Thursday, January 2, 2020

ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၂ )

 ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

" ကိုအောင် … ၃ ရက်စာ ဝက်သား ထောင်းကြော် ထားခဲ့တယ် … ကြောင်အိမ်ထဲမှာ "

" အေးပါ … ရွာ လက်ဆောင် ပေးမယ့် … မုန့်တွေ အကုန်ပါရဲ့လား  … သေချာ ကြည့်ဦး "

" ညကတည်းက … ထည့်ပြီးသားပါ … ဇင်မာ သွားတုန်း … အရက်တွေ တအား မသောက်နဲ့ဦး "

" ကိုအောင့် အတွက် … စိတ်ပူမနေနဲ့ … စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် သွား "

ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရန် ၂ပတ်သာ လိုတော့သဖြင့် ဇင်မာ တယောက် မွေးရပ်မြေရှိ မိဘများထံ ပို့ထားသော ကလေး ၂ ယောက်အား ပြန်ခေါ်ဖို့ မနက်အစောကြီး ထကာ စီစဉ်နေရသည်။ ၂ ညအိပ် ၃ ရက် ခရီးမို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ဟင်းစီစဉ် ပေးထားခဲ့သည်။ သွားကာနီး လင်မယား ၂ ယောက် စကားပြောရင်း အထုတ်အပိုးများ အိမ်ရှေ့ သည်လာလိုက်၏။

" ကိုအောင် … ၆နာရီ ခွဲပြီ … လိုက်ပို့တော့ … ကားက ၇ ခွဲ ထွက်မှာ "

" အေးအေး … ပစ္စည်းတွေ စုံရင် သွားစို့ "

ဆိုင်ကယ် ရှေ့တွင် လက်ဆောင်ပေးမည့် မုန့်များ ပါသော ကြိမ်ခြင်းအား ညှပ်ကာ ဇင်မာမှာ အဝတ် အိတ်အား ပွေ့ရင်း ဆိုင်ကယ်နောက်မှ ထိုင်လိုက် လာခဲ့သည်။ 

၇ နာရီခန့် ကားဂိတ် ရောက်ကာ လင်ဖြစ်သူ ပြန်သွားသည်နှင့် ကြိမ်ခြင်းနှင့် အဝတ် အိတ် ဆွဲကာ ကားပေါ်တက်လာ လိုက်တော့၏။ နေ့တဝက်ခန့် ကားစီးလာရာ မြို့ငယ်လေး တခုသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ကားပေါ်မှ ဆင်းသည်နှင့် နာမည် ခေါ်သံကြားသဖြင့် လှမ်းကြည့်ရာ  ဝေယံအား တွေ့လိုက်ရ၏။ 

" မဇင်မာ "

" ဟင် … ဝေယံ "

" ကျနော် … လာကြိုတာပါ "

ရွာသို့ တဆင့်သွားရမည် ဖြစ်သဖြင့် ဆိုင်ကယ် တက္ကစီ ငှားဖို့ စဉ်းစားနေစဉ် အဆင်ပြေ သွားတော့သည်။

" အော် … ကျေးဇူးပဲ ဟာ "

ကလေး ၂ ယောက် အမေ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော် လည်း ဖုန်းထဲ ဗွီဒီယို ကောလ်ဖြင့် ခဏတိုင်း အလိုးခံ ခဲ့သော ဝေယံအား လူချင်းတွေ့ရာ ဇင်မာ တယောက် ရင်ခုန်နေရ၏။ 

" ဟင် … ဒါက ဘယ်မောင်းနေတာလဲ … ဝေယံ "

မြို့ငယ်လေး အနောက်ဖက် ရွာဘက် သွားသော လမ်းအား မမောင်းပဲ မြို့လေးထဲ ဦးတည်နေသဖြင့် ဝေယံအား ဇင်မာ လှမ်းမေးနေသည်။

" နေ့လည် … ၁နာရီ ကျော်နေပြီ … မြို့ထဲ ထမင်းစားပြီးမှ … ရွာပြန်မယ်လေ "

" ဟင် … ရွာရောက်မှ စားလည်း ရသားနဲ့ … အပြန် မှောင်နေလိမ့်မယ် "

" မပူပါနဲ့ … မဇင်မာရာ … ရွာဘက်က လမ်းပြင်ပြီးပြီ … ၁ နာရီလောက်ပဲ မောင်းရင် ရောက်ပြီ … အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး "

ဇင်မာ လည်း တကူးတက လာကြိုပေးသော ဝေယံအား အားနာသဖြင့် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပေ။ မြို့ထဲ မထင်မရှား တည်းခိုးခန်း လေးထဲ ရောက်လာစဉ်  ၂ နာထိုးလုနေပြီ ဗိုက်လည်း အမှန်တကယ် ဆာလာရ၏။ ဝေယံမှာ ထမင်းဟင်း မှာရင်း ကောင်တာသို့ ထသွားကာ စကားပြောပြီး ခဏအကြာ ပြန်ရောက်လာသည်။

" မဇင်မာ … အောက်ထပ်က လူရှုပ်တယ် … အပေါ်ထပ် အခန်းယူလိုက်ပြီ … အပေါ်မှာ နားရင်း ထမင်း အေးဆေးစားပေါ့ "

၂ ယောက်သား လှေကားအတိုင်း တက်လာပြီး အပေါ်ထပ် အရောက် ရယ်မောသံများ ညည်းသံများ အခန်းငယ် လေးများထဲမှ ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဝေယံမှာ ကြိမ်ခြင်း အားဆွဲကာ ရှေ့မှ လျှောက်သွားရင်း ထောင်စွန်း အိပ်ခန်းနား အရောက် ရပ်ကာ အခန်းသော့ ဖွင့်လိုက်ပြန် သည်။

" လာ … မဇင်မာ … ဒီအခန်းပဲ … စားသောက်  ခဏနားပြီးမှ … ရွာပြန်ရအောင် "

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဇင်မာ တယောက် ကုတင်လွတ် တလုံး ဘေးနား မှန်တင်ခုံ အသေး တလုံးနှင့် စားပွဲခုံ ဘေးနား ခင်းထားသော ခုံပုလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဝေယံမှာ မုန့်များ ထည့်ထားသော ကြိမ်ခြင်းအား မှန်တက်ခုံ ရှေ့ ချကာ ပြတင်းတံခါး ဖွင့်ရင်း လိုက်ကာအား တံခါးပေါက် တဖက်အား ဆွဲကပ်နေ၏။ ဇင်မာလည်း လက်ထဲ ဆွဲထားသော အဝတ်အိတ်အား ကြိမ်ခြင်းတောင်း ဘေးနား ကပ်ချကာ စားပွဲခုံ ဘေးရှိ ခုံပုလေးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" အိုက်ရင် … ပန်ကာ ဖွင့်လိုက်မယ် … မဇင်မာ "

" အင်း … နဲနဲ လောင်နေတာ … ဖွင့်လိုက် "

ဝေယံအား ပြန်ဖြေရင်း အခန်းလေးထဲ မျက်လုံး ကစားကြည့်နေစဉ် ဇင်မာ့ ကိုယ်လုံးအား ဝေယံ တယောက် ပန်ကာ ဖွင့်ရင်း စိုက်ကြည့်နေ၏။ 

ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အပါးလေးအောက် ဘောလီ အညိုရောင်လေး ထင်းနေကာ နို့အုံ၂ဖက်မှာ မို့မောက် ထွက်နေသည်။ ပေါင်တန် ၂ဖက် စိထိုင်ထားရာ ထိုင်ခုံပုလေးပေါ် ဖင်သားဆိုင်ကြီး အိကား ကျနေ ပြန်၏။ ဝေယံ  ကြည့်ရင်း ပုဆိုးထဲမှ လီးမှာ ခုံးထ လာခဲ့သည်။

" ဒေါက် … ဒေါက် ……… ထမင်း လာပို့တာပါ ခင်ဗျာ "

အခန်းတံခါး ခေါက်သံနှင့် အတူ ထမင်းဟင်းများ လာပို့သဖြင့် ဇင်မာ့ ဖင်ကြီးအား ကြည့်နေရာမှ အကြည့်ခွာကာ တံခါးသွားဖွင့် ပေးလိုက်၏။ ထမင်းဟင်း ရောက်လာသည်နှင့် ၂ ယောက်သား အတူစားရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေ မိသည်။ ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် ဝေယံမှာ အိပ်ခန်း တံခါးအား ပိတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်လိုက်၏။

" မဇင်မာ … ဒီပေါ်လာလေ … တလမ်းလုံး ကားစီးလာတော့ ညှောင်းနေမှာပေါ့ … လာလှဲလိုက် "

" အာ … ဝေယံနော် … ဘာတွေ လုပ်မလို့လဲ "

ကုတင်ပေါ် ဇင်မာ ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဝေယံမှာ ညာလက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ရင်း မျက်နှာ အနံ့ နမ်းပစ် လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ဘယ်လက်မှ နို့အုံ ၂ ဖက် အား ညှစ်ချေပေးနေ၏။

" မဇင်မာကို … အပြင်မှာ … ခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် …  တွေ့ချင်နေတာ … ကြာပြီဗျာ … ကျနော် မဇင်မာဆီ လာတုန်းက … လမ်းဘေး အအေးဆိုင်မို့ … စိတ်မနဲ့ ထိန်းနေရတာ "

ဝေယံမှာ စကားပြောရင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြန်သည်။ ဇင်မာ တယောက်  ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် ရုန်းကြည့်နေ၏။

" ဟို  ဟို … ငါက … အိမ်ထောင်သည်လေ … တကယ်တော့ … မဖြစ်သင့်ဘူး … ဝေယံ ရဲ့ "

" ဖုန်းထဲ … အမြဲလိုးနေကြလေ … မဇင်မာ "

" အာကွာ … အဲတာ … ဟန်ဆောင်တာလေ … အို့ …… မ  ……… မ ……… မလုပ်နဲ့ …… အွန့် ………… ပြွတ်  ပြွတ်   ပြွတ် "

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ စကား မဆုံးလိုက်ပေ နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်ပြီး တေ့စုပ်ကာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ် လိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အပေါ်မှ မိုးပြီး ခွထားရင်း ဘောလီအား အလယ်မှ ဆွဲချရာ နို့အုံ ၂ ဖက်မှာ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းနှင့်  ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နိုသီးခေါင်း နီညိုလေး ၂ ခု ထွက်ပေါ် လာတော့၏။ 

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ထားရာမှ နို့အုံတဖက်အား ညှစ်ချေရင်း နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးအား ပြောင်းစို့ရာ ဇင်မာ့ မျက်နှာလေး မော့တက်နေသည်။

" အ ……… အ …………… မလုပ်ပါနဲ့ ……………………… ဝေယံရယ် …………… ရှီးးးးးးးး …………… ကျွတ် "

ဝေယံ တယောက် ဇင်မာ၏  ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြောင့် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှာ လာရ၏။ ဖုန်းထဲ အကြိမ်ကြိမ် စို့ခဲ့ရသော နို့သီးခေါင်းလေး များအား တဖက်ပြီး တဖက် အားရပါးရ ဆွဲစို့ ပစ်သည်။

နို့စို့ရင်း ကိုယ်တစောင်း ပြင်ပြီး ခွကာ ခါးပေါ်ရှိ ထမိန်အား ဖြည်ရင်း ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချလိုက်ပြန်၏။ တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြားလေးထဲ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ အဖုတ်လေးအား ပွတ်သပ် ပေးသည်။

" လှလိုက်တာ … မဇင်မာရယ် "

" အိုး ……… မကြည့်နဲ့လေ … ဝေယံ "

ဇင်မာ တယောက် သူမ စောက်ဖုတ်အား ဖုန်းထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် ပြခဲ့သော်လည်း လက်တွေ့ အခြေနေတွင် ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာကာ မျက်နှာလေး ရဲတက် နေ၏။ 

ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်အား စိထားသော်လည်း ဝေယံ လက်ချောင်းလေး များမှာ ထိထိမိမိ ဖိချေ ပွတ်ပေး နေသဖြင့် တဖြည်းဖြည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ရည်များ စိုရွှဲလာ ရသည်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်၏ အထိအတွေ့ အောက် မျောပါသွားရင်း ထမိန်နှင့်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အား ချွတ်ခံရစဉ် ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြွပေး နေမိ၏။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဆီးခုံးမှတဆင့် စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား ဘေးနား ထိစပ် ပေါက်ရောက် နေသော စောက်မွှေးလေးများ ပေါ်ထွက်လာသည်။

ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်စိမှိတ် ညည်းရင်း အဖုတ်လေးအား ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခု ထိကပ် လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်မိ၏။ 

သူမ ပေါင်ကြားထဲ ဝေယံမှာ ဒူးထောက် နေရာ ယူရင်း စောက်မွှေးအုံအောက် ဖောင်းကြွလာ သော အဖုတ်အား ထိထိမိမိလေး ကုန်းယက်ပေး နေ၏။ ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ရသလောက် စိထား သော်လည်း ဝေယံမှာ လက်ဖြင့် ဖြဲကာ အဖုတ် အထက်အောက် ဖိဆွဲကာ အစိလေးအား ဆွဲစုပ် ပစ်သည်။

" အ ………… အမေ့ "

ရုတ်တရက် ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာကာ ဝေယံ လျှာဖျားထိပ်၌ လေထဲ ကော့ပျံ နေတော့၏။ ဝေယံမှာလည်း ယက်လို့ အားမရနိုင်အောင် ဖြစ်နေရပြန်သည်။ 

စောက်စိ လေးအား လက်မနှင့် ဖိချေလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးသွင်းကာ မွှေလိုက်ဖြင့် အဖုတ်မျက်နှာပြင်အား  အောက်မှ အပေါ်သို့ ပင့်ယက်ကာ နည်းမျိုးစုံဖြင့် ဖိယက် နေ၏။ ဇင်မာ့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်လာပြီး ခြေဖျား ထောက်ကာ ခါးကော့ရင်း စောက်ရည်များ ထောင်းပန်း လာရသည်။

" အားးးးး ………………… အမလေးးးးး ……………… အ …………………… အ …………… ဝေ ယံ ရယ် …………… ငါ ………………… ငါ …………………… ငါ …………… မ ထိန်း  နိုင်   တော့    ဘူးးးး ………… အဟင့်   ဟင့် ……………… ထွက်   ပြီ …………… အ ……………… အားးးး    အားးးးး      အားးးးးးးး "

ဇင်မာ တယောက် လေပေါ် ခါးကော့ကာ ဝေယံ မျက်နှာအား စောက်ဖုတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက် တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။ ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်ကျလာကာ အသက် မျှင်းရှုရင်း အမောဖြေချိန် ဝေယံမှာ အဝတ်စားများ ထချွတ်ရင်း ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနှင့် ခေါင်းရင်းဘက် လျှောက်လာပြီး ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။

" မဇင်မာ … အင်္ကျ ီတွေ ချွတ်ရအောင်နော် "

ဇင်မာ ငြင်းနိုင်စွမ်းမရှိ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီ ချွတ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်အား ဘယ်ညာစောင်းရင်း အလိုက်သင့် အချွတ် ခံလိုက်တော့၏။ အမောပြေသည်နှင့် နူတ်ခမ်းပေါ် မေးတင်ပေးသော လီးအား ကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက် လာပြန်သည်။ 

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သော လီးကြီးမှာ ဂေါ်လီများ နှင့်မို့ ထိတ်လန့် နေမိပြန်၏။ ဖုန်းထဲ ခဏတိုင်း မြင်ဖူးသော်လည်း ဒီလောက် ကြီးလိမ့်မယ်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။ နပ်(စ်)မ တယောက်မို့ လူနာပေါင်းစုံ၏ လီးအား မြင်ဖူး သော်လည်း ဒီလိုလီးမျိုး ပထမဆုံး အကြိမ်သာ လက်တွေ့မြင်ဖူးရ၏။

လင်တော်မောင့် လီးအား စိတ်တအား ကြွချိန် စုပ်ပေးဖူး သဖြင့်် နူတ်ခမ်းပေါ် ကန့်လန့်တင်နေသော ဒစ်အား လျှာဖြင့် လိပ်ယူကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းပြီး ဆွဲစုပ် ပေးမိသည်။ဒစ်ကြီးကားထွက်နေသဖြင့် ဇင်မာ့ ပါးစပ်လေးထဲ ပြည့်ကျပ် နေ၏။

" အ ……… ကျွတ် ကျွတ် "

ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေးအား လျှာဖြင့်သပ်ကာ ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် ဝေယံ ခေါင်းလေး ယမ်းကာ စုပ်သပ် နေရရှာသည်။ လီးထိပ် အပေါက်လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးမိချိန် တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားကာ ဇင်မာ့ ခေါင်းအား လက်၂ဖက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲလှဲ့ကာ ဆက်ကနဲ့ ဆွဲလိုးပစ်၏။ 

လင်ဖြစ်သူ လီးထက် တုတ်ကာ ဂေါ်လီများ ပါသဖြင့် လီးကြီးမှာ အဆုံးထိမဝင်ပဲ တဝက် ကျော်ကျော် လောက်သာ ဝင်ပြီး တစ်နေပြန်သည်။ ဇင်မာ တယောက် ခေါင်းအား နောက်ဆုတ်ရာ ဝေယံမှာ အလွတ် မပေးခဲ့ပေ။ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်ကာ ဇင်မာ  အသက်ရှုပြီးချိန် အရင်းထိ ဆွဲလိုးတော့သည်။

အာခေါင်ထဲထိ ဝင်သွားကာ ဇင်မာ့ နူတ်ခမ်းနှင့် ဝေယံ ဆီးခုံး ကပ်သွားရသည်။ လည်ပင်းကြောများ ထောင်ကာ မျက်လုံးများပင် ပြူးထွက် လာသည်အထိ စောင့်လိုးပြီးမှ  ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်၏။ လီးကျွတ်ထွက် သွားသည်နှင့် ဇင်မာ တဟွတ်ဟွတ် သီးကာ မျက်ရည်များ စီးကျ လာတော့သည်။

" လိုးတော့မယ်နော် … မဇင်မာ "

ဝေယံမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် ထရပ်ကာ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြား နေရာပြန်ယူလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ  လီးထိပ်တေ့ကာ ဖိလိုးပစ်၏။ 

" အား ……………… အ ……………………… နာတာ ……………… ဝေယံရယ် …………………… အားးးးးးး ……………………… အားးးးးးး "

ဝေယံ လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသဖြင့် ကလေး ၂ ယောက် ထွက်ထားသော ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကျပ် နေရ၏။ လီးစဝင်သည်နှင့် အော်နေမိသည်။ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပစ်၏။

" အား …………………… အား ……………………  အား ……………… အမလေးးးးး  …………… ကြပ်ထုတ်နေတာ …………………… တအားနာတယ် ……………… ဖြည်း ဖြည်း လိုးပါ ဟာ "

ဆောင့်ချက်များမှာ အားပါသဖြင့် ဇင်မာ တယောက် နာကျင် နေရသည်။ ခဏအကြာ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ ကုတင်တိုင် များပါ ရမ်းခါနေသည်။ 

ဝေယံ လီးတဆုံး ဆောင့်ချ လိုက်တိုင်း ဇင်မာ အသက်ရှု မှားလာကာ အသဲခိုက်အောင် ခံစားနေရသည်။ လီး အရည်ပြား အတွင်းမှ ဂေါ်လီ များကြောင့် နာလည်းနာ ကောင်းလည်ကောင်း နေပြန်သည်။ 

" အာ …………………… ဟာ ………………………… အမလေးးးး ……………… အ ……………… အားးးးး …………………… အဟင့် ……………… အင့် …………… ကျွတ် ………………… ရှီးးးးးးး ……………… အ   အ "

ခေါင်းလေး မော့တက်လာကာ ခါးကော့ပေးရင်း ကာမ အရသာလေး ထိထိမိမိ ခံစားနေမိ၏။ ထိုချိန် ဝေယံမှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ရင်း စောက်ဖုတ်အား ကုန်းယက် လိုက်သည်။

" ဟာ ……  ဝေယံရယ် "

ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ အစိလေး ဆွဲစုပ်ပြီး လီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပြန်၏။

" အားဟား ……………  အ ……………… ရှီးးးးး …………… လိုး  လိုး ……………… ဝေယံ ………… ငါခံနိုင်ပြီ ဟ "

အချက် ၄၀ ခန့် မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း ဇင်မာ တယောက် ကော့ပျံကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာသည်။ တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ဘေးနား ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် ပက်လက်လှဲချ လိုက်၏။ ဇင်မာ အလိုက်တသိလေး နှင့် ဝေယံ ကိုယ်လုံးပေါ် ခွကာ စောက်ဖုတ်နှင့် မျက်နှာအား ချိန်ပွတ်ပစ်၏။ 

ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန် အနေထားမို့ သူမ မျက်နှာရှေ့ တင်းမတ် နေသော ဝေယံလီးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ပေး လိုက်ပြန်သည်။ ပါးစပ်ညောင်းလာသည် အထိ မထုတ်ပဲ လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးရင်း လရည်များ ပန်းထွက်လာစဉ် တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မျိုချပစ်တော့၏။

မိနစ် ၂၀ ခန့်သာ နားလိုက်ရသည်။ ဝေယံမှာ လရည်များ ပေကပ်နေသော စောက်ပတ်အား ပြန်ယက်ကာ လေးဖက် ကုန်းခိုင်းနေ၏။ ဇင်မာ တယောက် အစွမ်းကုန် လိုက်လျော နေရသည်။ နို့၂လုံး ကုတင်နှင့် ကပ်နေအောင် ရှေ့ကိုယ်လုံးအား မှောက်ကာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး လိုက်၏။ 

ဝေယံမှာ ဇင်မာ ဖင်ကြီးနောက် နေရာ ယူကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆွဲလိုးပစ်သည်။ လေးဖက် ကုန်းထား သဖြင့် လီးအရင်းထိ ပစ်ဆောင့်ရာ လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝ လေးအား လာထောက်နေ၏။ စောက်ဖုတ် တအုံလုံး ကျင်တက်လာကာ အနည်းငယ် နာကျင်ပေမဲ့ ရပ်ချင်စိတ် မရှိတော့ပေ။ အသံထွက် ညည်းကာ ဖင်ကြီးအား ရသလောက် မြှောက်ပေး နေမိပြန်သည်။

" အား …………… အိ ……………………  အင့် …………………အိုး ………………… အို့ ………………… လိုးကွာ ………………… အင်းဟင်း ……………… ဟုတ်တယ် ………………… နာနာလေး လိုး …………… ဝေယံ ………………အိုး …………………… အိုး ………………… အိုးးးးးးးးးးးး "

ဇင်မာ့ စကား ဆုံးသည်နှင့် ဝေယံမှာ  မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ 

" အင့် ……………… ဗျစ် …………………… ဗျစ် ………………… ရှီးးးးးးး …………… ဘွတ် ……… အားဟား …………………… ကောင်း လိုက် တာ …………… မဇင်မာရယ် …… အထဲက ………… လီးကို ……… ညှစ်ပေးနေတာလား ………………… အင့် …………… အင့် ……………… ဇွိ …………… ဗြိ ……… ဘွတ်     ဘွတ်     ဖွပ် "

နှစ်ယောက်သား စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အားရကျေနပ် စွာ ညည်းရင်း လိုးနေကြ၏။ ဇင်မာ၏ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် တခါမှ ဒီလောက်မနာဖူး အလိုးမခံဖူး ခဲ့ပေ။ 

ဖင်ကြီးကော့ကာ နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်တိုင်း ဝေယံ လီးကြီး အရှိန်နှင့် ဝင်လာရာ လီးအရည်ပြားပေါ်မှ ဂေါ်လီ အဖုလေးများမှာ အဖုတ်အတွင်းသားများ ချိတ်ဆွဲပေးရင်း လီးထိပ်မှ သားအိမ်ဝ ဒုတ်ကနဲ့ လာဆောင့်နေသည်။ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်းရင်း စကားပင် မပြောနိုင်တော့ ခေါင်းလေး လန်ပြီး အသက် လုရှုရင်း လီးအား အဖုတ် အတွင်းသား နှင့် ညှစ်ပေးထား၏။ 

ဝေယံမှာလည်း  မနားတမ်း လိုးရင်း နောက်ဆုံး တချက် ပစ်ဆောင့်ကာ ဇင်မာ့ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ပြည့်လျှံနေအောင် ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။ လရည်များ ကုန်စင်သည်နှင့် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ လရည်များ လျှံထွက်နေသော ဇင်မာ့ စောက်ပတ်အား ဒုတိယ ပြောင်စင်အောင် လျက်ပေးပြန်၏။

" အာကွာ ………………… အ ………………… ရှီးးးးး ………………… ရှီးးးးး ……………… အင့်အင့် "

လျှာထိပ်လေးနှင် စောက်ခေါင်းထဲ မွှေရင်း အကျိအချွဲ များအား ဆွဲစုပ်ပေးရာ ဇင်မာ တယောက် ဝေယံ မျက်နာအား အဖုတ်ဖြင့် ဆွဲပွတ်ရင်း လက်ကျန် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ် နေရသည်။ ဂေါ်လီ ဒဏ်ကြောင့် စောက်ပတ်တခုလုံး ကျိန်းစပ်နာကျင် နေသော်လည်း  မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့ထူးမို့ အားရ ကျေနပ် မိနေတော့၏။ အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားသည် မသိ ညှီစို့စို့ အနံ့နှင့် အတူ နူတ်ခမ်းဝအား လီးထိပ် လာထိသဖြင့် အလိုက် သိစွာ ပြန်စုပ် ပေးနေလိုက်သည်။ 

လီးတန် တလျှောက် ပြောင်စင်အောင် စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် တွဲလောင်းကျနေ သော လဥ ၂ လုံးပါ တစ်လှည့်စီ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ နာရီဝက်ခန့် နားပြီး အဝတ်စားများ ပြန်ဝတ်ကာ ၂ ယောက်သား တည်းခိုခန်းလေးမှ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ပြန်ထွက်လာပြီး ရွာဘက် ပြန်သော လမ်းလေးဆီ ဦးတည်လိုက် တော့သည်။

............................................................................................................

