ဆီစွတ်ပြီး ဖင်လိုးတာ

ဆီစွတ်ပြီး ဖင်လိုးတာ

ဒါကြောင့် ပြောကြတာ ထင်ပါရဲ့ ၊ ဆီမပါဘဲ ချက်ထားတဲ့ ဟင်းတွေတွေ့ရင် ဟဲ့ နင့်ဟာ ဆီလေး ဘာလေးထည့်ပါဦးဟ..ဆီပါရင် လွှစာမှုန့်တောင် ချက်စားကြည့် တဲ့ စားကောင်းတယ်ဆိုပဲ...အိုးညိုကြီးနော် .. စားချင်စရာကြီး ..ခ်ခ်..

 .......................................................................................................................................

အတိတ်ခါးခါး အပိုင်း ( ၃ )

 အတိတ်ခါးခါး အပိုင်း ( ၃ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသူ - အမည်မသိ

လဲ့လဲ့ကား စိတ်ပူနေသည်။ ကိုတင့်ဆွေကား မြို့ကို တက်သွားရာမှ ခုချိန်ထိပြန်မလာ။ ဖြစ်ချင်တော့ သင်းသင်းမင်းကလည်း ဒီနေ့မှဘဲ မြို့မှာ သူမမိဘတွေ ရောက်နေသည်ဆိုသဖြင့် ညနေကဘဲ သူမမိဘတွေကို ကြိုဆိုရန်သွားပြီ။ ဒါကြောင့် အဆောင်မှာ သူမတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေပါတယ်။ ကြောက်တာတော့ မကြောက်ပေမဲ့ ညကမှောင်လာတော့ သူမအနည်းငယ် အားငယ်စိတ်တွေ ဝင်လာပါတယ်။ ကိုတင့်ဆွေလည်း ဒီညပြန်မရောက်လောက်တော့ဘူးထင်တယ်။

”ဆရာမရေ…ဆရာမ..”

အဆောင်ရှေ့မှာခေါ်သံကြားရသည်။ ကာလသား ခေါင်းဆောင် ကိုချက်ကြီးအသံပေဘဲ။ သူမအခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကိုချက်ကြီးနဲ့ ကိုတင့်ဆွေ။ ကိုတင့်ဆွေ မူးလာပြီ။ ခေါင်းကငိုက်စိုက်ကျလို့။ ချက်ကြီးက တွဲနေရသည်။

”အဟဲ. .ဆရာမ..ဆရာလေးကတော့ အရမ်းမူးနေပြီ…”

”နည်းနည်းလေးဘဲများတာပါ..ကိုချက်ကြီးရာ… ဘာတွေပြောနေတာတုန်း..”

ကိုတင့်ဆွေအသံကလေးနေပြီ။ လူကလည်း ယိုင်တိုင်တိုင်…

”ရပြီ..ကိုချက်ကြီး ကျေးဇူးတင်တယ်…. ရတယ်..ရတယ်..”

”ဒါဆို..သွားမယ်နော်..ဆရာလေး.. ဆရာမ ကျွန်တော်ဆရာလေးကို ထားခဲ့ပြီနော်…စိတ်ချမယ်..”

”ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…”

လဲ့လဲ့စိတ်ညစ်သွားပါတယ်။ ချက်ကြီးကတော့ သီချင်းတွေ တကြော်ကြော်အော်ဟစ်ရင်း.. ယိုင်တိုင်တိုင်ခြေလှမ်းများနဲ့ ရွာလယ်လမ်းအတိုင်း ပြန်လျှောက်သွားတာကို မြင်လိုက်ရပါတော့တယ်။

”အဟဲ..ကိုချက်ကြီးတော်တော်မူးနေပြီ..ဟက်ဟက်..”

တင့်ဆွေကချက်ကြီးသွားရာလမ်းကို ကြည့်ပြီးလဲ့လဲ့ကို ပြောလိုက်ပါတယ်။ တဟက်ဟက်နဲ့ပြောရင်း သူလည်း မဟန်နိုင်တော့ပါဘူး။ အဆောင်ရှေ့လှေကားရင်းမှာ ခေါင်းမှီပြီး မူးဝေကာမထနိုင်ဘဲဖြစ်နေပါတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ လဲ့လဲ့ကိုမေ့သွားပါတယ်..။

“သက်သက်ချို…မင်းကိုယ့်ဆီပြန်လာခဲ့ပါ.. ခလေးရယ်…”

သူ့ပါးစပ်ကလည်း ကယောင်ကတမ်းတွေ ညဉ်းတွားနေပါတယ်။

”ကိုတင့်ဆွေ…အကို..ထ..ထ.အရမ်းအေးတယ်..”

တင့်ဆွေကိုလှုပ်နှိုးပေမဲ့ တင့်ဆွေက မထလာတာကြောင့် လဲ့လဲ့စိတ်ညစ်သွားပါတယ်။

”ကဲကဲ..အကို အခန်းထဲ လဲ့လဲ့လိုက်ပို့မယ်.. ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်သောက်ရတာလဲ အကိုရယ်…”

လဲ့လဲ့က တင့်ဆွေဂျိုင်းအောက်ကနေဝင်ပြီး သူမပုခုံးပေါ်လက်တင်ကာ တွဲထူလိုက်ပါတယ်။ မူးနေတာကြောင့် တင့်ဆွေရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးက သူမအပေါ်မှီထားသလိုဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် တင့်ဆွေရဲ့ အထိအတွေ့ကိုရနေပြီး.. ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးသေးတဲ့ သူမအဖို့ ရင်ခုန်သံက မြန်လာပြီးတဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သူမရင်ခုန်သံကို သူမပြန်ကြားနေရပါတယ်။

”ခလေး….”

တင့်ဆွေကားတော်တော်မူးနေဟန်တူပါတယ်။ လဲ့လဲ့.. စိတ်ထဲအဲ့လိုခေါ်သံကြားတာနဲ့ သူမရင်ထဲ ဝမ်းနည်းမှုတွေသာဖြစ်လာပါတယ်။ တင့်ဆွေ..ကို သူမက ဂရုစိုက်နေရပေမဲ့ တင့်ဆွေကတော့ အတိတ်ဟောင်းကိုဘဲ သတိရနေတာပါ။ သူမစိတ်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှုကြောင့် မျက်ရည်လေးများ စို့လာပါတယ်။

”အကို…မူးနေပြီထင်တယ်…”

တင့်ဆွေကို သူ့ရဲ့အခန်းထဲလိုက်ပို့လိုက်ပါတယ်။ မနိုင်မနင်းနဲ့ တင့်ဆွေခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို တွဲရင်း ကုတင်အပေါ်ဆွဲအတင်မှာ.. ယိုင်လဲသွားပြီး သူမကကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ကျသွားပြီးတင့်ဆွေက သူမအပေါ်ကို ထပ်ရက်ကြီး ကျလာပါတော့တယ်။

”အို…”

ရှက်စိတ်ကြောင့် လဲ့လဲ့ ရုန်းဖို့ကြိုးစားမိပေမဲ့.. တင့်ဆွေက သူမအပေါ်ကဖယ်မပေးဘဲ.. သူမပါးတွေကို တရှုပ်ရှုပ်နမ်းနေပါတယ်။ တစ်ခါမှ ဘယ်ယောင်္ကျားလေးမှ မနမ်းဖူးသေးတဲ့ပါးပြင်ကို တင့်ဆွေက အငမ်းမရနမ်းနေပါတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သက်သက်ချိုလို့ဘဲ ထင်နေမိတာပါ။ လဲ့လဲ့ကို

“ခလေးရယ်ကိုယ့်ကို အကြာကြီးခွဲရက်တယ်နော်.. ကိုယ်ခလေးကို အရမ်းလွမ်းနေတာသိလား…”

လဲ့လဲ့လည်း တုန်ယင်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့…

”ခလေး..လည်း..ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်တာဘဲ… သိလား”

လို့ ပါးပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေစီးကျလာရင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူမအနေနဲ့ တင့်ဆွေအပေါ်မှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိပါဘူး.။ တင့်ဆွေမူးမူးနဲ့ သူမအပေါ်လူမှားနေတာကို သူမဘာလို့ မငြင်းဆန်မိမှန်းမသိပါဘူး.။ တင့်ဆွေရဲ့ အနမ်းတွေကြောင့် ရင်ခုန်သံလည်း မြန်လာပါတယ်။

”ဝေါ…ဝေါ…ဖျောက်..ဖျောက်…”

မိုးစက်မိုးမှုန်တွေကျဆင်းလာပြီး မိုးက သည်းသည်းမဲမဲရွာလာပါပြီ။ မိုးအကုန် ဆောင်းအကူးမှာ နောက်ဆုံးလက်ကျန် မိုးရွာချလာတာပါ။ မိုးသည်းသည်းမဲမဲ ရွာချလာပြီး တလောကလုံး အမှောင်ဖုံးသွားပါတယ်။ အကိုတင့်ဆွေရဲ့လက်တွေက သူမရဲ့ ထမိန်အောက်လေးကို လက်နိုက်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ ပေါင်ခွကြားက တစ်ခါမှ ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်က မကိုင်ဘူးတဲ့ အပျိုစင် စစ်စစ်ပိပိလေးကို ပွတ်ကာကိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့။

”အို..ကိုကို…မလုပ်ပါနဲ့…လဲ့လဲ့ကြောက်တယ်..”

သူမရဲ့ ငြင်းဆန်သံလေးဟာ သည်းသည်းမဲမဲ ရွာချလိုက်တဲ့ မိုးသံတွေရဲ့ ကြားမှာဘဲ လွင့်ပျံ ပျောက်ကွယ်သွားပါတော့တယ်။ နဂိုက မစွမ်းရင်းလည်းရှိ ကန်စွန်းခင်းလည်း ငြိနေတဲ့ လဲ့လဲ့အဖို့ ကိုကိုတင့်ဆွေရဲ့ လူမှားပြီးလုပ်မိတဲ့ အပြုအမူတွေကို ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်း မရှိတော့တာ အမှန်ပါဘဲလေ။

”ကိုကို…မလုပ်ပါနဲ့..”

လဲ့လဲ့က တိုးတိုးလေးငြင်းဆန်ပေမဲ့.. ကိုကိုတင့်ဆွေက သူမအပေါ်မိုးပြီး သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ပြီး စုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာ သူမ အသံတိတ်သွားပါတယ်။ ကိုကို့ရဲ့ အနမ်းတွေကြားမှာ သူမမူးယစ်သွားပါပြီ။ သူမထမိန်အောက်ကို လက်နှိုက်ပြီး ကိုကိုတင့်ဆွေက သူမပိပိလေးကို ပွတ်ပေးနေတာကြောင့် သူမစိတ်တွေလဲကြွလာပြီး ကိုကိုရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းထားတဲ့ သူမလက်ကလေးတွေ ပြုတ်ကျသွားပါတယ်။

တင့်ဆွေကလည်း အရမ်းကိုမူးနေတာပါ။ သူ့လက်က သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်တာတောင် ချော်နေပါသေးတယ်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ..လဲ့လဲ့က သူမထမိန်လေးကို ကိုကိုတင့်ဆွေမချွတ်ခင် ဖြေလျှော့ချလိုက်မိပါတယ်။ ကိုကိုတင့်ဆွေက မူးမူးနဲ့ သူ့ရဲ့ဒုတ်ကြီးကို သူမထဲထည့်ရာမှာ ချော်ပြီး ဖင်ခွကြားကို လှမ်းထောက်မိတာကြောင့် သူမဖင်ကျောပါ စိမ့်သွားရပါတယ်။နည်းတဲ့ဒုတ်ကြိးလား ကိုကိုရယ်..။ 

ဒါပေမဲ့ လဲ့လဲ့ကတော့ ကိုကိုချစ်တာကို ခံယူချင်နေပြီမို့ ဒုတ်ကြီးကိုကိုင်ပြီး. သူမပိပိ နှစ်ခြမ်းကြားထဲကို ရောက်အောင်ကို တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေကလည်း မူးမူးနဲ့လဲ့လဲ့ရဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို သူ့ဒုတ်ကြီးကို တစ်ဇွတ်ထိုးကြီးဆောင့်လိုက်ပါတယ်။

”ဒုတ်….”

”အ..အ..ကိုကို..”

နာကျင်မှုကြောင့်လဲ့လဲ့ ညဉ်းညူသံလေးထွက်သွားပြီး တုန်ယင်နေတဲ့ လက်ကလေးနဲ့ ကိုကိုတင့်ဆွေရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို တွန်းထားမိပါတယ်။ ကိုကိုကတော့ လဲ့လဲ့ကို မညာတော့ပါဘူး။ မရပ်မနားကို တဇွတ်ထိုးဆောင့်တော့တာပါဘဲ။ လဲ့လဲ့ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် ရှက်မိပါတယ်။

သူမပိပိအတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်တိုက်သွားတဲ့ ကိုကိုတင့်ဆွေရဲ့ဒုတ်ကြီးကို သူမအတွင်းသားလေးတွေက သူမ မသိလိုက်မိခင်မှာပင် ဖမ်းဖမ်းညှစ်နေတာကြောင့်ပါ။ကိုကိုရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ အချက် (၅၀) လောက်မှာ သူမစိတ်ထဲ ငိုချင်သလိုရယ်ချင်သလို ဖြစ်လာပြီး အဖုတ်ထဲက ဆီးသွားချင်သလိုလို ခံစားချက်မျိုး ပြင်းထန်လာပြီး ကျင်လာတာကြောင့် တအိုးအိုး ညဉ်းညူပြီး ကိုကို့ကို အသားကုန် ဖက်ထားမိပါတယ်။ 

ကိုကိုဆက်ပြီး ဆက်တိုက်လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်တဲ့အခါ.. သူမတစ်ကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲမြောက်တက်သလို ခံစားရပြီးသူမအဖုတ်ထဲကနေ ပူခနဲဖြစ်သွားကာ အရည်တွေ ထွက်လာတာကိုသိလိုက်ရပါတယ်။

ကိုကိုတင့်ဆွေရဲ့ ဒုတ်ကြီးထဲက အရည်တွေက တပြစ်ပြစ်နဲ့ထွက်လာပြီး သူမအဖုတ် အတွင်းသားနံရံတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး သူမအဖုတ်လေးထဲကနေ ကိုကိုတင့်ဆွေက သူ့ဒုတ်ကြီးကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူမရင်ခွင်ထဲမှာမကြာခင် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

”အား..”

တစ်စစ်စစ်ကိုက်ခဲနေသော ခေါင်းကို တင့်ဆွေစမ်းရင်းညကတော်တော်များသွားတာပါလားလို့ စဉ်းစားမိသည်။ ဘာတွေဖြစ်လို့ ဖြစ်ခဲ့မှန်းမသိ.. ထူးဆန်းတာတစ်ခုတော့ စဉ်းစားမိသည်။ ညက အိမ်မက်လိုလိုထင်မိသည်။ အရမ်းမူးနေသောကြောင့် ထင်သည်။ ထိုအိမ်မက်လိုလိုထင်မိသော အရာမှာ သက်သက်ချိုဖြစ်နေတာကိုတော့ သူမှတ်မိတယ်။ သက်သက်ချိုက အရမ်းလုပ်လို့ကောင်းတာပဲ။ မနေ့ညက မိုးရွာတာကိုလည်းသူမှတ်မိသည်။ အဲ့အချိန် သက်သက်ချိုရောက်လာတာဘဲ။တင့်ဆွေကိုက်ခဲနေသော နားထင်ကို လက်မဖြင့်ဖိရင်း သူ့ဘေးနားမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရှုသံလိုလို ကြားရသည်။

”ဟိုက်..”

သူခေါင်းနားပန်းကြီးသွားသည်။ ရင်ထဲ ရထားဆယ်စင်း တစ်ပြိုင်ထဲမောင်းသွားသလို လဲ့လဲ့…သူ့ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ဒါဆို..ညက.. သူမူးမူးနဲ့သက်သက်ချိုဆိုပြီး လုပ်ခဲ့တဲ့… သူဟာ..လဲ့လဲ့ပေါ့…ပြသနာဘဲ…။ သူကြည့်လိုက်တော့ လဲ့လဲ့မျက်နှာလေးက အိပ်ပျော်နေလို့လားမသိ အပြစ်ကင်းစင်နေသည်..။ 

လဲ့လဲ့ပါးက လိမ်းနေကျသနပ်ခါးလေးတွေက ပျက်ပြယ်နေပြီ။ အဆီလေးပြန်နေတဲ့ လဲ့လဲ့မျက်နှာကို သူသေသေချာချာ မိုးကြည့်နေသည်။တော်တော်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကလေးမပါလား။ညက. ညက..ဒုက္ခဘဲ သူတွေးရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရှက်လာသည်။ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ။ 

သူကျူးလွန်ခဲ့သော အမှားအတွက် ဘယ်လိုတောင်းပန်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေသည်…။ သူလဲ့လဲ့ဆီက ကိုယ်သင်းရနံ့လေးကို ရနေတယ်။ သူ့နှာခေါင်းကလဲ့လဲ့ရဲ့နဖူးလေးကို သူဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ… လဲ့လဲ့ရဲ့မျက်လုံးလေးတွေက ပွင့်လာပါတယ်။

“အို…ကိုကိုဘာမှန်းလဲမသိဘူး.. ခလေးအရမ်းရှက်တယ်.. ညက.. ကိုကိုသိပ်ဆိုးတယ်..သိလား…”

လဲ့လဲ့ကညုတုတုအသံလေးနဲ့ပြောလိုက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေစိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ပါဘူး…လဲ့လဲ့ရဲ့ ပါးပြင်လေးကို သူတစ်ရွတ်ရွတ် နမ်းလိုက်ပါတယ်။

”အို…ကိုကိုသိပ်မကဲနဲ့ကွယ်.. လဲ့လဲ့တစ်ကိုယ်လုံး ကျေတော့မှာဘဲ..”

ထိုသို့ပြောလိုက်တဲ့အချိန်မှာဘဲ…။

”တင့်ဆွေရေ..တင့်ဆွေ.. မင်းအဖေ၊ အမေတွေ လိုက်လာတယ်ဟေ့..”

ဆိုတဲ့အဆောင်ရှေ့က ကျော်သူအောင်ရဲ့ ခေါ်သံကြားရပါတယ်။ တင့်ဆွေလည်း ခေါင်းနားပန်းကြီးသွားသလို လဲ့လဲ့လည်း မျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်။ ဟိုက်..အဖေနဲ့အမေက ငါရှိတဲ့အရပ်ကို ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုလိုက်လာပါလိမ့်လို့ သူစဉ်းစားလိုက်ပေမဲ့ စဉ်းစားချိန်တောင် မရလိုက်ပါဘူး..။ သူနေတဲ့ အဆောင်အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီးလူအုပ်ကြီးက ဝင်လာပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား ကမန်းကတန်း ကုန်းရုန်းထပေမဲ့ တင့်ဆွေအောက်ပိုင်းက ဗလာကြီးပါ။

”အို….”

ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ… ဝင်လာကြတဲ့ လဲ့လဲ့သူငယ်ချင်းဆရာမ သင်းသင်းမင်း၊ ကျော်သူအောင်၊ တင့်ဆွေ အဖေနဲ့အမေတို့ကတော့ မျက်နှာကို တစ်ဖက်ကိုသာ လွဲထားလိုက်ရပါတော့တယ်။

”ကဲ…ကဲ…ဆရာလေး..ခဲဖိုးလေး..ဟက်ဟက်..”

ကာလသားခေါင်းဆောင်ချက်ကြီးက ကာလသားများနှင့်အတူ အဆောင်ရှေ့အပေါက်ဝမှတ်ထားပြီးခဲဖိုးတောင်းနေသည်။

”အဟဲ..ပေးရမှာပေါ့ ကိုချက်ကြီးရယ်…”

တင့်ဆွေက သူ့တိုက်ပုံအိတ်ထဲလက်နှိုက်ကာ စမ်းလိုက်သည်…။ ပိုက်ဆံက ( ၂ ) သောင်းဘဲ ရှိတော့သည်။

”နိုးနိုး…ဒီလောက်နဲ့မရဘူး ဆရာလေး…နို့မို့ဆို ဖယ်မပေးဘူး..”

ချက်ကြီးက ဆက်ညှော်နေသည်။ လဲ့လဲ့က သူမပိုက်ဆံအိတ်လေးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး…ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

“ရော့ကိုချက်ကြီး..”

”ဟား..ဟား..ဒါမှဒို့ဆရာမကွ…ကဲ.. သူငယ်ချင်းတို့သွားရအောင်..”

ဆိုပြီး ပေးသောငွေများကို ယူကာ ထန်းတောက ကိုမောင်ငယ်တို့ဆိုင်ကို ချီတက်သွားကြတော့သည်။ထိုအချိန်မှာတော့ ရွာထိပ်က ကုက္ကိုလ်ပင်ကြီး အောက်မှာတော့… သူတို့မသိလိုက်သည့်စကားပြောနေကျသည့်စုံတွဲ(၁)တွဲက ရှိနေသေးသည်။ ဆရာမလေးသင်းသင်းမင်းနှင့် ကျော်သူအောင်တို့စုံတွဲ.. ဘာတွေပြောပြီး.. သဘောကျနေသလဲဆိုတော့….

”ကို….အခုတော့ ကိုတင့်ဆွေကြီးက အကိုဆင်ထားတဲ့ ဂွင်ထဲကို ကွိခနဲဘဲနော်…”

”ဟုတ်တာပေါ..သင်းသင်းရယ်…အကိုက ရောက်ခါစ သင်းသင်းကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားရတာ.. ဟိုကောင်ကြီးရော လဲ့လဲ့ရော မသိအောင်…ဟီးဟီး..”

ကျော်သူအောင်ကား ပါးစပ်ကြီးဖြဲကာ သဘောကျနေသည်..။ တကယ်တော့ သင်းသင်းမင်းနှင့် ကျော်သူအောင်ကား ဗဟိုဝန်ထမ်းတက္ကသိုလ်မှာ သင်တန်းတက်ရင်း ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြပြီး သင်းသင်းမင်းရှိရာအရပ်သို့ အပြောင်းလျှောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ လဲ့လဲ့က တင့်ဆွေကို စိတ်ဝင်စားနေမှန်းသိသဖြင့် သင်းသင်းမင်းနဲ့တိုင်ပင်ကာ တလှာ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ပြောရလျှင် လဲ့လဲ့ကား သက်သက်ချိုနှင့် ညီအမအရင်းလို ချစ်ခဲ့သော အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းတွေ။ လဲ့လဲ့မိဘတွေနှင့် တင့်ဆွေမိဘများကား ငယ်သူငယ်ချင်း တစ်ရပ်တည်းသားတွေ။ ဒါကို တင့်ဆွေက သိသဖြင့် သက်သက်ချိုစိတ်နဲ့လေနေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုကယ်တင်ရှင်ကြီးလုပ်ကာ ဖူးစာရေးနတ်လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

တကယ်တော့ တင့်ဆွေနှင့်လဲ့လဲ့ ဖြစ်သွားသည့်ညက သူနှင့် သင်းသင်းမင်းကမြို့ကတည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာနှပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ချက်ကြီးနှင့် ကိုမောင်ငယ်ကိုဘေးတီးပေးဖို့ အကူအညီတောင်းရသေးသည်။ အချိန်ကိုက် ထောင်ဖမ်းလိုက်တော့ တင့်ဆွေနဲ့လဲ့လဲ့ကား ယခုလို ချစ်ကြိုက်ပြီး မင်္ဂလာဆောင်သည်အထိ ဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

“အဟိ..”

ကျော်သူအောင်ကပြုံးလိုက်သည်။ သင်းသင်းမင်းက… သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာမှီနေရင်း….

“အကို..ဘာရီနေတာလဲ…”

“အခုလောက်ဆို တင့်ဆွေကြီးတစ်ယောက်တော့ အတိတ်မေ့နေလောက်ပြီ… သင်း..သူငယ်ချင်း အပြုအစုကောင်းတာနဲ့..”

“အို..ကိုရယ်..နားရှက်စရာတွေ…”

“အဟိ..ကိုကဘာပြောလို့လည်းလို့…. သင်းသင်းဘာသာ စိတ်ကူးထဲရှိတာ တွေးနေတာကိုး…”

“ကိုနော်…ပြောလေကဲလေ…ကဲဟယ်…လူဆိုး..”

သင်းသင်းမင်းက ကျော်သူအောင်ရင်အုပ်ကြီးကို ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး လက်သီးဆုပ်လေးများနဲ့ ထုနေပါတယ်။ ကျော်သူအောင်က သင်းသင်းမင်း လက်ကလေးကို ဖမ်းဆုပ်ပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့..

“အို…”

ဆိုတဲ့ သင်းသင်းမင်းရဲ့အသံလေးက ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် ချစ်နေကြသလိုဘဲ… သူငယ်ချင်း တင့်ဆွေတစ်ယောက်ကတော့ လဲ့လဲ့နဲ့တွေ့ပြီးကြည်ဖြူကိုရော သက်သက်ချိုကိုရော အခုအချိန်မှာ သတိရတော့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ကျော်သူအောင် စဉ်းစားမိလိုက်ပါသေးတယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာတော့ သင်းသင်းမင်းက မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်သက်လို့……..။

ပြီးပါပြီ

အတိတ်ခါးခါး အပိုင်း ( ၂ )

  အတိတ်ခါးခါး အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသူ - အမည်မသိ

ဆေးရုံကုတင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေသော ကြည်ဖြူမျက်နှာလေးက ဖြူဖတ်ဖြူလျော်နှင့် ယခုထိတိုင် သတိကလည်မလာသေး…။ မနေ့က သူနဲ့စကားများသွားတုန်းက ကြည်ဖြူစိတ် အဲ့လောက်မဖြစ်ဟု သူထင်မိသည်.။ ကြည်ဖြူတစ်ယောက် မနေ့က အိပ်ဆေးတွေ တစ်ဗူးလုံးသောက်လိုက်သည်ဟု သိရသည်။ကြည်ဖြူအတွက် အသက်ရှင်ရန် လက်ကျန်အချိန်တွေက နည်းပါးနေပြီဟု သူရိပ်မိသည်။ ဆရာဝန်ကြီး၏ ပြောစကားအရဆို…ကြည်ဖြူအသက်ရှင်ဖို့မျှော်လင့်ချက်က မရှိတော့။ ကြည်ဖြူမိသားစုတွေက အလိုက်သတိပင် အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားကြပြီ။ ယောင်္ကျားတန်မဲ့ တင့်ဆွေ ငိုချင်လာသည်…။

”အင်း….”

ကြည်ဖြူတစ်ချက်လူးလွန့်လာသည်။

”ကြည်ဖြူ…သတိရလာပြီလား…”

ကြည်ဖြူရဲ့လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမေးမိသည်။ ကြည်ဖြူရဲ့လက်ကလေးတွေက အေးစက်နှေသည်။ ကြည်ဖြူက အားယူကာ စကားပြောရန်ကြိုးစားသည်။

”ကိုကို….””

ကြည်ဖြူ…မောနေပါ့မယ်…နားပါဦး…ကြည်ဖြူ ကောင်းသွားမှာပါ…”

ကြည်ဖြူက သူ့ကိုပြုံးကာကြည့်ရင်း….

”မလိမ်ပါနဲ့ ကိုကိုရယ်…ကြည်ဖြူမနေရတော့ပါဘူး.. ကြည်ဖြူသိပါတယ်..”

သူ့မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များက အလိုလိုကျဆင်းလာသည်…။

”ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ..ကြည်ဖြူရယ်.. ကိုကို့ကို စိတ်ဆိုးတာနဲ့လုပ်ရလား”

သူ့အသံများကတုန်ယင်နေသည်။ ကြည်ဖြူလည်း မျက်ရည်များကျဆင်းလာသည်။

ကိုကို့ကြောင့်မဟုတ်ပါဘူး.. ကိုကိုရယ်…ကြည်ဖြူ့မိုက်ပြစ်နဲ့ ကြည်ဖြူပါ… ကြည်ဖြူလေ… ကြည်ဖြူ.. ကိုကို့စကားကို နားမထောင်မိတာကြောင့်…မနေ့ကလေ.. မနေ့က...

 ကြည်ဖြူအသံလေးတွေ မောသံပေါက်နေပြီ…ကြည်ဖြူ့ကိုပွေ့ဖက်ရင်း အသံတိတ်ငိုကြွေးမိသည်။

“ကိုကို့ကို ကြည်ဖြူ မပြောရရင် ကြည်ဖြူ ကျွတ်မှ မဟုတ်ဖူး..ကိုကိုရဲ့.. မနေ့က.. ကြည်ဖြူပွဲရုံသွားတော့…ဦးမြတ်ကျော်ဆိုတဲ့ လူကြီးကလေ… ကြည်ဖြူကို ဆေးတွေခပ်ပြီး.. စော်.. စော်..ကား..ခွင့်..ခွင့်လွတ်ပါကိုကို…”

ကြည်ဖြူရဲ့ဇက်ကလေးလည်ကျသွားပြီ။ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ… ကြည်ဖြူရယ်… လူယုတ်မာ ဦးမြတ်ကျော်…။ သူ့ရင်တွေ ပွင့်ထွက်မတတ် ခံစားရသည်။ တင့်ဆွေ ဦးမြတ်ကျော်ဆိုတဲ့သူကို အမုန်းကြီး မုန်းသွားပြီ။ ဦးမြတ်ကျော်ရေ… ခင်ဗျားထမင်းဝအောင်စားထား.. ကျုပ်ခံစားရသလို ခင်ဗျားလဲ ခံစားစေရမယ်ဟု စိတ်ထဲမှ ကြုံးဝါးလိုက်လေတော့သည်။

”ဟိုမှာ ဆိုင်ထဲဝင်လာတဲ့ကောင်မလေးဘဲ…”

သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကျော်သူအောင်ရဲ့ ပြောစကားကြောင့် တင့်ဆွေ လည်းကျော်သူအောင် ပြရာဘက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ အအေးဆိုင်ထဲသို့ ဝင်သွားသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်..။ ကောင်မလေးကား ကျောင်းတက်နေရာမှမြို့သို့ ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုနှစ်ဒုတိယနှစ်ဟု သိရသည်။ ဦးမြတ်ကျော်လို လူယုတ်မာကြီးသည် သူ့မှာ ဒီလိုသမီးငယ်ငယ်ချောချောလေးရှိတာကို သူများ သားသမီးကို သားသမီးချင်းမစာမနာ ဖျက်ဆီးတတ်သည်။

ကောင်မလေးက ပိုးဟပ်ဖြူလေးလိုပင်။ ဖြူဖြူသေးသေးလေး.။ သူ၏စုံစမ်းချက်များအရ ရည်းစား မရှိဟုသိရသည်။ တွေ့ပြီလေ…ဦးမြတ်ကျော်.. ဒီတစ်ခါတော့ဒီလူအလှည့်ဘဲ။ တင့်ဆွေကား ထိုင်ရာမှ ထလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကား အအေးဝယ်ရာမှ ပြန်ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ တင့်ဆွေလည်း ကောင်မလေးပြန်အထွက်တွင် တမင်သက်သက် ဝင်တိုက်လိုက်သည်။

“ဖွမ်း..”

ကောင်မလေးဆွဲလာသော အအေးဗူးနဲ့ အသီးတွေက မြေပေါ်ကို ပြုတ်ကျကုန်သည်။

”အို..ရှင်ဘယ်လိုလူလဲ…လူတစ်ယောက်လုံး လာတာမမြင်ဘူးလား..”

ကောင်မလေးကား လဲကျသွားရာမှ ထပြီး.. သူ့ကိုရန်တွေ့တော့သည်။

”အို…ဆောရီး..ညီမလေး…အကိုတောင်းပန်ပါတယ်…”

”တောင်းပန်ရုံနဲ့ပြီးမလားရှင့်…”

တင့်ဆွေက ပြုံးလိုက်ပြီး…။

”သြော်…ညီမလေးရဲ့ အအေးတွေ သစ်သီးတွေကို အကိုပြန်ဝယ်ပေးပါ့မယ်.. စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်.. အကိုကလည်း အတွေးလွန်လာလို့ပါ..”

”ဒါဆိုရင်လည်းပြီးရော…”

”အဲ့ဒါဆိုရင် ဆိုင်ထဲလိုက်ခဲ့ပါလား.. အအေးတွေ၊ သစ်သီးတွေ အစားပြန်ဝယ်ပေးရင်း တစ်ခုခုကျွေးပါရစေ..”

ကောင်မလေးကား နည်းနည်းအားနာသွားဟန်တူသည်။

”ရပါတယ်..အကို… သက် တောင်းပန်ပါတယ်.”

