သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော် (စ/ဆုံး)

သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်တုတ်စံ

“ အား… အင်း အင်း… အား… ကောင်း လိုက်တာ… ကိုမောင်ရယ်… အား အင်း… ဟီး….အား…..အား.. ”

ဆွေဆွေတစ်ယောက် ကျောင်းမှ ခါတိုင်းလို ပြန်လာချိန် ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမှာ ချက်မထိုးထားဘဲ စေ့ရုံသာ စေ့ထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသဖြင့် အမေ အိပ်ပျော်နေတာလား ဟူ၍ တွေးမိပြီး အသာလေး တွန်းဖွင့်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အမေမှာ မနက်တိုင်းလိုလိုပင် ဘိန်းမုန့် ထွက်ပြီး ရောင်းရသဖြင့် အိပ်ရေးပျက်သည်ဖြစ်ရာ ယခုလို နေ့ခင်းဘက်တွင် တစ်ရေး အိပ်လေ့ ရှိသည်။

ယခုလည်း အမေအိပ်ပျော်နေလျှင် အသံကြားသွားပြီး နိုးသွားမှာ စိုးရိမ်သဖြင့် အသာလေး ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေမှာ မိမိ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ပြီး လွယ်အိတ်နှင့် ကျောင်းစာအုပ်များ ထားမည်ဟု ပြင်ပြီး လျှောက်လာခဲ့ရာ အမေ့အခန်းထဲမှာ အသံများ ကြားရသဖြင့် အသာလေး နားစွင်လိုက်မိသည်..။

အမေဖြစ်သူ မအိရဲ့ ညည်းညူလိုက်သော အသံနှင့် လှုပ်ရှားသံများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် အမေများ ဘာဖြစ်ပါလိမ့် ဟူ၍ စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် အမေ့အခန်းတံခါးကို ဟလျက် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဆွေဆွေမှာ လန့်ပြီး မအော်မိစေရန် အလျင်အမြန် ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရသည်။ တံခါးဝတွင် ကျောက်ရုပ်သဖွယ် ဖြစ်နေပြီး ရပ်တန့်သွားရသော ဆွေဆွေ၏ ရင်ထဲတွင်မတော့ ငလျင်အသေးစားလေးတစ်ခု လှုပ်ခတ်သွားသလို ခံစားရပြီး ရင်များကလည်း တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်..။

ကြည့်ပါဦး အမေတို့ ဖြစ်ပျက်နေလိုက်ပုံများ ဟူ၍ အသံများ ကြားအောင် ဆွေဆွေ အော်ဟစ်လိုက်ချင်သည်။

အမေဖြစ်သူ မအိတစ်ယောက် ပက်စက်ပုံများကို ကိုယ်တိုင်မြင်ရ၍သာ ယုံလိုက်ရသည်။ သူများတကာတွေ ပြောလျှင် ချဲ့ကားပြီး မလိုတမာ ပြောသည်ဟုပင် ထင်မိမှာတော့ အမှန်ပင်ဟု ဆွေဆွေ တွေးမိလိုက်သည်..။

ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ အမေဖြစ်သူ မအိတွင် ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစား မရှိသလို ဆွေဆွေတို့၏ မျက်စောင်းထိုး အိမ်မှာနေသော ကိုမောင်ဆိုသည့် ဆိုက်ကားသမားကလည်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ဖြစ်နေပါသည်။ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့ နှစ်ယောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးကြီးများနှင့် လိုးပွဲကျင်းပနေသည်ကို ဆွေဆွေ တွေ့မြင်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

ကိုမောင်က နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်နေပြီး မအိက ကိုမောင့်အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကြီးကို မြှောက်လိုက်ချလိုက် လုပ်နေသည်။ လက်စသပ်တော့ ကိုမောင်ကြီး၏ လီးတန်ကြီးကို မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းကာ မအိက တင်ပါးကြီးများ မြှောက်လိုက် ပြန်ဆောင့်ချလိုက်ဖြင့် အပေါ်မှ တက်လိုးနေသည်..။

ကိုမောင်၏ လက်များက မအိ ခါးကို စုံကိုင်သည့်အခါ ကိုင်လိုက်၊ မအိ နို့အုံကြီးများကို လှမ်း၍ ကိုင်ဆွဲကာညှစ်သည့်အခါ ညှစ်လိုက်နှင့် ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေသည်။ မအိက ဖင်ကြီးကို မြှောက်ပြီး ပြန်ဆောင့်အချတွင် ကိုမောင်ကလည်း ဖင်ကြီးကို ပင့်မြှောက်လျက် ပြန်ဆောင့်တင်ပေးနေသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးနှင့် ကုတင်မှာ သိပ်မဝေးသဖြင့် ဆွေဆွေခမျာ ရှက်ရွံ့ ရကောင်းမှန်း မသိဘဲ အသေအချာ ကြည့်နေမိသည်..။

“ အား… အီး… ကိုမောင်…… မအိကို တလှည့် လိုးပေးဦး… မအိ မောလာပြီ… အား… ဟင်း…… အီး…… ”

မအိက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကိုမောင့်လီးတန်ကြီး စွပ်ထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်မြှောက်ပြီး ချွတ်လိုက်ကာ ကိုမောင့်ဘေးသို့ လှဲချလိုက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ကိုမောင်ကလည်း မဆိုင်းမတွပင် ထလိုက်ပြီး မအိ၏ ဖင်နောက်ကပ်လျက် ဒူးထောက်ကာ မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကို တေ့သွင်းလိုက်ကာ လိုးဆောင့် နေလေတော့သည်..။

မအိနှင့် ကိုမောင် လိုးနေကြတာကို တွေ့မြင်နေရသော ဆွေဆွေ၏ ကာမစိတ်တွေကလည်း ငယ်ရွယ်နုပျိုသူတို့၏ ဓမ္မတာအတိုင်း ထကြွလာရလေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်သားများနှင့် ပေါင်သားများမှာလည်း တရွရွဖြင့် ကာမစိတ်တို့ ကြီးစိုးလာလေတော့သည်။ ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း ယား၍တက်လာရုံမျှမကဘဲ အရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်၍ ထွက်လာရသည်အထိ ဆွေဆွေ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာလေသည်..။

ဆွေဆွေ့ ရင်ထဲမှာလည်း တဒိန်းဒိန်းဖြင့် နှလုံးခုံသံများ ကျယ်လောင်လာသလို သူမ၏ ဒူးဆစ်ကလေးများသည်ပင် ဆက်၍ မတ်တတ်ရပ်ကာ မနေနိုင်အောင်ပင် တဆတ်ဆတ် တုန်လာရသည်။ အာခေါင်ထဲမှာခြောက်သွေ့ လာပြီး တံတွေးကို မြိုချရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့အုံလေးပေါ်ကို တင်၍ အုပ်ကိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ အဖုတ်ပေါ်မှ ပွတ်သပ်မိသည်။

မအိနှင့် ကိုမောင်တို့၏ လိုးပွဲမှာ ကြမ်းလာပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုမောင်က မအိရဲ့ တင်ပါးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကာ တအားလိုးဆောင့်နေသည်ကို မအိက ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ကော့လျက် ခံနေပြန်သည်။ ကိုမောင်က လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မအိ၏ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးမှာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အိပ်ခန်းထဲမှ လိုးဆောင့်နေကြသည်ကို ကြည့်နေရင်းမှ ရင်ထဲတွင် လှိုက်မော၍ အသက်ရှူရတာ ကြပ်လာသလို ဖြစ်လာသည်။

မိမိ၏ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ထမီပေါ်မှ အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်နေရတာကို အားမလို အားမရဖြစ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး မရိုးမရွဖြင့် ခံရခက်လာသည်။ သို့နှင့် ဆွေဆွေသည် ထမီကို ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ခါးဆီသို့ လိပ်တင်ထားလိုက်တော့သည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးကိုလည်း ခပ်ကွကွလေး ကားလျက် သူမ၏ စောက်ရည်ကြည်များ ရွှဲနစ်နေသော စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။

ဆွေဆွေမှာ မိမိစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်ကို မိမိ၏ လက်ဖြင့် အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ခံ၍ အရသာရှိလှသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သို့နှင့် ဆွေဆွေမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား၍ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်ညှိုးထိုးထည့်လိုက်ရာ စောက်ရည်များကြောင့် လက်ညှိုးမှာ လျှောခနဲ တိုးဝင်သွားသည်..။

အခန်းထဲမှာလည်း မအိ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီး လိုးဆောင့်နေသည်ကို အားရကျေနပ်စွာ ကြည့်ရင်း မိမိ၏ စောက်ဖုတ်ထဲက လက်ညှိုးကို လီးအမှတ်ဖြင့် ထိုးသွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေမိသည်။ ဆွေဆွေမှာ ဖီလင်တွေ တရိပ်ရိပ် တက်လာပြီဖြစ်၍ မျက်စိများ မှိတ်ကာ မိမိစောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးသွင်း ပြန်ထုတ် လုပ်သည့်အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားနေသည်..။

“ အား…အား……ကိုမောင်….ဆောင့် ဆောင့်….မညှာနဲ့…မအိ ပြီးတော့မယ်…ကိုမောင်…ဆောင့်ဆောင့်……အိုး….အိ….ကောင်းလိုက်တာ…ကိုမောင်..ရယ်…..”

မအိ အသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဆွေဆွေသည် မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားရာမှ ပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကိုမောင်က မအိကို တအားဆောင့်လိုးပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် ကပ်လျက်သားကျသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာလည်း လက်ညှိုးကို မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း ခါးကလေးမှာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ဖြစ်၍ မိမိလက်ညှိုးပေါ်သို့ ပူနွေးစေးထန်းသော စောက်ရည်များ ပန်းထွက်စီးကျလာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်..။

မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားရာမှ ဆွေဆွေသည် ကိုမောင်တို့ ဘာဆက်လုပ်ကြမည်နည်းဟု သိချင်လာ၍ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ မိမိကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော ကိုမောင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ မိမိဖာသာ မိမိ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးကလိနေသည်ကို မအိအားလိုးနေသည့် ကိုမောင် မြင်တွေ့သွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လက်ညှိုးကို ထုတ်ကာ ထမီ ကမန်းကတန်း ဖြန့်ဝတ်လျက် အိမ်ရှေ့သို့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ပြေးထွက်ခဲ့မိသည်..။

ခဏကြာတွင် အိမ်ရှေ့မှ အသံပြုလျက် ပြန်ဝင်လာရာ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာသော ကိုမောင်နှင့် ပြန်ဆုံမိလေသည်။ ဆွေဆွေမှာ ကိုမောင့်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီးမှ အိမ်ထဲ အသာဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ ကိုမောင့်ကို ကြည့်သော အကြည့်တွင် ဒီတစ်ခါလာရင် သမီးကို လိုးပေးပါ ဟူသော တောင်းဆိုမှုလေးတွေ ပါသွားမည်ဖြစ်ကြောင်း ကိုမောင် နားလည်ပါစေဟု ဆုတောင်းမိသည်..။

ထိုညက ဆွေဆွေ တစ်ယောက် စောစီးစွာပင် အိပ်ရာဝင်ခဲ့သော်လည်း အိပ်လို့မပျော်ခဲ့ပါ။ နေ့လည်က အမေဖြစ်သူ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးကြသည့် ပုံစံတွေကိုသာ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်မိနေတော့သည်။ အမေ့ကို ဆွေဆွေ နားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။ ဆွေဆွေ ရှစ်တန်းနှစ် အသက် (၁၄) နှစ်အရွယ်မှာ အဖေက နောက်မိန်းမ ယူပြီး အိမ်က ထွက်သွားခဲ့လေသည်။

အမေ့မှာ အဖေပြန်လာနိုး ပြန်လာနိုးနှင့် စောင့်မျှော်နေသော်လည်း အဖေကတော့ ပြန်မလာခဲ့တော့ပါ။ ဒီတော့မှ အမေဟာ သမီးဖြစ်သူ ရှစ်တန်းကျောင်းသူ ကျောင်းဆက်တက်နိုင်ရန် အလုပ်လုပ်ဖို့ စီစဉ်ရတော့သည်။

သို့သော်လည်း အမေသည် အဖေ အပ်သမျှသော ငွေကြေးဖြင့် မီးဖိုချောင် ချက်ပြုတ်ခြင်းနှင့် အိမ်ထောင် ထိန်းသိမ်းမှုများ လုပ်ခြင်းတို့က လွဲ၍ ဘာမှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပါ။

နောက်မှ ဘိန်းမုန့် ထွက်ရောင်းပြီး သမီးဖြစ်သူ ကျောင်းစရိတ်နှင့် အိမ်စရိတ်များ ရအောင် ဆောင်ရွက်ခဲ့ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အမေဖြစ်သူ ဘိန်းမုန့်ရောင်းပြီး ကျောင်းထားပေးသဖြင့် ကြိုးကြိုးစားစားဖြင့် ကျောင်းတက်ခဲ့ရာ ခုဆိုလျင် တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်သို့ပင် ရောက်လာခဲ့ပေပြီ။ ယနေ့အထိ ဆွေဆွေမှာ အမေဖြစ်သူအနေနှင့် ယောကျ်ားသား သူစိမ်းနှင့် ဆက်ဆံဖို့ မပြောနှင့်၊ အိမ်ကိုတောင် လာလည်သူ မရှိချေ။

ယနေ့မှသာ ဆွေဆွေတို့အိမ် မျက်စောင်းထိုးမှာ ဆိုက်ကားသမား ကိုမောင်နှင့်လိုးပြီး ဆက်ဆံတာကို တွေ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုမောင်မှာ ဆိုက်ကားနင်းပြီး အမေအိုကြီးကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်နေသည်ကိုလည်း ဆွေဆွေက သိ ထားလေသည်။ ဆိုက်ကားနင်းသည်ဆိုပေမယ့် အသောက်အစား၊ လောင်းကစား မရှိကြောင်းကိုလည်း ဆွေဆွေ သိထားသည်။

အမေဖြစ်သူ မအိ ဘိန်းမုန့်ဆိုင် ထွက်ခြင်း၊ ပြန်သိမ်းခြင်း စသည်တို့ကို ကြုံသလို ကူညီလုပ်ကိုင် ပေးနေကျ ဆိုသည်ကိုလည်း ဆွေဆွေ သိထားသည်။ ဆွေဆွေ့ကိုလည်း ညီမလေးသဖွယ် ခင်တွယ်ကြောင်းကိုလည်း သိသည်။ ဆွေဆွေကိုယ်တိုင်က အရမ်းချောလှသည်ဟု မဆိုနိုင်ဘဲ ရုပ်ရည်ကြည့်ကောင်းသော ကိုမောင့်ကို ကြိတ်ပြီး သဘောကျ နေမိကြောင်းကိုတော့ ဝန်ခံရမည် ဖြစ်သည်။

မိမိသဘောကျပြီး တိတ်တခိုး ချစ်နေရသော ကိုမောင်က မိမိ၏ မိခင်ဖြစ်သူ မအိကို ချစ်တင်းနှောပြီး လိုးနေကြသဖြင့် ဆွေဆွေတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ တိတ်တိတ် ကြေကွဲခြင်း ဖြစ်ရသည်။ ဒါပေမယ့် ဆွေဆွေသည် ထမီလှန်၍ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးထည့်လျက် ကာမအရသာ ခံစားနေတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရသော ကိုမောင်၏ မျက်လုံးအိမ်ထဲတွင် မိမိကိုပါ လိုးချင်သော ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်နေကြောင်း သဘာဝအရ သိလိုက်သည်။

မိမိအိမ်ရှေ့မှ ပြန်အဝင် အိမ်ထဲမှ ကိုမောင်က အိမ်ထဲမှ အထွက်တွင် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိလိုက်သည့် အခိုက်၌ မိမိအား လိုးစေချင်သည့် ဆန္ဒအရိပ်အယောင်များ ပြမိသည့်အကြောင်း ဆွေဆွေဖာသာ ဆွေဆွေသာ သိလေသည်။

ယခုလည်း အိပ်ရာစောစောဝင်ပြီးမှ အိပ်မရဘဲ ကိုမောင့် လီးတန်ကြီး မအိ စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးသွင်းနေတာကိုသာ မြင်ယောင်မိနေသဖြင့် ဆွေဆွေ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားလာရပြန်သည်။

ဆွေဆွေမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်လျက် ထမီကို မဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းကြည့်လိုက်ရာ စောက်ရည်များ စိုစွတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီတော့ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးထည့်၍ ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်မည်ဟု ကြံစည်ဆဲမှာ စကားပြောသံလိုလို ကြားလိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေ့ အိပ်ခန်းနှင့် မအိ အခန်းတို့မှာ ဓါးလွယ်ခုတ် အနေအထားတွင် ရှိသည်။

ဆွေဆွေတို့အိမ်က အိမ်ထဲဝင်လိုက်လျင် ဧည့်ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းရှိပြီး ကပ်လျက် အခန်းမှာ ဆွေဆွေ့အမေမအိ အိပ်ခန်းရှိလေသည်။ အဖေ ရှိစဉ်ကတည်းက အမေတို့ အိပ်ခန်းမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင် တစ်လုံး၊ ဘီဒို၊စားပွဲနှင့် အလှပြင် မှန်တင်ခုံတို့ ရှိသဖြင့် အခန်းက ကျယ်သည်။ ဆွေဆွေ့ အိပ်ခန်းမှာ ခြေရင်းဘက် အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းအနက် အတွင်းဘက်အခန်း ဖြစ်သည်။

အပြင်ဘက် အခန်းက မအိ ဘိန်းမုန့်ရောင်းသည့် ပစ္စည်းပစ္စယများ ထားသည်။ ဒါကြောင့် ဆွေဆွေမှာ အသံများ တိုးတိုးကြားတာကို သိချင်စိတ်ကြောင့် အခန်းဝနားကပ်လျက် နားထောင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ကိုမောင်ကလည်း…နောက်ကျလိုက်တာ….”

“ အော်…မအိရယ်… ဆွေဆွေ အိပ်မပျော်သေးဘူး အောက်မေ့လို့ပါ…”

“ ဟင်…ဆွေဆွေကဖြင့် ဒီနေ့ အစောကြီးကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ၊ အိက စောစောကတည်းကကိုမောင့်ကို မျှော်နေတာ…သူက အခုမှဘဲ ပေါ်လာတော့တယ်….”

“ အရမ်း ချစ်ချင်နေပြီပေါ့…”

“ ကိုမောင်နော်… ကိုမောင်….အိကို သိပ်မစနဲ့ နော်…စိတ်ဆိုးလိုက်မှာ..”

“ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မအိရယ်… ကိုမောင်လေ..အမေအိပ်ပျော်သွားအောင်လည်း စောင့်ရသေးတယ်၊ နောက်ပြီး…မအိဆီ ကိုမောင်လာတာ ဆွေဆွေသိသွားမှာစိုးလို့ ဆွေဆွေ အိပ်ပျော်မယ့် အချိန်ကိုမှန်းပြီး လာရတာပါ၊ မအိဆီကို စောစောကတည်းက လာချင်နေတာ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် မအိတို့ အိမ်မှာပဲ နေပြီး ဟောဒီမိန်းမကြီးကို အမြဲ လိုးချင်နေတာ..”

“ ဟွန့်…သွားပါ….အခုမှ…. ”

“ ဘယ်ကို သွားရမှာလဲ…. ”

“ ကဲကဲ…. အိပ်ခန်းထဲကို ကြွပါရှင်… ဟောဒီ မအိက... လေ... ကိုမောင် လိုးတာကို ခံချင်နေလို့ပါ… ကဲ…ကျေနပ်တော်မူပြီလား….”

အခန်းအပြင်ဘက်မှ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့နှစ်ယောက် ပြောဆိုနေကြသည့် အသံများကို အခန်းဝနားကပ်လျက် နားထောင်နေသော ဆွေဆွေမှာ အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ဆွေဆွေ အိပ်နေပြီအထင်နှင့် မအိတို့က သူတို့ အခန်းဝတွင် ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေမှာ စိတ်ထဲမှနေ၍ “ ကိုမောင်ရယ်… ဆွေဆွေ သိနေပါတယ်ရှင်…”

ဟူ၍သာ ပြောချင်နေမိသည်။

မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ အိပ်ခန်းဝတွင် စကားပြောဆိုပြီး အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံ၊ တံခါး ပြန်ပိတ်သံတို့ကို ဆွေဆွေကြားရသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို ကျောမှီ၍ မတ်တတ်ရပ်ရင်း ဆွေဆွေမှာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသည်။ စောစောက စိတ်ထဲမှာ တက်ကြွနေမိသော ကာမဆန္ဒများကို ဖြေဖျောက်ရန် စိတ်ကူးနေမိတာ အသံတွေကြားရသဖြင့် မလုပ်ဖြစ်လိုက်..။

ယခုတော့ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့ လိုးပွဲကို ကြည့်ချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့ရပေမယ့် အားမရချင်သေး။ အခုတစ်ခါ အသေအချာ ဆက်ကြည့်ချင်သည်။ ဆွေဆွေ သူမကိုယ် သူမ အံသြနေမိသည်။ ဘာဖြစ်လို့များ ဒီစိတ်တွေ ဒီလောက် ဖြစ်နေရပါလိမ့်နော်။ နေ့လည်တုန်းက အမေဖြစ်သူ မအိနှင့် သူစိမ်းဖြစ်သူ ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြသည်ကို မြင်တွေ့ခဲ့ရာ၌ ရှက်ရွံ့စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရမည့်အစား ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွပြီး ထမီလှန်၍ လက်နှင့် အဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း ဖြေဖျောက်ခဲ့သည်။

ယခု ညကျတော့လည်း နေ့လည်က မြင်ကွင်းကိုပဲ တစ်ချိန်လုံး ပြန်မြင်ယောင်နေမိပြီး ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလာနေမိပြန်သည်။ ခုလည်း မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးပွဲကို သွားရောက် ချောင်းကြည့်ချင်လာသည်။ ဆွေဆွေ တစ်ယောက် သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ကာမရမ္မက်စိတ်တွေ ဒီလောက်များမှန်း အခုမှပင် သိလိုက်ရသည်။ ထို့ပြင် အခုနေ ကိုမောင်ကိုယ်တိုင်က လာပြီး မိမိကို လာလိုးမည်ဆိုလျှင် ခံရန်အဆင်သင့်ပင် ဖြစ်နေသည် ဆိုတာကို ဆွေဆွေ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ အသိဆုံး ဖြစ်သည်။

“ ဟင်း….”

ဆွေဆွေမှာ စဉ်းစားရင်းမှ သက်ပြင်းမောကြီးကို ချလိုက်ရသည်။ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးကြတော့မှာကိုသွားချောင်းကြည့်ရင် ကောင်းမလား၊ သွားချောင်းမကြည့်ဘဲ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ နေ့လည်က မြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင်ကြည့်ရင်း အဖုတ်ပွတ်ပြီး စိတ်ဖြေတာ ကောင်းမလား ဆိုသည်ကို စိတ်ထဲမှာ ဝေခွဲမရနိုင် ဖြစ်နေသည်။

အတန်ကြာမှ သွားချောင်းကြည့်ချင်စိတ်တို့က အနိုင်ယူလိုက်သဖြင့် အခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောင် အသာလေးဖွင့်ကာ မအိတို့ အခန်းဝဆီသို့ ရောက်လာခဲ့တော့သည်။

မအိတို့ အိပ်ခန်းဝရောက်ပြီး ပိတ်ထားသော အခန်းတံခါးကို အသာတွန်းကြည့်သည်။ စေ့ရုံစေ့ထားသဖြင့်တွန်းလိုက်ရုံနှင့် တံခါးက ညင်သာစွာ ပွင့်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ဆွေဆွေ အခန်းတံခါးကို အသာလေးဟလျက် အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ မအိတို့ အိပ်ခန်းထဲတွင် နှစ်ပေမီးချောင်းကို ထွန်းထားသဖြင့် အခန်းတွင်း မြင်ကွင်းတို့ကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ တွေ့မြင်ရသည်။

ဆွေဆွေက အခန်းတံခါးကို မြင်သာရုံလေး ဟလျက် ကြည့်နေသည်မို့ အတွင်းက မြင်တွေ့ရခြင်းမရှိပါ။အထဲက နှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့အလုပ်နှင့် သူတို့ ရှုပ်နေကြသည်မို့ သည်ဘက်လည်း လှည့်မကြည့်နိုင်အားပါ။

ဆွေဆွေကတော့ နေ့လည်ကြည့်တုန်းက ကိုမောင်တစ်ယောက် သူမချောင်းနေတာကို လှမ်းမြင်သွားသည်မို့ ယနေ့ညတော့ သူမကို ထပ်ပြီး မမြင်တွေ့ရအောင် သတိထားရတော့သည်။

အခန်းထဲမှာတော့ မအိတစ်ယောက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာ တစောင်းလေးဖြစ်နေပြီး ကိုမောင်က သူမအပေါ်တွင် အုပ်မိုး၍ သူ့လီးတန်ကြီးကို မအိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းထားသည်။

ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မအိ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တဆုံးထိဝင်နေပြီး ခဏရပ်ထားကာ မအိ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချေမွှလိုက်၊ ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းစုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ပြီးမှ အောက်ပိုင်းမှ ခဏရပ်ထားသော အလုပ်ကို ဆက်လုပ်သည်။

ကိုမောင်က လီးတန်ကြီးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို မအိအပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်သည်။ မအိနို့သီးခေါင်းများကို ကိုင်ထားသော လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မအိကိုယ်လုံးကို သိုင်းပွေ့ဖက်ကာ လက်တစ်ဖက်ကို မအိနံဘေးတွင် တံတောင်ဆစ်ဖြင့် ထောက်ထားလိုက်သည်။ မအိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းထားသော လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးရင်း တဖန် နို့ကြီးတွေကို တစ်လှည့်စီ စို့နေပြန်သည်။

“ အား…..အမလေး….ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်…. အား….အီး….ကျွတ်…ကျွတ်…..”

“ ပြွတ်….ပလွတ်…ပြတ်…..စွပ်……..”

မအိမှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့နေပြီး တအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ညည်းညူသံများနှင့်အတူ ခေါင်းတယမ်းယမ်းလည်တခါခါ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုမောင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို မြှောက်၍ မြှောက်၍ ကော့တင်ပေးသည်။

“ ပြွတ်…..ဖွတ်….ဖတ်…..စွပ်… ပြွတ်….”

“ အာ့… အား… အီး… အမေ့… အင့်.အင့်… အိ..ကျွတ်..ကျွတ်… အား.ကောင်းလိုက်တာ…အား… ကိုမောင် ..ဆောင့်…ဆောင့်…မအိကို မညှာနဲ့…တအားသာ ဆောင့်….ဆောင့်ပါ…”

မအိတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ်တက်ပြီးလာကာ ဖင်ကြီးကို တဆတ်ဆတ် ကော့တင်ပေးပြီးငါးဖယ်လူးသလို ဖြစ်နေတော့သည်။ ကိုမောင်ကလည်း အားရပါးရကြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးသည်။ အခန်းတံခါးဝမှ ချောင်းကြည့်နေသော ဆွေဆွေမှာလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ယားကြွတက်လာပြီး အရည်ကြည်များ ယိုစိမ့်ကျလာသည်။ အသက်ရှူသံများ ပြင်းသထက်ပြင်းလာကာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာလည်း တင်းမာစူကြွတက်လာသည်..။

အရွယ်ကလည်းငယ်၊ သွေးသားကလည်း ဆူတက်နေသည့် အရွယ်ဖြစ်သောကြောင့် ဆွေဆွေမှာ မိခင်ဖြစ်သူ မအိ နေရာတွင် ဝင်နေပြီး အလိုးခံလိုက်ချင်သော စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေရတော့သည်။ အခန်းထဲမှာတော့ ကိုမောင်နှင့် မအိတို့မှာ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ပြီး ငြိမ်သက်သွားကြတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆွေဆွေမှာ အခန်းတံခါးကို အသာစေ့ပိတ်လိုက်ကာ နွမ်းလျစွာဖြင့် မိမိ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်ရောက်ခဲ့လေသည်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ဆွေဆွေ သူမအိပ်ရာ ကုတင်ဆီသို့ သွားပြီး ကုတင်ထက်ရှိ မွှေ့ရာပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်၍ အိပ်လိုက်သည်။ ထိုညက ဆွေဆွေတစ်ယောက် နိုးကြားတက်ကြွလွန်းလှသည့် ကာမဆန္ဒများကို လက်ညှိုးနှင့် ဖြေဖျောက်ရင်း တန်းလန်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရသည့် အဖြစ်ကို မနက်ကျမှပင် သိရပါတော့သည်။

ဆွေဆွေမှာ နောက်နေ့တွင် အိပ်ရာထ နောက်ကျလေသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် မနက် ငါးနာရီထိုးဆိုရင် ထပြီးထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်၍ ကျောင်းသွားတတ်သော်လည်း ယနေ့ နံနက်မှာတော့ ညက အဖြစ်အပျက်များကြောင့် နံနက် ၇ နာရီကျော်မှ အိပ်ရာ ထနိုင်လေသည်။ ဆွေဆွေ အိပ်ရာက ထတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးထိုးထည့်ထားတာ သတိထားလိုက်မိတော့ မနေ့က နေ့ဖက်ရော၊ ညဖက်ပါ တွေ့မြင်ခဲ့ရသော မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးပွဲကို ပြန်မြင် ယောင်မိသည်။

ဒါပေမယ့် အိပ်ရာထ နောက်ကျနေသည့်အတွက် ကမန်းကတန်းပင် မျက်နှာသစ်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အမေဖြစ်သူမှာ ဘိန်းမုန့်ဆိုင် ထွက်ရောင်းနေရသည်မို့ ထမင်းဟင်းကို ဆွေဆွေကသာ ချက်ပြုတ်နေကျ ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း အိပ်ရာထနောက်ကျနေသဖြင့် ချက်ပြုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ကပျာကယာ ဝင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ဟင်….. မေမေ….”

“ သမီး…နိုးလာပလား… လာ …. ဒီမှာ ထမင်းကြော် လုပ်ထားတယ်…စားလိုက်ဦး…”

မီးဖိုချောင်ထဲတွင်တော့ မအိ ထမင်းဟင်းများ ချက်ပြုတ်နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အံ့အားသင့်သွားမိသော်လည်း မအိက ဆွေဆွေ့ကို ထမင်းကြော်စားရန် ပြောလိုက်သဖြင့် ထမင်းဝိုင်းကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ မေမေ…. ဒီနေ့…ဆိုင်မထွက်ဘူးလား….ဟင်…”

ဆွေဆွေလည်း မအိကို အလောတကြီး မေးလိုက်သည်။

“ ဒီနေ့…အမေ ဈေးဝယ်စရာလေးတွေ ရှိလို့ သမီးရယ်.. တစ်ရက်နားလိုက်တယ်..”

“ အော်…… ဟုတ်…မေမေ…”

ဆွေဆွေမှာ မအိကို ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်တော့ဘဲ ထမင်းကြော်ကိုသာ စားမိနေတော့သည်။ မအိကို ကြည့်ရသည်မှာ ခါတိုင်းနှင့် မတူဟု ဆွေဆွေ ထင်မြင်မိသည်။ အမေသည် အဖေ နောက်မိန်းမ ယူပြီးကတည်းက ယခုလို ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေထိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိပါချေ။ ယခုမူ ဆံပင်ကို နောက်တွဲလေး ထုံး၍ သနပ်ခါး ခပ်ပါးပါးလေး လိမ်းလျက် အင်္ကျီလက်ရှည်၊ ထမီပြောင်ကို ဝတ်ထားသည်မှာ ဆွေဆွေ့အမြင်တွင် မအိသည် ခါတိုင်းထက် ပိုလှ၊ ပိုနုပျိုနေသလို ထင်မိသည်။

အချစ်ရဲ့ စွမ်းအား ဒီလောက်တောင် ထက်မြက်လှသလားဟူ၍လည်း ဆွေဆွေ တွေးနေမိသည်။ နောက်ပြီးတော့ မအိကို ကြည့်နေရင်းမှာပင် မနေ့နေ့လည်နှင့် ညက အရှက်ကုန်စွာဖြင့် ကိုယ်ဗလာကျင်း၍ အချစ်ပလူးပြီး ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံနေသည်များကို ပြန်မြင်မိပြီး သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲမှပင် တင်းခနဲ တင်းခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရသေးသည်။

“ သမီး…. ကျောင်းသွားတော့မလား…..”

“ သမီး…ဒီနေ့ ကျောင်းမသွားတော့ဘူး ….မေမေ… ၊ ခေါင်းနည်းနည်း ကိုက်နေလို့…”

“ အေးအေး….သမီးလေး….ဒါဆိုလည်း မသွားနဲ့တော့လေ… အမေတော့ မြို့ထဲ သွားရဦးမယ်…ထမင်းဟင်းတွေလည်း အကုန်ကျက်ပြီ..၊ သမီး ဆာတဲ့အချိန်သာ ခူးခပ် စားလိုက်တော့နော်….သိလား…သမီး…”

“ ဟုတ်ကဲ့…မေမေ… ဒါနဲ့ မေမေက ထမင်း စားချိန်မီ ပြန်မရောက်ဘူးလား….”

“ ပြန်ရောက်ချင်လည်း ရောက်မှာပေါ့…သမီးရယ်… ဒါပေမယ့်… သမီးအဒေါ်တို့ အိမ်ဖက်ကိုလည်း မရောက်တာကြာလို့…ခဏဝင်ချင်သေးလို့…. ဒါကြောင့် မေမေကြာနေမစိုးလို့… သမီး …အမေ့ကို စောင့်မနေတော့နဲ့…စားနှင့်လိုက်တော့..ဟုတ်လား…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ….မေမေ…”

ဆွေဆွေမှာ ထမင်းကြော်စားတာကို လက်စသတ်ပြီး ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောလိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်ထွက်၍ ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ အိမ်ရှေ့ထွက်ထိုင်နေပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မအိ ပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာသည်။

“ သမီးရေ…. အမေ..သွားတော့မယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ…ဟုတ်ကဲ့...”

“ သြော်..ဒါနဲ့.. သမီးရေ… ဟို အိမ်ရှေ့အိမ်က ကိုမောင်လာရင် အမေ အပြင်သွားတယ်လို့ ပြောပေးပါ.. သူ့ဆိုက္ကားနဲ့ ပစ္စည်းသယ်ဖို့ ပြောထားလို့ပါ…. နော်သမီး..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ..”