ရွာမှ ကလေး ၂ ယောက်အား ပြန်ခေါ်ကာ မြို့ပေါ်ပြန်လာ ခဲ့၏။ အိမ်ရောက်သည်နှင့် ကလေး ၂ ယောက် ခရီးပန်းပြီး အိပ်သွားသည်နှင့် အောင်အောင် တယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။

" ဇင်မာ "

" ရှင် … ကိုအောင် "

" ရွာကို … ကလေးတွေ ပြန်ခေါ်တော့ … ဝေယံနဲ့ … မတွေ့ကြဖူးလား "

" အမ် ……………………… တွေ့ ………… တွေ့ ………………………… တွေ့ ပါ  တယ် "

" တွေ့ရင်လည်း … ဘာတွေ ဖြစ်ကြသေးလဲ … ပြောပြ "

" အာ ……… ကိုအောင် ကလည်း … ခုမှ ပြန်ရောက်တာကို ………… ညကြမှ ပြောပြမယ်လေ " 

ဇင်မာ တယောက် မျက်နှာ အနည်းငယ် ပျက်ကာ ပြောလိုက်သဖြင့် အောင်အောင် သဘောပေါက် သွားသည်။ သူထင်သလို မယားဖြစ်သူနှင့် ဝေယံတို့ လိုးခဲ့ကြပုံ ရ၏။ 

" ခုပြောပါ … ဇင်မာရဲ့ … သိချင်လှပြီ "

မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ နားတိုးကပ်ကာ ခါးလေးဖက်ရင်း ပါးပြင်အား နမ်းပြီး ပြောခိုင်းနေပြန်သည်။ အမှန် တကယ်လည်း ဝေယံလီးကြီး မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ခဲ့ သည်ကို ကြားချင်နေမိ၏။

" ဟာ … ကလေးတွေ ရှိတယ်လေ … ကိုအောင် … မကဲနဲ့ကွာ "

" ဇင်မာ ကလည်းကွာ … အရင်လည်း ဒီလိုပဲ … လုပ်နေကြလေ … ခုမ ဘာဖြစ်နေတာလဲ … ဘာလဲ … ဝေယံ လိုးလွတ်လိုက်လို့ … ဒီရောက်တော့ စိတ်မပါ တော့တာလား "

အောင်အောင့် စကားကြောင့် ဇင်မာ သိသိသာသာ လေး မျက်နှာပြက်ကာ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ ရသည်။ ရွာသို့  ၂ ညအိပ် ၃ ရက်ခရီး ကလေးများ သွားခေါ်ရာ ပထမရက်မှာပင် ရွာနှင့် အနီးဆုံး မြို့ငယ်လေးရှိ တည်းခိုခန်း တခုတွင် မျော့နေအောင် အလိုးခံခဲ့ရသည်။ 

နောက်ရက် နေ့ခင်းပိုင်းတွင်လည်း ဝေယံမှာ ဇင်မာ့အား ရွာထဲမှ သူ့အိမ်အလည်ခေါ်ရင်း တနေကုန်လိုးကာ ညနေပိုင်းမှ ပြန်ပို့ပေးခဲ့၏။

( ၂ ) ရက်ဆက်တိုက် အလိုး ခံခဲ့ရပြီး ပြန်ခါနီး ကားဂိတ်သို့ လိုက်ပို့ရာ ကလေး ၂ ယောက်အား ကားပေါ်တင်ပြီး သည်နှင့် အနီးနားရှိ လက်ဖက်ရည် ဆိုင် အိမ်သာထဲ ဇွတ်ခေါ် လိုးလိုက်သေး၏။ လင်တော်မောင် စကားကြောင့် အနေရ ခက်လာ မိသည်။

" ခရီးပန်းလာလိုပါ … ကိုအောင်ကလည်း …… ညကြမှ … လုပ်နော် "

ဇင်မာ တယောက် စကားပြောရင်း ပြန်နမ်းကာ သူမလက်ချောင်း လေးများနှင့် လင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ပွတ်သပ်လိုက်၏။ လက်ထဲ လီးတန် မာလာသည်နှင့် အနမ်းမပျက်ပဲ ဂွင်းထု ပေးလိုက်ရသည်။ ခုချိန် သူမ စောက်ဖုတ်မှာ ဝေယံ လီးမှ ဂေါ်လီဒဏ်ကြောင့် ကျိန်းစပ် နေ၏။ 

" အားးးးး ………………… ဇင်မာ ……………………အားးးးးး ………………… အ …………………… ကောင်းတယ် …………………… အား "

အောင်အောင်မှာ ၃ ရက်ခန့် မလိုးရသည်မို့ ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ။ မယားဖြစ်သူ လက်ထဲ ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ် ပစ်လိုက်ရ၏။ 

တရေးနိုး ထလိုးနေမလားဟု ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် အိပ်ခဲ့ရ တော့သည်။ မနက်လင်းသည်နှင့် ထမင်းချက်နေစဉ် မီးဖိုခန်းထဲ ပန်းကန်စင်ပေါ် လက်ထောက်ကာ တချီ အလိုးခံလိုက် ရ၏။ နေ့လည်ပိုင်း ကလေးများ အပြင်ထွက်ဆော့ချိန်တွင် အိပ်ခန်းထဲ နောက်တချီ ခေါ်လိုးခံရ ပြန်သည်။

ညပိုင်း စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ဇင်မာတယောက် တီဗွီကြည့်ရင်း ၁၀နာရီခွဲ လောက်တွင် ကလေး ၂ ယောက် အား သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ သိပ်ပေးနေသည်။ ကလေးများ အိပ်ပျော် သည်နှင့် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရာ လင်တော်မောင်မှာ ဝေယံနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များအား မရမက မေးနေပြန်၏။

ဇင်မာလည်း ဖုံးဖုံးဖိဖိ ထိန်းပြောရင်း လင်ဖြစ်သူမှာ စိတ်မဆိုးသည်အပြင် ခါတိုင်းထက် ကာမစိတ် တက်ကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ၂ ယောက်သား တုံးလုံး ချွတ်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးနေကြ၏။ခဏအကြာတွင် သူမအား ထိထိမိမိနှင့် အားထည့် လိုးနေသဖြင့် လိုးချက်တွေအတိုင်း ကြိတ်ညည်းနေရ သည်။ ခါတိုင်းနှင့် မတူပဲ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန် အားပါ လှ၏။

" အား…………… ရှီးးးးးးး ……………… ကိုအောင်ရယ် ……………………… ကောင်းလိုက်တာ ……………… အားးးး   အားးးးးး "

ပထမ အချီတွင် အောင်အောင်မှာ တရစပ် လိုးပြီး ဇင်မာ့ အဖုတ်လေးထဲ လရည်များပန်းထုတ် ပစ်သည်။ ဇင်မာလည်း မနက်ရော နေ့ရော ညရော အလိုးခံသလို ဖြစ်ကာ ပင်ပန်းပြီး ခွေကာကျသွားရ၏။ အောင်အောင် မှာ လီးအား မချွတ်သေးပဲ ဇင်မာ့ ဆံပင်လေးအား ထိုးဖွ ပေးနေပြန်သည်။

" ဇင်မာ ……… ကိုအောင် …  မေးမလို့ … မှန်မှန်ဖြေ "

" ဝေယံက … ဘယ်၂ခါလောက် လိုးလိုက်တာလဲ "

" အာ … ကိုအောင် ကလည်း … ဒါပဲ မေးနေတော့တာ "

နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ပြောလိုက်သေ ဇင်မာ့ အမူယာ လေးကြောင့် အောင်အောင် တယောက် မချင့်မရဲ ဖြစ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ် ပစ်လိုက်၏။ 

" ပြောလေ … ဇင်မာ "

မေးရင်း မယားဖြစ်သူ နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ဖက်အား ပြောင်းစို့ လိုက်ပြန်သည်။ နို့အုံများမှာ တင်းတင်း ရင်းရင်း ရှိမနေတော့ပဲ အနည်းငယ် ပျော့တွဲနေ၏။ ဘယ်ဖက် နို့သီးခေါင်း တဖက်အား စို့ရင့် လက်တဖက်က ညာဘက် နို့သီးခေါင်းအား ချေပေးလိုက်သည်။ ဇင်မာ့ အဖုတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးအား ညှစ်ပေးနေမိပြန်သည်။

ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာပြီး အပေါ်မှ မိုးခွထားသော လင်တော်မောင့် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထား လိုက်၏။ အောင်အောင်မှာ အဖုတ်ထဲ မချွတ်ပဲ စိမ်ထား သော လီးအား ညှောင့်ရင်း ပြန်မာလာသည်နှင့် ဒုတိယ အချီ ထပ်လိုး လိုက်တော့သည်။

.........................................................................................................

တဖြည်းဖြည်း အောင်အောင့် ရာဂစိတ်က ပြင်းထန် လာသဖြင့် ဇင်မာ မျက်လုံး ပြူးနေရ၏။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း ရင့်လာသည်မို့ ဇင်မာ တယောက် လင်တော်မောင့် အကြောင်း မွေးထားတဲ့ မိခင်ထက် ပိုသိနေသည်။ 

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်၏ ပါးစပ်ဖျားမှ ထွက်လာသော စကားလုံးများ အမူအယာက အစ ဘာလဲ ဆိုတာ ပါးစပ်ဟလိုက် သည်နှင့် အူဘယ်နှစ်ခွေ ရှိသည် အထိ မြင်တတ် လာ၏။ ရွာမှ ပြန်ရောက်ပြီး လင်မယား ၂ ယောက် ပုံမှန် လိုးနေရာမှ ၁လခန့် အကြာ ဝေယံ ဘက်မှ သူမအား တွေ့ချင်ကြောင်း ပြောလာပြန်သည်။

" ဇင်မာကလည်း … အိမ်ခေါ်တွေ့ပါ့လား "

" ဟမ် … ကိုအောင် … တကယ် ပြောနေတာလား "

အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာအား အိမ်ခေါ် တွေ့ရန် တိုက်တွန်းနေ၏။

" တကယ်ပေါ့ … ဇင်မာရယ် … ကိုအောင်တို့ အိမ်ထောင်ရေး …… မထိခိုက် စေရပါဘူး "

......................................................................................................

၁ ပတ်ခန့် အကြာ ဇင်မာလည်း ဝေယံအား အပြင် မတွေ့ တော့ပဲ အိမ်သို့ ခေါ်တွေ့လိုက်၏။ ပြတင်း ပေါက်မှ တိုးဝင်လာသော လေနုအေးလေးကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံး အေးနေသည်။ 

ဇင်မာ တယောက် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် အခန်းထဲ ကုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်လိုက်၏။ အိစက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ကားထွက်လာ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဆန္ဒ အလျောက် လိုက်လျောနေရင်း သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေရ သည်။

" ဝေယံ … သောက်ကွာ "

" ဟုတ် … ကိုအောင် "

မျက်နှာချင်းဆိုင် စာပွဲခုံပေါ်တွင်  လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင် နှင့်အတူ ဝေယံပါ အရက် အတူ သောက်နေကြ၏။ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ် ဇင်မာ တယောက် အတွေးပေါင်းစုံဖြင် ရင်ခုန်နေရသည်။ 

နာရီဝက်ခန့် စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ နားလျှောက်လာကာ မျက်နှာအား ပေါက်ဂွထဲ ဆွဲကပ် လိုက်၏။ ရုတ်တရက်မို့ အောင်အောင် တယောက် အံအော မှင်သက်ကာ သောက်လက်စ အရက်ခွက် အား စားပွဲခုံပေါ် ပြန်ချရင်း ကြည့်နေရှာသည်။

" မဇင်မာ "

" ဘာလဲ  … ဝေယံ "

" လီး … အရင် … စုပ်ပေးနော် "

ဇင်မာ့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာကာ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်အား ခိုးကြည့်စဉ် ဝေယံမှာ ပုဆိုးအား ခါးပုံစ ဖြည်၍ ခြေရင်း ပုံချလိုက်၏။

" အို့ ………… ဝု …………… ဖလူးးး "

လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာပြန်လှည့်စဉ် ပါးစပ်နား ကားထွက်နေသော ဒစ်ကြီးအား မြင်လိုက်ရ သဖြင့် ပါးစပ်လေး ဟကာ ကြည့်နေမိသည်။ ရွာသို့ ကလေး ၂ ယောက်အား ကျောင်းတက်ရန် ပြန်ခေါ်စဉ် ကော့ပျံနေအောင် လိုးထားသော လီးမှာ မျက်နှာရှေ့ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေ၏။

ကြာကြာ မကြည့်လိုက်ရ ပေ ဟနေသော နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ကြီး ဝင်ရောက် လာတော့သည်။ ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်ကာ ခေါင်း နောက်ဆုတ် ရှောင်ရာ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဆံနွယ်များ အား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးတဆုံး ပစ်လိုး လိုက်၏။ အောင်အောင် မှာ မယားဖြစ်သူ ပါးစပ်အား ဝေယံမှ မညှာမတာ လိုးနေရာ သနားစိတ် တဝက် ကာမစိတ် တဝက်ဖြင့် မလွတ်တမ်း စိုက်ကြည့် နေမိသည်။

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ နူတ်ခမ်းထောင့်မှာ သွားရည် အချွဲများ စီးကျ လာမှ လီးအား ထုတ်ပေး လိုက်၏။ အောင်အောင် မနေနိုင်တော့ ထိုက်နေသော ခုံမှ ထရပ်ကာ ကုတင်နား လျှောက်လာရင်း မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ပြီး ခါးလေး ဖက်ကာ နှစ်သိမ့် နေသည်။

" ရလား … ဇင်မာ "

" အင်း ……… အဟွတ်  ဟွတ် "

ဇင်မာတယောက် လင်ဖြစ်သူအား ပြန်ဖြေရင်း တဟွတ် ဟွတ် သီးနေသေး၏။ အသက်မျှင်းရှုကာ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွားရည် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်စဉ် အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ပါးစပ်လေးအား ပြောင်စင်အောင် ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်သည်။

" ခဏဗျာ … ကိုအောင် "

ဝေယံမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် ဇင်မာ့အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်း လိုက်တော့သည်။ ကိုယ်တိုင်လည်း အပေါ်အင်္ကျီအား ချွတ်ကာ ကိုလုံးတီး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ အောင်အောင်မှ မယားဖြစ်သူ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက် တင်းမတ် နေသော ဝေယံ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား ကြည့်ကာ စိတ်ကြွနေမိသည်။ 

မကြာခင် ဂေါ်လီများနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက် နေတော့မည်။ တွေးမိရုံဖြင့် လီးက တဆက်ဆက် တင်းမာလာခဲ့၏။ သို့သော် အောင်အောင် တွက်ဆ ထားသည့် အတိုင်း ဖြစ်မလာသေးပေ။

ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ မျက်နှာအား လီးဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အင်္ကျီကြယ်သီးများအား တလုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အောင်အောင်လည်း ဘေးမှ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ အင်္ကျီအား ကူချွတ်ပေးနေရှာ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ဖြစ်သွားသည်နှင့် လီးအား ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ကာ့ထမိန်အား အောင်အောင့် ချွတ်ခိုင်း လိုက်ပြန်သည်။ 

ထမိန် ဆွဲချွတ်ရာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးသာ ကျန်တော့၏။  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ထပ်ချွတ်ပစ်ရာ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး တုတ်တုတ် ၂ ဖက်ကြားမှ အမွှေးများ ဖုံးအုပ် ထားသော စောက်ပတ်အုံမှာ ဖေါင်းကား ထွက်ပေါ်လာ၏။ ဇင်မာ့ တယောက် အောင်အောင် နှင့် ဝေယံရှေ့ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခန္ဓာ ကိုယ်ပေါ် အဝတ်စားကင်းမဲ့ သွားတော့သည်။အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ ဖြူဖွေးနေသော ကိုယ်လုံးပေါ်မှ ဘယ်ဘက် နိူ့အုံအား ဘေးနားမှ ကုန်းစို့လိုက်ချိန် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ပါးစပ်လေးအား ခပ်ဖွဖွ လိုးပေးနေ၏။ 

ခဏ အကြာ လီးအား ထုတ်ကာ ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ဇင်မာ့ ညာဘက်ဘေး ဒူးထောက် ထိုင်ပြီး ဆီးခုံးပေါ်မှ အမွှေးများအား ခပ်ဖွဖွ ဆွဲပေး ပြန်သည်။ ပေါင်ကြားထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးရာ ဇင်မာ တယောက် အကနဲ့ ညည်းရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက် တုန်ခါနေ၏။ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်မှ နို့သီးခေါင်းလေး စို့ပေးချိန် ဝေယံမှာ စောက်ဖုတ်အား ဖိချေနေသဖြင့် အဖုတ်နှုူတ်ခမ်းသား တဝိုက် အရည်များစိမ့် ထွက်လာတော့၏။

လင်တော်မောင်၏ ခေါင်းအား နို့အုံနှင့် တင်းနေအောင် ဆွဲကပ်ထားရင်း ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ဖြဲပေး နေမိသည်။ ထိုချိန် ဝေယံမှာ အဖုတ်အား ဖိပွတ်ပေး နေရာမှ ဇင်မာ့ ဗိုက်ပေါ် တက်ခွကာ လွတ်နေသော နို့သီးခေါင်း တဖက် အား လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်သပ် ပေးနေပြန်၏။

လင်ဖြစ်သူ ဘယ်ဘက်နို့သီး ခေါင်းလေး စို့ပေးစဉ် ဝေယံမှာ ညာဘက် နို့သီးခေါင်း အား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေသဖြင့် ဇင်မာတယေက် ကာမ စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွာလာကာ တကိုယ်လုံး တဆက်ဆက် တုန်လာရှာသည်။ 

" ကိုအောင် … မဇင်မာ ခါးအောက် …… တခုခု …… ခုထားပေးလိုက် "

ဝေယံ ပြောသည့်အတိုင်း အောင်အောင်မှာ နို့သီးခေါင်း စို့နေရာမှ ထရပ်ကာ မယားဖြစ်သူ ခါးလေး ဘေးနား ဒူးတုတ်ထိုင်ပြီး ခါးအောက် ခေါင်းအုံး ၂ လုံး ဆင့်ကာ ခုပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

ဇင်မာတယောက် ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား ကားပေးရာ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ပတ် အုံကြီး ပြူးထွက် လာတော့၏။ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဗိုက်ပေါ်မှ ထရပ်ကာ ပေါင်ကြားထဲ  ဒူးထောက် နေရာယူပြီး ပေါင်တန် ၂ဖက် အား ဆွဲမြှောက်ကွေးရင်း စောက်ဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ချလိုက်သည်။ 

" ဖြန်း ……… အ …………… ဖြန်း  ဖြန်း …………… အားးးး ……………… အမလေးးးး ……………… အဟင့်  ဟင့် ………… သေပါပြီ "

ဇင်မာမှာ စောက်ဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်ခံရတိုင်း သေးထွက်မတတ် ခံစားရကာ စိတ်ထဲ ထပ်ခါထပ်ခါ အရိုက်ခံ ချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ 

၁၀ နှစ်လောက် လိုးလာသော လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင် မသိသေးသည့် ဇင်မာ၏ ကာမ ခံစားမှု့အား ဝေယံတယောက် ထုတ်ဖေါ် ပြသနေ သည်။ ရွာတွင် ဖင်ကွဲအောင် လိုးပေးကတည်းက နာကျင်မှု့နှင့် ဒွန်တွဲ ပေါ်လာသော ကာမ အရသာ အား ဇင်မာ နှစ်ချိုက် တတ်သည်ကို သိရှိနေသည်။အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွလာကာ သေးများ ပန်းထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ သနားနေမိပြန်သည်။ သို့သော် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ခံနိုင်သ၍ မတားပဲ လွတ်ထား လိုက်၏။

" ဖြန်း  ……… ဖြန်းးးး ………… အားးးးး ……………… ဖြန်းးး  ဖြန်းးးး ………………… အ ………… အမလေးးးး …………………… အားးးး   အားးးး "

"  နာလို့လား … မဇင်မာရယ် ………… ဖြန်းးးးးးးး  ……………… အင့် ……………… ဖြန်းးးး  ဖြန်းးးး "

" အင်းးးးးး …………… အမလေးးးး …………… သေပြီ   သေပြီ ………… နာတယ် "

" ကောင်းပြီလေ ………… နာရင်  ………… တော်ကြစို့ "

" အို့ …………… ဟို ………  ဟို ……………  ရပ်မပစ်ပါ နဲ့ ………… ထပ် ရိုက် ပေးပါ ………… အဟင့်  ဟင့် "

လင်တော်မောင် အောင်အောင် ရှေ့ မရှက်နိုင်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်အား ကော့ကာ ဝေယံအား ရိုက်ခိုင်း နေပြန်သည်။

" တအား ယွနေပြီ စောက်ဖုတ်က …… အလိုး ခံချင်ပြီလား "

" ဟာ …………… အင်း …………  အင်း ……… ခံမယ် … ခံမှာပါ "

"  ဖြန်း ဖြန်း …………… အင့် …………… ဖြန်း "

ဝေယံမှာ ၅ချက်၆ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ရိုက်ပေးကာ ထရပ်လိုက်၏။ ဇင်မာ့ ခေါင်းရင်းဘက် လျှောက်လာပြီး မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန်ခွကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား ထိုးထည့်ပစ်သည်။ 

လီးအရင်းထိ သွင်းထားရင်း ခါးညွတ်ကာ ဘယ်လက်မှ ထောက်ထားပြီး ညာလက်မှ ဇင်မာ့ ပေါင်ဂွမှ စောက်ဖုတ်အား တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက် လိုက်ပြန်၏။ ဇင်မာ ကိုယ်လုံး လေး တဆက်ဆက် တုန်လာကာ ကော့ပျံရင်း သေးများ ပန်းထွက်နေရှာသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးသွင်း ထားသဖြင့် တဝုဝုနဲ့သာ အသံထွက် ပေါ်နေ၏။

" ဝေယံ ……… ဟို  ………  ဟို ………… ရ ပါ့  မလား "

ထိုချိန် အောင်အောင် လီးမှာ မခံမရပ် နိုင်အောင် တင်းမာ လာပြီး မယားဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ရာ ဇင်မာ တယောက် မျက်ဖြူလန်မတတ် ခံစားနေရ သဖြင့် မနေနိုင်တော့ပဲ ဝေယံအား မေးလိုက် တော့သည်။

" ဟားးးး ……… ကိုအောင် ……  ခင်ဗျား စိုးရိမ် နေလား ……… မဇင်မာ က ………… ဒီလောက်နဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးဗျ "

ဝေယံမှာ အောင်အောင့် အား ပြန်ဖြေပြီးသည်နှင့် ပေါင်တဖက် ကြွကာ ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ် လိုက်သည်။

" ပြွတ် ………… ပလွပ် "

" အာ ……… ဘာလို့ ထုတ်တာလဲ …… ဝေယံရဲ့ ……… ပြန်ထည့်ကွာ "

ဇင်မာ တယောက် သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်သွား သဖြင့် ဝေယံအား ရန်လုပ်ကာ ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်နေပြန်သည်။ အောင်အောင် အံအော နေမိသည်။ 

ပါးစပ်အား လီးဖြင့်လိုး၍ စောက်ဖုတ်အား တဖြန်းဖြန်း အရိုက်ခံနေရသော မယားဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ်အား နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရ၏။ ဒီလောက်ကြီး ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေသည် ကို အိမ်ထောင်သက် ၁၀အတွင်း ၁ ကြိမ်သာ မြင်ဖူး သေးသည်။

" ကိုအောင်က …… ပြောနေလို့ပါ …… မဇင်မာရဲ့ "

" ကိုအောင်ကလေ …… စကား တအား ပေါတာပဲ …… လာလာ …… ဇင်မာ့ စောက်ပတ် ယက်နေလိုက် …… ဝေယံ ……… ပါးစပ်ကို လိုးရင်း နို့တွေ …… ပြောင်းရိုက် ဟာ "

စကားဆုံးသည်နှင့် ဝေယံမှာ ပါးစပ်အား ပြန်ခွလိုးကာ နိုအုံ ၂ ဖက်အား ခပ်ကြမ်းကြမ်း ညှစ်ချေရင်း လက်ဝါးဖြင့် တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက်ပြန်သည်။ အောင်အောင်လည်း မယားဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင် စိတ်ပါနေသဖြင့် ဘာမှ မပြောပဲ သေးရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်အား ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ယက်ပေး နေတော့သည်။

" အု ………… ဝု ……………… ပလောက် ……… ဇွိဇွိ …………… ဝု  ဝု …………… ဖလူးးး "

ဇင်မာမှာ ပါးစပ်အား အလိုးခံရင်း နိုအုံများ ကျိန်းစပ် လာအောင် အရိုက်ခံနေရစဉ် လင်ဖြစ်သူမှာ စောက်ဖုတ် ယက်ပေးနေသဖြင့် ကာမ အရသာ ၂ ခု ဒွန်တွဲ ခံစား နေရပြန်၏။ မျက်နှာ နီမြန်းလာကာ မျက်ရည်များပါ စီးကျ လာတော့သည်။

" အားဟားးး ……… ပါးစပ်ထဲ ……… ပြီးတော့မယ် …… လိုးတော့မယ် ဗျာ "

ဝေယံ တယောက် တကယ်လည်း လီးတန် တလျှောက် ကျင်စိမ့် နေရ၏။ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ပြီး ဇင်မာ့ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ် ယက်နေသော အောင်အောင့်အား ဘေးကပ်ခိုင်း လိုက်သည်။ ပေါင်တန်အား ဆွဲမြှောက်ကာ ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ရင်း လီးထိပ်ဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံအား ၅ ချက်လောက် ရိုက်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးတဆုံး ပစ်လိုးလိုက် ၏။

" အ ………………  အဟင့် …………… နာလိုက်တာကွာ …………… သားအိမ်ဝ ………… လာစောင့် နေတာ "

ဇင်မာ့ ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ခါသွားရသည်။ ဝေယံမှာ ဆက်မလိုးသေးပဲ ခဏ ရပ်ကာ ပြီးမှ တချက်ချင်း ဆွဲလိုး ပေးနေပြန်၏။ မျက်လုံးလေး စင်းကျလာကာ အစပိုင်း နာကျင်မှု့များ ပျောက်ပြီး လီးအရသာ စတင် ခံစားမိလာသည်။ လင်ဖြစ်သူ လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းပြီး ဂေါ်လီများ ပါသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်နေကာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ဂေါ်လီဖုလေးများမှ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေသဖြင့် အသဲ ခိုက်အောင် ကောင်းနေရ၏။

" အိုး ………… ဝေယံရယ် ……………… အားးးးးးး …………………………  ရှီး ……………… ကျွတ် …………………… အား ……………… အိုး ………………အဟင့် ဟင့် "

ဇင်မာ့ အသံလေး အိပ်ခန်းထဲ ခပ်ကျယ်ကျယ် လေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ အိပ်ယာခင်းအား လက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေး ခါရမ်း နေ၏။ အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ တချက်တချက် လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် အား ခိုးကြည့်ပြန်သည်။ 

" အာ ………………… ဝေယံ …………… ဝေယံ …………… အ …………………… အင့် …

………  အဟင့် ………… အ ………………အားးးးးးး 

ဝေယံ လီးဆွဲထုတ်ကာ ခဏ နားလိုက်စဉ် အောင်အောင် မှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အသက်မျှင်းရှုနေသော မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား ကုန်းယက် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

ပူပူနွေးနွေး အလိုးခံထားရသော မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ၏ အဖုတ်လေးမှာ ပြန်မစိသေးပဲ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေးအား မြင်နေရ၏။ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်နေရာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။

" ရှီးးးး …………… ပလပ် ပလပ် ……… ပြွတ်စ် ……… ပလပ် ………… ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ ……  အရည်တွေ ရွဲနေတာ …………… အများကြီးပဲ ကွာ "

" အင်း ……… ခုလေးတင် ……… ဝေယံ လိုးထားလေ … ဇင်မာ့ စောက်ရည်တွေ  ……… ကိုအောင် ကြိုက်တယ်မလား ……… အ ………… အ ………… ယက် ယက် ………… ကောင်းလိုက်တာ …… ပြန်ယား လာပြန်ပြီ ………… အီး …………… ရှီးးးးးး ………… အ   အ    အားးးး "

လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်အား စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးကာ ဘေးနား အနားယူနေသော ဝေယံအား ခေါင်းစောင်း ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

" ဝေယံ … ဇင်မာ့ နား လာလေ "

ဇင်မာ့ စကားကြောင့် ဝေယံလည်း ပက်လက် လှဲနေရာမှ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဇင်မာ့ မျက်နှာနား လီးအား ကပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ မျက်နှာနား ကပ်လာသော ဝေယံ လီးအား ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒစ်ဖူးအား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် …………… ပလွပ် …………… အ ……………… အ ………………  အားးးးး ………… ရှီးးးးးး ………… ရပြီ ………… ရပြီ ………… ကိုအောင် ……… မယက်နဲ့တော့နော် …………… ဇင်မာ …………… တအားယားနေပြီ "

၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဝေယံ လီးအား စုပ်ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ လင်တော်မောင် စောက်ပတ် ယက်ပေးနေသည်ကို ရပ်ခိုင်း လိုက်တော့သည်။

" ဝေယံ …… ပက်လက်လှန် ပေးကွာ … ဇင်မာ …… အပေါ်က ……… လုပ်မယ် "

တဆက်ထဲ ဝေယံအား ပြောပြီး ထထိုင်ရာ ဝေယံမှာ ပက်လက် လှဲချရင်း လီးအား ၅ ချက်ခန့် ဂွင်းထုကာ ထောင်ပေး ထားလိုက်၏။ ဇင်မာ တယောက် ကာမ အရှိန်ကြောင့် အရှက်ကုန်ကာ လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်း ယောင်္ကျား၏ လီးပေါ် ခွထိုင် ပစ်သည်။သူမ ဖင်ကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိချရင်း လီးအဝင် အထွက် အဆင် ပြေအောင် ထိန်းလိုးနေ၏။ ဝေယံ ရင်ဘတ်ပေါ် လက် ၂ ဖက် ထောက်ပြီး ခါးအားနှင့် ဖင်ကြီးအား မြှောက်ကာ လီးအရင်းထိ ကပ်အောင် ဖိလိုးရင်း လင်တော်မောင်အား လှည့်ကြည့် ပြန်သည်။

