အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသူ - နရသူ
နှစ်ယောက်သား နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက် အပြိုင်ကြဲကာ တစ်ယောက်ကခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသွင်းလိုက် ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း နာကျင်မှုဝေဒနာကို လျစ်လျူရှုကာဖြင့် အောက်ကနေ ကော့ကာကော့ကာပေးနေရင်း အချက်လေးငါးဆယ်ဆက်တိုက်လိုးလိုက် မောလျှင်ခဏနား မမမြင့်မူရဲ့နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့စို့ပေးရင်း ဖျစ်ချေလှိမ့်နယ်ကစားလိုက် အမောပြေပြီဆိုတာနှင့် နောက်တစ်ဖန် ပြန်စလိုးလိုက်နှင့် အချိန်ကြာလာလေ လိုးဆောင့်ချက်များ ပိုသွက်ပိုကြမ်းလာလေဖြစ်ပြီး လိုးသံမာန်သွင်းသံ ညည်းသံတွေ တားမနိုင်ဆီးမရ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးထွက်ပေါ်လာကြကာ တစ်ခန်းလုံးငရဲပွက်သလို ဆူညံနေလေတော့သည်။
ရမ္မက်ဇောတွေ အသည်းအသန်ထကြွသောင်းကျန်းလာကြသည်။ စောမြိုင်လိုးချက်တွေပိုမိုပက်စက်လာပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ချောင်းစလုံး အပေါ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားဖြစ်အောင်(တစ်တီတူး အိပ်သည့်ပုံစံမျိုး) ခြေနှစ်ဖက်မိုးမျှော်အောင် ဖြဲလှန်ပစ်လိုက်ရာက အပေါ်စီးကနေ သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူှုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ချုပ်ကိုင်ဖိချလိုက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်နေသည့် မမမူစောက်ပတ် ပြဲအာအာကြီးထဲကို သူ့လဒစ်ပြဲကြီး အသားပါပါ လိုးစိုက်ထည့်သွင်းကာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်တစ်ချက်ချင်း တဘုတ်ဘုတ်တဇွပ်ဇွပ် မြည်ဟီးအောင်ဘဲ မနားစတမ်းဖိဆောင့် လိုးချပေးနေပေသည်။
"စွပ် ဖွတ် ဗွပ် စွိ စွတ် ဖွတ် ဘွပ် ဗလပ် ဘုတ် ဘတ် ဖွတ် ဇွပ် ဗြိ ပြွတ် ဗလပ်ဘုပ် ဘွပ် "
"အိ အိ အင့် ကောင်း ကောင်းတယ် မောင် ရယ် ဟင့် ဟင့် ဆောင့် ဆောင့် လိုး လိုးစမ်း အားရပါးရလိုးထည့်လိုက်စမ်းကွာ လီးကြီး အောင့်အောင့်သွားတာပဲ အသေလိုးနိုင်တယ် လိုး မသေမချင်းလိုး အ အမေ့ အီးဟီး ဟီး ဟီး ဟင်း နော် "
မမြင့်မူလည်း အောက်ကနေ ခေါင်းတယမ်းယမ်းနှင့်မခံချိမခံသာ အလူးအလဲအလိုးခံနေရပြီး စက်သေနတ်ပစ်သလို တအုန်းအုန်းတဒိုင်းဒိုင်းနှင့် အသေအလဲ လိုးပေးနေသော စောမြိုင်လိုးချက်အောက်မှာ အချိန်ကြာကြာတင်းမခံနိုင်ရှာတော့ဘဲ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေ တဖြောဖြောပန်းထွက်လျက် ကာမပန်းတိုင်းဆီသို့ အဆောတလျင်ကြီး ဆိုက်ရောက်သွားရတော့သည်။
စောမြိုင်လည်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ထပ်လိုးပြီး သူ့လီးထိပ်မှလရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားဖက်လိုက်နမ်းလိုက်နှင့်အတန်ကြာလူးလှိမ့်ကာ ရမ္မက်စည်းစိမ်ကြီးစွာခံစားနေကြရင်း အတန်ကြာမှ လူချင်း ခွာလိုက်ကြသည်။
စောမြိုင်နှင့်ဒေါ်မြင့်မူ စစ်စတီနိုင်းလုပ်ပြီး စောမြိုင်ကအပေါ် ဒေါ်မြင့်မူကအောက်မှနေ၍ တစ်ယောက်ဟာကို တစ်ယောက် စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက် လျှာနှင့်ယက်သပ်ကာဆွလိုက်နှင့် အလုပ်များသွားကြလေသည်။ စောမြိုင် သူမပါးစပ်ထဲလီးထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ တစ်ချက်ချင်းဖိဆောင့်လိုးပေးသည်ကို ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက်ပါးစပ်ဖြဲဟလျက် လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီး သူမအာခေါင်ထောက်မိသည်အထိ deepthroat လုပ်ကာ အလိုးခံနေပြီး စောမြိုင်လည်း သူမပါးစပ်ပေါက်ထဲကို လီးတစ်ချောင်းလုံးအပြည့်သွင်း၍ မညှာမတာလိုးရင်းက ဒေါ်မြင့်မူပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကို သူ့ခေါင်းထည့်ကာဖြင့် သူမပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး ပက်ပက်စက်စက်ပင် ဖလူးဖလူးအသံများထွက်သည်အထိ စောက်စိကလေးကိုနှာခေါင်းနှင့်ထိုးမွှေရင်း စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းဝရှိ အတွင်းအပြင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပါးစပ်နှင့်ဘယ်ညာကိုက်ဆွဲယမ်းခါပြီး မွှေ့လိုက်စုပ်လိုက် ဝလုံးဝိုင်းလိုက် အစိကိုလည်း သွားနှင့်ကိုက်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ကာ အပေါက်ဝထဲလျှာထိုးယက်လိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းဖက်ရှိနံရံတွေကို လျှာကတော့ချွန်လိပ်ပြီး လှည့်ပတ်ယက်လိုက်နှင့် ပီပီပြင်ပြင်ကြီးမွှေနှောက်ဆွနှူးပေးလိုက်ပြန်ရာ နဂိုကပင်ဏှာထန်သလောက် စောက်ရည်သန်လွန်းလှသည့် ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ရည်တရွှဲရွှဲ အပြင်ကိုလျှံထွက်ကျလာရလေတော့သည်။
စောမြိုင်၏လီးတုတ်တုတ်ငပဲကြီးကိုလည်း သူမပါးစပ်ကနေ တအူးအူးတအွန်းအွန်း အသံများထွက်လာသည်အထိ အားပါးတရ စုပ်ကာစုပ်ကာပေးနေရာ တံတွေးတွေပါမြင်မကောင်းအောင် ယိုစီးကျလျက်ရှိပြီး ငစောလီးကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွားမာတောင် တောင့်တင်းလာသဖြင့် အာခေါင်ညောင်းမတတ် ပါးစပ်ကိုအသားကုန်ဖွင့်ခံကာ မဆန့်မပြဲ မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အဆက်မပြတ်လီးစုပ် အဖုတ်ယက်ရင်း တော်တော်ကြီးခရီးရောက်လာသည်။ ဒေါ်မြင့်မူ မခံနိုင်နော့သဖြင့် ငစောလီးကို ပါးစပ်ကနေ ခဏချွတ်ထုတ်လိုက်ရပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ အေဖြေနေရင်းက …
"ကိုစော ပါးစပ်ထဲအပြီးလိုးမလို့ ဟုတ်လား မမူ အပြီးထိစုပ်ပေးမယ် "
"ကျွန်တော်လည်း အစ်မပါးစပ်ပေါက်ထဲ လရည်ထည့်ပြီး ပြီးချင်တယ် အစ်မမူလည်း ဒီအတိုင်းပြီးချင်ပြီးလိုက် နောက်တစ်ချီကျမှပဲ အားရပါးရလိုးကြတာပေါ့ မမူသောက်ပတ်လည်းလိုးမယ် ဖင်ကိုလည်း လီးထည့်ပြီး လိုးပေးမယ် "
"ကောင်းပြီ လိုးချင်သလိုလိုး ရှင့်သဘောပဲ ရှင့်လီးကြီးကိုသာပါးစပ်ထဲ ပြန်လိုးပေးတော့ ကျုပ်မပြီးမချင်းစုပ်ပေးမယ်"
နှစ်ယောက်စလုံးက အထန်ဇယားတွေချည်းမို့ သူတို့ပါးစပ်နှင့် ကမ်းကုန်အောင်လိုးရတာကို နှစ်ထောင်းအားရရှိကြသူတွေပီပီ လရည်ရောစောက်ရည်တွေပါ ပါးစပ်နှင့်ခံပြီး တဝကြီးမျိုချရတာကို အားရကျေနပ်နေကြလေသည်။ ငစောလီးမှ လရည်တစ်ပြုံတစ်မကြီး ပန်းထွက်လာအောင် လိုးခိုင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်မြင့်မူလရည်တွေအကုန်စုပ်မျိုချလိုက်သလို သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ တဖြစ်ဖြစ်ပန်းထွက်လာသည့် စောက်ရည်များကိုလည်း ငစောတစ်စက်ကလေးမှ အပြင်ဖက်ကို ယိုဖိတ်ခြင်းမရှိအောင် သတိကြီးကြီးထားပြီး စုပ်ပေးလိုက်ကာ မြိန်ရည်ယှက်ရည်မျိုချလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်ခဏနားပြီး စကားပြောလိုက်ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ကာ ဒေါ်မြင့်မူ ငစောလီးပြန်တောင်လာအောင် မထိတထိကိုင်ဆွ စုပ်နမ်းပေးသလို ငစောလည်း သူမနို့စို့လိုက် စောက်ပတ်နှိုက်လိုက်လုပ်ပြီး ကာမစိတ်ပြန်ကြွကာ စောက်ရည်တွေ တရွှဲရွှဲ ယိုစီးကျလာသည်အထိ လုပ်ပေးသည်။ ဒီတစ်ချီတော့ ငစောရော သူမပါ အားပါးတရ ကိုယ်ထိလက်ရောက်လိုးကြရမည် ဆိုသောအသိဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး အထူးပင် စိတ်ဓာတ်တက်ကြွလျက်ရှိနေချေပြီ။
"မမူ ကုန်းပေးရမလား"
"ဟာ မကုန်းနဲ့ နို့စို့ပြီး လိုးချင်တာ "
ဒေါ်မြင့်မူ သူ့ကိုချစ်မျက်စောင်းကလေးထိုးပစ်လိုက်ရင်း …
"အမယ် ဒီက သိပါတယ်နော် တကတည်း …သူပဲ ခုထက်ထိ နို့စို့လို့ကိုမဝနိုင်ဘူး သဲကိုသဲလွန်းတယ် …ဟွန်း "
"ဘာလဲ မမက အနောက်ကနေ ဖင်ကြည့်လိုးတဲ့ကောင်နဲ့ချည်း ဆုံဖူးခဲ့တာမဟုတ်လား"
ငစော သူမကို တမင်စနေမှန်းသိလိုက်၍ ဒေါ်မြင့်မူက နှုတ်ခမ်းလေးကို ထော်နေအောင်ရွဲ့လိုက်ရာက …
"ဟုတ်ပတော် မူမူတို့ ကြုံသမျှငနဲမှန်ရင် ဖင်ကြိုက်လို့တဲ့ ဖင်ကြီးကိုင်ကိုင်ပြီးလိုးဖို့ ဒီက လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်အမြဲကုန်းပေးခဲ့ရတာ ဒူးခေါင်းမှှာဆိုလည်း ဒဏ်ရာအမာရွတ်ဗရပွနဲ့ ကိုစော ကြည့်ချင်သေးလားပြော ပြပေးမယ် ဟွင်း"
ငစော တဟဲဟဲရယ်ပြီး …
