လှထိတ်ခေါင် (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း – မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

ဒေါ်လွင်မာထက် ဆိုသည်မှာ ‘ထက်’ ဆောက်လုပ်ရေး ကုမ္ပဏီကြီး၏ ပိုင်ရှင်လည်း ဖြစ်သည်။ သူမသည် ကိုယ်တိုင်က အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦး ဖြစ်သည့်အပြင် ပြည်ပသို့လည်း အကြိမ်ကြိမ် သွားရောက်၍ သင်တန်းအမျိုးမျိုး တက်ရောက်အောင်မြင်ခဲ့သူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ သူမသည် လုပ်ငန်းလုပ်ရာတွင် စေ့စပ်သေချာသည်။ တိကျ ပြတ်သားသည်။ စေတနာ ကောင်းသည်။ လုပ်ငန်းနှင့် ပတ်သက်လျှင် မည်သူ့ကိုမှ အားမနာတတ်။ တိတိကျကျ ဆောင်ရွက်တတ်သည်။

လွင်မာထက်၏ လက်ထက်ကြမှ ကုမ္ပဏီ၏ လုပ်ငန်းများသည် အံသြဖွယ် အောင်မြင်၍လာရပြန်တော့ လွင်မာထက်၏ ဂုဏ်သတင်းက စီးပွားရေး လောကတွင် သတင်းကြီးခဲ့သည်။ ထိုဂုဏ်သတင်းတို့တွင် လွင်မာထက်၏ ဆောင်ရွက်မှု အောင်မြင်မှု၊ အရည်အချင်းရှိမှုတွေသာမက သူမ၏အလှဂုဏ် သတင်းကလည်း ကြီးမားလှသည်။

အသက် (၂၆) နှစ်အရွယ် လွင်မာထက်သည် ငယ်စဉ်ကလို နုနယ်လှပမှုမျိုး မဟုတ်ဘဲ ပြည့်စုံသော အလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ ပင်ကိုယ်အရည်အချင်းကလည်းရှိ ဓနဥစ္စာကလည်း ပြည့်စုံလှရက်လွန်းသူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေပြန်တော့ လွင်မာထက်ကို တမ်းတမက်မောသူများ လက်တွဲလိုသူများ ကမ်းလှမ်းသူများဖြင့် ဝိုင်းဝိုင်းလည်၍ နေရသည်။

လွင်မာထက်တွင် ချစ်တတ်တဲ့ နှလုံးသား ကြင်နာတတ်တဲ့ စိတ်တွေက မရှိတာတော့ မဟုတ်ပါ။ သို့ရာတွင် သူမ ဘဝတက်လမ်းအတွက် ကြိုးစားခဲ့ရခြင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေများကြောင့် သိုသိပ်စွာ နေခဲ့ရခြင်းတို့ကြောင့် အရွယ်ရောက်သူ ကျန်းမာသန်စွမ်းသူတိုင်း ခံစားရမြဲ ဓမ္မတာဖြစ်လေသော သွေးသား ဆန္ဒများကိုပင် မျိုသိပ်၍ ချိုးနှိမ်ကာ ထားခဲ့ရလေသည်။

——————————————-

မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ တစ်လကျော်ကျော်မျှပင် ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုကာလအတောအတွင်း မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူ၏ အလုပ်တာဝန်များကို ကျေပွန်စွာ ဆောင်ရွက်ခဲ့၏။ လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို သူမ၏ ရုံးခန်းထဲသို့ခေါ်ကာ မကြာခဏ အလုပ်ခိုင်းစေတတ်သည်။ ထို့ပြင် မျိုးဝင်းပိုင်ကို လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ရုံးခန်းထဲသို့ ခေါ်၍ အလုပ်များလုပ်စေခဲ့ရာတွင် ဆောင်ရွက်ရန် အလုပ်များပြီးလျှင် သူမသည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို အအေး၊ ကော်ဖီ၊ မုန့် စသည်တို့ဖြင့် ဧည့်ခံကျွေးမွေးလျှက် စကားစမြည် ပြောတတ်သေးသည်။

ထိုအခါမျိုးတွင် ရင့်ကျက်တည်ငြိမ် အိန္ဒြေရှိလွန်းသော ဒေါ်လွင်မာထက်၏ ဟန်ပန်မျိုး မဟုတ်တော့။ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရင်းနှီးခင်မင်လွန်းစွာဖြင့် ရှိနေသော ငယ်သူငယ်ချင်းမလေး တစ်ဦးပမာ အသွင်မျိုးကို ဆောင်ကာ ရယ်ရယ်မောမော နောက်နောက်ပြောင်ပြောင်ဖြင့် လွင်မာထက် တစ်ယောက် ရှိနေတတ်လေသည်။ ထိုသို့သော အခါမျိုးတွင် ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းသော အခေါ်အဝေါ်လေးတွေကလည်း တမျိုးလေး ပြောင်းသွား၏။ မျိုးဝင်းပိုင်ကို လွင်မာထက်က “မောင်လေး” ဟု ခေါ်ဝေါ်သုံးနှုန်းသည်။

မျိုးဝင်းပိုင်ကတော့ စ၍အလုပ်မဝင်မှီ အင်တာဗျူးဖြေကတည်းက “မမ” ဟုသာ သုံးစွဲခဲ့ရာမှ ယခုတော့ “မမထက်” ဟုပင် တရင်းတနှီး ခေါ်ဝေါ်၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ နှစ်ဦးတည်းရှိနေသော အခါမျိုးတွင် ပေါ့ပါးလတ်ဆတ်၍နေသော “မမထက်” ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို မျိုးဝင်းပိုင်သည် တိတ်တခိုး ငေးကြည့်မိတတ်သည်။ ကြည့်ဖန်များလာတော့ မျိုးဝင်းပိုင်သည် ခပ်ရဲရဲပင် ငေး၍ ကြည့်တတ်လာသည်။ ဒီလိုဖြစ်အောင်ပင် လွင်မာထက်က ဖန်တီးပေးနေတာလား မသိ။

ဒါတင်မဟုတ်သေးပါ။ မျိုးဝင်းပိုင်သည် မမထက်၏ ချောမောလွန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် အပြုံးလှလှလေးတင်သာမက မမထက်၏ အချိုးကျနစွာဖြင့် ရှိနေသော လှပလွန်းသည့် ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ငေး၍ ကြည့်တတ်သည်။ သူရှိရာဖက်သို့ တခါတရံမျိုးတွင် ကျောခိုင်းကာ သွားလာလှုပ်ရှားနေသော မမထက်၏ တပွေ့တပိုက်ကြီးဖြစ်ကာ အိထွေးတုန်ခါလျှက်ရှိသော ဖင်သားကြီးများကိုလည်း မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် မျက်တောင်မခတ်ကြည့်ကာ ရမ္မက်များ ထန်ခဲ့ရသည်မှာလည်း ကြိမ်ဖန်မနည်းတော့ပေ။

မျိုးဝင်းပိုင် တစ်ယောက် မမထက်ကို စိတ်ကူး၍ သာယာတတ်လာသည်။ မမထက်ကို စွဲလန်းတမ်းတရင်း စိတ်ကူးယဉ်ကာ သာယာနေခဲ့ရသော အကြိမ်များလည်း တဖြေးဖြေးများ၍လာခဲ့ရသည်။ အချိန်ကာလ တဖြေးဖြေး ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မျိုးဝင်းပိုင်သည် မမထက်ကို စွဲလန်းသထက် စွဲလန်းတမ်းတကာ ရင်မောစွာဖြင့် ချစ်ခဲ့မိပေပြီ။

မမထက်သည်လည်း မျိုးဝင်းပိုင်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာကာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ အနီးသို့ သူမသည် တဖြေးဖြေး နီးကပ်စွာဖြင့် ရောက်၍လာခဲ့ရပေသည်။ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ မျက်နှာလေးကို ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်မိသော အချိန်ကစ၍ သူ၏နုငယ်သော မျက်နှာလေးသည် သူမ၏ရင်ဝယ် ငြိတွယ်ခဲ့ရလေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပြောဟန် ဆိုဟန် လှုပ်ရှားဟန်လေးများကို တွေ့ဖန်များလာတော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို ခင်တွယ်လာခဲ့ရသည်။

တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရင်းနှီး၍လာခဲ့ရပြန်တော့ မျိုးဝင်းပိုင်၏ အပြုံးလေး မျိုးဝင်းပိုင်၏ စကားသံလေးတို့ကို လွင်မာထက်က စွဲလန်း၍လာခဲ့ရသည်။ သူမသည် ဘယ်နေရာဘဲရောက်ရောက် ဘာဘဲလုပ်နေ လုပ်နေ မျိုးဝင်းပိုင်၏ပုံရိပ်က လွင်မာထက်၏ အတွေးအာရုံထဲတွင် သွားလာလှုပ်ရှားနေခဲ့ရသည်။ လွင်မာထက်၏ ရင်တွင်းမှ တစ်ခုတည်းသော နှလုံးသည်း ပွတ်သည် ရှင်သန်လာခဲ့ရပြီး နွေးထွေးသော ရင်လှိုင်း ဂယက်လေးများနှင့်အတူ အချစ်များစွာတို့ကို ပေါက်ပွားကာ သူမ၏ အသွေးအသားများထဲသို့ စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့စေခဲ့ရပြီဖြစ်၏။ “မမထက်” သည် မောင်လေးကို အချစ်များစွာဖြင့် စွဲလန်းမြတ်နိုးစွာ ချစ်ခဲ့ရလေပြီ ဖြစ်တော့၏။

ချစ်သောသူနှင့် ဆုံတွေ့နေရသော အချိန်လေးအတွင်းဝယ် လွင်မာထက်၏ရင်ဝယ် အေးချမ်းကြည်နူးစွာ ခံစားနေရသည်။ ထို့ပြင် ချစ်သူအပါးတွင် ရှိနေစဉ်အခါတွင် သူမသည် နုငယ်ကာ ဆယ်ကျော်သက်လေးသဖွယ် ဖြစ်သွားရပြီး လန်းဆန်းပေါ့ပါး၍ နေခဲ့ရသည်။

မမထက်သည် ချစ်သူအပါး၌ ရှိနေချိန် ကာလလေးကို ကြိမ်ဖန်များစွာ ကြုံတွေ့ချင်လာသည်။ ထိုအချိန်လေးကိုလည်း ကာလကြာရှည်စွာ ရှိစေချင်လာသည်။ အတူနေရရင်ဟူသော စိတ်ကူးလေးတွေက လွင်မာထက်၏ရင်ဝယ် မကြာခဏဆိုသလို ပေါ်ပေါက်၍ ခံစားနေရသည်။

“မောင်လေး” ကလည်း သူမအပေါ် စိတ်ဝင်တစား ရှိလာသည်ကို မမထက်သည် မိန်းမသားပီပီနှင့် နေခဲ့သည်။ ထိုသို့ စတင်၍ သိလိုက်ရသော အချိန်တွင် သူမခံစားလိုက်ရသော ကြည်နူးမှုမျိုးသည် လွင်မာထက်အဖို့ ဒီတသက် ဒီတစ်ခါသာ ခံစားရဖူးသည် ဖြစ်သည်။ သူမကို စိတ်ဝင်တစားရှိနေသူ သူမချစ်မိသူ တစ်ယောက်က ချစ်တဲ့အကြောင်းတွေကို ဖွင့်ဟလာစေကြောင်း တိတ်တခိုး ဆုတောင်းနေမိခဲ့သည်။ ချစ်မိသူမှ ဖွင့်ဟလာနိုင်စေရန်လည်း လွင်မာထက်သည် လမ်းကြောင်းပေးခဲ့သည်။ ဒါ့အပြင် အမူအရာများဖြင့်လည်း လမ်းခင်းပေးခဲ့သည်။ ဒီလို လမ်းကြောင်းပေးခဲ့ရသော အကြိမ်တို့သည်လည်း မရေတွက်နိုင်တော့ပေ။ ကြိမ်ဖန်များစွာပင် ဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုင်းခြားထားသော သာမန် ဝန်ထမ်းငယ်လေး တစ်ယောက်နှင့် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ဟူသော တံတိုင်းသည် ကြီးမားထူထဲလွန်းလှသည်။ ချစ်မိသောသူမှ သူမဆီသို့ ထိုတံတိုင်းအား ကျော်လွန်အောင် ထိုးဖောက်နိုင်စွမ်း မရှိခဲ့ပေ။ အင်အားကြီးမားသော သူမကသာ ထိုတံတိုင်းကို ချိုးဖျက်၍ ချစ်သူအတွက် လမ်းခင်းရမည်သာ ဖြစ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုင်းခြားထားသော ကြီးမားထူထဲ လွန်းသည့် ထိုတံတိုင်းကို ချိုးဖျက်နိုင်ရန် အင်အားတွေ သူမတွင် ရှိနိုင်ပါ့မလားဟူသော အတွေးတွေက အချစ်ကို တမ်းတနေရသော လွင်မာထက်၏ ရင်ကို ခိုဝင်၍ လာခဲ့ရပါတော့သည်။

“…သမီးရေ…..ခဏ…”

“…ဟုတ်ကဲ့…မေမေ….”

ရုံးသွားရန်အတွက် ထွက်လာခဲ့သော လွင်မာထက်သည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ အရောက်မှာပင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်က လှမ်း၍ခေါ်လိုက်သဖြင့် မိခင်၏ အနားသို့ ရောက်၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ မိခင်ဖြစ်သူ၏ရှေ့ရှိ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။

“….မေမေ…ဘာများပြောမလို့လဲ….ဟင်…”

“….တခြားမဟုတ်ပါဘူး… သမီးရယ်…. မေမေ… တရားစခန်း တစ်လဝင်ဖို့အတွက် ကိစ္စပါ……”

“….ဝင်လေ မေမေရာ၊ အိမ်မှာလည်း မသိန်းနုတို့ လင်မယား ရှိနေတာဘဲ..”

“…ဒါတော့ ဒါပေါ့သမီးရယ် မေမေကလဲ သမီးကို စိတ်မချဘူး…. အဲဒါ သမီးဒေါ်လေး ခင်ခင်မိကို အိမ်မှာ ခေါ်ထားမလားလို့….”

မိခင်ဖြစ်သူ၏စကားကို ကြားလိုက်ရသော လွင်မာထက်တစ်ယောက် စဉ်းစားရ ကြပ်၍ သွားရသည်။ သူမ၏ဒေါ်လေး ခင်ခင်မိဆိုတာက မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညီမအငယ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ အသက်က (၃၃) နှစ်မျှသာ ရှိသေးပြီး ယောကျာ်းက (၃) ယောက်ပင် ရဘူးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း လွင်မာထက်၏ ဖိုးဖွားများရှိစဉ်ကတည်းက အမွေပြတ် ကြော်ငြာထားတာဖြစ်ပြီး ဘိုးဘွားများ မရှိတော့မှ မိခင်ဖြစ်သူက ကူညီစောင့်ရှောက်ခဲ့ပြီး ပြန်၍ အဆက်အသွယ်ရနေခြင်း ဖြစ်သည်။

“…..တစ်လလောက်ပဲ သမီးရယ်… နောက်ပြီး သူ့ယောကျာ်းကို ခေါ်မလာဖို့ မေမေဘဲ ပြောပါ့မယ်…. ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား သမီး…. ဟင်…”

မတတ်နိုင်တော့ပါ။ မိခင်ဖြစ်သူ စိတ်ချမ်းသာစေရန်နှင့် တရားစခန်းဝင်မည့် မိခင်ဖြစ်သူ နောက်ဆံမတင်းရန်အတွက် လွင်မာထက်သည် တစ်လထဲဘဲဟူ၍ စိတ်ကိုလျှော့ကာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေတော့သည်။

“….သူတစ်ယောက်ထဲ လာနေမယ်ဆိုရင်တော့ မေမေသဘောပါဘဲ။ ဒေါ်လေးကို ခေါ်ထားခဲ့ပေါ့…. အော်… မေမေက ဘယ်တော့လောက် တရားစခန်းဝင်မှာလဲ…”

“……သဘက်ခါလောက် စပြီးဝင်မယ် သမီး…. ကဲကဲ… သမီးလည်း ရုံးနောက်ကျနေဦးမယ် … သွားရင်လည်း…. သွားတော့ကွယ်….”

“….ဟုတ်ကဲ့….မေမေ……”

ဟူ၍ ပြောလိုက်ရင်းကပင် ထိုင်ရာမှ အသာထကာ လွင်မာထက်သည် ထွက်၍ လာခဲ့ပါတော့သည်။

——————————————-

ဒီနေ့ ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သော်လည်း လွင်မာထက်မှာထား၍ မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ အိမ်သို့ နံနက် (၉) နာရီအချိန်တွင် ရောက်၍လာခဲ့ရသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်တစ်ယောက် ရောက်၍လာသည်ဆိုသည်နှင့် အသင့်ပင် စောင့်၍နေသာ လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို ကားမောင်းခိုင်းကာ ထွက်လာခဲ့ကြတော့၏။ အမြဲတမ်းပင် ခပ်ရိုးရိုးသာ ဝတ်တတ်သော လွင်မာထက်တစ်ယောက် တစ်ခါမှ သူမဝတ်စားထားတာ မတွေ့ဖူးသော အဝတ်အစာမျိုးကို ဝတ်လျှက် လှချင်တိုင်း လှ၍နေရသော လွင်မာထက်ကို မျိုးဝင်းပိုင် တွေ့မြင်ခဲ့ရလေသည်။

လွင်မာထက်သည် ခြေသလုံးလေး နောက်ဖက်တွင် ခွဲထားသော အခွဲလေးပါသည့် စကပ်အနက်ရောင်လေးကို ဝတ်ထားပြီး သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင်တော့ ငုဝါရောင် လက်ပြတ် ရင်စေ့ ခါးတင် အင်္ကျီလေးကို ဝတ်၍ထားလေးသည်။ ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ကျောလယ်သာသာ ဆံပင်လေးကို နောက်စေ့တွင် ခပ်မြင့်မြင့်လေးစု၍ မြင်းမြီးပုံစံလေးချထားသည်။ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာတော့ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး လိမ်းထားကာ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကိုတော့ နီနီရဲရဲလေး ဆိုး၍ထားလေသည်။

တစ်ခါမှ သူများမောင်းသည့် ကားကို ရှေ့ခန်းတွင် မလိုက်ခဲ့ဖူးသည့် လွင်မာထက်သည် ယခု မျိုးဝင်းပိုင် မောင်းသော ကားကို မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် ယှဉ်ကာ ကားရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်၍ လိုက်ပါခဲ့လေသည်။ သူမဆီမှ ပျံ့လွင့်၍လာသော သင်းပျံ့သည့် ရနံ့များသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ရင်ကို ရိုက်ပုတ်လှုံ့ဆော်လျှက် ရှိလေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကို သယ်ဆောင်၍လာသော ကားလေးသည် အမြန်နှုန်းမှန်မှန်ဖြင့် မောင်း၍လာခဲ့ရာတွင် နာရီဝက်ခန့် ကြာသောအခါ၌ လွင်မာထက် ညွှန်ပြသည့် ခြံဝန်းတစ်ခုထဲသို့ အသင့်ဖွင့်၍ထားသော ခြံတခါးမှတဆင့် ဝင်လိုက်သည်။

ကားလေးသည် ခြံဝန်းထဲသို့ ရောက်လျှင်ပင် မျိုးဝင်းပိုင်က လွင်မာထက်၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ခြံတံခါးကိုပိတ်ကာ အတွင်းမှ မင်းတုံး ထိုးလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ကားပေါ်တက်၍ ကားလေးကို ခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်း မလှမ်းမကမ်းလေးတွင် ရှိနေ သော တစ်ထပ်တိုက်လေးဆီသို့ မောင်း၍လာခဲ့သည်။

တိုက်ကလေးရှေ့သို့ရောက်လျှင် ကားလေး ထိုးရပ်လိုက်သည် ဆိုသည်နှင့် လွင်မာထက်က ကားပေါ်မှဆင်းကာ တိုက်ကလေး၏ တံခါးကို သွား၍ ဖွင့်နေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်ကတော့ ကားနောက်ခန်းထဲမှ ပစ္စည်းများကို ထုတ်ယူနေရင်း သူ၏အကြည့်များက နောက်ကျောပေးထားသော လွင်မာထက်ဆီသို့ ရောက်၍နေသည်။ သေးကျင်သော လွင်မာထက်၏ ခါးလေးအောက်မှ ဖင်သားစိုင်ကြီးများသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ရင်ကို လှိုက်ဖို၍လာစေခဲ့သည်။

တိုက်ထဲရောက်သည်နှင့် လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်ထဲမှ ပစ္စည်းများကိုယူ၍ ဆက်တီစားပွဲပေါ်တွင် စီကာစဉ်ကာ ချ၍နေသည်။ သူမရပ်၍ ပြင်ဆင်နေသည်က မျိုးဝင်းပိုင် ထိုင်နေရာနှင့် စားပွဲလေးအကြားတွင် ဖြစ်နေရာ လွင်မာထက်၏ ကားစွင့်မို့မောက်လျှက်ရှိသော ဖင်သားကြီးများမှာ မျိုးဝင်းပိုင်၏မျက်နှာ ရှေ့နားတွင် ကပ်လျှက် တွေ့မြင်နေရ၍ သူ၏ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးသည် မာတောင်၍ လာရတော့သည်။

ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ဘေးတွင် ကပ်လျှက်သား ထိုင်ချလိုက်သောအခါ အိထွေးလှသော သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ထိထိမိမိ ဖိကပ်မိတော့သည်။ ထို့နောက် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် လူးလွန့်ကာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖက်သို့ ပို၍ဖိကာ တိုးလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ငိုက်လျှက် လွင်မာထက်က မျိုးဝင်းပိုင်ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။

“……မောင်လေး….ဆာရင် စားတော့လေ….”

“……..ကျွန်တော်…မဆာသေးဘူး….မမ….”

“…..မမလည်း မဆာသးဘူး…. နောက်မှ… အတူစားကြတာပေါ့…”

သူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့ရှိ စားပွဲလေးပေါ်တွင်တော့ စားစရာတွေမှာ အပြည့်ပင် ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ကြပြီးနောက် စကားဆုံးသွားသော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဆုံတွေ့နေသော မျက်လုံးလေးများကို မရုတ်သိမ်းဘဲ ခပ်ရဲရဲပင် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ မျက်နှာမှာ တစ်ထွာခန့်သာ ကွာဝေးတော့သည်။

ပြီးတော့ သူမဆီမှ လှပလွန်းသော အပြုံးလေးတစ်ချက် ပျံ့လွင့်သွားချိန်တွင်တော့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို အငမ်းမရပင် နမ်းပါလေတော့သည်။ လွင်မာထက်ကတော့ သူမ၏မျက်နှာလေးကို အလိုက်သင့်လေး မော့ကာ ပြုံးပြုံးလေး လုပ်ပေးထားလေသည်။

ခဏအတွင်းမှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက သူမ၏ ဖူးဖူးလေးကြွနေသော နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးများဆီသို့ ဖိကပ်လိုက်သည်နှင့်ပင် လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို အရင်ဦးအောင် စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သည့်ခဏမှာပင် သူမ၏လျှာဖျားလေးက မျိုးဝင်းပိုင်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်သပ်၍ ပေးနေတော့သည်။

ထို့ပြင် လွင်မာထက်၏ လက်နှစ်ဖက်အနက် တစ်ဖက်က မျိုးဝင်းပိုင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်လိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က သူ၏ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ဘေးတိုက် ထိုင်လျှက်သား ဖြစ်သည့်အပြင် လွင်မာထက်မှာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခြမ်း ရောက်လျှက်ရှိနေသည်ဖြစ်၍ မျိုးဝင်းပိုင်၏ ရှေ့ဖက်မှနေ၍ သူ၏ခါးကို ဖက်ထားသော လွင်မာထက်၏ လက်ဖျံလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပေါင်ရင်းကို အသာလေး ဖိကပ်မိတော့ရာ သူ၏ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်မတ်၍နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမ၏လက်ဖျံလေးက အပေါ်မှ ဖိလျှက်သားလေး ဖြစ်နေတော့သည်။

နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းခြင်း ဂဟေဆက်ကာ အပြန်အလှန် နမ်းနေကြရင်းဖြင့် သူတို့နှစ်ဦး၏ ကိုယ်လုံးများမှာ တွန့်ကာ တွန့်ကာဖြင့် ဖြစ်လာကြတော့သည့်အလျောက် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ မာတောင်၍နေသော လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ ထိကပ်၍နေသော လွင်မာထက်၏ လက်ဖျံလေးမှာ လီးတန်ကြီးတစ်လျှောက် အရင်းမှအဖျား အဖျားမှ အရင်းသို့ တစ်ချက်ခြင်း ပွတ်ကာပေးနေသလိုဖြစ်၍ နေလေတော့သည်။ မကြာမီမှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်တဖက်က လွင်မာထက်၏ ရင်သား မို့မို့မောက်မောက်ပေါ်သို့ ကျရောက်၍လာသည်မှ သူမ၏နို့အုံကြီးကို ဝတ်ထားသော ဘော်လီအင်္ကျီလေးပေါ်မှပင် ဖိညှစ်၍ ပေးလေတော့သည်။

လွင်မာထက်ကလည်း သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာပါတော့သည်။ ခဏအကြာ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ကွာအသွားတွင်တော့ လွင်မာထက်သည် မျိုးဝင်းပိုင်၏ မျက်နှာကို သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို တရှိုက်မက်မက်ဖြင့် နမ်းလိုက်ပြီးနောက် ထိုင်နေရာမှ အားယူကာ ထလိုက်ပြီး မပြေးရုံတမယ်ပင် အတွင်းခန်းထဲသို့ ဝင်၍သွားတော့ရာ ရုတ်တရက်ကြောင်၍ ကြည့်နေသော မျိုးဝင်းပိုင်က ခဏနေမှ ထိုင်ရာမှထကာ လွင်မာထက်၏ နောက်သို့လိုက်၍ လာခဲ့လေသည်။

အခန်းတွင်း ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာကြီးပေါ်တွင်တော့ လွင်မာထက်တစ်ယောက် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်လျက်သား လှဲနေသည်။ နောက်မှရောက်၍လာသော မျိုးဝင်းပိုင်သည် ကုတင်ကြီးပေါ်သို့ တက်လိုက်ကာ သူမ၏ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်ပြီး ခါးလေးကို လှမ်း၍ ဖက်ပြီး လွင်မာထက်၏ တလုံးတခဲကြီး ဖြစ်၍နေသော တင်သားကြီးများကို ဝတ်ထားသော စကပ်လေးပေါ်မှပင် ဖိ၍ဖိ၍ အားပါးတရ နမ်းနေတော့သည်။

တစထက်တစ ကာမစိတ်များ သောင်းကျန်း၍လာရသော လွင်မာထက်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို လူးကာလွန့်ကာ လုပ်နေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် သူမ၏ လက်တဖက်က မျိုးဝင်းပိုင်၏ အင်္ကျီပေါ်သို့ လှမ်းလိုက်ကာ ကြယ်သီးလေးများကို ဖြုတ်၍ပေးပါတော့သည်။ အလားတူပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်လေးတွေကလည်း သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးများကို ဖြုတ်၍ ပေးနေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်၏ အင်္ကျီများသည် ပြိုင်တူလိုပင် ကျွတ်၍သွားချိန်မှာတော့ လွင်မာထက်၏ လက်လေးတစ်ဖက်က သူမ၏နောက်ကျောသို့ သွင်းလိုက်ရာက ဘရာစီယာချိတ်လေးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင်ပင် ဘရာစီယာလေးကို သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ခွာ၍ပေးရင်း မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်၍ ချလိုက်ပါတော့သည်။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား နို့နှစ်လုံးကို ခေတ္တမျှ ငေးစိုက်ကာ ကြည့်နေပြီးမှ မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူမ၏အပေါ်သို့ မှောက်၍ချလိုက်ပြီး အငမ်းမရပင် နို့နှစ်လုံးကို တလှည့်စီ စို့၍ပေးနေတော့ရာ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တွန့်တွန့်လွန့် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏နို့များကို မျိုးဝင်းပိုင်ထံသို့ ကျောလေးကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ဖိသွင်းပေးနေပါတော့သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးမှ စကပ်လေးကို လှမ်း၍ ဖြုတ်လိုက်သဖြင့် သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ထောင်၍ စကပ်လေးကို ချွတ်၍ပေးလိုက်တော့ရာ မျိုးဝင်းပိုင်၏ လက်ကလည်း ချက်ခြင်းဆိုသလိုပင် လွင်မာထက်၏ စောက်ပတ်ပေါ်သို့ စောက်မွှေးလေးတွေကြားမှ တိုးဝင်ဖိကပ်သွားခဲ့ပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်နူးနူးအိအိလေးကို သူ၏လက်ဖြင့် ဖိ၍ဖိ၍ ပွတ်ပေးနေတော့သည်။

လွင်မာထက်ခင်မျာမှာတော့ သူမ၏ ဒူးလေးတွေကွေးကာ ထောင်လိုက်မိသော ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်လျှက် ခံရခက်နေကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာတော့ စောက်ရည်လေးများမှာ ရွှဲနစ်၍ နေခဲ့ရချေပြီဖြစ်သည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ လွင်မာထက်၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားများသည် ဆူပွက်၍လာခဲ့ရကာ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း ယား၍ ယား၍ တက်လာရပြီး လွင်မာထက်မှာ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ မွှန်ထူ၍ လာခဲ့ရလေသည်။

“မောင်လေးရယ်…. အင့်… ဟင့်…. မ… မ…. မနေတတ်တော့ဘူး… ဟင့်..”