အောင်အောင့် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်နေကာ အားရကျေနပ်သည့် အမူယာများ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝေယံ၏ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို အနီးကပ် မြင်နေရသည်။ ပိုအားရသည်မှာ ဝေယံ လီးကြီးမှာ သူ့၏ လီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းနေကာ ဂေါ်လီများ ပါရှိနေ၏။

ကြည့်နေရင်း ဇင်မာ၏ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ တအအ တအိအိ ဖြင့် ညည်းသံများ ထွက်ပေါ် လာသည်။ ဖင်ကြီးကော့ကာ လင်ဖြစ်သူ အား ကြည့်ရင်း သူစိမ်းယောင်္ကျား လီးပေါ် အားရပါးရ ဆောင့်ပြနေသည်မို့ အောင်အောင် တယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် သူကိုယ်တိုင် လိုးရသည်ထက် ခံစားမှု့က အားကောင်း နေရသည်။

ဇင်မာ မှာလည်း ဘေးနား ထိုင်နေသော လင်တော်မောင့် မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား ခွလိုး နေရသဖြင့် ကာမ အရသာ ထူးကဲနေ၏။ လင်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း ဆောင့်ချ နေရာမှ အကြည့်လွဲကာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းပြီး စိတ်ကြိုက် ထိန်းလိုးနေပြန်သည်။ 

တချက်တချက် အောက်မှ ပင့်ဆောင့် ပေးသဖြင့် လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိကာ လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ အိကနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေး အံကြိတ် ညည်းနေမိ၏။တဖြည်းဖြည်း ဇင်မာ့ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ နို့အုံ ၂ဖက်မှာ ခေါင်းလေးနဲ့အတူ ရမ်းခါနေတော့သည်။အောင်အောင်တယောက် မယားဖြစ်သူမှာ လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားအား စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခွလိုး နေသော မယားဖြစ်သူအား မလွတ်တမ်း စူးစိုက် ကြည့်နေမိ၏။

" အားးးးး ………… မဇင်မာ ရယ် ……… ကောင်းလိုက်တာ ဗျာ ………… ဆောင့် ဆောင့် …… ကျနော့် လီးကို ……… အားရတယ် မဟုတ်လား "

" အင်း ……… အားရတယ် ………… အင့် …………… ဘွတ်   ……… ဘွတ်  ……………   ဘွတ် ………… ကြိုက်တယ် ……… ဝေယံရဲ့ …………… အ ………………… အားးးး     အားးးးးး      အားးးးးးးးး "

" ရှီးးးးးး ……………… အားဟား …………… ကောင်းလိုက်တာ …………………… မဇင်မာရယ် ……… ကလေး အမေသာ ပြောတာ …………… ကျနော့် အတွက်က ………… အပျို တယောက်ကို …… လိုးရတဲ့ အတိုင်းပဲ "

" အာကွာ …………… ဝေယံ လီးကြီးက …………… တုတ်တာကိုး ………………… အင့် …………… ဗျစ် …………………… ဖွပ်  ဖွပ် ……………… ဘွတ် "

ဝေယံ မှာ ရွာကတည်းက ဇင်မာ၏ ကာမစိတ်အား သိရှိနေသည်မို့ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုမို ထကြွလာစေရန် သေချာ ပြောပေးနေသည်။ ဇင်မာလည်း လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးလို့ မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ၏။ 

" ဆောင့် ဆောင့် …… မဇင်မာ ယောင်္ကျားလည်း …… စိတ်ကြွနေပြီ … ဟိုမယ် …… ကြည့်ရင်း ……… ဂွင်းထု နေပြီ ………… အင့်  အင့် "

ဝေယံမှာ စကားပြောရင်း အပေါ်မှ တက်ဆောင့် ပေးသော ဇင်မာ့ ခေါင်းလေး မော့တက် သွားအောင် အောက်မှ ကော့လိုး ပေးနေသည်။

" အင်း ……  သူဟာသူ ……… ဂွင်းတိုက် နေပါစေ  … ဝေယံရယ် …  ဒီနေ့  ………… သူ့ကို …… ပေးမလိုးဘူး "

" ဒါဆို …… ကျနော် … တနေကုန် လိုးရမှာပေါ့ … ဗျစ် ………… ဘွတ် ………… ဇွိ ဇွိ ………… အင့် ……… ဗျစ် ……… ဖွပ် ………… ဘွတ် ဘွတ် "

"  အာ ………… ဟုတ်တယ် ………… အောက်က ပင့်လိုးပေး ………… ဝေယံ …………… အ …… အားးးး …………… ကောင်း ……………… ကောင်း ……………… ကောင်းတယ်ကွာ ……… ငါ့ယောင်္ကျား လိုးတာ …… ၁၀နှစ်လောက် ခံလာတာ …… ဒီလောက် မကောင်းဖူး သေးဘူး "

ဇင်မာ တယောက် ဘေးနား လင်ဖြစ်သူ ကြည့်နေ သည်ကို အားမနာနိုင်တော့ပဲ ဝေယံ မေးသမျှ စိတ်ထဲ ရှိသလို ပြန်ဖြေ နေမိသည်။ ကာမသွေး ဆူပွက် စေသော ဝေယံ စကားလုံး များအောက် မျောပါကာ ကုတင်တိုင်များ ခါးယမ်းလာအောင် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ဆောင့်လိုး နေတော့၏။ 

အောင်အောင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ရမ္မက်သွေးများ ထိန်းမရ သိန်းမရ ပေါက်ကွဲ နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အံကြိတ်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။ ၁၀ နှစ်လုံး လိုးပေးခဲ့သော မယားဖြစ်သူမှာ သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား တက်မက်စွာ ခွလိုးပေးနေသည်ကို အနီးကပ် ကြည့်ရင်း ကာမ အရသာများ ထူးကဲစွာ ခံစားလာရ၏။

" အ ……………… အားးးး ………… ဇင်မာ …………… ပြီးချင်ပြီ ……………… အ ………… အ …………… နာနာ လေး ………… ပင့်လိုးပေး …………… ဝေယံ "

" ပုံစံ ………… ပြောင်းဦးမလား ……… မဇင်မာ "

" ဟင့်အင် …………… မရ တော့ ဘူး ………… ဝေယံရဲ့ ………………… ပင်လိုးပေးပါဆို ………… အင်း …………… ဟုတ်တယ် …………… အင့် ဟာ ………… ဗျစ်   …………… ဘွတ် …………… ဟုတ်တယ် ………အဲလို ………… ပင့်ပြီး ပြန်ဆောင့် …………… အား.... ကောင်းလိုက်တာ ………… နာနာလေး ………… ဆောင့်ပါ ……………… ပြီးတော့မှာ ………… အဟင့်  ဟင့် "

ဝေယံ ကိုယ်တိုင် ဇင်မာ၏ တောင်းဆိုမှု့ကြောင့် လီးတချောင်းလုံး အီစိမ့် လာရသည်။ ဇင်မာ့ ဖင်ကြီး ဖိအချ အောက်မှ အားထည့် ပင့်လိုးပေးနေ မိ၏။

" အ …………… အ …………… အား …………… ပြီးပြီ ………… ဇင်မာ ပြီးပြီ ………… အားးးး    ရှီးးးးးး ………………… အ …………  အားးးးး ……………ကောင်းလိုက်တာ "

ဇင်မာ အဆောင့်မပျက်ပေ ဝေယံလီးအား အရင်းထိ ကပ်အောင် ဖိဆောင့်ရင်း စောက်ရည်များ ဒုတိယ အကြိမ် ပန်းထုတ်နေ၏။ 

ဝေယံလည်း လီးတချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ အံကြိတ် ပင့်လိုးရင်း ၁၀ ချက်ပင် မပြည့်တော့ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက် လာတော့သည်။ ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပြည့်လျှံလာကာ ပြန်အမ် ထွက်စဉ် ဝေယံ လဥများပေါ် စီးကျ နေ၏။အောင်အောင်မှာလည်း ဘေးမှ ကြည့်ကာ ဂွင်းထုရင်း ၂ ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရသည်။ ဝေယံ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘေးနားလှဲကာ မှေးနေသော မယားဖြစ်သူ ခေါင်းရင်းနား တိုးကပ် ထိုင်ကာ ခပ်တိုးတိုး မေးကြည့်လိုက်၏။

" ဇင်မာ "

" ရှင် … ကိုအောင် "

လင်ဖြစ်သူ အသံ ကြားသဖြင့် မှိတ်ထားသော မျက်လုံး လေး အားယူဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။

" ကောင်းလား "

" အင်း …… ကောင်းတယ် "

အသံ တိုးတိုးလေးဖြင့် လင်မယား ၂ ယောက် စကားပြော နေကြ၏။

" ဇင်မာ … ဘယ်လို ခံစားရလည်း …… ပြောပြ ပါလား "

" အမ် …… ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် ……… သူစိမ်း ယောင်္ကျားနဲ့ …… ရှေ့ခေါ် လိုးခိုင်းပြီးမှ … လာမေး နေသေးတာလား "

လင်မယား ၂ယောက် စကားပြောနေစဉ် ဝေယံမှာ ဇင်မာ့ ဘေးနား တိုးကပ် လာပြန်သည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် စကားပြောရင်း လက်တစ်ဖက်မှာ ဝေယံ လီးပေါ် ရောက်သွားပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်၏။ 

" ဟင် … ဇင်မာက … မနားတော့ ဘူးလား "

" မနားချင်သေးဘူး … ကိုအောင်ရဲ့ … ဖြစ်နိုင်ရင် … ဝေယံ လီးကြီးကို … ဒီနေ့ တရက်လုံး … ဇင်မာ့ အဖုတ်ထဲ … စိမ်ထားချင်တာ "

ဇင်မာ တယောက် လင်တော်မောင်အား မျက်ဝန်း ရွဲကြီးဖြင့် ကြည့် ပြောရင်း ထထိုင်ကာ သူမ လက်ထဲ တင်းမာစ ပြုနေသော ဝေယံ လီးအား ကုန်းစုပ် နေတော့သည်။


 ပြီးပါပြီ ။


Cbမှာ လာရောက်ပြောပြပေးသော ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေ များအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

( မောင်ခြိမ့် )



ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၁ )

 ကာမ စောင်းကြိုး တီးခတ်နိုးတော့ အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

" ကိုအောင် … ကိုအောင် … ထဦး "

အိပ်ကောင်းနေစဉ် ဇနီးဖြစ်သူ ဇင်မာ အသံကြောင့် လန့်နိုးလာသည်။

" ဒီနေ့ … ဥပုဒ်နေလေ … ဇင်မာ ကလည်း "

" ဟုတ်ပါတယ် … ဦးစံမောင်က… သူ့ဆိုင်ကယ် နိုးမရလို့ … ကြည့်ပေးပါဦးတဲ့ … ရပ်ကွက်ကထိန် အတွက် … ဘုန်းကြီးကျောင်း … သွားရမှာမို့ … ထပါ … ကိုအောင်ရာ "

" မထချင်သေးဘူး … ခဏနေမှ လာလို့ … ပြောလိုက် … ဇင်မာ "

" ကိုအောင် ကလည်း … ခဏ ကြည့်ပေးလိုက်ပါ … ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားရမှာ … ပြောနေတာ "

" ကဲ … ခဏစောင့်လို့ ပြောလိုက် … ကိုအောင်… မျက်နှာ သစ်လိုက်ဦးမယ် "

အောင်အောင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဇင်မာမှာ အိပ်ခန်းထဲမှ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။ လှည့်ထွက် သွားသော ဇင်မာ၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ အောင်အောင် တယောက် အိပ်ယာ ထလိုက်၏။ 

အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ် ကျော်အတွင်း နေ့ည မပြတ် လိုးလာခဲ့သော မယားဖြစ်သူ နို့အုံမှာ အနည်းငယ် တွဲနေသော်လည်း ဖင်ကြီးမှာ ကျမသွားပဲ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက် နေသည်။ တွေးလက်စ အတွေးအား ဖြတ်တောက်ရင်း မျက်နှာသစ် ကာ အိမ်ရှေ့ ထွက်လာ ခဲ့လိုက်၏။

" ကိုအောင် … ဇင်မာ … ထမင်းကြော် ပြင်ထားလိုက်မယ် … ဆိုင်ကယ်ပြင်ပြီး … တခါထဲ စားနော် "

" အေးပါ "

အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း အဖြတ် မယားဖြစ်သူမှ လှမ်းပြောနေ သဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။ ပေ ၄၀ ၊ ပေ ၅၀ အိမ်ဝန်းအတွင်း ရှေ့ ၁၀ ပေ အား ဆိုင်ကယ် ဝပ်ရှော့ဆိုင်လေး ဆောက်ထားပြီး နောက်ပိုင်းအား ဝန်းပြည့်ခြံပြည့်  ၂ ထပ်အိမ် နံကပ်တိုက်လေး ဆောက်လုပ်ထားသည်။ 

ရပ်ကွက်လူကြီး ဦစံမောင် ဆိုင်ကယ်အား ပြင်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာရာ ဧည့်ခန်း ထမင်းစားပွဲခုံတွင် ထိုင်နေသော မယားဖြစ်သူ အား တွေ့လိုက်ရ၏။

" ပြီးပြီလား … ကိုအောင် … ထမင်းကြော် ပူတုန်း စားလိုက် "

အောင်အောင်မှာ ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး လက်မှ ဆီချေးများအား ဆပ်ပြာဖြင့် ပြောင်စင် အောင် ပွတ်တိုက် ဆေးကြောကာ ထမင်းကြော် စားနေလိုက် သည်။

" ဇင်မာရော စားပြီးပြီလား … ဒီနေ့ ဆေးရုံ … သွားရဦးမှာလား "

" ပြီးပြီ   … ကိုအောင် … ထမင်းကြော် ပြီးပြီးချင်း … စားထားလိုက်တာ … ဒီနေ့ … ဇင်မာက … နှိုက်ဂျူတီလေ … ကိုအောင် "

ဇင်မာမှာ နပ်(စ်)မ တယောက်အဖြစ် အိမ်ထောင် ကျပြီး ကတည်းက ဤနယ်မြို့လေးနှင့် မနီးမဝေး ရွာမှ လာရောက်၍ တာဝန် ထမ်းဆောင် နေ၏။အောင်အောင့် မိဘဘက်မှ အမွေရသော ဒီရပ်ကွက်လေးထဲရှိ နံကပ်တိုက်လေး၌ ပြောင်းရွေ့ နေထိုင် ခဲ့သည်။ 

အသက်  ၃၃ နှစ်ထဲ ရောက်ရှိလာကာ အိမ်ထောင် သက်တမ်း ၁၀နှစ်အတွင်း ကလေး ၂ ယောက် မွေးပြီးသည် အထိ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ကျ မသွားပေ။ မျက်နှာသွယ်ကာ အသားရည် ဝင်းဝါပြီး ခါးအောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ကော့ထွက်နေရင်း ယောကျာ်းတိုင်း လည်ပြန်ငေးယူ ရတုန်းပင်။ အောင်အောင်မှာ အသက် ၄၀ နား ကပ်လာ သော်လည်း မယားချောအား ချစ်လို့ လိုးလို့ မဝနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ 

" ဇင်မာရေ … ဘာလုပ်နေတာလဲ … ထမင်းကြော် စားပြီးပြီ … ကော်ဖီ ဖျော်လေ "

အောင်အောင် တယောက် ပါးစပ်က ပြောရင်း အိမ်နောက်ဖေးဘက် လျှောက်လာ ခဲ့၏။

" ရေချိုးမလို့ … ကိုအောင်ရေ … ပြီးရင် … အိမ်အတွက် လိုအပ်တာလေးတွေ … ဝယ်ဖို့ … ဈေးသွားရဦးမယ် … ကော်ဖီထုပ်ရော နို့ဆီရော … မီးဖိုခန်းက … ကြောင်အိမ် ထဲမှာ … ရေနွေးက တည်ပြီးသား … ဖျော်သောက် လိုက်တော့နော် "

လင်ဖြစ်သူအား လှမ်းပြောရင်း အိပ်ခန်းထဲမှ ထမိန် ရင်လျားလေးဖြင့် ထွက်လာကာ ရေချိူးခန်းထဲ ဝင်လာ ခဲ့သည်။ ကလေး ၂ယောက်အား နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်တိုင်း ရွာမှ သူမ မိဘများထံ ပို့ထား သဖြင့် လင်မယား ၂ ယောက်ထဲ ရှိသည့်အိမ်မို့ ရေချိုးခန်း တံခါးအား စေ့ရုံစေ့ထားပြီး ထမိန်အား ခြေရင်း ပုံချလိုက်၏။ 

ဘော်လီမပါသဖြင့် နို့အုံဖွေးဖွေး ၂ ဖက် အိကျလာစဉ်  လက်၂ ဖက်နှင့် ပင့်ကိုင်ရင်း မနက်က အဖြစ်ပျက်အား ပြန်တွေး နေမိသည်။ မနက်ပိုင်း ထမင်းကြော်နေစဉ် အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံကြား ဖြင့် ထွက်ကြည့်ရာ ရပ်ကွက် လူကြီး ဦးစံမောင် ဖြစ်နေ၏။

" အော် … ဦးစံမောင်ပါလား "

" အေး … ဇင်မာ … အောင်အောင် မနိုးသေးဘူးလား … ငါ ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားရမှာမို့ဟာ … ဆိုင်ကယ်က ဘာဖြစ်မှန်း မသိဘူး … အဲဒါ … အောင်အောင့် နိုးပေးပါဦး "

ဇင်မာ အိမ်ဝန်း တံခါးအဖွင့် ဦးစံမောင်မှာ ဆိုင်ကယ်၏ ဘယ်ဘက်ဘေး ဒူးတဖက် ထောင်ထိုင်ရင်း ရှင်းပြ နေသည်။ ဇင်မာမှာ ညဝတ်အင်္ကျီ လက်တကိုင်းလေး နှင့် ဒူးဖုံးစကပ် တွဲလျက်လေး ဝတ်ထားလျက်မို့ လမ်းလျှောက် လိုက်တိုင်း နို့အုံများနှင့် ဖင်ကြီးမှာ တုန်ခါနေ၏။ ဦးစံမောင်မှာ ဇင်မာ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာ ကတည်းက အနားရောက်သည်အထိ မလွတ်တမ်း ခိုးကြည့်ရင်း တံတွေးမြိုချနေရသည်။ 

ဇင်မာ အနား ရောက်မှ ဦးစံမောင်က ဒူးတဖက် ထောင်ကာ ထိုင်ချရင်း ဆိုင်ကယ် ငုံကြည့်နေ၏။ ပုဆိုး အောက်နားစ က ဒူးခေါင်းပေါ် တင်နေကာ ဦးစံမောင် ပေါင်ကြားမှ လမွှေးအုံကြီးအောက် စိုက်ကျနေသော လီးအား ဇင်မာ အတိုင်းသား မြင်လိုက်ရသည်။

" က်ြီ … က်ြိ "

" အာ … လန့်လိုက်တာ … ကိုအောင် ရယ် …

အသံမပေး … ဘာမပေးနဲ့ "

အတွေးလွန်နေစဉ် ရေချိုးခန်း တံခါးပွင့်ကာ လင်တော် မောင် ဝင်လာသဖြင့် အတွေးစ ပျက်သွားရ၏။

" ကြည့်နေတာ ကြာပြီ … ဇင်မာက နို့တွေကိုင် ပြီး … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလည်း "

" အိုရ် … ကိုအောင် ကလည်း … ဘာမှ မတွေးပါဘူးနော် … ရေချိုးမလို့ပါ "

" ချိုးချိုး မြန်မြန် … ဈေးပြန်ရင် … ကိုအောင် တို့ … တနေကုန် … နှပ်ရအောင် "

" အင်းပါ "

ခဏအကြာ ဇင်မာ တယောက် ရေချိုးပြီးစီးကာ ဈေးသို့ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ထွက်သွားတော့၏။ မယားဖြစ်သူ ထွက်သွားသည်နှင့် အောင်အောင်မှာ ရေချိုးခန်းထဲမှ အဖြစ်ပျက် အား ပြန်တွေးနေမိ၏။ 

ဇင်မာမှာ ရွာမှ သူငယ်ချင်း ဝေယံနဲ့များ လိုင်းပေါ်ချက်ရင်း လိုးခဲ့ပုံများအား ပြန်တွေး နေသလားဟု တွေးနေမိ၏။ ၁ နာရီခန့် အကြာ ဇင်မာ ဈေးမှ အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီး မီးဖိုခန်းထဲ သားငါး ဟင်းသီး ဟင်းရွတ်များ သိမ်းဆည်းကာ အိပ်ခန်း ထဲ ဝင်လာခဲ့ သည်။ အိပ်ခန်းထဲ ပက်လက်လှန် မှေးနေသော လင်ဖြစ်သူ ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်၏။

" ဇင်မာ … ကိုအောင် သိချင်တာ … တခုလောက် မေးချင်လို့ … မှန်မှန် ဖြေပေးနော် "

ဇင်မာ လှဲချလိုက်သည်နှင့် စိုးမင်းမှာ ရုတ်တရက် လှမ်းပြောလိုက်သည်။

" မေးလေ … ကိုအောင် "

" ဒီလိုကွာ … ကိုအောင် တို့ ယောင်္ကျားတွေ … စိတ်ကြွလာလို့ ဂွင်းထုရင် … မိန်းမ … တစ်ယောက်ယောက်ကို … မှန်းပြီးထု ကြတာ "

" အယ် "

" ဇင်မာတို့ မိန်းခလေးတွေရော … စိတ်ကြွလာချိန်

စောက်ပတ်ကိုပွတ်ရင် … ယောင်္ကျား တစ်ယောက် ယောက် ကို မှန်းပြီးပွတ် ကြတာလား … အဲ့ဒါသိချင်လို့ "

" အာ …  သူတို့ ကြိုက်တဲ့သူ … မှန်းမှာပေါ့ … ကိုအောင် ရဲ့ "

" အင်း … ဇင်မာရော … စိတ်ထန်နေချိန် …  ဘယ်သူ့ကိုမှန်းလဲ … ပြောပြပါလား … မရှက်နဲ့နော် 

ကိုအောင်  … စိတ်မဆိုးဘူး … တစ်ကယ်သိချင်လို့ပါ "

" အင် … ကလေး ၂ယောက် … ရပြီးမှ ဘာတွေမေးနေတာလဲ … ကိုအောင် ရယ် "

" ပြောပါ … ဇင်မာရာ … သိချင် လို့ပါကွာ "

အောင်အောင် စကားပြောရင်း ပက်လက်လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ ဘက် ကိုယ်တစောင်း လှည့်ကာ ပေါင်ဂွ လေးထဲမှ စောက်ပတ် အုံလေးအား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဝါးဖြင့် ဖိချေလိုက်တော့သည်။

" အ ……………… ရှီးးးးးး ……………  ကိုအောင် မေးလို့ ပြောပြမှာနော် … ပြီးရင် … စိတ်မဆိုး ရဘူး "

" စိတ်မဆိုးပါဘူး … ဇင်မာ ရယ်… ပြောပြ …  ကတိပေးတယ် "

" ဇင်မာက … ဝေယံ ကို … မှန်းတာ ကိုအောင် "

" ဟင် … ဇင်မာတို့ … ရွာက … ဝေယံ လား "

" ဇွိဇွိ … ဗျစ် … ပလွပ်ပလွပ် "

စကားပြောရင်း အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ထမိန်အောက်နား စအား ဗိုက်ပေါ် ဆွဲတင်ကာ အရည်အိုင်နေသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်ထည့်ကာ အထုတ် အသွင်း လုပ်ပေးလိုက်ပြန်၏။

" ပြောလေ … ဘယ်လို မှန်းဖြစ်တာလဲ "

" အ ……………… အားးးး ……………………………… ရှီးးးး …………………… ကိုအောင် ရယ် … လိုးမှာဖြင့် လိုးလေ "

" လိုးမှာပါ … ဇင်မာ ရာ … မလိုးခင် … ဇင်မာ့ … အကြောင်းလေး …  နားထောင်ချင်တာပါ "

အောင်အောင် တယောက် ရင်တွေ တစ်ဒိုင်းဒိုင်း ခုန်ကာ အသက်ရှုသံ များပင် ပြင်းထန်လာရ၏။ မယားဖြစ်သူ မှာ သူစိမ်း ယောင်္ကျားအား မှန်းပြီး အလိုးခံသည့် အကြောင်း ကို သိချင် နေတော့သည်။ လက်ကို ခပ်မြန်မြန် အထုတ် သွင်း လုပ်ရင်း ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွတ် မေးနေရှာ၏။

" ခုလိုးတော့လေ … ဇင်မာ … ကိုအောင် လိုးတာ … ခံချင် နေပြီ "

" အင်းပါ …… ဘာလို့ ဝေယံ …  လိုးပေးတာ ခံချင်တာလဲ … ပြောလေ … ဇင်မာ "

" အ  …………………… အ …………… အဲဒါ ……… ကိုအောင့် ကြောင့်လေ ………… ရှီးးးးး ……… အဟင့် ဟင့် "

အောင်အောင်မှာ လက်ခလယ်အား မွှေရင်း လက်မဖြင့် ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား ဖိချေလိုက်ရာ  ဇင်မာ တယောက် ပက်လက် အနေထားမှ ဖင်ကြီး ကြွတက် လာတော့သည်။ 

" ပြောပါ ဇင်မာရယ် …… ကိုအောင် ကြားချင်လှပြီ "

" အားးးး ……………… အအ …………… ပြော …………………… ပြော ……………… ပြောပီးရင် ……………… လိုးပေးနော် "

အောင်အောင် စိတ်ကြွလာရ၏။ မယားဖြစ်သူ ၏ တိတ်တခိုး ကာမစိတ်လေးအား သိခွင့်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးအား ဆွဲစုပ်သည်နှင့် ဇင်မာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များကာ လက်ခလယ် အား ညှစ်နေရှာ၏။ 

" ကိုအောင် … ဖေ့ဘုတ် အကောင့်ကနေ … ဇင်မာ့ ဟန်ဆောင်ပြီး … စကားတွေ ပြောတာလေ … ၂လ လောက်နေတော့ … ဝေယံက  … ဆေးရုံ လာတွေ့ရှာတယ် "

" အော် "

" နောက်တော့ … ကိုအောင် ချက်ထားတာတွေကို … ဇင်မာ ပြောတယ် ထင်ပြီး … ဟို လေ … ဟိုဟာ "

" ဟမ် …… ပြောလေ ……… ရဲ ရဲ ပြော ပါ … ဇင်မာ ရယ် "

" ဟို  ဟို ……… ဇင်မာ့ ဟာကို …… ပြခိုင်းတော့တာ "

" အင်း …… ဆေးရုံမှာပဲလား "

" မဟုတ်ဖူး … ကိုအောင် … ဇင်မာ … ဆေးရုံက ဂျူတီ … ပြီးလို့ အိမ်ပြန်တော့ … အအေးဆိုင် တဆိုင်ကို … ဇွတ်ခေါ်သွားတာ … လမ်းဘေး … သစ်ပင်အုပ်တွေ … ရှိတဲ့ ဆိုင်လေးပါ … သစ်ပင်တွေ ကြားထဲ … ၂ယေက်တွဲ … ထိုင်လို့ ရတဲ့ …… ခုံလေးတွေနဲ့လေ "

" အင်း …… ဆက်ပြော "

" ဝေယံနဲ့ အတူထိုင်ပြီး … အအေး မှာတော့ ခပ်လှမ်းလှမ်း မှာလည်း …… အတွဲလေးတွေ …… ထိုင်နေကြတာ … ဝေယံက … ဇင်မာ့ကို ဖက်ရင်း နက်ဖန် ရွာပြန်မယ့် အကြောင်း အရင်ပြောတယ် … တဆက်ထဲ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြားကို နိူက်တော့တာပဲ "

" ဟာ … တကယ် "

" အင်းလေ … ကိုအောင် ကြောင့် …… ဇင်မာလည်း ဘုမသိ ဘမသိ …… အနိူက်ခံလိုက် ရတယ် "

အောင်အောင် မနေနိုင်တော့ မယားဖြစ်သူ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ကာ အပေါ်မှ ခွကာ လီးအား အဖုတ်ထဲ ဖိသွင်း ပစ်သည်။

" အာ … လိုး  လိုး …………… လိုး ဖြစ် ကြ လား ……………… ဇင်မာ "

" မ လိုး ဖြစ် ပေ မယ် …… "

ရုတ်တရက် စကားပြောရင်း ရပ်လိုက်သော ဇင်မာ ကြောင့် အောင်အောင့် စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။

" ဆက်ပြော လေ  "

" သူ့လီးကို …… စုပ် ခိုင်း တာ … ကိုအောင်ရဲ့ "

" ဟင် … အအေးဆိုင် ထိုင်ခုံ ပေါ်မှာလား … အင့် …………… ဘွတ် ………… ဗျစ် …………… ဖွပ်    ဘွတ် ဘွတ် "

အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ တယောက် သူစိမ်း ယောင်္ကျား လီးအား စုပ်ပေးခဲ့သည်ကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်လာကာ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး အပေါ်မှ မနားတမ်း ခွလိုးတော့၏။

" အားးးး ……………… အ …………………… အ ……………… အင်း …………… ဟုတ်တယ် ……… ကိုအောင်ရဲ့ ……………… ထိုင်ခုံက သစ်ပင် ကွယ်နေတော့ ……… ဘယ်သူ့မှ မမြင်ရဘူး ……  ဇင်မာလည်း … ဝေယံလီးကို  ဖုန်းထဲပဲ မြင်ဖူးတာလေ … အသားဖွေးတော့ … လီးအရည်ပြားပါ ဖွေးပြီး … ဒစ်ကြီး ကားထွက်နေတာ … ဒီကြားထဲ လီးပေါ်က … ဂေါ်လီတွေက … ဖုဖေါင်းနေတော့ … မြင်တာနဲ့ … ကြက်သီးတွေ ……… တဖြန်းဖြန်း ထလာရင်း အာခေါင်တွေ …  ခြောက်လာတယ် "

" အင်း … အဲဒါနဲ့ …… ဇင်မာက စုပ်ပေး လိုက်တာလား "

"  ကြည့်နေတုန်း … ဝေယံက … အဖုတ်နိူက်နေတဲ့ လက်နဲ့ … ဇင်မာ့  ခေါင်းကို ဆွဲနိမ့်ပြီး … လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပေး လိုက်တာ … ဇင်မာလည်း မနေနိုင် တော့တာပါ … လီးကြီးက …… ကိုအောင့်ထက် တုတ်တယ် … 

လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး …  ဒစ်ကို ဆွဲစုပ်လိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုးလေးကို … လျှာထိပ်လေးနဲ့ ထိုးလိုက်နဲ့ … စုပ်ပေး နေမိတာ … မကြာပါဘူး … ဇင်မာ့ ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ … လရည်တွေ ပန်းထုတ် နေတာပေါ့ "

" အ  ……………………… အားးးးး ………………………… ဘွတ်   ဘွတ်   ဘွတ် ………………… ကောင်းလိုက်တာ ………………… ဇင်မာရယ် ………………… ရှီးးးးး ………… ရှီးးးးးးးး …………… ထွက်   ထွက် ………… ထွက်ပြီ ဟာ "

ဇင်မာ့ စကားဆုံးသည်နှင့် အောင်အောင် တယောက် ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ဆက်ကနဲ့ တောင့်တင်း လာကာ တဘွတ်ဘွတ် လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထွက် ကုန်သည်။

ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် အလိုးခံနေသော ဇင်မာလည်း အဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်နှင့် အောင်အောင့် လီးအား အဖုတ်အတွင်းသား များဖြင့် ညှစ်ပေးကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာရ၏။

.........................................................................