"အလကား ချစ်လို့စတာပါ မမမူရဲ့ ဒူးခေါင်းကြည့်စရာလား ကြည့်မယ့်ကြည့် မမူစောက်ဖုတ်ကြည့်မှာပေါ့လို့ ဒီလောက်လိုးချင်စရာကောင်းတဲ့ဥစ္စာ ဟင်းဟင်း ဟင်း"
မမူလည်း ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ မျက်စောင်းကလေးတစ်ချက်သာချွေချလိုက်ရင်း ကွပ်ပျစ်ပေါ်နောက်ပြန်လှဲချလိုက်ရာက ပက်လက်ကားရယား လိုးရန်အသင့်အနေအထား ပြင်ပေးလိုက်လေတော့သည်။
စောမြိုင် သူ့လီးကြီးတဆဆလုပ်ပြီး သူမအနားရောက်လာကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာအသင့်နေရာယူလိုက်သည်။
ထိုနေ့က ပက်လက်တစ်မျိုး မှောက်ခုံရက်တစ်ဖုံ စောက်ပတ်ရောဖင်ပေါက်ရော မနားစတမ်းဖွင့်ကာ စိတ်ကြိုက်အလိုးခံပြီး ဒေါ်မြင့်မူလည်း မောမောလျလျနှင့်သူမအခန်းကို ပြန်လာခဲ့ရလေသည်။
စိုးယုမော် ချောချောနှင့်ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တို့ကတော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ယူလာပေးသော dildo ခေါ် ရော်ဘာလီးအတုနှင့် နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဆိုသလို သုံးယောက်သား အလုပ်ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။ စိုးယုမော်လည်း ချောချောထက်ပင် ရမ္မက်ပိုပြင်းသည့် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကို တအံ့တသြဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ လူတစ်ယောက်ကို အပေါ်ယံကြည့်ရုံနှင့် ဘယ်လိုမှ အသေအချာအကဲဖြတ်၍ မရနိုင်ကြောင်းကို သူမအနေနှင့် မိမိကိုယ်ခန္ဓာနှင့်ရင်းနှီးပြီး သင်ခန်းစာကောင်းကောင်း ရရှိခဲ့ပေပြီ။
ဦးညီဂျော် ပြန်ရောက်သည့်ညမှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တစ်ယောက်လုံးငုတ်တုပ်ရှိလျက်နှင့် ချောချောကိုနင်းနှိပ်ပေးဖို့ခေါ်လိုက်တာမို့ စိုးယုမော်လည်း အနည်းငယ်အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကတော့ သူမကို သူတို့အိပ်ခန်းနားမကပ်ဖို့ အသေအချာပြောဆို မှာကြားထားသည်။
"ညည်း ဘယ်လိုလူနဲ့ပဲ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ဖြစ် ငါ ဘာမှပြောစရာအကြောင်းမရှိဘူး တားစရာလည်းမလိုဘူး အဓိက သူ့လက်ထဲ မရောက်အောင် ထိန်းဖို့က ငါ့တာဝန်ပဲ ငါပြောတာ နားလည်တယ်မဟုတ်လား"
တည့်တည့်ပဲပြောသည်။ သူ့လင်နှင့်နောက်ထပ်မိန်းမတစ်ယောက်ကို ရင်းနှီးခွင့်မပေးနိုင်တော့။ တစ်သက်လုံး မျိုသိပ်ခံစားလာတာ များပြီမို့လည်း သူမဖက်က တနုံ့နုံ့ဖြစ်နေသည့် ရင်တွင်းခံစားချက်ဝေဒနာကို စိုးယုမော် စာနာနားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။ သူမဖက်ကနေ ကြည့်ပြန်တော့လည်း သူ့လင်လုပ်ခဲ့တာ ခေတ်စကားနှင့်ပြောလျှင် များလွန်းနေပြီ။ မိန်းမဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီး ပါကင်ဘယ်နှစ်ကြိမ်တောင်များ ဖွင့်ခဲ့ရသလဲတော့မသိပါ။
စိုးယုမော် အိမ်အောက်ထပ်ရှိ တံခါးတွေကိုလိုက်ပိတ်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် "
တံခါးခေါက်သံကြားရ၍ ညအိပ်အဝတ်အစားလဲလှယ်နေရာက အခန်းဝပြန်လျှောက်လာပြီး တံခါးအမြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းဝမှာ သူမထင်မှတ်မထားသူတစ်ယောက် ရောက်နေသည်။
ပိန်ပိန်ပါးပါး အရပ်ခပ်ပျပ်ပျပ်နှင့်မာလီကိုခင်ထွေးဖြစ်နေသည်။ အသေအချာရှင်းအောင်ပြောရလျှင် ချောချောယောက်ျား လူရိုးလူအကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုခင်ထွေးပင်။
သူ့မျက်နှာမှုန်တေတေဖြစ်နေပြီး ပါးစပ်ကလည်း တစ်ခါမှမရစဖူးသည့် ကဇော်အနံ့တွေရနေ၍ စိုးယုမော်စိတ်ထဲက ထိတ်ကနဲ တစ်မျိုးကြီးတော့ဖြစ်သွားမိသည်။
သူမအနားကိုရုတ်တရက်ချဉ်းကပ်လာပြီး လက်မောင်းတစ်ဖက်ကိုကိုင်လှုပ်ကာဖြင့် …
"စိုးစိုး ငါ မေးစရာရှိလို့ "
"ရှင် ကို ကို ခင်ထွေး မေးပါ ဘာမေးမလို့လဲ"
"နင် ချောချော တွေ့မိလား "
"အင်း စောစောက အပေါ်ထပ်တက်သွားတာ အန်ကယ်ကြီး နင်းနှိပ်ဖို့ခေါ်တယ်ထင်တယ် "
"လာ နင်ပါ လိုက်ခဲ့ အတူ သွားကြည့်ကြမယ် "
"ရှင် … ပြ ပြဿနာ တစ် ခုခု ရှိလို့လား ကိုခင်ထွေး "
"မရှိပါဘူး လိုက်မှာသာလိုက်ခဲ့စမ်းပါ ဘယ်လိုအခြေအနေရှိသလဲ နင်ပြောတာအမှန်ပဲလားလို့ ကြည့်ရုံတင်ကြည့်မှာ "
"တ တကယ်နော် ကို ခင်ထွေး နောက်မှ တစ်ခုခုဖြစ်နေရင် ကျ ကျွန်မပါဒုက္ခရောက်နေမယ်"
"ဒါ နင့်နဲ့ဆိုင်တဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပါဘူး …ငါ အကုန်နားလည်တယ် လာ … ငါနဲ့သာ အပေါ်ထပ် လိုက်တက်ခဲ့စမ်းပါ "
စိုးယုမော် မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နှင့်ပင် သူ ဇွတ်အတင်းဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို တိုးလို့တန်းလန်းနှင့် လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။
အင်း …မပြောကောင်းမဆိုကောင်း ဟိုကိစ္စများလုပ်နေရင် ငါတော့ … ဒုက္ခပဲ … ဆိုပြီး စိတ်ထဲလေးလံနေမိတာလည်း အမှန်ပင်။ အို … အန်တီမွန်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာပဲ …မဖြစ်နိုင်တာ ကိုခင်ထွေး သူ့ဖာသာသူ မူးမူးနှင့်ထင်ရာလျှောက်တွေးပြီး မယားလုပ်သူကို ရမယ်ရှာနေတာပဲ ဖြစ်ရမည်။ ဒီလိုတွေးမိပြန်တော့လည်း အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြန်သည်။
"အန် တီမွန် လည်း ရှိတာပဲ ကိုခင်ထွေးရဲ့ …ဘာမှ … မ ဖြစ် … လောက် …"
"ရှူး ပါးစပ်ပိတ် …တိတ်တိတ်နေစမ်း "
သူပြောတာလည်းဟုတ်ပေသားပဲ။ အခန်းဝရောက်နေပြီမို့ စိုးယုမော်လည်း လျှာရှည်နေမိသော ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကြိတ်ပြီး အပြစ်တင်လိုက်မိရင်း ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် အမြန်ဆုံး ပိတ်ထားလိုက်ရသည်။
ခါတိုင်းလိုပဲ တံခါးကို အတွင်းမှနေ၍ ချက်ချထားခြင်းမရှိပါ။ ဟတတကလေးဖြစ်နေသောတံခါးဝအနားသွားပြီး အသံဗလံနားစွင့်မိသည်။ အားလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ စကားပြောဆိုသံ ဘာသံကိုမှမကြားရဘဲ တစ်ခန်းလုံးတိတ်ဆိတ်နေ၍ စိုးယုမော်လည်း နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားရသည်။ သုံးယောက်စလုံးပဲ အိပ်များပျော်နေကြသလားမသိလို့တွေးမိသည်။ ဒါတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်။ တစ်ယောက်ယောက်တော့ စကားပြောကိုပြောရမည်။
သူမလက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဖြတ်ကနဲလှမ်းပုတ်လိုက်တာကြောင့် စိုးယုမော် ကိုခင်ထွေးဖက်လှည့်ကာ သူ့ကို နားမလည်စွာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါသစိတ်ကြောင့်ထင်သည်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး မည်းမှောင်နေပြီး အခန်းထဲကို လက်ညှိုးညွှန်ပြလိုက်ရာက အသံခပ်အုပ်အုပ်နှင့် …
"ဟိုမှာ ကြည့်လိုက် စိုးစိုး နင်မြင်လား အဲဒါ … "
"ဟာ … သွားပြီ မိုးမီးလောင်ပြီ … ပြဿနာတော့ အကြီးအကျယ်တက်ပါပြီ"
စိုးယုမော် ခေါင်းနပန်းကြီးမိသွားသည်။ မကြီးဘဲနေမလား။ အခန်းထဲရှိကုတင်ပေါ်မှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တစ်ဖက် ချောချောတစ်ဖက် သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီပွေ့ဖက်ကာ မြိန့်မြိန့်ကြီးဇိမ်ယူရင်း လောကီစည်းစိမ်အပြတ်ခံစားနေသော ဦးညီဂျော်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ပဲ ဖြစ်ပေတော့သည်။
မိန်းမနှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားလုံးဝမကပ်ကြတော့ဘဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေကာ သူ့နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေကြတာ တွေ့ရသည်။ အသေအချာ သဲသဲကွဲကွဲမြင်အောင်ကြည့်လိုက်တော့မှ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရော ချောချောပါ နှစ်ယောက်သား ဦးညီဂျော်ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး သူမတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆိုသလို ဦးညီဂျော်လီးကို အပြိုင်အဆိုင် ကုန်းစုပ်ပေးနေကြခြင်းဖြစ်ကြောင်း စိုးယုမော်သဘောပေါက်လိုက်ရတော့သည်။ ဦးညီဂျော်လက်များက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ဖင်ကြားထဲကိုနှိုက်လိုက် ချောချောဖင်ပေါက်ကိုမွှေလိုက်နှင့်ပိုင်စိုးပိုင်နင်း လုပ်ပေးနေတာတွေ့ရလေသည်။ စိုးယုမော် သူတို့ကိုငေးကြည့်ရင်းနှင့်ပင် အာခေါင်ခြောက်သလိုလို ရေပဲငတ်လာသလိုလို မရိုးမရွ ဂဏှာမငြိမ်ဘဲဖြစ်လာရသည်။