မအိထွက်သွားတော့ ဆွေဆွေမှာ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ဆက်မထိုင်ချင်တော့တာနဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးကို စေ့ထားပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်၍ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေလိုက်သည်။ အမှန်မှာ ဆွေဆွေသည် အသက် (၁၉) နှစ် အရွယ် အပျိုပေါက်လေး ဖြစ်သော်လည်း တင်သားရင်သားတွေက အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ဖွံ့ဖြိုးထွားကြိုင်းကာ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းလှသည်။

ကိုယ်ခန္ဓာမှာ အချိုးအစားကျလျက် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးနှင့် တင်စားပြော၍ ရသည်။ သူမ၏ အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါစိုပြည်လှသည်။ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း ငှက်ပျောဖူးကြီးများလို ချွန်ကော့ ဖောင်းထနေသည်။

ဘရာစီယာ အကူမပါဘဲ သူ့နဂိုအတိုင်းပင် နို့လေးနှစ်လုံးမှာ တင်းရစ် ဖုထစ်မို့ကြွနေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ကားစွင့်သော တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လမ်းသွားတိုင်း အထက်အောက် ခုန်ပေါက်ကာ တုန်ခါနေကြလေသည်။

ဆွေဆွေမှာ ပညာရေးကို ဦးစားပေးခဲ့သူလေး ဖြစ်သော်လည်း မနေ့က မအိနှင့် ကိုမောင်တို့၏ အချစ်ပလူးနေကြပုံများကို တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်မှ အစပြု၍ ကာမရာဂစိတ်များ နိုးကြားပြင်းထန် လာခဲ့ရလေသည်။ ဆွေဆွေမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေရာမှ အိပ်ရာထက်တွင် ပက်လက်ကလေး လှန်ချ လဲလျောင်းလျက် မျက်လုံးများ ပိတ်ကာ နားနေလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ပိတ်ထားသော မျက်လုံးထဲတွင် မအိ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လိုးဆောင့်နေသော ကိုမောင် ၏ ကြီးထွားတုတ်ခိုင်သော လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်နေမိလေသည်။ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးဖြင့် မအိ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အရေတရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေပုံတို့ကို ဆွေဆွေမှာ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ကာမဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနေရလေသည်။

ခဏကြာတော့ ဆွေဆွေသည် အိပ်ရာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ပြီး အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်ကာ ထမီကို ရင်ရှားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်ပြန်လှန်လျက် သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ထမီရင်ရှားပေါ်မှ နို့ကလေးများကို ကိုင်တွယ်ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။ ကျန်လက်ဖြင့် ထမီပေါ်မှနေ၍ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်သည်။

ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကား တင်းကြွ၍လာသဖြင့် ထမီပေါ်မှ လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ထမီပေါ်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရသည်ကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရသဖြင့် ဆွေဆွေသည် ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချ လိုက်တော့သည်။

ထိုအခါ ဆွေဆွေ၏ ဖြူဖွေးညက်ညောနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရေဆေးငါးနှယ် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ပေါ်လာတော့သည်။ ဖြူဖွေးသွယ်လျသော ပေါင်တံနှစ်လုံးကြားမှ မို့ဖောင်း၍ အမွှေးနုနုလေးများ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသည့် ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။နီနီရဲရဲလေး ဖြစ်နေသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုတို့ ဆုံစည်းရာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတွင် စောက်ရည်ကြည်လေးများ စိမ့်စိုထွက်လျက် ရှိသည်။

ဆွေဆွေမှာ မအိနှင့် ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြပုံများကို ပြန်ပြီး မြင်ယောင်လာသဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အသာလေးဖြဲကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် လက်ညှိုးထိပ်ကလေး အသာထိုးသွင်းကာ ကလိပေးလိုက်သည်။ ပထမတွင်တော့ ဆွေဆွေသည် သူမ၏ အဖုတ်ထဲကို လက်ညှိုးလေးနှင့်သာ ကလိပေးနေသည်။ ထို့နောက် လက်ညှိုးကို အဖုတ်ထဲသို့ ခပ်သွက်သွက်လေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးသည်။

ထိုအချိန်တွင် ကိုမောင်သည် မအိနှင့်ချိန်းထားသဖြင့် ရောက်ရှိလာလေသည်။ အစတွင် အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်ထားသဖြင့် မအိမရှိဘူး ထင်သော်လည်း တံခါးကို တွန်းကြည့်ရာ စေ့ရုံစေ့ထားသော တံခါးမှာ ပွင့်သွားသဖြင့် အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အိမ်ထဲဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကို ပြန်၍ချက်ထိုးကာ ပိတ်လိုက်သည်။

မနေ့တုန်းက မအိကို လိုးကောင်းနေတုန်း ဆွေဆွေ ဝင်လာတာမျိုး မဖြစ်စေရန်အတွက် သေချာအောင် ပိတ်ထားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုမောင် အိမ်ထဲရောက်တော့ မအိ၏ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ သော့ပိတ်ထားသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် မအိဘယ်များရောက်နေသလဲဟု တွေးရင်း အိမ်ထဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း ရှာမိသည်။ ဆွေဆွေ၏ အိပ်ခန်းရှေ့ အရောက်တွင် အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်မှာ ခပ်ဟဟလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ထားသော ဆွေဆွေ့ အနေအထားကို တွေ့မြင်လိုက်ရလေရာ ကိုမောင်၏ ပုဆိုးတွင်းမှ လီးတန်ကြီးသည်လည်း ထောင်မတ်၍ လာရတော့သည်။

ဆွေဆွေ ကျောင်းမတက်ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရ၍ ကိုမောင်မှာ မီးဖိုးခန်းထဲအထိဝင်ပြီး မအိ ရှိမရှိကို ရှာကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်နေရာမှ မအိကို ရှာမတွေ့သဖြင့် ဆွေဆွေ၏ အိပ်ခန်းဝကို ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆွေဆွေမှာ မနေ့က သူနှင့်မအိတို့ လိုးနေကြတာကို ကြည့်ပြီး ဖီလင်တွေတက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတာကြောင့် အခုနေ ဆွေဆွေ ဖြစ်ပျက်နေပုံကိုကြည့်ပြီး မိမိဝင်လိုးလျှင် ရနိုင်ကြောင်း ကိုမောင် ကျိန်းသေပေါက် တွက်လိုက်လေသည်။

ကိုမောင် ကြည့်နေသော အချိန်တွင် ဆွေဆွေသည် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲလက်ညှိုးဖြင့် အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေသည် မျက်လုံးလေးများကို စုံမှိတ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း လျှာဖြင့် မကြာခဏ ယက်၍နေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ၏ နို့အုံကလေးကို ပွတ်သပ်ဆုတ်နယ်လျက် ရှိလေသည်။

ဆွေဆွေ့ မျက်နှာလေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေးဖြစ်ပြီး မဲနက်နေသော မျက်လုံးမျက်ခုံးတို့ ပေါ်လွင်သော နှာတံ စင်းစင်းလေး၊ နီရဲရွှမ်းစိုသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးများနှင့်အတူ စွဲမက်စရာ ကောင်းလှပေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆွေဆွေ၏ လှပနုထွေးသည့် မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်သွေးတို့ကြောင့် နီရဲ၍ နေသည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာ ဝင်မွှတ်လျက် လုံးဝန်းမာကျစ်နေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ ထိပ်တွင် ရဲရဲနီလျက် ချွန်ထွက်နေသည်။

ဝမ်းဗိုက်သားလေးမှာ ပြေဆင်းလျက် ချက်တွင်းနက်နက်ကလေးနှင့် ပနံသင့်လှသည်။ ကားစွင့်သော တင်ပါး ထွားထွားကြီးမှတဆင့် အဖျားသွယ် အရင်းတုတ်သည့် သူမ၏ ပေါင်တံနှစ်ခုကြား မို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်က လေးမှာ ခုံးမောက်၍ မက်မောစဖွယ် ကောင်းလှသည်။

“ အင်း….ဟင့်…..ဟင်း…..အင်း…..ဟင်း………….”

ဆွေဆွေသည် နို့နှစ်လုံးကို မနားတမ်း ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေနေပြီး စောက်ဖုတ်လေးထဲကိုလည်း လက်ညှိုးဖြင့်တစွပ်စွပ် ထိုးလျက် မျက်လုံးကို မှိတ်ပြီး ခါးလေးကော့ကာ တညည်းညည်း တညူညူ ဖြစ်နေတော့သည်။ ဆွေဆွေ တစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောတွေ အတော်ပင် ပြင်းထန်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်ပြီဆိုတာ ကိုမောင် သိလိုက်သည်။

ထို့ကြောင့်ပင် အခန်းတံခါးကို အသာဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်ကာ တံခါးကို အသာပြန်ပိတ်၍ ချက်ကို ထိုးထားလိုက်သည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီကို ချွတ်ချလိုက်ကာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဆွေဆွေ့အနားသို့ တိုး ကပ်သွားသည်။ ဆွေဆွေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြစ်သဖြင့် ကိုမောင်ကလည်း ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေ့အနားသို့ ကိုမောင် ရောက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးလိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော ဆွေဆွေ၏ လက်ကလေးကို အုပ်၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ ဆွေဆွေ…….သမီး…….”

“ အမေ့…..ဟင် ကိုမောင်………..”

ဆွေဆွေမှာ လက်ညှိုးဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကလိနေတုန်း လက်ကို ဆုတ်ကိုင်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထိတ်ခနဲဖြစ်ကာ မျက်စေ့ကို ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်ရာ ကိုမောင့်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲတွင် ဝမ်းသာသွားသည်။ မအိနှင့်ကိုမောင်တို့ လိုးနေကြသည်ကို မြင်မိပြီး မအိနေရာတွင် ဆွေဆွေကိုယ်တိုင် ဝင်ခံစားချင်နေပြီ မဟုတ်ပါလား..။

ယခုလည်း ကိုမောင့် လီးတန်ကြီးကို မြင်ယောင်ရင်း မိမိစောက်ဖုတ်ထဲ မိမိလက်ထိုးထည့်ရင်း စိတ်ဖြေနေတုန်း ကိုမောင် ရောက်လာခြင်းဖြစ်ရာ ပထမတော့ ရင်ထိတ်ပြီး လန့်သွားရသော်လည်း ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ထားသော ကိုမောင်ကြောင့် မိမိမျှော်လင့်နေသော ကာမဆန္ဒတို့ ပြေပျောက်တော့မည်

ဖြစ်ကြောင်း ဆွေဆွေ သိလိုက်ရ၍ ရင်ထိတ်နေတာတွေ ချက်ချင်း ပျောက်သွားရလေသည်။ ကိုမောင်၏ လီးတန်ကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း ထိုလီးကြီးမှ ပေးမည့်အရသာကို ချက်ချင်းပင် လိုချင်လာမိတော့သည်။

“ ဆွေဆွေ…..သမီး…….”

“ ရှင်…..ကိုမောင်……..”

“ ကိုမောင်……သမီးကို ချစ်ပါရစေနော်…..”

“ ချစ်ပါ…ကိုမောင်……..ချစ်ပါ…မနေ့တုန်းက အမေ့ကို ချစ်သလိုမျိုး သမီးကိုလဲ ချစ်ပါနော်……”

“ ချစ်ပေးပါ့မယ်…သမီးရယ်……..”

ဆွေဆွေမှာ အရှက်နည်းတယ် ပြောချင် ပြောကြပါစေတော့၊ ခေတ်လူငယ်ပီပီ သူမလိုချင်တာကို ပွင့်လင်းစွာပင် ပြောဆိုလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ အနေဖြင့် မိမိ အလိုးခံချင်နေတာကို သိနေသော လိုးပေးမည့် ကိုမောင့် ဆီမှာ မရှက်တမ်း အလိုးခံချင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကိုမောင်က ကုတင်ပေါ်တက်၍ ဆွေဆွေ့ ဘေးတွင် ဝင်လှဲအိပ်ချလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ကို ဖက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည်။

လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွေဆွေ၏ နို့လေးတစ်လုံးကို အသာအယာ ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လျက် နို့သီးခေါင်း နီနီရဲရဲလေးကို ပွတ်ချေ ကစားပေးလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ၏ ပါးပြင်ကို နမ်းနေရာမှ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ငုံခဲကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ဆွေဆွေ့ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေပြီး ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုနွေးထွေးသော ခံစားမှုတစ်မျိုးလည်း ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ မိမိဖာသာ နို့ကို ဆုတ်ကိုင်ပွတ်ချေတုန်းက ခံစားရသော ခံစားမှုနှင့် တခြားစီပင် ဖြစ်သည်။

ကိုမောင်က ဆွေဆွေ့ဘေးတွင် လှဲလျက် ဆွေဆွေ့ဘက် လှည့်ထားသည့်အတွက်လည်း ကိုမောင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးကို လာထောက်မိလေသည်။ နူးညံ့ပူနွေးသော လီးတန်ကြီး အထိအတွေ့က ဆွေဆွေ့ရင်ကို ဗြောင်းဆန်စေလေသည်။ ကိုမောင်က ဆွေဆွေ့နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ စူစူမို့မို့ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ငုံ၍စို့လျက် ကျန်နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွ ဆုတ်နယ်သည်။

ဆွေဆွေ့ ကိုယ်လုံးလေး ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်လျက် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်လာကာ ခံစားနေရသောဝေဒနာမှ သက်သာလို သက်သာညား ကိုယ်လုံးလေးကို တွန့်လိမ် လှုပ်ရှားမိသည်။ ကိုမောင်က ဆွေဆွေ၏ နို့များကို တစ်လှည့်စီ ပြောင်းစို့လိုက်၊ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ကိုယ်ကို ကြွကာ ထလိုက်ပြီး ဆွေဆွေ၏ ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးရှေ့သို့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြောင်းရွှေ့လိုက်သည်။

ကိုမောင် ဆွေဆွေ့ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးအောက်သို့လှန်သွင်းကာ တင်သားကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ချေမွသည်။ ပြီးလျှင် ခေါင်းကိုငုံ့လျက် ဆွေဆွေ၏ ပေါင်ခြံသား ဖွေးနုနုလေးများကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးသည်။ ထိုအခါ ဆွေဆွေ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဘေးသို့ ကားသွားပြီး စောက်ဖုတ်ကလေးမှာလည်း ဟသွားရာ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများမှာ နီရဲ ရွှန်းစိုလျက် ရှိနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။

ကိုမောင်က ပြဲဟသွားသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို သူ၏ လျှာအား အပြားလိုက် ပြုလုပ်၍ အောက်မှ အပေါ်သို့ တလျှောက်လုံး ယက်တင်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ချက်သုံးချက်ခန့် လျှာပြားလိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်း ယက်တင်ပေးပြီး စောက်စေ့လေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ထိ ကလိပေးသည်။

ဆွေဆွေတစ်ယောက် အသည်းတွေ ဗြောင်းဆန်သွားရလောက်အောင် ခံစားသွားရပြီး ကိုမောင်၏ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လျက် ဆံပင်များကို ဆွဲကာ ပေါင်ကြားသို့ အတင်းပင် ဆွဲသွင်းဖိကပ်မိတော့သည်။

ကိုမောင်က လျှာကို အဖျားစုကာ လျှာထိပ်ချွန်ချွန်ဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်ရာ ဆွေဆွေမှာ ပေါင်တွင်းသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လျက် အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသော ကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ဆက်လက်၍ ကိုမောင်သည် လျှာဖျားစုချွန်ချွန်လေးဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း ကလိပေးနေရာမှ စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲသို့ ဝင်နိုင်သမျှထိုးသွင်းပြီး အတွင်းသားများကို ထိုးဆွပေးလိုက်သည်။

ဆွေဆွေမှာတော့ တင်ပါးကြီးများ မြောက်တက်ကော့ရမ်းလျက် လူးလွန့်နေတော့သည်။ ကိုမောင်ကလည်းစောက်ဖုတ်ယက်ခြင်းအမှုကို ပညာကုန် သုံးကာ အသားတစ်ထပ်၊ အဆီတစ်ထပ် အရသာတွေ အပြည့်ခံစားရအောင် အစွမ်းရှိသလောက် အသုံးချ၍ ဆွေဆွေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြတ်ပြတ်မြည်အောင်ပင် ယက်ပေးနေသည်။ ကိုမောင်သည် ဆွေဆွေ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို သွားကလေးဖြင့် မရမက မထိတထိ ဖိကိုက် ကလိလိုက်သည့် အပြင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်ဖက်ကို ပါးစပ်ထဲသို့ စုပြုံပါလာအောင် စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်။

“ အား….အ………အို….အို……ကိုမောင်ရယ်….အ..ဟင့်..ဘယ်..လိုတွေများ လုပ်နေတောလဲ…..သမီး …မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…..အ….လုပ်ပါတော့…….နော်..သမီးကို တက်လုပ်လိုက်ပါတော့….ဟင့်..ဟင့်….”

ဆွေဆွေမှာ လျှံထွက်နေအောင်ပင် ခံစားနေရသော ကာမအရသာကို ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့သည့်အဆုံးတွင် တုန်လှုပ်စွာ ညည်းညူရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များကို ကိုမောင့် မျက်နှာဆီသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်..။

.......................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။

လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ပွမ်….ပွမ်….”

“ လာပြီ….လာပြီ..”

“ ကျွီ……….”

အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကိုတစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။

ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍ ကြည့်လိုက်ရာ အထုပ်အပိုးများနှင့် အိမ်ရှေ့ထွက်သွားသော ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် တံခါးကို အသာပြန်စေ့ထားလိုက်သည်။

ညက ကိုလင်းတစ်ယောက် အတော်ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ ခရီးသွားမည်ဆိုတာ မသိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသလိုလိုဖြစ်သွားရပြီး ဟာတာတာ၊ ဆာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားကို ကြည့်ပြီး မနာလိုဝန်တိုစိတ်များကလည်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူ၏စိတ်ထဲမှ ဤသို့ဤပုံဖြစ်နေသည်များကိုကား ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအနေဖြင့် သိချင်မှ သိပေလိမ့်မည်။ ယခုကဲ့သို့ ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အတူသွားအတူလာ၊အတူစား အတူအိပ်ကြသည်ကို ကြည့်မိတွေးမိတိုင်း ကိုလင်းရင်ထဲမှာ သဝန်တိုစိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ယူကျုံးမရစိတ်၊နှမျောတသ စိတ်များ အမြဲတမ်းဖြစ်မိရသည်။

ဘယ်သူ့ကို တိုင်တည်ပြီး၊ ဘယ်သူ့ကို ပြောလို့ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်ပုံချရမည် ဆိုတာတော့ ကိုလင် မဝေခွဲနိုင်ဖြစ်ရသည်။ ကိုလင်းစဉ်းစားနေသည့် အချိန်တွင် အိမ်ရှေ့မှ ကားထွက်သွားသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်လျက် ပြန်လှဲနေလိုက်ပြီး နဖူးပေါ် လက်တင်လျက် စဉ်းစားခန်း ဝင်နေလိုက်သည်။

ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူတတွဲတွဲ နေခဲ့ကြသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်သည်။

ဆယ်တန်းအောင်ပြီး အလုပ်များ ဝင်ကြချိန်တွင်မတော့ ကိုစိုးမြင့်က စိုက်ပျိုးရေးရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက တရားရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ပြီး စာရေးအလုပ်ကို လုပ်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက အိမ်ထောင်မရှိသော လူပျို ဖြစ်ခဲ့သည်။

ကိုစိုးမြင့်ကတော့ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်ကမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဘဏ်ရုံးတွင် အလုပ်လုပ်နေသော မမြလေးနှင့် ဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ အိမ်ထောင်ကျချိန်တွင် နေထိုင်စရာအိမ်က အဆင်သင့်မရှိသေးသည့် အတွက် ကိုလင်းအိမ်တွင် လာရောက်နေထိုင်သည်။ ကိုလင်းကလည်း သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဖြစ်၍ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် လိုအပ်သော အကူအညီများ ပေးသည့်အနေဖြင့် အိမ်ပေါ်ခေါ်တင် ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားလည်း ကိုလင်းအိမ်မှာ သဘောကျ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ကိုလင်းအိမ်မှာ မိဘများက အမွေပေးထားခဲ့သော အိမ်ဖြစ်ပြီး ၂၅ ပေ x ၆၀ ပေ ရှိ ခြံဝင်းကလေးထဲတွင် ပေ ၂၀ x ၄၀ ၊ ၃ ပင် နှစ်ခန်း တစ်ထပ်ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို အစပထမက ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း နေထိုင်သဖြင့် ဖြစ်သလိုပင် နေခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အိမ်မှာ လာနေမည်ဆိုတော့ အိမ်ကို ပြန်လည် ပြင်ဆင်မွမ်းမံခဲ့ရသည်။

အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းကို တစ်ဆက်တည်း ထားပြီး၊ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းကို သုံးထပ်သား နံရံဖြင့် ခန်းစီးကာရံ ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ နောက်ဖက်တွင် မီးဖိုခန်းကလေး ထားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းမှ ဘုရားခန်းနှင့် ကပ်လျက် အခန်းကို ကိုလင်းကယူပြီး အတွင်းခန်းကို ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်၍လည်း အားနာနာဖြင့် အိပ်ခန်းဖွဲ့ပေးထားရသော်လည်း အိမ်ကလေးက ကျဉ်းနေသဖြင့် စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် အမြန်ဆုံး အခန်းဖြစ်အောင် ဖွဲ့ပေးရသဖြင့် ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အခန်းမှာ သုံးထပ်သား ပါးပါးလေးကိုသာခံပြီး ကာထားရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အိပ်ခန်းမှ လှုပ်ရှားသံများကို ကြားကြားနေရသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ကို မိမိ စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ စိတ်တိုင်းမကျသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်သည့်အနေဖြင့် သုံးထပ်သားနံရံကို အပေါက်လေးများဖောက်လိုက်တော့သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား မသိအောင်လည်း ကြံဖန်ရသေးသည်။ ဒီလိုနှင့် ကိုလင်းတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းကျသွားရတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ ယခင်က ထမင်းကို ဆိုင်မှာပဲ စားခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား ရောက်လာပြီး နောက်တွင်တော့ မမြလေး လက်ရာကို စားခဲ့သည်။ မမြလေးမှာ အိမ်မှုကိစ္စ နိုင်နင်းသလို အချက်အပြုတ်လည်း ကျွမ်းကျင်သည်။ ရုံးသမားများမို့ မနက်ဖက် ထမင်းချက်ကာ ထမင်းချိုင့်ကိုယ်စီ ထည့်ပေးသည်။ ညနေဆိုရင်တော့ သုံးယောက်ပေါင်း အတူတူ ထမင်းစားကြသည်။

ညဖက်ဆိုလျှင် ကိုလင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး ရုံးအလုပ်တွေ လုပ်လေ့ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် အခန်းနံရံများကို အပေါက်များ ဖောက်ပြီးပြီဆိုကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်လေတော့သည်။ ကိုလင်း အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်မှသာလျှင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားမှာ စောစောအလုပ်ဖြစ်ကြမည် မဟုတ်လား။ အပေါက်မဖောက်ခင်အချိန်တုန်းကတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား၏ လိင်ဆက်ဆံကြပုံများကို အသံဖြင့်သာ ကြားရသည်ဖြစ်၍ ကိုလင်းမှာ အားမရနိုင်ပဲ ဒုက္ခတွေ့နေရသည်။

အပေါက်များ ဖောက်ပြီးချိန်တွင်မတော့ တစ်မျိုးဒုက္ခ ရောက်ရပြန်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လိုးကြဆော်ကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးများ၊ မမြလေး၏ နို့အုံကြီးများ၊ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ တင်ပါးဆုံ ပြောင်ဝင်းအိအိကြီးများကို တွေ့မြင်ရပြီး မမြလေးကို လိုးချင်စိတ်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာနေရသည်။ မမြလေးကိုမှန်းပြီး မိမိဖာသာမိမိ ဂွင်းတိုက်ပြီး အကြောဖြေရတာ ညတိုင်းလိုလိုပင် ဖြစ်လာသည်။ မဖြစ်လို့ကလည်း ရမှမရတာလေ။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ ညားခါစဖြစ်သဖြင့် ညတိုင်းလိုလိုပင် လိုးကြဆော်ကြတာကို မြင်တွေ့နေရ၍ ဖြစ်တော့သည်။

ညတုန်းကလည်း ကြည့်လေ။ ကိုလင်းတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုရှိ၍ ည ကိုးနာရီကျော်ကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗွီကြည့်နေကြသည်။ ကိုလင်းမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် ခဏစကားထိုင်ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ မီးပိတ်ပြီး ခုတင်ပေါ် လှဲလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားမှာ တီဗွီပိတ်၍ အိပ်ရာဝင်လာကြသည်။ ထုံးစံအတိုင်းပင် လိုးကြဆော်ကြတော့မည်ဆိုတာ သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ကိုလင်းက အပေါက်ဖွင့်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသည်။

“ မြလေးရေ….. ကိုယ်တို့ လိုးကြရအောင်…”

“ ဟင်း…..တော်တော်ထနေတယ်….”

“ ဟုတ်ဖူးလေ….မြလေးကလဲ…. ကိုစိုးက လိုးချင်လွန်းလို့ ပြောတာပါ.. မြလေးက မခံချင်ဘူးလား…”

“ ဘွာတေး….ဘွာတေး….. မြလေးက ကိုစိုးကိုချစ်လို့ စတာပါ…ဟိုဖက်ခန်းက ကိုလင်းတောင် အိပ်သေးရဲ့လား လို့………”

“ ခပ်စောစောကပဲ ဝင်သွားတာ…အိပ်ရောပေါ့ မြလေးရာ…လာပါ…လိုးကြရအောင်…”

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိပ်ခန်းထဲ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဝင်လာပြီး ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့် ပြောသမျှကို မမြလေးက ပြန်ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ဆီကို လှမ်းလှမ်းကြည့်သည်ကို အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုလင်း သတိထားမိလာသည်။ ကိုလင်းမှာ ချောင်းကြည့်နေရတာကို စိတ်ထဲမလုံသလို ခံစားလာရသဖြင့် ဆက်မကြည့်တော့ပဲ အိပ်ရာထဲ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်သည်။

ကိုလင်းရင်ထဲတွင်လည်း တစ်ဖက်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အပေါက်ကို မမြလေးက ရှာဖွေတွေ့သွားတာဖြစ်ပြီး သူတို့လိုးနေတုန်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသည်ကို မမြလေး ရိပ်မိသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိသည်။ ကိုစိုးမြင့်ကတော့ ဘာမှသိမည် မဟုတ်သော်လည်း မမြလေး၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူကြည့်နေသော အပေါက်ဆီသို့ ကြည့်ရင်းသူကြည့်နေမှန်းသိသော အရိပ်အယောင်များ ပါဝင်နေကြောင်း ကိုလင်းခံစားမိသည်။

“ အ…အဟင်း….ဟင်း….ကိုစိုးရယ်…. ယားတယ်…ကွယ်….ဟင့်….ဟင်း…”

တစ်ဖက်ခန်းမှ မမြလေး၏ ညည်းညူသံကို ကြားရသဖြင့် ကိုလင်း မနေနိုင်တော့ပဲ ထပြီး ချောင်းကြည့်မိပြန်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မမြလေးကို ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လျက်တွေ့ရပြီး မမြလေး၏ ဖင်ကြီးတွေက ကုတင်စောင်းတွင် တင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်ရော မမြလေးပါ အဝတ်အစားဟူ၍ လုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် ဖြစ်နေသည်ကို အခန်းအလယ်တွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုလင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းအနေဖြင့် တစ်ခုအဆင်ပြေတာက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးကြဆော်ကြလျှင် နှစ်ပေမီးချောင်းကိုအမြဲတမ်း ထွန်းထားသည်ဖြစ်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့၏ လိုးပွဲကို ကောင်းကောင်း မြင်နေရစမြဲ ဖြစ်လေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အုပ်မိုးလျက် မမြလေး၏ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသလို မမြလေး၏ပြည့်တင်းဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေကလိပေးနေလေသည်။

မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်ကြည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်က လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေချိန်တွင် တစွပ်စွပ် အသံများ မြည်နေသည်ကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေးကို နှိုးဆွပေးပြီး သောအခါတွင် ကုတင်စောင်း၌ တွဲလောင်းလေးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ဖြဲကာ သူ၏ (၇) လက်မကျော်လောက် ထွားကြိုင်းသန်မာလှသော လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ မမြလေး၏ ပြဲအာလာသော စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ စွပ်….ဒုတ်……”

“ အား…အား….အင်း……..အင့်…. ကိုစိုးရယ်…..အာ…..အ..ဟင့်…”

အရည်ကြည်များဖြင့် စိုစွတ်လိမ်းကျံနေသော မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိ တဆုံးဝင်ရောက်သွားပါသည်။ မမြ လေးမှာ တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားပြီး အားခနဲ အသံထွက်၍ ညည်းညူလိုက်သော်လည်း မမြလေး၏ အသံက အားရကျေနပ်မှုတွေ အပြည့်ပါဝင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လျှက် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဆက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ပြန်ထုတ်၊ ထိုးသွင်း လုပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်ဆန်သွက်လက် လာတော့သည်။

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ပလွတ်….စွပ်………ပြွတ်…….”

ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသောအခါ စွပ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ မြည်သွားပြီးကိုစိုးမြင့်၏ တွဲကျနေသော လီးပြွတ်ဥကြီးကလည်း မမြလေး၏ စအိုဝကို ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ သွားရိုက်မိပြီး အသံတို့မှာ စည်းချက်ကျကျပင် ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။

မမြလေးမှာ ကိုစိုးမြင့်၏ လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရဟန်ဖြင့် အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးများကို ကော့မြှောက်ပင့်တင် ပေးနေတော့သည်။ ကိုစိုးမြင့်သည် မမြလေး၏ လုံးကျစ်ပြည့်ဖြိုးနေသော နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး ဖိဆောင့်နေသည်။ ကိုလင်းကြည့်နေသော အပေါက်မှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လိုးနေသော နေရာကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရသည်ဖြစ်ရာ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည့်အခါ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်လေး ခွက်ဝင်သွားသည်ကိုတောင် တွေ့မြင်နေရသည်။

“ ဆောင့်…ဆောင့်….ကောင်းလာပြီး…ကိုစိုးရဲ့…အား…….အင့်..ကောင်းတယ်..”

“ စွပ်…ဖွတ်…….ပြွတ်….ဖတ်……စွပ်……..”

“ ကိုစိုးလည်း…..ကောင်းလာပြီ……အား….သိပ်ကောင်းတာပဲ…..တအားဆောင့် တော့မယ်…နော်…”

“ စွပ်….ပြွတ်……ဖွတ်…..ဖတ်……”

“ ဆောင့်ပါ….အား…….အီး…ဆောင့်ပါ……အားမနာနဲ့…ဆောင့် သာဆောင့်….အ…အိ…မညှာနဲ့…ဆောင့် ”

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ဖတ်…….ဖွတ်…….ဖတ်…စွပ်……..”

မမြလေးက အတတ်နိုင်ဆုံး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးရင်း အသံထွက်ညည်းညူလာသလို ကိုစိုမြင့်ကလည်း ခြေဖျားထောက်ကာ အားစိုက်ဆောင့်လိုးပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် မမြလေး၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံး တောင့်တင်း၍ မေးဖျားလေးများ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မော့၍ မော့၍ တက်သွားချိန်မှာ ကိုစိုးမြင့်ကလည်း ပါးစပ်ကြီးဟလျက် လီးတန်ကြီးအား မမြလေး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ အရင်းထိ ထိုးသွင်းကပ်လိုက်ရင်း ငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။

ကိုလင်းမှာလည်း ချောင်းကြည့်နေရင်း ထောင်၍ မာတင်းလာသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအတွင်းမှ ထုတ်လျက် ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။ ဤသည်မှာ ကိုလင်းအနေဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲနေရင်း ညက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ရပုံကို ပြန်စဉ်းစားနေမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ နှစ်ဦးစလုံး ကားဖြင့် ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်စဉ်းစားနေမိရာတွင် ပုဆိုးထဲမှ လီးတန်ကြီးက ထောင်ထလာရပြန်လေသည်။ ကိုလင်းမှာ ပုဆိုးကို လျောချလိုက်ပြီး တောင်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်လိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

“ ကျွီး……အိ………အီ………”

အခန်းတံခါးဖွင့်သံကို ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ်မှနေ၍ အခန်းတံခါးဝဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ၏ အခန်းတံခါးမှာ ပွင့်ဟသွားပြီး အထဲသို့ လူတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး၊ မနက်ခင်း အရုဏ် တက်ချိန်မို့ အခန်းထဲ ဝင်လာသူကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ သို့သော် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ကိုလင်း ကုတင် ဘက်ဆီသို့ လျှောက်လာသော ဟန်ပန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံစံ ဖြစ်ပြီး၊ ကုတင်နား နီးလာချိန်တွင်တော့ အခန်းထဲဝင်လာသူမှာ မမြလေး ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ခရီးထွက်သွားပြီး အိမ်တွင် ဘယ်သူမှ မရှိချိန်တွင် အခန်းထဲသို့ မိန်းမတစ်ယောက် ဝင်လာသောကြောင့် အိပ်မက် မက်နေတာများလားဟူ၍ တွေးတော စဉ်းစားမိသော်လည်း ကုတင်နားသို့ ရောက်လာချိန်တွင် မမြလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အံ့သြမှုများပင် ဖြစ်ရသည်။ ဒါဆိုရင်… ခရီးသွားသည်မှာ ကိုစိုးမြင့်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ပြီး မမြလေး မလိုက်သွားပဲ ကျန်ခဲ့ကြောင်း ကိုလင်း သေချာသိလိုက်ရတော့သည်။

မမြလေးမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ညဦးပိုင်းက ကိုစိုးမြင့်နှင့် အပြတ်လိုးကြဆော်ကြစဉ်က မမြလေး၏ စောက်ဖုတ် ပြဲပြဲကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး ကိုလင်း၏ ဒုတ်ကြီးက ပိုပြီး မာတင်းကာ ထောင်ထလာတော့သည်။

လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုတ်ထားလျက် တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းမှာလက်ကို ပြန်မခွာတော့ပဲ ဒီအတိုင်းထားကာ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလျက် မမြလေး ဘာများလုပ်မလဲဟု စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကိုလင်း အိပ်ပျော်နေတာ ဟုတ်မဟုတ် ကုတင်ဘေးနားကပ်လျက် လေ့လာပြီးသောအခါ ကိုလင်း တစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေကြောင်း သေချာသွားမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ခြင်ထောင်မကာ တင်ပလွှဲ ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုလင်းပုဆိုးမှာ လျှောကျ ကျွတ်၍နေပြီး လီးတံမာမာကြီးက တောင်ထနေကာ ကိုလင်း၏ လက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသည်ကို မမြလေးက မက်မောစွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို မျက်လုံးမှေးထားရင်း ကိုလင်းတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ အိပ်မောကျနေသယောင် ဆောင်လျက် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေရင်း မမြလေး ဘာဆက်လုပ်မည်ကို အသာစောင့်ကြည့်နေသည်။ မနက်ခင်း အလင်းရောင်ခြည်က အခန်းထဲ ဝင်နေပြီဖြစ်ရာ အခန်းထဲတွင် လင်းလင်းချင်းချင်းကြီး မဟုတ်ပေမယ့် သဲကွဲစွာတော့ မြင်နေရသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏ ထောင်မတ်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို ခဏမျှကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေရင်း ခြင်ထောင်ထဲသို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုပ်ထားသော ကိုလင်း၏ လက်များကို မမြလေးက သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာလေး ဖြည်လိုက်ပြီး ကိုလင်းလက်ကို ဘေးဘက်သို့ ညင်သာစွာ ချထားလိုက်သည်။

“ အိုး……နည်းတာကြီး ကို မဟုတ်ဖူး…..အားရစရာကြီးပါလား….နော်……”

မမြလေးက ကိုလင်းလက်ကို ဖယ်လိုက်စဉ်တွင် မာတင်းလျက် ထောင်မတ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို သေချာမြင်လိုက်ရသဖြင့် ပါးစပ်မှ တီးတိုးလေး အသံထွက်ညည်းလိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို အလယ်လောက်မှ ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မမြလေး၏ လက်ဖဝါးနုနု အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ ပို၍မာတင်းပြီး ထောင်ထလာသည်။ မမြလေးမှာ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်တွင် စောစောကထက် တင်းမာတောင်ထလာသော လီးတန်ချောင်းကြီးကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် စုန်ကာဆန်ကာ ဖွဖွလေး လျှောတိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။

ထို့ပြင် အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ ထိုသို့ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ကာမှ ကိုလင်း၏လီးကြီးက ပိုပြီးကြီးလာကာ မာတောင်လာသည်။ မမြလေးမှာ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲဖြစ်၍ လာသဖြင့် လီးချောင်းကြီးပေါ်ရှိ အရေပြားကို အောက်ဖက်သို့ အသာလေးဆွဲချကာ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်ရာ နီရဲလျက် တင်းကားနေသော လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးက မက်မောဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

မမြလေး၏မျက်လုံးများက အရောင်တွေတဖြတ်ဖြတ် လက်၍လာပြီး ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး အရေပြားကို ဆွဲချထားသော သူမ၏လက်ကလေးဆီမှ လက်မထိပ်လေးဖြင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးကားကားကြီးကို ထိတယ်ဆိုရုံလေးထိ၍ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏လက်ထဲတွင် တင်းခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်ကာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ထောင်ထရုန်းကန်နေသည်။ မမြလေးက ကိုလင်းမျက်နှာကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ကာ အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူနေသော ကိုလင်း၏မျက်နှာကို ချစ်စဖွယ် မြင်နေရသည်။

မမြလေးက ကိုလင်းကိုကြည့်ပြီးသည်နှင့် တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏မျက်နှာကို လီးကြီးပေါ်သို့ ငုံ့၍ချလိုက်သည်။ မမြလေး၏ ပခုံးသာသာလောက်ရှိသော ဆံပင်တစ်ချို့တစ်ဝက်မှာ ကိုလင်း၏ ပေါင်ခြံနှင့် ဆီးခုံပေါ်ကို ထွေးခနဲဝဲ၍ကျသွားရာ ကိုလင်းမှာ ယားကျိကျိဖြင့် တစ်မျိုးအရသာ တွေ့သွားရသည်။

မမြလေးက ပြည့်တင်းသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအစုံဖြင့် ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးကို ဖိကပ်ကာလျှာဖျား လေးဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ ယောင်ပြီး အသံထွက်မအော်မိအောင် စိတ်ကိုမနည်း ချုပ်တည်းထားလိုက်ရသည်။ မမြလေးတစ်ယောက် သူအိပ်ပျော်နေသည် အထင်ဖြင့် လုပ်ချင်ရာလုပ်ပလေ့စေဟူ၍ လွှတ်ထားပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့အနေဖြင့် နိုးသွားမည်ဆိုလျှင် မမြလေးမှာ ရှက်ရမ်းရမ်းသွားမှာကို စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ထဲမှာဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရသမျှကို ချုပ်တည်းလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အသာဟ၍ လီးတန်ကြီး ဒစ်သာသာလောက်အထိ ဝင်အောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး မာတင်းနေသော ဒစ်ကြီး၏ အောက်ဖက်နားကို ဘယ်ညာပတ်၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ တောင့်ခံနေသည့်ကြားထဲမှ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသေးသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏မျက်နှာဆီကို မျက်လုံးလေးအသာလှန်ပြီး ကြည့်လိုက်သော်လည်းကိုလင်းတစ်ယောက် အခုချိန်ထိ ထပ်မံလှုပ်ရှားခြင်း မရှိသေးသဖြင့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် သွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ထက်သန်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။

ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း မမြလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေတော့သည်။မမြလေးမှာ ခြင်ထောင်ကိုမလျှက် ကုတင်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ထမီကိုပါ ဆက်၍ ဆွဲချွတ်လျက် ပုံလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ မမြလေး ဘာလုပ်နေတာလဲဟု မျက်လုံးလေး အသာမှေး၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်ဘေးတွင် အဝတ်အစားလုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ အမို့၊အဝှမ်း၊ အကောက်၊ အတောင့် တို့ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲမှ ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလို့လာရလေသည်။

မမြလေးက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျက် ကိုလင်း၏ လျှောကျနေသော ပုဆိုးကို အသာအယာဖြင့်ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ကိုလင်၏အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မမြလေးသည် တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲလျက် မာတင်းထောင်မတ်ကာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်၍ တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်မကာ ကုတင်ပေါ်တက်လျက် တစ်ဆက်ထဲပင် ကိုလင်းကို မျက်နှာမူ၍ ကိုလင်းအပေါ်သို့ ကျော်ခွတက်လိုက်သည်။ ကိုလင်း၏ သံချောင်းတမျှ မာတင်းတောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝကို လီးထိပ်ဖူးအား တေ့လျက် တဖြေးဖြေး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကိုလင်း၏လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သွင်းယူလိုက်တော့သည်။

“ အား….အင့်….အီး…အား…အ….အီး….အား…အင့် အင့်..”