ညပိုင်း စားသောက် ပြီးသည်နှင့် လင်မယား ၂ ယောက် အိပ်ယာဝင်စဉ် အောင်အောင်မှာ ဇင်မာ့ ဖေ့ဘုတ် အကောင့်အား ဖွင့်ကာ လျှောက်ကြည့်နေသည်။ 

မက်ဆေဂျာ တခုလုံး တချွင်ချွင်နှင့် စာများဝင်လာ သော်လည်း ဖေါက်မဖတ်ပဲ တစုံ တယောက်အား ကြိတ်မျှော်နေမိ၏။ ည ၁၀နာရီ လောက် ဝေယံ အကောင့်လေး မီးစိမ်းလာပြီး မကြာခင် မက်ဆေဂျာသို့ စကားလာပြောသဖြင့် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ အား ဖုန်းပေးပြီး ဘေးမှ ကြည့်နေတော့သည်။

" ဇင်မာ … ဝေယံ လာပြီ … ရော့  ရော့ "

ဇင်မာလည်း ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဖုန်းအား ကြည့်ကာ စကားပြန်ပြော နေ၏။

" မဇင်မာ … ခင်ဗျား ယောင်္ကျား အိပ်ပြီလား "

" အင်း … ဘေးနားမှာ … အိပ်နေပြီ "

" ချက်လို့ ရလား … ကျနော် … လီးတောင်နေလို့ … ဂွင်းထု ချင်တာ "

ဝေယံစာ ဖတ်ပြီးသည်နှင့် ဇင်မာ တယောက် ဘေးမှ အတူ လိုက်ဖတ်နေသော လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် အား မေးဆက် မေးလိုက်ပြန်သည်။ အောင်အောင် ခေါင်းညိတ် ပြသဖြင့် ဇင်မာလည်း စာပြန်ပို့လိုက်၏။

" အင်း … ထုလေ … ဝေယံ "

" မဇင်မာ …… စောက်ဖုတ်ကို ပြပေးနော် … ဗွီဒီယို ကောလ် ………… ခေါ်လိုက်မယ် "

ဝေယံစာအား ဖတ်ပြီး အောင်အောင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ဘေးမှ ခွာကာ ကုတင်အစွန်းမှ ကိုယ်တစောင်း အနေထားဖြင့် ဆက်ကြည့်နေသည်။

" ဝေယံ … နင့်ဟာကြီး …… တအား ထနေပါလား "

ဗွီဒီယိုကောလ်မှ တဆင့် ဝေယံလီးကြီး ဖုန်စခွင်ပေါ် မြင်လိုက်ရချိန် ဇင်မာတယောက် ပက်လက် အနေ ထားဖြင့် စူးစိုက် ကြည့်ကာ စကားစပြောတော့သည်။

" အင်း …… ဟိုတခါ  မြို့လာတွေ့တုန်းက … မဇင်မာ စုပ်ပေးတာ … သတိရ လိုက်တာဗျာ … မဇင်မာ စောက်ဖုတ်ကို … အနီးကပ် ရိုက်ပြပါဦး ……… ရှီးးးးးး ………………… အားးးးး "

ဝေယံကလည်း တဖက်မှ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ဖုန်းအား ပေါင်ဂွနား တိုးကပ်ကာ ဇင်မာမြင်အောင် လီးအား ပွတ်သပ်ပြရင်း စကားပြန်ပြော နေ၏။

" အင်း … ခဏ လေးနော် "

ဘေးမှ ကြည့်ရင်း စကားသံများ အတိုင်းသား ကြားနေရသော အောင်အောင်မှာ သူ့ကိုယ်လုံး ဖုန်းထဲ မပေါ်စေရန် သတိထား တိုးကပ်ရင်း မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပေးလိုက် ပြန်သည်။ ညအိပ်ခါနီးမို့ ဇင်မာ့ ပေါင်ကြားတွင် အတွင်းခံမရှိပေ။ ဝေယံ မြင်သာအောင် ဖုန်းအား အောက်ရွေ့ရင်း စောက်ဖုတ်အား ရိုက်ပြလိုက်၏။

" အားးးး ………  ရှီးးးးးးးးး ……………… လှ လိုက် တာ ……………… မဇင်မာ ရယ် ………… စောက်ပတ် ဖြဲပြ ပါဦး …… ဟင်း "

ဇင်မာ တယောက် ဝေယံခိုင်းတဲ့ အတိုင်း အကုန် လုပ်ပြပေးရင်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရသည်။

" နို့ကြီးတွေ ကလည်း … လှလိုက်တာဗျာ … နောက်တခါ တွေ့ရင် …… နို့တွေပါ  စို့မယ် ……… အားးးး ……………………… ရှီးးးးးး "

၁၀မိနစ်လောက် ဇင်မာ့အား ပုံစံ အမျိုးမျိုး ပြခိုင်းကာ ဂွင်းထု ပြီးသည်နှင့် နှုတ်ဆက်ပြီး ဝေယံ အကောင့်လေး မီးပိတ်သွားတော့၏။ ဝေယံ ပြီးသွား ပေမယ့် တန်းလန်း ကျန်နေရစ်သော ဇင်မာ တယောက် ကုတင်စွန်း၌ ထိုင်ကာ ဂွင်းထုနေသော လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်ဆီ လေးဖက်ထောက် တိုးကပ် သွားတော့သည်။ 

ဘာစကားမှ မပြောတော့ပဲ အောင်အောင်အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် ခိုင်းကာ အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။ ကာမစိတ် တက်နေသည်မို့ ကုတင်တိုင်များ ခါရမ်း နေအောင် ဆောင့်ချပစ်၏။ လင်တော်မောင်အား ခွလိုး နေသော်လည်း စိတ်ထဲ ဝေယံလီးကြီးအား မှန်းကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုး နေသည်။ 

အချက် ၇၀ ခန့် တရစပ် ဆောင့်ကာ ဖင်ကြောများ ရှုံ့လာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့၏။ အောင်အောင် လည်း လီးတန် တလျှောက် နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ လရည် များ ညှစ်ထုတ် လိုက်ရသည်။

" အားးးး  အားးးး …………… ကောင်းလိုက်တာ ………… ကိုအောင်ရယ် ………… အင့်   အင့် ……………… အားးးး …………………… ရှီးးးးးးး "

စောက်ရည်ပန်းထုတ်ရင်း အောင်အောင် ရင်ဘတ်အား တဘုံးဘုံး ထုကာ ဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ ဇင်မာ မှေးနေချိန် အောင်အောင် တယောက် လွန်ခဲ့သော ၈လခန့်မှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်စဉ်းစား နေမိ၏။အိမ်ထောင် သက်တမ်း ကြာလာသည်နှင့် ကာမ စိတ်များ အေးစက် သွားရာ မယားဖြစ်သူအား ဖေ့ဘုတ် အကောင့် တခု ဖွင့်ပေးရင်း သူ့ဖုန်းထဲ ထည့်ကာ မက်ဆေဂျာအား ခိုးခိုး ကြည့်တတ်သည်။

 ၂ လ ခန့်အကြာ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ၏  ရွာမှ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဝေယံအား တွေ့ရာ ဇင်မာ အဖြစ် ဟန်ဆောင် ဆက်ဆံလိုက်၏။ တဖြည်းဖြည်း အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပြည့်စုံတော့ကြောင်း ဘာညာ ရင်ဖွင့်ကာ စမ်းကြည့်လိုက်သည်။

" မဇင်မာ … ယောင်္ကျားက … ပွေရှုပ်လို့လား "

" မရှုပ်ပါဘူး … သူက လူကောင်းပါ … ဒါပေမယ့် …… ဟို ဟို …… "

" အော် … ကျနော် သဘောပေါက်ပြီ …… မလုပ်နိုင် တော့တာ မလား "

" အင်း … ဘယ်လိုပြောရမလည်း … ဒီကိစ္စက ပြောရင် ရှက်စရာပါ "

" မရှက်ပါနဲ့ …… မဇင်မာရယ် … ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောပါဗျာ … ကျနော် ကူညီနိုင်တာဆို … ကူညီမှာပေါ့ "

အောင်အောင် ထင်သည့်အတိုင်း ဝေယံဘက်မှလည်း ပြန်လည် တုံ့ပြန်လာ၏။

" ဒါပဲနော် … ယောင်္ကျား ပြန်လာနေပြီ … လိုင်းပိတ်တော့မယ် "

" ဟာ … မဇင်မာ …… ခဏ … ညကြ … မဇင်မာ ယောင်္ကျား အိပ်တဲ့ချိန် …… လိုင်းတက်ခဲ့နော် "

အောင်အောင် တယောက် စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်ကာ ဖုန်းပိတ်လိုက်တော့သည်။ ၁လခန့် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ ဟန်ဆောင်ကာ စကားပြောရင်း ထိကပါး ရိကပါးဖြင့် ကာမ လမ်းကြောင်းလေး ဖွင့်လာခဲ့၏။ 

ဝေယံဘက်မှ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲလာသည်နှင့် မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့အား ရှင်းပြလိုက်တော့သည်။ ဇင်မာမှာ ဖေ့ဘုတ် ဝါသနာ မပါသဖြင့် လုံးလုံး ဖွင့်မကြည့်ဖြစ်ပေ။ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင့် စကားများအား အံအော နေမိ၏။

" ဟာကွာ … ကိုအောင်ကလည်း … ဘာတွေ လျှောက်လုပ် နေတာလဲ "

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … တကယ် ဖြစ်တာမှ မဟုတ်တာ "

" ဟမ် …… တကယ် ဖြစ်လာရင် … ဘယ်လို လုပ်မလည်း … ကိုအောင်နဲ့ ဇင်မာတင် မဟုတ်ဖူး … ကလေး ၂ ယောက် ရှိသေးတယ်လေ "

" အဲလောက်ထိ တွေးပူမနေပါနဲ့ … ဇင်မာကလည်း … လိုင်းပေါ်တင်ပဲ … အာသာ ပြေရုံပေါ့ "

" ကျွတ် … ကိုအောင် ရယ် "

" လုပ်ပါ ဇင်မာ ကလည်း … စကားပြောရုံပဲလေ "

နေ့တိုင်း တဂျီဂျီ ပူဆာနေသဖြင့် ဇင်မာ တယောက် ညတိုင်း ဝေယံနှင့် စကား ပြောဖြစ်ကြရင်း တဖြည်းဖြည်း မလွတ်တလွတ် စကားလေးများ ပါလာခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း ဝေယံ၏ တောင်းဆို မှု့ကြောင့် ဇင်မာ တယောက် အဖုတ်ပုံအား ဓတ်ပုံ ရိုက်ပို့ လိုက်မိသည်။ 

လင်ဖြစ်သူကလည်း ခွင့်ပြုထားသဖြင့် ညတိုင်း ကလေး၂ယောက် အိပ်ပျော်သည်နှင့် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ ဝေယံနှင့် သူဟာ ကိုယ်ကြည့် ကိုယ်ဟာ သူကြည့် ကာမအရသာ အသစ်လေး ရရှိနေ၏။ လင်တော်မောင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် မက်ဆေဂျာမှ ပြောထားသော စကားများ အပြန်အလှန် ပို့ထားသော ပုံများ ဖွင့်ကြည့်ကာ ၂ယောက်သား ပြင်းပြင်း ထန်ထန် လိုးခဲ့ကြသည်။ 

တခါတရံ ဝေယံမှာ ဇင်မာ့အား စောက်ဖုတ်အား ပွတ်ပြခိုင်းရင်း ဂွင်းထု ပြပြန်၏။  ဇင်မာတယောက် စောက်ဖုတ်အား အနေထား အမျိုးမျိုးဖြင့် ဗွီဒီယိုကောလ် ခေါ်ကာ လင်ဖြစ်သူ အောင်အောင်ရှေ့ ဝေယံအား ပွတ်သပ် ပြပေးနေသည်။

" ဘာတွေ … စဉ်းစားနေတာလဲ "

ရုတ်တရက် ဘေးနားမှ မယားဖြစ်သူ ဇင်မာ့ စကားသံ ကြောင့် အောင်အောင် တယောက် အတွေးစများ ပြတ်တောက်သွားရ၏။

" ဘာရယ် … မဟုတ်ပါဘူး … ကလေးတွေ ကျောင်းဖွင့်တော့မှာမို့ … ဒီတခေါက် ဇင်မာ ရွာပြန်ရင် … ဝေယံနဲ့ တွေ့ကြတော့မှာ "

" အာ … ကိုအောင်ကလည်း … ဇင်မာ အဆုံးထိတော့ … မလိုက်လျောပါဘူးနော် … ဟွန့် "

ပြောမယ့်သာ ပြောရသည် လင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဝေယံ၏ ဂေါ်လီများနှင့် လီးကြီး မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် လာကာ ဇင်မာတယောက် အဖုတ်ထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ပြန်ယား လာရသည်။ လင်တော်မောင့် လီးအား စွပေးရင်း ဒုတိယ အချီ လိုးခိုင်းလိုက်၏။ အောင်အောင်လည်း မယားဖြစ်သူ စိတ်တိုင်းကျ ကြိုးစား လိုးပေးကာ ဒုတိယ အကြိမ် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွား တော့သည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>



ကံလွှဲရာ ရမ္မက်ခိုးဝေလို့ ဖြည်လျော့ကာ သာယာမိတယ် (စ/ဆုံး)

ကံလွှဲရာ ရမ္မက်ခိုးဝေလို့ ဖြည်လျော့ကာ သာယာမိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့် 

“ ခုန … ဖုန်းဆက်တာ … ဒီအိမ်လား မသိဘူး  ”

“ ဟုတ်  … ရေဗူး မှာထားတာပါ  ”

“ ကျနော်.. ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင်  အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် "

ခင်ချိုနွယ် တယောက် အိမ်ရှေ့ ထွက်ရပ်နေစဉ် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် တစင်းထိုးရပ်ကာ အသားညိုညို စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ဖြင့် ကောင်လေးမှ သူမအား မေးနေသဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။

“ ဟုတ်ကဲ့ ရှင် ”

“ ဒါနဲ့ … ဒီအိမ်က အရင် … ရှေ့နေ  ဒေါ်သူဇာ … နေတာမလား  ”

“ အဲဒါတော့ … မသိဘူး … ကျမတို့က … ပြောင်းလာတာ ၂ ပတ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတာ … ဘေးအိမ်က အဒေါ်တစ်ယောက်က … ရေလိုချင် ဖုန်းဆက်မှာပေးမယ် ဆိုပြီး … ဆက်ပေးတာပါ  ”

“ အော် … ဟုတ်တယ် … ဒေါ်တိုးက … ကျနော့် ဖေါက်သည်ပါ … ကျနော့်နာမည်က … စိုးကျော်တဲ့ ခုလည်း ဒေါ်တိုး အိမ်ဘေးက လူသစ်ဆိုလို့ … အမ ရပ်နေတာ မြင်လို့ မေးကြည့်လိုက်တာ "

“ ဟုတ် …အဲ … အိမ်ထဲ ထိ … ပို့ပေးပါ့လား  ”

“ ပို့ပေးပါတယ် … အမရဲ့ … ကဲ နေရာပြ  ”

စိုးကျော် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ထိုင်မောင်းသော နေရာမှ မြေကြီးပေါ် ဆင်းရာ ပေါင်တဖက်အကြွတွင် ဒူးဆစ်ကျော်ကျော်လေး ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်နားစက လှန်ကာ ပေါင်ကြားမှ ငိုက်ဆင်းနေသော လီးမဲကြီးနှင့် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ခင်ချိုနွယ် လှစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရတော့သည်။

“ အာ  ”

အကြည့်လွဲရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။

“ အမ… ကျနော့်ကို … နေရာပြလေ  ”

ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်နေစဉ် စိုးကျော် အသံကြောင့် ပြန်ကြည့်မိရာ မိုးကျော်မှာ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် နောက်ခန်းမှ ရေသန့်ဗူးကြီး တဗူးအား ပုခုံးပေါ် ထမ်းတာသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

“ ဒီ ဒီ … ဒီဘက်  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ အသံတုန်ရီစွာ ပြောရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။သူမ လက်ထပ်ပြီးတာ ၁ လခန့်သာ ရှိသေး၏။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်နှင့် ယောက္ခမအိမ် လိုက်နေရာ ၁ ပတ်သာ နေခဲ့ရသည်။လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ အမ အပျိုကြီးနှင့် စကားများကာ ၂ ပတ်အကြာတွင် ယခုလက်ရှိ အိမ်လေးအား အလောသုံးဆယ်ဖြင့် ငှားနေလိုက်ကြ၏။ 

အရပ် မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် မျက်ခုံးထူထူ မျက်ဝန်းနက်လေးဖြင့် မျက်နှာသွယ်ကာ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များအား ဆံကျစ် ကျစ်ပြီး နောက်ကျောဘက် ချထားလေ့ရှိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးစား ကျ၍ မို့မောက် စူထွက်နေသော ရင်သားများနှင့် လိုက်ဖက်စွာ  ခါးသေး ကျဉ်လေး အောက်  လုံး၀န်းကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

စိုးကျော်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆နှစ်ခန့်က စျေးထဲ ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်ရင်း အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားခဲ့သည်။ထိုရှမ်းတရုတ်မ၏ အထည်ထုပ်များ နယ်သို့ပို့ရာ မိုးကျော်မှာ ကားကိတ်များသို့ လက်တွန်းလှည်းဖြင့် ပို့ပေးရ၏။ 

တဖြည်းဖြည်း လူချင်းရင်းနှီးရာမှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးကာ လိုးနည်းပေါင်းစုံ တတ်ကျွမ်းခဲ့တော့သည်။ခုလက်ရှိ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ဝယ်သည့်အချိန် အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ က လိုအပ်သည့် ငွေကြေး စိုက်ဝယ်ပေးကာ  ရေသန့်ဗူးရောင်းသော ဆိုင်ခန်းလေး ငှားနိုင်သည်အထိ ကူညီပေးခဲ့၏။ 

သို့သော် ရှမ်းတရုတ်မ၏ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ရိတ်မိသွားရာ စျေးထဲမှ ဆိုင်ခန်းအားရောင်း၍ သူ့မိန်းမသူ ခေါ်ကာ မူဆယ်သို့ ပြန်သွားသည်ဟု နောက်ဆုံး သိလိုက်ရသည်။ ရှမ်းတရုတ်မဆီမှ အထောက်အပံ့ မရတော့ပေမယ် ရေသန့်ဗူး ရောင်းသော လုပ်ငန်းလေး အောင်မြင်လာတော့သည်။

ခင်ချိုနွယ် တယောက် လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် အလုပ်သွားလျင် အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ကျန်နေရစ်တတ်သည်။ ယောက္ခမ အိမ်တွင် ယောင်းမနှင့် အဆင်မပြေရာ ဒီအိမ်လေး ပြောင်းလာပြီးမှ တစ်ယောက်ထဲအေးအေးဆေးဆေး ချက်လိုက် ပြုတ်လိုက် လျှော်လိုက် ဖုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ချမ်းသာနေရ၏။

တဖြည်းဖြည်း ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ၆လ ကျော်ကျော် နေလာခဲ့ရာ ရပ်ကွက်ထဲ အသိမိတ်ဆွေများ ရရှိလာကာ တချို့ဆို စားအိမ် သောက်အိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အောင်နိုင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ပျော်ရွှင်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရသဖြင့် နောက်ဆံမတင်းတော့ပဲ အလုပ်ထဲတွင် စိတ်နှစ်ထားတော့၏။

...................................................................................................

“ မမချို … ရေရောက်ပီ ဗျို့  ”

“ အေးအေး … စိုးကျော် … မောင်လေး … အမ အဝတ်လဲနေလို့ … အိမ်ထဲ တခါတည်း ယူခဲ့လိုက်  ”

ရေချိုးပြီး အဝတ်စား လဲနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲမှပင် အိမ်ရှေ့ လှမ်းအော် လိုက်သည်။ ပေ၂၀ ပေ၄၀ ထရံကာ သွပ်မိုး အိမ်လေးတွင် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနှင့် အိပ်ခန်းမှာ ကပ်လျက်မို့ အခန်းထဲမှ အိမ်ရှေ့သို အော်သံ ပီပီသသ ကြားနေရ၏။

အင်္ကျီလဲပြီးသားမို့ စကပ်ထမိန် အမြန်ဝတ်ရင်း ပိုက်ဆံ၅၀၀တန်လေး ကိုင်ကာ ထွက်လာရာ စိုးကျော်မှာ ရေးဗူး အဟောင်းဖြင့် အသစ်လဲကာ ဗူးဟောင်းမှ လက်ကျန်ရေများအား ဘေးနားမှ သွပ်ပုံလေးထဲ သွန်ထည့်ပေးနေရှာသည်။

“ ကဲ … ရပြီ … မမချို  ”

ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်လာစဉ် စိုးကျော် ပုဆိုးပြင် ဝတ်ရာ လမွှေးအုံ ပါးပါးလေးအောက် ငိုက်ကျနေသော လီးကြီးအား ဒုတိယ အကြိမ် မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ 

“ အာကွာ … စိုးကျော် ရာ … ပုဆိုးဝတ်ရင် သေချာဝတ်ပါ … မင်းဟာကလဲ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှ အိမ်ထောင်သည် ဘဝ ရောက်သော်လည်း အရှက်အကြောက် ကြီးသူမို့ လင်မယား ဆက်ဆံ ရာတွင်တောင် ထမိန်လေးသာ လှန်ပေးလေ့ရှိသည်။ လင်ဖြူသူ လီးကိုသာ မြင်ဖူးထားသော ခင်ချိုနွယ် အဖို့ စိုးကျော်လီးကြီး မြင်တိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေရတော့သည်။

စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ပုဆိုးတိုတို ဝတ်လေ့ ရှိသောအသားညိုညို လူကောင်ထွားထွား စိုးကျော် ခန္ဓာကိုယ်မှ ကြွက်သားမြောင်းကြီးများ မြင်တိုင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖြင့် ယှဉ်ကြည့် တတ်လာသည်။

စိုးကျော်မှာလည်း ခင်ချိုနွယ်တို့အိမ် ရေစပို့ကတည်းက ခင်ချိုနွယ်၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးဖြင့် မရိုးမယွဖြစ်နေရ၏။ခုလည်း ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်သည်နှင့် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ကာ လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြလိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ မင်္ဂလာဆောင်တခုသို့ သွားရန် အနက်ရောင်လက်ပြတ် ခါးတိုအင်္ကျီနှင့် ထမိန်စကပ်အပျော့သားလေး ဝတ်ဆင်ထားသည်။

ဇာအင်္ကျီလက်ပြတ်လေးမှာ ပါးလွှာသဖြင့် နို့အုံအား ဖုံးထားသော ဘော်လီအနီရောင်လေးအား အနီးကပ်မြင်နေရ၏။ ခါတိုအင်္ကျီအောက်နားစ လေးဘေး အသားစိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် စကပ် ထမိန်အောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေတော့သည်။

“ လှလိုက်တာ … မမချိုရယ်  ”

“ ဟင်  ”

ပိုက်ဆံပေးနေစဉ် စိုးကျော်စကားကြောင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။ 

“ တကယ်ပါဗျာ … အရပ်ထဲက အပျိုတွေ ရှုံးအောင်ကို လှတာ  ”

ထပ်ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာပြန်၏။

“ ဟိတ် … မောင်နှမချင်းနော် … ဘာတွေပြောနေတာလဲ  ”

အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော်လည်း သူမအလှအား ချီးမွန်းနေသဖြင့် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရင်ခုန် နေမိတော့သည်။ စိုးကျော်ထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်သော့ခတ်ကာ မင်္ဂလာဆောင်သို့ ဆိုင်ကယ် ကိုယ်တိုင်မောင်း၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။ 

မင်္ဂလာဆောင်ကအပြန် သတို့သမီး မိသားစုများ ဓတ်ပုံအတူရိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း မိဘနှစ်ပါးအား သတိရမိနေသည်။ အိမ်မရောက်တာလဲ ၆ လ ၇ လ လောက်ရှိပြီမို့ ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ထမင်း အတူစားရင်း ဥပုတ်နေ့ အလုပ်နားရက် မိဘအိမ် ခဏပြန်ချင်ကြောင်း ပြောပြနေ၏။

“ ကိုအောင် … နက်ဖန် ချို့ကို … အမေတို့အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါ့လား … မရောက်တာလည်း ကြာပြီ  ”

“ ဒီရက်ထဲ … အလုပ်က နားမရဘူး … ချိုရဲ့ … ပစ္စည်းတွေ … နယ်ပို့နေရတာ … တဆိုင်လုံး မနားရဲကြဘူး  ”

“ ဟာကွာ … အလုပ်နားရက်လေ … အမေ့အိမ် မရောက်တာ ကြာလှပြီ … ညမအိပ်ပါဘူး … ညနေပိုင်း ပြန်လာကြမယ်လေ  ”