"ကဲ မြင်ပြီမဟုတ်လား စိုးစိုး နင့်ကိုပါ မလိုးတာကံကောင်း ဟင်း …စောက်ရှက်မရှိ အကျင့်သီလမရှိတဲ့ …တိရစ္ဆာန်ထီး တိရစ္ဆာန်မတွေ … လူမဟုတ်ဘူး ခွေးကွ ခွေးတွေ … ဟွင်း …တောက် "
ပြောလည်းပြော တစ်ယောက်တည်းကြိတ်ပြီး တောက်တခေါက်ခေါက်ဖြစ်နေသည်။ စိုးယုမော်အသာငြိမ်နေလိုက်ရပြီး စာနာနားလည်မှုနှင့်ရော သူ့ကိုသတိပေးသည့်အနေနှင့်ရော သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့်လှမ်း၍ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။
"ငါ အစကတည်းက ရိပ်မိပြီးသားပဲ ကောင်မ ညဖက်ရောက်ပြီဆို အခန်းထဲကနေ ပျောက်ပျောက်သွားတာ ငါ ငါ … "
ကိုခင်ထွေး စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် မဆက်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ ရပ်တန့်သွားသည်။ စိုးယုမော်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။ သူ့ကိုဘယ်နည်းဘယ်ပုံ ဖြေသိမ့်ရမှန်းလည်းမသိတော့ချေ။ နှစ်ယောက်သားခေါင်းချင်ဆိုင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေကြရာက သူတို့နှစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးပူးကပ်ကပ်ထိတွေ့မိနေကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လည်း စကားမပြောနိုင်ကြဘဲ ကြောင်အမ်းအမ်းနှင့်ဆွံ့အလျက်သာ ရှိနေကြလေသည်။ စိုးယုမော် မြင်ကွင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရအောင်ဆိုပြီး စေ့လျက်သား မဟတဟကလေးဖြစ်နေသည့်အခန်းတံခါးကို လက်နှင့်အနည်းငယ်ဆွဲဟလိုက်ကာ ခြေဖျားကလေး အသာထောက်ကြွ၍ အသာချောင်းကြည့်မိသည်။
"ကဲ တော်ပြီ မွန်မွန် နင်ကုန်းမလား ချောချောကိုကုန်းခိုင်းရမလား ပြော"
"ရှင့်ဖာသာရှင် ကိုယ့်လီးနဲ့ကိုယ်လိုးတာပဲ ဘယ်သူ့ကုန်းခိုင်းခိုင်းရတယ် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်လိုးပေါ့ နှစ်ယောက်တစ်ပြိုင်တည်း လိုးချင်ရင်တော့ ဆေးလေးဘာလေး ကြိုသောက်ထားလိုက် ဟင်းဟင်း "
"ဒါဆိုလဲ ချောချောကုန်းစမ်း ငါ နင့်စောက်ပတ်မလိုးရတာကြာပြီ မိန်းမစောက်ပတ်ကိုပဲ မဲလိုးနေတော့ ခုတလော နင့်ကိုမခေါ်ဖြစ်ဘူး"
"အမ် ရှင်ပြန်လာတာမှ နာရီပိုင်းလေးရှိတာ ဘယ်က မိန်းမစောက်ပတ်က ပါလာရတာတုန်း ကိုယ့်ဖာသာ ဖာသည်စောက်ပတ် လိုးရင်လိုးတယ်ပြော မွန်မွန်လည်း လီးက ဒီလီးတစ်ချောင်းတည်းရှိတာမဟုတ်ဘူး သဘောပေါက်လိုက် ဘိုးတော်ရဲ့ ဟွင်း ဟွင်း "
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူ့လင်ကိုပြန်ပက်လိုက်တော့ ဟိုက တဟဲဟဲနှင့် သွားအဖြီးသားရယ်နေတာတွေ့ရသည်။ သူတို့ပြောသမျှ အကုန်နားထဲကြားနေရပြီး မကြားဝံ့မနာသာ ညစ်တီးညစ်ပတ်စကားတွေချည်းဖြစ်၍ စိုးယုမော် ရင်ထဲက ရာဂဆန္ဒရိုင်းတွေ တဖြည်းဖြည်း အုံကြွနိုးထလာခဲ့ရလေသည်။
ကိုခင်ထွေးအနားကို စိုးယုမော် ကပ်မှန်းမသိကပ်မိသွားသည်။ အခန်းထဲမှာလည်း ချောချောကုန်းလိုက်သော ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက် အနောက်ကနေ ဦးညီဂျော်သူ့လီးကြီးကို သူမစောက်ပတ်အဝနှင့်တည့်တည့်တေ့ချိန်ပြီး လဒစ်ထိပ်ကားကြီးအား စွတ်ဗြွတ်ကနဲ ထည့်သွင်းလိုက်ကာ ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး အားပါးတရလိုးနေပြီ။ လိုးချက်ကပက်စက်လှသည်။ ဖင်ပေါက်မလိုးဘဲ စောက်ဖုတ်လိုး၍သာ တော်သေးတော့သည်။ နို့မဟုတ်လျှင် ဖင်ဝလေး ကွဲပြဲသွားမည်မှာ မုချပင်ဖြစ်သည်။
သူတစ်ချက်ချင်း ဖင်နောက်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်လိုးချနေစဉ် ချောချောဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်က တုန်ကနဲတုန်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ တွေ့ရပြီး တဗွပ်ဗွပ်တဇွပ်ဇွပ် အသားချင်းထိခိုက်ရိုက်ခတ်သံများကိုပါ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကိုယ်တိုင် သူတို့နှစ်ယောက်အနားကနေပြီး ဦးညီဂျော်ကိုတစ်လှည့် ချောချောကိုတစ်လှည့် နှုတ်ခမ်းများစုပ်၍ အနမ်းပေးလိုက် ဟိုဟိုဒီဒီ ကိုယ်အင်္ဂါအနှံ့အပြားကို လက်ဖဝါးကလေးနှင့် ဖွဖွရွရွကလေးထိကိုင်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သပ်ဆွပေးလိုက် လုပ်နေလေရာ သုံးပွင့်ဆိုင် အပြိုင်ကြဲပြီး လိုးနေသလိုတောင် ဖြစ်နေပေသည်။ ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောစောက်ပတ်ကိုအနောက်ကနေ ဇယ်ဆက်သလိုလိုးရင်း သူ့မိန်းမအဖုတ်ကိုလည်း တစ်ဖက်ကနှိုက်ကိုင်ကာ လက်ထည့်ဆောင့်ပေးနေတာတွေ့ရပါသည်။ တကယ့်ကို တဏှာရာဂ အားကြီးသူပါပေ။
ဦးညီဂျော် သူ့လီးကြီးကို ချောချောစောက်ပတ်ထဲသို့ အရင်းအဆုံးအထိ တစ်ချက်ဆောင့်သွင်းချလိုက်ပြီး လီးပြန်အနှုတ်မှာ သူ့လဒစ် ထိပ်ကော့ကြီးပါ ချောချောစောက်ပတ်ကနေ ကျွတ်ပြီး အပြင်ကိုကန်ထွက်လာကာ တုန်ခါနေတာတွေ့ရသည်။ လီးပေါ်မှာလည်း အရည်တွေပေပွနေကာ ရွှဲနစ်ပေကျံနေတာတွေ့ရပြီး အရည်တစ်စက်စက်စီးကျကာဖြင့် တော်သလင်းမိတ်လိုက်ထားသည့် ခွေးလီးဒစ်ကြီးနှယ် အလားသဏ္ဍာန်တူ၍နေတာတွေ့ရသည်။ စိုးယုမော် တံတွေးဂလုကနဲ မျိုချလိုက်ရပြီး သူမကိုယ်ကလေး တစ်ချက်တုန်ခါသွားကာ အနောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားကို တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်ရောက်ရှိလာသော ကိုခင်ထွေး၏ ပူနွေးနွေးကြီးဖြစ်နေသောခါးအရှေ့ပိုင်းနှင့်အနောက်ကသူမတင်သားအိအိနှစ်ဖက်အား မသိမသာခြေဖျားကလေး အသာထောက်ကြွ၍ တမင်မထိထိအောင် တိုးကပ်ထားလိုက်မိပါသည်။ တစ်ယောက်အသက်ရှူသံတစ်ယောက် ကြားနေရပြီး ရင်ခုန်သံ တဒိန်းဒိန်း ဆူညံနေသလားလို့တောင် ထင်ရလေသည်။
"ဟင်း ဟင်း ငါလိုးမ ဖာသည်မ …စောက်ပတ်ကိုက သရမ်းတာ လီးကိုဖင်ဖြဲခံနေတာ ကြည့်"
သူ့နှုတ်မှနေ၍ မယားလုပ်သူအပေါ် မကျေမချမ်းရေရွတ်သံ တစ်စွန်းတစ်စ ကြားလိုက်ရသည်။
"အ အစ်ကို ထွေး "
"ဘာ လဲ စိုးစိုး "
"အရမ်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေလား ဟင် "
" … … "
သူ့အသံတိတ်ပြီး ငြိမ်နေ၍ စိုးယုမော် ကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်ခန္ဓာအသားဆိုင်ချင်း ပူးကပ်ကာဖြင့် သူ့မျက်နှာကိုစေ့စေ့စိုက်ကြည့်လိုက်ရာက …
"စိုး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ စိုးလည်း တကယ် စိတ်မကောင်းဘူး အစ်ကိုထွေး ဟင် …ပြောလေ "
ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုသူမလက်ကလေးနှင့်ကိုင်လှုပ်ပြီး သူ့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းနှင့်သူမခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းနှစ်ခုကို ပိုပြီးထိကပ်မိအောင် အနေအထားပြင်ပေးလိုက်သည်။ သူမကို်ယ်တိုင် ခြေဖျားအသာထောက်လိုက်ရုံနှင့် ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာက သူ့ရင်ဘတ်နှင့် အံဝင်ခွင်ကျဖိကပ်မိသွားကြပြီး သူ့ခါးအရှေ့ပိုင်းမှ သူမရှိရာဖက်ကို သိသိသာသာကြီး ချွန်ငေါထွက်နေသော အရာကြီးကလည်း သူမဆီးခုံနှင့်တည့်တည့် အင်္ဂါဇပ်ထိပ်နားဆီကို လာရောက် ဖိထောက်မိသွားလေသည်။ စိုးယုမော်မျက်လုံးများက အရည်ရွှန်းလဲ့တောက်ပြောင်ကာဖြင့် သူမအကြည့်တွေထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာသော အနက်အဓိပ္ပါယ်များ ရောယှက်ပါဝင်နေသည်ဆိုတာကို ကိုခင်ထွေးတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး သိမြင်သဘောပေါက်လိုက်ရပေပြီ။
စိုးယုမော်နှုတ်ခမ်းလေး မဟတဟလေးဖြစ်နေသည်။ မျက်နှာနှစ်ခုက အလွန်အမင်းနီးကပ်နေသဖြင့် တစ်ယောက်ဝင်သက် တစ်ယောက်ရှူရှိုက်မိကြပြီး အမျိုူအမည်မသိသော ခံစားမှုဝေဒနာတချို့ကို သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်တည်း ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေမိလေသည်။ စိုးယုမော် ခြောက်ကပ်ကပ်အသံနှင့်ပင် သူ့ကို …
"ဟင် ပြောလေ ကိုထွေး စိုး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ကိုထွေး ဘာ ဘာ ဖြစ်ချင်လဲ ဟင်"
ခင်ထွေးခေါင်းတယမ်းယမ်းနှင့်ပင် …
"ငါ ငါ …" ဆိုပြီး ရှေ့မဆက်နိုင်ဘဲ အသံထစ်ငေါ့နေရှာသည်။
စိုးယုမော် သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုခင်ထွေးပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို စမ်းသပ်ကိုင်လိုက်ရာက …
