Saturday, December 24, 2011

ငှက်မသိတော့ ဇရက်ဂျိုးထင် (စ/ဆုံး)

ငှက်မသိတော့ ဇရက်ဂျိုးထင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အခန်း (၁)

အိဝါမှတ်မိနေပါတယ်လေ...ရေမလာခင် မြောင်းပေးမိတဲ့ အိဝါအပြစ်ရယ်လို့ဘဲ ခံယူနားလည် ထားပါတယ်.... ။

နှင်းတွေကျနေတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကို အိဝါ မှတ်မိနေပါတယ် .. အဘ စပ်ခွန်ကြာ ဝယ်ပေးထားတဲ့ ထရက်စုလေးကိုဝတ်ပြီး အိဝါ ခြံထဲမှာ အပြေးလေ့ကျင့်နေ တဲ့နေ့ပေါ့ .. .. .. မြသဲစံအိမ်ကြီးဘက်ကိုအရောက်မှာ မမျှော်လင့်ဘဲနဲ့ ကိုကို့ကို တွေ့ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီတုန်းက ကိုကိုက သိုးမွှေးလောင်းကုတ်ကြီးကို ဝတ်ထားတယ်မို့လား။

“ အမေ့....အိုး.....””

အဲဒါ အိဝါက လျှမ်းတာပါ။ ကိုကိုက ကုန်းစပ်က ရေနွေးငွေ့ တွေ တထောင်းထောင်းထနေတာကို ငေးနေတာ။ ထင်ရှုးပင်ကိုကွေ့ပြီး လမ်းအချိူးဝင်မှာ သူ့ဖာ သာသူရပ်နေတဲ့ ကိုကို့ကို အိဝါ ဝင်တိုက်မိတာပါ.....။

“ ဟိတ်....မင်းဒီခြံကြီးထဲကို ဘာလာလုပ်တာလဲ”” 

“ အ........အပြေးလေ့ကျင့်တာပေါ့”” 

“ မင်းဘွားအေ....ငါ့ကို ဦးဦးလို့ခေါ်ရလားဟ”” 

ကိုကိုက စိတ်မဆိုးဘဲ စိတ်ဆိုးဟန်လုပ်ပြတာကို အိဝါ အရမ်းသဘောကျသွားမိတယ်...ဒါ ကြောင့်လဲ ချက်ချင်းဘဲ ရင်းနှီးသွားပြီး .....

“ ဒါဖြင့် ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ”” 

လို့ မေးပစ်လိုက်တယ်.. .။

“ ကိုကိုလို့ခေါ်ပါလား””

“ အောင်မာ...ခင်ဗျားက အိဝါရည်းစားမို့ အဲလို ခေါ်ရမှာလား”” 

အိဝါလေ တင်စီးလွန်းတဲ့ ကိုကို့ကို ရန်တွေ့တာပေါ့။ 

“ အခုမဟုတ်လဲ..နောက်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”” 

“ အောင်မာ....ခင်ဗျားလို ဂေါ်ဇီလာကြီးကို ရည်းစားမလုပ်ပါဘူးနော်.”” 

“ အေး....ဂေါ်ဇီလာနဲ့ သခင်မလေး ချစ်မှ ကောင်းတာ”” 

“ ခင်ဗျား အရမ်းရိုင်းပါလားဗျ””

“ ဟားဟားဟား... မန်္တလေးသူလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့  လုပ်ပြီးမပြောနဲ့ ရီစရာကြီး ဟား ဟား ဟား ဟားးးးးးး””

 ကိုကို့ မျက်နှာက ယောကျ်ားပီသတယ်.. အမူအယာတွေက သိက်္ခာရှိတယ်.. ဒါတွေကဘဲ အိဝါနဲ့ ခင်မင်ဖို့ ဖြစ်လာတယ်။ 

“ အေးကွာ...နောက်ကို မရိုင်းတော့ပါဘူး။ ထားပါတော့ မင်းက ဘယ်မှာနေလဲ”” 

“ ဒီ ခြံထဲတွင်ရယ်””

“ သြော် ...... ”” 

ကိုကိုက တစ်စုံတစ်ရာကို သဘောပေါက်သွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိမ့်ရင်း ပိတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့၀ဲ ကြည့်သည်။ နှင်းတွေ က ပိုသဲလာနေသည်။ မှုံဝါးလာနေ၏။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ် ဆိတ်နေသည်ကိုလည်း အိဝါ သတိပြုမိသည်။ 

“ မင်းမကြောက်ဘူးလား ချာတိတ်””

“ ဘာကိုကြောက်ရမှာလဲ .. မကြောက်ပေါင်”” 

အားစကားအိမ်းကျီထဲ လက်နှိုက်ရင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ခါရမ်းရင်း မကြောက်ပါဘူးဟု ဟန်ရေး ပြနေမိသည့် အိဝါ ရင်တွေ ခုန်လာချင်ပြီ။

“ ကိုကို အခုနေ တစ်ခုခုပေါ့ လုပ်ရင်လေ...”” 

“ အောင်မာ... လုပ်ကြည့်ပါလား .... ကရာတေးတတ်တယ်နော်....ဟွန်း”” 

“ ဟုတ်လား ... ဒါဖြင့် စမ်းကြည့်ရသေးတာပေါ့.....ဟိတ်...”” 

“ အွန့် ... အိုး.. လွှတ်ပါ.... အိုး .. ဟင်း းး းး”” 

တကယ်ဘဲ ကိုကိုက သိပ်မြန်တယ်။ လက်ကလဲ သွက်လိုက်တာ အိဝါ နို့လေးနှစ်လုံးကို ပိုင် ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး ကိုင်ထားပြီး အိဝါ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုလည်း မြဲမြံစွာ စုပ်နမ်းရှိုက်နေပြီ။ အိဝါ ခြေထောက်ကလေးတွေ မြေမှာ ခြေဖျားထောက်မိလာတယ်..။ ထရက်စုအပြာရင့်ရောင်အောက်က တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဖျစ်ညှစ်နယ်ဖတ်နေတယ်လေ..... အိုး.. နောက်တော့ .... နောက်တော့ ...။ 

“ လိုးကြရအောင် ခလေးရယ်... ”” 

ကဲ ကြည့်ပါဦး။ ဟွန်း .... အိဝါ နားထဲကို ဘယ်လိုကြီးဝင်လာမှန်း မသိဘူး။ အိဝါ ရုန်းတယ်.. ကန်တယ်..။ တွန်းတယ်။ အကျောအခြင်တွေက အားမပြည့်ဘူး။ ကိုကို့လက်တစ်ဘက်က ခုံးထ မောက်မို့နေတဲ့ အိဝါ အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုပွတ်သပ်လာတယ်။ အိဝါလေ.. ငို ချင်သလိုလို ရီချင်သလိုလိုနဲ့ မျက်ရည်တွေ ဝဲလာနေတယ်။ ကိုကို့ပေါင်ကြားက မာတောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကလဲ အိဝါ အောက်ပိုင်းတဝိုက်ကို ထိုးထိုး မိနေတယ်။ ရင်ထဲက တလှပ်လှပ်ခံစားလာရတယ်။ 

ကိုကို့လက်တွေက အရမ်းကျွမ်းကျင်တယ် သိလား ။ နို့လေးနှစ်လုံးလဲ ကြေမွနေပြီးလားလို့ ထင်ရလောက်အောင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး နယ်ဖတ်နေတာလေ။ ဟင့်အင်း လုံးဝမနာဘူး ခံလို့ကောင်းနေတယ်။ ဒါပေမယ့် သိတယ်မှုတ် လား။ အိဝါ အရမ်းရှက်နေမိတယ်လေ...။ 

အဲဒါကြောင့် ကိုကို့ ရင်ဘတ်ကြီးကို တအား ဆောင့် တွန်းပြီး ပြေးခဲ့မိတယ်။ ကိုကို စိတ်ဆိုးသွားမလားလို့လည်း စိုးရိမ်မိသေးတယ်။ တစ်မျိူးဘဲနော် ရည်းစားလဲ မဟုတ်သေးဘဲနဲ့ အဟင်း။ ဒါတွေဟာ ကိုကိုနဲ့ စတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အိဝါရဲ့ ခံစားမှုလေးတွေပါ။

....................................................................................

နောက်တော့လဲ ကိုကို့ ထောင်ခြောက်တွေထဲမှာ အိဝါ ကျဆင်းခဲ့ရတာဘဲလေ။ ညဘက် မြသဲစံ အိမ်မှာ ကိုကိုနဲ့ ချိန်းပြီး လိုးခဲ့ကြတာလေးတွေ အိဝါ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မေ့လို့ရမှာတဲ့လဲ ကိုကိုရယ် .....။ အိဝါ နားထဲမှာတော့ 

“ လိုးကြရအောင် ခလေးရယ်””

ဆိုတာဘဲ ကြားနေတယ်။ အဟုတ်ပြောတာ။ ကိုကိုအဲလိုပြောရင် အိဝါ အလိုလို ခံချင်လာတယ် .. သိလား။ 

“ စောက်ပတ်လေး ဖြဲထားပေးပါလား ဟင်””

လို့ ကိုကိုက နားဝမှာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တိုင်း လည်း အိဝါ လက်ကလေးနှစ်ဘက်နဲ့ တင်ပါးအောက် လက်လျှိူပြီး အစွမ်းကုန် ဖြဲပေးမိတာဘဲ။ အဲဒါဆို ကိုကို အရမ်းသဘောကျတယ်လေ။ အိဝါ ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို သူ့ဗလကြီးနဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီး မြောက်ထားလိုက်တဲ့အခါ အိဝါ ဖင်လေး ဟာ အလိုးခံဖို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး မြောက်တက်လာတော့တာဘဲလေ။ ကိုကိုက အရှိန်တက်လာရင် ကြမ်းချင်တယ်။

“ ပြွတ် ဖတ် ဖတ် စွတ် စွတ် ”” 

ဆိုတဲ့ အသံတွေ အရမ်းထွက်လာရင် အိဝါရှက်တယ်။ 

“ ကိုကိုကလဲကွာ.. အသံတွေ အရမ်းထွက်တာဘဲ”” 

လို့ပြောရင် 

“ လီးနဲ့စောက်ပတ်လိုးတဲ့အခါကျရင် ဒီလို အသံမျိူး ထွက်မှ အရသာရှိတာ”” 

လို့ နားဝမှာ ကပ်ပြောတတ်သေးတယ်။ 

“ သွား .. ကိုကို လူဆိုး ။ လူညစ်ပတ်ကြီး ”” 

ဆိုပြီး ကိုကို့ပုခုံးကြီးကို အိဝါ လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုရင် ကိုကိုက ပိုပြီး ဆောင့်တတ်တယ်။ 

“ ဆောင့်တာမကြိုက်ဘူးလား”” 

လို့လည်း မေးတတ်သေးတယ်။ 

“ အရမ်းဆောင့်ရင် နို့တွေ ခါရမ်းကုန်တာပေါ့ ”” 

လို့ပြောရင်

“ ဒါဆိုရင် နို့တွေကို ဒီလိုငုံပြီး ဆောင့်ပေးမှာပေါ့ ”” 

လို့ပြောပြီး အရမ်းဆောင့်လိုးတတ်တယ်။ ကိုကိုတစ်ယောက် မမစောမြသူဇာနဲ့ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ ပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်.. နှင်းတို့သည် နေခြည်အလင်း မထွက်သေးခင် သဲသဲလှုပ်လျှက် ကျဆင်းနေသည်။ အိဝါတစ်ယောက် မြသဲစံအိမ် အနောက်ဘက်မှ ရေကန်ဘေးရှိ ထင်ရှုးပင်ခြေရင်း နက်ရှိုင်းသော ချောက်ထဲသို့ ခုန်ဆင်းသွားသည်။ 

ထာဝစဉ် နှင်းငွေ့များ လွှမ်းခြုံရစ်သိုင်းလျှက် အချစ်ရနံ့လေးများဖြင့် မွှန်းထုံနေခဲ့ သော မြသဲစံအိမ်ကြီး ဝန်းခြံအတွင်း အသက်မဲ့သော သစ်ရွက်လေးများ လှုပ်ရှားမှု ပျင်းရိဖွယ် နာကျည်းဖွယ်၊ အထီးကျန်ဆန်သော တောင်ပေါ်ငှက်ကလေးများ၏ တိုးညှင်းသော အော်မြည်သံလေးများက အိဝါရဲ့ အဖြစ်ကို တိတ်တိတ်လေး သရုပ်ဖော်နေဟန်ရှိသည်။

...................................................................................................................

အခန်း ( ၂ ) 

ကျော်ကျော် ရင်ထဲတွင် တော်တော်လေးကို ခံစားခဲ့ရသည်။ အချစ်ရမှတ်များစွာကို ဘဝပုစ်္ဆာတိုင်း၌ ခွန်ပိုင်တစ်ယောက် အမှတ်ပြည့်ရနေချိန်တွင် ကျော်ကျော်မှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာအောင် သူဇာ့ အချစ်စာမေးပွဲကို ပြိုင်ပွဲဝင်ခဲ့သော်လည်း သုံည ၊ ဘဲဥ နှင့် “ ဝ” လုံး ကိုသာ ဘဝစာမျက်နှာပေါ်၌ သူဇာ ရက်စက်စွာ ခြစ်ပေးခဲ့သည်။ စိတ်နာသည်.. သူဇာ့ကိုမဟုတ်။ မျက်နှာလိုက်တတ်လွန်းသော ကံတရားကို နာတာ။ 

ဒါပေမယ့် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ခံစားရတာတွေကိုတော့ အတွင်းကျကျ ဖွင့်ပြောချင်တယ်။ သူဇာ့ နို့သီးတွေ၊ ပတ်္တမြားသီးလေးလို နီမြန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၊ ဒီအလှလေးတွေကို ခွန်ပိုင် ခြေမွ ဆုပ်နယ်နေမှာ။ လှပရွှမ်းစိုတဲ့ သူဇာ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ဆိုရင်လဲ ခွန်ပိုင် စုပ်နမ်း လို့ ရောင်ကိုင်း ဖူးပြည့်နေရော့မယ်လေ။ အိုဗျာ....ခင်ဗျားတို့ဘဲ စဉ်းစားကြည့်။ မျက်စိထဲမှာ ဘယ်လိုမှ ဖျက်လို့မရတဲ့ မြင်ကွင်းမျိူးတွေ ချည်းဘဲဝင်နေတာ။ ကျော်ကျော်ရယ် မေ့ပစ်လိုက်ပါလားလို့ ခင်ဗျားတို့ မပြောကြနဲ့ သိလား။ 

ကျော်ကျော်ဆိုတဲ့ ကျူပ် ကျူပ်ဟာ ဟိုး ခလေးဘဝထဲက သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ ရနံ့နွေးနွေးလေး တွေကို ခံစားရင်း ကြီးပြင်းလာခဲ့ရတဲ့ သူဇာ့ရဲ့ အချစ်ကျေးကျွန်လေးပါဗျာ။ အချစ်ငတ်သမားလို့ ကဗျာ ဆန်ဆန် မပြောချင်ဘူး။ နာကျင်နေတဲ့ နှလုံးသား အပိုင်းအစတွေကို တစ်စစီ ကောက်ယူ စုစည်းရင်း ပေါင်းတွင်းကျော တွေ လိုက်လာတဲ့အထိ လိုးချင်နေတဲ့ ဆန်္ဒကို ကျွန်တော် ဘယ်လို ဖြေဖျောက်ရမှန်းမသိတဲ့ ကာမဆန်္ဒရဲ့ ပြင်းပြတဲ့ တောင့်တမှုတွေသာ တကိုယ်လုံး ကို လွှမ်းမိုးနေခဲ့တယ်လေ။ 

ကဲ .... မြသဲစံအိမ်ကြီးအတွင်းမှာ ချစ်တလင်းကို စစ်ခင်းနေကြတဲ့ သူဇာ နဲ့ ခွန်ပိုင်တို့ ပြစ်ပြစ် နှစ်နှစ် ကြိုက်သလို ပုံစံတွေနဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က ဆန်္ဒအရည်ကြည်လေး များဟာ ထာဝစဉ်လိုအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအတွင်းထဲမှာဘဲ စိုရွှဲ နစ်မျောနေခဲ့ရပြီလေ။ အခါခပ်သိမ်း မှန်ကန်တဲ့ အကြင်နာတွေနဲ့ အချစ်ဆိုတာကို မရနိုင်ဘူးဆိုတာတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကိုယ်တွေ့ကြုံနေရပြီလေ။ ဒီတော့ စစ်မှန်တဲ့ တန်ပြန်ထိုးစစ်နဲ့ ပြန်တိုက်ရမှာဘဲလေ။ 

ကျော်ကျော့် မျက်ဝန်းများ တလက်လက် တဖျပ်ဖျပ်တောက်ပလာသည်။ ထိုးစစ်၊ ထိုးစစ် ဟုတ်ပြီ။ တစ်စုံတစ်ခုကို လှုပ်ရှားရဖို့ ကျော်ကျော်ဉာဏ်များပွင့် သွားပြီ။ ကြည့်စမ်းပါဦး ။ ငါ မေ့ထားလိုက်တာ။ ဟင်းဟင်းဟင်း။ ခွန်ပိုင့် ညီမ နန်းဥမ်္မာ ကိုမှ မေ့ရသလားလို့။ ချစ်စရာ စိတ်တက်ကြွဖွယ် နန်းဥမ်္မာ ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ဖုလုံး မို့မောက်နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးရဲ့ ခါရမ်း သိမ့်တုန်မှုတွေ၊ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အမြတ်တနိုး လက်ဝါးကလေးနဲ့ အုပ်ပြီး တဖွဖွ ပွတ်သပ်ရင်း လက်ညှိုးနဲ့ ထိုး လက်မအကူအညီနဲ့ အသာက လေးဖြဲလို့ ထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်ရနံ့ သင်းသင်းလေးတွေ .... ဟူး ..အဲလိုတွေးရင်းနဲ့တောင် ကျော်ကျော်တစ်ယောက် လီးကြီးတောင်လာသည်။ ဟုတ်ပြီ။ ကျော်ကျော် နန်းဥမ်္မာထံ သွားရန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ 

........................................................................................................................

“ သြော် ကျော်ကျော် ”” 

“ ဟုတ်တယ် ဥမ္မာနင်နဲ့ တိုင်ပင်စရာရှိလို့ လာတာ ”” 

“ ဘာကိစ်္စလဲ ကျော်ကျော် ”” 

“ သူဇာ့ ကိစ်္စ ... ဥမ္မာ မာ နင်သဘောပေါက်ပါတယ်””

“ ငါမှ မသိတာ ”” 

နန်းဥမ်္မာ ဟန်ဆောင်အပြုံးလေးကို အတတ်နိုင်ဆုံး သဘာဝကျအောင် ပြုံးပေမဲ့ သူ့အပြုံးထဲမှာ ဟန်ဆောင်မှုတွေက ပေါ်လွင်နေသည်။ ကျော်ကျော်က စီးကရက်ကို အဝေးသို့ပစ်ရင်း 

“ အေးလေ မသိဘူးဆိုတော့လဲ ရပါတယ်။ အခု မြသဲစံအိမ်ကြီးက အိဝါရဲ့ အလောင်းက အတိအကျ သက်သေခံပါလိမ့်မယ်။ အိဝါနဲ့ နင့်အစ်ကို ခွန်ပိုင်တို့ ဘယ်လို ဆက်ဆံခဲ့ကြတယ် ဆိုတာကိုလည်း နင် သိသားနဲ့ ။ မသိဘူးဆိုလဲ ရတယ်..။ ကဲ သွားမယ်”” 

ကျော်ကျော်က အပိုင်ကိုင်နိုင်သော လေအေးလေးဖြင့် ပြောပြီး ဝေါ့ကင်းရှုးဖိနိပ်ဦးဖြင့် ခံတစ်လုံး ကို ထောက်ကနဲ ကန်လိုက်ပြီး လှည့်ထွက်ခဲ့လေသည်။ ကျော်ကျော် တွက်ဆထားသည့်အတိုင်း ပစ်မှတ်ကို တိုက်ရိုက်ထိမှန်ခဲ့လေသည်။ 

“ ကျော်ကျော် နေပါဦး ။ နင်ကလဲ အဟင်း။ ””

နန်းဥမ္မာ၏ လေချိူလေသွေးအသံလေးက ကျောနောက်ပါလာသည်။ ကျော်ကျော်က ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်၏။ 

“ ငါ ဘာကို သိချင်တာလဲ။ မမမြသူဇာအကြောင်းလား။ အခု မမမြသူဇာဘယ်မှာရှိတယ်””

“ မြသူဇာ ဘယ်မှာ ရှိတယ်ဆိုတာကို ငါသိပြီးပြီ။ မြသဲစံအိမ်မှာ ငါတွေ့ခဲ့ပြီးပြီ။ ”” 

ဟောတော့ နန်းဥမ်္မာ မျက်လုံးလေးအပြူးသားဖြင့် ကျော်ကျော့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ် .. ငါသိတယ် ။ ဒါပြသနာ မဟုတ်ပါဘူး ဥမ်္မာရယ် ငါသိချင်တာ တစ်ခုပါ ”” 

နန်းဥမ်္မာ နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ရင်း ခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။ 

“ နင် ဘာသိချင်လဲလို့ ကျော်ကျော် .. ”” 

“ နင့် မှာ ရည်းစား ရှိမရှိ ””

“  အိုး.. ဘာဆိုင်လို့လဲ ”” 

အပျိူမလေးက အငေါ်တူးသည်။ ကျော်ကျော်က အေးအေးသက်သာ ပြုံးနေသည်။

“  ငါ မေးတာ နင်မဖြေဘူး ဆိုပါတော့ ”” 

နှုတ်ခမ်းစူထားသော ဥမ်္မာ့ မျက်နှာလေးက ခလေးလေး စိတ်ကောက်နေပုံနှင့် တစ်ထပ်တည်း။ ကျော်ကျော်က ဂျာကင်အိမ်းကျီအိတ်ထဲမှ ပီကေတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး စက်္ကူစလေးများ ခွာလျှက် ပီကေတစ်ခုကို နန်းဥမ်္မာထံသို့ လှမ်းပေး၏။ 

“ မစားချင်ဘူး ”” 

ဥမ်္မာက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောလိုက်ရင်း အနီးရှိ စက်္ကူပန်းခြုံကို အဓိပ်္ပါယ်မဲ့စွာ ငေးနေ လိုက်မိသည်။

“ ပါးစပ်မွှေးတယ်ဟ ”” 

ကျော်ကျော်က သူ့ဖာသာ သဘောကျသလို ဟက်ကနဲ တစ်ချက်ရယ်ပြီး ပီကေနှစ်ချပ်ကို ပါးစပ် ထဲ ပစ်သွင်းကာ ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ လက်ကို စုံနှိုက်ထားရင်း 

“ ရပါတယ်လေ .. မဖြေပါနဲ့ ။ နင် ရည်းစားရှိတာ မရှိတာ ငါနဲ့မဆိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ရဲစခန်းမှာ နင့်ကို ဦးစပ်ခွန်ကြာခေါ်တွေ့တဲ့အခါမှာတော့ သူတို့မေးတဲ့အထဲမှာ အဲဒီမေးခွန်း ကျိန်းသေ ပါလာ လိမ့်မယ် ”” 

ယုတ်္တိရှိစွာ ပြောနေသော ကျော်ကျော့်စကားများထဲမှ ရဲစခန်း ဟူသော အသံက ဥမ်္မာ့တကိုယ်လုံး ကို တောင့်တင်းသွားစေခဲ့တာတော့ အမှန်ပင်။ 

“ ငါတို့က ဘာလို့ ရဲစခန်းရောက်ရမှာလဲ ””

“ ဖျားယောင်းသွေးဆောင်မှု၊ မုဒိန်းမှု ”” 

“ မုဒိန်းမှု ဟုတ်လား”” 

“ နင် စိတ်ဝင်စားသွားပြီမို့လား ဥမ်္မာ ”” 

“ နင်ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ကျော်ကျော် ”” 

“ မနေ့ညက မြသဲစံအိမ်ကို ညဘက်ကြီး ငါရောက်သွားတယ် နန်းဥမ်္မာ။ အဲဒီမှာ နင့်အစ်ကို စပ်ခွန်ပိုင်က စောမြသူဇာ့ကို စားပွဲလေးပေါ်မှာ အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ် ထောင်သလို ဆောင့်ကြောင့်လေးတင်ပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်လေးကို အားရပါးရကြီး လိုးနေတာ ငါတွေ့ခဲ့တယ် ဥမ်္မာ ””

“ ဟင် .. ဟင်.. နင် နင် ”” 

“ အေး ဟုတ်တယ်။ ငါ့ကို သိပ်ရိုင်းတာဘဲလို့ နင်ထင်တယ် မဟုတ်လား။ ဟင်း ဟင်း ရိုင်းမှ လူတွေက နားလည်လွယ်တတ်ကြတယ် ဥမ်္မာ။ ဒီတော့ စောမြသူဇာဆိုတာ ငါ့အသက်၊ ငါ့အသဲ နင့်အစ်ကိုက ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ကြီး လိုးနေတာ တွေ့ရတော့ ငါဘယ်လိုနေမလဲ နင်စဉ်းစားကြည့် စမ်း။ သူဇာ့ကို ငါဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီ ဥမ်္မာ။ ဒီတော့ ခွန်ပိုင့် ညီမကို ငါရဖို့ လိုလာပြီလေ။ ရှင်းရဲ့လား ဥမ်္မာ ””

“ အင် .. နင်.... နင် ... ”” 

ဥမ်္မာ့ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွား၏။ 

“ မကြောက်ပါနဲ့ အစ်မရဲ့။ ဟဲ ဟဲ မသတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျူပ် လူသတ်ရဲတယ် ဆိုတာကို တော့ ခင်ဗျားသိထား။ ငါ လူတစ်ယောက်ကို မသတ်ခင် နင့်ကို လိုးရမှ ငါကျေနပ်မယ် ဥမ်္မာ ”” 

ပြောပြောဆိုဆို ကျော်ကျော်က ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ မောင်းပြန်ဓါးကို ဖြောင်းကနဲမြည်အောင် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဓါးဦးက ဥမ်္မာ့ လည်တိုင်လေးထဲ စပါးလုံးတထောင့်စာခန့် နစ်ဝင်သွားသည်။ ကျော်ကျော့် မျက်လုံးများက ဝင်းဝင်းတောက်နေသည်။ ကျော်ကျော်က ဥမ်္မာ့ လက်မောင်းလေးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်သည် သန်မာသော လူငယ်တစ်ဦးဖြစ်၏။ 

“ မအော်နဲ့၊ မရုန်းနဲ့ ငါ့စိတ်တိုင်းကျ ကုန်း ”” 

ပြောပြောဆိုဆို စက်္ကူပန်းခြုံအကွယ် မြက်ခင်းလေးထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားလေတော့လေသည်။ နန်းဥမ်္မာ သွေးပျက်မတက် ကြောက်ရွံ့နေပြီ။ သူ့အစ်ကို ခွန်ပိုင့်ကိုလဲ ဒေါသ ဖြစ်နေမိသေး သည်။

“ ထမီ ချွတ်လေ .. ငါ .... တယ်.... ”” 

“ နာ .. နာ တယ် ကျော်ကျော်ရယ် ... ငါ ချွတ်ပါ့မယ်။ နင့် ဓါးကြီးကို အရမ်းမထောက်ထားပါ နဲ့နော် ”” 

“ အေး .. နင် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူခံရင် ငါဘာမှမလုပ်ဖူး .. ရုန်းလား ကန်လား လုပ်ရင်တော့ ငါ အသေသတ်မှာနော် ””

“ အေးပါ.. ငါ ပြေးလဲ မပြေးပါဘူး ရုန်းလည်း မရုန်းပါဘူး ”” 

ဥမ်္မာ မျက်ရည်လေးများ လိမ့်ဆင်းလာပြီး မြေမှာ ရှက်ရွံ့စွာ ထိုင်ချပြီး ထမီလေးကို လေးကန်စွာ ချွတ်ပြီး ဒူးနှစ်လုံးပူးကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း ခေါင်းလေးကိုငုံ့ကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ 

“ ဟိတ် .. ဘာလုပ်နေတာလဲ ထမီချွတ်ဆို ”” 

“ ချွတ်ပြီးပြီလေဟာ .. အဟင့် . ဟင့် .. ဟင့် ”” 

“ အောင်မာ... ဓါးနဲ့ဝေးလို့ လေသံပြောင်းလာတယ် ဟုတ်လား ””

 ပြောပြောဆိုဆို ကျော်ကျော်က ဓါးဦးကို ဆတ်ကနဲ ထိုးလိုက်ရာ ဥမ်္မာ့ မျက်နှာလေး ဖြူလျှော်သွားသည်။

“ မ မလုပ်ပါနဲ့ ကျော်ကျော်ရယ်။ ချွတ်ပါ့မယ် ... ”” 

ထမီလေးကို တုံရီစွာ ကွင်းလုံးချွတ်ပြီးမှ ယခင်ပုံစံအတိုင်း ပေါင်နှစ်လုံးကပ်ပြီး ထိုင်နေပြန်သည်။

“ ကြာတယ် ဥမ်္မာ .... လေးဘက်ထောက်လိုက်စမ်း.. တောက် ”” 

