Monday, May 8, 2017

ကြာရိုးတို့ မိသားစု (စ/ဆုံး)

ကြာရိုးတို့ မိသားစု (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမှောင်လမ်း

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျုပ်နာမည်က ကြာရိုး။အသက်က ၂၁။ အဖေဦးကြာမောင်၊မေမေဒေါ်တင်ငွေတို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်း၊တစ် ယောက်တည်းသောသား။နေတာက သာယာကုန်းရွာ။အိမ်ခြေကတစ်ရာကျော်ရှိတယ်။ကျုပ်က ၇ တန်းကတည်းကကျောင်းထွက်ပြီးအဖေနဲ့လယ်လုပ်တာ။အမေကမြို့သူ။အဖေနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီး ရွာလိုက်လာတာ။ကျုပ်က အသက် ၁၈ နှစ်မှာကတည်းက ဖာချဖူးတယ်။

အဖေနဲ့အမေနဲ့လိုးကြတာကို နားထောင်ပြီးဂွင်းထုဖူးတယ်။ကျုပ်တို့ရွာမှာ ကွမ်းယာဆိုင်သုံးဆိုင်ရှိတယ်။အဲဒီထဲက မအေးငွေဆိုတဲ့မိန်းမကြီးကပိုက်ဆံရရင်အကုန်လုပ်တဲ့ မိန်းမကြီး။ဆေးပြားခိုးရောင်းတယ်၊ဖာခံတယ်၊အပြာစာအုပ်ရောင်းတယ်၊အပြာကားတွေခိုးရောင်းတယ်။ကွမ်းယာဆိုင်မထောင်ခင်ကဘိန်းတောင်ရောင်းဖူးတယ်ဆိုလားပဲ။အဲမိန်းမကြီးကိုကျုပ်သုံးလေးခါလောက် ပိုက်ဆံပေးလိုးဖူးတယ်။ကျုပ်ကနှစ်ရက်ခြား၊တစ်ပတ်ခြားဂွင်းထုတဲ့ အကျင့်ရှိတယ်။

ကျုပ်နဲ့အဖေလယ်ထွန်သွားရင်းလယ်ထဲရောက်တော့မှရေဗူးမေ့ခဲ့တာနဲ့ ကျုပ်လည်းအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။အိမ်ထဲမှာအမေကိုမမြင်တာနဲ့အိမ်နောက်သွားကြည့်တော့လား..လား..အမေကတုံးလုံးကြီးချွတ်ပြီးရေချိုးနေတာဗျ။ရေချိုးခန်းသဘောမျိုးသွပ်တွေနဲ့ ဆောက်ထားတာဆိုတော့ဘေးအိမ်တွေမမြင်ရဘူးပေါ့။ကျုပ်ကရေသံကြားလို့သွပ်ကြားကနေချောင်းကြည့်တာဗျ။

အမေကိုယ်လုံးကြီးကဖွေးအိနေတာပဲ။တောမှာအနေကြာပေမယ့် တအားကြီးမဲမသွားဘူးဗျ။အမေက လယ်ထဲမှမဆင်းရတာကို။ကျုပ်စို့ခဲ့တဲ့နို့ကြီးတွေဆိုတာ ဖွေးဥလုံးတင်းနေတာပဲ။နို့သီးခေါင်းလေးကတော့ မဲတာပေါ့။ပေါင်တံကြီးတွေကတင်းရင်းပြီးဖြောင့်စင်းနေတာပဲ။ဖင်ကြီးကလည်းဖွေးပြီးတင်းကားနေတာ။

စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ဖြူပြီး ဖောင်းတင်းနေတာပဲ။စောက်မွှေးပါးပါးလေးပေါက်နေတယ်။ကျုပ်မှာရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ပြီးလီးကလည်းပေါင်ကြားညှပ်မရအောင်ကို တောင်လာတော့တာ။ဒါနဲ့ မဖြစ်ဘူးဆိုပြီးအိမ်သာထဲအပြေးဝင်တချီပြီးအောင် ဂွင်းထုလိုက်တယ်။ပြီးမှရေဗူးထည့်တောကို ပြန်သွားတော့အဖေကနောက်ကျလို့မေးတော့အိမ်သာတက်နေလို့လိုပြောလိုက်ရတယ်။

လယ်ထွန်နားတော့ သားအဖနှစ်ယောက်ကန်သင်းရိုးပေါ်ထိုင်ပြီး အမောဖြေကြရင်းအဖေက

" မင်းအမေကနောက်ထပ်ကလေးတယောက်ယူချင်သေးတယ်တဲ့ ငါ့အင်္ဂါက သေးနေတော့အလိုမဖြည့်နိုင်မှာစိုးတယ်ပြီးတော့ငါတို့မိသားစုကိုသူစိမ်းလူဝင်မခံချင်ဘူးကွာမင်းအင်္ဂါကကြီးတယ်" 

" အဖေ ဘယ်လို လုပ်သိလဲ"

" အေးငွေကငါကိုပြောပြတာပဲလူနဲ့လီးနဲ့မလိုက်ဘူးလီးကကြီးနေတယ်တဲ့ မင်း မအေးငွေကိုသုံးလေးခါလိုးဖူးတယ်ဆို"

" ဟုတ်တယ်လေ " 

" ဒီညမင်းအမေနဲ့အိပ်လိုက်ကွ ငါမင်းအခန်းထဲ ဝင်အိပ်မယ်" 

" ဖြစ်ပါ့မလား အဖေရာ"

အဖေကဘာမှမပြောဘဲ ဆေးပြင်းလိပ်ကြီးကိုခဲပြီးဝပ်နေတဲ့ကျွဲလေးကောင်ကိုကြည့်နေတယ်။ညရောက်တော့အဖေတို့အိပ်တဲ့ အခန်းထဲကျုပ်ဝင်ခဲ့တယ်။နဲနဲတော့ လန့်တာပေါ့။အခန်းထဲမှာဘတ်ထရီမီးရှိတယ်။ကျုပ်ဝင်ခဲ့တော့ ၉ နာရီရှိပြီဗျ။အဖေကလည်း ကျုပ်အခန်းထဲဝင်သွားပြီးအမေကတော့ ဟင်းရွက်သင်နေတုန်းပဲ။ကျုပ်လည်းပက်လက်လှဲအိပ်ပြီးစဉ်းစားစိတ်ကူးနေတယ်။

ခနကြာတော့ အမေကအပေါက်ဝမှ ာလာရပ်တယ်။ကျုပ်လန့်သွားတယ်။ပြန်ထွက်သွားပြီးခနနေတော့ပြန်ဝင်လာတယ်။ကျုပ်လည်းထထိုင်လိုက်တယ်။အမေကကျုပ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်ပြီး

" သားလည်း ဒါပထမဆုံးအကြိမ် မဟုတ်လောက်တော့ဘူး အမေကိုစိတ်ကြိုက်ဆော့လို့ ရတယ်နော်"

အမေကပြောရင်းနဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ချလိုက်တယ်။နို့ကြီးတွေဝင်းကနဲ့အိကနဲ့ထွက်လာတယ်။ဘော်လီဝတ်မထားဘူးဗျ။ကျုပ်လည်းနို့တွေကိုမရဲတရဲစကိုင်လိုက်တယ်။

" ရဲရဲကိုင်ပါ ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး"

ကျုပ်လည်းစိတ်တွေထိန်းမရတော့ဘဲအမေကိုဆွဲဖက်ပြီးနို့တွေကိုအားရပါးရဆုပ်နှယ်စို့လိုက်တယ်။

" အား..အား..အင်း..ဟုတ်တယ်..အ..အ..အ..သားရဲ့စိတ်ဆန္ဒတွေဖော်ထုတ်လိုက်..အား.အား..အား..အင်း.."

အမေကလည်းကျုပ်ကိုဖက်ပြီးပုဆိုးဖြေလီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းချပေးနေတယ်။ကျုပ်လည်းနို့တွေကိုစုံကိုင်စို့ရင်းနို့ကြားကိုမျက်နှာအပ်မွှေလိုက်တယ်။

" ဟုတ်တယ်..သား..မင်းဆန္ဒတွေပြင်းပြနေပြီ..မင်းလီးကြီးကတအားကိုတင်းနေပြီ..အား..အား..မင်းကိုမွေးထားတဲ့အမေစဖုတ်ကြီးကိုနှိုက်..အ.အ.."

အမေကကျုပ်လက်ကိုကိုင်ပြီးသူ့ပေါင်ကြားထိုးပေးတယ်။ကျုပ်လည်းစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖိပွတ်ပေးတယ်။အမေက ကျုပ်ကိုဖက်ထားပြီးလီးကိုဂွင်းတိုက်ပေးနေတုန်းပဲ။အမေကိုပက်လက်လှဲလိုက်ပြီး အမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုလက်နှစ်ချောင်းထိုးပြီးနို့ကြီးတွေစို့ရင်းတအားနှိုက်ပစ်လိုက်တယ်။အသံတွေတောင်ထွက်တယ်။

" အား..အား..အမေပြီးတော့မယ်..အား..အား..အား..အင်း..အား..အား..အင်း..အာ.အမေပြီးပြီ..အား..အား.."

ကျုပ်လည်းအမေပေါင်လုံးကြီးကိုမကိုင်ဖြဲလိုက်ပြီးလီးကိုပြွတ်ကနဲ့ထိုးလိုက်တယ်။

" အား..အမေ..အင်း..အား.."

စောက်ရည်တွေဘေးကို စင်ထွက်သွားတယ်။အမေကိုယ်လုံးဘေးကိုလက်ထောက်ပြီးဒစ်မြှုပ်ရုံချန်ထားပြီးဆီးခုံချင်းထိအောင်ဆောင့်ဆောင့်ပစ်တယ်။အမေကကျုပ်လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီးဖီးတက်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ တအင်းအင်း ညီးနေတယ်။

" အား..အား..ထိတယ်ကွယ်..အား..အား..ထိတယ်..အဲလိုဆောင့်..အဲလိုဆောင့်..မျိုသိပ်မထားနဲ့.အား..အား..အမေကြိုက်တယ်..အား..အား..အမေအသဲတွေလှုပ်ခါနေပြီ..အား..အား..အား..ပြီးချင်ပြီးသွားပါစေဆောင့်ပစ်လိုက်..အား.အား..အား..ပန်းထည့်လိုက်..အမေရချင်တယ်..ပန်းထည့်လိုက်..အား.အား.အား..အား.."

ကျုပ်အမေစောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေဒလဟောပန်းထည့်လိုက်တယ်။မောမောနဲ့ သားမိနှစ်ယောက်လုံးအိပ်ပျော်သွားကြတယ်။

...........................................................................................

မနက်ရောက်တော့အမေကကျုပ်တို့သားဖစားဖို့ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့အကြော်လာချပေးတယ်။ကျုပ်ဒီနေ့မနက်မှာလန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေတယ်။

" မနက်ကအမေဘယ်ချိန်ထသွားမှန်းကိုမသိဘူး" 

" ဘယ်သိမှာလည်းသိုးနေတာကိုး"

" ညကအဆင်ပြေရဲ့လား"

" ပြေပါတယ်"

အမေကပြောပြီး ထရာကနေထသွားတယ်။ဒီနေ့လည်းလယ်ထွန်သွားရအုံးမှာမို့ စောစောထွက်ခဲ့ကြတယ်။လယ်ထွန်ရင်းနဲ့ သားဖနှစ်ယောက်စပ်မိစပ်ရာပြောဖြစ်ကြတယ်။နေ့လယ်ခင်းလောက်မှာထွန်ပြီးသွားတာနဲ့အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။အိမ်ရောက်တာနဲ့အဖေကအဝတ်လဲပြီးအလည်ထွက်သွားတယ်။အမေကလည်းထဘီရင်လျားပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်။

ကျုပ်လည်းသွပ်ကြားကနေချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။အမေကထဘီကိုချွတ်ပြီးအင်တုံထဲရေစိမ်လိုက်တယ်။မနေ့ကအတိုင်းပဲတုံးလုံးရေချိုးနေတယ်။တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်းညကလိုးခဲ့တာကိုပြန်သတိရလာတယ်။လီးကမတ်လာတယ်။ကျုပ်လည်းပတ်ဝန်းကျင်အရိပ်အခြေကြည့်ပြီးတုံးလုံးချွတ်လိုက်တယ်။တံခါးကိုအသာဖွင့်ပြီးရေခပ်ချိုးနေတဲ့အမေကိုနောက်ကနေဖက်လိုက်တယ်။

" အမလေး လန့်လိုက်တာသားရယ် ဘာလုပ်တာလဲ"

" အမေနဲ့ရေအတူချိုးမလို့" 

" ရေချိုးမှာတင်မဟုတ်ပါဘူး အမေ့ကို လိုးအုံးမှာမို့လား"

ကျုပ်လည်းအမေနို့ကြီးတွေကိုဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်းအောက်ကိုဆင်းသွားပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖြဲဖြဲပွတ်ပေးတယ်။

" အား..အ..အစိကိုချေပေးလေး..အာ..အာ..နာနာလေး..အား..အား..အဲလို.စမ်းကြည့်အရည်တွေစိုလာပြီ..အား..အာ..အာ..နို့သီးကိုလည်းချေပေး..အမေ..အား..အား..အဲဒါအားနည်းချက်တွေပဲ..အား..အား..မင်းလီးကြီးကတအားကိုပူနွေးတင်းမားနေပြီ..နံလိုက်တာ..လီးကိုသေချာမဆေးဘူးလား..လှည့်စမ်းဒီဘက်.."

အမေကကျုပ်ကိုသူ့ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီးပေါင်ကြားမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တယ်။ဆပ်ပြာအမွှေးခဲနဲ့ဒစ်ဖူးကစပြီးလီးတချောင်းလုံးလဥတွေပါတိုက်ချွတ်ဆေးကြောပေးပါတယ်။

" အား..အမေ..မလုပ်နဲ့..အ..အ.."

" ဘယ်လိုလဲခံစားလို့ကောင်းလား"

" ကောင်းတယ်..အ..အ.."

အမေကလီးကိုအနံ့ဆိုးပျောက်အောင် ဆေးကြောပေးပြီးလီးကို အပေါ်ထောက်ကပ်ပြီးဂွေးဥကနေ ဒစ်ဖူးအထိတရှုးရှုးနမ်းတယ်။ကျုပ်မှာအုတ်ကန်ဘောင်ကိုလက်နောက်ပြန်ထောက်ပြီးမျက်စိမှိတ်အံကြိတ်ထားရတယ်။အဲလောက်ထိကောင်းတာ။အမေကလီးကိုမလွတ်ဘဲကိုင်ထားပြီးမတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။

" လာ မင်းအဖေ အခန်းထဲ သွားရအောင်"

အဖေ့အခန်းထဲရောက်တော့ကျုပ်ကိုပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး

" အမေအခုချိန်ထိမင်းအဖေလီးကို စုပ်မပေးဖူးဘူးမင်းလီးကိုတော့ စုပ်ပေးမယ်"

လဥကနေပြီးတော့လျှာနဲ့မထိတထိလျှက်ပြီးလီးအောက်တလျှောက်ဒစ်ဖျားထိလျှာနဲ့ယက်သွားတယ်။ဒစ်ဖူးထိပ်ကိုလျှာနဲ့ကလိပေးတော့ကျဉ်တက်သွားတယ်။

" အ..အ..ကောင်းတယ်..အမေရာ..အ..အ..အော့..အ..အ..အင်း.."

အမေလီးကိုငုံစုပ်ပြီးလဥတွေကို လုံးချေကာတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်နေပါတယ်။ကျုပ်မှာတခါမှ လီးအစုပ်မခံရဖူးလို့မအိမသာဖြစ်နေပါတယ်။

" အ..အ..အမေမစုပ်နဲ့တော့ကျုပ်ထွက်တော့မယ်..အ..အ.."

အမေကတံတွေးတွေရွှဲနစ်ပြီးမေးစေ့ကနေစီးကျတဲ့အထိစုပ်နေပါတယ်။လီးကိုလည်ချောင်းထဲထိတဖြေးဖြေးနစ်သွင်းနေပါတယ်။အရင်းထိဝင်သွားပါတယ်။သရည်တွေမေးကနေစီးကျသွားပါတယ်။အမေကိုကြည့်ရာတာအဖေနဲ့လိုးတိုင်းသူ့ပညာတွေဝှက်ထားပုံရပါတယ်။

" သား မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဇိမ်ကိုခံဖူးလား" 

" no အဲဒါဘာလဲ"

" မိန်းမတွေကသူတို့စိတ်ကြိုက်အပေါ်ကနေတက်ဆောင့်တာပဲအမေပြမယ်"

အမေကကျုပ်ကိုခွလိုက်ပြီးစောက်ပတ်ကိုတံတွေးစွတ်လိုက်တယ်။လီးတေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်။တ ဖြည်းဖြည်း တအိအိတနွေးနွေးနဲ့လီးအဆုံးထိရောက်ပြီးဖင်နဲ့လဥအစပ်နဲ့ကပ်မိသွားတယ်။

" အ..အ..အ..ဖြေးဖြေးလေး..အ..အ..အော့..ကောင်းလိုက်တာ ဒီအရသာလေးကို အမေကြိုက်တာ..အား..အား..နို့တွေကိုင်ထား..အား..အား..အား..အား..အမေတော့ရှုးတော့မှာပဲမင်းလီးကြီးနဲ့..အား..အား..အရမ်းထိနေပြီ..အ..အား..အတွင်းသားတွေကိုပွတ်မိတယ်..အား..အား.."

" ကောင်းတယ်..အမေ..အား..အား..ဆောင့်ထား..ဆောင့်ထား..အမေစောက်ဖုတ်ကတအားစီးတားပဲ.."

အမေကအပေါ်ကနေညှောင့်လိုက်စကော့ဝိုင်းမွှေပြီးအရသာခံလိုက်နဲ့တအားကိုကောင်းနေတယ်။အမေအဲလောက်ထန်လိမ့်မယ်လို့ကျုပ်တခါမှမတွေးဖူးဘူး။

" အမေမရတော့ဘူး..ပြီးတော့မယ်..အာ..အား..အား..အင်း.."

အမေငြိမ်ကျသွားတယ်။ဆံထုံးကိုဖြေချလိုက်တယ်။လီးကိုချွတ်ပြီးကျုပ်ဘက်ကိုဖင်ကုန်းပေးတယ်။ဖင်ကြီးကိုတအားကော့တင်ပေးထားတယ်။စောက်ပတ်ကြီးရော၊စအိုကြီးရောပြူးနေတာပဲ။

" လုပ်လေ လီးကြီးကိုအမေစောက်ပတ်ထဲထည့်လိုက်တော့ဒါမင်းတို့ယောက်ျားတွေအကြိုက်ဆုံးနည်းပဲဖင်ကြီးကိုကြည်ု့ပြီးလိုးရတာကိုမင်းတို့ယောက်ျားတွေသေလုအောင်ကြိုက်ကြတာလိုးလေ"

ကျုပ်လည်းလီးကိုစောက်ပတ်ဝတေ့ပြီးပြွတ်ကနဲ့ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။

" အမေ့ အို့.အား.."

စောက်ရည်တွေဘေးကိုစင်ထွက်သွားတယ်။ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးတယ်။

" အား..အား..အား..အား..မင်းလုပ်ပုံတွေနဲ့ အမေတော့ရှုးတော့မှာပဲ..အား....အား...အား..မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့..အား..အား..ဖင်ထဲကိုလက်တစ်ချောင်းထိုးထား..အား..အား..အရသာတွေကပြောမပြနိုင်အောင်ဘဲ..အား..အား..အား..အား."

အမေပြောတဲ့အတိုင်းစအိုထဲကိုလက်ခလယ်ထိုးထည့်ပြီးတဖက်ကခါးကိုကိုင်ကာဆောင့်ပေးသည်။ကုန်းပြီးကော့ထားတော့အမေဖင်ကြီးတွေကကြီးမားပြန့်ကားလှသည်။ကျုပ်လည်းစအိုထဲထိုးထားတဲ့လက်ကိုနုတ်လိုက်ပြီး

" ဖြောင်း..ဖြောင်း..အား..အား..ဟုတ်တယ်..ရိုက်ပေး..ရိုက်ပေး..သားရိုက်မှရိုက်ပါ့မလားလို့..အား..အား..အား..အား..အား..အား..အား..God..အား..အား..အား..အမေထပ်ပြီးတော့မယ်..အား..အား..အား.."

ကျုပ်လည်းခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ညှစ်ကိုင်ပြီးမနားတမ်းဆောင့်ချလိုက်တာအမေတကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတချီထပ်ပြီးသွားတယ်။ကျုပ်လည်းအမေကိုပက်လက်လှန်ပြီးပေါင်နှစ်ချောင်းကိုမကိုင်ကာလီးကိုစောက်ပတ်ထဲရောရောရှုရှုသွင်းလိုက်တယ်။စောက်ရည်တွေကအိုင်ထွန်းနေတယ်လေ။

" အ..အ..အ..အ..အ..အား..အား..အား.."

အမေဆံပင်တွေဖရိုဖရဲဖြစ်နေတာကြောင့်နားနောက်ကိုပြန်သပ်ပို့ပေးလိုက်တယ်။အမေကအရိုင်းန်တဲ့အထန်မတစ်ယောက်ဖြစ်နေပါပြီ။အမေပေါ်မှောက်ချပြီးနို့တွေကိုဘယ်ညာစို့ပြီးဆောင့်ပေးနေတယ်။

" အား..အား..အား..သား..သား..မင်းအဖေလာတော့မယ်..အပြီးဆောင့်တော့နော်..အား..အား.."

အမေက ကျုပ်ပါးကို ပွတ်ပြီးပြောတယ်။

" စိတ်ချအမေကျုပ်လည်းပြီးချင်လှပြီ..အား..အား..အား.."

ကျုပ်အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီးအားကုန်ဆောင့်ထည့်လိုက်တာလရည်တွေတဗျင်းဗျင်းနဲ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုပန်းဝင်သွားတယ်။

" အား..အမေ..အော့..အော့..အင်း..ဟင်း..ဟင်း.."

ကျုပ်အမေပေါ်မှောက်လဲကျသွားတယ်။ကျုပ်ကျွဲကျွေးနေတုန်းအဖေလည်ရာကနေပြန်လာတယ်။အမေကလရည်ဝသွားလို့အခန်းထဲမှာနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေတယ်။

" သား မင်းအမေ ဘယ်သွားတုန်း" 

" အိပ်နေတယ်"

အဖေက အခန်းထဲဝင်သွားပြီးထမင်းချက်ရအောင်အမေကိုနိုးတယ်။ပြီးတော့တောထဲထွက်သွားပြန်တယ်။ကျုပ်လည်း ကျွဲအစာဝတော့ တဲထဲပြောင်းချည်ထားခဲ့ပြီးပင်ပန်းဖြေဖျောက်ဖို့ ကိုကျော်တင့်တောအရက်ဆိုင်ကိုထွက်ခဲ့တယ်။

........................................................................................................................................................................................

ကျုပ်တို့အိမ်ကို အမေ့ညီမရဲ့ယောက်ျား ရောက်လာတယ်ဗျ။သူက ကြက်သမားဗျ။ကြက်ရောင်းဝယ်တာပေါ့။မြို့ကအရနည်းတာနဲ့ရွာဘက်ကို လှည့်လာရင်းအိမ်ကို ရောက်လာတာဗျ။အမေ့ ညီမယောက်ျားဆိုတော့လည်းကျုပ်တို့သားအဖက အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ပေါ့ဗျာ။

နာမည်ကတင်အောင်တဲ့။အရပ်ရှည်ရှည် အသားမဲမဲနဲ့ပါဗျာ။စကားပြောကတော့ချိုသလားမမေးနဲ့အဖေကိုအကိုကြီး၊အကိုကြီးနဲ့နေတာပဲ။အမေနဲ့ကလည်း မဖက်ရုံတမယ်ပဲ။အဖေကတော့သူကို သိပ်သဘောမကျဘူးဗျ။ဒါပေမယ့်နှစ်ရက်ခေါက်ဆိုတော့လည်း လက်ခံထားရတာပေါ့ဗျာ။

ပျိုးနှုတ်ခါဆိုတော့ ကျုပ်တို့သားအဖကပျိုးနှုတ်လိုက်ကြတာပေါ့ဗျာ။အဲတော့အိမ်မှာအမေနဲ့သူနဲ့ပဲ ကျန်နေရစ်တယ်။ကျုပ်ကမနက်ကတည်းက ဝမ်းသွားနေတာဆိုတော့ ကြာကြာမနုတ်နိုင်ဘူးဗျ။ဒါနဲ့ပျိုးမကျွတ်ခင်အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။အိမ်ရောက်တာနဲ့အိမ်သာအရင်တက်တယ်။အိမ်ထဲကအမေအသံမကြားတာနဲ့အမေတို့ အခန်းထဲကိုအသာချောင်းလိုက်တော့ အမေကသူ့ခဲအိုလီးမဲကြီးကိုစုံကိုင်ပြီး အားရပါးရစုပ်ပေးနေတယ်။

" အားရလိုက်တာ အမရယ်..အ..အ..ကောင်းလိုက်တာ"

အမေကလီးမဲကြီးကိုယက်လိုက်၊စုပ်လိုက်၊ဂွင်းတိုက်လိုက်လုပ်နေတယ်။ဟိုကောင်ကလည်းဖီးတက်နေတယ်။ကျုပ်ဒေါသကိုမနည်းထိန်းထားရတယ်။

" အင်း..ရှီး..အား..အမကအမ့ညီမထက်ပိုကောင်းတာပဲ..အင်း..ရပြီ..ရပြီ..ကုန်းလိုက်တော့.."

" ဖြေးဖြေးထည့်နော်မင်းလီးကြီးက အကြီးကြီးပဲ..အား..အား..အင်း..အမေ့..အား..အား..အား..အား..အား..အော့..လျှော့ပါဦး..အား..အား..မရတော့ဘူး..အဆုံးထိမသွင်းပါနဲ့..အား..အား..အား..အော့..အား..စကားနားမထောင်ဘူး..အမစောက်ဖုတ်ကွဲလိမ့်မယ်..အား..အား.."

ဦးတင်အောင်လီးကမဲ လည်းမဲသလို ရှည်လည်းရှည်တယ်ဗျ။ဒါကြောင့် အမေအဆုံးထိအသွင်းမခံနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။

ဒါပေမယ့်သူကတော့ မရမကသွင်းတာဗျ။နောက်ဆုံးမှာအရင်ထိဝင်သွားတယ်။အမေဆို အော်လိုက်တာဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကအိမ်တွေလူသိပ်မရှိကြလို့သာပါဗျာ။ကျုပ်ကတော့ဘာကြောင့်မှန်းမသိအဲလူကြီးကိုသတ်ပစ်ချင်နေတယ်ဗျို့။

" အား..အား..မောင်လေး..ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေး..အား..အား..အား..အော့..အင်း..အမထိတယ်..အမထိတယ်..အမေတို့...အား..အား..မောင်လေးလီးကြီးကလူလီးမှမဟုတ်ဘဲမြင်းလီးကြီးများလား..အမေတို့..အား..အား..အား..အား..အင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..အား..အွမ်း.." 

" အင်း..အင်း..ဒါအမမို့ အဆုံးခံနိုင်တာ အမညီမဆိုမခံနိုင်ဘူး  အမကောင်းတယ်မို့လား..အင်း..အင်း..အင်း.."

အမေ့ခါးကိုတအားညှစ်ပြီးတော့အားစိုက်ပြီးဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတယ်။တော်တော်ကိုကြပ်နေပုံပဲ။

" သေလုအောင်ကောင်းတယ်..အမလည်း မင်းလီးကြီးနဲ့အကြာကြီးမခံနိုင်ဘူး..အား..အား..အား..ကြာရင်ရပ်ကွက်ကသိလိမ့်မယ်..အား..အား..အား..အား..အမေတို့..ကျွတ်..ကျွတ်..အား..အား..အား.."

" မကြာဘူး..ကျနော်လည်းပြီးတော့မယ်..အမစောက်ဖုတ်ကြီးကစီးပိုင်နေတာပဲ..အင်း..အင်း.."

" အမေတို့..အမေတို့..အား..အား..အား...အမေတို့..သေပါပြီ..အား..အား..."

တအားဆောင့်ကပ်ပြီးဆွဲနုတ်လိုက်တော့လရည်လေးနဲနဲစောက်ခေါင်းဝမှာ ကျသွားတယ်။ကျုပ်လည်းအိမ်ထဲကထွက်လာပြီးအခုမှပြန်ရောက်လာတဲ့ပုံစံနဲ့အိမ်ရှေ့ကနေအသံပေးလိုက်တယ်။အတော်လေးကြာတော့ အမေထွက်လာတယ်။

" ပြန်လာပြီလား မင်းအဖေရော" 

" နောက်မှာပါလာတယ် ဦးလေးက ဘယ်သွားတာလဲ" 

" ရှိပါတယ် အိမ်ထဲမှာ"

ကျုပ်လည်းဘာမှမပြောတော့ဘဲအိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တယ်။အလယ်ခန်းမှာစာထိုင်ဖတ်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ကျုပ်လည်းစိတ်မပါတပါပြုံးပြလိုက်တယ်။နေ့လယ်လောက်မှအဖေက ပြန်ရောက်တယ်။ရေချိုးပြီးပျိုးနုတ်ခတောင်းရအောင်ထွက်သွားတယ်။ညနေစောင်းကျမှပြန်လာတယ်။

ထမင်းစားအိမ်ရှေ့ဆေးလိပ်ထိုင်ဖွာပြီး အမေနဲ့ဦးလေးဆိုတဲ့လူနဲ့ စကားပြောနေကြတယ်။ကျုပ်ကတော့ အခန်းထဲစောစောဝင်ခဲ့တယ်။ဗိုက်ကလည်း သိပ်မကောင်းတာနဲ့ ဝင်လှဲနေလိုက်တယ်။ကျုပ်တို့ သားမိသားဖသုံးယောက်အိပ်တဲ့အခန်းက ဟိုဘက်ဒီဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင်။ဦးလေးကကျုပ်နဲ့အိပ်တာပေါ့ဗျ။အဖေကပန်းလို့ထင်တယ်။အခါတိုင်းလိုလိုးသံ၊ညူသံကိုမကြားရဘူး။

ဧည့်သည်ရှိလို့လဲဖြစ်မယ်။အတော်လေးညဉ့်နက်တော့ကျုပ်ဘေးကနေထသွားတယ်။သိပ်မကြာဘူး။အမေအပြင်ထွက်သွားတဲ့ခြေသံလည်းကြားလိုက်ရတယ်။ကျုပ်လည်းအသာထလိုက်သွားတယ်။မန်းကျည်းပင်နားကနေအသံလာရာကိုနားထောက်နေလိုက်တယ်။

ကျုပ်စိတ်ထဲမှာအဲလူကြီးကိုအမေကိုလိုးနေတာနဲ့တင်မုန်းလာပြီဗျ။သုံး၊လေးရက်အိမ်မှာနေရင်သတ်မိမှာ။တစ်ရက်တည်းရှိသေးတာတောင်မုန်းလှပြီ။အသံကရေချိုးခန်းထဲက။

" မယက်တော့နဲ့..အား..အား..မင်းယက်တာအမမခံနိုင်ဘူး..အား..အား..အား..အရမ်းကြမ်းတာပဲ..အား..အမပြီးတော့မယ်..အား..အား..အင်း..အား..အော့..အား..အား.."