"မချော ဒီ လိုဖြစ်နေတာ စိုး မသိဘူးနော် ကိုထွေး ဖြစ်နေကြတာ မြင်လို့တောင်မကောင်းဘူး စိုး စိုး ကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ အန် အန်ကယ်ကြီးက မိန်းမရှိရက်နဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ဒီ ဒီလိုလုပ်လဲမသိဘူး တီ မွန်လည်း မကောင်းဘူး တစ်ယောက်မှမကောင်းဘူး"
"ဟုတ်တယ် ဒီအိမ်ကို ငါ တော်တော်ရံွံသွားပြီ ဟိုထမင်းချက်တဲ့ဟာမကြီးလည်း ဒရိုင်ဘာကောင်နဲ့ပလူးပလဲနေတာ မနေ့ကတောင် ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်လိုက်ရတယ် အကုန် တဏှာရူးကြီးပဲ "
"ဟို ဒေါ်မြင့်မူကို ပြောတာလားဟင် အစ်ကိုထွေး "
စကားပြောရင်း သူ့ခါးအရှေ့ပိုင်းကဟာကြီး တော်တော်ကလေး တောင့်တင်းတောင်မာလာပြီး သူမဆီးစပ်ကိုပိုဖိမိလာသလိုခံစားရသည်။ မသိမသာ သူမထမီအောက်ကအဖုတ်နှင့် ကျကျနနထိမိအောင် ပေါင်ကလေးနှစ်ဖက်အသာဖြဲဟ၍ နေရာချပေးလိုက်ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ ဘာအခုအခံမှပါပုံမရသောသူ့လီးထိပ်နှင့်သူမစောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်အဝကို မထိခလုတ်ထိခလုတ်လေး ပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်ရာက ပူနွေးရှိန်းမြလှသော အထိအတွေ့အရသာကို တရှိုက်မက်မက် ဖိုမောစွာခံစားနေမိလေသည်။
"ဟုတ်တယ် ဒေါ်မြင့်မူ ဟိုကောင်စောမြိုင်နဲ့တစ်နေ့လုံး ကားရုံအခန်းထဲမှာဖြစ််ချင်သလို ဖြစ်နေကြတာ "
"အို ဒုက္ခပါပဲ ဘယ်လိုတွေကြီးလဲ "
မထင်မှတ်ဘဲ ခင်ထွေးလက်နှစ်ဖက်က သူမခါးလေးကိုဆွဲဖက်လာသည်။ သူမကလည်း မသိသလိုပုံစံနှင့်သူ့ရင်ခွင်ထဲ မှီနွဲ့ချလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က မတော်တဆလိုလိုလုပ်ပြီးအောက်က ခင်ထွေးပုဆိုးခြုံကြားကနေ ထောက်မိနေသည့်လီးကို အသာထိကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်စမ်းမိလိုက်သည်။
"အို ထောင် ထောင် နေ ပီ ဟိ ဟိ "
"ဘာ ဘာလဲ စိုး စိုး "
"သူ့အောက်က ဟာကြီးပေါ့ မာထောင်နေလိုက်တာ အရမ်းပဲ ဟင့်ဟင့်"
"ကိုင်လေ ကြည့် ကြည့်မလား စိုး ရဲ့"
"အင်း ပြ ပြလေ "
"ကိုယ်ပြပြီးရင် စိုးလည်း မနေရဘူး ပြကိုပြရမယ် "
"အင်း ပြမယ် ကြည့် "
ခင်ထွေး သူ့ပုဆိုးစကိုအသာဖြေလျော့ပြလိုက်သည်။ စိတ်ကမရှည်ချင်ဖြစ်လာ၍ စိုးယုမော်သူ့ပုဆိုးတစ်ကွင်းလုံးကို အောက်ကို လက်နှင့်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရင်း သူ့လီးကိုကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်ပါသည်။ လီးက သာမန်အရွယ်အစားလောက်ပဲရှိပြီး အလျားတော့ အရှည်သားပဲဖြစ်သည်။ ၆ လက်မခွဲ ၇ လက်မလောက်တော့ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ မိန်းမတော်တော်များများ လက်သင့်ခံနိုင်သော သာမန်လီးအရွယ်အစားမျိုးဖြစ်ပေမယ့် လီးကြီးတာကိုမှမက်သူဖြစ်သည့် ချောချောလိုတဏှာကျူးသည့် ရာဂဘီလူးမလေးတွေ အဖို့တော့ဖြင့် ဒီလောက်လီးအရွယ်အစားမျိုးကို စာရင်းထဲထည့်မည်မဟုတ်သလို ရင်ခုန်မှာလည်းမဟုတ်ချေ။ အတွေ့အကြုံ မယ်မယ်ရရရှိသူမဟုတ်သည့် စိုးယုမော်လိုအပျိုစင်အရိုင်းကလေး တွေ့ခဲ့ဖူးသော လီးနှစ်ချောင်းကပင် သူ့ထက်စာလျှင် အရွယ်အစားနှစ်ဆခန့် ပိုကြီးနေပေသည်။ ငရဲလီးကတော့ ဒီထက်တောင်ပိုသေး လို့ ပြောရလေမလားဘဲ။
လီးအကြောင်းက်ုတွေးရင်း ငရဲရဲ့လီးကြီးဆီ သူမစိတ်ကရောက်သွားပြီး မျက်လုံးထဲမှာ သူ့လဒစ်ပြူးပြူးကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည်။ စိုးယုမော် ပါးစပ်ကတော့ …
"ဟင်း အကြီးကြီးပဲ ကိုထွေးဟာရီးးက … "
ဆိုပြီး သူ့ဟာကြီးကို တအံ့တသြချီးကျူးထောပနာပြုလိုက်တော့ ကိုထွေးကျေနပ်ပြီး ပီတိဖြာဝေသွားသည်။ သူ့မယားဖြစ်သူ ချောချောကသာဆိုလျှင် …"ဟင်း မအေလိုးကြီး ရှင့်လီး ပဲမြစ်ကလေးနဲ့ တစ်ညလုံး အချိန်ဆွဲလိုးမနေနဲ့ လိုးစရာရှိ မြန်မြန်လိုး ကျွန်မ အိပ်ချင်ပြီ … " ဆိုပြီး အမြဲမြည်တွန်တောက်တီးနေတတ်တာကို နားထဲ ပြန်ကြားယောင်မိသေးတော့သည်။ စိုးစိုးက သူ့လီးကို အချိန်တော်တော်ကြာကြာ ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ရင်း သူမမျက်လုံးများကလည်း အိပ်ခန်းအတွင်းဖက်ဆီကို မကြာခဏဆိုသလို အကြည့်က ရောက်ရောက်သွားရလေသည်။
အထဲမှာလည်း ပွဲကကြမ်းနေသည်။ ဦးညီဂျော်လိုးရင်းတန်းလန်းက အရှိန်လျော့ကျလာလို့လားမသိ။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမယောက်ျားလီးကို ကိုယ်တိုင်ပဲ ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်ပေးရင်း လက်နှင့်ပါ တဖတ်ဖတ် ဂွင်းရိုက်ပေးနေတာတွေ့ရသည်။ ချောချောကေ့ ဖင်ကုန်းမြဲကုန်းလျက်ပင်။ ဦးညီဂျော်လီးတောင်လာပြီး ချောချောစောက်ပတ်ထဲကို နောက်တစ်ကြိမ်လီးထည့်သွင်းကာ အဆက်မပြတ်လိုးဆောင့်ချလိုက်တာ တွေ့ရလေသည်။ ဒီတစ်ချီက ခုနကထက် ပိုလို့တောင်မှ ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက်လိုးပေးနေသဖြင့် အားရချင်စရာ အလွန်ကောင်းနေလေတော့သည်။ စိုးယုမော် သုတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဖုတ်ထဲက တရွရွဖြစ်နေသလို ချောချောယောက်ျားခင်ထွေးလည်း ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ။ မယားတစ်ယောက်လုံး ဖင်ကုန်းအလိုးခံနေတာကြည့်ရင်း ကို်ယ်တိုင်လိုးချင်စိတ်များပေါက်ပြီး လီးအပြတ်တောင်လာလေသည်။
"စိုးစိုး ပြမယ်ဆို ပြလေ "
"ကိုထွေး ကြည့်မို့လား …အဟင်းဟင်း ဟင်း"
စိုးစိုး သူ့ကို ရှက်ရယ်ကလေးရယ်ပြလိုက်ရာက သူမခါးမှထမီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြေချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ထမီကျွတ်သွားတော့ ပေါ်လာသည့်စောက်ပတ်အုံကလေးကို ကိုခင်ထွေးလက်က ကွက်တိပင်ရောက်ရှိသွားသည်။ စိုးစိုး ခါးကလေးတွန့်လိမ်ကာ မူမလိုရုန်းမလို လုပ်သည်။ မရ။ ခင်ထွေးတစ်ယောက် လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်နေချေပြီ။ ဒေါသအရှိန်ကြောင့်ရော အခန်းထဲမှ တွေ့မြင်နေရသော မဖွယ်မရာမြင်ကွင်းများကိုကြည့်မိတာကြောင့်ရော သူ့လီးကချိုတကြွကြွနှင့် ကာမစိတ်ဆန္ဒများ ထူးကဲစွာထကြွဖြစ်ပေါ်လာရပြီး သူ့စိတ်ကိုသူ ဘယ်လိုမှ ချိုးနှိမ်၍မရလောက်အောင်ဖြစ်လာရလေသည်။ စိုးယုမော်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ဟိုစမ်းစမ်း သည်စမ်းစမ်းလုပ်၍ အပေါက်ထဲလက်နှိုက်ကာဆွနှုးပေးသည်။ အစိထိပ်ဖူးကလေးအား ဖျစ်လှိမ့်ချေကာ ဘယ်ညာလှုပ်ယမ်း ဆွကစားပေးသည်။
စိုးယုမော်လည်း တင်းသထက်တင်းကာ စိတ်ကိုထိန်းချုပ်၍မရတော့ပြီ။
"အ အ ကိုထွေး အိ အင့် ကျွတ်ကျွတ် ယား ယားတယ် စိုး အဖုတ်တအားရွနေပြီ အစ်ကိုရယ် မ မလုပ်ပါနဲ့တော့ "
မလုပ်ပါနဲ့ တော့ … ဆိုတာက အချိန်အကုန်ခံပြီး ဆွမနေနှင့်တော့ ကောက်ကာငင်ကာပဲလိုးထည့်လိုက်ပါတော့ လို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါသည်။ ဒါကိုပဲ နားလည်မှုလွဲပြီး လူရိုးကြီးခင်ထွေးက သူမကိုထိုင်ရှစ်ခိုးမတတ်တောင်းပန်နေကာ …
"ငါ ငါ … ငါ့ ကို တ … တစ် ခါ တော့ ခွင့်လွှတ်ပါ စိုးစိုးရာ ငါ လိုး လိုး …ချင်လွန်းလို့ပါ တစ် ခါတည်း … ပါ လီးလည်း တောင်နေတာမှ ပေါက်တောင်ပေါက်ထွက်တော့မယ် နော် နော် "
"ဟာ … သိဘူး … အွန်း ဟွန်း ဟွန်း … အ အိ အီးး ဟင့် အင့် … ဟင်း ဟင်းး "
လက်က စိုးစိုးစောက်ပတ်ထဲကို အဆက်မပြတ်မွှေလိုးရင်း ပါးစပ်ကလည်း စိုးစိုးကိုတောင််းပန်ပြောဆိုနေကာ သူမအကျၤ ီအောက်က ရင်သားအိအိနှစ်လုံးကိုပါ တအားဖျစ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်ပြီး လှိမ့်နယ်ပေးနေလေသည်။ အကျၤ ီကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်ထွက် သွားသလို ထမီတစ်ကွင်းလုံးလည်း အောက်မှာပုံနေပြီမို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်း သွားရတော့သည်။ စိုးယုမော်လည်း မချောရဲ့ချစ်လင်လူရိုးကြီးကို ချော်လဲရောထိုင်လုပ်ကာဖြင့် အိုးအိုးအင့်အင့် အမူပိုပို တွန့်မလိုရုန်းမလို ယိမ်းမလိုတိမ်းမလို ပုံစံကလေးလုပ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကလီးကြီးကိုလည်း မထိတထိ အယောင်ယောင်အမှားမှား ဖျစ်ကိုင်ဆုပ်ဆွဲ၍ ဟိုပွတ်ဒီနယ် ဆွကစားပေးရင်း ရုတ်တရက် ခြေလှမ်းမှားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲပြိုကျသွားလေရာ နှစ်ယောက်သား ရှောင်လွှဲချိန်ကလေးတောင် မရကြတော့ဘဲ ကိုယ်လုံးချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ထပ်မိသွားကြလေသည်။
"အ ကို ကိုထွေး အ အိ အိ "
