တော်ပီလေ တဲ့ အန်တီကြီးက..

တော်ပီလေ တဲ့ အန်တီကြီးက..

ဗိုက်ကြီးသည်တော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူး၊ 

အမျိုးသမီးအများစုက ( ၄၀ ) ကျော်ရင် ဗိုက်ခေါက်ထူကြီးတွေ ဖြစ်လာတာပါပဲ..။ 

........................................................................................................................................................

မြန်မာ ဟိုမို ( ၃ )

မြန်မာ ဟိုမို ( ၃ )

စအို ဆက်ဆံတဲ့အခါ၊ ကိုယ့်ရဲ့ဆက်ဆံဖော်က တဦးထက်မက လိင်ဆက်ဆံဖော်များတဲ့ သူ ဆို ကွန်ဒွန်း သုံးဖို့ မမေ့ပါနဲ့..။ နောက်ပေါက်ကို စားချင်ရင် ကြိုတင် ပြင်ဆင်မှုတွေ အများကြီး လုပ်ထားဖို့လိုပါတယ်။ 

 

.......................................................................................................................................................

မြန်မာ ဟိုမို ( ၂ )

မြန်မာ ဟိုမို ( ၂ )

မြန်မာရုပ်ရှင်ကားတွေမှာ ဇာတ်သဘင်၊အငြိမ့်လောက မှာတော့ ဟိုမို (အခြောက်) တွေကို သာမန်လိင်စိတ်ရှိသူတွေထက် လိင်စိတ်ပိုကဲ သယောင် ဟာသ လုပ်ပြနေကြပေမယ့်၊ အခုလို ဖုန်းခေတ်၊ အင်တာနက်ခေတ်မှာ သူတို့မူမီတွေက အတော်ရှားကြတာ တွေ့ရပါတယ်။
ကဲလေ ကြိုက်ရင်လဲ စားကြပေါ့..။
နောက်ပေါက်ချင်းတူတာတောင် ဥရောပ အမေရိက သားတွေက ဆန်စားတဲ့ အာရှနောက်ပေါက်ကို ပိုကြိုက်ဆိုပဲ ဂျုံစားတဲ့ နောက်ပေါက်က ဖွယ်တယ်ဆိုပဲ..ဆန်စားတဲ့ နိုင်ငံက စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိတယ်ဆိုပဲ..။

 

 

.................................................................................................................................................

ကောင်းလား ... တဲ့

 ကောင်းလား ... တဲ့

ရွှေကိုယ်တော်တွေက လီးအရသာတင်မကဘူး နားအရသာပါ ခံချင်ကြသေးတော်..။

ကောင်းလား ... ကျယ်ကျယ်ပြောတဲ့ .. တကယ်ထဲ နော်.......ခ် ခ်။

မေးစရာလိုသေးလားလို့...ခ်ခ်..

...................................................................................................................................

ပျော်စရာ အဆောင်နေဘဝလေး တွေ

ပျော်စရာ အဆောင်နေဘဝလေး တွေ

ယောင်္ကျားလေးတွေ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်က အတူစုပြီး ဂွင်းပြိုင်ထုကြတာ ကြားဖူးကြတယ်ထင်တယ်၊ မိန်းကလေးတွေကတော့ မြန်မာပြည်မှာ စုပြီး ပွတ်တာက ရှားပါတယ်။ 

အဲ ..ခုလို စကြ နောက်ကြတာတော့ မကင်းဘူးပေါ့..ခ်ခ်..

 ..............................................................................................................................................

Der Der တဲ့

 Der Der တဲ့

ဘယ်က ဒါဒါလဲ မသိ၊ စုံစမ်းစစ်ဆေးရေး အဖွဲ့လေး ဘာလေး ဖွဲ့ပြီး စုံစမ်းကြပါဦး...ခ်ခ်

 ........................................................................................................................................

 

မလုပ်ပါနဲ့ဆို ဇွတ် ကိုလူဇိုး

မလုပ်ပါနဲ့ဆို ဇွတ် ကိုလူဇိုး

စော်လေးက ဗီဒီယို ရိုက်တာကို အတင်းကန့်ကွက်နေတာ..ဒါကိုဇွတ်၊ ကရင်မလေးထင်ပါတယ်...ခ်ခ်။

 ရွာကျောင်းဘုန်းကြီး ပေးထားတဲ့ လက်ဖွဲ့လေးတောင် လက်မောင်းမှာပါသေးတယ်..ခ်ခ်..