အောင်နိုင် အကျပ်ရိုက်သွားတော့သည်။ အမှန်တော့ ဥပုတ်နေ့ အလုပ်ခွင့်ယူကာ လိုက်ပို့လျင် ရသော်လည်း လက်ထပ်ပြီး အမဖြစ်သူနှင့် စကားများကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိမ်ငှားနေရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် မိဘများမှ မကျေနပ်သည်မို့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ဖို့ ခက်နေရှာ၏။

“ ကိုအောင် … တကယ်ပြောတာပါ ချိုရယ် … အလုပ်က နားမရလို့ပါ  ”

အောင်နိုင်တယောက် ဘယ်လိုပင် ပြောပြော နောက်ဆုံး ချစ်ဇနီးလေး အလို လိုက်ရတော့သည်။ သို့သော် သူလိုက်မပို့ပေ။ နောက်ရက် မနက် ရေဗူး လာပို့သော စိုးကျော်အား  အကူညီတောင်းလိုက်ရ၏။

“ အော် … ရပါတယ် အကိုရ … ကျနော် ဥပုတ်နေ့ဆို ဆိုင်ပိတ်တယ်လေ … လိုက်ပို့ ပေးပါ့မယ်  ”

ဥပုတ်နေ့ အောင်နိုင် အလုပ်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ မိဘအိမ် ခဏ ပြန်မည်မို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ညနေစာပါ ချက်ပေးလိုက်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းချက်နေစဉ် မိုးကျော် ရောက်လာသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏ စောင့်ရန် ပြောပြီး ကော်ဖီ တခွက် ဖျော်ပေးထား၏။

“ စိုးကျော် … ခဏစောင့် … ဟင်းကျက်တာနဲ့ ရေအမြန် ချိုးလိုက်မယ်  ”

“ ဟုတ် မမချို … အေးဆေးလုပ်ပါ  ”

ခင်ချိုနွယ် ဟင်းချက်ပြီးသည်နှင့် ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ချိုးလိုက်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးပုတ် နုတ်ခမ်းနီဆိုး အဝါရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ စိုးကျော်မှာ ဧည့်ခန်းထဲ ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကားကြည့်ရင်း လီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်၍  ဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

“ အား  ရှီး.. မမချိုရယ် …… ချစ်တယ်ကွာ  … အားးးး အားးးး အားးးး … ရှီးးးးးးး းးးး  ”

ခင်ချိုနွယ့် နာမည်အား ရွတ်ဆိုကာ စိုးကျော် တစ်ယောက် မျက်စိမှိတ်ကာ တအီးအီး ညည်းနေပြန်သည်။

“ ဟဲ့ … အိုရ် …… စိုးကျော်  …… မင်း  မင်း  …… ဘာ တွေ လုပ် နေတာလဲ  ”

စိုးကျော်လက်ထဲမှ လီးကြီးမှာ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ အံအောမှင်သက်ရင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား သတိလက်လွတ် ကြည့်နေမိသည်။စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့်အား မှန်းထုနေစဉ် ပက်ပင်းမိသွားသဖြင့် ရှက်စိတ်အတူ ကာမစိတ်များ တောက်လောင်သွားရ၏။ လက်မြန် ခြေမြန်ရှိသူပီပီ ခင်ချိူနွယ့် ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပစ်တော့သည်။

“ ဟာ … ကိုင်းဟာ  … ဖြန်း ဖြန်း  ”

ခင်ချိုနွယ် တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရှက်ဒေါသထွက်ပြီး စိုးကျော် ပါးအား ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင် သွားတော့သည်။ စိုးကျော်မှာ ချက်ချင်း သူမနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်နား အရောက် နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်၏။

“ မင်း  မင်း … မမိုက်ရိုင်းနဲ့ … စိုးကျော် … ဖယ်စမ်းဟာ  ”

ခင်ချိုနွယ်တစ်ယောက် ရန်တွေ့ရင်း ရုန်းကန်နေရာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရပြန်သည်။

“ ငါ့ မှာ … ယောင်္ကျား ရှိတယ် … မင်း သိသားနဲ့ ကွာ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုန်းကန်နေရင်း အားပျော့ကာ အသံများ တုန်ယင်လာရ၏။ပက်လက် အနေထားနှင့်မို့ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား ထောက်မိနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ချွေးစေးများ ပျံနေသော ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းသားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။

“ အု … မ လုပ် … ပြွတ်စ် … အာ … ဖလု … ပြွတ် ပြွတ်  ”

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေသဖြင့် မျက်နှာလေး ရမ်းရှောင်နေရာ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ရင်း လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ပါတိတ်အင်္ကျီလေး၏ နှိပ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား အောက်ဆွဲချပစ်ပြန်သည်။ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလိုဖြစ်သော ရင်သားစိုင် နှစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။

“ ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ်  … ပြွတ်  ”

“ အိုးးး  ”

ခင်ချိုနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေတော့၏။

“ မ လုပ် နဲ့ …… ဖယ်  … လွတ်စမ်း … လွတ် လွတ်   ”

လင်ဖြစ်သူပင် မစို့ဘူးသော နို့သီးခေါင်းလေးအား အစို့ခံလိုက်ရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ရင်ဘတ်ကြီး ကြွတက်လာရပြန်သည်။

“ ပြွတ် … အင့်  … နို့သီးခေါင်းလေးက … ပန်းရောင်လေး … မမချိုရာ …… လှလိုက်တာ  ”

“ အဟင့် ဟင့် … လွတ် ပါ  ”

ငြင်းနေပေမယ့် စိုးကျော်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့ရင်း အုံလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် နို့အုံတဝိုက် ယားတက်လာရသည်။ နို့အုံအား ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ပေးရင်း အပေါ်က မိုးပြီးခွထားရာမှ ဘေးသို့ တစောင်းလှဲလိုက်ပြီး ထမိန် အား ညာလက်ဖြင့် ဗိုက်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြန်၏။ 

ပါတိတ်ထမိန် အောက်နားစလေး လှန်တက်လာစဉ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက်မှ စောက်ပတ်အုံလေးမှာ အရည်လေးစို့ကာ ဖေါင်းကြွနေသည်။မိုးကျော် တယောက် နိ့စို့နေရာမှ ဘေးတိုက်ထထိုင်ကာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ဂွထဲ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဖိလိုက်ပြန်၏။ 

“ ကြည့်ပါဦး … မမချို …  စောက်ဖုတ်လေးက … ဖေါင်းနေတာပဲ  ”

“ အို့ … မဟုတ်ပဲနဲ့ … အဟင့် ဟင့်  ”

မိုးကျော် လက်ချောင်းလေးများက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ ဖိဆွဲပစ်ရာ ခက်ချိုနွယ် တယောက် ပေါင်တန်လေးစိကာ ငိုသံလေးနှင့် ပြောနေရှာသည်။

“ ပေါင်လေး ဖြဲပေးပါဦး … မမချိုရယ် … စောက်ပတ်လေးက … ပွတ်လို့ကောင်းလို့ပါ  ”

“ အဟင့်  … ကျွတ် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … အ  အ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း စိကာ မျက်ရည်များဝဲ၍ တောင်းပန်နေပြန်သည်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦးမှ ထမိန်လှန်ကာ စောက်ပတ်အား နိုက်ရင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေသဖြင့် ရှက်စိတ်နဲ့အတူ ကာမစိတ်လေး နိုးထလာရ၏။

“ အရည်တွေ ထွက်နေပြီ … ခံချင် နေပြီ ထင်တယ် … မမချို ”

“ မဟုတ်ဘူး … မဟုတ်ဘူး … အဟင့်  ”

ခင်ချိုနွယ် ခေါင်းရမ်း ပြောနေစဉ် အတွင်းခံလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။သို့သော ကုတင်ပေါ် ကားထွက် နေသော ဖင်ကြီးက ဖိထားသဖြင့် စောက်ဖုတ် ပေါ်ရုံလေး ပေါင်လယ်ထိသာ ဆွဲရ၏။

အတွင်းခံ အပေါ်မျော့ကြိုးလေးအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲရင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်နှင့် ညှပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် နိုက်လိုက်ပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် လက်ညိုး အသုံးပြုကာ ညှစ်ချေပေးရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်များ အမ်ကျလာ တော့၏။

“ အ အ … အ .. ဘာတွေ...လုပ်နေတာလဲ  ”

“ အတွင်းခံလေး ချွတ်ရအောင် … မမချိုရာ … အရည်တွေ စိုကုန်လိမ့်မယ်  ”

“ မချွတ်ဘူး … မချွတ်ဘူး … ထပ်မနိုက်နဲ့တော့  ”

သို့သော် စိုးကျော်မှာ စောက်စိလေးအား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေလိုက်သဖြင့် ခါးလေးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွား၏။

ဖင်သားစိုင်ကြီး လေထဲ မြှောက်လာစဉ် ဇပ်ကနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သည်နှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ညာဘက်လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကာ ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား မထိတထိလေး ပွတ်ပေး နေပြန်၏။ခင်ချိုနွယ် တယောက် မခံစားဖူးသော အရသာအား ခံစားရင်း ကော့ပျံလာသည်။

“ အ  အားးးး … မ  မ  … မ ရ တော့ ဘူး …… အီးးးး  ရှီးးးး … အားးးး   အ   အ  ”

ကော့ပျံနေစဉ် စိုးကျော်မှာ စောက်စိအား ကလ ိနေသော လက်အား ပြန်ရုပ်လိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်လေး ဖြစ်နေတော့၏။

“ အာ … ဘာ လို့ … ရပ် ပစ်တာလဲ … ကျွတ်  ”

အထိအတွေ့နောက်လိုက်ရင်း လွတ်ကနဲ့ ပြောပြီးမှ ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေး ရဲတွက်လာပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ မာခဲနေသော စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်တော့၏။

“ ပြွတ် … အ  …… အမေ့ …… အဟင့် ဟင့် …… ထွက်  ထွက်  ထွက်ကုန်ပြီ … အ   အားးးး  ”

အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည် များမှာ ကုတင်စောင်းကျော်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် စင်ကျကုန်သည်။ သူမကိုယ်သူမလည်း အံအော နေမိ၏ လင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံခဲ့ချိန်တောင် ဒီလို အရသာမျိုး မရရှိဖူးခဲ့ပေ။

ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် ခြေဖျားထောင် ခါးကော့ရင်း မိုးကျော်ရှေ့ အရှက်တရား ကင်းမဲ့ကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။စောက်ရည်များ ကုန်မှ မျက်နှာလေး တစ်ဖက်သို့လှည့်ထားလိုက်သည်။

“ မမချို … ကျနော် လိုးတော့မယ်နော်  ”

“ အဟင့်  ဟင့် … မလုပ်ရဘူး … မလုပ်ပါနဲ့ … ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့ … စိုးကျော်ရယ် … မမချိုက အိမ်ထောင်သည်လေ … ဟင့် ဟင့်  ”

“ ဟာ … မမချိုကလည်း … အရည်တွေတောင် ထွက်နေတာကို  ”

စိုးကျော်မှာ စကားပြောရင်း ခင်ချိုနွယ့် အစိလေးအား ဒစ်ဖူးနှင့် ဖိကလော်လိုက်၏။

“ အ  …  မလုပ်ပါနဲ့ ဆို … မမချို … တောင်း ပန်  ပန် … အ  အားးးး  … နာတယ်ဟ …… အမလေး  သေပါပြီ …… ကျွတ်ကျွတ်  ”

ခင်ချိုနွယ် တောင်းပန်စကား မဆုံးခင် စောက်ပတ်ထဲ လီးဖြင့်တေ့ကာ ဇပ်ကနဲ့ ဖိသွင်းပစ်သည်။

“ မမချို စောက်ပတ်လေးက … ကျဉ်းလို့ပါ … ခဏလေး အောင့်ခံလိုက် … အရမ်းကောင်းလာမှပါ  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် စိုးကျော် လီးက ကြီးနေသဖြင့် သူမ အဖုတ်လေးမှာ မဆန့်မပြဲ ခံနေရရှာ၏။

“ ဗျစ်  …  အ..အ  … ဗျစ်   ဘွတ် …… အ   အားးးး  ကွဲပြီနေမှာ  အမလေးးးး  … ထုတ်တော့  ထုတ် ထုတ်  … မရဘူး … မင်းလီးကြီးက တအား ထွားတယ် … အ   အ  ”

တကယ်လည်း အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး အနည်းငယ် ကွဲသွားပြီး လီးက တဝက်ကျော်ကျော် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်သွားတော့သည်။

“ ဘွတ် …… ဗျစ်  ……    အအ ……… ဖွပ်  ဘွတ် … ကျွတ် …… သေပြီသေပြီ … အဟင့်  ဟင့် … ကိုင်းဟာ … ဝှီးးးး  … ဘုတ်  … အွပ်  … ဟင့်  ဟင့်  ”

စိုးကျော် လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးရာ မခံနိုင်တော့သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြီးမား တဘုံးဘုံး ထုကာ တွန်းပစ်လိုက်၏။သို့သော် စိုးကျော်ကလည်း ခင်ချိုနွယ် ပေါင်ကြားမှ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ် ထားတော့သည်။စိုးကျော်မှာ လီးအား အဖျားထိ ထုတ်ကာ အရင်းထိ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပစ်၏။ 

တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ တွေ့လာသော ခင်ချိုနွယ် တယောက် မသိမသာလေး စောက်ဖုတ်အား ကော့ပေးကာ မျက်နှာအား ဘေးလွဲထားလိုက် ပြန်သည်။နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိလိုးရာ ခင်ချိုနွယ့် ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့၏။

“ အင့် … ဘွတ်  ဘွတ်  …… အ  အားးးး …… ကျွတ် …… အဟင့်  ဟင့်  … ရှီးးးးး းးးး  ”

စိုးကျော်မှာ မနားတမ်းလိုးရင်း ပါတိတ်အင်္ကျီ နှိပ်သီးလေးများအား ဆွဲဖြုတ်ရာ ခင်ချိုနွယ်မှာ ငြင်းဆန်ခြင်း မရှိသဖြင့် အင်္ကျီအား ဖြဲကာ အတွင်းဘက်မှ ဘောလီအား အလယ်မှ နို့အုံအောက် ဆွဲချပစ်၏။ 

ဘော်လီချိတ် တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်း တင်းကားနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နို့အုံနှစ်ဖက်မှာ ပူးကပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်လာတော့သည်။ နို့သီးခေါင်း ၂ခုအား တလှည့်စီစို့ကာ အားရပါးရ ဖိလိုးနေပြန်၏။

“ ကျွတ် … အာ   အာ … ရှီးးးးး ……  ကောင်း  ကောင်း   ကောင်းတယ် …… အ   အားးးး ”

မထင်မှတ်ပဲ ခင်ချိုနွယ် ဆီက ရမ္မက်ညည်းသံ လေးများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိုးကျော်တယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" အ  …… အားးးး ……  ပြီး  ပြီး  ……  ပြီးတော့မယ် … ထင်တယ် …… ရှီးးးးး းးးးး  ကျွတ်   ……  အာကွာ ……… အဟင့်  ဟင့်  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာ ပြီးခါနီးမို့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ့်ကာ စောက်ပတ်အား ကော့ပေးရင်း တအားအား ညည်းနေရှာသည်။ စိုးကျော်မှာလည်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း မေးကြောများ ထောင်လာကာ ခဏအကြာနောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်တော့၏။

“ အင်းဟင်း …  အင်း ဟင်း … အ  ရမ်း  ကောင်း တယ်  ကွာ … အ   အ    အားးးးး … အိ့   … ထွက်  ထွက်  ထွက်ပြီ    …    အမလေးးးးး   အားးး   အားးးး …… ရှီးးးးးး းးးးးးး   ဟူးးးးးးးး   အင်းအင်း  ”

စိုးကျော် ကျောပြင်အား ဖက်တွယ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားကာ နို့နှစ်လုံးအား ထပ်စို့ခိုင်းရင်း မှေးနေတော့သည်။ မိဘအိမ်သို့ မသွားဖြစ်တော့ပဲ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ အောင်နိုင် ပြန်မလာမချင်း ညနေစောင်းထိ ပုံစံ အမျိုးမျိုးဖြင့် အလိုးခံလိုက်ရ၏။ 

...................................................................................................

“ အမေ့ ”

၂ ပတ်ခန့် အကြာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်လေးထဲ နောက်ကျောဘက်မှ သိုင်းဖက် ခံရကာ ဖင်ကြားထဲ ခုံးထနေသော အသားစိုင်ကြီး ဖိထောက်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရ၏။ ချွေးနံ့ ပြင်းပြင်းလေး ရရှိလိုက်သဖြင့် နောက်ကျောဘက်မှ လူအား အလိုလို သိရှိနေသည်။ 

“ ဖယ်ပါဦး … စိုးကျော်ရယ် … မမချို အသက်ရှူ ကျပ်တယ်  ”

“ ကျနော်တော့ … မမချိုကို  တစ်သက်လုံး ဒီအတိုင်းလေး … ဖက်ထားခြင်တာ  ”

“ အိုရ် … အပိုတွေ …  မမချိုက … အိမ်ထောင်သည်လေ  ”

“ ဟုတ်ပါတယ် … မမချိုရယ် …  မဖြစ်နိုင်မှန်း သိပေမယ့် … အရမ်း ချစ်မိနေပြီ  ”

“ အာ ကွာ  ”

ခင်ချိုနွယ်တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိမ်ထောင်သည် ဆိုတာ မေ့သွားပြီး အပျို တစ်ယောက်လို ရင်ခုန် နေရပြန်သည်။ 

“ အရမ်းချစ်တယ် … မမချိုရယ်  ”

“ ချိုရေ … ထမင်းချိုင့် ထုတ်ပြီးပြီလား … အလုပ်သွားတော့မလို့  ”

ရုတ်တရက် အောင်နိုင် စကားသံ ထွက်လာသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်ရော စိုးကျော်ပါ လူချင်း ခွာလိုက်ရ၏။ 

“ အော် … စိုးကျော်ရော … ရောက်နေတာလား  ”

“ ဟုတ်တယ် … ကိုအောင် … ရေဗူး လာပို့ရင်း ကြောင်အိမ်တွေ ရွေ့ခိုင်းမလို … စိုးကျော်ကို မပြန်ခိုင်းသေးတာ  ”

မနက်ပိုင်း အလုပ်မသွားမှီ မယားဖြစ်သူနှင့် မီးဖိုချောင်ထဲ စိုးကျော်အား အတူတွေ့ရသဖြင့် လှမ်းမေးနေသည်။ မယားဖြစ်သူ ခင်ချိုနွယ့် စကားကြောင့် အောင်နိုင် တယောက် ညည ဆူညံ့နေသော ကြွက်သံများ သတိရလိုက်တော့၏။

“ အေးကွာ … ကြောင်အိမ်အောက်က … ကြွက်တွင်းတွေ … နေရာရွေ့ပြီးရင် … စိုးကျော်ကို လက်စနဲ့ … တွင်းတွေထဲ … ခဲကျိုးတွေ ထည့်ပိတ်ခိုင်းလိုက်  ”

“ ဟုတ် ဟုတ် … ကိုအောင်နိုင် … ကျနော် မပြန်သေးပါဘူး … မမချိုကို ကူလုပ်ပေးခဲ့မယ်  ”

ခင်ချိုနွယ် ထမင်းထုပ်ပြီးသည်နှင့် အောင်နိုင်မှာ စိုးကျော်နှင့် မယားဖြစ်သူအား နုတ်ဆက်ရင်း အိမ်မှ အလုပ်သို့ ထွက်ခွါ သွားတော့၏။ အောင်နိုင်ထွက်သွား သည်နှင့် စိုးကျော်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ရှေ့ ဧည်ခန်းထဲ ထွက်လာရင်း အိမ်တံခါး တဖက်ပိတ်ကာ နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားကြသည်။

“ ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် … အင်းဟင်း  ”

မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရာ စိုးကျော် လျှာဖျားလေးမှာ ခင်ချိုနွယ် ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေပေးနေ၏။ ခင်ချိုနွယ် လက်နှစ်ဖက်က စိုးကျော် ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးစဉ် စိုးကျော် လက်နှစ်ဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေးပေါ်ရောက်လာပြီး ဆီးခုံးချင်း ထိအောင် ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ခင်ချိုနွယ် ထမိန်ပေါ်မှ ဗိုက်သားလေးအား ထောက်မိနေ၏။

ထိုစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ လည်တိုင်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖိစုပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ကြက်သီးများ ထလာရသည်။ 

တဆက်တည်း စိုးကျော် လက်တဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား အင်္ကျီ အပြင်မှ ညှစ်ချေနေပြန်၏။ စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယများအောက် ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေစဉ် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်တံခါးပေါက်ဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရ၏။

ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားစဉ် ဘရာစီယာ အောက်မှ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်မှာ ရုန်းကြွနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ဘရာစီယာ ချိတ် မဖြုတ်တော့ဘဲ အပေါ် ပင့်တင်လိုက်ရာ အကြောစိမ်းများနှင့် နို့အုံထိပ်တွင် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ပေါ်လာတော့၏။ စိုးကျော်၏ ပွတ်သပ် ညှစ်ချေမှု့ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ ခေါင်းထောင်လာပြန်သည်။ စိုးကျော် နူတ်ခမ်းမှာ လည်တိုက်လေး ယက်ပေးနေရာမှ နို့အုံအား ဆွဲစုပ်ကာ လက်တဖက်က နို့သီးခေါင်းလေးအား ချေပေးနေ၏။

နို့သီးခေါင်းအား သွားဖြင့် မနာ့တနာလေး ဖိကိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ တဟင်းဟင်းဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ကျလာသည်။ အနီးနား ထိုင်ခုံပေါ် အလိုက်သင့် ရွေ့ထိုင်ခိုင်းရင်း ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ကြားရှေ့ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဗိုက်သား လေးအား လျှာဖြင့် ထိုးစွပေးလိုက်ပြန်၏။ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲရင်း အဖျားတက်သလို ဖြစ်နေရှာသည်။ 

“ ရှီးးးးး … စိုးကျော်ရယ် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ  ”

ခင်ချိုနွယ် တယောက် ထိုင်ခုံ လက်တန်း ၂ ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆုပ်ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။ စိုးကျော် လက်များက ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ကာ ဆွဲချွတ်စဉ် ဖင်ကြီး ကြွပေးကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတော့၏။ 

ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောင်လေး အပေါ်မှ စောက်ပတ် အက်ကွဲ ကြောင်းလေးအား လက်ချောင်းလေးဖြင့် ထိုးဆွဲပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အ … အ … ရှီးးးး   … စိုးကျော် … မမချို  မနေတတ်တော့ဘူး … အင်းဟင်း  ”

စိုးကျော်မှာ ခါးဆန်ရင်း စောက်ပတ်လေးအား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ ပွတ်သပ်ပြီး တဆက်ဆက် တုန်နေသော ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်း လေးအား ဆွဲ စုပ်လိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ အငမ်းမရ ပါးစပ်အား ဆွဲစုပ်နေသည်။ 

စောက်ပတ်ထဲ ချွဲကျိကျိ အရည်များ ရွှဲလာစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်း ချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား လိတ် ချွတ်လိုက်၏။  အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

“ ဟူးးးး … မမချို … စောက်ပတ်က …  လှလိုက်တာဗျာ  ”

စိုးကျော်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားများကြောင့် ခင်ချိုနွယ် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်း နေရှာ၏။ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ရဲနေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အထက် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ အင်းဟင်း … အ   အ    အားးးး ”

အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာပါးစပ်မှ မပီမသ ညည်းငြူ နေစဉ် စိုးကျော်မှာ ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှာဖျားဖြင့် ပင့်ယက်လိုက်ရာ  ခင်ချိုနွယ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့၏။ 

“ ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် …  ပလပ်ပလပ် …  အ   အ   အ … အမလေးးး  ရှီးးးးး   ”

ထိုင်ခုံပေါ် ပေါင်ဖြဲထိုင်နေသော ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ် အတွင်းနံရံ အပေါ်ဖက် နေရာအား ဖိပွတ်ပေးစဉ် မထိန်းနိုင်ရှာပဲ စောက်ရည် များ ပန်းထုတ်နေတော့၏။ 

“ အမလေး … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက်  ထွက် … အ    အားးးး … ထွက် ကုန် ပြီ ဟာ … ရှီးးးးး းးးး  ”

ဖင်သားကြီး ကြွတက်လာကာ ခါး ကော့ထိုးရင်း ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။

လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တစ်လျှောက် ဒီလို ခံစားမှု့မျိုး တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မရဘူးပေ။ စိုးကျော်နှင့် တွေ့မှ ကာမ အရသာအား ထိထိမိမိလေး ရရှိနေ၏။စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ အဖုတ်လေးအား စိုးကျော်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေရာ တချီပြီးကာစ သွေးအေးသွားသော ရမ္မက်စိတ်တို့ ပြန်လည် ထကြွလာခဲ့သည်။ 

အင်္ကျီချွတ်လိုက်စဉ် စိုးကျော်၏ ယောက်ျားပီသသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား စိုက်ကြည့်ကာ ပုဆိုးအား သူမ လက်လေးဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ပေး လိုက်၏။ ပုဆိုး ကျွတ်သွားချိန် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် စိုးကျော်၏ ပေါင်ဂွထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။ 

“ စိုးကျော် … ဒီပေါ် ထိုင်လိုက် … မမချို … မင်းလီးကို စုပ်ပေးဦးမယ်  ”

နေရာချင်း ချိန်းကာ ခက်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ စိုးကျော် လီးမှာ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် လက်ထဲ လက်မနှင့် လက်ညှိုး မထိပေ။ 

လီးအရည်ပြားအား အရင်းဘက် ဖြဲကြည့်ရာ ဒစ်ကြီးမှာ ရဲပြီး ကားထွက်လာသည်။ စိုးကျော် လီးမှာ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေး ယက်ပေး ကတည်းက တင်းပြောင်နေရာ လီးထိပ် အပေါက်မှ အရည်ကြည် လေးများ စို့နေတော့၏။ ခင်ချိုနွယ် မှာ လီးအား ဆွဲစုပ်ရာ လီးမှ ထွက်လာသော ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။

ပုံမှန် အခြေအနေမျိုးတွင် ရွံတတ်သော်လည်း ကာမစိတ် တောက်လောင် နေချိန်မို့ နူတ်ခမ်းအား အစွမ်းကုန် ဟကာ ဒစ်ကြီးအား ဖမ်ငုံပစ်လိုက်၏။ ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးပြန်သည်။ 

ခင်ချိုနွယ့် လျှာစွမ်းအောက် စိုးကျော်တယောက် တအီးအီး ညည်းကာ စုပ်သပ်နေရတော့၏။

“ အားးးးးး  ရှီးးးးး……  ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ  … မမချိုရာ … အားဟား … ရှီးးးးး ရှီးးးးးး  ”

ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် အရင်က သင်ပြ ထားသည်အတိုင်း လျှာအား ပုံစံ အမျိုးမျိုး သုံးကာ လီးထိပ်အား ကလိရင်း ခဏ အကြာတွင် ဖြူဖွေး နေသော ခပ်ညှီညှီ လရည်များ သူမပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်နေသဖြင့် တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချ လိုက် တော့သည်။

“ အားးးးး  ရပြီ ရပြီ … မမချို  ”

စိုးကျော် လီးကြီးမှာ အနည်းငယ် ပျော့သွားသည်က လွဲ၍ ကျမသွားသေးပေ။ ပင်ကိုယ် ကာမစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ခဏစွပေးလိုက်သည်နှင့် ပြန်လည် မာထင်လာခဲ့သည်။ ခင်ချိုနွယ်အား ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းဝထဲ တေ့ပြီး ဖိလိုးလိုက်တော့၏။

“ အင့် … ဗျစ်  ဗျစ် … အ  …… ဇွိ ဇွိ … အားးး … ဘွတ်  ဘွတ်  ”

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ် ခါးအောက် လက်နှစ်ဖက် လျှိုကာ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ ခါးကော့ပြီး ကြွတက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်၏။  နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးရင်း အတော်ကြာမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိ သွားကြသည်။

ပြီးသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော်အား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းကာ မျက်နှာပေါ်တက်ခွရင်း ပါးစပ်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား တေ့ပေးလိုက်သည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်မှ လက်ကျန် စောက်ရည်များနှင့် သူကိုယ်တိုင် ပန်းထည့်ခဲ့သော လရည်များ စုပ်ယူမျိုချ ပစ်၏။သုတ်ရည်များ ကုန်သည်နှင့် စောက်ပတ် တအုံလုံးသာ မက ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပေကပ်နေသော အရည်များပါ ပြောင်စင်သွားအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ 

“ ရှီးးးးး  … အင်းဟင်း   …  ကောင်းလိုက်တာ … စိုးကျော် ရယ်  ”

ခင်ချိုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်အား တကိုယ်လုံး စိုးကျော် မနမ်းဘူးတဲ့ နေရာ မရှိတော့ပေ။ ဖင်ပေါက်လေးပါ ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်တယောက် နောက်ဆုံး စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယ အောက် စွဲလမ်း သွားတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် လစ်သည်နှင့် စိုးကျော်အား အိမ်ခေါ်အလိုးခံကာ ကာမစည်းစိမ်များ ရယူနေတော့၏။

မိုးတွေအုန်းအုန်း နှင့်ရွာနေသည်။ကျူရှင်က ဆရာမ နေမကောင်း၍ မသင်တော့ ဘူဆိုလို့ စောစောပြန်လာရသည်။အိမ်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။ဖေဖေနှင့်မေမေက ရုံးမှပြန်မရောက်သေး။

ထုံးစံအတိုင်းဆို ၅ နာရီကျော်မှပြန်ရောက်တတ်သည်။ လွတ်လွတ်လပ်ရှိပြီဆိုတဲအတွေးနဲ ဧည့်ခန်း က ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင် ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေမိသည်။ တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဘယ်သူမှမရှိတုံး အော စာအုပ်တွေ အော ကားတွေ ရှာကြည့် နေရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျနော့ လီးကြီးကိုကိုင်ကာ အပေါ်အောက် ဆွဲရင် တစ်ယောက်ထဲဇိမ်ယူနေမိသည်။

တယောက်ထဲ ကို့လီးကို အပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲနေတုံး ရုတ်တရက်တခါးဘက်လှည့်ကြည်လိုက်တော့ဘေးအိမ်က ကောင်မလေး.ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ကျနော်ကိုကြည့်နေသည်။ ကျနော်အန့်အားသင့်သွားသည်လက်ကလဲ လီး ကို ကိုင်လျှက်။..ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်မသိဖြစ်သွားသည်။

“ ဟာ....သွားပြီ.. ”

ဘယ်အချိန်ထဲကရောက်နေလဲ မသိဘူး.။မြင်သွားပြီ ။ကျနော်ထူပူသွားသည်။ရှက်သလိုကြောက်သလို ပြီးတော့ ဘယ်လိုခံစားချက်တွေ မှန်းမသိ။ကမန်းကတန်းနှင့်လီးကို ဘောင်းဘီထဲပြန်ထိုးထည့် ကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မော့ကြည်လိုက်မိသည်။

“ ကောင်မလေး. နင် ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေတာလဲ.” လို့ မေးလိုက်တယ်.