ကျော်ကျော်က ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်ပြီး ကြိမ်းဝါးလျှက် အဖုအထစ်များဖြင့် ပြည့်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ထုတ်လိုက်လေသည်။ ဥမ်္မာက မော့အကြည့် လီးကြီးနှင့် ဥမ်္မာ့မျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ ခေါင်းကို ပြန်ငုံ့ပစ်လိုက်ကာ ငိုချလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ကဲ ဥမ်္မာ .... နင့် အသားနာချင်လား ဟင် ”” 

ကျော်ကျော်က အံကြိတ်ပြီး ပြောရင်း ဓါးဦးကို လက်မောင်းသားလေးထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ အား းးး ... နာတယ် ဟ ။ ””

“ နာရင် ကုန်း ။ ကုန်းစမ်း ။ အေး .. ဒီလိုမှပေါ့ ”” 

နန်းဥမ်္မာတစ်ယောက် မြက်ခင်းပေါ် လေးဘက်လေးထောက်ပြီး တရှုံ့ရှုံ့ ထိုင်ငိုနေရှာလေတော့ သည်။ တင်းကားနေသော တင်ပါးကြီးများက ကျော်ကျော့်ရှေ့တွင် အလိုးခံရန် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။ ဝိုင်းဝန်းသော တင်ပါးနှစ်ဖက်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးမှာ တင်းကျစ်ပြီး ပြူးထွက်နေ၏။ ကျော်ကျော်က သူ့လီးကြီးအား စောက်ဖုတ်အကွဲအကြောင်းလေးအတိုင်း အလျားလိုက်လေး ပွတ် သပ်လိုက်သည်။ 

အပျိူစင် နန်းဥမ်္မာ အံကြိတ်ပြီး မျက်စိမှတ်လျှက် ထောက်ထားသော လက်ကလေးများက ဆတ်ဆတ်ခါ နေလေသည်။ ပေါင်အတွင်းသားလေးများမှာလည်း မြှားဆိပ်မိသော သမင်မလေး အလား ဖျတ်ဖျတ်လူး တုံရီနေကြသည်။ ကျော်ကျော်က လက်တစ်ဖက်မှ ဓါးကို ကိုင်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဥမ်္မာ့ ဖင်ကြီးကို ဆွဲယူပွတ်သပ်လိုက်လေရာ ဥမ်္မာ့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေတော့သည်။ 

“ အဟင့် .. မြန်မြန်လုပ်ဟာ ။ ငါ ရှက်တယ်။ အဟင့် ”” 

အမှန်တကယ် ဥမ်္မာခမျာ ရှက်လွန်လွန်း၍ ငိုနေမိခြင်းဖြစ်သည်။ သူစိမ်းယောကျ်ားလေးတစ် ယောက်ရှေ့မှာ မိမိစောက်ဖုတ်လေးကို အစွမ်းကုန်ပြူးပြဲကာ အလိုးခံရန် ကုန်းပေးရသော အပျိူစင်မလေး တစ်ယောက်အဖို့ အဘယ်မျှ ရှက်ခြင်းကို ခံစားရမည်နည်း။ ကျော်ကျော်က တရှိန်ရှိန် လိမ့်တက်လာသော ကာမဆန်္ဒများကြောင့် သူ့လီးကြီးအား သေးငယ် ကျဉ်းကြပ်သော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ဝင်စေရန် ကိုင်သွင်းရန်သာ ကြိုးစားနေလေတော့သည်။

“ ဗြစ် .. တစ်..... ပြွတ် ”” 

ဒစ်ထိပ်ကြီးက စေ့ကပ်နေသော စောက်ဖုတ်သေးသေးလေးကို တစ်ချက်ချော်ထိုးပြီးမှ အကွဲ ကြောင်းလေးသို့ တေ့မိပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးကို မပွင့်မအာဘဲ အတင်းထိုးသွင်းလိုက်လေ ရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ တွန့်ကနဲ ရှုံ့ဝင်သွားပြီးမှ ချိူင့်ဝင်သွားသည်။ ထိုအနေအထားအတိုင်း သုံးစက်္ကန့်မျှ လက်လျှော့လိုက်ဟန်ဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်ပြီးမှ အတင်းထိုးသွင်းလိုက်လေရာ လီး ကြီးက ဗြွတ်ကနဲ ဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ နွေးကနဲ နူးညံ့နွေးထွေးသော လီးကြီးအထိအတွေ့က စောက်ခေါင်းလေးကို ကျင်စိမ့်သွားစေ သည်။ 

မြေကြီးပေါ်မှာ ထောက်ထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ ရှေ့သို့ ရုတ်တရက် ကွေးညွတ်သွား လေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးက လီးကြီး ဝင်ချိန်တွင် စုဝင်သွားသော်လည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်သွားချိန်တွင်မှာမူ အလိုလို ဆတ်ကနဲ နေရာရွှေ့ပြီး အစွမ်းကုန် ကားပစ်မိသည်။ လီးဝင်သွားမှ ဥမ်္မာကုန်းထားသော 

“  ပိုဇေရှင် ”” 

ကပိုမှန်သွားသည်။ ဖင်လေးက ပိုမိုကော့တက် သွား၏။ စောက်ဖုတ်လေးလည်း ပိုမို ဖောင်းလာ၏။ စောက်ဖုတ်လေးက လီးအရင်းအထိ ကပ်နိုင်ရန် ပိုမို ပြူးထွက်လာလေသည်။ ကျော်ကျော်က မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေသော သူ့လီးအခြေအနေကို သတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့် အရမ်းကာရော ဆောင့်မသွင်းရဲ။ ဖြေးဖြေးချင်းသာ မျှင်းထည့်နေ၏။

“ ဗြွတ် .. တစ် တစ်... ပြွတ် ... ””

“ အင့် ... ဟင်း .. ဟင်း ”” 

နှုတ်ခမ်းလေးကို အပေါ်သွားလေးနှင့် ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားရင်း ဥမ်္မာက မတိုးမကျယ်လေး ငြီးတွားရှာလေသည်။ မျက်စေ့လေးများလဲ မှေးစင်းသွားကြ၏။ နထင်ရင်းကို အပူရှိန်တွေ တက်လာသလိုလို၊ ပေါင်အတွင်းသားတွင်းသို့ပင် တစ်စုံတစ်ရာ သပ်လျှိူခံရသလိုလို မလှုပ်ချင်၊ မရှားချင် ... ။ စောက်ဖုတ်လေးကိုသာ အားနှစ်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ ညှစ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဥမ်္မာက အား နှင့်ညှစ်ထားစဉ် လီးကြီးက ရှေ့မတိုးနိုင်ဘဲ တန့်သွားပြီး စောက်ဖုတ်လေးအား ပျော့သွားချိန်မှာ ထစ်ကနဲ နစ်ဝင်သွားနေပေတော့သည်။

“ ဗြွတ် ... ပြွတ် .. ပြွတ် .. ”” 

တစိမ့်စိမ့် ယိုစိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်ကြည်လေးများကြောင့် လီးကြီးကိုယ်ထည်မှာ စောက် ခေါင်းထဲသို့ ချောဆီလိမ်းထည့်သလို အနည်းငယ် ပြေပြစ်လာသည်။ လိုးစကဲ့သို့ ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီး မဟုတ်တော့ဘဲ အရည်လေးရွှဲရွှဲဖြင့် ချောမောပြေပြစ်စွာ ဝင်ရောက်သွားလေတော့သည်။ ကျော်ကျော်လက်မှ ဓါးလဲ မြေပြင်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်၏။ သို့သော် ဓါးကို သတိမထားနိုင်ကြ တော့။ ကျော်ကျော့်အာရုံကလဲ ဥမ်္မာစောက်ဖုတ်လေးပေါ်မှာသာ စူးစိုက်နေပြီး ဥမ်္မာကလည်း နာကျင်ခြင်း၊ အီဆိမ့်ခြင်း၊ ယားယံနွေးထွေးအိစက်ခြင်း၊ ကာမအရသာဆိုသော အရသာထူးကို ပထမဆုံးတစိမ့်စိမ့်မြီးစမ်းရင်း တသိမ့်သိမ့်ခံစားနေချိန်ဖြစ်လေရာ ဘာကိုမျှ သတိမရတော့ချေ။

“ ဥမ်္မာ နာသေးလားဟင် ”” 

“ နည်းနည်း နာသေးတယ်ဟ .. နင့်ဟာကြီးကလဲ မဆုံးတော့ဘူးလား .. အခုထိ ဝင်နေတုန်းဘဲ”” 

“ ဆုံးတော့မယ်.. နင် နာမှာစိုးလို့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေတာ .. နင့်စောက်ပတ်လေး ကွဲသွားလိမ့်မယ် ”” ““ အောင်မာ. ... အခုမှ ကြင်နာမနေပါနဲ့နော်။ ဟင်း .. စောက်ဖုတ်ထဲဘဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေမှ ”” ““ နင် အရမ်းနာပြီး အရသာမရှိမှာစိုးလို့ ဟ ””

“ ဟုတ်တယ်.. ငါက အရသာရှိချင်လို့ ခံနေတာကိုး ။ ””

“ မဟုတ်ဘူးလားဟ။ လိုးမှတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းအောင် လိုးချင်တာပေါ့ ””

“  ကဲပါ .... လုပ်ပါ .. မြန်မြန်ပြီးရင် အေးတာဘဲ ””

“ အေးလေ.. နင့်သဘောနော်.. ””

ကျော်ကျော်က သေးကျဉ်းသော ဥမ်္မာ့ခါးလေးကို စုံကိုင်ဆွဲပြီး လီးကြီးကို တဝက်မျှ ဆွဲထုတ်ကာ ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ ဗြစ် .. ဗြစ် .. ဗြွတ် ... ”” 

“ အီး ဟီး ... ””

ဥမ်္မာ ရှေ့သို့ ဆတ်ကနဲ ယိုင်သွားပြီး ပြန်မတ်လိုက်ရှာသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တင်းကနဲ ပီပြင်စွာ အလုံးအရင်းနှင့် ဆောင့်ဝင်လာသော လီးကြီးအင်အားမှာ မသေးလှ။ စောက်ခေါင်းတစ် ခုလုံး ရှိန်းကနဲ ၊ ဖျင်းကနဲ၊ သိမ့်ကနဲ တုန်လှုပ်သွားစေ၏။ ထိုနည်းအတိုင်း သုံးလေးချက်မျှ ခပ်နာနာလေး ဆက်ဆောင့်လိုက်သောအခါ ဥမ်္မာစောက်ဖုတ် အောက်ဖက်နှုတ်ခမ်းစွန်းလေးမှာ နှစ်လက်မခန့် ဖြတ်ကနဲ ကွဲသွားပြီး သွေးစလေးများ စီးကျလာ လေတော့သည်။

“ ကွဲသွားပြီ ထင်တယ် .. ကျွတ် . .. ကျွတ် ”” 

ဥမ်္မာ ငြီးတွားသံလေးက သနားစဖွယ် တိုးတိတ်လှ၏။ 

“ ဆောရီးကွာ ။ ဥမ်္မာ့ စောက်ဖုတ်လေးက ကျဉ်းတာကိုး ”” 

“ အပျိူဘဲ ကျဉ်းမှာပေါ့ ။ ဟွန်း မပြောချင်ဘူး ။ ကျယ်တာကြိုက်ရင် ကလေးအမေတွေကို သွားချပါလားလို့ ””

“ နင်ကလဲဟာ ဘယ်ယောကျ်ားက ကျယ်တာကြိုက်မှာလဲ။ နင့်စောက်ဖုတ်လေးက စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ”” 

“ နင် ပါးစပ်အရသာ မယူနဲ့နော် ကျော်ကျော် ။ ပြီးအောင်သာ မြန်မြန်လုပ် ””

 ပါးစပ်က စကားများက တတွတ်တွတ်ပြောနေကြသော်လည်း ကျော်ကျော်က စည်းဝါးမှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးနေလေရာ တပြွတ်ပြွတ်အသံများ ညံနေလေ၏။ 

“ ဗြွတ် .. ဗြစ် ... ဖတ် ဖတ်.... ဗြွတ် .. ဗလွတ် .. ဗြစ် ”” 

“ ဟိတ် . .. အသံတွေ အရမ်းမြည်အောင် မလုပ်နဲ့ဟာ ”” 

“ သူ့ဖာသာ ထွက်တာဘဲ ။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲဟ ””

“ ဗြွတ် .. ဖတ် .. ဗြွတ် .. ဖတ် .. ဖတ် ””

“ အား ... အား..... နာတယ် .. ဖြေး ..ဖြေး ဟ ”” 

တဖြေးဖြေး တထစ်ခြင်း လှမ်းလာသော ကာမ ပန်းတိုင်ဆီသို့ နှစ်ဦးသား ချဉ်းကပ်မိကြပြီမို့ ဥမ်္မာကလည်း ဖင်လေးကို နောက်သို့ ပြန်လည် ဆောင့်ဆောင့်ပေးလာရာ ကျော်ကျော်၏ လိင်တန်ကြီးက အဆုံးအထိ နစ်ဝင်သွားပြီး ဂွေးဥကြီးက ဥမ်္မာ့ ဖင်ဖြူဖြူလေးကို 

“ ဖတ်ကနဲ ”” 

မြည်အောင် ရိုက်မိနေလေတော့သည်။ ဥမ်္မာမှာ အားအင်များဝင်လာသလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နောက်ပြန် ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး 

“ အင်း ””

ခနဲ ငြီးရင်း သုတ်ရည်ဖြူဖြူလေးများကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ကျော်ကျော် က ဥမ်္မာ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်အနေအထားသို့ ပြန်ထားပြီး ဒူးနှစ်လုံးကို မေးစေ့အောက်အ ထိ ဆွဲတင်မလိုက်ပြီး ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ကန့်လန့်ဖြတ် ပေါင်နှစ်ချောင်း ဆန့်ထားပြီး လျှာမထိ အာမထိ လီးချည်းသက်သက် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးလိုက်လေ ရာ တဖိန်းဖိန်း ၊ တရှိန်းရှိန်း ခံစားလိုက်ရပြီး ကျော်ကျော့်လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ဥမ်္မာ့စောက် ခေါင်းအတွင်းသို့ ဗြင်းကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ 

........................................................................................................................

“  တောက် ..... အမျိူးမျိူး ဒုက်္ခပေးတယ်”” 

ပြင်းထန်သော တောက်ခေါက်သံနှင့်အတူ ကျော်ကျော်သည် ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ထဲသို့ လက်နှိုက်ခါ မြသဲစံအိမ်ကြီးထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် လူသူကင်းရှင်းနေသည်။ ထို့ ကြောင့် အပေါ်ထပ်သို့ ဆက်ပြီး တက်ခဲ့လေသည်။ ဦးစပ်ခွန်ကြာက သူ့သမီးမင်္ဂလာဆောင် ကိစ်္စအတွက် အကူအညီတောင်းနေ၍ အစီအစဉ်များ မေးမြန်းခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကျော်ကျော် ဒေါပွနေသည်။ ဒေါသကြောင့် ချမ်းအေးရမှန်း ပင်မသိတော့ ။ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့သာ လှေခါးအတိုင်း ဆက်တက်လာခဲ့လေသည်။

“ ဟာကွာ ... အဲလို အရမ်းဆောင့်တော့ နာတာပေါ့ ””

“ ဆောရီးအချစ်ရယ်.... ဖြည်းဖြည်းလေးဘဲ လုပ်ပေးမယ်နော် ”” 

စောစောစီးစီး မအေလိုးနှယ်ဗျာ ... ကျော်ကျော် ကြိမ်ဆဲလိုက်ရင်း တံခါးဝတွင် ရပ်လိုက်၏။

“ ကြည့်ပါလား ... နို့ကို အရမ်းကိုင်တာဘဲ .. နာတယ် မောင် ....”” 

စောမြသူဇာ အသံလေးက ကျော်ကျော်ရင်ထဲကို ပိုပြီး နာကျင်ပူလောင်စေ၏။ 

“  အဲလိုကြီးက မကောင်းဘူးကွာ .. . ညောင်းတယ်။ ရိုးရိုးပဲလိုးပါလား .. နော် မောင် ....မောင်က လိမ်္မာပါတယ်နော်...”” 

ခုကတည်းက ခွန်ပိုင့်ကို နင်အရှုံးပေးနေရပြီလား သူဇာရယ် . ... ... တောက်။ အေးလေ ... လင်မယားဆိုတာ ဒီလောက်တော့ ရှိရမှာပေါ့ .. ကျော်ကျော်အခန်းတံခါးကို ခေါက်ရန် လက်ကို မြှောက်လိုက်ရာ အထဲက အသံလေးများက ထွက်လာပြန်ပါသည်။ 

“ ဟင့်အင်းကွာ ... လီးတော့ မစုပ်ချင်ဘူး ။ မောင်ရယ် ”” 

စောမြသူဇာ အသံက တိုးတိတ်ညင်သာစွာ ပေါ်လာပြန်သည်။ 

“ မောင့်ကို မချစ်ဘူးလား ကဲ ပြော ... ”” 

“ ချစ်တာပေါ့လို့ ”” 

“ ချစ်ရင်ရော့ ...... တစ်ခါဘဲ ... တစ်ခါဘဲ ... ””

“ ဟာကွာ .. ... မောင်ကလဲ .... အု အု ပြွတ် ပြွတ် ”” 

ကျော်ကျော် မေးကြောကြီးများ ထောင်သွား၏။ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ မောင်းပြန်ဓါးကို စမ်းလိုက်သည်။ 

“ တောက် ငါ့ ချစ်ဦးသူကို ကိုယ်မေကိုယ်လိုး လီးစုပ်ခိုင်းရတယ်လို့ .... ခွန်ပိုင် .. ခွန်ပိုင် အေး လေ... သူဇာက မင်းမယားဖြစ်နေပြီဘဲ .. မင်းလုပ်ပေါ့ကွာ ။ ဟင်း ဟင်း ... ကျော်ကျော် အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းပြီး ဧည့်ခန်းတွင် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ရင်း သူတို့အပြီးကို စောင့်နေလိုက်၏။ 

“ ခွန်ပိုင် ဓါးထိုးခံရလို့တဲ့ ”” 

“ ဘာ .... ဘာပြောတယ် ... ”” 

ကျော်ကျော်ပြူးပြူးပြာပြာဖြစ်သွားသည်ကို ဒုရဲအုပ် ဦးတင်ထွန်းအောင်က မျက်လုံးမှေး၍ ကြည့်လိုက်သည်။ 

“ ဟုတ်တယ်... ခွန်ပိုင် သေပြီကွ။ သူ့ညီမ နန်းဥမ်္မာက မင်းဖြစ်ရမယ်လို့ တိုင်ချက်ဖွင့်တယ်။ သူ့ကိုလဲ အဓမ်္မကျင့်မှုနဲ့ တရားစွဲတယ် ကိုယ့်လူ။ အခု မင်းကို တို့ လာဖမ်းကြတာပါ ””

“ ဟာ ဆရာ ..... ကျနော် လူမသတ်ဖူးဗျ......... မသတ်ဖူး ”” 

“ သူခိုးက ခိုးတယ် ဘယ်ပြောမလဲကွ ... ”” 

ကျော်ကျော် နုံးချိသွားသည်။ အားအင်တွေလည်း ဆုတ်ယုတ်သွားသည်။ နေရာမှ ဖြေးလေးစွာ ထရပ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ရဲအရာရှိရှေ့သို့ ပူးကပ် ဆန့်တန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးတင်ထွန်းမျက်နှာတွင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ခြင်းများ ဝေဖြာနေလေသည်။ သူသိချင်သည့် မေးခွန်း များကို ထပ်မေး၏။

...............................................................................................................................

စောမြသူဇာနှင့် နန်းဥမ်္မာတို့ နှစ်ယောက်သား ခြံထဲတွင် ယှဉ်ပြီး လမ်းလျှောက်ရင်း စကားပြော လာကြသည်။ 

“ ကိုကို သေရတာ ငါ့ကြောင့် ”” 

“ ဘာဆိုင်လို့လဲ ဥမ်္မာရယ် .. မဆိုင်တာတွေ ... ””

“ ဟုတ်တယ်.... မြသဲစံအိမ်ကို ကိုကိုရောက်လာခဲ့တာကိုက ကြမ်္မာငင်တာပဲလေ.. သူဇာရယ် ”” 

သူဇာက အဝေးသို့ ငေးရင်း သက်ပြင်းချသည်။ 

“ ငါမှားတယ် ... သူဇာရယ် ... ကိုကိုသေလို့ ကျော်ကျော်ကို တိုင်တာ မဟုတ်ဘူး သိလား ... ကိုကိုမရှိရင် ကျော်ကျော် သူဇာ့ကို လက်ထပ်မှာဘဲ ဆိုပြီး မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပက်လိုက်တာ ဘဲ သူဇာ .... ဟုတ်တယ် သူဇာ ကျော်ကျော့်ကို ဥမ်္မာ တကယ်ချစ်မိနေပြီ သူဇာ ”” 

“ ဟာ... ဒါဆို ကျော်ကျော် လူသတ်သမား ဆိုတာ မသေချာဘဲနဲ့ တိုင်လိုက်တာပေါ့ ”” 

“ ဟုတ်တယ်... သူဇာရယ်.... ဥမ်္မာ ဘာလုပ်ရမလဲဟင်”” 

“ ဟင်.. ဥမ်္မာရယ်.. ဒုက်္ခပါဘဲ ”” 

နန်းဥမ်္မာ အသဲနုနုဝယ် အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသတ်တို့နှင့် ရင်းနှီးခဲ့သော ကျော်ကျော့်ကို စွဲလန်းခဲ့ရသည်ကို သူဇာ လက်ခံမိပါသည်။ ယောက်ျားလေးများကဲ့သို့ နေရာတကာ နှလုံးသားကို ပွဲထုတ်၍ မရသော မိန်းမသားဘဝကို သူဇာနာကျည်းမိ၏။

“ တို့နှစ်ယောက် ကျော်ကျော့်ကို ထောင်ဝင်စာ သွားတွေ့ရအောင် ”” 

“ အင်း .. ကောင်းသားဘဲ ... အခု သွားရအောင်လေ ”” 

ရဲစခန်းအပြင်ဖက်တွင် ကားလေးတစ်စင်း ငြိမ့်ကနဲ ရပ်လိုက်သည်။ ကားထဲမှ ရှမ်းမ ချောချောလေးနှစ်ယောက်ထွက်လာ၏။ နှစ်ယောက်လုံး အလှက တစ်မျိူးစီ စာဖွဲ့နိုင်လေသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှ ထွားထွား ဖွံ့ဖွံ့ကြီး လှပနေသော မြသဲစံအိမ် အရှင်သခင် မလေး စောမြသူဇာ ..... ပွင့်သစ်စ နှင်းဆီငုံလေးကဲ့သို့ အဖုအထစ် အနိမ့်အမြင့်အမောက်များဖြင့် ပန်းပုရုပ်လေးလိုလှနေ သော နန်းဥမ်္မာ .. ။

သူတို့နှစ်ယောက် အနောက်မှ ထာဝရ ငြိမ်းချမ်းသော မျက်နှာဖြင့် ခြံစောင့်ကြီး ဦးစိုင်းလုံက ဒရိုင်ခန်းမှ ယိုးဒယားလက်ဆွဲချင်းကို ဆွဲပြီးလိုက်လာ၏။ 

“ သုံးရာ့နှစ် ကျော်ကျော် ။ ဧည့်သည် ”” 

တန်းစီအခန်းစောင့်က ကျယ်လောင်စွာ အော်ပြောလိုက်သည်။ ကျော်ကျော် ပျော့စိစိ မျက်နှာဖြင့် သံတိုင်များနား ကပ်လာလေသည်။

“ ကျော်ကျော် နေကောင်းရဲ့လားဟင် ”” 

ဂရုဏာပြည့်လျှံစွာ မေးလိုက်သော်လည်း ကျော်ကျော်က မျက်ရည်ဝိုင်းသော မျက်လုံးများဖြင့် သူဇာ့ကို ကြည့်နေရင်း ငိုမဲ့မဲ့ပြုံးပြရှာသည်။ ဥမ်္မာက ငိုသည်။ သူဇာကလဲ ကြိတ်ရှိုက်သည်။ ကျော်ကျော် မျက်စေ့မှတ်ပြီး တင်းကနဲ အံကြိတ် လိုက်သည်။ 

“ မနေ့က ရှေ့နေက ပြောတယ်..””

“ ဘာတဲ့လဲ ကျော်ကျော် ”” 

“  သေဒါဏ်နဲ့တစ်သက်တစ်ကျွန်း .. တစ်ခုခု ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ် .. မဖြစ်ရင် နှစ်ခုလုံး ကျခံရမှာဘဲတဲ့ ”” 

“ အိုး .... ဟင် .. ဟာ .. ”” 

ဦးစိုင်းလုံကပါ စိတ်မကောင်းစွာ ရေရွတ်လိုက်ရှာသည်။

“ ဒါပေမယ့် ငါပျော်ပါတယ် သူဇာ ””

“ ပျော်တယ် ဟုတ်လား ကျော်ကျော်ရယ် ”” 

“ ဟုတ်တယ်... ငါလို မုဒိမ်းသမား ၊ လူသတ်ကောင်တစ်ယောက် ဟောဒီ လောကကြီးက ထထွက်သွားရမှာ ဝမ်းနည်းစရာလား ”” 

ဝမ်းနည်းစရာလားဟု မေးရင်း ကျော်ကျော်ငိုသည်။ မိန်းကလေးနှစ်ဦးကလည်း သံတိုင်ကို ကိုင်ထားသော ကျော်ကျော်လက်ဖျားကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ငိုချလိုက်ကြသည်။

“ အချိန်စေ့ပြီ ။ ဧည့်သည်ပြန်ချိန် ”” 

ကြေကွဲသော မျက်လုံးများဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ကျော်ကျော်အား ရဲသားတစ်ဦးက ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး သတိပေးရင်း ဆွဲခေါ်သွားသည်။ 

“ ကျော်ကျော် .......... ကျော်ကျော်ရယ်..”” 

“ မောင်ရယ် ........ မောင်ရယ်..””

ကျော်ကျော် နန်းဥမ်္မာကို တအံ့တသြ လှည့်ကြည့်သည်။

“ မောင် .. ဥမ်္မာ့ကို ခွင့်လွှတ်တယ်လို့ ပြောသွားဦးလေ ””

ဥမ်္မာက သွေးရှုးသွေးတန်းလေး လှမ်းအော်သည်။ သူဇာက ဥမ်္မာ့ ပုခုံးလေးကို သတိပေးသလို ကိုင်ရင်း လှုပ်ရင်း

“ သူငယ်ချင်းရယ်... ပြန်ကြစို့နော် ””

ဟုပြောလိုက်သည်။ လူငယ်များအဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ဦးစိုင်းလုံတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေ တထွေထွေ ကျဆင်းလာ သည်။ ထို့နောက် ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားပြီး

“ စခန်းမှူးကြီးခင်ဗျာ ....... ခွန်ပိုင့်ကို သတ်တာ ကျူပ်ပါ ..... ””

“ ဗျာ ............ ဗျာ ..................... ””

“ ဟုတ်တယ်........ကျူပ်သတ်တာ ။ ဒီကောင် ကျူပ်သမီးလေး နန်းအိဝါကို ဖျက်ဆီးပြီး မယူလို့ ကျူပ်သမီးလေး သူ့ကိုယ်သူ သတ်သေရတာ ... ဒါကြောင့် ကျူပ် .. ကျူပ် ဓါးမြှောင်နဲ့ ခြောက်ချက်တိတိ မသေမချင်း ထိုးသတ်ခဲ့တာပေါ့ ။ ကျူပ်အပြစ်ကို ကျူပ်ဘဲ ခံသင့်တယ်လို့ မြင်လာခဲ့ပါပြီ ”” 

“ သြော်... ဦးလေးရယ်...”” 

စောမြသူဇာနှင့် နန်းဥမ်္မာတို့ ပြိုင်တူရေရွတ်မိကြ၏။ 

............................................................................