 .......................................................................................................................................

 

 

ကိုထူးဆန်း တို့ လင်မယား

ကိုထူးဆန်း တို့ လင်မယား

အပေးအယူမျှ၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားလေးတပြောပြောနဲ့ ကာမသုခ ခံစားနေတာလေးပါ၊ ရထားတဲ့ မိန်းမကလဲ စားလို့မကုန်၊သောက်လို့မကုန် အကိတ်ကြီး..ခ်ခ်..

 ..........................................................................................................................................

 

ဖိုးစံနှင့် သူ၏တီတီလေး (စ/ဆုံး)

ဖိုးစံနှင့် သူ၏တီတီလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်တော်တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်တက်နေတုန်း ကျွန်တော်တို့နေတဲ့နယ်မြို့လေးကို တီတီလေးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် တာဝန်ကျပြီး ပြောင်းလာတယ်။ တီတီလေးတို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က စည်ပင်မှာ အရာရှိပေါက်စလေးတွေ။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် တစ်မြို့ထဲအတူတူကျအောင် လူကြီးတွေကို ဘလူးလေဘယ်တစ်ယောက်တစ်လုံးနဲ့ ဂေါက်စက် (Golfset) တစ်စုံစီဝယ်ပေးလိုက်ရတယ်တဲ့။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပါပဲ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့ အိမ်ဘေးက အိမ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက် ငှားနေဖြစ်ကြတယ်။ တီတီလေးဆိုတာ ကျွန်တော့်အဒေါ်တစ်ဝမ်းကွဲတော်တယ်ဆိုရမလားပဲ …. အမေ့ဘက်ကအဖွားနဲ့ သူ့အမေနဲ့က ညီအစ်မအရင်း… အဖွားက ညီအစ်မ ၇ ယောက်မှာ အကြီးဆုံး တီတီလေးအမေကတော့ အငယ်ဆုံးပါ။

တီတီလေးက ကျွန်တော့ထက် အသက် ၈ နှစ်လောက်ကြီးတယ်။ အဖေက ဘူမိဗေဒ၊ သတ္တုရှာဖွေရေးဌာနကဆိုတော့ အမြဲတမ်းလိုလို ခရီးထွက်နေရာတာ။ တီတီလေးတို့နှစ်ယောက် အိမ်နားမှာလာငှားနေတော့ အမေလည်း အဖေါ်ရသွားတယ်။ စာမေးပွဲဖြေပြီး ကျောင်းပိတ်တော့ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်လာတယ်။ သင်္ဘောဆိပ်ကဆင်းပြီး မနက် (၇) နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်တယ်။

” ဟေ့ ဖိုးစံပြန်လာပြီ ………….. ”

တီတီလေးရဲ့အသံပါ ခြံတံခါးဖွင့်တုန်းပဲရှိသေးတယ် လူမြင်ရသေးဘူး,အသံအရင် ကြားရတယ်။အိမ်ပေါ်ရောက်တော့အမေရယ် အန်တီလေးရယ်၊ တီတီလေးအရွယ်အစ်မတစ်ယောက်ရယ်တွေ့တယ်။ အဖေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ခရီးထွက်နေတာပေါ့။ တီတီလေးက

” သော်သော်၊ ဒါငါ့တူလေ စံမြင့်ကျော်တဲ့၊ အားလုံးကတော့ ဖိုးစံလို့ခေါ်ကြတယ်”

“ဖိုးစံ… သား .. ဒါ သော်သော်ဝင်းထိန်၊ အန်တီလေးသူငယ်ချင်း၊ ကျောင်းထဲကသူငယ်ချင်း၊ မင်းကမမသော်သော်လို့ခေါ်ပေ့”

ရောက်ရောက်ချင်းအန်တီလေးကမိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ……. အမေက

” ဖိုးစံရေ ငါတော့ မင်းတီတီလေး ရောက်လာကတည်းက မပျဉ်းရတော့ဘူး၊ မင်းလာမယ်ဆိုလို့ သူတို့က ဒီဘက်အိမ်လာပြီး စောင့်နေကြတာ။ ….. ကဲ ကဲ ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ကော်ဖီနဲ့သောက်လိုက်ဦး မင်းအကြိုက် ငါလုပ်ထားပေးတာ”