လွင်မာထက်၏ မပီမသ စကားသံလေးကို ကြားလိုက်ရပြီး နောက်တွင်တော့ မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ လွင်မာထက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်လေတော့သည်။ မျိုးဝင်းပိုင်တစ်ယောက် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားသည် ဆိုသည်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် မှေးစင်း၍ထားရာမှပင် အသာလေးဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်မိရာ ကာမဇောတွေကြားမှပင် ရင်လေးမှာ ဖို၍သွားရပြန်ပါသည်။

တောင်မတ်၍ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၇) လက်မနီးပါးနှင့် လုံးပတ်က ကျပ်လုံးသာသာလောက်ရှိသည်။ ပြီးတော့ အပြိုင်းပြိုင်းထနေသော အကြောကြီးများကလည်း ဖုထစ်၍နေသည်။ မျိုးဝင်းပိုင်သည် လွင်မာထက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်ပြီးသည်နှင့် လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိ၍ သွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“……ဗြိ…. အင့်…. ဗျစ်…. အမေ့…. ဗြိ…. အာ့…. ကျွတ်….. ကျွတ်….. အ….”

လီးတန်ကြီးမှာ လွင်မာထက်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်၍သွားပြီ ဆိုသည်နှင့် မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးနှင့် ပြည့်သိပ်ထိတွေ့ကာနေသော သူမ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ လာရတော့သည်။ လွင်မာထက်တစ်ယောက် နာ၍သွားပုံရသဖြင့် မျိုးဝင်းပိုင်သည် စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်၍နေပြီ ဖြစ်သော သူ၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ၌ ဖိကပ်၍ထားကာ အနားပေးလိုက်ရာ ခဏအတွင်းမှာပင် လွင်မာထက်၏ ခါးလေးသည် ကော့၍ တက်လာတော့သည်။

“……ဟင့်…. မ….. မရပ်နဲ့…. လုပ်…. လုပ်ပါ….. မောင်လေးရယ်…. ဟင်း.. ဟင်း..”

သူမ၏ ရမ္မက်သံလေးသည် မျိုးဝင်းပိုင်ကို စ၍ တာလွှတ်လိုက်လေသည်။ သူသည် စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ထုတ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများကို မျိုးဝင်းပိုင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ မြှောက်ကြွ၍ပေးကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးရင်း အလိုးခံနေသည်။ အလိုးခံရင်း ညီးတွားရသည်မှာ အားရကျေနပ်ဖွယ် အရသာတွေ့နေရသော လွင်မာထက်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ မျိုးဝင်းပိုင်၏ လီးတန်ကြီးက ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်လေတိုင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများမှာ ဟ၍ ဟ၍ သွားကာ ဝမ်းခေါင်းသံလေးများဖြင့် ညီးတွားရင်း အားပါးတရ အလိုးခံနေပါတော့သည်။

“ ……. ဗြွတ်…. အင်း…. ပလွတ်… ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဟင်းဟင်း…. ပြွတ်… ဖွတ်… ဟင်း..… အင်း…. ဟင်း….. အင်း…..”

အစက လွင်မာထက်သည် သူမက ဦးဆောင်ရလိမ့်မည်ဟု ထင်၍ထားသော မျိုးဝင်းပိုင်သည် သူမကို မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်အောင်ကောင်း၍ နေရန်ပင် လိုးပေးနေနိုင်သည့် အတွက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်၍ နေရတော့သည်။ ရှည်လျှားလှသော လီးတန်ကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ဝင်လာလေတိုင်း လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ သူမ၏ သားအိမ်ဝသို့ ပြေး၍ ပြေး၍ ဆောင့်နေသဖြင့် လွင်မာထက်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တုန်၍တုန်၍ သွားရအောင်ပင် ကောင်း၍ နေရလေသည်။

“…..မမထက်…..ကောင်းလား…ဟင်….”

“……ကောင်းတယ်…. သိပ်ကောင်းတယ်…… ဟင်း… ဟင်း… ချစ်… လားဟင်…”

“…..ချစ်တာပေါ့….မမထက်…ရယ်….”

“…….အမလေး……. အင်း….. ဟင်း….. ချစ်…. ချစ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်…. အင်း.. ဟင်း……”

ကာမအရသာများ အဆမတန် တက်၍လာရသော လွင်မာထက်က သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးနေသော မျိုးဝင်းပိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများဖြင့် ဖိ၍ ဖိ၍ ဖင်ကြားလေးများ ရှုံ့၍ ရှုံ၍ သွားရသည်အထိ ညှစ်၍ပေးရင်း အလိုးခံနေသည်။ မကြာမှီမှာပင် လွင်မာထက်တစ်ယောက် တဟင်းဟင်းဖြင့် ဆက်တိုက်ညီးတွားကာ ကော့ပျံလာသလို ကာမဆိပ်များတက်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သော မျိုးဝင်းပိုင်သည်လဲ သူ၏လီးတန်ကြီးမှာ ကျင်ဆိမ့်၍လာပြီဖြစ်ရာ လွင်မာထက်၏ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ဆွဲကာ ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း အားကုန်ဆောင့်၍ အချက် (၂၀) မျှ လိုးလိုက်ပါတော့သည်။

“……အမလေး…. မောင်….. အား…. ချစ်…. တယ်…… ဟင်း…. ဟင်း…..”

မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် လွင်မာထက်တို့ ကိုယ်လုံးနှစ်ခုသည် တွန့်ခါ၍သွားကြရကာ နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်၍ သွားရပါတော့သည်။

——————————————-

မျိုးဝင်းပိုင်နှင့် လွင်မာထက်တို့သည် ထိုနောက်ပိုင်းတွင်တော့ ညနေရုံးဆင်းတိုင်း နေ့တိုင်းလိုလိုပင် တွေ့နေကျနေရာလေးသို့ သွားကာ တူနှစ်ကိုယ် ယှဉ်တွဲ၍ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ (၁၀) ရက်ထက် မနည်းတော့ပေ။ လွင်မာထက်ကလည်း မျိုးဝင်းပိုင်ကို တပ်မက်စွဲလန်းကာ နေရသကဲ့သို့ မျိုးဝင်းပိုင်ကလည်း လွင်မာထက်ကို မက်မောစွဲလန်းကာ ရှိနေခဲ့ရလေတော့သည်။

ထန်းပင်မှ ထန်းနို့များသည် လှီးဖြတ်စရှိလျှင် လှီးလေ ထန်းနို့ထွက်လေပင် ဖြစ်သည်။ မလှီးမဖြတ်ဘဲ ထားပါက တဖြေးဖြေးခြောက်၍ ကြွေတတ်ပေသည်။ ထို့ပြင် စားရသော ကလေးသည် ငတ်သည်ဟူသော ဆိုရိုးစကားကလည်း ရှိနေပြန်သေးသည်။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ရကာ ကာမအရသာကို စတင်ခံစားခဲ့ဖူးသည့် နေ့မှစ၍ လွင်မာထက်သည် (၁၀) ရက်တိုင်တိုင် နေ့စဉ် ရက်ဆက်ဆိုသလို အားပါးတရ ခံစားခဲ့ရလေသည်။ ပြီးတော့ မျိုးဝင်းပိုင်ကလည်း ခွင့် (၁၀) ရက်ယူသွားတော့ လွင်မာထက်သည် ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်၍ ကျန်ခဲ့သည်။

ချိုသည် ခါးသည်ဆိုသော အရသာကိုလည်း သိနေတော့ ပထမတွင် အချိန်တန်လျှင် သတိရသည်။ အဲဒီနောက် တဖြေးဖြေး တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ဖြစ်လာတော့ မကြာခဏဆိုသလို ပြင်းပြသော ဆန္ဒတွေက သွေးသားတို့ကို သောင်းကျန်းစေသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း (၁ဝ) ရက် ပြည့်လျှင်တော့ မျိုးဝင်းပိုင် ပြန်၍လာတော့မည်ဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ဖြေသိမ့်ကာ သူမ၏ဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် သူမ၏ဆန္ဒမှာ ပြည့်ဝ၍ မလာခဲ့ပါ။

(၁၀) ရက်ပြည့်သော နေ့မှာပင် မျိုးဝင်းပိုင်၏ ဖခင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သဖြင့် နောက်ထပ်ခွင့် (၁၅) ရက်ပေးရန် ခွင့်ယူခဲ့သည်ကို သူမသည် သိခဲ့ရပြီး ကိုယ်စိတ်နှလုံး ချုံးချုံးကျကာ စိတ်ပျက်၍ သွားခဲ့ရသည်။ လွင်မာထက်တစ်ယောက် ခံစားနေရသော ဝေဒနာမှာ ကိုယ်နှင့်မမျှ ရင်နှင့်မမျှအောင် ဖြစ်၍နေသည်။ အလုပ်လုပ်ရတာပင် သိပ်ပြီးစိတ်မပါတော့။ အလုပ် ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ ကြီးကြီးငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်အိုအို ယောကျာ်းတစ်ယောက်ယောက်နှင့် ပြောဆို ဆက်ဆံနေရချိန်မှာပင် သူမ၏သွေးသားတို့က တစ်မျိုးတစ်မည်ဖြစ်ကာ လွင်မာထက်၏ အတွင်းစိတ်တို့သည် ဖောက်ပြန်၍ နေရသည်။

——————————————-

ခင်ခင်မိသည် အစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်၏ သြဇာကို မလွန်ဆန်နိုင်၍သာ အစ်မဖြစ်သူ တရားစခန်း ဝင်နေစဉ်တွင် လွင်မာထက်နှင့်အတူ လာ၍ နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အစ်မ၏ သြဇာကို မလွန်ဆန်နိုင်သည်ကလည်း မပြောနှင့်။ ခင်ခင်မိတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်အတွက် စားဝတ်နေရေးကို အစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်သိန်းလွင်က တာဝန်ယူထားခဲ့သည်။ ထို့ပြင် တခါတရံ လိုအပ်သည့် အခါများတွင်လည်း ငွေကို လိုသလောက် ထုတ်ပေးသေးသည်။ ဒီတော့ အစ်မစကားကို မနာခံ၍ မဖြစ်သဖြင့် နာခံခဲ့ရသည်။

သို့ပေမဲ့လည်း ခင်ခင်မိသည် ပြောရမည်ဆိုလျှင် ယောကျာ်းနှင့် ကင်းကွာကာ နေနိုင်သူ နေတတ်သူ မဟုတ်ချေ။ အခုဆိုလျှင် ယောကျာ်းနှင့် မတွေ့ရသည်မှာ (၁၈) ရက်ခန့်ပင် ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မနေ့က လွင်မာထက် ရုံးသွားနေတုန်း ခင်ခင်မိသည် အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့သေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ကျောက်ပွဲစားလုပ်သော သူမ၏ယောကျာ်းက ခရီးထွက်သွားသည်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုက်ခန်းမှ ပြောသဖြင့် သိခဲ့ရသည်။

ခင်ခင်မိ၏ ယောကျာ်းသည်လည်း ခင်ခင်မိ မရှိလျှင် အပျော်ရှာနေမယ် ဆိုတာကို ခင်ခင်မိတစ်ယောက် သိပြီးသား ဖြစ်သည်။ နဂိုထဲကမှ တဏှာရာဂတွေ ကြီးခဲ့သော ခင်ခင်မိတစ်ယောက် ယခုလို ယောကျ်ားနှင့် မတွေ့ရပြန်တော့ သူမ၏ သွေးသားတွေက အပြင်းအထန်ပင် သောင်းကျန်း၍ နေခဲ့ရသည်။

နံနက်စာစားပြီး၍ အိပ်ယာထက်တွင် တက်၍ လှဲနေမိရင်း မပြည့်ဝသော ဆန္ဒတွေအတွက် ရတက်မအေးနိုင်အောင် ဖြစ်၍နေရသော ခင်ခင်မိသည် သူမ၏ယောကျာ်းကို တွေးလိုက်မိပြီး သူလည်း အပျော်ရှာနေမှာဘဲဆိုသော အတွေးက ဝင်လာပြန်တော့ ခင်ခင်မိ၏ ရမ္မက်သွေးတို့သည် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်ရလောက်အောင်ပင် ထကြွ၍ သောင်းကျန်းလာခဲ့ရသည့်အလျောက် ခင်ခင်မိသည် အိပ်ယာပေါ် တွင် လှဲ၍မနေနိုင်တော့ဘဲ လူးလဲ၍ထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်၍ လာခဲ့လေသည်။

“ မမ “

ခင်ခင်မိသည် နောက်မှခေါ်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မသိန်းနုကို တွေ့ရသည်။ ဒါနဲ့ဘဲ ခင်ခင်မိက သူမ၏ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်လိုက်သည်။

“ဟော……..မသိန်းနုပါလား….”

“…ဟုတ်ကဲ့….”

“…ပြောလေ…မသိန်းနု ဘာပြောမလို့လဲ…”

“…ဟို ကျမ…တာမွေမှာရှိတဲ့ ကျမညီမဆီ ခဏသွားချင်လို့ပါ မမ…”

“….အင်း…သွားလေ…”

“…ညနေ မစောင်းမှီ ပြန်ခဲ့ပါ့မယ်….. မမ… ခိုင်းစရာရှိရင် ခိုင်းလို့ရအောင် ကိုတင်အောင်ကို ထားခဲ့တယ် မမ…”

“……အေးလေ….သွားပေါ့…”

“…..ဟုတ်ကဲ့…မမ….”

“…..ဒါနဲ့ ကိုတင်မောင်ရော….. ဘယ်မှာလဲ….”

“……အိမ်မှာပါ မမ…..”

“…အော် အေးအေး ရတယ် သွားရင်သွားတော့လေ…”

“…ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့ မမ….”

ကိုတင်မောင်နှင် မသိန်းနုတို့က တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်နားတွင်ရှိသော သစ်သားအိမ်လေးတွင် နေထိုင်ကြသည်။ အလုပ်ရှင်နှင့် အလုပ်သမား ပုံစံမျိုးဖြစ်၍သာ အသက် (၃၃) နှစ်သာ ရှိသေးသော ခင်ခင်မိကို မသိန်းနုက မမဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။

အမှန်တော့ မသိန်းနုက အသက် (၃၅) နှစ်ပင် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ကိုတင်မောင်က အသက် (၃၈) နှစ်ပင် ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ မသိန်းနုက အိမ်ဗာရီယ လုပ်ငန်းများကို လုပ်ရ၍ ကိုတင်မောင်က သစ်ပင်ပန်းပင်များ စိုက်ပျိုးရန် ခြံရှင်း၊ မြက်ရှင်းရန် တခါတရံ လိုအပ်ပါက ကားမောင်းပေးရသည့် အလုပ်များကို လုပ်ရလေသည်။

မသိန်းနုက အိမ်နောက်ဖက်သို့ ပြန်၍ ထွက်သွားချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိသည် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ဆက်၍ထွက်ခဲ့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ဗွီစီဒီကြည့်ရန် စိတ်ကူးလိုက်သေးသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်၍နေသော သူမသည် ဗွီစီဒီကြည့်ရန် လုပ်ပြီးကာမှ လက်ထဲမှ ဗွီစီဒီချပ်ကိုချကာ စားပွဲပေါ်တွင် တွေ့ရသော သတင်းစာကို ကောက်၍ ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် မသိန်းနုတစ်ယောက် အိမ်ဘေးမှပတ်၍ အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရကာ ခင်ခင်မိ၏ စိတ်ထဲတွင် မည်သို့ တွေးလိုက်မိသည်မသိ။ လက်ထဲမှ သတင်းစာကို စားပွဲပေါ်သို့ချကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမသည် အိမ်နောက်ဖက်သို့ ဦးတည်၍ ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။

ခင်ခင်မိသည် မီးဖိုဆောင်ဘေးပေါက်မှနေ၍ ခြံထဲသို့ ဆင်းလိုက်သည်။ တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်ရှိ မသိန်းနုတို့ နေထိုင်ရာ အိမ်လေးဆီသို့ လာခဲ့တော့ရာတွင် တိုက်ကြီး၏ နောက်ဖက်သို့ ကွေ့၍ အဝင်မှာပင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်ခင်မိ၏ ခြေလှမ်းတို့သည် ရပ်တန့်၍သွားရသည်။ ပြီးတော့ ရှေ့နားတွင်ရှိသော ပန်းခြုံဘေးသို့ သူမသည် ပြေး၍ကပ်ကာ ထိုမြင်ကွင်းကို မမှိတ်မသုံကြည့်၍ နေမိသည်။

သူမ မြင်တွေ့လိုက်ရသည်ကတော့ မသိန်းနုတို့၏ အိမ်လေးဘေးတွင် မသိန်းနု၏ယောကျ်ား ကိုတင်မောင်သည် ရေစည်ထဲမှရေကို ခပ်၍ ချိုးနေလေသည်။ သူ၏တကိုယ်လုံးတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး တစ်ထည်ကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေသော ကိုတင်မောင်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရှိ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသည် ဖောင်းဖု၍ လုံးတစ်ကာ အမြောင်းလိုက်ကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

ခင်ခင်မိ၏ အကြည့်တွေက ထိုနေရာမှ မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်၍သွားရလေသည်။ ပြီးတော့ တကိုယ်လုံး ရေတွေစိုရွှဲနေသော ကိုတင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည် ကြွက်သားအမြှောင်းမြှောင်း ထ၍နေသည်။ ပေါင်တံကြီးနှစ်ဖက်မှာလည်း သန်မာလိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း။ တုတ်ခိုင်၍ အသားစိုင်ကြီးတွေမှာ အမြှောင်းလိုက် ထနေရသည်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းကပင် ခင်ခင်မိ၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်း ဖြစ်၍လာရသည်။ ပြီးတော့လည်း သူမသည် မကြာခဏဆိုသလိုပင် တံတွေးကို မျို၍ ချနေရလေတော့သည်။

ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် ရေချိုး၍ ပြီးချေတော့မည်။ ခင်ခင်မိသည် ပန်းရုံအကွယ်မှ ထွက်လိုက်ပြီး ကိုတင်မောင်ရှိရာသို့ သူမသည် ခြေလှမ်းလိုက်သည်။

“…ကိုတင်မောင်….”

“….ဗျာ…”

“….အမလေး..”

“…ဟင်….”

“….အို…”

ကိုတင်မောင်ကို လှမ်း၍ခေါ်လိုက်ရာမှ ခြေလှမ်းလိုက်သော ခင်ခင်မိတစ်ယောက် ကိုတင်မောင်က သူမ၏ထံသို့ လှည့်အကြည့်မှာပင် ရေစိုထားသော အုပ်ခဲပေါ်သို့ လှမ်း၍ နင်းလိုက်မိသော ခင်ခင်မိ
တစ်ယောက် အုပ်ခဲစောင်းကို နင်းမိရာက ချော်၍ သွားကာ လဲကျမတတ် ဖြစ်၍သွားရသည်။ ဒီမှာတင် လက်တကမ်းအကွာမှ ကိုတင်မောင်က ဖြတ်ကနဲ ရှေ့သို့လှမ်း၍ ခြေတစ်လှမ်းတက်ကာ ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်း၍ထိန်းကာ ဖက်လိုက်မိသည်။ ဖက်တာမှ ခင်ခင်မိ လဲ၍ကျမသွားရလေအောင်ပင် အတင်းဖက်လိုက်သည်။

အိုကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း ခင်ခင်မိသည် တဒင်္ဂတော့ ကိုတင်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် မှေး၍နေမိသည်။ ခင်ခင်မိ၏ စိတ်ထဲတွင် တဒင်္ဂကျေနပ်၍ သွားရလေသည်။ သူမ၏ခါးစောင်းနှင့် ထိမိနေသော ကိုတင်မောင်၏ရှေ့မှ လုံးတစ်ဖုထစ်၍ သူမကို ထိနေသည်။ တဒင်္ဂနေပြီးတော့မှ ခင်ခင်မိသည် ကိုတင်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ထွက်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့မှ သူမသည် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူ၍…

“….ကို… ကိုတင်မောင်… ထမင်းစားပြီးရင် အိမ်ဖက်ကို ခဏလာခဲ့ဦးနော်..”

ပြောရင်းက ကြည့်မိလိုက်တော့ ကိုတင်မောင်၏ ရေများစိုရွှဲနေသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ အထဲမှ စောစောက ရှည်မျှောမျှော အရာကြီးသည် ရှေ့သို့ပင် ငေါ၍ ထွက်နေပေပြီ။ ခင်ခင်မိက ခပ်ရဲရဲပင် ကြည့်နေသည်ကို ကိုတင်မောင်ကလည်း သတိပြုလိုက်မိသည်။

“….ဟုတ်ကဲ့…”

“….ဒါဆို…ကျမ…သွားမယ်…”

ဟု ဆိုကာ လှည့်ထွက်သွားသော ခင်ခင်မိ၏ လက်ဖျားလေးက ကိုတင်မောင်၏ရှေ့မှ ခပ်ငေါငေါ ထွက်နေသည့် အရာကြီး၏ ထိပ်ဖျားကို မထိတထိ ခလုတ်တိုက်၍ ထိသွားရာ ကိုတင်မောင်၏ ကိုယ်ကြီးသည် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရာမှပင် သူ့ကိုကျောပေး၍ ထွက်သွားသော ခင်ခင်မိ၏ နောက်ကျောကို စူးစိုက်စွာ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။

တစ်လုံးစီ တစ်လုံးစီ လှုပ်ကနဲ လှုပ်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသော ခင်ခင်မိ၏ တင်သားစိုင်ကြီးများမှာ ကိုတင်မောင် ဝတ်ထားသော ရေစိုအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး၏ အတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကို အဆမတန် တောင်မတ်လာစေတော့သဖြင့် ဘောင်းဘီလေး ကြောင့် တင်းကြပ်၍လာရသော ကိုတင်မောင်သည် အနားတွင်ရှိနေသော တန်းမှ ရေလဲပုဆိုးကို ကမန်းကတန်းလှမ်း၍ ယူလိုက်ရလေသည်။

ခင်ခင်မိတစ်ယောက်ကတော့ သူ၏ မြင်ကွင်းထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားသော်လည်း သူမ၏ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှသော ကိုယ်လုံးလေးကတော့ သူ၏အမြင်အာရုံထဲမှ မထွက်နိုင်ပါချေ။ ထမင်းကို ကမန်းကတန်းစား၍ တိုက်ကြီးထဲသို့ ရောက်၍လာသော ကိုတင်မောင်သည် မီးဖိုဆောင်ထဲတွင် မည်သူ့ကိုမှ မတွေ့ရ၍ အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဆက်၍ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် ခင်ခင်မိ၏ အိပ်ခန်းရှေ့သို့ ဖြတ်၍အလျှောက်တွင်တော့…

“…….အင့်….”