“ သွားပါနော် ဟွန့် .. ဟိုမှာ သူ့မိန်းမက ”” 

စောမြသူဇာက ကျော်ကျော့်ကို တွန်းလွှတ်ရင်း နန်းဥမ်္မာကို မျက်စောင်းထိုးပြသည်။ 

“ အားလုံးကိုယ်စား ကျေးဇူးတင်စကား ပြောမလို့ လာခဲ့တာပါ ”” 

“ ဒါဆို အခု ဘယ်ကိုများ ခြေစကြာ ဖြန့်တော် မူဦးမှာလဲ ””

“ အားလုံးနဲ့ဝေးရာကိုပေါ့ သူဇာရယ် ”” 

ကျော်ကျော့်အသံက အားငယ်ဝမ်းနည်းသံ ပါနေလေသည်။ 

“ ဥမ်္မာ့ကို နင်မသနားတော့ဘူးလား ကျော်ကျော်ရယ် ””

“ ဥမ်္မာ့ကို သနားပါတယ်.... ဒါပေမယ့် အနိုင်ကျင့်ခဲ့မိလို့ နောင်တရမဆုံး ဖြစ်နေမိတယ်... ငါ့ကိုလဲ သူ မုန်းနေမှာပါဟာ ”” 

ကျော်ကျော့်မျက်လုံးက ဥမ်္မာ့ထံ သို့ရောက်လာ၏။

“ ကြည့်ပါလား ဟွန်း ”” 

ဥမ်္မာက ရေကူးကန်ထဲမှ ရေနှင့် လှမ်းပက်သည်။ 

“ အခု နင့်ကို ဥမ်္မာက မမုန်းတော့ဘူးဟ ။ သိပြီလား ။ ””

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင် ””

“ လေးဘက်ထောက်မိတိုင်း နင့်ကို သတိရတယ်လို့ ငါ့ကို ခဏခဏ ပြောနေတယ် ”” 

“ ဟာ သူဇာနော်......... ညစ်တီးညတ်ပတ်တွေ ...သွား ””

နန်းဥမ်္မာက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးပြောရင်း ၊ တဖက်သို့ လှည့်ထွက်သွား၏။ စောမြသူဇာက ကျော်ကျော့်ကို တွန်းလွှတ်သည်။

“ သွားပါဟ။ ငါရှောင်ပေးမှာပါ။ ဟင်း ဟင်း”” 

စောမြသူဇာက ပြောပြောဆိုဆို နေရောင်ခံ ကုလားထိုင်ပေါ်မှ စွေ့ကနဲ ထသွားလေသည်။ ကျော်ကျော်က ရေကူးကန်စပ်သို့ သွားထိုင်လိုက်လေသသည်။ 

“ ဟိတ်.... သူဇာပြောတာ ဟုတ်လား ... ဥမ်္မာ။ လေးဘက်ထောက်တိုင်း မောင့်ကို သတိရတယ် ဆိုတာလေ ”” 

“ လာပြန်ပြီ ။။ မောင်နော်.... မစနဲ့ ဟွန်း ”” 

အခြေအနေအရပ်ရပ်သည် ဇာတ်ပေါင်းခန်းသို့ ပို့ဆောင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဦးစပ်ခွန်ကြာက တရေးမှောင့်၍ စောမြသူဇာခမျာ အပူများထူရပြန်ပါလေသည်။ 

................................................................................................

အပိုင်း (၃) 

“ သူက သမီးနဲ့ လက်ထပ်ပါ့မယ်တဲ့ကွယ် ”” 

“  ဟာ သမီးမှ မမြင်ဖူးတာ ဖေဖေကလဲ .. ”” 

“ အေးလေ ... ဒါကြောင့် ဖေဖေ ခေါ်လာပါတယ်။ ”” 

“ ဟွန်း .. သူငယ်ချင်းတွေကပါ .. ဖေဖေနဲ့ရောပြီး လက်ထပ်ဖို့ချည်းဘဲ ပြောနေတာ။ သူ့သမက်လောင်းကဖြင့် ဖြူသလား မဲသလားတောင် မမြင်ဖူးဘဲနဲ့ ”” 

“ ဟောဗျာ ....ဒီမောင် ... အသက်ရှည်ဦးမယ်..”” 

ခြံဝမှာ ညင်သာစွာ လှိမ့်ဝင်လာသော တိုယိုတာ ကော်ရိုလာ အဖြူလေးတစ်စင်းက ဆင်ဝင်အောက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ကားတံခါးဖွင့်ပြီး ဆင်းလာသည်က ဗိုက်ရွှဲရွှဲ အသားမည်း မည်း ကုလားကြီး။

“ ဟင် ဒါလား .... ဖေဖေ..... ဒေါက်တာ မင်းထိုက်ဆိုတာ ”” 

စောမြသူဇာက စိတ်ပျက်စွာ မျက်နှာလေးအိုပြီး ပြောလိုက်ရာ ဦးစပ်ခွန်ကြာက တဟားဟား ရယ်လိုက်၏။ 

“ ဟုတ်ပ .. ဟုတ်ပဗျာ။ အဲဒါဒေါက်တာမင်းထိုက်ပါဘဲ ။ ဟား ဟား .. ကြံကြံဖန်ဖန် သမီးကလဲ အဲဒါက သူ့ဒရိုင်ဘာ ကုလားပါဟ။ ဟိုမှာလေ သူက အခုမှ ဆင်းလာတာ တွေ့တယ်မှတ်လား ”” 

“ အိုး ... ”” 

အာမေဋိတ်သံလေးပင် ထွက်သွားမိသည်။ သပ်ယပ်မွန်ရည်သော လူရွယ်တစ်ဦးပါလား။ ချောမောခန့်ညားသော မျက်နှာက လူတိုင်းကို သနားတတ်ဟန်ဖြင့် ကြည်လင် သန့်စင်နေသည်။ 

“ လာဟေ့ မောင်မင်းထိုက် .. မင်းဒရိုင်ဘာကို အဲဒါဒေါက်တာမင်းထိုက်လားလို့ သမီးက မေးနေတယ်ကွ ”

“ အင်း ... သူဘယ်မှတ်မိပါ့မလဲ အန်ကယ်။ ကျွန်တော် ဆေးတက်္ကသိုလ်တက်နေတော့ သူက (၅) တန်းဘဲ ရှိသေးတာကိုး။ ”” 

“ သမီးမှတ်မိလားကွဲ့ ””

“ ဟင့်အင်း မမှတ်မိဘူး ဖေဖေ ”” 

“ ညောင်ရွှေသွားတိုင်း ဖေဖေအမြဲဝင်တဲ့ဆေးခန်းက သူ့ဆေးခန်းပေါ့ကွဲ့ .. လာ.. အိမ်ထဲဝင်ကြရအောင် ””

 စောမြသူဇာအား သူက ဖော်ရွှေနှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော အပြုံးဖြင့် ပြုံးပြရင်း အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ သူဇာ သူ့အပြုံးကြောင့် ရင်ထဲတွင်လှိုင်းထ ကျန်ခဲ့သည်။

 ------------------------------------- 

“ မောင် အိပ်တော့မလားဟင် ””

“ မောင် စာနည်းနည်း ဖတ်လိုက်ဦးမယ်။ ချာတိတ် အိပ်နှင့်လေ ”” 

ဘယ်လို ဘယ်လို မင်္ဂလာဦးညမှန်းလဲမသိ .. ။ သတိုးသားက စာဖတ်နေသည်မှာ ည (၁) နာရီ ကျော်နေပြီ။ သူဇာ အိပ်ချင်လာသည်။ မယားဝတ်္တရားမကျေမှာ စိုးသည်။ ပထမဦးဆုံးညမို့ သူဘယ်လိုလိုးမည်ဆိုတာကိုတွေးလျှက် ရင်တုန်မောပမ်းနေမိသည်။ တနေကုန် မင်္ဂလာအခမ်းအ နားကြားမှာ လှုပ်ရှားခဲ့ရ၍လဲ ခြေကုန်လက်ပမ်းကျဆင်းနေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုယ်က အိပ်ယာ အစောကြီးဝင်လို့ သိပ်မကောင်း။ ယခုတော့ အိပ်ချင်နေပြီ။ ကြည့် .. ည (၁) နာရီ ထိုးနေပြီဟာကို။ 

လူပျိူကြီးတွေက ဒီအတိုင်းဘဲလေ .... ဘယ်ကစရမှန်းမသိတာနဲ့ ခြင်ထောင်ထဲ မဝင်ဖြစ်ဘူးထင်တယ်။ သူဇာ တရှုးရှုးအိပ်မောကျသွားတော့မှ ဟန်ဆောင်ကြည့်နေတဲ့ စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်ချခဲ့ပြီး ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်မိသည်။ ညဝတ်အိမ်းကျီပါးပါးလေးအောက်မှ ရုန်းကန် လှိုင်းထနေတဲ့ သူဇာ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက မီးချောင်း အလင်းရောင်အောက်မှာ တင်းပြောင်လို့နေသည်။ ဆရာဝန်ပေမယ့် မိန်းမတွေနဲ့ ကိုယ်က မပတ်သတ်အောင် နေခဲ့သူဖြစ်သည်။ လင်မယားဖြစ်လာလျှင်တော့ လိုးကြရမည်။ 

လိုးဖို့လည်း ယူကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဘဝအဖော်မွန် တွေ ဘာတွေ တင်စားပြီး ပေါက်တတ်ကရလေးဆယ်ပြောနေကြသည်။ ညာပြီးလျှင်တော့လိုး ၊ လိုးပြီးလျှင် ခလေးထွက် ။ အဲဒါကြောင့် မင်္ဂလာဆောင်တာ လိုးဖို့ဘဲ ။ ခုတော့ ကိုယ့်ဟာက ည (၂) ကျော်ပြီ။ မင်္ဂလာဦးည အဓိပ်္ပါယ်ကို မဖော်နိုင်သေး။ လှပနုထွေးသော သူဇာ့မျက်နှာလေးကို မြတ်နိုးစွာ ငုံ့ကြည့်ရင်း လီးကြီးက ဇာတိပြလာသည်။ တောင်လာသည်။ 

သူဇာ့ပေါင်ကြားကိုလည်း မျက်စိကရောက်သည်။ ဖူးဖူးစိုစို နှုတ်ခမ်းလေးအစုံကို မရဲတရဲ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ရင်း နမ်းသည်။ သူဇာမနိုးသေး။ သူ ရဲတင်းလာပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို တဖွဖွလေး စုပ်ယူပြီး နို့ကြီးများကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သူဇာ အသက်မှန်မှန်ရှုပြီး အိပ်မောကျနေဆဲ။ ညဝတ်အိမ်းကျီ ခါးစည်းကြိုးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဖြေချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရင်ဘတ်မှအိမ်းကျီကိုလည်း ခွာချလှန်ဟလိုက်သည်။ ခါး၊ ရင် ၊ တင် ပန်းပုရုပ်တစ်ရုပ်ကို အသက်သွင်းထားသလား ထင်မှတ်မှားလောက်ကို စောမြသူဇာက လှပနေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ခါးမှ ပုဆိုးကို ချွတ်ခါ ကုတင်ခြေရင်းတန်းပေါ် တင်လိုက်လေသည်။

“ ဟင် ......... သြော် ......... မောင် ””

သူဇာ လန့်နိုးလာသည်။ နောက်မှ သတိရသွားပြီး ၊ ခေါင်းလေးကို စောင်းကာ မျက်စိလေး မှတ်ထားလိုက်ရှာသည်။ မောင့်သဘောဆိုသည့်သဘော။ မင်းထိုက်က အခုမှ လိုးခန်းစနိုင်လေတော့သည်။ နို့နှစ်လုံးကို အလကားနေ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေ သည်။ နို့သီးခေါင်းကို စုပ်သည်လဲမဟုတ် အတော်ခက်သည့် လူပျိူကြီး။ သူဇာက နှုတ်ခမ်းဒေါင့်လေးများ ကွေးပြီး ပြုံးချင်နေသည်။ လီးကတော့ မာတောင်နေပါသည်။ 

ပူနွေးသော လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမဝင်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရှိနေလေရာ သူဇာက အသည်း ယားပြီး သူမ ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန် လေးဘက်လေးတန် ကားပေးလိုက်လေတော့ သည်။ ထိုအခါမှ ပူနွေးသော သူ့လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သူဇာ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ တလကြမ်း ကြီး ဝင်သွား၏။

“ အား .. အား .... ””

သူဇာ လွှတ်ကနဲ အော်လိုက်၏။

“  ဗြွတ် ”” 

သူက လီးကြီးချက်ချင်း ပြန်ချွတ်ရင်း ““ အရမ်းနာလို့လားဟင်”” ဟုမေးသည်။ သူဇာ သက်ပြင်းမသိမသာ မှုတ်ထုတ်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို ပြုံးပြီး ကြည့်သည်။ 

“ မနာပါဘူး မောင် ၊ လန့်ပြီး အော်မိတာပါ ”” 

“ ဒါဖြင့် အဲ ဟိုလိုလုပ်မယ်နော်””

“ အင်း အင်း ””

နှုတ်ခမ်းကို လျှာလေးဖြင့် ရက်ရင်း သူခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။ အထောက်အကူများဖြင့် လူပျိူစစ်စစ်နှင့် တစ်ခုလပ်မလေးတို့၏ မင်္ဂလာဦးညကို စတင် ဆင်နွှဲကြပါလေတော့သည်။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးဆောင့်လိုးနေသဖြင့် သူဇာ ပူအိုက်လာသည်။ သူကတော့ ညောင့်လိုးကောင်း ဆဲ ...... 

“ မောင် ”” 

“ ဟင် .. ဘာလဲ .. သူဇာ ”” 

“ သူဇာ လေးဘက်ကုန်းပေးမယ်လေ ”” 

“  အင်း ... ဟုတ် .. ””

ခင်ပွန်းဖြစ်သူ လူရိုးကြီးအား သူဇာက လေးဘက်လေးကုန်းပြီး လိုးပုံလိုးနည်းပါ ပြရပြန်ပါ သည်။

“ ဒူးထောက်ပြီးမှ ထည့်လေ မောင် ... ဒူးကွေးပြီးရပ်နေတော့ ညောင်းနေမှာပေါ့ မောင်ရဲ့ ””

ဒေါက်တာမင်းထိုက်လုပ်နေပုံက ရှုးချင်ယောင်ဆောင်နေသည်များလားဟုပင် သူဇာ ထင်မိပြန် သည်။ အမှန်က ဒေါက်တာမင်းထိုက်မှာ မိန်းမနှင့် လုံး၀ ကင်းသူပင်။ 

“ နာနာလေးဆောင့် .. ဆောင့် ..အဲ .. ဟုတ်ပြီ .. အဲဒါမှ ထိတာ ”” 

“ ဗြစ် .. ပြွတ် .. ပြွတ် ... ဖတ် ““

“ အားးးး .... အားးးး .. ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ကျွတ် ““ 

အမှန်က သည်လောက် အော်ရလောက်အောင် မကောင်းသော်လည်း သည်အသံလေးကြားမှ ယောက်ျားတွေက ဖီလင်တက်တတ်ကြမှန်း တစ်ခုလပ်မလေး သူဇာက နောကြေနေပြီမို့ ထိုသို့ တဟင်းဟင်း ငြီးပြလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏ ( ကျူးပစ်များလည်း သတိထားကြပါ .. စကားချပ် ) ကြုံးနေသော လူပျိူကြီးက ဖီလင်တွေအပြည့် ..... 

“ ကဲ .. မောင် .. အောက်ကအိပ် .. သူဇာ လိုးပေးမယ် ””

“ အင်းပါ .. အွန်.. သူဇာက လိုးပေးမယ် ဟုတ်လား ””

“ အာ .. မောင်ကလဲကွာ ... ဒါလောက်တောင် ဗဟုသုတ နည်းရတယ်လို့ မဟုတ်သေးပါဘူး ””

သူဇာက ပြုံးစစနှင့် ပြောလိုက်ရာ သူက ရယ်၏။

“ ချာတိတ် ပြောလဲ ခံရတော့မှာဘဲ .. ကိုယ်က မ ဘက်မှာ အားနည်းတာလဲပါတယ် .. ဆေးပညာမှာတော့ လေ့လာဖူးတာပေါ့ .. ဒါပေမယ့် ကိုယ်က ခန်္ဓာဗေဒသဘောနဲ့ဘဲ လေ့လာရ တာ ”” 

“ ကဲပါ .. ဆရာဝန်ကြီးရယ်... ကျွန်မကဘဲ ပြီးအောင် လိုးပေးပါ့မယ်ရှင် ”” 

သူဇာက ပြုံးစိစိနဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ခါ မင်းထိုက်ကို အိပ်စေလိုက်သည်။ သူဇာက ပါးစပ်ကပြောရင်း ခင်ပွန်းသည်နှင့် ရင်းနှီးမှုရစေရန် လီးကြီးကို ကိုင်၍ ဖြဲချလိုက် သည်။ ကိုမင်းထိုက် မေးကျောကြီးများက တင်းကနဲ ထောင်သွားပြီး .. အံကြိတ်လိုက်ရင်း ..

“ အင့် .. အား .. နာတယ် .. သူဇာရဲ့ .. ”” 

ဟုဆိုသည်။ သူဇာက လီးကြီးထိပ်ကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ဦးစွာထိုးပြီး ကလိပေးပါသည်။ ကျင်ချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာ ဖြင့် ငုံခဲပြီး ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်သည်။ 

“ ဟိုး .. အိုး .. ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ် ”” 

ကိုမင်းထိုက် လွှတ်ကနဲ ပြောလိုက်မိသည်အထိလဲ အရသာ ရှိလှပါသည်။ အပြုအစုကောင်းသော မယားလေးကို ပိုမိုပြီး ချစ်မြတ်နိုးစိတ်များလည်း ဝင်လာလေသည်။ သူဇာက တထစ်ပြီး တစ်ထစ် တိုက်စစ်ဆင်နေသည်။ ပြွတ်ကနဲ အပေါ်သို့ ဆွဲပြီး ဆွဲပြီး စုပ်ပေး နေရာမှ ပါးစပ်ထဲတွင် ငုံလျှက် လျှာဖျားလေးဖြင့် ဒစ်တဝိုက်ကို ကွေ့ပတ်ပြီး ထိုးလိုက်သောအခါ ကိုမင်းထိုက်ဖင်ကြီးမှာ ကော့ကော့ပြီး မြောက်တက်ခါ မွေ့ယာပေါ်သို့ ဘုံးကနဲ ပြန်ကျသွား သည်။ နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့် ရက်ရင်း တဟင်းဟင်း ငြီးတွားနေပါတော့သည်။

“ သူဇာရယ် မောင့်လီးကြီးထဲမှာ စိမ့်စိမ့်သွားအောင် ကောင်းလှချီလား အချစ်ရယ်”” 

ကိုမင်းထိုက် အရှိအတိုင်း သူဇာ့ကို ပြောနေပြန်သည်။ ထိုသို့ အပေါ်သို့ ဆွဲပြီးစုပ်လိုက် ဒစ်တ ဝိုက်ကို လုပ်နေရာမှ ခေါင်းကို လိမ်စောင်းပြီ လီးကို ပါးစပ်ဖြင့်လိမ်ကာ လိမ်ကာ ပွတ်သပ်ရင်း လေဖြင့်မှုတ်ခါ အရင်းအထိ စုပ်ချလိုက်ပြန်သောအခါ ကိုမင်းထိုက်လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ တင်းသွားပြီး သုတ်ရည်များ သူဇာ့ပါးစပ်ထဲသို့ စွတ်ကနဲ စွတ်ကနဲ ပြင်းထန်စွာ ပန်းသွင်းလိုက် သည်။

သုတ်ရည်များက သူဇာ့အာခေါင်ထဲအထိ ရောက်သွားပြီး သူဇာက တံတွေးများ သုတ်ရည်များကို ကုတင်ဘေးသို့ ထွေးချလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ပြောင်တင်းပြီး တဆတ်ဆန်တုန်နေသော လီးကြီးကို သူမ မျက်နှာလေးဖြင့် ပွတ်သပ် ရင်း လည်တိုင်၊ နဖူး ၊ နှာခေါင်းမကျန် ပွတ်သပ်ချော့မြူပေးလိုက်ရာ လူပျိူကြီး ကိုမင်းထိုက်မှာ အလွန်အမင်း အရသာ တွေ့နေလေတော့သည်။ 

“ ကဲ .... မောင့် အလှည့် ”” 

“ မောင့် အလှည့် .. ဟုတ်လား ... ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲဟင် ”” 

“ ကြည့် ... သူများကတော့ စုပ်ပေးရတယ်.. ဟွန်း ””

“  အော် ....... အင်း .... မောင်လဲ ရက်ပေးပါ့မယ်.. အချစ်ရယ်... ”” 

သူဇာ့ စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်ကြည်များဖြင့် ဝင်းလက်နေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုမှာ ပြည့်ဖောင်းနေပြီး ခပ်အာအာလေး ဖြစ်နေပါသည်။ မိန်းမ စောက်ပတ် အတော်များများကို ကိုင်တွယ်ခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ကာမစပ်ယှက်ရ သော ကိုယ့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံးရက်ပေးရမည်ဆိုသော အသိက ကိုမင်းထိုက်ကို ရင်ခုန်စေသည်။ 

ကိုမင်းထိုက် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ဆွဲပြီး ဖြဲလိုက်သည်။ နီရဲ သော စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း အရည်ကြည်များက ပြည့်လျှံကာ မီးချောင်း အလင်းရောင် အောက်တွင် တရွရွ လှုပ်ရှားနေလေရာ ငွေမှင်ရောင် သုတ်ထားသော ပိုးကောင်ကလေးများ ရွစိ ရွစိ လှုပ်ရှားနေသည်နှင့် တူလှပေသည်။ ကိုမင်းထိုက် မျက်လုံးများက စောက်ပတ်အထက်နားမှ ဆီးပြွန်လေးကို ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်စိလေးဆီသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် ပထမဆုံး စောက်စိလေးကို လျှာနွေးနွေးကြီးဖြင့် ထိုးပေးလိုက်၏။ 

“ အင်း ..... ကျွတ် .. ကျွတ် .... ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ”” 

သူဇာက ခေါင်းအုံး အစွန်းလေးကို လက်ပြန်လေးဆွဲကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးစောင်း မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ညည်းငြူလိုက်ရှာလေသည်။ ကိုမင်းထိုက် လျှာကြီးက အတင့်ရဲလာပြီး စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးကို သုံးလေးချက်မျှ ရက်လိုက် ရာ သူဇာမှာ ဖင်လေးရှုံ့ဝင်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ အထဲသို့ တွန့်ဝင်သွားလေ၏။ ကိုမင်းထိုက် လျှာစောင်းကြီးများက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို တဖန် ရက်ပေးပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာဖြင့် စုချွန်ထိုးထည့်ကာ မွှေပစ်လိုက်ပြန်သည်။ 

“ အ .... အ .... မောင်က တတ်သားဘဲ .... ဟင်း .... ဟင်း ”” 

သူဇာက ကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာ ရေရွတ်ရင်း ခါးလေးကို ဘယ်ညာ လူးလွန့်ပေးလိုက်မိသည်။

“ မောင် ......... မောင် ... ””

“ ဟင် ... ဘာလဲ .. သူဇာ ”” 

“ လိုးတော့ မောင်ရယ် .... သူများ မနေနိုင်တော့ဘူး .. အရမ်းထလာပြီ ... ဟင်း .. ဟင်း ””

မင်းထိုက်က သူဇာ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကိုင်မြှောက်ခါ ကြွတက်လာသော ဖင်ကြားလေးထဲ သို့ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်ရာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ကလေး တွင် တေ့လျှက်သားလေး ဖြစ်သွားလေတော့သည်။ မင်းထိုက်က တေ့မိနေသော ဒစ်ကြီးကို သူဇာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။ 

“ ပြွတ် .. အိ .. အီး ... ကျွတ် .. ကျွတ် ””

မချိမဆန့် ဝင်သွားသော လီးကို မညှာမတာ သွင်း၍ အားရှိပါးရှိ လိုးလိုက်သောကြောင့် သူဇာ ငြီးဆောင့်သွားသည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး မျက်စေ့လေးမှိတ်ကာ တဖက်သို့ စောင်းသွားပြီး အံကြိတ်ထားလိုက်မိရှာသည်။ 

“ မောင့်ဟာကြီးကလဲကွာ .... ကြည့်တော့ ပျော့စိစိနဲ့ .. လိုးတော့လဲ မသက်သာဘူး .. ကြီးပြီး ရှည်နေတာဘဲ ... ””

“ သူဇာ .. ဘယ်လောက်မှ ကြီးတာ မဟုတ်ဘူး .. တချိူ့ဆို လုံးပတ်တောင် ငါးလက်မလောက်ရှိကြတယ် ”

“  အမလေးလေး မောင်ရယ်... အဲဒါ မိန်းမတွေက ဘယ်လို ခံကြတာလဲ ဟင် ””

“ မိန်းမ စောက်ပတ်ဟာ ရွှံ့နဲ့ပုံသွင်းထားသလိုဘဲ သူဇာ။ ကြိုက်သလောက်ကြီးပါစေ ဝင်သွားတာဘဲ .. ခံစားရတာခြင်းကတော့ အကြီးအသေးအလိုက် မတူကြဘူးပေါ့ .. သူဇာကရော ကြီးတာကြိုက်လား .. သေးတာကြိုက်လား ဟင် ”” 

“ ဟာကွာ ... မောင်ကလဲ ဘာတွေ လျှောက်မေးနေမှန်းမသိဘူး။ ကိုယ့်လင်လီးဘဲ .. သေးသေး ကြီးကြီး ကြိုက်တယ် ””

ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ပြောလိုက်သော သူဇာ့အဖြေကို ကိုမင်းထိုက် သွားကြီး ဖြဲကာ အကြီးအကျယ်သဘောကျလျှက် ဆတ်ခါဆတ်ခါ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေသည်။

“  ဗြွတ် .. ဗြစ် ... ပတစ် .. ဖတ် .. ဖတ် ””

“ ဟင့် ... ဟင့် ..ဟင် း ... မောင်က အဆောင့်သန်တယ် ... အဲဒါ အရသာမရှိဘူး မောင်ရဲ့။ ”” 

“ ဟုတ်လား .. ဘယ်လိုလုပ်ရင် အရသာရှိလဲဟင် ”” 

“ သူဇာ့အကြိုက်ကတော့ လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်းလေးဖိသွင်းပြီး ကပ်ကပ်ပြီး ကြိတ်ဆော်တာမျိူးလေးက အရသာရှိတယ် မောင် ”” 

သူဇာ အရသာရှိတယ်ဆိုသော ပုံစံကို မင်းထိုက်က လုပ်ပေးရင်းမှ တကယ်ပင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အရသာ ရှိလွန်းကြတယ်။ စောက်ပတ်နှင့်လီး ကုတ်နဲ့ကော်ပြီး ခွာချရမတတ် ဖိကပ်လျှက် အမွှေးချင်း တဗြိဗြိ ကပ်ပွတ်သံလေးများပါ ထွက်လာကာ သုတ်ရည်များ အသီးသီးပန်းထုတ် လိုက်ကြပြီး မင်္ဂလာဦး ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် လိုးပွဲလေး တစ်ပွဲ ပြီးဆုံးငြိမ်သက်သွားလေတော့ သည်။

 ------------------------------------------- 

မောဟိုက်နုံးချိစွာ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားခဲ့ရသော မင်္ဂလာဦးညကို ပြန်တွေးရင်း တဖက်တွင် ပက်လက် ကြီး ခြေပစ်လက်ပစ် အဝတ်ကင်းမဲ့စွာ အိပ်မောကျနေရှာသည့် မောင့်ကို သူဇာ အပေါ်မှ မိုး၍ ကြည့်နေမိသည်။ မောင်က ခန့်ခန့်ချောချော ဆရာဝန်မို့ သူဇာ မောင့်ကို ကျေနပ်စွာ အလိုးခံခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ တစ် ချိန်က လိုးပုံအမျိူးမျိူးကို သင်ကြားပေးခဲ့သော ခွန်ပိုင့်ကိုလဲ လှစ်ကနဲတော့ သတိရမိ လိုက်သေးသည်။ 

ဘာဘဲပြောပြော ယခုကဲ့သို့ အကြင်လင်မယားဘဝမှာ မောင့်အပေါ်မှာ သူဇာက တာဝန်ကျေချင်းခြင်းဖြစ်သည်။ မောင့် ရင်အုပ်အပေါ်မှာ နူးညံ့အိစက်သော သူဇာ့ ပါးမို့မို့လေးများဖြင့် တယုတယ ပွတ်သပ်ပေး မိသည်။ မောင့်ထံမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်သံကို ကြားရပြီး တရှုးရှုး ပြန်လည် အိပ်မောကျနေပြန်သည်။ မောင်ရယ် .. တကယ့်ခလေးဆိုးကြီးလိုပါဘဲလား .. အချစ်ရယ်။ 

မောင့် လီးကြီးက တဒိတ်ဒိတ်သွေးတိုးနေသည်ကို သူဇာ လက်ကလေးက ခံစားသိရှိနေမိသည်။ သူဇာ မောင့်နှုတ်ခမ်းကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ခပ်ဖိဖိလေး စုပ်လိုက်သည်။ မောင့် မျက်လုံးများ လေးကန်စွာ ပွင့်လာသည်။ တပြိုင်တည်းတွင် မောင့်လိင်တန်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လူးလွန့်နိုးထလာလေရာ သူဇာ့ လက်ဖဝါးလေးအတွင်း နွေးထွေးမာကျောစွာ ကြီးထွားလာလေရာ သူဇာက ဝမ်းသာအားရလေး ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း မသိမသာလေး ညင်သာစွာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်မိသည်။

“ လိမ်မာလိုက်တဲ့ အချစ်ရယ် ”” 

မောင်က သူဇာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်လှန်စုပ်ယူကာ သူဇာ့ ကိုယ်လေးကို သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်ခန်္ဓာနှစ်ခု အထိအတွေ့က ငြိမ်သက်စွာ မှိန်း၍ အရသာခံရ လောက်အောင် နူးညံ့အိစက် နွေးထွေးနေကြလေတော့သည်။ 

“ သူဇာ အချစ်ရယ် ... ”” 

မောင်က လှိုက်မောတုန်ရီစွာ ကတုံကရီကြီးခေါ်လိုက်သည်။ သူဇာ မောင့်မျက်နှာကို မကြည့်ရဲ။ မရဲတရဲလေးသာ ပြန်ထူးလိုက်သည်။

“ မောင်လေ... သူဇာ့ကို လိုးရတာ အရသာ ရှိလိုက်တာကွာ ”” 

“ လူပျိူကြီးနော် .. ဟွန်း .... နောက်တော့ သူဇာ့ဟာလေးက ရိုးသွားပြီး အသစ်ကလေးတွေ ရှာဦးမှာမို့လား .. သွားပါ .. ””

“ ဒါက သူဇာတို့ မိန်းမတွေ အပေါ်မှာ တည်ပါတယ်ကွာ ကိုယ့်လင် ကိုယ့်ယောကျ်ားအတွက် အမြဲအဆင်သင့် ဖြစ်နေမယ် .. စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အခြေအနေလေးတွေ ဖန်တီးပေးရမယ်လေ။ ပြီးတော့ ပို့စ် လေးတွေလဲ လေ့လာထားတတ်ရမယ်။ ဒါဆို ယောကျ်ားက ဘယ်စိတ်ကုန်မလဲ””

“ ကြည့် လူလည်ကြီး ”” 

ပြောပြောဆိုဆို မောင့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ကားယားခွလျှက် မွေ့ယာပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရာ ငုတ်တိုကြီးတစ်ချောင်းလို မတ်တောင်နေသော မောင့်လီးတန်ကြီးမှာ သူဇာ့ စအိုဝလေးကိုတေ့ သွားမိသည်။

“ သူဇာ .. ထိုင်ချလိုက်လေ... တေ့မိနေပြီ””

“ ဟာ ... ဒါက ဖင်လေ .. မောင်ကလဲ ”” “

“ အဲဒီ နှစ်ပေါက်လုံးကို အလိုးခံတတ်အောင် ကျင့်ရမှာ ဒါမှ အမျိူးမျိူး လိုးလို့ရမှာပေါ့နော် .. သူဇာ ””

“ ဟာကွာ ဖင်ထဲတော့ မလုပ်နဲ့မောင်ရယ်”” 

“ ခံကြည့်ပါဦး။ မကောင်းတော့လဲ နောက်မလုပ်နဲ့ပေါ့ ... နော် ... ”” 

မောင့်ကို သူဇာ အရှုံးပေးလိုက်သည်။ မောင့်အလိုကျ မောင့်လိင်တန်ကြီးကို ကိုင်ပြီး ဖင်ဝတွင် တေ့ပြီး အံလေးကြိတ်ကာ ထိုင်ချပစ်မိလိုက်သည်။ 

“ ဟ အား .. အား ... ကျွတ် .. ကျွတ် .. နာတယ် အီး ”” 

သူဇာ အော်ပြီး ပြန်ထမည်အပြု မောင့်လက်နှစ်ဖက်က သူဇာ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖိချချူပ်ကိုင်ထား ကာ အားနှင့် ဖိချခြင်းခံလိုက်ရသည်။ 

“  ဗြစ် .. ဗြစ် .. ဗြစ် .. ””

“ အား .. အား ... နာတယ် .. နာတယ် မရဘူး .. မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် ..။ စောက်ပတ်ကိုဘဲ လုပ်ပါကွာ ..””