" အမစောက်ဖုတ်ကြီးကယက်လို့ကောင်းတယ်ဗျာ.."

ကျုပ်စိတ်တွေမနည်းထိန်းထားရတယ်ဗျ။အမေကိုလည်းသိပ်မကျေနပ်ဘူးပေါ့ဗျာ။

" နဲနဲချင်းထိုးနော်..မမြင်စမ်းတမ်းနဲ့..အား..အား..အား..အော့..ကွတ်တိပဲ..အား..မိန်းမစောက်ဖုတ်ရှိတဲ့နေရာအလွတ်ရနေတဲ့အတိုင်းပဲ..အင်း..အင်..အွန်း..အွန်း..အွန်း..အင်း.."

အမေပါးစပ်ကိုပိတ်လိုက်ဟန်တူတယ်။တအွန်းအွန်းအသံတွေနဲ့လီးဝင်၊လီးထွက်တဲ့ အသံတွေပဲကြားရတော့တယ်။

" ကျနော် မကြာနိုင်တော့ဘူး..ထွက်တော့မယ်..အား..အင်း.." 

" အမလည်းပြီးပြီ..အား..အား..အင်း"

နောက်ရက်မနက်ကျတော့ ကျုပ်ကဝမ်းလျှောလို့ဆိုပြီးပျိုးနုတ်မလိုက်ဘူးဗျ။အဲတော့ သူတို့အခွင့်အရေးပိတ်သွားတာပေါ့ဗျာ။အမေက ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဝတ်လျှော်နေပြီး ကျုပ်နဲ့သူကတော့ အိမ်ရှေ့တန်းလျားတစ်ခုစီမှာထိုင်နေကြတယ်။ကျုပ်လည်းဝမ်းသွာချင်တာနဲ့နောက်ဖေးထွက်လာခဲ့တယ်။

ဝမ်းသွားပြီးအပြန်မှာအမေအဝတ်လှန်းနေတာမြင်တာနဲ့နောက်ကနေဖင်လုံးအိအိတင်းတင်းကြီးကိုစိတ်ရှိလက်ရှိဖြောင်းကနဲ့အပေါ်ကရိုက်ချလိုက်တယ်။အား ဆိုပြီးအမေတကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားတယ်။

" သိပ်ကျေနပ်နေတယ်ပေါ့လေ လီးအရှည်ကြီးနဲ့အလိုးခံရလို့"

အောက်ကနေပင့်ပြီး တစ်ချက်ရိုက်လိုက်ပြန်ပါတယ်။အား ဆိုပြီးအော်ပါတယ်။အဝတ်တန်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီးဘာမှပြန်မပြောပါဘူး။ကျုပ်လည်းဘေးကနေညာဖက်ဖင်လုံးကို ဖြန်းကနဲ့၊ဖြန်းကနဲရိုက်လိုက်ပြန်ပါတယ်။

" သိပ်ကိုကြည်နူးနေကြတာပေါ့လေ ကျုပ်တို့မသိဘူးဆိုပြီး သိပ်အားရနေတယ်ပေါ့လေအဲ့လီးမဲကြီးကို"

ကျုပ်ရဲ့ ဒေါမာန်ပါပါရိုက်ချက်တွေကြားမှာ အမေအော်သံက တိမ်ဝင်သွားပါတယ်။

" ဆုံးမကွာ..မင်းကြိုက်သလောက်ရိုက်..အမေမှာဘာမှပြောစရာစကားမရှိဘူး..သူကအမေကို လိုးချင်လို့ဒီသက်သက်လာခဲ့တာ..အမေကိုခြိမ်းခြောက်ပြီးလိုးနေတာ..ရိုက်လေ..သားကြိုက်သလောက်ရိုက်..ထမိန်လှန်ရိုက်ကွာ..အလိုတူလို့မဟုတ်ဘူးငြင်းမရလို့.."

အမေအသံကတုန်ရင်ပြီးအတော်ကြီးကိုတိမ်ဝင်နေပါတယ်။ကျုပ်ဒေါသကလည်းမပြေသေးတော့သနားရကောင်းမှန်းလည်းမသိသေးပါဘူး။

" ခင်ဗျားကြီးကိုဝမ်းလျှောပျောက်ရင်ဖင်လိုးဆုံးမရမယ် ဒီနေ့ ကျုပ်ရှေ့ကနေဘယ်မှမသွားနဲ့"

အမေဖင်ကြီးကိုအသားကုန် ရိုက်ပစ်ကာ အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

...............................................................................................................................................

ကျုပ်ကို ဂရုစိုက်ပေးနေတာကို ဦးတင်အောင်ကမနှစ်မြို့ဘူးဗျ။အိမ်မှာမနေဘဲ ရွာထဲလမ်းလျှောက်ဆိုပြီးထွက်သွားတယ်။ဘယ်အချိန်ပြန်လာမယ်မှန်းမသိတော့ အမေကိုဘာမှန်းမလုပ်ဘူးပေါ့ဗျာ။ထင်တဲ့အတိုင်းပဲအိမ်ပြန်လာလိုက်ပြန်ထွက်သွားလိုက်ပဲ။

နေ့လယ်ခင်းအဖေပြန်လာတဲ့အထိကိုဘယ်နှခေါက်မှန်းမသိဘူး။အဖေကတောင်မျက်စိနောက်လို့ပြောသေးတယ်။ညရောက်တော့လည်း အစောကြီးအိပ်ရာဝင်သွားတယ်။ကျုပ်လည်းဝမ်းလျှောသက်သွားပြီဆိုတော့နောက်ရက်မနက်ပျိုးနုတ်လိုက်နိုင်တဲ့အကြောင်းအဖေကိုပြောရင်းစကားလက်ဆုံကျသွားတယ်။

၁၁ ထိုးမှသားအဖနှစ်ယောက်အိပ်ရာဝင်ခဲ့ကြတယ်။တစ်မနက်လုံးဝမ်းသွားထားတာဆိုတော့ပန်းပြီးအိပ်ပျော်သွားတယ်။အဖေလာနိုးမှနှိုးတော့တယ်။ဦးလေးက မနက်အစောကြီးပြန်သွားတာတဲ့။အမေပြောမှသိရတာဗျ။အဖေနဲ့ပျိုးနုတ်လိုက်သွားတော့ အဖေကိုဦးတင်အောင်နဲ့အမေနဲ့လိုးကြတဲ့အကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်။

အဖေကသူလည်းသိတဲ့အကြောင်းပြန်ပြောတယ်။၁၀ နာရီမထိုးခင်ကျွတ်တာနဲ့ပြန်လာခဲ့တယ်။အပြန်လမ်းမှာအဖေကအမေကို ကိုယ်ဝန်ရအောင်လုပ်ပေးဖို့အကြောင်း၊အဖေကမစွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့အကြောင်း၊မိသားစုထဲကိုဘယ်သူမှဝင်မလာစေချင်တဲ့အကြောင်းပြောတယ်ဗျ။အိမ်ရောက်တာနဲ့ရေချိုးပြီး

အဖေကဘယ်ရောက်သွားလို့သွားမှန်းမသိဘူးဗျ။အမေကတော့မီးဖိုထဲမှာပန်းကန်တွေဆေးနေတယ်။ကျုပ်လည်းနောက်ကနေသွားပြီးဖင်ကြီးကိုဖြန်းဆိုရိုက်လိုက်တယ်။

" အား..နာလိုက်တာဟယ်" 

" ခင်ဗျားကြီးကိုဆုံးမရမယ်"

ကျုပ်လည်းအမေကိုဖက်ပြီးနို့တွေကိုတအားဆုပ်နှယ်တယ်။

" အား..အား..ကြမ်းလိုက်တာကွာ..အ..အ..အင်း..အား..အား.."

နို့ကိုဆုပ်နှယ်ရင်းထမိန်ပေါ်ကနေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပွတ်ပေးတယ်။အမေကလည်းပုဆိုးပေါ်က နေကျုပ်လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။

" လီးစုပ်ပေးအုံး"

ပုဆိုးချွတ်ပစ်လိုက်တော့အမေကမြေကြီးပေါ်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးကျုပ်လီးကို ဂွင်းတိုက်ရင်းတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးတယ်။

" အ..အ..ကောင်းလိုက်တာဗျာ..အ..အ..အဲလိုစုပ်ပေး..အ..အ..အော့..အား..အင်း.."

အမေကိုဆွဲထူပြီးမတ်တတ်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်။ထမိန်ကိုဆွဲချွတ်ပြီးစောက်ပတ်ကြီးကိုဖြဲကာအတွင်းသားတွေကိုအောက်ကနေအထက်ပင့်ယက်လိုက်တယ်။

" အား..အား..ဘယ်ကတတ်လာတာလဲ..အား..အား..စောက်ခေါင်းထဲကိုထိုးယက်ပေးပါ..အား..အား..အမေတို့..အား..အမေကြိုက်တယ်..အား..အား..အင်း..အား..."

ကျုပ်လည်းအားရအောင်ယက်ပြီးဖင်ကြီးကို တစ်ချက်ရိုက်ရင်းလီးကိုစောက်ပတ်ထဲ သွင်းလိုက်တယ်။

" အား..အား..အမေ..အား..အား..အော..အား..အား..အား..အင်း..အား..အော့..ဟင့်.. အော့..အူး..အား..အား..အား...အင်း..အား..အရသာရှိတယ်..အား..အား.."

အမေနို့ကြီးတွေကို စုပ်ကိုင်ပြီးအားရပါးရဆောင့်ထည့်လိုက်တာ အားတွေကို တော်တော်ကုန်သွားတယ်။

" အပေါ်ကနေဆောင့်ပေးပါလား" 

" အင်း"

မြေကြီးပေါ်ပုဆိုးခင်းလိုက်တဲ့အချိန် အိမ်ရှေ့က လူသံကြားတာနဲ့ ကမန်းကတန်းအဝတ်ဝတ်ပြီးထွက်လာခဲ့ကြတယ်။စျေးဖိုးလာတောင်းတာ။အဲဒါပြီးတော့အဖေပြန်လာတာနဲ့မလိုးလိုက်ရဘူး။ညရောက်တော့အခန်းထဲစောစောဝင်ခဲ့တယ်။အတော်လေးကြာတော့အမေရောက်လာတယ်။

" သား အိပ်ပြီလား မင်းအဖေက လွှတ်လိုက်လို့အမေကိုဖင်လိုးဆုံးမမယ်ဆို.."

" မအိပ်သေးပါဘူး"

အမေကကျုပ်နားထိုင်ပြီးမတောင်သေးတဲ့လီးကို စုပ်ကိုင်ဂွင်းချပေးတယ်။

" ကျုပ်ဒေါသဖြစ်ပြီးရိုက်မိတာစိတ်မဆိုးဘူးလား" 

" စိတ်မဆိုးပါဘူးသားရယ်..ဝမ်းနည်းမိတာပါ...သားတစ်ယောက်လုံးရှိရဲ့သားနဲ့ သူများအလိုးခံရတာကို သူကအမေကိုခြိမ်းခြောက်လိုးတာပါကွာ သားကမင်းအဖေဆန္ဒအရလိုးတာလေ"

" ကျုပ် အမေ့ဖင်လိုးချင်တယ်"

အမေက မတ်တတ်ရပ်ပြီးတုံးလုံးချွတ်ချလိုက်တယ်။ကျုပ်မျက်နှာဘက်ကိုဖင်ပေးပြီးကျုပ်လီးကိုစုပ်တယ်။ကျုပ်ကလည်းအမေဖင်ကို ဆုပ်ဖြဲပြီးစောက်ပတ်ကြီးကို ယက်ပေးတယ်။အတော်လေးကြာတော့ အမေကကျုပ်လီးပေါ်တက်ဆောင့်တယ်။

"အား...အား..အား..အား..ဆောင့်..ဆောင့်..အမေ..အ..အ."

" အား..အား.အား..သားကြိုက်လား..အား..အား..အမေတော့သားလီးကြီးကိုကြိုက်တယ်..အား..အား..အမေကိုရှုးအောင်လုပ်နိုင်တယ်လီးကြီး..အ..အား..အား...အာ...အား..အား..အင်း.."

အမေအဆောင့်ရပ်သွားတော့အမေကိုလေးဘက်ကုန်းပြီးဖင်ကြီးကိုဖျန်းကနဲ့ရိုက်ရိုက်ပြီးလိုးတယ်။

" အား..အား..အား..အား..အော့..အား..အား..ရိုက်.ရိုက်ပစ်..အား..အမေ ဖင်ရိုက်ခံချင်တယ်..အား..အား..အား..အင်း..အား..အားအား.." 

" အမေ ကျုပ်ဖင်လိုးတော့မယ်"

အမေ့ ဖင်ဝကို လီးတေ့ပြီး စိုက်သွင်းချလိုက်တယ်။

" အား..အား..အမေတို့..အူး..အူး..အား..အား..အင်း..အား..အား..ကောင်းနေပြီ..ကောင်းနေပြီ...အမေပြီးတော့မယ်..အား..အား..အား.."

ကျုပ်လည်းဖင်ကိုတလှည့်၊စောက်ဖုတ်ကို တလှည့်လိုးပေးလိုက်တယ်။

" အား..အား..ကျုပ်ပြီးတော့မယ် အမေ..အင်း..အင်း.."

" အမေလည်းပြီးနေပြီ..အမေစောက်ပတ်ထဲမှာပြီးလိုက်အမေမင်းဟာတွေလိုချင်တယ်..အား..အား..အော့.."

" အား..အား..အင်း..ဟင်း..ဟင်း.."

အမေစောက်ပတ်ကြီးထဲလရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။မနက်ရောက်တော့အဖေက

" မင်းအမေ လိုးရတာအဆင်ပြေလား"

လို့မေးတယ်။ကျုပ်လည်း အမေက တော်တော်ထန်တယ် လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ်။အဖေက အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ် ဆိုပြီးထောက်ခံတယ်။အဖေကအမေကိုအရင်လိုး၊အဖေနဲ့အလိုးခံပြီးတော့ ကျုပ်ဆီလာ၊ကျုပ်ကထပ်လိုးအဲလိုနဲ့ အမေ လရည်ဝ ကိုယ်ဝန်ရလာတယ်။

ကိုးလလွယ်ဆယ်လဖွားတော့ မိန်းကလေးဗျ။ အမေနဲ့တူတယ်။အဖေ့ သွေးလား၊ ကျုပ်သွေးလားတော့ မသိပေမယ့် သုံးယောက်စလုံးက ဖူးဖူးမှုတ်အောင်ချစ်ကြတာဗျ။ အခုဆို သုံးနှစ်ထဲရောက်ပြီပေါ့ဗျာ။ကျုပ်တို့မိသားစုသာသာယာယာရှိပါတယ်။



ပြီးပါပြီ။





Sunday, May 7, 2017

Tom boy လေးရဲ့ ဒါလင် ဖေဖေ (စ/ဆုံး)

Tom boy လေးရဲ့ ဒါလင် ဖေဖေ (စ/ဆုံး)

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး ဖိုရမ်တွင် ရေးသားသည်။ )

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

" ဂူးဂူး … သမီး အဆင်ပြေတယ်မလား … သမီးဒေါ်လေး ထားစန္ဒာလည်း … နေခဲ့မှာ … မောင်လေးရော … ကြည့်ထားလိုက်နော် "

ဦးကျော်မောင် တစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စနှင့် နေပြည်တော် ရုံးချုပ်သို့ သွားခါနီး စိတ်မချသလို မှာကြားနေသည်။

" ကဲ … ကိုကျော် …လိုအပ်တာတွေ ထည့်ပြီးပါပြီ … သွားမယ်ဆို ရပြီနော် "

ထိုချိန် ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ပြာဝင်း ကားနား ရောက်လာပြီး ခင်ပွန်းအား ပြောနေ၏။

" အေးးး ကြည်ပြာရေ … သွားရုံပဲ … ဂူး လေးရေ … တာ့တာ "

" ဟုတ် "

မိခင်နှင့် ဖခင်အား လက်ပြနုတ်ဆက်ရင်း ပါဂျဲရိုး ကားလေး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ခွာသွားရာ မြင်ကွင်းမှ ပျောက်သွားတော့သည်။

" ဂူး ရေ … ငါ ဗိုက်ဆာလာလို့ … တီထား ရှိလား "

မောင်ဖြစ်သူ စိုးအောင် ဘောလုံး ကစားရမှ ညနေ ၆နာရီခန့် မှောင်စပျိုးချိန် ခြံထဲ ဝင်လာ၏။

" ငစိုး … မင်းတနေကုန် လျောက်သွားနာ … ဒယ်ဒီ နဲ့ မာမီက … နေပြည်တော် သွားပြီ … ညပိုင်း အပြင်မထွက်နဲ့တော့"

"အေးပါ … ဂူး ရ "

ပြောပြီးပြီးချင်း အမဖြစ်သူ tom boyလေးအား ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းလိုက်သည်။

" ဟာ … ဒီကောင် သေတော့မယ် … သွားတော့ … တီထားကို … ထမင်းပွဲပြင်ခိုင်းပြီး ထမင်းစား … ရေချိုးပြီးအိမ်မှာပဲ နေတော့ "

" အင်းပါ "

စိုးအောင် တယောက် အမဖြစ်သူအား နမ်းပြီး နောက်ဖေး အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့၏။

" တီထားရေ … တီထား … သား ထမင်းခူးပေးတော့ … ဗိုက်ဆာလာလို့ပါဗျ … တီထား တီထားရေ "

ပြန်ပြောသံ မကြားရသဖြင့် ညနေပိုင်း အဒေါ်ဖြစ်သူ အိပ်ပျော်နေလား တွေးကာ ထားစန္ဒာ အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။

" ဟင် "

ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေး အိပ်နေသော ထားစန္ဒာ၏ ဗြောင်အနက်ရောင် ထမိန်လေးမှာ ပေါင်ရင်းသို့ လှန်တက်နေ၏။ ခြေသလုံးဖွေးဖွေး ပေါင်တံ တုတ်တုတ်လေး ၂ဖက်မှာ ရင်ခုန်ဖွယ် အတိ။စိုးအောင် ကြည့်နေရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ဝင်ရောက် လာရသည်။ အင်းစက်ဂရုများတွင် ဝင်ရောက် လေ့လာကာ သွေးရင်းသားရင်း ပြန်လိုးကြသည့် စာအုပ်များ ဖတ်ရာမှ အမဖြစ်သူရော အဒေါ်ရော အမေ့ကိုပါ လိုးချင်လာသည်။ 

အများဆုံး ဂွင်းမင်းသမီးမှာ အဒေါ်ရင်း ခေါက်ခေါက် ထားစန္ဒာ ဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ခပ်တောင့်တောင်နှင့် သေးသွယ်သော ခါးလေးအောက်က တင်သားကြီးမှာ ဖုထစ် ကောက်ချိတ်နေ၍ လှမ်းလျောက်တိုင်း မြင်သူအဖို့ ပစ်မှာချင်စရာပင်။ဗိုက်ဆာနေသည်ကို မေ့လျော့ကာ ကုတင်နား တိုးကပ်သွားမိသည်။ 

ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်လေးမှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသား ညို၍ အထက်တွင် အစိလေး ပြူးထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ရင်ထဲ မုန်တိုင်းတစ်ခု အရှိန်ဟုန်ပြင်းစွာ ဝင်ရောက်လာသလို ထာစန္ဒာ၏ အဖုတ်လေးမှ ဖမ်းစား ထားတော့သည်။ ကာမစိတ်များ ထိန်းမနိုင် သိန်းမနိုင် ဖြစ်လာကာ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ အဖုတ် နုတ်ခမ်းသားလေး များအား ဆွဲစုပ်ပြီး စောက်ခေါင်း အဝမှ ပင့်ယက်လိုက်၏။ ထားစန္ဒာ မှေးနေရာမှ ဖြတ်ကနဲ့ နိုးလာတော့သည်။

" ဟဲ့ … အိုရ် ……… သားငယ် … ဘာတွေ လုပ်နာလည်း "

ပြောလဲပြော ထမိန်လေးကို ဒူးဆစ်ထိ ပြန်အုပ် လိုက်ရာ စိုးအောင်မှာ ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်သွားရ၏။

" မရတော့ဘူး တီထားရယ် … သား … တီထား စောက်ဖုတ်ကို … ယက်ချင်လို့ပါ … သားကို ခွင့်ပြုပါနော် "

အဒေါ်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ကြည့်ရင်း မျက်နှာငယ် လေးဖြင့် ပြောလိုက်ပြန်သည်။

" ဘာ … နင်နဲ့ငါက … တူဝရီးတွေလေ … ဒါမျိုးက လုပ်စရာလား … သွားစမ်း … သွားးး … ခုထွက် အခန်းထဲက "

ထားစန္ဒာ မျက်နှာလေး တင်းမာ နေသည်။ စိုးအောင် ကြံရာမရ ဖြစ်လာကာ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ လျို့ဝှက်ချက်အား ပြောရင်း အကြပ်ကိုင်လိုက် တော့သည်။

" အင်းလေ … ဒါဆိုလည်း ရပါတယ် … မာမီတို့ပြန်လာမှ …… တီထားနဲ့ ဖေဖေတို့ … မောင်နှမချင်း လိုးတာ …… ပြောလိုက်ရုံပေါ့ "

" ဟင် …… အိုရ် …… နင် … နင်ဘယ်လို လုပ် … သိနေတာလဲ "

ထားစန္ဒာ၏ တင်းနေသောမျက်နှာမှာ ချက်ချင်း ညှိုးကျ သွားရသည်။ အကိုဖြစ်သူအား ယောင်းမ မသိအောင် အလိုးခံ နေသည်ကို တူဖြစ်သူ သိရှိသွားသဖြင့် မျက်စိမျက်နှာ ပျက်နေတော့၏။

" သွားပြီ ငါ့ဘဝတော့ … ကိုယ်ကျိုးနဲ့ပါပြီ … ဟင့် … အဟင့်ဟင့် "

" သိရုံတင် မဟုတ်ဘူးဗျ … သားဖုန်းထဲမှာ … ရိုက်ထား သေးတာ "

စိုးအောင် တန်ပို ထပ်မြှင့်လိုက်ပြန်သည်။

" ငါ တောင်းပန်ပါတယ် ဟယ် … အဟင့် ဟင့် … မမကြည်ပြာကို … မပြောပါနဲ့ … နင်လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါ … ဖုန်းထဲ ရိုက်ထားတွေလည်း … ဖျက်ပေးပါ နော် နော် "

ထားစန္ဒာ ပြာပြာသလဲ- တောင်းပန်နေ သဖြင့် စိုးအောင် ကျေနပ်သွားရ၏။

" ဟုတ်ပီလေ … အာ့ဆို … သားလီး အရင်စုပ် "

စကားပြောရင်း အားကစား ဘောင်ဘီအားချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ပက်လက် လှန်အိပ်လိုက်သည်။ ထားစန္ဒာ ငြင်းမရတော့ တူဖြစ်သူ၏ လီးအား စုပ်ပေး နေရတော့၏။ လီးထိပ်လေး အနည်းငယ် ရဲနေကာ လုံးပတ်မှာ သားအဖနှစ်ယောက် မကွာလှပေ။ အကိုဖြစ်သူ၏ လီးအား ခဏတိုင်း စုပ်ပေးနေသဖြင့် သိရှိနေသည်။ စိတ်ထဲ တူတော်မောင်၏ လီးမှာ ပိုရှည်သယောင်ပင်။

" ပြွတ် … ပြွတ် … ပလပ် ပလပ်ပလပ် … ပြွတ်"

" အာ့ အားးးး …… ကောင်းတာ တီထား ရယ် …… ရှီးးး …… ဟူးးးးးးးးးး "

စိုးအောင် မှာ ထားစန္ဒာ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော သူ့လီးအား ကြည့်ရင်း အရသာ တွေ့နေသည်။ အမှန်တော့ ထားစန္ဒာ ပညာ ပြနေ၏။ တခါမှ မလိုးဖူးသော လီးမှန်းသိ၍ ဒစ်ဖျားလေး လျှာဇောင်းကျွေးလိုက်လီးတစ်ဝက် ကျော်ကျော်လောက် ငုံ၍ လျှာလေးနဲ့ ပတ်ယက်လိုက် လုပ်နေတော့၏။ စိုးအောင် တစ်ယောက် မေးကြောများ ထောင်ကာ အံကြိတ် ခံနေရသည်။ လီးတံ တစ်လျှောက်လုံး ကျင်တက်လာစဉ် ထားစန္ဒာမှာ ဒစ်အား ဇပ်ကနဲ့ ခပ်နာနာလေး ကိုက်ပေး လိုက်ပြန်၏။

" အားးးး …… အီးးး … အ အ … ရှီးးးး "

စိုးအောင် မခံနိုင်တော့ လရည်များ အဒေါ်ဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ် လိုက်ရတော့သည်။

"အားးး ရှီးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … တီထား ရာ … အီးးး …… ဟူးးးးး "

လရည်များ ကုန်စင်သည်နှင့် ထားစန္ဒာအား လေးဘက် ကုန်းခိုင်း၍ အနောက်မှ အရည်များ စိမ့်ထွက်နေသော အဖုတ်အား လျှာဖြင့် ထိုးလျက်လိုက်၏။ ထားစန္ဒာ တစ်ယောက် သူမ ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်လာသော တူအရင်း ခေါက်ခေါက်မှ အဖုတ်အား ယက်ပေး နေသဖြင့် တအားအား တအီးအီး ညည်းကာ ဖင်ကြီး ယမ်းခါ နေတော့သည်။ စိုးအောင်လည်း ယက်နေရင်း လီးပြန် တောင်လာသည်နှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ အဖုတ်ဝထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ အနောက်မှ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆွဲလိုးတော့၏။

" အား …… အင့် အင် …… ဘွတ် … ဗျစ် … အီးးးး … ရှီးးး ရှီးးးး …… ဟူးးးး ဟူးးးးးး …… အ အ …… အားးးးး ရှီးးးးး …… ဟူးးးး … ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် "

ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့ ထိုင်နေသော ဂူးဂူးတစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လာရာ ထားစန္ဒာ အခန်းထဲမှ ညည်းသံများ ကြားရသဖြင့် တံခါးပေါက်အား အသာ ဟကြည့်လိုက်ရာ အဒေါ်ဖြစ်သူမှာ ကုန်းပေး၍ မောင်ဖြစ်သူမှ ဆောင့်လိုးနေသော မြင်ကွင်းအား မြင်လိုက် ရသည်။ သူမကိုင်တိုင် မိန်းကလေး များအား အဖုတ်ယက်လိုက် လက်နှင့်ကရိုင်းလိုက် လုပ်ပေးခဲ့ဖူး၏။ ကြည့်နေရင်း ပေါင်ကြားထဲ အရည်ကြည်များ ထွက်လာသဖြင့် အခန်းဝမှ အသာလေး ပြန်ထွက် ခဲ့တော့သည်။

" ဘွတ် … အ …… ဗျစ် …… အားး … ရှီးးး … အင့်အင့် …… ဟား …… အီးးး "

၁၀ မိနစ်ခန့် အကြာ စိုးအောင်မှာ လိုးနေရင်း လီးထိပ်မှ ဒုတိယအကြိမ် ကျင်တက်လာပြီး ထားစန္ဒာ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်၏။ လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းထိ ဖိကပ်ထားရာ ထားစန္ဒာလည်း နောက်ပြန် စောင့်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပျံကာ အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိ သွားတော့သည်။ ခဏ နားပြီး အပြင်ထွက်ကာ ထမင်းစားခန်းသို့ ဝင်၍ ထမင်းပွဲပြင်ပြီး တူဝရီး ၂ယောက် အတူ စားလိုက်ကြသည်။

" သားငယ် … ဖုန်းထဲက ပုံတွေ … ဖျက်ပေးနော် ဂတိ "

ထမင်း စားနေရင်း ထားစန္ဒာမှာ စိုးအောင်အား သတိပေးနေ၏။

" သား လိမ်ပြောတာပါ … တီထားရ … ဘာပုံမှ မရှိဘူး"

" ဟင် … လူလည်လေး … ကဲ … မြန်မြန်စား "

၂ယောက်သား စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ထာစန္ဒာမှာ တူမဖြစ်သူ ဂူးဂူး အတွက် ထမင်း ခူးထားပေးပြီး သူမ အိပ်ခန်းထဲ အနား ယူနေတော့၏။ ထိုချိန် ဂူးဂူးမှာ မောင်ဖြစ်သူနှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူတို့ လိုးနေသည့် မြင်ကွင်းအား စိတ်ထဲ ပြန်မြင်ယောင်ရင်း အနေရ အထိုင်ရ ခက်နေသည်။ သူမ အခန်းလေးထဲ အသာလှဲ၍ မနေ့ညမှ အဖြစ်ပျက်များကိုပါ တွေးနေမိ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ခရီးမထွက်ခင် မုန့်ဖိုး တောင်းမည့်အကြံနှင့် မိခင်နှင့်ဖခင် အိပ်သော အခန်းသို့ လာခဲ့ရာ အခန်းဝနား အရောက် မိခင် စကားသံကြောင့် ခြေလှမ်းများ ရပ်သွားရသည်။

" ကိုကျော် … ဂူးဂူးကို … ကြည့်ထိမ်းဦးနော် … ယောက်ျားစိတ် ပေါက်နေတာ … ကျမဖြင့် စိတ်ပျက်မိတယ် "

" ကြည်ပြာရယ် … ဒါမျိုးကြီးနဲ့ … မတွေ့သေးလို့ပါ "

" အိုရ် … ဟွန့် …… သွားးးး "

မိခင်ဖြစ်သူ၏ ရှက်ရွံ့ဖွယ် အသံလေးကြောင့် ဂူးဂူး တယောက် စိတ်လှုပ်ရှားကာ တံခါးဟပြီး ချောင်းကြည့်မိ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးကျော်မောင်မှာ ပုဆိုးလှန်၍ မိခင်၏ လက်အားဆွဲကာ လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် ၂ယောက်သား ပူးကပ်ထိုင်ရင်း ဒေါ်ကြည်ပြာမှာ ဦးကျော်မောင်၏ လီးကြီးအား ပွတ်သပ် ပေးနေသည်။

" အင်းလေ … ကြည်ပြာ ငယ်ငယ်ကလည်း … tom boyလေ … ကိုကျော့် ဟောဒီ လီးကြီးနဲ့ တွေ့မှ … မိန်းမစိတ် ပေါက်သွားတာ "

" သွား …… ခ်ခ် ခ်ခ် "

ဂူးဂူးတစ်ယောက် ရင်တုန်ပန်းဖြင့် တံခါး အသာစိကာ သူမ အိပ်ခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အတွေး များကြောင့် ညပိုင်း အတော်နှင့် အိပ်မရတော့ပေ။ မိခင်၏ လက်ထဲမှ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ မဲမဲတုတ်တုတ် လီးကြီးအား မြင်ယောင် နေတော့သည်။

.................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ဂူးဂူး တစ်ယောက် မနက်အိပ်ယာ နိုးသည်နှင့် စိတ်တွေ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေရသည်။ အောက်က အဖုတ်လေးမှာ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ယားနေရာ အချစ်တော်လေး ရတီမိုးမြင့် ဆီ ဖုန်းဆက် လိုက်လေသည်။

" ဟေးးးး သဲ "

" ပြောလေ … ဂူး "

" သဲ နေ့လည်ကျ အိမ်လာခဲ့ပါလား … တီထား က … သူ့ဘော်ဒါဆီ အလည်သွားမှာ … ငစိုး လည်း အပြင်ထွက်လောက်မှာ … မတွေ့တာကြာပီကွာ … နော် သဲ"

" ဦးတို့ကရော … ဂူး "

" ဖေဖေတို့ … နေပြည်တော် ဒိုးပြီ … လာခဲ့နော် သဲ "

" အင်းလေ ဒါဆို … အဲကျမှ ထမင်းစားမယ် … လာခဲ့မယ်"

" Ok ထမင်းတင် မဟုတ်ဘူး … ဟွာပါ ကျွေးမှာ … အမုန်းကျွေးမှာ"

" အမလေး ဂူးရယ် … ရှင့်ဟာကြီးကို … တခါထဲနဲ့ ကြောက်ပါပြီရှင် … လူကို ၂ရက်လောက် … ကွတ ကွတ ဖြစ်နေတာ"

" အစမို့ပါ သဲရ … ဒီခါ ကောင်းစေရမယ် … လာခဲ့လို မွမ့် "

အရင် ၁ပတ်မှ ဂူးဂူးမှာ အချစ်တော်လေး ရတီမိုးမြင့်အား လီးတုဖြင့် ပါကင် ဖွင့်ပေးလိုက်ရာ အပျိုမှေး ပေါက်၍ စောက်ဖုတ် နုတ်ခမ်းသားလေးများ ကွဲထွက်ကုန်သည်။

......................................................................................................................