“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….”

မမြလေးက အပေါ်မှဆောင့်ရတာ အားရကျေနပ်နေသည့်ပုံဖြင့် ညည်းညူလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုကြွကာ ကြွကာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍ လိုးလေတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ သူ့စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲဖွင့်လိုက်ရာ မမြလေး၏နို့အုံကြီးတွေက မျက်နှာရှေ့တွင် ဝဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူ့လက်များဖြင့် နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ဖင်ကြီးကို အောက်သို့ ဆောင့်အချနှင့်အညီ သူ၏ဖင်ကို ကော့ပင့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…..ကိုလင်း…နိုး နေပြီလား….”

“ အင်း…ဆက်ဆောင့်…ဆောင့်….ကိုလင်း ကောင်းနေပြီ….”

“ ဖွတ်…စွပ်…ပြွတ်……….ပလွတ်…ပြွတ်…….”

မမြလေးမှာ အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကိုကြွကာ ဆောင့်လိုး၍ကောင်းနေတုန်း ကိုလင်းနိုးလာပြီး နို့အုံများကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရပြီး အဆောင့်ရပ်မည်ပြုလိုက်ရာ ကိုလင်းက နို့တွေကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားလိုက်သည်။ မမြလေးမှာ ခဏမျှငြိမ်နေလိုက်ပြီး ကိုလင်းက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားသဖြင့် ချွတ်၍မရဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းပြောသည့်အတိုင်းပင် ဖင်ကို ကြွကာကြွကာဖြင့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…စွပ်…..ပလွတ်…ပြွတ်……………”

“ ကောင်းလိုက်တာ..မမြလေးရာ…အား…အ…..ကောင်းတယ်…ဆောင့်..ဆောင့်…..”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်……ပလွတ်……..”

မမြလေးမှာ ကိုလင်းကို စကားပြောခွင့် မပေးဘဲ ကိုလင်း၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပ်မက်စွာဖြင့် အတင်းငုံ၍ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွကာ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးပြန်ဝင်အောင် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေမြဲ သွင်းလျက်ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လျက် ရှိနေရသလို မမြလေးမှာလည်း ကိုလင်းနိုးမှာကို မပူရတော့သဖြင့် ပြင်းထန်တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ပြီး အတင်းပင် ဆောင့်ဆောင့်ချ လိုးပေးနေတော့သည်။

“ အိ…အ…….ပြွတ်…ဖွတ်…..ကောင်းတယ်…ကွာ….ဆောင့်…ဆောင့်..ပါ….အ….အီး….”

သိပ်မကြာခင်မှာပင် မမြလေးမှာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်နေရသဖြင့် အားရကျေနပ်မှုများ ဖြစ်လာကာ (၃) (၄) ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီး ကိုလင်း၏လီးကြီးကို အရင်းထိဝင်အောင် ဖိကပ်လျက် ကိုလင်း၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချ ဖိကပ်လျက် ကျသွားရာမှ သုတ်ရည်များကို အားရပါးရ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ကိုလင်းလည်း ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်နေတုန်း မမြလေး အဆောင့်ရပ်သွားပြီး လဲကျလာသဖြင့် မမြလေး၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လျက် အောက်မှနေ၍ လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဆိမ့်ကျင်သွားပြီး သုတ်ရည်များကို မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်သည်။

ကိုလင်းက သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာသော မမြလေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။

မမြလေးမှာ စောစောက ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလွန်း၍ ကိုလင်းအပေါ်မှ တက်ခွဆောင့်လိုးခဲ့သော်လည်း ယခုအခါပြီးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် ကာမဆန္ဒတွေလည်း ပြေပျောက်သွားချိန်တွင်မတော့ ကိုလင်းအပေါ် ရှက်စိတ်များ ပေါ်လာပြီး မျက်နှာလေး နီမြန်းလျက် ရှိနေလေသည်။

“ မြလေး…”

“ ဟင်…ရှင်…ကိုလင်း……..”

“ ကောင်းတယ်မို့လား…ဟင်….”

“ အို…….ကိုလင်းကလဲ…မြလေး ရှက်ပါတယ်…မမေးပါနဲ့….”

“ အော်…မြလေးရယ်… မရှက်ပါ့နဲ့တော.. အခုဆို ကိုလင်းနဲ့ မြလေးတို့ အားရပါးရ လိုးပြီးနေကြမှပဲဟာ…ရှက်ဖို့လိုသေးလို့လား…”

“ ကိုလင်းကလဲ..မြလေးရှက်တာပေါ့လို့… ကိုလင်းကို မြလေးက အရင်စပြီးတော့ လိုးခဲ့တာလေ…မြလေးရှက်လိုက်တာ…”

“ မြလေးရယ်… ကိုလင်းလဲလေ.. မြလေးနဲ့ အခုကြုံလို့ပါ… မြလေး တို့အိမ်စရောက်ကထဲက မြလေးရဲ့တင်ပါးဆုံကြီးနဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ပြီး လိုးချင်နေခဲ့တာပါ…”

“ မြလေး..သိသားပဲ…ကိုလင်းဖြစ်နေတာတွေကို… ဒါပေမယ့်..မြလေး အခုလို စပြီးလိုးတာမို့ မြလေးကိုအထင်မသေးရဘူး..နော်….”

“ အထင်မသေးပါဘူး.. မြလေးရဲ့.. မြလေးကို အထင်မသေးတဲ့အပြင် မြလေးကို အရမ်းချစ်သွားရပါသေးတယ်.. တကယ်..ပါ.. မြလေးကို သိပ်ချစ်တာပဲ…ကွယ်..”

“ တကယ်နော်..ကိုလင်း… ပြီးတော့ ဟို…ဟိုလေ…မြလေးတို့ ဒီအိမ်ကိုစရောက်တုန်းကတည်းက ကိုလင်းမြလေးကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မြလေးကို လုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေမှန်း မြလေး သိတယ်.. နောက်ပြီး…မြလေးတို့ ည ည လိုးကြတဲ့ အခါလည်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေမှန်းလဲ မြလေး သိတယ်… သိလား…”

“ ဟင်…ကိုလင်းချောင်းကြည့်တာ မြလေး သိတယ်.. ဟုတ်လား…”

“ အင်း…သိတာပေါ့… ကိုလင်းရဲ့.. ကိုလင်း မြလေးတို့ကို ချောင်းဖို့ အပေါက် ဘယ်နှပေါက် ဖောက်ထားတယ်..ဆိုတာ ပြောပြရအုံးမလား…”

“ ဟာကွာ…တကယ်ပါပဲ..မြလေးကတော့ အကုန်သိနေတာကိုး…”

“ သိရုံတင်မကဘူး… ည ညဆို ကိုစိုးနဲ့မြလေးတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း မနေနိုင်တော့လို့ ဂွင်းတိုက်နေတာလဲ သိလို့ မြလေး သနားတာနဲ့ အခုလို ကြံပစ်လိုက်တာ..”

“ အော်…မြလေး…အချစ်ရယ်… ”

“ အော်..ဒါနဲ့ ကိုစိုးမြင့် ခရီးသွားတာ မြလေး မလိုက်သွားဘူးလား…”

“ ကိုစိုးက နေပြည်တော်သွားတာဆိုတော့ ကြာမှာလေ ကိုလင်းရဲ့.. အနည်းဆုံး သုံးလေးရက်တော့ ကြာ

မယ်.. မြလေးလဲ အစကတော့ လိုက်သွားအုံးမလို့ဟာ…ပဲ.. ဒါပေမယ့် ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့မှာ သနားလို့…လိုက်မသွားတော့တာ…”

“ ဒီလောက်တောင်ပဲလား…မြလေးရယ်…”

“ ဒီထက်တောင် ပိုသေးတယ်..ရှင့်…သိရဲ့လား..ဟွန့်…………..”

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ထားရင်း စကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး တပ်လျက် တန်းလန်းဖြင့် ကိုယ်ပေါ်တွင်မှောက်ထားသော မမြလေးကို စကားပြောနေခြင်းဖြစ်ရာ ပထမဦးစွာ ရှက်နေသော မမြလေးမှာ အခုဆိုလျင် ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော လက်များအား အငြိမ်မနေဘဲ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

မမြလေးြ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကလည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းနံရံများနှင့် ထိတွေ့မှုကြောင့် ပြန်လည် မာကျောလာပြီ ဖြစ်သည်။

မမြလေး၏ နို့အုံကြီးကလည်း ကိုလင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ဖိထားသဖြင့် နို့အုံကြီး၏ အထိအတွေကလည်း ကိုလင်း၏ ရမ္မက်စိတ်များကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ မမြလေးမှာလည်း စကားပြောနေရင်းမှနေ၍ ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်ကုန်ပြီ။ ကိုလင်း၏ သနားစဖွယ်အမူအရာနှင့် သူမကို လိုးချင်စိတ်များ အမြဲဖြစ်ပေါ်နေတတ်သည်ကိုလည်း

သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ယခုလို အစပျိုးပြီးလိုးဖြစ်ကြရာ နောက်ထပ်၍လိုးကြရန် ဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်နေကြလေသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ တပ်လျက်သားကြီး ဖြစ်နေသေးသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာသော အထိအတွေ့ ခံစားမှုကြောင့် ကိုလင်း၏အလိုးကို တဖန်ပြန်၍ ခံချင်လာသော ကာမရမ္မက်တို့ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

“ ကိုလင်း…..”

“ ဟင်…ဘာလဲ…မြလေး…”

“ ဟိုလေ…. မြလေးကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း လိုးချင်နေတယ်…မဟုတ်လား…”

“ လိုးချင်တာမှ ..တပိုင်းသေနေတာပေါ့…မြလေး…ရယ်….”

“ နောက်ပြီး ချောင်းကြည့်တိုင်း တွေ့ရတဲ့ မြလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကလဲ ကိုလင်းကိုလိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်စေတယ်လေ….”

“ ဒါကြောင့် မြလေးက ကိုလင်းလိုးရအောင် ကြံဖန်ပေးတာပေါ့…”

“ ကဲ…ဒါဆို….”

“ ဒါဆိုရင်…ဘာဖြစ်လဲ…ကိုလင်းရဲ့…”

“ ကိုလင်းတို့ တစ်ချီလောက် ထပ်ပြီး လိုးကြရအောင်…”

“ ကိုလင်းသဘောပါ…မြလေးလေ… ကိုလင်း ဘယ်လောက်လိုးလိုး အလိုးခံဘို့ အသင့်ပါပဲ…ရှင်…”

“ ဒါဖြင့်…ခဏကြွအုံး…ကိုလင်းပြမယ်…”

“ ပြွတ်…..”

မမြလေးက ကိုလင်းအပေါ် မှောက်ချထားရာမှ ကြွပြီးထလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားလေသည်။ ပြီးနောက် ကိုလင်းဘေးတွင် ယှဉ်လျက် မမြလေးက လှဲအိပ်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ နို့အုံထွားထွားအိအိကြီးများနှင့်အတူ လှပသော ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်၍ ကိုလင်း လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တောင်မတ်လာသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေသော နို့များကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတစ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်နေအောင် စို့လိုက်သည်။

နို့အုံတစ်လုံးကို ငုံစို့လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးသည်။ မမြလေး၏ ပေါင်တွင်းသား တလျှောက်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် မို့ဖောင်းပြည့်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်စေ့လေးကိုပါ ပွတ်ခြေပေးလိုက်သည်။

“ အင်း…ဟင်း….ဟင်း…ကိုလင်း ရယ်……..”

မမြလေးတစ်ယောက် တဒင်္ဂငုတ်လျှိုးသွားသော ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ် ပြန်တက်လာရ၍ ညည်းညူလိုက်မိသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ အသားဆိုင်များကို ပွတ်သပ်ချေမွပေးပြီး မမြလေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ကျောပြင်ကြီးကို မမြလေး လက်လေးများဖြင့် အတင်းဖက်တွယ်လိုက်သည်။ မမြလေးမှာ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်များ ထွက်လာရပြီဖြစ်သည်။

ကိုလင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းရင်း နို့တွေကို ပွတ်သပ်ချေမွနေမှုကြောင့် မမြလေးမှာ ခါးကို ကော့ပစ်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်း ဟင်း… ကိုလင်းရယ်.. မြလေး မနေတတ်တော့ဘူး.. ကွယ်… အား.. အီး…လုပ်မှာဖြင့်လဲ လုပ်ပါတော့ ရှင်ရယ်…”

မမြလေးမှာ တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကြောင့် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကိုလင်းကို လိုးဖို့ ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောလိုက်ရတော့သည်။ ကိုလင်းက မမြလေးကိုယ်ပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ထိုင်လျှက် သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကို မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ ဟပြဲလာသော စောက်ခေါင်းပေါက်ဝသို့ ကိုလင်းက သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက် လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့် မွှေဆွကလိပေးလိုက်သည်။ မမြလေး၏ စောက်စိလေးကိုလည်း သူ၏ လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ထိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ ဟင့်ဟင့်…ကိုလင်းရယ်.. အား….အီး…လိုးပါတော့…လို့…ဆို….”

“ အင်း…လိုးတော့မယ်…နော်…မြလေး..”

“ လိုးပါ ..ကိုလင်းရယ်.. မြလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုလင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့…မြလေး မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…အ……..”

“ ပြွတ်….ဗြစ်……..”

ကိုလင်းက လိုးမည်ဟုပြောပြီးသော်လည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းဝတဲ လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီး ဝင်အောင်ပြွတ်ခနဲသွင်းလိုက်ကာ ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ တန်းလန်းထားလျက် မမြလေး၏ နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကြွနေရွနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်လာသောကြောင့် လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆွဲလျက် စောက်ခေါင်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးလိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်သာသာလောက် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားသည်။

မမြလေးက ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကိုဖယ်လိုက်ပြီး ကိုလင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲချပြီး သူမ ဖင်ကြီးကိုလည်း ထပ်မံကော့တင်ပစ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးသူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးတိုင် ဝင်သွားလေတော့သည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။

ဗလရှိတယ် ဇရှိတယ် (စ/ဆုံး)

 ဗလရှိတယ် ဇရှိတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

သူ့ကို တရွာလုံးက ငထွားဟု ခေါ်ကြသည်။ သူ့နံမယ်ရင်းကို မည်သူမျှ မသိကြပေ။ သူ့ပုံစံကလည်း ငထွားဟူသော နာမည်နှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။သူ့အရပ်က ခြောက်ပေလောက် ရှိမည်။ သူ့ကိုယ်လုံးက ကာယဗလ သမားတွေ ပုံစံမျိုး။ ငထွား ရင်အုပ်ကြီးတွေ လက်မောင်းကြီးတွေ၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေက အယ်နေသည်။ အသားရောင်က မဲချိတ်နေသည်။ မျက်လုံးက အနည်းငယ် ပြူးပြီး နှုတ်ခမ်းတွေက ခပ်ထူထူ ဖြစ်သည်။ ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ခပ်ထုံထုံ ခပ်ထိုင်းထိုင်း၊ ပေါချာချာ ပုံစံမျိုးမှန်း သိသာလှသည်။

ငထွား သရက်ပင် ထိပ်ရွာသို့ ရောက်လာပုံက ခပ်ဆန်းဆန်း ဖြစ်သည်။ ရွာအနောက်ပိုင်းက ထင်းခုတ်သမားကြီး ဦးချစ်ကြောင့် ငထွားသည်ရွာသို့ ရောက်လာရခြင်း ဖြစ်သည်။ သရက်ပင်ဆိပ်ရွာဆိုတာက ဘိုကလေးမြို့ အပိုင်ထဲတွင်ဖြစ်သည်။ ဦးချစ်က ပင်လယ်စပ် ဘိုကလေးမြစ်ဝအနီး သစ်တောထဲတွင် ထင်းခုတ်ပြီး မြို့တက် ရောင်းနေသူဖြစ်သည်။

ဦးချစ်တွင် စပါးတင်းတစ်ရာပါ စက်တပ် သမ္ဗာန်ကြီး တစ်စီးရှိသည်။ ယင်းသမ္ဗာန်နှင့် သူ၏တပည့် မဲလေးနှင့်အတူ ထင်းသယ်ပို့နေကျ ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတွင်တော့ ဦးချစ်တို့ ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် ထင်းခုတ်အသွား နေဝင်ရီသရော အချိန် မြစ်ဝနားရောက်၍ ထင်းတောကို တွေ့ရရုံ ရှိသေးသည်။ မိုးသက်လေပြင်းများ ကျလာကာ သမ္ဗန်စက်ရပ်ကာ မျောတော့သည်။