”သြော်..နာမည်က သက်တဲ့လား..”

”သက်သက်ချိုပါ အကို…”

”ဒါနဲ့ညီမလေးကို ဒီအအေးဆိုင်လာတာ မတွေ့ဘူးပါဘူး”

”ဟုတ်ပါတယ်..အကို…သက်က လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လောက်ကမှ ကျောင်းက ပြန်လာတာ..”

”သြော်..ဒါ့ကြောင့်မမြင်ဖူးတာကိုး… အကို့နာမည် တင့်ဆွေပါ…ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာဘဲနေတယ်”

”ဟုတ်.အကို..မှတ်ထားပါ့မယ်ရှင့်…”

ကောင်မလေးက ပြုံးရွှင်စွာပြန်ပြောသည်။ ပါးချိုင့်လေးပါတာဘဲ ကောင်မလေးမှာ တော်တော်ချစ်စရာကောင်းသည် ပြုံးလိုက်ပုံက အပြစ်ကင်းစင်သည်။ တင့်ဆွေစိတ်ထဲပင် မလုံမလဲဖြစ်သွားရတော့သည်။သက်သက်ချို အိမ်ရောက်သည် အထိ ရင်ခုန်မှုကမပျောက်ချင်သေး..။ တင့်ဆွေဆိုသော အကိုကို မြင်မြင်ချင်းခင်မိသွားခဲ့သည်။ သူမ၏ ဖုန်းနံပါတ်ကိုပင်ပေးထားခဲ့သည်။ တစ်ခါမှ ဒီလိုရင်ခုန်တာမျိုးဒီအရွယ်ရောက်သည်အထိ မဖြစ်ဖူးခဲ့။

“သမီး..တစ်ယောက်ထဲပြုံးလို့ပါလား… ”

အိမ်ရှေ့ဒန်းမှာထိုင်ပြီးစိတ်ကူးယဉ်နေသော သူမ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်သန်းသန်းဆင့်သန်းသန်းဆင့်၏ အသံကြောင့် အနည်းငယ်တုန်သွားသည်။

”မေမေရယ်…လန့်လိုက်တာ..”

”ဟင်းဟင်း…သမီးရယ် မေမေရောက်နေတာ ကြာလာပြီ.. ဘာလဲ..သမီးကောင်လေးအကြောင်း စဉ်းစားနေတာလား…”

”မဟုတ်ပါဘူး..မေမေရဲ့…သမီးမှာ ကောင်လေးမရှိပါဘူး”

သမီးဖြစ်သူစကားကြောင့် ဒေါ်သန်းသန်းဆင့် က သက်သက်ချိုကို ဖက်လိုက်ပြီး။

”မေမေ့သမီးလိမ္မာမှန်း သိပြီးသားပါ… မေမေက သမီးကိုချစ်လို့စတာ…”

”ဖေဖေရော ပွဲရုံက ပြန်မရောက်သေးဘူးလား.. မေမေ..”

ဟင်း..ညဉ်းဖေဖေကတော့ သမီးရယ် ဒီအချိန်ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာဘူး.. အလုပ်ရှုပ်လို့ လို့ပြောတာဘဲ..”

ဒီတစ်ခါလိမ်လိုက်ရသူက ဒေါ်သန်းသန်းဆင့်။ သမီးဖြစ်သူမသိအောင် လိမ်ညာဖုံးကွယ်နေရပေမဲ့.. ဒေါ်သန်းသန်းဆင့်ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမြတ်ကျော်၏ အကျင့်ကိုသိနေတယ်။ ဒီအချိန်ဆို သူ့မယားငယ်တစ်ယောက်အိမ်မှာ ရှိနေမှာပေါ့။ သမီးလေးမျက်နှာကြောင့်သာ သည်းခံပေါင်းသင်းနေရသည်။ ဦးမြတ်ကျော်ရဲ့ သတင်းကို ကြားပြီး ဦးမြတ်ကျော်ကို စိတ်ကုန်နေတာကြာလှပြီ။

”မေမေ..သမီးစာအုပ်သွားငှားလိုက်ဦးမယ်…”

”အေး..အေးသွားသွား..သမီး..”

ဒေါ်သန်းသန်းဆင့်ရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရရှိသည်နှင့် သက်သက်ချိုလည်း လမ်းထိပ်က သူမသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရိုစီ၏ဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရိုစီကား သူမငယ်သူငယ်ချင်း။ ကျောင်းသွားတော့လည်း အတူတူ၊ ဆိုးတူကောင်းဘက်။ သူမမှာ ဖွင့်ပြောစရာကြုံလာတိုင်း ရိုစီနှင့်တိုင်ပင်နေကျ။ ရိုစီနှင့်တွေ့လျှင် ဒီနေ့အအေးဆိုင်မှာ တိုက်မိပြီး ခင်မင်ခဲ့ရသော သူမရင်ကို ဖိုစေခဲ့သည့် ကိုလူချော ကိုတင့်ဆွေအကြောင်းကို ပြောပြရဦးမည်။

“သက်သက်ဆွေ…ညဉ်းဘာဖြစ်နေတာလည်း.. ညဉ်းစိတ်တွေအရမ်းကိုလှုပ်ရှားနေပါလား..ရင်တွေကလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့…ကိုယ့်စိတ်ကို ထိန်းစမ်း.. ထိန်းစမ်း.. နင်အဲ့လို တစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးဘူး…. ကိုတင့်ဆွေရယ်.. တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ခဏလေးအတွင်းမှာ မိမိကိုပြုစားသွားပါလား..”

ဟုသက်သက်ချိုရင်ခုန်စွာတွေးရင်း ခြေလှမ်းများကို သွက်သွက်လှမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။

”ဒါနဲ့ဘဲ…နင်ရင်ခုန်သွားရောဆိုပါတော့.. သက်သက်ချို…”

ရိုစီကပြုံးစိစိဖြင့် သက်သက်ချိုကိုမေးလိုက်သည်..။ဟုတ်တယ်..ယောင်းမရဲ့… သူ့ရဲ့အကြည့်တွေက ငါ့ရင်ကို တဒုတ်ဒုတ်နဲ့..”

”အမလေးဟဲ့..အဖြစ်သည်းနေလိုက်တာ… ကောင်မ.. ကြည့်စမ်း..”

”ဟင်းနော်…သူများရင်ခုန်တာကို မနာလိုမဖြစ်နဲ့..”

သက်သက်ချိုက မျက်နှာလေးရဲတွတ်လို့ ရိုစီကိုပြောလိုက်ပါတယ်။

”ဒီမှာခင်ဗျ… ဒီဆိုင်မှာ ဘာသာပြန် စာအုပ်တွေရှိလားခင်ဗျ..”

အရှေ့မှမေးသံကြောင့် စကားကောင်းနေတဲ့ သက်သက်ချိုနဲ့ရိုစီလည်း ပြိုင်တူမော့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

”အို….”

သက်သက်ချို လာမေးတဲ့သူကို မြင်လိုက်တာနဲ့ မျက်နှာက အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်သွားပါတယ်။

”သြော်..ညီမလေး သက်သက်ပါလား… ဒီဆိုင်က ညီမလေးနဲ့အသိလား”

”ဟုတ်ပါတယ်…အကို..ဒီဆိုင်က ညီမလေး သူငယ်ချင်းဆိုင်ပါ… အလည်လာတာ..”

သက်သက်ချိုကဖြေလိုက်ပါတယ်။

”ဟုတ်…ရှိပါတယ်ရှင့် ..ဘာသာပြန်စာအုပ်တွေက အပြင်က စင်မှာပါ.. ကြိုက်တာရွေးယူပါနော်…”

ရိုစီကဝင်ပြောလိုက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေ စာအုပ်ရွေးနေချိန်မှာ ရိုစီက သက်သက်ချိုခါးကို ကုတ်လိုက်ပြီး..

”ယောင်းမ…နင်နဲ့သိလို့လား…”

”သိတာပေါ့ ရိုစီရယ်… ငါပြောတဲ့ကိုတင့်ဆွေဆိုတာ သူဘဲဟ…”

”ငါသိတယ်ဟ..သူ့ကို…သူက မြို့ထဲက အောင်ကျက်သရေပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးကောင်းပြည့်ရဲ့သား..”

“ဟင်..ဟုတ်လား..”

”ဟုတ်ပ ပြီးမှငါသူ့အကြောင်းပြောပြမယ်.. သူစာအုပ်ရွေးတာ ပြီးတော့မယ်…”

တင့်ဆွေကား စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုရွေးယူပြီး ရိုစီထံပေးလိုက်သည်။

”ဒီစာအုပ်လေးဝယ်ချင်လို့ရမလား…”

”ရပါတယ်အကို..”

တင့်ဆွေကားစာအုပ်ဖိုးချေပြီး..

”ဒီကညီမလေးကသက်သက်ချိုသူငယ်ချင်းဆိုရင်..အကို့ကိုလည်း သက်သက်ချိုလို ခင်နိုင်ပါတယ်နော်…”

”ဟုတ်ကဲ့ရှင့်..”

ရိုစီကလည်း ပြုံးပြီးနှုတ်ဆက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေက သက်သက်ချိုကိုကြည့်ပြီး…

”ကဲ…ညီမလေးသက်သက် အကိုပြန်မယ်နော်.. ညီမလေးကရော ဒီဆိုင်အမြဲလာလား..”

”ဟုတ်.ဟုတ်..လာပါတယ်အကို…”

”နောက်နေ့ကျမှ တွေ့မယ်နော်..”

တင့်ဆွေက သက်သက်ချိုကိုပြုံးပြကာ ဆိုင်ထဲမှ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ သက်သက်ချိုကား တင့်ဆွေထွက်သွားတာကို ငေးကြည့်နေပါသေးတယ်။

”ဟဲ့..ယောင်းမ…ငေးမနေနဲ့ ညဉ်းလူကြီး ထွက်သွားတာကြာပြီ… ယွကို ယွတယ်…ခိခိ..”

ရိုစီကသက်သက်ချိုကို ဖက်ရင်းပြောလိုက်ပါတယ်။

”ဟင်း နင်နော်…မစနဲ့ဟာ ညဉ်းလူကြီးလို့.. ရှက်တယ်..”

သက်သက်ချိုက လည်းခေါင်းလေး ငုံ့လို့ပြောလိုက်ပါတယ်။

”အံမယ်..သဘောကျပြီး ကျိတ်ပြုံးနေတာ မသိတာကျနေတာဘဲ.. မျက်နှာလေးမော့စမ်းပါဦး”

ရိုစီက သက်သက်ချိုမျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ သက်သက်ချိုက ခေါင်းကိုလွဲလိုက်ပြီး မျက်နှာလေးက ပြုံးစိစိနဲ့ဖြစ်နေတာကို ရိုစီတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းတွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။ဒီလိုနဲ့တင့်ဆွေလည်း သက်သက်ချိုနဲ့ ရင်းနှီးမှုရယူခဲ့သည်။ သက်သက်ချိုအဖို့ တင့်ဆွေမှာ အရင်ရည်းစားရှိခဲ့သည့်သတင်းကို သိခဲ့ရပေမဲ့ တင့်ဆွေအပေါ် ရေစက်ပါလို့လား မသိဘူး…။နှစ်ပတ်ကျော်ခန့်အကြာမှာ ရိုစီရဲ့ အောင်သွယ်ပေးမှုနဲ့အတူ တင့်ဆွေနဲ့သက်သက်ချိုတို့

ချစ်သူဘဝကို လျင်လျင်မြန်မြန်ရောက်ရှိခဲ့သည်…။

“အို..လွတ်ပါဦးကိုကိုရယ်….သက် အသက်ရှုကျပ်လာပြီ..”

တင့်ဆွေရဲ့ ဖက်ထားချက်ကကြမ်းသည်။ သက်သက်ဆွေရဲ့ မျက်နှာလေးကတင့်ဆွေရဲ့ရင်အုံကြီးကြားမှာ ပိပြားနေသည်..။ လွတ်ပါဦး ဟုပြောနေသော သက်သက်ချိုကလည်း တင့်ဆွေရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို လက်လေးများဖြင့် မမှီတမှီ လှမ်းဖက်ထားသည်။ သက်သက်ချိုကို ဖက်ထားတာကို တင့်ဆွေကခွာလိုက်ပြီး သက်သက်ဆွေရဲ့ပါးလေးတွေ လည်တိုင်လေးကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတာကို သက်သက်ချိုကလည်း ကြည်ဖြူစွာပင် ခံယူနေသည်။နေရာကား သက်သက်ဆွေရဲ့ အိမ်ဝင်းနောက်ဖက်မှာ ဖြစ်သည်။ 

အချိန်ကား ည(၁၀)နာရီဝန်းကျင် ဆိုင်ကယ်ကို လမ်းထိပ်မှာ ရပ်ထားခဲ့ပြီး.. သက်သက်ချိုတို့ခြံထဲ ခိုးဝင်ကာ သက်သက်ချိုတို့ အိမ်သားများအိပ်ချိန်တွင် ခိုးဝင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။”အို..ကိုကို…”သက်သက်ချိုရဲ့ အကျီကြယ်သီးလေးများကို ဖြုတ်နေသဖြင့် သက်သက်ချိုက ချစ်ရတဲ့ကိုကိုရဲ့ လက်ကိုဖမ်းဆုပ်လိုက်ပေမဲ့.. ကိုကိုလူဆိုးကတော့ ရပ်မသွားပါဘူး…။ 

သူမကိုဖက်ပြီး နောက်က ဘော်လီချိတ်ကိုပါ လှမ်းဖြုတ်လိုက်ပါတယ်…။ လျှောကျသွားတဲ့ဘော်လီနဲ့အတူ သူမရဲ့ဘယ်လူပျိုမှ မစို့ရသေးတဲ့ နို့အုံသေးသေးလေးတွေက ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ တင့်ဆွေက သက်သက်ချိုရဲ့ အိအိစက်စက်နို့လေးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံပြီးစို့လိုက်ပါတယ်။

”အို.ကိုကို..အင်း..”

သက်သက်ချို ချစ်ရတဲ့ကိုကိုရဲ့နို့စို့တာကို ခံယူနေပါတယ်။ တင့်ဆွေက သက်သက်ချိုကို…

”ခလေး…ခလေးကိုကို့ကိုချစ်လား..”

”ချစ်လို့ဒီလောက်တောင် လိုက်လျောထားတာပါ ကိုကိုရယ်..”

“ချစ်လေးကိုယ့်ကို ချစ်ရင် အကိုတို့ လင်မယားလိုနေရအောင်..ချစ်လေးရယ်..”

“အို…”

သက်သက်ချိုမျက်နှာပန်းနုရောင်သွေးလေးတွေ ဖြာတက်သွားပါတယ်..။

“ကိုကိုရယ် မင်္ဂလာဦးညကျမှလုပ်ပါလားဟင်.. သက်ကြောက်တယ်..”

“ခလေး..ကိုကို့ကိုမချစ်ဖူးလားဟင်…”

တင့်ဆွေက စိတ်ဆိုးချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပါတယ်။ သက်သက်ချိုလည်း တင့်ဆွေ တကယ်စိတ်ဆိုးသွားတယ် မှတ်လို့…။

“မဟုတ်ပါဘူး..ကိုကိုရယ်..ကိုကိုအသုံးချချင်ရယ် ခလေးတစ်ကိုယ်လုံးပေးပြီးသားပါ.. ဒါပေမဲ့ ဒီညတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ…နော်ကိုကို…”

သက်သက်ချိုက တင့်ဆွေကိုပြန်ချော့လာပါတယ်။

“ကတိနော်..ခလေး..”

“ကတိပါကိုကိုရယ်..ကျေနပ်ပြီလား…”

သက်သက်ချိုစကားလေးအဆုံးမှာတော့

“ဒါကြောင့် ခလေးကိုအရမ်းချစ်တာ…”

ဆိုပြီး တင့်ဆွေကသက်သက်ချိုပါးလေးတွေကို နမ်းပါတယ်။

“ကိုကို…ပြန်တော့ကွယ်..ညကလည်းနက်နေပြီ.. ကိုကို့အတွက်မကောင်းဘူး”

လို့ပြောလိုက်တာကြောင့် တင့်ဆွေလည်း အုတ်နံရံကို ကျော်ကာ သူဆိုင်ကယ်ထားရာ လမ်းထိပ်ကို ပြန်ခဲ့ပါတယ်။ အိမ်အပြန်လမ်းတစ်လျှောက်လုံး သူ့ရဲ့ကောက်ကျစ်တဲ့ အပြုံးတွေကို သက်သက်ချို မြင်တွေ့ခွင့်ရရှိခဲ့မယ်ဆိုရင်ဖြင့်။

သက်သက်ချိုတစ်ယောက် တင့်ဆွေခေါ်လာတဲ့အိမ်ကို ရွံ့တွန့်တွန့်နဲ့ပါလာပါတယ်။ သူမစိတ်ထဲမှာလည်း ကြောက်တာလို အားငယ်တာလိုဖြစ်နေပါတယ်။ အချစ်ရဆုံး ကိုကို့ကို ချစ်လို့သာ လိုက်လျောခဲ့ရပေမဲ့.. ကိုကိုက ဒီအိမ်ထဲမှာ သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ခူးချွေတော့မှာ သေချာနေတာကြောင့် သူမရင်တွေ ခုန်နေပါတယ်။ နေရာက လူရှင်းတဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုထဲက တင့်ဆွေ စီစဉ်ထားတဲ့အိမ်ပါ။

ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ကယ်ကို အိမ်ထဲဝင်ကာ တင့်ဆွေခြံတံခါးကိုပြန်ပိတ်နေပါတယ်။ အိမ်ထဲကို သက်သက်ချိုကို ခေါ်ခဲ့ပြီး အိမ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားပါတယ်။ သက်သက်ချိုက ရှက်နေဟန်တူပါတယ်။ သူက သက်သက်ချိုပုခုံးကို ဖက်လိုက်ပြီး…

“မကြောက်ပါနဲ့ ခလေးရယ်… ကိုကို့ကိုချစ်လို့ ဖြစ်တာဘဲ…”

တင့်ဆွေက ကောင်မလေးမကြောက်အောင် နူးနပ်နေတာပါ..။ သက်သက်ချိုကို ဖက်ပြီးကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ လည်ပင်းတွေကို နမ်းပြီး ပါးတွေကိုပါနမ်းပါတယ်။ သူ့ရဲ့လျှာကို သက်သက်ချိုပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီး လျှာချင်းဖလှယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ အသက်ရှုသံလေးများပြင်းလာပါပြီ။ သူ့ရဲ့ဘယ်လက်က သက်သက်ချိုရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေလျော့လိုက်ပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ ပိပိလေးကို အတွင်းခံပေါ်က နေပွတ်ပေးနေပါတယ်။

“အို..ကိုကို….”

သက်သက်ချိုက မောဟိုက်သံလေးနဲ့အတူ.. သူ့ရင်ဘတ်မှာ သူမမျက်နှာကို ဖွတ်နေပါတယ်။ သူက သက်သက်ချိုရဲ့ ထမိန်ကို သူမတင်ပါးအောက်ကနေ ဆွဲထုတ်ပြီး… ကုတင်အောက်ကို

လွင့်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

“အို…”

သက်သက်ချို ရှက်နေပါပြီ။ သူမအောက်ပိုင်းမှာ သူမပင်တီလေးသာကျန်ပါတော့တယ်။ ဖြူဖွေး သွယ်လျတဲ့ ပေါင်တံတွေနဲ့ ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းလေးတွေက ထွက်ပေါ်လာပါပြီ။ သူမအကျီတွေ ဘော်လီတွေကို ကိုကို ဆက်ဖြုတ်နေတဲ့အချိန်မှာ သူမမျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ 

ရင်ထဲမှာလည်း တလှပ်လှပ်နဲ့ အူတုန်သည်းတုန်ခံစားနေရပါတယ်။ ပြွတ်ခနဲ သက်သက်ချိုရဲ့ နို့လေးတွေကို ကိုကိုကလက်နဲ့ တစ်လုံးကိုညှစ်.. တစ်လုံးကိုစို့နေတာပါ။ အတွေ့ထူးကြောင့် သက်သက်ချိုရဲ့စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာပါတယ်။ သူမအောက်က ပေါင်ကြားထဲမှာလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ စိုစိစိဖြစ်လာပါတယ်။

တင့်ဆွေက သက်သက်ချိုရဲ့ ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေကို ဆက်ယက်ရင်း ပင်တီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပါပြီ။ အမွေးနုနုလေးတွေ ပေါက်နေတဲ့ သက်သက်ချိုရဲ့ အဖုတ် မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကို မြင်နေရပါပြီ။ မျက်လုံးမှိတ်နေတဲ့ သက်သက်ချိုဟာ သူမပိပိလေးဆီကနေ ထူးဆန်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ သေးဖြန်းဖြန်းပါ ထွက်ချင်သွားပြီး မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကိုကိုတင့်ဆွေဟာ သူမပေါင်ကြားမှာ မျက်နှာအပ်နေပြီး.. သူမအဖုတ်လေးကို လျှာနဲ့ယက်နေတာကြောင့် ပေါင်ကိုစိလိုက်ပြီး…

“အို..ကိုကို…ခလေးငရဲကြီးလိုက်မယ်… မ..မလုပ်ပါနဲ့.. မလုပ်ပါနဲ့နော်…”

သက်သက်ချို အဖို့ တင့်ဆွေက သူ့ကို အရမ်းချစ်တာဘဲလို့ ထင်လိုက်မိပါတယ်။ တင့်ဆွေက ဘာမှမပြောပါဘူး.. သက်သက်ချိုရဲ့ စိထားတဲ့ပေါင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိလိုက်ပြီး သက်သက်ချိုရဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို သူ့လျှာကိုထိုးထည့်ပြီး မွေပေးလိုက်ပါတယ်။

“ပြွတ်..ပြွတ်…”

“အိုး..အိုး..ကိုကို…အအ..”

သက်သက်ချိုကားလျှာအရသာကြောင့် အဖုတ်က ကျင်တက်အီဆိမ့်နေအောင်ခံစားနေရပြီး ပေါင်တံတွေက တဆတ်ဆတ်တုန်နေပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ ထောင်ထလာတဲစောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ ဖိဖိပေးတဲ့အခါမှာတော့..

“အ.အား..ကိုကိုတော်ပါတော့..ခလေး.. ခလေးမခံနိုင်တော့ဘူး..”

“ပြွတ်.. ပြွတ်…”

“အိအိ..”

သက်သက်ဆွေလည်း သက်သာလိုသက်သာညား တင့်ဆွေရဲ့ ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ်။ တင့်ဆွေက သက်သက်ချိုရဲ့ ပြူထလာတဲ့ စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ညှပ်ပြီး

ချိုချဉ်စုပ်သလိုစုပ်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့.. သက်သက်ချို တစ်ကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ ရောက်ရှိသွားသလိုခံစားရပြီး… သူမအဖုတ်ထဲမှာ အရမ်းကျင်သလိုဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်တွေ ထွက်ကျကုန်ပါတော့တယ်။ သူမစောက်ရေတွေဟာ ကိုကိုတင့်ဆွေရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ ပေပွသွားတာကြောင့်..။

“အို..ကိုကို.ကန်တော့..ကန်တော့..”

“ရပါတယ်ခလေးရဲ့ ချစ်လို့လုပ်ပေးတာဘဲဟာကို…”

ဆိုပြီးတင့်ဆွေက ပေနေတဲ့စောက်ရည်တွေကို လက်ခုံနဲ့သုတ်လိုက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေက လည်းထရပ်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ… သူ့ရဲ့ လိင်တံကြီးကရှေ့ကို ငေါက်ခနဲ ထွက်လာပါတယ်..။ ကြီးမားလှတဲ့ လိင်တံကြီးကို မြင်လိုက်ရပြီး သက်သက်ချို ကျောချမ်းသလိုလိုတောင် ဖြစ်သွားပါတယ်။

“ဟင့်..ကိုကို့ဟာကြီးကလည်း..ကြောက်စရာကြီး”

လို့ပြောလိုက်ပေမဲ့ သူမလက်က တင့်ဆွေရဲ့ လိင်တံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဖြစ်နေပါတယ်။ လိင်တံကြီးက အကြောတပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ နဂါးတစ်ကောင်လိုပါဘဲ.. သက်သက်ချိုက..

“ကိုကို ဒီတစ်ခါ ခလေးလုပ်ပေးမယ်…”

ဆိုပြီး မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ တင့်ဆွေရှေ့မှာ ဒူးထောင်ပြီး လီးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ တေ့လိုက်ကာ တစ်ချက်စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

“အိုး…”

ကိုကို့ရဲ့ညဉ်းညူသံကြီးထွက်ပေါ်လာတာကြောင့် သက်သက်ချိုကျေနပ်သွားပါတယ်။ သက်သက်ချိုက ချစ်ရတဲ့ကိုကိုရဲ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး ငုံလိုက်ပါပြီ။

“အိုးဟိုးဟိုး..”

တင့်ဆွေကားကော့တက်သွားကာ သက်သက်ချိုရဲ့ အာခေါင်ကိုထောက်မိသွားတာကြောင့် သက်သက်ချို မျက်ရည်လေးဝိုင်းသွားပါတယ်။

“ဆောရီး..ဆောရီးကလေး…”

သက်သက်ချိုက ဘာမှမပြောပါဘူး ချစ်ရတဲ့ ကိုကိုရဲ့လီးကြီးကိုသာ သူမတတ်သလောက် မှတ်သလောက် အစွမ်းကုန်စုပ်ပေးနေပါတယ်။ သူမမျက်နှာမှာလည်း ချွေးသီးလေးများစို့နေပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ ပြင်းထန်လှတဲ့စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးထဲကလရေတွေဟာ ပန်းထွက်သွားပြီး ပါးစပ်ထဲ ထွက်ကျကုန်တာကြောင့်.. သူအားနာသွားပါတယ်။

“အို…ခလေးရယ်..”

သူ့ပါးစပ်ကညဉ်းညူမိလိုက်ပါတယ်။ သက်သက်ချိုက သူ့လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဂွမ်းထုပေးလိုက်ရာ လေးငါးဆယ်ချက် အရောက်မှာ သူ့လီးကြီးပြန်ထောင်ထလာပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ ပေါင်ကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို သက်သက်ချိုရဲ့ အဖုတ်ဝလေးမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်။ သက်သက်ချိုကလည်း အလိုလို သူ့ရဲ့ ခြေထောက်လေးတွေကို တင့်ဆွေခါးကို ချိတ်ထား မိလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က တင့်ဆွေကျောကို ဖက်ထားပါတယ်။

တင့်ဆွေက သက်သက်ဆွေရဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို လီးကိုထည့်လိုက်ပါပြီ.။ အင့်ခနဲ သက်သက်ချိုဆီက အသံလေး ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ တစ်ခါမှ အလိုးမခံရဖူးသေးတဲ့အဖုတ်လေးမို့ လီးက အဆုံးထိ မဝင်နိုင်ဘဲကျပ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် တင့်ဆွေကလည်း အားစိုက်ပြီး ဖိထည့်လိုက်ပါတယ်။

“အိုး..ကိုကို..”

နာကျင်မှုကြောင့် သက်သက်ချိုဟာ တင့်ဆွေရဲ့ကျောကို သူမလက်သည်းလေးများနဲ့

ကုတ်ခြစ်လိုက်ပါတယ်။ သူမရဲ့ အပျိုစင်အမှေးပါးလေးကို တင့်ဆွေရဲ့လီးကြီးက ဖောက်လိုက်တာကြောင့်ပါ။ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ သူလေးမို့တင့်ဆွေကလည်း လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းလေးသာ သွင်းထုတ်လုပ်ပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ အသက်ရှုသံလေးများက ပိုမိုပြင်းလာပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာဟန်တူပါတယ်.။ တင့်ဆွေကျောကို လက်နဲ့ ပိုဖက်ပြီးခါးကို ကော့ပေးလာပါတယ်။

“အင်း..ဟင်း..ဟင်း..ကိုကိုရယ် မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့.. ခလေး မနေတတ်တော့ဘူး…”

တင့်ဆွေကလည်း သက်သက်ချိုအသံကြားတာနဲ့ ဖိဖိပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်ချပါတယ်။

“ဖွတ်..ဖွတ်..စွပ်..စွပ်…”

“အာ့..အ..”

သက်သက်ချိုခေါင်းလေးနောက်ကို ယမ်းယမ်းသွားပြီး.. ချစ်တဲ့ကိုကိုက ချစ်တာကို အစွမ်းကုန်ခံယူနေပါတယ်။ တင့်ဆွေအဖို့လဲ.. သက်သက်ချိုရဲ့ ကျဉ်းကျပ်လှတဲ့ အဖုတ်လေးရဲ့ ကြွက်သားတွေက သူ့လီးကို ညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေပြီး လီးတစ်ခုလုံး စီးကျပ်နေတာကြောင့် သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်မတတ်ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သက်သက်ချိုမပြီးသေးမှန်းသိတာကြောင့် စိတ်ကို တင်းထားပါတယ်။

“အင့်..အင့်..ကိုကို မြန်မြန်လုပ်ပေးပါ..”

သက်သက်ချိုရဲ့အသံမှာ မောဟိုက်သံလေးပါလာပြီး သူ့ကိုအတင်းကုန်ခြစ်လာတာကြောင့် ပြီးခါနီးမှန်း သိလိုက်ပြီး တင့်ဆွေလည်းစိတ်ကိုလွတ်ပေးကာ အဆက်မပြတ်ဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။

“ဖွတ်..ဖွတ်..ဘွတ်…ဘွတ်…”

“အအ ကိုကို…”

သက်သက်ချိုရဲ့လက်ကလေးများက ပြေလျှော့သွားပြီး.. သူမခြေချိတ်ထားတာက သူ့ရဲ့ခါးကနေ လျှော့ကျသွားလို့ သူမပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာ တင့်ဆွေလဲ သူ့လရေတွေကို သက်သက်ချိုစောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်.။ တစ်စက်စက် ပန်းထုတ်နေတဲ့ ကိုကိုတင့်ဆွေရဲ့ အချစ်ရေတွေကို သက်သက်ချိုရဲ့ အဖုတ်အတွင်းနံရံတွေမှာ ပန်းထုတ်ခြင်းကို သက်သက်ချိုကလည်း မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ခံယူနေပါတော့တယ်။

တင့်ဆွေကား ဖုန်းကိုစက်ပိတ်လိုက်သည်….။ သူနှင့် သက်သက်ချိုတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကား ဒီနေ့အဆုံးသတ် အချိန်ရောက်ပြီ။ သက်သက်ချိုနှင့်သူ ပတ်သက်ခဲ့တာ (၁) လကျော်ပြီ။ သက်သက်ချိုလေးက သနားစရာတော့ ကောင်းသည်။ သို့သော် ဦးမြတ်ကျော်ကို မုန်းတီးစိတ်များက လွမ်းမိုးနေသည်။ သက်သက်ချိုက သူ့ကိုဒီနေ့လာခိုးပါလို့ မနေ့က ဖုန်းဆက်ပြီးချိန်းခဲ့သည်။

သူနဲ့သက်သက်ချိုရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဦးမြတ်ကျော် သိသွားပြီတဲ့.။ သိမှာပေါ့ တင့်ဆွေကိုယ်တိုင်က ဦးမြတ်ကျော်မသိ သိအောင် လုပ်ခဲ့တာကိုး။ ကြည်ဖြူနဲ့ အခြားမိန်းခလေးတွေရဲ့ ဘဝကို ဖျက်ဆီးခဲ့သည့် ဦးမြတ်ကျော် ဒီတစ်ခါရင်နာစေရမည်။ ဒီအချိန်ဆို သက်သက်ချိုကား သူနှင့်ချိန်းနေကျနေရာလေးမှာ သူ့ကို စောင့်နေတော့မည်။

သူကား အခြားနေရာတစ်နေရာမှာ သွားနေလိုက်သည်။ အခုအချိန်လောက်ဆို ကောင်မလေး စောင့်နေရှာရော့မည်..။ ဒီလိုယတိပြတ် ဖြတ်လိုက်မှ တင့်ဆွေအဖို့ ခံစားရတာ သက်သာမည်။ နို့မို့ဆို သက်သက်ချိုကို သူသနားနေဦးမည်။

အင်း.. တကယ်တမ်း စဉ်းစားကြည့်ရင်တော့ သက်သက်ချိုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးမှာ အပြစ်မရှိပါဘူးလေ.။ သူ့အဖေ ဦးမြတ်ကျော်ဆိုတဲ့ လူကြီးမှာသာ အပြစ်ရှိတာ.။ ငါ့ရဲ့လုပ်ရပ်တွေ မှားများမှားနေပြီလား…. အို..ဒါပေမဲ့ သူ့အဖေကောင်မလေးတွေကို ဖျက်ဆီးခဲ့တာများပြီ…ဒီလောက်တော့ လုပ်သင့်ပါတယ်ဟု သူ့ကိုယ်သူ ဖြေတွေးလိုက်သည်။

မျက်ဝန်းထောင့်မှာ စိုစွတ်သလိုဖြစ်လာသဖြင့် လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေ ကျလာတာကိုသိလိုက်ရသည်။ သက်သက်ချိုရဲ့ ကိုကို လို့ခေါ်သံလေးက သူ့နားထဲမှာ ပဲ့တင်သံလို ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။

“ခလေးရယ်.. မင်းကိုယ့်ကိုနောင်ဘဝအထိ ခွင့်မလွတ်ပါနဲ့”

သူတိုးတိုးလေးရေရွက်လိုက်သည်။ သက်သက်ချိုကို သူမေ့မှဖြစ်မယ်။ မြန်မြန်မေ့မှဖြစ်မယ်။ သူ့ရှေ့မှာချထားတဲ့ သူဝယ်လာတဲ့ အရက်ပုလင်းကို သူ ခွက်ထဲပင်မထည့်တော့ဘဲ ပုလင်းကို တရှိန်ထိုးမော့ချလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲမှာတင်မက ရင်ထဲမှာပင်ခါးသက်နေသည်။ မူးခါမှ သက်သက်ချိုရဲ့ မျက်နှာလေးကို သူပိုပြီးမြင်လာသလိုပင်။ထိုစဉ် အိမ်တံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်လာသော ခြေသံကိုကြားရသည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ. ကျော်သူအောင်.. ဒီနေရာကိုသူဘဲသိတယ်။ အိမ်ထဲသို့ဝင်လာသော ကျော်သူအောင်မျက်နှာက စိတ်အရမ်းဆိုးနေတဲ့မျက်နှာ..။

”သူငယ်ချင်းလာကွာသောက်ရအောင်…”

တင့်ဆွေကဖိတ်ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ ကျော်သူအောင် က ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ တင့်ဆွေမျက်နှာကို လက်သီးနဲ့ ပစ်ထိုးလိုက်ပါတယ်။

”ခွပ်……လူယုတ်မာ…”

နာကျင်မှုကြောင့် တင့်ဆွေအနောက်ကိုလှန်ပြီး လှဲကျသွားပါတယ်။ မူးနေတာလဲ ပါတာပေါ့..။

”သူငယ်ချင်း..မင်း..ရန်စတာလား..”