သူဇာ မျက်ရည်ဝဲ၀ဲလေးဖြင့် တောင်းပန်ရှာသည်။ သို့သော် မောင်မှာ ဘာအရသာ ပိုထူးနေသလဲမသိပါ။ သဲကြီးမဲကြီး ဖိချရင်း အောက်မှ ကော့ ကော့ပြီး အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးနေပြန်ပါသည်။ စအိုလေးထဲသို့ တင်းကြပ်နွေးထွေးသော မောင့်လိင်တန်ကြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဝင်ထွက်လျှက်ရှိ နေရာ သူဇာ့စောက်ပတ်လေးမှာ စအိုလေးဘက်သို့ အပြုံလိုက်လေး ရွေ့သွားလိုက် ပုံမှန်နေရာ ပြန်ရောက်လိုက် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ထိုသို့ လှုပ်ရှားဆောင့်လိုးနေရာမှ သူဇာကိုယ်တိုင် အားလေးနှင့် ဖိချ ဆောင့်ထိုင်ကာ လိုးနေမိ ပြန်သည်။ 

ထိုအခါ စောက်ပတ်လေးက တရဲရဲလေး ပြဲပြဲသွားပြီး မောင့်လမွှေးကြမ်းကြမ်းကြီးများကို ပွတ်သပ်မိပြီး စောက်စိလေးမှာလည်း လမွှေးများ၏ ပွတ်သပ်မှုဖြင့် ခံချင်စိတ်များ ပြင်းထန်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။ 

“ စိတ် .. စိတ်တွေထလာပြီ မောင်ရယ်.. ”” 

နို့ကြီးများကို စုံကိုင်နယ်ဖတ်နေသော မောင်က အောင်မြင်သွားသော သူ့သင်ခန်းစာကို အပြီး တိုင် သင်ကြားပို့ချနေ၏။

“ တော်ပါကွယ် .. စောက်ပတ်ကို လိုးတော့ကွယ်နော်။ ”” 

သူဇာ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ မောင့်လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ စအိုလေးထဲမှ ချွတ်ပြီး စောက်ပတ်ဝလေး သို့ တေ့ပေးကာ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဖင်လေးမြှောက်ခါ အားရပါးရကြီး ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့ သည်။ မောင်က မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ဇိမ်ခံနေပါလေသည်။

“ ပြွတ် .. စွတ်.. . စွတ် ... ဗြွတ် .. ဗြွတ် ”” 

“ အင်း .. ဟင်း ... အ ဟင်း ... ဟင်း ”” 

သူဇာ မျက်နှာလေး အဆီပြန်လာပြီး နီရဲတွတ်လာသည်။ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ အရည်များ အရွဲသားနှင့် ပိုင်နိုင်စွာ လိုးနေသော မောင့်လီးကြီးမှာလဲ ပို၍ပို၍ မာကျော တင်းမာလာပြီး မောင့်တကိုယ်လုံးမှာ ဓါတ်လိုက်ခံရသော မြွေကြီးအလား ဘယ်ညာ အထက်အောက် တုန်ခါ လာလေတော့သည်။ 

“ သူဇာ မောင် မောင် ထွက်တော့မယ်””

“ အား .. အား ”” 

သေးကျင်သော သူဇာ့ခါးလေးကို မောင်က ဆွဲကိုင်ပြီး ဖိချရင်း အောက်မှ တအားကော့ ဆောင့် လိုက်ရာ သူဇာ့ခမျာ အပေါ်သို့ လွင့်ကနဲ လွင့်ကနဲ မြောက်တက်သွားရပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲ မှ စိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး လီးကြီး၏ ဒါဏ်ကို အရသာ ရှိရှိလေး ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်။ မောင့်လီးကြီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ဗြင်းကနဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းလေး စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း ဝင် ရောက်သွားသည်ကို သားအိမ်ထဲမှ ပူကနဲ ခံစားလိုက်ရမိသည်နှင့် သိလိုက်မိလေရာ သူဇာ ကြည်နူးကျေနပ်သွားမိလေသည်။ 

စိတ်ထဲမှ ကြည်နူးကျေနပ်မိသည်နှင့်လည်း သူဇာသည် မောင့် ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိနမ်းရင်း သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်မိလေသည်။

“ ကောင်းရဲ့လား သူဇာ ””

“ ကောင်းတယ် . မောင်ရယ် .. စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာ ကျင်ပြီးအီဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းတယ် သိလား ...””

“ အဲဒါ လင်မယား ခိုင်မြဲနည်းဘဲ သူဇာ ””

“ သူဇာ သဘောပေါက်ပါတယ်.. မောင်”” ““

 အခုလို ပြီးသွားရင် မချွတ်နဲ့ဦး ။ မှေးနေရသေးတယ်”” 

“ အင်း .. သူဇာလဲ မလှုပ်ချင်တော့ဘူး .. ဟင်း ဟင်း ””

“ သူဇာက အလိုးကောင်းတယ် .. နောက်ဆို မောင်က အောက်ကဘဲ ခံတော့မယ်နော် ””

“ အမယ် ... အမယ် ... ဟင်း .. လူပါး ... ဘယ်ရမလဲ .. သူဇာလဲ တခါတလေ အောက်က ခံဦးမှာပေါ့လို့ ”” 

“ ကဲ .. ဒါဖြင့် နောက်တစ်ခါလိုးဦးမယ် .. ပက်လက်လှန်လိုက်”” 

“ အာ .. အခုပြောတာ မဟုတ်ဘူး မောင်ကလဲ .. နောက်မှ .. မောင် အလုပ်နောက်ကျနေဦးမယ်”” 

သူဇာက အလောသုံးဆယ်လေး မောင့်ကိုယ်ပေါ်မှ ဖယ်ဆင်းလိုက်ရာ လီးကြီးက ပျော့ခွေပြီး ဗလွတ်ကနဲ ထွက်သွားလေတော့သည်။ သုတ်ရည်များကလဲ စူးစူးဝါးဝါး အပြိုင်အဆိုင် အနံ့လေးများ ထွက်လာပါတော့သည်။ 



ပြီးပါပြီ။






Monday, December 19, 2011

တူလေးရဲ့ ၁၈ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ (စ/ဆုံး)

တူလေးရဲ့ ၁၈ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – လေပြေအေးအေး

အင်းစက် ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်မအနေနဲ့ ဒီအကြောင်းကို ချမရေးသင့်ဘူး။ ဒါကိုဖတ်ပြီး အကြောင်းသိတဲ့သူတွေ ပြောလိုက်ရင် ကျွန်မ ဒုက္ခရောက်ပြီ။ ဒါပေမဲ့ အတွေးထဲမှာ ဒီအကြောင်းက အမြဲရောက်နေတော့ ရင်ဖွင့်လိုက်မှ အဆင်ပြေမှာ။ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့သူ တစ်ယောက်ယောက်ကို ရင်ဖွင့်ဖို့ကလည်း အဆင်မပြေဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်မ ဒီမှာရေးပြီး ရင်ဖွင့်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျွန်မနာမည် မြတ်နိုးအေး လို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။ အသက်က ၃၅ နှစ်ရှိပြီ။ ကျွန်မ အသက် ၂၇ မှာ ကျွန်မချစ်သူ ကိုဇာနည်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တယ်။ သျှောင်နောက်ဆံထုံးပါ ဆိုသလို ကြီးပြင်းလာတဲ့ အိမ်ကနေ မိုင် ၃၀ လောက်ဝေးတဲ့ ကိုဇာနည့်အိမ်ကို ပြောင်းခဲ့ရပါတယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး တက်ညီလက်ညီနဲ့ ဝင်ငွေရှိတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ တိုက်ခန်းလေးနဲ့ ကားအဟောင်းလေး တစ်စီးနဲ့ပေါ့။ ပိတ်ရက်ဆို ပျော်ပျော်ပါးပါး စားသောက် ရုပ်ရှင်ကြည့် နေနိုင်ပါတယ်။ လိင်ဆက်ဆံတာနဲ့လည်း အပေးအယူမျှခဲ့တယ်။

နှစ်နည်းနည်းကြာတော့ ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတယ်။ သမီးလေး မေသူကို မွေးတယ်။ ကလေးရခါစကတော့ နှစ်ယောက်သား ပျော်မဆုံးပါပဲ။ သမီးလေးကိုလည်း တုန်နေအောင်ကို ချစ်လိုက်တာ။ ကြာလာတော့ ကလေးအတွက် ဗာဟီရက များလာတယ်။ အိမ်အကူလည်း မငှားနိုင်တာကြောင့် ကျွန်မအလုပ်ထွက်လိုက်ရတယ်။ အိမ်ရဲ့ ဝင်ငွေက ကိုဇာနည်တစ်ယောက်တည်း အပေါ်ပဲ မှီခိုနေရတယ်။ သိပ်မကြာဘူး သူလည်း အလုပ်က ထွက်လိုက်ရတယ်။

ကလေးရဲ့ ကိစ္စအဝဝဟာ ကျွန်မပဲ တာဝန်ယူနေရတော့ အိမ်ထောင်ရေးကလည်း အဆင်မပြေဘူး။ ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရှိစကတည်းက ကိုဇာနည် ဖောက်ပြန်နေတာလည်း ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်။ ကျွန်မတို့ အကြီးအကျယ် ရန်ဖြစ်ကြတယ်။ ခဏ ခဏရန်ဖြစ်ပြီး နှစ်ဦးသဘောတူ ကွာရှင်းလိုက်ကြတယ်။ သမီးလေး မေသူကိုတော့ တလှည့်စီ ထိန်းကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ကြတယ်။

အခုဆို ကွာရှင်းထားတာ ၃ နှစ်ရှိပြီ။ ကျွန်မလည်း အလုပ်သစ်ရှာပြီး မိဘတွေ အိမ်နားမှာ တိုက်ခန်းလေး တစ်ခန်းငှားနေနေတယ်။ ကျွန်မအစ်မ လဲ့ရည်တို့ မိသားစုက ကျွန်မနဲ့ နှစ်လမ်းကျော်မှာနေတယ်။ ကျွန်မအစ်ကို ကိုစည်သူက တစ်မိုင်လောက်ဝေးတဲ့နေရာမှာပါ။ သမီးလေး မေသူကို ကျွန်မ အလုပ်သွားရင် ကျောင်းကို ပို့တယ်။ သမီးနေမကောင်းလို့ ကျောင်းမသွားနိုင်ရင် မလဲ့ရည်တို့အိမ်ကို ပို့ထားတယ်။ မလဲ့ရည်သား ကျွန်မတူလေး စည်သူကလည်း သမီးလေးကို ကူထိန်းပေးတယ်။

ငါးနှစ်သမီးလေးရှိတဲ့ တခုလပ် ကျွန်မအတွက် လိင်ဆက်ဆံရေးကတော့ အဆုံးသတ်မသွားပါဘူး။ ကျွန်မလည်း ရမက်ဆန္ဒရှိတော့ ကိုယ့်ဟာကို အာသာဖြေဖို့ vibrator နဲ့ ယောကျ်ားအင်္ဂါအတု ဝယ်ထားတယ်။ တခါတခါလည်း One night stand နဲ့ပဲ ရမက်မီးကို ငြိမ်းတယ်။ ဒီနောက်ပိုင်း တစ်နှစ်အတွင်းမှာ ကျွန်မရဲ့ ရမက်ဆန္ဒတွေ ပိုကြီးပြင်းလာသလိုပဲ။

ကျွန်မတူလေး စည်သူကတော့ ကျွန်မ ညဘက်အပြင်သွားရင် မေသူလေးကို ထိန်းပေးရှာတယ်။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးစ စည်သူဟာ ကလေးထိန်းရုံမကပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ တခြားကိစ္စတွေလည်း ကူညီပေးပါတယ်။ ဥပမာ ကျွန်မအခန်းရဲ့ မီတာခ၊ ရေဖိုး၊ စည်ပင်ခွန်ဆောင်တာတွေက အစပေါ့။ သူ့အမေ မလဲ့ရည် ခိုင်းလို့ သူလုပ်ပေးတယ်လို့ ပထမ ကျွန်မထင်မိခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပဲ လုပ်ပေးနေတာပါ။

စည်သူက အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ကဖြောင့်ဖြောင့် သူ့အဖေနဲ့ တူတယ်။ မျက်လုံးက ကျွန်မနဲ့ သူအမေလို စူးရှရှ မျက်လုံးမျိုးပါ။ Gym လည်း ပုံမှန်ဆော့တော့ ကြွက်သား အမြောင်းမြောင်းနဲ့ပါ။ ကျွန်မ စည်သူ့ကို စိတ်ဝင်စားလာတယ်ဆိုတာ ကျွန်မကိုယ် ကျွန်မသတိထားမိပါတယ်။

တခါသား ကျွန်မ မလဲ့ရည်အိမ် သွားလည်တုန်း မလဲ့ရည်နဲ့ သူ့အမျိုးသား ကိုကံထွေးတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပွဲဝင်နေတာ အမှတ်မထင် တွေ့ခဲ့ရတယ်။ ကိုကံထွေးရဲ့ လိင်တံဟာ စံချိန်မီပါပဲ။ ကျွန်မ စည်သူဟာ အဖေတူသားများ ဖြစ်နေမလား ရင်ခုန်မိတယ်။ အဲဒီကစပြီး စည်သူကို စွဲလမ်းမိပါတော့တယ်။ အိပ်ရာပေါ်မှာ စည်သူ့ကို တွေးပြီး ယောက်ျားတန်ဆာအတုနဲ့ အာသာဖြေမိတယ်။ အဒေါ်အများစုဟာ သူတို့ တူတွေအပေါ် အဲလိုသဘောထားရှိချင်မှ ရှိပါလိမ့်မယ်။ ရှိရင်တောင် အနည်းစုပဲ ရှိမှာပါ။ ကျွန်မကတော့ လူနည်းစုထဲက တစ်ယောက်ပေါ့။

မတော်တဆ ဒါမှမဟုတ် သတိလက်လွတ်ဖြစ်ပြီး လိင်ဆက်ဆံ ဖြစ်တာ ဒါမှမဟုတ် စည်သူက ကျွန်မကို စပြီး မြှူဆွယ်တဲ့ ပုံမျိုးဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့စဉ်းစားမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေ တကယ် ဖြစ်မလာခဲ့ပါဘူး။ အဲလိုနေရင်းနဲ့ပဲ စည်သူရဲ့ ၁၈ နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ သမီးလေး မေသူကို သူ့အဖေက လာခေါ်သွားပါတယ်။ အိမ်မှာ ကျွန်မတစ်ယောက်တည်းပေါ့။ ဒါနဲ့ စည်သူ့နဲ့ လိင်ဆက်ဆံလို့ရအောင် အကြံထုတ်လိုက်တယ်။

ကျွန်မ အစ်မလဲ့ရည်ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ ချိန်းထားတဲ့ ကိစ္စရှိလို့ စည်သူ့မွေးနေ့ကို မလာနိုင်တဲ့အကြောင်း မွေးနေ့လက်ဆောင်တော့ အိမ်မှာ အဆင်သင့်ရှိပြီး လာယူလို့ရတဲ့အကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ စည်သူကိုလည်း ချိန်းထားတဲ့ ကိစ္စကို ပုံပြင်ဆင်ပြီး ပြောလိုက်တော့ သူလည်း ကျွန်မ မလာနိုင်တာကို လက်ခံသွားတယ်။ လက်ဆောင်တော့ လာယူမယ်တဲ့။

အဲဒီနောက် ကျွန်မ စပြီး ပြင်ဆင်ပါတော့တယ်။ ဆီးခုံနဲ့ ကျွန်မ မိန်းမကိုယ်မှာ ရှိတဲ့အမွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ အရင်ပါးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဆပ်ပြာရည်သုတ်ပြီး ပြောင်အောင် ရိတ်တယ်။ pH care နဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို သေချာဆေးတယ်။ ဖင်ကြားပါမကျန် ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်တယ်။ အချိန်ပေးပြီး ရေသေချာချိုးလိုက်တယ်။

ရေချိုးပြီးတော့ အခန်းကို ပြန်လာတယ်။ မှန်ရှေ့မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ရပ်ပြီး ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်တယ်။ ကောက်ကြောင်းတွေက လှပနေဆဲပဲ။ ကျွန်မအရပ်က ငါးပေငါးလက်မရှိတယ်။ ဆံပင်က ကျောအလယ်လောက်ထိ။ ငါ ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေတုန်းပါပဲ ကိုယ့်ဟာကို တွေးပြီး ပြုံးမိတယ်။

ရင်သားတွေကလည်း ပုရိသတို့အကြိုက်။ နို့သီးခေါင်းနဲ့ ပတ်လည်က နည်းနည်းအညိုဘက် သန်းနေပြီ။ အသားဖြူတော့ sexy ဖြစ်အောင် အနက်ရောင် push up bra ဝတ်လိုက်တယ်။ Size က 32 e ပါ။ bra နဲ့လိုက်အောင် ပင်တီကိုလည်း အနက်ရောင် ပိုးသား thong လေးဝတ်လိုက်တယ်။ bra က ကျွန်မရင်သားတွေ ပင့်တင်ပေးထားပြီး အကွဲကြောင်းလေးလည်း ပေါ်နေတယ်။

အသားကပ် stocking အနက်လေး ဝတ်ရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားတယ်။ ဒါပေမဲ့ စည်သူတို့အရွယ်ကောင်လေးတွေကို stocking က ဆွဲဆောင်နိုင်ပါ့မလား တွေးမိတာနဲ့ မဝတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ stocking အစား ဒူးလောက်ရှိတဲ့ အညိုရင့်ရင့် skirt ကိုရွေးတယ်။ Skirt ရဲ့ ဘေးနှစ်ဖက်ကို တင်ပါးအလယ်လောက်ထိ ခွဲထားတယ်။ အပေါ်ပိုင်းကိုတော့ အညိုရောင်အင်္ကျီပဲ ဝတ်လိုက်တယ်။ မင်းဟာ အလှနတ်သမီးပဲ ကိုယ့်ဟာကို ရေရွတ်တယ်။

မိတ်ကပ်လိမ်းပြီးတော့ ကျွန်မဟာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ sexy အကျဆုံး မိန်းမတစ်ယောက်လို့ ယုံကြည်ထားလိုက်တယ်။ ရေမွှေးနံ့ ပြင်းပြင်းလည်း ဆွတ်ထားတယ်။

နာရီဝက်လောက်နေတော့ စည်သူ ရောက်လာတယ်။ တိုက်ခန်းတံခါးဖွင့်ပေးပြီး ဧည့်ခန်းကို ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ သူပါးကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အရင်ကလည်း ဖက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေကြပါပဲ။ အခုက နည်းနည်းကြာကြာ ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားတယ်။ ကျွန်မ ဆွတ်ထားတဲ့ ရေမွှေးနံ့ရအောင်ရယ် ကျွန်မရင်သားတွေနဲ့ သူ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး ထိကပ်နေအောင်ရယ်ပေါ့။

“ မွေးနေ့ရှင်လေး လာပါဦး ဒီနေ့ ဘယ်လိုလဲ”

ဖက်ထားရာက လွှတ်ပြီး နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

“ အဆင်ပြေပါတယ် အန်တီမြတ်နိုး။ ညလုပ်မဲ့ပါတီကို အန်တီမလာနိုင်တာတော့ စိတ်မကောင်းဘူး”

စည်သူက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ပြန်ဖြေတယ်။ ကျွန်မကို ကြည့်ပြီး ပြုံးနေတယ်။ ကျွန်မလည်း သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာပေါ်ဝင်ထိုင်တယ်။ ခြေနှစ်ချောင်းကို ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ ဒါမှ skirt အကွဲက တဆင့် ကျွန်မတင်ပါးကို စည်သူ မြင်နိုင်မှာပေါ့။

“ အန်တီလည်း ပါတီမလာနိုင်တာ အားနာပါတယ် စည်သူရယ်”

ကျွန်မပြန်ပြောရင်းနဲ့ တူတော်မောင်ကို အကဲခတ်လိုက်တယ်။ သူ့အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေက ကျွန်မမျက်နှာ ရင်သား တင်ပါးတွေကို ငေးနေရာက မျက်နှာဆီ ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူခိုးကြည့်နေတာ ကျွန်မသိသွားတာ ရှက်တယ်ထင်ပါရဲ့။ မျက်နှာနီမြန်းလာတယ်။ ကျွန်မအသက်က သူ့အသက်နှစ်ဆရှိပေမဲ့ သူရော ကျွန်မလို စိတ်ကူးနေမလား တွေးမိတယ်။

“ စည်သူ သား ဒီနေ့ လူကြီးဖြစ်ပြီ အောင်ပွဲခံလိုက်ရအောင်”

ပြောရင်းနဲ့ ကျွန်မ ဆိုဖာကထပြီး မီးဖိုချောင်ဖက် လျှောက်လာခဲ့တယ်။ လျှောက်တဲ့အခါလည်း တင်သားတွေကို လှုပ်နေအောင် သတိထားပြီး လျှောက်တယ်။ တူတော်မောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျွန်မတင်ပါးကို ကြည့်နေမှာ အသေအချာပါပဲ။

ရေခဲသေတ္တာထဲက ရှန်ပိန်ပုလင်းနဲ့ ဖန်ခွက်နှစ်ခွက် ယူပြီး ကျွန်မဧည့်ခန်းကို ပြန်လာတယ်။ စားပွဲရှေ့မှာ ငုံ့ပြီး ရှန်ပိန်ပုလင်းကို ဖွင့်တယ်။ ကိုယ်ကိုအငုံ့ ဟသွားတဲ့ လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြောင့် ရင်နှစ်မွှာကို လှစ်ဟပြသလိုပါပဲ။ တူတော်မောင်လည်း မျက်တောင်မခတ် အားပေးနေတယ်။ စိတ်ထဲ ကျေနပ်သွားတယ်။ မြှူဆွယ်လို့ ရကောင်းပါရဲ့။

ရှန်ပိန်ကို ဖန်ခွက်နှစ်ခွက်ထဲ လောင်းထည့်တယ်။

“ သား ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်ပြီ သောက်လို့ရပြီ”

သူ့ကို ရှန်ပိန် တစ်ခွက်ပေးရင်း ကျွန်မလည်း တစ်ခွက်ယူလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်မပေါင်ရင်းကို ပေါ်နိုင်သလောက်ပေါ်အောင် ခြေထောက်ကိုလည်း သေချာ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။

“ Cheers စည်သူ စိတ်ချမ်းသာ ကိုယ်ကျန်းမာပါစေ”

ရှန်ပိန်ခွက်ကို မြောက်ရင်း ဆုတောင်းလိုက်တယ်။

“ Cheers အန်တီမြတ်နိုး ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်”

စည်သူက ခွက်မြောက်ရင်း ပြန်ပြောတယ်။ ရှန်ပိန်သောက်ရင်းနဲ့ စကားစမြည် ပြောကြတယ်။ အရက်သောက်တာက အစ လူပျိုဖြစ်ရင် ဘာတွေလုပ်သင့်ကြောင်း အစုံပါပဲ။ စည်သူက ရည်းစားထားဖို့ ခက်တဲ့အကြောင်း ပြောလာတယ်။ ကျွန်မလည်း မခက်တဲ့အကြောင်း မိန်းကလေးတွေမှာလည်း ရမက်ဆန္ဒရှိကြောင်း သူက ရုပ်ဖြောင့်ပြီးသားဖြစ်လို့ ကိုယ့်ဟာကို ယုံကြည်မှုရှိဖို့ ပြောလိုက်တယ်။

ရှန်ပိန် နောက်တစ်ခွက်ထည့်ပေးပြီး စည်သူ့ကို ကျောင်းပြီးရင်လုပ်မဲ့ အစီအစဉ်တွေ မေးတယ်။ ဘယ်မိန်းကလေးဖြစ်ဖြစ် ကြိုးစားရင် ရနိုင်ကြောင်း အခွင့်အရေးကို အမိအရ ဆုပ်ကိုင်ဖို့သာ လိုကြောင်း ပြောတယ်။ သူ့မျက်လုံးကို သေချာကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူ့မျက်လုံးက ကျွန်မကိုယ်ပေါ်မှာ တဝဲလည်လည်။ ကျွန်မ သူ့ကို အကဲခတ်နေတာ သူရိပ်မိသွားတော့ သူ့မျက်နှာ ရဲကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မြတ်နိုးအေး နင် လှုပ်ရှားဖို့ အချိန်တန်ပြီ။ ကျွန်မ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်တယ်။

“ ဒီတော့ မွေးနေ့ လက်ဆောင်က”

ကျွန်မပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆိုဖာနောက်က ပါဆယ်ကို ယူလိုက်တယ်။ အဲဒါကို စက္ကူအလှနဲ့ ထုပ်ပြီး အနီရောင်ဖဲပြား တပ်ထားတယ်။ စည်သူ့ကို ပေးလိုက်တော့ သူက သေချာသတိထားပြီး ဖွင့်တယ်။ ကျွန်မ သူ့ကို ဝယ်ပေးတာက ကင်မရာပါတဲ့ ဒရုန်းလေးပါ။

“ ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ် အန်တီမြတ်နိုး။ ကျွန်တော် ဒါလေးလိုချင်နေတာ ကြာပြီ”

“ သားမေမေပြောလို့ အန်တီ သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါကိုသုံးပြီး ကောင်မလေးတွေကို ချောင်းတာတို့ ခိုးရိုက်တာတို့ မလုပ်ရဘူးနော်”

ကျွန်မ မျက်တောင်လေးဝင့်ပြီး ပြောလိုက်ရင်း စားပွဲပေါ်ကနေ ငုံ့ပြီး သူ့နဖူးကို နမ်းလိုက်တယ်။ တခြားအဒေါ်တွေလည်း နမ်းကြမှာပါပဲ။ ခြွင်းချက်က အဲလိုနမ်းနေရင်း ကျွန်မရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် မြင်အောင် ပြလိုက်တာပါ။ တကယ်လို့ ကျွန်မ ရင်နှစ်မွှာကို push up bra နဲ့ မပင့်ထားဘူးဆိုရင် ကျွန်မ ချက်လောက်အထိ စည်သူ မြင်နေရမှာပါ။

“ ဘယ်လိုလဲ အန်တီပြောတာ သဘောတူရဲ့လား”

မေးရင်းနဲ့ ကျွန်မမျက်နှာကို သူ့ဆီကနေ နည်းနည်းခွာလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်။ သူဟာ ကျွန်မရင်သားတွေကို သေချာကြည့်နေလေရဲ့။

ပြီးတော့ သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ရှန်ပိန်တစ်ခွက် ထပ်ငှဲ့တယ်။ သူ့ပေါင်ခွဆုံကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ဖုဖောင်းနေတာ တွေ့ရတယ်။