အခန်းထဲဝင်အဝတ်အစားလဲမျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်ပြီး ပြန်ထွက်လာ …. ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ ကော်ဖီသောက်နေလိုက်တယ်။ အမေနဲ့ တီတီလေးတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကတော့ လေပေးဖြောင့်နေလေရဲ့။

တီတီလေးနဲ့ မတွေ့ရတာ သူ ၇ တန်းနှစ်ကထဲက အခုတက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ဖြေပြီးပြီဆိုတော့ ၄ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ အဲဒိတုန်းက သူအသက် ၁၂ နှစ် တီတီလေးက အသက်၂၀။ အခုသူ အသက် ၁၇ နှစ်၊ တီတီလေးက အသက်၂၅ နှစ်ရှိပြီ။ 

အရင်တုန်းက ကိုယ်ကပဲငယ်သေးလို့မကြည့်တတ်တာလား၊ အခုမှပဲပိုလှလာတာလားတော့မသိဘူး တီတီလေးက ကျွန်တော့မျက်စေ့ထဲမှာ တော်တော်လှနေတယ်။ အသားလေးက ဖြူဝင်းနေတယ်။ သေးသေးကျင်ကျင် ခါးလေးရဲ့အောက်မှာ ကားစွင့်နေတဲ့ဖင်ကြီးတွေက စည်ပင်ဝတ်စုံ ထဘီအစိမ်းရောင်လေး အောက်မှာ ရုန်းထနေတယ်။ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း စည်းချက်ညီညီတုန်ခါသွားတဲ့ ဖင်အသားစိုင်တွေကို ဖိုးစံ ခိုးမကြည့်ပဲကိုမနေနိုင်ဘူး … ကော်ဖီသောက်၊ ကောက်ညှင်းပေါင်းစားရင်းနဲ့ မသိမသာ လှမ်းလှမ်းရှိုးနေမိတယ်။ …………

တီတီလေးသူငယ်ချင်း သော်သော် ကလည် တီတီလေးနဲ့ အပြိုင်ပဲလှတယ်။ တီတီလေးကို အသားမဖြူပေမဲ့ ညိုစိမ့်စိမ့်အသားရေက ကြည်လင်ဝင်းပနေတယ်။ ခန္ဒာကိုယ်က ခပ်ပြားပြားပေမဲ့ ဖုသင့်တဲ့နေရာဖု၊ ဖေါင်းသင့်တဲ့နေရာဖေါင်း တကယ့်ကို စံပြငါရံ့ကိုယ်လုံးလို့ဆိုရမလိုပဲ ရင်တွေတင်တွေက အချိုးအစားကျကျ ပြေပြေပြစ်ပြစ်လေးရယ် ။မေမေနဲ့ တီတီလေးတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် နှစ်အိမ့်တစ်အိမ်လိုနေနေကြတယ်။

တစ်ရက် ညနေ ၅ နာရီလောက် တီဗွီဂိမ်းဆိုင်က ပြန်လာပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်တက် ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ဝင် ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ပြီး ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး အောက်ငုံ့ကြည်လိုက်တော့ ……….. လား … လား ….. တီတီလေးတို့ အိမ်ဘက်က တီတီလေးတို့နှစ်ယောက်နေတဲ့ အခန်းပြတင်းပေါက် တစ်ချပ်ပွင့်နေပြီးတော့ တီတီလေးနဲ့ မမသော်သော် ရုံးကပြန်လာပြီး အဝတ်တွေလဲနေကြတယ်။ … တီတီလေးက အပေါ်အင်္ကျီ ချွတ်ထားပြီးသွားပြီ အောက်ကထဘီအစိမ်းရောင်ဝတ်ထားပြီး အပေါ်မှာဘရာစီယာလေးပဲရှိတယ်။

မမသော်သော်က ထဘီကိုအောင်မှာ ကွင်းလုံးပုံချွတ်ထားတယ် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူလေးရဲ့အောက်မှာ ဖင်လုံးလေးတွေ တင်းနေတာပဲ။ အပါ်က မြန်မာအင်္ကျီကိုချွတ်နေတုန်း။ သူတို့နှစ်ယောက်နေတဲ့အခန်းက အိမ်ရဲ့နောက်ဆုံးနားကအခန်း၊ အဲဒိအခန်းနောက်မှာ မီးဖိုပဲရှိတော့တယ် လူသွားလမ်းနဲ့လည်းဝေးတယ်။ ဘေးဘက်အိမ်ကလည်း အမျိုးအိမ်ကြားမှာလည်း လူ့တစ်ရပ်လောက်ဝါးထရံကဒ်တွေကာထားတော့ ဘယ်သူ့မှမမြင်လောက်ဘူးဆိုပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် တံခါးတွေအကုန်မပိတ်ပဲ အဝတ်လဲပုံရတယ်။ ဖိုးစံနေတဲ့အခန်းနဲ့ ဘေးချင်းကပ်လျှက် ဖိုးစံကအပေါ်ထပ် ဆိုတော့ အပေါ်ကမိုးကြည့်ပြီး အကုန်မြင်ရတာပေါ့။ ……