တင့်ဆွေကလဲနေရာမှ မေးလိုက်ပါတယ်။ ကျော်သူအောင်က တင့်ဆွေအကျီရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့် ဆွဲဆုပ်လိုက်ပြီး..

”မင်းကို…ထိုးရုံတင်မကဘူး သတ်ပါသတ်ပစ်ချင်နေတာ… သက်သက်ချိုလေး ဘယ်လောက်သနားစရာကောင်းလဲ… သူ့အဖေ မကောင်းတာနဲ့ဘဲ သူ့အဖေကို မကျေနပ်တာနဲ့ဘဲ… မင်းဆိုတဲ့..လူယုတ်မာကလေ…သူ့ဘဝကို ဖျက်ဆီးပြီး သူ့အဖေလို ယုတ်မာပြလိုက်တာပေါ့မင်းလိုကောင်ကို ငါသူငယ်ချင်းတော်ရမှာ ရှက်တယ်.. ထွီ..”

ကျော်သူအောင်ကတံတွေးကို တစ်ဖက်ကို ထွီကနဲ ထွေးရင်းပြောလိုက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေလည်း ယောင်္ကျားတန်မဲ့ ငိုပါတော့တယ်။

“ငါ..ငါဘာလုပ်သင့်လဲ..သူငယ်ချင်းရာ.. တကယ်တော့ ငါ့မှာ သူ့ကိုရက်စက်ဖို့ အင်အားမရှိပါဘူး..”

ကျော်သူအောင်က သူ့ကိုဆွဲထူလိုက်ပြီး..

”လူဆိုတာ အမှားနဲ့ဘယ်ကင်းပါ့မလဲ သူငယ်ချင်းရာ.. တကယ်တော့ မင်းသက်သက်ချိုဆီသွားရမယ်.. မင်းကိုမင်း လူကောင်းလို့ ခံယူထားတယ်ဆိုရင်..”

တင့်ဆွေရဲ့စိတ်ထဲမှာလည်း သက်သက်ချိုရဲ့ဖြူစင်ပြီး အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ပုံစံလေးကို မြင်ယောင်လာပါတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာလည်း သူစိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်မိတာကို နောင်တ ရလာပါတယ်။

”ငါ..ငါ..သက်သက်ချိုဆီသွားတေ့ာမယ်ကွာ..ငါ့အမှားတွေကို တောင်းပန်ပြီး သူ့ဘဝကို တစ်သက်လုံးစောင့်ရှောက်ပါ့မယ်..”

ကျော်သူအောင်က ပြုံးရင်း တင့်ဆွေကိုဖက်ကာ..

”ဒီလိုမှပေါ့ သူငယ်ချင်းရာ.. ဒါမှ ငါ့သူငယ်ချင်းတင့်ဆွေအစစ်ကွ..မင်းစိတ်ဓါတ်မယုတ်ညံ့ဘူး ဆိုတာသိပါတယ်.. ကဲ.. သွားတော့…နောက်ကျနေပြီ..”

တင့်ဆွေရဲ့လက်ထဲကို ဆိုင်ကယ်သော့ကို ထည့်ပေးလိုက်ပြီး ကျော်သူအောင်က တင့်ဆွေပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေးပုတ်လိုက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေလဲ အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်ထားတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို ထုတ်ပြီး သက်သက်ချိုစောင့်နေတဲ့ နေရာလေးကို အမြန်မောင်းသွားပါတော့တယ်။ ကျော်သူအောင်က ထွက်သွားတဲ့ တင့်ဆွေနောက်ကျောကိုကြည့်ရင်း.

.”ဟင်းဟင်း..ဒီကောင်ကွာ မကြိုက်မချစ်တာလဲ မဟုတ်ဘဲ.. တော်တော်ခွကျတဲ့ကောင်”

လို့ ရေရွက်လိုက်ပါတယ်။”ဖုန်းကိုင်ပါကိုကိုရယ်…ခလေးကြောက်လို့ပါ…”

သက်သက်ချိုကား မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျနေသည်။ ကိုကိုနဲ့ သူမတွေ့နေကျနေရာလေးမှာ ကိုကိုရောက်မလာခဲ့။ အချိန်ကား တော်တော်လင့်နေပြီ။ အပြင်လောကမှာလည်း တော်တော်မှောင်နေပြီ။ အိမ်ကိုလည်း သူမခိုးရာလိုက်ပြေးသွားပြီဖြစ်တဲ့အကြောင်း စာရေးထားခဲ့ပြီးပြီ။ အခုအချိန်လောက်ဆို ဖေဖေကလည်း ဒေါသအရမ်းထွက်နေလောက်ပြီ။ သူမကို လိုက်ရှာနေလောက်ပြီ။

အချိန်ကား ည ( ၉ ) နာရီလောက်ရှိနေပြီ။ ဒီအိမ်လေးမှာ သူမတစ်ယောက်ထဲ…။ အပြင်လောကကလဲ မှောင်မဲနေပြီ။ ကိုကိုကလည်း ဖုန်းကို စက်ပိတ်ထားသည်။ သူမစိတ်ထဲမှာ ရှက်ရွံ့ခြင်းဝမ်းနည်းခြင်း ကြောက်ရွံ့ခြင်းများကို တစ်ပြိုင်တည်းခံစားနေရသည်။

”ကိုကိုရယ်..မြန်မြန်လာပါတော့…”

သူမရေရွက်ရင်း ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ဖုန်းကို လက်မှကိုင်ကာ ဒူးနှစ်လုံးကိုလက်ဖြင့် ပိုက်ပြီးငိုကြွေးနေပါတယ်။ ထိုအချိန်မှာဘဲ.. သူမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို လူတစ်ယောက်က လာဖက်လိုက်ပါတယ်။ သူမရနေကျ အထိအတွေ့ပါ..။ သူမပါးပြင်လေးကို လည်းခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပါတယ်။

”ကိုကို…”

သူမကလှည့်ပြီးကြည့်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ ကိုကိုက သူမကိုနောက်ကနေလွတ်သွားမှာစိုးတဲ့အလား ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားပါတယ်။

”ကိုကိုရယ်…ကိုကိုမရောက်လာတော့ဘူးထင်လို့ ခလေးငိုနေရတယ်..”

ကိုကို့ကိုခွင့်လွတ်ပါ ကလေးရယ်… နောက်ဆို ခလေးကို စိတ်ဆင်းရဲအောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်တော့ဘူးနော်..”

တင့်ဆွေကလည်း မျက်ရည်တွေသူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ကျလာပါတယ်။ သူသက်သက်ချိုကို ဖက်ထားတဲ့ လက်လေးတွေကိုဖြေလျှော့ပေးလိုက်ချိန်မှာ သက်သက်ချိုက သူ့ဘက်လှည့်လာပြီး.. သူ့ကို ဖက်ပါတယ်။ သူ့ရင်ဘက်မှာမျက်နှာကိုအပ်လိုက်ပြီး ကြူကြူပါအောင် ငိုကြွေးနေပါတော့တယ်..။ တစ်ကိုလုံးကို လှုပ်ခါသွားအောင်ငိုကြွေးပါတယ်။ ဒီတစ်ခါငိုတာကတော့ သက်သက်ချိုဝမ်းနည်းလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ငိုတာပါ။

“ကိုကို…ခလေးကို ဘယ်တော့မှ ခွဲမသွားပါနဲ့တော့နော်…”

တင့်ဆွေလည်း သက်သက်ချိုရဲ့ တုန်ယင်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ထားပြီး…

”ဘယ်တော့မှမခွဲတော့ပါဘူး ခလေးရယ်…”

လို့ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီနေ့ သက်သက်ချိုအပေါ် လုပ်ခဲ့မိတဲ့ သူ့ရဲ့အပြစ်ကိုသူနောက်ထပ်ဘယ်တော့မှ မကျူးလွန်တော့ဘူးလို့လဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ဒီလိုနဲ့ဘဲ တင့်ဆွေနဲ့ သက်သက်ချိုဟာ နောက်နေ့မနက်မှာ တရားရုံးမှာ လက်မှတ်သွားထိုးကြပါတယ်။ အသိသက်သေ အဖြစ်ကတော့ ကျော်သူအောင်နဲ့ရိုစီပေါ့..။

”ကဲသူငယ်ချင်းရေ ငါမင်းအတွက် ဂုဏ်ယူပါတယ်ကွာ..”

ကျော်သူအောင်က တင့်ဆွေကို အဓိပ္ပါယ်ပါတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ပါတယ်။ တင့်ဆွေ ကျော်သူအောင် ဘာကိုဆိုလိုချင်တယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ရိုစီကလည်း ရှက်နေတဲ့ သူမသူငယ်ချင်း သက်သက်ချိုကိုစရင်းနဲ့

”ကိုကြီးတင့်ဆွေရေ..ညီမလေးသူငယ်ချင်းကို သေချာစောင့်ရှောက်လိုက်ပါနော်..”

”စိတ်သာချ…ညီမလေး ရိုစီ..”

တင့်ဆွေကလည်း ကတိပေးလိုက်ပါတယ်။

”ညီမလေးသူငယ်ချင်းကလေ..ကိုကြီးတင့်ဆွေကို အရမ်းချစ်လို့ယူခဲ့တာ.. သူ့အိမ်မက်တွေကို စွန့်လွတ်ပြီး..”

”ဘာအိမ်မက်လဲရိုစီရဲ့..ပြောပါဦး..”

”ဒီလို..ကိုကြီးရဲ့..သက်သက်ချိုက ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်ချင်တာ… သူကကျောင်းပြီးရင် ကျောင်းဆရာမ လုပ်ပြီး တောရွာလေးတွေမှာ စာသွားသင်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားတာ ကိုတင့်ဆွေရဲ့.. အခုတော့ ကျောင်းမပြီးခင် ကိုတင့်ဆွေကြီးကိုချစ်ပြီး ယူလိုက်တာပေါ့.. ခစ်ခစ်”

ရိုစီပြောစကားကြောင့် သက်သက်ချိုကို သူပုခုံးလေးဖက်လိုက်ပြီး..။

“သူပြောတာဟုတ်လား ခလေး.. ခလေးက ကျောင်းဆရာ မလုပ်ချင်တယ်ဆို.’

သက်သက်ချိုကလည်း ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းညိမ့်ရင်း..

”ဟုတ်ပါတယ်..ကိုကို..”

လို့ဖြေလိုက်ပါတယ်။ သြော်..ခလေးရယ်လို့ တင့်ဆွေရင်ထဲက ရေရွက်မိလိုက်ပါတယ်။သူတို့ (၄) ယောက်ဟာ တရားရုံးထဲကနေ ပျော်ရွင်စွာထွက်လာပါတယ်။ ပျော်ရွင်နေတဲ့ တင့်ဆွေနဲ့ သက်သက်ချိုဘဝလေးကို ဖျက်ဆီးမဲ့ ကံကြမ္မာကရောက်လာပါတယ်။ တရားရုံးက အထွက်မှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းလာတဲ့ ကားတစ်စီးဟာ အရှေ့ကသွားနေတဲ့ သက်သက်ချိုနဲ့ တင့်ဆွေဆီကို တည့်တည့်ဝင်လာပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ တင့်ဆွေက သူ့ရဲ့လက်ထဲက ဖုန်းလွတ်ကျသွားတာကြောင့် ကုန်းကောက်နေတဲ့ အချိန်ပါ.။ မျက်စိတစ်မှိတ် လျှပ်တစ်ပြတ် အတွင်းမှာဘဲ သက်သက်ချိုက တင့်ဆွေကို တွန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ သူမတွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ တင့်ဆွေဟာ လမ်းဘေးကို လွင့်သွားပေမဲ့ ကားကတော့ သူမကို ဝင်တိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။

”ဒုန်း…”

”အ…”

သက်သက်ချိုရဲ့အော်သံလေးက လမ်းပေါ်မှာ ပျံလွင့်သွားပါတော့တယ်။ လူတွေဝိုင်းလာပြီး တိုက်သွားတဲ့ကားသမားကို ဝိုင်းဖမ်းကြပါတယ်။ တင့်ဆွေကတော့ ဘာဆိုဘာမှ မသိတော့ပါဘူး။နာကျင်မှုကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ သက်သက်ချိုရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲပွေ့ဖက်ထားပြီး ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီးဖြစ်နေပါတယ်။ မြန်ဆန်လွန်းတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ကျော်သူအောင်နဲ့ ရိုစီကလည်း ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ငေးကြည့်နေပါတယ်။ သက်သက်ချိုရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးက တဆတ်ဆတ် လှုပ်ခတ်နေပါတယ်။ တစ်ခုခုပြောချင်နေသလိုပါ။

ခလေး…ခလေးကို ကိုကိုဆေးရုံပို့ပေးမယ်နော်.. ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး..”

”ခလေး..ခလေးလေ… ကိုကို့ကို ကယ်…ကယ်.. ခွင့်ရတာ..ဝမ်း.ဝမ်း..သာ..”

”ခေလး..ခေလး..”

သက်သက်ချိုကား အားယူပြီးနောက်..

”ကို..ကိုကို့ကို…ခလေး..အရမ်းချစ်…”

သူ့အကျီလေးကိုသွေးလူးနေတဲ့ လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း သက်သက်ချို ဇက်ကလေး လည်ကျသွားပါတယ်..။

”ခလေး..ခလေး.ကိုကို့ကိုထားခဲ့ပြီလား.. ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ခလေးရယ်..”

တင့်ဆွေကား ယူကြုံးမရစွာပြောလိုက်ပါတယ်။ ရင်ထဲမှနာကျင်မှုကြောင့် မျက်ရည်တွေကလည်း ကျဆင်းလာပါတယ်..။ ရင်ထဲမှာ စူးအောင့်ပြီး အော်ငိုပေမဲ့ သူ့အသံကထွက်မလာဘဲ.. မျက်ရည်တွေသာ တစ်လိမ့်ချင်းထွက်လာပြီး သူ့အမြင်အာရုံတွေလည်း မှုန်ဝါးလာပါတော့တယ်။

”အဲ့ဒီနောက်..ဘာတွေဆက်ဖြစ်ခဲ့တာလဲ ကိုကျော်သူအောင်..”

သင်းသင်းမင်းက ကိုကျော်သူအောင်ကို ဆက်မေးလိုက်ပါတယ်။ လဲ့လဲ့က လည်း ကိုကျော်သူအောင်ပြော တာကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့ နားထောင်နေပါတယ်။ ကိုကျော်သူအောင် ဒီကိုရောက်တာ တစ်လကျော်ပါပြီ။ တင့်ဆွေကတော့ ဒီနဲ့အနီးဆုံးမြို့ကို သူ့ကျောင်းက ကလေးတွေအတွက် ဖတ်စာအုပ်တွေဝယ်ပေးဖို့ မနက်ကတည်းက သွားနေပါတယ်။ တင့်ဆွေဆီ လာလာလည်ရင်း ကျော်သူအောင်လည်း လဲ့လဲ့တို့ သင်းသင်းမင်းတို့နဲ့ခင်မင်နေပါပြီ။ ကျော်သူအောင်က စကားကိုဆက်လိုက်ပါတယ်။

”အဲ့နောက်တော့ တင့်ဆွေဟာ ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီးဗျ.. လူတွေနဲ့လည်း စကားသိပ်မပြောတော့ဘူး… သူချစ်ခဲ့ရတဲ့ မိန်းခလေးနှစ်ယောက်ကလည်း သူ့ရှေ့မှာတင် ဆုံးသွားတာဆိုတော့.. သူ့ရင်ထဲမှာလည်း နာကျင်ခံစားနေဟန်တူပါတယ်.. နောက်ဆုံး.. သူ့မိဘတွေရဲ့အလုပ်ကိုလည်း မလုပ်တော့ဘူး.. မိဘတွေတားနေတဲ့ကြားက ကျောင်းဆရာအလုပ်လျှောက်ပြီး.. တစ်နယ်ပြီးတစ်နယ် ပြောင်းသွားလိုက်တာ… 

သူ့မိဘတွေဆီကို ဖုန်းတောင် ဆက်တာမဟုတ်ဖူး.. အဲ့ဒါ ဒီနယ်မှာသူ့ကိုတွေ့တော့ သူ့မိဘတွေဆီ ဖုန်းဆက်ရသေးတယ်… သူ့မိဘတွေကလည်း သူတို့သားကိုအရမ်းချစ်တော့ သူတို့သားကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်တယ် ထင်ပါတယ်ဗျာ.. သူစိတ်ချမ်းသာသလိုနေပါစေတဲ့.. ကျွန်တော့ကိုပဲ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ခိုင်းထားတာပေါ့.. တကယ်တော့ သူက သက်သက်ချိုရဲ့မဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ဆန္ဒလေးကို အကောင်အထည် ဖော်ပေးနေတာထင်ပါ့.. သက်သက်ချိုတို့ ကြည်ဖြူတို့နဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ့အပြစ်ရှိတယ်လို့ ခံယူနေဟန်တူတယ်… ခက်ပါတယ်ဗျာ..”

လို့ပြောရင်း ကျော်သူအောင်က ရေနွေးကြမ်းကို ယူသောက်လို့ အဝေးကိုငေးနေပါတယ်။ လဲ့လဲ့နဲ့ သင်းသင်းမင်းတို့လဲ စကားမပြောနိုင်ဘဲ.. အတွေးတွေထဲမှာ နစ်မျှောနေပါတယ်။ လဲ့လဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ တင့်ဆွေအပေါ် သနားကြင်နာစိတ်တွေက ပိုမိုယိုဖိတ်မိနေပါတယ်။ 

သြော်.. ကိုတင့်ဆွေရယ်…ကံဆိုးလှချည်လား.. ရှင့်ကို သနားလိုက်တာရှင်ရယ်.. လို့ စိတ်ထဲကတွေးထင်ပြီး မျက်ဝန်းထောင့်ကစို့လာတဲ့ မျက်ရည်လေးတွေကို ကျော်သူအောင်နဲ့ သင်းသင်းမင်း မသိအောင် သုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။သူမရဲ့အပြုအမူကို ချစ်သူငယ်ချင်း သင်းသင်းမင်းက မြင်ပေမဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ တင့်ဆွေအပေါ်ငြိတွယ်နေတဲ့ လဲ့လဲ့ရဲ့ သံယောဇဉ်ကို သူမရိပ်မိလို့ပါ။

”ဆရာလေး..မြို့ကပြန်လာတာလားဗျ…”

စာအုပ်ထုပ်တွေကို ဆွဲပြီးပြန်လာတဲ့ တင့်ဆွေဟာ..

လယ်ထဲကပြန်လာတဲ့ ကိုချက်ကြီးနဲ့ လမ်းမှာတွေ့လိုက်ပါတယ်။ ဒီနေ့ တင့်ဆွေစိတ်တွေ မကြည်ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိဘူး သူ့စိတ်တွေက သက်သက်ချိုကို သတိရနေပါတယ်။

”ဟုတ်တယ်..ကိုချက်ကြီးရေ.. လယ်ထဲက ပြန်လာတာလား..”

”ဟုတ်ပ..ဆရာလေးရေ.. တစ်ကိုယ်လုံး ညောင်းညာကိုက်ခဲနေတာဘဲ..”

တင့်ဆွေလည်း စိတ်ကူးထဲကအာရုံရလာပါတယ်…။

”ဒါဆိုလည်းကို ကိုချက်ကြီးရေ သွားလိုက်ရအောင်လေ.. ကျွန်တော်တိုက်ပါ့မယ်..”

ချက်ကြီးကလည်း ဒါမျိုးဆိုမောင်မငြင်းလေ…။

”ဟီးဟီး..အားနာစရာဆရာလေးရယ်”

လို့ ပါးစပ်ကပြောလိုက်ပေမဲ့ သူ့ခြေလှမ်းတွေကတော့ ဆရာလေး ကိုတင့်ဆွေနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ တင့်ဆွေနဲ့ ချက်ကြီးဟာ သူတို့စတည်းချရာ ကိုမောင်ငယ်တို့ ထန်းတောထဲကို ရောက်သွားကြပါတော့တယ်။

“ဟော..ဆရာလေးတို့ပါလား..”

ကိုမောင်ငယ်က ပြုံးရင်းနှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။

”အေးဗျာ..ညောင်းကိုက်လာလို့ တစ်မြူလောက် အရင်ပေး.. ဒါနဲ့ ဒေါ်အေးမိရော မမြင်ပါလားဗျ..”

”ဟိုဖက်ရွာက သူ့အသိဆုံးလို့တဲ့…ညအိပ်သွားလေရဲ့…”

ကိုမောင်ငယ်က ပြောရင်းဆိုရင်း ထန်းရေအိုးကို ချပေးလိုက်ပါတယ်။

”နေဦး.. ဒီနေ့ဆရာလေးတို့ကံကောင်းတယ်.. တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်.. ဒီနေ့ချိုးထောင်တာ (၃) ကောင် ရလာတယ်.. ချိုးကြော်နဲ့မြည်းကြတာပေါ့”

ကိုမောင်ငယ်ကပြောလိုက်ရင်း နောက်မှာ သူကြော်ထားတဲ့ချိုးငှက်ကြော်ကို ယူလာပါတယ်။ နီရဲကြွပ်ရွနေတဲ့ ချိုးငှက်ကြော်ကလည်း ချိုအိနေတာပါဘဲ။

”ကိုမောင်ငယ်…ခင်ဗျားကိုလာလေဗျာ.. ခင်ဗျားမမကြီး မရှိပါဘူးဗျ..ဟီးဟီး”

ချက်ကြီးကကိုမောင်ငယ်ကိုပါ ဖိတ်ခေါ်လိုက်ပါတယ်။

”အေးကွ..ဆောင်းရောက်လာတော့ နည်းနည်းချမ်းသလိုလို..”

”ကိုမောင်ငယ်ကလည်း..သောက်ချင်ရင် သောက်ချင်တယ်ပေါ့ဗျာ..”

” နေဦးဗျ… အခုမှသတိရတယ်.. ရွာထိပ်က ဒေါ်ရွှေတို့ ကုန်စုံဆိုင်မှာ အနီရတယ်မဟုတ်လား.. ”

”ရတာပေါ့ ဆရာလေးရယ်..”

အဲ့ဒါဆို ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ပြေးပြီး အနီတစ်လုံး သွားဝယ်လိုက်.. ပိုက်ဆံယူသွား…”

”ဖြစ်ပါ့မလား ဆရာလေးရယ်…ရောကုန်ဦးမယ်…”

”ရပါတယ်ဗျ..ဖြစ်တယ်ကိုချက်ကြီးရေ..ဖြစ်တယ်…”

”ဒို့ဆရာလေးကောင်းမှုကြောင့် အရက်အကောင်း သောက်ရတော့မယ်..ဟဟ”

ကိုမောင်ငယ်ကား ချက်ကြီးရဲ့စကားကို တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း ထန်းပင်အောင်မှာရပ်ထားတဲ့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကို တက်ကာစက်နိုးပြီး ထွက်သွားပါတော့တယ်။ တင့်ဆွေနဲ့ချက်ကြီးတို့လဲ ထန်းရေကို ချိုးကြော်နဲ့မြည်းရင်း.. ကိုမောင်ငယ် ပြန်အလာကို စောင့်ဆိုင်းနေကြပါတော့တယ်။

 

 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>

အတိတ်ခါးခါး အပိုင်း ( ၁ )

 အတိတ်ခါးခါး အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - အမည်မသိ

“ဆရာလေး..ထန်းရေချိုလေးသောက်ဦးမလားဗျ…”

ထန်းတောရှေ့မှ ဖြတ်သွားသော ကျောင်းဆရာလေး တင့်ဆွေကို ရွာမှကာလသားခေါင်း ကိုချက်ကြီးက နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဆရာလေးကား သဘောကောင်းသည်၊ စာသင်ပြလည်းကောင်းသည်။ဒါပေမဲ့ ဆရာလေးအကြောင်းကိုတော့ချက်ကြီးမသိ။ (၄) တန်းနှင့်ကျောင်းထွက်ခဲ့သော ချက်ကြီးအဖို့ သူနှင့် ရွယ်တူဖြစ်သော ဆရာလေးလို ပညာတတ်တစ်ယောက်ကို မိတ်ဆွေ ဖြစ်ခွင့်ရသည့်အတွက် တော်တော်ဝမ်းသာနေသည်။ ဆရာလေးကား ကိုချက်ကြီးရှိရာဆီသို့လာခဲ့သည်။

”အေးဗျာ…သောက်တာပေါ့…”

”ဒေါ်အေးမိရေ..ဆရာလေးအတွက် တစ်မြူပေးပါဗျို့..”

”လာပါပြီတော်..လာပါပြီ…”

ထန်းတောပိုင်ရှင် ဦးမောင်ငယ်မိန်းမ ဒေါ်အေးမိက ထန်းရေအိုးတစ်အိုးကို မြက်ဖျာပေါ်သို့ လာချလိုက်သည်။

”ခွက်လေး ဘာလေးရော အမြည်းရော ဒေါ်အေးမိ”

ချက်ကြီးက ဆော်သြလိုက်သည်။

”ဟိုမှာ နင့်ကိုမောင်ငယ်ယူလာပါပြီ.. လယ်ကြွက်ကင်ကို ကြော်ပေးနေတယ်.. အခုတော့ ပဲလှော်နဲ့ဘဲ အရင်မြည်းဦး…အားနာလိုက်တာ ဆရာလေးရယ်.”

ဒေါ်အေးမိက ဆရာလေးကိုတင့်ဆွေကို လောကွက်ပြုလိုက်သည်။

”ရပါတယ် ဒေါ်အေးမိရယ်….အားနာစရာ..”

ဆရာလေးတင့်ဆွေက ထန်းရေအိုးထဲသို့ ခွက်ဖြင့်ခပ်ကာ ထန်းရေတစ်ခွက်ကိုမော့ချလိုက်သည်။ထိုအချိန်မှာဘဲ လယ်ကြွက်ကြော်ပန်းကန်ကို ကိုမောင်ငယ်မှ လာချလိုက်သည်။

”ဆရာလေး..စားနော်…အားမနာနဲ့..”

ကိုမောင်ငယ်ကား ဆရာလေးကိုတင့်ဆွေကို ပြောလိုက်ပါတယ်။

”ဟုတ်ကဲ့….စားပါတယ်..ကိုမောင်ငယ်..”

ကိုမောင်ငယ်ကား ဆရာလေးကိုတင့်ဆွေနှင့် ချက်ကြီးတို့နားကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့အနေနှင့် ဆရာလေးကိုတင့်ဆွေနှင့်စကားပြောရတာကို သဘောကျသည်။ ဆရာလေးက ဗဟုသုတလည်း ပြည့်စုံတယ်လေ။ ဆရာလေးက ဒီရွာကိုရောက်တာ (၁) နှစ်လောက်ဘဲရှိသေးတယ်။ 

ရွာကလူတွေနဲ့က တော်တော်ခင်နေသလို စာအသင်အပြကောင်းသဖြင့် ကလေးတွေကချစ်ကြသည်။ ရွာကလူတွေ၊ ကလေးတွေနဲ့ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေပေမဲ့.. ဆရာလေးအကြောင်းကို ဘယ်သူမှ ကောင်းကောင်းမသိကြ။ မြို့ကလာတာလို့ဘဲ သိရသည်။ 

ဒီနေရာနှင့်တော်တော်ဝေးသော မြို့ကြီးတစ်မြို့က။ဒီရွာကလေးက အညာဘက်မှာ ဆရာလေး လာသောဘက်က အဝေးကြီးက မြို့တစ်မြို့မှ။ ဆရာလေးကို သူ့ဘဝဇာတ်ကြောင်း မေးကြည့်တိုင်း ဆရာလေးက စကားလမ်းကြောင်း လွဲလေ့ရှိသည်။ ဆရာလေးပြောပြသော ဗဟုသုတများ စာပေ ရသများကို နားထောင်ရင်း.. ကိုမောင်ငယ်တို့ ဇနီးမောင်နှံချက်ကြီးတို့မှာ ဆရာလေးရဲ့ စကားပြောကောင်းမှုကို ချီးမွမ်းမိသည်။ ကိုမောင်ငယ်က ဆရာလေးတင့်ဆွေကို..

”ဆရာလေး..အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ..”

”ကျွန်တော့်အသက် (၂၅) နှစ်ပါ..”

”ဒါဆို တော်တော်ငယ်သေးတာဘဲ.. ဆရာလေးတို့များ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကျွန်တော်တို့ထက် ဗဟုသုတလဲပြည့်စုံ ဉာဏ်ပညာကလဲ ပြောစရာမရှိအောင်ဘဲ..”

”ဒါနဲ့ဆရာလေး မိန်းမယူဖို့ စိတ်မကူးသေးဘူးလား..”

ချက်ကြီးကဝင် ပြောသည်။

”ဆရာလေးကိုရွာထဲမှာ စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ ကောင်မလေးတွေမှအများကြီး.. ကျွန်တော်တောင် မနာလိုဖြစ်တယ်..ဟီးဟီး..”

”သြော်ကိုချက်ကြီးကလည်း လျှောက်ပြောနေပြန်ပြီ..”

“ဟုတ်သားဘဲ…ချစ်ကြီးရယ်…နင်စဉ်းစဉ်းစားစားလဲ ပြောပါဦး.. ဒို့ဆရာလေးက လူကလည်းချော.. ပညာကလည်းတတ်… ဒို့ရွာကကောင်မလေးတွေကို စိတ်ဝင်စားမတဲ့လား… မြို့က ကောင်မလေးချောချောလေးတွေဘဲ စိတ်ဝင်စားမှာပေါ့..”

ဒေါ်အေးမိကပါ ဝင်ပြောလိုက်သေးသည်။”ဒီလိုလဲမဟုတ်ပါဘူး…ဒေါ်အေးမိရယ်.. တောက ကောင်မလေးတွေက မြို့ကကောင်မလေးတွေနဲ့စာရင် ရိုးသားဖြူစင်ပါတယ်..