မိုးကလည်း ချုပ်၊ မိုးသက်လေပြင်းများ ကျနေသည်မို့ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်မှန်း မသိ၊ တစ်ညလုံးမျောချင်တိုင်း မျောနေခဲ့သည်။ သန်းခေါင်ကျော်လောက်တွင် မိုးက စဲသွားသော်လည်း လေကမရပ်။ လှိုင်းကလည်း ကြီးလှသည်။ နံနက် ရောင်နီပျိုးလာချိန်တွင် မိုးက တစ်ခါ သည်းလာပြန်သည်။ အလင်းရောင် ထွက်လာပြီဖြစ်၍ သူတို့ ပင်လယ်ထဲ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်ကို ဦးချစ်တို့ ဆရာတပည့် ခန့်မှန်းမိသည်။ ကမ်းစပ်နှင့်တော့ သိပ်ပြီး မဝေးလှသေး။ ကမ်းစပ် တောတန်းကို ပြပြလေး လှမ်းမြင်နေရသေးသည်။

ဦးချစ်တို့ ကံကောင်းသည်ဟု ပြောရမည် ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် လေက ကမ်းတစ်ဖက်သို့ ဦးတည်ပြီးတိုက်ခတ်လာသဖြင့် ဦးချစ်တို့ သမ္ဗာန်မှာ ကမ်းစပ်သို့ ဦးတည်ပြီး မျောတော့သည်။ မိုးကသည်းသည်း၊ လေကထန်ထန်၊ လှိုင်းကလည်း ကြီးလှသည်။ ကမ်းစပ်ကို ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လာရသော အချိန်တွင်တော့ ဗြုံးကနဲ ဝုန်းဟူသော အသံကြီး ထွက်ပေါ်လာပြီး သမ္ဗာန်ထဲ ရေတွေ ဒလဟော ဝင်လာတော့သည်။

သမ္ဗာန်မှာ ကျောက်ဆောင်နှင့် တိုက်မိပြီး ကွဲ၍ ရေတွေ ဝင်လာပြီး မကြာမီပင် သမ္ဗာန် နစ်မြုပ်တော့မည်။ဦးချစ်တို့ ဆရာတပည့် အသက်လုရတော့သည်။ ရေထဲသို့ ခုန်ချပြီး တွေ့မြင်နေရသော ကမ်းစပ်ဆီသို့ ဦးတည် ကူးခပ်တော့သည်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မလွယ်လှပါ။ ချောင်းထဲမြစ်ထဲတွင် အေးအေးလူလူ ကူးရတာမျိုး မဟုတ်။ မိုးထဲ၊လေထန် လှိုင်းကြီးနေသည့်ကြားထဲ ကူးခတ်နေရတော့ ခရီးက မတွင်လှပေ။

လှိုင်းဖြင့် မျောပါသွားနေသဖြင့် မြင်နေရသော ကမ်းစပ်ဆီ တော်တော်နှင့် မရောက်နိုင်။ တစ်ခါ တစ်ခါကမ်းစပ်လေးပင် မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ပျောက်သွားသည်။ ကူးခတ်လိုက်၊ ရေစီးအတိုင်း မျောပါသွားလိုက်ဖြင့် ဦးချစ်တို့ ဆရာတပည့် နှစ်ယောက် ခြေကုန်လက်ပန်းကျလာတော့ကာ နောက်ဆုံး သတိလစ် မေ့မြောသွားရတော့သည်။

သတိပြန်ရလာတော့ ဦးချစ် တဲတစ်လုံးထဲတွင် ရောက်နေတာကို သတိပြုမိသည်။ သူ့တပည့် မဲလေးကို မတွေ့ရ။ သူ့ကို ကမ်းစပ်သောင်ပေါ်တွင် တွေ့၍ ခေါ်လာကာ ပြုစုထားသူက မဲမဲသဲသဲ လူကောင်ထွားထွားကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ထိုလူထွားကြီးကတော့ ငထွားပင် ဖြစ်သည်။ အတိုချုပ်ပြောရလျှင်တော့ ထင်းသမ္ဗာန်မှောက်၍ ရေထဲမျောလာသော ဦးချစ်အား လပွတ္တာ မြစ်ဝ ကိုင်းသောင်မှ တစ်ကောင်ကြွက် ငထွားက ကယ်ဆယ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဦးချစ် ရွာသို့ ပြန်လာတော့ တကောင်ကြွက် ငထွား တခါတည်း ပါလာသည်။ ဦးချစ်ကလည်း သမ္ဗာန်လည်းမရှိတော့၊ အသက်ဘေးလည်း ကြုံခဲ့ရသေးသဖြင့် ထင်းခုတ်သည့်အလုပ်ကို စွန့်လွှတ်ပြီး လယ်သမားဘဝဖြင့် အသက်မွေးခဲ့တော့သည်။ ငထွားကတော့ ဦးချစ်ရဲ့ သူရင်းငှားပေါ့။ ဦးချစ်နဲ့ပဲ အတူနေခဲ့ကာ သေလား ရှင်လား မသိရသော မဲလေး၏ နေရာတွင် အစားဝင်လာခဲ့တာ ဖြစ်သည်။

ပထမတော့ ရွာထဲက လူတွေက ငထွားကို ရှိန်ကြသည်။ နောက်တော့ ငထွားက သူ့ခွန်အား ဗလတွေနှင့် ရွာထဲမှာ ထင်းခွေ၊ ရေခပ်၊ ထင်းပေါက်၊ မြောင်းတူး၊ ကောက်လှိုင်းသယ် စတာတွေကို မနေတတ် မထိုင်တတ်လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သည်။ အနေကြာလာတော့ ငထွားကို တစ်ရွာလုံးက ခင်လာကြတော့သည်။ သူ့ကို တစ်ရွာလုံးက တစ်ရွာသား ငထွားဟု ခေါ်ကြသည်။

အချိန်ကာလက ဘာမှပင် မကြာလိုက်။ ငထွားရွာကို ရောက်လာပြီး တစ်နှစ်ပင် မပြည့်တတ်သေး။ တစ်သက်ပတ်လုံး တောတက်လာခဲ့သော ဦးချစ်တစ်ယောက် ငှက်ဖျားရောဂါဖြင့် ဆုံးသွားတော့သည်။ ဦးချစ်တွင် အသက် (၄၀) အရွယ် ဇနီးသည် မသန်းမြင့် ကျန်ခဲ့သည်။ ဦးချစ်တို့မှာ သမီးတစ်ယောက်သာ ရှိပြီး မြို့ရှိ မသန်းမြင့်၏ အစ်မထံတွင် ငယ်ငယ်ထဲက သွားနေ၍ ကျောင်းတက်နေသည်။

ဦးချစ်ဆုံးသွားတဲ့အချိန်က နယုန်လ ဆိုတော့ လကုန်ခါနီးမှာ ထွန်တုံးပိတ်ပြီးတဲ့ အချိန်မို့ လယ်တွေကလည်း တန်းလန်းဖြစ်နေသဖြင့် ငထွားကပဲ ဆက်ပြီး လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ ဦးချစ်မရှိတော့သည့်နောက်ပိုင်း ငထွားက ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး အလုပ်ကို ကြိုးစား အပင်ပန်းခံကာ လုပ်သကဲ့သို့ မသန်းမြင့်ကလည်း ငထွားအပေါ် ခါတိုင်းထက်ပိုပြီးတော့ ကောင်းလာခဲ့သည်။

နွေပေါက်၍ စပါးပေါ်ပြီးသည့် အချိန်မှာတော့ ညီမဖြစ်သူ မသန်းမြင့်ကို ရွာတွင် တစ်ယောက်တည်း မထားလိုတော့ မြို့တွင်နေသူ မသန်းမြင့်၏ အစ်မက လာ၍ခေါ်သည်။ ဒီတော့ မသန်းမြင့်မှာ လယ်ကိုရောင်း၍ မြို့ကို ပြောင်းသွားတော့သည်။ မသန်းမြင့်၏ လယ်များကို ဝယ်လိုက်သူကတော့ ကန်သင်းတစ်ဆက်တည်း လုပ်နေသူ သောင်းစိန်ပင် ဖြစ်သည်။ လယ်တွေကို ဝယ်လိုက်တော့ ခိုကိုးရာမဲ့ ငထွားမှာ သောင်းစိန်ထံ ပါလာသည်။

မူလကတည်းက ငထွားနှင့် သောင်းစိန်က လယ်ထဲတွင် ရင်းနှီးပြီးသား ဖြစ်သည့်အပြင် ငထွား၏ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကိုလည်း သောင်းစိန်က သဘောကျပြီးသား ဆိုတော့ ငထွားကို သောင်းစိန်က လိုလိုလားလားပင် လက်ခံခဲ့သည်။ နဂိုကတည်းက ရွာထဲတွင် သောက်ဖော်သောက်ဖက်ဆိုတော့ သောင်းစိန်နှင့် ငထွားမှာ သူရင်းထိုင်နှင် သူရင်းငှားပုံစံမျိုး မဟုတ်တော့ပဲ သူငယ်ချင်းတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။

ငထွားရောက်လာ၍လည်း သောင်းစိန်တို့ အတော်ကြီး သက်သာသွားသလို ငထွား၏ လုပ်အားကြောင့်လည်း သောင်းစိန်အဖို့မှာ အကျိုးဖြစ်ထွန်းခဲ့လေသည်။ ငထွားမှာ လယ်အလုပ်၊ နွားအလုပ်သာ မဟုတ်၊ သောင်းစိန်မိန်းမ ရွှေရီက ကလေးတစ်ဖက်နှင့်မို့ အာရုံတက် ထမင်း ချက်ရသော အလုပ်ကိုပါ ငထွားက တာဝန်ယူထားရသည်။

ဒီအချိန်က သောင်းစိန်နှင့် ရွှေရီတို့၏ သမီးလေး ဘုတ်အိမှာ လေးနှစ်အရွယ်သာ ရှိသေးသည်။ ဒီလိုနှင့်…… ငထွား သောင်းစိန်တို့ထံ ရောက်ခဲ့သည်မှာ ငါးလခန့် ကြာသွားပြီ ဖြစ်သည်။ တစ်ညတွင်တော့….

“ ဒုတ်…ဒုတ် ..ဒုတ်…….ဒုတ်…….”

ဟူသော ဆက်တိုက် ထွက်လာသည့် အသံများကြောင့် အိမ်ရှေ့တွင် အိပ်နေသော ငထွားမှာ လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ ငထွား နားစွင့်လိုက်တော့ အသံတွေက သောင်းစိန်တို့ အိပ်နေသည့်ဖက်က ထွက်ပေါ်လာနေခြင်းဖြစ်သည်။

ငထွား စဉ်းစားလိုက်သည်။ မိုးက ကုန်သေးသည် မဟုတ်။ ပိုးကောင်မွှားကောင် (မြွှေ) များ အိမ်ပေါ်တက်လာပြီး အစာကိုက်နေသလား၊ ဒါမှ မဟုတ် နောက်ဖေးက စပါးပုတ်ထဲကို ကြွက်ဖောက်နေသလား ဆိုပြီး တွေးကာ ငထွား အိပ်နေရာမှ အသံမထွက်အောင် ဖြေးညှင်းစွာ ထလိုက်သည်။

သောင်းစိန်တို့ လင်မယား အိပ်နေရာက အိမ်အတွင်းပိုင်းတွင် ထရံပါးလေးဖြင့် အခန်းဖွဲ့ထားသည်။ အခန်းတံခါးကတော့ တပ်၍ မထားပေ။ ငထွား အသံမကြားအောင် ညင်သာစွာ ထ၍ ကြားနေရသော အသံကို နားစွင့်ရင်းထ၍ အလာ သောင်းစိန်တို့ အခန်းရှေ့အရောက် အသံက ယင်းအခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်နေသော အသံမှန်း သိလိုက်ရသဖြင့် အခန်းထဲသို့ အသာ လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

ငထွား တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်သွားသည်။ ဖွင့်ထားသည့် ခေါင်းရင်းဘက် ပြူတင်းပေါက်မှ ဝင်နေသောလရောင်ဖြင့် သောင်းစိန်တို့ လင်မယား ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ဝါဝင်းနေသော ရွှေရီ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်တွင် သောင်းစိန်က မှောက်လျက်သား၊ ပြီးတော့ သောင်းစိန်၏ ဖင်ကြီးက နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်သွားတိုင်း စောစောက သူကြားနေရသော တဒုတ်ဒုတ် အသံက ထွက်၍လာသည်။

ငထွား ခဏကြာအောင် ရပ်ကြည့်နေမိသည်။ ငထွားကြည့်နေသည်က အပေါ်မှ လိုးနေသော သောင်းစိန်ကိုမဟုတ်၊ အောက်မှ နေ၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ ဆန့်ချထားပြီး မျက်နှာက တအားအားဖြင့် ရှုံ့ကာမဲ့ကာ ဖြစ်လိုက်၊ တအင်းအင်း ညည်းညူလိုက်ဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခံနေသော ရွှေရီကိုပင်ဖြစ်သည်။

ကြည့်ရင်း ငထွား နေရထိုင်ရ ခက်လာသည်။ ဒါကြောင့် အသံမထွက်အောင် သူ့အိပ်ရာသို့ ပြန်လာခဲ့ပြီး လှဲအိပ်နေလိုက်သည်။ အသံတွေကတော့ ကြားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ ကြိတ်မှိတ်ပြီး အိပ်တော့မည်ဟု ကြံရွယ်၍ မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်တော့ ငထွားအာရုံထဲ မသန်းမြင့်က ရောက်လာသည်။ မသန်းမြင့်က ရွှေရီထက် အသက်အများကြီးကြီးသည်။ မသန်းမြင့်က အသက် (၄၀) လောက်ရှိပြီး ရွှေရီက အခုမှ အသက် (၂၆) နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်။

ကလေးရတာ တစ်ယောက်ချင်း တူပေမဲ့ ရွှေရီသမီးက (၄)နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ မသန်းမြင့် သမီး ဌေးဌေးက အပျိုပေါက်လောက် ဖြစ်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် ငထွားစိတ်ထဲ မသန်းမြင့်၏ ခန္ဓာကိုယ်က ပို၍ ထွားသည်ဟု တွေးမိလိုက်သည်။ အိပ်မပျော်နိုင်၍ ရောက်တတ်ရာရာများ စဉ်းစားနေမိပြီး သူနှင့် မသန်းမြင့်တို့ ပတ်သက်ခဲ့ရပုံ အကြောင်းများဆီ အာရုံရောက်သွားတော့သည်။

.............................................................

ရွာတွင် မသန်းမြင့် တစ်ယောက်တည်း ရှိ၍ မြို့တွင် နေသော မသန်းမြင့် သမီး ဌေးဌေးမှာ အသက် (၁၄) နှစ်မျှသာ ရှိသေးသည်။

အဲဒီနေ့က ငထွား ကွင်းထဲမှ အိမ်သို့ ပြန်ရောက်တာ နောက်ကျသည်။ မိုးစုန်းစုန်းချုပ် နေပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မသန်းမြင့် အဆင်သင့်ပြင်ပေးသော ထမင်းကို စားသည်။ ငထွား အပြန်လမ်းတွင် ပေါက်ဖော်ကြီးဆိုင်တွင်ဝင်၍ ချက်အရက်တစ်ပိုင်း သောက်လာခဲ့သေးသည်။ ငထွား ထမင်းစားနေတုန်း မသန်းမြင့်က လှမ်း၍ ပြောသည်။

“ ကိုထွား……. ကျမ အနောက်ပိုင်းမှာ ကြွေးသွားတောင်းရအုံးမယ်..”

“ နင်ကလဲ….မနက်မှ သွားရောပေါ့… ညကြီး မိုးချုပ်ကို……”

“ ဒါနဲ့…ဌေးဌေးရော……….”

“ နင့်တူမ တစ်နေကုန် တစ်ရွာလုံး လျှောက်ဆော့ပြီး မောမောနဲ့ အိပ်နေပြီ…”

“ အနောက်ပိုင်းကို မနက်မှ သွားလို့ မရဘူးဟ..သူတို့က မနက် မြို့သွားကြမှာတဲ့…”

“ တားမရလည်း သွားဟာ…ငါ့လက်နှိပ်ဓါတ်မီး ယူသွား….”

“ ပေး….လေ…ယူသွားမယ်..”

