထွက်တဲ့အရည်တွေကလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။

မတ်ဟဲထူးရဲ့လီးတန်ကြီးလည်း သီရိအဖုတ်က ထွက်တဲ့အရည်တွေနဲ့ လူးပြီး ပြောင်ချောနေပြီ။သီရိပေါင်ကိုအစွမ်းကုန်ကားရင်း အပေါ်ကနေမူးမူးနဲ့ ဆောင့်နေတဲ့ မတ်ဟဲထူးလီးတန်ကြီး အဖုတ်လေးထဲဝင်လာအောင် လုပ်နေသည်။

တစ်ချက် မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲကို စွပ်ကနဲဝင်လာသည်။သီရိအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက အတန်ကြီးနဲ့ အတူ အထဲကိုလိပ်ပြီးဝင်သွားသည်။သီရိဆီက ထွက်တဲ့အရည်ကြည်တွေကြောင့် အဝင်မခက်ပဲ မတ်ဟဲထူးရဲ့ လိင်တန်ကပေးတဲ့အရသာကို ထိထိမိမိခံစားရသည်။

'' အ....။ ကျွတ်..... ''

သီရိခပ်တိုးတိုးလေးညည်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားမိသည်။မတ်ဟဲထူးကတော့ မူးမူးနဲ့ အပေါ်ကနေ ဖိဖိပြီးဆောင့်ချနေသည်။

တစ်ချက်တစ်ချက်သားအိမ်ခေါင်းကို သွားသွားဆောင့်မိလို့ သီရိ အောင့်သလိုလိုခံစားရသည်။ အဝင် မနက်အောင် တင်ပါးကို အောက်ဖက်ကို ကော့လိုက်တော့ မတ်ဟဲထူးအတန်က အဖုတ်အတွင်းနံရံတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်ပြီး ပိုပြီးတော့ခံလို့ကောင်းသည်။

 အဲဒါနဲ့ သီရိလည်း တင်ပါးကို ဘယ်ညာယိမ်းရင်း မတ်ဟဲထူးရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို အောက်ကနေခံနေမိသည်။မတ်ဟဲထူးရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ တစ်ချက်ထက်တစ်ချက်ပိုပြီး ခံလို့ကောင်းလာသည်။

သီရိ အသံထွက်မှာစိုးလို့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ရင်း မတ်ဟဲထူးဆောင့်တာကို ခံနေသည်။ခဏနေတော့ မတ်ဟဲထူးရဲ့ ကိုယ်လုံးက သီရိအပေါ်ကို ပြုတ်ကျလာသည်။အတန်ကြီးကတော့ သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ ထည့်ရက်တန်းလန်း....။

''အာကွာ.....။ '' 

ခံလို့ကောင်းနေရာကနေ ရုတ်တရက်ရပ်သွားတော့ သီရိ ရင်ထဲမှာဟာသွားပြီး အားမလိုအားမရလေးငြီးမိသည်။

သီရိအဖုတ်ထဲထည့်ထားတဲ့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကို သီရိအဖုတ်အတွင်းသားနံရံလေးတွေနဲ့ ညှစ်ပေးသည်။

''မတ်.... မတ်.....'' 

 မတ်ဟဲထူးပါးကို ခပ်သာသာလေးပုတ်ရင်း ခေါ်ကြည့်တော့ထူးသံမကြား။မတ်ဟဲထူးမူးပြီးမှောက်သွားပြီ။

သီရိ စိတ်မရှည်သလိုနဲ့ မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးကို ဘေးကိုအသာတွန်းချပြီး ထလိုက်တော့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးက အဖုတ်လေးထဲက ကျွတ်ထွက်သွားသည်။သီရိ ရင်ထဲမှာဟာသွားသလိုပဲ။သီရိ ရင်ထဲမှာ ကာမမီးတွေတောက်လောင်နေပြီ။ပက်လက်ကြီးအိပ်ပျော်နေတဲ့ မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားမှာ အတန်ကြီးက ထောင်ပြီး တယမ်းယမ်းဖြစ်သည်။

သီရိ မတ်ဟဲထူးဘေးမှာ ပေါင်ကြားထဲမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အရည်တွေနဲ့ ရွှဲပြီးစိုလက်နေတဲ့ အတန်ကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်မိသည်။မတ်ဟဲထူးအတန်က သီရိအရင်တွေ့ဖူးတဲ့ နှစ်ယောက်လို မဟားဒယားကြီးမဟုတ်ဘူး။

သီရိလက်နဲ့ အရင်းကဆုပ်ပြီးကိုင်လိုက်ရင် ထိပ်ဖူးနီနီရဲရဲက အပြင်ကိုထွက်နေသည်။သီရိ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကိုကြည့်ရင်းစိတ်တွေကြွလာတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးအတန်ပေါ်ကို အဖုတ်လေးနဲ့ တေ့ပြီး ခွထိုင်လိုက်သည်။

သီရိ တင်ပါးလေးကို နိမ့်ကာမြင့်ကာနဲ့ လီးကို အဖုတ်ထဲဝင်အောင် တစ်ရစ်ချင်းသွင်းသည်။အရည်တွေ ရွှဲနေတာကြောင့် မတ်ဟဲထူးလီးတန်က သီရိအဖုတ်လေးထဲကို ရှောရှောရှုရှုပဲဝင်သွားသည်။သီရိ မတ်ဟဲထူးရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ထောက်ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ကြွကြွပြီးဆောင့်သည်။

ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်း အရှိန်လွန်ပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို တစ်ချက်တစ်ချက်သွားသွားထိလို့ ကိုယ်ကိုအမြန်ဖော့လိုက်ရသေးသည်။သီရိ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကပေးတဲ့ အရသာကို ခံစားနေသည်။