ထားစန္ဒာ သူငယ်ချင်းများနှင့် တွေ့ရန် အလှ ပြင်ထားလိုက်သည်။ အစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက်နှင့် ( 36- 26 - 40 ) ဆိုဒ် က မိန်းမချင်း ငေးယူရသည်။

" ဒေါက် ဒေါက် … သားငယ်ရေ … သားငယ် - ထတော့ … တီထား အပြင်သွားမလို့ … ထမင်း ကြော်ထားခဲ့တယ်"

"ဟုတ် တီထား … ထပြီဗျို့ … လာပြီ "

စိုးအောင် အခန်း တံခါးဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်ရာ မြန်မာဝတ်စုံ လေးနှင့် လှချင်တိုင်း လှနေသော အဒေါ်ဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဟားးး … အိုးးး … လှလိုက်တာ … တီထားရယ် "

ပြောရင်း အနား တိုးကပ်လိုက်၏။

" ဟိုး ဆရာဟိုး … တီထားက … သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ … တွေ့ရမှာ … အပြန်မှ ရမယ် … ခ်ခ်းးး "

စိုးအောင်၏ ညဝတ် ဘောင်းဘီအောက်မှ လီးကြီး ထောင်ထွက်နေရာ ထားစန္ဒာမှာ နောက်အနည်းငယ် ဆုတ်ပြီး ကြိုတား ထားလိုက်သည်။

" ဒါဖြင့် … အာဘွားပေး "

" ဟိတ် … မကဲနဲ့ … ဂူးလေး နိုးလာလို့ … မြင်သွားရင် သိကုန်မယ် "

" အင်း … ဒါဆို … ညနေ စောစောပြန်ခဲ့ … သားလည်း … ဘော်လုံးကန်ပြီး … စောစော ပြန်လာမယ်"

" အေးပါ သားငယ်ရယ် … ကဲ … တီထား သွားမယ် "

ထားစန္ဒာ ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ စိုးအောင်လည်း အမဖြစ်သူအား နိုးပြီး ထမင်းကြော် အတူစားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ အမဖြစ်သူ အခန်းဘက်သို့ လျှောက်လာရာ အခန်းဝသို့ အရောက် ဂူးဂူးမှာ ကွန်ပြူတာ ဖွင့်ပြီး အောကားများ ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဟင် "

စိုးအောင် အခန်းတံခါးအား အသာလေး အသံ မမြည်အောင် တွန်းဖွင့်ပြီး ဂူးဂူး နောက်ကျောက်ဖက် ခြေဖွဖွ လျှောက်သွာလိုက်၏။ ဂူးဂူးမှာ မိန်းမချင်း လိုးသည့် အပြာကားများ ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

" အဟမ်း အဟမ်း "

ချောင်းသံ ပေးလိုက်ရာ ဂူးဂူး ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရ၏။

" ဟင် … ငစိုး … နင် … နင် ဘာလာလုပ်တာလဲ "

ပြောပီးသည်နှင့် မျက်နာလေး ပန်းရောင် သန်းလာသည်။

" ထမင်းကြော် စားမလို့ … ဂူး လာ နိုးတာပါ "

" ဒါဆို … နင် … တံခါးဝထဲက … အသံပေးလေ … "

" ငါလာတော့ … ဂူး အခန်းက … ပွင့်နာလေ "

" အွန် "

ဂူးဂူး ခုမှ သတိရမိသည် အချစ်တော်လေး ရတီမိုးမြင့်ဆီ ဖုန်းဆက် ချိန်းပြီး အခန်းထဲဝင်လာရာ တံခါးမပိတ်မိပေ။ အောကား ကြည့်နေချိန် မောင်ဖြစ်သူ တွေ့သွားသဖြင့် အနေရအထိုင်ရ ခက်နေသည်။ စိုးအောင် ပြုံးဖြီးဖြီး လုပ်နေပြန်၏။

" နင် … ဒီကိစ္စကို … ဘယ်သူမှ … မပြောနဲ့နော် ငစိုး "

" ဟဲ ဟဲ "

စိုးအောင် အူမြူးနေသည် ထားစန္ဒာ လိုပင် အကြပ်ကိုင်ပီး အမဖြစ်သူအား လိုးရန် ကြံနေတော့သည်။

"နင်ရှောက်ဖွရင် … ငါလည်း … နင်နဲ့တီးထား လိုးတာကို … ဒယ်ဒီနဲ့မာမီကို တိုင်မှာ"

ဂူးဂူး စကားကြောင့် စိုးအောင် မျက်နှာ ပျက်သွား ရပြန်သည်။

" ဟင် … "

" ဟင်း ဟင်း "

ဒီတခါ ဂူးဂူးမှ ပြုံးစိစိ ပြန်လုပ်ပြန်လိုက်၏။

" အေးပါ … နင်လည်း မတိုင်နဲ့ … ငါလည်း မဖွပါဘူး "

တိုက်ပွဲမှာ သရေကျသွားသည်။ ထိုနောက် မောင်နှစ်မ ၂ယောက် ထမင်းကြော် အတူစားရင်း ဂူးဂူး မှ စိုးအောင်အား လှမ်းမေးနေ၏။

" ငစိုး … နင် နေ့လည်ကြ … အပြင် ထွက်ဦးမှာ မလား "

" မထွက်တော့ပါဘူး … ညနေ ကျမှ … ဘောလုံး ခဏသွားကန်မှာ … ဘာလို့လဲ ဂူးရ "

" ငါ ရတီနဲ့ … တွေ့မလို့ဟ … ချိန်းပြီးပြီ "

" အံမယ် … ငါက ရှောင်ပေးရမှာလား "

" ခ်ခ်း … အေးပေါ့ဟ … ငါမုန့်ဖိုးပေးမယ် … နင်စားချင်ရာ သွားစားပေါ့ "

" တကယ်လား … ဂူး "

" လုံးဝ အမှန်ကန် "

" အေးလေ … ငါနေ့လည်ကျ … အပြင်သွားမယ် … ပိုက်ဆံ ခုပေးထား "

" ဟဲ့ … ခု … ထမင်းကြော်စားနာလေ … ခဏနေ ပေးမယ် "

နေ့လည် ၁၂နာရီ ခွဲလောက်တွင် ရတီမိုးမြင့် တစ်ယောက် ဂူးဂူးတို့ခြံထဲသို့ သူ၏ ကားလေးဖြင့် မောင်းဝင်လာသည်။

"ဟေးးး သဲ … လာခဲ့ မြန်မြန် "

ကားပေါ်မှ ဆင်းဆင်းချင်း အချစ်တော်လေး၏ နုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

" အွန့် "

" ပြွတ်ပြွတ် "

" နေပါဦး ဂူးရယ် … ရှင့်မောင်ကရော "

" ငစိုးလား ဒိုးပြီ … ညနေမှ ပြန်လာတော့မှာ … တီထားက … မနက်ထဲက ထွက်သွားပြီ … လာ သဲ "

ဂူးဂူး စကားပြောရင်း ရတီမိုးမြင့်အား သူမ အခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့သည်။

" ဟာ သဲ ခဏနေဦး … ခြံတံခါး သွားပိတ်ဦးမယ် "

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်မှ ခြံဝန်းတံခါး ပိတ်ရန် သတိရမိ၏။

" အင်း … သွားလေ ဂူး "

ဂူးဂူး ခြံတံခါး သွားပိတ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာရာ အချစ်တော် လေးမှာ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနှင့် ကုတင်ပေါ် လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ နှစ်ယောက်သား နုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်း ဂူးဂူးမှာ သူမ ဘောင်းဘီအတိုလေး ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ တဆက်ထဲ အောင်ခံ ဘောင်းဘီလေးအား ထပ်ချွတ်ပြစ်ပြန်၏။

" ပြွတ်ပြွတ် … ချစ်တယ် … သဲရာ "

" ချစ်လေ ဂူးရဲ့ … ရှင့်သဘော "

" ပြွတ်စ် … အွန့် … အင်း … အင်းဟင်း ဟင်းးး "

ဂူးဂူး လက်လေးများမှ ရတီမိုးမြင့် ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ဖုတ် နီတာရဲလေးအား ပွတ်သပ်ပေးရာ ရတီမိုးမြင့်မှာ သူမ ပေါင်လေးနှစ်ဖက် အလိုက်သင့် ကားပေးလိုက်သည်။

" ရှီးးးး …… အင်း …… အားးး …… ဟ …… အ ……ဂူးရယ် "

" အင်း …… အ အ … ဟင့် …… အိ့ "

" ဟူးးးးးး းးးးးးးး …… ရှီးးးးး …… အားးးး "

ရတီမိုးမြင့် ညည်းတွားလာစဉ် ဂူးဂူးမှာ လက်ခလယ် လေးဖြင့် အဖုတ်လေးထဲ ထိုးနိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်း လေးများ စို့ပေးလိုက်၏။

" ရှီးးးး …… အားးး …… အင့် …… ဂူးရယ် ချစ်တယ် "

လက်ချောင်းလေးအား အဖုတ်ထဲ အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးရာ ရတီမိုးမြင့် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး စောက်ရည်များ အိုင်လာရသည်။

" ပြွတ်ပြွတ် … အားးးး ရှီးးး …… အ …… ဟူးးးး "

" ဟူးးးးးး းးးးးးးး …… အာကွာ … ကျွတ် "

ခဏအကြာ ဂူးဂူးမှာ ရတီမိုးမြင့် ပေါင်ကြား နေရာယူကာ စောက်ဖုတ်လေးအား ကုန်းယက် ပေးလိုက်တော့၏။

" အားးး … အအ …… အီးးးး … ဟူးးးးးး းးးးးးးးး … အိုးးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ …… ဂူး ရယ် "

" ကျွတ် …… အင်း … ဟုတ်တယ် … အင့်အင့် အစိလေး စုပ်ပေး …… အားးး ရှီးးးး …… ကျွတ်ကျွတ် "

" ဟူးးးး … ဟူးးးးးး းးးးးးး "

ထိုအချိန် စိုးအောင်မှာ အပြင် ထွက်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာကာ အမဖြစ်သူ ဂူးဂူးအိပ်ခန်းအား ချောင်းနေတော့သည်။ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်၍ ရတီမိုးမြင့် အဖုတ်လေးအား ကုန်ယက်နေသော ဂူးဂူး စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ စီးကျနေသည်ကို မြင်တွေ့ လိုက်ရ၏်။ ရတီမိုးမြင့် ကာမ အရှိန်တက်နေစဉ် ဂူးဂူးမှာ လက်ခလယ်နှင့် လက်သကြွယ် နှစ်ချောင်းပူးကာ အဖုတ်လေးအား ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်သည်။

" အာ ကွာ …… ဟင့် …… အားးးးး းးးးး အီးးးးးး …… အ အ …… ဂူး ရာ … သဲပြီးတော့မယ် … အားးးရှီးးးးး …… ဟူးးးးးးး အားးးးး …… အမလေးးးး …… အ …… အီးးးးး … အင့် အင့်"

လက်ချောင်းလေး ၂ချောင်းအား ခပ်သွက်သွက် အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း ဂျီစပေါ့ နေရာလေးအား ဖိဖိပေးရာ ရတီမိုးမြင့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဂူးဂူး လက်ချောင်းလေးအား ညှစ်ထားရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်သည်။

" အားးးး ရှီးးးးး းးးးးးးး …… အားးးးး …… အီးးးး ……… ဟူးးးးးး းးးးးးးးး … သဲပြီးပြီ … ဂူး ရယ် "

" ဂူး မပြီးသေးဘူး … သဲရ … ကုန်းပေးနော် …… ခဏ "

ဂူးဂူး တစ်ယောက် ပြောလဲပြော ကုတင်အောက်မှ ဖိုက်ဘာဗူးဘူးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဗူးထဲမှ လီးတုနှင့် တွဲလျက် ခါးပတ်အား ခါးတွင် ပတ်လိုက်သည်။ ထိုချိန် အပြင်မှ ချောင်းကြည့် နေသော စိုးအောင်မှာ လီးအား ဘောင်းဘီထဲမှ ထုတ်ကာ ဂွင်းတိုက် နေတော့သည်။

" သဲ … ဂူး လီးကြီး စုပ်ကွာ … အားရပါးရစုပ် "

ဂူးဂူးမှာ ခါးပတ် ပတ်ပြီးသည်နှင့် ရတီမိုးမြင့် ရင်ဘတ်လေးပေါ် တက်ခွပြီး အနက်ရောင် လီးတုကြီးအား ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်၏။

" အု …… ပြွတ်စ် …… ပလပ် ပလပ်

ရတီမိုးမြင့် မှာလည်း လီးတုကြီးအား မက်မက် မောမော စုပ်ပေးနေသည်။

" အားးး ရှီးးးးးး … အိ့ … အားးး းးးးးးးး … ကျွတ် … "

၁ဝမိနစ်လောက် အကြာတွင် ဂူးဂူး တစ်ယောက် လီးတုအောက် စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်လာရင်း စောက်ရည်ကြည်များ ရတီမိုးမြင့် နို့အုံပေါ်သို့ စီးကျလာ၏။

" အားးးး ရှီးးးး ……… အ …… သဲ ကုန်းပေးတော့ …… ဂူး လိုးချင်လှပြီ "

" ပြွတ်စ် … ပလွပ် … အင်း … လိုးလေ ဂူး … "

ရတီမိုးမြင့် မှာ လီးတုအား စုပ်နေရင်း ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်၏။ ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်းပြီး ဒူး၂ဖက်ကားကာ ဖင်ကြီး ကော့ပေးရာ ဂူးဂူးမှာ လီးတုကြီးဖြင့် နောက်က ဆွဲလိုးတော့သည်။ စိုးအောင် တယောက် ဂူးဂူးတို့ ၂ယောက်အား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေရာ လီးမှာ ပြီးချင်သလိုလို ကျင်တက်လာသည်။

" အားးးး …… အဟင့် …… အားး းးးးးးးးးးးး …ဘွတ်ဘွတ် … ဗြွတ် ဗွပ် … စွပ် … အီးးး …… အင့်အင့် … အားးးးး းးးးးးးး ရှီးးးးး … အ … အ … ရှီးးးးး … ဘွတ် ဘွတ်"

ရတီမိုးမြင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးတုကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြင့် ညည်းသံများ ပေါ်ထွက် လာတော့သည်။

" အားးး ရှီးးးးး းးးးးးးးးး …… အ့အ့ … ဟူးးးးး းးးးးးး …… အားးးးးးး …… အင်းဟင်း …… ဘွတ် ဘွတ်ဘွတ် … အင့် … အားးးး …… ရှီးးး …… အာကွာ ကောင်းလိုက်တာ …… ဂူးရာ …… လိုးးး လိုးးးး နာနာလေး လိုးပေး …… ဟင့် … အ … "

အချက် ၅ဝလောက်တွင် ရတီမိုးမြင့် တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်လေး တင်းကနဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်ရင်း ဒုတိယ အချီပြီးဆုံးသွားရာ ဂူးဂူး စောက်ဖုတ်လေးထဲ မှလည်း စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာတော့၏။

" အားးး းးးးးးးး ရှီးးးးး …… အအ …… အားးးးး းးးးးးးး ဟူးးးး ရှီးးးးး …… အ …… အီးးး … ရှီးးးးး "

ဂူးဂူးတို့ ပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် စိုးအောင်လည်း ခပ်မြန်မြန် ထုပစ်လိုက်ရာ တအအ ကြိတ်ညည်းရင်း လရည်များ ဒလဟော ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

...........................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

ခဏအကြာတွင် ရတီမိုးမြင့် ကားလေးဖြင့် ပြန်ထွက်သွားရာ စိုးအောင်လည်း အပြင်မှ ပြန်ရောက်သလို အိမ်ထဲ ပတ်ဝင်လာသည်။

"ဂူး ရေ … ငါပြန်ရောက်ပြီဟေ့ "

ဂူးဂူးဆီမှ အသံ ပြန်မကြားရပေ။ အခန်းထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ဂူးဂူးမှာ အိပ်ပျော်နေလျက်။အချိန်များ ကုန်လာကာ ည၁၁နာရီ ကျော်နေပြီ စိုးအောင်မှာ အိပ်မရ၍ လူးလိမ့်နေသည်။ ဂူးဂူးနှင့် သူ့အချစ်တော်လေးတို့ လိုးကြပုံများ မျက်လုံးထဲမှ မထွက်ပေ။ လီးကလည်း ညောင်းနေအောင် တောင်နေရာ ထားစန္ဒာ အိပ်ခန်းသို့ သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မနက် ကတည်းက အဝတ်စားလေးနှင့် အိပ်ပျော်နေသော အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ပါးလေးအား နမ်းလိုက်၏။

" ဟင် သားငယ် … အိပ်မပျော်ဘူးလား "

" အင်း … တီထား "

ထားစန္ဒာ ထထိုင်လိုက်ရင်း တူတော်မောင်၏ ပေါင်ကြားထဲ လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်ရာ လီးကြီးမှာ တင်းမာ နေလျက်ရှိသည်။

" သားငယ် … အရမ်းထနေလား "

" ဟုတ် တီထား … နေ့လည်က … ဂူးဂူးတို့ လိုးတာကြည့်ပြီး … အိပ်မရပဲ တောင်နေတာ "

ထားစန္ဒာလည်း စိုးအောင် လီးအား အပြင်မှ ပွတ်သပ်ရင်း ညဝတ် ဘောင်ဘီလေးတဲ့ လက်ထဲ့ပြီး ဂွင်းတိုက် ပေးလိုက်၏။

" အီးးး …… အ အ …… ရှီးးး းးးး …… အွန်းးးးး …… အင်းဟင်း …… ရှီးးး "

" သားငယ် … ဘောင်းဘီချွတ်လိုက် … တီထား စုပ်ပေးမယ် … ပါးစပ်ထဲ ပီးလိုက်"

စိုးအောင်မှာ ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးအား ဒူးဆစ်ထိ ဆွဲချကာ အဒေါ်ဖြစ်သူ မျက်နှာရှေ့ လီးအား ကပ်ပေးလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ် …… ပလပ်ပလပ် … ပြွတ် …… အားးး ရှီးးးး …… အင်းးး အင့် …… ကောင်းလိုက်တာ …… တီထားရယ် "

" အင်းးး ဟုတ်တယ် …… အ အ … ပြွတ် ပြွတ် … ပလွပ် … ပြွတ် "

၁၅မိနစ်လောက် အကြာတွင် စိုးအောင်တယောက် ထားစန္ဒာ ပါးစပ်ထဲ လရည်များ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။ ထားစန္ဒာမှာ ဝင်လာသော လရည်များအား တဂွပ်ဂွပ် မျိုချရင်း လီးထိပ်အား ဆွဲဆွဲ စုပ်ယူနေသည်။

" အားးး ရှီးးး းးးးးး းးးးးးးးးး … အူးးးး းးးးး … အ … အ …… အီးးးး …… ပြွတ် ပြွတ် …… ပြွတ် ပလွပ် …… ပလွပ် …… အားးးးး းးးး ရှီးး …… ဟူးးးးး းးးးးးးးး "

........................................................................................................

၁ပတ်ခန့် အကြာ ဦးကျော်မောင် တို့လင်မယား နေပြည်တော်မှ ပြန်ရောက်ပြီး နောက်ရက် အလုပ်ကိစ္စများ ပြီးဆုံးသွားသဖြင့် နေအိမ်တွင် အနား ယူလျက်ရှိသည်။ ဦးကျော်မောင်မှာ သူဝါသနာပါသော ပန်းပုပညာဖြင့် တနေကုန် တိုက်ပုလေးထဲ အလုပ် ရှုပ်နေတော့၏။ ခြံ၏ အနောက်ဖက် နေရာ အလွတ်များတွင် သစ်တုံးများ ကျွန်း ပိတောက် မန်ကျီး တုံးများဖြင့် ပြည့်နက့်နေသည်။ ဒေါ်ကြည်ပြာဝင်းနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး စီးပွားရေး မှာလည်း တိုးတက် လာခဲ့၏။

ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ပြာဝင်းမှာ အေးဆေး တည်ငြိမ်၍ အိမ်မှု့ကိတ်စ နိုင်နင်းပြီး ဦးကျော်မောင် ရှာသမျှ ငွေကြေး စည်းစိမ်များအား ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် စီမံ သုံးစွဲတတ်သည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင်လည်း ယောက်ျား အလိုကျ အစွမ်းကုန် လိုက်လျောတတ်၏။ ဦးကျော်မောင် တယောက် ခြံ၏ အနောက်ဖက် တိုက်ပု လေးထဲတွင် ဆင်ရုပ် ကျားရုပ် ဘီလူးရုပ်များ ထုလက်စ တပိုင်းတစ အရုပ်များ ကြည့်ရင်း အတွေး နယ်ချဲ့နေသည်။

" အားးးးး အမလေးးး … သေပါပြီ … အီးးး းးးးး ဟီးးးးးး းးးးးးးး ဟီးးးး "

ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့ဘက်မှ သမီးဖြစ်သူ ငိုသံကြားသဖြင့် အိမ်ရှေ့သို့ အမြန် ပြေးသွားမိသည်။ သမီးဖြစ်သူ ဂူးဂူးမှာ မျက်နှာလေး ရှုံ့တွလျက် လဲကျနေသည်။

" သမီး … ချော်လဲတာလား "

" ဟုတ် ဒယ်ဒီ … ဂူး က … ဒယ်ဒီဆီ မုန့်ဖိုးတောင်းပြီး … အပြင်ထွက်မို့ အနောက်ဘက် ထွက်လာတာ … ချောလဲတော့ … ပေါင်အရင်းနားက … ဆစ်ကနဲ့ ပူထူသွာလို့ … အော်မိတာပါ"

သမီးဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးလေးအား ပွေ့၍ အိမ်ထဲ ချီခေါ်လာသည်။

" အ့ … ကျွတ်ကျွတ် … ပေါင်ကနာတယ် ဒယ်ဒီ "

" အေးပါ … ဆေးထဲ့ပေးမယ် … သမီး "

မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ပြာနှင့် ညမဖြစ်သူ ထားစန္ဒာမှာ ရှော့ပင်း ထွက်နေကြသည်။ သားဖြစ်သူ စိုးအောင် မှာလည်း ဘောလုံးချိန်းပွဲ ရှိသဖြင့် မနက်ထဲမှ အပြင် ထွက်သွားရာ သမီးဖြစ်သူနှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ တော့သည်။ အခန်းထဲထိ ပွေ့ခေါ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် ချပေးလိုက်သည်။ ကုတင်စောင်း ထိုင်ခိုင်းပြီး ခြေနှစ်ချောင်း အောက်ချထား၍ ပေါင်တံ၂ဖက် ကားခိုင်းလိုက်၏။

" ကဲ … သမီး … ပေါင်နဲနဲ ကားလိုက် "

ဘောင်းဘီတို လေးအား ဒဏ်ရာရှိတဲ့ဘက် ပေါင်ရင်းထိ လိပ်တင်ပစ်သည်။

" အိုရ် "

ဂူးဂူး မှာ ဖခင်အရင်းရှေ့ ပေါင်လေး ဖြဲပြသလို ဖြစ်ကာ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်လာရ၏။

" ပေါင်ကို … သစ်သားစ ခြစ်မိသွားတာပါ … အရက်ပျံ သိပ်လိုက် သမီး "

" ဟင့် … အရက်ပျံက … တအားစပ်မှာ ဒယ်ဒီ ရဲ့ "

" ဟားးး ကြီးလှပြီ သမီးရယ် … နဲနဲတော့ စပ်မာပေါ့ အောင့်ခံလိုက် … ခဏစောင့် … ဒယ်ဒီ အရက်ပျံ သွားယူလိုက်မယ်"

ဦးကျော်မောင်မှာ ရယ်မော ပြောနေသော်လည်း သမီးဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ စောက်မွှေးလေးများ လိပ်တင် ထားသော ဘောင်းဘီ ဘေးနုတ်ခမ်းလေးမှ ထွက်နေရာ စိတ်ထဲမရိုးမယွ ဖြစ်နေတော့သည်။ခဏအကြာ အရက်ပျံနှင့် ပတ်တီးလိပ်လေး ကိုင်ကာ သမီးဖြစ်သူ အခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့၏။

" ကဲ သမီး … ဆေးထည့် ရအောင် "

အရက်ပျံ ပုလင်းဖွင့်၍ ဂွမ်းစလေးအား တို့ရင်း ပေါင်ကြားထဲ တချက်ကြည့်လိုက်သည်။

" သမီး … ဘောင်းဘီ … တခါထဲ လဲလိုက်ပါလား … ပတ်တီးစီးပြီး … အချွတ်ခက်မယ် "

" အင် … ဟို ဟို "

ဂူးဂူးမှာ ဖဖင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မျက်နာလေး ရဲလာကာ တဟင်ဟင် တဟိုဟို ဖြစ်နေရှာ၏။

" မရှက်ပါနဲ့ သမီးရ … သားအဖတွေပဲ … ကဲ ဖင်းလေးကြွလိုက် … သမီး "

ဦးကျော်မောင် ပြောလဲပြော ဂူးဂူး ဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

" အို့ …… ကျွတ် … ဟင့် …… "

ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ အောက်ပိုင်း ဗလာလေး ဖြစ်သွားသဖြင့် ပေါင်လေး ကားထားရာမှ ပြန်စိ လိုက်ရသည်။

" ဖူး … ဝူး …… ပလပ် … ပလပ် "

ဦးကျော်မောင်မှာ သမီးဖြစ်သူပေါင်မှ သစ်သားစ ခြစ်မိ၍ သွေးထွက်နေသော ဒဏ်ရာအား လေဖြင့် မူတ်ကာ လျှာဖြင့် ယက်ပေးနေ၏။

" ဟင့် … အင့် … အ အ "

ဂူးဂူးစိတ်ထဲ ဒဏ်ရာမှ နာကျင်မှု့ထက် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ခန္ဓာကိုယ်လေး ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ လေဟုန် စီးနေရသလို နိမ့်လာလိုက် မြင့်လာလိုက် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားနေရသည်။ စိထားသော ပေါင်တံ၂ဖက် မငိမသာ ဟလာတော့၏။

" အီးးးး းးးးးးးးး … ဟူးးးးးးးးးး … ဟင့် …… အာ …… ဒဟ်ဒီ ရာ …… အင်းဟင်း "

ဦးကျော်မောင် သမီးဖြစ်သူ ပေါင်လေးအား ယက်နေရင်း ပေါင်လေး ဟလာသည်ကို သတိထားမိ လိုက်သည်။ စောက်ရည်နံ့ ညှီညှီလေး ရလာသည်နှင့် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ချောင်းအား အသာလေး ထပ်ဖြဲလိုက်၏။ မို့အစ်လာသော အဖုတ်အတွင်းသား ရဲရဲလေး ပေါ်လာပြီး ပန်းရောင် ပွင့်ဖတ်လေး ၂ဖတ် အထက်တွင် စောက်စိ နီတာရဲလေး ပြူထွက်လာ၏။ ပန်းပု ပါသနာ ပါသော ဦးကျော်မောင် အဖို့ အနမ်းကဗျာ ထုဆစ်ရန် ဖိတ်ခေါ်နေသယောင်ပင်။

ဂူးဂူးမှာလည် ဖခင်ဖြစ်သူရှေ့ ပေါင်လေးဖြဲထားရင်း မိမိ စောက်ပတ်လေးအား စိုက်ကြည့်ခြင်း ခံနေရကာ အနှစ်နှစ်ကာလ တိမ်မြုတ်နေသော မိန်းမ တစ်ယောက်၏ ခံစားမှု့များ မလိုချင်ပဲ လက်ခံ လာရတော့သည်။

.....................................................................................................................