မသန်းမြင့် ထွက်သွားသည်။ ငထွား ထမင်းစားပြီး၍ အိမ်ရှေ့တွင် အေးအေးလူလူ ထိုင်နေစဉ် သူစိတ်ထဲဘယ်က ဘယ်လို အတွင်းခန်းထဲ အိပ်နေသော ဌေးဌေးထံ ရောက်သွားသည် မသိပေ။ ထိုအခိုက်ပင် အတွင်းခန်းထဲမှာ အိပ်ပျော်နေသော ဌေးဌေး၏ ညည်းသံကို “ အင်း..အင်း..” ဟူ၍ ကြားလိုက်ရသည်။

ကောင်မလေးတော့ တစ်နေကုန် ရွာထဲ လျှောက်ဆော့ပြီး ပန်းဖျား ဖျားပြီလား မသိဘူးဟု တွေးကာ ငထွားထိုင်ရာမှ ထပြီး ဌေးဌေး အိပ်နေရာသို့ သွားကြည့်သည်။ ဌေးဌေးကို မြင်ရတော့ ငထွား ခေါင်းနပန်း ကြီးသွားသည်။

ခြေနှစ်ဖက်ကို ကား၍ ပိုးစိုးပက်စက် အိပ်နေသော ဌေးဌေး၏ စကပ်လေးမှာ ခါးသို့ လန်တက်နေသည်။ အိမ်ရှေ့တွင် ထွန်းထားသော ဘက်ထရီ မီးအလင်းရောင်က ဌေးဌေးကို ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့နေရသည်။

အမွှေးနုနုလေးတွေ ပေါက်စပြုနေပြီဖြစ်သော စောက်ပတ်ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်၊ မိန်းမကြီး တစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်လောက်ကို ရှိနေပြီ။ ပြီးတော့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားထားသဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲထားသလို ဖြစ်နေပြီး အပျိုပေါက် စောက်ပတ်က ဟမနေပေမဲ့ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က ဘေးနှစ်ဖက်သို့ တင်းကာထိပ်မှ လက်သန်းဖျား လောက် စောက်စေ့ကလေးက ပြူးပြူးလေး ပေါ်နေသည်။

အသက်အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် စောက်ပတ်အဟန့်ကြီးပုံ၊ စောက်စေ့အရွယ်တို့ကို ကြည့်၍ ဒီကောင်မလေး ကြီးလာရင်တော့ တော်တော်လှမှာပဲဟု ငထွားတွေးရင်း သူ့ဟာသူ သတိမထားမိဘဲ ဌေးဌေးအနား ရောက်၍ လာသည်။ ပြီးတော့ ငထွား ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဌေးဌေး မျက်နှာကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့် ပြီးတော့မှ လက်တစ်ဖက်က ဌေးဌေး၏ စောက်ပတ်ကြီးပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။

ယုယုယယလေး ကိုင်ပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလိုက်မိတော့ လက်ဖဝါးက စောက်စေ့လေးကို ခလုပ်တိုက်၍ အသွား ဌေးဌေး တစ်ချက် တွန့်၍ လှုပ်သွားကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းက ပို၍ ကားသွားသည်။ ဌေးဌေး အပျိုတော့ ဖြစ်နေပြီဟု ဟိုတလောက သားအမိနှစ်ယောက် တိုးတိုး တိုးတိုးနှင့် ပြောပြီး ထမီစတွေ ဖြဲနေသံကို ကြားခဲ့ရသည်။

အပျိုပေါက်လေး၏ စောက်ပတ်နုနုလေးကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနှင့် ပွတ်ရင်း ငထွား၏ စိတ်တွေက ထောင်းခနဲ ထလာသည်။ အပွတ်ခံနေရသော စောက်ပတ်နုနုကြီးကလည်း နှုတ်ခမ်းသားတွေ ရဲလာကာ တဖြေးဖြေး နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေ ဖောင်းတင်းလာပြီး အရေကြည်လေးတွေ စိုလာသည်။ ကောင်မလေး နိုးနေပြီး ငြိမ်ခံနေတာကို ငထွား သတိထားမိလိုက်သည်။

ဟုတ်သည်.. ငထွားက ဇ ရှိသည်။ ဇ ကြောင့်ပင် အိုးပစ်အိမ်ပစ်၊ မိဘညီအစ်ကို မောင်နှမများကို စွန့်ခွာကာလိုင်းပေါက်တွင် ဇာတ်မြုပ်နေထိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကောင်မလေး နိုးနေမှန်း သိ၍ ငထွား ပို၍ လက်ရဲလာသည်။

စောက်စေ့လေးကို လက်ညိုးလက်မနှင့် ညှပ်ကာ ပွတ်ပေးပြီး အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လက်ညိုးထိပ်ဖြင့် ထက်အောက် စုန်ဆန် ဆွဲပေးသည်။ ကောင်မလေး အရည်တွေက ရွှဲသထက် ရွှဲ၍ လာသည်။ ငထွား တစ်ချက် စဉ်းစားကာ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဌေးဌေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မ၍ ထောင်လိုက်သည်။

ဤအခိုက်မှာပင် အိမ်ရှေ့မှ ခြေဆေးနေသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဌေးဌေးအပါးမှ ငထွား ရုတ်ကနဲ ထ၍လာခဲ့သည်။ ငထွား အိမ်ရှေ့အရောက် အိမ်ပေါ်သို့ တက်လာသော မသန်းမြင့်နှင့် ပက်ပင်းတိုးသည်။

“ ဘယ်နှယ့်…ကြွေး ရခဲ့ရဲ့လား……….”

“ တော်သေးတယ်.. တစ်ဝက်တော့ ရခဲ့တယ်…ဟင်း…….”

မသန်းမြင့် ပြန်၍ပြောရင်း ငထွား သူမကို ကြည့်နေသော အကြည့်တွေက တစ်မျိုးဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။

“ ငါ… သွားအိပ်တော့မယ်….”

ငထွားက အိမ်ပေါ်တွင် မအိပ်၊ အိမ်ရှေ့ ကွင်းထဲတွင် အိပ်သည်။ သူအိပ်သော နေရာကို ဝါးထရံများဖြင့်ကာရံထားသည်။ ငထွား လှည့်ထွက်မည်အလုပ်…

“ ဟာ…..မသန်းမြင့်.. နင့် ခြေသလုံးမှာ………”

“ အမလေး….လုပ်….လုပ် ပါအုံး……”

ခြေသလုံးသားဖွေးဖွေးမှာ သွေးစီးကြောင်း တစ်ခု၊ ကြည့်လိုက်တော့ ကျွတ်တစ်ကောင် တွယ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ မသန်းမြင့် ငထွားနား တိုးကပ်ပြီး ငထွား ခါးကို အတင်း ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ နုထွေးသော အထိအတွေ့က ငထွား၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို သင်းပျံ့သော သနပ်ခါးနံ့နှင့်အတူ လွှမ်းခြုံသွားသည်။

မသန်းမြင့်မှာလည်း ခြေသလုံးတွင် ကျွတ်တွယ်တာ မြင်လိုက်ရပြီး အလန့်တကြားနှင့် ဗြုံးကနဲ ငထွား ခါးကို ဖက်လိုက်ရပေမယ့် နှစ်ကိုယ်ချင်း ထိသွားတော့ မာကျစ်ဖုထစ်နေသော ကြွက်သားစိုင်တို့၏ ထိတွေ့ရမှုကြောင့် သတိ လက်လွတ်ဖြစ်ကာ ပို၍ တိုးကာ ဖက်ထားမိသည်။ မိန်းမသားပီပီ အရင်ကတည်းက ငထွား၏ ဗလကြီးကို ကြည့်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လိုက်ရရင်တော့ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နွေးထွေး လုံခြုံသွားမှာပဲဟု မိန်းမသား သဘာဝ မကြာခဏ စိတ်ကူးယဉ်မိခဲ့ဖူးသည်..။

အို…… သူမချက်အောက်နားကို ထောက်မိထားသည့် ငထွား၏ ပစ္စည်းကြီးက သစ်သားဒုတ်တံကြီး အလားပါပဲလား။

“ လုပ်ပါအုံး…ငထွားရဲ့… ဖြုတ်ပေးပါအုံး…..“

မသန်းမြင့် ကိုယ်လုံးကို လူးလွန့်၍ ခြေသလုံးသားကို ငုံ့ကြည့်ကာ ပြောသည်။ အမှန်တော့ ငထွားပစ္စည်းကြီးကို လက်နှင့် လှမ်းကိုင်လို့ မရဲသဖြင့် ကိုယ်လုံးနှင့် တိုက်၍ လှုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ငထွား ငုံ့၍ သူမ၏ ခြေသလုံးဆီသို့ လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ မသန်းမြင့်က ငထွား ခါးကို မလွှတ်၊ ငထွား အငုံ့ သူ့မျက်နှာနှင့် မသန်းမြင့် နို့အုံကြီးကို တိုက်ထိမိတော့သည်။ ငထွားက မသန်းမြင့် ခြေသလုံးမှ ကျွတ်ကို ခွာ၍ အပြင်သို့ လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ကဲ….ရေသွားဆေးတော့….”

“ ဟင့်အင်း….သွေးတွေနဲ့ ငါမလုပ်ရဲဘူး….”

ဒါ တမင်သက်သက် ပြောနေမှန်း သိသည်။ ငထွား အောက်ဆင်း၍ ရေခပ်လိုက်ပြီး မသန်းမြင့် ခြေသလုံးကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ ပွတ်သပ်ဆေးပေးသည်။ အရသာခံ၍ ကြာကြာ ပွတ်ရင်း ဆေးပေးနေသည်။ မသန်းမြင့် ပေါင်ခွဆုံကြီးနှင့် ငထွားမျက်နှာက တန်းနေသည်။

ခဏအကြာ မသန်းမြင့် ထမီကိုမ၍ စုဆုတ်ထားသောကြောင့် ခြေတစ်ဖက်လှမ်းလျှင် ပေါင်ကားလိုက်သလို ဖြစ်နေပြီး ထမီကလည်း ဆုတ်ဆွဲထား၍ တင်းနေသဖြင့် ဖောင်းမို့သော စောက်ပတ်ကြီးက အထင်းသားဖြစ်နေတော့သည်။ အပျိုပေါက် ဌေးဌေး၏ အင်္ဂါစပ်ကို မြင်တွေ့ပွတ်သပ်မိခဲ့ရာမှ စခဲ့သော ငထွား၏ စိတ်များ ဘယ်လိုမှ ထိမ်းမရတော့ပေ..။

ငထွား ရေခွက်ကို အောက်သို့ ပြန်၍ မထားတော့ပဲ ဖိနပ်ချွတ်တွင်ပင် ထားလိုက်ကာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှ ဆတ်ကနဲ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ရင်း မသန်းမြင့်၏ ကိုယ်လုံးကို ဗြုန်းကနဲ ပွေ့မလိုက်သည်။

“ အမလေး…..”

ဖြတ်ကနဲ လန့်သွားသော မသန်းမြင့်၏ တတောင်နှစ်ဖက်က ထောင်သွားသဖြင့် ထမီက ပေါင်ရင်းထိ လန်သွားသည်။ ဖွေးနှစ်စွာ ပေါ်လာသော ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ချောင်းကို ငထွား ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး မသန်းမြင့်ကို အိမ်ရှေ့ခန်းဆီသို့ ဖိနပ်ချွတ်မှ နေ၍ ပွေ့လာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချလိုက်သည်.။

“ ဟွန့်……ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…..”

မျက်စောင်းထိုးကာ လေသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်ရင်း မသန်းမြင့်၏ မျက်နှာက ပြုံးရိပ်သန်းလို့။ ငထွားကသူမဘေးသို့ ဆောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တော့ မသန်းမြင့် မကြည့်ရဲသလို မျက်လုံးများကို မှိတ်ထား လိုက်တော့သည်။ ဒူးထောင်လျှက်သားဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားပစ်လိုက်သည်။ 

အမွှေးမဲမဲတွေနှင့်စောက်ခုံကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်။ ငထွားက မသန်းမြင့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး တငေါက်ငေါက် ဖြစ်နေသော သူ့လီးထိပ်ကြီးကို ခပ်ပြဲပြဲ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားသို့ တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။

“ အင်း……အင်း……..အ………..အင်း…..”

မသန်းမြင့်လည်း စိတ်တွေအတော်ပင် ထနေပြီမို့ အရည်တွေက ရွှဲနစ်နေသဖြင့် လီးကကြီးလွန်းသော်လည်း တစ်ချက်တည်းဖြင့် ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။

မသန်းမြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်သွားကာ တုန်တုန်ရင်ရင်ပင် ဖြစ်လာရသည်။ အားရစရာ ကောင်းလှသည်။ ဌေးဌေး မွေးပြီးကတည်းက အလိုးခံရတာ ချောင်ချောင်ကြီးဖြစ်ကာ အားမလိုအားမရဖြင့် ခံစားခဲ့ရတာ (၁၄) နှစ်ရှိပြီ။ အခုတော့ လင်ဖြစ်သူ ကိုချစ်သေပြီး ငထွားနှင့် အခုကြုံတော့မှ အထဲတွင် ပြန်ပြည့်သိပ်နေကာ လင်ရစက အလိုးခံရသလို အရသာရှိလှသည်။

ငထွားက အစတွင် မကြမ်းသေးပါ။ ဖြေးဖြေး ချင်းပဲ လိုးပေးနေသည်။ မသန်းမြင့်ကလည်း သူမစောက်ပတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကော့ကော့ပေးပြီး မျက်လုံးများ စင်းကျနေသော မျက်နှာလေးက ပြုံးလို့နေသည်။

“ ပြွတ်….အား…..ပြွတ်…ဒုတ်….ဒုတ်……အင်း…..ဟင်း……”

တဖြေးဖြေး အရှိန်ရလာပြီး ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းလိုးရင်း ငထွားလက်နှစ်ဖက်က မသန်းမြင့် နို့တွေဆီ လှမ်းသည်။ မသန်းမြင့် တဟင်းဟင်း အသက်ရှူသံနှင့်အတူ သူမ၏ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီကို တစ်ချက်တည်းတွဲ၍ ဆွဲလှန်ပေးလိုက်သည်။

အထင်းသား ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက အလပ်ကြီး ရှိသေးသည်။ ငထွား နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုသူ့လက်ကြမ်းကြမ်းကြီးများနှင့် လှမ်းဆုတ်၍ မတင်းတိမ်နိုင်သည့်အလား တအားပင် ဖျစ်ညှစ်ဆုတ်နယ်ကာ တအားပင် ဆောင့်၍လိုးသည်။

“ အား..အိ…အ….အင့်..အိုး….ပြီး……ပြီး….အိုး..”

မသန်းမြင့် ဖင်ဆုံကြီး ကော့ထိုးတက်လာပြီး အရေတွေ ရွှဲနစ်နေအောင်ထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားရတော့သည်။

မသန်းမြင့် တစ်ချီပြီးသွား၍ စောက်ဖုတ်ထဲမှာရော ငထွားလီးတန်မှာပါ အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ပျစ်….ပလစ်….ဖွတ်…… ”

အခန်းထဲတွင် အိပ်နေသော ဌေးဌေးမှာ သူမစောက်ပတ်ကို ငထွား လာကိုင်ပြီး ကိုင်ဆော့ ပွတ်သပ်ခဲ့စဉ်ကနိုးနေခဲ့ပြီး အခု သူမ၏အမေနှင့် ငထွား လိုးနေပုံကို အစမှအဆုံး အခန်းကာရံထားသော ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်။ ဒါကို ငထွားရော မသန်းမြင့်ပါ မသိကြပေ။

“ ပြွတ်……ဖွတ်….ပြွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်……..”

မသန်းမြင့် နောက်တစ်ချီ ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။ ငထွားလည်း ပြီးချင်နေပုံရသည်။ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနှင့် သူ့မျက်လုံးပြူးပြူးကြီးတွေက မသန်းမြင့်ကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေရင်း အတင်းနင်း ဆောင့်၍လိုးနေသည်။

အတူတူပြီးချင်သော ဆန္ဒကြောင့် မသန်းမြင့် ငထွားလီးကို စောက်ပတ်ဖြင့် အတင်းအတင်း ညှပ်ညှပ်ပေးပြီး ကော့ကော့ပင့်ပေးသည်။

“ ပြွတ်…ဖွတ်…ဗြစ်….ဒုတ်…….အီး…….အ….အင်း….ဟင်း…..အား…အား…..အ…”

ထွက်လာသော ငထွားသုတ်ရည်တွေက ပြင်းလှသည်။ ရေပိုက်နှင့် ထိုးပစ်လိုက်သည့်နှယ် ဖြစ်သည်။ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးလာပြီဖြစ်သော မသန်းမြင့်မှာ ပြင်းထန်လှသော ငထွား၏ သုတ်ရည်များ အထွက် မသန်းမြင့်မှာ ကော့ တက်သွားသည်။

ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မသန်းမြင့်မှာ ငယ်ထိပ်အထိပင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ အဲဒီနောက်တော့ မသန်းမြင့်နှင့် ငထွားတို့ ဌေးဌေးလစ်ရင် လစ်သလို နေ့စဉ်ညစဉ် လိုးခဲ့သည်မှာ မသန်းမြင့် လယ်တွေရောင်း၍ မြို့ပြောင်းသွားသည်အထိပင် ဖြစ်လေသည်..။

..........................................................................

ငထွားမှာ သောင်းစိန်နှင့် ရွှေရည်တို့ လိုးနေကြတာ တွေ့ရပြီး အိပ်ရာထဲ ပြန်လှဲနေရင်း သူနှင့် မသန်းမြင့်တို့ဖြစ်ခဲ့သည့် အကြောင်းတွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ငထွား အိပ်ရာမှ ထ၍ အိမ်နောက်ဖေးသို့ ဆင်းလာတော့ သောင်းစိန်တို့ လင်မယားက ငြိမ်သွားပြီ။ သောင်းစိန်က တရှူးရှူးဖြင့် အိပ်ပျော်နေသံကိုပင် ကြားနေရသည်။

အိမ်နောက်ဖေးတွင် စပါးငါးတင်းဝင် ပုတ်ကြီး နှစ်လုံးရှိသည်။ ထိုပုတ်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှနေ၍ သွားလျှင် ပုတ်တွေလည်း လွန်ရော အိမ်သာကို ရောက်သည်။ ပထမတော့ ငထွား အိမ်သာထဲ ဝင်သွားမည် စိတ်ကူးပြီးမှ ပုတ်နှစ်လုံးလည်း လွန်ရော အိမ်သာပေါ် မတက်တော့ပဲ အိမ်သာဘက်လှည့် ပုဆိုးလှန်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။

သူငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက တငေါက်ငေါက် တောင်ထနေပြီး တရမ်းရမ်း တခါခါ ဖြစ်နေသဖြင့် ငထွား လီးကို ဆုတ်ကာ ဂွင်းထုလိုက်သည်။ ငထွားမျက်လုံး မှိတ်လိုက်တော့ သူလိုးခဲ့ဖူးသော မသန်းမြင့်ပုံ မပေါ်လာဘဲ စောစောက သူ အမှတ်မထင် တွေ့လိုက်သော ရွှေရည် ခံနေသော ပုံက ပေါ်လာသည်။

သူ့ရှေ့ အိမ်သာထဲတွင် ရွှေရည် ရှိနေသည်ကို ငထွား မသိ။ ရွှေရည် တစ်ယောက် သောင်းစိန်လိုးတာခံပြီးခဏလှဲနေပြီးမှ အိမ်သာသို့လာပြီး ရေဆေးခြင်းဖြစ်သည်။ ရေဆေးပြီး ရေစစ်အောင် ထိုင်နေပြီးမှ ထ၍ အိမ်သာထဲမှထွက်မည်အလုပ် ငထွား အိမ်သာရှေ့သို့ ရောက်လာပြီး ထိုင်ချ၍ ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

ငထွားလီးမဲမဲကြီးက သစ်သားငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလောက် ရှိသည်။ စောစောကတင် တစ်ချီပြီးခဲ့သော ရွှေရည်မှာ တင်းထောင်ထနေသော ငထွားလီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာကာ စိတ်တွေ ပြန်ထလာရသည်။

အမှန်တော့ ရွှေရည်မှ မဟုတ်။ ဘယ်မိန်းမ မဆို တစ်ချီလောက်နှင့် အားမရတတ်ကြတာ များသည်။ ကာမစိတ်တွေ ထန်ကာ ဂွင်းတိုက်နေသော ငထွားကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ရွှေရည် စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့။ ထသထက် ထ၊ ရွသထက် ရွလာသည်။ အခုတင် ရေဆေးပြီးသား အဖုတ်က အရည်တွေ ပြန်စိုလိုက်လာသည်။ ရွှေရည် ငထွားကို ကြည့်ရင်း စောက်စေ့ကို လက်ဖြင့် ကလိရင်း ပွတ်ကြည့်မိသည်။

ခဏအကြာ ရွှေရည် စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ငထွားကလည်း လက်ဖြင့် လုပ်နေရသောကြောင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင် ဖြစ်နေသည်။ ကြာလျှင်တော့ ပြီးသွားတော့မည် ဖြစ်သည်။ ရွှေရည် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ သူမအိပ်ရာထဲမှ မထွက်ခင်ကပင် သောင်းစိန်မှာ မူးမူးရူးရူးဖြင့် အိပ်မောကျနေပြီ ဖြစ်သည်။ ရွှေရည် အိမ်သာတံခါးကို ဖြေးဖြေးဖွင့်ကာ ငထွားရှေ့သို့ ဗြုန်းကနဲ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။ ငထွား လီးပေါ်မှ လက်ကို လွှတ်၍ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ဟင်….ရွှေရည်…….”