ကိုယ်လုံးလေးကို တွန့်တွန့်ပြီးတော့လည်း မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးပေါ်မှာ စကောဝိုင်းမွှေ့မွှေ့ပြီးဆောင့်သည်။တအောင့်လောက်ကြာတော့ သီရိ အဖုတ်လေးထဲက အရမ်းကောင်းလာတာနဲ့ တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးပေါ့သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

'' အား....  မတ်ရယ်....။ ''

သီရိ မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပြီး မတ်ဟဲထူးရဲ့ အရက်နံ့ထွက်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို မွတ်သိပ်စွာနမ်းလိုက်သည်။

သီရိဖင်ကတော့ မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားထဲမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်တုန်း....။ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကလည်း မတ်ဟဲထူး အတန်ကြီးကို တရွရွှညှစ်နေကြသည်။

သီရိ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို အိပ်မောကျနေတဲ့ မတ်ဟဲထူးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း မတ်ဟဲထူးကိုစွဲလမ်းသွားသလိုခံစားရသည်။ကိုယ့်ယောက်ျားဖြစ်လာပြီဆိုတဲ့ သံယောဇဉ်ကြောင့်လား။

သီရိအဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့ အချောင်းဆီကပေးတဲ့အရသာကြောင့်လားဆိုတာတော့ သီရိဝေခွဲလို့မရ...။သီရိ မတ်ဟဲထူးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်းစိတ်တွေ ပြန်ကြွလာတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးနှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရနမ်းရင်း အောက်ကလည်း ပြန်ပြီးဆောင့်နေသည်။

ဆီးခုံချင်းထိတဲ့အသံတစ်ဖန်းဖန်းက အခန်းလေးထဲမှာ ခပ်မှန်မှန်ထွက်နေသည်။သီရိခေါင်းလေးကိုဘယ်ညာရမ်းပြီး အားရပါးရဆောင့်ချနေသည်။အချက်ငါးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးဆတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး

ပူပူနွေးနွေးအရည်တွေသီရိ အဖုတ်လေးထဲ ဒလဟောဝင်လာသည်။သီရိ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး နည်းနည်းပျော့ချင်လာတဲ့ မတ်ဟဲထူးလီးတန်ပေါ်မှာခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီး ဒုတိယတစ်ကြိမ်ပြီးသွားတော့သည်။

'' အား....။ ကောင်းလိုက်တာ မတ်ရယ်.....။''

သီရိ ခပ်တိုးတိုးလေးညည်းရင်း မတ်ဟဲထူးကိုယ်လုံးပေါ်မှာအိပ်ရင်းအမောဖြေလိုက်သည်။တအောင့်လောက်ကြာလို့အမောပြေတော့မှ သီရိမတ်ဟဲထူးကိုယ်ပေါ်ကနေလှိမ့်ပြီးဆင်းလိုက်သည်။သီရိ အဝတ်တစ်ခုနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးမှာပေပွနေတာတွေရှင်းလင်းပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးကိုအဝတ်အစားသေချာပြန်ဝတ်ပေးပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်သည်။

' ဒီလိုကျတော့လည်း ယောကျ်ားယူရတာ တော်တော်ကောင်းတာပဲ။ '

 သီရိ အိပ်မပျော်ခင် တွေးဖြစ်အောင်တွေးမိလိုက်သေးသည်။မနက်ကျတော့ကိုယ်တော်ချောကနေမြင့်မှနိုးလာသည်။

အမေတို့က စောစောထဲက ထမင်းစားပြီးသွားတာနဲ့ ကိုယ်တော်ချောကို တစ်ယောက်ထဲထမင်းပြင်ကျွေးလိုက်သည်။ထမင်းစားရင်း မတ်ဟဲထူးက အားနာသလိုကြည့်ရင်းပြောသည်။

ညက မူးသွားလို့ ဘာမှမသိဘူးဖြစ်သွားတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ် တဲ့....။ဘာမှမသိတာပါကောင်းပါတယ်။သိသာသိရင် သီရိ သောင်းကျန်းတာတွေ့ပြီး သူ့မိန်းမတော်တော်နှာထတာပဲ လို့ ထင်သွားလောက်သည်။သီရိလည်း '' ရပါတယ် မတ်ရယ်'' လို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။စိတ်ထဲမှာတော့ ညရောက်ရင် မတ်ဟဲထူးအတန်ကြီးကပေးမဲ့ အရသာကိုထပ်ပြီးခံစားချင်နေသေးသည်။

............................................................................

မတ်ဟဲထူး ဘဏ်ကနေ သုံးရက်ခွင့်ပေးထားလို့ အလုပ်မသွား...။ အိမ်မှာပဲ တစ်နေကုန်နေသည်။အိမ်မှာ အမေရော မောင်လေးရော ရှိနေတာမို့ သီရိရော၊ မတ်ဟဲထူးရော ဘယ်လိုမှ လှုပ်ရှားဖို့ အခွင့်မသာဘူးဖြစ်နေသည်။

ညဘက် ထမင်းစားပြီးတော့ အမေနဲ့ မောင်လေးက အိပ်ယာဝင်သွားကြသည်။သီရိကတော့ အိပ်ယာမဝင်သေးပဲ အိမ်ရှေ့မှာ စာထိုင်ဖတ်နေလိုက်သည်။စာဖတ်နေတဲ့သီရိကို မတ်ဟဲထူးက တစ်ချက်တစ်ချက်ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေသည်။သီရိမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အသာဆက်နေလိုက်တော့ မသိမသာသန်းပြသေးသည်။

သီရိလည်း မနည်းစိတ်ကိုထိန်းပြီး အိပ်ယာထဲမသွားသေးတာ....။အိပ်ယာထဲရောက်တာနဲ့ စိတ်တွေလွတ်ပြီး မတ်ဟဲထူးပေါင်ကြားထဲက အတန်ကြီးကို အဖုတ်လေးထဲဆွဲသွင်းမိမှာစိုးလို့...။