ဖိုးစံလည်း သူ့ကိုသူတို့သတိပြုမိမှာစိုးပြီး ချက်ချင်းပဲပြတင်းပေါက်ကိုပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ အကုန်ပိတ်တာတော့မဟုတ်ဘူး ချောင်းကြည့်လို ရရုံလောက်လေး ဟထားပြီး ဆက်ချောင်းတယ်။ …. သူချောင်းနေတုန်းပဲ သော်သော်က အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ပြီးသွားပြီ။ တီတီလေးက လည်းထဘီကို ကွင်းလုံးပုံချွန်လိုက်တယ်။ ဖြူဝင်းဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ပေါင်တံတွေထက်မှာ တင်းကားပြည့်ဖြိုးနေတဲ့ တီတီလေးရဲ့ဖင်တွေ …. အပေါ်က ထဘီခံထားတာတောင် ဖိုးစံခိုးခိုးကြည့်နေရတာ အခုလို အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတစ်ထပ်ထဲနဲ့ တွေ့တဲ့အချိန်မှာ ဖိုးစံဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ဘူး ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချပြီး သူတို့အခန်းကို ချောင်းနေရင်းနဲ့ မာတောင်နေတဲ့ သူလီးကြီးကို ကိုင်လို့ အဆက်မပြတ်ဂွင်းတိုက်ပါတော့တယ်။ …

ကြည့်နေရင်းပါပဲ မမသော်သော်ဝတ်ထားတဲ့ ဘော်လီချိန်တွေကို တီတီလေးက နောက်ကနေ ဖြုတ်ပေးနေတယ်၊ ချတ်တွေ အကုန်ဖြုတ်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် မမသော်သော်က ဘော်လီကိုသူ့ဖါသာသူအသာလေးချွတ်လိုက်တယ်။ ညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့ ဝင်းမွတ်နေတဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးဟာ ဖိုးစံမျက်စေ့ရှေ့မှာ ဘွားကနဲပေါ်လာတော့တယ်။ မမသော်သော်က ပြတင်းပေါက်ဘက်ကို မျက်နှာမူပြီး သူနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ကလေးနဲ့ အသာပွတ်ပြီး အလင်းရောင်မှာ ကြည့်တယ်။ ဘာကိုကြည့်တာလဲတော့မသိဘူး။

ဒါပေမဲ့ ဖိုးစံတော့ မရတော့ဘူး …. ဂွင်းထုနေတဲ့လက်က စက်တပ်ထားသလို ဒရစပ်ဖြစ်လာပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်လရည်တွေ ပြစ်ခနဲ၊ ပြစ်ကခဲကျကုန်တော့တယ်။ ……. ဖိုးစံလည်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး စက္ကန့်ပိုင်းလောက် မျက်စေ့လေးမှိတ်ပြီး အရာသာလေးခံလိုက်တယ်။ နောက်မျက်စေ့ပြန်ဖွင့်ပြီး ပြတင်းပေါက်က ထပ်ချောင်းလိုက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် မရှိတော့ဘူး အခန်းထဲအတွင်းဘက်ကို ဝင်သွားပြီနဲ့တူတယ်။ …….

ဒီလိုနဲ့ပဲ တီတီလေးနဲ့ မမသော်သော်တို့ရဲ့ ရုံးသွားရုံးပြန်ချိန်တိုင်း အဝတ်လဲတာကို ဖိုးစံတစ်ယောက်ချောင်းလိုက် ဂွင်းထုလိုက်နဲ့ တစ်ပတ်လောက်ရှိလာပါတော့တယ်။ ….. နှစ်အိမ့်တစ်အိမ်လိုနေနေကြတော့ တီတီလေးတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ ဖိုးစံလည်း တစ်ပတ်အတွင်းမှာ အရင်ကထက် အဆပေါင်းများစွာ ပိုရင်းနီးသွားပါတယ်။ 

ဒီလိုနဲ့သင်္ကြန်နားနီးလာတယ်… တီတီလေးတို့ရုံးက သင်္ကြန်ရုံးပိတ်ရက် ချောင်းသာသွားလည်ကြမယ်။ ၃ ရက်ကြာမယ်တဲ့။ တီတီလေးကော မမသော်သော်ကော လိုက်သွားမယ်။ ဖိုးစံကို အိမ်သော့ပေးခဲ့ပြီး သူတို့အိမ်မှာမွေးထားတဲ့ကြောင် လေးကို မနက်ည အစာကျွေးပေးထားပါတဲ့။ ….