“….ဟင်…”

အိပ်ခန်းထဲမှ ထဘီရင်လျားလေးဖြင့် လှမ်း၍ထွက်လာသော ခင်ခင်မိနှင့် လူလုံးချင်း တိုက်မိကြတော့သည်။ ဒီလို ဖြစ်အောင်လည်း ခင်ခင်မိက ကြိုတင်၍ စီစဉ်ကာ တမင်ဝင်တိုက်မိအောင် လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒါပေမဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ ကိစ္စကတော့………

လူလုံးချင်း ဝင်တိုက်မိသည်နှင့် လျှင်မြန်သော ကိုတင်မောင်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခင်ခင်မိ၏ခါးကို သိုင်းဖက်၍ ဆွဲယူကာ အထိန်းလိုက်သည်တွင် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရင်လျှားထားသော ထဘီလေးသည် သူမ၏ ရင်ညွန့်ထက်မှ ပြေကာလျှော၍ ကျသွားရာ သူမ၏ခါးကို ခပ်တင်းတင်းလေးဆွဲ၍ ဖက်ထားသော ကိုတင်မောင်၏ လက်ဆီသို့ အရောက်တွင် တန့်ကနဲ ရပ်၍သွားချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိတစ်ယောက် အံ့သြတကြီး တွန့်ကနဲ ဖြစ်၍ သွားရစဉ်မှာပင် သူမ၏ခါးမှ တင်မောင်၏ လက်ကလည်း ယောင်ယမ်း၍ အခွာလိုက်တွင်တော့ ခင်ခင်မိ၏ ထဘီလေးမှာ သူမ၏ခြေဖျားဆီသို့ လျှောကနဲ ကျ၍
ကျသွားလေတော့သည်။

“….အို…”

အခိုက်အတန့်လေးမှာပင် ဝင်းလက်စွာ ထွက်ပေါ်၍ လာရသော ခင်ခင်မိ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို မြင်လိုက်ရစဉ်မှာပင် ခင်မောင်၏လက်က ဖြတ်ကနဲပင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ ဖက်လိုက်ပြီး ခင်ခင်မိ၏ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်ရာမှ ခင်ခင်မိ၏ နှုတ်ခမ်းများ အပေါ်သို့ တင်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းများက စုပ်နမ်းလိုက်ပါလေတော့သည်။

ပြီးတော့လည်း တင်မောင်၏လက်တွေက ခင်ခင်မိ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားရာမှ အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တွင် ရွှေ့လျားပြေးလွှားနေသည့်အပြင် ဖြူဖွေးနေသော သူမ၏ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကိုလည်း မချင့်မရဲနှင့် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်၍နေရင်းကပင် တဖြေးဖြေး ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးအား တင်မောင်သည် အိပ်ခန်းထဲသို့ တဖြေးဖြေးဆွဲ၍ သွင်းသွားလေတော့သည်။

အိပ်ခန်းဝနှင့် လေးငါးပေမျှသာဝေးသော ကုတင်စောင်းသို့ ချဉ်းကပ်မိလိုက်သည် ဆိုလျှင်ဖြင့် တင်မောင်သည် သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ခင်ခင်မိ၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေပေါ်မှ ဆွဲ၍ ခွာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်စောင်းမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ကာ ချလိုက်ရင်း တင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ကပ်၍ပါသွားသည်။ ပြီးတော့ တင်မောင်သည် သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို အငမ်းမရပင် ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့၍ ပေးရင်းက နို့သီးလေးတွေကိုပါ လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်၍ ယက်နေတော့ရာ……

တလွန့်လွန့် ဖြစ်၍နေရသော ခင်ခင်မိသည် သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ကုတင်စောင်းကြမ်းပြင်တွင် ရပ်၍နေသော တင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးဖြင့် အတင်းပင် ဖိညှပ်၍ထားလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ခင်ခင်မိ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ စို့၍ပေးနေသော တင်မောင်၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကို အောက်သို့သွင်းကာ ဖင်သားကြီးများကို ထိုးသွင်း၍ ဆုပ်နယ်ပေးနေရုံမျှမက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် သို့ ဖိ၍ထားသော သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း လက်သွင်းနိုင်ရုံ ကြွလိုက်ရာမှ လက်ကို ထိုးသွင်းကာ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်လေတော့သည်။

တင်မောင်၏ လက်ဖဝါးဖြင့်ပင် အပြည့်ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးသည် အမွှေးများ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြင့် ဖောင်းအိနေသည်။ အိထွေးသော အတွေ့ကြောင့်ပင် တင်မောင်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ညှစ်၍ ကိုင်လိုက်မိသည်မှစ၍ အောက်သို့လျှော၍ ပွတ်လိုက်ရာ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် စိုရွှဲ၍နေသော အရည်လေးများက သူ၏လက်ကိုလာ၍ ထိတွေ့သည်။ ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လေးငါးကြိမ်မျှ ပွတ်၍ ပေးလိုက်ပြီးသည်နှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းပြ၍လာရသော တင်မောင်သည် သူ၏မျက်နှာကို ခင်ခင်မိ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခွာကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရာ မှေးစင်းထားသော ခင်ခင်မိ၏ မျက်လုံးလေးများမှာ ဖွင့်၍လာလေသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ တင်မောင်သည် သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီးမှ ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်၍ချလိုက်တော့ရာ ကြည့်နေသော ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးသည်ပင် တင်းကနဲဖြစ်၍ သွားရလေသည်။ တွေ့မြင်လိုက်ရသော တင်မောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ အရှည် (၈) လက်မ ကျော်ကျော်လောက်နှင့် လုံးပတ်က ငါးမတ်လုံးမျှပင် ရှိမည်ဖြစ်သည်။ လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်၍နေပြီး နီရဲနေသော ထိပ်ဖူးကြီးက ထိပ်တွင် အရည်တွေ စိမ့်ထွက်ကာ တဆတ်ဆတ် ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ တင်မောင်၏ လက်ညှိုးထိပ်က သူမ၏ စောက်ခေါင်းနံရံလေးတွေကို ကလိ၍နေပြန်တော့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်ရင်းကပင် ခင်ခင်မိ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများသည် ကုတင်စောင်းမှ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍ လာရလေသည်။

ကာမဆိပ်တွေ အဆမတန်တက်နေရသော ခင်ခင်မိမှာ မျက်နှာလေး ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးဖြစ်လျှက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပင် ကိုက်၍ထားရလေသည်။ ဒါပေမဲ့ သူမသည် တာရှည်တော့ တင်းမခံနိုင်ပါ။

“……ကို…. ကိုတင်…. တော်ပါတော့…. ကျမ အသည်းက ယားလှပြီ လိုး… လိုးမှာဖြင့်… လိုးပါတော့… မနေနိုင်တော့ဘူး…… ဟင်း… ဟင်း….”

ဒီကြားထဲမှပင် တင်မောင်သည် သူ၏လက်ညှိုးကိုစောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်းက စောက်စေ့လေးကို (၂) ချက် (၃) ချက် ကလိလိုက်ပေသည်။

“….ကျွတ်….ကျွတ်….ဟင့်…”

ပြီးတော့မှ တင်မောင်သည် သူ၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။

“…….အင့်….. အမလေး… ဖြေးဖြေး… ရှင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီး.. ဟင်း..”

ခင်ခင်မိ၏ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့၍သွားကာ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးမှာ ကော့၍တက်သွားရလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ဆန္ဒစိတ်များ ပြင်းပြကာ ရုံးတွင်အလုပ်လုပ်၍ပင် မရနိုင် ဖြစ်နေရသဖြင့် အိမ်သို့ပြန်၍လာသော လွင်မာထက်၏ကားလေး အိမ်ရှေ့သို့ ထိုးရပ်လိုက်သည်ကိုပင် ရမ္မက်ထန်နေကြသော တင်မောင်နှင့် ခင်ခင်မိတို့နှစ်ယောက် မသိလိုက်ကြချေ။

လွင်မာထက်သည် ဧည့်ခန်းထဲမှ ဖြတ်၍ အပေါ်ထပ်သို့တက်ရန် လှေခါးထိပ်သို့အသွား တိုက်ကြီး တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည့်ကြားက ဧည့်ခန်းနှင့် ကပ်ရက် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်လာနေသော အသံလေးများကြောင့် သူမ၏ခြေလှမ်းမှာ ရပ်၍သွားသည်။

ပြီးတော့ ဘာသံဆိုတာ သိလိုက်ရသည်နှင့် လွင်မာထက်သည် သူမ၏ စလင်းဘက်အိတ်လေးကို အနီးရှိ စားပွဲပေါ်သို့ လှမ်း၍ တင်လိုက်ရာက အသံလေးတွေ ထွက်ပေါ်နေရာ အိပ်ခန်းဝသို့ ခပ်သွက်သွက်လာကာ အိပ်ခန်းတံခါး ဘေးနံရံတွင် ကပ်၍ ဖွင့်ထားသော အိပ်ခန်းပေါက်သို့ သူမ၏ ခေါင်းတခြမ်းကို ထုတ်ကာ ကြည့်လိုက်မိ ချိန်မှာတော့ လွင်မာထက်၏ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်၍ သွားရချိန်မှာပင် စောစောကတည်းက သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ထကြွသောင်းကျန်းနေရသော သွေးသားတို့သည် ဖျန်းကနဲ ခါ၍သွားရလေသည်။

ခင်ခင်မိ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လိုးနေသော တင်မောင်၏ ဧရာမလီးတန်ကြီးမှာ အရည်များပေပွလျှက် ပြောင်လက်ကာ မက်မောစရာကြီး ဖြစ်နေသလို လီးတန်ကြီးက အားပါးတရ ဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ ခွက်၍ ခွက်၍ ဝင်သွားနေသည်မှာ အားရစရာ ကောင်းလှသည်။

“….ပြွတ်…. ဖွတ်… အင့်… ဟင်း… ပလွတ်… ပြွတ်… ဟင့်… ဆောင့်စမ်းပါရှင်ရယ်….. ဟင်း ဟင်း…. ကျမစောက်ပတ်ကြီး ကွဲသွားအောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်း… ပါ .. ဟင်း… ဟင်း….”

အရည်လဲ့ကာ တောက်ပြောင်နေသော လွင်မာထက်၏ မျက်လုံးများက သူတို့ကို ကြည့်ရင်း သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားအားလုံးကို ချွတ်၍ ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လွင်မာထက်သည် သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို သူတို့ရှိရာသို့ သယ်ဆောင်သွားပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ ခင်ခင်မိ၏ ကိုယ်လုံးဘေး ကုတင်စောင်းတွင် ပက်လက်လှန်ချ လိုက်ရာက သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို ကားပြီး ဖောင်းကား၍ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်သော သူမ၏စောက်ပတ်ဝကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ပေါ်၌ သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်မှ လက်မနှစ်ချောင်းဖြင့် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ တင်၍ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲသော စောက်ပတ်ဝရှိ အတွင်းသားလေးများပေါ်၍ လာချိန်တွင်တော့ တင်မောင်သည် ခင်ခင်မိ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ရာက ဘေးသို့ လှည့်လိုက်ပြီး သူ၏အရည်တမျှားမျှားဖြင့် လီးတန်ကြီးကို သူနေ့စဉ်တွေ့မြင်ကာ လိုးချင်နေရသည့် လွင်မာထက်၏ ဖြဲထားသော စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးစိုက်ကာ လိုးလိုက်ချိန်တွင်တော့ လွင်မာထက်ခင်မျာ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်ကာ အံလေးကြိတ်ရင်း အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်တက်သွားရပါလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ ။ 

ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်

မန္တလာမောင်မောင်တုတ် 

တက်လူ (စ/ဆုံး)

တက်လူ (စ/ဆုံး)

ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ ရေးသည်။

နှုတ်ဆော့မိမှတော့ မထူးတော့ပေ။ သူကလည်း စိန်ခေါ်ပြီလေ။ ဒီတော့ ဘွာခတ်နေလို့ ညံ့ရာကျသွားမှာပေါ့။ ဤသို့ပင် ‘တက်လူ’ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သွေးက စကားပြောလာသည်။ သွေးဆိုတာက လူပျိုသွေး။ တက်လူအသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။

ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တက်လူတစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟု ပြောရပေတော့မည် ။

...................................................................................................................

မနက်ပိုင်းက သူ့အမေကို မြစ်ဆိပ်သို့ လှည်းနှင့်လိုက်ပို့ပြီး အပြန်တွင် မရင်မေနှင့် တွေ့၏။ တွေ့သောနေရာက ရွာနှင့်အတော်လှမ်းသော တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာမှာ ဖြစ်သည်။

မရင်မေဆိုတာက အသက် ၂၉-၃၀ ဝန်းကျင် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည်။ တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှ ဆိုသည့်အတိုင်း မရင်မေတစ်ယောက် နှစ်သားမွေးတော့ နှစ်သွေးလှနေ၏။

ပင်ကိုက အချိုးအစားကျနပြီးသား ခန္ဓာကိုယ်မှာ နေ့စဉ်လှုပ်ရှားသွားလာနေရသည့်အတွက် အေရိုးဗစ်ကသူတွေထက်ပင် စွဲမက်စရာ ကောင်းနေသေးတော့၏။

သူမယောက်ျား ကိုဘထွန်းက သူ့ထက် အသက် ၁၅ နှစ်ခန့်ကြီး၏။ စီးပွားရေးအရှာကောင်းသော်လည်း လူရိုးလူအတစ်ယောက်သာ ဖြစ်၏။ နွားကောင်ရေ ၃၀ ကျော်သည့်အတွက် တောင် အရှေ့ဘက်ကရွာသို့ အမြဲတမ်း နွားနို့သွားပို့ရသည်။

ယခုလည်း မရင်မေ နွားနို့ပို့ပြီး ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တောင်းတစ်လုံး ခေါင်းပေါ်ရွက်ပြီး တက်လူလှည်းရှေ့ ပေ ၁၀၀ အကွာလောက်က ကျော့ကျော့ ကျော့ကျော့နှင့် သွားနေ၏။

တက်လူက တံပြာနှင့် နွားဖင်ကို တို့လိုက်ရာ လှည်းက စောစောကထက် ပြေးနှုန်းသွက်သည်။ စွင့်ကားသော တင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးအစုံက နိမ့်ချီမြင့်ချီ စည်းချက်ကျလျက် ရှိ၏။ တက်လူက ပို၍သွက်အောင် တံပြာနှင့် တို့လိုက်ပြန်၏။

“ တောက်….ဟဲ့ …..အို”

အသံလည်းပေး တံပြာနှင့်လည်း အတို့ခံရသောအခါ နွားနှစ်ကောင်က ခပ်သွက်သွက် ပြေးတော့သည်။ မရင်မေက လှည်းရှောင်ရန် ဘေးသို့ကပ်ရင်း….

“ အယ်…ငါက ဘယ်သူများလဲလို့….”

“ လာလေ အမ…တက်…”

“ အေး…အေး…”

တက်လူက လှည်းရပ်ပေးလိုက်သည်။

“ ခေါင်းပေါ်ကတောင်း …ဒီကိုပေးလိုက်လေ…”

“ ရတယ်..နောက်ကပဲ တင်လိုက်မယ်…”

မရင်မေက သူ့ခေါင်းပေါ်ကတောင်းကို လှည်းနောက်မြီးမှာ တင်လိုက်၏။ ခေါင်းမီးစုတ်နှင့် မျက်နှာလည်ပင်းတဝိုက်ကို သုတ်သည်။ ရံတိုင်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ကာ လှည်းနောက်မြီးကို ခြေတစ်ချောင်းတင်မည်ပြုစဉ် နွားတွေက လန့်ပြီး ဝုန်းခနဲ ပြေးထွက်သွားသည်။ မရင်မေတစ်ယောက် မှောက်ရက်လဲ၍ ကျ ကျန်ခဲ့သည်။

“ အမလေးဟဲ့…ငါ့ စောက်ဖုတ်…”

မရင်မေနှုတ်က ယောင်လိုက်သောအသံကို တက်လူ ကြားလိုက်သည်။ ကြိုးကို ခပ်တင်းတင်း ဆောင့်ဆွဲကာ လှည့်ကို တန့်လိုက်သည်။ ရံတိုင်ကို ကမန်းကတမ်းချည်ပြီး လှည်းပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာာ လဲကျနေသော မရင်မေဆီသို့ အပြေးရောက်သွားသည်။

မရင်မေတစ်ယောက် ဒူးတုပ်အနေအထားဖြင့် မှောက်ရက်ကြီး ပုံလဲနေ၏။ သူ့မျက်နှာက မချိုမချဉ် ပြုံးစိစိကြီး ဖြစ်နေသည်။ တက်လူက မရင်မေဘေးတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ချိုင်းအောက်လက်လျှိုလျှက် ပွေ့ထူလိုက်သည်။

တက်လူပွေ့လိုက်စဉ်က သတိမထားမိသော်လည်း မရင်မေ ကိုယ်လုံးမတ်လာသည့်အခါ သူ့လက်က နို့အုံကြီး တည့်တည့်ပေါ် ဖက်ပွေ့မိလျက်သား ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။

“ တော်တော်နာသွားလား မမ…”

အိစက်တင်းမို့သော နို့အုံပေါ်က သူ့လက်ကို မဖယ်သေးဘဲ မေးလိုက်၏။

“ အင်း…ဒူးခေါင်းနဲ့ မေးစိ နည်းနည်း နာသွားတယ်…”

“ မှန်း…မော့စမ်းပါ…”

တက်လူ မရင်မေ မေးစိကို လက်နှင့်ဆွဲမော့၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သိသိသာသာ ပွန်းပဲ့သွား၏။

“ အင်း ဟုတ်သား…နည်းနည်း ပွန်းသွားတယ်..”

မရင်မေ မျက်နှာပေါ်တွင် ကျေနပ်သော အရိပ်လှိုင်းများ ဖြတ်သန်းသွားသည်။ ရွှန်းစိုတောက်ပသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် တက်လူကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

“ ရပါတယ်…အိမ်ကျမှ ဒဏ်ကြေဆေးနဲ့ လိမ်းလိုက်မယ်”

မရင်မေက ထရန် ဟန်ပြင်လိုက်စဉ်….

“အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်….”

ပါးစပ်က စုပ်သပ်လျက် ဒူးခေါင်းကို လက်နှင့်ဖိကာ ပြန်ထိုင်ချလိုက်သည်။

အမှန်တော့ ဒဏ်ရာက ပြောလောက်အောင် မနာပါ။ ဆန္ဒရာဂအားကြီးလှသော မိန်းမပီပီ မာယာပရိယာယ် ဆင်ခြင်းမျှသာ ဖြစ်၏။

တက်လူ ပွေ့ဖက်လိုက်စဉ်က သူ့နို့အုံကြီးပေါ် ပွေ့ဖက်မိသည်ကို အလွန်သာယာကျေနပ်သွားသည်။ ထို့နောက် သူ့မေးကို ဆွဲမော့ကာ စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်သွားပုံကိုလည်း အရမ်းသဘောကျ ကြည်နူးသွားသည်။

ပြီးတော့ ကြီးကောင်ဝင်လာသော တက်လူ၏ အနေအထား။ ဒီကောင်လေးစိတ်ထဲ ဘယ်လိုရှိမည်မသိ၊ မရင်မေကတော့ နှလုံးတုန် ရင်ခုန် ရွှင်မြူးသွား၏။

ကာမဆန္ဒ အပြည့်အဝ မခံစားရသော မိန်းမပီပီ အခွင့်သာလျှင် သာသလို သူမစိတ်တွေက အမြဲတမ်း ထကြွနေတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကာမကျော့ကွင်းနှင့် ထောင်ဖမ်းရန် ပရိယာယ်ဆင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ လီးအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ လူပျိုသိုးတစ်ယောက်ကို ထောင်ဖမ်းသောနည်းလမ်းတွေ များစွာရှိသည်။

“ နေ…နေ..ကျနော် ထူပေးမယ်…”

တက်လူအသံတွေက သိသိသာသာ ပျက်နေ၏။ မည်မျှပင် ဟန်ဆောင်ထားစေကာမူ မငြိမ်သက်သော အတွင်းစိတ်က မျက်နှာပေါ်တွင် ထင်ဟပ်နေသည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ထူအမ်းနီမြန်းနေသည်။

စောစောက မရည်ရွယ်ပဲ ကိုင်လိုက်မိသောနေရာက တကယ် နို့အုံကြီးတည့်တည့် ဖြစ်နေ၏။ တင်းရင်း မို့မောက်သော နို့အုံကြီး၏ အိစက်နူးညံ့သော အတွေ့ဓာတ်က သူ့စိတ်ကို တဖျပ်ဖျပ် လှုပ်ခါသွားစေသည်။

စိတ်ကို ထကြွစေသော အမြင်အာရုံက အဆင့်ဆင့် ဓာတ်ခိုက်ကာ ရမ္မက်သွေးတွေ ပူနွေးဆူကြွလာပြီး ဒုတ်နှင့် အတို့ခံရသော မြွေဟောက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မတ်တောင်လာသည်။

ယခင်က မည်သို့မျှ မထူးခြားလှသော်လည်း သဘာဝအားဖြင့် စောက်ဖုတ်အနံ့ကို ခံတတ်လာသော လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်အနံ့ ရလာပြီဖြစ်၍ ထိန်းချုပ်တားဆီး၍ မရနိုင်အောင် ပို၍လွန်ကဲလာသည်။

ပြီးတော့ နေရာကလည်း တကယ့်ကို လူသူကင်း တိတ်ဆိတ်သည့် တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာ..။တက်လူ ရင်တွေပူ အာခေါင်တွေ ခြောက်လာ၏။ ဂလုခနဲ တံတွေးကို မျိုချလိုက်ပြီး တုန်ရီအက်ကွဲသော အသံဖြင့်…

“ ကဲ…မမ …ထ..”

တက်လူက မရင်မေ ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ မရင်မေ ဆန့်တန်းပေးသော လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမထူပေး၏။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတော့မည့် အနေအထား အရောက်တွင်…

“ အမလေး..ဟဲ့… ငါ့စောက်ဖုတ်…”

နဂိုကပင် ကျွတ်လုကျွတ်ခင် ဖြစ်နေသော ထဘီက ကွင်းလုံးကျွတ် ပုံကျသွားသည်။ ထမီ လျော့ရဲနေမှန်း သိသော်လည်း တမင်သက်သက် ဒီအတိုင်းထားခြင်းဖြစ်ရာ အခုတော့ သူမ ဆင်ထားသည့်အတိုင်း ကွက်တိ ဝင်လာသည်။

ဖြူဖွေးတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တံနှစ်သွယ် အရင်းစပ်ရှိ ဖြူဝင်းသော ဆီးခုံမို့မို့နှင့် နက်မှောင် တွန့်လိပ်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အောက်သို့ ငိုက်ဝင်နေသည်ဖြစ်၍ မမြင်ရ။

မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် တက်လူတစ်ကိုယ်လုံး ရမ္မက်အခိုးအလျှံတွေ ဟုန်းခနဲ ထလာသည်။

ဝင်းပြောင်ခုံးမို့နေသော ဆီးခုံကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ဆိုင်းထားသော စောက်မွှေးအုံမဲမဲကြီးကို ကြည့်ကာ တက်လူတစ်ယောက် ဖွတ်မေ့ပဒတ်မေ့ မေ့သွား၏။ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူလာသည်။ အသားတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။

အစိမ်းလိုက် ဝါးစားမတတ် တဝင်းဝင်း တောက်ပလျှက်ရှိသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် စူးစူးရဲရဲကြီး ကြည့်နေမိသည်။ တက်လူ အကြည့်ဒဏ်ကြောင့် မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျင်းဖျင်း ထသွားသည်။

“ လက်လွှတ်အုံးလေ…”

သည်တော့မှ တက်လူ သတိဝင်လာကာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော မရင်မေ လက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်မိ၏။ မရင်မေက ပုံကျနေသော ထမီကို ကုန်းကောက်၍ ဝတ်လိုက်သည်။ မရင်မေ မျက်နှာလည်း ရှက်သွေးဖြန်းကာ နီမြန်းနေသည်။

ထမီဝတ်ရင်းက မျက်လုံးက တက်လူပေါင်ကြားဆီသို့ ရောက်သွား၏။ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ပုဆိုးကို ထွင်းဖောက်မတတ် တန်းမတ်နေသည်။

အတွေ့အကြုံအရ အတော်ရှည်မည့်လီးမှန်း သိလိုက်သည်။ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးထွားမည့်လီးမှန်း သဘောပေါက်သည်။ တချို့က လီးတန်ရှည်သော်လည်း လုံးပတ်က သေးတတ်သည်။

“ ဟဲ့… ဘာကြောင်ကြည့်နေတာလဲ…လှည်းပေါ်တင်ပေးအုံးလေ…”

မရင်မေက လက်တကမ်းတွင်ရှိနေသော တက်လူကို လက်နှင့်လှမ်းပုတ်ရင်း ပြော၏။ တကယ်တော့ လက်နှင့်ပုတ်သယောင်ပြုကာ ပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ရာဂမီးလျှံက တရှိန်ရှိန်တောက်လောင်နေပြီမို့ တက်လူတစ်ယောက် ဘာကိုမျှ သဲသဲကွဲကွဲ မသိတော့၊ ကျွတ်ကျသွားသော ပုဆိုးစကို လှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း မမှီတော့။

ပုဆိုးကျွတ်ကျသွားသည်နှင့် မာန်ဟုန်ပြင်းသော လီးတန်ကြီးမှာ ဒုံးကျည်ကြီးတစ်စင်းပမာ အထက်သို့ ထောင်ကော့ကာ တောင်မတ်နေသည်။

လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း မရင်မေမျက်လုံးတွေက ကိလေသာအရောင်တွေ တလက်လက်တောက်ပနေ၏။ လုံးပတ်က ၆ လက်မအနေအထားရှိပြီး အရှည်က ၇ လက်မခန့်ရှိကြောင်း အတတ်သိလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လှိုဏ်ခေါင်း မကိန်းအောင်းဖူးသေးသော အော်ရဂျင်နယ်လီးမို့ ဝါညိုရောင်သမ်းနေ၏။

အရေပြား မလန်သေးပဲ တောင်ပို့မှိုကြီးပမာ ငုံထွားထွားကြီး ဖြစ်နေ၏။ လီးတန်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း မရင်မေ စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်ခနဲ ကြွတက်လာ၏။

လီးအကြောင်း နောကျေအောင် သိထားသော စောက်ဖုတ်နှင့် စောက်ဖုတ်အရသာ မခံစားဖူးသေးသော လီးတို့၏။ ကာမစစ်ပွဲမှာ ပြင်းထန်စွာ ဆင်နွှဲကြတော့မည့် အနေအထားတွင် ရှိနေလေပြီ။

တက်လူက ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး …

“ မမ…ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ…”

တုန်ခါအက်ကွဲသော အသံကြီးဖြင့် တောင်းဆိုလာသည်။ ပြီးတော့ မရင်မေကို တအားကြုံးဖက်လိုက်သည်။

“ အယ်…ကျစ်…. လမ်းလည်ခေါင်ကြီးမှာ…”

မရင်မေက ခွင့်ပြုငြင်းဆန်သော အသံအစ်အစ်ဖြင့် ပြော၏။ တက်လူ မရင်မေကို ဖက်ထားရင်းကပင် ဟိုဟိုဒီဒီဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့၏ ညာဘက်တောင်စောင်းတွင် ဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ကြီးရှိ၏။ အပေါ်စီးက ကျသဖြင့် သူ့လှည့်ကိုလည်း မြင်နေရသည်။

“ လာဗျာ…ဟိုဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ဆီ သွားမယ်…”

တက်လူက မရင်မေကို ဖက်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်၏။ တက်လူတစ်ယောက် နွားငတ်ရေကျ အငမ်းမရဖြစ်ကာ ဖျပ်ဖျပ်လူးနေပုံကို ကြည့်၍ မရင်မေစိတ်ထဲ ကျလိတိတိ ဖြစ်လာ၏။

မိန်းမပီပီ မူလိုက် ကလိလိုက်ချင်သေးသည်။

“ အမယ်…အဲဒီသွားပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ..”