”ဆရာလေးကိုတင့်ဆွေအပြောကြောင့် ကိုမောင်ငယ်ကလည်း နောက်လိုက်သည်။”ဆရာလေးမြို့မှာရည်းစားတွေ ထားခဲ့ဖူးလား… ဟီးဟီး”

”အဟဲ…ဒါတော့ မပြောပြပရစေနဲ့…”

ရယ်သလိုလိုနဲ့ဆရာလေး ကိုတင့်ဆွေပြောလိုက်ပေမဲ့ ဆရာလေး ငိုင်သွားတာကို ဒေါ်အေးမိက သတိထားမိသွားပါတယ်။”တော်ကလည်း ဆရာလေးမှ မဖြေချင်ပါဘူးဆို… ကဲ… ချက်ကြီးရေ..မိုးလည်းချုပ်ပြီ… နင့်ဆရာလေးကို လိုက်ပို့လိုက်ဦး”

”ဟုတ်…ဟုတ်..”

ချက်ကြီးလည်း ဆရာလေးကို ရွာထဲက ဆရာ/ ဆရာမတွေနေဖို့ ရွာကဆောက်ပေးထားတဲ့ အိမ်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပါတယ်.။ ဆရာလေးက သူ့ကို..

”ကဲကိုချက်ကြီးရေ..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ..”

”ရပါတယ်… ဆရာလေးရယ်…ဆရာလေးနဲ့ သောက်ရတာ ပျော်ဖို့ကောင်းပါတယ်..”

ချက်ကြီးလဲဆရာလေးကိုနှုတ်ဆက်ရင်း သီချင်းတွေ အော်ဆိုကာ သူ့ရဲ့အိမ်ရှိရာကိုပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ချက်ကြီးနဲ့ တင့်ဆွေတို့ရဲ့ အပြန်အလှန် နှုတ်ဆက်သံတွေကြောင့် တင့်ဆွေနဲ့ တစ်ခန်းကျော်မှာ နေနေတဲ့ ဆရာမလေးလဲ့လဲ့ဟာနိုးလာပါတယ်။

”ဟင်းဟင်း… ဒို့မင်းသားတင့်ဆွေတော့ မူးလာပြီ ထင်တယ်”

ဘေးမှ သူမသူငယ်ချင်းလဲဖြစ် တစ်ကျောင်းထဲ ဆရာမလည်းဖြစ်တဲ့… သင်းသင်းမင်းက သူမကို တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပါတယ်။

”ဟုတ်မယ်…သူကလည်း ဘာကြောင့်များ နေ့တိုင်းသောက်နေပါလိမ့်..”

”အံမယ်..ညဉ်းကတင့်ဆွေကို စိတ်ပူနေတယ်ပေါ့..”

သင်းသင်းမင်းက လဲ့လဲ့ကိုစနေပါသေးတယ်။

”မိန်းမနော်..အကောင်းပြောနေတာကို ဖောက်ဖောက်လာတယ်..ကြည့်စမ်း”

သင်းသင်းမင်းရဲ့တင်ပါးလေးကို လဲ့လဲ့က မနာအောင်ဆွဲဆိတ်ရင်းနဲ့.ပြောလိုက်ပါတယ်။ မှောင်နေတာကြောင့် သူမရဲ့ရှက်သွေးလေးတွေကြောင့် မျက်နှာလေးနီနေတာကို သင်းသင်းမင်း မသိလိုက်တော့ပါဘူး..။ ထိုအချိန်မှာပဲ.. တင့်ဆွေက အဆောင်အောက်ကို ဆင်းသွားတဲ့ခြေသံကို ကြားရပါတယ်။ 

တင့်ဆွေမူးတိုင်း ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်းဆိုနေကျပါ။ မကြာမီမှာပဲ… တင့်ဆွေရဲ့ ဂစ်တာတီးပြီး ချင်းဆိုသံကိုကြားရပါတယ်။

“သစ်ရွက်ကလေးတွေလဲ မြေမှာခလို့လွှင့်ကြွေမြဲ အဖော်မဲ့နှုတ်ခမ်းများလဲညင်သာတီးတိုးရွတ်ဆိုဆဲ အနမ်းပန်းများသည်လဲ ကြွေကာခမ်းခြောက်ရစ်ပြီကွယ်..အချစ်ရဲ့လိပ်ပြာလေး ဘယ်မှာပုန်းလို့နားပြီလဲ အဖော်ကွဲတဲ့ငှက်ကလေးများအပေါ်ကိုသာငေးငေးကြည့်ရင်းနဲ့သာ ....နှလုံးသားမျက်ရည်များကျဆင်းလာ သူပေးတဲ့ချစ်အနမ်းများပြန်လည်ကာတွေးတောစိတ်မောမိတာ အေးမြပါးပြင်သည်ပူနွေးလာကတိစကားများကိုလဲ မြေလှန်ပြန်ရှာရင်း ဘဝအသစ်များပေါ်လဲ ညင်သာစွာလျှောက်လှမ်းရင်းချစ်တိုင်းလဲမညား စကားကိုသာ တီးတိုးရေရွတ်မိတာ...

 ကိုယ့်နှလုံးသားအသည်းအိမ်မှာအချစ်များစွာ သူပေးတဲ့အချစ်များကိုသာ ထွေးပိုက်နေတုန်းအခိုက်မှာကိုယ့်နှလုံးသားအသည်းတစ်နေရာ အချစ်ပေးတဲ့ဒါဏ်ရာများ အိုးအချစ် ..ချစ်တိုင်းလဲမညား“

”သြော်..ကိုတင့်ဆွေရယ်…ဘယ်လိုတွေဖြစ်ခဲ့လို့ ဒီလောက်များခံစားနေရတာလဲကွယ်…”

လဲ့လဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေးရေရွက်ရင်း အိပ်ပျော်ဖို့ ကြိုးစားနေရပါတော့တယ်။တင့်ဆွေကား သီချင်းဆိုတာကို ရပ်နားလိုက်ပြီး… ဂစ်တာကို ဘေးချလို့ အိပ်ထောင်ထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ ဆေးပေါ့လိပ်ကိုထုတ်ပြီး မီးညှိကာ ဖွာရှိုက်လိုက်ပါတယ်။ သူ့ပါးပြင်မှ စိုစိစိဖြစ်လာတာကြောင့် သူ့လက်နဲ့ စမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာ သူ့မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေက ပါးပြင်ကအလိုလိုကျဆင်းနေတာကို သိလိုက်ရပါပြီ။ ငါငိုနေမိပါလား..တင့်ဆွေတွေးမိပါတယ်..။

ဘာကြောင့်သူ့ငိုနေသလဲဆိုတာ သူဘဲသိပါတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့ (၂) နှစ်လောက်ကတော့ သူ့ဘဝက ပျော်ရွှင်စရာအတိဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ မထင်မှတ်တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေနဲ့ ရင်နာစရာ အဖြစ်အပျက်တွေကြောင့်… သူဒီလိုခံစားနေရတာပါ.။ ဖြစ်နိုင်ရင် အတိတ်ဆိုတဲ့ အရာကို သူ့ဘဝထဲမှာ မရှိစေချင်ပါဘူး။ ပြည့်ဖုံးကားချထားလိုက်ချင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက သူ့အတွက် ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေပါ။ 

ကျေးလက်တောရွာလေးမှာ ကျောင်းဆရာအဖြစ် လာရောက်လုပ်ကိုင်ရင်း ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေကို လာရောက်ကုစားနေတာပါ။ သူ့မိသားစုကိုပါ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ပြီး အားလုံးနဲ့ဝေးရာကို ထွက်ခွာလာခဲ့တာပါ။

”ဆရာ…မအိပ်သေးဘူးလား..”

ဆရာမဒေါ်လဲ့လဲ့နဲ့ ဆရာမသင်းသင်းမင်းတို့ပါ။ သူ့ဂစ်တာသံကြောင့် နိုးသွားဟန်တူပါတယ်။ အောက်ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်လာကြတာပါ။

”ဟုတ်တယ်..ဆရာမ..ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းသောက်လာတာနဲ့.. ဆရာမတို့ကို အနှောက်အယှက်ပေးသလို ဖြစ်သွားတယ်ထင်တယ်.. အားနာလိုက်တာဗျာ..

”အားနာစရာမလိုပါဘူး…ဆရာရဲ့ဆရာ့အသံက နားထောင်လို့ကောင်းလို့ သင်းသင်းတို့က ချီးကျူးနေတာ…ဟိ…”

ဆရာမသင်းသင်းမင်းနဲ့ လဲ့လဲ့တို့က သူထိုင်နေတဲ့ ကွပ်ပစ်လေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်းပြောလိုက်ပါတယ်။

“ဆရာသောက်ဖို့တဲ့ လဲ့လဲ့ဖျော်လာတာ..”

လဲ့လဲ့က သူ့ကိုကော်ဖီခွက်ကို လှမ်းပေးလိုက်တာကြောင့် သူလည်း ကော်ဖီခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်ပါတယ်။

”နက်စ်ကော်ဖီပါလား..ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမ..”

ဒီရွာမှာတော့ မရတဲ့ကော်ဖီဖြစ်တာမှန်းသူသိပါတယ်..။ 

“သြော်..လဲ့လဲ့ရဲ့ အိမ်က ပို့ပေးတာလေ”

”ကျေးဇူးပါဘဲဗျာ…”

ကော်ဖီကိုသောက်ရင်း…တင့်ဆွေက ပြောလိုက်ပါတယ်။

”ကော်ဖီတိုက်တဲ့အတွက် သီချင်းတစ်ပုဒ်လောက် ဆိုပြပါလား.. ဦးထူးအိမ်သင်ရဲ့သီချင်းပါဘဲ… ကြယ်တွေစုံတဲ့ည ဆိုတဲ့သီချင်းလေးဆိုပြပါလား..

”လဲ့လဲ့က သူ့ကို တောင်းဆိုလိုက်တာကြောင့် သူလည်း ဂစ်တာကိုတီးခတ်ရင်းဆိုပြလိုက်ပါတော့တယ်..။”

ကြယ်တွေစုံတဲ့ည ကိုယ့်အိမ်မက်လေးရယ်…ကြယ်တွေစုံတဲ့ည..ဘဝမျှော်လင့်ခြင်းရယ်….”

တင့်ဆွေရဲ့ သီဆိုပြမှုအောက်မှ သင်းသင်းမင်းနဲ့ လဲ့လဲ့လည်း.. စီးမျှောသွားပါတော့တယ်.။

”ကဲ ကျွန်တော်လည်း အိပ်တော့မယ်.. ဆရာမတို့ အိမ်မက်လှလှမက်ပါစေဗျာ…”

တင့်ဆွေကား လဲ့လဲ့တို့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး သူ၏ အခန်းတွင်းသို့ ပြန်ဝင်သွားချေပြီ။ လဲ့လဲ့နှင့် သင်းသင်းမင်းကား စကားဆက်ပြောနေကြသေးသည်။ အချိန်အတန်ငယ်ကြာပြီးနောက်…

”ကဲသင်းသင်းရေ ကိုယ်တွေလဲ သွားအိပ်ရအောင်…

”လဲ့လဲ့လည်း သင်းသင်းမင်းနဲ့ အတူအခန်းကို ပြန်ရန် ပြင်လိုက်စဉ်… ခုနက တင့်ဆွေထိုင်သွားသော ခုံပေါ်မှာ ဓါတ်ပုံလိုလိုကျနေတာ မြင်လိုက်ရသည်။

”သြော်..ကိုတင့်ဆွေကျထားတာထင်တယ်”

ဆိုပြီး..ထိုဓါတ်ပုံကိုကောက်ယူလိုက်သည်။ အစစ်ပင် ဓါတ်ပုံတစ်ပုံ ဓါတ်ပုံကားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပုံပင်။ အချစ်ဆုံးကိုကိုသို့ ချစ်တဲ့ ကြည်ဖြူမှ အမှတ်တရဆိုပြီး လက်မှတ်ထိုးထားသည်။ ကောင်မလေးကတော့ တော်တော်ချောသည်။ လဲ့လဲ့စိတ်ထဲမှာ မနာလိုသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ သူမကိုယ်သူမမသိ။

“လဲ့လဲ့…လာလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ…”

ရှေ့မှထနှင့်သွားသောသင်းသင်းမင်း၏ ခေါ်သံကြောင့်..

“လာပြီ.သင်းသင်းရေ..တကတည်း..”

ဆိုပြီး သူမက ထိုဓါတ်ပုံကိုသူမအကျီအိတ်ထဲကပျာကယာ ထိုးဖွတ်လိုက်သည်။ ဘာကြောင့် ထိုသို့လုပ်မိသည်ဆိုတာကို သူမကိုယ်သူမ နားမလည်။ အဆောင်ထဲဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲချိန်အထိ.. သူမတော်တော်နှင့်အိပ်မပျော်.. တင့်ဆွေနှင့် ဓါတ်ပုံပိုင်ရှင်ကောင်မလေးအကြောင်းကို စဉ်းစားရင်း…

သူမ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်နှင့် အိပ်မပျော်နိုင်အောင် ဖြစ်နေတာပါ.။ ကိုတင့်ဆွေနဲ့ ဒီကောင်မလေးက ဘယ်လိုပတ်သက်ခဲ့တာလည်းဆိုတာ သူမအရမ်းသိချင်နေသည်။

အို.. ဒါလဲငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ.ဟုတွေးပြီး သူမကိုယ်သူမ တွေးလိုက်မိသည်။ ဒါက သူ့ကိစ္စဘဲဟာ.. ငါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့စပ်စုချင်နေရတာလဲ… မိလဲ့လဲ့.. နင့်စိတ်ကို နင်ထိန်းစမ်း… ဆရာမလုပ်နေပြီးအရှက်မရှိဟု သူမကိုယ်သူမ ဖြေတွေးပြီး နိုးတစ်ဝက် ပျော်တစ်ဝက်ဖြစ်နေသည်။

သူမဘေးမသူငယ်ချင်းမ သင်းသင်းမင်းကတော့ အိမ်မက်ထဲမှာ နတ်သားလေးတွေနဲ့ ပျော်မြူးနေဟန်တူသည်။ အိပ်နေလိုက်တာများ သိုးလို့။ သူမစိတ်ထဲမှ မဆီမဆိုင် မကျေမနပ် ဖြစ်လိုက်သေးသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူမလည်း အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။

“ဆရာတင့်ဆွေက ဒီမှာနေတာလား မသိဘူးခင်ဗျ..”

အဆောင်ရှေ့မှာ လူရွယ်တစ်ဦး။ လဲ့လဲ့.. ကိုတင့်ဆွေ အခန်းဘက်ကြည့်လိုက်တော့ လူမရှိ။ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ ကိုတင့်ဆွေကား ရွာထဲမှ အသိများထံသွားဟန်တူသည်။ လူရွယ်ကား ဆိုင်ကယ်ဖြင့်လာခြင်းဖြစ်သည်။

“ဟုတ်ပါတယ်ရှင့်…ကိုတင့်ဆွေကကျောင်းပိတ်လို့ အပြင်သွားဟန်တူတယ်…”

သင်းသင်းမင်းက ထိုလူရွယ်ကိုလှမ်းဖြေလိုက်ပါတယ်။

“ဒါနဲ့ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲမသိဘူးရှင့်.. ဒီကအကိုက…”

“သြော်…ကျွန်တော်က ဒီရွာကိုရောက်လာတဲ့ ကျန်းမာရေးမှူး အသစ်ပါ.. မနေ့ညကတည်းက ရောက်တယ်.. တင့်ဆွေနဲ့က ကျောင်းနေဘက်တွေပါ.. မနေ့ညကတည်းက သူ့ဆီလာမလို့ ညနက်သွားတာနဲ့ မနက်မှ လာမယ်ဆိုပြီးလာဖြစ်တာ.. လမ်းမှာ လွဲသွားတယ်နဲ့တူတယ်..တင့်ဆွေနဲ့က..”

“ဟုတ်မယ်..အကို့ထိုင်ပါဦး….သူပြန်လာတော့မှာပါ.. ဒါနဲ့… အကို့နာမည်က..”

“ကျွန်တော့နာမည် ကျော်သူအောင်ပါခင်ဗျ..”

ထိုလူရွယ်ကလည်း ပြုံးပြုံးရွင်ရွင်နဲ့ လှမ်းဖြေလိုက်ပါတယ်။

“စောင့်ရင်းနဲ့ထိုင်ပါဦး….”

သို့ဖြင့်ထိုလူရွယ်ကား သင်းသင်းမင်းနှင့်လဲ့လဲ့တို့ အခန်းထဲကို အလည်လာခဲ့တော့သည်။

“ကျွန်တော်က ဒီနယ်ရောက်လာတော့ အသိမရှိဘူး ထင်နေတာ… ဒီရောက်တော့ သူကြီးကပြောမှ ကျွန်တော့သူငယ်ချင်း တင့်ဆွေမှန်းသိတယ်.. ဒါနဲ့ ညီမတို့နာမည်တွေက..”

“ညီမနာမည်က လဲ့လဲ့ပါ…သူကတော့ သင်းသင်းမင်းတဲ့.. ကိုတင့်ဆွေနဲ့ တစ်ကျောင်းထဲ ဆရာမတွေပါ..”

သို့ဖြင့် ကျော်သူအောင်နှင့် လဲ့လဲ့၊ သင်းသင်းမင်းတို့မှာ တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက် မိတ်ဆက်ရင်း ခင်မင်ရင်းနှီးသွားကြတော့သည်။ ကျော်သူအောင်က…

“ကျွန်တော်က တင့်ဆွေကြီး စိတ်တွေလေပြီး လွင့်သွားလိုက်တာ.. ဒီတစ်သက် ပြန်မတွေ့ရတော့ဘူး ထင်နေတာ….”

ကျော်သူအောင်စကားကို လဲ့လဲ့စိတ်ဝင်စားသွားသည်။

“ကိုတင့်ဆွေက ဘာဖြစ်ခဲ့လို့လဲ.. ကိုကျော်သူအောင်ရယ်.. ပြောပြနိုင်ရင် ပြောပြပါလား..”

“ဒီလိုဗျ..တင့်ဆွေအကြောင်းကိုပြောရမယ်ဆိုရင်..”

ဆိုပြီးကျော်သူအောင်အစပျိုးလိုက်ချိန်မှာ။

“သြော်..သူငယ်ချင်းမင်းက လဲ့လဲ့တို့အခန်းဘက် ရောက်နေတာကိုး.. သူကြီးပြောလို့.. မင်းငါ့ဆီသွားတယ်ဆိုလို့ လိုက်လာတာ”

ကိုတင့်ဆွေရွာထဲမှ ပြန်ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။

“ဟုတ်တယ်..အကိုရေ…အကို့သူငယ်ချင်းက စကားပြောကောင်းလို့..နားထောင်နေတာ..”

“လာကွာသူငယ်ချင်း..ငါ့အခန်းဘက်သွားရအောင်.”

ဆိုပြီး ကျော်သူအောင်ကို ကိုတင့်ဆွေက ခေါ်သွားသဖြင့် လဲ့လဲ့သိချင်သော အကြောင်းအရာကား သိခွင့်မရလိုက်တော့ပါ။

တကယ်တော့ တင့်ဆွေကား နယ်မြို့ကြီးတစ်မြို့မှ အလွန်ချမ်းသာသော မိသားစုမှ ပေါက်ဖွားလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောရလျှင်တော့ တင့်ဆွေ ဒီလိုနေရာမှာ ကျောင်းဆရာအဖြစ် လာလုပ်နေခြင်းသည်…။ ပြောရလျှင်တော့ လွန်ခဲ့သော (၂) နှစ်ခန့်က… တင့်ဆွေသည် ကြည်ဖြူဆိုသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် လွန်စွာ ချစ်ခဲ့ကြလေသည်။ ကြည်ဖြူသည်လည်း တင့်ဆွေကို ချစ်ခဲ့ပါသည်။ ပြောရလျှင်တော့ လင်မယားလိုပင်နေခဲ့သည့် အဆင့်။

“ကြည်ဖြူ…မင်းအဲ့အလုပ်ကထွက်လိုက်ရင် ကောင်းမယ်..”

“ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကိုရဲ့…ကြည်ဖြူဒီအလုပ်နဲ့ အဆင်ပြေနေတာဘဲကို”

ကျောင်းပြီးခါစ ကြည်ဖြူကား မြို့ထဲမှပွဲရုံတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေသည်။ ပြောရလျှင်တော့ ကြည်ဖြူ အလုပ်လုပ်တာကို တင့်ဆွေ ဘာမှမပြောလို။ ဒါပေမဲ့ ပွဲရုံပိုင်ရှင် ဦးမြတ်ကျော်ကို တင့်ဆွေနည်းနည်းလေးမှ သဘောမကျ။ 

သူ၏ဖခင်ဖြစ်သူနှင့်ပါတနာ.. ဒါပေမဲ့ သူ၏ဖခင်ဖြစ်သူ၏ပြောစကားများအရ ဦးမြတ်ကျော် ဆိုသူမှာ လူရှုပ်လူပွေ။ မိန်းမဆိုလျှင် အိမ်ထောင်ရှိရှိ မရှိရှိ ဆင်ခြင်သူတစ်ယောက် မဟုတ်သဖြင့် ကြည်ဖြူအတွက် သူစိုးရိမ်သည်..။ ဒါပေမဲ့ ကြည်ဖြူက နည်းနည်းမာနကြီးသည်…။ အလုပ်မရှိလျှင် တင့်ဆွေ မိဘများအထင်သေးမှာ စိုးသည်ဟုဆိုပြီး ပွဲရုံမှာ ဆက်လုပ်နေသည်။

“ကြည်ဖြူရယ်.. အဲ့ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်လက်ထပ်ကြရအောင်လေ..”

လို့ ဆိုလိုက်ပြန်လျှင်လည်း ကြည်ဖြူက ငြင်းနှင့်။ ကြည်ဖြူအလုပ်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီး ကြည်ဖြူနှင့် သူစကားများပေါင်းမနည်းတော့။ ယခုလဲ…

“ဘာလဲ..ကြည်ဖြူက အဲ့ဦးမြတ်ကျော်ဆိုတဲ့ လူကြီးကြည့်တာ ခံချင်နေလို့လား.. ကြည်ဖြူအလုပ်လုပ်ချင်ရင် အကိုတို့အလုပ်မှာ လာလုပ်.. ဒီအတိုင်းထိုင်နေလို့ရတယ်”

သူလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ပြောလိုက်သည်။ သူ့မိဘတွေကလည်း ချမ်းသာသူတွေ ဖြစ်တာကြောင့်ပင်။

“ကိုကိုနော်..ကြည်ဖြူဂုဏ်သိက္ခာကို မစွပ်စွဲနဲ့.. ကြည်ဖြူ မကြိုက်ဖူး..”

“ဘာလဲ မှန်တာပြောတော့မင်းကနာတယ်ပေါ့…”

“ကိုကိုထင်ချင်သလိုထင်တော့…အလကားနေရင်း သဝန်တိုနေတယ်..”

ကြည်ဖြူကား ငိုရင်းထွက်သွားချေပြီ.။ တော်တော်စိတ်ဆိုးနေသဖြင့် သူလည်း လိုက်မချော့ဖြစ်။ ကြည်ဖြူကလည်း သူ့ကို တော်တော်စိတ်ဆိုးသွားသည်။

ကြည်ဖြူကား အလုပ်ထဲရောက်သည်အထိ စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် အလုပ်ကိုဖိဖိစီးစီးလုပ်နေသည်။ ကြည်ဖြူစိတ်တော်တော်ဆိုးနေသည်။ သဝန်တို ကိုတင့်ဆွေကို။

“သမီး…ဒီနေ့စာရင်းတွေများလို့ အချိန်ပိုလေး နည်းနည်းဆင်းပေးပါဦး”

“ဟုတ်ကဲ့ .ဦး..”

ဦးမြတ်ကျော်ကား တကယ်တော့ ကြည်ဖြူကို ဂွင်ဖန်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ ကြည်ဖြူဆိုသော ဒေါင်းမလေးကား သူ၏ထောင်ချောက်ထဲ ဝင်လာချေပြီ.။

“သမီးရေ…ရော့အအေးလေးသောက်လိုက်ဦး…”

အအေးဗူးကို ဦးမြတ်ကျော်က ကြည်ဖြူရှေ့ ချပေးလိုက်သည်။ ပွဲရုံထဲမှာက လူရှင်းနေပြီ.. နည်းနည်းလဲမှောင်စပြုနေပြီကိုး…။ ကြည်ဖြူလဲ ခေါင်းတွေမူးနောက်လာသဖြင့် အအေးဗူးကို ဖောက်သောက်လိုက်သည်။ ဦးမြတ်ကျော်ကား စိတ်ထဲမှကျေနပ်နေသည်။ ထိုအအေးဗူးထဲတွင် ဆေးထိုးအပ်ဖြင့် ထိုးထည့်ထားသော ရာဂကြွဆေးများ ပါရှိနေသည်။

“အို..ဦးရယ်…မူးလိုက်တာ..အင်းအင်း”

ကောင်မလေးကား မလှုပ်နိုင်အောင်ဖြစ်နေပြီ။ တအင်းအင်းနှင့် ဦးမြတ်ကျော်ကား ကြည်ဖြူကို ပွေ့ဖက်ပြီး ဂိုဒေါင်နောက်မှ အခန်းထဲကိုခေါ်သွားသည်။

“ကောင်းသွားမှာပါ…သမီးရယ်… ခဏအိပ်လိုက်နော်..”

ကြည်ဖြူကား..ဆေးရှိန်ဖြင့် ရာဂစိတ်များ ပြင်းထန်နေသောကြောင့်.. တဟင်းဟင်းနှင့် ဦးမြတ်ကျော်ကို ဖက်နေသည်။ ဦးမြတ်ကျော်ကလည်း…သူ့ရဲ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ စားနေကျ ဖွားဖက်တော်ကြီးက ပုဆိုးချွတ်လိုက်သည်နှင့် ရှေ့ကို ငေါက်ခနဲထွက်လာသည်။ သူက ကြည်ဖြူထမိန်လေးကို လှန်တင်လိုက်သည်။ ကြည်ဖြူရဲ့ အဖုတ်လေးကို သူ့လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ…

“အို.အို..ဦးရယ်..သမီးမရတော့ဘူး.. ဦးလုပ်ပေးပါတော့…”

ကြည်ဖြူကား အဖုတ်တွင်အရေကြည်လေးများ ထွက်နေချေပြီ။ ဦးမြတ်ကျော်ကား ကြည်ဖြူရဲ့ အဖုတ်လေးကို သူ့ရဲ့ခြောက်လက်မ ကျော်ကျော်လောက်ရှည်သည့် လီးကြီးဖြင့် မညှာမတာဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

“ဗျစ်..ဒုတ်…”

“အ..အား..ေသပါၿပီ..”

ကြည်ဖြူရဲ့ အဖုတ်လေးကို ဦးမြတ်ကျော်မှ မညှာမတာ ဆောင့်လိုက်သောကြောင့် ကြည်ဖြူ မျက်ရည်ဝိုင်းသွားသည်။ ဦးမြတ်ကျော်ကား ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ကြည်ဖြူလည်း ကြွနေသောကြောင့် ဖင်ကြီးကိုပင့်ပင့်ပြီး လိုးချက်များကို ကော့ကော့ပေးကာခံယူနေသည်။ သူမစောက်ပတ်အတွင်းသား အသားမျဉ်များက ဦးမြတ်ကျော်လီးကို ဆွဲစုပ်နေသည်။

“ဖွတ်..ဖွတ်..”

“ရှီး..ရှီး.. ဦးရေ..ဆောင့်ဆောင့်.. ကြည်ဖြူကို မညှာနဲ့..အ..အ..”

ကြည်ဖြူရဲ့အော်ဟစ်ညဉ်းညူသံလေးများက အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေသည်။ ဦးမြတ်ကျော်အဖို့လည်း ကြည်ဖြူလိုကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်း ကျပ်ကျပ်ကလေးကို လိုးရတာ ကောင်းကောင်းအရသာ တွေ့နေလေတော့သည်။ ဦးမြတ်ကျော်ကား ကြည်ဖြူကို မညှာတော့ပါ.. သူပြီးခါနီးပြီဖြစ်လို့ ကြည်ဖြူရဲ့အဖုတ်လေးကို သူ့လီးကြီးနဲ့ အသားကုန်ဆောင့်ပါတော့သည်။

မကြာမီမှာ သူ့လီးထိပ်မှာ ပူခနဲဖြစ်သွားပြီး. လီးချောင်းထဲမှ လရေဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များကို ကြည်ဖြူရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံများကို ပန်းထုတ်နေပါတယ်။ ကြည်ဖြူအဖို့လဲ ဦးမြတ်ကျော်ရဲ့ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ညှစ်ပြီးဆွဲယူကာ စိတ်ကို ဖြေလျှော့လိုက်တဲ့အခါမှာ သူမစောက်ခေါင်းထဲက သုတ်ရည်တွေဟာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ကျလာပါတော့တယ်။

ဦးမြတ်ကျော်က အနည်းငယ်မောသွားတာကြောင့် ပက်လက်လှန်ပြီး အနည်းငယ်အမောဖြေနေပါတယ်။ ရာဂကြွဆေးအရှိန်မပြေသေးတဲ့ ကြည်ဖြူဟာ ဦးမြတ်ကျော်ရဲ့လီးကို သူမလက်နဲ့ ကစားပေးနေပါတယ်။ ဦးမြတ်ကျော်က ကြည်ဖြူ့ခေါင်းကို သူ့လက်နဲ့ဖွပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့ ကြည်ဖြူနှုတ်ခမ်းကိုတေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။

“ဦးကိုမှုတ်ပေးပါလား…ခလေး…”

သမီးလို့ပြောရာကနေ ခလေးလို့ အရှက်မရှိ ခေါ်လိုက်ပါသေးတယ်.။ ကြည်ဖြူကတော့ ဦးမြတ်ကျော်ရဲ့လီးကြီးကို စတင်စုပ်နေပါပြီ။ စိတ်တွေ ကြွနေတာကြောင့် သူမရဲ့စုပ်ချက်တွေက အရမ်းကို ပြင်းထန်နေတာကြောင့် ဦးမြတ်ကျော် တစ်ယောက် မျက်လုံးကြီးမေးပြီး ခံလို့ကောင်းနေပါတယ်။

“ပြွတ်..ပြွတ်…”

“အား..ကောင်းလိုက်တာ..ခလေးရယ်…”

ဦးမြတ်ကျော်ကား ကြည်ဖြူရဲ့လီးစုပ်ပေးတာကို ကောင်းကောင်းကြီးခံလို့ကောင်းနေပါတယ်။ ကြည်ဖြူ စုပ်ပေးတာကောင်းတာကြောင့် သူ့လီးကြီးကလည်း နဂါးတစ်ကောင်လို ပြန်ထောင်ထလာပါတယ်။ ကြည်ဖြူရဲ့တံတွေးတွေနဲ့စိုစွတ်ပြီး ပြောင်လက်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့် သူ့လီးကို ကြည်ဖြူပါးစပ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်ပြီး..

“ခလေး ဖင်ကုန်းပေးပါလာ.. ဦးနောက်ကနေ လိုးမလို့..”

လို့ပြောလိုက်တာနဲ့ ကြည်ဖြူကလည်း လေးဖက်ထောက်ပြီး သူမဖင်လေးကို ကော့ထားပေးပါတယ်။ ဝိုင်းဝန်းအိစက်နေတဲ့ ကြည်ဖြူရဲ့ ဖင်အိုးဝိုင်းဝိုင်းလေးအလယ်မှာ.. အရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်း ဖောင်းဖောင်းလေးက ပြူနေပါတယ်။ ဦးမြတ်ကျော်က သူ့လီးကြီးကို ကြည်ဖြူအဖုတ်နဲ့တေ့ပြီး ဒစ်မြုတ်ရုံသွင်းပြီး ကြည်ဖြူရဲ့စောက်စိလေးကို လီးထိပ်နဲ့ပွတ်ပေးပါတယ်။

“အိုး..အိုး…ဦးရယ်သမီးကိုလိုးပေးပါတော့..”

ကြည်ဖြူက ဖင်လေးကိုနောက်သို့ဆုတ်ဆုတ်ကာ ကော့ကော့တက်လာပါတယ်။ ကောင်မလေး ခံချင်စိတ်တွေပြင်းထန်လာတာကို.. ဦးမြတ်ကျော် သိပါတယ်။

“ခလေး..ဦးလိုးတာကို တစ်သက်လုံးခံမှာလား…”

“အို..ဦးရယ်.အဖုတ်ကွဲရင်ကွဲသွားပါစေ… လိုးပေးပါတော့ဆို… အင်းအင်း..”