မနေ့ညက စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကဲခဲ့ပေမဲ့ မတ်ဟဲထူးပြန်ရောက်တာ ညဉ့်နက်နေတာရော၊အမေတို့က မင်္ဂလာပွဲကြောင့် အိပ်ရေးပျက်တာကြောင့်ရော စောစောစီးစီးအိပ်ကုန်ကြလို့ သီရိလုပ်တဲ့အသံတွေမကြားလောက်ဘူး။ဒီနေ့တော့ စောသေးသည်။ အမေကတော်တော်နဲ့ အိပ်ပျော်ဦးမှာမဟုတ်ဘူး။ တစ်ခါတလေ ခြေဆစ်လက်ဆစ်တွေကိုက်လို့ဆိုပြီး ညလယ်ခေါင်အထိ အိပ်မပျော်တတ်ဘူး။

မတ်ဟဲထူးကတော့ သီရိနားမှာပဲ မယောင်မလည်နဲ့ လျှောက်ပြန်သံပေးလုပ်နေသည်။တော်တော်လေးကြာတော့မှ သီရိ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။အမေတို့ အခန်းထဲက ဟောက်သံတွေထွက်လာပြီမဟုတ်ပါလား။

မတ်ဟဲထူးလည်း သီရိနောက်ကနေ ကုပ်ချောင်းချောင်းနဲ့လိုက်ဝင်လာသည်။သီရိ သူ့ယောက်ျားဖြစ်နေပုံကိုကြည့်ပြီး ပြုံးမိသေးသည်။

အခန်းထဲရောက်တော့ မတ်ဟဲထူးက သီရိကိုယ်လုံးကိုလက်ညိုးထိုးပြီး တစ်ခုခုပြောသည်။လေသံနဲ့ပြောတာရော ကရင်အသံက ဝဲတာကြောင့်ရော ဘာပြောလိုက်မှန်းတော့ သီရိသေသေချာချာမကြားလိုက်ရ...။

ဟိုဟာလုပ်ချင်တယ်လို့ပြောတာပဲဖြစ်မည်။

သီရိလည်း ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။ မတ်ဟဲထူးလုပ်ချင်တာလုပ်ပါစေ။မတ်ဟဲထူး ကုတင်ပေါ်ကို ကမန်းတကတန်းတက်လာပြီး သီရိ အကျီက နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို ဆွဲဖြုတ်သည်။ကြယ်သီးဖြုတ်တဲ့ မတ်ရဲ့လက်တွေက ကတုန်ကရင်နဲ့...၊ ကြောက်နေသလိုမျိုး...။

ညအိပ်ခါနီးမို့လို့ အတွင်းခံမဝတ်ထားတဲ့ သီရိ နို့ဖြူဖြူတွေက နှစ်ပေမီးချောင်းအောက်မှာဖောင်းတင်းနေသည်။မတ်ဟဲထူး သီရိနို့ကြီးတွေကို မမြင်ဖူးသလိုတော်တော်ကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေသည်။မတ်ဟဲထူးအကြည့်တွေက သီရိကိုမရိုးမရွဖြစ်စေသည်။

'' ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ...။ '' သီရိ ညုတုတုလေးပြောလိုက်သည်။

'' လှ.... လှလို့ပါ။ ''

'' စို့ပေးလေကွာ...။''

သီရိ နို့စို့ပေးဖို့ပြောတော့ စကားတောင်မဆုံးသေးဘူး မတ်ဟဲထူးမျက်နှာက သီရိရင်ဘတ်ပေါ်ကို ဆတ်ကနဲမှောက်ကျလာသည်။

အော်.....။ ဒါမျိုးကျတော့လည်း သွက်လိုက်တာ...။

မတ်ဟဲထူးသီရိနို့အုံလှလှတွေကိုစို့နေသည်။ နို့အုံဆိုတာထက် နို့သီးခေါင်းနီနီလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့နေတာ။တကယ့်ကလေးတွေ နို့စို့သလိုမျိုး..။ လျှာလုံးဝမပါဘူး..။

သီရိ မတ်ဟဲထူးနို့စို့နေတာကို အသာငုံ့ကြည့်ရင်း မတ်.. တော်တော်ရိုးအတာပဲလို့ တွေးမိလိုက်သည်။ဒါပေမဲ့ စိတ်ထနေတဲ့သီရိ အတွက် မတ်ဟဲထူးစို့တာကလည်း အရသာတော်တော်ရှိသည်။တော်တော်ကြအောင်စို့ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းတွေကျိန်းလာတော့မှ နို့စို့တာကိုရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။

'' မတ်... တော်တော့ကွာ...။ လုပ်တော့...။ ''

မတ်ဟဲထူးကမန်းကတန်းနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အောက်က အကောင်ကတော့ခေါင်းထောင်နေပြီ။

မတ်ဟဲထူးသီရီပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အတန်ကို အဖုတ်ဝမှတေ့ပြီး ထိုးထည့်သည်။သီရိ အဖုတ်က ထွက်နဲ့ အရည်တွေနဲ့ မတ်ဟဲထူးဟာက အထဲကို မဝင်ပဲ ချော်ထွက်သွားသည်။အောက်က ငံ့လင့်နေတဲ့သီရိ အားမလိုအားမရနဲ့ ဟာကွာ.... ကျွတ်ခနဲမြည်အောင်စုတ်သတ်လိုက်သည်။

လုပ်ချင်လိုက်တာလည်းပြာလို့ လုပ်လိုက်တော့လည်း ချာလို့ဆိုတာ မတ်လိုလူမျိုးပဲ...။သီရိ တွေးရင်းစိတ်မရှည်တော့တာနဲ့ ပေါင်ကြားထဲက လီးကိုလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးလိုက်သည်။မတ်ဟဲထူးလည်း အပေါက်တည့်သွားတာနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားသည်။

'' အ.... နာတယ်....။ ''

တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ အတန်ကြီးက သားအိမ်ခေါင်းကို သွားဆောင့်လို့ သီရိအောင့်ကနဲဖြစ်သွားရသည်။

'' ပြန်ထုတ်လိုက်ရမလားဟင်.....။ '' 

မတ်ဟဲထူး သီရိကို ခပ်တိုးတိုးမေးသည်။

'' ရတယ်....။ မထုတ်နဲ့ မတ် ၊ လုပ်တော့.....။ ''

သီရိ ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ မတ်ဟဲထူးသီရိအပေါ်မှောက်အိပ်ပြီးဆောင့်သည်။သူ့ကိုယ်လုံးက သီရိအပေါ်တော့ပိမနေဘူး။ လက်နှစ်ဘက်က ဘေးကို ဒိုက်ထိုးသလိုမျိုးထောက်ထားလို့...။

မတ်ဟဲထူး သီရိအဖုတ်ကို ဇယ်ဆက်သလိုပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်သည်။သီရိအဖုတ်ထဲက အရည်တွေထွက်နေတာနဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ အသံတွေထွက်နေသည်။

အချက် သုံးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ မတ်ဟဲထူးတစ်ယောက် တအင့်အင့်ငြီးရင်း သီရိအဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားသည်။ပြီး ပြီးချင်းပဲ သီရိကိုယ်ပေါ်ကနေလှိမ့်ဆင်း ပြီး ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး သီရိဘေးမှာဝင်အိပ်သည်။

သီရိ ကမပြီးသေးဘူး။ မတ်ဟဲထူးဆောင့်လုပ်တာ ကောင်းကာစပဲရှိသေးတယ်။အဖုတ်ထဲကရတဲ့ အရသာအကြွင်းအကျန်လေးတွေကို ခံစားရင်း မတ်များထပ်လုပ်မလားဆိုပြီးစောင့်နေသေးသည်။ခဏနေတော့ မတ်ဟဲထူးဆီက ဟောက်သံကြားရသည်။

''ဟာကွာ.... ဒီ ကရင်လေးတော့....။''

သီရိတစ်ယောက်ထဲမကျေမနပ်နဲ့ ငြီးတွားမိသည်။ လင်ဖြစ်သူက အိပ်နေပြီဆိုမှတော့ သီရိဘာလုပ်လို့ရဦးမှာလဲ။အိပ်နေတဲ့လူကို 

''သီရိမပြီးသေးလို့ တစ်ခါလောက်လုပ်ပေးပါဦး'' 

လို့ နှိုးပြီးပြောရမလိုဖြစ်နေပြီ။သီရိအဖြစ်က ရယ်ရမလို၊ငိုရမလိုနဲ့ အီလည်လည်ကြီး...။

သီရိ အကျီကြယ်သီးပြန်တပ် ထမိန်ကိုပြန်ပြင်ဝတ်ရင်း တရွရွဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ ကိုင်ကြည့်မိသည်။အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်တုန်းပဲ ....။ဟူး.... သီရိ အိပ်ပျော်အောင် မနဲကျိတ်မှိတ်ပြီးအိပ်ရသည်။

အဖုတ်ထဲက မပြီးသေးတာကြောင့် ရင်တွေက ပူနေတုန်းပဲရှိသေးသည်။တော်တော်လေး ညဉ့်နက်မှ သီရိ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ပထမတစ်ရက်တော့ ပထမဆုံးအကြိမ်မို့လို့နေမှာပါဆိုပြီး စိတ်ဖြေလိုက်သည်။

နောက်နေ့ည ထပ်ပြီး လုပ်တော့လည်း မတ်ဟဲထူးလုပ်ပုံက ပထမနေ့ကအတိုင်းပဲ...။အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ သီရိကို ထမိန်လှန် ၊ အတင်းတက်လုပ်ပြီး အိပ်သွားပြန်သည်။သီရိလည်း မတ်ဟဲထူးကို ထုတ်ပြောရမှာရှက်တာနဲ့ မတ်ဟဲထူးလုပ်သမျှ ဘာမှမပြောပဲ နေရသည်။

မတ်ဟဲထူးခွင့်ရက် သုံးရက်ကုန်သွားလို့ အလုပ်ဆင်းပြီ။ ဘဏ်ဝန်ထမ်းဆိုတော့ လုပ်ရတဲ့ အလုပ်က နေ့ဆိုင်းလည်းရှိသည်၊ ညဆိုင်းလည်းရှိသည်။

နေ့ဆိုင်းဆို တစ်နေကုန် အပေါက်ဝမှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လာသမျှလူကို တံခါးဖွင့်ပေးရတာ...။ အပြန်မှာနေပူရင်လည်း ထီးလိုက်မိုးပေးရသည်။တစ်နေကုန် မတ်တပ်ရပ်ရတာဆိုပြီး ညဘက်ပြန်ရောက်ရင် ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာထဲတန်းဝင်ပြီး အိပ်သွားတော့သည်။သီရိလည်း မတ်တစ်ယောက် ပင်ပန်းလို့ ဖြစ်နေတာပါလေဆိုပြီး ခွင့်လွှတ်ပြီးနေရသည်။

နေ့ဆိုင်းဆိုရင်ပင်ပန်းလို့ မလုပ်ဖြစ်ဘူးဆိုတော့ ညဆိုင်းကျတော့ မတ်ကို တွေ့တောင်မတွေ့ရဘူး။ဘဏ်မှာသွားပြီး ညစောင့်လုပ်ရလို့လေ။ ဂျူတီပြီးလို့ ပြန်ရောက်တော့လည်း တစ်နေကုန်မထပဲအိပ်နေတတ်သည်။