“ အန်တီ့ဘဝမှာ သိပ်မပျော်ရဘူး စည်သူရယ်”

ရှန်ပိန်ကို မော့လိုက်ရင်း ကျွန်မပြောတယ်။ သူ့ကိုလည်း သောက်ခိုင်းတယ်။

“ ဒါပေမဲ့ စည်သူပျော်ရင် အန်တီလည်း ပျော်ပါတယ်လေ”

သူ့ပေါင်နဲ့ ကျွန်မပေါင်ထိနေအောင် သူ့နားထပ်တိုးပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ရှန်ပိန်ခွက်ကို ထပ်မြောက်ပြီး ပျော်ရွှင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းလိုက်တယ်။ စည်သူလည်း လိုက်ဆုတောင်းပြီး ရှန်ပိန်ခွက်ချင်းတိုက်တယ်။ ရှန်ပိန်သောက်နေရင်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဆုံသွားတယ်။ ဒါ ပွဲသိမ်းရမဲ့အချိန်ပဲလို့ ကျွန်မသိတယ်။

“ ဘုရားရေ အန်တီမေ့တော့မလို့ ။ သားမေမေကို သားကိုယ်တိုင် မွေးနေ့လက်ဆောင်လာယူဖို့ ပြောထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါ တစ်ခုပဲ ရှိသေးတယ်။ တစ်ခုက ထပ်ခိုးပေါ်မှာ။ သားလိုက်ယူမှရမယ်”

စည်သူ့ပေါင်ကို ပုတ်ပြီး ကျွန်မ ဆိုဖာပေါ်က ထတယ်။ ထပ်ခိုးပေါ် တက်ဖို့သွားတယ်။ စည်သူလည်း ထပြီး ကျွန်မနောက် လိုက်လာတယ်။

လှေကားတက်တော့ သူအနေနဲ့ ကျွန်မ skirt ထဲကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရတဲ့ အနေအထားမှာရှိတယ်။ သူကြည့်ခဲ့မယ်ဆို ကျွန်မတင်ပါးနဲ့ thong က ကြိုးလေးကို မြင်နေရမှာ။

ထပ်ခိုးက ကျွန်မအိပ်ခန်းလေးထဲ ခေါ်သွားတယ်။ အခန်းကို စည်သူကြည့်နေတုန်း ကျွန်မ တံခါးပိတ်လိုက်တယ်။ အိမ်မှာ ကျွန်မတို့ကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမရှိပေမဲ့ တံခါးဘာလို့ ပိတ်မိမှန်း စဉ်းစားမရဘူး။

“ စည်သူ”

ညုတုတုအသံဖြစ်အောင် တမင်လုပ်ပြီး ခေါ်လိုက်တယ်။

“ နောက်လက်ဆောင်တစ်ခုက အန်တီကိုယ်တိုင်ပဲ”

စည်သူက ကျွန်မနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ခါးကို ဆွဲဖက်ပြီး ကျွန်မနားကပ်အောင် ဆွဲတယ်။ ကျွန်မနှုတ်ခမ်းနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတယ်။ သူပါးစပ်ဟလိုက်တော့ ကျွန်မလျှာက ဝင်သွားပြီး သူ့လျှာကိုပါ ဆွဲစုပ်နေလိုက်တယ်။ သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ကျွန်မနို့တွေ ထိကပ်နေတာ ခံစားမိတယ်။ သူ့ဆီက အနွေးဓာတ်ကို ကျွန်မလိုချင်မိတယ်။

“ အန်တီ မြတ်နိုး”

စည်သူက နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်မ လက်ညှိုးကို သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်တင်လိုက်တယ်။

“ မဟုတ်ဘူး စည်သူ ဒီအခန်းမှာ ငါက မင်းအန်တီ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ပြီး ဒီမှာ ဖြစ်ပျက်သမျှကို ဒီအခန်းမှာပဲ ထားရမယ်”

ကျွန်မ ပြန်စနမ်းတယ်။ စည်သူလည်း အနမ်းကြမ်းတွေနဲ့ ပြန်တုန့်ပြန်လာတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျွန်မခါးမှာ ရောက်နေပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နီးသထက်နီးအောင် ဆွဲဖက်နေမိတယ်။ စည်သူ့ဘောင်းဘီအောက် ခပ်ဖောင်းဖောင်းတစ်ခုက ကျွန်မ ပေါင်ကို လာဖိနေတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်မတွေးမိတယ်။

“ မြတ်နိုးအေး နင် အမှားကြီး ကျူးလွန်နေပြီ။ သူက နင့်အစ်မရဲ့သား နင့်တူလေး။ ပြီးတော့ နင့်အသက် ထက်ဝက်လောက်ပဲရှိတာ”

တခြားဘက်မှာတော့ ကျွန်မ ဒါကို လိုလားတောင့်တနေတယ်။ ရုပ်သန့်သန့်ကောင်လေးနဲ့ ကျွန်မကို ထောက်ထားတဲ့ သူပေါင်ကြားက ဟာရယ်၊ တူအရင်းနဲ့ ဆက်ဆံရတော့မှာပါလား ဆိုတာရယ်က ရမက်ကို ပိုထကြွလာစေပါတယ်။

“ မင်းရဲ့ လက်ဆောင်ကို ဖွင့်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ စည်သူ”

သူ့လက်ကို ကျွန်မ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေပေါ် ခပ်သွက်သွက် တင်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့လက်တွေ တုန်နေပေမဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီး ၃ လုံးပဲရှိတော့ တစ်မိနစ်အတွင်း ဖြုတ်ပြီးသွားပါတယ်။ ကျွန်မ အပေါ်ပိုင်းက bra ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ bra ကိုတော့ ကျွန်မကိုယ်တိုင် ချွတ်လိုက်တယ်။ စည်သူ့အနေနဲ့ bra ချိတ်ကို ဖြုတ်တတ်လိမ့်ဦးမယ် မထင်ဘူးလေ။

ကျွန်မနို့တွေကို မြင်တော့ စည်သူက အသပ်ရှူတာ ပိုမြန်လာတယ်။ ခါးပေါ်က သူ့လက်ကို ကျွန်မ ရင်သားတွေပေါ် ဆွဲဖိလိုက်တယ်။ သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို ကစားဖို့ ပြပေးတယ်။

“ အို ဘုရားသခင် ကျွန်မ ဒါကို သာယာမိနေပါပကော”

နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ပြန်ဂဟေဆက်ပြီး လျှာအချင်းချင်းပွတ်လိုက် ဆွဲစုပ်လိုက်လုပ်တယ်။ ကျွန်မလည်း စည်သူ့ T- shirt အောက်ကနေ ရင်ဘတ်နဲ့ ဗိုက်ကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်တယ်။ နောက်ဆုံး t shirt ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အခုဆို နှစ်ယောက်လုံး အပေါ်ပိုင်းက ဗလာဖြစ်သွားပြီ။ နောက်ကြောင်း ပြန်လှည့်ဖို့တော့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။

ဒီတခါတော့ စည်သူ့လက်ကို skirt ချိတ်နေရာပြပေးလိုက်တယ်။ မျက်စိတမှိတ်အတွင်း skirt ခြေထောက်ကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျွတ်ကျသွားတာ ခံစားမိတယ်။ စည်သူ့လက်က အခု ကျွန်မတင်ပါးတွေပေါ် ပွတ်သပ်နှိပ်နယ်နေပါပြီ။ ကျွန်မလည်း သူ့ခါးပတ်ကိုဖြုတ် ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ လက်က ဘောင်းဘီထဲရောက်ဖို့လိုတယ်လေ။

ဘောင်းဘီထဲမှာ လက်က နွေးပြီး တင်းမာနေတဲ့ လီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ရလိုက်တယ်။

“ ဟင်းးးး စည်သူရယ် မင်းရဲ့ လီးကတော့ စံချိန်မီပါပဲကွာ”

ကျွန်မ တိုးတိုးပြောလိုက်တယ်။ လီးကို ကိုင်ထားရာက လွှတ်လိုက်တယ်။ ရမက်ကြီးတဲ့ မိန်းမတွေ မြှူဆွယ်တဲ့ပုံမျိုးနဲ့ ကျွန်မ thong ကို ချွတ်တယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ လှဲနေရင်း စည်သူ့ကို လက်ယပ်ခေါ်တယ်။

“ လာခဲ့လေ အချစ်လေး”

စည်သူလည်း စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း သူ့ဘောင်းဘီ၊ အတွင်းခံနဲ့ ဖိနပ်ကို ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာပါတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား လူးလှိမ့်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရင်းနဲ့ပေါ့။ စည်သူ့ပေါင်သားတွေက ကျွန်မရဲ့ အမွေးရိတ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိကြိတ်နေတယ်။ တောင်မတ်နေတဲ့လီးကလည်း ဗိုက်သားကို လာထောက်နေတယ်။ စည်သူ့လက်ကလည်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေလိုက် နို့တွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ကျွန်မ နို့သီးခေါင်းတွေ ခဲဖျက်လို မာတောင့်လာတယ်။

“ စည်သူ မိန်းမတစ်ယောက်က ဘယ်အချိန်မှာ အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလဲ သိလား”

တုန်ရီလှိုက်မောစွာနဲ့ တိုးတိုးပြောလိုက်တယ်။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ခပ်ရိုင်းရိုင်းစကားတွေ ပြောမိပါလိမ့်။ ကျွန်မရဲ့ ဆန္ဒတွေ ပိုထကြွလာတယ်။ စည်သူခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အောက်ဖက်ကို ဖြေးဖြေးတွန်းတယ်။ စည်သူက နို့တွေကိုနမ်း ချက်ကလေးကို လျက်တယ်။ ကျွန်မကတော့ သူ့မျက်နှာ ပေါင်ကြားကို မရောက်မချင်း တွန်းပို့နေမိတယ်။ သူ့လျှာက ကျွန်မရဲ့ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတွေပေါ် ပြေးလွှားနေတော့ သာယာမိတယ်။ စိတ်လှုပ်ရှားတာတစ်ခုက ကျွန်မရဲ့ အရည်ရွှဲရွှဲတွေကို စည်သူ အရသာခံနေမှာကို သိရလို့ပါပဲ။

“ စောက်စိကိုပါ လျက်ပေး စည်သူ”

ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း ပြောလိုက်တယ်။

“ အင်းးး ဟုတ်တယ် ထိပ်နားက အဖုလေးးး အဲဒါပဲ”

စည်သူက ကျွန်မစောက်စိကို ထပ်ခါထပ်ခါ လျက်တယ်။ ပြောမပြတတ်အောင် ခံစားရတယ်။ ခပ်တိုးတိုးလည်း အော်ဟစ်နေမိတယ်။

တစ်မိနစ် နှစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ စည်သူ့ကို ရပ်ခိုင်းပြီး ဒူးထောက်နေဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်မက သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေ နမ်းတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ ပေပွနေတဲ့ ကျွန်မ စောက်ရည်တွေကို အရသာခံမိတယ်။

“ အခု အန်တီမြတ်နိုး အလှည့်”

ပြောရင်း ကျွန်မ စည်သူ့ရင်ဘတ် ဗိုက်ကနေ လီးအထိနမ်းလာတယ်။ ခြောက်လက်မ ခုနစ်လက်မလောက်ရှည်ပြီး အနေတော်လုံးပတ်ရှိတဲ့ လီးဟာ ပေါင်ကြားကနေ ထိုးထွက်နေတယ်။ သတိမတ်နေအောက်ဆွဲထားတဲ့ စစ်သားတစ်ယောက်လိုပါပဲ။

လီးဒစ်ကို ဖုံးထားတဲ့ အရေပြားကို နောက်ဆွဲချတယ်။ ပန်းရောင်ရင့်ရင့် မှိုပွင့်ပုံစံ ဒစ်ကို လျှာနဲ့ လှိမ့်လိုက် ပွတ်လိုက်လုပ်တယ်။ လီးရဲ့ ကိုယ်ထည်ကိုလည်း လျှာနဲ့ လျက်တယ်။ လီးဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့ စည်သူရဲ့ ညည်းသံကို ကြားရတယ်။ လီးကလည်း ဆတ်ကနဲ တုန်ခါသွားတယ်။ တစ်မိနစ်လောက်ပဲ စုပ်ပေးပြီး ရပ်လိုက်တယ်။ တူတော်မောင် လူပျိုပေါက်လေး စည်သူရဲ့ သုတ်တွေ ကျွန်မပါးစပ်ထဲ ထွက်သွားမှာ မလိုလားဘူးလေ။ အလိုးလည်း ခံချင်သေးတာပေါ့။

ကုတင်ပေါ်ပြန်လှဲပြီး ပေါင်ကို ဖြဲကားထားလိုက်တယ်။

“ ကဲ စလိုးကြရအောင်”

သူက ခြေထောက်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ ကျွန်မ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ စည်သူက တစ်ချက်တည်းနဲ့ အဆုံးထိရောက်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်နံရံတွေက သူ့လီးနဲ့ အဆင်ပြေအောင် ဆန့်ပေးနေတယ်။

ကျွန်မ ခံဖူးသမျှထဲမှာ သူ့လီးက အကြီးဆုံး မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ပြတ်လပ်နေတာ ကြာပြီလေ။ စည်သူက ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်တယ်။ ကျွန်မ ခြေထောက်တွေကို လီးအဝင်နက်အောင် မြောက်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ဆီးခုံကလည်း စောက်စိကို ဖိပေးနေတော့ ဖီးပိုတက်လာတယ်။ စည်သူ အရှိန်မြင့်လိုးတော့ ကျွန်မလည်း ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အော်ဟစ်ညည်းညူနေရပါတော့တယ်။

“ လိုး စည်သူ လိုး လိုး ခပ်မြန်မြန်လေးလိုး”

ခြေထောက်တွေကို စည်သူ့ခါးမှာ ချိတ်လိုက်တယ်။ ကောင်ငယ်လေးရဲ့ အောက်မှာ အလိုးခံနေရတဲ့ ကျွန်မ အသက်ရှူနှုန်းတွေ မြန်လာတယ်။ ကျွန်မ ပြီးခါနီးပြီ။

“ လိုးပါ စည်သူ လိုး ..လိုး အားး ကောင်းလိုက်တာ”

ခပ်တိုးတိုးအော်သံနဲ့ အတူ ကျွန်မ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပါတော့တယ်။ ရင်ဘတ်ထဲ ရထားဖြတ်မောင်းသွားသလိုပါပဲ။ တကယ်လို့ ကျွန်မသာ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် အော်တတ်တဲ့သူဆို အိမ်နီးနားချင်းတွေကို ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ကြေညာပြီးသား ဖြစ်သွားမှာပါ။

ကျွန်မလည်း တစ်ချီပြီးသွားတော့ ထကြွနေတဲ့ စိတ်တွေ တဖြေးဖြေး ပြန်လျော့လာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စည်သူကတော့ မပြီးသေးပါဘူး။ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ သူရဲ့လီးက တောင်မတ်နေဆဲပါ။

“ ခဏနားကြရအောင် စည်သူ”

ကျွန်မစကားကို ကြားလိုက်ရတော့ စည်သူတစ်ယောက် ကျေနပ်ပုံမရပါဘူး။ သူ့ကို ပက်လက်နေခိုင်းလိုက်တယ်။

“ အကုန်လုံး မင်းပဲ လုပ်စရာမလိုပါဘူးကွာ”

ပြောရင်းနဲ့ သူ့အပေါ်တက်ခွလိုက်တယ်။ သူ့လီးကိုဆွဲယူပြီး အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ တစ်လက်မချင်း တိုးဝင်နေတာကို ခံစားလိုက်တယ်။ အဆုံးထိရောက်တော့ ကျွန်မ စဆောင့်ပါတယ်။ အစပိုင်းတော့ ဖြေးဖြေးပဲ နောက်မှ မြန်မြန်ဆောင့်တယ်။

စည်သူလည်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပါတယ်။ သူ့လက်ကလည်း နို့တွေကို ကစားနေပါတယ်။ သူပြီးခါနီးပြီဆိုတာ ကျွန်မသိလိုက်တယ်။ စောက်စိနဲ့ သူ့လီးအရင်း ထိမိနေအောင် ကျွန်မအရှေ့ကို ကိုင်းပြီး မြန်မြန်ဆောင့်ပေးတယ်။

“ ကျွန်တော် ထွက်တော့မယ် အန်တီ”

ကျွန်မ တားဆေးထိုးထားတာမို့ စည်သူသုတ်ရည်တွေ အထဲမှာ ထွက်လည်း အရေးမကြီးပါဘူး။ တူအရင်းက စောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပန်းသွားတယ်လို့ တွေးမိရုံနဲ့ စိတ်တွေ ပိုလှုပ်ရှားလာရပါတယ်။ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးနေမိတယ်။

“ ဟုတ်ပြီ မင်း အန်တီစောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်စမ်းပါ”

စည်သူ့လက်တွေက အိပ်ရာခင်းကို ဆုပ်ထားတယ်။ သူ့လီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပိုဖောင်းလာတာ ခံစားမိနေတယ်။ သူ့သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့အချိန် စောက်ခေါင်းထဲ နွေးသွားပြီး ကျွန်မလည်း နောက်တစ်ချီ ပြီးသွားပါတော့တယ်။

သူ့အပေါ်က ဆင်းပြီး ဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ တူအရင်းနဲ့ လိုးလိုက်မိတာ တွေးရင်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီးထနေတယ်။ ခဏကြာတော့ ဒီအကြောင်းကို ဘယ်သူမှ မပြောဖို့ စည်သူ့ကို ထပ်သတိပေးရပြန်ပါတယ်။ သူလည်း နားလည်မှာပါ။

အခုဆို စည်သူနဲ့ ကျွန်မ တစ်ပတ်ကို သုံးလေးရက်လောက် လုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ သူက အဝေးသက်တက်ရင်း အိမ်နားက စားသောက်ဆိုင်မှာ ညနေဖက် ဝိတ်တာလုပ်နေတယ်။ အဲဒီတော့ သမီးလေး နေ့ခင်း ကျောင်းသွားနေတုန်း ကျွန်မတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ရတာပေါ့။

ဝတ္ထုအစက ပြောခဲ့သလိုပဲ ကျွန်မ ဒါကို ဖွင့်ပြောရတာ စိတ်ထဲအမြဲရှိနေလို့ပါ။ ပထမတော့ ဒါဟာ ရှက်စရာ ရွံစရာလို့ ကျွန်မထင်ခဲ့မိတယ်။ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါဟာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါပဲ။ ၃၅ နှစ်အရွယ် single mother တစ်ယောက်အနေနဲ့ ကာမဆက်ဆံဖို့ လိုအပ်ပါသေးတယ်။ အသက်ငယ်ငယ် လိင်ခွန်အားရှိတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ဆိုတော့ ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့။ အသက်ထက်ဝက်ပဲရှိတဲ့ တူအရင်းခေါက်ခေါက်နဲ့ လိုးရတော့ အတိုင်းထက်အလွန်ပါပဲ။

တခြားသူတွေ မသိအောင်တော့ ကျွန်မတို့ ဆင်ခြင်ရပါတယ်။ မိုးမီးလောင်သွားနိုင်တယ်လေ။ နောက်တစ်ခုက ကိုယ်ဝန်ရသွားမှာကိုလည်း ကြောက်တယ်။ ဒီလတော့ ဆရာဝန်က တားဆေးကို မထိုးဘဲ ခဏရပ်ခိုင်းထားတယ်။ ဒီတော့ ကွန်ဒုံး သုံးရတာပေါ့။ ဒါမှမဟုတ် လက်၊ ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးတယ်။

စည်သူက အဲလိုလုပ်နေရင်း ကျွန်မတင်ပါးတွေက လှတဲ့အကြောင်း၊ နောက်ပေါက်ကလည်း သူလက်နဲ့ဆွတဲ့ အချိန် တင်းကြပ်နေကြောင်း ခဏခဏပြောလာတယ်။

ကျွန်မလည်း ကိုယ့်ဟာကို အတုနဲ့ အာသာဖြေရင်း ခရေကိုဆွတာ သဘောကျပါတယ်။ ကျွန်မထင်ပါတယ်။ စည်သူသာ နည်းလမ်းကျကျ လုပ်တတ်ရင် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူ့အဒေါ်ရဲ့ ခရေကို ခြွေပြီးသွားပါလိမ့်မယ်။ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် နေ့ရက်တွေပါပဲ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

Calliope The 3rd ရဲ့ His Eighteenth ကို ဘာသာပြန်ထားတာပါ။




Thursday, November 10, 2011

ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသူ - ရှောင်ဖော်ဇိုး

အခန်း ( ၃ )

ကျနော်နှင့် မမအေး သို့မဟုတ် ပထမဆုံး သင်ခန်းစာ

တနေ့ကျတော့ ညနေပိုင်း ဘီယာထိုင်သောက်နေတုန်း ပွဲစားက လှမ်းခေါ်တယ်။စမ်းချောင်းဘက်မှာ ဆိုင်ပြစရာ ရှိတယ်ဆိုလို့ သောက်လက်စ တန်းလန်းနဲ့ ထထွက်သွားရတယ်။ကျနော့ကို ချိန်းတဲ့ ပွဲစားနဲ့တွေ့ပြီးတော့ သူက နောက်ထပ်တစ်ယောက်ကို ထပ်ခေါ်တယ်။နယ်ခံပွဲစားလို့ ခေါ်မလား မသိဘူး။ အဲဒီတစ်ယောက်က လိုက်ပြပေးမှာတဲ့။

ခဏလောက်စောင့်ပြီးတော့ ရောက်လာတယ်။ အရပ်ခပ်ပုပု ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက အရမ်းကြီး လှလှပပ မရှိပေမဲ့ အဲ ကျနော့ စိတ်တွေ ဖျောင်းခနဲ့ ထကြွသောင်းကျန်းပြီး အလိုလို လောင်တီးသွားတယ်။

ဟုတ်တယ် ကျနော် သူ့ကို ကောင်းကောင်း သိတာပေါ့။ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံး ကြုံဖူးခဲ့တဲ့ မိန်းမကို ပြန်တွေ့ရတာပါ။ မမအေးရယ်လေ။ စိတ်တွေက ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ဆီကို ရောက်သွားတယ်။ကျနော်က နယ်မြို့လေးမှာ စတိတ်ကျောင်းတက်တုန်းအချိန်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေမရှိတော့တာမို့ ကျနော်က အဘိုးတို့ အိမ်မှာနေရတယ်။

အိမ်မှာဆို ကျနော်ရယ် အဘိုးတို့မိသားစုဖြစ်တဲ့ ဒေါ်လေးနဲ့ သူ့သမီး ကျနော့အစ်မဝမ်းကွဲရယ် စုစုပေါင်းလေးယောက်ရှိတယ်။ အဒေါ်က အိမ်ထောင်ကွဲနေတာ။ ဒီလိုတွေပြောလို့  ကျနော်ရှေ့ဆက်ရေးမှာ incest တွေလို့ ထင်မနေနဲ့ ဦးဆရာသမားရေ။ ကျနော့အဒေါ်တွေအစ်မတွေနဲ့တကယ့် မိသားစုတွေပါ။ ဇာတ်လမ်းက တခြားသပ်သပ်လာမှာ ကိုယ့်ဆရာရဲ့။

အဲဒီတုန်းက ကျနော့အသက်က ဆယ့်သုံးလေးနှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်။ ဟဲဟဲ ဆရာသမား တခုခုကို သတိရသွားတယ်မလား။ 

ဟိုတခါ မမစိမ်းကို အသက်ပြောတုန်းက နှစ်ဆယ့်သုံးဆို လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ဆိုတော့ မောင်ဖိုးဇော်ရယ် မင့်အသက်က ကိုးနှစ်ဆယ်နှစ်လောက်မဟုတ်ဘူးလား ဆိုပြီး မေးတော့မယ် မဟုတ်လား ။ တကယ်တော့ အဲဒီတစ်ယောက်ကို ကျနော်က နည်းနည်း ပလီလိုက်တာပါ။ 

သူနဲ့ ကျနော် က ကွာလှ နှစ်နှစ် သုံးနှစ်ပေါ့။ အကြင်နာတွေများ ပိုမလား ဆိုပြီး မောင်လေး လုပ်လိုက်တာ။ ထားပါ အဲဒါတွေက အရေးမကြီးပါဘူး။ ကျနော့ ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်ဆက်ဦးမယ်။ဒီလိုဗျာ သတင်းကျွတ်ကျောင်းတွေပိတ်တော့ ကျနော်က သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရွာကို လိုက်သွားတယ်။ အလည်သက်သက်ပါ။ အဘိုးနဲ့ အစ်မတို့ သားအမိက ရန်ကုန်သွားကြတယ်။ 

ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးတို့က ပြန်မရောက်သေးဘူး။ အဘိုး မျက်လုံး ဆေးခန်းပြရင်းနဲ့ ခွဲရမှာမို့ ဆိုပြီး ရက်ကြာသွားတာ။ ကျနော်က အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ရော။အဲဒီအချိန်မှာ အစ်မ သူငယ်ချင်း မမအေးက အိမ်ကို ရောက်လာတယ်။ သူက ဒီလိုပဲ လာလည်နေကြ။ အရင်တုန်းက တမြို့ထဲပေမဲ့ နောက်ပိုင်းပြောင်းသွားကြတော့ တခါတခါမှ ရောက်လာတာ။ 

လာရင်လည်း တပတ်ဆယ်ရက် နေပြီးမှ ပြန်တယ်။ အိမ်သားတပိုင်းလိုဖြစ်နေတဲ့သူ မို့ သူရောက်လာတာ ကျနော် ပျော်တာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ဟိုဟိုဒီဒီစိတ်တွေ မရှိသေးပါဘူး ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ထမင်းချက် ဟင်းချက် အိမ်စောင့်ပေးမဲ့သူလာတယ်ဆိုပြီး ပျော်တာ။ကျနော်လည်း လေကြောရှည်နေလိုက်တာ ဆရာသမား စိတ်ဝင်စားမဲ့နေရာ ကို မရောက်နိုင်တော့ဘူး ဖြစ်နေတယ်။တခြားကိစ္စတွေဖယ်ဗျာ၊ မတိမ်းမစောင်း ဗိန်းဘောင်းနဲ့ လိုရင်းကိုဆက်ရရင်ဖြင့်..