ကြည်ဖြူက အခုအချိန်မှာ ဦးမြတ်ကျော်လိုးပေးတာကို လိုချင်တာကလွဲပြီး ဘာမှမမြင်တော့ပါ..။ ဦးမြတ်ကျော်က ကြည်ဖြူရဲ့ ခါးလေးကိုကိုင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်ပါတော့တယ်။

“ဘောက်…ဘောက်…ပလွတ်….ပလွတ်…”

“လိုး..လိုး…ဦးရေ သမီးကောင်းနေပြီ…”

“ပလွတ်..ပလွတ်..စွပ်…စွပ်…”

ကြည်ဖြူရဲ့ညဉ်းညဉ်သံ..ဦးမြတ်ကျော်ရဲ့လီးနဲ့ သူမအဖုတ်ကို အဆက်မပြတ်မနားတမ်း ဆောင့်ချသံတွေဟာ အခန်းထဲမှာ ဆူညံနေပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဦးမြတ်ကျော်ဟာလည်း ကြည်ဖြူ အဖုတ်ထဲကို လရေတွေ ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကြည်ဖြူလဲ စောက်ရေတွေထွက်သွားပြီးနှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်ကြီးမှောက်ကျကာ အမောဖြေနေကြပါတော့တယ်။

 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>

အမှောင်ထဲက ချစ်သူတွေ အပိုင်း ( ၂ )

 အမှောင်ထဲက ချစ်သူတွေ အပိုင်း ( ၂ ) 

Winn  (BlackLotus) ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

လူသံတွေ ကားသံတွေကို ခင့် နားထဲမှာကြားနေရတယ် ….အိပ်တဝက် နိုးတဝက်နဲ့ပေါ့…။

မျက်လုံးလေးကို မဖွင့်ချင် ဖွင့်ချင်နဲ့ ဖွင့်ပြီး နာရီကိုလှန်းကြည့်လိုက်တော့ ၇ နာရီခွဲနေပြီ…ဒါနဲ့ အိပ်ရာပေါ်က ကုန်းရုန်းထ ဝရန်တာ လိုက်ကာလေးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ လူတွေ ကားတွေ နဲ့ သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ရန်ကုန်မြိုကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်…သာယာတဲ့ မနက်ခင်းလေးပါ။ အခုလိုခေတ်ကြီးထဲမှာ ဆန်းသစ်တဲ့ မြို့ပြတခုရဲ့ အလှမျိုးမရှိရင်တောင် ခေတ်ပျက်မြို့ဟောင်းသာသာ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့အလှကို ခဏတာ ငေးလို့ ရုစားနေရင်းက နေ ခင့်အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ 

ကုမ္မဏီ အစည်းအဝေးက ၉ နာရီစမှာဆိုတော့ လိုအပ်တဲ့ ဒေါကူမန့်တွေ အစီအစဉ်တိုင်း ဖြစ်အောင် အရင်လုပ်ဖို့ ခင့် တာချီကေ့စ်ထဲက ဖိုင်တွေထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဖိုင်တွေ ကို အစည်းဝေးမှာ လွယ်လွယ်ကူကူနဲ့ အမြန်ဆုံးထုတ်လို့ ကိုးကားလို့ရအောင် စနစ်တကျလုပ်ပြီး ရေချိုးဖို့စိတ်ကူးလိုက်ပါတယ်။အင် …ရေမချိုးခင် ဝသန့်ကို သွားတွေ့အုံးမှပဲ ဆိုပြီး ခင့် အခန်းထဲကနေ ဝသန့်အခန်းဖက်ကို သွားလိုက်ပါတယ်။ 

ဝသန့်အခန်းထဲရောက်တော့ ရေချိုးခန်း အိပ်ရာ ဖက်တွေကို လိုက်ကြည့်တော့ ဝသန်တယောက်မရှိဘူး…ဒီကောင်လေး ထွတ်များသွားပြီလားမသိဘူးဆိုပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ကို သွားလို့ ဝသန့်ကို သွားရှာပါသေးတယ်…မတွေ့ဘူး…။

မီးဖိုခန်းက ထမင်းစားစာပွဲပေါ်မှာတော့ အုပ်စောင်းလေးနဲ့ အုပ်ထားတဲ့ စားစရာတွေကို တွေ့ရတယ်။ အုပ်စောင်းလှန်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းကန်ပြားတချပ်ထဲမှာ ကြက်ဥဟိုက်ဘရိုက်ကြော်တလုံးနဲ့ စတော်ဘယ်ရီဂျမ်းသုတ်ထားတဲ့ ပေါင်မုန့်မီးကင်တချပ်ကို တွေ့တယ်။ ပန်းကန်ဘေးမှာ note လေးတစောင်ကို တွေ့တော့ ကောက်ဖတ်လိုက်မိတာ...

“ တီတီ သား training သွားတယ်…၉နာရီခွဲလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်…တီခင်စားဖို့ ဘရိတ်ဖတ်စ် စီစဉ်ပေးထားခဲ့တယ်”

ဆိုတဲ့ note လေးပါ။ ခင် ပြုံးလိုက်မိတယ်…။သား ဝသန်တယောက် အိမ်မှာနေတဲ့ ပုံစံမျိုးလုံးဝမဟုတ်တော့ …အရာရာတိုင်းကို အတော် သိတတ်နားလည်နေပြီး

တယောက်ထဲ ဒေါင်ကျကျ ပြားကျကျ အသက်ရှင်နေနိုင်တဲ့ အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ယောကျာ်းရင့်မာကြီးတယောက်တောင်ဖြစ်လို့နေပါလားဆိုပြီး ခင် ကောက်ချက်ချရင်း တူတော်မောင် အချစ်ဆုံးလေးကို ချီမွမ်းမိနေတာပေါ့…အမှတ်တွေလဲ အများကြီးပေးနေမိတယ်။ 

ဒီပုံစံလေးတာ ဝသန့်ကို မမတင်မြင်ရင် အရမ်းကို ဝမ်းသာသွားမှာပါ။ ဒါနဲ့ ခင်လဲ ခင့်အခန်းထဲပြန်ဝင်လာပြီး ထမီ အပေါ်ညဝတ်အိင်္ကျီ အတွင်းခံ နဲ့ ဘော်လီတွေကို အားလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲသွားလို့ ဆင်းပြေနပြေ ရေချိုးပြစ်လိုက်တယ်။ရေချိုးပြီးလို့ အဝတ်အစားလဲ အလှပြင်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲက ဝသန်လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ဘရိတ်ဖက်စ်ကို သွားစားလိုက်တယ်။ စားပြီးတော့ စားရွက်အလွတ်တရွက်မှာ စာတကြောင်းရေးချလိုက်ပါတယ်…

“သား ဝသန် တီတီ ကုမ္မဏီအစည်းအဝေးသွားပြီနော်…နေ့လည်၂နာရီ ၃နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်…တီ့အတွက် နေ့လည်စာဘာမှ မလုပ်နဲ့တော့ တီအပြင်မှာပဲစားလာခဲ့မယ်…တီတီ”

ဆိုပြီး note လေးတစောင်ရေးပြီး စာပွဲ ထမင်းအုပ်စောင်းပေါ် ညပ်ထားခဲ့လိုက်ပါတယ်။ နာရီကြည့်တော့ ၈ခွဲနေပြီ။ ဒါကြောင့် လိုအပ်တဲ့ ဖိုင်တွေကိုယူ အိမ်ကိုသော့ပိတ်ပြီး ပါကင်ကကားကိုထုတ်ပြီး ကုမ္မဏီရှိရာ လှည်းတန်းဖက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။ 

ကုမ္မဏီရောက်တော့ MD ကိုဝင်တွေ့ပြီး မနက်၉နာရီကနေလုပ်လိုက်တဲ့အစည်းအဝေး ၁၁ခွဲလောက်မှာပြီးသွားပါတယ်။ အစည်းအဝေးပြီးတော့ ရုံးကို မီတင်လာတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေစုပြီး မြို့ထဲမှာပဲ နေ့လည်စာ စားလိုက်ကျတယ်။ 

ဒါနဲ့ အစည်းအဝေးကို နေ့လည် ၁နာရီမှပြန်စပြီး ၂နာရီခွဲပြီးသွားတော့ ကုမ္မဏီကနေ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဘဲလ်တီးကြည့်တယ် တံခါးလာမဖွင့်ဘူး ဒါနဲ့ ခင့် စီရှိတဲ့သော့နဲ့ အိမ်ထဲကိုဖွင့်ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ကုတင်ပေါ်မှာလဲနေရင်းက ခင့် ဟန်းဖုန်းလေး တုန်ခါလာလို့ သီချင်းသံတွေ အဆက်မပြတ် ထွတ်လာတယ်။ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တော့ မမတင်ဖြစ်နေတယ်….ဒါနဲ့

“ ဟဲလို..ခင် ”

“အင်..မမ ပြော”

“ ခင် အဲမှာအစင်ပြေရဲ့လား ညီမလေး…ဝသန်ကော်ရှိလား..ဘယ်လိုလဲ…ညည်းတူက လိမ်လိမ်မာမာကောရှိရဲ့လား”

“ ရှိပါ့တော် ..ရှိပါ ..အရမ်းကို လိမ္မာလို့ နေပါတယ်ရှင့်”

“သားက ကျန်းကျန်းမာမာကော ရှိရဲ့လား ခင်”

“အမလေးနော် အဖြစ်သဲနေလိုက်တာ မမသားလေ…ကျန်းကျန်းမာမာလဲရှိတယ်…လိမ်လဲလိမ္မာတယ် ပြောစရာကိုမလိုတာ…သူ့ဟာနဲ့သူ ကျောင်းသွာလိုက် တင်နစ်သွားရိုက်လိုက် သူငယ်ချင်းတွေစီသွားလိုက်နဲ့ အလုပ်ကိုရှုပ်နေတာပဲ…ဘာမှကိုပြောစရာမရှိဘူး..ခင် ရောက်ရောက်ချင်းတုန်းကဆို ပိုလို့တောင့်အံသြသေးတယ်…တိုက်ခန်းတခုလုံးလဲ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်လို့ ..သူ့အခန်းဆိုလဲ အရင်အိမ်မှာနေတုန်းကလို့မဟုတ်ဘူး….မမသားက အရမ်းတော်နေပြီသိလား..”

တဖက်မှ မမတင်ကလဲ

“ အေး..ဟုတ်လား ဒါဆိုကောင်းတာပေါ့ ခင်ရယ်…ငါတို့လဲ စိတ်မညစ်ရတော့ဘူးပေါ့ …လိုအပ်တာရှိရင်လဲ ခင် ကနဲနဲထောက်ပြလိုက်ပေါ့…ခင် တူကဘာပဲပြောပြောငယ်သေးတယ်လေး..ဟုတ်ဘူးလား”

အမလေး မမတင်မို့လို့ ပြောတယ် …ခင့်တူက ငယ်သေးတယ်တဲ့ …အခု သူ့သားရဲ့ပုံစံနဲ့ သူ့ငယ်ပါကြီးကို မမတင် တွေ့လိုက်လို့ကတော့ အဲဒီစကားထွက်လာမှာမဟုတ်ဘူး…ပါစပ်အဟောင်းသားနဲ့ အံသြလို့မဆုံးဖြစ်နေမှာမြင်ယောင်သေးတယ်။

ဒါနဲ့ ခင်ကလဲ

“ စိတ်ချပါမမရယ် ခင် လဲ တပါတ်ကျော်ကျော်လောက်တော့ နေဖြစ်မယ် …ဒီက အစည်းအဝေးက ၈ ရက် ၉ ရက် လောက်ကြာအုံးမှာ…ခင် ဝသန်နဲ့ပဲနေမှာပါ မမ …ဝသန်နဲ့ အတူတူ တပတ်လောက်နေပြီး သူ့အနေအထားဘယ်လိုရှိတယ် ဆိုတာကို ကောင်းကောင်းလေ့လာလို့ မမကိုပြန်ပြီး ရီပို့လုပ်ပါ့မယ်ရှင့်” 

လို့ ခင် မမတင်ကို ပြန်ဖြေရင်း အပြုံးကောက်လေးတချက် ပြုံးလိုက်တယ်..ဒါကိုတော့ မမတင် တွေ့နိုင်မယ်မထင်ဘူး။

“ ကျေးဇူးပါပဲ ငါ့ညီမလေးရယ် …ခင့် တူကို လိုအပ်တာလေးတွေ လုပ်ပေးလို့ အစည်းအဝေးပြီးတော့ မန္တလေးပြန်လာခဲ့လိုက်ပေါ့ …နော်”

“ဟုတ်ပြီ မမတင် စိတ်ချသိလာ…ဝသန့်ကို ခင် ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးလိုက်မယ်ရှင့် ..သူ့သာကို ဖြစ်နေလိုက်တာ ..မမကသာ ဝသန့်ကို ကလေးထင်နေတာ သူကဖြစ်လူကြီးတယောက်လို ဖြစ်နေပြီးမမရေ…”

မမတင်က

“ အဲကောင်လေး ရီးစားတွေများရနေလားမသိဘူး….ခင် မမေးကြည့်ဘူးလား”

“မေးကြည့်ပြီးပြီ …မရှိဘူးတဲ့ ..သူ့အလုပ်နဲ့သူတောင်အနိုင်နိုင်တဲ့ ရီးစားထားဖို့ အချိန်မရှိဘူးတဲ့…မမရေ..ဟုတ်လား မဟုတ်လားတော့မသိဘူး”

“ဟုတ်မှာပါအေး…ငါ့သားက အခုမှကလေးကို ..”

အမလေး မမရယ် ကလေးကလေးနဲ့ သူ့သားကို ပြောနေလိုက်တာ နားကြားပျင်းကပ်လာပြီ…ဒီမှာ မမရေ မမသားက မမထင်သလိုကလေးကလေးမဟုတ်တော့ဘူး…သူ့ပစ္စည်းကြီးကိုမြင်ရင်ပဲ ဘုရားတသွားအုံးမယ်လို့ ခင့် စိတ်ထဲက မမတင်ကို ပြောပြစ်လိုက်ချင်တယ်…ဒါမေမဲ့ မပြောလိုက်မိပါဘူး…

................................................................................................................

“ဟုတ်ပါတယ်…မမရယ် ဝသန်ကကလေးပဲရှိသေးတာ…ဟုတ်ပါတယ်လို့ “ ခင်လဲ ခပ်ရွဲ့ရွဲ့လေး မမတင်ကိုပြောပြစ်လိုက်တယ်။

“ဒါဆိုလဲ ..ဒါပဲနော်ခင် …မမ အိမ်အလုပ်တွေရှိသေးတယ်…take careနော်”

“ ok ပါ မမရဲ့ bye နော်”

“bye’

လို့ မမတင်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးဖုန်းချလိုက်တယ်။ခင် အိပ်ရာပေါ်ပြန်လဲနေရင်း ဟိုတွေးဒီတွေးလုပ်လို့ စဉ်းစားနေရင်း …ခင် ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်ရမဲ့ အရာတခုကို စဉ်းစားမိသွားတယ်။ အဲဒါကတော့ တခြားမဟုတ်ပါဘူး ခင်နဲ့ ဝသန်ရဲ့ ကိစ္စပါ…ဟုတ်တယ် ခင်ပြတ်သားမှဖြစ်တော့မယ်…ဝသန့်ရင်ထဲမှာ ခင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးဒီလိုတွေဖြစ်နေတာကို ခင် အဆုံးသတ်မှဖြစ်တော့မယ်လို့ ခင် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ 

ခင်နဲ့ ဝသန် ဟာ ခဏလေးတွေ့ပြီး သဘောထားမတိုက်ဆိုင်လို့ လမ်းခွဲရမဲ့ သူစိမ်းတွေမဟုတ်ဘူး …ဒီလို ကိစ္စကြီးမဖြစ်သင့်လို တယောက် နဲ့ တယောက် ခပ်ဝေးဝေးမှာနေပြီး အမြဲရှောင်တိန်းနေလို့ရတဲ့သူတွေလဲမဟုတ်ဘူး…ခင်နဲ့ဝသန်ဟာ တူဝရီးအရင်းခေါက်ခေါက်တွေ တနည်းမဟုတ် တနည်းကတော့ ပတ်သက် တွေ့ဆုံနေရမှာပဲ။အဲလိုသာရှောင်နေရင် မိသားစုဝင်တွေ ပိုရိတ်မိလို့ ဒီထက်ပိုစိုးသွားနိုင်တယ်လို့ ခင်စဉ်းစာမိလိုက်တယ်။

ခင်ရင်ထဲကဖြစ်နေတာကိုကော ဝသန့်ရင်ထဲကဖြစ်နေတာတွေကိုပါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း နှစ်ဦးကြားဖွင့်ပြောတိုင်ပင်မယ်…ဒီစိတ်ကြီးတယောက်အပေါ်တယောက် ဆက်မထားနိုင်အောင် တခုခုနဲ့ အစားထိုးပြီး ပြောင်းလဲပြစ်မှရမယ်လို့ ခင် စဉ်းစားမိတယ်။ 

ဒါကြောင့် ဒီည ဝသန်ပြန်လာရင် ဒီကိစ္စကိုဖွင့်ပြောလို့ ဆွေးနွေလိုက်ရင်ကောင်းမယ်ပေါ့။  ဟုတ်တယ် ခင်အဲလိုပဲလုပ်ရမယ်…မဟုတ်ရင် ခင်နဲ့ ဝသန်ကြားမှာရှိတဲ့ မိုင်းဗုံးကြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပေါက်ကွဲလို့ မမှားသင့်တာမှားပြီး လူပုံအလယ်မှာတသက်လုံး အရှက်ရကျလိမ်မယ်။ အဲလိုဖြစ်ခဲရင်တော့ ခင်လဲကို့ကို သတ်သေမိမှာပဲ။

ခင် လေဝသန်နဲ့ပတ်သက်လာရင် စိတ်ကို အတော်ထိန်းနိုင်တယ်လို့သာပြောသာ…ခင့်အကြောင်းခင်သိတယ်။ ကိုမြင့်နဲ့တုန်းကလဲ မာနအလွန်ကြီးတဲ့ခင် ကိုမြင့်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းြ့ပီး လိင်ဆွဲဆောင်အားကြီးလွန်တဲ့ ကိုမြင့်ရဲ့ စကားတွေ အပြုအမူတွေကို မရှောင်နိုင်ခဲ့လို့ပဲ မာန်ကျိုးလို့ ယောကျာ်းရခဲ့တာပေါ့။

အခု ဝသန်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးဆိုတာ ကိုမြင့်မှာရှိတဲ့ အရည်အချင်းတွေ ထက် အဆပေါင်းများစွာ သာလို့ရှိတဲ့သူတယောက်။ ခင် စဉ်းစားရင်းစဉ်းစားရင်းနဲ့ မွန်းကျပ်လာတယ်။ ခင် စိတ်တွေတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ထားလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေစုံမိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ အရှင်ဘုရား တပည့်တော် မတို့ တူဝရီးကြားမှာမှ ဘာလို့ ဒီကံတရားမျိုးရှိနေရတာလဲ ဘုရားလို့ စိတ်ထဲက ပြောနေမိတယ်။ 

အင်..ဒီအိမ်မှာနောက်ထပ်လေးငါးခြောက်ရက် ထပ်နေဖို့ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါအုံးမလား မိခင် နင်စဉ်းစားအုံးနော်လို့ ကို့ကိုကိုပြောနေမိတယ်…ဒါကြောင့် ကုမ္မဏီကစီစဉ်ပေးထားတဲ့ ဟောတဲလ် မှာသွားနေရကောင်းမလားပေါ့စဉ်းစားမိတယ်။ အသိစိတ်ကတာ အဲလိုတွေ စဉ်းစားမိနေတာ အင်းအားကြီးတဲ့ စွမ်းရည်တခုကတော့ ခင် အဲလိုတွေမလုပ်မိအောင် ထိန်းချုပ်ထားသလိုပဲ။ အဲဒါတွေက အပြောသာရှိသလို အရာဝင်လာမယ့် အဖြေမဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ 

ခင် ဘယ်မှလဲမသွားချင်ဘူးကွာ ဝသန်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ မိသားစုတွေနဲ့ ဝေးတဲ့ ဒီလိုနေရာမှာ နှစ်ယောက်ထဲ နေရဖို့ အခွင့်အရေးဆိုတာကလဲ အကြားကြီးမှတခါဖြစ်နိုင်မဲ့ ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ အခွင့်အရေးမျိုး။ခင့် စိတ်တွေအရမ်းထွေပြားနေတော့တာပဲ…လုပ်ပြစ်မယ် ..ဟာ…မလုပ်ဘူးကွား ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တာဆိုတဲ့ စိတ်နှစ်ခုက ခင့် ရင်ထဲမှာ လွန်ဆွဲနေကျသလိုပဲ။

ခင် ဒါမျိုးပြင်းထန်တဲ့ အရာတခုခုရဲ့ထိန်းချုပ်မှုကို ကိုမြင့်နဲ့တုန်းကတောင် မခံစားခဲ့ဖူးဘူး။ အခု တူတော်မောင် ဝသန်နဲ့မှာ ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်မှန်းမသိတောဘူး။ အခု ဝသန်နဲ့ အတူနေတာ တရက်ပဲရှိသေးတယ် ကိုမြင့်နဲ့ ကွဲပြီးကတဲ့က မရရှိသေးတဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေရရှိနေသလိုပဲ။ ခင် ဘာလုပ်ရမလဲ …ခင်တကယ်ရူးချင်တယ် သိလာ။ ခင် သူ့ရဲ့အပြုအမူတွေကို အပြစ်မပြောပဲ သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်နိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးတွေပေးပေးနေတယ် ဆိုတာကိုလဲ ဝသန်သိမှာပါ။ 

အခုအခြေအနေက တယောက်ကိုတယောက် ဒီလိုတွေဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို သိနေကျပေမဲ့လဲ တရားဝင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဇွတ်မိုက်လိုက်ကျဖို့ဆို တာ သူလဲမရဲ ကိုလဲမရဲ လိပ်ခဲတည်းလဲ ရှေ့မတိုးသာ နောက်မဆုတ်သာ အခြေအနေမျိုးလေးပေါ့။လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုရင်လဲ ဘယ်တော့မှ နောက်ကြောင်းပြန်လဲ့လို့မရတော့ဘူးဆိုတာပဲ။ အရင်လို ဖြူစင်တဲ့ အဒေါ်နဲ့ တူတယောက်ရဲ့ ချစ်ချင်းနဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေကိုတော့ လုံးဝပြန်ရနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ 

နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်သူကမှလက်ခံလို့ မရတဲ့ အပြစ်ကို ကျူးလွန်လို့ အပူဆုံးငရဲမှာ အစဉ်းအမြဲ ခံစားစံစားသွားရမယ်ဆိုတာတော့ နှစ်ယောက်လုံးသိထားကျရမှာ အမှန်ပဲ။ အခု ခင် စဉ်းစားနေတဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးက ရိုးရိုးအချစ်ဇာတ်လမ်းမဟုတ်ဘူး။ လုံးဝမလုပ်ရလို့ လူတွေ ပညတ်ထားတဲ့ ပညတ်ချက်ကြီး…

ခင်ဘာလုပ်ရမလဲ ခင် နဲ့ ဝသန်ဒီတိုင်းနေလို့တော့ မဖြစ်တော့ဘူး။ ခင် စဉ်းစားရင်းစဉ်းစားရင်းနဲ့ စိတ်တွေအရမ်းရှုပ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကထ ဧည့်ခန်းထဲကိုသွားပြီး ဂြိုလ်တုကလာတဲ့ တီဗွီအစီအစဉ်တွေကို စိတ်မပါတပါနဲ့ တလိုင်းပြီးတလိုင်းပြောင်းကြည့်နေလိုက်မိတယ်။

တီဗွီကိုသာကြည့်နေတာ ခေါင်းထဲမှာတော့ ခုနက အကြောင်းအရာတွေကိုပဲ စဉ်းစာမိနေတယ်။ ဒါနဲ့ ဆိုဖာပေါ်ကထ ဝသန့်အခန်းထဲကိုသွားပြီး ဟိုဟာကိုင်ကြည့်ဒီဟာကိုင်ကြည့်လိုက်လုပ်နေမိတယ်။ 

ဝသန့် အဝတ်အစားတွေ ချိတ်ထားတဲ့ အဝတ်တန်းလေးနားသွားပြီး အိင်္ကျီတွေကို မျက်နှာမှာအုပ်လို့ ဝသန့်ကိုသင်းနံ့ကို နမ်းကြည့်နေမိတယ်။ သား ဝသန်ရဲ့ ဘော်ဒီအနံ့ကတော်တော်မွေးတယ် ချွေးနံ့ တွေ တခြားအနံ့တွေဘာမှမရှိဘူး ကိုယ်သင်းနံ့နဲ့ သား ဝသန်သုံးတဲ့ ရေမွေးနံ့လေးတွေပဲ ခင့် နာခေါင်းထဲမှာ သင်းပျံ့နေတာပဲ။ခင် အရမ်းကို ကြည်နူးသလိုခံစားမိတယ်။

ခုနကခင် စဉ်းစားနေတာ ဝသန်နဲ့ ခင်တို့ရဲ့ကြားက ဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စကြီးကို ရပ်တန့်ပြစ်ဖို့စဉ်းစားနေရာကနေ အခု သား ဝသန်ရဲ့အခန်းထဲကိုလာပြီး ဝသန့် ခန္ဓာကိုယ်အနံ့တွေကို ရှူရှိုက်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ကြည်နူးမိနေတာကို သတိပြန်ဝင်လာပြီး သားအခန်းထဲကနေ ပြန်ထွတ်ခဲ့မိပါရော ခင် ဘယ်လိုလုပ်ရမနော်…အရမ်းစိတ်ဆင်းရဲဖို့ကောင်းတာပဲ…။ဒါနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ် ပြန်လာထိုင်နေလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်…ခင် တယောက်ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုလဲ ကို့ဟာကို တောင်မရှင်းပြတတ် မပြောပြတတ်တော့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ ဟိုတွေးဒီတွေး စဉ်းစားရင်း အချိန်ကုန်မှန်းမသိကုန်သွားတာ နာရ ီကြည့်တော့ ၄နာရီခွဲ ၅နာရီတောင်ထိုးခံနီးနေပြီ သား ဝသန်တောင်ပြန်လာတော့မယ် လို့တွေးမိပြီး တီဗွီကိုပိတ် လို့ ခင့် အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာလိုက်မိတယ်။ 

အခန်းထဲရောက်တော့ မှန်တင်ခုံရှေ့မှာထိုင် ခင့် ဆံနွယ်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖီးလိမ်းလို့ မျက်နှာမှာ အိမ်နေရင်းမိတ်ကပ်ပါးပါးနဲ့ နှုတ်ခမ်းနီ ကြက်သွေးရောင် ပါးပါးလေးကို လိမ်းချယ်ထားလိုက်တယ်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ခင် အိမ်မှာနေရင်  ပုခုံးအောက်ကို ပျော့ပြီးဖြာဆင်းနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ဒီတိုင်းဖားလျားချထားတတ်တယ်…မျက်နှာမှာလဲ ဘာဆိုဘာမှ မလိမ်းဘူး တခါတလေတော့ သနပ်ခါး ရေကျဲလိမ်းထားတယ်…။

အဝတ်အစားကတော့ အိမ်နေရင်းဝတ်ထမီနဲ့ မိန်းမဝတ် စပေါ့ရှပ် ကိုကျပ်လေးကို ဝတ်ထားလေ့ရှိတယ်။ အခုလဲ အဲဒီအတိုင်းပဲ ဝတ်ထားတယ်…ထူးခြားတာဆိုလို့ မိတ်ကပ်ပါးပါးနဲ့ နှုတ်ခမ်းနီပါးပါး လိမ်းချယ်ထားတာတခုပဲ။ ထမီကို ချေမျက်စိဖုံးအောင်ဝတ်ပြီး ခင့် တင်ပါက အတွင်းခံ သရေကြိုးလေးတွေ ထင်းနေတဲ့ထိအောင် ထမီကို ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ကျပ်နေအောင်ဝတ်လေ့ရှိတယ်။ 

မှန်တင်ခုံမှာထိုင်နေရာကနေထ ထမီကိုပြန်ပြင်ဝတ်လို့ ဟိုလဲ့ ဒီလဲ့နဲ့ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးပေါ်တဲ့ မှန်ရှေ့မှာခင့် ရဲ့ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်ရဲ့ နှစ်လိုဖွယ် အလှတရားကို အရှေ့ရောအနောက်ရော ဘေး အပေါ်အောက် နေရာမကျန်အောင် စစ်ဆေးပြီး လိုအပ်ချက်ကို ရှာနေမိတယ်။မရှိဘူး အားလုံးကွက်တိပဲ အသက် ၃၅ နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်လို့ တခုလပ်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ခင့် ရဲ့အလှတရားဟာ အသက် ၁၆ နှစ်အရွယ် အပျိုဖြန်းလေးတယောက်ရဲ့ ပျိုဂုဏ်တင့်တယ်မှုကို မရှင်နိုင်ပေမဲ့လဲ သာမန် အလှမျိုးသာရှိတဲ့ အပျိုသိုးလေးများရဲ့ အလှတရားထက်တော့ အများကြီးသာပါတယ်။ 

ဒါကိုခင့်ကိုခင်လဲသိတယ်..ဒါကြောင့်ပဲ ကုမ္မဏီက ယောကျာ်းကြီးကြီးငယ်ငယ်တွေရဲ့ ခိုးကြည့် ပေါ်တင်ကြည့် အကြည့်မျိုးဆုံးနဲ့ ကြည့်ခြင်းကို ခံနေရတာပေါ့။ 

ဒီ့အတွက်လဲ ခင့် အလှတရာကို ဂုဏ်ယူတယ်။ ကိုမြင့်နဲ့ကွဲပြီး နောက် လေးလ ငါးလတောင်မကြာဘူး ခင့် အလှကို ဘယ်အချိန်ကတဲ့က ကျိတ်ကျန်နေမှန်းမသိတဲ့ ယောကျာ်း ကြီးကြီးငယ်ငယ်များ ဒဲ့ မဟုတ်ရင်တောင် သွယ်ဝိုက်တဲ့ နီးတွေနဲ့ ခင့် ကိုပိုင်ဆိုင်လိုကြောင်း ကမ်းလှမ်း တဲ့ သူများကလဲမနဲဘူး…။ခင် ယောကျာ်းတွေကို ကျောင်းကတဲ့ကအထင်မကြီးခဲ့တာပါ..ဒါတောင် ကိုမြင့်နဲ့ ရေစက်ပါလို့ အိမ်ထောက်သည်ဖြစ်ခဲ့ ရတာ…မဟုတ်ရင် အပျိုကြီး တသက်လုံးလုပ်ဖြစ်မှာ အမှန်ပဲ။

....................................................................................................................................

ဒီလိုအနေအထားရှိတဲ့ ခင့်ကို ဘယ်သူကမှ ထပ်ပြီးပိုင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး…ကိုမြင့် တယောက်ထဲနဲ့တောင် တော်တော် အီသွားပါပြီ…ဒါကြောင့် အားလုံးကို ခေါင်းခါခဲ့မိတယ်။ခင် တယောက်ထဲ အလုပ်တွေရှုပ်နေရာက တင်း..ဒေါင်…တင်း..ဒေါင် တင်း..ဒေါင် ဆိုပြီး လူခေါ်ဘဲလ်ကနေ အသံထွတ်လာပါတယ်။ ခင် လဲ ဘယ်သူများလဲပေါ့ …ဘဲလ်တီးတယ်ဆိုတော့ ဝသန်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဝသန့် သူငယ်ချင်းများလားပေါ့။ 

အိမ်ရှေ့တံခါးနှားသွားလိုပ တံခါးမှန်ဘီလူးအပေါက်လေးကနေ အပြင်ကိုကြည့်လိုက်တာ …ဘယ်သူမှမဟုတ်ဘူး  ကိုတော်ချော မောင်ဝသန်ပါ။ ဒီနေ့မှထူးဆန်းလို့ ဘဲလ်တီးပြီးခင့်ကို တံခါးလာဖွင့်ခိုင်ရတယ်လို့။ ဒါနဲ့ ခင်လဲ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တယ်…

“ သား ဝသန် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ …အိမ်သော့မေ့ခဲလို့လား…”

“မဟုတ်ပါဘူး တီတီရယ် သား သော့ဖွင့်ပြီးဝင်လာရင် တီတီ မနေ့ကလိုလှန့်သွားမှာစိုးလို့ ဘဲလ်တီးပြီးခေါ်လိုက်တာ”

“ အမလေး ..ဖြစ်ရမယ်…” “မလှန့်ပါဘူးသားရယ် ….တီတီ ကအခန်းထဲမှာ ကုမ္မဏီက ကိစ္စလေးတချို့ ပြန်ကြည့်နေတာ…” လို့ ညာလိုက်တယ်သိလာ…တကယ်ကမဟုတ်ဘူး တယောက်ထဲ ပဲများနေတာ..ဟီ..ဟီး

ဒါနဲ့ ဝသန်နဲ့ခင် အိမ်ခန်းထဲကို အတူတူပြန်ဝင်လာကျတယ်။ ဝသန့်လက်ထဲမှာလဲ အထုပ်တွေနဲ့ ဟင်းတွေစားစရာတွေ နဲ့။

“ သား ဟင်းတွေကလဲ အများကြီးပါလား… သား စားနိုင်လို့လား….”