အိပ်မက်လားကွယ်

ဝေဝါးနှိပ်စက်

နှလုံးခိုင်၌ စူးစိုက်နေလျက်

လှုပ်ရှားမရ ဝေဒနာနီဖွေး

ရမ္မက်သွေးကြော ဆေးကြောလို့

ပေးပါတော့ ရှင်ရယ်

...............................................................................................................................

" ဟင့် ……… အားးးး းးးးးး ……… ရှီးးးးး …ပလပ်ပလပ် … "

" ပြွတ် …… အ ……… အင့် အီးးးးးးးး … အိုးးးးးးးးးး … အားးးးးးး းးးး …… အ "

" အူးးးးးး းးးးးးး … အီးးးးးးးးး … ပလပ် …… ပြွတ် … ပလပ် … "

အသိတရား ပြန်ကပ်လာချိန် ဂူးဂူးတစ်ယောက် ပက်လက်လေး လှန်လျက် အနေထားဖြင့် ပေါင်နှစ်ချောင်း ဖြဲကာ ဖင်ဝလေး အယက် ခံနေရတော့သည်။

" အားးးး ရှီးးးးး …… အားးးးးး းးးးးးးး းးးးးးးး …… အင်း ဟင်း …… အီး … အားးးးးးးးး …… အအ "

" ပြွတ်ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် … ပလပ် "

ဦးကျော်မောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်လေးအား မထိပဲ ဖင်ဝလေးကိုသာ ဝိုင်းပေးရင်း လျှာဖြင့် ထိုးထိုး ကလိနေသည်။ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ ကျလာသော စောက်ရည်များအား တဂွပ်ဂွပ်နှင့် မျိုချပစ်၏။

" အားးးးး းးးးးး … အအ …… ဒယ်ဒီ ရယ် …… ဂူး မနေတတ်တော့ဘူး … အားးးး … ရှီးးးး …… ဟူးးးးးး းးးးးးးးးးး းးးးးးးးးးးး …… အီးဟီးးးးးးး "

" ပြွတ်ပြွတ် …… ပလပ်ပလပ် … အားးး …… အ အ …… အီးးးးး ဟူးးးးးး …… ရှီးးးးးးးးးးးး းးးးးးးး …… အိုးးးးးးးးး "

............................................................................................................................

ရမ္မက် အမိုက်မှောင်ထဲ

လောင်ကျွမ်းစေခဲ့သလား

ဝေးကွာခြင်း တောနက်နက်မှာ

မျက်စိလည်လမ်းမှား

ကာမအတွေ့လည်း

ရင့်မှည့်ခဲ့ရပြီ

ခြောက်ခြားစေတယ်

ကြောက်မတ်ဖွယ်

ပဉ္စလက် အထိတွေ့တွေက

မိန်းမ တစ်ယောက်အတွက်

သိပ်ကို သာယာမိတာ

ဝန်ခံပါရစေတော့

...................................................................................................

" အိုးးးးးးး အားးးး းးးးး …… ရှီးးးး းးးးးး ……… အ … အ … ရှီးးးးး းးးးးးး …… အားးးးး …… အ အ "

ဂူးဂူး တယောက် အဖုတ်လေး အယက်မခံရပဲ အတွင်းထဲ ယားတက်လာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာရာ ဦးကျော်မောင်မှာ စောက်ပတ််အဝလေးအား တေ့စုတ် ပစ်လိုက်တော့သည်။

" အားးးး းးးးးးး …… ရှီးးးးး ရှီးးးးးး …… အွန်းးးး းးးးးး ကောင်းလိုက်တာ …… ဒယ်ဒီ ရယ် … ဂူးဂူး ဒါမျိုး တခါမှ မပီးဖူသေးဘူးးးးး … အွန်းးးး … အွန်းးးးး အားးးးး …… အင့် …… ဟုတ်တယ် … အားးးးးးး းးးး …… ရှီးးး ဟူးးးးးးးးး "

ကုတင်ပေါ်တွင် အရည်များ အားရအောင် ပန်းထုတ်ပြီးမှ အားယူ ထလိုက်၏။

" ဟင် …… အိုရ် "

ဂူးဂူး ရုတ်တရက် လန့်သွားရသည်။ အရှည် ၈လက်မခန့် ဒစ်ကြီးပြဲနေကာ လီးတံတလျောက် အကြောများ အမြှောင်းလိုက် ထနေသော ဖခင်၏ နီညိုရောင် လီးကြီးမှာ သူမမျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့် တဆက်ဆက် ထောင်ရမ်းနေ၏။ အမြဲတမ်း စိတ်ကူးယဉ် ခဲ့ ရသော လီးကြီးအား ဟိုတုန်း ကတည်းက မိမိပေါင်ကြားတွင် ပေါက်စေချင် နေသည်။ ခုချိန်မှာတော့ ခံစားချက် မတူတော့ စဉ်းစားနေတုန်း နုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးဆီ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာ၏။

................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

တစ်သက်နှင့်တကိုယ် အနီးကပ် တစ်ခါမှမမြင်ဘူးသည့် လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း အာခေါင်များ ခြောက်ကပ်လာသည်။ လီးထိပ်ကြီးမှာ လုံးကားနေပြီး ထိပ်ပေါက်မှအရည်ကြည်လုံးလေး တွဲခိုလျက်

" အိုရ် - ဒါ - ဒါရီးက" 

" ဖူး - ဖလွတ် အုအု အိ" 

အတွေးမဆုံးခင် ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းလေးထဲ လဒစ်ခေါင်းကြီးမှ တိုးဝင်လာသည်။

" အင့် ဟူးးးးးး" 

ဦးကျော်မောင်မှာ မိမိလီးကြီးအားကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးဟလာသော သမီးဖြစ်သူ ပါးစပ်လေးထဲ လီးကိုတေ့သွင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းလေးအနည်းငယ် နောက်ဆုတ်ကာ မျက်နှာမဲ့သွားသောကြာင့် သမီးလေးခေါင်းအား လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ကာ ဒစ်ကလေးမြုပ်ရုံသာ ရပ်ထားလိုက်သည်။ ခဏနေတော့မှ ဂူးဂူးမှာ လီးထိပ်လေးအား မရဲတရဲဖြင့် စစုတ်ပေးသည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ...အား .... ရှီး ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်" 

ရေခဲချောင်း စုတ်သလို တပြွတ်ပြွတ် စုတ်ပေးနေရင်း အဖေဖြစ်သူ၏ လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် တိုးတိုးစုပ်ပေးသည်။ ဦးကျော်မောင်သည် သမီးနှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသော မီမီလီးကြီးအား ကြည့်ရင်း ခေါင်းမော့မော့သွားကာ

"  အားးးးးအ..အ အီး အူး အ အ ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် အားးးးး အင်းးးး ဟူးးးး" 

ဖအေ ဖြစ်သူ၏ငြီးသံများကြောင့် ဂူးဂူးမှာ စောက်ဖုတ်လေးမှ ဆစ်ကနဲ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်၍ လီးကြီးအား တအားဆွဲစုပ်ပစ်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် အားးးးးးးးးးးးးရှီး ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် အားးးး ရှီး" 

စစုပ်ခါစတွင် လီးထိပ်မှ ငြီစို့စို့လေးကြောင့် တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ် ဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် လီးစုတ်ရသည့် အရသာကို သိလာသည်။ လီးထိပ်က အာခေါင်အပျော့ထဲ လာလာထိမိတာကလည်း အရသာ တစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။

" အား းးး ရှီး အားကွာ ကောင်း   ကောင်းလိုက်တာ သမီးရာ" 

" အ  အ ... ရှီး ... တော်ပြီ သမီး အားးးးအာ ရပ်လိုက်တော့ အဖေပြီးသွားလိမ့်မယ်" 

" ဖလွပ် အားးးးးးးးးးးးးရှီး" 

လီးကြီးအား အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ ဂူးဂူးအား ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး အပေါ်မှ ခွလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးအား လီးကို အမြှောင်းလိုက်ဖိပြီး သမီးဖြစ်သူနှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား ငုံ့စုပ်ပေးလိုက်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်" 

စောက်ဖုတ်လေးအား လီးကြီးအမြှောင်းလိုက် ဖိခံရချိန်

"  အ အီးးးးး .... ရှီးးးး" 

အဖေဖြစ်သူလီးကြီး မိမိအား တကယ်လိုးတော့မှာပါလား ဆိုတဲ့ အသိက စောက်ရှည်များ ဆူပွတ်လာစေသည်။ ရင်ထဲ တုန်တုန်ရင်ရင် ။ ဖခင်၏ လျှာလေးအား ပြန်လည်စုပ်ပေးမိသည်။ဦးကျော်မောင် လက်များက အငြိမ်မနေပါ။ နို့အုံလေးကို ဖွဖွညှစ်ပေးရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများအား ချေချေပစ်သည်။

" အားးးးးးအ...အားးးးရှီးးးးအ" 

ဂူးဂူးမှာ ခေါင်းလေး မော့မော့သွားရသည်။ ထိုအနေအထားရောက်မှ ဦးကျော်မောင်သည် သမှးဖြစ် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်နီတာရဲလေးထဲ လီးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ကိုင်ကာ တေ့ပြီးဖိချလိုက်သည်။

" အားးး အ ..အားးး အမလေး အဖေရယ် ... နာလိုက်တာ ဂူးဂူး မခံနိုင်ဘူး ပြန်ထုတ်ပေးပါ အား... အမလေး အီးးးး" 

" ခဏလေးပါ သမီးရဲ့ အဖေ တစ်ဝက်ပဲ သွင်းရသေးတာ ရှီးးးးး အား   အဖုတ်လေးက ကျပ်ထုတ်နာ" 

" ဘွတ် .. ဘွတ်..ဘွတ်" 

ခါးလေးနှဲ့ရင်း ချော့လိုးနေသည်။

" အအ ...အ အား ရှီး အားးး...အ ..အ" 

အချက် ၄၀ လောက် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးလိုက်သည်။

" အားးးး ရှီး အအ ... ရှီးးးး ဘွတ်... ဘွတ် ဗြစ်   ဗြစ် စွပ် အားးး အိ ဘွတ် ဘွတ်" 

တဖြည်းဖြည်းခံနိုင်လာသဖြင့်   

" ဖေဖေ လိုး  လိုးလေ အားးး အားးး ရှီးးးးအ အီး ဟင်းးးးအင်းးး" 

ဦးကျော်မောင်လည်း ဂူးဂူးစကားကြားသည်ဖြင့် လီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

" ဒုတ် ဗျစ် ဗျစ်" 

" အား သေပါပြီ အဖေရယ်" 

အပျိုမှေး ပေါက်သွားတော့သည်။ နို့သီးလေးများ စို့ပေးကာ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်သွင်း ပြန်လုပ်နေသည်။

" ဘွတ် ဘွတ် ဖလွပ် ဘွတ်" 

" ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ်" 

" ဘွတ် အ အီး အးးးအ" 

" ဟူး အားးးး ဘွတ် ဘွတ်..................ဘွတ်" 

ဂူးဂူးတစ်ယောက် လီးအရသာ ပြန်တွေ့လာသည်။

" အားးးးး အီးးး ဟုတ်တယ် လိုး ... လိုးးးး စောင့်လိုး ဖေဖေ " 

" အားးးး ရှီး ...ဟူးးးး အအ" 

" ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ် ပြွတ် စွပ်" 

" အား ဟင်းးးးအင်းးးးးဟူးးးးးးးးးးးးး အအ အားးး ရှီးးးရှီးးး အင့် အင့် ဗျစ်" 

လီးကြီးမှာ အဖုတ်လေးထဲ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဝင်ဝင်လာတိုင်း စောက်ဖုတ်လေးတိုင်း ကော့ထိုးပေးရင်း  တအားးးအားးး တအီးးးအီးး အရသာ တွေ့နေသည်။တင်းကြပ် စီးပိုင်နေတဲ့ သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်လေးကြောင့် လီးကြီးမှာ ညှစ်ထားသလိုဖြစ်ပြီး တအားဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်နေသည်။

" ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဖွပ်ဖွပ်" 

" အားးးးရှီး အအ အား အိုး ဟူးးးး အင့်အင့်" 

" ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဗျစ်" 

" အားးးး ရှီးး အာ ကွာ အင့် အင့် ရှီး ရှီးးးးးအားးးးးး အိုးးးး" 

" အင့် ဘွတ် .....ဗျစ် ဗျစ် အိုး" 

မနားတမ်း စောင့်လိုးပေးရာ အချက် ၆၀ လောက်တွင် ဂူးဂူး စောက်ဖုတ်လေးအား ကော့ထိုးရင်း

" အားးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးရှီး ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာ ဖေရယ်  အားးးး ရှီးးးးးးအီး" 

ဖင်လေးကြွလာကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်။ ဦးကျော်မောင်လည်း သမီးဖြစ်သူ၏ ခါးလေးအား ကိုင်ပြီး လီးကြီး အဆုံးထိ ကပ်ထားပေးသည်။ဂူးဂူး စောက်ခေါင်းလေးမှ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ညှစ်ချနေသည်။

 " အ  အ ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးဟူး" 

ဂူးဂူး ငြိမ်ကျသွားမှ လီးကြီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ဂူးဂူးမျက်နှာနားထိ တိုး၍ 

" သမီးပါးစပ်လေး ဟ" 

" အားးးးးးးးရှီးးးး ဘတ် ဘတ် အီးးးး အ အ အီးးးးး ဘတ်ဘတ် အား းးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးအအ" 

ဂွင်းတိုက်ချရာ 

" အိုးးးး ထွက်ပြီ အ အ" 

လရည်များ တဖျောဖျောနှင့် ဂူးဂူးပါးစပ်လေးအားတေ့ကာ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

" သမီးလရည်ကြိုက်လား" 

" အို ဖေဖေကလဲ သွား းးး သိဘူး ဟွန်းးး" 

စောက်ရည်မထွက်ခင် ကာမစိတ်ကြောင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းခဲ့ပေမယ့် ခုလို သွေးအနည်းငယ်အေးချိန် ဖအေအရင်းခေါက်ခေါက်က ပါးစပ်နား လီးကြီးတေ့ကာ မေးနေသဖြင့် အရှက်ပိုနေသည်။သူတို့ သားအဖ လိုးနေစဉ် မိန်းမဖြစ်သူနှင့် ရှော်ပင်ထွက်သွားသော ညီမဖြစ်သူ ထားစန္ဒာမှာ အိမ်သို့ ပြန်ရောက်ကာ ချောင်းကြည့်နေသည်။ အရှိန်မပျက်စေရန် လွှတ်ထားလိုက်ပြီး လိုးပြီးချိန်မှသာ အခန်းထဲဝင်လာကာ

 " အမလေး ကိုကိုတို့များ လီးသရမ်းချက် သမီးအရင်းတော့ မလွတ်ဘူးနော် ဟင်းးးဟင်းးး ခ်ခ်" 

ရုတ်တရက် ညီမဖြစ်သူ ဝင်လာသဖြင့်

" ဟင်   ညီမလေး  " 

" ဟင် တီထား" 

သားအဖနှစ်ယောက်လုံး အိုးတို့အန်းတမ်းဖြစ်နေကြသည်။

" အဟင့် ဟင့် အီး" 

" အဟင့် ဟင့်" 

ဂူးဂူးမှာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ငိုပါတော့သည်။ ထားစန္ဒာလဲ ဂူးဂူးဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း

" မငိုပါနဲ့ ဂူးရယ် တီထားနားလည်ပါတယ် မိန်းကလေးက မိန်းမစိတ်ဖြစ်ရမှာပေါ့ တိတ်တိတ်" 

" ကဲ အကို ညီမလေးလည်း ခုနက ချောင်းရင်း စောက်ပက် အယက်ခံချင်နေတာ လာခဲ့မြန်မြန်" 

ထားစန္ဒာမှာ ပြောပြီးပြီးချင်း ဂူးဂူးဘေးနား ပက်လက်လှန် လှဲချကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးရင်း အဖုတ်ကြီးအား ဖြဲပေးလိုက်သည်။ ဂူးဂူးမှာ အဖေဖြစ်သူနှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူတို့ မောင်နှမချင်း လိုးတော့မည်ကို ရိပ်မိသဖြင့် 

" ဟိုလေ ဟို သမီး အပြင်ခဏထွက်ပေးမယ်နော်" 

" ဟယ် ဂူးလေးကလည်း ဘာလို့ထွက်မှာလဲ တီထားနဲ့နေပါ တူတူပျော်ရမှာလေ ဟင်းးးးး" 

" အားးးးးး အားးး ရှီး  အူး အီးးးး ရှီးးး အင်းးးး" 

ထားစန္ဒာ ပေါင်ကြားထဲသို့ ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်နှင့် ဦးကျော်မောင်မှာ ဖင်ကုန်း၍ယက်ပေးနေသည်။ ဂူးဂူးမှာ အနားမနေရဲသဖြင့် ခြေရင်ဘက်သို့ ရွေ့ထိုင်ရာ ဖအေဖြစ်သူ၏ ဖင်အောက်မှ လဥကြီး နှစ်လုံးနှင့် ခုန မိမိစောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေခဲ့သော လီးကြီးအား မြင်နေရသည်။

" အားးးး အီးးးး ရှီး အင့် ဟူးးးးးးးးးးးးး" 

" အင်းးးးး အကို ဖိယက်ပေး ပေးးးး အား ဟုတ်တယ်" 

" အစိလေးလဲစုပ်" 

" အားးးးအီးးး  ရှီးး အ အ ကောင်းလိုက်တာ အာကွာ" 

" ရှီး ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ပလပ်" 

ဦးကျော်မောင်မှာ ထားစန္ဒာ၏ စောက်စိလေး စုပ်ပေးရင်း စောက်ုဖတ်ကြီးထဲ လက်ခလယ်ထည့်၍ မွှေပေးလိုက်ရာ

" အားးး ကောင်းလိုက်တာ အာ အား  အ အ" 

ဂူးဂူးမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ ကော့ပျံနေပြီး တအင်းအင်း ညီးသံများကြောင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြန်လည်နိုးထလာသည်။ဖအေဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ အောက်သို့ တွဲလောင်းကျနေသော လီးကြီးကို စုပ်ပေးချင်စိတ်များ တဖွါးဖွါး ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ 

...............................................................................

အခန်း ( ၅ )

ဦးကျော်မောင်မှာ ညီမဖြစ်သူ အဖုတ်အား ဖင်ဝမှ စောက်စိလေးထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက် ပေးနေသည်။

" အားးးး းးးး ရှီးး … ကောင်းလိုက်တာ … အကိုရယ် …… အားးးး အ … ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် …… ရှီးးးးး းးးးး …… အားးးး အိ့ "

အစိလေး ဆွဲဆွဲစုပ်ရင်း စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လက်နှစ်ချောင်း သွင်းကာ မွှေပေးပြန်၏။

" အီးးးးး အို့ … အို့ … အားးးးး ရှီးးးး းးးး … အိုးးးး းးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ "

ထားစန္ဒာ တစ်ယောက် နို့နှစ်ဖက်အား သူမ လက်များဖြင့် ဆုပ်ချေရင်း ဖင်ကြီးကြွလိုက် ပြန်ချလိုက်ဖြင့် ပေါင်နှစ်လုံးမှာ တဇက်ဇက် တုန်နေတော့သည်။ ထိုစဉ် ဂူးဂူးမှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ အဖုတ်အား ကုန်းယက်နေသော ဖအေဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ တွဲလောင်း ကျနေသော လီးတံအား လက်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်သပ်ကာ လဥမဲမဲကြီးများအား ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်၏။

" ပြွတ် … ပြွတ် … ပလွပ် … ပြွတ်- ပလပ် "

ဦးကျော်မောင် ခေါင်းကြီး မော့တက်သွားသည်။

" အားးးးး းးးးးးး ရှီးးးးးး … သမီးရာ … အ အအ ရှီးးးးး းးးးးးး … အားးးးး းးးးးး … အိုးးးးး ဟူးးး "

ထားစန္ဒာမှာ မိမိ စောက်ဖုတ်အား ယက်နေရင်းဖြင့် ခေါင်းမော့ တက်နေသော အကိုဖြစ်သူကြောင့် အောက်ဖက် လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

" အားးး ဟားးးး "

ဂူးဂူးမှ ဖအေဖြစ်သူ လဥကြီးများ စုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" ရှီးးးး … အကို ယက်ပေးလေး … ဒီမှာ တန်းလန်းကြီး … ရှီးးးးးး … ဟင့် "

ညမဖြစ်သူ အသံကြားမှ ဦးကျော်မောင်မှာ စောက်ဖုတ်ကြည့်ကာ သွင်းထားသော လက်နှစ်ချောင်းအား အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးပြီး လျှာဖြင့် ဖင်ဝလေး ထိုးထိုးယက်တော့သည်။

" အင်းးးး အင်းးးးး … ဟုတ်တယ် … အားးးး းးးး ရှီးးးးးးး းးးးးးး "

ထားစန္ဒာ တယောက် စောက်ခေါင်းထဲ လက်ဖြင့်လိုး၍ ဖင်ဝလေး လျှာဖြင့် အယက်ခံရကာ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်နေ၏။

" အားးးး … ရှီးးးးး … အားးးး အအ …… အားးးးး ပြီးးးး ပြီးးးးးးးးး …… ပြီးးးးပြီ …… ထွက်ကုန်ပြီ …… အ အအ "

ခါးကော့တက်ကာ ဦးကျော်မောင် မျက်နှာအား သေးပန်းသလို စောက်ရည်များနှင့် တဗြန်းဗြန်း ပန်းပစ်လိုက်သည်။ ဦးကျော်မောင် မှာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ထားစန္ဒာ အမောဖြေနေစဉ် မိမိလဥများ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေသော သမီးဖြစ်သူအား လှမ်းပြောနေ၏။

" သမီး … ဒယ်ဒီ … ပက်လက် လှန်ပေးမယ် … ပြီးမှ စုပ်နော် "

ဖခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် ဂူးဂူးမှာ လဥများအား စုပ်နေရင်း ပါးစပ်မှ ထုတ်ပေးရာ ဦးကျော်မောင်လည်း ညမဖြစ်သူ ဘေးနား ကပ်လှဲကာ ပက်လက် လှန်ချလိုက်တော့သည်။

" ပြွတ်ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ် "

ဂူးဂူး တယောက် ဖခင်၏ လီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ပြန်စုပ်နေချိန် အမောဖြေနေသော ထားစန္ဒာမှာ ကုန်းထကာ လီးအား ဝိုင်းစုပ်နေသည်။ ဦးကျော်မောင် လီးကြီးမှာ ညမဖြစ်သူနှင့် သမီးဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲတွင် တလှည့်စီ ရောက်ကာ ထောင်မတ်လာ၏။

" အားးးး … အိုးးးးးး းးးးးးး …… အားးးး ရှီးးးး …… ပြွတ်ပြွတ် … ပလပ် … ပြက်ပြက် … အားးးးး းးးးးး အ …… အအ ရှီးးးးး းးးးးး "

" ဂူးလေး … သမီး အဖေ မျက်နှာပေါ် …ခွထိုင်လိုက် … စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းထား … ခဏနေ သမီး အပေါ်က … တက်လိုးရတော့မှာ "

စကားအဆုံး ဂူးဂူးမှာ ဦးကျော်မောင် မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ကာ အဒေါ်ဖြစ်သူ လီးစုပ်နေပုံကို သေချာ ကြည့်နေသည်။

" ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်"

အရင်းမှ အဖျားသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပင့်ယက်ကာ ဒစ်ကြားလေးထဲ လျှာဇောင်းလေး ထိုးပေးရင်း လီးထိပ်အား မနာတနာလေး ကိုက်ကိုက်ပေးရာ ဦးကျော်မောင် ခါးကော့ တက်နေရသည်။ထားစန္ဒာမှ လီးထိပ်ကိုက်ပေး သည့် အခါတိုင်း ဖခင်ဖြစ်သူမှာ သူမ စောက်စိလေးအား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်နေ၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအား အဒေါ်ဖြစ်သူ စုပ်နေပုံကို စောက်ပတ် အယက်ခံရင်း ကြည့်နေရင်း တစ်ဖျင်းဖျင်း နဲ့ စိတ်ကြွလာရသည်။

" ညီမလေး … လီးစုပ်တာ ရပ်တော့ … အကို ပြီးသွားလိမ့်မယ် "

၁၅ မိနစ်လောက်တွင် ဦးကျော်မောင်မှာ လီးတံ ယားတက် လာသဖြင့် ထားစန္ဒာအား သတိ ပေးလိုက်၏။ ထားစန္ဒာမှာ မရပ်ပဲ ဦးကျော်မောင် လီးအား ဆက်စုပ်နေဆဲပင်။

" အားးးး းးးးးး ရှီးးးးးး … အ …… ကောင်းလိုက်တာကွာ …… အားးးး ရှီးးးး …… တော်တော့နော် … ဟူးးး းးးးးးး "

" ကိုကျော် … ကြည်ပြာ ပြန်ရောက်ပီနော် … ပစ္စည်းလေးတွေ … ကူသယ်ပေးကြဦး … အကုန်လုံးတွက်ပါတယ် … ဟေးးးး ထားထာရေ …… ဂူးရေ သမီးလေး "

ထိုချိန် ထားစန္ဒာနှင့် စျေးအတူ သွားသော ဒေါ်ကြည်ပြာဝင်း တယောက် ဈေးမှ နောက်ကြပြီး ပြန်ရောက်လာတော့သည်။

" ဟော့တော် … အိပ်နေကြပြီနဲ့ တူပါရဲ့ … တစ်ယောက်မှ … ထွက်မလာ ကြဘူး "

ဗျစ်တောက် ဗျစ်တောက် ပြောရင်း ပစ္စည်းများ ချကာ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်လာသည်။ မိမိတို့ အခန်းထဲ ဝင်ကြည့်ရာ လင်ဖြစ်သူ မရြှိပန် ယောင်းမဖြစ်သူ အခန်းသို့ အသာလေး သွားကြည့်သည်။

" ဟင် … ထားထားလဲ မတွေ့ပါလား … ဘယ်တွေများ သွားကြပါလိမ့် … ကားလည်း အိမ်မှာရှိနေတာကို အိမ်နောက်ဖက်က … ပန်းပုအိမ်လေးထဲ … ရောက်နေကြပြီနေမှာ "

မတ်တပ်ရပ် စဉ်စားနေစဉ် သမီးဖြစ်သူ အခန်းမှ သည်းသံများ ကြားလိုက်ရ၏။

" အင်းးးဟင်းးးး … အားးး … အု … အီးးးးး းးး ရှီးးးး ဟားးးး … အီးးးး "

" အိုးးးးးး းးးးး အ … အအ …… အီးးး ရှီးးး "

အသံလာရာဆီ လျှောက်လာပြီး အခန်းတံခါး အသာ ဟ ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးပြူးကာ အံ့အောမှင်သက် သွားရသည်။

" အို … ဟင် … ဒါ … ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ … အမလေး လေးးး … ကြည့်စမ်းပါဦး … ဟင့် ဟင့် "

ပက်လက်လှန် လှဲနေသော လင်တော်မောင်၏ လီးအား ညီမအရင်း ခေါက်ခေါက် ထားစန္ဒာမှ စုပ်ပေးနေပြီး လင်ဖြစ်သူ ကလည်း အပေါ်မှ ခွထိုင်ပေးသော သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား တပြက်ပြက် ယက်ပေးနေသည်။ လောကကြီး ဇောထိုးဖြစ်ကုန်၏။ အော်ဟစ်ပြီး အကုန်လုံး ထုရိုက် ပစ်လိုက်ချင်သည်။ သို့သော် ထွက်ပေါ်နေသော ရမ္မက်သံများက စိတ်ကိုဝေဝါး စေခဲ့၏။ သမီးဖြစ်သူ၏ မချိတင်ကဲ ညည်းသံများ မောင်နှမချင်း မက်မက် မောမော စုပ်ပေးနေသော လီးစုပ်သံများ ပီပီပြင်ပြင် ကြားနေရသည်။