ကောင်မလေးလဲ သူ့မျက်လုံးက ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီက မခွာဖြစ်နေတာကို မိသွားလို့ထင်တယ်. ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားပြီး. 

“ စောစောကလေးမှပါ.” တဲ့…။

သူ့ကြည့်ရတာလဲ. ကျွန်တော့်လီးကို မြင်သွားပြီး ရင်တွေခုန်နေပုံရတယ်..။မျက်လုံးတွေကလဲ ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားကို ရောက်ရောက်လာတယ်…။ ပြောရအုံးမယ်. ကောင်မလေးက. အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်ရှသေးတော့ ကျွန်တော်က သူ့ကို ကလေးလို့ဘဲ သဘောထားတာ.။

ဒီနေ့ကျမှ သေသေချာချာကြည့်မိတော့.. အားပါး အပြတ်ကို ဖွံ့ဖြိုးပြီး. အရမ်းလှနေပါလား. အရပ်ကလဲ. ၅ ပေ ၅ လောက်ရှိတော့ အသးဖြူဖြူ နုနုနယ်နယ်နဲ့ အရင်းကို ကြည့်ကောင်းနေတယ်..

“ ဟို........ ”

“ ကိုကြီးဘာတွေကြည့်နေတာလဲ.” လို့ ကျွန်တော့်ကို မေးရင်း က ခေါင်းငုံ့သွားသည်။

“ နင်ဘယ်သူမှတော့လျှောက်မပြောရဘူးနော်  ” လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ်..။

သူ့ပုံကြည့်ရတာလဲ အရမ်းကို စိတ်ပါနေပုံရတာနဲ့. ကျွန်တော့ သူ့အနားကပ်သွားပြီး. တကယ်လုံးကို သိုင်းဖက်.. နှုပ်ခမ်းကို အငမ်း မရ ငုံစုပ်ပေးလိုက်တယ်..။ သူက ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ. တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးနေတာနဲ့ ကျတော် သူ့ကို နရံဘက်ကိုတွန်းကပ်ပြီ အကျီကိုဆွဲမလှန်ကာ သူ့နို့လေးတွေကိုကုန်းစို့လိုက်တော့သည်။ကောင်မလေးငြီးသံလေးလိုလို အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းလိုလိုကြားလာရတယ်

“ ကိုကြီး သမီးကြောက်တယ်..... ”

ကျနော်ဘာမှပြန်မပြော လက်နှစ်ဖက်နှင့် သူ့စကတ် ကိုချွတ်ဖို့ ဘဲကြိုးစာနေမိသည်။

“ လာ အခန်းထဲသွားမယ် ”

ဆိုပြီး ကောင်မလေးကိုကျနော် လက်ကိုဆွဲရင်း အခန်းဘက်လျှောက်သွားတယ်။

“ ဆကတ် ချွတ်လိုက်ဟာ ”

ကောင်မလေးက သူ့ဆကတ်ကို သူဘာသာချွတ်ပြီး ကုတင် နားမှာရပ်နေတယ် ။ကျနော် သူ့လက်ကိုကိုင်ပြီး ကျနော် ဘောင်းဘီ အောက်က တင်းမာနေတဲ လီး ပေါ်တင်ပေးရင် လက်တစ်ဖက် က သူ့နို့လေးတွေကို ရွ၇ွလေးကိုင်ပေးလိုက်တယ်။

“ ကိုကြီးကော. ”

“ ဟင်..... အော် အေး..... ”

ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချရင်းကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကို ခါးကနေ ဆွဲဖက်ပြီး သူနို့လေးတွေကို ဆက်စို့ပေးလိုက်သည်။

“ အင်း................ ”

ကောင်မလေးညည်းသံလေးနှင့်အတူ ကျနော်ခေါင်းကို ဆွဲပြီးပြန်ဖက်လိုက်တယ်။ကျနော် ကောင်မလေးကိုအိပ်ရာပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်တယ်။ပြီးတော့ လက်တစ်ဖက်နဲ သူ့ စောက်ဖုတ်လေး ကို အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ သာသာလေးပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

နို့လေးတွေကို ဘယ်ပြောင်းလိုက်ညာပြောင်းလိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက် နဲ ကျနော် အလုပ်ရှုပ်နေတယ်။နောက်တော့ လက်ကို ဘောင်းဘီအောက်ထဲထိုးထည့်ပြီး အသာလေး လှန်ချ လိုက်တယ်။သူဝိုင်း ချွတ်ပေးတယ်။ပြီးတော့ပေါင်လေးကားလာပြီး...

“ ကိုကြီး .......... ”

ဆိုပြီး ညည်သံလိုလိုအားပေးသံလိုလိုထွက်လာတယ်။ ကျနော်ရင်တွေထဲမှာခံစားမှုပေါင်းစုံဖြစ်နေသည် ။ခု ကျနော် လိုးဖို့ နှုးနေတာက တကယ်ကို အငုံးလေးဆိုသော အသိက ခံစားမှု အသစ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေသည်။

ကျနော် သူ့စောက်ဖုတ် ကွဲကျောင်းလေးအတိုင်း အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။အရည်လေးတွေ စို့ လာချင်သလိုဖြစ်လာတယ် ကျနော် လက်ခလယ်လေးနဲ ဆက်ပွတ်ပေးနေမိတယ်ပြီးတော့ လက်ညှိုးနဲလက်မပေါင်းပြီး သူ့အစိလေးကိုပါချေ ပေးလိုက်တော့

“ အာ....အင်း..ကိုကြီး ..ဟာ .....အာ..... ”

သူညီးသံတွေအနည်းငယ်ပိုလာသည်။ အရည်လေးတွေလဲ ပိုရွဲလာသည်။ ကျနော် လက်ခလယ် နဲကွဲကျောင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်း က အပေါက်နာက်နားရောက်တော့ အသာလေးဖိချလိုက်တယ် .။ ချော ဆီလို အရည်လေးတွေက စိုနေတော့ အသာ တကြည်၀င်သွားတယ်။ ကျနော့်ပါးစပ်ရော လက်ရောအလုပ်ရှုပ်နေသည်။လက်ခလယ်နဲ စောက်ဖုတ်လေးကိုမွှေရင်း လက်ညှိုးနှင့်လက်မ ကသူ့စောက်စိလေးကိုချေပေးလိုက်တော့...

“ အား..အင့် ..ဟဲ ..အဲ... ”

ကောင်မလေးထံမှအသံပေါင်းစုံထွက်လာသည်။ကျနော် ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအထုပ်လုပ်ေးနေရင်း ပါးစပ်ကလဲ သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပြင်းပြင်းလေးစို့ပေးလိုက်တယ်။

“ ဟဲ ….အား..ဟင့်..အီး…အိုး“ “ကိုကြီး …ဟာ ….အာ…..နင့် …..အာ……. ”

ညည်သံတွေနဲအတူ လက်ကလဲကျနော်လီးကို အာမလိုအားမရဖြစ်ပြီး ဖြစ်ညှစ်ကိုင်နေသည်။

“ နင် ကောင်းနေပြီလားဟင် ကောင်မလေး ”

ကျနော် နို့စို့တာ ရပ်ပြီးမေးလိုက်တယ်။

“ ဟာ ကိုကြီးကလဲ.  ”

ဆိုပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးရဲသွားတယ်…။ မရှက်ဘဲ နေနိုင်ရိုးလား. စေါက်ဖုတ်ရဲရဲ. နုနုထွတ်လေးကို ကလိရင်း အမေးခံလိုက်ရတာကိုး.

“ ဘာ..လုပ်မှာလဲ ”

လို့ကျနော် ကို ရှက်ကို့ရှက်ကမ်းနဲ့ ပြန်မေးတယ်.။ ကျွန်တော်လဲ..

“ လိုးကြမှာလေ လိုးကြမှာ ”

လို့ ခပ်ရွဲရွဲသံနဲပြန်ပြောလိုက်တယ်။ကျနော် သူ့စောက်ဖုတ် ကို့ပွတ်နေတဲ လက်ကိုသာသာလေးဆွဲထုပ်ပြီး နို့စို့တာပါရပ်လိုက်သည်။ကောင်မလေးမျက်နှာကိုကြည်လိုက်တော့ မချိုမချည် ပြုံးစိစိနဲကျနော်ကိုပြန်ကြည်တယ်ကျနော် သူပေါင်ကြားထဲ၀င်ဖို့ပြင်တော့ ကျနော့်လီးကိုကိုင်ထားတဲသူလက်ကလေးလွှတ်ပြီး ပေါင်ဖြဲပေးတယ်။

“ ဖြေးဖြေးနော်…သမီးကြောက်လို့. ”

“ အေးပါဟ ငါသိပါတယ် ”

လို့ပြန်ပြောရင်း ကျနော်လီးနဲ သူ့စောက်ဖုတ် ကွဲကြောင်းလေးကို အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးနေတယ်။ပါးစပ်က သူ့နို့သီးလေးတွေကို ကုံးစို့ရင်းပေါ့။

“ အာ…….ထည့်လိုက်တော့လေ ”

သူမရိုးမရွဖြစ်နေပုံရသည်။ကျနော် ပွတ်ပေးနေတာရပ်လိုက်ပြီး အပေါက်နားတည့် ထားတော့ သူလက်ကလေးနဲ တည့်အောင်တေ့ပေးတယ်။

“ ဖြေးဖြေးလေးထိုးထည့်လိုက် ”

ကျနော့်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ထဲတည့်အောင် ကိုင်ပေးရင်း ပြောတယ်။ ကျနော် ခါးကို ဖြေးဖြေးချင်းကော့ပြီး ညင်ညင်သာသာလေးထိုးထည့်လိုက်သည်။ အရည် အနည့်ငယ်ရှိနေ သဖြင့် ချောချော ချူချူ၀င်သွားသော်လဲ စည်းပိုင်ပြီးကြပ်နေသည်။

“ အား …………. နာတယ် ”

“ ဖြေးဖြေးလုပ် ပါဆို ”

နှူတ်ခမ်းလေး ဆူပြီး ပြန်ပြောတယ်.

“ အေးပါဟ ”

“ ငါဖြေးဖြေးလေးသွင်းတာပါ ”

လို့ပြောရင် ခဏရပ်ထားလိုက်သည်။

“ ဘယ်လိုနေသေးလဲဟင် ”

“ ငါဆက်သွင်းလိုက်မယ်လေ ခလေး ”

သူပေါင်ကိုအစွမ်းကုန်ကားပြီး 

“ အင်း  ”

ဟုမသက်မသာပုံနဲပြန်ပြောတယ်။ကျနော် တပ်နိုင်သလောက်ငြင်ငြင်သာသာ လေးဆက်ဆက်သွင်းလိုက်တယ်။ဆုံးသွားတော့ ခဏလေးငြိမ်ပြီးနားလိုက်တယ် ။ကောင်မလေးအောက်နေလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာပြီး

“ ဘာလို့ ရပ်ထားတာလဲ“သူစိတ်မရှည်တဲလေသံလေးနဲပြောတယ်။

“ အေးပါ..ခလေးရယ်. နင်နာမှာ ဆိုးလို့ပါ ”

လို့ပြန်ပြောရင်းကျနော် အသာအရာ အသွင်းအထုပ်လေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။သူကလဲ အောက်ကနေ စီးချက်နဲအတူ လိုက်လှုပ်ရှားပေးတယ်လေ။နောက်တော့ နဲနဲလေးမြန်လာကြတယ်..။ အီး…အား….နဲ ညီးသံလေးတွေလဲပြိုင်တူနီးပါးထွက်လာကြတယ်။

ကျနော်ရင်ထဲပြောပြလို့မရတဲ ခံစားမှုပေါင်းစုံ ရောက်နေသည်။ခုငါ လိုး နေတာ မှန်လေး ပါလား ဆိုတဲအသိနဲပေါ့။အ၀င်အထွက်ကတော်တော်လေးမြန်လာကြတယ်။

“ ကိုကြီး. ဆောင့်ချင်သလောက်ဆောင့်နော် ”

“ သမီး ခံနိုင်ပြီ. ”

လို့ညည်သံကြားကအားပေးတယ်။ ကျနော်လဲ အားရပါးရဆောင့် သူကလဲအောက်ကနေ အားရပါးရနဲ ကော့ကော့ပေးတော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။

“ အီး….အား……မရပ်နဲနော် …ဆောင့် ….အင်……….ဟင်း…….. ”

ဆိုပြီး ကျနော်ဖင်ကိုသူ့လက်နဲအတင်းဆွဲဆွဲဆောင့်တယ်။ကနော်လဲ သူပြီးတော့မယ်ဆိုပြီးခပ်ပြင်းပြင်း မနားတမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေး လိုက်တာ ကျနော်ပါပြီးချင်လာတယ်။

“ အာ…… ”

“ ကောင်းလိုက်တာ ”

“ ဆောင့်ကိုကြီး ဆေါင့်. ဆောင့် အရမ်းနဲ့ဆောင့်  ”

လို့ အော်ရင်း  ပြောနေရင်က သူငြိမ်ကြသွားတယ်။ကျနော်လဲ သူပြီးပြီဆိုတော့ အောင့်ထားတာလွှတ်လိုက်ပြီးလေးငါးဆယ်ချက် ဆက်တိုက် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ ကျနော်လဲထွက်ကုန်ရော။လက်ကျန်အရှိန်လေးနဲ မှေးပြီး ဆက်ဆောင့်နေလိုက်သေးတယ် ။

ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာတော့ “အင့် ….အင့်   ” အောက်က ကော့ပေးရှာပါတယ်။ကျနော် ရောသူပါ မောသွားပြီး ခဏမှေးနေလိုက်တယ်ကျနော့်လီးကတော့ သူ့ဆောက်ဖုတ် ထဲစိမ်လို့ပေါ့။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ဂန္ထဝင်အချစ် ( စ/ဆုံး)

 ဂန္ထဝင်အချစ် ( စ/ဆုံး) 

ဇာတ်လမ်း - ရာဂနတ်သား

 "မောင်နဲ့ ကျမက ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားပေါ့၊ ငြင်းဆန်နေလို့လဲ ဘာမှထူးတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး ရှင်"

ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာလည်း ရမက်သွေးတွေနဲ့ ပေါက်ထွက်လုမတတ် ဖြစ်နေရတာကတကြောင်း သူကလည်း စလာပြီမို့ ကျမလည်း တွန့်ဆုတ်မနေတော့ဘဲ သူ့လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ကို ငုံပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ ပဲရစ်ဆပ်ပြာမွေး နံ့လေးသင်းနေတဲ့ သူ့ဒစ်ကြီးကို ကျမသိပ်ပြီးချစ်သွားမိပါတယ်။ 

တဖြေးဖြေးနဲ့ မောင်ရဲ့လီးချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင် သွင်းလိုက်ပြီးတဲ့နောက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို သူ့ရဲ့လီးချောင်းကြီးပေါ်မှာ ဖိကပ်လိုက်ပြီး လီး ချောင်းကြီးကို ကျမရဲ့ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းချည်ထုတ်ချည်နဲ့ လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့လှိမ့်ပြီး ပွတ်လိုက် တေ့ပြီးစုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ သူ့လီးကြီးဟာ တအားတင်းမာလာပါတယ်။သူ့ဖင်ကြီးကလည်း ကော့ကော့တက်သွားလေ ရဲ့....နောက် သူ့ဂွေးအုတွေဟာလည်း ကြုံ့လိုက်ပွလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေတယ်လေ။ အခုလို ကျမတောင် သေသေသပ်သပ်ကိုင် တွယ်နိုင်ရင် သူရော ဘယ်လောက်ကောင်းအောင် မှုတ်နိုင်မယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းကြည့်ပေါ့ရှင်....။ 

တခါထဲ ကျမစောက်ခေါင်းထဲကို ကျားလျှာကြီးနဲ့ တိုက်နေသလို အောက်မေ့ရအောင်ကို သူ့လျှာကြီးက စောက် ခေါင်းထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေပါတယ်။ ကျမရဲ့ဖင်နဲ့ ပေါင်ရင်းတဝိုက်က အသားဆိုင်လေးတွေဟာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေပါတယ်။

ပြီးတော့ သူက ကျမရဲ့ပေါင်ကြားနဲ့ ဖင်ကြားတွေကိုပါ လျှာနဲ့လိုက်ယက်နေလေရဲ့....သူလျှာဟာ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို အတော်နက်နက်တိုးဝင်ပြီး မွှေပေးနေတယ်လေ....။ ခံစားဖူးရင်တော့ သိမှာပါ....သိပ်အနေရခက်တာပဲ.. ...အရသာရှိလိုက်တာလည်း လွန်ရောပဲ....။ 

" အိုး...အိုး...." 

ကျမစောက်ခေါင်းဟာ ရှုံ့ချီပွချီဖြစ်တဲ့နှုန်းက သိပ်ပြီးမြန်လာပါပြီ.... 

" အ....အ....အား...." 

ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှ သုတ်ရေတွေဟာ ဘွမ်းကနဲ စောက်ခေါင်းထဲကနေ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။ အသက်ပါ သွားသလားပင် ထင်ရလောက်အောင် ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမဖြင့် တကိုယ်လုံးနုံးခွေကျသွားရတာပါပဲ....။ ဒါပေမယ့် ကျမ ဟာ မောင့်လီးကြီးကို ဆက်ပြီး တအားစုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ သူ့ဂွေးအုကြီးတွေကလည်း ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာရှင်....။

 " အ....အား....အီး...ဟီး....ဟီး....အား...အ....က...ကလျာ....ရယ်...." 

ကျမနာမည်ကိုတပြီး မောင်ဟာ မချိမဆန့်ညီးတွားလိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက် ကျမသီးသွားမိပါတယ်။ သူ့သုတ်ရည် တွေဟာ ကျမရဲ့ပါးစပ်နဲ့ မဆန့်လို့ နှာခေါင်းထဲက ပြန်ထွက်လာတယ်လေ...။ တမျိုးအရသာပါပဲ ပျစ်ချွဲပြီး ညှီတဲ့အနံ့လေး နည်းနည်းရှိတယ်။ လီးထဲမှာ တစ်စက်မှမကျန်တဲ့အထိ ကျမဟာ တစစ်စစ်နဲ့ စုပ်ယူနေမိပါတယ်။ " ဟား....အား...." နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး အတော်ကြာအောင် နေမိပါတယ်။

ခဏကြာတော့မှ သူကထပြီး ကျမနဲ့ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုလှဲချလိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်က ကျမဖက်ကို စောင်းလိုက်ရာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက် လိုက်ပြီး ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အလိုက်သင့်ပြန်ပြီး စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါ တယ်။ 

ကျမရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသလို သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ်မှာ ပြေးလွှားလှုပ်ရှားနေပြီး ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးတီးလေးတစ်ခုလုံးကို အနှံ့ပင် ပွတ်သပ်ချေမွနေပါတယ်။ကျမ ကလျာနဲ့ ကျမရဲ့ချစ်သူ ကိုမျိုးဇင် တို့ဟာ ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတာ (၆)လ လောက်ပဲရှိပါသေး တယ်။ မလေးရှားမှာ အလုပ်ရသွားပြီဖြစ်တဲ့ ကိုမျိုးဇင်ဟာ မနက်ဖြန်ဆို လေယာဉ်ပေါ်တက်ရတော့မှာပါ။ 

ဒါကြောင့်လည်း သူ့ကို ကျမက အစွမ်းကုန်လိုက်လျောနေခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်ရှင်....။ ကျမနဲ့ မောင်ဟာ နှုတ်ခမ်းချင်း မခွာစတမ်းစုပ်ကာ တစ် ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်နေကြပြီး ခဏအကြာမှာပဲ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက စောက်ရည်တွေဟာ တကျော့ပြန်ပြီး စိမ့်ထွက်လာရပြီဖြစ်ပါတယ်။ 

ကျမ သူ့လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်နေပြီး အကြောကြီးတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဘေးတစောင်းလှဲကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့ မောင်ရဲ့လီးထိပ်တို့ဟာ တဲ့တဲ့ကြီးပဲ ထိုးထောက်မိနေပါတယ်။ဒါကိုကြည့်ခြင်း အားဖြင့် မောင့်ရဲ့အရပ်နဲ့ ကျမရဲ့အရပ်ဟာ တန်းတူဖြစ်တယ်ဆိုတာကို သိနိုင်ပါတယ်။ မောင့်အရပ်က (၅) ပေ (၇)လက်မ ကျော်လောက်ရှိပြီး ကျမရဲ့အရပ်က (၅)ပေ (၇) လက်မ အတိရှိပါတယ်။

ကျမဟာ ကျမရဲ့အရပ်အမြင့်နဲ့ လိုက်ဖက်ညီတဲ့ ၃၆၊ ၂၃၊ ၃၈ ဆိုတဲ့ ပါရမီကောင်းလှတဲ့ သူတွေသာ ပိုင်ဆိုင်ရတဲ့အချိုးအစားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပါတယ်။ ကျမအသက်က ခုမှ (၂၀) ထဲ ရောက်ရုံရှိပါသေးတယ်။ 

ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ ဒီလိုကိုယ်လုံးမျိုးပိုင်ဆိုင်ထားရတာက လည်း ကျမအဖေက အီတာလျံနဲ့ မွန်ကပြားဖြစ်သလို ကျမရဲ့အမေကလည်း ဆစ်နဲ့ မွန်ကပြားတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို ကပြားသွေးတွေနှောနေတဲ့ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးဟာ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းနဲ့ ရှိရုံမျှမဟုတ်သေးဘဲ အသားအရည်ကလည်း ဖြူဖွေးပြီး မျက်ခုံး၊ နှာတံ၊ မျက်တောင် တွေက ဆစ်ဘက်ကိုနွယ်ပါတယ်။ 

မျက်လုံးနဲ့ ဆံပင်တွေက အီတာလျံဘက်နွယ် သွားပြီးတော့ အသားအရည်ကျတော့ မွန် ဘက်ကို တခါနွယ်သွားရပါတယ်။ ဒီတော့ ကျမကို တွေ့မြင်မိတဲ့ ယောက်ျားတွေ ပျိုပျိုအိုအိုအရွယ်မျိုးစုံတွေဟာ သူတို့ရဲ့မျက် လုံးတွေကို ကျမဆီကနေ ဗြုံးကနဲ မခွာနိုင်ကြပါဘူးရှင်....။ 

ခုဘဲကြည့် မောင်ဆို လည်း ကျမကို အတင်းကြီးဖြစ်နေပါတယ်။ ကျမကို လိုးချင်လွန်းတဲ့ သူ့လီးဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီလေ....။ကျမရဲ့နှုတ် ခမ်းတွေဆီကနေ မောင်ဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ဆွဲခွာပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ ကျမကို အာသာငမ်းငမ်းဖြစ်နေ တဲ့ သဘောပါပဲ....။ ပြီးတာနဲ့ မောင်က ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင် ရွေ့ပြောင်းပေးလိုက်ပါ တယ်။ 

ပြီးတော့ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကို ကုတင်စောင်းမှာ ကျကျနနတင်ပြီးတော့ သူက ကုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီး တာနဲ့ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကိုင်ကာ မြှောက်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာ တင်လိုက်ပါတယ်။ 

သူ့မျက် လုံးတွေကလည်း ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးကို မျက်လုံးတွေကျွတ်ထွက်မတတ် စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ အဲဒီနောက် မောင်က သူ့ လက်တဖက်နဲ့ လီးချောင်းမာမာကြီးကို ကိုင်ပြီးတော့ ကျမရဲ့ မာတင်းနေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားကို တေ့ ထောက်လိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းတလျှောက် ဖိပြီးပွတ်ပေးနေပါတယ်။ 

"ဟင့်....ဟင့်....မောင်....မောင်ရယ်....ရှီး....ဟင့်....ဟင့်....အ....အား...." 

ကျမက သိပ်ခံချင်နေပါတယ်လို့ပြောရင် ကျမကို အရှက်မရှိတဲ့သူလို့ မသတ်မှတ်စေချင်ပါဘူး။ ကျမစောက်ခေါင်းထဲ က မနေနိုင်အောင် ယားတက်လာပါတယ်။ ဖင်ကြီးကို တကော့ကော့နဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကြိုလင့်နေမိပါတယ်။ ဒါကိုသိတဲ့ ကိုမျိုးဇင်ကလည်း ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်တိုက်ပေးနေတဲ့ သူ့ရဲ့လီးကြီးထိပ်ဖူးကို စောက်ပတ်ဝမှာ အသာတေ့လိုက်ပြီး လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

 " ဗြစ်....ဗြစ်....အ....ဗြစ်....အင်း....ဟင်း...ဟင့်....မောင်...ဖြေး...ဖြေး....ဗြစ်....အား....ဗြစ်...ဒုတ်....အမလေး..... လေး....သေပါပြီ....မောင်ရဲ့...." 

မောင်က ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကို မနားတမ်းချော့သွင်းရင်း ကျမရဲ့အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲပစ်လိုက်တယ်လေ...။ ပြီးတော့ လီးကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲ ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ ညှောင့်ပြီးလိုးနေပါတယ်။ ကျမ နည်းနည်းကျင့်သားရလာတော့မှ တအားဆောင့်ချလိုက်တော့တယ်။ 

" ဗြစ်....ပြွတ်....ဒုတ်....အား....ကျွတ်...ကျွတ်....အ...." 