“ သားစားဖို့မဟုတ်ဘူးလေ တီတီ …တီခင် စားဖို့ ဝယ်လာတာ”

“ တော်ရုံဆို ရပါပြီ သား ရယ် တီခင် အများကြီး မစားနိုင်ပါဘူး ဗိုက်လဲ သိပ်မစာသေးဘူး..သားကကောစားပြီးပြီလာ…ပြီးတော့ ထမင်းတယောက်ထဲမစားချင်ဘူး…သား စားမှတီလဲစားမှာ “လို့ ခင်လဲ လူကြီးစိုးလို့ခေါ်မလား ကလေးစိုးလို့ခေါ်မလား မသိတဲ့ ခွဲျပျစ်အမှူအရာလေးနဲ့ တူတော်မောင်ကို ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ အော်..တီတီရယ်…တီအများကြီးမစားနိုင်လဲ စားနိုင်သလောက်စားပေါ့…သားကတော့ အပြင်မှာစားလာတယ်…အများကြီးတော့မဟုတ်ဘူး နဲနဲလေးပဲ အခုတောင်ပြန်စာလာပြီ..ဟီ..ဟီ”

“ ဟင့်… တီကဖြစ် အတူတူစားဖို့ စောင့်နေတဲ့ ဟာ.. ကို”  ခင် ဝသန့်ကို မျက်စောင်းလေး တချက်ထိုးပြစ်လိုက်တယ်

“တီတီကလဲ …စိတ်မဆိုးပါနဲ့ သား လျှောက်ပြောတာ …သား ကတီတီနဲ့ အတူစားဖို့ ဒီလောက်အများကြီးဝယ်လာတာပေါ့လို့…စိတ်မဆိုးပါနဲ့ တီခင်ရယ်…သားနဲ့တူတူစားမယ်နော်..”

“ ဒါဆိုလဲပြီးရော…တီတီ ထမင်းဟင်းတွေပြင်ထားလိုက်မယ်…သားရေမိုးချိုးအဝတ် အစားလဲလိုက်အုံးနော်…”

“ဟုတ်ကဲ့ တီတီ” လို့ ပြောပြီး ဝသန်  သူ့အခန်းထဲကိုဝင်သွားတော့တယ်…

ခင်လဲ ဟင်းတွေကို မီးဖိုခန်းထဲ ယူလာပြီး ပန်းကန်တွေထဲထည့် ဇွန်းတက် ထမင်းခူး နဲ့ စားဖို့ အစင်သင့်ဖြစ်အောင် ပြင်စင်နေလိုက်တယ်။သား ဝသန် ရေချိုးအဝတ်စားလဲပြီးလို့ …မီးဖိုခန်ထဲကဝင်လာပါတယ်..သူဝတ်နေကျ တီရှပ်အဖြူ ဘောကန်ဘောင်းဘီ အမဲနဲ့ …တကယ့်ကို ယောကျာ်းကောင်းတယောက်ရဲ့အတွင်သဏ္ဍာန်ကိုပေါက်လို့…

အရင်က ခပ်ငယ်ငယ်ချာတိတ်တယောက်လိုမဟုတ်တော့ဘူး…မိန်းကလေးတိုင်း အိပ်မက်ထဲ ထည့်မက်ချင်စရာ ယောကျာ်းသားတယောက်ရဲ့ အစင်းနဲ့ ပျိုပြစ်နုနယ်မှုတွေဟာ ခင့် မျက်လုံးထဲမှာတော့ တခြားယောကျာ်းသားများနဲ့ ဘယ်လိုမှနိုင်းယှဉ်လို့ မရအောင်ပဲ။ လူချောလေး လမ်းလျှောက်လာပုံကို ထိုင်နေရင်းငေးကြည့်နေမိတယ်။

“တီတီ…သားရေချိုးပြီးပြီ …စားကျဆို့….” သားဝသန်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခင့် ဘေးနားက ကုလထိုင်ကိုဆွဲယူပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်…ခင်လဲ သူ့ကြည့်နေရာက မှင်သက်မိနေတော့ ဝသန်ခင့်ကို တချက်ပြန်ကြည့်ပြီး

“တီတီ..ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာ တုန်း…”

လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ လုပ်ပြီးပြောမှ ခင်သတိပြန်ဝင်လာလို့

“အော်….အင်…ဘာမှဟုတ်ပါဘူးသား ရယ် …ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေးတွေးမိသွားတာ”

လို့ ဝသန့် ကို မကြည့်ပဲ ပြန်ပြောရင်းက ထမင်းပန်းကန်တချက်ကိုလန်းဆွဲလိုက်တယ်…ပန်းကန်ထဲ ထမင်းထည့် ပြီး ဝသန့်ကို ပေးလိုက်တယ်…ဝသန်ကလက်တဖက်ကယူပြီး ခင့် အမူအရာကို အကဲခတ်နေတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြုံးပြီးကြည့်နေတာပေါ့…။ ခင်လဲ ခင့် ပန်းကန်ထဲကို ထမင်းထည့်လို့ ဝသန်နဲ့ခင် ထမင်း စစားကျတယ်.။ ဘာစကားမှ မပြောပဲ စားနေရင်းက

ဝသန် ကစလို့

“ တီခင်…”

“ဘာလဲသား ပြော”

“ တီ ဒီလိုပဲ အိမ်မှာ နေ့တိုင်းထမင်းစားနေရင် ပျင်းလာမှာပေါ့…နောက်ရပ်တွေ ဝသန်တို့ အပြင်ထွတ်စားကြရအောင်လေး”

“ တီခင်မပျင်းပါဘူး ဝသန်ရယ် …နေတတ်ပါတယ်…အပြင်မှာသွားမစားချင်ဘူး သားရယ်…တီဒီလိုပဲ သားနဲ့ လက်စုံ..စားချင်တယ်”

ဝသန် ခင့် ကို ပြုံးရင်က

“ ဒါဆိုလဲ တီ့သဘောပါဗျာ …ဝသန်က တီအပြင်မထွက်ဘာမထွက်နဲ့ ပျင်းမှာစိုးလို့ပါ”

“ မပျင်းပါဘူး သားရယ် …နေ့လယ်ဆိုလဲ ကုမ္မဏီက အုပ်စုတွေနဲ့ …အစည်းအဝေးနားချိန်ဆို ဟိုသွားဒီသွားလုပ်ဖြစ်ပါတယ်… အဲဒါတောင်မကောင်းတတ်လို့ လိုက်ပေးတာ…တီခင်က ဘယ်မှသွားချင်တာမဟုတ်ဘူး..ကုမ္မဏီကပြန်ရင် အိမ်ပဲတန်းလာချင်တယ်”

ဒီလိုနဲ့ စကားအနဲငယ်ပြောပြီး ထမင်းအတူစားလိုက်ကျတယ်…စားပြီးတော့

“ သား ဝသန်”

“ဗျာ တီခင်”

“ ဒီညကော သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတာရှိလာ”

“ဒီညတော့ မရှိဘူး…သားဒီညဘယ်မှမသွားတော့ဘူး…စာနဲနဲဖတ်စရာရှိလို့”

“ အင်..အင် အဲဒါလဲကောင်းတာပဲ”

“ဘာလို့လဲ တီ”

“အော်…အဲလိုညတိုင်းထွက်တတ်လား တီခင်ကသိချင်တာပါ..ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး..သားတယောက်ထဲနေတယ်ဆိုတော့ ညပိုင်းတွေ အိမ်ကိုဒီအတိုင်းပြစ်ပြစ်မသွားစေချင်ဘူး…ဒီမြို့ကြီးထဲမှာက သူခိုးဂျပိုးက ပေါကပေါနဲ့”

“ သားလဲ အမြဲမသွားပါဘူး တီရယ်..သွားရင်လဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုင်တဆိုင်ထိုင်မယ်…တခုခုစားမယ်…စကားပြောမယ်…ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်းဆွေးနွေးမယ်…တခါတလေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီးလေကန်မယ်..၇ နာရီခွဲ ဂနာရီလောက်ဆိုရင် အိမ်ပြန် စာကြည့် အိပ်..ဒီလောက်ပါပဲ..ဘယ်မှကိုမသွားဘူး

.............................................................................................................................

“ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် သား အဲလိုအချိန်လေးနဲ့ထွက် အချိန်လေးနဲ့ပြန်လာ စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ နေတာကောင်းတယ်…ဘယ်တော့မှ ညနက်တံခေါင်ထိလယ်တာတို့ ကလပ် တက်တာတို့ ဟိုဟာလုပ်ဒီဟာလုပ်တာတို့ …မလုပ်နဲ့နော်..လုပ်ရင်တော့ အသိပဲ”

ဆိုပြီး သား ဝသန်ကို ဆုံးမနေမိတယ်..။ သူ့ကို ဒီလိုတော့ ပြောစရာမလိုပါဘူး …သား ဝသန်ကလိမ္မာပြီးသား လူငယ်လေးတယောက်ပါ။ ပြောတာကတော့ ကို့တာဝန်ပဲလေ..ဒါကြောင့် သတိပေးတဲ့အနေနဲ့ ပြောရတာပေါ့..ဒါနဲ့ ဝသန်က

“ တီတီ …ဒါဆိုသား စာခဏသွားဖတ်လိုက်အုံးမယ်…တီခင်လိုတာရှိရင် သားကိုပြောနော်…”

“ ဟုတ်ပြီ ..ဟုတ်ပြီ သား စာသွားလုပ်လိုက်အုံး …တီကတော့ အပျင်းပြေ တီဗွီကြည့်နေမယ်…တခြားတော့ဘာမှ မလိုပါဘူး သား”

“ သားစာဖတ်ပြီးရင် တီ့စီလာခဲ့မယ်…တီမအိပ်သေးနဲ့နော်…တီနဲ့ သားစကားတွေ ပြောချင်သေးတယ်”

“ အင်းပါ တီစောင့်နေမယ်နော်”

“ ဒါဆို ဝသန်သွားပြီနော်”

လို့ပြောရင်း သား ဝသန် သူ့အခန်းထဲကို ဝင်သွားပါရော…ခင်လဲ မီးဖိုခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ် ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်လာထိုင်ရင်း တီဗွီ က လွင့်နေတဲ့ ပြင်သစ်ကားလေး တကားကို ထိုင်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ ပြင်သစ်စကားတော့ နားမလဲပါဘူး ….

ဒါပေမဲ့ အောက်မှာ စပ်တိုင်တယ်လ် မြန်မာစာတန်းလေးတွေ ထိုးပေးထားတယ်။ တခန်းနှစ်ခန်းလောက်တော့ ကျော်သွားပြီထင်ပါရဲ့ …ခင် လာထိုင်ကြည့်တဲ့ အချိန် ဇာတ်လမ်းကတော်တော်တော့စနေပြီထင်တယ်…သိပ်အဆက်အဆက် မရှိပဲ တဝက်တပြတ်ကနေ စကြည့်သလိုဖြစ်နေတယ်။ 

ဘာကြောင့် သူတို့ဘာတွေဘယ်လိုဖြစ်နေကျတယ်ဆိုတာကိုတော့ခင် လဲမသိတော့ဘူး…။ သတိထားမိတာက အဓိကသရုပ်ဆောင် နှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးက နဲနဲ လွဲနေသလိုပဲ.။ပြောကို မပြောချင်တော့ပါဘူး  ….အဲဒီကားထဲမှာလေ သိလာ မင်းသမီးက အသက် ၃၉ ၄၀ ဝန်းကျင်အပျိုကြီး တယောက်ဖြစ်ပြီး မင်းသားက အသက် ၂၄ /၂၅ လောက်ရှိတဲ့ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် ကောင်လေးတယောက်ဖြစ်နေတယ်။ 

ပျင်းလို့ ဖွင့်ကြည့်မိပါတယ် အဲလိုကိစ္စတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဒီက လျှော့ဖြစ်နေပါတယ်ဆိုမှ တိုက်ဆိုင်မှုပဲလား မတော်တဆပဲလားတော့မသိဘူး…နဲနဲတော့ ထူးနေသလိုပဲ ခံစားရတယ်။ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး …ကံကြမ္မာကြီးက အဲလိုစိတ်တွေ မဖြစ်ဖြစ်အောင် လိုက်လှုံ့ဆော်နေသလိုပဲ။

ဒါနဲ့ ခင်လဲ တခြားလိုင်းတလိုင်းပြောင်းပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုပြောင်း ဒီပြောင်း ကြည့်နေပေမဲ့လဲ … နောက်ဆုံးတော့ အဲဒီ ပြင်သစ်ကား လွင့်နေတဲ့ လှိုင်းလေးကို ပဲ ပြန်သွားနိတ်မိတယ်။ ဒါနဲ့ ကို့ဘေးမှာလည် ဝသန်မှမရှိတာ အခုဒီကားကိုကြည့်နေရင်း သူရုတ်တရက်ဝင်လာမယ်ဆိုရင်လဲ တခြားလှိုင်းပြောင်းလိုက်ရုံပဲ ဟုတ်ဘူးလား..ဟီဟီ။

ဇာတ်ကားရဲ့ လပ်ဖ်ဆန်က တော်တော်ကြမ်းတဲ့အခန်းတွေပါတယ်…ခင် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကြည့်နေမိတာ …သိလာ။ ဖတ်ရမ်းနမ်းရှုံ့နေကျတာလဲ အသက်ပါလိုက်တာ .. ကြည့်ရင်းနဲ့တောင် ကိုဝင်ပြီး မင်းသမီးနေရာ ဝင်သရုပ်ဆောင်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာသလိုပဲ။

 မင်းသားကလဲ ငယ်ငယ်ဖြူဖြူချောချောလေး ဆွဲဆောင်မှုကလဲ အလွန်ရှိတဲ့ ရူပါလေးနဲ့ မင်းသမီးကလဲ အသက် ၄၀ ဝန်းကျင် လုံးကြီးပေါက်လှ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အပျိုကြီးဒီဇိုင်း …ရုပ်ကနုပြီး အရွယ်တင်လို့ လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတဲ့ သက်လတ်မိန်းမတယောက်ရဲ့စတိုင်…အရမ်းကို ကြည့်လိုကောင်းတာပဲသိလား…။ကိုရီးယား ကားထက်တောင် ကြည့်ကောင်းသေးတယ်။ ဇာတ်လမ်းရဲ့ ကျောရိုးပုံစံလေးက ဒီလို...ကို့ထက်အသက်ကြီးလွန်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို အရမ်းချစ်မိသွားတဲ့ ကောင်လေးတယောက်ရဲ့အကြောင်း…

သူ့ကို သူ့မိဘတွေ သူ့အသိုင်းအဝိုင်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေက တာမြစ်နေတဲ့ ကြားက စိတ်ရှိတိုင်း အားရပါးရလွတ်လွတ်လပ်လပ် မိုက်ရူးရဲချစ်နေကျတဲ့ မမ နဲ့မောင်လေးဇာတ်လမ်းလေးပေါ့။ ဇာတ်လမ်းကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိတာ အချိန်တောင် တော်တော်ကြာသွားတယ်။ နာရီကြည့်တော့ ၈ နာရီ ခွဲကျော်နေပြီ…..

ဇာတ်လမ်းထဲက သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်တွေကို ကြည့်ပြီး…အော်.. အသက်ကွာလွန်းရင် လူတွေကအမျိုးမျိုး ယူဆပြီးတော့ ပြစ်တင်ဝေဖန်တတ်ကျတာ တားစီးပိတ်ပင်တတ်ကျတာ လူ့သဘာဝပါလားလို့ ခင် စဉ်းစားရင်း ခင့်ရဲ့ ဖြစ်အင်တွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လို့နေမိတယ်။

အခုဇာတ်လမ်းလေးက ရိုက်ချက်တွေအဆင့်မြင့်သလောက် ပါဝင်သူ မင်းသား မင်းသမီးတွေရဲ့ သရုပ်ဆောင်ဟန်ပန်တွေကလဲ အရမ်းကို ပီပြင်အသက်ဝင်လွန်းတဲ့ ဇာတ်ကားကောင်းလေးတကားပါ။ ဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်ပုံကတော့ အရမ်းဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းပါတယ်။ 

ကောင်လေးကို သူ့ထက်အသက်အများကြီး ကြီးတဲ့ မိန်းမကို ကောင်လေးမိဘတွေက ကောင်လေးနဲ့ လုံးဝသဘောမတူပဲ လိုက်လိုက်ဖျက်စီးနှောက်ယှက်ကျတယ်။ နောက်ဆုံးကောင်လေးကို အဲဒီမိန်းမနဲ့ ဝေးရာကို ပို့လို့ အပြင်းအထန်တားစီးကျတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကောင်လေးရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ အကြီးအကျယ်ကျ မတွေ့ရမနေနိုင်ရောဂါဖြစ်ပြီး မခံနိုင်တဲ့ အဆုံး မီးပြတိုက်တခုပေါ်ကို တက်ပြီး ခုချလို့ ကို့ကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်သွားခဲ့ရှာတယ်။

အခုဇာတ်ကားလေးက တကယ့် စတိုရီလိုင်းတွေကို အခြေခံပြီး ရိုက်ပြထားတဲ့ ဇာတ်ကားတကားနော်…သူတို့ ဥရောပမှာ အရွယ်တင်ပြီးနုပျိုတဲ့ မိန်းမလှကြီးတွေ ရဲ့ ဖြစ်တတ်တဲ့ အနေအထားတခုကို ချပြသွားတဲ့သဘော။ ခင်တို့ စီမှာကောမဖြစ်နိုင်ကျဘူးလာ…သိပ်ဖြစ်တာပေါ့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ…။အဲလို မိန်းမကြီးတွေနဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ခိုးစားနေကျတဲ့ သိုက်သမားလေးတွေများ ရိုက်သတ်လို့မကုန်ဘူး ခင့် သူငယ်ချင်း မမများထဲမှာတောင် အများကြီး ။ သူတို့ ကြည့်ရတာ စိတ်တော်တော်ပင်ပန်းတယ် သိလား

သူတို့ အိမ်က အဖိုးကြီးတွေက မစွမ်းတော့ ပုန်းရှိုးကွက်ရှိုး ခိုးစားနေကျရတာလေ…လူမိလို့က တကယ်ကို မလွယ်ဖြစ်မဲ့ကိစ္စမျိုးတွေ ။ ဒါပေမဲ့ ဖိုမသဘာဝမို့ ဒီလိုတွေ ကျူးလွန်ကျတာမဆန်းပါဘူး…သွေးရင်းသားရင်းတွေမှမဟုတ်တာ။ အခု ခင် အဖြစ်က သူတို့ ထက်စိုးတယ်လို့ ပြောရမလားပဲ….။လောကကြီးကမတရားဘူး …မလုပ်ရလို့ ပညတ်ထားတဲ့ အရာတွေကို လူအများကြီးကိုကျတော့ မပေးပဲ တစ်ဦးတယောက်ထဲကိုပဲ ကွပ်လို့ ကြမမ္မာငင်စေတယ် ..။

သာမန် ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်တွေအပေါ်မှာ စိတ်ကူးယဉ်လို့ သာယာခံစားရတာထက်….ကို့ သွေးအစစ်ကို စိတ်ကူးယဉ်လို့ သာယာခံစားရတာက ပိုပြီး အတိုင်းအဆမရှိတဲ့ အလိုဆန္ဒတွေ ပြည့်စုံမှုတွေပိုပြီးရရှိခံစားရသလိုပဲ…ခင့် အတွက်တော့ အခုအချိန်မှာ အဲဒီလိုပဲခံစားနေရတယ်…။

ဝသန်ကရောခင့်လိုပဲလား။ ဒီဇာတ်လမ်းသူကစတာ….သူစလို့ ခင် လဲတွေးရင်းတွေးရင်းက …သူ့အပေါ်ဒီလို ယိုင်နဲလဲပြိုခဲ့ရတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီစိတ်ကို ဘယ်သူမှ မသိအောင် ခင် ဖုံးကွယ်ထားနိုင်ခဲ့တယ်။ ဝသန် တောင်အနည်းငယ်မျှရိတ်မိမယ်မထင်ဘူး….။ ခင် ကအရမ်းလဲ ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်နော်။

အဲလိုပြောလိုက်လို့လဲ ခင့် ကိုအထင်မသေးသွားကျပါနဲ့အုံး…ခင် ကလူရှေ့ ကိုအမှားလုပ်ထားတာကို မရိတ်မိအောင် သရုပ်ဆောင်ကောင်းတာကိုပြောတာ…အချစ်နဲ့သစ္စာအပေါ်မှာတော့ ဘယ်တော့မှဟန်မဆောင်ခဲ့ဖူးဘူး။ ခင် တယောက်ထဲ စိတ်ကူးယဉ်အတွေးကမ္ဘာလေးထဲမှာ ဖြည်းဖြည်းနဲ့မြောနေတဲ့အချိန်..

“ တီး..တီး…” ဆိုပြီး သား ဝသန် ခင့်အနောက်ကနေ လှမ်းနောက်လိုက်တာ

“အမလေး…သားရယ် တီကို လန့်သွားတာပဲ…အမလေး..”

ခင် အရမ်းကို လန့်သွားတာပါ…..တကယ်စိုးတဲ့ကလေးပဲ

“တီတီကလဲဗျာ…စတာပါ…ကလူး..ကလူးးး…ကလူး….ဟီဟီ”

“ အင် …စစ နော် ခဏ တီခင် အသက်ပါ ပါသွားအုံးမယ်…စာကြည့်ပြီးသွားပြီလာ..”

“ ဟုတ်တယ်…တီ…ဝသန်စာကြည့်ပြီးပြီ ဒါကြောင့် တီ့စီထွတ်လာတာ”

လို့ပြောရင်း ဝသန် ခင့် ဘေးမှာလာထိုင်လိုက်တယ်…

“တီ..ဘာကားတွေကြည့်နေတာလဲ…တယောက်ထဲ အရမ်းကို ဈန်ဝင်နေလိုက်တာ…သား လာတာတောင် နဲနဲမှသတိ မထားမိဘူးမလား….” လို့ ဝသန်က ပြောတော့ခင်လဲ ရိမုတ်က ချယ်နဲ လိုင်းတခုကို ဖျတ်ကနဲ နိတ်ပြောင်းလိုက်တယ်…ဝသန် သတိမထားမိလိုက်ဘူး ..သိလာ..ခစ်ခစ်

“ ဘာ..ကားမှမဟုတ်ပါဘူး သားရယ် ..ဟိုလိုင်းပြောင်းကြည့် ဒီလိုင်းပြောင်းကြည့်နဲ့ ဘာတွေမှန်းကိုမသိပါဘူး..”

.......................................................................................................................

လူကြီးတယောက်က ခလေး တယောက်ကို ခဏခဏလိမ်နေရတဲ့ ခင့် အဖြစ်ပါ။မလိမ်လို့မရဘူးလေ..ဒီကားကသူကြည့်ပြီးသား ကားဆိုရင် …ကြည့်အုံး တီတီခင် တို့များ ဒီလိုကားတွေကြည့်ပြီး အရမ်းကို ဈန်ဝင်နေပါလား…ဒါဆို တီခင်လဲ ဒီလိုစိတ်မျိုးခံစားတတ်တဲသဘော ရှိလောက်မယ်ဆိုပြီး ခင့် ကိုဝသန် အပိုင်တွက်လို့ အခွင့်အရေးတွေယူ အတင့်ပိုရဲလာမှာပေါ့…။ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား စကားအဆက်အသွယ်ခဏပြတ်သွားလို့ ..တိတ်ဆိတ်နေပါရော..

ခင် ထိုင်နေတဲ့ ဖက်ကို ဝသန် တချက်ရွေ.လိုက်ပြီး သူ့ဘယ်လက်ကလေးက ခင့် အနောက်ကနေ ပုခုံးပေါ်ကို အသာလေးလာ တင်ထားတယ်….ရုတ်တရက် ခင် ဝသန့်မျက်နှာကို တချက်ကြည့်လိုက်တယ်..တမျိုးလေးလဲဖြစ်သွားလို့ပါ။ ဝသန်တယောက်ခင့် ကို ပြုံးဖီးဖီးနဲ့ ပြန်ကြည့်လို့ သူမဟုတ်သလိုပဲသိလာ…ဒါနဲ့ခင်လဲ ဘာမှဆက်မပြောတော့ ပဲ အဖက်ခံနေလိုက်မိတယ်။ 

သူ ဖက်ထားတာ ကဖွဖွလေးပါ အရမ်းဖက်ထားတာမျိုးမဟုတ်ဘူး…ခင့် ရင်ထဲမှာတော့ နွေထွေးနေသလို ကြည်နူးမှုတွေရရှိနေသလို ခင် ခံစားနေရတယ်။ တယောက်ကို တယောက်ဘာမှမပြောပဲ ခင် တို့နှစ်ယောက် တိတ်ဆိတ်နေရင်းက…ဝသန်ကစလို့

“တီခင်”

“ပြော…ဘာလဲ ဝသန်”

“တီခင် …ဒီလိုပဲ တသက်လုံးနေသွားတော့မှာ လား…အခု အရွယ်ရှိတုန်း ကို့ကို တကယ်ချစ်ပြီး

တသက်လုံး ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ စောင့်ရှောက်နိုင်မဲ့ ယောကျာ်းသားတယောက်တော့ တီ ဘဝမှာလိုအပ်မယ်လို့ ဝသန်ထင်တယ်”

ခင်လဲ တချက်ရီလိုက်မိတယ်…

“ဟား..ဟား..ဟာ….အမလေး ကိုတော်ချောက ဘာများလဲလို့ သူ့အဒေါ်ကို ယောကျ်ားယူခိုင်းနေတာကို”

သူမလို့ အဲဒီစကားထွတ်ရက်တယ်…မင်းကတကယ်ပဲ တီခင့် ကို ယောကျာ်းယူစေချင်တာကောသေချာလို့လားလို့…ခင် မေးလိုက်ချင်တယ်သိလာ မေးတော့မမေးဖြစ်ခဲ့ပါဘူး…သူ့အမေးကို ဟာသတခုလိုသဘောထားတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ ခင် ပြုံးလိုက်မိပါတယ်

“ဟုတ်တယ်လေး တီခင် ….ဝသန်စိတ်ထဲမှာ တီခင် ယောကျာ်းထက်မယူဘူးဆိုရင်တောင် ပိုလို့ ဝမ်းသာသေးတယ်…ဒါမှ ကို့ အဒေါ်တယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပျော်ရွင်ရွင်နေရမှာ ပေါ့…ဟုတ်ဘူးလား… 

မယူစေချင်ဘူးဆိုရင်တောင်မှ တသက်လုံး ဖြတ်တန်းရမဲ့ ဘဝလမ်းခရီးအတွက် ဖေးမပေးမဲ့ အဖော်ကောင်းတယောက်တော့ လိုတာပေါ့…ကိုမြင့် နဲ့တုန်းက တီ ဘယ်လောက် ယောကျ်ားတွေကို စိတ်ပျက်သွားတယ်ဆိုတာ ဝသန်နားလည်ပါတယ်။ တီခင် ယောကျာ်းမယူဘူးဆိုရင်တောင် ဝသန်က တီခင် အိုတဲ့ အထိစောင့်ရှောက်ပေးလိုက်မယ်…ကို့အဒေါ်ကို”

လို့ ဝသန်က ခင့် ပုခုံးလေးကို စုပ်ကိုင်ထားရင် ပြောရှာတယ်..သိလာ..သူ့ ပါစပ်က အဲလိုစကားမျိုးထွက်လာတာ..ခင် အရမ်းပျော်မိတယ်…အရမ်းကို ပျော်မိတာပါ…သူ့ ကိုလဲ ပြုံးလို့ ခင် ငေးကြည့်နေမိတယ်…ကြည့်နေရင်းက ခင့်ခေါင်းလေးကို သူ့ ရဲ့ရင်ဘတ်ကြီးပေါ်မှာ အသာလေးမှီထားလိုက်တယ်။

“တီခင် ..ဝသန့် ကိုဘာကြည့်တာလဲ ဝသန်က တီခင့်ကို အတည်ပြောနေတာဗျ”

“မဟုတ်ပါဘူး ငါ့တူ လူချောလေးရယ်…သားရဲ့ စကားကြောင့် တီတီ အားအရမ်းရှိသွားသလို ခံစားလိုက်ရလို့ပါ..

ကျေးဇူးပါပဲ သားရယ်…တီခင်မင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…အဲဒီစကားလေးနဲ့တင် တီခင် အရမ်းကို ပီတိတွေဖြစ်ရတယ်..သိလာ….ယောကျာ်းထပ်ယူဖို့ဆိုတာတော့ တီခင် မစဉ်းစားတော့ဘူးကွာ…တသက်လုံး တီခင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ တယောက်ထဲပဲနေချင်တော့တယ်…ကိုမြင့် တယောက်ထဲနဲ့တင် ယောကျာ်းယူရတဲ့ အရသာကို အီသွားပါပြီ…အဲဒီလို စိတ်ဒုက္ခတွေ တီမလိုချင်တော့ဘူး ဝသန်”

လို့ ခင်ကပြောလိုက်တော့ ဝသန် ခင့် ပုခုံးလေးကို အားပါပါလေး တချက်ညစ်လိုက်ပြီး နှစ်သိမ့်မှုပေးနေတယ်လေ …သူ့ လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ခင့် လက်မောင်းတလျှောက် အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်သိလား…ဝသန့် ရဲ့ အဲလိုချစ်စရာကောင်းတဲ့ အပြုအမူတွေကြားမှာ ခင် တယောက် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေမိတယ်။ ဒါနဲ့ ခင် က

“သားတို့ရှိနေတာပဲ ခင့် ဘဝမှာ တခြား ယောကျာ်းတွေမလိုတော့ပါဘူး….သား တီကိုတသက်လုံးစောင့်ရှောက်မှာ မဟုတ်လား”

လို့ …ဝသန့်ရင်ဘတ်ထဲ အသာမှီထားရင်း က ခင် ဝသန့်ကို ခပ်တိုးတိုးမေးလိုက်မိတယ်

“ဒါပေါ့ တီခင်ရယ် …တီတာမယူနဲ့ ဝသန် တီခင့်နားမှာပဲ တသက်လုံးနေပေးမယ်ဆိုတာယုံ”

ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ သား ဝသန်ရယ်လို့ ခင့် ရင်ထဲပြောလိုက်မိတယ်

“ဒါနဲ့နေပါအုံး …သားကတာ  ယောကျာ်းမယူဖို့ တီခင့်ကို ပြောနေတာ …သားကကော ဘယ်အချိန်မိန်းမယူမှာလဲ”

ဆိုပြီး မှီထားတဲ ခေါင်းလေးကို အသာထလို့ ဝသန့်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့မေးလိုက်မိတယ်

ဒါနဲ့ ဝသန်က …

“ သားလဲ မိန်းမမယူဘူးပေါ့..ဟုတ်ဘူးလာလို့”

ခင့် ကိုပြုံးဖီးဖီးနဲ့ တူတော်မောင်က ပြန်ဖြေလေရဲ့…အမလေး မယုံပါဘူးတော်

“လျှောက်မပြောပါနဲ့ ဝသန်ရယ်…တီခင် မယုံပါဘူး ..သားလို လူတယောက်ကမိန်းမ မယူဘူးဆိုတာ”

“တကယ်ပြောတာတီခင်…သား တကယ်မယူဘူးဆိုတာ တီခင် စောင့်ကြည့်လေး.”