တစ်ခါတစ်လေ သုံးလေးရက်လောက်မှ တစ်ခါ စိတ်တွေကြွလာပြီး သီရိကို ကမူးရှုးထိုး တက်လုပ်တတ်သည်။အဲလို လုပ်တိုင်းလည်း ကြာကြာလုပ်နိုင်တာမဟုတ်... ။ အလွန်ဆုံးသုံးလေးမိနစ်ပဲ။သုံးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ တရှုးရှုးဖြစ်လာပြီး ပြီးသွားတတ်သည်။ကြာလာတော့ သီရိ ဘဝမှာ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ဘာမှမဟုတ်သလိုဖြစ်လာသည်။

ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံတုန်းကလည်း နာနာကျင်ကျင်နဲ့ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရသည်။ယောကျာ်းရတော့မှသာ မင်္ဂလာဦးညမှာ မတ်ဟဲထူးမူးမူးနဲ့ လုပ်တာ ခံဖူးပြီး ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားဖူးခဲ့ရသည်။

အဲဒါကလည်း မတ်ဟဲထူးမူးနေလို့။ အရက်တွေအများကြီးသောက်ထားတာနဲ့မူးပြီးလို့ ကြာကြာလုပ်နိုင်တာဖြစ်သည်။ကြာကြာလုပ်နိုင်အောင် မတ်ဟဲထူးကို ပဲ ညတိုင်းအရက်သောက်ခိုင်းရမလိုဖြစ်နေပြီ။

အဲလို နဲ့ပဲ သီရိ မတ်ဟဲထူးနဲ့ လက်ထပ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ အခုချိန်ထိ သားသမီးမရသေးဘူး။ဘယ်သူ့ဘက်ကချို့ယွင်းတာလည်းတော့မသိဘူး။အမေကလည်း မြေးချီချင်ပြီလို့ သီရိကို တစ်ဖွဖွပြောသည်။မတ်ဟဲထူးကိုပြန်ပြောပြတော့ ကိုယ်လဲ လုပ်တာပဲလေကွာလို့ပဲ မရေမရာပြန်ပြောသည်။

..........................................................................................................................................................

တစ်နေ့....။

သီရိ အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အရောင်းမြှင့်တင်ရေးကျသည်။သီရိတို့နေတဲ့ မြို့ထဲနဲ့ နည်းနည်းဝေးတဲ့ မြို့စွန်က ဘီယာဆိုင်..။ပန်းကုံးစွပ်လို့ရတဲ့ကောင်မလေးတွေသီချင်းဆိုတဲ့ စင်တင်တေးဂီတလည်းရှိသလို၊

 ကောင်မလေးတွေကို ဆက်ရှင်ကြေးပေးပြီး အခန်းထဲခေါ်သွင်းလို့ရတဲ့ ကေတီဗီခန်းလည်းရှိသည်။သီရိကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်ရှေ့မှာ ခုံလေးခင်းပြီးတော့ အရက်ပုလင်းလေးတွေတင်ပြီး ဝင်လာသမျှလူတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ကိုမေးရုံပဲပေါ့။ဆိုင်ထဲမောင်းဝင်လာတဲ့ကားတစ်စီးကိုတွေ့တော့ သီရိရင်တွေ ခုန်တာမြန်လာသည်။

'' အနီရောင် ....  ပြိုင်ကားလေး....။ ဒါဆို... ကို... ကိုကြီး...။''

ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာတဲ့ ကိုကြီးမျက်နှာကမလန်းဘူး။ တစ်ခုခုကိုဝမ်းနည်းနေသလိုပဲ။အဝင်ဝမှာ သီရိက ဘာသောက်မလဲမေးတော့ စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့အရက်ပုလင်းတွေကိုကြည့်ရင်း

 ပြုံးရောင်သန်းလာပြီး ပုလင်းကြီး တစ်လုံးမှာသွားသည်။အမြည်းကတော့ကောင်းမယ်ထင်တာ မှာပေးပါတဲ့။ဆိုင်မှာလူတွေကြပ်နေတာမို့ ကိုကြီး ဝင်လာတာကိုဘယ်သူမှ ဆီးပြီးမမေးကြ..။အေးအေးဆေးဆေးတစ်ယောက်ထဲသောက်လို့ရမဲ့နေရာရှိလားလို့ သီရိနားကပ်ပြီး မေးတော့..

"သီရိက ရှိတယ်... ၊ ဟိုးကအခန်းလေးတွေထဲမှာအေးအေးဆေးဆေးသောက်လို့ရတယ်"

လို့ပြောလိုက်သည်။သီရိ စားပွဲထိုးလေးတစ်ယောက်ကိုလှမ်းခေါ်ပြီး ဒီအကိုကြီးက အခန်းတစ်ခန်းယူမယ်လို့ပြောပေးတော့ ကိုကြီးလည်း စားပွဲထိုးလေးနဲ့ ကေတီဗီခန်းလေးထဲပါသွားသည်။သီရိ ဆိုင်ပေါက်ဝမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုကြီးရှိတဲ့ အခန်းလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုကြီးအကြောင်းကို တွေးနေမိသည်။ကိုကြီးနဲ့သာ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင်.... ။

ကိုကြီးကရုပ်လည်းချောသည်၊ သဘောလည်းကောင်းသည်၊ ပိုက်ဆံလည်းရှိပုံရသည်။ကိုကြီးနဲ့သာ လက်ထပ်ဖြစ်ရင် ပြိုင်ကားလှလှလေးနဲ့ ဖြစ်နေလောက်သည်။ကိုကြီးက စေတနာလည်းကောင်းတော့ သီရိသာ ကိုကြီးချစ်သူဆိုရင် သီရိလိုချင်တာတွေအကုန်ဝယ်ပေးလောက်သည်။