ဒါမျိုးကျတော့ ယောက်ျားတွေကလက်မြန်သည်။ ဘယ်သူကောင့်သားမှ ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်ပြီး အထူးအထွေ သင်ကြားပေးစရာ မလိုပါချေ။ စိုးယုမော်စောက်ပတ်ထဲကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက အလစ်ချောင်းနေမှန်းမသိသော ခင်ထွေးလီးက စွိဇွပ်ကနဲ နေသားတကျ ထိုးဖောက်တိုးဝင်လာကာ အပေါ်စီးကနေ သူမကိုယ်ပေါ်ခွစီးပြီး အဆက်အပြတ်ဆောင့်လိုးချနေလေသည်။
"စွတ် … ဖွပ် စွပ် "
"အင့် ဟင့် ဟင့် သေ ပါပြီ နော် … ကို ကိုထွေး ရယ် အမေ့ …အ အ အားး "
အခန်းထဲမှာ ဦးညီဂျော်လီးမှလရည်တွေ ချောချောစောက်ဖုတ်ထဲပန်းထုတ်လိုက်ပြီး လီးကိုပြန်ချွတ်လိုက်ကာ မယားဖြစ်သူကို စုပ်ခိုင်းနေသည်။ ချောချောလည်း ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ကို တစ်လှည့်ဝိုင်းကူပြီး လီးစုပ်ပေးသည်။ လီးပြန်တောင်လာချိန်ကျတော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကိုယ်တိုင် သူမချစ်လင်၏လီးကြီးကို အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလိုတက်ထိုင်၍ အားပါးတရဆောင့်လိုးပေးနေလေပြီ။ ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောကို သူ့မျက်နှာပေါ်မှာတက်ထိုင်စေလိုက်းရာက အောက်ကနေ ချောချောစောက်ပတ်ကို လျှာထိုးထိုးပြီး အပြတ်ယက်စုပ်ပေးနေတော့သည်။ မချောနှစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက်အဖြစ်က စည်းစိမ်ကြီးလွန်းသည်ဟုပဲ ဆိုရလေမလားမသိပါချေ။
စိုးယုမော်လည်း သူမကို သူ့ကာမပိုင်မယားအမှတ်နှင့် နွားသိုးကြိုးပြတ် ကရှူးမူးထိုး တရစပ်လိုးချင်တိုင်းလိုးနေသည့် ကိုခင်ထွေး၏ လိုးဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းများအောက်မှာ အသက်ပင်ရဲရဲမရှူရဲလောက်အောင် ကာမအရသာကြီးကို စည်းစိမ်ရှိရှိခံစားခွင့််ရနေပေသည်။
ခင်ထွေး စိုးယုမော်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းလိုးလိုက် သူမရင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကိုတစ်လှည့်စီ စို့စို့ပေးလိုက် သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲလေး နှစ်ချပ်ကို အပီစုပ်လိုက်လုပ်ကာ လီးကို အဆက်မပြတ် ညှောင့်လိုးပေးနေသည်။ သူ့လီးက စိုးယုမော်စောက်ခေါင်းထဲမှာ အနေတော်ပဲ ဖြစ်နေရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမသုခကို အပြည့်အဝရရှိခံစားနေရပေသည်။ စိုးယုမော်လည်း ပထမငြင်းမလိုနှင့် နောက်ပိုင်း သူ့လီးအဝင်ချောချောနှင့် စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်လိုက်ဝင်လိုက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသွင်းပေးနေသဖြင့် သူ့နောက်ကိုပါလာရပြီး သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို အားကိုးတကြီးဖက်တွယ်လာတာတွေ့ရကာ အောက်ကနေသူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်းလိုက်ပါပြီး သူမဖင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ကော့၍ကော့၍ သူ့အလိုကျ အားတက်သရောညှောင့်ခံပေးလာတာတွေ့ရလေသည်။
အချိန်တော်တော်ကလေး ကြာသွားသည်။
နှစ်ယောက်သား အားသွန်ပြီး တက်ညီလက်ညီလိုးလိုက်ဆောင့်လိုက်ကော့ခံပေးလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားမှုများ ပိုသွက်ပိုကြမ်းကာ ပိုမိုမြန်ဆန်လာရသလို ခင်ထွေးလည်း စိုးယုမော်၏ အပျိုစင်ကလေးအတိုင်းဖြစ်ကာ စီးကြပ်၍နေသော စောက်ပတ်လေးထဲကို ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် အချက်လေးဆယ်ငါးဆယ်မက စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ တအုန်းအုန်းတဒိုင်းဒိုင်း လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်စလုံး လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက်ခံရသကဲ့သို့ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လာကြရာက လရည်နှင့်စောက်ရည်များကို ပြိုင်တူပင် တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းထုတ်လိုက်ကြလျက် အိပ်ခန်းအဝရှိကြမ်းပြင်ထက်မှာပဲ နှစ်ယောက်သားငြိမ်ကျသွားကြလေ၏။
နောက်ပိုင်းရက်တွေကိုတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ကြုံသလို ရိုစင်းစွာဖြတ်သန်းနေထိုင်ကြလေသည်။
စိုးယုမော်လည်း လစ်လျှင်လစ်သလို ကိုခင်ထွေးနှင့် စခန်းသွားသလို ဒေါ်မြင့်မူလည်း ဒရိုင်ဘာစောမြိုင်နှင့်အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲ၍နေကာ ဦးညီဂျော် ချောချောနှင့် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တို့ကတော့ သုံးပွင့်ဆိုင်အဖြစ် အချိန်အကြာကြီး လက်တွဲညီညီရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲ အလီလီအချီချီ မျောချင်တိုင်း မျောပါနေလျက်ရှိကြသည်။
စိုးယုမော်နှင့်ချောချောပင် နှစ်ကိုယ်ချင်းတွေ့သည့်အချိန်တွေနည်းလာသည်။
ဒေါ်မြင့်မူက ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး စိုးယုမော်ကိုချဉ်းကပ်သည်။
စိုးယုမော်လည်း မိန်းမသားချင်းပေမယ့် လိင်တူရောလိင်ကွဲနှင့်ရော အပွတ်အသပ်အနှူးအနှပ် နမ်းစုပ်နှိုက်ပွတ်ခြင်းကိုခံလိုစိတ်ရှိသူမို့ ဒေါ်မြင့်မူ နှစ်ခါပင် မခေါ်ရဘဲ သူမအခန်းထဲကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်ခဲ့ရလေသည်။ ဒေါ်မြင့်မူနှင့်ငြိမှတော့ ဒရိုင်ဘာငစောနှင့်ရော လွတ်ကင်းနိုင်ပါရိုးလား။ မငြိဘဲနှင့်ရော ခံနိုင်ဦးမှာလား။
စိုးယုမော်လည်း ခင်ထွေးလီးထက်ကြီးသော စံချိန်မီလီးပိုင်ရှင်လည်းဖြစ်သည့် စောမြိုင်လီးကြီးကို ရူးရူးမူးမူးစွဲလန်းသွားခဲ့ရပြီး လူလစ်ပြီဆိုတာနှင့် ဒေါ်မြင့်မူအခန်းထဲမှာရော ကိုစောမြိုင်နေထိုင်ရာအထပ်ခိုးလေးထဲမှာပါ နေ့မရှောင်ညမရှောင်ဆိုသလို သူတို့နှစ်ယောက်တွဲ သုံးယောက်တွဲ လူမသိသူမသိ အချစ်ကမ္ဘာတည်ကာ ရမ္မက်နယ်ကျွံပြီးရင်း ကျွံနစ်နေကြလျက်ရှိလေတော့၏။
သုံးလခန့်ကြာပြီး တစ်နေ့မှာ …
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ပဲခူးမြို့က နာမည်ကြီးစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရဲ့သမီး မင်္ဂလာလက်ထပ်ပွဲရှိ၍ ညအိပ်ညနေသွားရောက်စဉ်အချိန်အတွင်းမှာ စိုးယုမော်နှင့်ချောချော နှစ်ယောက်သားတိုင်ပင်ပြီး သူမတို့နှစ်ယောက် အရင်တစ်ခါကသွားရောက်ဖူးသည့် မမမာ ဟုခေါ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆီ အလည်သွားကြဖို့ အိမ်မှာကျန်နေသည့် ဒေါ်မြင့်မူကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး အိမ်ကထွက်လာခဲ့ကြသည်။
ဟိုရောက်တော့ အရင်တစ်ကြိမ်တွေ့ခဲ့ဖူးသည့် ကိုရဲရော မြင့်ဇော်နှင့်ပါ ပြန်ဆုံတွေ့မိကြသည်။ ရောက်ရောက်ချင်းညကတော့ မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်သား မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခဲ့ရသလို သူမ၏အပျိုစင် အဆီအသားကို ဝဝလင်လင်စားသုံးခဲ့သူဖြစ်သည့် ငရဲ၏ဂေါ်လီလီးကြီးနှင့်လည်း စိုးယုမော်တစ်ယောက် တစ်ညလုံး မျော့နေအောင်ကို အဆော်ခံခဲ့ရပါသည်။ နောက်ထပ်လည်း ငရဲနှင့်မြင့်ဇော်တို့နှစ်ယောက်၏ အလှည့်ကျဖင်ပါကင်ဖွင့်ခြင်းကို သူမတစ်ယောက်တည်း အလူးအလဲခံစားရပြန်ကာ စိုးယုမော်လည်း တစ်ညတည်းနှင့်ပင် လရည်တွေ အတော်ကြီးဝအီသွားခဲ့ရလေသည်။
သုံးရက်လောက်နေပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ချောချောအပါအဝင် သူတို့ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်ရဲ့လက်ထဲမှာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဖွတ်ဖွတ်ကြေမတတ်ဖြစ်နေရာက … ညနေရောက်တော့ ချောချော သူမကိုခေါ်ပြီး …
"ဒီတစ်ကြိမ် …နင့်အလှည့်ပဲ စိုးစိုး … ငါနဲ့မမမာ တစ်ညအိပ်သွားစရာရှိလို့ အိမ်မှာ နင့်တစ်ယောက်တည်း အစောင့်ထားခဲ့မယ် ငရဲနဲ့မြင့်ဇော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကိုတစ်နေရာခိုင်းထားတာရှိတယ် သူတို့နှစ်ယောက်အစား နင်အဖော်လုပ်ရမယ့်လူ သုံးလေးယောက်လာမယ် ကျန်တဲ့အပိုင်းတော့ ညည်းဖာသာညည်း ကိုယ်တိုင်သာ ဆက်ရှင်းလိုက်တော့ ကြားလား စိုးစိုး "
"ဟုတ် မချော သွားမှာဖြင့်သွား …ဖြောင့်ဖြောင့်သွား …စိုးအတွက် စိတ်မပူနဲ့"
စိုးယုမော် ခေါင်းညိတ်လိုက်မိသည်။
.................................................................................................................................................