လို့ ခင့်ကို ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ထက်ပြောပြန်တယ်..ဒါနဲ့ ခင်လဲ

“အင်…ယုံပေးလိုက်မယ်နော်”

ဆိုပြီး ခင့် ခေါင်းလေးကို ဝသန့် ရင်ခွင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်မှီထားလိုက်မိတယ်…ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဘာမှ မပြောဖြစ်တော့ ပဲ အတန်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေမိကျတယ်ခင်..ခေါင်းလေးမှီထားတဲ့ ဝသန့် ရင်ဘတ်ကြီးက လိုထာထက် ပိုခုန်နေသလိုပဲ…သူ့ အသက်ရူသံတွေကလေ နဲနဲပြင်းလာသလိုပဲ…ခင် သဘောပေါက်တယ်…ကောင်လေးတယောက် ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေလဲဆိုတာ…

ခင့် ရင်ဘတ်လေးကို သူအဲလိုမှီပြီးနားထောင်မယ် ဆိုရင်လဲ …ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ရင်ခုန်သံမျိုး ဝသန် ကြားရမှာ အမှန်ပဲ ..သိလားတိတ်ဆိတ်လို့ နှုတ်ဆိတ်နေရာက ခင် ဝသန့်ကို မေးခွန်းတခုမေးလိုက်မိတယ်

“ သား…ဝသန်..”

“ဘာလဲ တီ”

“ သား ကိုမေးစရာ တခုရှိလို့”

“ဘာ…မေးမှာလဲ တီတီ…မနေ့ကလို ရီးစားမရှိဘူးလာပဲ မေးမလို့လား”

“ ဟုတ်တယ်”

“ တီကလဲဗျာ ..သား ပြောပြီးပြီပဲ သားမှာ ရီးစားတကယ် မရှိပါဘူးဆို”

ခင် သူ့မျက်နှာကို လက်နဲ့ ဆွဲလည့်ပြီး ခင့်မျက်နှာနဲ့  မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်…

.................................................................................................................

“တီ့ကိုမညာနဲ့ အမှန်တိုင်းပြော ..ရီးစားရှိရင် ရှိတယ်လို့ပြောတာ ရှက်စရာလာ..သားလဲ အရွယ်ရောက်ပြီပဲ..တီ နားလည်ပါတယ်…ဒါပေမဲ့ တီခင်က လေးလေးနက်နက်မေးနေတာပါ…ဝသန်…တီ အရမ်းသိချင်လို့ပေါ့”

လို့ ဝသန့် ကို ဆိုက်ကြည့်လို့ ပြောလိုက်တယ်..ဝသန် လဲ ခင် စကားပြောပြီးတာနဲ့ တီဗွီဘက်ကို မျက်နှာပြန်လည့် ပြီးဆက်ကြည့်နေတယ်…ခင့် ကိုတော့ ဘာအဖြေမှ မပေးသေးဘူး…ခင် လဲ တီဗွီကို ကြည့်ရင်း

“ ဝသန်…မင်း …ဘာလို့ တီခင့်ကို ညာနေရတာလဲ..”

ခင် လေသံတိုးတိုးဖြင့်ထက်မေးလိုက်တယ်

“ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး တီ….ဝသန် ….ဝသန့်မှာ ရီးစားကတော့ ရှိပါတယ် ရှိတာကလဲ တယောက်နှစ်ယောက်ထဲမှ မဟုတ်ဘူး…ဝသန် ကောင်းမလေး တော်တော်များများနဲ့ရီးစားဖြစ်ဖူးတယ်…တွဲတယ်….တီ…ဒါပေမဲ့…”

“ ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လဲ ဝသန်”

ခင် ကြားဖြတ်မေးလိုက်တယ်.

“ဒါပေမဲ့  …ဝသန်တွဲခဲ့တဲ့ ရီးစားတွေထဲမှာ ဝသန့်ရင်ထဲက လာတဲ့ အချစ်စစ်အချစ်မှန်မျိုးနဲ့ တယောက်ကိုမှချစ်လို့မရဘူး…ဝသန် တီခင့် ကို မနေ့က ပြောပြပြီးပါပြီ….အဲဒီမိန်းမတယောက်ကလွဲပြီး သား တခြားမိန်းကလေးတွေကို ဘယ်လိုမှချစ်လို့မရဘူး…..တီရယ်”

လို့ ခင့် ကို ဝသန်ဖြေတော့ ခင်လေ သူ့ကို ဖက်ထားပြစ်လိုက်ချင်တယ်သိလာ…ဝမ်းသာလွန်းလို့လေ…ဒါပေမဲ့ ခင် အမူအရာပျက်မသွားအောင်ပြန်ထိန်းလိုက်တယ်

“ဝသန်”

“ဗျာ”

ခင် ဝသန့်နာမည် တချက်ခေါ်လိုက်တာ ဝသန်ပြန်ထူးပြီး နှစ်ယောက်လုံး ပြန် တိတ်ဆိတ်သွားကျတယ်။တော်တော်ကြာတဲ့အထိ ဝသန့် ပါစပ်က ဘာစကားတလုံးမှထွတ်မလာဘူး…ခင် တဖြည်းဖြည်းစိတ်တိုလာတယ်။ဒီလိုအခြေအနေ ရောက်နေတာတောင် သူက ဘာမှမပြောဘူးတဲ့ ..ခင် အံသြမိတယ်…။ခင် နဲ့ ဝသန် အခုလို အနေအထားရောက်ဖို့ဆိုတာ တော်တော်နဲ့မဖြစ်နိုင်မှန်းလဲ သူသိရက်သားနဲ့ သူ့ရင်ထဲက စကားတခွန်းလောက် ခင့် ကို အမှန်အတိုင်းဝင်ခံစေချင်တယ်။

သူပြောမှ ခင့် ဖက်က ဖြစ်နိုင်တယ် မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ကို တခုခုပြန်ပြောလို့ရမှာပေါ့ …နင့်နဲ့ ကို့အဒေါ် အရင်းခေါက်ခေါက်ကို ပြန်ကြိုက်စရာလားလို့တော့ ခင် သူ့ကိုအပြစ်တင်မှာလဲမဟုတ်ဘူး…ဆဲဆူမှာလဲမဟုတ်ဘူး။ ဒီလိုအနေအထားမျိုးမှာ ဝသန့်ကို ခင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဲဒီလိုစကားမျိုးတွေ ပြောမှာလဲ…ဝသန် နင် မစဉ်းစားမိဘူးလားလို့ သူ့ကို ခင် အားမလို အားမရဖြစ်ပြီး စိတ်တွေအရမ်းတိုမိတယ်

ကို့ဖက်ကတောင် ဒီလောက် ရေလာမြှောင်းပေးလုပ်နေတာကို…သူ ဘာမှမပြောတော့ ခင် ဘယ်လောက်အနေရခက်သွားမယ်ဆိုတာ သူမစဉ်းစားမိဘူးလာ..ခင်အရမ်းဒေါသထွက်မိတယ်သိလာ…ဒါနဲ့ဝသန် မင်းတသက်လုံးပဲ ဒီလိုမပြောပဲနေတော့မှာလား…

မဖြစ်ချင်ဘူးဆိုရင်တော့ ဘယ်အရာမှ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူးလေ..ဖြစ်ချင်ရင်တော့ ဘာမှခက်ခဲနေမှာမဟုတ်ဘူး ဖြစ်လာမှာပဲလို့ ခင့် ရင်ထဲမှာတွေးလိုက်မိပြီး ခင် တဖြည်းဖြည်းစိတ်ကို လျှော့ချလိုက်မိတယ်။အင်..သူအဲလိုမပြောပဲနေတာကောင်းပါတယ်….အခုဘာမှမဖြစ်ခင် အသိတရားလေးဝင်တုန် ကို့ကိုထိန်းမှဖြစ်မယ်လေ…ဒါကြောင့်ခင် သူ့စကားတွေ စောင်မနေတော့ဘူး…ဆိုဖာပေါ်ကနေ မှတ်တက်ထရပ်ပြီး…ဝသန်ဖက်ကိုလည့်လိုက်တယ်

“ ဝသန်…ဘာမှလဲ မင်းမပြောပါနဲ့တော့ ..အဲလိုပဲစိတ်ထဲမှာ တသက်လုံးသိမ်းထာတာ အကောင်းဆုံးပဲလို့ တီခင်ထင်တယ်…တီ သွားအိပ်တော့မယ်…ကောင်းသောညပါ ဝသန်”

ခင် ဝသန်ကို အဲလိုပြောလို့ ခင့် အခန်းဖက်ကို သွားခဲ့လိုက်တယ်….

“တီ..”

ဝသန် ခင့် ကိုတချက်လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်…ခင် လမ်းလျှောက်နေရာကနေ တုံ့ကနဲရပ်သွားပြီး ..ဝသန့် အသံကို နားစွန့် နေလိုက်မိတယ်…တော်တော်ကြာ ဘာအသံမှထွတ်မလာဘူး…

“ခဏနေပါအုံး တီခင်…တီခင် အဲလို့ပြောပြီး မှပဲ ဝသန့်ကိုလျှောင်သွားတော့မှာလာ … ဒီကိစ္စကို ဝသန့်ရင်ထဲမှာ ဘယ်လောက်ထိခက်ခက်ခဲခဲထိန်းချုပ်ထားရတယ်ဆိုတာ …တီခင်သိလား။ 

အခု အစပြုလို့ မေးခဲ့တာကလဲ တီတီကအရင်ပါ.. ဝသန့်ဘက်ကစခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး …ကျနော်မေးပါအုံးမယ် တီခင် ကကော တနေ့တနေ့ အဲဒီ စိတ်ကြီးကို ထိန်းချုပ်ထားရတာ တော်တော်လွဲရဲ့လား …သက်တောင့်သက်သာရှိရဲ့လား တီခင်.. ဘာလို့ကို့ကိုယ်ကို ညာနေရတာလဲ… ကျနော်ရင်ထဲမှာ တီခင့်ကို ပြောချင်တာမှ တပိုင်းကိုသေလို့..ဝသန့်အနေနဲ့ ဘယ်လိုကအစပြုလို့ ဒီလိုစကားတွေကို ကို့အဒေါ်အရင်းကြီးကို ပြောထွက်မှာလဲ တီခင် ဝသန့်ကို ကိုယ်ချင်းစာပေးပါအုံး တီခင်ရယ်”

ခင် လဲဘာပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိနိုင်တော့လောက်အောင်ကို ထူပူသွားတယ်… ညကလဲ တိတ်ဆိတ်လို့ အရာရာတိုင်းက ခင် နဲ့ ဝသန်ရဲ့ ဖြစ်စဉ်တွေ စကားသံတွေကို တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို အခွင့်ကောင်းယူလို့ နားစွန့်နေကျသလိုပဲ…ခင် ဘာပြောရမလဲ …ဒီနေရာမှာ ဝသန်ဟာ တခြားသူစိမ်းတယောက်တာဆို ခင် ပြေးဖတ်ပြီး သူ့ရင်ထဲမှာ အားရအောင်ငိုပြစ်လိုက်ပြီး ….ရှင့်ကို အရမ်းချစ်ပါတယ် အရမ်းအရမ်းကို ချစ်ပါတယ်ရှင်လို့ မျက်ရည်စတွေနဲ့ ချွဲပြစ်လိုက်မိမှာ ပြောပြစ်လိုက်မိမှာ အမှန်ပဲ…ဒါပေမဲ့ ခင့် အသိစိတ်ကတော့ …

မိ ခင် နင်မလုပ်ရဘူး အဲဒါနင့် တူအရင်းဟဲ့လို့ …သတိတွေပေးနေတယ်။ ဒီစိတ်နှစ်ခုက ခင့် ရင်ထဲမှာ အကြီးအကျယ်ကို တိုက်ပွဲတွေ ဖြစ်နေကျတယ်ဆိုတာ ဝသန်သိမယ်မထင်ဘူး…ဒီလိုနဲ့ ရင်ထဲကတိုက်ပွဲကြီးမှာ ခင့် အချစ်စိတ်တွေ ကျရူံးခဲ့ရပါတယ် ရှင်….ဒါနဲ့ တကယ်တန်းသူပြောတာတွေကို ကြားရတာခင်အရမ်းပျော်ခဲ့ပေမဲ့ …ခင် ရှက်ရမ်းရမ်းခဲ့မိတယ်…

“ တော်ပြီး ဝသန်!! … မင်းပါစပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်တော့…ငါနောက်ထပ်ဘာမှ မကြားချင်တော့ဘူး”

လို့ ပြောပြီ ခင့် အခန်းထဲကို ပြေးလို့ဝင်သွားမိတယ် …ဝသန် ဘယ်လိုတွေဖြစ်ပြီး ကျန်နေခဲ့မယ်ဆိုတာကိုတော့ ခင် လဲမမြင်နိုင်တော့ပေမယ့် … ဝသန် ဘယ်လိုကြေကွဲမှုမျိုးတွေနဲ့ ကျန်ခဲ့မှာကို ခင် နှလုံးသားထဲမှာတော့ …ကောင်းကောင်းကြီးသိနေမိတယ်။ခင့် အခန်းထဲရောက်တာနဲ့  အိပ်ရာပေါ်ကိုတက် မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးလေးမှာ အပ်လို့ ရင်ထဲကခံစားချက်ကြောင့် ခင့် ခန္ဓာကိုယ်က ပြင်းစွာပဲ တုန့်ပြန်မှုတွေ ပေးလိုက်ပါတယ်…

ခင့်မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တွေဟာ ခေါင်းအုံးလေးပေါ်ကို မြစ်ချောင်းတဖွယ် ဒလဟောကို စီးကျလို့ပေါ့…ခင် အရမ်းခံစားရတယ် သိလာ…တီခင် ကမင်းထက်တောင်ပိုလို့ ခံစားရပါတယ် ဝသန်ရယ်။ မင်း အဲဒါကို သိလား လို့ ရင်ထဲမှာလဲ မေးနေမိတယ်….ခင့် ရဲ့ ကြေကွဲ ဆို့နင့်ခြင်းတွေ မစဲနိုင်တော့ဘူးလို့ထင်ရတဲ့ ခင့် မျက်ရည်မိုးတွေ ရွာသွန်းမှုအရှိန်ကြောင့်၊ ကြီးစွာသော စိတ်ရဲ့ထုထောင်းခြင်းကို လူးလိမ့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရတာတွေကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကမခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ပြီး ပင်ပန်းကြီးစွာနဲ့ အိပ်ပျော်လို့ သွားမှန်းမသိ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတယ်။

ခင် အိပ်နေရင်းကနေရာတခုကို ဘယ်လိုလုပ်ရောက်သွားတာလဲ …ဒီနေရာကို အရင်က တခါမှလဲ မရောက်ဖူးဘူး …တွေ့နေရတဲ့ အရာဝတ္တုတွေကလဲ တခါမှမတွေ့ဖူးတဲ့ အရာတွေ..ဘာတွေလဲ ဘယ်ကမ္ဘာကိုခင်ရောက်နေတာလဲ…ကြောက်လဲကြောက်လာပြီ ခန္ဓာကိုမှာလဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့..။

...................................................................................................................................

တယောက်ထဲယောက်ယက်ခက်လို့ ပြေးနေမိတယ်…ပြေးရင်းပြေးရင်းကနေ တချက်ခလုတ်တိုက်ချောလဲသွားပြီး အမောတကောနဲ့ ကုန်းထလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ခင် အိပ်ရာပေါ်ပြန်ရောက်နေပါပြီ…ခင် အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်နေတာပဲ..ဘုရားဘုရား လို့ စိတ်က ဘုရားတမိရင်း ကုတင်ဘေး စာကြည့် စာပွဲပေါ်က မီးအိမ်လေးကို ခလုနိပ်ဖွင့်လိုက်ပါတယ်..မီးအိမ် ဘေးက နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ည ၂ နာရီပဲရှိသေးတယ်။

ဘယ်အချိန်လောက်က ဝသန်နဲ့ စကားတွေပြောခဲ့ကျလို့ ဘယ်အချိန်မှာအိပ်ပျော်သွားတယ်ဆိုတာကို  ပြန်ခန့်မှန်းလို့မရအောင်ဖြစ်နေတယ်။ အဲလိုတွေးလိုက်ရင်းကပဲ ဝသန်နဲ့ ခင့်ရဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ခေါင်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြန်ပါရော….။စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ရေဘူးကို ဖွင့်သောက်ပြီး မီးအိမ်လေးကို ပိတ်လို့ အိပ်ရာပေါ်ပြန်လဲနေလိုက်တယ်…မျက်လုံးကို စုံမိတ်ပြီး အိပ်ပျော်လို့ မနက်ဖြန်ကို အမြန်ရောက်ချင်နေမိတယ်…

မအိပ်လို့ မရဘူးလေ မနက်ဖြန် အစည်းအဝေကရှိနေတော့ အိပ်ရေးဝမှ ဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ကြိုးစား အိပ်မိတာပါ….မရဘူး ဘယ်လိုမှ ပြန်အိပ်မပျော်တော့ဘူး ခင် အရမ်းကို စိတ်ညစ်မိတယ်…ခေါင်းထဲမှာလဲ ခင်နဲ့ ဝသန့် အကြောင်းပဲရှိတယ် ..ဒါတွေပဲ ထပ်ခါထပ်ခါစဉ်းစား နေမိတယ်။

ဒါကြောင့် အိပ်လို့ မရတာနဲ့ မထူးဘူးဆိုပြီး ကုတင်အောက်ဆင်း အခန်းရဲ့ ဝရန်တာဘက်ကို ထွက်ရပ်နေလိုက်တယ်…ရပ်နေရင်းက ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ မီးရောင်စုံ ညပိုင်းအလှကို ခံစားရင်းပေါ့… အထပ်မြင့် ကွန်ဒိုဖြစ်လို့ ညလေပြေလေးတွေကလဲ ဝရန်တာကို တဖြူးဖြူးနဲ့ ဖြတ်တိုက်လို့ပေါ့…ခင် စိတ်တွေနဲနဲပေါ့သွားသလိုပဲ…အသက်ကိုလဲ ၀၀ရှူပြစ်လိုက်တယ်။

ဝရန်တာလက်ကိုင် စတီးကိုင်းလေးကို လက်ထောက်လို့ မြို့ပြရဲ့အလှကို လေညင်းခံရင်း ခံစားနေမိတာ …အနောက်ကနေ လူတစ်ယောက် ခင့် ခါးကို ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပဲ လက်နဲ့ဆွဲဖက်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရပါတယ်။ခင် ရုတ်တရက်တော့ လန့်သွားတယ်။ခင် သိလိုက်ပါပြီ ..သူခိုးလဲ မဟုတ် ဓားပြလဲ မဟုတ် ဘူး ….တူတော်မောင် ဝသန်ပါပဲရှင်။

သူ့ လက်ဖဝါတွေကို ခင့် ဗိုက်သားလေးတွေပေါ်မှာ အုပ်ကိုင်ထားရင်း ခင့် နောက်ကျောပြင်ကို သူ့ ခန္ဓာကိုနဲ့ ဖိကပ်လို့ထားတယ်။ ခင့် နှုတ်ဖျားက စကားတလုံးမှမထွက်နိုင်ပဲ ဆွံအနေမိတယ်သိလာ။အတန်ကြာတယောက်ကိုတယောက် ဘာစကားမှမပြောမိပဲ ခင့်ကို ဝသန်အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားတာပေါ့။ ဒါနဲ့ ခင်ကပဲစလို့

“သား ဝသန် မအိပ်သေးဘူးလား”

“ကျနော် ဘယ်လိုမှ အိပ်မရဘူး တီတီ …ကျနော် တီတီ့အနားမှာပဲ ရှိနေချင်တဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်လာလို့ …တီခင့် အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာပါ…တီ”

ဒါနဲ့ ခင် ဖက်ကဘာမှတုံ့ပြန်မပြောသေးပဲ သူဖက်တာကို ငြိမ်လို့ပဲခံနေမိတယ်….

ဝသန် ခင့် ကို အနောက်ကနေ ခပ်ဖွဖွလေး တချက်ညစ်ဖက်လိုက်ရင်း….

“ ဝသန် တီ့ကို ချစ်တယ်…အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ…တီတယောက်ထဲပဲ ဝသန့်ရင်ထဲမှာရှိတယ်..ကျနော့ကို ခွင့်လွတ်ပါ တီခင် …ဝသန့် ရင်ထဲမှာ မျိုသိပ်ထားရတာ အရမ်း မွန်းကျပ်လာလို့ပါ…အရမ်းချစ်တာပဲ တီခင်ရယ်”

ဆိုပြီး ခင့် နားနားကို ကပ်လို့ တီးတိုး ညင်သာစွာ စကားပြောလိုက်တိုင်း ထွတ်ကျလာတဲ့ လေလုံးလေးတွေက ခင့် နားအဖြားလေးပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်း ဝင်ဝင်တိုးနေတယ်…အရမ်းကို ကြည်နူးမိတာပဲသိလာ.။

“ဝသန်”

“ဗျာ”

“ဝသန် တီခင့်ကို ချစ်တာ တကယ်ကော ဟုတ်ရဲ့လား ဝသန်ရယ်…သေချာလဲ ပြန်ဆန်းစစ်ကြည့်ပါအုံး..တီထပ်ပြီး ဘာမှမခံစားချင်တော့ဘူးကွာ”

အဲလိုခင်ကပြောလိုက်တော့ ဝသန် ခင့်ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး သူ့ဖက်ကို ခင့် ကိုယ်လေးလဲ့ယူလိုက်ပါတယ် ပြီးတော့ ခင့် မျက်လုံးတွေကို လဲ စူးဆိုက်ကြည့်ပြီး …

“တီခင်…တီခင် ဆက်ပြီး မညာနဲ့တော့ဗျာ…တီခင် ဝသန့်ကို မချစ်ဘူးလာပြော …တီခင့်ရင်ထဲက အမှန်တရားအတိုင်းပဲ ဖွင့်ပြောလိုက်ပါတော့နော် တီခင်….ဝသန်တီခင့်ကို တသက်လုံးချစ်မှာပါ 

ဟိုးအရင် ကတဲက ဝသန် တီခင့်အပေါ် ပြုမူတဲ့ ပုံတွေကို တီခင်သတိတော့ထားခဲ့မိမှာပါ …ဝသန် တီခင့် ကို ချစ်တာ အတော်ကိုကြာနေပါပြီ တီခင်ရယ်… နော်…အမှန်တိုင်းပဲပြောပါ ..ဒီနေ့တီခင် ဝသန့်ကို ချစ်တယ်ဆိုရင် ဝသန်တသက်လုံးတီခင်တယောက်ကိုပဲချစ်မယ်…တသက်လုံး ရပ်တန့်မသွားမဲ့ အချစ်တွေနဲ့ချစ်မယ်ဆိုတာယုံ…တီခင်မချစ်ဘူးလို့ ပြောမယ်ဆိုရင်တော့..မနက်ဖြန်ကစပြီး တီခင် ဝသန့်မျက်နှာကို ဘယ်တော့မှ မမြင်….”

ဝသန် စကား မဆုံးမီ ခင့် လက်ညိုးလေးနဲ့ ဝသန့် နှုတ်ဖျားလေးကို ပိတ်ထားလိုက်ပါတယ်…ဝသန် စကားတွေ ထပ်မပြောနိုင်အောင်ပေါ့….

“တီခင်လဲ …မင်း…ကို……….”

ဝသန့်မျက်လုံးတွေနီပြီး မျက်ရည်တွေနဲ့ ဝဲလို့ ခင့်စကားသံတွေ ဘယ်လိုထွတ်လာမယ်ဆိုတာကို …အာရုံစူးဆိုက်လို့ ခင့်ကို ကြည့် နေတယ်…ခင့်မျက်လုံးတွေထဲမှာလဲ မျက်ရည်တွေနဲ့ပေါ့ …တယောက်ကိုတယောက် မျက်လုံးချင်းစုံကြည့်ရင်း ….

“တီခင်လဲ မင်းကို အရမ်းချစ်ပါတယ်ကွယ်”

လို့ ဝသန့်ကို ပြောလိုက်တာနဲ့ ဝသန့် မျက်နှာလေး ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာရှင် သနားဖို့လဲ အရမ်းကောင်းတဲ့ ကောင်လေးပဲသိလာ….ခင့် ကိုပြုံးလို့ကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေ ဝသန့်ပါးပြင်ထက်ကို စီးကျလာပါရောလား

ခင့် မျက်လုံးထဲကနေလဲ မျက်ရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်နဲ့ စီးကျလို့ လာတော့တာပေါ့…ဝသန်က

“ပျော်လိုက်တာ တီခင်ရယ်….ဝသန်အရမ်းပျော်တာပဲဗျာ”

လို့ ငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောပြီးခင့်ကို အရမ်းကို တိမ်းကျုံးဖက်ထားတော့တာပဲ….

ခင်ကလဲ ဝသန့်ကို

“ခင် ကလဲ ဝသန့်ကို အရမ်းရမ်းနဲ့ တသက်လုံးချစ်မှာပါတဲ့ ရှင်…”

ဆိုပြီး ခင် လဲ ဝသန့်ကို တအားပြန်ဖက်ထားလိုက်မိတယ်…ခင် တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပျော်ရွင်ခြင်းတွေကို ဘယ်သူတွေရဲ့ ပျော်ရွင်ခြင်းတွေက ရှင်ပြိုင်လို့ နိုင်မယ်မထင်ပါဘူး….အရမ်းပျော်တာပဲ သိလာ…တယောက်ကိုတယောက် အချိန်အကြာကြီး မျိုသိပ်ထားရတဲ့ ဒီအချစ်တွေကို ..ဒီညပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖွင့်ပြောလို့ ဝသန်နဲ့ခင် ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကျပါပြီရှင်။

ဒါနဲ့ ခင့် ကို ဝသန် အရမ်းဖက်ထားတာကနေ အနည်းငယ် ခပ်ခွာခွာလေးနေလိုက်ပြီး ခင့်မျက်နှာတခုလုံးကို လိုက်ကြည့်နေလေရဲ့…ခင် ကလဲ ပြုံးလို့ သူ့မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့် ပြန်ကြည့်မိနေတယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက

ဝသန့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေဟာ ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေနားကို တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်လာနေတယ်သိလာ..ခင် အရမ်းရင်ခုန်နေပြီ...စိတ်တွေလဲအရမ်းလှုပ်ရှားလို့ပေါ့….အခုမှ ရီးစားစထားဖူးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက် အပျိုဖြန်းလေးတယောက်လို…ခံစားနေရတယ်သိလား…ဝသန့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ခင့် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိကပ်မိသွားချိန်မှာတော့ …ဝသန်တယောက် ခင့်ကို အားပါးတရ အနမ်းမိုးတွေရွာတော့တာပါပဲရှင်…

ခင်လဲ မျက်လုံးလေးကို မေးထားပြီး ခင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုပ်ဆွဲလိုက် လျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်ဖက်အကွဲကြောင်းလေးထဲကို ထိုးထည့်လို့ ခင့် လျှာလေးကို လာမွေလိုက်နဲ့ …အရမ်းကောင်းတာပါပဲရှင် …

ဝသန့် နမ်းချက်တွေကတော့ အရမ်းကို ပရိုကျတယ်သိလာ…ဘယ်မှာများ ဒီကောင်လေးသွားသင်ထားလဲ လို့ တွေးနေမိတယ်…တတ်မှာပေါ့လေ သူ့ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရီးစားတွေဆိုတာကလဲ အများကြီးရယ်…ဒီလောက်ကတော့ သူ့အတွက်အပျော့ပေါ့ ..ဟုတ်ဘူးလား…ခင် ကတော့ ဝသန့်ရဲ့ အနမ်းမိုးတွေအောက်မှာ ကမ္ဘာကြီးကိုမေ့လို့နေတာပေါ့….အရမ်းချစ်တာပဲ သားရယ်လို့လဲ စိတ်ထဲက ရေရွတ်နေမိတယ်။ 

ခင် တို့ နှစ်ယောက် ငါးမိနစ်လောက်ကြာအောင် တယောက်ကိုတယောက် နမ်းနေလိုက်ကျတာ…အသက်ရူသံတွေလဲမြန်လို့ ..တယောက်နဲ့တယောက်ရဲ့ ဝင်သက်ထွက်သက်တွေကိုလဲ ထိတွေ့ခံစားနေရတယ် ဒါနဲ့ တေ့စုပ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ခွာလိုက်ပြီး အသက်တွေပြန်ရူရပြန်တယ်..အသက်ရူလို့လဲဝရော ဝသန်က

“တီခင် …အပြင်မှာအေးတယ်…အခန်းထဲသွားကျရအောင်နော်”

တဲ့ ခင်ကလဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ဝသန်တယောက်ခင့်ကို ခြေထောက်နဲ့ နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ခင့်အခန်းထဲကို ပွေ့လို့သွားပါတော့တယ်ရှင်…ခင် လဲပွေ့ချီခံထားရာကနေ ဝသန့်ရဲ့တောင့်တင်းခိုင်မှာမှုရှိတဲ့ လက်မောင်းကြွက်သားတွေကို ထိတွေ့ခံစားလို့ ဝသန် ပွေ့ချီခေါ်ဆောင်ရာကို လိုက်ခဲ့မိတော့တာပေါ့။

ခင့်အခန်းထဲကို ဝင် အိပ်ရာနားလဲရောက်ရော ဝသန်တယောက် သူ့လက်မောင်းတွေပေါ်မှာပွေ့ချီထားတဲ့ ခင့်ကိုယ်ခန္ဓာလေးကို အိပ်ရာပေါ် အသာလေးချလိုက်တယ်။ခင့်ကို အိပ်ရာပေါ်ချပြီး ခင့်တကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေလိုက်တာ ဝသန့်မျက်လုံးတွေကျွတ်ထွက်မတတ်ပဲ။ ခင် လဲရှက်ရှက်နဲ့

“ဘာကြည့်နေတာလဲကွာ…မကြည့်နဲ့ ရှက်တယ်”

လို့ ချွဲသံပျစ်ပျစ်လေးနဲ့ ဝသန့် စိတ်တွေကို အရှိန်တင်ပေးလိုက်မိတယ်..ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ်ကို သူလဲ လိုက်တက်လာတယ်….ခင် ရင်တွေအရမ်းခုန်နေပြီ ..ဒီကောင်လေ အိမ်ရာပေါ်ရောက်ရင်ဖြင့် ခင့် ကိုဘယ်လိုတွေ လုပ်တော့မယ်ဆိုတာကို တွေးရင်း …ရှက်စိတ်တွေလဲဖြစ်နေမိတယ်သိလာဝသန့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်ရင် တောင့်တင်းခိုင်မှာလွန်းလို့ ဒီလိုကိစ္စမျိုးမှာ ကြမ်းတမ်းမယ်လို့ထင်ထားတာ …တွေးထားတာနဲ့ အလွဲကြီးလွဲတော့တာပဲ…။ 

အိပ်ရာပေါ်ရောက်တာနဲ့ ခင့် ဘေးနားမှာတဇောင်းလေး လဲလို့ ခင့်မျက်နှာကို သူ့လက်ဖဝါးလေးတွေနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်သပ် လို့နေတယ်သိလား…ခင့် မျက်နှာလေးကို လဲ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ကြည့်လို့ပေါ့…ခင်ကလဲ အကြင်နာတွေ ဂရုဏာတွေ အချစ်တွေ အပြည့် ပါတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဝသန့် ရဲ့ ယောကျာ်းပီသတဲ့ မျက်နှာလေးကို ဆိုက်လို့ကြည့်နေမိတယ်။

အိပ်ရာပေါ်မှာ တယောက်ကို တယောက်  အကြည့်ဆိုက်လို့ ကြည့်နေရင်းက …ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေ ပေါ်ကို ဝသန့် နှုုတ်ခမ်းလေးတွေ တခါပြန်ရောက်လာပြီး ူ့ စိတ်ရှိတိုင်း အနမ်းမိုးတွေ ဆက်သွန်းဖြိုးနေလေရဲ့…ခင် ရင်တွေအရမ်းခုန်မိတယ်သိလာ….အနမ်းတွေခဏရပ်လို့ ဝသန့်မျက်လုံးတွေထဲကို ဆိုက်ကြည့်ပြီး…ခင် ဒီလိုမေးလိုက်မိတယ်

“ခင့် ကို ဝသန် တသက်လုံးချစ်မှာလား ဟင်” လို့

“ တီခင်ရယ် …ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ…တီခင့်ကို တသက်လုံးမကဘူး နှောင်သံသရာ အဆက်ဆက်ပါချစ်အုံးမှာသိလာ” တဲ့

 ဝသန့် နှုတ်ခမ်းလေးကို အောက်ကနေ မော့ပြီး အားရပါးရ တချက်ဖိနမ်းပြစ်လိုက်တယ်

“ အဲလောက်ထိတောင်ပဲလား သားရယ်…တီခင့်ကို…အို သား”

“ ဘာလဲတီခင်”

“နောက်ဆို တီတီ့ကို တီခင်လို့ မခေါ်တော့နဲ့ ကွာ…”

“ ဒါဆိုဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲ …ပြော”

“ မ”

“မ လို့ခေါ်ရမယ်…”

“အင်…ဟုတ်တယ်…မခေါ်ချင်လို့လာ”

“ဟုတ်ပါဘူး တီခင်ရယ်…အော် ရောင်လို့….ဟုတ်ပါဘူး မ ရယ် …ကျနော် ကလဲ အဲလိုလေးပဲ ခေါ်ချင်ခဲ့တာပါ…မ ကို ဝသန့် ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာတော့ …မ လို့ ခဏခဏခေါ်နေကျပဲ..”