အိမ်မှာ မမအေးရယ် ကျနော်ရယ် နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုပြီး လည်း မတွေးမသလို ညဘက်လည်း နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာလို့ မတွေးမိတဲ့ ကျနော်ဟာ ကျောင်းအဆင်း အိမ်ကို မပြန်သေးပဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘောလုံးသွာကန်ပြီး တော်တော်နောက်ကျမှ အိမ်ပြန်ရောက်ပါတယ်။

ပြန်ရောက်တော့ မအေး ချက်ထားပေးတဲ့ ထမင်းစား၊ အိမ်စာလေးဘာလေး နည်းနည်းပါးပါးလုပ်ပြီး တန်းပြီးတော့ အိပ်ပါတယ်။နောက်တနေ့ မနက်အိပ်ယာထတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကျနော့ ဇာတ်ကြီး ခိုင်ပြီး အုန်းလွဲသလို ဖြစ်နေပါရော။အိမ်မှာလဲ အကူအညီတောင်းစရာ မမအေးပဲ ရှိတာမို့ သူ့ကိုပဲ အော်ခေါ်ရတယ် ။

“ မမအေး . .ရေ.လာပါဦး  ..  ဒီမှာ ကျနော် ဇာတ်ကြီး ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး”

မမအေး အထဲကထွက်လာပါတယ်။ ကျနော်က အိမ်ရှေ့ခန်းတင် အိပ်နေတာပါ။ အိမ်မှာက အိပ်ခန်းရယ်လို့ သပ်သပ်မရှိပဲ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်း က အဘိုးအိပ်တဲ့ ကွပ်ပျစ်နားမှာ ပဲ အိပ်ယာခင်းပြီး ကျနော်က အိပ်တယ်။ အစ်မနဲ့ အဒေါ်က အိပ်ခန်းနဲ့ အိပ်တာမို့ မမအေးက သူတို့ အခန်းထဲမှာ အိပ်တာပါ။

“ ဟဲ့ ငဖြိုး. .  ဘာဖြစ်လို့လဲ”

မမအေး က ကျနော် အိပ်နေတဲ့ ဘေးနားကို တင်ပြင်ခွေပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ ကျနော့ ဇတ် ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး လှုပ်လို့ မရတော့ဘူး အုန်းလွဲတာလား မသိဘူး”

“ အောင်မလေး ငဖြိုးရယ် နင်ကလဲ အသည်းငယ်တတ်လိုက်တာ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့ကို မှောက်ခိုင်းပြီး ဇာတ်ကြောတချက် နှစ်ချက် ဆွဲပေးပါတယ်။ပြီးတော့ ဘယ်ကဘယ်လို ဖြစ်သွားတယ်မသိဘူး သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ကျနော့ မျက်နှာ အပ်ရက်သားဖြစ်သွားတယ်။

အဲဒီအချိန်ကျမှ ကျနော့ကောင်က စပြီး ဖျောင်းခနဲ ဖြစ်တာပါ။မမအေးဆိုတာ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမ၊ သွေးသားတော်ဆက်မှု မရှိတဲ့သူ။ ကျနော်နဲ့ ဘာမဆို ဖြစ်လို့ရလိုက်တဲ့ အနေအထားဆိုတာ ကို စပြီး သတိရသွားတယ်။

မိန်းမ အတွေ့အကြုံ မရှိဖူးသေးတဲ့ လူပျို ရိုင်းကလေးအတွက်မိန်းမတယောက်ပေါင်ပေါ်မှာ မှောက်နေရင်း ဖြစ်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေဟာ ခုနဖြစ်တဲ့ အကြောညှပ်တာလား အုန်းလွဲတာလား မသိတဲ့ အခြေအနေကို လုံးဝမေ့လျော့သွားတာပါပဲ။

မမအေးကလည်း အခြေအနေကို သာယာနေပုံရပါတယ်။ ကျနော့ကို ဇာတ်ကြောဆွဲပေးနေရာကနေ နှိပ်ပေးနေတာနဲ့ မတူပဲ ပွတ်သပ်ပေးနေသလိုပါပဲ။ ကျနော့ မျက်နှာကလည်း ဘယ်အချိန်ကဘယ်လို ရောက်သွားမှန်းမသိပဲ တင်ပြင်ခွေထားတဲ့ သူ့ပေါင်တွေကြားကို ရောက်သွားပါတော့တယ်။

သူ့ပေါင်ကြားထဲကနေ ကျနော် အသက်ရူလို့ မဝဖြစ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ အသက်ရှူနေရတယ်။ အင်းအားပြင်းပြင်း မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ကျနော့ရဲ့ ထွက်လေဟာ သူ့ရဲ့ အကွဲကြောင်းဝလေးကို ထိသွားနိုင်သလား ကျနော် မသိဘူး။ကျနော့ မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ အနက်ရောင်အကွက် တရုတ်ပိတ် ထမီအောက်မှာ ပင်တီလှလှလေးတထည်ရှိနေသလား မရှိဘူးလားဆိုတာလည်း ကျနော် မသိဘူး။ 

အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော် သိတာက သူကို တအား ဖက်ထားလိုက်ချင်တယ်။ ပြိးတော့ သူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကနေ ထထွက်လိုက်ရမှာ အရမ်းကြောက်နေတယ် ဆိုတာပါပဲ။ဒါပေမဲ့ ကျနော့ ဆုတောင်း မပြည့်ပါဘူးဗျာ။ သူက ကျနော့တင်ပါးကို ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်လိုက်တယ်။

“ ကဲ ငဖြိုးရေ . . သက်သာပြီမလား

ဇိမ်ခံမနေနဲ့တော့ နင်ကျောင်းသွားရဦးမယ်  ရေချိုးတော့”

ကျနော်လည်း ရှက်တက်တက်နဲ့ အိပ်ယာသိမ်း၊ မျက်နှာသစ် ရေချိုးပြီး ကျောင်းကိုတန်းသွားတော့တာပဲ။ မနက်စာတောင် မစားခဲ့မိဘူး။

ကျောင်းဆင်းတော့ ဘယ်ကိုမှ သဝေမထိုးတော့ပဲ အိမ်ကိုတန်းပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မမအေးက မနက်က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ပုံနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။ အနည်းဆုံး ဇတ်နာသေးလား ဘာလားတောင် မမေးဘူး။

ကျနော်လည်း ဇာတ်လမ်းက ဆက်ချင်နေတာ ဘယ်လိုဆက်ရမှန်း မသိဖြစ်နေရော။ တဖြည်းဖြည်းမှောင်လာတော့ အိမ်တံခါးတွေလိုက်ပိတ်၊ စာလည်း နည်းနည်းကြည့်ပြီး အဘိုးကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာ သိုင်းဝတ္တု ဖတ်နေလိုက်တယ်။စာဖတ်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ စိတ်က မမအေးကို နည်းနည်းမေ့သွားပါတယ်။

သတိရလို့ လှည့်ကြည့်တော့ သူက ကျနော် အိပ်နေကြနေရာမှာ အိပ်ယာလေးခင်းထားတာတွေ့တယ်။ အောင်မာ လူပုံကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ကိုယ့်ဆရာ။ သြော် ..  သူက ကျနော့ထက်တော့ လေးနှစ်လောက်`ကြီးတယ်ဗျ။ ဆယ့်ရှစ်ဆယ့်ကိုး အရွယ်ပေါ့။

ကျနော်လည်း စာအုပ်လေး ဘေးချပြီး သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူ့ဘေးနားကို ဘယ်လိုသွားရမှန်း မသိဖြစ်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ ဒီအတိုင်း လုံးလားထွေးလား ရှိနေကြပေမဲ့ အခုက ကျနော်က အကြံသမား ဖြစ်နေတာကိုး။ ခဏနေတော့မှ သူက

“ ငဖြိုး . . မောင်လေး …မမအေးကို နည်းနည်းလောက်နင်းပေးပါလား မမ အကြောတက်နေလို့”

အင်း . .  အခု ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့မှ အကြံသမားက ကျနော် မဟုတ်ဘဲ သူဖြစ်နေလား မသိဘူး။ ကိုယ့်ဆရာလည်း ဝိုင်းစဉ်းစားပေးပါဦး။

သူကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ဖျာလေးပေါ်မှာ ဝမ်းလျားလေးမှောက်လို့ အနင်းခံဖို့ စောင့်နေလေရဲ့။သူ့အပေါ်ကနေ တက်နင်းပေးနေရင်း ဘယ်လိုမျိုး  အစပျိုးရင် ကောင်းမလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေမိတယ်။စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်း နဲ့ အချိန်သာကုန်သွားတယ်။ ကျနော် ဘာမှ မလုပ်ရဲဘူး ဖြစ်နေတယ်။နင်းနေရင်းက နည်းနည်းကြာလာတော့

“ တော်တော့ ကိုဖြိုး၊ မမသက်သာသွားပြီ ကျေးဇူပဲ”

ကျနော့မှာ ကော့မစ်စာအုပ်တွေထဲကလို တိန်ကနဲတောင် မြည်သွားသလိုပဲ။ဘာလုပ်ရမှန်းလည်း မသိတော့ဘူး။ နောက်ဆုံး အဘိုး ရဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်ကို ပြန်သွားပြီး စာအုပ်ဆက်ဖတ်နေလိုက်တယ်။ စာသာဖတ်နေတာ စိတ်ကတော့ ဘယ်ပါတော့ မလဲကိုယ့်ဆရာရယ်။ မမမအေးရဲ့ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို ပဲ လေ့လာနေရတာပေါ့။အဲဒီအချိန်မှာ မမအေးကနေပြီး ကျနော့ကို

“ ကိုဖြိုး မအိပ်သေးဘူးလား … လာခဲ့လေ .. မမနားကို”

ဆိုပြီး လှမ်းခေါ်တာရုပ်ရှင်သာ ရိုက်ပြလို့ရမယ်ဆိုရင် ကျနော် က ဒီအခန်းကို အဘိုးရဲ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကနေ ခေါင်းအုံးလေးဆွဲလို့ မမအေး ဘေးကို ဖျက်ခနဲ ချက်ခြင်း ရောက်သွားတယ်ဆိုပြီး ရိုက်ပြမှာပါ။

တကယ် သူ့ဘေး ဝင်အိပ်တော့ မမအေးက ကျနော့ကို ကျောပေးပြီး နံရံကိုသာ မျက်နှာမူထားပါတယ်။ကျနော်က သူ့ကို ဘေးကနေ ဖက်ထားသလို မျိုး (အသားတွေကို မထိပဲ) နံရံတွေဆီလက်ထောက်ထားလိုက်တယ်။မမအေးက ကောက်ကာ ငင်ကာ အိပ်ပျော်နေပါတယ်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း သိပေမဲ့ ကျနော် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိဘူး။နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို တင်းတင်း ချလိုက်တယ်။

“ မမ”  …

“ မမ”

“ ဟင်”

ကျနော့ဘက်ကို ပြန်မလှည့်ပဲ ဟင်လို့ထူးတယ်။

“ ဒီဘက်လှည့်လေဗျာ”

အဲလို ပြောလိုက်တော့ ချက်ခြင်း လှည့်လာတယ်

“ ပြော . . ဘာလဲ”

“ မမကို နမ်းချင်လို့”

ပြောပြီး ချက်ချင်း သူ့မျက်နှာ နား ကပ်လိုက်တော့ သူက ရှောင်ထွက်သွားတယ်။

“ ဟဲ့ ငဖြိုး . .  နင် ဘာစကားပြောတာလဲ...ငါက နင့်အစ်မ သူငယ်ချင်းနော်   တော်တော် အိပ်တော့ . . တကယ် ပဲ မပြောလိုက်ချင်ဘူး။ ငါက နင်တစ်ယောက်ထဲမို့ သနားလို့ လာအိပ်ပေးတာ . . တော်တော် အကြောထောင်နေတယ် ဟုတ်လား”

ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲ သွားတဲ့ ရာသီဥတုကို ကျနော် နားမလည်နိုင်ဖြစ်သွားတယ်။ခုန မတိုင်ခင် အခြေအနေအထိကို ကျနော် အခြေအနေ တော်တော် ကောင်းနေခဲ့တာ မဟုတ်လား ကိုယ့်ဆရာရယ်။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီ အတွေ့အကြုံ ကြောင့်ပဲ သူတို့ရဲ့ နောက်ဆုံး အချိန်အထိ ငြင်းဖို့ (စိတ်ထဲတကယ် ပါတာမဟုတ်ဘု) ကြိုးစားကြတာရယ်။ တချို့ ကိစ္စတွေဟာ ခွင့်တောင်းဖို့ မလိုဘူး ဆိုတာရယ်ကို ကောင်းကောင်း သဘောာ ပေါက်ခဲ့ရတယ်။

“ မမအေးရယ် သား . . သား တောင်းပန်ပါတယ် . . နောက်ဒီလို မဖြစ်စေရပါဘူးနော်”

အဲဒီတုန်းကတော့ တကယ် လန့်သွားတာပါ။ လူကြီးတွေကို ပြန်တိုင်ရင် သောက်ရှက်က ဗြန်းဗြန်း ကွဲမှာလေ။ဒီတော့ ခုနက ယူလာတဲ့ ခေါင်းအုံးလေး ဆွဲကာပဲ ကွပ်ပျစ်ပေါ် ပြန်ရောက်လေသတည်းပေါ့ဗျာ။ကြိုးစားပြီး အိပ်ပေမဲ့လည်း အိပ်မပျော်ဘူး။မမအေးလည်း အိပ်ပျော်ပုံမရဘူး။ခဏနေတော့ မမအေးဆီကနေ အသံကြားရတယ်။

“ ငဖြိုး မောင်လေး . . ဒီနားလာ...ကလေးလိုပဲ နေရင် မမအေး ဘေး ပေးအိပ်မယ်”

ရာသီဥတုက ချက်ခြင်း ပြန်ကောင်းသွားသလိုကြီးမို့ ကျနော် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်။ကျနော်လည်း နဝေတိန်တောင်နဲ့ မမအေး ဘေးနားကို ရောက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှ မပြောပဲ ဘေးနားမှာ ခွေခွေလေး လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မမအေးက ဘေးနားမှာ ဒီအတိုင်းလှဲလို့။

စိတ်တွေက တအားဖြစ်နေပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလဲ မသိဘူး။နောက်ဆုံး လက်တဘက်ဘက်ကို မမအေးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်ကို တင်လိုက်တယ်။ ဘာတုန့်ပြန်မှုမှ မရှိဘူး။

အိုခေ။ နောက်တဆင့်တက် ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲ့ပြီး ဗိုက်ပေါ်က လက်ကို မမအေးရဲ့ ခါးထိရောက်အောင်ထားပြီး ဖွဖွလေး ဖက်လိုက်တော့လည်း ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။ကျနော် သူနဲ့ မျက်နှာချင်း အနီးကပ်ဆုံး ဖြစ်အောင် နေလိုက်တယ်။ပြီးတော့ သူ့နှုပ်ခမ်း နဲ့ ကျနော့ နှုပ်ခမ်းတွေကို အနီးဆုံး ဖြစ်အောင် ထားလိုက်တယ်။

ကျနော့ နှာခေါင်းနဲ့ နှုပ်ခမ်းတွေပေါ်မှာ မမအေး ရဲ့ ထွက်လေတွေ လာတိုက်ခတ်တယ်။ဒါပေမဲ့ အဲဒီလေတိုးသံဟာ ကျနော့် ခုန်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံကို မကျော်လွှားနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။နောက်ဆုံး ကျနော် အသက်အောင့်ပြီး နှုပ်ခမ်းချင်း ထိကပ်ထားလိုက်ရော။

၁ စက္ကန့်

၂ စက္ကန့်

၃ စက္ကန့်

...

...

...

၁၀ စက္ကန့်

ကျနော့ အပေါ်နှုပ်ခမ်းကို မမအေးရဲ့ လျှာအဖျားလေးနဲ့ လာဆော့ကစားတာကို ခံစားသိနဲ့ သိလိုက်တယ်။တဖြည်းဖြည်း မမအေးရဲ့ လျှာက ကျနော့ နှုပ်ခမ်းတစုံလုံးရဲ့ နေရာအနှံ့ကို ရောက်ဖူးပြီးသွားပြီ။ အဲဒီ မမအေးရဲ့ လျှာကို ကျနော်က စိတ်မရှည်တော့ပဲ ဆွဲပြီးတော့ ငုံထားလိုက်တယ်။

ကျနော့ ပါးစပ်ထဲမှာ မမအေးရဲ့ လျှာကို အလုပ်ခဏပေးထားပြီးတော့ ကျနော့ လျှာက မမအေး ပါးစပ်ထား ဝင်ရောက်သွားပြန်ရော။ဘတပြန် ကျားတပြန် လျှာလျှာခြင်း စစ်ခင်းနေပေမဲ့ မမအေးဟာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားတုန်းပါ။ခဏလေးနေတော့ ကျနော်က မမအေးရဲ့ နို့တွေပေါ်ကို ကျနော့ မျက်နှာရောက်သွားပြီ။အပါ်ကနေ ကျနော့ မျက်နှာနဲ့ ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ မမအေးက အောက်မှာ ဘာအခုအခံမှ ဝတ်မထားဘူး။

ကျနော့ အတွက်မို့ ဝတ်မထားတာလား သူ့ဘာသူ ညအိပ်ရင် ချွတ်အိပ်နေကြမို့ ချွတ်ထားတာလား ဆိုတာကတော့ သူပဲ သိမှာပါ။မမအေးဝတ်ထားတဲ့ သင်တိုင်း ပေါ်ကနေပဲ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် လျှာနဲ့ လိုက်ကလိတော့မှ မမအေး မျက်လုံးလေးပွင့်လာတယ်။

“ မမအေး ကျနော် နို့စို့ချင်တယ်..သင်တိုင်းကြီး လှန်လိုက်”

“ ဟင် .. .”

“ အောက်ကို စောင်အုပ်ထားလေ. . . ကျနော် နို့လေးပဲ စို့မှာပါ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်လည်း သင်တိုင်း အရှည်ကို အောက်ကနေ လှန်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်  ဖြစ်သွားတဲ့ နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့တာ။တကယ်တမ်းက ကျနော့ အစွမ်းအစ က အဲဒီမှာ ကုန်ပါတယ်။ ဘာမှလည်း ဆက်မလုပ်တတ်တော့ သလို ဘာမှလည်း ဆက်မလုပ်ရဲတော့ဘူး။

ဘာမှ ဆက်မလုပ်တတ်ဘူး ဆိုပေမဲ့ ဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာ မသိလို့ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတုန်းက အသိက မိန်းမနဲ့ ယောကျ်ား လုပ်ရင် ဗိုက်ကြီးတတ်တယ် ဆိုတာမျိုးလောက်ပဲ ယျေဘူယ သိထားတော့ မတော် ပြသနာ တက်မှာ ကြောက်တာလည်း ပါတာပေါ။

အဲဒီအချိန် အဲဒီအရွယ် က ကြည့်ဖူးထားတဲ့ ဇာတ်ကားတွေအတိုင်း မမအေး  ပစ္စည်း နီတာရဲကို ပါးစပ်နဲ့ လုပ်လို့ ရသေးတယ် ဆိုတာ သတိရလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ပဲ သူ့ခြေရင်းနား စောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်ပြီး စောင်ကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တော့

“ မောင်လေး . . ကိုဖြိုး . .ပါးစပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့လေ . . ဘုန်းနိမ့်မယ်”

အဲဒီတုန်းက ငယ်သေးတော့ ကလေးလိုပဲ တွေးပြီး အလျှော့ပေးလိုက်မိတယ်။ ဟင်းဟင်း.. အခုတော့ ဘယ်ရမလဲ။ တွေ့တော့ တွေ့အုန်းမှာပါ။

သူက ပြောပြော ဆိုဆို ကျနော့ကို လှမ်းဆွဲတယ်။ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် ပြန်ထလိုက်ပြီး မမအေး ဘေးမှာ ပြန်လှဲနေလိုက်ရော။နှုပ်ခမ်းခြင်း နမ်းလိုက်၊ နို့စို့လိုက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေရင်းက မမအေးက ကျနော့ ကောင်လေးကို လာကိုင်တယ်။

“ မောင်လေး ဟာက အကြီးကြီးပဲ နော်” တဲ့

တကယ်က အဲလောက်လဲ မကြီးပါဘူး။ သူ့ဟာသူ စိတ်ထင်ရာ လျှောက်ပြောတာနေမှာ။ပြီးတော့ ကျနော့ကို စပြီး ကွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးတယ်။

“ ကောင်းလား”

“ အင်း . .”

အဖုတ်လေးပေါ်ကို လက်တင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့ကို ကွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ မမအေး ရဲ့ လက်တွေက ရပ်သွားတယ်။ချွဲကျိနေတဲ့ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် အစုန်အဆန် လျှောက်ကစားလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မမအေးက ကျနော့ ကို ဖက်ထားရော။ 

တတ်သလောက်မှတ်သလောက် အဝနားက အစိလေးကို ဖိလိုက် ညှစ်လိုက် ပွတ်လိုက် နည်းမျိုးစုံလုပ်ပေးနေရင်းက ခဏလေးလည်း ကြာရော ကျနော့ကို ဖက်ထားတဲ့ မမအေးရဲ့ လက်တွေက တင်းသထက် တင်းလာတယ်။  ကျနော့ကို သူ့အားရှိသလောက် ဖက်ထားတာနဲ့ တူပါတယ်။ ကျနော့ လက်ကတော့ မရပ်သွားသေးဘူး။

“ မောင်လေး ..  ကိုဖြိုး တော်ပြီ .. မမကို မလုပ်ပေးနဲ့တော့”

ဆိုတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်။အဲဒီတော့ သူ့လက်က ကျနော့ ပေါင်ကြားထဲ ပြန်ရောက်လာပြီး တခါပြန် ကွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။ဆယ့်လေးငါးချက်လောက် အပြီးမှာတော့ ကျနော်လည်း မခံနိုင်တော့ပဲ အရည်တွေ တလဟော ထွက်လာပြီး ပြီးသွားရတယ်။

“ ကောင်းတယ်မလား”

“ ဟုတ်”

“ ရေသွားဆေး . .ပြီးရင်အိပ်တော့”

ကျနော်လည်း ထပြီးတော့ ရေဆေး။နောက်တော့ မမအေး ဘေးဝင်လှဲ ပီး သူ့ကို ဖက်ပြီးတော့ အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။နောက်တနေ့ မနက်ရောက်တော့ ဘာလို့မှန်း မသိ သူ့ကို မျက် နှာချင်း မဆိုင်ရဲတာနဲ့ မနက်စာတောင် မစားပဲ ကျောင်းကို ထွက်လာလိုက်တယ်။

ညနေ ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးတို့ ပြန်ရောက်လာပြီ။အဲဒီတော့ မမအေး နဲ့ ဘာမှ ဆက်မဖြစ်ရတော့ဘူး။နောက်သုံးလေးရက်လောက်နေတော့ မမအေးလည်း သူ့ မြို့ သူပြန်သွားတယ်။ကျနော် အတန်းတင် စာမေးပွဲ မဖြေခင်မှာပဲ မမအေး ယောကျ်ားယူသွားပြီလို့ သတင်းကြားပါတယ်။နဂိုထဲက အစီအစဉ်ရှိလို့လား ကောက်ခါငင်ကာ ဖြစ်သွားတာလား ဆိုတာကတော့ ကျနော် မသိပါဘူး။

သူ့ မင်္ဂလာဆောင်လည်း ကျနော် မလိုက်ရပါဘူး။နောက်ပိုင်းလဲ ကျနော်နဲ့ က အဆက်အစပ် မရှိလို့ မမအေး နဲ့ မဆုံဖြစ်တော့တာ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ကြာခဲ့တဲ့ ဒီနေ့ အထိပါပဲ။အဲဒီမမ အေးက ကျနော့ကို အိမ်လိုက်ပြပေးမဲ့ ပွဲစားက ချိန်းထားတယ် ဆိုတဲ့ သူ ဖြစ်နေတယ်။မမအေးက ကျနော်တို့ နားကို ရောက်လာတယ်။ကျနော် ကို ခေါ်လာ တဲ့ ပွဲစား အဒေါ်ကြီးက

“ ကဲ သန္တာရေ . .  သမီး ပြောထားတဲ့ ဗဟိုလမ်းက အခန်းလေ မြေညီ ၁၅ ပေ ခန်း .. .. အဲဒါ လေး ကြည့်မလို့”

သြော် မမအေး ရဲ့ နာမည်က မသန္တာအေးပါ . . ကျနော်က တော့ အစ်မ ခေါ်သလို လိုက်ခေါ်ရင်း နဲ့ မမအေး ဖြစ်သွားတာ။ သူ့ကို တော်တော် များများက သန္တာလို့ပဲ ခေါ်ကြတာကိုး။

“ ဟဲ့ နင် .  ကို ဖြိုး မဟုတ်လား . . ”

“ မမအေး က မှတ်မိသားပဲ . . ကျနော်က အဝေးကြီးထဲက မှတ်မိနေတာ။မမအေး ကျနော့ကို မှတ်မိပါ့မလား မသိဘူးဆိုပြီး စောင့် ကြည့်နေတာ”

“ အောင်မာ . .  မသိပဲ နေမလား နင့်ရုပ်ကြီး ခွေးချီသွားတောင် မှတ်မိတာကို”

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပွဲစားအဒေါ်ကြီးက

“ သြော် . . သန္တာတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် သိနေကြတာလား ..ဒါဆို လည်း အဆင်ပြေတာပေါ . .”

ကျနော် တခုခု ပြန်ဖြေဖို့ ပြင်နေတုန်းမှာပဲ မမအေးက

“ အသိမဟုတ်ဘူး အန်တီသောင်းရေ . . ကျမတို့  မောင်နှမ ဝမ်းကွဲတွေမတွေ့ကြတာ နှစ်နဲ့ ချီပြီး ကြာနေတာ”

သူအဲဒီလို ပြောတဲ့ အချိန်မှာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး ကျနော့ အောက်က ကောင် က ဖျောင်းကနဲ ထောင်လာတယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့တယ်။

……………………………………….

လိုက်သွားကြည့်တဲ့ အခန်းက မဆိုးပါဘူး။ အိမ်က တိုက်သစ်။ ဘယ်သူမှ မနေသေးဘူး။ ကျနော်က သဘောကျတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမအေးက အချက်ပြလိုက်လို့ ပွဲစားအန်တီကြီးကို ချက်ချင်း ခေါင်းမညိတ်ပဲ စဉ်းစားချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန် မှာပဲ အန်တီကြီးဆီ ဖုန်းဝင်လာတယ်။ သူ့ယောက်ျား အလုပ်မှာ မူးလဲတယ် ဆိုလား ဘာလားမသိဘူး ချက်ချင်း ပြန်သွားပြီး မမအေးကို အခန်းငှားတဲ့ ကိစ္စ လွှဲပြီး ထွက်သွားတယ်။ကျနော် နဲ့ မမအေး ပဲ တိုက်ခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်။

ကျနော် က မမအေး နဲ့ စကားတွေ အမျှင်မပြတ် ရှေးဖြစ်ဟောင်းတွေ နောက်ကြောင်းပြန်ပြီး တော်ကီဖုတ်ကြတာပေါ့ဗျာ။ကျနော့ အစ်မအကြောင်း၊ အဖိုးဆုံးတဲ့အကြောင်းတွေ။ ပြီးတော့ သူ့အကြောင်းအတွေ။ကိုယ့်ဆရာ နည်းနည်းတော့ ပျင်းနေမလားပဲ ခဏလေးပါဗျာ။ လာပါ့မယ်။

သူက လက်ရှိ တယောက်ထဲ၊ ယောက်ျားနဲ့လည်း ကွဲသွားပြီတဲ့။ ကိုယ့်ဆရာကတော့ ထင်မှာပေါ့ ငယ်ငယ်တုန်းက အတွေ့အကြုံကလည်း ရှိ လက်ရှိလည်း အိုကေ ဆိုတော့ ကျနော် မောင်ဖိုးဇော် တယောက် ဒီညတော့ မမအေးကို ဖုတ်ရတော့မယ် ဆိုပြီးတော့ပေါ့လေ။စကားတော့ ကျနော်ကပဲ စရတာပေါ့ဗျာ။

“ မမအေး”

“ ဟင်”

“ ကျနော်နဲ့ မမက အဲဒီနေ့က နောက်ဆုံး တွေ့တာနော်”

“ သေနာလေး နင်ဘာတွေးနေလဲ ငါသိတယ်နော်”

“ မမအေးကလဲ ဟဲဟဲ”

မမအေး က ကျနော့ကို တချက် မျက်စောင်းထိုးပြီးမှ

“ ဘာဟဲဟဲလဲ .. နင် ငယ်ငယ်ကလိုဆိုရင်တော့ ဘာမှ အဖြစ် ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး ဟာဟ”

“ အောင်မာ ကိုယ့်အစ်မ မို့ လို့ ညှာနေတာ ဒီအချိန် တခြားလူဆိုရင်တော့ ဟင်းဟင်း ”

“ ကဲပါ ငါက စတာပါ . . . နင်နဲ့ ငါနဲ့ ပြန်ဆုံပြီပဲဟာ နောက်နေ့ သပ်သပ်ချိန်းကြမယ်လေဟာ”

“ မရပါဘူး။ ကျနော်က ကိုယ့်ရဲ့ လက်ဦးဆရာမကို ကျေးဇူးဆပ်ချင်နေတာ”

“ အာ . . ဒါ သူများအိမ်ကြီးလေ မကောင်းးပါဘူး ကိုဖြိုးရယ်”

“ ရပါတယ် . . ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့”

“ ကဲ ဒါဆို နင် မီးနီဖြတ်ရဲလားပြော”

“ အင်း ”

ကျနော် နင်သွားတယ် ။ ဘာပြန်ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး။ အခုမှ ထပ်သတိရတာက ကျနော့ဆီ စွပ်စရာ ဘာကွန်ဒုံးမှ ပါမလာတာပါပဲ။ ဒီတော့လဲ စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်ပါတယ်။

“ အောင်မလေး ဖြစ်သွားလိုက်တာ ကြက်နာကြီး လည် လိမ်သွားတဲ့ အတိုင်းပဲ နေပါဦး နင့်ပစ္စည်း ကို ငါစစ်ဆေးမယ် ပြစမ်း ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့ ခါးပတ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ပြီးမှ

“ နေဦးဟ ငါ ဒီနားမှာတော့ စိတ်မရဲဘူး ရေချိုူးခန်းထဲ သွားရအောင်”

ပြောပြောဆိုဆို သူကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ကျနော့ကို ခေါ်သွားပါတယ်။အထဲရောက်တော့ ကျနော့ ဘောင်းဘီကို တဝက်လောက် ချွတ်ပြီး ကျနော့ ပစ္စည်းကို ထုတ်ကြည့်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ။

“ ငယ်ငယ်က နဲ့ တခြားစီပဲဟာ”

“ ငယ်ငယ်ကနဲ့တော့ တူမလားဗျ”

“ အေးပါ ငါကလဲ သဘောပြောတာပါ”

ပြောလဲ ပြော ကျနော့ကိုလည်း ဒိုင်းခနဲ မျက်စောင်းထိုးတယ်ဗျ။ပြီးတော့ မပြောမဆိုနဲ့ ကျတော့ရှေ့ ဒူးထောက်ချပြီး ကျနော့ လီးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်ပါလေရောလား။ထင်ထားပြီးသား ပေမဲ့ တကယ်တမ်း မမအေး ကျနော့ကို ကောက်လွေ လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ရင်ထဲမှာ အေးခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ 

ကျနော့ အချောင်းကို သူ့ပါးစပ်ထဲ မှာ ငုံပြီးတော့ စုပ်လိုက် စုပ်နေရင်းနဲ့က မှ ကွမ်းသီးခေါင်းကို သူ့ပါးစောင်ထဲ ထည့်ပွတ်လိုက် တခါတခါကျတော့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်းကမှ ထိပ်က အပေါက်ကလေးကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးဆွလိုက်လုပ်နေတာကိုယ့်ဆရာရေ။ငယ်ငယ်အ ကြောင်းတွေ ပြန်တွေးမိတဲ့ အခါ မှာတော့ စိတ်က တအားထန်လာပြီး ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရချင်ဖြစ်လာတယ်။

“ မမ . .  မမ”

မမအေးက ဘာမှ ပြန်မဖြေ။သူ့ပါးစပ်ထဲက  ကျနော့လီးကို အကျွတ်မခံပဲ ဘာလဲ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မော့ကြည့်တယ်။

“ ကျနော် ပီးတော့မယ် မမအေး စုပ်ပေးတာ တအားကောင်းလို့ မနေနိုင်တော့ဘူး ..ခဏလောက်ရပ်ဦး”

မမအေး ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားပြီး သူ့အလုပ်သူ ဆက်လုပ်နေတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဆရာသမားရယ် ကျနော်လည်း စိတ်ကို လျှော့ထားလိုက်ပြီး နည်းနည်း ခါးကိုင်းလို့ သူ့ရဲ့ ရင်ဘက်ထဲကို လက်နှိုက်လိုက်တယ်။ဘရာဇီယာ အောက်ထဲက မမအေး ရဲ့ ရင်သားတွေက ဟိုးအရင်တုန်းကလို ကျနော့ကို ရင်ခုန်သံ မြန်စေတုန်းပဲ

အဲ .. .