ရွှေရည် ပြုံးပြလိုက်ပြီး ငထွားရှေ့တွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ကိုထွား…ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဟင်……”

ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်ရင်း ရွှေရည်၏ လက်တစ်ဖက်က ငထွားလီးကြီးကို လှမ်း၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

လီးကြီးက လက်တစ်ကိုင်ပင် မကပေ။ ငထွား ဘာမှမပြောပဲ ရွှေရီကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ရွှေရီ၏ ကိုယ်တွင် ထမီလေးတစ်ထည်သာ ကပိုကရို ရင်ရှားထားသည်။ နို့အုံ အရင်းဖက်နှစ်ခုက အလယ်ကြား ကားကားလေးနှင့် အတူ ဆူဖြိုးစွာ တွေ့ရသည်။ လရောင်အောက်တွင် နုပျိုလှပနေသော ရွှေရီ့မျက်နှာလေးက နဖူးအစပ်တွင် ချွေးဥလေးတွေ သီးနေကာ လှချင်တိုင်း လှနေတော့သည်။

ငထွားလီးကြီးက ဆုတ်ကိုင်ထားသော ရွှေရီ၏ လက်ကလေးအတွင်း၌ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေသည်။ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေသော ငထွားက ရွှေရီ့ ဘေးသို့ ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာ ထိုင်ပြီး ရွှေရီကို ဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းတော့သည်။ ရွှေရီ ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ရင်း မျက်နှာလေးကို မော့ပေးရင်း ငထွားလီးကြီးကို ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။

ငထွား၏ လက်တစ်ဖက်က ရွှေရီ ရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်သွားပြီး နို့အုံကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်သည်။ ခဏအတွင်း နှစ်ယောက်စလုံး တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာရသည်။

“ လာလေ….ထ…..”

အသံလေး ကတုန်ကရင်နှင့် ပြောပြီး ရွှေရီ ထရပ်လိုက်သည်။ ငထွားလည်း မတ်တတ်ထရပ်မိသည်။ရွှေရီက ငထွားကို ကျောပေးကာ စပါးပုပ်ကြီးဘက်သို့ လှမ်းရပ်လိုက်ပြီး စပါးပုတ်ကြီးတွင် တင်ထားသော သစ်သားဆင့် အစွန်းပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်ပြီး သူမရင်ရှားထားသော ထမီလေးကို ခါးသို့ ဆွဲလှန်တင်ပေးလိုက်သည်..။

ငထွား ပုဆိုးကို ချွတ်၍ ကွင်းလုံး မတင်ကာ လည်ပင်းတွင် ပတ်လိုက်ရင်း ရွှေရီ၏ နောက်ပိုင်းကို မျက်လုံးပြူးကြီးနှင့် ကြည့်သည်။ ရွှေရီ့စောက်ပတ်ကြီးက စောက်ပတ် ခါးတောင်းကျိုက်။ ဆီးစပ်မှသည် စအိုဝနားထိအမြောင်းလိုက် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက ဖောင်းတင်းနေသည်။ ဖြူဖွေးနေသော ရွှေရီ၏ ဖင်ဆုံကြီးတွေက မသန်းမြင့် ဖင်ဆုံကြီးတွေလောက် မကြီးသော်လည်း လုံးကျစ်၍ မာတင်းကာနေသည်။

ခုလို ရွှေရီက ကုန်းထားပေးတော့ စောက်ခေါင်းဝက စအိုဝနှင့် မျဉ်းပြိုင် ဖြစ်နေသည်။ ကြည့်နေရင်း ငထွား၏လီးကြီးက မာသထက် မာလာကာ ငထွား အသက်ရှူသံတွေက ပြင်း၍လာသည်။ ငထွား သူ့လက်ကြမ်းကြီးနှစ်ဖက်နှင့်ရွှေရီ့ တင်ဆုံနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လီးသွင်းတော့မည်ကို သိလိုက်သော ရွှေရီက ခါးကို ကော့၍ တင်ပဆုံကြီးကို ကော့၍ နောက်ပစ်ပေးသည်။

ပြီးတော့ ရွှေရီ တစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ တဒိန်းဒိန်းနှင့် လီးအဝင်ကို စောင့်မျှော် နေမိသည်။ ငထွားလီးထိပ်ဖောင်းကားကားကြီးက ရွှေရီ စောက်ပတ်အဝကို ထောက်လိုက်လျင် ရွှေရီ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၍ ခေါင်းလေးထောင်ထားပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ နည်းနည်းတိုးကာ လီးထိပ်ကြီးကို စောက်ပတ်ဝနှင့် ဖိလိုက်သည်။ 

ထိုစဉ် စီးကနဲ ထွက်လာသော စောက်ရည်ကြည်တစ်ချို့က လီးတံထိပ်ဖူးကြီးတစ်ခုလုံးကို စိုစွတ်သွားစေသည်။ ရွှေရီ၏ တင်သားတွေကို သူ့လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဆုတ်ချေပွတ်သပ်ပြီးမှ ငထွားက လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းသည်။

“ ပြစ်…..ပြွတ်…..ဖွတ်….အ……အ……”

ရွှေရီမှာ အသံမထွက်အောင် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု တင်းတင်းစေ့ရင်း ညည်းသည်။ မဆန့်မပြဲ တိုးဝင်သွားသော ငထွား၏ ဧရာမ လီးကြီးကြောင့် ရွှေရီ၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ် ခါသွားလေသည်။

လီးကြီးက တစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားပြီး စပါးပုတ်အောက်ခံ သစ်သားဆင့်အတန်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကျားကန်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ဆောင့်ကာ အံကြိတ်ခံသည်။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဖြစ်ပေမယ့် ရွှေရီ့ စောက်ခေါင်းလေးက မသန်းမြင့်ထက် ကြပ်လွန်းလှသည်။ အသက်ကလည်း ရွှေရီက မသန်းမြင့်ထက် (၁၅) နှစ်လောက် ငယ်သည်။

စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဝက်လောက်ဝင်နေသော ဧရာမလီးတန်ကြီးကို ဆက်၍ မသွင်းသေးပဲ ငထွား၏ လက်နှစ်ဖက်က ရွှေရီ၏ ရှေ့ပိုင်းဆီသို့ လှမ်းကိုင်ပြီး ရင်ဘတ်တွင် စည်းနှောင်ရင်ရှားထားသော ထမီစကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး နို့အုံနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် စုံလိုက် ကိုင်၍ ဆုတ်နယ်ချေညှစ်သည်။ ရွှေရီ၏ ထမီကလည်း ကုန်းထားသော သူမ၏ ခါးတွင် ကွင်းလုံးစွပ်ထားသလို တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေတော့သည်။

စောက်ပတ်ဝတွင် လီးတစ်ဝက်ဝင်ကာ တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေသဖြင့် မနေတတ်အောင် ဖြစ်လာသော ရွှေရီကအားမလို အားမရဖြင့် လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဖြင့် ညှစ်လိုက်သည်။ ငယ်ရွယ်သူမို့ ညှစ်အားကလည်း သန်သည်။

ငထွား တစ်ကိုယ်လုံး ဆိမ့်တက်သွားပြီး ရွှေရီ့နို့နှစ်လုံးကို အမိအရဆွဲကာ ဝင်နေသော လီးတစ်ဝက်ကို လက်နှစ်လုံးလောက် ပြန်ထုတ်ကာ အားယူပြီး သူ့လီးကြီးကို တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ဘွတ်….စွပ်..ဒုတ်………အ…….အီး…….”

“ အ…..အမလေး….သေပါပြီ…..အား……အင့်……”

ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့ပဲ ရွှေရီ၏ တင်းတင်းလေး စေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ပွင့်ဟကာ အသံထွက်လာသည်။ လီးကြီးက တဆုံးဝင်သွားပြီး ရွှေရီ နာလွန်းသဖြင့် ကုန်းထားသော ဖင်ကြီးက နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်သွားပြီး အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ လီးကြီးကို ဒီအတိုင်း တဆုံးထည့်၍ စိမ်ထားလိုက်ပြီး သူ့လက်ကြမ်းကြီး နှစ်ဖက်ထဲမှ ရွှေရီ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပေးသည်။

“ ဒီလိုကျတော့လဲ တတ်သားပဲ…” ဟု ရွှေရီ မျက်ရည်အဝိုင်းသားနှင့် တွေးမိသည်။

တဖြေးဖြေး နာအောင့်နေမှုတွေ ပျောက်သွားပြီး လီးကြီးမှာ ငြိမ်ချက်သား ကောင်းနေသဖြင့် ရွှေရီမှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာကာ လီးကြီးကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနှင့် ညှစ်ပေးလိုက်မိသည်။ ဒါက ငထွားကို အချက်ပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ငထွားက စောက်ခေါင်းထဲမှ တဆုံးဝင်နေသော လီးကြီးကို လျှောကနဲ ပြန်၍ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ရွှေရီ့ ဖင်ကြီးက နောက်သို့ ပါလာပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက လန်၍ ထွက်လာသည်။

ငထွားက တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်၍လိုးသည်။

“ ပြွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….အင်း…အင်း…..အ….အီး…….အင့်….”

လီးက စောက်ခေါင်းထဲတွင် အပြည့်အကြပ် ဖြစ်နေကာ အရသာ ရှိလှသည်။ ကလေးမွေးပြီး ကတည်းက ကိုသောင်းစိန်လုပ်တိုင်း အထဲမှာ ချောင်တောင်တောင်ကြီး ဖြစ်နေသဖြင့် သိပ်ပြီးအားမရ ဖြစ်ခဲ့ရာ အခုတော့ ရွှေရီ အားရပါးရကြီးကို ခံနေရပြီ။ ရွှေရီ စိတ်ထဲတွင် သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ ငထွား၏ လီးကြီး ထွက်သွားမှာကိုပင် မသိမသာ စိုးရိမ်နေမိသည်။

“ ပြွတ်….ပြွတ်…ပလွတ်…..ဖွတ်….ပြွတ်……”

ငထွား၏ ဆောင့်ချက်တွေက တဖြေးဖြေး စိပ်၍လာသည်။ စိမ့်ထွက်လာသော ရွှေရီ့ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေကလည်း ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ပင် စီးကျလာချေပြီ။

“ ပြွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်…….ပလွတ်……..ပြွတ်……..”

“ ဆောင့်… ဆောင့်… ကိုထွား… ဆောင့်.. အ… အမလေး… အား… ကောင်း… ကောင်းတယ်… ဆောင့်….စမ်းပါ… အ…… အား…… အီး……”

ကုန်းထားသော ရွှေရီ၏ ဖင်ဆုံကြီးတွေ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ဖြစ်လာပြီး သူမ စောက်ပတ်အတွင်းမှ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။

“ အ…..တအား…ဆောင့်….ဆောင့်…ကျမ..ပြီး……အမေ့…..အမလေး…..ပြီးပြီ….အီး…အင်း………”

ငထွားလည်း သိပ်မကြာခင်ပဲ အားသုံးပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပစ်လိုက်ရာ လီးကြီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များပန်းထွက်ရင်း ပြီးသွားရတော့သည်။

.............................................................

ငထွားနှင့် ရွှေရီတို့မှာ သောင်းစိန် လစ်ရင်လစ်သလို အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး တစ်နှစ်ကျော်ကာလကို ကျော်ဖြတ် လာခဲ့သည်။

သောင်းစိန်နှင့် ရွှေရီတို့၏ သမီးလေး ဘုတ်အိလေးပင် အသက် (၅)နှစ် ကျော်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်တွင်ညဖက် သောင်းစိန် အိပ်ပျော်သွားလျှင် သူတို့ အလုပ်ဖြစ်ကြသလို လယ်တဲသို့ ရွှေရီ ထမင်းပို့လာသည့်အခါတွင်လည်း သောင်းစိန် လယ်ထဲ မဆင်းသည့် နေ့များဆိုလျှင် ငထွားနှင့် ရွှေရီ နှစ်ပါးသွားဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

ရွှေရီတစ်ယောက် ငထွားကို စွဲနေချေပြီ။ ညဖက် အိပ်ရာ ဝင်ချိန် သောင်းစိန် လုပ်မည်ဆိုရင်ကိုမှ အကြောင်းအမျိုးမျိုး ပြပြီး ရှောင်နေခဲ့သည်။ မလွှဲသာ၍ သောင်းစိန် လုပ်တာကို ခံရတော့မည်ဆိုလျှင် သောင်းစိန် မြန်မြန်

ပြီးသွားအောင် ခပ်နာနာလေး ညှစ်ပေးခြင်း ၊ အလိုးခံနေရင်းမှ အောက်မှ အားတက်သရော ပြန်အလိုးခံခြင်း တို့ကို လုပ်ပေးပြီး ရွှေရီ သောင်းစိန်ကို မြန်မြန် ပြီးသွားစေသည်။

ရွှေရီ သောင်းစိန် လုပ်လျှင် ဘယ်တော့မှ မပြီး။ ငထွားလိုးတာကို အားပါးတရခံရင်းမှသာ ပြီးတတ်လာသည်။ အခုလည်း ကြည့် ငထွား ညနေစာ အစားကို စောင့်ပြီး ငထွားနှင့်အတူ ရွှေရီ ထမင်းလက်ဆုံ ဝင်စားသည်။

“ ကိုထွား…. ရော့…အသဲအမြစ်လေး… ရှင့်အတွက် ချန်ထားတာ….”

“ အစ်ကို သောင်းစိန်ရော စားပြီးပြီလား…”

“ သူ့ကို ထည့်မပြောစမ်းပါနဲ့… ကျမ သူ့ကို စိတ်ကုန်လွန်းလို့ပါ…..”

“ ဟင်း………..”

ငထွားတစ်ယောက် ကဲကဲဆတ် ဖြစ်နေသော ရွှေရီကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချမိသည်။

“ ရွှေရီ…ငါတို့ အကြောင်းကို … ကိုသောင်းစိန် သိသွားရင် ခက်မယ်နော်….”

“ အော်…ကိုထွားကလည်း ပူစရာ မရှိပါဘူး… ပူတတ်ရန်ကော ရှင်… သူသိတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ.. ကျမတို့ နှစ်ယောက် ထွက်ပြေးကြတာပေါ့…ဘာလဲ…ရှင်က ကျမကို ခေါ်မသွားချင်လို့လား….ဟင်း…ဒါပဲနော်….ဒီကတော့ သူ့အတွက်ချည် စဉ်းစားနေတာ…”

“ အော်… မဟုတ်ပါဘူး…ဟာ…နင့်မှာက လူမမယ် ကလေးလေးနဲ့….”

“ အော်… ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း သူနဲ့ မွေးထားတာ သူ့ဟာသူ ဆက်ကျွေးလိမ့်မယ်.. မဟုတ်ဘူးလား…ရော့… ကိုထွား .. ဒီမှာ ရှင်ကြိုက်တဲ့ ကြက်ဖင်ဆီဖူးလေး….စား…လေ..”

ရွှေရီက ဇွန်းဖြင့်ခပ်၍ ငထွား ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးသည်။ ငထွားလည်း ရွှေရီ့ကို ကြည်ရင်း စိတ်မသက်မသာဖြင့် သက်ပြင်းကို အခါခါ ချနေရတော့သည်။

............................................................

ဒီနေ့ အမတော်ကြေး ကိစ္စရှိ၍ သောင်းစိန် လယ်ထဲ မဆင်းဖြစ်။ ရွှေရီ လယ်ထဲသို့ ထမင်း သွားပို့ရင်း ငထွားနှင့် အလုပ်ဖြစ်နေသည်။

“ ပြွတ်….ပျစ်…….ပြွတ်….ဖွတ်……..အား…..ဆောင့်…ကိုထွား…ဆောင့်စမ်းပါရှင်..အားမရှိတော့ဘူးလား…အခုမှ စတာကို….ဆောင့်…ဆောင့်…ကျမကို အားမနာနဲ့… အင်း…အင်း….ဟင်း…..”

ရွှေရီမှာ အောက်မှ ဒူးထာင်ပေါင်ကား အနေအထားနှင့် ပေါင်ကြားတွင် ဆောင့်၍လိုးနေသော ငထွား၏ ဒကောက်ခွက်ကို ဖနောင့်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိဆွဲ အားယူပြီး သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ပေးသည်။ ငထွားကလည်း အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။

“ ပြွတ်…ပလွတ်….ပြွတ်….ပြွတ်….ဆောင့်….ဒုတ်..ဒုတ်….အ..အ အီး.ဆောင့်…..အမေ့…..အိုး……..အင့်…”

ငထွားက လီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှ ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်ရာ လီးဒစ်ကြီးနှင့်အတူ စောက်ရည်ကြည်တွေ ကအပြင်သို့ စင်ထွက်ကုန်သည်။

“ အပြင်မှာ… လူ…….လူ………”

ငထွား မောသံကြီးနှင့် ပြောသည်။ အလန့်တကြား ရွှေရီ လူးလဲထပြီး အပြင်သို့ လှမ်းကြည့်သည်။ ပြေးထွက်သွားသော အသက် (၁၅) နှစ်အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်။

“ ဟင်…. ကြွက်နီ……ဒု..က္ခ ပါပဲ…”

ကြွက်နီဆိုသည်မှာ သောင်းစိန်၏ အစ်မက မွေးသော သောင်းစိန်၏ တူအရင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ လယ်တဲကဟိုဖက် တစ်ခေါ်လောက်တွင် ရှိသည်မို့ တဲသို့ ထမင်းပို့ရင်း ကြွက်နီ ပြန်လာတာ ဖြစ်မည်။

“ ကဲ….ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ…ရွှေရီ…..”

“ သူတို့ မလာခင်…. ကျမတို့ ထွက်ပြေးကြတာပေါ့…”

“ လောလောဆယ် ကျမ နားကပ်နဲ့ စရိတ်လုပ်ကြတာပေါ့…လာ…ကိုထွား…သွားကြမယ်…”

ဟု ပြောရင်း ရွှေရီက ငထွားလက်ကို ဆွဲရင်း တဲအပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုနေ့မှ စ၍ တစ်ရွာသားငထွားနှင့် ရွှေရီတို့မှာ သရက်ပင်ဆိပ် ရွာလေးမှ ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားကြလေတော့သည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။