သင်္ကြန်ပိတ်ရက်ရှည် စစချင်းပဲ တီတီလေးတို့နှစ်ယောက် ချောင်းသာ ထွက်သွားကြတယ်။ … ဖိုးစံ မနက်စောစော ကြောင်စာကျွေးဖို့ ထမင်းနည်းနည်းကို ပုဇွန်စိတ်လှော်လေးနဲ့နည်ပြီး တီတီလေးတို့အိမ်ဖက်ကူးလာတယ်။ အမေကတောင်..

” ကောင်လေး ဝိရိယတော်တော်ကောင်းနေပါလား၊ နင်ကြောင်ချစ်တတ်တယ်လို့လည်း ငါတစ်ခါမှ မကြားမိပါဘူး”…..

ဖိုးစံက သူ့အကြံနဲ့သူပါ …. အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး ကြောင်စာမြန်မြန်ကျွေးတယ် နောက် ……. တီတီလေးတို့နှစ်ယောက်အိပ်တဲ့အခန်းထဲကိုဝင် အိပ်ယာတစ်ချင်းစီရဲ့ဘေးနားလေးက အံစွဲလေးတွေထဲဖွင့်လိုက် …. တွေ့ပါပြီ။ …… သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အတွင်းခံအဝတ်တွေ ….. ။

ဖိုးစံတစ်ယောက် ချက်ချင်းပဲ တီတီလေးနဲ့ မမသော်သော်ရဲ့ ပင်တီလေးတွေ၊ ဘရာလေးတွေကို အိပ်ယာပေါ်ဖြန်ကျဲလိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ပုဆိုးကိုခါးပုံစဖြည်ပြီး ဂွင်းလုံးပုံချ ။ ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကို ချွတ်ပြီး ခုနဖြန့်ကျဲထားတဲ့ ပင်တီတွေဘရာတွေပေါ်မှာ လှဲအိပ်လူလှိမ့်နေတယ်။ ပင်တီလေးတွေက ရတဲ့ပရုပ်လုံးနံ့ သင်းသင်းလေးတွေကို ရှူရှိုက်ရင်း တဖြည်းဖြည်းလီးတောင်လာတယ်။

တီတီလေးအံစွဲထဲဆက်မွေတော့ ပန်းရောင် G-string လေးတစ်ထည်သွားတွေ့တယ်။ အဲဒိ G-string လေးကိုမျက်နှာပေါ်မှာတင် တီတီလေးရဲ့ဖင်ကြီးကိုနဲ့ G-string လေးဝတ်ထားပုံကို စိတ်ကူးယဉ်……. လက်တစ်ဘက်ကလည်း လီးကိုကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဂွင်းထုလိုက်တာ ၄-၅ မိနစ်လောက်ပဲကြာတယ် အိပ်ယာပေါ်လရည်တွေပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတယ် …. မမသော်သော်ရဲ့ဘောင်းဘီလေးတစ်ထည်နဲ့ ဘရာလေးတစ်ထည်တောင် လရည် နည်းနည်းစိုသွားလို့ သုပ်ပြီးတော့ သူ့အဲစွဲထဲ ပြန်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ 

သုံးရက်မြောက်တဲ့နေမှာ တီတီလေးပြန်လာတယ်၊ မသော်ပါမလာဘူး။ သူ့မိဘတွေရှိတဲ့ မန္တလေးကို ချောင်းသာကနေဆက်သွားတယ်တဲ့၊ သင်္ကြန်ရုံးပိတ်ရက်တွေ ပြီးတော့မှ ပြန်လာမယ်တဲ့။ တီတီလေးက ကြောက်တတ်တယ် တစ်ယောက်ထဲမအိပ်ရဲဘူဆိုပြီး မမသော်သော် မရောက်ခင်အထိ အိမ်မှာညလာအိပ်မယ်တဲ့။