" အားးး … ရှီးးးး … အ အ "

" ကောင်းလိုက်တာ … ဒယ်ဒီ ရယ် … စုပ်စုပ် သမီးအစိလေးကို … စုပ်ပေး … အင့် အားးးး … ရှီးးးး … ဟုတ်တယ် … အားးးး "

" ပြွတ်ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် … ပြွတ်"

အခန်းတွင်း ရမ္မက်သံများက ဒေါသတစ်ဝက် ကာမ ဝေဒနာလေး တစ်ဝက်ဖြင့် အဖုတ်မှလည်း အလိုက်ကန်းဆိုး မသိ စောက်ရည်များ စိမ့်လာသည်။ ထိုချိန် ပုခုံးပေါ်သို့ လက်တဖက် ရောက်လာပြီး အနောက်လှည့်ကြည့်ရာ လက်လှန်ခြေဟန်ဖြင့် တိတ်တိတ်နေရန် ပြနေသည့် သားဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရပြန်၏။ အခန်းထဲ ဦးကျော်မောင် ခါးပေါ် ဂူးဂူးမှ တက်ခွရာ ထားစန္ဒာမှာ အကိုဖြစ်သူ လီးကြီးအား ကိုင်ရင်း တူမဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်လေးထဲ တေ့ပေးလိုက်သည်။ ဂူးဂူးမှာ သူမ အဖုတ်ဝလေး ဒစ်ကြီး တေ့မိသည်နှင့် လီးပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိထိုင်ချ၏။

" အ …… ဟင့် …… အားးးးး းးးးး …… ဇွိ … ဗျစ် … ဗွပ် …… အ "

စောက်ဖုတ် နီတာရဲလေးထဲ လီးကြီး တိုးဝင်သွားရာ ဘေးနုတ်ခမ်း သားလေးများ လိပ်ပါသွားသည်။ ထားစန္ဒာမှာ စောက်ဖုတ် အသေးလေးထဲ လီးကြီး ဝင်သွားပုံကို မှင်သက်စွာ ကြည့်နေသည်။

" အို့ "

လင်ဖြစ်သ ူလီးကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်သော သမီးဖြစ်သူ၏ နာကျင်ခြင်းတဝက် ကျေနပ်ချင်းတဝက် မျက်နာလေးအား ကြည့်ရင်း ဒေါ်ကြည်ပြာဝင်း တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီး တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားမိ၏။ မိမိ လိုးနေကြ စုပ်နေကြ လီးကြီးမှာ သမီးဖြစ်သူ၏ အဖုတ်လေးထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် နေရာ ယူနေသည်။ စောက်ရည်များ စီးကျလာစဉ် အနောက်မှ သားဖြစ်သူ၏ လီးကလည်းဖင်ကြားထဲ ထောက်နေရာ ကာမစိတ်များ ကြွတက် လာတော့၏။

"အားးးရှီးးး းးးးး … အားးးး … အို့ အိုးးးး … ဒယ်ဒီ ရယ် "

ထိုချိန် ဂူးဂူးမှာ အရှိန်ရလာသည်နှင့် တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။

" အင့် …… ဟူးးးး းးးး …… အားးး အ … အအ ရှီးးးး းးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အင့်အင့် …… ကျွတ်ကျွတ် …… အီးးးး းးးး "

ဖခင်မှ နို့သီးခေါင်းလေး များအား ချေပေးနေရာ ဖင်ကြီး အပေါ် မြှောက်တက်သွားလိုက် အောက်ပြန် ဖိချလိုက်နဲ့ တဖန်းဖန်း ပြန်လိုးပေးနေသည်။ ဦးကျော်မောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ ဖင်ကြီး ဆောင့်အချ အောက်မှ လီးကြီးအား ကော့ပေးလိုက်၏။

" ဘွတ် ဘွတ် … ဘွတ် … ဗျစ် … ဒုတ် စွပ် … အားးးး … ဘွတ်ဘွတ် … ရှီးးးး းးးးး … အ … အ ရှီးးးး းးးး … ဟူးးးး းးးးးးးး … အိုးးးးးး းးးးးးး … အားးးးးး … အအ … "

" အိုးးးး … ကောင်းးး ကောင်းးးလိုက်တာ …… အားးးး … ဟုတ်တယ် … အင့်အင့် … အားးးး းးးးးး ရှီးးးးးးး းးးးးးး … "

" အအို့ … အို့ … အားးးးးးးးးး … အားးးး းးးးးးးး … ရှီးးးးး … အ အားးးး … ဘွတ် ဘွတ် … ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် … အားးးး အ … အ … အီးးးးး းးးးးး ရှီးးးးးးးးးး းးးးးးးးး "

လိုးသံများ ညည်းသံများ ဆူညံနေရင်း ဂူးဂူးမှာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိ သွားရသည်။

" အားးးးး အ … အားးးးး … ပြီးပြီ … ဒယ်ဒီ … သမီးပြီး … အ …… ပြီးးးး …… အားးးး းးးးး …… အအ …… ရှီးးးး းးးးး …… ဟူးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ဒယ်ဒီ ရယ် … အားးးး ရှီးးးး ဟားးးး …… အားးးး အီးးးးး "

စောက်ရည်များ တပွက်ပွက် စီးကျလာရင်း အပေါ်မှ ခွလိုးနေရာမှ ဖခင်ဖြစ်သူ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။

" အီးးးး …… ဟူးးးး ဟူးးးး …… ရှီးးးး "

ဂူးဂူး တယောက် တုန်ရီ မောဟိုက်နေပြီး တအင်းအင်း ညည်းရင်း လီးကြီးအား မိန်းမ သဘာဝအလျောက် ညှစ်ပေး နေမိသည်။ ထိုချိန် ထားစန္ဒာမှာ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးတပ်လျက် အကိုဖြစ်သူပေါ် ဒူးတုတ် မှောက်ထားသော တူမဖြစ်သူ၏ ဖင်ဝလေးအား ယက်ပေးလိုက်၏။ စောက်ဖုတ်အဝမှ လီးအရင်းဘက် စီးကျလာသော စောက်ရည်များအား စုပ်ယူမျိုချပစ်သည်။

" အားးး ရှီးးးး …… အားးးး … တီထားရယ် …… သမီး … ခဏ နားပါရစေဦးးး … ဟင့် … အ … အီးးးး "

အခန်း အပြင်ဘက်တွင်လည်း ဒေါ်ကြည်ပြာနှင့် သားဖြစ်သူ စိုးအောင် တို့မှာ ကာမစိတ်များ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ တိုးလာကြသည်။

" အမေ … သားတို့ … အမေ့အိပ်ခန်းထဲ … သွား ရအောင် "

" ဟို … သားကလဲကွာ … သားအမိချင်း လေ "

" ဟာဗျာ … အဖေနဲ့ မမလည်း … လိုးနေကြတာ … အမေ့အမြင်ပဲ လေ "

" ဟူးးးး "

ဒေါ်ကြည်ပြာလည်း လင်ဖြစ်သူအား ပြန်အရွဲ့တော့ တိုက်ချင်နေရာ သားဖြစ်သူ တောင်းဆိုလာချိန် လိုက်လျော ပေးချင်မိသည်။ သို့သော် ခုချိန်မဟုတ် လင်ဖြစ်သူ ရှေ့တွင် သားဖြစ်သူနှင့် ပက်ပက်စက်စက် လိုးပြချင်နေသည်။

အခန်းထဲတွင် ဂူးဂူးမှာ အယက်ခံရစဉ် တချီ ပြီးသလို အလိုးခံရချိန် နှစ်ချီပြီးသွားရာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ် သဖြင့် အနား ယူနေတော့သည်။ စောက်ဖုတ်လေး မှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လီးဒဏ်ကြောင့် ယောင်ကားနေ၏။

ဦးကျော်မောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ အနားယူချိန် ညမဖြစ်သူ ထားစန္ဒာအား လေးဖက် ကုန်းခိုင်းပြီး တဘွတ်ဘွတ် ဆောင့်လိုး နေပြန်သည်။

" ဟင့် … အို့ … အိုးးးး းးးးးးး … အားးးးး …… အအ …… အားးးး းးးးးး "

" ဇွိ … ဗွပ် … စွပ် … ဘွတ် … ဘွတ် … ဘွတ် …… အင့် …… ဗျစ် …… ဘွပ် … ရှီးးး … အင့် အင့် "

အကိုဖြစ်သူ၏ ဆောင့်ချက် များအောက် ထားစန္ဒာ ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေသည်။

"အားးးး ရှီးးးးး …… အိုးးးးး …… အ အ …… ကောင်းလိုက်တာ … အကိုရာ …… အင့် …… ဟူးးးး းးးးး …… အ … အားးးး … ဆောင့် ဆောင့် … အားးးး … ဟုတ်တယ် …… အားးးးး ရှီးးးးး းးးးး "

စကားပြောရင်း ဖင်ကြီး နောက်တိုးကပ်ပေး သဖြင့် ဦးကျော်မောင်မှာ ညီမဖြစ်သူ ဖင်ကြီး တုန်ခါနေအောင် တဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" အင့် …… ဗြိ … အားးးး ရှီးးးး …… ဘွတ် … ဗလွတ် …… ဖွပ်ဖွပ် … ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် …… ဖွပ် … ဖွပ် …… အင့် အင့် … ရှီးးးးးးးး … ဗျစ် …… ဘွတ် "

" အားးးး ဟားးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အကိုရယ် ညီမလေး ဟာထဲ … လီးကြီး အဆုံးထိ … ကပ်ထာပေးဦး … ဗျစ် … ဒုတ် … အ အားးးးး …… ဟုတ်တယ် … ရှီးးးးး းးးးးးးး အင်းးးးး "

ဦးကျော်မောင်မှာ ထားစန္ဒာ စောက်ဖုတ်အား ဆီးခုံးနှင့် ကပ်သည်အထိ ပစ်ဆောင့်သွင်းရင်း ကပ်ထား ပေးလိုက်သည်။

" ဟူးးးးးး …… အင်းးးးး …… ကောင်းလိုက်တဲ့ လီးကြီး …… ဟင်းးးး "

ထားစန္ဒာ ပါးစပ်မှ ညည်းရင်း ခါးခွက်ကာ ဖင်ကြီးအား စကောဝိုင်း ဝိုင်းပေးလိုက်တော့၏။

" အားးးး အီးးးး းးးးး … ကျွတ် … ထားထား … ညီမလေး ရယ် … ရှီးးး းးးးးး … အီးးးး … အင်းးး "

" ကောင်းလား …… အင့် … ဇွိ … ပြိ … အို့ …… အားးးး ရှီးးးးးးးး "

ဦးကျော်မောင်လည်း ညီမဖြစ်သူမှ လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ညစ်ကာ ဝိုင်းပေးနေသဖြင့် အရသာ ထူးကဲနေသည်။ ဂူးဂူးမှာ အနားယူနေရာမှ ဒူးလေးထောက်ကာ တိုးကပ်လာပြီး ဖခင်လီးကြီးအား အဒေါ်ဖြစ်သူမှ ဖင်ကြီးကော့ကာ ကပ်လျက် စကောဝိုင်း ဝိုင်းပေးနေပုံကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေ၏။

" အားးး ရှီးးး … အ အားးးး … ထားထား … ညီမလေး … အကို ပြီးချင်နေပြီ … ဆောင့်တော့မယ်ကွာ "

ထိုစဉ် ဦးကျော်မောင်ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ် လာပြန်သည်။

" အားးး … အီးးး … ရှီးးးး းးး … အားးး "

ထားစန္ဒာ ခေါင်းလေး ဆက်ကနဲ့ ညိတ်ပြကာ ဖင်ကြီး ငြိမ်သွားရ၏။ ဖင်ကြီးငြိမ်ပြီး ပြန်ထောင်ပေးရာ ဦးကျော်မောင်မှာ ညီမဖြစ်သူ ဖင်ကြီအား စုံကိုင်၍ မနား ဆွဲလိုးတော့သည်။

" ဘွတ် ဘွတ် … ဗလွတ် … ဗျစ် ဗျစ် --- ရှီးးးး းးးးးးးး အားးးး းးးးး …… အင့်အင့် "

ထိုချိန် ဂူးဂူးမှာ ဘေးမှ ထိုင်ကြည့်နေရင်း ပါးစပ်လေး ဟ ဟ နေသဖြင့် ဦးကျော်မောင်မှာ လီးကြီးအား ထားစန္ဒာ အဖုတ်ထဲမှ အပြင် ဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ကြားပေါ် မေးတင်ပေးလိုက်၏။ ဂူးဂူးမှာ ဦးကျော်နောင် ထင်သည့်အတိုင်း လီးထိပ်အား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် … ပလပ် … ပြွတ် "

ဂူးဂူး တယောက် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသော ဖခင်၏ လီးကြီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေ၏။

" အားးးး ရှီးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … သမီးရယ် …… အိုးးးးး အိုးးးးး … အ … အီးးးးး းးးး "

ခဏအကြာ လီးထိပ်မှာ ကျင်တက် လာတော့သည်။

" အားး … သမီး ထုတ်လိုက်တော့ … ဒယ်ဒီ … ပြီးတော့မှာ …… ဟူးးးး းးးး ရှီးးးးး … အ အ … "

လီးကြီးအား သမီးဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲမှ အမြန်ထုတ်၍ ညီမဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်သွင်းကာ တဖုန်းဖုန်း ပစ်လိုးတော့သည်။

" အားးး အားးးး … အီးးး … ပြီးပြီ … အီးးး … ထွက်ပီ … ထွက်ပီ အားးးး …… ရှီးးးး းးးးး ဟူးးးးး …… အ အ အ …… ရှီးးးး ဟူးးးးး "

အချက် ၅ဝ ကျော်ကျော်တွင် ဦးကျော်မောင် လရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ကိုယ်လုံးမှာ ဇပ်ကနဲ့ ဇပ်ကနဲ့ တုန်နေရှာ၏။ ထားစန္ဒာ မှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ဖြစ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းရင်း ငြိမ်ကျ သွားတော့သည်။

............................................................................................................

" ကဲ … သားးးး … အမေပြောမယ် ( ------ ------ ------ ) ----- "

" ဟင် … ဖြစ်ပါ့မလား အမေရာ "

" ဖြစ်ပါတယ် … သားရယ် … "

အခန်းပြင်မှ သားအမိနှစ်ယောက် မှာလည်း အပြုံး ကိုယ်စီနှင့် ဖြစ်လာရ၏။

...........................................................................................................

( ဇာတ်သိမ်း )

ည ၁၁လောက်ထိ ဦးကျော်မောင် အရက် သောက်နေသည်။ ဆေးလိပ်ဗူးထဲမှ ဆေးလိပ်တစ်လိပ် ထုတ်ကာ မီးညှိလိုက်၏။

" ဟင် … ဒယ်ဒီ … ခုထိ မအိပ်သေးဘူးလား "

" အော် … သမီး လာလေ … ဒီနားလာထိုင် "

ဂူးဂူး ထိုင်လိုက်သည်နှင့် အရက်ထပ်ငှဲ့ကာ ရေခဲတုံးလေးများ ထဲ့၍ ခလောက်ပြီး မော့ချ လိုက်ပြန်သည်။

" ဒယ်ဒီ … ဘာတွေ စိတ်ညစ်နေတာလဲ … ဟင် "

" ဟူးးးး းးးးး … သမီး … ဒယ်ဒီတို့ အခန်းထဲ … သွားကြည့်လိုက် … အကြောင်းစုံ သိလိမ့်မယ် "

ဖခင်ဖြစ်သူ စကားအဆုံး ဂူးဂူးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ အခန်းဘက် အသာလေး လျှောက်လာကာ အခန်းတံခါး ဟ ကြည့်လိုက်သည်။

" အို့ … လိုးလိုးးးးး … အင်းးးးး … အင့်အင့် … အာကွာ … သားလေး ကလည်း …ဆောင့်လိုးပါဆို …… မာမီ … ခံလို့ကောင်းနေပြီ … "

" အားးးး းးးး ရှီးးးး …… အင့်အင့် …… အားးးး းးးးးး … ဘွတ် ဘွတ် …… ဗျစ် ဗျစ် … ဗျစ် … အင့် အားးး းးးးး …… ဟူးးးး ရှီးးးး းးးးး …… ဟူးးး းးးးးး အိုးးးးး းးးးးး … အို့ အားးးး … ကောင်းလိုက်တာကွာ "

" ဟင် "

မြင်ကွင်းကြောင့် ဂူးဂူးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ စိတ်ညစ် နေသည်ကို သဘောပေါက်သွား ရသည်။ အိပ်ခန်းထဲ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ပြာဝင်း နှင့် စိုးအောင်တို့ သားအမိချင်း အားရပါးရ လိုးနေကြ၏။ တံခါးလေး အသာပြန်ပိတ်ကာ ဦးကျော်မောင် ရှိရာ ပြန်လာခဲ့သည်။

" ဒယ်ဒီ ရယ် … ဘာလို့ စိတ်ညစ်နာလည်း … တအားလိုးချင်ရင် … သမီးကို လိုးလေ "

ဖခင်ဖြစ်သူ ဘေး ပြန်ထိုင်ကာ ပြောလိုက်တော့၏။ သူမ စကားအဆုံး ဦးကျော်မောင်မှာ ပုဆိုးအား ပေါင်ရင်း လှန်ပြလိုက်၏။

" သမီးရယ် - ကြည့်ပါဦးကွာ "

" အိုးးးးး "

ဦးကျော်မောင် လီးကြီးမှာ အပေါ်သို့ ကော့ထောင် နေသည်။ ဂူးဂူး မှာ လီးအား ကြည့်ရင်း ဘယ်လောက် လိုးချင်နေရှာမလဲ တွေးမိနေ၏။ ခုံပေါ် ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ၏ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်ကာ လီးကြီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး စုပ်ပေး လိုက်သည်။

" အားးး ရှီးးးးး းးးးးး … အ … အ "

မနက်ကထဲမှ မလိုးရသဖြင့် ဆာလောင်နေရာ သမီးဖြစ်သူက စုပ်ပေးနေသဖြင့် လရည် ထွက်မတတ် ကောင်းနေတော့၏။

" ရှီးးးး အားးးးး …… ဟူးးးးး းးးးး … အီးးးး းးးး … အ အားးးး းးးး … ရှီးးးး းးးးး … ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် … အားးးး းးးးးးးးး ရှီးးးးးးးး "

" ကဲ … ဒါလင် ဖေဖေ … ဂူး အခန်းထဲ … သွားကြဆို့ "

" ဟင် … သမီး … ဂူးလေး … ဒယ်ဒီ့ ကို … ဘယ်လိုခေါ်လိုက် တယ် "

" အော် … သမီးကို မွေးထားလို့ ဖေဖေပေါ့ … ပြီးတော့ … ရှေ့လျောက် နေတိုင်းလိုးတော့မှာမို့ … ဒါလင် လို့ခေါ်တာ … ခ်လ်းး ခ်လ်းး "

" ဟားးးးး ဟုတ်ပါပြီ သမီးရယ် … ခေါ်ပါဦး … ဒယ်ဒီ ကြားချင်သေးလို့ "

" သွားးးး … ဟွန့် … အခန်းထဲ ရောက်မှ … ခေါ်မယ် … လာထ သွားဆို့ "

............................................................................

" အားးး အ … အားးလားးးး လားးးး းးးးးး …… ရှီးးးးး … သမီးရာ … ကောင်းတယ်ကွာ … ဟူးးးး "

ကုတင်ပေါ် ဦးကျော်မောင်မှာ ပက်လက်လှန်၍ ပေါင်နှစ်လုံးမြှောက်ကာ ဒူးကွေး ပေးထားသည်။ ဂူးဂူးမှာ ဖခင်ပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ခါးညွတ်ရင်း လီးတံအား လက်နှင့်ပွတ်ပေးရင်း တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား တစ်လုံးချင်း ပြောင်းစုပ် ပေးနေ၏။

" ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် "

" အားးး ရှီးးး းးးး … အီးးးးး းးးး … အီးးး းးးး … အ အအ … အီးးး ရှီးးးးး … အိုးးးး … အို့ အားးးးး "

လဥများ စုပ်ရင်း ဂူးဂူးမှာ ပါးစပ် အောက်နှိမ့်၍ ဦးကျော်မောင် ဖင်ဝအား လျှာလေးစုချွန်ပြီး ထိုးမွှေပေးပြန်သည်။

" အီးးးး ရှီးးးး … အ အ … ကောင်းလိုက်တာ သမီးရာ … ရှီးးးး … အင်းးးး … ဟုတ်တယ် … အားးး အ "

အသံ ကျယ်လောင်စွာ ညည်းရင်း လီးတံကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်နေသော သမီးဖြစ်သူ လက်လေးအား အုက်ကိုင်ကာ အထက်အောက် ဆွဲခိုင်းလိုက်၏။

" အားးး ရှီးးးး … သမီးရာ … လရည်တောင် ထွက်ချင်နေပြီ … ဟူးးး းးးး … အားးး ရှီးးး းးးးးးး … သမီးလှဲလိုက်ပါ့လား … ဖေဖေ … ပြုစု ပေးဦးမယ်လေ "

"ဟုတ်ကဲ့ပါ … ဒါလင် ဖေဖေ ရယ် "

ဂူးဂူးမှာ ပက်လက်လေးအိပ်ရင်း ပေါင်းတံလေး ဖြဲပေး ထားလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲ စောက်ဖုတ်နီတာရဲလေးမှာ အရည်ကြည်လေးများ အိုင်နေ၏။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား အထက်နား အစိလေး ထောင်နေပြီး ဆီးခုံး မွှေးလေးများ ဝန်းရံထားရာ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးအား ကြည့်ရင်း ဦးကျော်မောင် ရမ္မက်စိတ်များ ကြွလာကာ ထိုးယက် ပစ်တော့သည်။ အက်ကွဲကြောင်း လေးထဲ အောက်မှ အပေါ်သို့ လျှာဖြင့် ထိုးခွဲလိုက်ရာ လျှာပေါ်တွင် စောက်ရည်ကြည်များ ကပ်ပါလာကာ ငြီစို့စို့ အနံ့လေးမှာ အလွန် စိတ်ကြွဖွယ် ကောင်းနေရ၏။

" ပြွတ် … ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် … ပြွတ် "

" အိ့ … အားးးးးး းးးးး … အင့် … ဟင်းးးးး … အ အ … အီးးးး းးးး ရှီးးးး "

" အားးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ဒါလင်ဖေဖေရာ …… ဟူးးးး းးးးးး ရှီးးးး …… အားးးး းးးးးး "

ထိုချိန် ဦးကျော်မောင်မှာ ဖင်နှစ်ခြမ်း အနည်းငယ် ဖြဲကာ အာထွက်လာသော ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုင်းပေးလိုက် ပြန်သည်။

" အို့ … ဟင့် … အားးးး းးးး ရှီးးးးး … အအ အိုးးးး … သမီး မရတော့ဘူး … ဒါလင်ဖေဖေ … လိုးပေးပါတော့ … ရှီးးးးး အင့် … အာ … ဟင်းးးး းးးးးးး "

ဂူးဂူး ကော့ပျံ လာတော့သည်။

" ဟာ … လိုးးး လိုးးးး … ဖင်ကို … လျှာနဲ့သာ လိုးလိုက်တော့ … အားးး းးးးးး အအ … အီးးးး ဟီးးးး … ရှီးးးးး … အင်းးဟင်းးးး … အားးးး းးးးးး အာကွာ ကျွတ် … ပြီး ပြီး … ပြီးတော့မှာ … ဟင့် … ရှီးးးး းးးးးး … ထွက်ပြီ … ထွက် ထွက် ………… ထွက် … အားးးး … အို့ …အားးး းးးးးး … ရှီးးးး းးးးး ဟူးးးးးးးး းးးးးးးးးး "

ခါးကော့လာပြီး စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ပန်းကာ ဖင်ကြီးအောက်သို့ ဘုံးကနဲ့ ပြန်ချရင်း ရင်ဘတ်လေး ဖှုတ်လိုက်ဖှုတ်လိုက် နှင့် မောနေရှာသည်။ ထိုစဉ် ဦးကျော်မောင်မှာ စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသော အဖုတ် နုတ်ခမ်းသားအောက် စောက်ခေါင်း နီတာရဲလေးထဲ လီးထိပ်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီး တိုးဝင်လာသည်နှင့် ဂူးဂူးမှာ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး ရှိုက်ညည်းလိုက်သည်။

" အားးးး ရှီးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ဒါလင်ဖေဖေ ရယ် "

လီးကြီးမှာ တဇွိဇွိနှင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။

" ဘွတ် … ဗျစ် … ဘွတ် … အ … ဒုတ် … စွက် … ဘွတ်ဘွတ် … "

" အီး … အ … ဟုတ်တယ် … ဟင့် … အီးဟီးးးး ဖွပ် … ဗွပ် … ဗြိ … အ … ရှီးးးး းးးးး … အားးးးး "

လီးအရင်းထိ ကပ်သွားသည်နှင့် ဦးကျော်မောင်မှာ တဖန်းဖန်း တဒိုင်းဒိုင်း စောင့်လိုးနေသည်။

" အင့်အင့် … ဘွတ် ဘွတ် … ဗြွတ်ဗြွတ် … ဒုတ် စွပ် …… ဖွပ် ဘွတ် … ရှီးးးး … ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် "

အချက် ၈ဝ လောက်တွင် ဂူးဂူးမှာ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီး ဖိအချ ဖင်ကြီးကော့ပြီး ပြန်ဆောင့် ပေးလိုက်သည်။

" ဟင့် … ရှီးးးး … ခုပဲပြီးထားတာ … ခု ပြန်ကောင်းလာပြီ … ဒါလင် ဖေဖေရယ် … အားးး အအ …… ဆောင့်ဆောင့် နာနာလေး … လိုးပေး … လိုးးးး လိုးးးးး … လိုးးးးး အားးးး … အီးးးး းးးးး "

" လိုးပေးမှာပါ … သမီးရဲ့ … ဘွတ် ဘွတ် … ဖွပ် … ဗျစ် … အ အားးးး … ဗျစ် ရှီးးးး းးးးးး … ဘွတ် ဖွပ် … အားးးး းးးးး "

ဦးကျော်မောင် မှာ မိမိလီးအား ညှစ်ပေးနေသည်ကို ခံစားမိပြီး ဆောင့်လိုးရင်း စောက်စိလေးအား လက်မဖြင့် ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အားးးး းးးးး အမလေးးးး းးးးး …… သေပြီ … သေပြီ … အ … အအ … အီးးးး းးးး "

ဂူးဂူး ကော့ပျံကာ နောက်တချီ ပီးသွားရသည်။ ဦးကျော်မောင်လည်း အချက် ၂ဝလောက် ထပ်ဆောင့်ရာ စောက်ဖုတ်လေး အတွင်းမှ ညှစ်ပေးနေသဖြင့် လရည်များ ထွက်ကုန်တော့၏။

" အားးးရှီးးးး းးးးးး … အင့် အင့် … ဘွတ် ဖွပ် အားးးး းးးး … ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ် … လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ သမီးရာ "

လရည်များ ညှစ်ထုတ်ကာ စုပ်သပ်ညည်းငြူရင်းးးး ငြိမ်ကျသွားရသည်။ခဏနားကြပြီး ဂူးဂူးမှာ အခန်းပြင် ထွက်ကာ ပေါင်မုန်မီးကင် စတော်ပယ်ရီယိုဘူး နို့အေး ၂ခွက် ကြက်ဥ အစိမ်း ၂လုံး လင်ဗန်းထဲ ထည့်ကာ အခန်းထဲ ယူလာလိုက်၏။ ကြက်ဥနှစ်လုံးအား တစ်ယောက်တစ်လုံး ဖေါက်သောက်ပြီး နို့အေး သောက်ချိန်တွင် ဂူးဂူးမှာ ဖခင်၏ ပေါင်ကြားမှ အနည်းငယ် ပျော့နေသော လီးအား ဆွပေးနေရာ ဦးကျော်မောင်လည်း သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ် လေးထဲ လက်ခလယ် ထည့်၍ ပြန်မွှေပေးနေသည်။ 

ခဏအကြာ နို့သီးခေါင်းလေးပေါ် စတော်ပယ်ရီ ယိုများ အုံအုံပေးရာ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ လျှာလေးဖြင့် စုပ်ယူ စားပစ်နေသည်။ ဂူးဂူးမှာလည်း တောင်မတ်လာသော လီးထိပ်ပေါ် ယိုများ သုတ်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ပြန်စုပ်ပေးနေသည်။ လီးအား အပေါ်ပင့်ယက်ပြီး မေးသိုင်းကြိုးနေရာနှင့် ဒစ်အခြေအား လျှာဖြင့် ချိတ်ဆွဲလိုက် လျှာဇောင်းထိုးလိုက် လီးထိပ်လေး ဆွဲစုပ်ရင် သွားလေးဖြင့် ကိုက်ပေးပြန်သည်။ဦးကျော်မောင်မှာ လီးကြီးအား မြတ်မြတ်နိုးနိုးနှင့် ပြုစုပေးနေသော သမီးဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း လီးမှာ ပြန်တောင်လာပြီး ဒစ်ကြီး ကော့လာရ၏။

" ဒီခါ … ဒါလင် က … ပက်လက်လှန်လိုက် … ဂူးဂူး တက်လိုး ပေးမယ် "

ဂူးဂူးမှာ လီးကြီးအား စိတ်ကြိုက်စုပ်ပေးရင်းထောင်မတ်လာသော လီးပေါ် ခွထိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" အင့် … ဘွတ် … ဘွတ် ပြွတ် … ဖွပ်ဖွပ် … ဗျစ် အားးးး းးးး ရှီးးးး းးးးးး … ဘွတ် "

" ဗြိ … ဘွပ် … ဗျစ် … ဒုတ်စွပ် … အ အားးး အအ … ရှီးးးးး ဟူးးးး အားးးးးးး "

" အို့ … အိုးးးးးး … ဘွတ်ဘွတ် … ဘွတ် "

သမီးဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်လေးထဲ မိမိလီးကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးကျော်မောင်မှာ တအားအား တအင်းအင်း ညည်းရင်း အရသာ ခံယူနေသည်။

" အားးးး းးးး ရှီးးးး းးးးး … အားးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ဒါလင်ဖေဖေရာ … အ … ရှီးးးး းးးး "

ဂူးဂူးမှာလည်း ဖင်ကြီး ကြွဆောင့်ချရင်း ခေါင်းလေး ဘယ်ညာ ရမ်းနေတော့၏။ အရင် ယောက်ျားစိတ် လေးနှင့် လတ်ယားလတ်ယား နေတတ်သော သမီးချောလေးမှာ ယခုလို ပက်ပက်စက်စက် မှုတ်တတ် လိုးတတ်လိမ့်မည်ဟု ဦးကျော်မောင် ထင်မထားပေ။

" အားးးးး းးးးး ရှီး ရှီး …… အားးးး းးးးး …… သမီးပြီးပြီ …… သမီး … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ …… အူးးးးးးးးး ရှီးးးးးး"

၁၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဂူးဂူးမှာ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာပြီး ဖင်ကြီးအား နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်ချရင်း ဖခင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ပစ်ကျ သွားတော့သည်။


( အဆုံးထိ ဖတ်ပေးသော မိတ်ဆွေများအားလုံး ကျေးဇူး တင်ရှိပါသည်။ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့်

ပြီးပါပြီ။


Friday, May 5, 2017

ကျွန်တော့် သူနာပြုဆရာမလေး အပိုင်း ( ၅ )

ကျွန်တော့် သူနာပြုဆရာမလေး အပိုင်း ( ၅ ) 

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - ချမ်းကို (Chan Ko)

ငယ်ငယ်ကကြည့်ခဲ့ဘူးတဲ့ ကောင်းဘွိုင်ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားထဲက သေနတ်ချင်းယှဉ်ပစ်ခါနီး ဇာတ်ဝင်ခန်းလိုပဲ.. လူသူလေးပါး ရှင်းလင်းလွန်းတဲ့ မြစ်ကမ်းပါးအစွန်က ခုံအပြာလေးပတ်ချာလည်မှာ ထိုင်နေကြတဲ့ လူ ၃ ယောက်ဟာ တိတ်ဆိတ်လို့နေတယ်။ မိုးနံ့သင်းသင်းလေးပါတဲ့ လေပြေလေးကအဝှေ့၊ ကျနော့်ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျနော်ချစ်တဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ဆံနွယ်တွေက တဖျတ်ဖျတ် လေထဲမှာ လွှင့်လို့ပေါ့။ တော်ရုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ တွေ့တာတောင် တည်ငြိမ်တတ်တဲ့ ကျနော် အခုတစ်ကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းထလာတဲ့အထိ တုန်လှုပ်နေမိပြီ။ ပြုံးချိုနေတဲ့ မျက်နှာတွေနဲ့ ကျနော့်ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဆရာဝန်မလေးနဲ့ နာ့စ်မလေး..။

“အအေးသောက်မလား ညီမလေးနီနီချို…”

လို့ ပုံ့ပုံ့က ခပ်ပြုံးပြုံးလုပ်ရင်း စကားစပြောတယ်။

“ရတယ် မမ..။ ဒီမှာ အစ်ကို့ဆီက နည်းနည်းမျှသောက်လိုက်မယ်…”

လို့ ပြန်ဖြေရင်း ရုတ်တရက် ကျနော်သောက်လက်စ ဖျော်ရည်ခွက်ကို ဆွဲယူပြီး ကောက်မော့ပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော် အထိတ်တလန့်နဲ့ ပုံ့ပုံ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လုံးဝမျက်နှာမပျက်ပဲ ကျနော့်ကို တစ်ချက်လောက် စိုက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားတယ်။ အနီလေးကလည်း သူဘယ်လောက် ကျနော့်ကိုပိုင်ကြောင်း ပြချင်နေပုံပဲ။

ဖူး…… ကျနော် သက်ပြင်းခိုးချနေမိတယ်။ ဘာမှစကားဆက်မပြောပဲ ဒီအတိုင်း ငြိမ်ကျသွားပြန်တာ ၅ မိနစ်လောက် ရှိသွားပြန်ပြီ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာတော့ ၅ ကမ္ဘာလောက်တောင် ကြာသွားပြီလို့ ထင်နေမိတယ်။ ကျနော် ကံကောင်းနေတာတစ်ချက်က ကျနော်ပြိုင်တူချစ်မိခဲ့တဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်လုံးဟာ ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ ပညာတတ် မိန်းမတွေ ဖြစ်နေလို့ပါ။ မဟုတ်ပဲ သာမန်မိန်းမနှစ်ယောက်သာဆို နေရာမှာတင် ထပြီး သတ်ကြတော့မလားပဲ။ အခုတော့ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အကဲခတ်နေကြတယ်ဗျာ။

“မနက်ကပဲ ကျမတို့နှစ်ယောက် စကားပြောပြီးကြပြီ မောင်ရေ…”

လို့ ပုံ့ပုံ့က စကားစတယ်။

“ညီမလေးနီနီချိုက ဘာတစ်ခုမှ ဖုံးကွယ်မထားပဲ ပုံ့ကို အကုန်ပြောပြခဲ့တယ်လေ…။ မနေ့က ပုံ့တို့သုံးယောက် ဆုံလိုက်ကတည်းက ပုံ့ ရိပ်မိပါတယ်။ မောင်… တစ်ခုခု ပြောချင်သေးလား…”

…………. ….. ….. …… ………..

“အစ်ကို! မမရီကို ပြောပြလိုက်လေ..။ အနီလေးကို အစ်ကို အရမ်းချစ်တဲ့အကြောင်း..။ အနီလေးကို ဘယ်လိုဂရုစိုက်တဲ့အကြောင်း….။ ဘယ်လိုရည်ရွယ်ထားတယ်ဆိုတာတွေ ပြောပြလိုက်ပါ အစ်ကိုရ….”

ရယ်သလိုမောသလိုနဲ့ ကျနော့်သူနာပြုဆရာမလေးကစပြီး တိုက်စစ်ဆင်ပြီဗျာ။ ကျနော် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ တိတ်နေမိတယ်။

“ဟင်းဟင်း! ဟုတ်လား ညီမလေးအနီချိုရ..။ မမကိုလည်း အတူတူပါပဲဟ..။ သိတဲ့အတိုင်း ဖိုးသက်က မမရဲ့ ငယ်ကျွမ်းဆွေလေ..။ မမကိုဆို အနိုင်လည်းတော်တော်ကျင့်တယ်..။ သံယောဇဉ်လည်း ကြီးရှာတယ်လေ..။ အဲ့လိုခပ်ဆိုးဆိုး ချစ်သူမျိုးကို မမ တသက်လုံး ပဲ့ပြင်ထိန်းကျောင်းသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား..။ ပြီးတော့ သူကလည်း ဘယ်လောက်ဆိုးဆိုး မမကိုတော့ တော်တော်လေး ချစ်ရှာတယ်ဟ။ ဟုတ်တယ်မလား မောင်…”

ဆိုပြီး ကျနော့်ကို မေးငေါ့ပြီး ပြောလာပြန်တယ်။

“အနီလေးကတော့ အစ်ကို့ကို လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်.. မမရေ..။ ဒါနဲ့ စကားမစပ်… အစ်ကိုက မမကို ငယ်သူငယ်ချင်းမှန်းသိပြီး သံယောဇဉ်ဖြစ်သွားတာ မကြာသေးဘူးဆို.. ဟုတ်လား..”

“အာ.. မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေးရာ..။ အမှန်က ဖိုးသက် ဒီမြို့ကိုရောက်လာပြီး ဘာမှမကြာလိုက်ဘူး…။ တစ်ညနေ ရေတွင်းမှာ.. မမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဖြစ်ခဲ့တာပါ..။ မောင်က ညီမလေးကို မပြောပြဘူးထင်တယ်.. ဟင်းဟင်း..”

ကျနော်တော့ ရူးချင်နေပြီဗျာ။ သူတို့နှစ်ယောက်က ဘယ်သူမှ နောက်ဆုတ်မယ့်ပုံ မပေါ်ဘူးဗျ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘယ်သူ့ကို ကျနော်က ပိုပါတယ်ဆိုတာကို မသိမသာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး စကားနိုင်လုနေကြပြီ။ အမှန်က တစ်ယောက်ယောက် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုတ်သွားရမှာ မဟုတ်ဘူးလား။ တဖြေးဖြေးနဲ့ သူတို့ပြောနေတဲ့ စကားလုံးတွေက တော်တော်လေး လွန်ကဲလာနေပြီဆိုတာ ကျနော် ကြားနေရတယ်။

“ညီမလေးကတော့ နောက်မဆုတ်ပေးနိုင်ပါဘူးရှင်…။ အစ်ကို့ကို အရမ်းချစ်တာပါ..။ အစ်ကိုနဲ့ တသက်လုံးခွဲရရင် သေမှာ…”

“သြော်! ဖြစ်ရလေ ညီမလေးရာ..။ မမလည်း တူတူပါပဲ..။ တသက်လုံး မျှော်ခဲ့ရတဲ့ ကောင်လေးကိုပဲ ယူမယ်လို့ ရည်စူးခဲ့တာပါကွယ်..”

အပြန်အလှန် တောင်းပန်သလို လေသံတွေနဲ့ မုန်တိုင်းတိုက်စပြုလာနေတဲ့အထိ ကြားထဲက ကျနော့်မှာ ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို ဘာဝင်ပြောရမှန်းမသိ ငြိမ်သက်လို့ပေါ့။

“ကဲပါ.. မောင်ရေ..။ ဒီနေရာမှာ အပြတ်ပြောပါတော့နော်..”

ဆိုပြီး စကားဦးက ကျနော့်ဖက်ကို လှည့်စပြုလာပြီ။

“အခုအတိုင်းဆို ညီမလေးလည်း သနားစရာကောင်းနေရှာပြီ..။ ပုံ့ပုံ့ကလည်း မောင့်ကို မခွဲနိုင်..။ ဒီတော့ ကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့ မောင်ကိုယ်တိုင် တစ်ခွန်းပဲပြောပြီး ဆုံးဖြတ်ပါတော့…”

လို့ ပုံ့ပုံ့က ကျနော့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဆုံးဖြတ်ခိုင်းလာတယ်ဗျာ။

………………………………………

စူးစူးရဲရဲ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ ကျနော့်ကို ငေးကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်သူနာပြုဆရာမလေး နီနီချို၊တောက်ပနေတဲ့ အကြည့်တွေထဲမှာ သူ့ကိုကျနော် တသက်လုံး ပစ်မသွားပါဘူးဆိုတဲ့ ယုံကြည်မှုတွေအပြည့်၊ ကျနော့်ကို အသည်းနင့်အောင် ချစ်ရှာတဲ့ ဘာမှအပြစ်မရှိတဲ့ ကောင်မလေး။

ဒီဖက်ကိုကြည့်ပါဦး.. ဒေါက်တာရီရီ.. ဒါမှမဟုတ် အနေတည်ပြီး မနောဖြူတဲ့ ကျနော့်ငယ်ငယ်က ပုံ့ပုံ့။ ခါးကလေး မတ်မတ်နေရင်း တောင့်တောင့်လေးထိုင်ရင်း ကျနော်ပြောမယ့်စကားကို မျှော်လင့်တကြီး ဟန်ကလေးနဲ့လေ။ ဟိုးငယ်ဘဝ ကလေးအရွယ်ကနေ အခုထိ ကျနော့်အပေါ် အနွံတာခံရှာတဲ့ ကောင်မလေးရယ် အခုကျနော့်ကို ဆွေးရိပ်သမ်းနေတဲ့ မျက်ဝန်းညိုညိုလေးနဲ့ အသနားခံနေရှာပြီ။

ကျနော် ဘာလုပ်ရမလဲဗျာ။ ဘာပြောလိုက်ရမလဲ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ကျနော် လွန်လွန်ကျူးကျူး မလုပ်ခဲ့ရသေးဘူးဆိုရင်လည်း အဖြေကရှင်းမယ်။ အခုတော့ နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ နယ်ကျွံခဲ့မိပြီဆိုတော့ ဘယ်သူ့ကို ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့ ဖြတ်ရမှာလဲဗျာ။

“အစ်ကိုရေ! ဖြေလိုက်လေ…။ ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်သလဲ..။ ဘယ်သူ့ကို လက်ထပ်မလဲဆိုတာ.. မမရီမေးနေတယ်.. ပြောလိုက်တော့..”

ဆိုပြီး အနီလေးက စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောလာပြီ။ ပုံ့ပုံ့ခင်မျာလည်း စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားနေတဲ့ဟန်နဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားဖြူဖြူလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ကိုက်ထားရှာပြီ။ ကျနော် မခံနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ဒီအခြေနေကြီးကို မခံစားနိုင်တော့ဘူး။ ကျနော် ဝုန်းကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး အက်ကွဲနေတဲ့အသံနဲ့ အော်လိုက်တယ်…။

“ငါ နှစ်ယောက်စလုံးကို မခွဲနိုင်ဘူး …။ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပိုမချစ်ဘူး..။ နှစ်ယောက်စလုံးကို မြတ်နိုးတယ်..။ ငါ့ကို မင်းတို့ ချစ်တယ်ဆို အဲ့မေးခွန်းကို နောက်ထပ် မမေးကြပါနဲ့တော့..”

လို့ စိတ်ထဲရှိတာတွေ ကပေါက်တိကပေါက်ချာ ပြောလိုက်ရင်း ဆတ်ကနဲ လှည့်ထွက်လိုက်မိတယ်။ နောက်ကို ပြန်လှည့်မကြည့်မိဘူး..။ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ အအေးဆိုင်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီ။

—————————————

“အဲ့ဒီလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်ဗျာ..။ ကျနော် ဘာလုပ်ရမလဲ…”

အက်ကွဲရီဝေ မူးယစ်နေတဲ့ ကျနော့်စကားသံက ခနော်ခနဲ့ အရက်ဆိုင်အိုလေးပေါ်ကို တဖြောက်ဖြောက်ကျနေတဲ့ မိုးပေါက်သံတွေကြားထဲမှာ မသဲမကွဲ ထွက်ကျလာတယ်။ နေ့လည်က ကျနော်နဲ့ ကျနော်ချစ်တဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ မန်ကျည်းဖျော်ရည်ဆိုင်ထဲက ပြဿနာကို အခု ကျနော့်ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ ခေတ်ပေါ်ကဗျာဆရာကြီး နှစ်ယောက်ကို ရင်ဖွင့်နေမိတယ်။ ကျနော်အတော်လေး ဗျာများစပြုနေပြီဗျာ။ ဘယ်ချစ်သူကိုမှလည်း မပစ်ရက်ပြန်။ သူနာပြုဆရာမလေးကို ပိုချစ်တယ်ဆိုတာတောင်.. ဆရာဝန်မလေးကိုလည်း သနားချစ်ကလေး ချစ်မြတ်နိုးနေတော့ကာ သိပ်ခက်နေပါပြီလေ။

ကျနော့်အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်နေတဲ့ ဆရာသမားနှစ်ယောက်ကတော့ နှမ်းဖတ်ချဉ်သုပ်ကို ကောက်ဝါးလိုက်၊ ဘီအီးတွေ တစ်ခွက်စီ ထပ်မော့ပြီး ဆေးပေါ့လိပ် ကိုယ်စီဖွာရင်း စဉ်းစားခန်းဝင်နေကြတယ်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတဲ့ ကျနော်တစ်ယောက် သူတို့မျက်နှာတွေကို တစ်လှည့်စီငေးရင်း ဘာအကြံဉာဏ်များ ပေးလာမလဲဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကလေးနဲ့ပေါ့။

“မောင်သက်.. ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြတ်နိုင်ဘူးဆိုပါတော့ …”

ဆေးပေါ့လိပ်မီးခိုးတွေကို မှုတ်ထုတ်ရင်း ဆရာသမားတစ်ယောက်က စကားစတော့ ကျနော် ခေါင်းငြိမ့်ပြမိတယ်။

“အိမ်း! နှစ်လမ်းရှိတယ်..ကွာ…။ မင်း နှစ်ယောက်လုံးကို တပြိုင်နက်ထဲ ယူရင်ယူ။ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေလိုက်.. ဒါပဲ..”

“ဗျာ!!”

လမ်းမဖက် အမှောင်ထုထဲကို ငေးနေတဲ့ ကျန်တဲ့ဆရာသမားက ဆတ်ကနဲ လှည့်လာပြီး…

“နှစ်ယောက်လုံးကို ဘယ်လိုယူမလဲ။ ဒါ ဗမာပြည်ဗျ…။ တစ်လင်တစ်မယားစနစ် ကျင့်သုံးတဲ့ တိုင်းပြည်..။ ခင်ဗျား ဘာထရန်ရပ်ဆဲလ်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့စာအုပ် မဖတ်ဖူးဘူးလား…”

“ဟ.. မင်း ဘာထရန်ရပ်ဆဲလ်က မိန်းမဘယ်နှစ်ယောက် ယူသွားသလဲ သေချာပြန်စဉ်းစားဦး.. ချီးတဲ့မှပဲ..”

သူတို့နှစ်ယောက် အချီအချထပြီး ငြင်းကုန်ကြတာကိုကြည့်ပြီး ကျနော် ပိုလို့တောင် စိတ်အိုက်လာတယ်ဗျာ။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ တိုင်ပင်မှ ပြဿနာ ထဖြစ်ကုန်ပြန်ပြီ။

“ဘာပဲပြောပြော အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပဲဟာကို..။ ဒီတော့ မောင်သက်..။ မင်း နှစ်ယောက်လုံးကို ယူပစ်လိုက်ကွာ.. ကြာတယ်..။ ဒါမျိုးကိစ္စ လောကမှာ မဖြစ်ဖူး၊ မရှိဖူးတာမှ မဟုတ်တာ..”

“မတတ်နိုင်ဘူး… ဘယ်သူ့ကိုမှ မပစ်နိုင်လို့ နှစ်ယောက်လုံးကို ယူမယ်သာပြင်လိုက်..။ မင်းကို တကယ်ချစ်တဲ့ မိန်းမက လက်ခံလိမ့်မယ်..။ မင်းကို လိုချင်တာထက် ဂုဏ်သိက္ခာကို ပိုတန်ဖိုးထားတဲ့ တစ်ယောက်က နောက်ဆုတ်ချင် ဆုတ်သွားနိုင်တယ်…။ ဒါဆိုလည်း ရှင်းသွားကရော…။ ဟုတ်လား ငါပြောတာ..”

အဲ့ဒီညက မိုးတော်တော်ချုပ်မှ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်သွားတယ်။ မိုးရေတွေစိုရွှဲပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ ပုံ့ပုံ့အခန်းပြူတင်းပေါက်ကို သွားထုပြီး နိုးလိုက်သေးတယ်။ အိပ်ပျော်ဟန်မတူတဲ့ ပုံ့ပုံ့တစ်ယောက် ကျနော့်အဝတ်ရေစိုတွေကို ဆွဲချွတ်ပြီး တဘက်နဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးခြောက်အောင် သုတ်ပေးပြီး စောင်ပါးလေးနဲ့ပတ်ပြီး ဖက်ထားပေးတာတော့ ကျနော် မှတ်မိတယ်။ သူ ကျနော့်ကိုဖက်ရင်း ငိုနေတယ်ဗျာ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ရီဝေေ၀ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော်ကတော့ စိတ်ထဲရှိတာတွေကို မိုးသံတဝေါဝေါကြားမှာ အော်နေမိခဲ့တာပေါ့လေ….။

“ပုံ့ပုံ့ နင်ငါ့ကို အရမ်းချစ်တာပဲလား…။ အေး အနီလေးကလည်း ငါ့ကိုအရမ်းချစ်ရှာတယ်..။ ငါကလည်း နှစ်ယောက်လုံးကို ချစ်တယ်ဟာ..”

“မောင်!! တအားမအော်နဲ့..တော်ပြီ.. တိတ်တော့.. ပုံ့ တောင်းပန်ပါတယ်နော်..”

“အေး.. ပုံ့ကလေး နင့်ကိုငါယူမယ်..။ အနီလေးကိုလည်း ယူမယ်။ နှစ်ယောက်လုံးကို ယူမယ်ဟာ…။ ဘယ်သူဘာပြောပြော နင်တို့နှစ်ယောက်လုံးကို ငါ လက်ထပ်ပစ်လိုက်မယ်…”

“မောင်ရယ်! တော်ပါတော့.. ပုံ့ ဖက်ထားပေးမယ်နော်… အိပ်တော့နော် အိပ်တော့….”

“ဖက်ထား… အရမ်းဖက်… ချမ်းလိုက်တာ.. ပုံ့ရေ.. ငါနင့်ကို မခွဲနိုင်ပါဘူးဟာ.. နင့်ကို ငါယူမှာပါ…”

“အင်းပါ..မောင်ရယ်… အိပ်လိုက်တော့.. အိပ်… အိပ်…”

မနက်မိုးလင်းတော့ ကျနော် ကြည်ကြည်လင်လင်ပဲ နိုးလာတယ်။ ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့ ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲ ပုံ့ပုံ့ကို ဆေးရုံလိုက်ပို့တယ်။ သူကလည်း ခပ်ပြုံးပြုံးပဲဖြစ်နေလို့ ကျနော် အံ့သြမိနေသေးတယ်ဗျ။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဂျူတီထွက်လာတဲ့ အနီလေးနဲ့ ဆေးရုံဆင်ဝင်အောက်မှာ သွားဆုံမိသေးတယ်။ သဘောထားကြီးလွန်းတာလား ဟန်ဆောင်နေကြတာလားတော့ ကျနော် နားမလည်ဘူးဗျာ…။ နှစ်ယောက်လုံးက အပြုံးမပျက် နှုတ်ဆက်နေကြတာများ.. မမရီ.. ညီမလေးအနီချို ဆိုတာတွေချည်းပဲလေ။ ပုံ့ပုံ့က ကျနော့်ဖက်လှည့်လာရင်း …

“မောင်ရေ.. ညနေ ပုံ့ကိုလာကြိုဖို့ မမေ့နဲ့နော်.. တာ့တာ”

ဆိုပြီး ဆေးရုံထဲဝင်သွားရော..။ ကျနော်လည်း အနီ့ကို စက်ဘီးနဲ့တင်ပြီး သူ့အိမ်ဖက်ကို နင်းလာခဲ့တယ်။ လမ်းမှာ ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုလို့ လက်ဖက်ရည်နဲ့ ပလာတာ ဝင်ဝယ်လာခဲ့သေးတယ်။ အိမ်ရောက်မှ နှစ်ယောက်သား တူတူစားသောက်ရင်း အနီလေးက ရယ်ကျဲကျဲမျက်နှာလေးနဲ့….

“မောင်ရေ…”

လို့ စတော့ ကျနော်က

“ဟေ့ကောင် တော်ပါဟာ”

လို့ ဟောက်လိုက်တာကို ဂရုမစိုက်တဲ့ ဟန်လေးနဲ့ တခစ်ခစ် ရယ်နေပြန်တယ်။

အိပ်ခန်းပြူတင်းပေါက်ကို ကုတင်ပေါ်ကနေ အသာတွန်းဖွင့်လိုက်တော့ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်း မရသေးဘူး။ မိုးရာသီရဲ့ လလယ်ရောက်နေတဲ့ မနက်ခင်းဆိုတော့ အပြင်မှာ မိုးမြူတွေ ကျဆင်းနေတာ ကြည့်လို့လှလိုက်တာဗျာ။ ခပ်မှောင်မှောင် ဝေလီဝေလင်း မနက်ခင်းတစ်ခုမှာ အဖြူဆွတ်ဆွတ် မိုးမြူမှုန်တွေကို မြင်လိုက်ရတော့ ဖြူမွန်ရဲ့ကဗျာထဲက ဆွတ်ဆွတ်မှောင် ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သတိရမိသေးတယ်။

စိမ့်အေးအေးလေးဖြစ်နေတဲ့ လေနုနုလေးတွေက ညင်သာသာလေး တိုက်ခတ်တိုးဝင်လာတယ်။ ကုတင်ပေါ်က ကျနော့်ဘေးမှာ အသက်ရှူသံ ခပ်တိုးတိုး မှန်မှန်လေးနဲ့ ကျနော့်ဆရာဝန်မလေး အိပ်မောကျနေရှာတယ်။ ခပ်ကွေးကွေးလေး လှဲလျောင်းနေတဲ့ သူ့ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကျနော် ငုံ့ကြည့်ရင်း ငေးနေမိတယ်လေ။ ရှည်လျားဖြောင့်စင်းပြီး လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်လေးတွေက တစောင်းလှဲအိပ်ထားတဲ့ သူမကျောဖက်မှာ ဖြန့်ကြဲထားသလိုပဲ။ တဝက်တပျက် ပြေကျနေတဲ့ ထမီလေးအောက်က ပြူစစဖြစ်နေတဲ့ တင်ပါးအိစက်စက် ဝိုင်းဝိုင်းလေးကို ကျနော် လက်ဖဝါးနဲ့ အသာလေး ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ အေးစက်စက် အထိတွေ့ရလို့ လျှောကျနေတဲ့ ထမီလေးကို အသာပြန်မတင်ပေးလိုက်တယ်။

ကော့တက်နေတဲ့ မျက်တောင်မွှေးလေးတွေ၊ သွယ်လျတဲ့ မျက်နှာနုနုလေးရယ်၊ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နှိမ့်တုံမြင့်တုံ ဖြစ်ဖြစ်သွားတဲ့ အင်္ကျီပါးပါးလေးအောက်က ရွှေရင်အစုံရယ်..၊ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ နံနက်ခင်း မိုးမြူတွေကြားထဲက တိတ်တဆိတ် အိပ်စက်နေတဲ့ နတ်မိမယ်ကလေးအလားပေါ့။

မနေ့ညက ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်နဲ့ ဆရာဝန်မလေးတို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ချစ်ခဲ့ကြတော့ တော်တော်လေး ပင်ပန်းနေရှာတယ်နေမှာ။ အခု ကျနော် သူ့ဆံနွယ်ရှည်လေးတွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတာ၊ သူ့နဖူးပြောင်ပြောင်ကလေးကို နမ်းပြီး မွှေးမွှေးနေတာတောင်မှ သူမနိုးမလာဘူးဗျာ။

ကျနော် ခင်ဗျားတို့ကို ပြောပြခဲ့သလို ကျနော့်ချစ်သူနှစ်ယောက် ဇာတ်လမ်းကို နဇစ်ယောက်လုံးက မသိဟန်ဆောင်ပြီး ဒီလိုပဲ ဆက်သွားနေလာတာ ကြာလာပြီဗျ။ ပုံ့ပုံ့ကော အနီလေးပါ.. တစ်ယောက်မှ ကျန်တဲ့တစ်ယောက်ကို ဖြတ်လိုက်ပါ… သူ့ကိုပဲချစ်ရမယ် ဘာညာဆိုပြီး အရေးဆိုမလာဘူး။ ပိုဆိုးတာက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မကောင်းမပြောတဲ့အပြင် သနားဂရုဏာ လေသံလေးတွေတောင် ပြောပြောလာပြန်ရောဗျ။ ပုံ့ပုံ့က ..