“ ဟို…ဟို…ဟာ…ဟိုဟာဗျာ…”

တက်လူနှုတ်က လိုး ဟူသော စကားလုံးကို ထွက်ရခက်နေ၏။ ရမ္မက်ဇောထန်လျက်ရှိသော်လည်း မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးသော လူပျိုရိုင်းလေးပီပီ ရှက်သွေးကလည်း မွှန်နေပြန်သည်။ ဤမျှဆိုလျှင် သူ့သတ်ကွင်းထောင်ချောက်ထဲ သေချာပေါက်ဝင်လာပြီမို့ မရင်မေ စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်သည်။

“ ဟဲ့…ပြောအုံးလေ…အဲဒီဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်ဆီသွားပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ လို့…”

ကြာမျက်လုံးဖြင့်ကြည့်ရင်း နွဲ့တဲ့တဲ့ ချွဲတဲတဲ ပြောနေသော မရင်မေအမူအယာကိုကြည့်၍ တက်လူ အူယားလာသည်။

သူတို့၏ ကာမဆရာကြီး ကိုထွန်းအေးစကားကို ကြားယောင်မိသည်။

“ မိန်းမဆိုတာ အမူမျိုးကွ…ခံချင်ပါလျက်နဲ့ ဟန်လုပ်ပြီး ငြင်းချင်ငြင်းနေတာ..ဒါကို အဟုတ်မမှတ်နဲ့…အေး..ငြင်းလေ ခံချင်လေသာ မှတ်…သူတို့က အခံမျိုး လုပ်ရင် သေချာပေါက် ခံမှာပဲ…စောက်ဖုတ်ဆိုတာ လီးအလိုးခံဖို့ သဘာဝက ဖန်တီးပေးထားတာပဲ…လီးက လုပ်တတ်တဲ့သဘာဝ ရှိတယ်..စောက်ဖုတ်က ခံရမဲ့ သဘာဝရှိတယ်..ခံရမဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး ရှိပါလျက်နဲ့ လီးက မလိုးတတ်ဘူးဆိုရင် အဲဒါ လီးဖျင်းလီးညံ့ပဲ..၊ အဲဒီလီးဖျင်းလီးညံ့ကြီး ကိုယ့်ပေါင်ကြားမှာ ကပ်နေရင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ထမီသာဝတ်ထားတော့မောင်… အဲဒါ ယောက်ျားမပီသတဲ့ အလကားဖွတ်ကျားဘဲ…”

တက်လူ သတ္တိတွေ ဝင်လာသည်။ ယောက်ျားစိတ် ယောက်ျားသတ္တိတွေ ဝင်လာပြီမို့ သူ့ထက် ၁၅ နှစ်ခန့်ကြီးသော မရင်မေကို သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေပမာ ထင်မှတ်လာသည်။

ဖအေတူသားမို့လားမသိ၊ တက်လူက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ထွားကြိုင်း၏။ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်း၏။ ထို့ထက်ပို၍ အားရကျေနပ်စရာကောင်းတာက သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီး။

လီးက အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးထွား၏။ လုံးပတ် ၆ လက်မ၊ အရှည် ၇ လက်မဆိုသော လီးမှာ လူရာဝင်ရုံမျှမက လူရာပင် လွန်နေပေပြီ။

အသက်သာကြီး၏။ သူ့ယောက်ျား ကိုဘထွန်းလီးမှာ ၄ လက်မခွဲကျော်ရုံသာ ရှိသည်။ ပြီးတော့ အမောရောဂါရှိသဖြင့် သူမဆန္ဒပြည့်ဝအောင် လိုးပေးနိုင်စွမ်းမရှိ။ ထို့ကြောင့် လိုးနိုင်အောင် အရက်သောက်ခိုင်းသည်။ အစပထမ၌ ဟုတ်၏။ နောက်တော့ ဒုန်ရင်းအတိုင်းပင် ၊ အရက်စွဲသွားတာပင် အဖတ်တင်၏။ အခုတော့ စောက်ဖုတ်ထက် အရက်ကို ပိုမက်သွားသည်။

သူ့အတတ်နှင့်သူ စူးသောလုပ်ရပ်မို့ မရင်မေ မပြောသာ၊ အသာကြည့်နေရသည်။

တစ်ရက်..ကိုဘထွန်းနေမကောင်း၍ တစ်ယောက်ထဲ တောသွားရ၏။ ကိုဘထွန်းညီ လှမြင့်ကလည်း သူ့မိန်းမ မွေးခါနီးမို့ တစ်ယောက်ထဲ တောလာသည်။ အမွေဆိုင်မြေတွေမို့ တဲချင်းက နီးသည်။

လှမြင့်ကလည်း မိန်းမဗိုက်ကြီးနေ၍ စောက်ဖုတ်ငတ်နေသည့်အချိန်။ မရင်မေကလည်း ကာမဆန္ဒ မပြည့်ဝ၍ လီးငတ်နေသည့်အချိန်။ အငတ် အငတ်ချင်း ပေါင်းသင်းမိ၍ အားရပါးရ လိုးခဲ့ကြသည်။ သူ့မိန်းမ ကလေးမမွေးမချင်း အတော်ကြာကြာ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

အားရကျေနပ်ပါသည်။ ဆန္ဒလည်းပြည့်ဝပါသည်။ ဤသို့ နောက်မီးလင်းဇာတ်လမ်းလေးက ကောင်းနေစဉ် လှမြင့် ပိုးထိ၍ ဆုံးသွားသည်။

အဲဒီနေ့က မရင်မေ တောမလိုက်ဖြစ်၍ ကံကောင်း၏။ ပြန်သင့်ချိန် ပြန်မလာ၍ နေဝင်မိုးချုပ်မှ လူအုပ်နှင့် သွားကြရာ သူတို့နှစ်ယောက် ချိန်းချိန်းလိုးကြသော နေရာတွင် အဆိပ်တက်၍ တစ်ကိုယ်လုံး ညိုမဲတောင့်တင်းပြီး မှောက်ရက်ကြီး သေနေ၏။

မရင်မေတစ်ယောက် လန့်ဖျပ်သွားပြီးနောက်မီးလင်းရမှာ ကြောက်သွားသည်။ သူ့ကို အားရကျေနပ်အောင် လိုးပေးနိုင်သော လှမြင့်လီးသည်ပင် တက်လူလီးနှင့်စာလျင် သေးနေသေး၏။ လှမြင့်ကလည်း အရှည်က ၅ လက်မခွဲခန့်သာ ရှိသည်။ သို့သော် အနှိုက်အဆွ အပွတ်အသပ် ကောင်း၏။

နောက်မီးလင်းရမှာ ကြောက်သော မရင်မေတစ်ယောက် တက်လူလီးကြီးကို အလွတ်မခံနိုင်။ မြွေမကလို့ နဂါးပင် မြိုမြို၊ အားရပါးရကြီး အလိုးခံတော့မည်။

ကောင်လေးက အတွေ့အကြုံ လုံးဝရှိပုံမရ။ ကိစ္စမရှိ ဒီကိစ္စမျိုးက သင်လျှင် တတ်လွယ်သည်။ အလိုးခံရင်း သင်ပေးသွားမည်။

အတွေးဖြင့်တွေနေသော တက်လူကို မရင်မေက ကြာမျက်စချီလျက် မေးပြန်သည်။

“ ဟဲ့ ..ပြောလေ…အဲဒီဝါးရုံပင်အုပ်ဆီသွားပြီး ဘာလုပ်ကြမှာလဲလို့….”

“ ဟောဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးမှာဗျာ…၊ ဟောဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဟောဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးမှာဗျာ… ကဲ…ကျေနပ်ပလား…”

တက်လူက ပါးစပ်ဖြင့် ပြောရုံတင်မက ထမီကို ပင့်လှန်၍ မရင်မေပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို သုံးလေးချက် ကုတ်ထဲ့ပစ်လိုက်သည်။

မရင်မေတစ်ယောက် တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ “ကဲ…ကြာတယ်ဗျာ…လာ….”

တက်လူက ခပ်ရဲရဲပင် လက်ကိုအတင်းဆွဲလျက် ဝါးရုံပင်အုပ်အုပ်တွေရှိရာ တောင်ကုန်းလေးဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့၏။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ဝါးရုံပင်အောက်ခြေမှာ ရှင်းပြောင်နေ၏။ ဂုံနီအိတ်တစ်လုံးပါ အဆင်သင့်ရှိနေသည်။ အဝင်လမ်းတစ်ဖက်သာရှိပြီး ပတ်ပတ်လည်မှာ လုံခြုံမှုအပြည့်ရှိသည်။

ထိုစဉ် ကာမလက်ဦးဆရာကြီး ကိုထွန်းအေးစကားကို ကြားယောင်လာ၏။

“ လိုးတယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စဟာ ကမ္ဘာဦးကထဲက ရှိခဲ့တာကွ…. ကြည့်ရတဲ့ပုံက ကမ္ဘာဦးက ယောက်ျားမိန်းမတွေဟာ အဝတ်အစားဝတ်ပုံမရဘူး… အစတော့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ လိုးရကောင်းမှန်း မသိဘူးပေါ့လေ… ဒီလိုနဲ့ ကာလကြာတော့ သူ့ပေါင်ကြားကိုယ်ကြည့်… ကိုယ့်ပေါင်ကြားသူကြည့်နဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ပြီး နှိုက်ကြကိုင်ကြ ဆွကြနဲ့ တူပါတယ်… ဒီတော့ ကောင်းတယ်ကိုး…ဒီလိုနဲ့ နှိုက်ရင်းဆွရင်းနဲ့ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ထိုးတဲ့အထိ အဆင့်တက်သွားတော့တာဘဲ… ပိုကောင်းမှန်းသိသွားတယ်…ငါပြောချင်တာက ဒီအချက်မဟုတ်ဘူး…

မိန်းမနဲ့ယောက်ျား လိုးကြတဲ့နေရာမှာ ကမ္ဘာဦးက ဥပဒေသအတိုင်း တုံးလုံးချွတ်လိုးဖို့ဘဲ…ကိလေသာဆိုတာ ညစ်ညမ်းတဲ့သဘောကိုခေါ်တာ…ညစ်ညမ်းတဲ့အလုပ်ကို လုပ်မှတော့ ပက်ပက်စက်စက် ညစ်ညမ်းနိုင်မှသာ အရသာရှိမှာပေါ့… အေး ..အဲဒီတော့ တိုးတက်လာတဲ့ ဒီခေတ်မှာ အရှက်ဆိုတာက ယဉ်ကျေးမှုလိုဖြစ်လာတယ်…အရှက်နဲ့ရမ္မက်ဟာ ဆန့်ကျင်ဖက်ပဲ..ဒီတော့ လုံခြုံတဲ့နေရာကို ပထမရွေးရမယ်… 

သေချာစိတ်ချရပြီဆိုရင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ပက်ပက်စက်စက် လိုးရုံပဲ…ဒါမှ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝရတော့မှာပေါ့… နောက်ကျောမလုံပဲ ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်နဲ့ လိုးရရင် ဘာအဓိပ္ပာယ်ရှိတော့မလဲ… ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဂွင်းတိုက်ပစ်တော့မယ် …မောင်…”

ကိုထွန်းအေးစကားတွေက တက်လူနားထဲမှာ နားရည်ဝနေပြီးသားမို့ လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တဲ့အရာကို အလိုလို လုပ်မိလျက်သားဖြစ်နေ၏။

ဝါးရုံပင်အောက်ရောက်သည်နှင့် တက်လူက ဂုံနီအိတ်စုတ်ကို ခါလိုက်ပြီး ပြင်ခင်းသည်။ မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးနှင့် မထီတရီရပ်နေသော မရင်မေကို ဂုံနီအိတ်ပေါ် ပွေ့လှဲလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ထိုင်မိကြသောအခါ တက်လူက အတင်းကြုံးဖက်ထား၏။ မရင်မေက သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ကျောပေးအနေအထားမို့ တက်လူ၏ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ဖင်ကြားသို့ ထိထိမိမိကြီး ထောက်မိနေသည်။

လူပျိုသိုးတက်လူတစ်ယောက် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်ကာ ပျာယာခတ်နေပါတော့သည်။ လက်နှစ်ဖက်က နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးကို ဆုပ်နယ်ချေမွပေး၏။ နို့အုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပေးရသည်မှာ အရသာရှိလွန်းလှ၏။

ကာမဇောတွေ ပြင်းထန်နေပြီဖြစ်၍ သူ့ပုံစံက မဟားဒယားနိုင်လွန်းလှသည်။ နွားမကိုလိုးရန် အသဲအသန်ဖြစ်နေသော နွားသိုးကဲ့သို့ တရှူးရှူး တဟူးဟူး ဖြစ်နေသည်။

ထူးဆန်းသော အတွေ့အကြုံတစ်မျိုးမို့ မရင်မေတစ်ယောက်လည်း ရမ္မက်ပိုးတွေ တရွရွ ထကာ မြူးကြွနေပါ၏။ သို့သော် နှစ်သားကျပြီးသော အအိုမမို့ တက်လူလောက်တော့ ဣန္ဒြေမမဲ့ပါ။ သို့ပေငြား ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးမှာမူ လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ကြွကြွတက်လာပြီး စောက်ရေကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေသည်။

နို့အုံကြီးနှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေပေးတိုင်း စောက်ဖုတ်အုံအတွင်းက အကြောမျှင်တွေ ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကြသည်။ ကာမဆန္ဒတွေ မပြည့်ဝခဲ့သမျှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကမျင်းကြောထချင်နေသည်။

တက်လူက မရင်မေကိုယ်အထက်ပိုင်းကို အနည်းငယ်လှန်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကိုငုံ့၍ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်သည်။ အရှိန်ရနေပြီဖြစ်သော ရမ္မက်မီးတောက်ထဲ ကိလေသာဓာတ်ဆီလောင်းသလိုဖြစ်ကာ ရမ္မက်မီးလျှံက ဟုန်းခနဲ ထတောက်တော့သည်။

ဆေးမဆိုးရပဲ ပင်ကိုသဘာဝအတိုင်း နီထွေးထူအမ်းသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၏။ မရင်မေကလည်း ပြန်စုပ်၏။ မရင်မေက သူ့လျှာကို တက်လူပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးသည်။ တက်လူကလည်း တမျှင်းမျှင်း စုပ်ပေးသည်။

နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးစုံမှိတ်လျက် ကာမအရသာကို ခံစားနေကြသည်။

“ ပလွတ်…ပလပ်…ပလပ်…”

“ ဟင်း…ဟင်း…ဟား…တော်…တော်ပါအုံးကွာ… မမ မော..မောလိုက်တာ…”

မရင်မေက မောဟိုက်တုန်ခါသော အသံကြီးနှင့် တောင်းပန်လာသည်။ သည်တော့မှ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက အချက်ပြထားသည့်နှယ် အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ခပ်သွက်သွက်ဖြုတ်သည်။ ဟင်းလင်းပွင့်သွားသောအခါ ဖြူဝင်းတင်းမို့နေသော နို့အုံထွားထွားကြီးက အတွင်းခံဘရာစီယာထဲမှ ရုန်းထွက်တော့မတတ် တင်းကန်ပြူလာသည်။ တက်လူက အိစက်ညက်ထွားသော နို့အုံကြီးပေါ် လက်ဝါးကိုဖြန့်အုပ်၍ ဖွဖွမွမွလေး ပွတ်ချေပေးပြန်သည်။

မရင်မေ နှုတ်က တဟင်းဟင်းညည်းညူလျက် ရင်ဘတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထား၏။

“ မမ… ချိုချို စို့ချင်တယ်…”

နို့အုံဖွေးဥဥကြီးကို တရှူးရှူး ငုံ့နမ်းနေရာမှ တဏှာရူးသံဖြင့် ညုတုတုပြောလိုက်သည်။

“ ဟင့်… သိပ်အလုပ်ရှုပ်တာပဲ…”

မရင်မေက ဒေါမာန်ထဟန်ဖြင့် ပြောသည့်တိုင် သူ့ကိုယ်ကို ရှေ့ကုန်း၍ လက်နှစ်ဖက်နောက်ပစ်ကာ ဘရာစီယာချိတ်ကို ထောက်ခနဲ ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ ချိတ်ပြုတ်သွားသည်နှင့် နို့အုံကြီးက ကန် ထွက်လာသည်။ ဘရာစီယာ ပြေလျော့သွားပြီဖြစ်၍ နို့အုံကြီးကို ထိထိမိမိ ညှစ်၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်သည်။ အလွန်ထူးခြားသော အတွေ့ဓာတ်က တက်လူတစ်ကိုယ်လုံးသို့ ဖြတ်သန်းသွား၏။ လီးတန်ကြီးကလည်း ပို၍တင်းမာလာသည်။

တက်လူက မရင်မေကိုယ်လုံးကြီးကို ဂုံနီအိတ်ပေါ်သို့ အသာလှဲသိပ်လိုက်သည်။ မရင်မေတစ်ယောက် ညှို့ဆေးမိထားသောသူပမာ တက်လူပြုသမျှ ဘာတစ်ခုမှ မငြင်းဆန်မိပဲ နေလိုက်ရသည်။

ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသောအခါ တက်လူက ဘေးချင်းယှဉ်လျက်အနေအထားဖြင့် ဖောင်းတင်းစူတက်နေသော နို့သီးခေါင်းကို စို့ပါတော့သည်။

“ ပလပ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်..ပလွတ် ပြွတ်…”

ပါးစပ်နှင့်လည်းစို့၊ လျှာနှင့်လည်း ထိုးဆွမွှေနှောက်ပေးပြန်ရာ…

“ အင်း…ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်…အား ဟင့်…ဟင်း…အဟင့်…အင့်…ကျွတ်..ကျွတ်”

မရင်မေတစ်ယောက် အူထဲအသည်းထဲကပါ ယားတက်လာသဖြင့် တွန့်လိမ်ကော့ထိုးနေ၏။ စောက်ဖုတ်အတွင်း လှိုဏ်ခေါင်းထဲကပါ လှိုက်ထကျဉ်တက်လာ၏။

စောက်ရည်တွေကလည်း စိုရွှဲအိုင်ထွန်းလာပြီး ဖင်ကြားထဲသို့ စီးကျလာသည်။ တအားခံချင်လာပြီ။ မနေနိုင်လောက်အောင် ခံချင်လာသည်။ သည့်ထက်ပို၍ အဆွခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့။ တဏှာရာဂ ထန်လှပါသည်ဆိုသော မရင်မေတစ်ယောက် လူပျိုသိုးလေးတက်လူ၏ ကလိဆွကျီစားဒဏ်ကို ဘယ်လိုမှ ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။

“ ဟင်း ..အင်း..ဟင့် ဟင့်… အင့်…တော်…တော်ပါတော့ကွာ… မ..မ..မနေနိုင်တော့ဘူး..အား အင်း…အဟင့်…လိုး…လိုးပါတော့နော်… ကြာရင် သေ ..သေ လိမ့်မယ်…အင်း...”

တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အငမ်းမရစို့နေသော တက်လူမျက်နှာနှင့် သူ့နို့အုံကြီးကို တအားဖိကပ်ထားမိသည်။ မရင်မေ သူ့ကို ဇွတ်လိုးခိုင်းနေသည်။ သူမ၏ကာမဆာလောင်တောင့်တနေသော မျက်နှာကြီးက တက်လူ၏ ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုပြင်းထန်ထကြွစေသည်။

တက်လူ နို့အုံပေါ်မှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ မရင်မေ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပခုံးပေါ် မတင်လိုက်ပြီး ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အောက်ပြန်ချ၍ ကွင်းလုံးကျွတ် ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားချထားလိုက်သည်။ ဖြူဝင်းစိုပြေသော ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ရာဂမီးတောက်ကို အရှိန်အဟုန် ကြီးမားစေသည်။

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်တင်ဖြဲကား၍ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသေအချာကြည့်လိုက်သည်။ နက်မှောင်လိမ်ကောက်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးအောက်က စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကားပြဲဟနေ၏။ နီညိုရောင်သမ်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးနှစ်မွှာက ဘေးသို့ အနည်းငယ်လန်နေပြီး အတွင်းသားတွေက နီရဲနုထွတ်နေသည်။

တက်လူက စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ စောက်ရေတွေက သူ့နှာခေါင်းထိပ်တွင် ပေပွကုန်၏။ ညှီစို့စို့အနံ့နှင့် ငါးဖောင်ရိုးနံ့တွေက တရှိန်ရှိန်လှိုင်ထနေသည်။

တက်လူစိတ်ထဲ ရွံစရာဟု လုံးဝမထင်မှတ်ပေ။ ဤရနံ့တွေက သူ၏ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုနိုးကြွစေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်းလို့အားရသောအခါမှ လက်နှင့် အသေအချာဖြဲ၍ လျှာကိုထိုးသွင်းသည်။ ပြီးမှ ပင့်လှန်ကုတ်ယက်လိုက်သည်။

မရင်မေ ဖင်ဆုံကြီးမှာ လေထဲသို့ မြောက်တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကော့ပေးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြိုးခနဲဖျင်းခနဲ လှုပ်ခတ်သွားသည်။ အတွေ့အကြုံရှိသော မိန်းမမို့ စောက်ရေတွေ ပန်းထွက်တော့မည်ကို သိလိုက်သည်။

“ အီး ဟီး…ဟီး…အဟင့်…အီးဟီး အား…လိုး…လိုးပါတော့ကွာ.. အီး ..အဟင့် ဟင့်…အမလေး…အီး ဟီး.. ဟင့်..ဟင့်..”