မေမေက သူနဲ့အထူအောက်ထပ်မှာအိပ်လို့ပြောပေမဲ့ သူကညဉ့်နက်တဲ့အထိစာဖတ်တာတို့၊ ဂိမ်းကစားတာတို့ လုပ်တဲ့အတွက်မေမေ့ကို အားနာတယ်ဆိုလို့ အပေါ်ထပ်က ဖိုးစံအခန်းခံကပ်လျှက်အခန်းကို ဖိုးစံပဲ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ကုတင်ပြင်ပေးလိုက်တယ်။ ည ၁၀ နာရီ ခွဲ လောက်ရှိတော့ မေမေအိပ်ပြီ။ ဖိုးစံတစ်ယောက်ကတော့ သူ့အခန်းထဲမှာ လက်တော့ဖွင့်၊ ဖုန်းလေးနဲ့အင်တာနက်ချိတ်ပြီး porn ဆိုဒ်တကာလိုက်လံမွှေနှောက်နေလေရဲ့။ အဲဒိအချိန်မှာပဲ ဟိုဘက်အခန်းကနေ တီတီလေးက နံရံကိုထုတယ်

” ကောင်လေး၊ ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး ဘာတွေ မဟုတ်တာတွေလုပ်နေတာလဲ”

ဖိုးစံကလည်း

” ဟာ တီတီလေးကလည်း ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ….. ညီနေမင်းတို့၊ နေမင်းမောင်တို့၊ စံပီးတို့ နည်းပညာဆိုဒ်တွေဝင်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီ လေ့လာနေတာပါ”

တီတီလေးက

“အေးပါ …. ငါ Laptop ကိုတစ်ချက်လောက် လာကြည့်ပေးပါဦး Themes ပြောင်းလိုက်တာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ်မသိဘူး။ မြန်မာလို ရေးထားတာတွေ ကောင်းကောင်းမပေါ်တော့ဘူး။ Themes အဟောင်းပြန်ပြောင်းတာလည်း မရဘူး”

“ဟုတ်ကဲ့ … ”

ဟုတ်ကဲ့ဆိုပြီး တီတီလေးအခန်းဘက် ကူးသွားတယ်။တီတီလေးက အပေါ်အောက်တဆက်တည်း ဂါဝန်နို့နှစ်ရောင်ခပ်ပါးပါးလေးကိုဝတ်ထားပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ မှောက်လျှက် အနေအထားနဲ့ လက်တော့ကို အိပ်ယာပေါ်တင်ပြီး သုံးနေတာ။ ဖိုးစံ အခန်းထဲဝင်သွားတော့ တီတီလေးက မှောက်လျှက်ပဲ။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက အခန်းတားခံဝကို ပေးထားတယ်။ ဂါဝန်က ပေါင်ရင်းနားကပ်နေပြီ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကလည်း ခပ်ဟဟလေး။ ဖိုးစံ ဂုတ်လေးကို မသိမသာလေးပုပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ကြည့်ကြည့်သေးတယ် မီးချောင်းအလင်းရောင်က အပေါ်က ထိုးထားတာဆိုတော့ ပေါင်းနှစ်လုံးကြားမှာ အရိပ်ကျနေပြီး သဲသဲကွဲကွဲဘာမှ မမြင်လိုက်ရဘူး။ …

ဖိုးစံရောက်တော့မှ တီတီလေးက အိပ်ယာပေါ်ကထပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေနှစ်ချောင်းတွဲလောင်းချထိုင်လိုက်တယ်။

ဖိုးစံလည်း ကွန်ပျူတာကိုစစ်ကြည့်လိုက်တော့ OS က Win7 တင်ထားတာ Themes ပြောင်းလိုက်လို့ Icon တွေ၊ Folder တွေမြန်မာလို နာမည်ပေးတားထာတွေ မမြင်ရတော့တာ။ သိပ်မခက်ပါဘူး ….. Desktop ပေါ် Right Click ခေါက် Personalize> Windowclor> Advanced appearance setting ထဲဝင်ပြီး အကြောင်းအရာတစ်ခုချင်းစီမှာ Zawgyi ဖေါင့်ပြောင်းပေးလိုက်တယ်။ ……..