“မောင်!! မောင့်သူနာပြုဆရာမလေးက သွက်သွက်လက်လက်ကလေးနော်…။ မောင်နဲ့ နှစ်ယောက်တူတူ လမ်းလျှောက်ရင် တော်တော်ကြည့်ကောင်းတယ်..။ ပြီးတော့ မောင့်ကို အရမ်းတွယ်တာပြီး အားကိုးနေရှာတဲ့ ပုံကလေး”

တဲ့။ အင်း.. အနီလေးကလည်း ပြောပါတယ်..။

“ဟ!! အစ်ကို.. မမရီက အစ်ကို့အပေါ်ထားတဲ့ သံယောဇဉ်က တော်တော်ကြီးလွန်းတယ်နော်..။ သနားစရာလေး..။ နှစ်ပေါင်းများစွာ အစ်ကို့ကို မျှော်နေခဲ့ရှာတာ။ ပြီးတော့ အင်မတန် ယဉ်စစဟန်ပန်လေးနဲ့ ညိုချောလေးနော် အစ်ကို”

တဲ့။ ဖူး… လွယ်တော့ မလွယ်ဘူးဗျ။ ကျနော့်အဖြစ်ကို ခင်ဗျားတို့ ဘယ်လိုမြင်မလဲတော့ မသိဘူး။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် ကျနော် နှစ်ယောက်လုံးကို အခုချိန်မှာ မခွဲနိုင်တော့ဘူးဗျ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို စွန့်ရမယ်ဆိုရင်တောင် ကျနော် သွက်သွက်ခါအောင် ရူးသွားလိမ့်မယ်ထင်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း ကျနော်ပစ်သွားရင် သတ်သေမယ်ဆိုတာကြီးပဲ ခြိမ်းခြောက်သလိုလိုတွေ စကားဦး သမ်းသမ်းလာနေပြန်တော့ ဘယ်လိုမှ မကိုင်တွယ်နိုင်တတ်အောင် ဖြစ်လာလို့ ဒီလိုပဲ အီလည်လည် ဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်ဗျာ။

ခင်ဗျားတို့ ကျနော်တို့ ပြောနေကြစကားတစ်ခွန်း ရှိတယ်ဗျာ..။ မုန့်ကိုသာ ဝေစားမယ်.. အချစ်ကိုတော့ ဝေမစားဘူးဆိုတာလေ။ (မိန်းမတွေပြောတတ်တဲ့ စကားပေါ့)

မဟုတ်ဘူးဗျ။ အခုမြင်တယ်မလား။ အချစ်ကော၊မုန့်ကော ဝေစားနေတဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်ဆိုတာ လောကမှာ မရှိမဟုတ် ရှိတယ်ဆိုတာ။ တစ်ခုတော့ရှိတာပေါ့..။ ဒီအခြေအနေရောက်ခဲ့ရတာ ကျနော်ကိုယ်တိုင် လော်မာဖောက်ပြားချင်တဲ့ စိတ်ရှိခဲ့လို့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး လက်ခံယုံကြည်သွားခဲ့တာလည်းမပါမယ်။ ရိုးရိုးသားသားနဲ့ မရှောင်သာပဲ ဖြစ်သွားခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေဆိုတာ သိနေပြန်တော့ ဘယ်သူ့ဘယ်သူမှ အပြစ်တင်ချင်စိတ်ရှိပုံ မရတော့ဘူးလေ။ ပညာတတ်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်က တစ်လင်တစ်မယားစနစ်ကိုပဲ လက်ခံယုံကြည်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ခက်နေပြန်ပါပြီကော။

လိင်ကိစ္စကို သာမန်လူတစ်ယောက်လို နှစ်ခြိုက်ပါတယ်..။ ဒါပေမယ့် တွေ့တဲ့မိန်းမနဲ့ လျှောက်အိပ်၊ ဒါမှမဟုတ် မိမိချစ်သူတစ်ယောက်ထဲနဲ့ မတင်းတိမ်နိုင်တဲ့ ကာမသရဲတစ်ကောင်လည်း မဟုတ်ရပေါင်ဗျာ။ အခုတော့ ကျနော့်မှာ ခပ်ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် ချစ်သူနှစ်ယောက်နဲ့ အပတ်မလည်နိုင်သလို ဖြစ်ကုန်ပြီဗျာ။ ဟုတ်တယ်လေ.. ချစ်သူနှစ်ယောက်ရှိတယ်..။ နှစ်ယောက်လုံးက ငယ်ရွယ်တယ်၊ နုပျိုတယ်၊ တက်ကြွတယ်။ တစ်ယောက်က ငယ်ရွယ်ပွင့်လင်းပြီး ခပ်အိအိကိုယ်လုံးပိုင်ရှင် တောင့်တောင့်တင်းတင်း သူနာပြုဆရာမလေး၊ နောက်တစ်ယောက်က မဟာဆန်တဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည် အရပ်မြင့်မြင့် သွယ်လျလျ (ဒါပေမယ့် ရင်တွေတင်တွေကြတော့ ဆူဖြိုးကျစ်လစ်လို့) အပျိုကြီးဆရာဝန်ဂိုက်ဖမ်းနေပေမယ့် အိပ်ယာပေါ်မှာ အင်မတန်တက်ကြွပြီး ဦးဆောင်တတ်တဲ့ ဆရာဝန်မလေး။ မတူညီတဲ့ ကိုယ်လုံးနှစ်ခုကို အမြဲထိတွေ့နေရတဲ့ ကျနော့်မှာ ရိုးအီသွားတယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ခံစားမှုအစား အမြဲတမ်းတက်ကြွနေတဲ့ အချစ်စိတ်က ကြီးစိုးလွမ်းမိုးနေတော့တာပါပဲဗျာ။

အင်း!! ပြောလို့မကောင်းပေမယ့် ကျနော် ထင်မြင်ယူဆချက်တစ်ခုကို ပြောပြဦးမယ်ဗျာ။ အခုနောက်ပိုင်း ကျနော့်ချစ်သူနှစ်ယောက်စလုံးနဲ့ အိပ်ပြီဆို နှစ်ယောက်လုံးက ပိုပြီးအစွမ်းပြလာသလိုလို ခံစားရတယ်။ ကျနော်ပြောတာ သဘောပေါက်သလား မသိဘူး။ အစွမ်းကုန် တက်ကြွပြလာတယ်ဗျာ။ အနီလေးဆို ကျနော့်ကို အရင်စပြီး ဆွဆွလာတယ်..။ ချစ်ကြပြီဆိုလည်း စစချင်း သူက အရင်တက်ပြီး ဆောင့်ရမှ ကျေနပ်တယ်။ အပေါ်ကနေ ဆောင့်နေရင်း “အစ်ကို!! ကောင်းတယ်မလားဟင်.. ကောင်းတယ်နော်” ဆိုပြီး အတင်းမေးတာမျိုးတွေ လုပ်လာတယ်။

ပုံ့ပုံ့လေးကလည်း တစ်မျိုးဗျ။ ကျနော့်ကို မအိပ်ခင် အရင်အားရပါး ရစုပ်ပေးလျက်ပေးပြီးတာနဲ့ “မောင်!! ပုံ့ လေးဖက်ထောက်ပေးမယ်နော်..။ မောင်အရမ်းကြိုက်တဲ့ ပိုဇေရှင်လေနော်…။ လာ.. ပုံ့ဆံပင်ရှည်တွေကိုဆွဲပြီး တအားစိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးပေး” ဆိုပြီး ကျနော်စိတ်ကြွစေမယ့် စကားမျိုးတွေ ပြောလာတယ်ဗျ။ ဒီတော့ ကျနော့်မှာ ဟိုဖက်ကော ဒီဖက်ကော ချစ်ရလွန်းလို့ အပတ်ကိုမလည်နိုင်ဘူး ဖြစ်ဖြစ်လာတယ်ဗျာ။

ကျနော်ရိပ်မိတာကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက သူတို့ကို စိတ်မပျက်သွားအောင် ငါ့ကိုပိုချစ်လာအောင် ဆိုပြီး…. အဲ့လိုတွေ လုပ်လာတာလားလို့။ ဘာပဲပြောပြော ဒီကိစ္စမှာတော့ ဝန်တိုမှု မနာလိုမှုဆိုတာ သူတို့စိတ်ထဲမှာ ရှိမှာသေချာတယ်လေ။

ပြဿနာတက်နေတာက ကျနော်ဗျ။ နေ့လည်နေ့ခင်း အနီလေးနဲ့ ၃ ခါလောက်လိုးပြီး ပြန်လာ၊ ညရောက်တော့ ပုံ့ပုံ့အခန်းထဲ ရောက်သွားပြီး မလုပ်တော့ပါဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးကာမှ “ဘာလဲ!! မောင်က ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို စိတ်မဝင်စားဘူးပေါ့” ဆိုတဲ့ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ငိုမဲ့မဲ့ပြောတာ ခံလိုက်ရပြီး တဖက်လှည့်ပြီး ခွေခွေလေးအိပ်နေတဲ့ ပုံ့ပုံ့ကို နို့လေးပွတ်၊ ဖင်လေးကိုင် ချော့မော့နေရင်း သူက တဟင်းဟင်း ဖီးလ်တက်လာတာမြင်ရင် ကျနော်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ပဲ ချစ်မိပြန်တာပဲလေ။ အင်း.. စပြီဆိုတာနဲ့ အနည်းဆုံး ၂-၃ ခါဆက်တိုက် လိုးမိပြန်ရော။ ဟုတ်ပ.. ခုနကပြောသလို မတူညီတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးရယ်.. မတူညီတဲ့ တုန့်ပြန်မှု၊ ပြုစုမှုတွေကြောင့် ကျနော်ကိုယ်တိုင် တက်တက်ကြွကြွ မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်မိတာကိုးဗျ။

တခါတလေကြတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆိုင်းဝိုင်းထဲက ပတ်လုံးတွေကို ပတ်ချာလည် လက်သံပြောင်အောင် တီးနေရတဲ့ စိန်ဗေဒါလို့တောင် မြင်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်… မီးစာက အရှိန်ပြင်းပြင်း လောင်ကျွမ်းနေဆဲ….။

ရောင်နီလာစပြုနေပြီ။ နောင်ထပ် နာရီအနည်းငယ် အကြာမှာ ကျနော်ဟာ ဘဝတစ်ခုလုံး ပြောင်းလဲသွားမယ့် လုပ်ရပ်တစ်ခုကို လုပ်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားပြီးပြီဗျာ။ ကျနော့်ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေရှာတဲ့ ဆရာဝန်မလေးခင်မျာတော့ ဘာမှမသိရှာပါလားနော်။ အမြဲ ဆွေးရိပ်သမ်းနေတတ်တဲ့ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်ရင်း သနားလာလို့ ဘယ်ဖက်ရင်အုံတစ်ခုလုံး ကျဉ်တက်လာတယ်။

ဒီနေ့မနက်ခင်း ၁၀ နာရီမှာ ကျနော် အနီလေးကို ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီ။ မလုပ်လို့ မဖြစ်တော့တဲ့ အခြေအနေက ကျနော့်ကို တွန်းပို့ခဲ့ပြီကောဗျာ။ တစ်နေ့က ဘွားလေးမေ ကျနော့်ကို စကားခေါ်ပြောတယ်။ တိုတိုနဲ့ လိုရင်းပြောရရင် ကျနော့်ဇာတ်လမ်းကို ဟိုးအဝေးက ဖေဖေ၊ မေမေတို့ ကြားသွားတယ်ဗျာ။ အဲ့ဒီတော့ မြန်မြန်ကိစ္စပြတ်အောင် ပုံ့ပုံ့နဲ့ ကျနော့်ကို တက်သုတ်ရိုက်ပြီး လက်ထပ်ပေးဖို့ စဉ်းစားနေပြီတဲ့။ တောင်တောင်အီအီတွေ တွေးမယ်မကြံနဲ့ လူကြီးတွေက ဟိုးအရင်ကတည်းက စီစဉ်ပြီးသားဆိုလား ဘွားလေးမေက ပြောလာတယ်။

အဲ့ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး ကျနော်တော်တော် စိတ်ညစ်သွားခဲ့တယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဗျာ။ ပုံ့ပုံ့ကို အကဲခတ်လိုက်တော့ ဘာမှသိရှာတဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။ ကိုယ့်ဇတ်ကိုယ် မနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ ဒီလိုမျိုးပဲနေမှာဗျ။ မအီမလည်ဖြစ်နေတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ ကျနော် အိမ်ကထွက်ပြီး အနီလေးဆီ ရောက်သွားခဲ့တယ်။ ပထမတော့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်လုပ်ပြီး အမူအရာမပျက်အောင် ပုံမှန်လေး ခါတိုင်းလို လုပ်နေသေးတယ်။ ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ခါတိုင်းလို နှစ်ယောက်သား ချက်ပြုတ်စားသောက်ပြီး စာအုပ်တွေကိုယ်စီနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ငြိမ်နေကြသေးတယ်။ နည်းနည်းလေးကြာလာတော့မှ ထုံးစံအတိုင်း ဖတ်လက်စ စာအုပ်လေးတွေချပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာ တူတူအိပ်ဖို့ ပြင်ကြရော။ လုပ်နေကြအတိုင်း (စိတ်ညစ်နေပေမယ့်) တစ်ခါလောက် စိတ်ပါလက်ပါ အိပ်ယာပေါ်မှာ ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ကြသေးတာပေါ့။

ပြီးသွားလို့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်မဲ့ကိုယ်တွေနဲ့ ဖက်ပြီး အမောဖြေနေကြတယ်။ အိထွေးထွေးကိုယ်လုံး မွှေးမွှေးလေးကို ဖက်ထားရင်း ကျနော် မိန်းမောနေခဲ့မိတာ.. ရင်ခွင်ထဲက အနီလေး စကားစပြောလာမှ သတိဝင်လာတယ်။ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းကလေးမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ပြွတ်ကနဲစုပ်ပြီး ပြုံးချိုနေတဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးက စကားစပြောတယ်။

“အစ်ကို! အနီလေ.. အစ်ကို့ကို အရမ်းတွယ်တာလာမိပြီကွယ်.. ဟင်းးး.. ချစ်လိုက်တာ.. ချစ်လိုက်တာ.. ပြွတ်.. ပြွတ်..”

“အင်း!”

“အစ်ကို့ချစ်သူလေး ဖြစ်နေရတာ အရမ်းကံကောင်းတယ်လို့ ရင်ထဲမှာ ခံစားမိတိုင်း ကြည်နူးလိုက်ရတာ သိလား..”

“အင်း!”

“Of Mice & Men ဝတ္ထုလေးကို ပြန်ဖတ်ဖတ်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်နေမိတယ်ကွယ်…. သိလား အနီချစ်တဲ့ အစ်ကိုရေ….”

….. …… …..

“အစ်ကိုရယ်.. အနီလေးရယ်… မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းနဲ့ လေရဟတ်အနီကလေးပါတဲ့ အိမ်ကလေးတစ်လုံးနဲ့ ချစ်စရာ ယုန်ဖြူဖြူလေးနဲ့တူတဲ့ ကလေးလေးတွေ ဆိုတာ တွေးမိပြီး ပြုံးနေမိတာ”

“အေးပါ..အနီရာ”

“အဲ့ဒါတွေ အနီလေး ဘယ်တော့ရမှာလဲဟင်.. အစ်ကို!”

“ဖူး!!”

“အစ်ကိုလို.! ပြောပါရှင့် … မမရီနဲ့ တိုင်ပင်ရဦးမှာလား ခစ်ခစ်”

“သဘက်ခါ!!”

“ရှင်.. အစ်ကို ဟင်!!”

နားမလည်တဲ့ပုံပေါက်နေတဲ့ အနီ့ကို ကျနော် သေချာရှင်းပြလိုက်မိတယ်။ အခြေနေက ဒီလိုမှမလုပ်လို့ မရတော့တာကိုး။ ကျနော့်သူနာပြုဆရာမလေးကို လက်ထပ်လိုက်တော့မယ်။ မတတ်နိုင်ဘူးဗျာ။ ဖြစ်သမျှအကုန်လုံး ရင်ဆိုင်ရတော့မှာပေါ့။ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲက အနီလေးခင်မျာ တုန်လှုပ်နေသလို၊ အံ့သြဝမ်းသာနေသလို ဖန်ဂေါ်လီလို ဝိုင်းစက်စက်မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ကြောင်ငေးနေရှာတယ်။ မယုံမရဲ ဖြစ်နေဟန်လေးနဲ့ ကျနော် ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားလာဟန်နဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကို လက်ချောင်းပျော့ပျော့လေးတွေနဲ့ ဖွဖွကုတ်ရင်း မျက်ရည်တွေ ရစ်ဝဲနေရှာတယ်။

“ကျေးဇူးတင်တယ်.. အစ်ကို..။ အနီ့ကို နောက်ဆုံးတော့ ပစ်မပြေးရက်ဘူးပေါ့နော်”

လို့ တုန်ခါနေတဲ့ အသံကလေးနဲ့ ပြောလာပြန်တယ်။

“အာ! ငါက အနီလေးကို ဒီလောက်ချစ်တာ ဘာလို့ပစ်ပြေးရမှာတုန်း .. အရူးမကလေး…”

လို့ ပြောပြီး နဖူးဝင်းဝင်းလေးကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ မျက်ရည်တွေစီးကျလာပြီး ရှိုက်ငိုနေရှာရောဗျ။

“ဟေ့ကောင်.. သောက်ပေါလေး….။ ဘာလို့ ငိုနေတာတုန်း..”

“အဟင့်ဟင့်!! ဝမ်းသာလို့ ဝမ်းသာလို့။ အစ်ကို အနီ့ကိုယူမယ်လို့ ယုံကိုမယုံတာ သိလား…”

“အခုယုံလိုက်တော့…။ ယုန်ကလေးတွေ မွေးပေးဖို့သာ ပြင်ထားပေတော့ ဟုတ်ပြီလား”

“ဟုတ်ဟုတ်..”

လို့ ပြောပြီး လျှာကလေး တစ်လစ်ထုတ်ပြီး မျက်ရည်တွေကြားထဲက ပြုံးနေတဲ့ ကျနော့်အနီလေးက ချစ်စရာလေးပါလားနော်။

…… ……. …….. …….. …….

ခင်ဗျားတို့ ကျနော် ဘာလုပ်တော့မယ်လို့ ထင်လို့လဲ။ အင်း ဟုတ်တယ်။ ပုံ့ပုံ့လေးကိုရော ပစ်ပေးရက်တော့မှာလားလို့ မေးချင်နေကြတာမလား။ ဟင့်အင်း.. ဘယ်ပစ်ရက်မလဲဗျ။ ဒီလောက်အချစ်ကြီးတဲ့ ကျနော့်ဆရာဝန်မလေးကို ဘယ်ပစ်ရက်မှာလဲ။ အနီလေးကိုလက်ထပ်ပြီး သူ့ကိုထားသွားရင် ရင်ကွဲနာကျပြီး ကျနော့်ဆရာဝန်မလေး သေသွားမယ်ဆိုတာ ကျနော်သိတာပေါ့။ ဒီတော့ကာ.. အဖြေက ရှင်းတယ်ဗျာ။ အနီလေးကို လက်မှတ်ထိုးထား၊ မိဘတွေအလိုကျ ပုံ့ပုံ့နဲ့ စီစဉ်လာရင် မသိဟန်ဆောင်ပြီး လက်ခံလိုက်မယ်။ အားလုံးပြီးပြီဆိုမှ ပေါ်တင်ကြေငြာလိုက်မယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကျနော့်ဇနီးပေါ့။ ဘယ်သူတွေ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။

ဘေးလူတွေ ဘာပြောပြော ကျနော်နဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် ကျေနပ်ရင် ပြီးတာပဲလေ။ အကုန်လုံး အရွယ်ရောက်ပြီးသားတွေလေ။ လူ့ဘောင်အသိုင်းဝိုင်း၊ မိဘဆွေမျိုးတွေ ဝိုင်းကျဉ်ကြမယ်ဆိုလည်း ကျနော်ရယ် ကျနော်ချစ်တဲ့ ဇနီးနှစ်ယောက်ရယ် ကိုယ့်ဘဝကို တူတူရင်ဆိုင်ကြတာပေါ့။ အဓိက က သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို စိတ်ကျေနပ်မှု ကျနော်ပေးနိုင်ဖို့ပဲ။

ဒါဟာ အင်မတန် မိုက်မဲလွန်းတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ဆိုတာ ကျနော်မသိဘူးလို့ ခင်ဗျားတို့ ထင်နေသလား။ ဟား.. သိပါ့ဗျာ။ နှစ်ယောက်လုံးကို ပေါ်တင်ပြောခဲ့ပြီးသားလေ..။ နှစ်ယောက်လုံးကို ကျနော် ချစ်တယ်လို့၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ မခွဲနိုင်ဘူးလို့။ သူတို့ကလည်း ဘယ်သူမှ နောက်မဆုတ်ပါဘူးလို့ အကြိမ်ကြိမ် ဝန်ခံပြီးသားလေ။ အခုလို နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ အိပ်နေတာတောင် ကြည်ဖြူနိုင်သေးတာပဲ။ နှစ်ယောက်လုံးကို လက်ထပ်တော့ကော ပိုထူးလာမတဲ့လား။ လူ့ဘောင် လူ့အသိုင်းဝိုင်းဆိုတာတော့ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုမှမလုပ်ရင်လည်း ဟိုဆရာသမား ပြောသလို ကျနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေရုံရှိတော့မပေါ့။

အနီလေးက “သူ့မေမေ မသိပဲ ဘာမှမလုပ်ချင်ဘူး..။ ဒီကိစ္စကို အရင်အသိပေးထားလိုက်မယ်” ဆိုပြီး ဟိုဖက်ကမ်းက သူ့ဇာတိကို ပြန်သွားတယ်။ ဒီနေ့မနက်ခင်း ပြန်လာပြီး ကျနော်နဲ့ လက်မှတ်ထိုးမယ်။ အခု ကျနော့်ဘေးမှာ မနေ့ညက ကျနော်နဲ့မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်ထားလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေရှာတဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ နတ်မိမယ်လေး ဒါမှမဟုတ် ဆရာဝန်မလေးခင်မျာ ဘာမှမသိရှာဘူး။

ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ ငယ်သူငယ်ချင်း ချစ်သူလေးရေ… လို့ စိတ်ထဲကရေရွတ်ပြီး ပုံ့ပုံ့ရဲ့ မျက်နှာနုနုလေးကို ငုံ့နမ်းရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာလို့ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်တော့ အိပ်မှုန်စုံမွှားနဲ့ ပုံ့ပုံ့က ကျနော့်ကို ပြန်ဖက်လာရင်း ပါးစပ်က

“ဟင်း… မောင်.. မောင်… ပုံ့ကိုဖက်ထားပေး… ချမ်းတယ်.. အရမ်းချစ်တယ် မောင့်ကို”

ဆိုပြီး တိုးတိုးလေး မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ ပြောလာရောဗျာ။

——————————————

ဒေါက်တာမလေးရီရီကို ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးပြီးတာနဲ့ မြိုထဲက လူစုံနေတဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ကျနော် လစ်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့်ဘော်ဒါ ကာတွန်းဆရာရယ်.. ကျနော့်ကိုချစ်ကြတဲ့ ခေတ်ပေါ်ကဗျာဆရာတွေရယ် အားလုံးက ကျနော့်ကိုမျှော်နေကြပြီ။ အသိသက်သေအဖြစ် လက်မှတ်ထိုးပေးမယ်ဆိုတဲ့ ကဗျာဆရာကြီးတစ်ယောက်က ပလတ်စတစ်အိတ်နဲ့ ထုတ်ထားတဲ့ နံ့သာရောင်တိုက်ပုံလေးကို ကျနော့်လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလာတယ်။

“မောင်သက်ရေ! ဒါ ဂယောက်ဂယက် ပြည်တွင်းစစ်ကာလတုန်းက ငါနဲ့ငါ့မိန်းမ မမမြင့် လက်ထပ်တဲ့နေ့က ဝတ်ခဲ့တဲ့ တိုက်ပုံလေး …။ သိမ်းထားတာ နှစ်ပေါင်းများစွာရှိပြီ..။ အခု မင်းကို လက်ဖွဲ့တယ်ဟာ! ဂုဏ်ယူတယ်ဗျာ..”

ဆိုပြီး ချက်ချင်းကောက်ဝတ်ပစ်လိုက်တော့ လက်ဖက်ရည်ဝိုင်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ တစ်အုပ်စုလုံးက တဟားဟားနဲ့ သဘောတွေကျနေကြပြီလေ။ ကျနော်ဝတ်လာတဲ့ ပုဆိုးအစိမ်း အကွက်စိပ်ကလေးနဲ့ နံသာရောင်တိုက်ပုံ၊ အောက်က အဖြူဆွတ်ဆွတ် ရှပ်လက်ရှည်နဲ့ဆိုတော့ လိုက်ဖက်နေတယ်လေ။ မိုးကလေး တဖွဲဖွဲကျပြီး ရာသီဥတုက စိမ့်နေတော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ကျနော့်ကို ကောင်းချီးပေးနေကြတဲ့ လူအုပ်ကြီးက လက်ဖက်ရည်လောက်နဲ့တင် မဟုတ်တော့ပဲ ဘယ်သူက သွားထပြီး ဝယ်လာမှန်း မသိတဲ့ ဘီအီး ၂ ပုလင်းကို ထုတ်လာပြီး ဖွဲ့စည်းနေကြတာ တော်တော်လေးကို အရှိန်က ရလာပြီလေ။

လက်ဖက်ရည်ကျကျနဲ့ ဘီအီးကို မြည်းနေကြရင်း ကျနော့်ကို ဝိုင်းစနောက်နေကြတာပေါ့။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုယ်တိုင်ကလည်း စာပေသမားဆိုတော့ စောစောစီးစီး သူ့ဆိုင်မှာ အရက်ထိုင်သောက်နေတာကို ကြည်ဖြူတဲ့အပြင် သူကိုယ်တိုင်ပါ ကျနော်တို့ဝိုင်းထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး အူမြူးနေတာပေါ့လေ။

“ဆော့ခရတ္တိက ပြောတယ်ကွ..။ မိန်းမ ယူသာယူလိုက်ပါ..။ မိန်းမနဲ့ အဆင်ပြေရင် ပျော်ရွှင်ဖွယ်လူတစ်ယောက် ဖြစ်လာပြီး… အဆင်မပြေရင်လည်း အတွေးအခေါ်ပညာရှင် ဖြစ်လာမယ်တဲ့ ဟဲဟဲ…။ ဖလော်ဆော်ဖာမောင်သက် ဖြစ်လာမလား.. ပျော်ရွှင်တဲ့ မောင်သက်ကလေးလား ဆိုတာ ငါတို့စောင့်ကြည့်ကြပါစို့!!”

“ဟားဟားဟားဟား …”

“ဒါနဲ့ ဆရာသမားကကော ဘယ်လိုလုပ် ကဗျာဆရာ ဖြစ်လာတာလဲ။ မိန်းမယူပြီးမှ ကဗျာတွေရေးတာ ပိုပေါက်မြောက်သွားတာဆိုဗျ!!”

“ဟ! ဒါကတော့ ငါ့မိန်းမက ဈေးရောင်းကျွေးတာကိုး …. ငါ့မှာ အပူအပင်ကင်းကင်း အလုပ်မလုပ်ပဲ ကဗျာတွေ ရေးနိုင်လာတာပေါ့..”

“ဟားဟားဟားဟား…”

အဲ့ဒီလို တဝါးဝါးတဟားဟားနဲ့ ပွဲကျနေကြရင်း ကျနော့်အတွက် အားလုံးဝမ်းသာနေကြတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း ကြည်နူးပီတိတွေရနေမှန်း ဝန်ခံပါတယ်လေ။ ကျနော် အသည်းနင့်အောင်ချစ်ရတဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးကို ခဏနေရင် လက်ထပ်တော့မှာလေ။ မနက်စောစောတုန်းက ပုံ့ပုံ့အတွက် ဝမ်းနည်းခဲ့မိပေမယ့်.. ကျနော်ကြိတ်ပြီး ကြံစည်ထားသလို သူ့ကိုလည်း ကျနော် လက်ထပ်မှာပဲမို့လို့ ဖြေသာသွားပြီ။ နှစ်ယောက်လုံးကသာ ကျနော့်ဖက်မှာ ရပ်တည်နေမယ်ဆိုရင် ကျန်တာတွေကို ကျနော် ဘာလို့အရေးစိုက်ရမှာလဲဗျာ။ အခု အနီလေးကို လက်မှတ်ထိုးထားလိုက်မယ်။ လကုန်လို့ ဖေဖေ၊ မေမေတို့ လိုက်လာပြီး ပုံ့ပုံ့နဲ့ လက်ထပ်ခိုင်းရင်လည်း ယူလိုက်မယ်။ ပြီးမှ အားလုံးကို ဒဲ့ဖွင့်ပြောပြီး ကျနော်ရယ် ကျနော့်ချစ်သူနှစ်ယောက်ရယ် တူတူနေမယ်။ သုံးယောက်ပေါင်း ကမ္ဘာလေးတစ်ခု တည်ဆောက်မယ်။

အိမ်ကလေးတစ်လုံးထဲမှာ ကျနော်ရယ်…၊ သူနာပြူဆရာမလေး မနီနီချိုရယ်…၊ ဆရာဝန်မလေး ရီရီ ရယ်…၊ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ လောကမှာမရှိဘူး.. နပိုလီယန်က ပြောဖူးတယ်မလား..။ ဟုတ်တယ်လေ မိန်းမနှစ်ယောက်ယူတယ်ဆိုတာ ဥရောပတိုက်ကြီးကို အောင်နိုင်ဖို့ စစ်ပြုရတာလောက်တော့ မခက်ပါဘူး။ ကျနော့်မှာ သတ္တိအပြည့်ရှိနေပြီ။ အရူးထတယ်လို့ပဲဆိုဆို.. မျက်စိထဲမှာ ကျနော့်ချစ်သူနှစ်ယောက်နဲ့ ကျနော်တူတူနေမယ့် ဘဝလေးကိုမြင်ပြီး စိတ်ကူးတောင်ကြိုယဉ်နေမိပြီ။ မမရီ… ညီမလေး.. ဆိုပြီး ကြင်ကြင်နာနာ ဖြစ်နေကြမယ့် ကျနော့်ဇနီးလေးနှစ်ယောက်..။

ညဖက်အိပ်ယာဝင်တဲ့အခါ ကျနော်က အလယ်မှာအိပ်ပြီး ဘယ်ညာတစ်ဖက်စီမှာ သူနာပြုဆရာမလေးနဲ့ ဆရာဝန်မလေး..။ အမလေး!! တွေးကြည့်တာနဲ့တောင် ရင်ခုန်သံတွေ မြန်နေမိပြီဗျ။ ဟိုး…. အရင်က လူကြီးတွေပြောတာ ကြားဖူးခဲ့တာ တစ်ယောက်ထဲ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ တူတူအိပ်တယ်ဆိုတဲ့ အလံနီသူပုန်ခေါင်းဆောင်ကြီး ဆိုတာကို ရယ်မောခဲ့မိတာ.. အခုတော့ ကျနော်ကိုယ်တိုင် ဒီလိုတွေ လာဖြစ်နေပါပေါ့လားလို့ တွေးရင်း ပြုံးစိစိဖြစ်နေမိတယ်။

နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့သာ တစ်ပြိုင်နက် ချစ်စခန်းဖွင့်ရရင် ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်မလဲဗျာ.. ဟီး..။ ကျန်းမာရေးတော့ လိုက်စားမှဖြစ်မယ်။ ဒါမှ ဇနီးအလှလေးတွေ စိတ်ကျေနပ်မှုပေးနိုင်မှာနော့်။ နှစ်ယောက်လုံးနဲ့ တူတူအိပ်မယ် ဆိုတာကော.. သူတို့ချက်ချင်း လက်ခံနိုင်ပါ့မလားလို့။ ဖြေးဖြေးချင်းတော့ အသားကျလာမှာပါလေ။ သူတို့က ကျနော့်ကို တအားမြတ်နိုးတယ်.. ချစ်တယ်… လိုချင်တပ်မက်တယ်ဆိုတာ ကျနော်သိပြီးသား။ ကျနော့်ကိုရဖို့ဆိုလည်း ဘာဖြစ်ဖြစ် နောက်မဆုတ်တမ်းလို့ ဝန်ခံထားပြီးသားမို့ အခက်အခဲသိပ်မရှိလောက်ဘူး ထင်တာပါပဲ။

ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိ မရိပ်မိလောက်ဘူးထင်ပေမယ့်.. ကျနော့်ဘော်ဒါ ကာတွန်းဆရာရယ်.. အခါတော်ပေးတဲ့ ကဗျာဆရာကြီးရယ်တော့ ရိပ်မိနေမယ်ထင်တယ်ဗျ။ ဒါပေမယ့် သူတို့မျက်နှာတွေက ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံ လုပ်ချင်တာသာလုပ်ပေရော့ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးတွေနဲ့ သူတို့ကိုယ်တိုင်တောင် ဘေးကနေ စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ပုံပေါက်နေတယ်ဗျ။ ထူးလည်း မထူးတော့ပါဘူး.. နောက်မဆုတ်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။ ချသာချပေတော့လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း အားတင်းထားလိုက်ပြီ။

မိုးက နည်းနည်းပိုသည်းလာတယ်..။ လေကလေးကလည်း ခပ်သုတ်သုတ်ဖြစ်လာပြီ။ ကဲ! သတို့သမီးနာ့စ်မလေး မလာသေးဘူးလား.. ဘာညာနဲ့ မေးကုန်တော့… ကျနော် နာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၉:၃၀ လောက်ရှိပြီ..။ ကာတွန်းဆရာကိုခေါ်ပြီး ကမ်းနားလမ်းဖက်သွားကြိုဖို့ ဂျစ်ကားလေးပေါ် တက်လိုက်တယ်။ အနီလေးကို ကြိုပြီးတာနဲ့ ဒီဆိုင်ကိုပြန်လာ သက်သေတွေခေါ်ပြီး ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးတော့မယ်လေ။

အင်း… ပိုပြီး အဆင်ပြေပြေ ဖြစ်နေတာက ရုံးကတရားသူကြီးဆိုတာကလည်း နိုင်ငံကျော် စာရေးဆရာကြီး၊ ပြီးတော့ ညနေစောင်းရင် သူ့မိန်းမအလစ်ချောင်းချောင်းပြီး ကျနော်တို့အုပ်စုနဲ့ အရက်ဆိုင်လိုက်လိုက်လာပြီး ခွက်ပုန်းကစ်နေကြဆိုတော့ အားလုံးက သိုင်းသိုင်းဝိုင်းဝိုင်း ပိုဖြစ်သွားတာပေါ့လေ။ ထုံးစံအတိုင်း လူချစ်လူခင်ပေါတတ်တဲ့ ကျနော့်ကို အားလုံးက တသက်လုံး ဒီမြို့မှာ အခြေချစေချင်နေကြတာကိုးဗျ။ ကျနော်ကလည်း ဒီမိန်းမနှစ်ယောက်လုံးသာ ရလို့ကတော့ တသက်မပြန်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။

ဂျစ်ကားလေးနဲ့ မိုးတွေကြားထဲ ကမ်းနားလမ်းဖက်ကို မောင်းထွက်လာတော့ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ အေးမြမှုတွေ ခံစားနေရတယ်။ တသက်လုံး ငြိမ်းချမ်းမယ့် နိမိတ်ပဲလို့ ပြောရင်း ပြုံးနေမိတယ်။

ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရွာကျနေတဲ့ မိုးပေါက်တွေကြားထဲက မြစ်ဆိပ်ရေစပ်နားမှာ ကျနော် ရပ်နေခဲ့တယ်။
လေကလည်း အကာအကွယ်မဲ့နေတဲ့ ရေပြင်ကိုဖြတ်ပြီး တိုက်ခတ်လာတော့ တဝှီးဝှီးနဲ့ ဆူညံနေတယ်။ ကျနော့်ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးက ဆူညံအော်ဟစ်ပြီး ရှုပ်ထွေးနေပြီ။ မူလတန်းကျောင်းသားကျောင်းသူလေးတွေပါတဲ့ ငှက်ကူးတို့လှေကလေးကို လှိုင်းထနေတဲ့ မြစ်ပြင်အလယ်မှာ မိုးတွေသည်းသည်းမဲမဲကြားထဲ ဟိုဖက်ကမ်းက ဒီဖက်ကို ကူးလာတဲ့ ပဲ့ထောင်စက်လှေက ဖြတ်တိုက်လိုက်တယ်တဲ့။ ကျနော့်အနီလေး မပါလောက်ပါဘူး။ သူက ငှက်ကူးတို့နဲ့လာတာမှ မဟုတ်တာ။ အမြဲတမ်း စက်လှေစီးနေကြပဲ။ အခု စက်လှေတောင် ကမ်းကပ်လာနေပြီ။ စိတ်ကိုပူလိုက်ရတာ ကျနော့်သတို့သမီးလေး ဘယ်မှာလဲဗျာ။

စက်လှေပေါ်မှာ စိုရွှဲချမ်းတုန် ကြောက်လန့်နေရှာတဲ့ ကလေးလေးတွေ အများကြီးပါလာတယ်။ ပြီးတော့ စက်လှေမောင်းတဲ့ အဘိုးကြီးတစ်ယောက်ရယ်.. ဈေးလာရောင်းဟန်တူတဲ့ ကုန်စိမ်းသည် အဒေါ်ကြီးသုံးယောက်ရယ်ပဲ ပါလာတယ်။

လူအုပ်ကြီးက ကလေးတွေကို စက်လှေပေါ်က သယ်ချပေးနေတုန်း.. အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်က စီကနဲ ငိုကြီးချက်မနဲ့ အော်လိုက်သံကို မပီဝိုးတဝါး ကျနော် ကြားလိုက်ရတယ်။

“ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပျောက်နေတယ်!! ကယ်ကြပါဦးရှင်…။ ရေထဲက ကလေးတွေကို စက်လှေပေါ်က ဆင်းဆယ်တဲ့ နာ့စ်မလေးတစ်ယောက် ပြန်ပေါ်မလာပဲ ပျောက်နေပါတယ်…”

နာ့စ်မလေး!! ဘယ်သူ့ကို ပြောနေတာလဲဗျာ…။ သူနာပြုဆရာမလေး.. ကျနော့်သူနာပြုဆရာမလေးကို ပြောနေတာလား။ အော်ဟစ်ငိုယိုနေတဲ့ အဒေါ်ကြီးဆီ ကျနော်တိုးကပ်ပြီး မိုးသံတွေကြားထဲမှာ အော်ဟစ်ပြီး မေးနေမိတယ်။

“အဒေါ်ပြောတဲ့ နာ့စ်မလေးဆိုတာ ညောင်ပင်ဆိပ်အတက်နားမှာနေတဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးလား။”

“အီးဟီးဟီး.. ဟုတ်တယ်တော့.. ဟုတ်တယ်!”

ဘုရားသခင်! ဒါဟာ အဓိပ္ပါယ်မရှိတဲ့ လုပ်ဇာတ်ကြီးပါဗျာ။ ပြဇာတ်ထဲက အကွက်တွေပါ။ ယုတ္ထိမရှိပါဘူး။

လူကုန်သွားတဲ့ စက်လှေပေါ် မိုးတွေစိုရွှဲနေတဲ့ ကျနော် လွှားကနဲ ခုန်တက်လိုက်တယ်။ စက်လှေပဲ့ပိုင်းက ကြိုးဆွဲပြီးနှိုးရတဲ့ အင်ဂျင်ကိုဆွဲပြီး စက်နှိုးလိုက်တယ်။ ခုနက လူအုပ်ထဲက လူတချို့ စက်လှေပေါ် ခုန်တက်လာတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ မွှတ်နေအောင်လည်နေတဲ့ ပန်ကာဒလက် ရေထဲမြုပ်အောင် ချလိုက်ပြီး ရှပ်တန်းကိုဆွဲရမ်းပြီး ကမ်းကခွာလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ စက်ကိုလီဗာကုန်တင်ပြီး ရေလယ်ဖက် ဦးတည်လိုက်တယ်။ ကျနော့်အနောက်မှာ တခြားစက်လှေတွေ ၃-၄ စီး ကမ်းကခွာပြီး အပြင်းလိုက်လာကြတာ သတိထားမိတယ်။ ရေလယ်ရောက်သွားတော့ စက်ကိုထိုးရပ်လိုက်တယ်။

“ဒီနားတဝိုက်ဆိုတာ သေချာတယ်!!”

လို့ ကျနော်နဲ့ပါလာတဲ့ လူတွေထဲက တစ်ယောက်က လက်ညှိုးညွှန်ပြီးပြတဲ့ဖက် မြစ်ရေပြင်ပေါ်ကို ကျနော် ပုဆိုးကိုချွတ်ချ၊ တိုက်ပုံမြန်မြန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ခုန်ဆင်းလိုက်တယ်။ ရေထဲမှာငုတ်လိုက်၊ ပတ်ချာလည်ကူးခတ်ရင်း ရှာလိုက်၊ ကျနော်ဟာ အရူးတစ်ကောင်လို ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ ကျနော့်ဘေး ရေပြင်ကျယ်ပေါ်မှာ စက်လှေတွေအများကြီး ရောက်လာပြီး လူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရေထဲခုန်ဆင်းလာကြတာ တွေ့နေရတယ်။

“ဖိုးသက်!! သူငယ်ချင်း သတိထား..”

လို့ ကျနော့်သူငယ်ချင်းရဲ့ အော်သံကို မပီဝိုးတဝါး ကြားနေရတယ်။ နတ်ကျသလို တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေတဲ့ ကျနော်ကတော့ ရေအောက်ကို အကြိမ်ကြိမ် ငုတ်လျှိုးပြီး အနီလေးကို ရှာနေမိတယ်။ မြစ်ရေပြင်အမြင့်တက်ဆုံး အချိန်မှာတောင် ဧရာဝတီကို လက်ဗလာဖြတ်ကူးဖူးပြီး ရေသရဲလို့ နာမည်ပေးခံရဖူးတဲ့ ကျနော် လှိုင်းထနေတဲ့ ရေပြင်ပေါ်မှာ မြုပ်ချေပေါ်ချေနဲ့ မောစပြုလာပြီ။ တချက်တချက် ကြွက်တက်ချင်လာသလိုပဲ။ ဒါပေမယ့် ရေထဲကနေ ပြန်မတက်နိုင်ဘူး။

အနီလေး.. အနီလေး.. ကျနော်ချစ်တဲ့ သူနာပြုဆရာမလေး.. ရှာလို့လည်း မတွေ့ဘူးကောဗျာ။ ဘယ်သူမှရှာလို့ မတွေ့သေးဘူးလား။ လုပ်ကြပါဗျာ။ ကျနော် သူမရှိရင် သေတာနဲ့အတူတူပဲမို့ ကယ်ပေးကြပါဗျာ။ မတွေ့ကြသေးဘူးလားဗျို.။

ကျနော့် ခြေတွေလက်တွေ လှုပ်ရှားရတာ နှေးကွေးလာသလိုပဲ။ ဘယ်ဖက်ခြေသလုံးက ကျဉ်တက်လာပြီ။ တခါတခါ ရေထဲငုတ်လိုက်ရင် သတိလွှတ်ချင်သလိုလို ဖြစ်ဖြစ်လာတယ်။ တချက်တချက်လည်း ရေထဲမှာ ဝိုးတဝါးအရိပ်တွေ ပေါ်ပေါ်လာပြီး ရေပြင်ပေါ်ပြန်ပေါ်နိုင်အောင် မနည်းကြိုးစားနေရတယ်။

ဒီတစ်ခေါက် ရေငုတ်လိုက်တာ တော်တော်လေး ကြာသွားတယ်ဗျာ။ မျက်စိထဲမှာ အနီလေးရယ် ပုံ့ပုံ့ရယ် ပြုံးပြီးကြည့်နေတာကို မြင်လာသလိုလို၊ ဟော ကျနော့်ဖေဖေနဲ့ မေမေ ဂစ်တာနဲ့ တယောတွဲပြီး သီချင်းတွေတီးခတ်နေတာ မြင်လာပြန်ပြီ၊ ဟာ.. ကိုရွှေဘပါလား.. တစ်ခုခုကို သဘောကျတဲ့အခါတိုင်း မှေးနေတဲ့မျက်လုံးတွေ ပိတ်သွားတဲ့အထိ ပြုံးချိုနေတဲ့ ကျနော့်အစ်ကိုကြီးကို မြင်မိပြန်ပြီ။ အသက်ရှူချင်လွန်းလို့ ကျနော့်အဆုတ်တွေ ပေါက်ကွဲမတတ် ဖြစ်လာတယ်။ ရေပြင်ပေါ်ပြန်တက်ဖို့ ကျနော့်ခြေထောက်တွေကို ခတ်ကြည့်တာ မရဘူးဗျာ။ ခဲတွေဆွဲထားသလို လေးလံနေတာပဲ။ ကျနော် ဘာဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာ ကျနော် သိနေသလိုလိုပဲ…။

အနီကလေး ဘာမှမပူနဲ့ အစ်ကိုလာနေပြီ…။ အစ်ကို အရမ်းမောတယ်ကွာ.. အသက်ရှူလို့ မရတော့ဘူး။ ပုံ့လေးရေ… မောင် မရတော့ဘူးသိလား။

တစစနှစ်မြုပ်နေတဲ့ ကျနော် ဗလုံးဗထွေး ရေထဲမှာ အော်ဟစ်နေမိတယ်ဗျာ။ နောက်ဆုံးမှာ ကျနော်သိလိုက်တာကတော့ လောကကြီးဟာ မှောင်ပိန်းသွားပြီဆိုတာပါပဲ။

————————————-

သူနာပြုဆရာမလေး မနီနီချို…

အစ်ကိုဟာ ဂတိမတည်ခဲ့ပါလားကွယ်။ ကျနော်ရယ်.. ကျနော့်ဆရာမလေးရယ်.. ကျနော်တို့ရဲ့ ယုန်ဖြူဖြူလေးတွေရယ်.. မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းနဲ့ လေရဟတ်အနီရောင်လေးပါတဲ့ အိမ်ကလေးတစ်လုံးထဲမှာ ပျော်စရာဘဝလေး တည်ဆောက်ကြမယ်ဆိုပြီး ပြောခဲ့တာတွေ အခုဘယ်မှာလဲ အစ်ကိုရယ်။ အနီကလေး ပူတူတူး! ဆိုပြီး ကျမ နောက်ကျောဖက်ကနေ တိုးတိုးလေးကပ်ပြောပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာမလားလို့ ကျမ တိတ်တိတ်လေး အစ်ကို့ကို မျှော်နေတယ် အစ်ကိုရယ်။

ဖန်ဂေါ်လီကလေးတွေလို ဝိုင်းစက်စက်လေးတွေဟ! ဆိုပြီး ကြည်နူးနေတဲ့ လေသံနဲ့ အံကြိတ်ရေရွတ်ပြီး ကျမမျက်လုံးတွေကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ်နမ်းတတ်တဲ့ အစ်ကို့အနမ်းတွေ အခု ကျမ မရနိုင်တော့ဘူးပေါ့နော်။ ငါ့အနီကလေးကို တသက်လုံး တယုတယ ချစ်ပြသွားမယ်ဆိုတာ ဘယ်မှာလဲရှင်ရယ်။

နောက်ဆုံး တွေ့လိုက်ရတဲ့ညနေက ကျမနဖူးကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နမ်းရင်း သဘက်ခါဆိုရင် မနီနီချိုကို ကျုပ်ရဲ့အတောင်ပံတွေအောက်ကို သိမ်းသွင်းလိုက်ပြီ.. ဆိုပြီး Jean-Paul Sartre ရဲ့ စကားကို ခပ်တည်တည်နဲ့ပြောရင်း နောက်ပြောင်သွားတာ ကျမ ပြန်မြင်ယောင်နေတာ တစ်ချိန်လုံးပါပဲ အစ်ကိုရေ။

အဲ့ဒီနေ့က ကျမ အိမ်ကထွက်တာ နောက်ကျခဲ့တယ်လေ။ တဖက်ကမ်းကို ရောက်သွားတော့ မွန်းတည့်ခါနီးနေပြီ။ ကမ်းနားမှာ လူတွေရှုပ်ထွေးနေတာရယ်.. အစ်ကို့သူငယ်ချင်းတွေက ကျမကိုမြင်တော့ အံ့သြသွားတာရယ်။ အစ်ကိုတစ်ယောက် မြစ်ရေပြင်အောက်မှာ ပျောက်ဆုံးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ကျမရဲ့ကမ္ဘာကြီး ပြိုကျသွားခဲ့တာပေါ့ အစ်ကိုရယ်။

အမှန်က ကလေးလေးတွေကို ရေထဲကဆယ်ယူရင်း ဆုံးသွားရှာတာက ကျမနဲ့ တစ်ရပ်ကွက်ထဲနေတဲ့ ကျေးလက်သားဖွား ဆရာမလေးပါကွယ်။ အစ်ကိုဟာ နောက်ဆုံးအချိန်ထိ သူချစ်တဲ့ အနီလေးဆိုတဲ့ ကျမကို လှိုင်းလေတွေထန်နေတဲ့ မြစ်ပြင်ထဲမှာ အော်ဟစ်ပြီး ရှာဖွေသွားခဲ့တာတဲ့။ အံ့သြတုန်လှုပ်နေတဲ့ အစ်ကို့မိတ်ဆွေတွေ ပြောပြသမျှ စကားတွေကို နားထောင်ပြီး အစ်ကိုနောက်ဆုံး ဝတ်သွားတယ်ဆိုတဲ့ တိုက်ပုံနဲ့ ပုဆိုးလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ပွေ့ထားရင်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ပါဘူး ရှင်ရယ်။

အသက်ပေးပြီး ချစ်တယ်ဟာလို့ အစ်ကိုပြောခဲ့ဖူးတာ တကယ်ပါပဲဆိုတာ အနီလေး ယုံပါပြီ။ ပြန်လာခဲ့ပါနော် အစ်ကို။ အနီလေးလေ အစ်ကိုမရှိရင် ဘယ်လိုမှ နေလို့မတတ်တော့ပါဘူးရှင်။

အခုဆို တစ်ပတ်ကျော်သွားပြီ အစ်ကိုပျောက်နေခဲ့တာ။ မနက်ရောင်နီလာပြီဆို ကျမ ဟော့ဒီမြစ်ကမ်းပါးမှာ အစ်ကို့ကို လာလာထိုင်ပြီး မျှော်နေခဲ့တာ နေရောင်ပျောက်သွားတဲ့ အထိပေါ့။ အစ်ကိုဟာ တကယ်တော့ မသေပဲ ကျမကို နောက်ပြောင်ချင်လို့ ပုန်းနေတာနေမှာ။ တစ်နေ့နေ့မှာ ဘွားကနဲပေါ်လာပြီး ဟားဟား…. အနီကလေး ပူတူတူးဆိုပြီး ကျမ ရှေ့မှာ ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ လာရပ်ပြနေဦးမယ်ဆိုတာ ကျမသိနေတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ကြရင် ဒီလောက်နှိပ်စက်ရသလားဆိုပြီး အစ်ကို့မျက်နာကို ကျမလက်ခုပ်နှစ်ခုကြားထဲ ညှပ်ပြီး အစ်ကို အသက်ရှူလို့မရတဲ့အထိ တအားနမ်းပေးဦးမယ်လို့ တွေးရင်း ကျမ ရယ်ရယ်ပြုံးပြုံး ပြန်ဖြစ်လာပြန်တယ်။

မနက်ခင်းတိုင်း စောစောထပြီး ရေမိုးချိုး၊ အစ်ကို့ကို ပြန်တွေ့ချင်တွေ့ရမှာဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ အစွမ်းကုန် ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီး ကမ်းနားမှာ သွားထိုင်စောင့်နေခဲ့တာ နေ့တိုင်းပေါ့..။ ဒါပေမယ့် ညနေစောင်းလာပြီဆို ကျမတစ်ယောက်ထဲ ငိုမဲ့မဲ့လေးပေါ့ အစ်ကိုရယ်။ ဒီနေ့လည်း အစ်ကို ပေါ်မလာသေးပါလားဆိုပြီး ဝမ်းနည်းအားငယ်လာပြီး မျက်ရည်က အလိုလိုကျမိပြန်တယ်။

မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့ပါတော့နော်..။ အနီကလေး မျှော်ရလွန်းလို့ ပင်ပန်းနေပါပြီ။ ကျွန်မချစ်တဲ့ အစ်ကိုရယ်။

————————————-

ဒေါက်တာရီရီ @ ပုံ့ပုံ့

မောင်က လူဆိုးပဲကွာ။ ဟိုးကလေးဘဝကတည်းက ပုံ့အပေါ် နိုင်စားပေးတာနော်။ တစ်ခုခု စိတ်တိုတိုင်း ပုံ့ကို မောင်းထုတ်တတ်တာလေ..။ သွားသွား နင့်ကိုမခေါ်တော့ဘူးဆိုတဲ့ ကောင်ငယ်လေးကို ပုံ့က ငယ်ငယ်ကတည်းက အရမ်းကို တွယ်တာခဲ့ရတာကိုး။ ပုံ့ ပြောပြတာတွေကို မောင်က ရယ်တယ်နော်။ အဲ့ဒီကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေးဘဝ.. ပုံ့တို့ ကွဲသွားကတည်းက တစ်ရက်မှ မမေ့ခဲ့ဘူးဆိုတာလေ။

တက္ကသိုလ်တက်တော့ တစ်မြို့ထဲမှာရောက်နေတယ် ကြားတော့ မောင်တို့ကျောင်းက မောင်နေတဲ့ အဆောင်ရှေ့မှာ တိတ်တိတ်လေး လာလာခိုးကြည့်ခဲ့ရတာလေ။ မောင်က ပုံ့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့တာတောင်မှ မှတ်မိတဲ့ပုံ မပေါ်ခဲ့တော့ ပုံ့ တိတ်တိတ်လေး ကြိတ်ဆွေးခဲ့ရတာနော်။ ကျောင်းပြီးသွားတော့ မောင့်ကို မမြင်ရတော့ပြန်ဘူး။

အရီးမေတို့အိမ်ကို မောင်ရောက်လာတဲ့နေ့က ပုံ့ရင်ဘတ်ထဲမှာ ဘယ်လောက်တောင် ဗလောင်ဆူပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရသလဲဆိုတာ မောင် မသိဘူးနော်။ မိုးထိုးမတတ် အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ အသားဖြူဖြူ ဂုတ်ထောက်နေတဲ့ ဆံပင်ဖြောင့်စင်းစင်းလေးကို သပ်တင်ရင်း ပုံ့ကို ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ.. ခင်ဗျနဲ့ စကားလှမ်းပြောနေတဲ့ မောင့်ကို ဆွဲရမ်းပြီး ဖိုးသက်လေးရေ ပုံ့ကလေးကို မမှတ်မိဘူးလားဟာလို့ အော်ပစ်လိုက်ချင်ခဲ့မိတာနော်။

မောင်အိပ်မောကျနေတာ ပုံ့ခိုးခိုးကြည့်ပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာ မျှော်ခဲ့ရတဲ့ ကောင်ငယ်လေးပါလားဆိုပြီး ပုံ့ ဖက်မနမ်းမိအောင် ထိန်းခဲ့ရတာတွေ၊ မောင် ပုံ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်ပြီး ခပ်မိုက်မိုက် စိုက်ကြည့်ရင်း မျက်နှာကျောလေးလျှော့ပါလို့ ပြောပြီး ထွက်သွားတုန်းက ပုံ့လေ မတ်တပ်တောင် မရပ်နိုင်တော့လောက်အောင် ရင်ထဲတလှပ်လှပ်နဲ့ ကျန်ခဲ့တာ မောင်မသိရှာဘူးနော်။

အိုကွယ်! အခု ပုံ့လက်မောင်းမှာ ကြက်သီးလေးတွေ ထလာတယ် သိလား။ ဟို.. ရေတွင်းမှာ ပထမဆုံး မောင့်ကို ငယ်ငယ်ကလို ခေါင်းဆွဲလျှော်ပေးတဲ့နေ့က မောင် အကြမ်းပတမ်းကြီး ပုံ့ကို ချစ်သွားခဲ့တာတွေ ပြန်တွေးလိုက်မိလို့လေ။ မောင်က လူဆိုးလေးပါလားကွယ်။ ပုံ့ နင်ငါ့ကိုချစ်သလားလို့ အထက်စီးက မေးခဲ့တုန်းက ပုံ့ရင်ထဲမှာ နင့်နေအောင် ဝမ်းနည်းခဲ့ရတာ..။ မောင်က အတင်းလိုက်လာပြီး ချော့တော့ ပုံ့လေ ပျော်လွန်းလို့ သေသွားမလားတောင် ထင်မှတ်ခဲ့ရတာပေါ့။

ပုံ့ရဲ့ လူဆိုးလေးဟာ အခုတော့ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ဘူးတဲ့လား မောင်ရယ်။ တရေးနိုးတဲ့ညတွေမှာဆို ပုံ့ကိုဖက်ထားတတ်တဲ့ မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ နွေးနွေးထွေးထွေး အိပ်စက်နေတာမဟုတ်မှန်း သတိရပြီး ပုံ့ကလေး ရူးမတတ် ငိုနေရပါပြီ မောင်။ တသက်လုံးစွဲလန်းခဲ့တဲ့ ကောင်လေးကို အပိုင်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ ဘဝကနေ လောကငရဲကို ဘယ်လိုကံတရားက တွန်းပို့လိုက်တာလဲကွယ်။

မောင် နှစ်ယောက်စလုံးကို မခွဲနိုင်ပါဘူး။ နှစ်ယောက်လုံးကို ယူမှာဆို..။ ပုံ့ ဘာမှမပြောရက်ခဲ့ဘူးနော် မောင်..။ မောင်နဲ့ တူတူနေရရင် တော်ပြီ.. မောင့်သဘောဆိုပြီး ပုံ့ တိတ်တိတ်လေးနေခဲ့တာလေ..။ အခု မောင်ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ ပုံ့ကိုကော.. သနားစရာကောင်းတဲ့ ညီမလေးအနီချိုကိုကော မောင် ခွဲထားရက်ခဲ့ပြီနော်။ ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရတဲ့ အချိန်က တိုတောင်းလွန်းခဲ့ပြီကော ပုံ့ချစ်တဲ့ မောင်။

အခု မောင့်ကို အရူးအမူးချစ်တဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးခင်မျာ အဲ့ဒီနေ့က အစ်ကိုရေ!!! လို့ အော်ဟစ်ရင်း သတိလစ်လဲကျသွားရာကနေ ပြန်သတိလည်လာတော့ စိတ်မမှန်သလို ဖြစ်သွားရှာပြီ။ မောင် လူ့လောကကနေ ထွက်ခွါသွားပြီဆိုတာ နားမလည် လက်မခံနိုင်ရှာတဲ့ စိတ်ရောဂါသည်လေး ဖြစ်နေရှာပြီ။

မိုးတွေ တအားသည်းတဲ့ ညတွေမှာဆို ပုံ့တစ်ယောက်ထဲ မောင့်ကို လွမ်းလွန်းလို့ သွက်သွက်ခါ ရူးမသွားအောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။ အခုချိန် မောင်ပြန်လာပြီး ညီမလေးကိုကော ပုံ့ကိုပါ လာလက်ထပ်ပေးမယ်ဆို နှစ်ယောက်လုံး ပျော်ပျော်ကြီး လက်ခံပါ့မယ် ပုံ့ချစ်တဲ့ ကောင်ငယ်လေးရာ။ အခု ဆူညံနေတဲ့ မိုးပေါက်ကျသံတွေကြားထဲမှာ ပုံ့ကလေးတစ်ယောက်ထဲ အေးစက်စက် အိပ်ယာပေါ်မှာ ရှိုက်ရှိုက်ပြီး ငိုနေတယ် မောင်သိလား။

—————————————–

နိဂုံး…။

ညနေ နေဝင်ရီတရောမှာ လှတပတ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပုဇွန်ဆီရောင်သမ်းနေတဲ့ အလင်းရောင် မှုန်ပြပြအောက်က မြစ်ကမ်းဘေး ထိုင်ခုံပြာပြာလေးပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း အဝေးက မြစ်ပြင်ကို မျှော်ကြည့်ရင်း ဆွေးရီရီငေးလို့ပေါ့။ လေညှင်းကလေး အဝှေ့မှာ သူ့ဆံနွယ်လေးတွေက တဖတ်ဖတ် လွှင့်မျှောလို့။ နေဝင်ခါနီးလာတာနဲ့အမျှသူ့မျက်နှာဝိုင်းစက်စက်ကလေးခင်မျာ ငိုမဲ့မဲ့ကလေးဖြစ်စပြုလာမယ်။ ခဏနေရင် အဲ့ဒီကောင်မလေးထိုင်နေတဲ့ နံဘေးကို စက်ဘီးဘဲလ်သံလေး ကလင် ကလင်ပေးပြီး အသားညိုညို ဆံပင်အရှည်ကြီးကို ဖားလျားချထားတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ကြင်ကြင်နာနာ ထွေးပွေ့ပြီး ပြန်ဖို့ခေါ်လိမ့်မယ်။

“အစ်ကိုဟာလေ… ဘာလို့ ဒီနေ့ နောက်ကျနေရတာလဲ မသိပါဘူး.. မမရီရယ်”

“အေးပါ.. ညီမလေးအနီချိုရာ..။ မိုးချုပ်တော့မယ် ပြန်ရအောင်.. လိမ္မာတယ်ကွယ်…”

လို့ ပြောရင်း ဒေါက်တာရီရီက စီးကျလာတဲ့ သူ့ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တွေကို ခိုးသုတ်ပြီး ချော့မော့နေလိမ့်မယ်။

ယခုအခါမှာ ဧရာဝတီမြစ်ကြမ်းပြင်အောက်ခြေမှာ အိပ်စက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကတော့ သူ့ချစ်သူနှစ်ယောက်ရဲ့ ဖြစ်အင်ကို မြင်ခဲ့ရင်…….။

ဤတွင် ကျွန်တော့်သူနာပြုဆရာမလေး ပုံပြင်ပြီး၏။


ပြီးပါပြီ။