“ကောင်စုတ်လေး…အခုမှပေါ်တော့တယ်…ကို့အဒေါ်ကိုကြည့်အုံး…ရိုက်ခံရမယ်..ဟင့်..”

ဆိုပြီး ဝသန့်ကို ချွဲပြစ်ပြစ်လေး စူလိုက်မိတယ်

“အင်…ဒါဆို မ ကအခုချိန်ထိ ဝသန့် အဒေါ်ပဲပေါ့ ..မ လို့လဲခေါ်ခိုင်းသေးတယ်”

လို့ ဝသန်က စောဒကတက်လိုက်သေးတယ်…သိလား

ဒါကိုခင်က

“ ဝသန်က မ ကို တမထဲ မနေရင် မမတင်ရှေ့ ဝသန့် ဖွားဖွားရှေ့ လူရှေ့သူရှေ့ဆိုရင် အကျင့်ပါပြီး အဲလိုခေါ်လိုက်ရင် …မ ကော ဝသန်ကော လုံးဝကယ်နိုင်လို့ မရအောင်သွားပြီလို့သာမှတ်ထားလိုက် ..နားလည်လား..

ကိုတော်ချောရဲ့…မ ကို ဝသန်နဲ့ မတို့ နှစ်ယောက် ရှိတဲ့ အချိန်ပဲခေါ် ..ကျန်တဲ့ ချိန် တီခင်လို့ပဲခေါ်ရမယ်နော်…မဟုတ်ရင်  အားလုံး ငါးပါးမောက်ကုန်လိမ့်မယ်..သိလာ”

“ဟုတ်ကဲပါ မရယ်…အဲဒါတွေထားလိုက်ပါတော့ အခု မ ကို ဝသန်အရမ်းချစ်ချင်တယ်ကွာ…”

“အမယ်..ကို့ အဒေါ်ကိုနှော် ငရဲကြီးမှာ မကြောက်ဘူးလာ…ခစ်..ခစ်…”

“ငရဲကြီးလဲ ကြီးပါစေတော့ ဝသန်မနေနိုင်တော့ဘူး”

ဆိုပြီး ထမီအပေါ်ကနေ ခင့် ပေါင်သားတွေကို ပွတ်ပေးလို့နေတယ်သိလာ…ခင် လဲဘာမှမပြောပဲ ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံးတွေစုံမိတ်ထားလိုက်မိတယ်…

ပေါင်တွေ ပွတ်ရင်းပွတ်ရင်းနဲ့ တူတော်မောင် ဝသန် တယောက် အပေါ် ကို တဖြည်းဖြည်းပွတ်လို့လာနေတယ်…ခင် လဲမျက်လုံးပဲမိတ်ထားမိတယ်…ကြောက်လဲကြောက်ရှက်လဲရှက်နေသလိုပဲ….အပေါ်တဖြည်းဖြည်းတက်လာရင်းက ခင့် ရဲ့ ဟိုဟာနား…ဟီဟီ…

“ဒီကောင်လေးကွာ ဘာတွေ လျှောက်ကိုင်နေလဲမသိဘူး “

လို့ ခင့် ရဲ့ပါစပ်ကထွက်သွားမိတယ်….

“ဘာမှမကိုင်ပါဘူး မ ရယ် ….မျက်လုံးလေးသာမိတ်ထားပါ”

လို့ ဝသန် ခင့် မျက်နှာနားကပ်ပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်တယ်…သူ့ လက်တွေက အခုဆိုရင် ခင့် ဟိုဟာရဲ့…ခင့် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး အပေါ်ကို ရောက်လို့ နေပြီ …ထမီကတော့ ကြားခံနေသေးတယ်…အဲလို ထမီကြားခံနေရင်း ထမီအပေါ်ကနေပဲ ခင့် အဖုတ်လေးကို အပေါ်အောက် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ပွတ် နေလေရဲ့..ခင် မနေတတ်တော့ဘူး..အောက်ကနေ အင်း..အင်း..နဲ့ အနည်းငယ်တွန့်လိမ်းနေတာပေါ့….အရမ်းကြီးတော့ အရှိန် မတက်သေးဘူး…တဖြည်းဖြည်းနဲ့တော့ တက်လို့ လာနေပြီ

“သား…ရှီးးးးးးးး….သားလို့ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်…မ မနေတတ်တော့ဘူး…ရှီးးး”

ထမီအပေါ်က ပွတ်နေတယ်ဆိုပေမဲ့လဲ ခင် ထမီအောက်မှာ အတွင်းခံဝတ်မထားတော့ မသိသာဘူး..ထမီလှန်ပြီးကိုင်နေသလိုပါပဲ …ခင့် အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကလဲ အရည်တွေနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ရွှဲလို့ လာပြီသိလာ..ခင် နေလို့ အရမ်းကိုကောင်းတာပါပဲရှင်…ဝသန် ခင့်အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရင်းက လက်ကလေးကို ဖယ်လိုက်ပြီး ခင့် ခြေရင်းကထမီစကို ခါးထိဆွဲလန်လိုက်တယ်…ခင် လဲ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး..

“သား…မလန်နဲ့ကွာ..မ ရှက်တယ်…”

“မ ရှက်ပါနဲ့ မရယ် …ဝသန် လုပ်ပေးတာကို နောက်ဆိုရင် မရှက်တဲ့အပြင် ပိုပိုလို့တောင်လုပ်ခိုင်နေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်…”

“အံမယ်…မလုပ်ခိုင်ပါဘူးနော်”

လို့ ခင် ပြန်ပြောချိန်မှာတော့ ခင့် ထမီလေးဟာ ခင့် ခါးအထိ ဆွဲလှန်ပြီးသားလေးကိုဖြစ်လို့..ခင့် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကလဲ ဝသန့်ရှေ့မှာပဲ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့တာပေါ့..ဝသန့် မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ ခင့် အဖုတ်ကို အခုပဲ ဝါးစားတော့မဲ့ပုံနဲ့ ..ခစ်ခစ်…တူတော်မောင်တယောက် ဘယ်အချိန်ဘယ်အခါကတဲ့က သူ့ အဒေါ် အဖုတ်ကို မြင်ချင်နေလဲမသိဘူး…။

.................................................................................................................................

ကြည့်နေရင်းက ခင့်အဖုတ်လေးကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး အပါ်အောက် ထပ်ပွတ်လို့နေတာပေါ့…အဖုတ်ထဲက အရည်တွေနဲ့ ဝသန့် လက်တခုလုံး ရွှဲလို့ နေပါရောလား…အဖုတ်ကိုပွတ်နေတာကို ရပ်ပြီး မပြောမဆိုနဲ့ ခင့် စပေါ့ရှပ်လေးကို အနားစကလှန်ပြီး ဆွဲချွတ်တော့တယ်…ခင်လဲ မျက်လုံးဖွင့်လို့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ..လက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆန့်ပေးရင်း အိင်္ကျီကို လွယ်လွယ်ချွတ်လို့ရအောင် ကူပေးလိုက်တယ်…

ခင့် ကိုယ်ပေါ်မှာအခုဆိုရင် ပန်းရောင် ဘော်လီလေးနဲ့ ခါးထိဆွဲတင်ထားတဲ့ ထမီတွေပဲရှိတော့တယ်…အဖုတ်ကတော့ ဝသန့်ရှေ့မှာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေး အရည်တွေကလဲ ထွက်လို့ ဝင့်ဝင့်ထွားထွားကြီးကို ပေါ်နေတာပေါ့…အဖုတ်ကိုတောက်လက်နဲ့ အားရှိပါးရှိအနှိက်ခံရပြီးမှတော့ ဒီနို့လေးလှန်တာလောက်တော့ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး…

ဘော်လီဖုံးထားတဲ့ နို့အုံကြီးကို ဝသန့်လက်နှစ်ဖက်စလုံး ရောက်လာပါတော့တယ်…ဘော်လီအပေါ်ကနေ နို့တွေကို သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ညစ်လိုက် ခြေလိုက်နဲ့ ..ခင့် ပါစပ်က..အ..အ…ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေသာထွက်နိုင်တော့တယ်….

နို့တွေကို ဘော်လီအပေါ်က နေကိုင်နေရတာ အားမရဖြစ်လာတဲ့ ဝသန်တယောက် …ခင့် ဘော်လီကို ချွတ်ဖို့ ခင့် ခေါင်းလေးကို ခေါင်းအုံးပေါ်က အသာလေး မထူပေးပြီး…ခင့် ကျောနောက်က ဘော်လီချိတ်ကို လက်နဲ့ လှမ်းဖြုတ်တော့တယ်…ချိတ်က တော်တော်နဲ့ မပြုတ်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတာနဲ့

“ သား ဝသန် ခဏလေး…မ ဖြုတ်ပေးမယ်…”

ဆိုပြီး ခင့် လက်တွေကို နှောက်ပြန်ပစ်လိုက်ပြီး ချိတ်တွေကို ဖြုတ်ချလိုက်ပါတယ်…ချိတ်တွေဖြုတ်နေတဲ့အချိန် သား ဝသန် တယောက်အ ငြိမ်မနေဘူး…ခင့် ပါးတွေကို အဆက်မပြတ်နမ်းနေတော့တာပဲ…ဘော်လီချွတ်လိုက်တာနဲ့ ခင့် ဖြူဖြူဖွေး နို့နစ်လုံးက ပြူးထွတ်လာပါရော…ခင် လဲ  ခေါင်းအုံးပေါ်ပြန်လဲအိပ်လိုက်တာနဲ့ ဝသန့်လက်တွေက နို့တွေကို စုံညစ်လို့ ခင့် မျက်နှာတခုလုံးကိုလဲ ရစရာမရှိအောင် 

နေရာမကျန် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လိုက်နမ်းလို့နေတာ..ခင် လေ ရင်ထဲမှာ အရမ်းပြည့်စုံမှု ရှိနေသလိုပဲ။ နမ်းလိုက် နို့တွေ ဆွဲညစ်လိုက်နဲ့ ဝသန်တယောက် ခင့် အပေါ်ကနေပြီး အလုပ်တွေကို ရှုပ်လို့ပေါ့။

အဲလို အလုပ်တွေရှုပ်နေတဲ့ ကိုတော်ချော မောင်ဝသန်တယောက် …အလုပ်ရှုပ်နေတာကို ခဏရပ်ပြီး သူ့ တီရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါရော…ကြွက်သားအမျှင်မျှင်နဲ့ အရမ်းကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ ဝသန့် အပေါ်ပိုင်း ကိုဗလာကျင်းလေးပေါ်လို့ လာတာပေါ့ …ခင် လဲ ခင့်လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ သူ့ ရင်အုပ်တွေ ဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း အောက်ကနေ ပြုံးလို့ ဝသန့်ကို ကြည့်နေမိတယ်…အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတာပဲ သားရယ်လို့ စိတ်ထဲမှာလဲ ရေရွတ်နေမိတယ်…

အင်္ကျီချွတ်ပြီးတော့ ခင့်ကို ငုံ့ကြည်နေရာကနေ ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို ထပ်ပြီး နမ်းလို့နေပြန်တယ်…နို့တွေကိုလဲ ဆွဲညစ်လိုက် အောက်က အဖုတ်လေးကို သွားပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ ခင့် အပေါ်ကနေပြီး ခင့် တကိုလုံးကို လုပ်ချင်သလိုလုပ်နေတယ်သိလား…အဲလိုသူကလဲ လုပ် ခင် ကလဲ မျက်လုံးလေးမေးပြီး ဆက်လို့ ဖီလင်ယူနေတာနဲ့ တယောက်ကိုတယောက် ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ပြီး နူးနပ်နေမိကျတယ်။ 

ခဏကြာတော့ ဝသန် တယောက် သူဝတ်ထားတဲ့ ဘောကန်ဘောင်းဘီလေးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဒူးခေါင်းလောက်ဘောင်းဘီရောက်သွားတာနဲ့ တဖက် ခြေဖျားနဲ့ ဘောင်းဘီ မြော့ကြိုးကို ချိတ်ပြီး အောက်ထိ ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်ပါရော…

သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက အနမ်းမပျက်သလို လက်တဖက်ကလဲ ခင့် တကိုလုံးကို ညစ်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက် ဖွဖွလေး အပေါ်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ အလုပ်မပျက်ဘူး…..သူ့ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားတာနဲ့ သူ့ ငယ်ပါကြီးက အကာအကွယ်ကင်းမဲ့နေတဲ့ ခင့် ပေါင်သားပေါ်ကို လာထောက်လို့ နေတယ်ရှင်….ခင် တကိုယ်လုံးကျက်သီးတွေထသွားမိတယ်…။

နှုတ်ခမ်းခြင်းဖိကပ်လို့ အနမ်းမိုးရွာနေတဲ့အပြင် ခင့် နို့ တွေကိုလဲ ညစ်ပေးနေလိုက်တာ အရမ်းပဲ…ခင်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရူသံတွေကလဲ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းလာတယ်…ဒါပေမဲ့လောကကြီးတခုလုံးကတော့ အိပ်မောကျလို့ …အဒေါ်နဲ့ တူ အရင်းခေါက်ခေါက် ဖိုမနှစ်ယောက် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညကြီးထဲမှာ ရမ္မက်ဆိုတဲ့ မီးရထားကြီး ကို စီးရင်း တရူးရူး တရှဲရှဲနဲ့ ကာမအမောင် ညဥသြသံကိုနားစွန့်ရင်း …

ချစ်ရည်လူးနေကျတာကိုတော့ တလောကလုံး ဘယ်သူမှသိနိုင်မယ်မထင်ဘူး…ဘယ်သူတွေ ဘယ်လိုတားမြစ်လို့ ဘယ်လောက်ကြီးတဲ့ ငရဲပဲကျပါစေ ဆိုးတူ ကောင်းတူ ခံမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီး ဖုံးကွယ်ထားတိုင်းမကောင်းတဲ့ အချစ်တွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖော်ပြလို့ …

အချိုတကာထက်ချိုမြိန်လွန်းတဲ့ ကာမအမှောင် ပျားရည်ဂိုထောင်ကို ခင်နဲ့ ဝသန် ဖောက်သောက်လို့ နေကျတာပေါ့။မပြောမဆိုနဲ့ ဝသန် ခင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖြဲကားလိုက်ပြီး ခင့် အိပ်ရာခြေရင်းအစွန်းမှာ ဒူးလေးထောက်လို့ နေရာယူထားတယ်….ခင် လဲ မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်ကြည့်လိုက်တာ…

အမလေး နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး….ကိုမြင့် ပစ္စည်ထက်တောင်နှစ်ဆသုံးဆလောက်ကြီးတဲ့ ဝသန့် လိင်တန် ….ကြီးက ခင့် ပေါင်ကြားမှာ ဘယ်ညာယိမ်းထိုးလို့ ခိုနားဖို့ နေရာတခုကို သဲကြီးမဲကြီး ရှာဖွေနေသလိုပဲ…

အရှည်က ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှိပြီး လုံးပတ်က ၃ လက်မလောက်ရှိတဲ့ အကြောဖြိုင်းဖြိုင်းထနေတဲ့ ဝသန့် လိင်တန်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရတာ ခင့် အဖုတ်လေးတောင် တချက် ကြုံ့သွားမိတယ်။ သူ့ လက်နှစ်ဖက်က ခင့် ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာကိုင်ထားပြီး အပေါ်ကို တွန်းဖြဲထားတယ်…ခင့် အဖုတ်လေးက သူ့ လိင်တန်ရဲ့ အရှေ့မှာ အစားခံရတော့မဲ့ ယုန်သူငယ်လို ခပ်ဟဟလေး ပွင့်နေတယ်။

ဝသန် ဒူထောက်ပြီး အရှေ့ကို တဖြည်းဖြည်းတိုးလာတယ်…သူ့ ဟာကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ခင့် အဖုတ်ဝကို တေ့ထားလိုက်တယ်…တေ့ပြီး အဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် လိင်တန်ထိပ် ဒစ်ကြီးကို ပေါ်အောက်ဖိဆွဲနေတယ်သိလား…ခင့်မျက်လုံးတွေ ပြူးထွက်မတတ် သူ့ ပစ္စည်းကြီးရဲ့ လုပ်ရှားနေပုံအစအဆုံးကို ကြည့်နေမိတယ်။ လူတကိုယ်လုံးလဲ ကျက်သီးမွေးညင်းထလို့….ကြောက်လဲကြောက် ရင်တွေလဲ အရမ်းခုန်လို့နေတာပေါ့….

သူ့ပစ္စည်းကြီးက မနဲမနော် မဟုတ်ဘူး အကြီးကြီးရယ်…ခင် က အိမ်ထောက် ပြုဖူးခဲ့ ပေမယ့် ကလေးမမွေးဖူးဘူး ဒီလောက်ကြီးတဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကြီးနဲ့ ကာမ မဆက်ရက်ဖူးဘူးး…ဒါကြောင့် သူ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး ခင် နဲနဲတော့ ကြောက်မိတာပေါ့….ဝသန် အကွဲကြောင်းရာတလျှောက်အပေါ်အောက် ဆွဲပွတ်နေရင်းက သူ့ ဒစ်လုံးကြီးကို ခင့် အဖုတ်ထဲ တချက် စောင့်သွင်းလိုက်တယ်….

“အမေ့…သား…ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကွယ်…မ ဒီလိုလိင်မဆက်ဆံတာ တနှစ်ကျော်နေပြီး…ပြီးတော့”

“ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ မ “

ဝသန် ကြားကဖြတ်မေးတော့

“ပြီးတော့ မင်းပစ္စည်းကြီးက အကြီးကြီး မ ကြောက်တယ်…”

“မကြောက်ပါနဲ့ မရယ် ဝသန် ဖြည်းဖြည်းချင်းတွင်းပါ့မယ်နော်”

“အင်”

လို့ ခင်လဲပြန်ဖြေပြီးတာနဲ့ ခင် အဖုတ်ထဲ မြုတ်ဝင်နေတဲ့ ဒစ်လုံးကြီးကို ပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်ထည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတော့တယ်….အဲလို ဒစ်လေးကို ထုတ်တွင်းလုပ်နေရင်း ခင် သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူ့ လိင်တန် တချောင်းလုံးကို ခင့် အဖုတ်ဂလိုင်ထဲ  ဖိပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး အဆုံးတွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်…

“ အ…အအ….အ..အ..သား…..အ…အ.ားးးးးးးးးးးးးး .သားရယ် နာလိုက်တာ…ဖြည်းဖြည်းလို့”

အဆုံးထိုဝင်သွားတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို အဆုံးထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြန်တယ်….ခင့် အဖုတ်ထဲမှာလဲ အရည်တွေက ရွဲနေတော့ သူ့ဟာကြီးတချောင်းလုံး ဝင်သွားပေမဲ့ ခင့် အဖုတ်ထဲမှာတော့ ဝသန် လိင်ချောင်းကြီးက ပြည့်ကျပ်လို့နေတာပဲ…ခင့် အဖုတ် ဂလိုင်ခေါင်းရဲ့ ဆွဲဆန့်နိုင်မှု အတိုင်းအဆထက်တောင်ကျော်လွန်နေသလားအောင့်မေ့ရလောက်အောင် ခင့် အဖုတ်ထဲမှာ ဝသန့် လိင်တန်ကြီးက ပြည့်ကြပ်နေတာပေါ့။

“သားရယ်…သား ဟာက ကြီးလိုက်တာကွယ်…မ အဖုတ်ထဲမှာတောင် နေရာလွတ်မရှိအောင်ကို ပြည့်ကျပ်နေတယ်…”

“မ နောက်ဆို အဲလိုကျပ်တာလေးကို ပဲအသဲခိုက်သွားမှာ”ဆိုပြီး ..

ခင့် အဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးတွင်းလိုက်ပြန်ပါရော..ခင့် ပါစပ်ကလဲ ….

”အ..အ”

ဆိုတဲ့ အသံကလွဲပြီး ဘာမှကိုမထွက်နိုင်ဘူး။

..........................................................................................................................................

အဲလိုနဲ့ ခင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ဖြဲပြီး သူ့ ပစ္စည်းကြီးကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် ထုတ်သွင်းလုပ်နေပါတော့တယ်….

“အား…အာ….အာ…..အားးးးးးးးးးး…ဝသန်…အား…မောင်ရယ်…ချစ်တယ်ကွာ…အ..အ…ဖြည်းဖြည်းကွာ…မောင်လို့”

ဆိုတဲ့ အကြင်နာစကားတွေ မိုးမွန်အောင်ထွက်လို့လာတော့တယ်….ခင့် အဖုတ်ထဲ သူ့ပစ္စည်းထိုးထဲ့လိုက်တိုင်း အဖုတ်ချောဆီ တွေနဲ့ ရောပြီး ပွတ်သပ်မိနေတော့…တ ဗြွတ်..ဗြွတ်..နဲ့ အခန်းတခုလုံး ထွက်လို့...သူ့ပါစပ်ကလဲ

 “ အ..အ……ကောင်းလိုက်တာ မ ရယ် …မ ကို အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ”

လို့ တတွတ်တွတ်ပြောရင်း အောက်က သူ့ငယ်ပါကြီးကလဲ ခင့် အဖုတ်ထဲ တဗြျွတ် ဗြွတ်နဲ့ တ ပျပ်..ပျပ် နဲ့ စောင့်လိုက် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့ လိုးတော့တာပေါ့…..ခင့် မျက်လုံးတွေကိုလဲ သား ဝသန်ရဲ့ အကြင်နာမျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ရင်းပေါ့….ခင့် စိတ်ထဲမှာလေ အရမ်းခံလို့ကောင်းတာပဲ ခင် ဒီဖီလင်မျိုး ကိုမြင့်နဲ့တုန်းက လုံးဝမရခဲ့ ဖူးဘူး…

ကြည့်ပါအုံး …ခင့် အဖုတ် အပြင်နှုတ်ခမ်းသား အဖတ်လေးတွေ …ဝသန့် လိင်တန်ကြီး ခင့် အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင် ကပ်ကပ်ပါသွားလိုက် ထိုးထည့်လိုက်ရင်လိပ်ပြီး ပြန်ဝင်လာလိုက်နဲ့ …ပြောမပြတတ်အောင် ခင် အရမ်းခံလို့ကောင်းနေမိတယ်သိလား…

“ အားး…ရှီးး….သားး…..ဝသန်…..လုပ်ပါ….မ ကို အားရပါးရလုပ်ပါ….နော်…”

အောက်ကနေ အစောင့် အညောင့်ခံရင်း ပြစ်ချွဲနှစ်ချွဲ လေသံလေးနဲ့ ဝသန့် ကို ပူစာနေမိတယ်…

“အ…အ…အ..အာ…..အာဒးးးးးးးးးးးး….ဝသန်…မောင်…ကောင်လိုက်တာ မောင်ရယ်….မ ကို တသက်လုံးချစ်ရမယ်နော်…နော်လို့…အမလေး…အားးးအားးးး”

“ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်….ပလတ်…ဗျစ်…ပျပ်…ပျပ်…ဗြွတ်….

“ချစ်မှာပေါ့ မရယ်….အ..အ..တသက်လုံး….မ…ကို…ပဲ…အ…အ…ချစ်…မှာ…ပါဗျာ”

“အားးး….ဝသန်…အ…အ…မောင်…မောင့်….အားးးးး….အ..အးးးးးအလား…..အ….ကျွတ်ကျွတ်….မောင်..ဖြည်းဖြည်း…အ….”

“မ လဲ…အ…အားးးးး…မောင့်ကို…..တသက်…လုံး…ချစ်ပါ့မယ်…..”

ဝသန့်စောင့်ချက်တွေ အရမ်းပြင်းလာတယ်….သူအားမရတော့ဘူးထင်တယ်…ခင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လွတ်ပြီး သူ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခင့် ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်…ပြီးတာနဲ့ အားရပါးရ စိတ်ရှိလက်ရှိ သူ့အဒေါ်ကို လိုးနေလိုက်တာကြည့်ပါအုံး…မသိရင် ပြည့်တန်ဆာမ တယောက်ကို ခေါ်လုပ်နေတလားအောင့်မေ့ရတယ်….

“အ…အ…အာ….မ…ဝသန်…ပြီးချင်ပြီ…..အထည်မှာပဲပြီး…လိုက်ရမလားး….”

“ အင်…မောင်…မောင်…ပြီးချင်ရင် ….မ…အထဲ..မှာပဲ…ပြီး..လိုက်…အ..အ…အားး..အ…”

တခန်းလုံးလဲ တပြွတ်ပြွတ် တပျပ်ပျပ်နှင့် လိုးစောင့်သံများ အသားချင်းပွတ်တိုက် သံများနဲ့ ခင့်အိပ်ရာလေး ပေါ်မှာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို တူဝရီးနှစ်ယောက် အရောက်လှမ်းနေကျတာပေါ့…

“ အားး…အ…တီခင်….အ…မ….အာ…ချစ်တယ်….အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ဆိုပြီး ဝသန် သုတ်ရည်တွေ ခင့် အဖုတ်ထဲကို ဒလဟောပန်းထည့်လိုက်တာ..အဖုတ်အထဲမှာနွေကနဲဖြစ်သွားတာပဲ…ခင် လဲအရမ်းပြီးချင်နေပြီ….

“ ဝသန်…သား……မ…ကို စောင့်အုံး…စောင့်ပါ….နာနာစောင့်…အင်…ဟုတ်တယ်….အင်…အား…အ…အ..အ….အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး….သာ..ဝသန်………ကောင်းလိုက်တာ…..ရှီ….”

ခင်လဲ ခင့် အဖုတ်ထဲမှာပဲ သုတ်ကန်ကြီး ဖွင့်ချလိုက်တော့တယ်…။ခင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးချွေးတွေကလဲ ရေချိုးထားသလို ရွဲလို့ ….ဝသန့် ပစ္စည်းကြီးကတော့ ခင့် အပေါက်ထဲမှာ ထိုးထည့်ထားတုန်ပဲ မထုတ်သေးဘူး….ခင့် အပေါ်ကို ဝသန်ဖိချလိုက်ပြီး ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်ပါရော…ခင်လဲ သူ့အနမ်းတွေကို ..ခံယူရင်း…

“ သား ဝသန်….တီခင့် ကို လုပ်ရတာ ကောင်းရဲ့လား..ဟင်..”

“ ကောင်းတာပေါ့ တီခင်ရယ်……မ…ရယ်…”

“ ဝသန်…မ ကို တီခင်လို့လဲခေါ်လို့ရပါတယ်…အခုလိုလုပ်နေတုန်း တီခင်လို့ ခေါ်ပြီးလုပ်ရင်….တီခင့် ရင်ထဲမှာ ပိုပြီးအရသာရှိသလိုပဲ”

“ တီခင်….က သားကြောဖြတ်ထားသာလား..ဟင်…”

“ ကောင်လေးနဲ့ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ မဖြတ်ပါဘူး”

“ ဒါဆို တီခင် ဘာလို့ တီခင့် အဖုတ်ထဲမှာ ပြီးခိုင်းတာလဲ…ဗိုက်ကြီးမှာ မကြောက်ဘူးလား..ဟင်…”

“ တီခင်သိပါတယ် ဝသန်ရယ်…အဲလို အထဲကို သား ရဲ့ အရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ အရသာကို တီခင် ခံစားကြည့်ချင်လို့ ..တမင်သက်သက် အထဲမှာပြီးခိုင်းလိုက်တာ…သိပြီလား

…ဗိုက်ကြီးမှာတော့မပူနဲ့ တီခင် ဆေးသောက်လိုက်ရင် ရပြီ…မကြီးတော့ဘူး…ပေါ့…ဘာလဲ…သား က တီခင့်ကို လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီး…ကလေးရမှာတော့ ကြောက်နေတာလား…ပြောလို့…”

နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ဝသန့်ကို ချွဲလိုက်တော့

“အို…တီခင်ကလဲ…ဘာလို့ ကြောက်ရမှာလဲ…တီခင်က အခုဆိုရင် ကျနော့ မိန်းမတောင်ဖြစ်နေပြီပဲ….”

“ ဘယ်သူပြောလဲ တီခင်က မင်းမိန်းမဖြစ်သွားပြီလို့…ကောင်လေးတယောက် ရှက်လဲမရှက်ဘူး…ခစ်..ခစ်”

“ မိန်းမမဟုတ်ရင်မယားလာ”

“ဟုတ်တယ်…ခစ်…ခစ်..”

လို့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခင်နဲ့ ဝသန် တယောက်ကိုတယောက်ဖက်လို့ အမော်ဖြေရင်း ကြည်နူးနေမိကျတာပေါ့။

“တီခင်..”

“ဘာလဲ …သား”

“ ဝသန်နဲ့ပဲ အတူတူနေပါလား”

“နေချင်တာပေါ့သားရယ်”

“နေချင်ရင်နေလေး…မန္တေလး မပြန်တော့နဲ့ “

“ အင်….တီခင် အခု အစည်းအဝေးပြီးရင်တော့ မန်းလေးခဏပြန်မယ်…ဟိုမှာ တလလောက် လုပ်ပြီး တီခင် …ရန်ကုန်ကို အပြီး အလုပ်ပြောင်းလာခဲ့လိုက်မယ်…ကောင်းလား”

“ ဟာ…တီခင်ကလဲ ကောင်းတာပေါ့ …ဒါဆိုရင် တီခင်လဲ ရန်ကုန်ခဏခဏလာစရာမလိုတော့ဘူး…ဝသန်လဲ မန္တလေးကို ခဏခဏစင်းစရာမလိုတော့ဘူး…မဟုတ်ရင် အကြောင်းမရှိပဲ သွားလိုက်လာလိုက်လုပ်နေလို့ မေမေတို့ ဖွားဖွားတို့ ရိပ်မိသွားနိုင်တယ်….”

“အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်သား…တီမင်းစီမှာလာနေလိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ.”

“တီခင်”

“ဟင်..ပြော”

“ သား..နဲ့ တသက်လုံးနေရမှာနော်…”

“နေမှာပေါ့ သားရဲ့…တရက်လောက် ခွဲနေရရင်တောင်…တီခင် အရမ်းလွမ်းနေမိမှာသိလာ…ဒီက လူချောလေးကို….ခစ်ခစ်…”

အဲလိုပြောလိုက်တော့ ဝသန် ခင့် ကို ဖက်ပြီး နမ်းလို့ ဇာတ်လမ်းကထပ်စလာပြန်ပါတယ်…ခင့် အပေါက်ထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ သူ့ညီလေးကလဲ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ မာတောင်လာပြီး  သုခဘုံကို အလည်တခေါက် ထပ်သွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်လို့နေပါရောလား…ဒီလိုနဲ့ တညလုံး မိုးလင်းတဲ့ အထိ ဝသန်နဲ့ခင် လိုးပွဲကြီးဆင်နွဲလိုက်တာ မနက် ၆ နာရီလောက်ရောက်မှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်ရှင်။

ခင်လဲ ရန်ကုန်က အစည်းအဝေးကို ပြီးအောင်တက်ပြီး မန္တလေးကို ပြန်သွားလိုက်ပါတယ်…ပြန်သွားပြီးတလလောက်ကြာတော့ ရန်ကုန်ကို ကုမ္မဏီအလုပ်အပြီးရွေ့ခဲလိုက်ပါတော့တယ်…ဝသန်လဲ ခင်နဲ့ အတူနေလာရင်က ကျောင်းပြီးလို့ သွားပါတော့တယ်…ဒါပေမဲ့ ခင့် ချစ်လင်လေးက နိုင်ငံခြားကို သွားပြီးအလုပ်လုပ်ဖို့ ဖျက်လိုက်ပြီး ခင် နဲ့ သူ့ တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ လင်မယားလိုနေတာ အခုအချိန်ထိပါပဲရှင်.............။             ။

ပြီးပါပြီ