တကယ့်ည …
ငရဲည … ငရဲကျရသည့် ညတစ်ညပါပေ။
ရောက်လာတာက သုံးယောက်ဆိုပေမယ့် အချိန်တစ်နာရီခွဲလောက်အကြာမှာ နောက်ထပ်သူတို့လူသုံးယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။ စုစုပေါင်း သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ခန့် ယောက်ျားအရင့်အမာတွေးချည်း ခြောက်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူတို့နှင့်တစ်ကြိမ်စီ လိင်ဆက်ဆံပြီးသည့်နောက်မှာ စိုးယုမော်သူတို့အကြောင်းကို အလုံးစုံသိခွင့်ရခဲ့ပြီ။
တကယ့်လူတွေ။ အပျိုပါကင်ဖွင့်တဲ့နေရာမှာ နှစ်ယောက်မရှိသူတွေဖြစ်ကြသလို သူမတို့လို လိင်ဆက်ဆံရာမှာ ဝါအားဖြင့် အလွန်အင်မတန်နုနယ်လွန်းသေးသူတွေအဖို့ရာမှာလည်း သူတို့နှင့် တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် တွေ့ဖူးရုံမျှနှင့်ပင် လေးငါးနှစ်စာမက အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံသော လုပ်သက်ရင့်အတွေ့အကြုံများကို ပေးစွမ်းနိုင်သည့် ဝါရင့်သမ္ဘာရင့်စားနေကျကြောင်ဖားကြီးတွေလို့ပင် ဆိုရချေတော့မည်။
လီးတွေက ရှယ်ကြီးသည်။ အလျားလည်းရှည်သည်။ လိုးရာမှာလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ကို တစ်ချီတည်းနှင့်မျောပါပြီး ခွေကျသွားအောင် အချိန်အကြာကြီးဆွဲ၍ ပီပီပြင်ပြင်ကြီး လိုးပေးနိုင်စွမ်းရှိသည့်လူတွေဖြစ်ကြသည်။ သူတို့အားလုံး ဖာတွေနှင့်ယဉ်ပါးပြီး များသောအားဖြင့် ဖာဘိတွေက စော်အငုံးကလေးတွေကို ပါကင်ဝိုင်းဖောက်တာတို့ နယ်အသီးသီးကနေ အသစ်ရောက်လာသည့် မနူးမနပ် ချာတိတ်မ ကလေးတွေကို ကာမဘုံပစ္စည်းတစ်ခုလိုသဘောထားပြီး ဦးဦးဖျားဖျားပန်းဦးလွှတ်ပွဲကျင်းပနွှဲပျော်တာတို့ ကဲ့သို့သော အုပ်စုလိုက် အင်အားသုံးချိန်းလိုးသည့် ပွဲတော်တော်များများမှာ တက်ညီလက်ညီ အတူတကွဆင်နွှဲလေ့ရှိသူတွေဖြစ်၍ တစ်ယောက်အထာတစ်ယောက်သိနေပြီ။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်ချောချော သူမကိုရှောင်ပေးလိုက်တာက အကြောင်းနှစ်ခုကြောင့်ဖြစ်သည်။ တစ်ကြောင်းက သူတို့နှင့်ကြိုပြီး အချိန်းအချက်လုပ်ထားသည့် ဖောက်သည်တွေကြောင့်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ကြောင်းက သူတို့သုံးယောက်အဖွဲ့ထဲမှာ အငယ်ဆုံး အချောဆုံးကလေးလည်းဖြစ် ကာမဂုဏ်သုခခံစားရာမှာလည်း သူတို့နည်းတူ ရမ္မက်လိုဘကြီးသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် စိုးယုမော်ကို ဒီလောကအထာကို အလုံးစုံသိကျွမ်းရင်းနှီးအောင်ဆိုပြီး တမင်တကာ ပညာပေးလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။
ချောချောတုန်းကလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သည်သို့ပင် သူ့လူတွေလက်ထဲဝကွက်အပ်ပေးခဲ့ပြီး ရက်သတ္တပတ်တစ်ပတ်စာလောက် ဖိဖိစီးစီး လေ့ကျင့်ပေးခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ချောချောတစ်ယောက် နေရာမရွေးလူမရွေး ဝင်ရဲထွက်ရဲဖြစ်ပြီး ကြုံရာလူနှင့်အိပ်ဖို့ ဘယ်လိုမှ ဝန်မလေးတော့ခြင်းဖြစ်သည်။
ယခုစိုးယုမော်အလှည့် ရောက်ပြီ။
ယောက်ျားသားခြောက်ယောက်စလုံး သူမကိုအလှည့်ကျဆော်သည်။ ပထမသုံးယောက်တစ်ချီစီလိုးပြီး၍မှ ကောင်းကောင်း အနားမရသေးခင် နောက်ထပ်သုံးယောက် သူမကိုအပီအပြင်ထပ်ဆွဲခြင်းခံရ၍ စိုးယုမော်လည်း အတော်ကလေး မောလျကာ မျက်ဖြူဆိုက်သွားရသည်။ သူတို့အုပ်စုသောက်လိုက်စားလိုက်ရယ်လိုက်မောလိုက်နှင့် စိုးယုမော်ကို တစ်ယောက်စီလီးအစုပ်ခိုင်းရာ ခိုင်းသည်အတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးရသည်။ လီးကြီးတွေကအရွယ်အစားစုံပြီး ထွားထွားလျားလျား ပေမီဒေါက်မီချည်းပဲမို့ စိုးယုမော်လည်း လီးစုပ်ရင်း သူမအဖုတ်ကလေးဆီမှတရွရွဖြစ်ကာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်ရလေသည်။ လီးစုပ်ရင်းတန်းလန်းကနေ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် လက်နှင့်မသိမသာစမ်းပြီး ဖိပွတ်ပေးနေမိသည်။
သူတို့လည်း လီးတောင်လာပြီး သူမကိုစကိုင်ကြပြီ။
တစ်ယောက်စီတစ်ယောက်စီ ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလိုးပြီး လေးယောက်မြောက် လိုးပြီးချိန်မှာ ကျန်နှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်က သူ၏လီးပေါ် စိုးယုမော်ကို တက်အထိုင်ခိုင်းလိုက်ရာက နောက်တစ်ယောက်ကို သူမဖင်ပေါက်ထဲလီးအထည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး နှစ်ပင်တစ်ပြိုင်တည်း စတင်၍ ဆော်ကြသည်။ စိုးယုမော် ပထမအကြိမ် ဖင်အလိုးခံလိုက်ရခြင်းပင်။ လီးကြီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်နှင့်ဖင် တစ်ပြိုင်တည်း အလိုးခံရသဖြင့် သူမနှုတ်မှနေ၍ တကျွတ်ကျွတ်စုပ်သပ်ညည်းညူရင်း မချိမဆန့်ပင် နာကျင်မှုဝေဒနာခံစားရလေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာမှ တဖြည်းဖြည်းကျင့်သားရလာပြီး ဖင်ဇိမ်တွေ့ကာ စိုးယုမော်လည်းအောက်ကနေ တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန် ပြန်ညှောင့်ပေးနိုင်လာသည်။
နောက်ပိုင်းကျတော့ သူမကိုတစ်ယောက်ချင်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလိုးခြင်းမရှိတော့ဘဲ သုံးယောက်လေးယောက်ဝိုင်းညှပ်ကာ သူမကို နည်းလမ်းစုံလင်စွာဖြင့် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ဝက်ဝက်ကွဲဆော်ကြပါသည်။ စောက်ပတ်ယက်သူက ယက်သည်။ လီးအစုပ်ခိုင်းသူက စုပ်ခိုင်းသည်။ သူမလီးစုပ်နေစဉ် စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက်လိုး ဖင်ကိုတစ်ယောက်ဆော်စသည်ဖြင့် ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော ပါးစပ်ပါမကျန် လုံးဝအနားမရဘဲ တစ်ယောက်ဆင်းတစ်ယောက်တက် တစ်ဗိုလ်တက်တစ်ဗိုလ်ဆင်းစနစ်ဖြင့် မနားစတမ်းလိုးကြသည်။ လိုးချိန်လည်းကြာမြင့်လှသလို အားလုံးရဲ့လီးတွေလည်းကြီးမားတုတ်ထွားလွန်းလှတာမို့ ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း အပြည့်အဝရရှိနေသဖြင့် စိုးယုမော် ဒီအရသာဒီခံစားချက်ကို တစ်သက်မေ့နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ချေ။
မြင်ကွင်းက ကြည့်လို့မြင်လို့ပင် မကောင်းလောက်အောင် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို ယောက်ျားသားတစ်အုပ်က အလိုမတူဘဲ ဝိုင်းဝန်း မုဒိမ်းကျင့်နေကြသလိုဖြစ်နေပေမယ့် စိုးယုမော်အနေနှင့်ကတော့ ဤသည်မှာ ကာမဂုဏ်ခံစားမှု၏အမြင့်မားဆုံး အထွတ်အထိပ်အကျဆုံး ဟုဆိုအပ်သော ခန်းနားလွန်းလှသည့် လိင်ဆက်ဆံမှုအတွေ့အကြုံကိုပေးစေမှန်း ကောင်းကောင်းကြီးသဘောပေါက်မိနေပါသည်။ သူမအနေနှင့် တခြားအမျိုးသမီးကလေးတွေလို ဆူပူအော်ဟစ်ရုန်းကန်ခြင်းမျိုးလည်းမရှိဘဲ ပျော်ပျော်ကြီးအလိုးခံနေသဖြင့် ယောက်ျားသားတစ်စုကလည်း သူမအပေါ် တော်တော်ကြီးကို နှစ်ထောင်းအားရကျေနပ်မှုရှိကြလေသည်။
တစ်ညပြီးတော့ နောက်တစ်ရက် …နောက်ထပ်တစ်ည … ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရော မချောပါ အိမ်ကိုပြန်မရောက်ကြသေးဘဲ စိုးယုမော် တစ်ယောက်တည်း ဒီလူစုနှင့်ဆက်လက်စခန်းသွားခဲ့ရသည်။ သူမအနေနှင့် သေးပေါက်ချိန်ကလေးတောင်မရ ဟုဆိုသော စကားအဓိပ္ပါယ်ကို ယခုမှပင် ကွဲကွဲပြားပြားသိနားလည်ခဲ့ရတော့သည်။ ခြောက်ယောက်သား သူမကို ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော နည်းစုံလမ်းစုံ အလဲလဲအကွဲကွဲလိုးချင်တိုင်းလိုးပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့လည်း အပြင်သွားရာကနေ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာကြသဖြင့် အားလုံးစုပေါင်းကာ တစ်ညတာနှုတ်ဆက်ပြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပင် လမ်းခွဲခဲ့ကြလေသည်။
အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရော ဦးညီဂျော်ပါ ရောက်နှင့်နေပြီ။
နှစ်ယောက်သားအလျှောက်ကောင်းသဖြင့် ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောဆွေမျိုးများရှိရာကို သူတို့နှစ်ယောက်အလည်သွားသည်ဟုသာ သိရှိလက်ခံပြီး ဘာပြဿနာတစ်စုံတစ်ရာမှမဖြစ်ကြချေ။ အန်တိမွန်ကသာ သူမတို့ခြေလှမ်းကို ရိပ်မိနေပါသည်။
တစ်နေ့ အပြင်ကိုသွားရာမှာ အန်တီမွန် သူမကိုပါခေါ်ပြီး ကားနှင့်ထွက်လာကြသည်။ သူမမိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဆီဝင်ပြီး ကျောက်အရောင်းအဝယ်ကိစ္စ စကားစမြည်ပြောကြဆိုကြနှင့် အပြန်တော့ အန်တီမွန်က ကိုစောမြိုင်ကို အသာလက်ကုပ်ပြီး တစ်စုံတစ်ရာတီးတိုးကပ်ပြောလိုက်သည်ကို စိုးယုမော်လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။
သူမထင်မှတ်သည့်အတိုင်းပင် ဟိုတယ်တစ်ခုရှေ့သို့အရောက်မှာ ကားကိုချိုးကွေ့ဝင်လိုက်ပြီး သုံးယောက်သား ကားပေါ်မှဆင်းကာ ဟိုတယ်ထဲဝင်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမဝင်ထွက်သွားလာနေကျဟိုတယ်ဖြစ်သည့်အတိုင်း မန်နေဂျာဆီတန်းသွားပြီး အခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်သည်။
"ကဲ စိုးစိုး အန်တီမွန်တို့ ဒီမှာတစ်ညနားမယ် ညည်းနဲ့ချောချော တွေ့သမျှကြုံသမျှဇာတ်လမ်းကို ငါ့ကိုမချွင်းမချန်အကုန်ပြောပြစမ်း ငါရောစောမြိုင်ရော အတူတူ နားထောင်ကြမယ် ဟုတ်ပီလား"
အန်တီမွန် သူမတို့အကြောင်းစုံကို သိနေသည်။ ချောချောနှင့်သူမအကြောင်းကိုသိသလို ကိုစောမြိုင် ဒေါ်မြင့်မူနှင့်သူမတို့ သုံးယောက်ရဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင်တဏှာဇာတ်လမ်းကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီးသိထားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ ကိုစောမြိုင်ကို သူမဖာသာ ကြိုပြီး အစ်အောက်မေးထားခြင်းပဲဖြစ်ရမည်။
ထိုနေ့ညက အိမ်မပြန်ဖြစ်ကြဘဲ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမ၏စီးပွားဖက်ဖြစ်သူ အကောက်ခွန်အရာရှိကတော်ဒေါ်စန္ဒီ၏ ဒင်နာပါတီရှိ၍ မနက်မှပြန်လာနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုအကြောင်းကြားလိုက်ကာ သုံးယောက်သား ဟိုတယ်အိပ်ခန်းထဲမှာ ကမ်းကုန််အောင် အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲလိုက်ကြသည်မှာ တစ်ယောက်မှပင် တစ်ရေးကလေးသော်မှ အိပ်ခွင့်မရလိုက်ကြဘဲ မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့ရလေ၏။
နောက်တစ်နေ့ နေ့ခင်းကျမှ ပြန်လာကြရာ သုံးယောက်စလုံးနွမ်းနယ်နေရုံမက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရောစိုးယုမော်ပါ ဒရိုင်ဘာကိုစောမြိုင်၏ စိတ်လိုက်မာန်ပါ လီးသရမ်းမှုကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး စောက်ပတ်ရောဖင်ရောကွဲကာ လမ်းပင်ဖြောင့်ဖြောင့်မလျှောက်နိုင်ကြသည့် အခြေကို ဆိုက်ခဲ့ကြသည်။ ဦးညီဂျော်မျက်ကွယ်မှာ တစ်ယောက်လှုပ်ရှားမှုကိုတစ်ယောက် အသေအချာစူးစိုက်ကြည့်ပြီး မလုံမလဲ ပြုံး၍သာ နေမိကြလေသည်။
...........................................................................................................................