သီရိနားထောင်ဖူးတဲ့ ဟိုသီချင်းထဲကလိုမျိုးပေါ့....။ ပြိုင်ကားလား ဟတ်စကီးလားဆိုတာ...။ပြိုင်ကားကတော့ ရှိပြီးသားပဲ....။သီရိ အခုဆိုရင် လင်ရှိမယားဖြစ်နေပြီဆိုတော့ တခြားယောက်ျားအကြောင်းမတွေးတာပဲ ကောင်းပါတယ်လေဆိုပြီး အတွေးစတွေကို အမြန်ဖြတ်လိုက်ရသည်။

''ချွတ်ချွတ်..... ''

ခေါ်သံကြားလို့ ကြည့်မိတော့ အခန်းဝမှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုကြီး ကိုတွေ့သည်။သီရိကို လက်တစ်ချောင်းထောင်ပြပြီး အခန်းထဲကို ဒယိမ်းဒယိုင်နဲ့ပြန်ဝင်သွားသည်။အရက်မှာတာဖြစ်မှာပါလေ ဆိုပြီး အရက်ပုလင်းယူပြီး သီရိကိုယ်တိုင်ပဲသွားပို့လိုက်သည်။

ဆိုင်ကစားပွဲထိုးလေးတွေကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ သူ့အလုပ်နဲ့သူရှုပ်နေကြသည်။အခန်းထဲမှာ အရက်သွားချတော့ ကိုကြီး က ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လန်နေသည်။ကိုကြီး တော်တော်လေးမူးနေပုံပဲ...။ အရင်က မသောက်ဖူးဘူးလားမသိပါဘူး။

အကို မူးနေပြီထင်နဲ့ ထပ်ပြီးမသောက်တော့ရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်..။ကားမောင်းပြီးပြန်ရမဲ့ ကိုကြီးကို အန္တရာယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ သီရိ သတိပေးမိသည်။သီရိအသံကြားတော့ ကိုကြီး မျက်လုံးမှိတ်ထားရာကနေ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်သည်။

''ဝတ်ရည်..... ကိုယ့်ဆီလာပါဦးကွာ....။ '' 

ကိုကြီး ဆိုဖာပေါ်ကနေထလာပြီး သီရိကိုယ်လုံးလေးကို ပြေးဖက်သည်။

'' အို.... ကိုကြီး..... မှားနေပြီနော်....။ ဝတ်ရည်မဟုတ်ဘူး....။ လွှတ်ပါ....။''

သီရိပြောသာပြောနေရတာ ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်ပဲ အလိုက်သင့်လေးပြန်ဖက်ထားမိသည်။သီရိ ငယ်ငယ်ထဲက စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတဲ့ အကို...။ အခု သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာသီရိရောက်နေပြီ။

သီရိ အပျိုလေးတစ်ယောက်လို ရင်တွေခုန်လာမိသည်။ကိုကြီးက ဖက်ထားရုံတင်မဟုတ်ပဲ လက်တစ်ဖက်က သီရိခါးကိုပွေ့ရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်ကသီရိတင်ပါးအိအိနှစ်လုံးကို ပွတ်သတ်နေသည်။

ပါးစပ်ကလည်း ''ဝတ်ရည်ရယ်.... ချစ်လိုက်တာကွာ''လို့ တဖွဖွပြောရင်းသီရိ ပါးပြင်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ပြီးနမ်းနေသည်။တစ်ခါတစ်ခါ သီရိ နားရွက်လေးတွေကို နမ်းရင်း လျှာနဲ့ နားရွက်လေးထဲကို ထိုးထိုးကလိတော့ သီရိ ကြက်သီးတွေတောင်ထလာရသည်။

သီရိရဲ့ လည်တိုင်ဝင်းဝင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပြွတ်ခနဲမြည်အောင်စုပ်ရင်း လက်ကလည်းသီရိနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။သီရိ စိတ်တွေကြွလွန်းလို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင်ထောင်ပြီး စူကြွနေရပြီ။

ကိုကြီးက သီရိကို ဖက်ထားရင်းကနေပဲ ဆိုဖာဆီကို တဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲခေါ်သွားလို့ဆိုဖာနားဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင်သီရိမသိလိုက်ရဘူး။သီရိကိုဖက်ထားရာကနေလွတ်သွားတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေရာကနေ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး သူ့အတန်ကြီးကိုဆွဲထုတ်ထားသည်။

KTV အခန်းလေးထဲက မီးမှိန်မှိန်အောက်မှာ ကိုကြီးအတန်ကြီးက ထောင်မတ်ပြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ဖြစ်နေသည်။ကြီးတာလည်း အကြီးကြီးပဲ...။ သီရိတွေ့ဖူးတဲ့ သူတွေထဲမှာ အကြီးဆုံးလို့ ပြောရမလိုပဲ။မတ်ဟဲထူးအတန်နဲ့ဆိုရင် အရှည်ရော အတုတ်ရော တော်တော်လေးကွာတယ်လို့ ပြောရမည်။

''ဝတ်ရည်.... စုပ်ပေးဦးကွာ...။''

အို.... သီရိ ရှက်သလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ သီရိ အခုချိန်ထိတစ်ခါမှာ လီးမစုပ်ဖူး။သီရိ ကိုကြီးရဲ့ အတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေကြွလွန်းလို့ အဖုတ်လေးထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပြီ။

'' ဘယ်သူမှသိတာမှ မဟုတ်တာကွာ...။'' 

သီရိတစ်ယောက်ထဲ ခပ်တိုးတိုးပြောရင်းကိုကြီးပေါင်ကြားထဲမှာဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကိုကြီးအတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ကိုကြီး အတန်က ကြီးလွန်းလို့ ပါးစပ်ကို အတော်လေးကျယ်ကျယ်ဟပြီး စုပ်ရသည်။

စုပ်ရင်းစုတ်ရင်း အရသာတွေ့လာတာနဲ့  အတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျှာနဲ့ နေရာအနှံ့ လျက်သည်။အချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို ရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ မြည်အောင် အားရပါးရနဲ့ စုတ်ပေးနေမိသည်။သီရိ ရဲ့ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်က အခန်းထဲမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းသံနဲ့ အပြိုင်ထွက်နေသည်။