မရင်မေတစ်ယောက် ငိုသံပါကြီးနှင့် တောင်းပန်လာသည်။ တက်လူက လျှပ်တပြက်အတွင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပုံလိုက်သည်။ သည်မျှ အချိန်ဆွဲထားသည်ကို မကျေနပ်သည့်အလား လီးတန်ကြီးက ဒေါသူပုန်ထကာ ကော့ကော့မတ်မတ်ကြီး တောင်နေ၏။

တက်လူက မရင်မေပေါင်နှစ်ချောင်းကို အနည်းငယ်ဖြဲကားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနားရောက်အောင် တိုးကပ်လိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ရင်ဘတ်ဆီသို့ ဖိတွန်းထားလိုက်၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အထက်သို့ကြွတက်လာရုံမျှမက ပို၍ပြူးကန်ထွက်လာသည်။

အကျအန ဒူးထောက်လိုက်ပြီး အထက်သို့ ကောက်၍ မတ်တောင်နေသော သူ့လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖိ၍ စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ကာ တရှိန်ထိုး သွင်းထည့်လိုက်သည်။

“ ဖြစ်..ဖွစ်…ဖွစ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွစ်…ပလွတ်…ဖွတ်…အ….အား..အား..အ. အမေ့…အင့်…အား အမလေး…အမေ့…အင့် အိ…အား …ကျွတ်…ကျွတ်…ရှီး…အီး ဟီး…အ…”

မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံး ထူပူဖိန်းရှိန်းသွားပြီး မီးပွင့်မတတ် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ပါးစပ်ကိုဟ၍ အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေရ၏။ ကလေးနှစ်ယောက် မွေးဖူးထားသော အအိုစောက်ဖုတ်တောင် နင့်ခနဲ ခံလိုက်ရသည်။ တရှိန်ထိုး တိုးဝင်လာေသော အဟုန်က ပြင်းထန်လွန်းသည့်အတွက် တစ်ကိုယ်လုံး တဖျပ်ဖျပ် လူးခါသွားရ၏။

တက်လူက အဆုံးထိရောက်အောင် ဖိသွင်းထားသော သူ့လီးတန်ကြီးကို ခေတ္တစိမ်ထားပြီး နူးညံ့နွေးထွေးသော စောက်ဖုတ်အတွေ့ကို ခံစားကြည့်လိုက်သေးသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေက သူ့လီးတန်ကြီးကို ဘာမမှု အံတုသည့်သဘောဖြင့် ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။

တက်လူ သူ့ဖင်ကြောကြီးကိုရှုံ့၍ လီးကြီးကို ဒစ်အရင်းရောက်သည်အထိ ဆွဲနှုတ်၍ တရှိန်ထိုး သွင်းထည့်သည်။ ဤသို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်ပြင်းပြင်း လေးငါးခါလောက်လုပ်ပြီးနောက် မရင်မေကိုယ်လုံးပေါ်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကျော်ခွထောက်ကာ အသားကုန်ကြုံးဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်..ဒုတ်…ဖွတ်..ပလွတ်…….ပြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…အင့်..အ…အမေ့…ကျွတ်…အ..အ…အင့်… အ..အမေ့…အင့်….အ…”

အားမာန်ပါသော ဆောင့်ချက်တွေက အရပ်အနားမရှိ ဒလစပ် သွင်းဆောင့်နေသည်။ မရင်မေကလည်း ပါးစပ်က တအင်းအင်းအသံပေးလျက် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့၍ကော့၍ ခံသည်။

မရင်မေ ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းမှာ ဘေးသို့ ကား၍ ရမ်းခါနေသည်။ ထိုစဉ် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းက တက်လူခါးကို ကုတ်ချိတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ထောက်ထားသော လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကုတ်လိုက်မိသည်။

‘အီး’ ကနဲ အသံကြီးထွက်ကာ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါသွားသည်။ ပူနွေးသော စောက်ရေတွေက ဗလွတ်ခနဲ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ နွေးထွေးရှိန်မြသော အတွေ့တစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရသော်လည်း တက်လူက အရှိန်မပြတ် ဆက်ဆောင့်နေသည်။ စောစောကထက်ပို၍ ဆောင့်ကောင်းသည်။

ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှသည်။ လိုးရင်းလိုးရင်းဖြင့်ပင် သူ့ဒစ်ငုံကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ ပြဲလန်သွားသည်။ ဒစ်ဆံကြီးတစ်ခုလုံး ပူရှိန်းနေသည်။ လချောင်းတလျှောက်မှာလည်း ယားတက်လာသည်။ ဆောင့်ချက်နှင့်အတွင်းညှစ်အားတို့ တွေ့ဆုံခိုက်ဝယ် ကျဉ်ဆိမ့်ရှိန်းဖိန်းသွားပြီး သုတ်ရေပူတွေကို ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။

တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။ ဂွင်းတိုက်လို့ကောင်းတာနှင့် လားလားမှမတူသော အကောင်းတကာ့အကောင်းဆုံး အရသာကြီးကို ခံစားလိုက်ရသည်။

တက်လူက ဆီးခုံချင်းထိအောင် ဖိကပ်လိုက်ပြီး မရင်မေဗိုက်ပေါ်မှောက်ကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။ လရေတွေက ယခုအချိန်ထိ ဖျစ်ခနဲ ဖျစ်ခနဲ ထွက်နေတုန်း။ ထွက်တိုင်းထွက်တိုင်း သိမ့်ခနဲ သိမ့်ခနဲ တုန်ခါသွားသည်။ မရင်မေကလည်း တက်လူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ နှစ်ယောက်သား အတော်ကြာသည်အထိ ငြိမ်သက်စွာ မှိန်းနေကြသည်။

တက်လူလီးက တခြားလီးတွေလို ပျော့ခွေမသွားဘဲ တင်းတင်းတောင့်တောင့် ဖြစ်နေသေးသည်ကို မရင်မေ သတိထားမိသည်။ အာဂယောက်ျားပင်။ ဘယ်တုန်းကမှ မပြည့်ဝဖူးသော ကာမဆန္ဒတွေ ယနေ့ တလုံးတဝကြီး ပြည့်ခဲ့ရပြီ။ စောက်ရေပူတွေ ဒလဟောထွက်၍ ကျေနပ်အားရစွာ ပြီးခဲ့ရသည်။

သို့တိုင် မကျေနပ်နိုင်ချင်သေး။ သည်လီးမျိုးနှင့် သည်အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့မလွယ်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ပေါက်ကွဲစုတ်ပြတ်သည်အထိ ခံလိုက်ချင်သေးသည်။ တဏှာရာဂ ဓာတ်ခံအား ပြင်းထန်လှသော မရင်မေအဖို့ ဤမျှတွေးရုံနှင့် ရာဂစိတ်က လှိုင်းထလာရပြန်သည်။ ရာဂလှိုင်းထလာသည်နှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကြွလာပြန်သည်။

“ ဘယ့်နှယ်လဲ..ကိုယ်တော်လေး… အားအင်ကုန်ခမ်းပြီး ဘုန်းဘုန်းလဲသွားပလား…အဟင်းဟင်း…ဒီလောက်တော့ မဖုရားက ပျင်းတောင်ပျင်းသေးတယ်…အဟင်းဟင်း…ခစ်ခစ်…”

မရင်မေက တက်လူကို ကလိလိုက်သည်။ တက်လူဆိုတဲ့ကောင်က စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်ထိ လိုက်မည့်ကောင်မျိုး။

“ ဟိတ်….ပြောနေတာ မကြားဖူးလား….”

မရင်မေက သူ့ကိုယ်လုံးကို လှုပ်ခါ၍ မေး၏။ တက်လူက မေ့ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။

“ ဒါပဲလေ…ပြောတော့ လေကြီးမိုးကြီး…ဟင်း…တစ်ချီလေးလိုးရုံနဲ့ ဖလက်ပြသွားပြီ…အဟင်းဟင်း…”

မရင်မေက တက်လူရင်ဘတ်နှင့် ဖိကပ်ထားသော သူ့နို့အုံကြီးကို ကော့၍ကော့၍ မေးပြန်သည်။

တဖြည်းဖြည်း တက်လူလီးကြီးမှာ တင်းတင်းလာ၏။ မရင်မေဗိုက်ပေါ်မှောက်လျက် မှိန်းနေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို လုံးဝမနှုတ်ပဲ သည်အတိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ မြှုပ်ထားသည်။

မရင်မေမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သုံးလေးချက်ခန့် ဆောင့်ပြလိုက်သည်။ မရင်မေက ကိလေသာရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ်လက်နေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြာကြည့် ကြည့်ကာ မဲ့ပြ၏။

“ ဟင်း…ဒီလောက်များ…ပျင်းသေးတယ်နော်…”

မရင်မေအပြောကို တက်လူက မချေပပါ။ သို့သော် သူ့မျက်နှာမှာ ဒီလောက်တောင်ရှိလှတာ…သေဖို့သာပြင်ပေတော့…ဟူသော ယောက်ျားမာန်သတ္တိတွေက ထင်ဟပ်ပေါ်လွင်နေ၏။

မရင်မေ၏ နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို အခြေမှ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆေင့်ဆောင့်လိုးပြန်၏။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…..ဖွစ်…ဖွစ်…ဖွတ်..ဗြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်….ပလွတ်…ဖွစ်…..”

မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရေရော လရေပါ အိုင်ထနေသဖြင့် သံစဉ်က တစ်မျိုးပြောင်းသွားသည်။ မရင်မေမျက်နှာက မဖြုံသည့်သဘောဖြင့် မခို့တရို့လေး ပြုံးနေသည်။

တက်လူက အရှိန်မပြတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေရာမှ နို့အုံကြီးကို ညှစ်၍ နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့ပေးသည်။ လျှာဖျားထိပ်ဖြင့်လည်း တို့ထိပေး၏။ ရစ်ပတ်၍လည်း ယက်ပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်ပေးတိုင်း မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲက ရွစိရွစိဖြစ်လာ၏။ ကိုထွန်းအေးစကားကို သတိရ၍ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စိပြူးပြူးကြီးနား ဖိကပ်ကာ အသေအချာ ဆောင့်လိုးသည်။ နို့အုံကိုလည်းစို့၊ စောက်စိနှင့် ထိမိအောင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသောအခါ မရင်မေ စိတ်တွေ ထကြွလာသည်။

“ ဖွတ်…ဖွပ်…ဖွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်…ဖွတ်….အင့်…အင့်….အင့်..အ….အား…အင့်..ဟင့်…..”

တအင့်အင့်နှင့် သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွကြွပြီး ခံသည်။ အချက် ၅၀ ကျော်ခန့်တွင် မရင်မေ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ လေဟာပြင်ထဲ ရောက်သွားသလို တသိမ့်သိမ့်ခံစားရသည်။ တက်လူက အရှိန်မလျှော့ပဲ ဆက်လိုးသည်။ နို့အုံကြီးကို နမ်း၏။ နို့အုံတင်းတင်းကြီးတဝိုက်ကို လျှာပြားဖြင့် ယက်၏။ နို့သီးခေါင်းကို တပြွတ်ပြွတ်စို့၏။

စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ထိမိအောင် ဂရုတစိုက်လိုးသည်။ အချက် ၅၀ ကျော်လာသောအခါ မရင်မေ မအောင့်နိုင်တော့၊ တဟင်းဟင်း ငြီးလာသည်။ မကြာခင် မျက်နှာတပြင်လုံး သွေးဆုတ်သလို ဖြစ်သွားပြီး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားသည်။ လှိုင်းစီးရသလို တငြိမ့်ငြိမ့် ခံစားနေရ၏။ မရင်မေ တစ်ချီပြီးသွားပြန်ပြီ။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ထူပူကျိန်းစပ်လာ၏။ ဖူးယောင်ကြွတက်လာ၏။

တက်လူ အရှိန်မပြတ် ဆက်ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပို၍ပြင်းထန်လာသည်။ မရင်မေတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောတွေမှာ တဖျပ်ဖျပ်လှုပ်ခါလျက် ကျောရိုးတလျှောက် စိမ့်တက်လာသည်။ တက်လူက စောက်စိနားကို အသေအချာဖိကပ်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး တင်းကားလာပြီး ကျင်ခနဲ ဆိမ့်တက်သွား၏။ တစ်ချီပြီးသွားပြန်သည်။ မလှုပ်နိုင်တော့။ မျော့လုမျော့ချင် ဖြစ်သွားသည်။ ထိုစဉ် တက်လူလချောင်းထဲမှ လရေပူတွေ ဒလဟော ပန်းထွက်လာသည်။

မရင်မေ လေးချီပြီး၍ တက်လူ ၂ ချီပြီး၏။ တက်လူလည်း ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ မရင်မေ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကျသွားတော့သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း နုံးချိသွား၏။ မရင်မေစောက်ခေါင်းထဲက ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ညင်သာစွာ လှုပ်နေ၏။ အတော်ကြာကြာ မှိန်းနေကြပြီးမှ မထချင်ထချင် ထလိုက်ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အသံတွေ ဆိတ်နေကြသည်။ နှေးကွေးသော လှုပ်ရှားမှုတွေဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လုံခြုံအောင် ပြန်ဖုံးကြသည်။ မရင်မေက ဦးစွာထွက်သွားသည်။ သူသွားပုံက ကွတတ။ ထို့နောက်မှ တက်လူလိုက်လာသည်။ သူ့ဟန်ပန်က လေးတိလေးကန်။

လှည်းမောင်းပြီး ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ရွာနားရောက်ခါနီးတွင် မရင်မေ ဆင်းနေရစ်၏။ နွမ်းလျသော အပြုံးဖြင့် တက်လူကို နှုတ်ဆက်သည်။ မျက်လုံးဖြင့် စကားပြော၏။ တက်လူ နားလည်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

သူတို့ထွက်သွားပြီး မကြာခင် နဘူးခြုံထဲက အရက်သည် မခင်လှ ထွက်လာသည်။ ဝါးရုံပင်ကြားတွင် ညှပ်ထားသော တက်လူဦးထုပ်ကို လှမ်းယူပြီး ဆူးပုတ်ရွက်တွေ ထည့်ထားသော အိတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ မခင်လှမျက်နှာက ပြုံးနေ၏။ တက်လူနှင့် မရင်မေတို့ ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေတာကို နဘူးခြုံထဲက အစအဆုံး မြင်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် ပြုံးတာလား၊ တခြားကြောင့် ပြုံးတာလား ဆိုတာ သူမှတစ်ပါး မည်သူမှမသိနိုင်။ မခင်လှနှင့် မရင်မေက အရွယ်တူ ဆိုက်တူ ညီမဝမ်းကွဲ။

...............................................................................................................................

“ မိန်းမလိုးလို့ အားပြတ်သွားရင် အရက်နဲ့ကြက်ဥ စပ်သောက်ရတယ်ကွ…၊ မကြာခင် အားပြန်ပြည့်တယ်…ဒီတော့ ထပ်တွယ်ပေါ့ကွာ…ဟား ဟား…”

ကိုထွန်းအေးစကားကို သတိရ၍ အရက်သောက်ရန် မခင်လှအိမ်ဘက် ထွက်ခဲ့သည်။ မခင်လှတို့ အရက်ဖိုက ထနောင်းခေါက်အရက် ကောင်းကောင်းရသည်။ ကြက်ဥလည်း ရောင်း၏။ သူ့ကိုမြင်တော့ မခင်လှ ပြုံးပြသည်။ အရက်ဆိုင်မှာ လူရှင်းနေသည်။ ဆိုင်ထောင့်တွင် မရင်မေယောကျ်ား ကိုဘထွန်းက ပုလင်းထောင်နေ၏။ သူ့ကိုမြင်တော့ လှမ်းခေါ်၏။

“ ဟေ့…ဖိုးတက်လူ…ဒီလာကွာ…စကားပြောရအောင်…”

တက်လူ မျက်နှာပူသွား၏။ မနက်က သူ့မိန်းမ ဝါးရုံတောထဲမှာ ကြာခိုခဲ့သည် မဟုတ်လား။

“ အင့်…ချကွာ..”

ကိုဘထွန်း ငှဲ့ပေးသော အရက်ခွက်ကို တက်လူက တရှိန်ထိုး မော့ချသည်။ ပူဆင်းသွားသည်။

“ အင့်…ထပ်ချ…”

ထိုစဉ် မခင်လှ ရောက်လာသည်။ တစ်လုံးပဲလားဟု မေး၏။ တက်လူက ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ မခင်လှက အရက်တစ်လုံးနှင့် ကြက်ဥနှစ်လုံး ယူလာသည်။

“ ကိုဘထွန်း… တက်လူကို လျှော့မတွက်နဲ့နော်… တော့်ထက်သာတယ်…”

“ ဟဲဟဲ…ဟုတ်တာပေါ့ဟ…သူတို့က…တက်လူကိုး…”

“ ေဩာ်…မေ့နေလိုက်တာ…”

မခင်လှက ပြောပြောဆိုဆို အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ပြန်ထွက်လာသောအခါ ဦးထုပ်တစ်လုံး ပါလာသည်။

“ ဒါ နင့်ဦးထုပ် မဟုတ်လား”

တက်လူ အံ့ဩသွားသည်။ ဟုတ်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြ၏။ မခင်လှက အဓိပ္ပာယ်ပေါင်းများစွာပါသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၏။

“ အားလား…ညကျရင် တောင်ဘက်ရွာ ဘီးနဲ့ လိုက်ပို့စမ်းပါ…”

“ ဟုတ်…”

တက်လူဆိုတဲ့ကောင်က စိန်ခေါ်ရင် ဘွာမခတ်တတ်ဘူးလေ…။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

 မှတ်ချက် ။         ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။

ကိလေသာ ဓါတ်တိုင် (စ/ဆုံး)

ကိလေသာ ဓါတ်တိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မိထွေးနဲ့လင်ပါသား ဇာတ်ကြမ်း

အန်တီ ဒေါ်မြမေနှင့် ပတ်သတ်ပြီး ထက်နောင် မကြေနပ်ဖြစ်စရာ အကြာင်းမှရှိပါ။ သို့သော် ထက်နောင် ဖခင်က အန်တီ ဒေါ်မြမေကို လက်ထက်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ထက်နောက် အနေရ ခက်နေပါသည်။

ထက်နောက် ဆယ်တန်းအောင်သော နှစ်တွင် သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ အန်တီဒေါ်မြမေ ပိုင်သော ယမုံနာ ဟိုတယ်တွင် သွားရောက်စားသောက်ခဲ့ကြပြီး အန်တီမေနဲ့ ထက်နောင် ရင်နီးခဲ့ကျသည် ။ အန်တီ ဒေါ်မြမေ ကို ထက်နောက်တို့က အန်တီဒေါ်မြမေ ဟု ခေါ်ကြသော်လည်း အသက် (၄၅) ပြည့်ရုံသာ ရှိသေးသော ရွေဘိုမင်းကြီးကြိုက် ချောမော တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မုဆိုးမလေးဖြစ်သည်။

အဖုအထစ်၊ အမို့မောက်စသည့် ကောက်ကြောင်းတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဆင်ပြေစွာ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြည့်စုံလျှက်ရှိလေသည်။ ထက်နောင်မှာ မိခင်မရှိတော့။ အိမ်မှာ ဖခင်နဲ့ အဆင်မပြေတိုင်းလည်း အန်တီမေ ဟိုတယ် တွင် စခန်းချလေ့ရှိသည် ။

" အန်တီ ဒေါ်မြမေ....နောင့် အတွက် အိပ်ခန်းရမလား"

" ဘာလဲနောင်....နောင့်ဖေဖေနဲ့ စိတ်ဆိုးလာပြန်ပြီလား"

အန်တီမေသည် ထက်နောင်ကို သားတစ်ယောက်လိုပင် ချစ်ပါသည်။ ထက်နောင် ဖခင်နင့် အန်တီမေတို့ လည်း ထက်နောင် နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ရင်းနီးခဲ့ကြသည်။

" နောင် မူးနေရင် ယမုံနာမှာဘဲ အိပ်လိုက်တော့လေ အန်တီမေ နောင် ဖေဖေဆီကို ဖုန်းဆက်ပေးမယ် "

ထိုသို့ အန်တီမေက နောင် ကို အစစအရာရာ ကူညီသည်ကိုလည်း ဖေဖေ သိသည်။ ယမုံနာဟိုတယ် မှာ ထက်နောင် ရှိနေသည်ဟု သိလျင် ဖေဖေ စိတ်မပူတော့။ ထက်နောင်နင့် ပတ်သတ်ပြီး အန်တီမေနင့်ဖေဖေတို့ ရင်းနှီးမူ့ပိုတိုးလာကာ နစ်ယောက်သား လက်ထပ်တဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်သွားသည် ။

ထက်နောင် ဖေဖေ ဝယ်ပေးထားသော ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ပြင် ဦးလွင်နဲ့ မန္တလေးမှာ လည်ပတ်နေသည်။ပြိုင်းလာလျင်တော့ ယမုံနာမှာ အနားယူတော့သည်။ မည်သို့ ပင်ဖြစ်စေ ဖေဖေက ယမုံနာမှာ ဆိုလျင်တော့ထက်နောင်ကို စိတ်ချသည်။ ထက်နောင် အဖေ ရှယ်ယာဝင်ထားသော သွင်းကုန်ပို့ကုန် လုပ်ငန်းသည်ရန်ကုန်တွင် အခြေစိုက်သောကြောင့် မကြာခဏ ဆိုသလို ခရီးထွက်နေရသည်။ ထိုသို့ခရီးထွက်တိုင်းလည်း ထက်နောင်ကို အန်တီမေ ဆီမှာ အပ်ထားခဲ့လေ့ရှိသည်။ ခုတော့ အန်တီမေနဲ့ ဖေဖေတို့ လက်ထက်လိုက်ကြပြီ ဖြစ်သည်။

ဖေဖေ ပိုင်ဆိုင်သော လုပ်ငန်းအားလုံးကိုလည်း ထက်နောင် နာမည်နဲ့ပင် စာချုပ်ချုပ်ထားပေးသည်။ အန်တီမေလုပ်ရပ်က သန့်သည်။ ဖေဖေကို ဘဝအဖော် အဖြစ်မှ လွဲပြီး ဘာကိုမှမလိုချင်ဘူး ဆိုတာ ထင်ရှားသည်။ ထက်နောင်ကတော့ ကျောင်းပိတ်တုန်း နေဝင်နေထွက် လျောက်သွားနေသည်။

" သားရယ် တနေကုန် ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ..သားဖေဖေက အကြောင်းကြီးငယ်မှရှိဘဲ အပြင်ထွက်တာမကြိုက်ဘူးဆိုတာ သားသိတယ်နော် "

ဖေဖေ ခရီးထွက်လျင် ထက်နောင်ကို ဖြောင့်ဖျသည် ။ ထက်နောင်ကလည်း အန်တီမေစကားကို နားထောင်သည်။ တော်ကြာ မိဒွေးမို့ မလေးစားဘူး ထင်နေမည်။

" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီမေ"

" မေမေ့ သားက လိမ္မာပါတယ် ဟင်း......ဟင်း"

အန်တီမေက ကြည်နူးစွာဖြင့် ထက်နောင်ကို သူမရင်ခွင်ထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်လိုက်သော အခါ နွေးအိနူးညံ့သော အန်တီမေ နို့ကြီးများက ဖိုမှချကာစ ပေါင်မုန့်ကြီးများအလား ထက်နောင် ပါးကိုထိကပ်မိသည်။ ဒုက္ခရောက်နေရသူက ထက်နောင်။ အန်တီမေနဲ့ ယခုလို ပူးပူးကပ်ကပ်မနေဘူးသဖြင့်အနေခက်ရသည်။ အန်တီမေ၏ ဖေါင်းကားနေပြီးအိထွားလှသည့် နို့ကြီးများက ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်ထားသဖြင့်လည်း ပို၍ဆိုးလှ၏၊

ထက်နောင် မှာ အန်တီမေ၏ ရင်နှစ်မွှာဖြင့် ပွတ်သပ်ပါများလာသမို့ သွေးများဆူဝေလာသည်။ မိမိပေါင်ကြားက လီးကြီးကလည်း တဖြေးဖြေး မာထန်လာသည်။ အသက်ရှူမြန်ဆန်လာသည်။ မထင်မှတ် မရည်ရွယ်ဘဲ နဲ့မိမိလက်များက အန်တီမေ၏ ကြောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်ကိုလည်း ဝိုးတဝါးအသိအမှတ်ပြုလို့ရသည်၊

" မေမေ က သားအတွက် ပြောတာပါကွယ်"

ထက်နောင် ဘာမှမသိတော့ ။ သူသိနေသည်က အန်တီမေဆီမှ ထွက်လာသော ကိုယ်သင်းနံ့နှင့်နူးညံ့သော အန်တီမေ့ ခန္ဓာကိုယ်။

" လိမ္မာပါသားရယ် သားဖေဖေက သားကို သိပ်ချစ်တာ အန်တီမေ အသိဆုံးပါ"

အန်တီမေ ကို မိဒွေးဟုပင် ထက်နောင် မမြင်တော့ ။ အဘက်ဘက်က ပြည့်ဝသော အန်တီမေသည် မိခင်ကောင်းတစ်ဦးပင် ဖြစ်သည်။ ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားသည်။  ဒီတစ်ခေါက် နည်းနည်း ကြာမယ် ဟု ပြောသည်။ ခရီးမထွက်ခင် ။ သူ့အား မှာစရာရှိတာ မှာသည် ။ အန်တီမေလည်း အနားမှရှိသည်။

" သား.....ကျောင်းဖွင့်ရင် ကျောင်းမှန်အောင် တက်နော်"

" ဟုတ်ကဲ့ အဖေ"

" မေ သားကို အလိုမလိုက်နဲ့နော် ဂလန်ကဆန်လုပ်ရင် ကိုကိုပြန်လာရင်ပြော ဒီကောင်ကို သမမယ်"

" အို......သားက အလိမ္မာလေးပါ ကိုကိုကလဲ...ဟင်းဟင်း ------နော်သား မေမေ့ချစ်သားကလေးက လိမ္မာပြီးသား"

အဖေက နှုတ်ခမ်းကို ရွဲ့လိုက်သည် ။

" မေ သားအလိမ္မာလေးက အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲသောက်တတ်နေပြီ မေရဲ့ သိရဲ့လား"

" အကြောင်းရှိလို့ နေမှာပေါ့ ကိုရယ်"

" သိပ်ရှိတာပေါ့..ဒီကောင် ဖုတ် ကြောင်နေတာလေ"

ထက်နောင်ကို ဖုတ်ကြောင်သည်ဟု တ်ပြောလျင် အန်တီမေ က ဖေဖေကို စိတ်ဆိုးတတ်သည်။

" အင်းလေ နောက်တော့ မေသိမှာပါ"

" အို..... သားက University တောင်ရောက်နေပြီ ရည်းစားတော့ ရှိမှာပေါ့"

အန်တီမေ ရဲ့ မျက်စောင်းနဲ့ ခက်တင်းတင်းအပြောတွေ အောက်မှာ ဖေဖေအရုံးပေးရမြဲပင်။ တကယ်တော့ ဖေဖေ့ စကားများက အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

သူချစ်ရသော သူရှိတယ် ။ ကောင်မလေး နာမည်က နုငယ် ။နုငယ်ရဲ့ အရယ် အပြုံးတွေသာမက သူမကျကျန်ရစ်သော လက်ကိုင်ပဝါက အစ ထင်နောင်က မြတ်နိူးသည်။ စဉ်စားမယ်ဆိုသော အပြောတွေအောက်မှာ ထက်နောင်မှာ ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ အလှန့်ခံထားရသလို ဖြစ်နေသည်။

ဒီနှစ်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး စာမေးပွဲအောင်ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့နုငယ်ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပြီးတော့ ချစ်သူတို့ ဘာသာဘာ၀ အေးချမ်းတိတ်ဆိတ်သော နေရာများတွင်မကြာခဏ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ဒီနေ့တော့ ကန်တော်ကြီး ဥယာဉ် မှာ တွေ့ဖြစ်သည်။ ထက်နောင်မှာတော့ အိမ်မက်ထဲမှာသာ စိတ်ကူးယဉ်ပြီးအကြိမ်ကြိမ် စပ်ယှက် ခဲ့ရသော ကောင်မလေးနဲ့ အပြင်မှာ လက်ပွန်းတတီး နေနေရတော့ စိတ်တွေ သိပ်မခိုင်တော့။ နုငယ်ကို သူအပြင်မှာ လက်တွေ့ တကယ်လုပ်ချင်နေပြီ။

" နောင်........နောင် အကြည့်တွေ မရိုးသားဘူးနော်"

နုငယ်က သက်ပြင်းလေးချပြီး ပြောသည်။

" ချစ်သူကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က မယ်သီလရှင်တပါးကို ကြည့်သလို ရိုးကျိုးစရာလို လို့လားနုငယ်....ဟင် "

" သန့်စင်တဲ့ အချစ်မျိုးဘဲ နုငယ် မြတ်နိုးတာ "

" ဘာလဲနုငယ် ဟိုကဗျာဆရာ တစ်ယောက်လို (အလှကြည့်မယ် မနှမ်းဘူး) ဆိုတာမျိုးလား အဲဒီကောင်က မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ နုငယ် သိလား အလကား လူလိမ်"

" ဒါဆို နောင် ကရော နုငယ်ကို လိမ်မှာလား"

" ဟင့်အင်......တစ်သက်လုံးမလိမ်ဘူး"

" ဒါဖြင့် မောင်မှန်မှန်ပြော နုငယ်ကို ဘာလို့ ချစ်တာလဲ ကဲ ဘာကိုချစ်တာလဲ"

ထက်နောင် လေကို တဝကြီး ရူသွင်းပစ်လိုက်သည်။

" ပြော မယ်နော် စိတ်မဆိုးနဲ့"

" အင်း ... ဟင် ..... ပြော"

နုငယ် က အလှပဆုံးလေးပြုံးရင်း ထက်နောင်ကို ငေးငေးလေးကြည့်ကာ လက်ကလေးပိုက်ထားရင်း " ပြော " ဟု ဆိုသည်

" နုငယ်ကို ဖြုတ်ချင်လို့"

" အို..........."