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော့ကောင် လုံးဝ ထိမ်းမရတော့ဘဲ အန်ချလိုက်တော့တာ။မိန်းမ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီမို့ လရေတွေက အားရ ပါးရ ထွက်နေပုံရတယ်။

မမအေးကတော့ ကျနော့ကောင်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲကနေ လုံးဝ ပြန်မထုတ်ပဲ လရည်တွေ ကို မြိုချပြီး အားရပါးရ ဆက်စုပ်နေတော့တာ။ခဏနောက် ပါးစပ်ထဲမှာ ဇိမ်ခံနေရင်းက သူက အငယ်ကောင်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ကို လျှာလေး နဲ့ ထိုးလိုက် တို့ လိုက် လုပ်နေလို့ ချက်ချင်း ပြန်တောင်လာတယ်။

“ အောင်မလေး ကိုဖြိုးရယ် နင့်ဟာက မလွန် လွန်းဘူးလား တော်တော့ ကိုယ့်ပစ္စည်း ကိုယ်သိမ်း ”

သူလည်း ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါတယ်။ကျနော်လည်း ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်း အပြင်ကို ထွက်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။မမအေး ထွက်လာမှ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စကို မေးဖို့ သတိရတော့တယ်။

“ မမ ဒီအခန်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ မယူရဘူးလား ဈေးးကြီးလို့လား”

“ အင်း နည်းနည်းဈေးးကြီးတာလဲ ပါတယ်၊ ပြီးတော့ နင် တခါထဲလိုက်ရင် ငါ ပွဲခကို သူများနဲ့ ခွဲစားနေရမှာပေါ့ နင့်ကို သပ်သပ် ငါရှာပေးမယ်”

“ ပြီးရော”

“ နေပါဦး နင် ဖုန်းဆိုင် ဖွင့်တာလား”

“ ဟုတ်တယ် . . ပြီးတော့ နေလည်း နေမှာ”

“ အေးပါ ငါရှာပေးပါမယ်.. လောလောဆယ်တော့ သွားတော့မယ် ငါ စိတ်မသန့်ဘူး အိမ်ရှင်က ငါ့ကို ယုံလို့ သော့ပေးထားတာ”

“ ဟုတ်”

“ နင့် ဖုန်းနံပါတ်ပေး”

ကျနော်က ပါးစပ်က ရွတ်ပြတော့ သူဖုန်းထုတ်ပြီး ခေါ်လိုက်လိုက်တယ်။သူ့ နံပါတ် ကျနော့ ဖုံးထဲရောက်လာတေ့ ကျနော်လည်း Contact ထဲ ထည့်မှတ်လိုက်တယ်။

“ ကဲ နင်လည်း ပြန်တော့ ငါလည်းသွားတော့မယ်...နင့် အခန်းကိစ္စ ငါသေချာရှာပေးမယ်။ ငါက ဟိုဘက်နားလေးတင်နေတာ နောက်နေ့မှ ဖုန်းဆက်ပြီးလာခဲ့ ကြားလား”

အခုမှ သေချာ ကြည့်မိတယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . . ကျနော့ မမအေးက ရှက်နေတာဗျ။ သူ့ဘာသူ မပြောမဆိုနဲ့ ကုန်းစုပ်တုန်းက သူမဟုတ်သလိုနဲ့ ဟီးဟီး။ကျနော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။သူလည်း တံခါးပိတ်ပြီး ဘောက်ဆတ်ဘောက်ဆတ် နဲ့ လျှောက်သွားရော

...............................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

ဆရာမနဲ့ ကျနော်

အဲဒီ နားမှာပဲ ခုန မဝသေးတဲ့ ဘီယာ ကိုဆက်သောက်ဖို့ အနီးအနားက ဆိုင်တဆိုင် ဝင်ပြီး ဆက်သောက်။ ထမင်းတွေဘာတွေစားပြီးမှ Taxi လေး ငှားပြီးတော့ လက်ရှိတိုက်ခန်းကို ပဲ ပြန်လာခဲ့ရတယ်။ 

ကံများမကောင်းချင်တော့ ငှားလာတဲ့ ကားက လမ်းမှာ သူများကို သွားတိုက်မိတယ်။ တကယ်က ကျနော့ ကားဆရာကြီးက အမှန်ပါ။ လမ်းသွယ်က နေ အတင်းထွက်လာတဲ့ ကားကို သွားတိုက်မိတာ။ ကျနော်လည်း ထားခဲ့ပြီး နောက်တစင်း ငှားရကောင်းနိုး ဆက်စောင့်ရကောင်းနိုး ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။

တဘက်ကားကတော့ မမကြီးတစ်ယောက် ပဲ။ ကားဆရာ နဲ့ စကားပြောနေရင်းက အခြေအတင်ဖြစ်လာလို့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့  စိတ်ထဲမှာ ရင်းနှီးသလို ဖြစ်နေတယ်။နည်းနည်း စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့မှ ဆယ်တန်းတုန်းက စာသင်ပေးဖူးတဲ့ ဆရာမဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆင်းပြီးတော့ ကူညီဖြေရှင်း။

အခြေအနေ ပြောင်းပြန် ဖြစ်သွားပြီး ကျနော်က  ဆရာမ ဘက်က ဖြစ်သွားပြီး ကားဆရာကြီးကို ရန်လိုက်ဖြစ်။စကားများ။ နောက်ဆုံးတော့ ဆရာမ ကိုပဲ ဖျောင်းဖျ တက်စီဆရာကြီးလည်းလျော်ကြေးနည်းနည်းပါးရနဲ့ အဆင်ပြေသွားလေသတည်းပေါ့ဗျာ။

Taxi ဆရာကြီးက ကျနော့ကို ထားသွားတော့ ကျနော့မှာ ဒေါ်ကေသီမိုးကြီးနဲ့ ကျန်ခဲ့ရော။တကယ်က ဆရာမ က ကျနော့ကို သေချာ မမှတ်မိလောက်ဘူးထင်တာ။ နှစ်တွေလည်း ကြာပြီကိုး။ အဲဒီတုန်းက သူကလည်း အထက်တန်းပြ ဖြစ်ခါစ။ ကျနော်တို့ အတန်းကို အချိန်ပိုင်းဝင်သင်ရတာ။ ဒါပေမဲ့ တီချယ်ဒေါ်ကေသီမိုးက ကျနော့ကို နာမည် ပါမှတ်မိနေတယ်။

“ ကျေးဇူးပဲ ဇော်ဖြိုးရယ် မင်းနဲ့ မို့လို့ မဟုတ်ရင် တီချယ် အ. .  အ . . ”

ဆရာမ က ပြောရင်းနဲ့ မူးပြီး လဲကျသွားတာ သတိတော့ မလစ်သေးဘူး။

ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမယ် မှန်း မသိဘူး။ လမ်းကလည်း လူ နည်းနည်းရှင်းတဲ့ လမ်းဖြစ်တဲ့အပြင် ညနက်စပြူလာပြီမို့ ဘေးမှာ လူတွေ အများကြီး မရှိပါဘူး။ နောက်ဆုံး ကျနော်လည်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မစဉ်းစားနေတော့ပဲ ဆရာမကို ကားနောက်ခန်းထဲ ထည့် ပြီးတော့ သူ့ကားကို တက်မောင်းပြီး နီးရာဆေးရုံကို မောင်းသွားလိုက်တယ်။

ဆရာမက နှလုံးရောဂါတွေ ဘာတွေ ရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့လည်ပင်းခေါ်မလား ဇတ်ခေါ်မလား အဲဒီက အရိုးကျီးပေါင်း ကြောင့်မူးတာ။ အဲဒီကနေ မှ သတိမေ့သလို ဖြစ်သွားတာ တကယ်က မမေ့ဘူး။ကျနော် သူ့ကားကို မောင်းလာရင်း အာရှတော်ဝင် ရှေ့ ရောက်ခါနီးမှာ သတိ ပြန်ရလာပြီး သူပြောပြလို့သိတာ။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆရာမ ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးတာပေါ့ဗျာ။

ကိုယ့်ဆရာကတော့ ထင်မှာပဲ ဒီဘဲ သေနတ်တွေ ထုတ်ပြနေပြီ ပစ်တော့မယ်လို့။ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ ကိုယ်ငယ်ငယ်က စာသင်ပေးဖူးတဲ့ ဆရာမ ပဲဟာ ဘယ်ပစ်မှားရဲ မှာလဲ။ ဟီးဟီး ဒါပေမဲ့ ဆရာမက အဆီတဝင်းဝင်း ဆိုတော့လည်း . .  အင်း . . ။

ကားမောင်းရင်းက ဆရာမဒေါ်ကေသီမိုး (ရေးရတာ ရှည်တယ်ဗျာ တီချယ်မိုးလို့သာ ဆရာသမား မှတ်တော့) ကျနော့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဘာညာပြောပေါ့။

ဖြစ်ချင်တော့ တီချယ်မိုးကြီးက စကားပြောတာ ကောင်းကောင်း မပြောဘဲ ကျနော့ လက်မောင်းကို ကိုင်ကိုင်ပြီး ပြောတာဗျ။ ကားလေးမောင်းရင်း စကားလေးပြောရင်းနဲ့ ပဲ တီချယ့်အိမ်ကိုရောက်သွားတယ်ပေါ့ကိုယ့်ဆရာရယ်။ 

ကျနော် အိမ်ပေါ်ကိုလည်း လိုက်မတက်သလို တီချယ်ကလည်း ခေါ်ပါဘူး။ ဖုန်းနံပါတ်တွေ အချင်းချင်းလဲပြီးတော့ ကျနော် ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျနော်လည်း မောမောနဲ့ အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။မနက်အိပ်ယာကမနိုးသေးဘူး ဖုံးမြည်လို့ထကိုင်လိုက်တော့ တီချယ်မိုးဆီက ဖြစ်နေတယ်။

“ ဟယ်လို”

“ သားရေ တီချယ်ပါ”

“ ဟုတ်ကဲ့”

“ သားကို တို့အကူအညီလေးတစ်ခုလောက်တောင်းချင်လို့”

“ ဟုတ်”

“ ဒီမနက်လည်း ခေါင်းက နည်းနည်း မူးနေလို့ကွယ်..အိမ်မှာက ဘယ်သူမှလည်း မရှိဘူး တို့က တယောက်ထဲနေတာဆိုတော့လေ”

“ ဟုတ်”

“ အဲဒါ ဒီမနက်တော့ ဆေးခန်းလေး သွားပြလိုက်ချင်လို့..ကားလည်းမမောင်းရဲသေးလို့သားရယ် . . Taxi လည်း မစီးချင်ဘူး”

“ သြော် ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် တီချယ် ကျနော် ကားလာမောင်းပေးမယ်လေ”

“ အေးအေး ကျေးဇူးပါပဲသားရယ်”

“ တီချယ် မနက်စာရောစားပြီးပြီလား ကျနော် ဘာဝယ်ခဲ့ပေးရမလဲ”

“ ရတယ် မဝယ်လာနဲ့ သား တို့ လမ်းမှာ ပဲ ဝင်စားကြမယ်လေ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့”

စားရကံတော့ ကြုံပြီထင်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . .  မနက်စာပြောပါတယ် . .ဟီးဟီး  အဲဒါနဲ့ပဲ ကျနော်လည်း အမြန်ဆုံးရေမိုးချိုးပြီး တီချယ်မိုးရဲ့ ကွန်ဒိုရှိရာကို အမြန်ဆုံးထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ဟိုရောက်တော့ ကျနော် ဖုံးဆက်လိုက်တာနဲ့ တီချယ်မိုးက ဆင်းလာပြီး ကျနော့ကို ကားသော့လက်ထဲထိုးပေးတယ်။တီချယ်မိုးက ကြက်သွေးရောင်ဇာအင်္ကျီရင်စေ့လက်ပြတ်ကို အနက်ရောင် ထမီပြောင်နဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေတယ်။ 

အသက်ငါးဆယ်ကျော် ကျနော့တီချယ်က လေးဆယ်မပြည့်သေးတဲ့ အပျိုကြီးမမ ဆို မယုံမယ့်သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဓါတ်ပုံရိုက်ထားပြီး ကိုယ့်ဆရာကိုတောင် ပြလိုက်ချင်တယ်။ထားပါတော့ ကျနော် သူ့ကားကို တက်မောင်းပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။

“ တီချယ် . . မနက်စာ သွားစားမယ်မလား”

“ အေးလေ သား”

“ ဟုတ်”

(ဘာလို့လဲ မသိဘူး ကျနော် ရင်တွေ တအားခုန်နေတယ် ဟီ)

ကျနော်လည်း ဘယ်ကိုဘာရယ် ပြောမနေတော့ပဲ ဆရာစံလမ်းထဲက စိန်လျံကို မောင်းသွားလိုက်တယ်။ တီချယ်မိုးက မုန့်ဟင်းခါးစားတယ်။ ကျနော်က ပေါက်စီနဲ့ လဘက်ရည်။ (ဆိုင်ကရောင်းတဲ့ ကြက်သားပေါက်စီ ကိုဆိုလိုတာပါ ကိုယ့်ဆရာရယ်)

စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ပိုက်ဆံတွေ ဘာတွေလုမရှင်းနေတော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။အဲဒီအချိန်မှာပဲ မမအေးဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။

“ ဟယ်လို . . ဟုတ်ကဲ့ မမအေး”

“ သြော် ကျနော် မအားဘူး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ ဆရာစံလမ်းမှာကိစ္စလေးတစ်ခုရှိလို့”

တီချယ်မိုးက ကျနော့ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ကျနော် သွားကလေးဖြဲပြီးတော့ပဲ ရယ်ပြလိုက်တယ်။

“ ဟုတ် ဟုတ် . . ပြီးမှ ကျနော် ဖုံးဆက်လိုက်မယ်”

“ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တို့ မင်းသူငယ်ချင်း ဖြစ်သွားတာတုန်း သားရဲ့”

“ ကျနော့အစ်မပါ တီချယ်ရယ် . . အစအဆုံး ရှင်းနေရမှာစိုးလို့ ဒီလိုပဲ ပြောလိုက်တာ ..သူက အရမ်းလေကြော ရှည်လို့”

အမှန်ကတော့ ကျနော်တမင်ပြောလိုက်တာ။ ကိုယ့်ဆရာလည်း ဓာတ်တယ်မလား ဟဲဟဲ ကျနော်က သူ့ ရီအက်ရှင် ကို သိချင်လို့။ ထားပါတော့ ကျနော်တို့ အဲဒီကနေ တီချယ်မိုး ပြမယ့်ဆေးခန်းကို ရောက်သွားတယ်ပေါ့ဗျာ။ကျနော် ဆေးခန်းကိုလည်း မလိုက်သွားပါဘူး ကားထဲမှာပဲ ကျန်နေခဲ့တာ။ သူမို့ ကျနော့ကို ကားနဲ့ ထားခဲ့တယ်။ သူ့သွားတုန်း မမအေးဆီ ဖုန်းပြန်ဆက်ပြီး အီစီကလီထုရသေးတယ်။

မမအေးက အိမ်လိုက်ပြမယ်ဆိုပြီး ခေါ်တာပါ။ ကျနော်က မမအေးပဲ အဆင်ပြေသလို ကြည့်ထား မမအေး သဘောကျမှပဲ ကျနော်နေမှာလို့ ပြောပစ်လိုက်တယ်။ မမအေး နဲ့ ဖုန်းပြောရင်း တန်းလန်း တီချယ်မိုးဆီက ၂ခါတောင် ဖုန်းဝင်လာသေးတယ်။ သူ့ကားကြီး ကျနော် မပြေးသွာမှာ စိုးလို့လားမသိလူး။ အဲဒါနဲ့ တီချယ်မိုးဆီဖုန်းပြန်ခေါ်ရသေးတယ်။

“ ဟယ်လို”

“ မမပြော”

“ ဘယ်သူ့ဆီဖုန်းမှားခေါ်သလဲ မောင်ဇော် ဒါ တီချယ့်ဖုန်းကွ”

“ ဟာ . . ကန်တော့ ကန်တော့ တီချယ် ခုန အစ်မနဲ့ ဖုန်းပြောရင်းတန်းလန်းမို့ တီချယ့်ဆီ ဖုန်ပြန်ခေါ်တော့ ယောင်သွားတာ တီချယ် ပြောပါ”

“ သြော် သား . . ဇော် စောင့်နေရတာ ပျင်းနေမှာစိုးလို့နောက်နှစ်ယောက်ပြီးရင် တို့အလှည့်ရောက်ပြီလို့ ပြောတာ”

“ သြော် ရပါတယ် တီချယ်ရယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကျနော် အေးအေးဆေးဆေး စောင့်မယ်။ ”

“ ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဒါပဲနော်”

ခဏကြာပြီးတော့ တီချယ်မိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။ကျနော်က ကားရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကျနော့ ပခုံးကို ပွတ်ဆွဲသွားပြီးမှ ဝင်ထိုင်တယ်။ မတော်တဆလား တမင်တကာလားဆိုတာတော့ သူပဲသိမှာပဲ။ကျနော်ကတော့ ရင်ထဲကို လူးခါသွားတာပဲ။ စိန်လှံျမှာ စားခဲ့တဲ့ ပေါက်စီ အကျိုးပေးပြီထင်ပါရဲ့ ကိုယ့်ဆရာရေ. .

ကားမောင်းလာရင်းနဲ့ ခုနက ကျနော့ပခုံးတွေကို လာပြီးကျီစယ်သွားတဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ရင်သားတွေကို ခိုးကြည့်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင် ဆူထွက်နေလိုလို။ အဲဒီလိုပြောတော့ဆရာသမား မျက်မှောင် နည်းနည်းကျုံ့ သွားတယ်မလား၊ ကျနော့ စိတ်က ထင်တာသက်သက်လည်းဖြစ်နိုင်တာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်၊ ရင်တွေခုန်နေလို့ အမြင်တွေပါ ဝေဝါးလာတာမျိုးပေါ့။ 

တီချယ်မိုးက ဖော့ခွက်ပါတဲ့ဘယာဇီယာ ဝတ်ထားတာမဟုတ်ဘဲ ပိတ်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ကျောပြည့်ဘော်လီကို ဝတ်ထားတာပါ။ စလာကတည်းက ယဉ်တိုက်မှုဖြစ်မှာစိုးလို့ သတိထားပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့တဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ ရင်ညွန့်အစပ်မှာ ကျနော့မျက်လုံးတွေက ခဏခဏ သွားသွား ဆိုက်ကပ်နေပါတယ်။ 

သူ့ပစ္စည်း ကို ခိုးကြည့်နေရတော့ ကားပေါ်မရောက်ခင်ထဲက ခုန်နေတဲ့ ရင်ဘက်က မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ဆရာဝန်ပြလာတာ ဘယ်လိုလဲ ဘာညာတောင် မမေးမိဘူး။တီချယ်မိုးကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ဖုန်းလေးပွတ်ရင်း လိုက်လာတာ။ ကျနော်လည်း အခုမှသတိရတာ သူဘယ်ဆက်သွားမယ်ဆိုတာ မမေးရသေးဘူး။ အရေးထဲ ဖုန်းဝင်လာလို့ ဘီးဇီးလုပ်လိုက်ရသးတယ်။

“ တီချယ် . . အိမ်ကိုပဲ မောင်ရမှာမလား”

“ မမ မဟုတ်တော့ဘူးလားကွ . . .သားဇော်..ဒီတခါ မယောင်တော့ဘူးပေါ့လေ”

“ ဗျာ . . မဟုတ်ပါဘူး တီချယ်ရယ်”

“ ဘာ မဟုတ်တာလဲကွ”

“ သြော် . . ကိုယ့်ဆရာမကို မမခေါ်စရာလားဒါပေမဲ့ ဒီအတိုင်း တော့ ကြိုက်တဲ့လူလိုက်မေး တီချယ်က အသက်ငါးဆယ်ကျော်လို့ လုံးဝမထင်ရဘူး ကျနော်နဲ့ မောင်နှမဆို ယုံကြမှာပဲဒါပေမဲ့ ကျနော်ကတော့ တီချယ့်ကို တီချယ်လို့ပဲ ခေါ်မှာ”

“ တို့က ငါးဆယ်ကျော်တယ်ဆိုတာ စွန်းရုံကလေးစွန်းသေးတာပါ သားဇော်ရယ်...ဟင်းဟင်း ...”

အခုချိန်မှာ ကျနော် ဘာစကားမှ ပြန်တုန့်ပြန်စရာမလိုဘူး ဆိုတာ ကိုယ့်ဆရာလည်း သဘောပေါက်တယ်မလား။ ကျနော်လည်း ကားကိုပဲ အာရုံစိုက်ပြီး မောင်းနေလိုက်တယ်။ ကားကိုသာမောင်းနေရတာ လူက လောင်တတီးတီး ဖြစ်နေပြီ။

မကြုံဖူးသေးတဲ့အတွေ့အကြုံ မို့လားမသိဘူး လောင်တီးတဲ့ ကိစ္စက တခြား ဘယ်အချိန်နဲ့မှ ကို မတူတာ။ဘယ်လောက်တောင်လဲဆို အခုနေများ တီချယ်မိုးကြီးက ကျနော့ကောင်ရဲ့ ထိပ်ဖျားလေးကို လက်ညိုးရယ် လက်မလေးရယ်နဲ့ ဖွဖွလေး ဖိညှစ်လိုက်ရင်တောင် ကျနော် ပြီးသွားလောက်တယ်။

တီချယ်မိုးလည်း ဘာမှ ဆက်မပြောတော့သလို ကျနော် လည်း ဘာမှ ဆက်မပြောဖြစ်ပဲ သူ့အိမ်ပြန်တဲ့ လမ်းဘက်ကိုပဲ ဦးတည် မောင်းနေလိုက်တယ်။

“ သြော် . . သားဇော်ရေ. .  မေ့နေလို့  တို့ကို ---- Mart လိုက်ပို့ပေးပါလား ဝယ်စရာလည်း နည်းနည်း ရှိလို့”

“ ဟုတ် ... .   တီချယ်”

ဆိုတော့ ကျနော်လည်း တီချယ် လိုရာခရီးကို ဦးတည်လိုက်တယ်ပေါ့ ဆရာသမားရယ်။

ကဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပေရှည်သလို ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . .  ကျနော်တို့ --- Mart ရောက်သွားတယ်.။ တီချယ်က သူလိုအပ်တာတွေဝယ်တယ်။ ပြီးပြန်လာ။ ကျနော်က အထုပ်ဆွဲပြီးလိုက်ပေါ့။

တီချယ်မိုး ကွန်တို ရောက်လို့ ကာပါကင်ထိုးပြီးတဲ့အခါ ကျနော်က ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ ကားသော့တွဲကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်ပြီး သူဝယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေ လက်က ဆွဲလို့ သူ့နောက်ကလိုက်လာတယ်။တီချယ်လည်း ဘာမှ မပြောဘူး။ အပေါ်ရောက် တော့ ကျနော့ကို ရေတစ်ခွက်ချတိုက်ပြီး အထဲဝင်သွားတယ်။

ကျနော့မှာ တယောက်ထဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဒီအတိုင်း ထိုင်နေရတယ်။ တီချယ်မိုးက အထဲမှာ ဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေ နေရာချနေလာ အဝတ်လဲနေလားတော့ ကျနော် မသိဘူး။ခဏနေတော့ အထဲကလှမ်းပြောလေရဲ့

“ သားဇော်ရေ . .  ခဏလေးနော်” တဲ့။

“ ဟုတ်” 

လို့ပဲ ပြန်ပြီး အသံပေးလိုက်တယ်။ နည်းနည်းကြာသွားပြီးတော့ စက်နဲ့ နှပ်ထားတဲ့ ဘလက်ကော်ဖီနှစ်ခွက် ကိုင်ပြီး ထွက်လာတယ်။ သကြားထုပ်လေးတွေလည်း ပါတယ်။

“ သား . . ကော်ဖီသောက်ဦး”

“ ဟုတ် ”

ကျနော် ကော်ဖီထဲကို သကြားထုပ်တစ်ထုပ် ဖောက်ထည့်ပြီးမှ

“ တီချယ်ကလည်း ကျနော့ကို နို့ထည့်မပေးဘူးလား”

“ ဟင်”

“ ကျနော်က ဘလက်ဆို သိပ်မသောက် တတ်လို့ပါ”

“ သြော်  . . ဘာများလဲ လို့ ခဏလေး”

ဆိုပြီး အထဲ ပြန်ဝင်သွားလေတယ်ကိုယ့်ဆရာရေ။ ကျနော်ကတော့ အနောက်ကနေကြည့်ပြီး သွားရေ တမြားမြား နဲ့ပေါ့။ ဟင်းးးးးးး

မကြာပါဘူး တီချယ်မိုး ကော်ဖီမိတ် ဗူးလေး ကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာတယ်။ကျနော်လည်းကော်ဖီထဲကို ကော်ဖီမိတ်(နို့မှုန့်) ထည့်ပြီး ကော်ဖီလေး အချိန်ဆွဲသောက်ရင်း အကြံထုတ်နေလိုက်တယ်။ ကော်ဖီသောက်လို့ပြီးတဲ့အခါ ပြန်လိုက်ရင်ကောင်းမလား အကြောင်းရှာပြီး နေရင်ကောင်းမလားပေါ့။

တီချယ်မိုးကတော့ ကျနော် ရှိနေတာတောင် သတိရသေးရလားမသိဘူး။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းချိတ်ပြီး ကော်ဖီကို အရသာခံသောက်နေတာ ကိုယ့်ဆရာရေ။ကော်ဖီတဝက်လောက်ကုန်သွားတော့ သောက်တာခဏရပ်ထားပြီး အချိန်ဆွဲရသေးတယ်။ စိတ်ထဲမှာက လွန်ဆွဲနေတယ်။ သင့်တော်၏ မသင့်တော်၏ ကလည်း ရှိသေးတယ်မဟုတ်လား။ 

အခြေအနေက ကျနော့ဘက်မှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ကိုယ့်ဆရာလည်း သိတယ်မလား။ နောက်ဆုံးတော့ ကျနော် ကဒီလို ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျနော် လုံးဝ မကြိုးစားတော့ဘူး။ တီချယ့်ဘက်က စပြီး လမ်းဖောက်ပေးလာရင်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်လျှောက်သွယ်မယ်ပေါ့ဗျာ။

ဒါနဲ့ ပဲ သောက်လက်စ ကော်ဖီခွက်ကို တကျိုက်ထပ်မော့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စကားတခုခုပြောမို့ ကြံနေတုန်းမှာပဲ

“ သြော် .. သားရေ  မင်းက ဖုန်းဆရာ ဆိုတော့  အကူအညီတောင်းရဦးမယ် တို့ဖုန်းလေး တစ်လုံးကွယ် ပျက်နေတာလား မသိဘူး အဲဒါ ကြည့်ပေးပါလား။ ကြာတော့ ကြာနေပြီ

“ ဟုတ် ပြကြည့်လေ တီချယ် ”

ဆိုတော့ဖုန်းသွားယူလာပြီး ကျနော့ကိုပေးတယ်။ ကျနော် က အားသွင်းကြိုးပါတောင်းပြီးခဏ အားသွင်းထားလိုက်ပြီး လက်ကျန်ကော်ဖီကို အရင် ရှင်းလိုက်တယ်။ပြီးမှ ဖုန်းကို ပါဝါ ဖွင့်ကြည့်တော့ firmware ကျနေတယ် လို့ ကျနော် ယူဆလိုက်ပြီး

“ ရတယ် တီချယ် ကျနော် လုပ်ပေးမယ်..ဖုန်းက firmware ကျသွားတာ..ကွန်ပြူ တာ တလုံးလုံး သုံးဖို့ရှိလား ကျနော် တခါထဲ firmware ဆွဲပြီး ပြန်တင်ပေးလိုက်မယ် ”

ကျနော့ဆီ သူ့ laptop ထုတ်ပြီး လာပေးတော့ ကျနော်လည်း လုပ်စရာရှိတာ စလုပ်တယ်ပေါ့။ဖုန်းအတွက် လိုတာတွေ အင်တာနက်မှာ ရှာနေရင်းက

“ သားရေ တို့ အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်နော် လိုတာရှိရင် လှမ်းခေါ်လိုက် ”

ဆိုပြီး အထဲဝင်သွားတော့ ကျနော် တယောက်ထဲ လက်ပ်တော့ တလုံးနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲ ကျန်နေခဲ့ရော။Software တချို့နဲ့ လိုချင်တဲ့ firmware ကိုတွေ့တော့ ဒေါင်းလုပ် ဆွဲထားရင် တီချယ့် ကွန်ပြူတာကို နည်းနည်း မွှေကြည့်ဖို့ စဉ်းစားမိသွားတယ်။ တခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး သူရော အောကားတွေ ဘာတွေ ကြည့်တတ်သလား ဆိုတာလောက်ပါပဲ။

search နေရာမှာ စတားဒေါ့အမ်ပီဖိုး ဆိုပြီး ရိုက်ထည့်လိုက်တာနဲ့ ဗွီဒီယို ဖိုင်တွေ တန်းစီပြီး ကျလာပါလေရောကိုယ့်ဆရာ ထင်တာမှန်ပါတယ်။ တီချယ့်ကွန်ပြူတာထဲက ဆင်းရဲသားကားတွေကို ကျနော် ရှာဖွေ တွေ့ရှိသွားလေသည်ပေါ့ဗျာ။

အဲဒီထဲက ဖိုင်တစ်ဖိုင်ကို ကလစ်ထောက်ပြီး လမ်းကြောင်း ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုင်လမ်းကြောင်း အဆင့်မှ အဆင့်ကို ခံထားတာဆရာရေ။ ဒီအတိုင်း လိုက်ရှာရင်  တော်တော်နဲ့မတွေ့နိုင်တဲ့ နေရာမျိုးမှာ။ ကျနော် လည်း သူစဉ်းစားပြီး သေချာ သိမ်းထားပုံကို သဘောကျလို့ အသံထွက်ပြီး ဟီ ခနဲ ရယ်လိုက်မိတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ

“ ဘာလို့ရယ်တာလဲကွ ”

ဆိုတဲ့ အသံက ဂါဝန်တထည်ဝတ်ပြီး ကျနော့နောက်က ထွက်လာပါလေရောဗျာ။

“ ဗျာ ..  တီချယ် . .  ဟို . . . ကျနော်လေ ..”