'' ရပြီ... တော်တော့'' 

လို့ပြောပြီး ကိုကြီး ဆိုဖာပေါ်ကထလာပြီး သီရိကို ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းသည်။ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာကြီး ပေါ်မှာ သီရိ ပက်လက်လေးအိပ်လိုက်သည်။ကိုကြီးက သီရိဝတ်ထားတဲ့ စကတ်အောက်အနားစကို အပေါ်ကို မရမကဆွဲတင်နေသည်။

သီရိ ဖင်ကို ကြွပေးထားတာတောင် စကတ်က သီရိ ဖင်လုံးကောက်ကောက်နဲ့ ငြိပြီးအပေါ်ကို ဆွဲတင်လို့ မရဘူး။ မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီး သီရိ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။အင်္ကျီက စကတ်နဲ့ တစ်ဆက်တည်း ဆိုတော့ သီရိကိုယ်လုံးပေါ်မှာ ဘရာစီယာလေးနဲ့ ပင်တီလေးပဲရှိတော့သည်။

 သီရိလည်း အချိန်မရှိတာနဲ့ ဘရာနဲ့ ပင်တီကိုပါ တစ်ခါထဲချွတ်လိုက်သည်။ သီရိ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီ။ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ သီရိပေါင်ကြားထဲမှာ ကိုကြီးနေရာယူသည်။သီရိ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲကို သူ့အတန်ကြီးတရစ်ပြီးတရစ်တိုးဝင်လာသည်။

သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ။ ကိုကြီးကို စုပ်ပေးထားတာကြောင့် အတန်ကြီးမှာ သီရိ သွားရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတာရယ်၊သီရိအဖုတ်ကလည်း အရည်တွေအများကြီးထွက်နေတာကြောင့် သာတော်သေးသည်။ကိုကြီးက သူ့ဟာကြီးကို တစ်ခါထဲအဆုံးထိမသွင်းသေးပဲ တစ်ဝက်လောက်နဲ့ နဲနဲခြင်းသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသည်။

သီရိ လည်း အားမရတော့တာနဲ့ တင်ပါးကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးမိသည်။ကိုကြီးကို အဆုံးထိ ထည့်စေချင်လှပြီ။သီရိ စိတ်ထဲဖြစ်နေတာကို သိလို့ပဲလားတော့မသိ...။ကိုကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုက်တာ အတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးသီရိအဖုတ်လေးထဲဝင်သွားသည်။သီရိအဖုတ်လေး ထဲမှာ အပြည့်ပဲ။

''အား..... ကောင်းလိုက်တာ...'' 

သီရိ ရဲ့ တရွရွဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက အပြည့်အသိပ်ဝင်နေတဲ့အတန်ကြီး ကို ဆုပ်ဆုပ်ပြီး ညစ်နေကြသည်။ကိုကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။ အဖုတ်ထဲကို တစ်ချက်တိုးဝင်လာတိုင်း တစ်ချက်ဆိုသလို အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသည်။

"ကိုကြီး မြန်မြန်လေး.... "

သီရိ မပွင့်တပွင့်လေးတောင်းဆိုမိသည်။ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည်။ခပ်ထွားထွားအတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ လွန်းထိုးသလို အဝင်အထွက်လုပ်နေကြသည်။သီရိ အဖုတ်လေးထဲ အတန်ကြီးဝင်ထွက်နေတာကိုခေါင်းလေးအသာငုံ့ရင်း ကြည့်မိသည်။

ကေတီဗီအခန်းလေးရဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အတန်ကြီးကအရည်တွေနဲ့တင်းပြောင်နေသည်။ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတဖောင်းဖောင်းကလည်း အခန်းလေးထဲမှာဆူညံနေသည်။ အသံလုံခန်းဖြစ်တာမို့သာတော်သေးသည်။သီရိလည်းအရမ်းကောင်းတာနဲ့ ပါးစပ်ကနေ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ အော်မိအော်ရာတွေအော်ဖြစ်သည်။

''ကိုကြီးဆောင့်.... ကောင်းလာပြီ..... နာနာလုပ်ပါကိုကြီးရဲ့....။''

ကိုကြီးရဲ့ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေအောက်မှာသီရိတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးကော့ပျံရင်း ကာမလမ်းဆုံးသို့ တက်ရောက်သွားသည်...။

''အား... ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ်....။''

သီရိအပေါ်မှာအုပ်မိုးထားတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အသာပွတ်ရင်းပြောလိုက်သည်။သီရိက သာတစ်ခါပြီးသွားတာ အပေါ်က ဆောင့်နေတဲ့ ကိုကြီးကမပြီးသေးဘူး။တင်ပါးကိုကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ ရေရေလည်လည်ဆောင့်နေသည်။ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းအောက်မှာသီရိ ရဲ့ စိတ်တွေတစ်ခါ ပြန်ပြီး ထကြွလာရသည်။

ဆိုဖာပေါ်က တင်ပါးလုံးလုံးကောက်ကောက်လေးကို ပင့်ကာပင့်ကာနဲ့ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုပိုပြီးမြန်လာသည်။ အားလည်းပိုပြီးပါလာသည်။ကိုကြီးဆီက နှာမှုတ်သံတရှုးရှုးက ပိုပြီးကျယ်လောင်လာသည်။ကိုကြီးပြီးတော့မယ်ထင်တယ်...။

သီရိလည်း အဖုတ်လေးထဲမှာ စိတ်ကိုသေချာနှစ်လိုက်ပြီး အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကိုညှစ်ညှစ်ပြီး အရသာခံနေလိုက်သည်။ဒီလိုအရသာမျိုးခံစားရတဲ့ အခွင့်အရေးဆိုတာ သီရိဘဝမှာရဖို့ တော်တော်လေး ခဲယဉ်းလှသည်မဟုတ်ပါလား။သီရိလည်း နောက်တစ်ခါပြီးဆုံးဖို့ နီးကပ်လာတာနဲ့ အတူ အဖုတ်ထဲကလည်း အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းလာသည်။