ကွန်ပျူတာ အိုကေသွားတာပေါ့ … တီတီလေးက

” ကောင်လေး …. မဆိုးဘူးတော်သားပဲ …. ဒါတွေလည်းရတာပဲနော်။ ငါကမင်းကို တနေ့တနေ့ ပေါက်တတ်ကရ ဆိုဒ်တွေဝင်ပြီး နှာဘူးချည်းထနေတယ်ထင်နေတာ”

” ဟာ … တီတီလေးကလည်း ကျွန်တော် အဲဒီဆိုဒ်တွေမကြည့်ပါဘူး။ MPT ကလည်း ပိတ်ထားတာပဲ”

” အောင်မာ ….. ငါ့ကိုလာလှိမ့်မနေနဲ့ ….၊ ဒေါက်တာချက်ကြီးတို့ ၊ ညမင်းသားတို့ မကြည့်ဘူးလား၊ အချစ်တက္ကသိုလ်ကော မဝင်ဘူးလား”

” တီတီလေးကလည်း အဲဒါတွေသိတယ်လား …..”

“သိတာပေါ့ ငါကအမြဲအင်တာနက်သုံးနေတာပဲ။ သူများကြားမှာ မအရအောင် အကုန်လိုက်ကြည့်ထားတာပေါ့၊ နင့် မမသော်သော်ဆို သူ့ကိုယ်ပိုင် porn ဘလော့တောင် ထောင်ထားလိုက်သေးတယ်”

တီတီလေးက ဆက်ပြီး ……

“ကဲပါ … နင့်ကိုကွန်ပြူတာပြင်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်တဲ့အနေနဲ့ ငါတို့ချောင်းသာမှာ ရိုက်လာတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေပြမယ် လာကြည့်”

ဆိုပြီး memory card လေးစိုက်ထားတဲ့ Card reader လေးကို USB အပေါက်မှာထိုးလိုက်တယ်။ ဖိုးစံက..

” ကြည့်ချင်ပါဘူး …. ကျွန်တော်လည်း ချောင်းသာလိုက်ရတာမဟုတ်ပဲနဲ့။ ….. သူများတွေ မြူးနေကြတာကြည့်ပြီး ဘာလုပ်ရမှာလဲ”

တီတီလေးက

“လာကြည့်စမ်းပါ …. မင်းစိတ်ဝင်စားစေရမယ် …… မင်းကြည့်နေတဲ့ဆိုဒ်တွေထက်ပိုလန်းတာတွေ ငါ့ကဒ်ထဲမှာရှိတယ် ……။ ငါ့ကိုယုံစမ်းပါ”

ဖိုးစံလည်း တီတီလေးအပြောကြောင့် နည်းနည်းစိတဝင်စွားသွားပြီး ကွန်ပျူတာနားကို ကပ်သွားလိုက်တယ်။ တီတီလေးက ကာဒ်ထဲက ပုံ Folder တွေကို အကုန်လုံးကူူးပြီး Desktop ပေါ်တင်လိုက်တယ်။ နောက် ….. ဓာတ်ပုံတွေကို တစ်ပုံချင်းဖွင့်ပြတယ်။ အစပိုင်းပုံတွေက သူတို့အဖွဲ့ကားပေါ်တက်တဲ့ပုံတွေ၊ လမ်းမှာ ထမင်းစားတဲ့ပုံတွေ၊ ကားပေါ်မှာ ရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေပဲဆိုတော့ ဖိုးစံလည်း သိပ်စိတ်မဝင်စားတော့

” တီတီလေးကလည်း … ဒီပုံတွေကဘာလုပ်ရမှာလဲ ကျွန်တော်လည်းသွားတဲ့အဖွဲ့ထဲမှမပါတာ ဘာစိတ်ဝင်စားစရာရှိလို့လဲ”

တီတီလေးက

” ကောင်လေးရာ စိတ်ရှည်ရှည်ထားစမ်းပါ လာမှာပေါ့”

ဆိုပြီး ပုံ ၁၀ ပုံ ၁၅ ပုံလောက်ကို ခတ်သွက်သွက်ကလေားကျော်ပစ်လိုက်ပြီး “ကဲ … ဒီမှာမင်းစိတ်ဝင်စားစရာတွေလာပါပြီ” လို့ပြောလိုက်တယ် ဖိုးစံကြည့်လိုက်တော့ တီတီလေးရယ်၊ မမသော်သော်ရယ်၊ တခြားကောင်မလေးရယ် (၃)ယောက် ရေကူးဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ အခန်းထဲမှာ ရိုက်ထားကြတာ။ ရေကူးဝတ်စုံကလေးတွေကလည်း နိုင်ငံခြားသူတွေလို့ အပါ်တစ်ပိုင်း၊ အောက်တစ်ပိုင်းတွေနဲ့ မမသော်သော်က ပန်းရောင်လေး၊ တီတီလေးကအဖြူ၊ တခြားကောင်မလေးကတော့ အနက်ရောင်လေး။ ……