ဤဇာတ်လမ်းက တစ်စုံတစ်ရာ ဘာပြဿနာရယ်လို့မှမရှိဘဲ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်အတိုင်း ကာမပွဲအလီလီဆင်နွှဲရင်း ပြီးချိန်တန် ပြီးသွားကြလိမ့်မည်ဟုထင်သော် သင့်အထင်နှင့်အမြင် လုံးလုံးကြီးမှားပေဦးတော့မည်။
လောကဓမ္မတာကိုဆန့်ကျင်၍ ဖောက်ပြန်မှုအမျိုးမျိုးရှိကြရာတွင် မည်သို့သောဖောက်ပြန်မှုမျိုးမဆို တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန်တွင် လောကပါလ၏ဒဏ်ခတ်ခြင်းကို ခံရမည်မှာမလွဲဧကန်တည်း။
အဆုံးစွန်သော ကာမဂုဏ်မှောက်မှားမှုအဖုံဖုံတို့ဖြင့်ညစ်ညမ်းလျက်ရှိသည့် ဤအိမ်ဤယာကို သန့်စင်အောင်ဒဏ်ခတ်ခြင်းအလို့ငှါ ထူးခြားသောအခြင်းအရာတစ်ခု မမျှော်လင့်ပါဘဲ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ပေသည်။
တစ်နေ့ …
အိမ်မှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရှိနေခိုက် အလည်အပတ်မရောက်တာကြာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာမထင်မှတ်ဘဲရောက်ချလာပြီး ချောချော စိုးယုမော်တို့နှင့်ပါ အတူတကွ စကားပြောဆိုအလွမ်းသယ်နေကြလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူမနေအိမ်မှာ ချောချောနှင့်စိုးစိုးတို့ အသိတွေထဲက ဧည့်သည်တချို့ရောက်ရှိနေ၍ ချောချောတို့နှစ်ယောက်ကို သူမအိမ်အလည်လိုက်နိုင်မှာလား လို့ မေးသည်။ ချောချောလည်း သွားလိုစိတ်ရှိပေမယ့် ဦးညီဂျော် အိမ်မှာရှိနေခိုက်မို့ ဘယ်နည်းနှင့်မှ သူမလိုက်ဖို့အခွင့်မသာဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက ချောချောမလိုက်နိုင်လျှင်လည်း စိုးစိုးကိုဖြစ်ဖြစ် သူမနှင့်အတူ ထည့်လိုက်ပါဆိုပြီး ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ထံခွင့်တောင်းရာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်လည်း သူတို့အတွင်းရေးကိစ္စအားလုံးကိုသိနေသူပီပီ မချိူမချဉ်ပြုံးစိစိအမူအယာနှင့် စိုးယုမော်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး …
"စိုးစိုး သွားချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိရင်သွားလေ ဒီအိမ်မှာချည်းပဲဆိုတော့ ညည်းလည်းပျင်းနေမှာပဲ တစ်ရက်နှစ်ရက်နေမှပြန်ပေါ့ တီမွန်ခွင့်ပြုပါတယ်"
"ဟုတ် ကျေးဇူး ပါ တီမွန် "
စိုးယုမော် ဖိုးကျိုင်းတုတ်မလေးဖြစ်ကာ စိတ်ထဲမှာ အတော်ကလေးအူမြူးသွားသည်။
ဒါကပဲ စိုးယုမော်အဖို့ သူမကျင်လည်ရာအသိုက်အဝန်းအတွင်းမှ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသော အခြေအနေအပြောင်းအလဲတစ်ခုကို ကိုယ်တိုင်မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်တွေ့ရဖို့ အခွင့်အရေးကြုံလာရခြင်းဖြစ်သည်ဆိုတာ သူမသာမက မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း ရိပ်စားမိခြင်းမရှိကြပါချေ။
၄ ရက်ခန့်ကြာတော့ …
စိုးယုမော် အိမ်ပြန်လာသည်။
လူကနုံးချိနေပြီ။ ကိုယ့်ခြေကိုယ်လက်ကိုတောင် အနိုင်နိုင်သယ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရသည်။
စိုးယုမော် ပျော်သည်။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကမ်းကုန်အောင်ပျော်သည်။ သူမပျော်သလို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း အလွန်ပျော်သည်။ စိတ်တိုင်းလည်းကျ နှစ်ထောင်းအားရကျေနပ်မှုလည်းရှိပါသည်။ သူ့အနေနှင့် အသက်အရွယ်နုနယ်ပျိုမြစ်သလောက် ပုရိသတို့အပေါ် ကာမလိုအင်ဖြည့်ဆီးရာမှာလည်း အထူးထူးအပြားပြားလိမ္မာရေးခြားရှိလွန်းလှကာ တကယ်လည်းစိတ်အားထက်သန်ပြီး လိုအပ်သလို ဘယ်ပုံစံမျိုးမဆို ပြောဆိုစေခိုင်းလို့ရသည့် စိုးယုမော်၏ခန္ဓာကိုယ်အသွေးအသား အဆီအနှစ်တွေကို စိတ်တိုင်းကျစီရင်ခွင့်ရသဖြင့် သူမကို အလွန်အင်မတန်မှ ကျေးဇူးတင်နေမိလေသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူမအလုပ်နှင့်စပ်လျဉ်း၍ လူသစ်တွေထပ်မံစုဆောင်းဖို့လိုလာတာမို့ ခုရက်ပိုင်းအတွင်း သူမအဆက်အသွယ်တွေကို မကြာခဏခေါ်ယူပြီး အိမ်မှာပဲအားလုံးတွေ့ဆုံကာ အလုပ်ခွင်အသစ်တွေညှိနေကြပြီး သူတို့ကိုအချိန်ပြည့်ပြုစုဖို့အတွက်လည်း လူလိုအပ်လာရာ စိုးယုမော်ရောက်လာတာ အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။ အစက နှစ်ရက်သာနေမည်ဟုတွေးထားသော်လည်း လေးရက်လေးညတိတိ အချိန်ဖြုန်းမိခဲ့သည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း သူမကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နှင့် ပြန်လွှတ်ခဲ့ရခြင်းပင်။ နောင်လည်း သူမဆီကို မကြာမကြာလာရောက်ဖို့ စိုးယုမော်ကို ဝဲလ်ကမ်းလုပ်ဖိတ်ခေါ်ခဲ့သည်။
စိုးယုမော် အိမ်ကိုဝင်တော့ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ လူသံသူသံ တစ်စုံတစ်ရာမကြားရ၍ စိတ်ထဲ ထင့်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။
တစ်ခုခုတော့မှားနေပြီလို့ သူမသိလိုက်သည်။
ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။
မုန်တိုင်းမလာခင် တိတ်ဆိတ်ခြင်းမျိုးလား။
တိတ်ဆိတ်ခြင်းဟာ မုန်တိုင်းရဲ့အစပဲလား။
စိုးယုမော်တစ်ယောက် ခေါင်းခြောက်အောင်ပဲ တွေးတောနေမိပါသည်။
မဟုတ်သေး။
အခြေအနေက သူမကြိုက်နှစ်သက်သော အနေအထားမျိုးတော့ လုံးဝ (လုံးဝ)မဟုတ်ပေ။
စိုးယုမော် တစ်စုံတစ်ရာကို အပူတပြင်းသိလိုစိတ်ပြင်းပြလာပြီး သူမခြေလှမ်းများက အိမ်ထဲခန်းရှိရာဖက်ဆီကို တရွေ့ရွေ့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့ပါသည်။
သူမမြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းက …
အိပ်ခန်းအတွင်းရှိကြမ်းပြင်ထက်မှာ ပုံလျက်သားခွေခွေကလေးလဲလျောင်းငြိမ်သက်နေပြီဖြစ်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ရှိ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ ထိုအမျိုးသမီးတစ်ကိုယ်လုံး သွေးတွေအိုင်ထွန်းလျက်ရှိကာ သူမဝမ်းဗိုက်မှာလည်း ချွန်ထက်သော လက်နက်တစ်စုံတစ်ရာနှင့် အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးသွင်းခံထားရပုံပေါ်သည်။ အသေအချာကြည့်လိုက်တော့ ချောချောဖြစ်နေ၍ စိုးယုမော်အရမ်းကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်။
သူမအကြည့်က ကုတင်ရှိရာဖက်ဆီ ရောက်ရှိသွားပြန်သည်။
"ဟင် "
"တီ တီမွန် … ဟိုမှာလည်း အန်ကယ်ပါလား အို "
တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်ဗလာကျင်းလျက် ခြေလက်လေးဖက်စလုံးကြိုးအတုပ်ခံထားရပြီး ပါးစပ်ကိုလည်း တိတ်တစ်ခုနှင့် အသေအချာ ရစ်ပတ်ပိတ်ဆို့ခြင်းခံထားရတာ တွေ့ရသည်။ သူမနဘေးမှာတော့ လည်ပင်းပြတ်ရှဒဏ်ရာနှင့်လှုပ်ရှားမှုကင်းမဲ့နေပြီဖြစ်သော အိမ်ကြီးရှင်သူေဋ္ဌးဦးညီဂျော်ကိုတွေ့ရသည်။ ဘယ်သူကများ ရက်ရက်စက်စက်သတ်သွားတာလဲမသိ။ တစ်ယောက်တော့ အသက်ရှင်နေသေး၍ တော်ပေသေးသည်။ စိုးယုမော်ပြေးဝင်မည်အပြု။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး အနောက်ကနေ ရုတ်တရက် ချုပ်ကိုင်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး အေးစက်မာကြောသော အရာဝတ္ထုတစ်ခုက သူမလည်မျိုကိုလာထောက်ကာ …
"မလှုပ်နဲ့ စိုးစိုး နင်သေသွားချင်လား "
"ဟင် "
"ရှင် ရှင် ကို ခင် ခင် ထွေး "
စိုးယုမော် အံ့သြထိတ်လန့်သွားသလို ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို လိမ့်ပတ်လည်ကာ ခြုံငုံသဘောပေါက်မိသွားသည်။
"နင့် အဝတ်အစား အကုန်ချွတ်လိုက် စိုးစိုး …ပြီးရင် ဟို မသာမကြီးခြေထောက်မှာချည်ထားတဲ့ကြိုးဖြုတ်ပေးလိုက်စမ်း ဒီဟာမရော နင့်ကိုရော နင်တို့နှစ်ယောက် …ငါအပြတ်လိုးပြီးမှ ကြိုးစင်တက်မှာ ငါပြောသလိုလုပ် မလုပ်ရင် ဟောဒီဓား ကြည့်ထားလိုက်"
"မ မလုပ် မ မသတ် ပါ ပါနဲ့ ကို ထွေး ဟင့် ဟင့် "
စိုးယုမော် ကတုန်ကယင်နှင့်သူပြောသမျှ အကုန်လုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ ပါးစပ်ကတိတ်ပါ ခွာခိုင်းပြန်ရာ မနည်းကြီးအားစိုက်၍ ဆွဲခွာလိုက်ရသည်။
"နင် နင် ဘာ ဘာလုပ်လဲ ငထွေး အကုန်သေ သေကုန်ပီ အီး ဟီး ဟီး "
"တိတ် အသံမထွက်နဲ့ နင်ပါ ကြံရာပါ နင့်ဖင်ကိုအပီလိုးပြီးမှ ငါ သတ်ကိုသတ်ပစ်မှာ နင့်ကိုသတ်ပြီးမှ ငါကိုယ်တိုင်ရဲခေါ်ပြီးအဖမ်းခံမယ် ကြားလား ဖေလိုးမ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲလိုက်စမ်း စောက်ပတ်အာတာတာကြီး ဟနေအောင်ကိုဖြဲထားစမ်း"
မိနစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်သလိုထင်ရသည်။ ခင်ထွေး သွေးအလိမ်းလိမ်းဖြစ်နေသည့်သူ့လက်ကြီးနှင့် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဟိုကိုင်ဒီနယ်လုပ်ကာ နှိုက်လိုက်ဆွလိုက် တစ်လှည့်ပြီးတစ်လှည့် ထင်ရာကြိမ်းမောင်းဆဲဆိုရင်း ပြောလည်းပြော သဘောရှိလည်းလိုးပြီး သူလိုးပုံကလည်း ဘယ်ကတည်းကကြံစည်ထားသည်မသိဘဲ ပုံမှန်အရွယ်အစားသာရှိသောသူ့လီးပေါ်မှာ ဂေါ်လီပါသည့်ကွန်ဒုံးရော အမွေးကြမ်းပွပွနှင့် ဆိတ်မျက်ကွင်းနှင့်အလားသဏ္ဍာန်တူသော လီးမှာစွပ်သည့်အရာကိုပါ နှစ်ထပ်သုံးထပ်အထပ်ထပ်စွပ်ကာ ထင်တိုင်းကြဲပြီး လိုးလေတော့ရာ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသောအရသာမို့ သွေးပျက်မတတ် နာကျင်ယားယံအခံခက်မှုနှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲရောဖင်ပေါက်ထဲမှာပါ (သူက ဖင်ပေါက်ကို အဓိကထားလိုးခြင်းဖြစ်ရာ) မချိအောင်ခံစားရလျက် တစ်ချက်တစ်ချက် နာကျင်စူးရှလှသော အပွတ်အတိုက်ခံရမှုဝေဒနာကြောင့် ခေါင်းထဲမှာ မူးကနဲမိုက်ကနဲပင်ဖြစ်ကာ စိုးယုမော်လည်း နဂိုကပင် သွေးသံတရဲရဲကြားမှာ လိပ်ပြာလန့်မတတ် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့အားငယ်ရသည့်အထဲ သုံးချီမြောက်အလိုးခံပြီးချိန်မှာ သူမဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်ရှာတော့ဘဲ ရုတ်တရက်သတိလစ်ပြီး မေ့မျောသွားရတော့သည်။
.............................................................................................................................