သူ့လီးထိပ်ကြီးက ကျမရဲ့သားအိမ်ကို ပြေးဆောင့်လိုက်တော့ ရင်ခေါင်းထဲမှာ အောင့်သွားတာပါပဲ....။ လီးဟာ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကြပ်သိပ်ပြီး ရင်ထဲမှာ ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ 

ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လိုးနေတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးကို ကျမက စောက်ခေါင်းနဲ့စုပ်ပြီးဆွဲထားမိပါတယ်။ ဒါကြောင့် လီးသွင်းရင် စောက်ခေါင်းဟာ နစ်ဝင်ပြီး လီးပြန်ထုတ်ရင် ကျမရဲ့ဝမ်းထဲက အသဲတွေအူတွေပါသွားပြီး ထွက်ကျသွားသလို ခံစားရပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ ပုခုံးပေါ်မှာတင်ထားရက်ပဲ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ကျမရဲ့နို့အုံနှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ 

သိပ်ကောင်းတာပဲရှင်.... ကျမဟာ ကုန်းပေါ်ကိုပစ်တင်ခံလိုက်ရတဲ့ ငါးတစ်ကောင်လိုပဲ ကျမရဲ့ပါးစပ်က ဟစိဟစိနဲ့ တဟင်းဟင်းငြီးမိနေပါတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျမဟာ ခံရတာအားမရနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးကိုသာ တွင်တွင်ကော့ပေးနေမိပါတယ်။ ဒါကိုရိပ်မိတဲ့သူ က သူ့ပုခုံးတဖက်တချက်မှာ ထမ်းထားတဲ့ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုလှန်ပြီး တင်ပေးလိုက်ပါ တယ်။ ဒူးတော့ နည်းနည်းကွေးသွားပါတယ်။

ကျမလည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲပြီး ထိန်း ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါမှာတော့ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ ကုတင်စောင်းကနေကြွပြီးတော့ တက်လာကာ စောက်ဖုတ် ကြီးဟာလည်း ဖွင့်ပေးလိုက်သလို ကော့တက်ပြီး ပြဲအာသွားတဲ့အချိန်မှာပဲ မောင့်ရဲ့လီးဟာ ရက်ရက်စက်စက်ပဲ ဆောင့်လိုး လာပါတော့တယ်။ 

" ဒုတ်....အား....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်....အင့်..

..အမေ့....အ....အား....ပြွတ်....ပြစ်....ဗြစ်...ဒုတ်...အီး.. ...ရှီး...ကျွတ်....ကျွတ်...ကောင်းလိုက်တာ....မောင်ရယ်....အား...." 

အခန်းထဲမှာ အသက်ရှုသံ ငြီးသံ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ရိုက်သံတွေဟာ ဆူညံနေပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကလည်း သူ့လီးကို အတင်းဆွဲစုပ်နေတယ်။ အားရလောက်အောင် မာကြောနေတာပဲ ရှင်....။ နောက်ထပ် (၅)မိနစ်လောက်ကြာတဲ့ အခါမှာတော့.... 

" အား....အ....မောင်....မောင်....အား...." 

" အား...ရှီး....ကလျာ...အား...အ....အား...."

 နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်ကြရင်း တွန့်လိမ်လှုပ်ရှားသွားရာမှ ငြိမ်ကျ သွားကြပါတော့တယ်ရှင်....။ 

ကျမက ကျောင်းမပြီးသေးပါဘူး....အခု ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင်တော့ နောက်ဆုံးနှစ်ကို တက်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ကျောင်း ပိတ်ရက်ဖြစ်နေလို့ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ကျမဟာ သူငယ်ချင်းတွေဆီ လျှောက်လည်နေတာပေါ့...။ ကျမချစ်သူ ကိုမျိုးဇင်ကလည်း မလေးရှားထွက်သွားတာ (၃) လတောင် ကျော်သွားပါပြီ...။ဒီနေ့လည်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ ပဲခူးကိုလိုက်လည်မလို့ရှိ တာနဲ့ ဒက်ဒီရုံးမသွားခင်မှာဘဲ ဒက်ဒီကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြီး မိုးချုပ်လောက်မှပြန်ရောက်မှာဖြစ်တဲ့အကြောင်း ခွင့် တောင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုရောက်တော့ သူတို့အဖိုးနဲ့ အဖွား နေ့လည်လောက်မှာ မန္တလေး ကရောက်လာမှာဖြစ်လို့ ဒီနေ့ ပဲခူးမသွားဖြစ်သေးကြောင်း သိလိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက သူငယ်ချင်းအိမ်မှာပဲ နေပြီး နံနက်စာပင် စားလိုက်ပါသေးတယ်။ 

သူတို့မိသားစု လေဆိပ်ကို သွားတော့မယ်ဆိုတော့မှ ကျမလည်း အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ပါ တော့တယ်။ ခြံထဲအဝင်မှာပဲ အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်မှာ ဒက်ဒီရဲ့ကားရပ်ထားတာတွေ့လို့ ဒီနေ့ဒက်ဒီ အစောကြီး ပြန်ရောက် နေတာတွေ့လိုက်ရလို့ ကျမဟာ ဒီနေ့ ဒက်ဒီနဲ့ အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်ပြီဆိုပြီး ပျော်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီက ကုမ္ပဏီ ထောင်ထားပြီး အလုပ်သိပ်များတဲ့သူပါ။ မနက် (၇) နာရီသာသာလောက်ကနေ အိမ်ကထွက်သွားပြီး ည (၉) နာရီ (၁၀) နာရီ လောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တတ်တဲ့သူပါ။ အခုနေ့လည် (၁၂) နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ 

ဒက်ဒီက အိမ်ကိုပြန်ရောက်နေပါပြီ။ ကျမလည်း အိမ်ဘေးမှာပဲ ကားကိုရပ်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒက်ဒီဟာ ခါတိုင်း သူထိုင်နေကျနေရာမှာ မရှိပါဘူး။ ကျမ စိတ်ပူသွားမိတယ်။ ဒက်ဒီ နေများမကောင်းလို့လားလို့ စိုးရိမ်စိတ်ကလည်း ဝင်သွားမိပါသေးတယ်။

 " ခစ်...ခစ်....ကိုကြီးကလဲ...ဟင့်...." 

ဒီလိုစကားသံသဲ့သဲ့ကို ကြားလိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမခေါင်းတွေ ထူပူသွားမိပါတယ်။ ဒက်ဒီမိန်းမပွေနေသလားဆို တဲ့အတွေးကလည်း ရောက်သွားရပါတယ်။

 ဒါကြောင့် စပ်စုလိုစိတ်နဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးနားရောက်အောင်သွားပြီး ကပ်ပြီးနား ထောင်လိုက်တယ်။ 

" အိုး....အကိုကြီးကလဲ....သိပ်ကဲတာပဲ....ဒီမှာ အင်္ကျီတွေကြေကုန်ပြီ...." 

"ဟုတ်ပါပြီ....ဟုတ်ပါပြီ "

တံခါးကို သေချာပိတ်ထားလို့ အသံသဲ့သဲ့သာကြားရပေမယ့် ဒက်ဒီတစ်ယောက် ကျမအလစ် မှာ ကမြင်းကြောထနေပြီ။ သေချာပါပြီ ကျမကလည်း မနက်က ပဲခူးသွားဘို့ မိုးချုပ်မှပြန်ရောက်မယ်ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ တံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားမယ်လုပ်ပြီးမှ ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။ နင်နဲ့ဘာဆိုင်လဲလို့ ပြောရင် ကျမဘာပြောရမလဲ....။ ဒက်ဒီ ကိုယ်တိုင်က ကျမကို ဘာမျှထိန်းသိမ်းချုပ်ချယ်တာမဟုတ်ဘူး....ဟင်း....ဒက်ဒီသိပ်ဆိုးတယ်....။ ဒက်ဒီ့ကို အပိုင်ကိုင်ချင်တဲ့ ကောင်မ ဘယ်သူလဲ...ကျမ သိချင်လာတယ်။ 

ဒါကြောင့် ဒက်ဒီ့အခန်းရှေ့ကို ကျမက ခြေသံမကြားအောင် ဖွဖွလေးဖြတ် လျှောက်သွားပြီး ကျမရဲ့အခန်းကို အသာလေးဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီနောက် ကျမရဲ့အခန်းတံခါးကို အသေအချာ ပြန်ပိတ်ပြီး ဒက်ဒီအခန်းနဲ့ ကျမအခန်းကိုခြားပြီး ကာထားတဲ့ ကျွန်းပြားတွေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ နံရံဘေးကို အသာတိုးကပ်လိုက်ပါ တယ်။

အဲဒီနံရံမှာ ကျွန်းပြားနှစ်ချပ်ဟာ အရှည်လက်မဝက်နီးပါး နည်းနည်းလေးဟနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီနေရာ လေးကို ကျမရဲ့မျက်နှာကပ်မယ်အလုပ်မှာပဲ ကျမဟာ စိတ်ထဲမှာ သိပ်မရဲဘူးဖြစ်သွားရပါတယ်။ဖအေမယားငယ်နေတာကို သမီးကချောင်းလို့ မကောင်းပါဘူး....။ ဒါပေမယ့် ဒါဟာ စုံစမ်းတာပဲ...ချောင်းတာမဟုတ်ဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားပေးပြီး အပေါက်လေးဆီကို ကျမ မျက်နှာအပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

 " စောက်ကောင်မ...."

ဟုတ်တယ်....ကျမ အသံမထွက်အောင်ဘဲ ဆဲလိုက်မိပါတယ်။ ကြည့်လေ ဟိုအခန်းထဲမှာ ကျမရဲ့ဒက်ဒီကို မြူဆွယ် နေတဲ့ကောင်မက သီတာမိုးပေါ့....။ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်တစ်ခြမ်းကိုတင်ပြီး ထိုင်နေတယ်။ သူ့ဘေးမှာ ဒက်ဒီက သူ့ခါးကို ဖက်ပြီးထိုင်နေတယ်။ ပြီးတော့ ဒက်ဒီက သူ့မျက်နှာကို နမ်းနေပြန်ပါတယ်။ 

" အို...အကိုကြီးရယ်....မိတ်ကပ်တွေ ပျက်ကုန်ပါအုံးမယ်...ရှင်..."

 " ပြွတ်...ပြွတ်...."

ကျမ သိပ်ဝမ်းနည်းမိတယ်...။ ဒက်ဒီဟာ ဒီကောင်မရဲ့ ခါးကို ကိုင်ပြီး အတင်းစေ့ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နေ လေရဲ့ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ....ဒက်ဒီရယ်....။ ဒီလိုဆင်းရဲမွဲတေနေတဲ့ တောကြုံအုံကြားက ကောင်မကိုမှ မယားငယ်ထားချင်ရသ လား။ သီတာမိုး က ဒက်ဒီရဲ့အတွင်းရေးမှူးမလေးပါ။ 

ကျမနဲ့ သက်တူရွယ်တူဖြစ်ပြီး ကျမလောက်နီးနီးလည်း လှပါတယ်။ ကျမ မျက်လုံးအကြောင်သားနဲ့ ကြည့်မိနေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဒက်ဒီက ကောင်မလေးရဲ့ ခါးသေးသေးကျဉ်ကျဉ်လေးကို သိုင်းဖက် ပြီး နှုတ်ခမ်းကို တအားစုပ်နေလေရဲ့.... ကောင်မကလည်းကြည့် ပိုင်းလုံးမပီပီ အရှက်မရှိဘူး ဒက်ဒီလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကိုအတင်းမော့ပေးနေလေရဲ့... 

" ပြွတ်..."

 " မောတယ်...ကိုကြီးရယ်...ကိုကြီးကို ချစ်လို့သာ ဒီလိုအခန်းထဲကို မိန်းကလေးတန်မဲ့လိုက်ခဲ့ပြီမဟုတ်လား...သီတာ ဘယ်တုန်းကမှ သူများအိမ်မလည်ဖူးခဲ့ဘူး....ကိုကြီးကို ချစ်လို့သာပေါ့....ပြီးတော့လေ ကိုကြီးကို သနားတယ်...."

 " သီတာလေးရယ်...သိပ်စကားတတ်တာပဲ...."

 " အို....ကိုကြီးကလည်း သီတာကို ပလီနေတယ်များထင်နေလို့လား...."

 " မဟုတ်ပါဘူး အချစ်ရဲ့...ကိုကြီးကလေ သီတာကို ချစ်လွန်းလို့ပါ...ဖြစ်နိုင်ရင်ငုံတောင်ထားချင်တယ်...."

 " ဒါပဲနော်...လိုချင်တာရပြီးရင်တော့ တမျိုးမပြောနဲ့..."

 " သီတာကို အခု ကိုကြီး ဒီကိုခေါ်လာတာက ကိုကြီးရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ပြောဖို့နဲ့ သီတာဆီက ခွင့်တောင်းချင်လို့..."

 " ဘာလဲ....ပြောလေ..." 

" ကိုကြီး သီတာကို လက်ထပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်....ဒီတော့ သီတာက ကိုကြီးရဲ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို လက်ခံပါ..."

 ကျမခေါင်းပေါ်ကို တဲ့တဲ့ကြီး မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ ဒက်ဒီ သိပ်ရက်စက်တယ်....ကျမကိုတောင် ဘာမှအသိ မပေးဘူး။ မသကာဆို ကျမကို နည်းနည်းပါးပါး ပြောပြထားသင့်တာပေါ့....။ 

" ဖြစ်ပါ့မလား ကိုကြီးရယ်...ကလျာက သီတာနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလေးနော်....ဘေးလူအမြင်မတော်ဘူးကွယ်....ကလျာ ကလည်း သဘောတူမယ် မထင်ဘူး....ကိုကြီးရယ်...."

 " အို....သမီးက ဒီလောက်သဘောထားမသေးပါဘူးကွယ်...ကိုကြီးပြောရင်ရပါတယ်...ကိုကြီး သိချင်တာ အချစ်ရဲ့ အဖြေကိုပဲ..."

 " သီတာ ကြောက်တယ် ကိုကြီးရယ်....ပတ်ဝန်းကျင်က သီတာ့ကို ဘယ်လိုပြောမလဲ..." 

" အို...ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားနေတာ ဘယ်သူ့ကို ဂရုစိုက်ရမှာလဲ...ပေါင်းရမှာက ကိုကြီးနဲ့သီတာပါ..." 

" ဟင်း...ကိုကြီး သဘောပါပဲလေ...နောက်မှသာ သီတာဒူးနဲ့မျက်ရည်သုတ်မနေပါရစေနဲ့ ကိုကြီးရယ်..."

ဟွန်း....သိပ်ပြီးသနားဖို့ကောင်းတယ်...ပိုင်းလုံးမ စကားသိပ်တတ်....ကျမ ငိုချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာပါတယ်။လွန် ခဲ့တဲ့ ( ၃ )နှစ်လောက်က ကွယ်လွန်သွားတဲ့ မာမီရဲ့နေရာမှာ သူကဝင်လာချင်တယ်...ပြီးတော့ ကျမချစ်တဲ့ဒက်ဒီကို ကျမ ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ လုယူသွားချင်တယ်....ကျမကို ဘာရန်ငြိုးမှမရှိဘဲ ဘာလို့ဒီလိုများ ရက်စက်ရတာလဲ...သီတာစိုးရယ်...ဒီ ကောင်မအိမ်မှာလာပြီး အရာရာသြဇာလာပေးနေရင် ကျမဘယ်လိုနေရမှာလဲ....ဒက်ဒီရယ်...သမီးအတွက် နည်းနည်းလေးမှ ထည့်ပြီးမစဉ်းစားတော့ဘူးလား...။

သမီးကဖြင့် ဒက်ဒီအတွက် အစစအရာရာစဉ်းစားလိုက်ရတာ...ဒက်ဒီမှာ သမီးတစ်ယောက် လုံးရှိသေးတယ်ဆိုတာ သတိမှရသေးရဲ့လား...ကြည့်လေ သူ့ကောင်မနဲ့ ကြည်နူးနေလိုက်ကြတာ...ကျမမျက်လုံးအိမ်ထဲက မျက်ရည်တွေ ဒလဟောကျလာပါတယ်...အရွယ်ရောက်ပြီးမှ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ် ကျရခြင်းပါ...။မျက်ရည်တွေဟာ တားမနိုင် ဆီးမရ တွေတွေကြီးကျနေပေမယ့် ရှေ့ကမြင်ကွင်းကတော့ ဝေဝါးမသွားပါဘူးရှင်....။ 

ကြည့်လေ....ဒက်ဒီရဲ့လက်တွေက သီတာစိုးရဲ့အင်္ကျ ီကြယ်သီးတွေကို တယုတယဖြုတ်ပေးနေတယ်။ သီတာစိုး ကလည်း မျက်လုံးတွေစုံမှိတ်လို့ ကလေးတစ်ယောက်လို ငြိမ်နေလေရဲ့....ကြည်ပြာရင့်ရောင်အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ သီတာစိုးရဲ့အလှဟာ ပြိုင်စံရှားအလှပါလို့ပြောရင် ဘယ်သူမှငြင်းမယ်မထင်ဘူး။

 နို့နှစ်ရောင်အသားအရေဟာ ကြည်ပြာရင့် ရောင် အောက်ခံအိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ ထင်းထင်းကြီးလှလို့နေပါတယ်။ ကျမကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲ သီတာစိုးရဲ့ အင်္ကျ ီကြယ်သီးတွေ ပြုတ်သွားပါတယ်။နည်းတဲ့နို့ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး...ကြီးမားမို့မောက်ပြီး ထောင်ထနေတယ်။ ဒက်ဒီက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျ ီ လေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ " ကိုကြီးရယ်..." သူ့အသံဟာ ကျမကိုတောင် လွမ်းမောသွားစေရပါတယ်။

ချွဲသံလည်း မဟုတ်ဘူး...ရှက်သံလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘာ ရယ်လု့ိပြောရခက်တဲ့အသံပေါ့...တမျိုးလေးပဲ...။ ဒက်ဒီက သူ့ဘရာစီယာကို ဖြုတ်နေတုန်း တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်တာလေ...။ ကြည့်ပါအုံး...ထိပ်မှာပတ္တမြားပွင့်လေးတွေ တင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ လှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေ ဖွေးဥနေတာပဲ..။ 

ကျမကြည့်နေတုန်း မှာပဲ ဒက်ဒီဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကားကားကြီးတွေကိုမှအားမနာဘဲ သီတာစိုးရဲ့နို့တစ်ဖက်ကို ငုံလိုက်တယ်။ 

" အင့်...ဟင်း....ယားတယ် ကိုကြီးရဲ့..." 

ကောင်မလေးခါးကြီးကော့တက်လာပြီး မချိမဆန့်လေး ငြီးပြောလေးပြောလိုက်တယ်။ ကျမရင်ထဲမှာလေ...မရိုးမရွ ကြီးကို ဖြစ်လာရပါတယ်။ 

" အား...ဟား...ကိုကြီးရယ်...ဟင်း...ဟင်း...." 

ဒက်ဒီခေါင်းကိုလက်နဲ့ပွတ်ရင်း မရှုနိုင်မကယ်နိုင်အောင် ငြီးနေလေရဲ့...။ မိခင်က ကလေးကို နို့တိုက်သလိုပဲ ဒီဖက် တဖက်ပြီးတော့ ဟိုဖက်တဖက်ကို ပြောင်းပေးတယ်။ ကျမရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာတယ်။ 

ကိုယ့်နို့ ကိုယ်အသာပြန်ပြီး ဆုတ် နယ်ကြည့်မိတယ်။ အားမရတာနဲ့ အင်္ကျ ီကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဘရာစီယာကို မတင်လိုက်တယ်။ လက်သီးဆုတ်နီးနီးရှိတဲ့ နို့ နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး အသာညှစ်တယ်။ အိုး...စီးပိုင်နေတာပါပဲ...။ ထူးထူးခြားခြား ကျမနို့တွေ တင်းမာနေတာကို သတိထားမိ တယ်။ နို့သီးတွေဟာလည်း သာမန်အချိန်မှာလို အရေပြားနဲ့ တသားတည်းကပ်မနေဘဲ အပြင်ကို သိသိသာသာကြီး ထောင် ထပြီးနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။

 " အို...အို...ရှက်ပါတယ်ဆိုမှပဲ....အကိုကြီး...."

ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကျမရဲ့ ရင်ထဲမှာ အေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ဒက်ဒီဟာ သီတာစိုးရဲ့ ထဘီကို အသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီလေ...။ ဖြူဖွေးလုံးကျစ်ပြီး ဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန်တွေဟာ သူမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီအနက် ထဲကနေ ထိုးထွက်နေလေရဲ့...။ စောက်ဖုတ်နေရာဟာ ဖောင်းမို့နေလိုက်တာလေ...ကျမတောင် သီတာစိုးကိုကြည့်ပြီး တပ် မက်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ ဒက်ဒီဆိုတဲ့ မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်တော့ ပြောမနေနဲ့တော့...။ 

" ကြည့်...အရမ်းကို ကဲနေပါလား....သီတာကို မသနားတော့ဘူးလား...ကိုကြီးရယ်....သီတာရှက်လို့သေတော့မယ်.. ..." 

ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေ သူ့ပင်တီဘောင်းဘီအနက်လေးဟာ လိပ်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကနေ ကျွတ်ထွက် သွားပြီလေ...ကျမမြင်ဖူးသမျှ စောက်ဖုတ်တွေထဲမှာတော့ သီတာစိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ အဖောင်းဆုံးအမို့ဆုံးပါပဲ။ ရှေ့ဖက် ကိုအတော်လေးရောက်အောင် ဖောင်းမို့နေတာ အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပေါ့...။ 

စောက်စေ့လေးဟာ စောက်ပတ်ကြားကနေ တိုး ထွက်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အမွှေးတွေဟာ မဟူရာရောင်တောက်နေတယ်။ ဒက်ဒီလက်တွေ တုန်နေတယ်...။ ကြည့်ရတာ ရယ်စရာကြီး။ ဘာလဲ ကြောက်လို့လား။ ဒက်ဒီက သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ပွတ်သပ် နေတယ်။ ဟိုကောင်မကလည်း ပေါင်ကို မသိမသာနဲ့ ဟဟပေးနေတယ်။ သိပ်ခံချင်နေပုံပဲ။ ဒါပေမယ့်...ဒက်ဒီက သူ့ကို မလိုး သေးဘူး။ ကောင်မကို ကုတင်ပေါ်က အိပ်ယာထူကြီးပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်တယ်။

ဒီကုတင်ကြီးက မာမီရှိစဉ်ကတည်းက ဒက်ဒီနဲ့အတူ အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးနဲ့ မွေ့ယာကြီးလေ။ ပြီးတော့ ဒက်ဒီက သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်စီကို ဖြဲချလိုက် တယ်။ ဒီတော့မှ သီတာစိုးရဲ့စောက်ပတ်ကို သေသေချာချာမြင်ရတယ်။ပန်းနုရောင်သန်းပြီး စောက်စေ့ကြီးက အရှည်ကြီး အထဲနှုတ်ခမ်းလေးတွေက တွန့်လိပ်နေတယ်။ လျှို့ဝှက်စွာပွင့်နေတဲ့ နှင်းဆီတစ်ပွင့်ပါပဲ...။ ဒက်ဒီဟာ သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ် ကို သူ့လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပြီး သေချာကြည့်နေတယ်။

 " အို...ဘာလုပ်နေတာလဲလို့...ဒီမှာရှက်လို့ သေတော့မယ်..." 

တုန်တုန်ရီရီလေးပြောသံကြောင့် သတိဝင်လာဟန်နဲ့ ဒက်ဒီက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်တယ်။ 

" ဟင်း...ဟင်း...လှလို့ပါကလေးရယ်...လှလွန်းလို့ပါ..."

 " လှလည်း မကြည့်နဲ့...ရှက်တယ်..." 

" အိုကွယ်...ချစ်တယ်ဆို..."

 " မလိုချင်ဘူး...သီတာ သိပ်ရှက်တယ်..."

 " ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ...ကောင်းပါပြီတဲ့..." 

ဒက်ဒီဟာ သီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာလွှဲလိုက်သလား...ဝေးပါသေးတယ်။ တစ်ခါထဲ အို...ကျမတောင် ပြောရ မှာ ရှက်မိတယ်။ ဒက်ဒီလေ...သီတာစိုး စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး တပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေလေရဲ့...။ ဟိုကောင်မ သီတာစိုးက ဘာလုပ်သလဲသိလား...ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးပြီး ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့...။ သူ့လက်သည်းရှည်ကြီး တွေနဲ့ အဖိုးတန်အိပ်ယာခင်းကို အားမနာတမ်းကုတ်ခြစ်နေလေရဲ့...။ 

" ဟင့်...ဟင့်...အိုး...ကိုကြီး...ရှီး....အား....ဟင့်...အဟင့်....အင့်...အိုး...ကွယ်..."

 ဒက်ဒီဟာ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီးနဲ့လိုးမတတ် သီတာမိုးစောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေပါတယ်။ 

" အိုး...သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေက သိပ်...သိပ်...အိုး...ဟင်း..ဟင်း....နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ မကလိပါနဲ့ဆို....ဒီမှာမနေတတ် တော့ဘူး...အိုး...အင်း....ဟင်း...."

 ကြားရတဲ့အသံက နားမချမ်းသာစရာ ရမက်သံပေမယ့် ကျမဒူးတွေ မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဆီက ယား ကျိကျိဝေဒနာကို ခံစားနေရတယ်။ ဒါကြောင့် အဓိပ္ပာယ်မဲ့ ပေါင်ခြင်းပွတ်နေမိတယ်။ 

" အ...အ...အား...အား...ကိုကြီး...ကိုကြီး...အိ...အင်း..."

အံကိုကြိတ်ပြီးအသံစူးစူးလေးနဲ့ မချိမဆန့်အော်သံကြောင့် ကျမသူတို့ဆီကိုအာရုံပြန်ရောက်သွားရပါတယ်။ သီတာစိုး တစ်ယောက် ဒက်ဒီ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးအတင်းပဲ စောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ပေးထားတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တစ်မိနစ်ကျော်ကျော် လောက် ခါးကြီးကော့ပြီး ဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။ 

" ဘုန်း..." 

မွှေ့ယာထူကြီးပေါ်ကို ကောင်မရဲ့ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသံပါပဲ...။ ဒက်ဒီမျက်နှာကလည်း သူ့ဖင်နဲ့အတူ အောက်ကိုငိုက် ပါသွားတယ်။ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ဒက်ဒီရယ်...။ ဒီလောက်တောင် တဏှာကြီးရသလား...။

 " ဟား..."

 " အိုး...ကိုကြီးရယ်...ပေကျံနေတာပဲ..."

 " ဒါဆို သုတ်ပေးလေ..." 

ဟုတ်ပါတယ်ရှင်...ဒက်ဒီမျက်နှာဟာ ပေကျံပြီး ပြောင်လက်နေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ပါးစပ်တဝိုက်နဲ့ မေးစေ့မှာပါ။ ဒက်ဒီသုတ်ခိုင်းလိုက်တော့ သီတာစိုးက ဒက်ဒီမေးစေ့ကို တယုတယကိုင်ပြီး လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ သုတ်ပေးမလို့ လုပ်တော့... 

" ဟင့်အင်း...ဒီလိုမသုတ်နဲ့...နှမျောစရာကြီး..."

 " ဒါဖြင့်..." 

" ဟဲဟဲ...ကိုယ့်မျက်နှာကို နမ်းပြီးသုတ်ပေး..."

 " ဟွန်း....သိပ်တတ်တယ်..." 