ကိုကြီး အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ခပ်နာနာဆောင့်လိုက်ပြီးတော့ ပူပူနွေးနွေးသုတ်ရည်တွေ သီရိအဖုတ်လေးထဲပန်းထွက်လာသည်။ကိုကြီးဆီကထွက်တဲ့ အရည်နွေးနွေးတွေက သားအိမ်ခေါင်းထိရောက်အောင်ပဲ ပူဆင်းသွားသည်။

''အား.... ကောင်းလိုက်တာ.... ''

ကိုကြီးဆီက အရည်နွေးနွေးတွေ ဝင်လာတာနဲ့ သီရိလည်း တင်ပါးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကော့တင်ရင်း ခြေချောင်းလေးတွေကုတ်ကွေးသွားပြီး နောက်ထပ်တစ်ချီပြီးသွားရသည်။ကိုကြီး တစ်ချီပြီးသွားတော့ သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ မှောက်ချပြီးအိပ်နေသည်။သူ့ အတန်ကြီးကတော့ သီရိအဖုတ်လေးထဲက ဆွဲမထုတ်သေးဘူး။

မတောင့်တစ်တောင်အနေအထားတဲ့ တပ်ရပ်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ အတန်ကြီးကို အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ ဆွဲဆွဲညှစ်ရင်း ကာမအရသာကို သီရိတစ်ယောက်ပီပီပြင်ပြင်ခံစားနေသည်။တအောင့်လောက်နေမှ သီရိ ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ အသာလေးရုန်းထွက်ပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်သည်။

ကိုကြီးကို လည်း အဝတ်အစားတွေသေချာပြန်ဝတ်ပေးပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ သေသေချာချာလေးနေရာချပေးလိုက်သည်။ခေါင်းမော့ပြီး မှိန်းနေတဲ့ကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာလှလှကို ကြည့်ရင်း သီရိ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်ရသည်။ဝမ်းနည်းတာက ကိုကြီးနဲ့ ဒီဘဝမှာဆုံနိုင်ခွင့်မရှိတော့လို့... ၊ ဝမ်းသာတာကတော့ ကိုကြီးနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးရင်းရင်းနှီးနှီးပေါင်းသင်းလိုက်ရလို့.....။

အခန်းထဲက မခွာချင်ခွာချင်နဲ့ သီရိ အခန်းအပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ရင်း ကိုကြီးကို တစ်ချက်ကြည့်မိသည်။ကိုကြီးအိပ်နေတဲ့ပုံက ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲအပြစ်ကင်းစင်လှသည်။သီရိ မနေနိုင်တာနဲ့ အခန်းထဲတစ်ခေါက်ပြန်ဝင်ပြီး ကိုကြီးရဲ့ ပါးပြင်ကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးလိုက်သည်။

တစ်ခါနမ်းလို့မရတာနဲ့ မျက်နှာတစ်ပြင်းလုံးကို အနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်သည်။အနမ်းမုန်တိုင်းတိုက်ပြီးလို့ အားရမှ သီရိ အခန်းလေးထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။အပြင်ရောက်တော့ တစ်ဆိုင်လုံးသူ့အလုပ်နဲ့သူ ရှုပ်နေတာနဲ့ သီရိအဖြစ်ကို ဘယ်သူမှမသိလိုက်ကြဘူး။

သီရိ မတ်တပ်ရပ်နေကျနေရာလေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုကြီးရှိနေတဲ့ အခန်းလေးကိုကြည့်ရင်းအတွေးတွေနယ်ချဲ့မိသည်။သီရိ စိတ်ထဲမှာ အိပ်မက်မက်နေသလိုခံစားရသည်။ ချစ်ရတဲ့ကိုနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီးနေလိုက်ရတာ မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်နေရသည်။

 ကို မူးပြီး လာဖက်တဲ့ အချိန်မှာ သီရိ စိတ်ကို လွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ဘဝမှာတစ်ခါလောက် ချစ်ခဲ့ရတဲ့ကိုနဲ့ ချစ်လိုက်မယ်ဆိုတဲ့ တဒင်္ဂအတွေးကို မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။သီရိရဲ့ အချစ်ကို မူးနေတဲ့ ကိုလည်းသိမှာမဟုတ်......။

မနက်နိုးရင် ကို့ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာဘာမှကျန်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သီရိကောင်းကောင်းသိနေသည်။ကို့ ကိုချစ်လွန်းလို့ ကို့ကိုဖြည့်ဆီးပေးသွားတဲ့ အညတရ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှိနေတယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပါပြီ။

................................................. ...........................................

သုံးလခန့်ကြာသော်.......

''  ငါ အဖေဖြစ်ပြီကွ.... ဟားဟား..... ''

ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လေးထဲရှိ သီရိရဲ့ အိမ်လေးထဲက အော်သံတစ်ချက်ထွက်လာသည်။သီရိကိုယ်ဝန်ရှိပြီလို့ ဆရာဝန်ကပြောလိုက်လို့ မတ်ဟဲထူး ဝမ်းသာအားရအော်နေတာ....။သီရိအမေရဲ့ မျက်နှာမှာလည်းအပြုံးတွေတွဲလွဲခိုနေသည်။

အိမ်ထဲမှာ လက်သီးလက်မောင်းတန်းရင်း ပတ်ပြေးနေတဲ့ မတ်ဟဲထူးကို ကြည့်ရင်းသီရိတစ်ချက်ပြုံးမိသည်။သီရိ အပြုံးရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကိုတော့ သီရိမှလွဲ၍ဘယ်သူမှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။


 ပြီးပါပြီ ။