မှားသွားသည်။ နုငယ်က ထက်နောင်ထင်ထားသလောက် မရင့်ကျက် ။ ငယ်ရွယ်သော နုငယ်သာဖြစ်သည်။ နက်မှောင်သော မျက်ခုံးတန်းလေးနစ်ခု ပူးကပ်ဆက်စက်သွားတော့မတတ် မျက်မှောင်ကုတ်ထားသည်။

အိမ်မက်ထဲတွင် အခါခါစုတ်ယူခဲ့ဘူးသော နှင်းဆီငုံ နစ်ခမ်းလေးတစ်စုံက တင်းတင်းကြီး စေ့ကပ်သွားသည်။ ထာဝစဉ် ကြည်လဲ့ဖြူစင်သော မျက်ဝန်းလေးတစ်စုံက ခုတော့ ဒေါသကြောင့် စိမ်းစိမ်းကြီး ဖြစ်သွားသည်။ နုငယ်....ထိန်းချုပ်မရအောင် မျက်နာပျက်ကာ

" နင်........နင် သိပ်ယုတ်မာတယ် " 

ဟူသော စကားလေးတခွန်းသာ ပြောကာ သူ့ကို လမ်းခွဲခဲ့သည်။ ထက်နောင်က သူအလွန် သူအမှားဟု မမြင် ယောက်ကျားနဲ့မိန်းမ လိုးဖို့ယူကြသည် မဟုတ်ပါလား။ သန့်စင်တဲ့ အချစ်ဆိုတာ ဘာကိုခေါ်သနည်း။

သန့်စင်တဲ့ အချစ် နဲ့ လက်ထက်တော့ကော မလိုးကျတော့ဘူးလား။ အလကားလူတွေ လူဆိုတဲ့ ကောင်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိမ်လို့အားမရလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြီးလိမ်တယ် ။ သူတို့ထက်စာရင် တိရိစ္ဆာန်တွေကမှ သဘာဝအတိုင်းလူပ်ရှားမူ့ ထိတွေ့မူ့တွေပြပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံကျတာ ပွင့်လင်းတယ်။

စိတ်နာနာနဲ့ နုငယ် ကို ပက်ပက်စက်စက် စိတ်ထဲမှ ဝေဖန်နေသော်လည်း အသဲထဲမှ မုန်းလို့မရ မေ့လို့မရ။ အဲဒီ အတွက်ကြောင့် အရက်သည်သာ ထက်နောင်ဘဝအတွက် အဖေါ်။ နုငယ်ကို မေ့ဖို အရက်ကိုသာ အဖေါ် ပြုကာ မိုးလင်းမိုးချုပ် သောက်နေမိတော့သည်။ ဘာဘဲပြောပြော အရက်မူးနေတော့ အရာအားလုံးဟာ သူအတွက်တော့ ဝိုးတိုးဝါးတား ။ အန်တီမေ သူနဲ့နုငယ် အကြောင်းစုံကို သိတော့ ထက်နောင်ကို သနားသည် ။

ကလေးအတွေးနဲ့ လူတွေကို သူ့ပန်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက် (ဟာလာဟင်းလင်း)အတွေးနဲ့ ငါမှန်သည် ဆိုသော အတွေးက စိုးမိုးထားသည်။ မိခင်အုပ်ထိန်းမူ့နဲ့ ကင်းကွာခဲ့သော အကျိုးဆက်ပင် ဖြစ်သည်။ နိမ့်ကျသော အတွေးဟု အန်တီမေ မြင်သည်။ သူ့အဖေနဲ့လက်ထပ်တာကိုပင် ဒီမိန်းမကြီး အလိုးခံချင်လို့ လင်ယူတာပဲဟာ ဟု ထင်ချင်ထင်နေမည်။

မေ မှာ စားဝတ်နေရေး ပြည့်စုံပါသော်လည်း မုဆိုးမ ဖြစ်သောကြောင့် ပတ်ဝင်းကျင်က မလေးစားပေ။ ဒါတွေကို ဒီခလေး သိချင်မှသိမည်။ ထက်နောက်ဖခင်ကို လက်ထပ်တာကလည်း အချစ်ဆိုသော အရာကို အဓိက အခြေခံ လက်ထပ်တာ မဟုတ်။ သူ့ရဲ့အရိပ်ကို ခိုချင်လို့ လက်ထပ်လိုက်တာ လက်ထပ်တဲ့ ညက ကိုကိုက မေးသည်။

" ကိုကို မေကို ချစ်သလို မေကရေ ာချစ်ရဲ့လား?"

ဒီမေးခွန်းကို ဖြေဖို့ သူမမှာ အဖြေမရှိပေ။ ဒါ့ကြောင့် ခလေးကို မှားတယ် လို့ ဆိုချင်ဆိုနိုင်ပေမယ့် မေ့အနေနဲ့ကတော့ ကလေးက အလေးအတွေးနဲ့မို့ မှန်တယ်ဘဲ ထင်တယ် ။ လင်မယား ဆိုတာ ယူတာ လိုးဖို့လေ ဟုတ်တယ် မလား။ ကိုကို နဲ့သူမ မင်္ဂလာဦး ညလို ပေါ့။

" ကိုကို မေ့ရဲ့ ဘာကို ချစ်တာလဲလို့ " မေးလိုက်တော့

" လူကို လို့ ကတုန်ကရီကြီး ဖြေတယ်မလား"

" လူကို ဘာလုပ်ဖို့လJ ကိုကို လို့ " ထပ်မေးလိုက်တော့

" ဟာကွာ မေကလဲ...ဟဲဟဲ " ဆိုပြီးတော့ ထမိန်လှန်ပြီး တန်းလိုးတော့တာဘဲ မဟုတ်လား။

ဒါကြောင့် ခလေးပြောတာ မှန်တယ်လို့ ထောက်ခံတာ။

" ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားပြီနော် အန်တီမေ"

" ဟုတ်တယ်လေ သားရဲ့ ဘာလဲ ဖေဖေကို လွမ်းနေပြီလား"

" ဟင့်အင် အန်တီမေးလွမ်းဖို့ သားချန်ထားပေးတာ"

" ကြည့်စမ်း ....... ဒီကောင်လေး ခစ်ခစ်"

" ဖေဖေ ကို အန်တီမေ ..... လွမ်းလာဟင်"

" ခုတော့ သိပ်မလွမ်းသေးပါဘူး ကြာရင်တော့ လွမ်းမှာပေါ့ ဘာလို့လဲ"

" မေးကြည့်တာပါ........"

သက်ပျင်းလေးချပြီး ပြောနေတဲ့ သားရဲ့မျက်နာလေးက သနားစရာကောင်းနေပါတယ် ။ သူ့အမေ အရင်းသာဆို ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းတိုးပြီးတော့ ချွဲချင်ချွဲနေမှာ ။ မေ ကသားပခုံးလေကို ဖက်ပြီး ပေါင်ပေါ်မှာ လှဲသိပ်ကာ ဆံပင်လေးကို ဖွပေးနေမိတယ်။

" ကဲ ဒီညတော့ စောစော အိပ်နော်သား ကြားလား "

" ဟုတ်"

ဆိုသော စကားလေး တစ်လုံးသာပြောကာ သားက သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်လေ။ အင်း ဒီကလေး အသည်းကွဲနေတာကို ဘာလုပ်ပေးရင်ကောင်းမလဲ။

မေ့ဖာသာ တစ်ယောက်တည်း သက်ပျင်တွေချကာ အိမ်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ် နေမိသည် ။ အလုပ်သမားတန်းလျားမှာတော့ မှောင်မဲနေသည်။ အင်း ညကလည်း နက်နေပြီ ၊ အလုပ်သမားတွေကတော့ ဒီအချိန်ဆို အိပ်ကုန်ကျရော့မယ်။ ကိုကိုကော အလုပ်တွေ အဆင်ပြေရဲ့လား မသိဘူး လို့ တွေးနေမိခိုက်..

" ချလွမ် " 

ခနဲ့ ဖန်ခွက်လား ပုလင်းလား ကျကွဲသံကြားလို့ သား အိပ်ခန်းဘက် အပြေးလေး လာခဲ့မိတယ်။

" ဟယ် ... သား .... အရက်တွေ သောက်နေပါ့လား"

" မူးချင်လို့ပါ အန်တီ မေရယ် သား ... မူးချင်လို့ပါ"

ထက်နောင် တစ်ယောက် ကုတင်စောင်းတွင် ခါးဖြတ်တင်ထားရင်း ညီးညူနေသည်။ ပုဆိုးကလည်း လူတွင်မကပ်တော့

" ကြည့်စမ်း ပုဆိုးမနိုင် ပုဝါမနိုင်နဲ့ မင်တော့ ငါလုပ်ရင် သေတော့မယ်နော်"

မေက မိခင်စိတ်ဖြင့် ဂရုဏာဒေါသော ပြောလိုက်သည်။

" အိပ်တော့ ခလေးရယ်နော် .....ဟော့ ...... ပုဆိုးကျွတ်နေပြန်ပြီ ကွယ် "

ထက်နောင်ခါးမှ ပုဆိုးသည် လုံးဝ ကျွတ်ကျသွားသည် ။ တရမ်းရမ်းနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မေ တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မင်သက် အံ့သြသွားရ၏။

" ဟဲ့ ကောင်လေး ....... ငါတယ် ပုဆိုးကို သေချာ ပြန်ဝတ်စမ်း"

အန်တီမေက ထက်နောင် ပုဆိုးကို ကောက်ယူပြီး လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။ ထက်နောင်ကပုဆိုးကို မယူဘဲ အန်တီမေ ရဲ့ လက်အစုံကို ကိုင်လိုက်သည်။

" အန်တီမေ .... ကျွန်တော်ကိုကယ်ပါဦး အန်တီမေရယ်"

" ဘာဖြစ်နေလို့လဲ..... သားရယ်"

" နုငယ်............နုငယ်လေ ကျွန်တော်ကို ဒုတ်ခ ပေးသွားပြီ ဗျာ"

ပြောပြောဆိုဆို မေ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို တင်းတင်းကြီး ဆွဲသွင်းထားလိုက်သည် ။နားရွက် .. နဖူး ... ပါး ... လည်တိုင် ... ပါးစပ် မှီရာတွေ့ကရာကို အကုန် လျောက်နမ်းလို့နေသည်။

" ဟဲ့ ...သား ......သတိထားလေ အန်တီမေ လေ လွှတ်နော် လွှတ်"

မေ တုန်ုတုန်ရီရီနဲ့ ထက်နောင်ကို တွန်းထုတ်သော်လည်း မရ ။ ထက်နောင်က ပိုပြီးတော့ပင် တင်တင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသည်။

" ထက်နောင် နင့်ကို ငါပြောနေတယ်လေ လွှတ်လေ ......လွှတ် "

ထက်နောင်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း ဇောင်းကလွှတ်လိုက်တဲ့ မြင်းတစ်ကောင်လို အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်လာပီး အင်နဲ့အားနဲ့ကို မေရဲ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ထိုးမိနေပါတယ်။

ကြားထဲမှာ ထမိန် တထပ်ခံထားသော်လည်း ပူနွေးတင်းမာနေသော လီးကြီးရဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် မေမှာ အာခေါင်တွေ ခြောက်ခါ ရင်တွေ လိုက်မောလာသည်။ ထက်နောင်လီးကြီးမှာ သူ့အဖေထက် နှစ်ဆလောက်ကြီးသည်။ လူငယ်ဆိုတော့ ထိုးဆေး စားဆေး သုံးတယ်ထင်တယ် ။ အမွေးရူတ်ရူတ်တွေကြား ကဒုတ်ကြီးကို မေ ကြည့်နေမိသည်..။ 

နဲနဲနောနော ဟာကြီးမှ မဟုတ်တာ။ လုံးပတ်တင် အကြောစိမ်းကြီးများ အပြိုင်းပြိုင်းထကာ အသဲယားစဖွယ်မြင်လိုက်ရတော့ မေမှာ အမှတ်တမဲ့ (ဂလု)ဟု တံတွေးမျိုချမိသည်အထိ ခံစားလိုက်ရသည်။

" ဒီတညတော့ ကျွန်တော်ကို ခွင့်ပြုပါ အန်တီ မေရယ်"

" အို..........မတော်တာ"

" တော်မှာပါ အန်တီမေရယ် ..... ဝေါ့.... အေ့...... အေ့"

ကောင်လေးမူးနေတာတော့ အမှန်ဟု မေ တွေးလိုက်သည် ။ နှစ်ယောက်သား အော်ဟစ် ရုန်းကန်နေလည်း တခုခု ဖြစ်တယ်ထင်ပြီး အလုပ်သမားတန်းလျာက အလုပ်သမားတွေ ရောက်လာလျှင် ပိုပြီး အရှက် ကွဲနိုင်သည်။

" မင်း အဲဒါလုပ်ပြီးရင် အိပ်မှာလား နော်"

" ဟုတ် အဲဒါလုပ်ပြီးရင် အိပ်မယ် စိတ်ချ"

" တစ်ခါပဲနော် နောင် ရလား?"

" စိတ်ချပါ အန်တီမေရယ် တကယ် တစ်ခါတည်း တစ်ခါတည်း"

" ကဲ ဒါဆို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး အိပ်လိုက်"

မေက ထက်နောက်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ဆန့်ဆန့် အိပ်လိုက်စေသည် မေ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည် ။ တစ်ခါမှ ဒီလောက်ရင်မခုန်ဘူးပေ။ ရင်အုံ ကြီးတစ်ခုလုံး လိုင်းထကာ မောဟိုက်နေမိသည်။ ထက်နောင်က အိပ်ယာထပ်တင် ပက်လက် ကြီးအိပ်နေရင် မေ ကို မှေးမှေးလေးကြည့်နေသည်။

" မင်း နူတ်လုံဖို့တော့လိုမယ်နော် "

" အာ ..... ဟုတ်ကဲ ပါ့ အန်တီမေ"

မေ ကကုတင်ပေါ်သို့ အသာအယာ တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ထက်နောက်ရဲ့ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသာယာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည် ။ လီးနှင့် လက်ဖဝါးထိလိုက်သည် နှင့် မေ မှာ တကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ့ ဖိန်းခနဲ့ ဖြစ်သွားသည် ။မေက ထက်နောင်လီးကြီးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့

" အင်း.........အင်း အား...........အား ကျွတ်.............ကျွတ် နာတယ် မမမေရဲ့"

ထက်နောင် ကလေးတစ်ယောက်လို ညီးညူလိုက်သည်။ မေ ကနာသည်ဆိုသော ထက်နောင် လီးကို အသာယာလေးကုန်းပြီး နခမ်းနှစ်လွာနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်တော့ လက်ဆုတ် အတွင်းက လီးကြီးမှာ တင်းခနဲ..တင်းခနဲ့ ။ ထိုသို့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွာရဲ့ မထိတထိ အပွတ်ခံလိုက်ရသောကြောင့် ထက်နောင် လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတစ်ပွင့် စို့ထွက်လာသည်ကို မေ တွေ့လိုက်ရသည်။

မေက အရည်ကြည်လေးကို လျှာဖြင့် အသာဆွဲယူ စုပ်ပေးလိုက်ရာ ပျော့အိနေသော ဂွေးစေ့နစ်လုံးက တဖြည်းဖြည်း ပြည့်တင်းလာသည်။ ဆီးခုံတွင်ပေါက်နေသော လမွေးများက မေရဲ့မျက်နှာကို မထိတထိလေး ပွတ်တိုက်နေသည်။ ထက်နောင်က အန်တီမေရဲ့ ခေါင်းကို ဆွဲယူကာ သူရဲ့ ခါးကိုကော့ကာ ပါးစပ်အတွင်းသို့ သူလီးကြီးကို ထိုးထည့် လိုက်တော့ 

" အွတ်.........အွန်....အွန် " 

မေက အလိုက်သင့်လေးပင် ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လာသော လီးတန်းကြီးကို လျှာလေးဖြင့်ရစ်ပတ် ထွေးပွေ့လိုက်သည် ။

" ပြွတ်.......ပလပ်ပလပ်............ရှလူး.............ဖလူးဖလူး"

ခေါင်းကို မော့လိုက် ငုံလိုက်နဲ့ လီးတန်းကြီးကို စုတ်ယူလိုက်တိုင်း မေ့ဖင်ကြီးမှာ မသိမသာ ကြွတက်လာလေသည် ။ 

ထက်နောင်ကလည်း  ဘေးမှာထိုင်နေသော မေရဲ့ လှပတင်ရင်းသော တင်သားကြီးတွေကို လက်ဝါးတစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်ရာ မေ ကလည်း ထက်နောက်မျက်နှာနားသို့ သူမရဲ့ ဖင်ကြီးကို တိုးပေးလိုက်သည် ။ ထိုအခါကျမှ ထက်နောက်က ထမီစလေးကို ဆွဲချကာ လက်ကို မမြမေရဲ့ ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ထိုးနိူက်လိုက်လေသည်။ ဦးစွာပထမ ရုတ်ထွေးမာကြောသော စောက်မွေးများကို စမ်းမိလိုက်သည်။

ထို့နောက် နုနု မွတ်မွတ် လေးနဲ့ အမွေးမျှင်ကင်းသော စာက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မေကတော့ သူမရဲ့ အရည်ရွဲ စပြုနေသော စောက်ပတ်ကြီးအား ထိထိမိမိ ကြီး အကိုင်ခံရလိုက်တော့ ဖင်ကြီးကို မြောက်ပြီး အိန္ဒြေမရဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာ ခါရမ်းနေ သည်။

နစ်ယောက်သား ရဲ့ အသံရူသံတွေက ပြင်းသည်ထက် ပြင်းလာသည်။

" မမမေ ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်ပါတော့လား"

ထက်နောင် အသံတွေက အတက်ကျမညီ တုန်ရီနေသည် ။ မေလည်း ငြင်းဆန် မနေတော့ပါ ။ ထမိန်ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်အောက်သို့ ပစ်လိုက်သည်။

မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းဝင်းပပ လှချင်တိုင်းလှနေသော မေရဲ့ ဖင်ကြီးမှာ ထက်နောင် မျက်နှာနား သို့ရောက် ရှိလာပေသည် ။ ထက်နောင်မှာ အရွယ် ရောက်ပြီးသူ ဖြစ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်မွှေးတွေ အများ ကြီးနဲ စောက် ဖုတ်ကြီးကို သွားတွေ့တော့ ထိုမျှ ကြီးမားသော စောက်ပတ် ကြီးကို မမြင်ဘူးလေရကား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖြဲပြီး အတွင်းကို သေခြာကြည့်လိုက်လေသည် ။

" ဟဲ့ ........ အရမ်း မဖြဲနဲ့လေ နာတယ် "

မေက ပါးစပ်အတွင်းက လီးတန်းကြီးကို ခန ချွတ်ကာ ပြောပြီ လီးကြီးကို ဆက်ပြီး အားပါးတရ စုတ်လိုက်လေသည် ။

ထက်နောင်ကလည်း လက်နှစ်လုံးစီမျှမက ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူကြီးများကို လက်ညိုး လက်မ နှင့်ကိုင်ကာ အသာအယာ ဆွဲညှစ် ကိုင်တွယ် ကြည့်နေမိသည်။ စောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်းသားများကဘာနှင့်မှမတူအောင် နူးညံ့လွန်းလှပါသည်။ မွတ်ညှက် ပြည့်တင် းဖောင်းကားနေခြင်းကို က ကိုက်စားခြင်စရာလေး ဖြစ်နေပါသည်။

မေအတွက်လည်း ထိုမျှ ကြီးမားနုထွားသော လီးမျိုးကို တစ်ကြိမ်တခါမှ မတွေ့ဘူးပေ ။ ထက်နောက်ကလည်း စောက်ပတ်ကို အိမ်မက်ထဲမှာသာ လိုးဖူးသူဖြစ်ရာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သဲကြီးမဲကြီး စုတ်ကြ ယက်ကြနဲ့ အပိုစကားတခွန်းမှ မပြောနိုင် ကျတော့ပါချေ။

" ပြွတ် ပလပ်ပလပ် ရှလူး ရှလူး စွပ်စွပ်"

ဖြဲထားသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖြင့် ထိုးကြည့်သော အခါ စောက်ခေါင်းအတွင်းအရည်များမှာ နွေးနေသည် ။ မေ စောက်ပတ်ဝလေး ကို သူ၏ လက်ညှိုးကို လက်တစ်ဆစ်လောက်သွင်းပြီး စောက်ပတ်ဝကို ပတ်လည်လှည့်ကာ မွှေပေးနေလိုက်တော့ မေ့မျက်နာလေးက တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲ့ ရုံ့မဲ့သွားသည်။

ဒီကောင်လေး တွေကျသေးတာပေါ့ ဟု စိတ်ထဲမှာ ကျိန်းဝါးပြီး ဒစ်တစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲတွင် ထည့်ပြီး လျှာလေးနဲ့ လှည့်ပတ်ကစားသည် ။ ဒစ်အနားသားလေးတွေကို လျက်သည်။ နောက် ခေါင်းကိုကြွပြီး လီးတစ်ဝက်လောက်ထိ ရောက်အောင် ငုံပြီး ကြွကာကြွကာနဲ့ မှုတ်ပေးလိုက်သည်။ လီးပတ်လည်ကို လျှာလေးနဲ့ ရေခဲချောင်းလျက်သလို လျက်သည်။ ထက်နောင် တအားကောင်းနေပြီ မရတော့။

" အား.........မမမေ ထွက်ကုန်ပြီ"

ဟု ပြောရင်း ထက်နောင်း လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်ပူပူတွေ ပြွတ်ခနဲ့ ပြွန်ခနဲ့ ပန်းထုတ်နေချိန် လက်ကတော့ မမြမေရဲ့ မကြီးစေ့ခန့်ရှိသော စောက်စေ့ကြီးကို ကလိပေးလိုက်ရာ မမြမေရဲ့ မတ်စေ့ခန့်ရှိသော စောက်ပတ် အဝလေးမှ စောက်ရည်များ ဖြော ခနဲ့ ဖြောကနဲ့ ကျကာ ရုံ့တွပိတ်ဆို့သွားလေသည်။

" မမ မေ"

" အင့် ဟင်း ဘာလဲ............ နောင်"

" ဘရာစီယာကြီး အဲဒါကြီး ချွတ်လိုက်ပါလား ဟင် "

" ထမိန် ချွတ်ထားပြီဘဲ နောင်ရယ် "

" အာ.... ဟင့်အင် နို့စို့ချင်သေးတယ် အဟင့်"

" ကဲတယ်ကွာ နောင် တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်တော့ဘူး""

မေ က ထက်နောင် ကို လင်ပါသားဟု မမြင်တော့သလို ထက်နောင် ကလည်း မေ ကို မိဒွေး ဟု မမြင်တော့။

" မမမေ ရဲ့ နိ ုကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး လိုးချင်တာ သိလား "

" စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ရင် ပြီးရောပေါ့ နောင်ရယ် "

" အရသာ ချင်းမတူပါဘူးနော် "

" အမယ် သွားးးးးး သူကပိုတတ်နေပြန်ပါပြီ "

အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဝင်းဝင်းအိအိ တင်းတင်းရင်းရင်း နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက ဘွားခနဲ ပေါ်လို့လာသည်..။ ထက်နောင် ကကြီးမား ဝိုင်းစက်သော မေရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဟိုညှစ်ဒီညှစ် လျှောက် ညှစ်နေတော့

" နို့တွေကို အဲဒီလို ညှစ်နေလို့ဘာမှ အဓိပါယ် မှရှိဘူး နောင်"

" ဒါဖြင့် ဘယ်လိုညှစ် ရမှာလည်းဟင် မမမေ "

" အသာလေး ဆုတ်နယ်ပေးရတယ် နောင်ရဲ့ တအားမလုပ်ရဘူး နာတာပေါ့"

" သိမှမသိဘဲ မမမေရယ် သင်ပေးပေါ့"

" ဟုတ်တယ် သူ့ကိုဘဲ သတ်သတ် ကျူရှင် ပေးရဦးမယ် လူကို ဘာမှတ်နေလဲမသိဘူး"

" ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီးပြီလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း"

မေက ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို မေးသော ဆရာမလေသံဖြင့် မေးတော့

" ဟင့်အင် ....... တစ်ယောက်မှ မလိုးဘူးသေးဘူး "

" သွားစမ်းပါ ချာတိတ်ရယ် အာပလာတွေ လုပ်မနေနဲ့"

" တကယ်ပါ မမမေ သိသားနဲ့ ကျွန်တော်က လိုင်းမပူးဘူးလေ ယမကာလိုင်း သန့်သန့်လေး"

" ဖာကော မချဘူးဘူး လား"

" ဝေးပါသေးတယ် ရောဂါတွေ ဘာတွေ ရမှာ ကြောက်တယ်လေ"

" ဒါတွေတော့ သိသား ဟင်း..ဟင်း"

" ငါက အိမ်ထောင် နှစ်ဆက်နဲ့လေ ပထမအိမ်ထောင်ရယ် ပြီးတော့ မင်းအဖေရယ်"

" သူတို့လိုးတာ ခံလို့ကောင်းလာ ဟင်...... မမမေ "

" အဲ ..... ဒီကောင်လေး ဘာတွေလျှောက်မေးနေတာလဲ"

" သိချင်လို့ပါ .... မမမေရဲ့"