“ မင်း . .  ဒါတွေ ဘယ်လို ရှာတွေ့သွားတာလဲ”

ဆိုပြီး ကျနော့လက်ထဲက မောက် ကို ဆွဲယူပြီး ဖွင့်လက်စတွေ အကုန်လုံး လိုက်ပိတ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . .မျက်နှာက ဒေါသဖြစ်နေတာမဟုတ်သလို ဘာဖြစ်နေလည်း ခန့်မှန်းလို့ မရဘူး။ကျနော်လည်း ဘာပြောရမှန်း မသိဖြစ်နေတာ။

“ ဘာကိစ္စ မဆိုင်တာတွေ လျှောက်ကြည့်တာလဲ သား တခြား ဘာတွေ လျှောက်ဖွင့်ထားသေးလဲ”

“ ဘာ . . ဘာမှ မဖွင့်ပါဘူး တီချယ် .. ဟို . . ကျနော်  ကျနော် ဒေါင်းလုဒ် ဆွဲထားတဲ့ ဖိုင် တခု ပျောက်သွားလို့လိုက်ရှာရင်း တွေ့သွားလို့ ဖွင့်ကြည့်တာပါ”

“ အေး . ..  ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မင်းကို တို့ စိတ်ဆိုးတယ်တို့က ယုံကြည်လို့ ဒီကွန်ပြူတာကို မင်းလက်ထဲ ထားသွားတာတော်ပြီ ဖုန်းလည်း ပြင်မနေနဲ့တော့ မင်း ပြန်ချင်ရင်ပြန်တော့တို့ ဘာမှ ခိုင်းစရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူးတို့က စပ်စပ်စုစု လုပ်တဲ့လူဆိုရင် တအားမုန်းတာ”

ကျနော် သူ့ကို မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပဲ ကြည့်နိုင်တော့တယ်။ မျက်လုံးကတော့ တော်တော်လေးဟိုက်နေတဲ့ ဂါဝန်ဆီကို အကြည့်ရောက်ဖြစ်အောင် ရောက်သွားသေးတယ်။တီချယ့်ကို ကြည့်ရတာ အတွင်းမှာ ဘာမှ ခံဝတ်ထားပုံမပေါ်ဘူး။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန် အသားပျော့ပျော့ပေါ်မှာ မသိမသာ ပေါ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေတွေက ကျနော့အာခေါင်တွေခြောက်သွေ့စေတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျနော်ကရော လောလောဆယ်အခြေအနေကို ပြောင်းလဲပစ်လိုက်ဖို့ ဘယ်လိုများ တတ်နိုင်မှာတဲ့တုန်း ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဘဝဆိုတာ အောစာအုပ်ထဲကလို ဖြစ်လာတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ အခုနေ အတင်းလုံးလိုက်ရင် ဒုက္ခရောက်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာလည်း သဘောပေါက်ပါတယ်။

ကျနော့ သီဝရီ အရ မိန်းမတွေက နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ငြင်းနေတုန်းပဲ ကိုယ်က ရအောင် ချုပ်တတ်ဖို့ပဲ လိုတယ် ဆိုတာ ကလည်း အခုလိုအခြေအနေမှာ ကျနော်က ထုတ်မသုံးရဲဘူးလေ။ အနည်းဆုံးတော့ တချိန်က ကိုယ့်ဆရာမ ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရှိနေသေးတာကိုး။

နောက်ဆုံးတော့ လည်း စိတ်လျှော့ချလိုက်ပြီးမှ

“ ကျနော့ကို ခွင့်လွှတ်ပါတီချယ် ..ကျနော် မလုပ်သင့်တာလုပ်လိုက်မိတာပါ။စည်းမစောင့်သလိုလည်း ဖြစ်သွားတယ်ကိုယ့်ဆရာမအပေါ် မကြံအပ် မစည်ရာကို ကြံစည်မိသလိုလည်း ဖြစ်သွားတယ်တောင်းပန်ပါတယ် တီချယ်ရယ် . . ကျနော် သွားလိုက်ပါဦးမယ်”

ကျနော် တမင်ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေမှန်း ကိုယ့်ဆရာလည်း ရိပ်မိတယ်မလားမတတ်နိုင်ဘူး နောက်ဆုံးရတဲ့ အခွင့်အရေး လေးကို ရသလို သုံးပြီး တိုက်စစ်ဆင်ရတာပဲ ဟီ။

ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ခေါင်း ငိုက်စိုက်ငိုက်စိုက်နဲ့ အိမ်တံခါး ဖွင့်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဓါတ်လှေခါးတောင် မစောင့်ပဲ ဒီအတိုင်းဆင်းလာခဲ့ပြီး လမ်းမပေါ်ရောက်တော့ တက်စီတစင်း တားပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်ရော. . .။ရပ်ကွက်ထဲပြန်ရောက်တော့ အနီးအနားက စတိုးဆိုင်မှာ ဘီယာ၂ ဘူးဝယ်ပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာ အိမ်ရောက်တော့မှ အဝတ်အစားလဲတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက တီချယ်မိုးရဲ့ ကားသော့ကြီး ထွက်လာတယ်။

အဲတော့မှ တခါ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက် ပြီးပြောရသေးတယ်။ တမင်ယူသွားတာ မဟုတ်ကြောင်း အထပ်ထပ်တောင်းပန်ရတာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ အောင်မာ စိတ်ဆိုးပြေသွားပြီလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ရယ်ရယ်မောနဲ့ပဲ မြန်မြန်ပြန်လာပေးတဲ့။ အဲဒါနဲ့ ကျလေည်း ချက်ချင်း အဝတ်ပြန်လဲပြီး သူ့ဆီ ထွက်သွားရတယ်။

တံခါးဘဲလ်တီးလိုက်တော့ တီချယ် မိုး လာဖွင့်တယ်။ ခုနက ပုံစံအတိုင်းပဲ အောက်မှာ အခုအခံ မပါတဲ့ ဂါဝန် ကြီးနဲ့ပဲ။

“ သားဇော်ရယ် . . မင်းကလည်း ချက်ချင်းကြီး ထွက်ပြေးသွားတာကိုး ..အခု အိမ်ရောက်ပြီးမှ ပြန်လာတာလား”

“ ဟုတ်”

“ သြော် . . တို့က လမ်းမှာပဲ အောက်မေ့လို့ ပြန်လာခဲ့လို့ ပြောလိုက်တာအိမ်ပြန်ရောက်သွား ပြီဆိုလည်း အေးအေး ဆေးဆေးမှ ပြန်လာရောပေါ့ သားရယ်”

“ ဟုတ် ကျနော်က တီချယ် တမျိုး ထင်မှာစိုးလို့ပါ”

“ မထင်ပါဘူးကွာ .. ခုနက လည်း တို့က ရှက်သွားလို့ပါ။ လူကြီးဆိုတော့ ရှက်တာပေါ့ ။ ပြီးတော့ ငါ့သားလည်း တို့ကို အထင်သေးသွားမှာ စိုးလို့”

“ ဘာလို့သေးရမှာလဲ တီချယ်ရယ် . . ထူးဆန်းတဲ့ ကိစ္စလည်း မဟုတ်အထင်သေးရမဲ့ ကိစ္စလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့”

“ မထူးဆန်းရင်လဲ ဘာလို့ဖွင့်ကြည့်ရသေးတုန်း ခွေးကောင်လေးရဲ့”

“ ဟီးဟီး . . အဲဒါက ကျနော်ဝါသနာပါတာကိုး တီချယ်ရဲ့”

ကျနော့ကို မျက်စောင်းထိုးတယ် ဆရာသမားရေ . . အခြေအနေကတော့ ဟန်ပြီနဲ့တူတယ်။ဘယ်အသက်အရွယ်ပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်မတွေရဲ့ မျက်စောင်းဟာ ယောက်ျားတွေကို အရည်ပျော်စေဖို့ အထူးတလည် ဖန်တီးနေစရာမလိုလောက်ဖူးလို့ ထင်တယ်ကိုယ့်ဆရာရေ။ ကျနော့မှာ အလိုလိုနေရင်း မောလျလာတယ်။

“ ကဲကဲ ခုန ကော်ဖီသောက်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ အအေးဖြစ်ဖြစ် သောက်ပေါ့ဟုတ်လား”

“ တော်ပါပြီတီချယ် ကျနော့ကို ရေပဲ ပေးပါ.”

“ အိုခေ”

ရေတခွက် သွားယူလာပြီး ကျနော့ကိုတိုက်တယ်။

“ ကဲ .. ဆရာလေး အမောဖြေပြီးသွားရင် ဖုန်းလေး ဆက်ပြင်လိုက်ဦး ဟုတ်လား ခုန မင်းဒေါင်းလုဒ် လုပ်ထားတာ ပြီးပြီနဲ့ တူတယ်”

“ ဟုတ် ဟုတ်”

ဒီလို ကိုယ့်ဆရာရဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ ကွန်တို ဧည့်ခန်းမှာ ဆိုဖာဆက်တီ တစ်စုံ နဲ့ အလယ်မှာ မှန်စားပွဲ တစ်ခု ရှိတယ်။ပထမ ကျနော်က အိမ်အတွင်းထဲကို ကျောပေးထားတဲ့ ခုံမှာ ထိုင်နေတာ။ အခုက သူက ကျနော် ခုန ထိုင်နေတဲ့ နေရာမှာ ထိုင် နေပြီးတော့ ကျနော်က လောလောဆယ် တီချယ်မိုး နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံမှာ ထိုင်နေတာပါ။

တီချယ်မိုးက သူ့ဘက်လှည့်ပြီးချထားတဲ့ လပ်တော့ ကို ကျနော့ဘက်လှည့်ပေးတယ်။ ကျနော်လည်းခုန ဒေါင်းထားတဲ့ ဖိုင်တွေလိုက်ရှာဖို့ကွန်ပြူတာဆီ မျက်နှာမူလိုက်တယ်။တီချယ်ကတော့ ဘယ်မှမသွားတော့ပဲနဲ့ အရှေ့မှာ ပဲ ထိုင်နေတော့တာ ကိုယ့်ဆရာ။ စိတ်ထဲမှာ မကြာခင်တခုခု ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ ကြိုသိနေပေမဲ့ ဘယ်ကဘယ်လိုစရမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတာ။

ကွန်ပြူတာမှာ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ Minimize လုပ်ထားတဲ့ VLC  လေးတွေ့လို့ maximize လုပ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်ပါတယ် ကိုယ့်ဆရာမှန်းထားသလိုပါပဲ ကျေနော်သွားနေတုန်း တီချယ်မိုးကြီး ကြည့်နေပုံရတဲ့ ဆင်းရဲသားကား တစ်ခုပါပဲ။

ကျနော် ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလုပ်ပြီး တီချယ့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။တီချယ်က ကျနော့ ဘက်ကို ထလာတယ်။ ဘေးတော့ ကျနော့ဘေး ကို စွေ့ခနဲ့ ဝင်ထိုင်တာ ကိုယ့်ဆရာရေ ..ကျနော် ရင်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်ခုန်လာသလို အငယ်ကောင်ရဲ့ ထိပ်က သွေးတွေကလည်း တဒိတ်တဒိတ် တိုးနေတယ်။ ကျနော် အသိလွတ်သွားသလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ ကျနော့လက်မောင်းကို တီချယ့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေတဲ့ ပွတ်တိုက်မိသွားတယ် ဆိုတာ ကောင်းကောင်း သိနေရပါတယ်။

ကျနော် တီချယ့်ကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။

“ ကျနော့ကို ခွင့်လွတ်ပါတီချယ် . . ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းလို့ မရတော့လို့ပါ”

ကျနော်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်တော့ တီချယ်က ကျနော့နားကို ကပ်ပြီးတော့

“ တို့လည်း ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး ဘေဘီရယ်”

နားရွက်နားကို နှုပ်ခမ်းလေးနဲ့ မထိတထိလုပ်ပြီး ပြောတာဗျား..

ကျနော်လည်း တီချယ့်ဂါဝန်တွေကိုတောင် မလှန်နိုင်တော့ပဲ ဂါဝန်ပေါ်မှာ ဖုထနေတဲ့ တီချယ့်လုံးဝန်းပြီးတော့ ဝင်းအယ်နေတဲ့ နို့တွေကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ နောက်ထပ် နို့တဘက်ကိုတော့ ကျနော့လက်တွေနဲ့ အငမ်းမရ ဆုပ်နယ်ပစ်တာပေါ့။

နောက်ဆုံး ကျနောမနေနိုင်လို့ တီချယ့် ဂါဝတ်ကို သွားနဲ့ ကိုက်ပြီး ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တယ်။

“ ဗြိ”

“ အို”

ဂါဝန်ပြဲတဲ့ အသံနဲ့ တီချယ့် အာမေတိတ်သံ အဆုံးမှာဖြူရှင်းဝင်းဝါတဲ့ တီချယ့် ရတနာ ရင်သား တွေကို ကျနော့ မျက်လုံးနဲ့ မြင်လိုက်ရတာပါပဲ ကိုယ့်ဆရာရေ။ညိုဝန်းနေတဲ့ တီချယ့်နိုးသီးခေါင်းလေးတွေဟာ ကျနော့ရဲ့ နှုပ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ထိကပ်ထားရလိမ့်မယ်ဆိုတာ ဟိုးအရင် သူ့တပည့်ဘဝတုန်းက စိတ်ကူးတောင် မယဉ်ဖူးခဲ့တာပါ။ 

သူ့နို့သီးခေါင်းဘေးတဝိုက်မှာ ကျနော့ လျှာထိပ်ဖျားလေးနဲ့ ကကြီးခခွေးတွေ ရေးတော့ ကျနော့ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲတာဗျ။ ဆရာသမား ကြုံဖူးလားတော့မသိဘူး။သူဆောင့်ဆွဲတာ နာပေမဲ့ ကျနော်က နာကျင်တဲ့ ဝေဒနာကို မခံစားရပဲ သူ့နို့တွေကို ပိုပိုပြီးတော့ပဲ စို့ချင်လာတယ်။

တီချယ်မိုးရဲ့ နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ဘာပြန် စို့နေရင်းက ပေါင်ကြားထဲကို စမ်းကြည့်လိုက်တွေ့ အရည်တွေကို စိုပြီးရွှဲနေပြီ။

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အောက်ကို အလှည့်မပေးတော့ပဲ တန်းပြီးလုပ်တော့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ကျနော် က ဘောင်းဘီတွေ ချွတ်နေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ် တီချယ်မိုးက ကျနော့ကောင်ကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဖမ်းဆွဲပြီးတော့ အား ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အား ”

ကျနော့မှာ ဆွေမျိုးကို မေ့ရောကိုယ့်ဆရာရယ်။ သူစုပ်ပေးတာကောင်းလွန်းတော့ ကျနော့မှာ  အားလုံးကို သတိလက်လွတ်ပါပဲ။ သူ့ကိုလည်း မညှာနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး ထိုးထည့်မိတယ်။

ကျနော် ထိုးထည့်တဲ့အချိန် ပြန်ထုတ်တဲ့အချိန် ကြားမှာ သူ အသက်ရှူတဲ့အချိန်တွေက အားလုံး ကွက်တိပါပဲ။တီချယ်မိုးကို ကျနော် ဒီတချက်နဲ့တင် တော်တော်ဂါသွားတာကိုယ့်ဆရာရယ်။ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလင်း ပြောရရင် အခုလို ပါးစပ်ကို တခါမှမှ အားရပါးရ မလိုးဖူးဘူး။ကျနော်က ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း

“ အွန်း . .  အွန်း”

ဆိုပြီး တီချယ့်ရယ့်အော်သံက စိတ်ကို တော်တော်တက်ကြွစေတယ်။

“ ဘေဘီ တို့ကို ချစ်ပေးတော့”

ပြောပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း လှဲချလိုက်တဲ့တီချယ်မိုးရဲ့ စကားတခွန်းမှာ ကျနော်က စက်ရုပ်လိုပဲ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်ပြီး အားရပါးရ ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ ) 

(ဇာတ်သိမ်း)

တီချယ်မိုးအိမ်မှာ ကျနော် တညလုံး နေဖြစ်သွားတယ်။ မနက် မိုးလင်း အိပ်ယာထတော့ တီချယ်မိုးက မနိုးသေးဘူး။ ကပိုကရို အိပ်နေတဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ နှဖူးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ နိုးလာတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျနော့ကို သာသာကြည်ကြည်ရှိပုံမပြဘူး။ ကျနော့ နေရာမှာ ဆိုရင်ရော ကိုယ့်ဆရာဘယ်လိုနေမလဲ။ ကျနော်ကတော့ တင်းသွားတယ်။ 

ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ မျက်နှာသစ် ပလုပ်ကျင်း ပြီးတော့ အိမ်သာတက်တယ်။ သူ ဘာသူ စကားပြောချင်ပြော မပြောချင်နေပေါ့။ ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ရုံရှိတာပဲ။

အိမ်သာထဲကထွက်လာတော့ တီချယ်မိုး အဝတ်တွေဘာတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ် လဲဝတ်ထားတာတွေ့တယ်ဗျ။ တီရှပ်အသစ်ထည်နဲ့ ထမီအနက်ရောက်ပြောင်ကိုဝတ်လို့။ လက်ထဲ လည်း စာအိပ် တလုံး။ အထဲမှာ ပိုက်ဆံတွေ ရှိပုံရပါတယ်ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဆော်ကြီး ဘာဇယားတွေ ခင်းဖို့ကြံလည်းတော့ မသိဘူး။

သူ ကျနော့ကို ရယ်ပြတယ်။ ပြီးတော အနားကပ်လာပြီး ကျနော့ပါးကိုလက်တဘက်နဲ့ ပွတ်တယ်။

“ မနေ့က တို့အရမ်း ပျော်တယ် သိလား မင်းကိုလည်း ကျေးဇူးတင်တယ်”

သူက ကျနော့ကို လေ သံ လေးနဲ့ပဲပြောတာပါ။ကျနော် သူ့ကို ဒီအတိုင်းပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။

“ ဒါပေမဲ့ တို့ နှစ်ယောက်က ရေရှည်ကြီး တော့ မသင့်တော်ဘူးမလား အဲဒါကြောင့် နောက်ဆို လမ်းမှာတွေ့ရင်တောင် မခေါ်နဲ့တော့နော်။ တို့တွေ ဘယ်တုန်းကမှ မသိခဲ့ကြသလိုပေါ့ ဟုတ်လား ဆရာတပည့် ဆိုတာကတော့  နဂိုထဲက စိတ်ထဲမှာ မရှိဘူး မလားဘယ်လိုမှ တော့ သဘောမထားနဲ့ကွာ  ဒါလေး ယူသွား”

သူပေးတဲ့ စာအိတ်ထဲမှာ ဘယ်လောက်တန်တွေရှိမှန်း မသိဘူး။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို တချက်တွန့်လိုက်တယ်ကိုယ့်ဆရာရယ် မင်းသားလိုလို ဘာလိုလိုပေါ့ ။ ပြီးမှ သူ့စာအိတ်ကို ဖတ်ခနဲ ဆွဲယူပြီး အနားမှာရှိတဲ့ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။

“ အရာရာအားလုံးတီချယ့်သဘောပါပဲ”

ပြောပြီး သူ့ကိုကျနော် ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။တီချယ်မိုး မျှော်လင့်ထားပုံမပေါ်ဘူး။ပြီးမှ သူ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး

“ တပည့် အမိုက်ကလေးကို တခါလောက် ထပ်ပြီး ခွင့်လွတ်ဦးနော် တီချယ် ”

ပြောပြီး သူ့အင်္ကျီအောက်က ဘရာဇီယာကို ကျနော် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ အင်္ကျီကို ဆွဲမပြီး နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့တော့တာ။ကျနော့ကို ဘာမှကို ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူး။

နှစ်မိနစ်လောက်စို့ပြီးတော့ သူ့ကို ခုံပေါ်တင်ပြီးမှ ထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ပြီး အစေ့ထိပ်ကလေးကို ဆွဲစုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ လျှာကို အတွင်းနံရံတွေ တလျှောက် ကစားပြီး အားရပါးရ ဂျာပစ်လိုက်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။

သူ့ကို ဂျာလို့ အားရပြီးတော့မှ ကျနော့ ဘောင်းဘီကို မချွတ်ပဲ ပစ္စည်းထုတ်ပြီး တီချယ့် ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။

သြော် ကိုယ်ဆရာကလည်း မစုပ်ပဲ နေမလား စုတ်တာပေါ့။ စုပ်တာမှ အားရပါးရကိုစုပ်တာ။ ကျနော်လည်း တော်တော် ခံလု့ိကောင်းကောင်းနဲ့ ကော့ကော့ကော့ထိုးပေးနေလိုက်တယ်။

နည်းနည်း ကြာသွားပြီးမှ တီချယ်မိုးကြီးကို မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး နှုပ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း လက်တဘက်နဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ကလိပေးနေလိုက်တယ်။ တီချယ်မိုးကြီးဆိုတာဗျာ . . အရည်တွေကိုရွှဲနစ်နေတာပဲ။ အခုထိတော့ ကျနော့ကို ဘာစကားမှ ပြန်မပြောဘူး။

အဲဒါနဲ့ပဲ နမ်းနေတာကို ရပ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လက်နဲ့ ဆွဲလှည့်ပြီး ခုံပေါ်ပို ကုန်းသလိုဖြစ်အောင်ထားလိုက်ပြီး အနောက်က နေ တေ့ပြီး ဆော်ပစ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။

အားပါးပါး ညက လုပ်တာတွေထပ်တောင် ပိုကောင်းနေသလိုပဲ။ တစ်မိနစ်ခွဲ နှစ်မိနစ်လောက် လုပ်ပြီးတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ဖြစ်အောင် ပြန်နေလိုက်ပြီးမှ နှဖူးကို တချက်နမ်းလိုက်တယ်။

“ တီချယ် . . ကျနော် ဂစ်ကလိုမဟုတ်ဘူး ကျနော့ကို အဲလို လာလုပ်လို့မရဘူးသိလားအဲဒီပိုက်ဆံတွေလည်း ယူဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး။ နောက်လည်း လမ်းတွေ့ရင် ခေါ်ဖို့ မစဉ်းစားနဲ့နော် ကျနော် တို့ ဇာတ်လမ်း ဒီမှာပြတ်ပြီ”

ပြီးတော့ ကျနော်လည်း အဲဒီကနေ ထွက်လာခဲ့တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ကျနော် ဘဝမှာ ဆော်တွေ အများကြီးနဲ့ ကြုံဖူးပါတယ်။ တခါမှ ဒီလို ဆက်ဆံတာမျိုး မခံဖူးပါဘူး။ စိတ်ထဲမှာ တော်တော် တင်းသွားလို့ ကျနော် ပြန်တုန့်ပြန်တာ လမ်းလွဲကောင်းလဲ လွဲနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူးဗျာ။

နောက်ကိုတော့ ကျနော် ဆင်ခြင်မှ ဖြစ်မယ်လို့တော့ စိတ်ထဲက တွေးဖြစ်ပါသေးတယ်။ တကယ် ဆင်ဖြင် ဖြစ်တယ် မဆင်ခြင်ဖြစ်ဖူးကတော့ ကြုံလာမှပဲ သိမှာပဲဗျ နော့ ။အဲဒီက အပြန် မမအေး ကိုသတိရသွားလို့ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ လက်ရှိ သူနေ တဲ့ နေရာကို ကျနော်ရောက်သွားတယ်။

အဲဒီမှာ ကျနော့ရဲ့ တီချယ်မိုးဆီက တို့လို့တန်းလန်းကိစ္စကို ဖြေရှင်းတယ်ဗျာ။ အသေးစိတ်တော့လည်း ပြောမနေတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ဆရာ စိတ်ထဲမှာသာ ကြိုက်သလို မြင်ယောင်ကြည့်ဗျာ။

အဲဒီနေ့က စလိုက်တာ ကျနော့ အခန်း စာချုပ်ပြည့်တဲ့အထိ အိမ်အသစ်မငှားဖြစ်ဖူး။ လောလောဆယ်တော့ မမအေးရဲ့ အိမ်မှာပဲ ကျနော် နေဖြစ်တယ်။

အံ့သြစရာကောင်းတာက မမအေးနဲ့ အတူနေတဲ့အချိန်ကစလို့ ဒီနေ့အထိ ကျနော် နောက်ထပ် ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မှ မတွေ့ဖြစ်တော့တာပါပဲ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူတွေမဟုတ်ပေမဲ့ လောလောဆယ်တော့ လင်မယားတွေလိုပါပဲ။ ကျနော် သူ့ကိုချစ်လားလို့ မေးရင် မချစ်ပါဘူး။ သူကလည်း ကျနော့ ကိုချစ်မချစ် မသေချာပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့နှစ်ယောက် နေပျော်နေကြတယ်။

ဒီလိုနဲ့ တနေ့ ကျနော်က မမအေးနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေရင်းနဲ့ ရင်သားမှာ အလုံးလိုလို တခုတွေ့လို့ လန့်သွားပြီး ဆေးခန်းသွားပြဖြစ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။

ဆရာဝန်ကတော့ အဆီကြိတ်ပဲလို့ပြောလို့ စိတ်အေးရတယ်။ စိတ်ချချင်ရင်တော့ ခွဲထုတ်ပစ်ရမယ်ဆိုလို့ ခွဲထုတ်ပစ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဇာတ်လမ်းက အခုမှ စတာကိုယ့်ဆရာရေ . .  မခွဲခင် သွေးစစ်ကြည့်တော့ ကျနော့ မမအေး မှာ HIV က Positive ဖြစ်နေတယ်။ ဒီတော့ ကျနော့လည်း အော်တို ပေါ့စတစ်ပေါ့ဗျာ။တကယ်စစ်ကြည့်တော့လည်း ပိုးက ရှိနေတာပါပဲ။

ကျနော် ဘယ်ဆော်တွေနဲ့ပဲ နေခဲ့ခဲ့ သေသေချာချာ အကာအကွယ် သုံးခဲ့တာ ကိုယ့်ဆရာလည်း သတိထားခဲ့မိမှာပါ။ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ဆီကူးခဲ့တယ်ဆိုတာမျိုး အခုမှတော့ လက်ညှိုးတွေ ထိုးနေဖို့ မလိုတော့မှန်း ကိုယ့်ဆရာလည်း သဘောပေါက်မှာပါ။

တကယ်လို့ ဒီကိစ္စက ကျနော့ဆီက ဆိုရင် ကျနော် စဉ်းစားမိသလောက် ဘယ်ကလဲ ဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်ချေ က တယောက်ပဲ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ထပ်မစဉ်းစားနေတော့ဘူး။ ဆရာသမားလည်း တယောက်ယောက်ကို ထင်မိတယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ဘာကိုယ် စိတ်ထဲမှာပဲ ထားဗျာ။

HIV positive ဆိုတာ ချက်ချင်း သေမဲ့ ရောဂါမဟုတ်တော့လို့  ကျနော် နေသာပါတယ်။

ဆေးခန်းသေချာပြမယ်ဗျာ။ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မယ်။ ဆေးတွေသေချာစားမယ်။ ကျနော်နဲ့ မမအေးတို့ တယောက်ကို တယောက် ဖေးမပြီး လောကဓံကို ရင်ဆိုင်သွားကြမယ်ဗျာ။

ဒီလောက်ပါပဲ ကိုယ့်ဆရာရေ။

ကျနော်ပြောပြမယ်ဆိုတာ ဒါတွေပါပဲ။ အစအဆုံး နားထောင်ပေးလို့ ဆရာသမားကို ကျနော်က ကျေးဇူးအထူးဗျာ။


ဟုတ်ကဲ့.....

ကျနော် . . . ရှောင်ဖော်ဇိုးပါ။


ပြီးပါပြီ။