သီတာစိုးဟာ ဒက်ဒီကို အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ပြီဆိုတာ ကျမသိလိုက်ပါတယ်။သိပ်လည်းလှပြီးတော့ အယုအယက လည်းကောင်းပါတယ်။ ကြည့်လေ...ဒက်ဒီခိုင်းတာကို မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်သာချိတ်ပြီး သူ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲနေတဲ့ ဒက်ဒီ မျက်နှာကို လိုက်နမ်းနေတာ အနှံ့ပဲ...။ ပြီးတော့ လျှာနဲ့လည်း လျှောက်ယမ်းနေသေးတယ်။ ဒီကောင်မအပျိုမှ ဟုတ်ရဲ့လား မသိဘူး။

ဒက်ဒီဟာ သူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး တဖန်ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။ ကျမသတိပြန်ဝင်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကျမရဲ့ ရင်ထဲမှာ အေးကနဲဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒက်ဒီဟာ သီတာစိုးရဲ့ ထဘီကို အသာဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီလေ...။ 

ဖြူဖွေးလုံးကျစ်ပြီး ဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန်တွေဟာ သူမဝတ်ထားတဲ့ပင်တီအနက် ထဲကနေ ထိုးထွက်နေလေရဲ့...။ စောက်ဖုတ်နေရာဟာ ဖောင်းမို့နေလိုက်တာလေ...ကျမတောင် သီတာစိုးကိုကြည့်ပြီး တပ် မက်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။ ဒက်ဒီဆိုတဲ့ မုဆိုးဖိုယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်တော့ ပြောမနေနဲ့တော့...။ 

" ကြည့်...အရမ်းကို ကဲနေပါလား....သီတာကို မသနားတော့ဘူးလား...ကိုကြီးရယ်....သီတာရှက်လို့သေတော့မယ်.. ..."

ဘယ်လောက်ပဲရှက်နေနေ သူ့ပင်တီဘောင်းဘီအနက်လေးဟာ လိပ်ပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းကနေ ကျွတ်ထွက် သွားပြီလေ...ကျမမြင်ဖူးသမျှ စောက်ဖုတ်တွေထဲမှာတော့ သီတာစိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ အဖောင်းဆုံးအမို့ဆုံးပါပဲ။ 

ရှေ့ဖက် ကိုအတော်လေးရောက်အောင် ဖောင်းမို့နေတာ အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ပေါ့...။ စောက်စေ့လေးဟာ စောက်ပတ်ကြားကနေ တိုး ထွက်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အမွှေးတွေဟာ မဟူရာရောင်တောက်နေတယ်။ ဒက်ဒီလက်တွေ တုန်နေတယ်...။ ကြည့်ရတာ ရယ်စရာကြီး။ ဘာလဲ ကြောက်လို့လား။

ဒက်ဒီက သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ပွတ်သပ် နေတယ်။ ဟိုကောင်မကလည်း ပေါင်ကို မသိမသာနဲ့ ဟဟပေးနေတယ်။ သိပ်ခံချင်နေပုံပဲ။ ဒါပေမယ့်...ဒက်ဒီက သူ့ကို မလိုး သေးဘူး။ ကောင်မကို ကုတင်ပေါ်က အိပ်ယာထူကြီးပေါ်ကို တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ဒီကုတင်ကြီးက မာမီရှိစဉ်ကတည်းက ဒက်ဒီနဲ့အတူ အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးနဲ့ မွေ့ယာကြီးလေ။ 

ပြီးတော့ ဒက်ဒီက သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်စီကို ဖြဲချလိုက် တယ်။ ဒီတော့မှ သီတာစိုးရဲ့စောက်ပတ်ကို သေသေချာချာမြင်ရတယ်။ ပန်းနုရောင်သန်းပြီး စောက်စေ့ကြီးက အရှည်ကြီး အထဲနှုတ်ခမ်းလေးတွေက တွန့်လိပ်နေတယ်။ လျှို့ဝှက်စွာပွင့်နေတဲ့ နှင်းဆီတစ်ပွင့်ပါပဲ...။ ဒက်ဒီဟာ သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ် ကို သူ့လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပြီး သေချာကြည့်နေတယ်။ 

" အို...ဘာလုပ်နေတာလဲလို့...ဒီမှာရှက်လို့ သေတော့မယ်..."

 တုန်တုန်ရီရီလေးပြောသံကြောင့် သတိဝင်လာဟန်နဲ့ ဒက်ဒီက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်တယ်။ 

" ဟင်း...ဟင်း...လှလို့ပါကလေးရယ်...လှလွန်းလို့ပါ..."

 " လှလည်း မကြည့်နဲ့...ရှက်တယ်..."

 " အိုကွယ်...ချစ်တယ်ဆို..."

 " မလိုချင်ဘူး...သီတာ သိပ်ရှက်တယ်..."

 " ကောင်းပါပြီတဲ့ဗျာ...ကောင်းပါပြီတဲ့..." 

ဒက်ဒီဟာ သီတာစိုးစောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာလွှဲလိုက်သလား...ဝေးပါသေးတယ်။ တစ်ခါထဲ အို...ကျမတောင် ပြောရ မှာ ရှက်မိတယ်။ ဒက်ဒီလေ...သီတာစိုး စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး တပြတ်ပြတ်ယက်ပေးနေလေရဲ့...။ ဟိုကောင်မ သီတာစိုးက ဘာလုပ်သလဲသိလား...ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးပြီး ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေလေရဲ့...။ သူ့လက်သည်းရှည်ကြီး တွေနဲ့ အဖိုးတန်အိပ်ယာခင်းကို အားမနာတမ်းကုတ်ခြစ်နေလေရဲ့...။ 

" ဟင့်...ဟင့်...အိုး...ကိုကြီး...ရှီး....အား....ဟင့်...အဟင့်....အင့်...အိုး...ကွယ်..." 

ဒက်ဒီဟာ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီးနဲ့လိုးမတတ် သီတာမိုးစောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေပါတယ်။ 

" အိုး...သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးတွေက သိပ်...သိပ်...အိုး...ဟင်း..ဟင်း....နှုတ်ခမ်းမွှေးနဲ့ မကလိပါနဲ့ဆို....ဒီမှာမနေတတ် တော့ဘူး...အိုး...အင်း....ဟင်း...." 

ကြားရတဲ့အသံက နားမချမ်းသာစရာ ရမက်သံပေမယ့် ကျမဒူးတွေ မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဆီက ယား ကျိကျိဝေဒနာကို ခံစားနေရတယ်။ ဒါကြောင့် အဓိပ္ပာယ်မဲ့ ပေါင်ခြင်းပွတ်နေမိတယ်။ 

" အ...အ...အား...အား...ကိုကြီး...ကိုကြီး...အိ...အင်း..."

အံကိုကြိတ်ပြီးအသံစူးစူးလေးနဲ့ မချိမဆန့်အော်သံကြောင့် ကျမသူတို့ဆီကိုအာရုံပြန်ရောက်သွားရပါတယ်။ သီတာစိုး တစ်ယောက် ဒက်ဒီ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးအတင်းပဲ စောက်ဖုတ်နဲ့ဖိကပ်ပေးထားတယ်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း တစ်မိနစ်ကျော်ကျော် လောက် ခါးကြီးကော့ပြီး ဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။

 " ဘုန်း..."

မွှေ့ယာထူကြီးပေါ်ကို ကောင်မရဲ့ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသံပါပဲ...။ ဒက်ဒီမျက်နှာကလည်း သူ့ဖင်နဲ့အတူ အောက်ကိုငိုက် ပါသွားတယ်။ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ဒက်ဒီရယ်...။ ဒီလောက်တောင် တဏှာကြီးရသလား...။

" ဟား..."

 " အိုး...ကိုကြီးရယ်...ပေကျံနေတာပဲ..."

 " ဒါဆို သုတ်ပေးလေ..." 

ဟုတ်ပါတယ်ရှင်...ဒက်ဒီမျက်နှာဟာ ပေကျံပြီး ပြောင်လက်နေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ပါးစပ်တဝိုက်နဲ့ မေးစေ့မှာပါ။ ဒက်ဒီသုတ်ခိုင်းလိုက်တော့ သီတာစိုးက ဒက်ဒီမေးစေ့ကို တယုတယကိုင်ပြီး လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ သုတ်ပေးမလို့ လုပ်တော့... 

" ဟင့်အင်း...ဒီလိုမသုတ်နဲ့...နှမျောစရာကြီး..."

 " ဒါဖြင့်..." " ဟဲဟဲ...ကိုယ့်မျက်နှာကို နမ်းပြီးသုတ်ပေး..."

 " ဟွန်း....သိပ်တတ်တယ်..." 

သီတာစိုးဟာ ဒက်ဒီကို အပိုင်ကိုင်ထားနိုင်ပြီဆိုတာ ကျမသိလိုက်ပါတယ်။ သိပ်လည်းလှပြီးတော့ အယုအယက လည်းကောင်းပါတယ်။ ကြည့်လေ...ဒက်ဒီခိုင်းတာကို မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်သာချိတ်ပြီး သူ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲနေတဲ့ ဒက်ဒီ မျက်နှာကို လိုက်နမ်းနေတာ အနှံ့ပဲ...။ ပြီးတော့ လျှာနဲ့လည်း လျှောက်ယမ်းနေသေးတယ်။ ဒီကောင်မအပျိုမှ ဟုတ်ရဲ့လား မသိဘူး။ ဒက်ဒီဟာ သူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်ပြီး တဖန်ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်လိုက်ပြန်တယ်။ 

" အိုး..."

 ဒက်ဒီလီးကြီးပေါ့...နည်းတဲ့လီးကြီးမဟုတ်ဘူး။ " 

ကိုင်ကြည့်နော်...ကလေးရယ်....ရင်းနှီးသွားအောင်ပေါ့...."

 " ကြည့်...သိပ်ဆိုးတာပဲ..." 

ဒက်ဒီ အူသိပ်မြူးနေတယ်။ မယားအသစ်စက်စက်လေးက သိပ်လိမ္မာနေတယ်လေ။ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ သီတာစိုး လက်ကို ယူပြီး သူ့လီးကြီးပေါ်ကို အသာတင်ပေးလိုက်တယ်။ ကြည့်ပါအုံး...နီရဲပြီးအကြောပြိုင်းပြိုင်းဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဖယောင်းလို နူးညံ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ လက်ချောင်းကစ်ကစ်လေးတွေဟာ ယှဉ်တွဲလို့...။ လီးအုံကြီးအထက်နား လီးအရင်းကနေ ဆုတ်ကိုင်လိုက် တော့ အပေါ်မှာ လက်သုံးလုံးစာလောက် လွတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ လက်ချောင်းလေးတွေက တပတ်မဆုတ်မိဘူး။ လီးလုံး ပတ်ကကြီးတော့ ကြားမှာလက်နှစ်လုံးလောက်လွတ်နေတယ်။

 " ချစ်စရာမကောင်းဘူးလား..."

 " ဟင့်အင်း....ကြောက်တယ်..."

 " ကစ်...ပေးလိုက်ပါလား သီတာလေးရယ်...ကလေးက ဘယ်လောက်သဘောထားကောင်းတယ်ဆိုတာ သိရတာ ပေါ့..." 

သီတာစိုးက ဒက်ဒီ့ကိုကြာကြည့်လေးကြည့်ပြီး လီးပေါ်မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ သူ့ဆံပင်တွေက ထွေးကနဲ ဒက်ဒီ့ ပေါင်ရင်းပေါ်ကို ကျလာလို့ ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူး။

 " အ...အား....သီတာရယ်....ကောင်းလိုက်တာ....အား...အိုး...ရှီး...ကျွတ်...ကျွတ်...အား...ဟား....ရှီး..."

အို...သိပ်အိန္ဒြေကြီးတဲ့ ဒက်ဒီတစ်ယောက် ဘယ်လိုဖြစ်သွားရတာလဲ...ကြည့်လေ...ခါးကြီးက ကော့လိပ်ပြီး ဖြစ်နေ လိုက်တာ...သီတာစိုးခေါင်းက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့...မတော် စိတ်ပေါက်ပြီး ဒက်ဒီလီးကို ကိုက်ဖြတ်လိုက်ရင် ဒုက္ခ...။ 

ဒက်ဒီ ကိုကြည့်အုံး...သူ့ဖက်ဖင်ပေးပြီး ကြုံ့ကြုံ့လေးမိန်းမထိုင် ထိုင်နေတဲ့ သီတာစိုးရဲ့နောက်ကို ပြူးပြူးလေးထွက်နေတဲ့ စောက် ဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထိုးသွင်းပြီး ထုတ်ချီသွင်းချီမွှေချီ လုပ်နေတယ်။ သီတာစိုးကလည်း ဖင်လေးတကြွကြွနဲ့ပေါ့။ စောက် ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်နေတယ်ထင်ပါရဲ့...။

 " အ...အ....အား...အား....သီတာရယ်...ရှီး...အိုး...သေပါပြီ....သီ..သီတာရယ်...."

ပြန်မော့လာတဲ့ သီတာစိုးရဲ့ပါးစပ်မှာ ဒက်ဒီ့အရည်တွေ ပေနေတယ်ဆိုတာတော့ ပြောစရာလိုမယ်မထင်ပါဘူး...။ ကောင်မက သူ့နှုတ်ခမ်းကို သူ့လျှာနဲ့ပြန်ယက်နေတယ်။ ဒါကို ဒက်ဒီက ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ အားမလိုအားမရ ငေးကြည့်နေ လေရဲ့...။ ဒက်ဒီ့လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြန်ပျော့သွားပါပြီ။ 

နှစ်ယောက်သားငြိမ်ပြီး အတော်ကြာကြာဖက်ထားကြတယ်။ မငြိမ်တာကတော့ ကျမပါပဲ...။ ကြည့်လေ...ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို ကျမလက်က ကျမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်မိနေတယ်မသိ ဘူး။ နိုင်လွန်ပင်တီလေးအောက်ကနေ စောက်ဖုတ်လေးက နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့ကိုပေးနေတယ်။အားမရပါဘူး...ပူလောင် တဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို တွေ့နေရတာကိုး...။ ဒါကြောင့်ကျမဟာ ကျမဘာသာပင် သတိမထားမိဘဲ လှန်တင်ထားမိတဲ့ထဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပင်တီကို အသာချွတ်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်လေးဟာ လန်းသွားသလိုပဲ...။ စောက်ဖုတ်နဲ့ လက်ဟာ ဘာမှအခုအခံမရှိဘဲ တွေ့မိကြတယ်။

ကြက်သီးဖြန်းကနဲ ထသွားမိတယ်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်သူကြွယ်နှစ်ခုနဲ့ဖိပြီး အမွှာနှစ်ခြမ်းကို ဟလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်ခလယ်ကို မြောင်းထဲဖိချလိုက်တယ်။ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတော့ ချွေးတွေပျံလာတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို အလျားလိုက် လက်ခလယ်နဲ့ ဆွဲကြည့်မိတယ်။ ဘယ်လိုပြော ရမလဲ။ လျှပ်စစ်နဲ့အတို့ခံရသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး။ စောက်စေ့ကို အသာလေး ကလိပေးနေမိ တယ်။ 

" အင့်...ဟင်း..."

 အံသြစရာကောင်းလောက်အောင် လက်ချောင်းလေးတွေပေါ်ကို ပူနွေးစေးပြစ်တဲ့အရည်တွေ ပွက်ကနဲကျလာတယ်။ မရဲတရဲနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ခလယ်ကို ချော့သွင်းလိုက်မိတယ်။ " ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရယ်....သီတာ ကြောက်တယ်...."

 " မကြောက်ပါနဲ့ အချစ်လေးရယ်...ကိုကြီး အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်...ကလေးနာအောင် မလုပ်ပါဘူးနော်... ..." " အင်းနော်....သိပ်ကြမ်းရင် ငိုမှာပဲ..." 

" အေးပါ....အပေါ်ရော အောက်ရော ငိုပေါ့...."

 " ဘာပြောတယ်..." 

သီတာစိုး တကယ်ပဲစိတ်ဆိုးသွားပုံရတယ်။ မျက်နှာရဲသွားတယ်လေ။ 

" ကြည့်...ချစ်တယ်ဆိုပြီး သိပ်ဆိုးတယ်...အကိုကြီးက ချစ်လို့စတာပါ..." 

" အကိုကြီး....သီတာက သဘောလွယ်လို့ သီတာ့ကို ကလေကချေလို ဆက်ဆံနေတာလား...."

 " မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ...ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံတာပါ..." 

" ဒါဘဲနော်....ပြီးမှ ဖျာလိုခင်းပြီး မနင်းနဲ့..." 

" အဟား..." 

ရယ်ရင်းမောရင်းနဲ့ ဒက်ဒီဟာ ပက်လက်လှန်ပြီးအိပ်နေတဲ့ သီတာရဲ့ပေါင်ကြားကို ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သီတာစိုးကို တစောင်းအနေအထားလုပ်ပေးလိုက်ပြီး အောက်ဖက်က ခြေတစ်ဖက်ကိုအလျားလိုက်ဆန့်ထားပြီး နောက်တစ် ဖက်ကို ရင်ဘတ်နဲ့ထိတဲ့အထိ ကွေးပြီးမထားပါတယ်။ 

" အို...အကိုကြီး ဘယ်လိုတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ....ဟင်း...ကိုကြီးရယ်....သီတာအနေခက်လိုက်တာ..." 

" အိုး....ကလေးကလည်း ခဏလေး...ကြာရင် ဒီလိုအမြဲနေချင်တယ်လို့ ဖြစ်သွားမယ်..."

 " ကြည့်...စကားသိပ်တတ်တာပဲ..." 

ချစ်သူခေါ်မလား ဘာလားတော့မသိဘူး...သူတို့နှစ်ယောက်ပလူးပလဲလုပ်နေတာ ကျမကြည့်ပြီး အထီးကျန်သလို ခံစားရပါတယ်။ ကျမချစ်သူက ကျမကို တစ်ရက်ထဲအားရအောင်လိုးပြီး မလေးရှားမှာ အလုပ်သွားလုပ်တာ ခုဆို (၃)လ တောင် ကျော်သွားပါပြီ။ ကျမကတော့ ဆန့်တငံ့ငံ့နဲ့ အထီးကျန်နေခဲ့ရတာပေါ့။ ပေါင်တစ်ချောင်းဆန့် တစ်ချောင်းကွေးကာ မပြီးဖြဲထားတဲ့ သီတာစိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ ကော့နေတဲ့ဖင်ကြားအောက်ကနေ ပြူးထွက်နေတယ်။

ဒက်ဒီက လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အဲ့ဒီဟတတဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆက်မသွင်းသေးဘဲ အဝမှာတင် ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ လုပ်ပေးနေတယ်။ သီတာစိုးဟာ အားမလိုအားမရနဲ့ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း... 

" ဟင်း....ကိုကြီး....ဘာလုပ်နေတာလဲလို့..." 

ငိုတော့မလို မဲ့မဲ့လေးပြောလိုက်တဲ့အသံလေးဟာ ကျမအသွေးအသားတွေကို ဆူဝေစေပါတယ်။ ကျမလက်ဖျားတွေ ဟာ တုန်ရီပြီး အာခေါင်တွေဟာ ခြောက်လာရပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း ဒူးက မခိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက တစုံတရာကို တောင်းတနေတယ်ဆိုတာ ကျမသိတယ်။ 

ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ...အနားမှာရှိတဲ့ ကုလားထိုင်ကိုဆွဲပြီး ခြေ ထောက်တစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးပြီး ခြေဖဝါးက ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထောင်ထားလိုက်ပါတယ်။ အခုဆို ကျမနဲ့ သီတာစိုးဟာ လှဲနေတာနဲ့ မတ်တပ်ရပ်နေတာပဲ ကွာတော့တယ်။ 

" အ...အ...ကိုကြီး..." 

ကျမ အာရုံပြန်ပြောင်းလိုက်ရတယ်။ ဒက်ဒီဒစ်ကြီးဟာ သီတာစိုးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို မြုပ်ဝင်သွားပြီး သီတာစိုး ခမျာ မွေ့ယာခင်းကို အတင်းဆုတ်ထားရတယ်။ ဒက်ဒီကတော့ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ကွေးပြီး သီတာစိုးရဲ့ပြောင်လက်နေတဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးကို လက်ဝါးနဲ့အသာပွတ်ပေးနေတယ်။ သူကတော့ တစောင်းဖြစ်နေတဲ့ သီတာစိုးရဲ့ဆန့်ထားတဲ့ပေါင်တစ် ချောင်းကို ခွပြီးထိုင်နေလေရဲ့... 

" အ...အား...ကိုကြီး....ကိုကြီး...." 

အို...ဒက်ဒီက ရက်စက်လိုက်တာရှင်...ဟုတ်တယ်။ ကျမ သီတာစိုးကို ဘယ်လောက်မုန်းမုန်း မိန်းမချင်းတော့ ကိုယ် ချင်းစာတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒက်ဒီဟာ ကွေးထားတဲ့ သီတာစိုးရဲ့ခြေထောက်ကို ရင်ဘတ်ထိအောင်ကွေးထားရာက နေ ဘေးတိုက်ဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လီးကို စောက်ခေါင်းထဲကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်လို့ပါပဲ။ သီတာစိုးရဲ့ အော်သံဟာ ကျမရဲ့ရင်ထဲ မှာ ပဲ့တင်ထပ်သွားပါတယ်။ 

" ဗြစ်...ပြွတ်...ဗြစ်...ဒုတ်...ပြွတ်...စွပ်...စွပ်....အ...အား...အား....ပြွတ်...ပလွတ်...ဒုတ်...ဗြစ်...စွပ်...စွပ်....အင့်... အင်း...အင်း...ဟင်း...ဟင်း...."

အို...မိန်းမဖြစ်ရတာ မသက်သာလိုက်တာရှင်...။ သီတာစိုး ခမျာ မချိမဆန့်ခံစားနေရတယ်။ ဒက်ဒီကတော့ အားရပါး ရကြီးကို လိုးလို့နေတော့တာပါပဲ။ သီတာစိုးရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာ ဗရမ်းဗတာရမ်းခါပြီးနေတယ်။ နို့ကြီးတွေဆိုတာ ပြုတ်ထွက် တော့မလားပဲ။ ဒက်ဒီလီးကြီးက သီတာစိုးစောက်ပတ်ထဲကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဝင်ဝင်သွားတာ ကြောက်စရာကြီးပါပဲ။ 

မျက်စေ့ နှစ်လုံးစုံမှိတ်ထားတဲ့ သီတာစိုးရဲ့ ပါးစပ်လေးဟာ ဟဟသွားပြီး လျှာကလေးက တစ်လစ်ကလေးဖြစ်ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူတို့ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ညှိုးနဲ့ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်နေမိတယ်။ သိပ်ကောင်းတာပဲရှင်...။ ခုတော့ သီးခံပြီးဒီလိုပဲ ကျေနပ်ရတာပေါ့။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ဟာ လက်ညှိုးကို ငုံမိအောင်ကို ကျဉ်းသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ပူနွေးလာ ပြီး မကြာခင်မှာပဲ ကျမရဲ့လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းက ဆွဲစုပ်ပါတော့တယ်။ 

" ဟင့်...အ...အင်း...ဟင်း...ဟင်း...." 

ဘယ်လိုပဲကြိတ်မှိတ်နေပေမယ့် ကျမရဲ့ရင်ခေါင်းထဲက ပြင်းထန်တဲ့သက်ပြင်းချသံတွေ အသက်ရှူသံတွေထွက်နေရ ပါတယ်။ 

" အိ...အ...အား..." 

ကျမဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး....။ တကိုယ်လုံးအကြောတွေဆွဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေဟာ ဝေါကနဲ ကျသွားပါတော့တယ်။ ကြမ်းပြင်မှာ အိုင်ထွန်းသွားမှာကတော့ သေချာပါတယ်။ ကျမ သိပ်မောသွားပြီ...ခန္ဓာကိုယ်ထဲက ရမက်တွေ ငြိမ်စပြုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိရမိတယ်။

 " အိ...အိ....အား...ကိုကြီးရယ်...ကောင်းလိုက်တာ....အိ....အား...အင့်...အို...ဗြစ်...စွပ်...ဒုတ်...ဒုတ်...အဟား..... အမေ့...အား....အင်း...." 

ဒက်ဒီရော သီတာစိုးပါ ချွေးဒီးဒီးကျနေတယ်လေ။ ဒက်ဒီလည်း အံကြီးကြိတ်ပြီး အားပါးတရဆောင့်လိုးနေလိုက်တာ မျက်နှာကြီးနီလို့ သီတာစိုးဆိုတဲ့ မိန်းမက စောစောကလို မဟုတ်တော့ဘူး....။ ဖင်ကိုလိမ်ပြီး ကော့ကော့ပေးတယ်...သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ပိုပြီးပေါ်လွင်အောင်လို့လေ...။ လီးကြီးဝင်တိုင်းထွက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ဟာ ကြုံ့ဝင်သွားလိုက် ပွပြီးထွက်လာ လိုက်နဲ့ ကျမဖြင့် ဖင်တောင်ကျိန်းမိတယ်။ သူတော့ ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး...။ 

" အ...အား...အ...အား..."

သီတာစိုးတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံသွားပါတယ်။ ခဏနေမှ ငြိမ်သွားလေရဲ့။ ဒက်ဒီကတော့ ဆက် လုပ်နေတုန်းပဲ။ ဒီတစ်သက်မှ ပြီးပါတော့မလားမသိဘူး....အို... 

" အား...အား...." 

သီတာစိုးရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို လက်မောင်းနဲ့ပိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဖင်သားကြီးကို အတင်းဆွဲပြီး လီးကြီးကို ခေါင်းကနေပေါက်ထွက်သွားမတတ် ဆောင့်သွင်းပြီး ကျေနပ်သံကြီးနဲ့ တအားအားအော်နေတယ်။ သီတာစိုး လည်း ကော့တက်သွားပြီး ဒက်ဒီလီးကြီးကို စောက်ဖုတ်နဲ့ညှစ်ပေးပြီး စုပ်ယူပေးနေပုံပဲ။ 

" ဟား..." 

ဒက်ဒီဟာ သီတာစိုးရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး ဇိမ်ယူပြီး မှိန်းနေတော့တယ်။ ခဏအကြာမှာပဲ သီတာစိုးက လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာပြီး...

 " အကိုကြီး...ထတော့လေ...သီတာကို ပြန်ပို့ပေးအုံးပေါ့...." 

ဒီလိုပြောလိုက်တော့မှ ဒက်ဒီက ကြုံး၍ထလိုက်ပြီး သီတာစိုးစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပျော့သွားတယ်ဆိုပေမယ့် ခွေကျမသွားသေးဘဲ အရည်တွေတမြားမြားနဲ့ ဒက်ဒီလီးကြီးကို ကျမဟာ အသေအချာလိုက်ပြီး ကြည့်မိနေပါတယ်။ အဲ့ဒီနောက် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးဟာ ဒက်ဒီရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ တဆက်တည်းရှိတဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင် သွားကြပါတယ်။ 

ကျမလည်း ကျမအဝတ်အစားတွေကို သေချာပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ဝတ်ပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာပဲ တဖက်ခန်း က အသံကြားလို့ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ရေချိုးခန်းက ပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီး အဝတ်အစားတွေ ဝတ် နေကြပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ ကျမဟာ အခန်းထဲက အသာလေးပြန်ထွက်ခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့က ဆင်းကာ အိမ်ဘေးမှာရပ်ထားတဲ့ ကား ထဲကို ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ သုံးလေးမိနစ်လောက်အကြာကျမှ ကျမကားကို အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်အောက်ထိ မောင်း သွင်းခဲ့ပါတယ်။ အခုမှရောက်တဲ့သဘောပေါ့...။ ကျမကားရပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ အိမ်ထဲကထွက်လာတဲ့ ဒက်ဒီနဲ့ သီတာစိုး တို့ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမက ဘာမှမပြောဘဲ နားလည်မှုရှိတဲ့သဘောနဲ့ သူတို့ကိုပြုံးပြီး လက်ပြကာ ကားထဲက ထွက်လာ တဲ့အချိန်မှာပဲ သူတို့နှစ်ယောက်က ဒက်ဒီကားထဲကို ရောက်သွားကြပါပြီ။ 

ကျမက ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ရှေ့တံခါးကနေ အိမ် ပေါ်ကိုတက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ဒက်ဒီကားဟာ ငြိမ့်ကနဲ ထွက်သွားပါတယ်။ ကျမလည်း အိမ်ရှေ့တံခါးကို သေချာသော့ခတ် ပိတ်ပြီး ဝင်လာခဲ့ရာမှ ဧည့်ခန်းထဲလည်းရောက်ရော ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်မိပါတော့တယ်ရှင်....။ 


ပြီးပါပြီ