" ကွယ် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားရင်တော့ ကောင်းတာချည်းပါဘဲ ဒါပေမယ် လူချင်းတော့ မတူဘူး ပေါ့"

" ဘယ်လိုမတူတာလဲ .. .. ဟင်"

" မမမေရဲ့ ပထမ အိမ်ထောင်ဆို လီးသေးတယ် ၊ ဒါပေမယ် ကြာတယ် ၊ မင်းဖေဖေ ကတော့နည်းနည်းကြီးတယ်၊ သူကျ မြန်တယ် "

မေက စကားပြောရင်း ထက်နောင်လီးကြီးကို ဆွပေးနေရာ ကြည့်ရင်း ကြည့် ရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ တင်းမာလာပါသည်။

ထက်နောင် က မေ ရဲ့နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်ညိုးလက်မလေး ဖြင့် ဖိပြီး ညှစ်ပေးရာ မေ ခမျာ တွန့်တွန့် လူးနေပါတော့သည်။

" အား....... ကျွတ်....ကျွတ်...........အင်း"

" အားလားလား မင်းကလက်ဆိပ်တယ်ပြင်းပါလား ကွယ် ဟင်း ချက်ချင်းစိတ်တွေထလာတော့တာပါဘဲ"

" မမမေ ခံချင်နေပြီပေါ့ ဟုတ်လား "

" အင်းပေါ့ မင်းက တအားဆွတာကို အိုကွယ်.............. အို "

မေ မျက်နာလေး ရုံ့တွနေသည် ။ သူမနို့နှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နယ်နေသော ထက်နောင်ကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြည့်ပြီး(တအင်းအင်း)နဲ့ ညီးတွားနေရှာသည်။ ထိုအခါမှ ထက်နောင်က မမြမေကို ခေါင်းအုံးလေးနှင့် အသာယာ လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မေ ရဲ့ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် သန့်စင်တောင့်တင်းသော စောက်ပတ်ကြီးမှာ အလိုးခံရန် အသင့် ဆိုက်ရောက်သွားတော့သည်။

ထက်နောင်က မေရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကွေးယူကာ မတင်လိုက်သည် ။ ခြေနစ်ချောင်း ကို ဆွဲမြောက်လိုက်သည်နှင့် မေရဲ့ ကြီးမားဖြူဖွေးအိစက်သော ဖင်ကြီးက မိုးကိုမျှော်ကာ ပက်လက်ကြီး လန်သွားသည်။ စောက်ပတ်ကြီးကတော့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် ကြီး ဖောင်းကားနေပေသည်။

ထက်နောင် အကြီးကျယ် စိတ်လူပ်ရှားနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက ငေါက်တောက် ထွက်နေသော လီးကြီးက ဟိုရမ်းဒီရမ်း နဲ့

" ဟိတ် လူကိုဘာလို့အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေတာလဲ"

မေက လှပသော အပြုံးနွဲနွဲလေးဖြင့် မကြားတကြားပြောလိုက်သည်။ ထက်နောင်ကတော့ မေမျက်နှာကို တောင်းပန်သလို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီ း စောက်ပတ်ကြီးကို အောက်မှ အထက် သို့လျှာ နွေးနွေး ကြီးနဲ (ပြွတ်)ခနဲ့ မည်အောင် ယက်ပေးလိုက်ရာ မေ ဖင်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ့ ကေ့ာတက်သွားလေ ၏။

နောင် ကတော့ တတ်သလောက် မှတ်သလောက်နဲ့ မေ ကို ပညာ ပြနေပြီ။ အဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ လျာထိုး ထဲ့လိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအထဲကိုလျာနဲ့ကောင်းကောင်း မွှေ့ပေးလိုက်တော့ မေ့ဆီက 

“ တအင်းအင်း တအအ” နဲ့ အသံမျိုးစုံထွက်လာပြီးနောင်ဆံပင်ကို လည်း အသားကုန်ဆွဲထားပါတော့တယ်။ အန်တီမေ စောက်ဖုတ်က အနံ့ဆိုးမရှိဘဲ စောက်ရည်အရသာကလည်းချိုချို လေး မို့ ထက်နောင် ယက်ကောင်းကောင်းနဲ့ အဆက်မပြတ် ယက်နေ မိသည် ။

စောက်ရည်ကလည်း ထွက်လိုက်တာ နောင့်မျက်နှာ တခုလုံးလည်း မေ့စောက်ရည်နဲ့ စိုရွှဲနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ မေစောက်စေ့ကို လျာနဲ့ဖိဖိပြီး ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲ့လိုလဲ ယက်ပေးလိုက်ရော မေ့တကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့် လူးသွားပြီးတော့

" လိမ္မာလိုက်တာ သားလေးရယ် အမလေးလေး အား ကျွတ် ဟင်းဟင်းးး"

မေက မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ခါ ခေါင်းက ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ ဆံပင်များက ဖွာလန်ကျဲနေပြီး သူမ၏ ဝင်းအိ မှည့်ရွဲ့နေ သော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်တင်တင်း ဆုပ်ညစ်ထားရင်း ကာမအရသာကို တုန်နေအောင် ခံစားနေရရှာသည်။

" မင်း ဟာကြီးကို မေမေ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့လေ သားရယ်...ဟင်း..........ဟင်း................ဟင်း"

ထက်နောင် ကတော့ သူရဲ့ စွမ်းဆောင်မူ့ကြောင့် မမြမေ တစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေသည်ကိုသဘောခွေ့သွားကာ ရုတ်တရက် မလိုးသေးဘဲ လက်နှစ်လုံးခန့်ရှိသော မမြမေ၏ စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူ ကြီးကိုလက်တစ်ဖက်စီကိုင်ကာ ညှင်ညှင်သာသာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည် ။

အန်တီမေက (အန်တီမေ)ဆိုသော အသုံးနူန်းထက် မေမေ ဟူသော အသုံးနူန်းကို ပိုမိုသုံးစွဲလာသဖြင့် ထက်နောင်ကလည်း (အန်တီမေ)ကို မေမေ ဟုပင် ခေါ်ဝေါ် သုံးစွဲလိုက်လေသည် ။

" သား လုပ်တော့မယ်နော် မေမေ ရပြီလား ......ဟင်"

" လုပ်လုပ် ......... မေမေ ကိုမြန်မြန် လိုးပေးပါတော့ သားလေးရယ် "

" မေမေကိုယ်တိုင် ........ ကိုင်ထည့်ပေးလေ"

" အင်း...........အင်း.............ဟဲ့.............အမလေး ထောင်နေလိုက်တာများ ကြောက်စရာတောင်ကောင်းနေပါ့လား သားရယ် ဟင်း.....သားရဲ့ လီးကြီးနဲ့သာ မေမေ့ ကို လိုးလိုက်လို့ကတော့ မျော့များ သွားမလား မသိဘူးကွယ် အင့် အင်.......အင်း"

အန်တီမေက ထက်နောင်ရဲ့ နုထွားစိုပြည်လှသော လီးကြီးကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းစွာဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အဝသို့ဆွဲယူကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တရစ်ချင်း ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည် ။  ဗြွတ် ဆိုသော အသံကြီးနှင့် အတူ လီးထိပ်ပူပူ လုံးချောကြီးက စောက်ပတ်နဲ့ တေ့ဆက် ဂဟေ ဆက်နေ ပြီ

" အား "

ဟု အန်တီမေက လန့်အော်လေး အော်ရင်း လည်ပင်ကို ဆတ်ခနဲ့ မော့ပစ်လိုက်လေသည် စောက်ပတ်ဝတွင်တစ်ဆို့ဆို့ ကြီးဖြစ်နေသော ထက်နောင် လီးကြီး မကြာခင်ဝင်လာတော့ မည်။

ဟူသော အသိကြောင့် မေ အသက်ကလေး အောင့်ထားလိုက်မိသည် ။ သို့သော် မေ မျှော်လင့်ထားသလို လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်နှစ်ချမ်းကိုထိုးခွဲကာ ဝင်မလာသေးပါ။ စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း အသားနု မြောင်းကြီးအတိုင်းပင် လီးထိပ်ဆံကြီးဖြင့် ပွတ်၍ အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ပြီးမှ အကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်သို့ ငေါ့တက်သွားပြီး စောက်စိထိပ်ဖျားလေးကို ဒုတ် ခနဲ့နေ အောင်ထိုးလိုက်တော့

" အမလေးလေး....................သေပါပြီ သားလေးရယ် "

ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ခုတင်ပေါ်တွင် သွက်သွက်ခါ သွားပါသည်။

" မ....မဝင်သေးဘူး သားရဲ့ အင်း............အင်း.........နေဦး"

ဒေါ်မြမေက ဒုတိယ အကြိမ် လီးကြီးကို ကိုင်စမ်းကာ စောက်ပတ်တစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး လီးတန်းကြီးအား ဆွဲသွင်းလိုက်လေ၏ ။ စောက်ပတ်၏ အပေါ်ယံ အလွာဖြစ်သော စောက်စိအောက်နားရှိ အသားညိုညို လေးများနဲ့ ဒစ်သားနုနုကြီးမှာ နွေးထွေး အိဆိမ့်စွာ ပွတ်သတ်မိကြလေသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့မူ လီးက မဝင်သေးချေ ။ စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူကြီးနှစ်ခြမ်းကမူ ကြီးမားလုံးချောသော ဒစ်ကြီးကို ငုံခဲမိလျှက်သား ဖြစ်နေလေသည်။

" မြန်မြန်လိုးစမ်းပါ....သားရယ် ...... မေမေ့အဖုတ်ကြီးက သားလီးနဲ့ထိုးဆွထားတော့ အရမ်းကို..ခံချင်လို့ပါကွယ်"

" ရှီး...........အင်း......ဟုတ်ကဲ့ မေမေ အ..........အ"

ထက်နောင်ကလည်း အိမ်မက်ထဲမှာသာ မိန်းမကို လိုးဖူးသူဖြစ်ရာ လက်တွေ့တ်င် မိဒွေး ဖြစ်သူနဲ့လိုးရသော အခါ အိမ်မက်ထဲမှာလို အဆင်မချော ။ လီးကလည်း လိုးချင်လွန်းလှသဖြင့် စည်းချက် မမှန်နိုင်အောင် သွက်သွက်ခါလျက် အလွန်မင်းစိတ်လူပ်ရှားနေသည် ။

ဒေါ်မြမေ ဖြဲကားထားသော ပေါင်တန်ကြီးများကဘေးတစ်ဖက်ဆီသို့ စွန်တောင်ကဲ့သို့ ဖြန်ကားပေးထားပါ၏။ ထို့ကြောင့် ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်ခုတ်ကို ခပ်ကွေးကွေးပြုကာ ပက်လက်လှန်ထားသလို အလိုးခံရန် အသင့် အနေထားဖြင့် ပြဲပြဲကြီး ပြူဖောင်းကြွနေသည်ကို ကြည့်ကာ ထက်နောင် လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။ ဖြူဝင်းအိစက်သော ဒေါ်မြမေ၏ ပေါင်းတွင်းသား ကြီးများမှာလည်း အိအိစိုစို ကြီး နူးညံ့နေပေရာ လက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေမိ၏။ ထက်နောင် လီးကြီးမှာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကျင်ချောင်းတစ်လျောက် ကျင်တက်လာလေသည်။

ထို့ကြောင့် ဒေါ်မြမေ စောက်မွေးထူထူ အရည်တွေ ရွဲနေသော စောက်ပတ်ဝကို နီရဲသော လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး

" ဒုတ်.. "

ခနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့

" အီး.............အား....ကျွတ်"

ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် မေးကြော လေးများ ထောင်တက်သွားအောင်ပင် အံကိုတင်းတင်းလေး ကြိတ်ခါ (တ အင့်အင့် ) ဝင်လာသေ ာလီးတန်းကြီး အရှိန်ကို ဗိုက်သားလေးများ နာကျင်လာတဲ့အထိပင် တောင့်ခံထားမိလေသည်။

(ဇိ) ကနဲ့ ဆောင့်ဝင်လာသော လီးတန်းကြီးက ဒေါ်မြမေ၏ ထူအမ်းအမ်း စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းနှစ်ဖက်ကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားလေရာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းနဲ့ ဆက်စပ်နေသော ပေါင်တွင်းကြောကြီးမှာ ကြိုးတစ်ချောင်းလိုပင် ထောင်ထသွားရှာ၏

" အား...အင့် သားလေးရယ် ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲကွယ် မေမေ စောက်ပတ်တော့ပြဲပြီ..ထင်ပါ့ရဲ့"

မျက်ရေ လေးစမ်းစမ်းနှင့် ဒေါ်မြမေ က ထက်နောင်ကို မျက်ရည်ဝဲသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ကြည့်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

" အရမ်းနာသွားလို့လား မေမေရယ်"

" အမလေး..........ဘယ်လိုများမေးလိုက်တာလဲကွယ် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကျင်ခနဲ့နေအောင်ကို အောင့်သွားတာ အဟင့်.......အဟင့် "

ဒေါ်မြမေ အပိုပြောတာ မဟုတ်မှန်း ထက်နောင်သိသည် ။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ နွေးခနဲ့ဝင်သွားသော လီးကြီးမှာ သရေကွင်းတစ်ကွင်းနှင့် ရစ်ပတ်ချင်းခံထားရသလို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်ကာ လီးထိပ်မှ အရေပြားတွေ လန်ကုန်သည် အထိ စောက်ပတ်က ကျဉ်းမြောင်းနေသေးသည်။

" မေမေစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးနော်"

" အမယ် အခုနမင်းလီးကြီးနဲ့ ထို ထည့် ခံလိုက်ရတာ ပြဲတောင် သွားပြီထင်ပါ့ရဲ့ သားရယ် "

" သားစိတ်တွေ သိပ်ထန်သွားလို့ပါ မေမေ ရယ်"

" အေးလေ ခုတော့ အကုန် ဝင်သွားပြီမဟုတ် လား ဟင်"

" တဝက်လောက် ကျန်သေးတယ် မေမေ "

" ဆက်လိုးပါသားရယ် မေမေ သိပ်မနာတော့ပါဘူး"

ဒေါ်မြမေ က မရှက်နုင် မကြောက်နိုင် ပြောရင်း ခါးလေးကို နွဲ့နွဲ့ပေးလိုက်လေ ရာ လီးတန်းကြီးမှာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လှ့ည့်မွေပေးနေသလို့ အရသာ ထူးကဲလှပေသည်။

" ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ပျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. "

" အို့အို ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ် မေမေ့ အသည်းတွေ ကြွေကုန်ပါပြီ...သားလေးရယ်"

ဒေါ်မြမေ က စကားလေးတွေ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို ဝိုက်ကာဝိုက်ကာ စကောဝိုင်းပေးနေ၏။ စောက်ဖုတ်တွင်းက ကြွက်သားများကလည်း လီးတန်းကြီးအား အတင်းညှစ်နေရာ ထက်နောင်တစ်ယောက် အိစိမ့် နွေးထွေးသော ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်၀၀ကြီး ခံစားရလေသည်။

" သား...မောင်ထက်နောင်"

" ဗျာ ...... အမေ"

" မေမေ ကိုဒီလိုဘဲ အမြဲလိုးပေးမှာလားဟင်"

" အင်းပေါ့ မေမေ ရဲ့ လိုးပေးမှာပေါ့"

" ဝမ်းသာလိုက်တာ သားလေးရယ် ...မေမေ ကတော့ မင်းဖေဖေ လီးထက်စာရင်..သားရဲ့လီးကြီးကိုပဲ ပိုပြီးချစ်မိနေပြီကွယ် သားလေ..း မေမေ ကို အမြဲလိုးပေးပါနော်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေရယ်"

ထက်နောင်ကတော့ " ဟုတ်ကဲ့" ခြင်း ထပ်အောင် ခေါင်းညိမ့်ရင်း လီးကြီးကို တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ဝင်ရန်သာ ကြိုးစားနေ၏။

" အမေ့….အား..အင့်..အင်း…….အိုး….အမေ့…..အား……..အင်း……..”

" အားးးးးးးလားးးလားးးးးးးးးအောင်မလေးးးးးးးး"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ..... မေမေ"

" စောက်ပတ်ထဲမှာ ပြင်းပြင်းပျပျကြီး ကောင်းနေလို့ပါ..သားရယ်"

ထက်နောင် စပယ်ရှယ်ဒစ်ကြီးက စောင်ခေါင်းနံရံမှ အသားနုလေးများကို ထိထိမိမိ ထိုးပွတ်နေမိသည် ။ စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းကြီးများမှာ လီးကို ငုံထားရသောကြောင့် ဘေးသို့ စူထွက်ကာနေလေသည် ။ ထက်နောင် လီးတန်းကြီးမှာလည်း ကွေးခနဲ့ ကောက်ခနဲ့ ထစ်ထစ် သွားပြီးမှ ဒေါ်မြမေ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်သွားလေတော့သည်။

" ဗြစ်…ဖြစ်……."

ဒေါ်မြမေ ၏ မှေးစင်းထားသော မျက်ဝန်းလေးမှာ ရုတ်တရက် ချက်ခြင်း ပြူးထွက်လာသည်။ နူတ်ခမ်းနှစ်ချပ်ကို တင်းတင်းစေ့ကာ တဟင်း..ဟင်း ညီးညူနေသော ပါးစပ်ကလေးမှာ ဝလုံးလေးသဖွယ် ဝိုင်းစက်သွားလေသည် ဗိုက်သားပြင် ချပ်ချပ်လေးမှာ ရှပ်ကနဲ့......ရှပ်ကနဲ့ လူပ်ရှားနေသည် ။

ဒေါ်မြမေ ထံမှ ထူးထူးခြားခြား ဘာစကားသံမှ ထွက်မလာ

" မေမေ .............မေမေ"

ထက်နောင် စိုးရိမ်ကြီးစွားဖြင့် ဒေါ်မြမေ၏ မေးစေ့လေးကို လူပ်ပြီးခေါ်လိုက်ပြန်လေသည် ။ ထက်နောင်ကလည်း (မထူးတော့ပါဘူးကွာဟု စိတ်ထဲမှာတွေးလျှက်)လီးတန်းကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးထိထည့် လိုက်တော့ သာအိမ်ခေါင်းကို ဒုတ်ခနဲ့ ခပ်မိမိ လေး ထိုးဆောင့်လိုက်သည်နင့် တစ်ပြိုင်နက် ဒေါ်မြမေတစ်ယောက်တွန့်လိမ် ကောက်ကွေးလျက် တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာလေသည်။

" မေမေ............မေမေ ကလည်းဗျာ ဘာဖြစ်တာလဲဟင်"

" မေမေကို ခုန သားခေါ်နေတာလေ"

" ကောင်း...........ကောင်းလွန်းလို့ပါ...သားရယ်"

" ဟာ.....ဗျာ သားကတော့ တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီလားလို့"

ချစ်စဖွယ် အပြုံးနုလေးက ဒေါ်မြမေ၏ နီထွေးပြည့်တင်းနေသော နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်ဝယ် ပွင့်လန်းလာလေသည်။ ထက်နောင်ကို မှေးစင်းကြည့်နေသော မျက်ဝန်းလဲ့လဲ့ကြီးများက ညုဟန် နွဲ့ဟန်တို့ ရောထွေးလျက် ဆွဲငင်အားတွေက လျှံတက်နေသည်။

" သားကိုချစ်လို့ နောက်လိုက်တာပါကွယ် ........စိတ်အနောက်ယှက် ဖြစ်သွားလို့လား ခလေးရယ် .....ဟင်"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး စိုးရိမ်သွားလို့ပါ"

" အမေလေးလေးးးးးးးး ဒီလောက်တောင် မေမေကို ချစ်သတဲ့လား"

မိဒွေးကို ချစ်ပါတယ် လို့တော့ နောင် ပြောမထွက် ။ ပန်ဝင်းကျင်ကို ကြောက်သည် ။ ဒါပေမယ် ဒေါ်မြမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးနေချိန်တော့ အရာရာကို မေ့နေသည်။

" အင်းအင်းးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးလုပ်လေ ကြည့် ဟိတ်ကောင်လေး"

ထက်နောင် အတွေးထဲမှ ရုန်းထွက်လိုက်သည်။ လီးတန်းအရင်းကို စုကိုင်ညှစ်စုတ်ထားသကဲ့သို့ တင်းနေသော ဒေါ်မြမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အဆုံးဝင်နေသော သူလီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိ၏ ။

ဒေါ်မြမေစောက်မွေးကြီးများနှင့် ထက်နောင်လမွေးတို့ ပွတ်တိုက်ကာ တဗြိဗြိ အသံတွေ ထွက်လျှက်ရှိသည်။စေညက်ဖုတ်ကြီးမှာ တုတ်ခိုင်လွန်းသော လီးကြီးရဲ့ လုံးပတ်အနေထားကြောင့် မဆံ့မပြဲဖြစ်ကာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတို့က လထစ်ကို ငုံထားသောနေရာတွင် ဖုထစ်ဖောင်းကားနေသည်။ ထက်နောင်က ဖင်ကြီးကို အသာယာကြွလျှက် လီးတန်းကြီးကို ဆွဲနူတ်လိုက်ရာ ပြောင်လက်နေသော စောက်ရေများဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်းထွက်လာသည်။

" အင့်.............အင် ရင်ထဲမှာ ဟာပြီးကျန်ခဲ့တာပဲကွယ်"

စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အရည်တွေ ဗွက်ကနဲ့ ထွက်လာပြီး စောက်ပတ်ကြီးမှာ ပြန်လည် စေ့ကပ်သွားလေသည်။

“ မေမေ ”

“ အင်း…..ရတယ်သား ဆက်သာလုပ် မေမေ ခံနိုင်ပါသေးတယ်” ဆိုတော့

မေစကားသံတွေ မဆုံးခင်ပဲ ထက်နောင် လီးထိပ်လေးကို စောင်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့ တင်းတင်းလေးနဲ့ နွေးအိစိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အသားစိုင်လေးတွေက လီးလေးကို အိအိစက်စက်လေးကြိုဆိုလို့ ဖော်မပြနိုင်တဲ့ သာယာကျေနပ်မှုတွေကို ခံစားလိုက်ရတယ်။

ယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် အလိုးခံထားဖူးသော စောက်ဖုတ် ဖြစ်စေကာမူ ထက်နောင် လီးကြီးက ကြီးမားတုတ်ရှည်လှသဖြင့် ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် ကောင်းလွန်းလှသော ကာမအရသာကို အံကြိတ်၍ ခံနေရှာသည်။ လီးကြီးကို အဆုံးထိမြုပ်အောင် ဖိသွင်းပြီးနောက် တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ခန့် ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်သွင်းသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်ညှောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်မြန်ဆန်လာသည်။

" အ….အ…..အ….သားရယ်…………"

ထက်နောင် လိုးပုံလို့းနည်းကို ဒေါ်မြမေ မတွေ့ဖူးပါ။ ခင်ပွန်းဟောင်းနဲ့တုန်းကရော ယခု ထက်နောက် အဖေနဲ့ လင်မယားအဖြစ်ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရာတွင် သာမာန် လီးနှင့် စောက်ပတ် ထိတွေ့ရသဖြင့် သွေးသားအရ ဖစ်ပေါ်လာသော စိတ်ခံစားမူ့မှ အပ အခြား ဘာအရသာမှ ထူးခြားဆန်းပြားစွာ မခံစားခဲ့ရပေ။

ထတ်နောက်ကမူ မိန်းမ မလိုးဖူးဘူး ဆိုပေမယ် လီးကြီးလည်း စံချိန်မှီ လူကလည်း လူငယ်ဆို တော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်နဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံနိုင်တဲ့ အတွက် ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် ထက်နောင်ကို လင်မယားအဖြစ်ပင် ရာသက်ပန် ပေါင်းသင်း ချင် သော မဖြစ်နိုင်သည့် မသိစိတ်များ ဝင်လာသည်။

" ဖွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်…စွပ်….ဖွတ်……."

" ပြွတ်…ဖွတ်…..စွပ်….ဖလွတ်….ဘွပ်……"

" အင့်...........အင့်..........အင့် အရမ်းသွက်တာပဲကွာ အဟင့်"

" မေမေ က နှေးနှေးကြိုက်လား သွက်သွက်ကြိုက်လား"

" အမလေးးးးးးးးးကိုတော် လုပ်ချင်သလိုသာလုပ် သူ့ဟာကြီးက ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ကြပ်နေတာဟာကို"

ဒေါ်မြမေ၏ စောက်ပတ်ဝတဝိုက်ရှိ ကြွက်သားများက အလွန်ပင်သန်စွမ်းလှသည်။ အဝင်ဖြစ်စေ အထွက်ဖြစ်စေ လီးတန်းကြီးကို တင်းတင်းရင်းရင်းကြီးလက်နှင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသလို တင်းနေအောင် ညှစ်ထားသည် ။

လီးတန်းကြီးအဆုံးထိဝင်သွားချိန် အစိလေးအောက်တွင် လက်သည်းခွံလောက်ဟနေသောအပေါက်ကလေးထဲမှ အရည်အမြုတ်ကလေးများက ဗျစ်ကနဲ့ပြစ်ကနဲ့ ကန်ထွက်လာကြသည်။ထိုစောက်ရည်များကြောင့်ပင် ထက်နောင် ဆီးခုံတစ်ခုလုံး စိုရွဲနေပေသည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဘွပ်….စွပ်….”

“ ဖွတ်…ဖွတ်…စွပ်…အီး…အင့်..အမေ့…အမလေး အား…အား..အင့်…အမေ့…အီး…အင့်…အား…ကျွတ်..ရှီး….”