နိဂုံး။
အဖြစ်အပျက်တွေက လျင်မြန်စွာဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ခုတော့ အရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီ။
စိုးယုမော်၏ရဲစခန်းထွက်ဆိုချက်အရရော သူကိုယ်တိုင်ရဲ့ဝန်ခံချက်အရပါ ပြစ်မှုထင်ရှားလှသဖြင့် ကိုခင်ထွေးတစ်ယောက် သေဒဏ် ဒါမှမဟုတ် ထောင်တစ်သက်တစ်ကျွန်း တစ်ခုခုတော့ကျမည်မှာသေချာသလောက်ပင်။ သူတို့အထဲမှာ သေကံမရောက် အသက်မပျောက် ဖြစ်သူက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပဲဖြစ်သည်။ ကားရုံအပေါ်ထပ်ရှိထပ်ခိုးတစ်ခုအတွင်းမှာ ဒရိုင်ဘာစောမြိုင်နှင့်အတူ ပျော်ပျော်ပါးပါး မိုးမမြင်လေမမြင်ချစ်တလင်းဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာသော ဒေါ်မြင့်မူက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်အသက်ကိုကယ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းဆီမှ အော်ဟစ်ရုန်းကန်သံလိုလို မသင်္ကာစရာအသံဗလံများကြားရ၍ ကိုစောမြိုင်ကိုပါအပြေးကလေးသွားခေါ်ပြီး နှစ်ယောက်သား တက်ကြည့်ကြရာက ဖြစ်ရပ်အလုံးစုံအားတွေ့မြင်လိုက်ရပြီး လက်မြန်ခြေမြန်ရှိသော ကရင်မောင်ကျော်တစ်ယောက် ဖြစ်သူကိုစောမြိုင်နှင့် နဂိုကတည်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း ဘာကိုမှဂရုမစိုက်ဘဲနေတတ်သူဒေါ်မြင့်မူတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး လက်ကျကောင်းကောင်းနှင့် ဝိုင်းဝန်းဆော်ပလော်တီးလိုက်၍ ခင်ထွေးလည်းမှောက်သွားရကာ ရဲစခန်းဖုန်းဆက်ပြီး သူ့ကို ရဲလက်ထဲအပ်နှံပေးလိုက်ကြသည်။
နောက်တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်မှထွက်သွားကြကာ တစ်နေရာကိုသွားပြီး အပြီးအပိုင် ဇာတ်မြှုပ်လိုက်ကြသည်။ ဘယ်လိုမှ ဆက်သွယ်၍လည်းမရတော့။
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့်စိုးယုမော်သာ ဆေးရုံမှာတစ်ပတ်လောက် ဆေးကုသမှုခံယူလိုက်ရပြီး ဆေးရုံမှဆင်းလာကြချိန်မှာ တရားရုံးနှင့်ရဲစခန်းကို အကြိမ်ကြိမ်ဝင်ထွက်သွားလာနေရပြီး အမှုတွေမပြတ်မချင်း အထပ်ထပ်အခါခါ အစစ်ဆေးခံကြရင်း နှစ်ယောက်သား ခေါင်းမီးတောက်မတတ် အလုပ်များကြလျက်ရှိနေလေတော့၏။
ခြောက်လခန့်ကြာသော် …
အိမ်ကြီးက ပုံမှန်ပြန်ပြီးလည်ပတ်လာပါသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကားဒရိုင်ဘာအသစ်ငှားသည်။ ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူနေရာမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှအစားမထိုးဘဲ အစစအရာရာ စိုးယုမော်ပဲ နိုင်နိုင်နင်းနင်းလုပ်ကိုင်သည်။ အိမ်ဖော်အဖြစ်တောနယ်မှ မွန်မွန်ရည်ရည်ရှိသည့် တိုင်းရင်းသူကလေးမလေးနှစ်ယောက် ပွဲစားမှတစ်ဆင့် ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။ စိုးယုမော်ပဲ သူတို့ကို အစစစီမံညွှန်ကြားအုပ်ချုပ်သည်။ ခြံစောင့်မာလီလည်း တစ်ယောက်မှ မထားတော့။ အားလုံးပြုပြင်ပြောင်းလဲလိုက်ပြီး ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်က ဦးညီဂျော့်လက်ငုတ်လက်ရင်း အလုပ်မှန်သမျှကို ကိုယ်တိုင်ကြပ်မတ်ကွပ်ကဲပြီး အလုပ်ဆိုက်တွေထဲသွားလိုက် အိမ်ပြန်လာလိုက်နှင့် ခါတိုင်းထက်ပင် စီးပွါးဥစ္စာတွေ ဒီရေအလား တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့ကာ လုပ်ငန်းတွေပုံမှန်လည်ပတ်ရုံမက ယခင်ကထက်ပင် မမျှော်မှန်းနိုင်လောက်သော အောင်မြင်မှုတွေ တစ်စထက်တစ်စ ရရှိလာခဲ့လေသည်။
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်အလုပ်ခွင်ထဲ တစ်ပတ်ဆယ်ရက် အိပ်သည့်အခါလည်းရှိသည်။ ဆိုက်ထဲက သူမနှင့်ပတ်သက်ရာ ဘာညာသာရကာ လေးတွေနှင့် မလွဲမသွေ ဒွိယံဇာတ်ခင်းကာ ဗျူဟာစုံခင်း၍အချစ်တလင်းဖွင့်နေမည်မှန်း ဗေဒင်ပင်မေးစရာမလိုချေ။ စိုးယုမော်လည်း သူမဖက်က အခွင့်အရေးတွေ အများကြီးရှိပြီးသား။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျာ်ရယ် သူမရယ် နှစ်ယောက်ရှိသည့်အနက် အကြီးပြီးလျှင် အငယ် ဒေါ်မွန်မွန်ကျာ်ပြီး သူမ … ဘာမဆိုလုပ်ပိုင်ခွင့်အပြည့်ရှိပြီးသား။
ဒီနောက်ပိုင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်သူမ အဆက်အသွယ်မပြတ်ရှိသည်။ အိမ်ကိုမကြာခဏ အလည်လာတတ်သလို သူနှင့်အတူ ခရီးသွားဟန်လွဲဧည့်ပရိသတ်လည်း တစ်ယောက်ကနေ သုံးယောက်လေးယောက်အထိ အတူတကွ လိုက်ပါလာတတ်ပါသည်။ အိမ်ကြီးအနောက်ဖက်ရှိ မာလီလင်မယားနေထိုင်ရာတန်းလျားမှာ သူမနှင့်ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်အတွက် ဘူမိနက်သန်ကျသော အပြာရောင်ကင်းလွတ်နယ်မြေတစ်ခုပဲဖြစ်သည်။ ယောက်ျားဖော်များသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာသာမက ခပ်တည်တည်နေတတ်သည့် အိမ်ကြီးရှင်မဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပင်လျှင် တကယ်တမ်းကျတော့ ဒီအခန်းကလေးနှင့်မကင်းလှပါချေ။
တစ်ခုပြောစရာရှိသည်က ဒီအခန်းကလေးမှာ ယောက်ျားသနာနှင့်အချစ်ရေယဉ်ကြောမျောသည့်အခါတိုင်း သူတို့သုံးယောက်၏ ပင်ကိုယ်ရှိပြီးဖြစ်သော ကာမဂုဏ်ရမ္မက်ဆန္ဒရိုင်းတွေက ခါတိုင်းထက်ပင် သုံးဆလေးဆမက ပိုမိုထူးကဲလှစွာ ဖြစ်ပေါ်နိုးထစေလေသလား ဆိုတာကို သူမတို့ကိုယ်တိုင်လည်း တပ်အပ်သေချာပြောဆိုနိုင်စွမ်းတော့မရှိချေ။ သေဆုံးသူချောချော၏ဝိညာဉ်တွေကပဲ သူမတို့ရဲ့ရမ္မက်နယ်ပယ်အထိလိုက်ပါပြီး လိုအပ်သလိုထိန်းချုပ်မောင်းနှင်ကာ ရာဂရမ္မက်လိုဘကို စေ့ဆော်မှုတွေပေးနေသလား ဆိုတာတော့ ချောချောကိုယ်တိုင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မေးတော့မှပဲ အဖြေသိနိုင်မည်ဖြစ်ပေတော့သည်။
တစ်ခါတစ်ရံမှာ သူတို့အိမ်ကလေး နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပကတိ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတတ်သလို တစ်ခါတစ်ရံတွင်လည်း ညကြီးမင်းကြီး သန်းခေါင်သန်းလွဲအချိန်ရောက်သည်အထိ ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်သံမောသံ စကားပြောဆိုသံတွေနှင့် အမြဲမပြတ် စည်ကားသိုက်မြိုက်လျက်ရှိတာတွေ့ရလေသည်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်ပါသွားပြီး တစ်လအကြာမှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ဝတ်ပုံစားပုံက ဟော့ရှော့ အတိုအပြတ်ကလေးတွေနှင့်စတိုင်ပြောင်းသွားသည်။ တစ်ယောက်ကျန်ခဲ့ပြီး ကျန်တစ်ယောက်က လေးငါးရက်နေကာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနောက်ကို ပြန်လိုက်သွားသည်။ အိမ်မှာကျန်နေသည့်တစ်ယောက်ကို ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကိုယ်တိုင် သူတက်ရောက်မည့်ပါတီတစ်ခုကို အတူခေါ်သွားသည်။ သုံးရက်ကြာမှ အိမ်ပြန်ရောက်ကြသည်။
စိုးယုမော်ကတော့ နောက်ထပ်အိမ်ဖော်အသစ်ကလေးနှစ်ယောက်ကို အပြောအဆိုအနေအထိုင်တတ်အောင် သူမကိုယ်တိုင် ကျကျနနလက်ပူတိုက်ကာ သင်ကြားရင်း အလုပ်ရှုပ်လျက်ရှိလေသည်။ ဒီကောင်မလေးတွေက ခါတိုင်းလာနေကျ ပွဲစားလမ်းကြောင်းကမဟုတ်ဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် နယ်ကနေခေါ်ဆောင်ကာ သူမတို့အိမ်အရောက် လာပို့ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်စိုးယုမော် ကို်ယ့်နည်းကိုယ့်ဟန်နှင့်ကိုယ် အလုပ်တွေများနေကြသည်။ သူတို့သုံးယောက်သာ အတူပေါင်းမိလျှင် လောင်းကျော်ပေတော့သည် ဟုလည်း သူမတို့ကျင်လည်ရာအသိုင်းအဝိုင်းဆီကနေ ထောပနာပြုပြောဆိုသံများ မပြတ်ကြားရလေသည်။
စာရှုသူတို့အား အစဉ်လေးစားလျက် …
နရသူ
ပြီးပါပြီ