ထက်နောင် ဘယ်လိုပင်လုပ်လုပ် ဒေါ်မြမေစောက်ခေါင်းထဲတွင် အရသာထူး တွေ့လျှက် ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေမိပေရာ  စောက်ပတ်ကြီးကို ရူံ့တွ.ရူံ့တွ နှင့် လီးတန်းကြီးကို ညှစ်ပေးခြင်း ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းလှည့်ကာ ကော့ကော့ ပေးခြင်း ဘယ်စောင်း ညာစောင်း အမျိုးမျိုးလူပ်ရှား ပြီးထက်နောင် လိုးအားကို ပိုပြီး ပြင်းထန်လာစေရန် ဆွဲဆောင် အားပေးလျှက်ရှိသည်။

" မေမေ သားတို့ တမျိုးပြောင်းလုပ်ရအောင်"

" အရမ်းချစ်တယ်...ကလေးရယ်..............မာမီကို ကြိုက်သလိုသာ လိုးစမ်းပါကွယ်"

ထက်နောင် တယောက် ဒေါ်မြမေကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဒေါ်မြမေအလိုက်သင့် လှပစွာဖြင့် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကော့ကာကုန်းပေးလိုက်သည်။ မီးရောင်အောက်တွင် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဝင်းပြောင်နေသည်။

ဖင်တုံးကြီးနစ်ခုကို လက်နစ်ဖက်နဲ့ အသာ ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ ညိုတိုတိုစအိုဝလေးနဲ့ ကပ်လျှက်က အနောက်ဖက်ကို ပြူစစဖြစ်နေတဲ့ အမွေးမျှင်တွေ ရူတ်ထွေးလျှက်ရှိသော နီညိုရောင် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ချွဲပျစ်ပျစ်အရည်တွေ စီးကျစပြုနေပီ။

ထက်နောင်တယောက် ဒေါ်မြမေကုန်းထားသော ဖင်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကို သွင်းလိုက်သည်။

" အား ..... အိုး ......... ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ....သား လေးရယ်၊ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ သားအိမ်ကို...ပိုထိတယ်လေ"

ထက်နောင် တယောက် လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီး ခဏမျှ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စိမ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အသွင်းအထုတ်ကို အကြိမ် ၃၀ ခန့်မျှပြုလုပ်လိုက်သည်။ 

ဒေါ်မြမေ ကတော့ ကာမဆိပ်များ အထွဋ်အထိပ်သို့ တက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြမေ၏ လှပသော ဖင်ကြီး နှစ် လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်ရသည်နှင့် ထက်နောင်တယောက် စိတ်ထိမ်းနိုင်မှုများ တဖြည်းဖြည်းလျှော့ကျသွားပါသည်။ လီးထိပ်တွင် ပြောမပြနိုင်သော အရသာထူးကို စတင်ခံစားနေရပါသည်။

“ မေမေ…..ကောင်းလားဟင်….”

" အား ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် ..... ကောင်းလိုက်တာ ..... မြန်မြန်လေး...လုပ်ပေးပါတော့ ..... မေမေ ပြီးတော့မယ်... ဒီလောက်ကောင်းတာမျိုး မေမေတခါမှ မရဖူးဘူး သားလေးရယ်...မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့"

တောင်းလည်းတောင်းဆို၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများလည်း ညှစ်နေရာထက်နောင် တယောက် ဒေါ်မြမေ ပြီးအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်ပါတော့သည်။

" အား ..... ပြီးပြီသားလေး .... ပြီးပြီ..........အား ...... ကောင်းလိုက်တာ ..............အား ............... အိုး"

ဒေါ်မြမေကတော့ အိပ်ယာခင်းများကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြီးသွားပါတော့သည်။ သို့သော် စောက်ဖုတ်အတွင်းက ကြွက်သားများကတော့ လီးကြီးအား ညှစ်နေပါသေးသည်။ ထက်နောင် သည်လည်း ထိုအရသာအား ဆက်လက်ခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ။

" မေမေ သားလည်း ပြီးတော့မယ်............. ပြီးတော့ မယ် ...... အား ................. ရှီး ...........အိုး ............."

" ပန်းထည့်လိုက်လေ သားသုတ် အရေတွေ မေမေစောက်ခေါင်းထဲပန်းထည့်လိုက် ..မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲကို အရေပန်းထည့်ရတဲ့အရသာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိအောင်..ပန်းထည့်...ပန်း..အင့်ဟင့်...."

လို့ ဒေါ်မြမေကပြောတော့ ထက်နောက်လည်း ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို အသားကုန်ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။

မေ အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် လီးအလွန်ကြီးသော လူပျိုလေးတဦးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ရသည့် အရသာကို မိုးမမြင်လေမမြင် ခံစားလိုက်ပါတော့သည်။ ထက်နောင်မှာလည်း မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရလျက် အပီအပြင် အရသာတွေ့ကာ နေလေတော့သည်။ အန်တီမေလည်း ထက်နောင် ကိုရင်ခွင်ထဲမှာ ဖက်ထားရင်း 

" ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် မေမေတော့ သားလီးကြီးကို စွဲသွားပြီ"

ထက်နောင် က 

" မိန်းမလိုးတယ်ဆိုတာ ဒီလောက်ကိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး မေမေရယ် "တဲ့။

" သား လိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းရဲ့လားဟင် အဆင်ကောပြေရဲ့လား မေမေ "

" ပြေပါတယ် သားးလေး က ပထမဆုံးတစ်ခေါက်ဆိုပေမယ့် လိုးတတ်သားပဲ "

" ကဲ သားကမနက်ကျောင်းသွားရဦးမယ်မလားးးးးအိပ်တော့နော် နောက်နေ့ကျမှ စိတ်တိုင်းကျလိုး ဟုတ်ပြီလား"

" အာ မေမေ ကလည်း မရဘူးဗျာ သားနက်ဖြန်ကျောင်းမသွားတော့ဘူး နောက်ထပ်လုပ်လို့ ရသလောက်လုပ်ချင်သေးတယ်"

" အမလေး...သားးရယ် နောက်ထပ်လုပ်လို့ ရသလောက်တော့...မလုပ်ပါနဲ့ ခုတောင် လေးချီပြီးထားလို့ မာမီ ဖလက်ပြနေပြီ"

ဒေါ်မြမေ ကပြောပြော ဆိုဆိုပဲ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။

" ဒါဆို လည်း တစ်ချီတော့ လိုးဦးမယ် မေမေ ရယ် သားလိုးလို့မှ...မဝသေးတာ"

" ဟယ်တော့.....သားတကယ် အတည်ပြောနေတာလား ကဲကဲ လိုးလိုး သားစိတ်ကျေနပ်အောင်သားလိုး ဟုတ်ပြီလား "

မီးရောင်အောက်မှာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်နေရတဲ့ ထက်နောင်လီးချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်မြမေမျက်လုံးအရောင်တလက်လက်တောက်လာတယ်..။

လီးကို လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်..။ ထက်နောင်ရဲ့ လက်ကတော့ ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးနေတုန်းပဲ..။ ကိုယ်ကို ကိုင်းချပြီး ဖြူဖြူဝင်းဝင်း အိစက်တုန်ယင်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မှ နို့သီးခေါင်းကိုတောင် ကုန်းစို့ပေးလိုက်သေးတယ်..။

နို့အုံသားကို လက်ချောင်းလေးချောင်းနဲ့ ဖျစ်ညှစ် ပြီး နို့သီးကိုတော့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ ဖိပွတ်ပေးတာမျိုး လုပ်တယ်..။ အဖုတ်ကို နှိုက်ပွတ်နေတဲ့လက်ကို လွှတ်ပြီး နို့အုံနှစ်ခုကို စုံကိုင်ဆွဲတယ်..။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တစ်လှည့်စီ လျှာနဲ့ ရက်ပေးလိုက် ၊ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့ပေးလိုက် ၊ သွားနဲ့ မနာမကျင် ကိုက်ဆွဲလိုက် လုပ်တယ်..။

ပြီးတော့မှ ဒေါ်မြမေ၏ ခြေသလုံးသားနှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုန်းပေါ်သို့ ချိတ်တင်လိုက်သည်..။ ခါးက အပေါ်သို့ မြောက်ကြွသွား၏ ။မွေ့ယာနှင့် လွတ်သွားသော ခါးအောက်ကို ခေါင်အုံးတစ်လုံး ထိုးခုသွင်းလိုက်သည်..။ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို ပြန်ချပြီး ဒေါ်မြမေ ပေါင်တန်တွေကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်သည်..။ ဒေါ်မြမေ ၏ ဒူးနှစ်ဖက်မှာ ထောင်နေပြီးပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက ဘေးသို့ ကားထွက်နေသည်..။

ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားသွားတာနဲ့စောက်မွေး အုံကြီးကြားမှ အက်ကြောင်းထင်းထင်းကြီးထကာ ဖင်နှင့် တဆက်တည်းမျှ ရှည်လျားသေ ာစောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားခနဲ့ ပေါ်လာသည် ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးတွေက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး နီရဲနေတာပဲ။

နေသားတကျ ဖြစ်သွားသောအခါ ထက်နောင်က အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် အသာဆကိုင်ကာ ပြဲဟနေသေ ာစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးအတွင်းသို့ တစ်ရစ်ချင် တစ်ထစ်ချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်..။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်ဖို့ လက်နှစ်ဆစ်ခန့်အလိုတွင်တော့ ဒေါ်မြမေ၏ နို့အုံ နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး တရှိန်ထိုး အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်..။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွပ်......."

" အင့်...အမေ့...အား ဟာ...ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်....အား...."

စ၍လိုးပြီဆိုကတည်းက ထက်နောင်သည် ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေ၏။ ဒေါ်မြမေကလဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးကာ မြိန်ရေယှက်ရေပင် အလိုးခံနေ၏။ ထက်နောင်၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လာသည် နှင့်အမျှ ဒေါ်မြမေ၏ ကိုယ်လုံးမှာလည်း တသိမ့်သိမ့်ခုန်ကာ တုန်၍နေသဖြင့် သူမ၏ ဖြူဖွေး ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း တုန်ခါ၍နေတော့၏။

ထက်နောင်၏ လီးက သူမယောကျ်ားလီးထက် အရှည်ရော လုံးပတ်ရော ပိုကြီးပြီး မာကျောမှုကလည်း သူမလင်လီးနဲ့ ဘာမျှ မဆိုင်...။ သံချောင်းကြီးအလား..မာကျောလှသည်ကို ဒေါ်မြမေတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ခံစားနှိုင်းယှဉ်မိသည်..။

လီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဆောင့်ဝင်လာရာ ဒေါ်မြမေတစ်ကိုယ်လုံး မြောက်တက်သွားမတတ် ခံစားလိုက်ရပြီး တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းကျင်တက်သွားသည်။ ဒေါ်မြမေက ထက်နောင်ကိုတင်းကြပ်နေအောင် တွယ်ဖက်ထားရင်း မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ကာ တင်းခံသည်..။ ထို့နောက် ထက်နောင်က အရပ်အနားမရှိ ဒလစပ်ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။

" သားလေး............အင့်.အင့်"

" ပြောလေ...မေမေ"

" မေမေ တယောက်တည်းကိုဘဲ လိုးရမယ်နော်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ မလိုးရဘူးနော်၊ သားလေးရဲ့လီးကြီးဟာ မေမေ့...အတွက်ပဲဖြစ်ရမယ် သိလား"

" ဟုတ်ကဲ့"

" အဲဒါ မေမေကိုပဲ ဂရုစိုက်ရမယ်သိလား၊ နောက်ပြီး မေမေကဘဲ..သားကို စိတ်ကြိုက်ပြုစုပေးတတ်မှာ ကျန်တဲ့ဟာကို မင်းဂရုမစိုက်နဲ့ ဖွဲဇကွဲလို့ သဘောထားသိလား"

" အားးးးဟုတ်ကဲ့"

" ဖွတ်…ဖွတ်..ပလွတ်…..ဗျစ်…ပလွတ်…."

" အီး….အင့်..အင့်..အင့်…………..အီး…….."

အထက်အောက်  တုန်ခါနေသော မမရဲ့နို့ကြီးနစ်လုံးကိုလည်း အလွတ်မပေးဘဲ မမှီတမှီနဲ့ခါးလေးကနေ သိမ်းဖက်လို့ နို့အုံကြီးတွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့ပေးးလိုက်တော့ ဒေါ်မြမေ မျက်နှာက ဒီကောင်လေး လုပ်တတ်လိုက်တာ ဟူသော မျက်နှာပေးလေနဲ့

" အားပါး ပါး…စွိ.စွိ…..ဖတ်….ပြွတ်"

မေ နတ်ပြည်ကို အရှင်လတ်လတ် ချက်ချင်းရောက်သွားသလို ခံစားရပြီး တဟင်းဟင်း ငြီးတွားသံလေးများ ထွက်လာတယ်…။ 

ထက်နောင်ခါးသေးသေးလေးကို တအားဖက်တွယ်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကလဲ ဘေးကို အကားကြီး ကားထားတယ်..။ထက်နောင်ကသူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်မြမေ၏နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာအားပါးတရဆောင့်ကာလိုးလေတော့သည်။

ဒေါ်မြမေကလည် သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာသည်အထိ ကော့ကော့ပြီး အားပါးတရအလိုးခံလေသည်။ ခဏကြာသောအခါ တစ်ကိုယ်လုံးအီဆိမ့်ကာ တက်လာပြီး ထက်နောင် သည် သူ၏ လီးချောင်းကို ဒေါ်မြမေ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ တစ်ဆုံးနီးပါး ဆွဲကာဆွဲကာထုတ်ပြီး ဆောင့်ပါလေတော့သည်။

" ပြွတ်.....ဘွပ်...... ပလွတ်..... ဘွပ်...."

" အမလေး သားလေး.... မေမေ ဘယ်လိုဖြစ်....."

" မေ........မေ...... အိုး...... အား"

ဒေါ်မြမေ တစ်ကိုယ်လုံး မြောက်ကြွကာ ကော့တက်သွားချိန်မှာပင် ထက်နောင် သည်လည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် ဒေါ်မြမေ ၏ ကိုယ်လုံးဆီသို.သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မှောက်ရက်ကျသွားလျက် နှစ်ယောက်သားစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ပြိုင်တူရောက်သွားလေတော့သည်။

ခန ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီမှ သက်ပြင်းများပြိုင်တူချလိုက်မိကြသည်။ ဒေါ်မြမေ ကချွေးလေးစို့နေသည့်ထက်နောင်နဖူးကို ပွတ်သပ်ရင်းခေါင်းမှဆံပင်များကို လက်များဖြင့်ခတ်ဖွဖွပွတ်သပ်လိုက်သည်၊

" မောသွားသလား သား"

" အင်း နဲနဲမောတယ် မေမေ "

တဏှာရဲ့ စေရာသွားနေကြတဲ့ လူတွေအဖို့ အသက်အရွယ် သွေးသားတော်စပ်မှု လူမှုဓမ္မသတ်တွေဘေးချိတ်ပစ် လိုက်ကြသည်။ ထက်နောင် အသက်ကိုတွက်ကြည့်ပါက ၁၈ နှစ်မပြည့်တတ်သေး ။ စိတ်ကူးယဉ်နယ်ပယ်ကနေလက်တွေ့ဘဝကို စမ်းသပ်မိရပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေက အသက် ၄၅ နှစ်ဆိုပေမဲ့ ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သွေးသားဆူဖြိုးတုန်း။ ထို့ကြောင့် ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့်ဇရက်တောင်ပံကျိုးတွေ့ကြရပြီ၊ သူမကလည်း တဏှာရမ္မက်ကြီးလွန်းသူဆို ပြန်တော့ ဟင်း။ထက်နောင် သူမ၏ဘေးမှာ လဲလျှောင်းအနားယူရင်း သူမ၏ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့နို့အုံကြီးကိုအားရပါးရ နယ်ဖက်ဆုပ်ချေနေပြန်သည်။ ဒူးတဖက်ကလည်းအငြိမ်မနေပါ။

ဒေါ်မြမေ ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ခွတင်ရင်း ဒူးဖျားဖြင့် မေ၏ဆီးခုံပေါ်ထိ ချေပွတ်သပ်နေပြန်သည်။ ထက်နောင် ၏ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ဒေါ်မြမေ နှာမှုတ်သံပြင်းလာသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လှုပ်ရှားနေပြန်သည်။ ထက်နောင်၏ ပညာသားပါပါနှိုးဆွပေးမှုများကြောင့် ငြိမ်သက်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေ တဖြည်းတဖြည်းကြွတက်လာပြန်၏၊

" အိုး အဟင့် အင့် ယားတယ် သား ........ရဲ့"

အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်။ ညုတုတေးသံက သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှပေါ်ထွက်လာသည်။ မမှီမကန်းနှင့် ထက်နောင် ၏ပြော့ခွေနေတဲ့ လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

အရည်များဖြင့် စွတ်စိုနေသဖြင့် လက်ထဲမှ ချော်ထွက်နေသည်။ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်နေရာမှလူလဲထထိုင်ပြီး ထမိန်ယူကာ ထက်နောင် ၏ လီးမှာပေကျံနေသော အရည်ချွဲချွဲတွေကို တယုတယသုတ်ပေးပြန်သည်။ ကျေနပ်အောင် သုတ်သင်ပြီး ထမီကိုခြေရင်းကို လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ လက်ကြီးများက ထက်နောင် ၏ ပူနွေးပျော့ခွေနေတဲ့ လီးကိုဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေ၏ ပူနွေးသော အထိအတွေ့အပွတ်အသက်များကြောင့် ပျော့ခွေနေသော ထက်နောင်ရဲ့ လီးကြီးမှာသူမ၏ လက်ထဲမှာ တစတစနှင့်မာန်ထလာသည်။ အကြောများအပြိုင်းအပြိုင်း ဖုထစ်မာကျစ်နေသည့်လီးကြီးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်စာထက်ပို၍ ဒစ်ဖျားကြီးမှာပိုလျှံနေပြန်ရာ

“ အိုး ကြည့်စမ်းလူသာငယ်တယ် လီးကဖြင့် လူကြီးတွေ အတိုင်းဘဲမာထန်ကြီးထွားလှချည်လား”

“ ကြီးတော့မကြိုက်ဘူးလား မေမေ က”

“ မေမေ တို့ကကြီးလေကြိုက်လေပေါ့ဟဲ့ အဲ ဒီတခါသား ကအောက်ကနေ မာမီ ကအပေါ်ကတက်လုပ်မယ်”

“ မေမေ ...... သဘောလေ”

ဒေါ်မြမေ တဏှာ၏ စေရာနောက်သို့ တကောက်ကောက် လိုက်ရပြန်သည်။ ကြည့်မိမိ၏ တူသားပါလား ဆိုတဲ့အသိမရှိတော့ ။ မွတ်သိပ်တဲ့ ဆန္ဒများကြောင့် မတ်ထောင်နေတဲ့လီးကြီးပေါ်ကျော်ခွ၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ထောက်၍ ဖြေးဖြေးလေးဖိချလိုက်သည်၊

“ ပြွတ် ပတစ် စွိ စွတ် အာ့ အင့် အာ သား ...ဟာကစောစောကထက်တောင် ပိုထွားလာတယ်ထင်တယ်..မေမေ အဖုတ်ထဲပြည်နေတာဘဲ ဟင့် အင်း စွိ စွိ ဒုတ် အိ”

တကြိမ်နဲ့တကြိမ်မာထန်ကြီးတုတ်လာတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ဒေါ်မြမေအကြိုက်တွေ့လာရပြန်လေ၏။ ဖင်ကို ကြွလိုက်သည့်အခါမှာ ပြဲလန်နေသည့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လုံးပတ်ထွားထွားလီးကြီး၏ အတန်ကြီးကို ညှင်းဆွဲ၍ ယူသွားစေရန်အတွက် ပညာကုန်သုံးရင်းမှ အထိုင်အထကို ခတ်သွက်သွက်ကလေးလိုးလိုက်ပြန်သည်။

“ စွိ စွတ် အင့် အင့် အီး ရှီး အင့် အင်း”

ဒေါ်မြမေ၏ ဖင်ကြီးကို အောက်မှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းပင့်တင်ရင်းမ ထက်နောင် ဖင်ကိုကော့ မြှောက် ညှောင့်လိုးလိုက်ရာ လီးထိပ်က သူမ၏သားအိမ်ထဲသို့ နစ်ဝင်သွားရာ ဒေါ်မြမေခမျာအသဲအူများ ပြုတ်ထွက်သွားပလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကောင်းလွန်ရကား..

“ အ အင့် အင့် အမလး ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ သားးးးးးးပင့် ပင့် နာနာပင့် မေမေ အပေါ်ကစိတ်ရှိလက်ရှိဖိချမယ် အား အား အီး ဟုတ် ဟုတ်ပြီ အား”

နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုစုချွန်၍တရှီးရှီးနဲ့ငြုတ်သီးစပ်သလိုအသံများထွက်အောင်ငြီးငြူရင်းမျက်လုံးကိုပိတ်၍ခေါင်းလေးမော့ခါဖင်ကြီးကို နာက်သို့စပ်၍ကြွလိုက်ဗြိကနဲနေအောင်ဖိချလိုက်နဲ့စည်းချက်ညီညီဖိဆောင့်နေ၏၊ဒေါ်မြမေဗိုက်သား ကိုရှုံ့ဖင်ကိုကြုံ့ကာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုစုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြစ် အောင်လုပ်၍ ထက်နောင် ၏လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲစုပ်ယူသွားအောင်လုပ်ရင်းမှ

“ တအား ကောင်း ကောင်းလာပြန်ပြီ ကောင်း ကောင်း အင့် အင့် စွီစွီ စွတ် ဖတ် ဖတ်”

ဒေါ်မြမေ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ကျင်ကနဲဖြစ်သွားသာ စောက်ဖုတ်မှစောက်ရေများ ဒလဟော ပန်းထွက်မိလိုက်ရသည်အထိ ကောင်းအီဆိမ့်သွားရသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အရည်များလျှံကျပြီး ထက်နောင် ၏ဆီးခုံပေါ်ရွှဲ နစ်သွားရပြန်၏၊

“ ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ”

ပါးစပ်မှ အဆက်မပြတ်ပြောဆိုရင်းမှ လေးငါးချက်ဖိထိုင်ချလိုက်ပီး ထက်နောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ တအိအိလဲ ပြိုကျသွားရတော့၏။ ထက်နောင် ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြင့် လေးလံလှသော ဒေါ်မြမေး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုဖက်တွယ်လိုက်ရင်းမှ အပေါ်မှကျန်တဖက်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်၊

ပုံ့ပုံ့ကြီးငြိမ်သက်နေတဲ့ ဒေါ်မြမေရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင် ခြေနှစ်ချောင်းမှကိုင်ဆွဲ၍ ပြုလုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်မြမေ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကျသွား၏။ သူမ၏လုံးကျစ်ပြည့်တင်းလှတဲ့ ခြေ သလုံးသား နှစ်ဖက်မှနေ၍ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြှောက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေ ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ခြေနှစ်ချောင်းကိုကား၍ ကုတင်စွန်းတွင် ပြန်ထောက်ထားလျှက်ရှိနေပြန်ရာ အစွမ်းကုန်ဖြဲကားထားတဲ့ ပေါင်ခြံကြားမှာတော့ သုတ်ရည်များဖြင့်ပြောက်လက်နေသည့်အမွေးမဲမဲတွေကြားမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာပြဲလန်နေ၏။

ကုတင်အောက်မှ ထက်နောင်သည် သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှနေ၍ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖေါင်းအိကြီးမားလွန်းလှတဲ့ သူမ၏နို့ကြီးများကို ခတ်နာနာလေး ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သလို လက်မလက်သဲခွန် နည်းနည်းလောက် ရှိနို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖိချေပွတ်သပ်ပစ်လိုက်၏၊

“ အဟင်း ဟင် အီး သား ရယ် လုပ်မှာဖြင့်လုပ်စမ်းပါ ဒီလိုလုပ်နေတာ အနေခက်လွန်းလို့်”

ကုတင်စွန်းမှ အိထွားအိစက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီး နှစ်ဖက်ယမ်းခါနေရင်းမှ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ် နေရရှာပြန်သည်။ ထက်နောင် လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍ မေ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် မွှေနောက်လိုက်ပြန်ရာပို၍အနေခက်ရပြန်သည်မို့ ခေါင်းကြီးကို ရမ်းခါလိုက်ရပြန်သည်။ မေ၏ခါးကိုစုံကိုင်ဆွဲကာ ခါးကိုနွဲ့၍ ဖိသိပ် လိုက်သည်။

“ စွိ ဒုတ် စွတ် ဒုတ်”

“ ဟင်း အိုး ဟင်းဟင်း”

လီးကြီးတချောင်းလုံး မေ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားရပြန်သည်။ ဒေါ်မြမေ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရမ်းခါပြီးအလိုက်သင့် ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့ကော့ပေးလိုက်ပြန်တော့ ထက်နောင် အကြိုက် တွေ့သွားကြပြန်သည်။

ခါးကိုကိုင်ဆွဲထားသည့် လက်နှစ်ဖက်စလုံးနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးလှမ်းဆွဲပြီး ထက်နောင် ဖိဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။

“ ဒုတ် စွတ် ဒုတ် ကျွိ ကျွိ စွိ”

“ ဟင့်ဟင့် အိုး အင်း သား........သား ဆောင့်”

ကုတင်တခုလုံး ယမ်းခါနေ၏။ ခါးလေးကို မသိမသာလေးကော့ပြီး ဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီး ထက်နောင်၏ လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ ကုတင်စွန်းတွင် ထောက်ထားသာ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ထက်နောင် ခါးကိုဆွဲဖိချ လိုက်သလို မေကလည်း ကော့၍ကော့၍ အလိုးခံလိုက်မိ၏၊

“ ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ်”

ထက်နောင် ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ တအားဆုတ်ကာအားနှင့် စပ်ဆောင့်နေပြန်ရာ ဒေါ်မြမေ၏ဖင်တုံကြီးများကုတင်စွန်မှာပိပြားချပ်သွားရလေသည်။

“ ဗြွတ် စွိ စွိ ဒုတ် ကျွိ စွတ် ဖတ်”

“ အား အင့် ကောင်းလာပြီ သားလေးးးးးး ဆောင့်ဆောင့်”

နှစ်ယောက်စလုံးကာမ၏ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီဖြစ်သဖြင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ဒေါ်မြမေမှာ မျက်တောင်လေးများမှေးစင်းသွားသည်။ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကြီးကျသွားရပြန်လေသည်။

ထက်နောင် မှာလည်း အရွယ်နှင့်မမျှကြီးထွားလှတဲ့ လီးကြီးအဆုံးမြုတ်အောင် အသားကုန် ပစ်ကြုံးလိုက်ရင်း ဒေါ်မြမေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်မိရပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်ကာ တဦးနဲ့တဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။