ကောင်မလေးသုံးယောက်ရဲ့ ဖေါင်းအိနေတဲ့ အဖုတ်လေးတွေကို ဘောင်းဘီးလေးတွေက မလုံ့တလုံအုပ်ထားတယ်။ စိတ်ဝင်စားဖို့ အကောင်းဆုံးက တီတီလေးပုံပဲ အဖုတ်အကွဲကြောင်းနေရာလေးမှာ ရေကူးဘောင်းဘီအဖြူလေးက ချိုင်ဝင်နေလိုက်သေးတယ်။ ဖိုးစံမရတော့ဘူး မျက်လုံးကျွတ်မတပ်ကွန်ပျူတာမျက်နှာပြင်ကိုကြည့်နေရင်းကနေ ဖွားဖက်တော်ညီလေးကလည်း တစ်ရာရာခိုင်နှုံးထောင်မတ်လာပါတယ်။ တီတီလေးက

“နှာဘူးလေး စိတ်ဝင်စားသွားပြီမဟုတ်လား ….. ဟိုတယ်မှာ ငါတို့ (၃) ယောက်တစ်ခန်းနေရတာလေ နှစ်ယောက်ခန်းကို Extra-Bed ထပ်ထိုးပြီး နေကြတာ၊ ”

နောက် … ဓာတ်ပုံထဲက ရေကူးဝတ်စုံ အမည်းရောင်လေးဝတ်ထားတဲ့ ကောင်မလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး

“သူက တောင်ကြီးရုံးကပြောင်းလာတာ နန်းနောင့်နောင့်တဲ့ ကျောင်းမှာတုန်းကတော့ ငါတို့ထက်တစ်တန်းငယ်တယ် အခုတော့ အလုပ်မှာ အတူတူပဲ ဒါရောက်ရောက်ချင်း ရေထဲမဆင်းခင် ဒီဝတ်စုံကလေးတွေနဲ့ ရိုက်ထားကြတာ ဒါတွေနဲ့တော့ လူကြားထဲထွက်ပြီး ရေထဲမဆင်းရဲပါဘူး ရေထဲဆင်းတော့ ဒါတွေဝတ်ပြီး ဆင်းကြတယ်လေ ….”

ဆိုပြီး နောက်တစ်ပုံပြောင်းလိုက်တယ်။ ဒီပုံကတော့သိပ်မစွံပါဘူး။ သူတကာဝတ်နေတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံလိုမျိုး အပေါ်အောက် တစ်ဆက်ထဲတွေဝတ်ပြီး ရေစပ်မှာရိုက်ထားတာ။ တစ်ကိုယ်လုံးလုံနေအောင်ထုပ်ထားတဲ့အဝတ်ကို အရောင်တွေက ကြောင်ကြောင်ကြားကြားတွေဆိုတဲ့ ကိုယ်လုံးအလှတောင်ခံစားလို့မရဘူး ဒီကြားထဲ ဖင်နားတစ်ဝိုက်မှာ ဖတ်လပ်ဖတ်လပ်နဲ့ စကဒ်ကို အဖတ်ကြီးက ဖင်ဖုံးအောင်ပါလိုက်သေးတယ်။ ဖိုးစံစိတ်မရှည်တော့ပဲ

“ကျော်လိုက်ပါတီတီလေးရာ”

ဆိုတော့ တီတီလေးကကျော်လိုက်တယ် အဲဒိဝတ်စုံတွေနဲ့ ရေထဲမှာကစားနေတာတွေချည်း ၁၀ ပုံလောက်ရှိတယ်။ ဖိုးစံမျက်စေ့ထဲမှာ ခုဏကပုံလောက်တစ်ခုမှ စွဲဆောင်မှုမရှိဘူး ။

နောက် …… ရေကစားပြီး ဟိုတယ်အခန်းထဲ ပြန်တက်လာတော့ရိုက်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံတွေ နည်းနည်းစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းလာတယ်။

အဲဒိချိန်မှာ တီတီလေးက

“လာ ….. နင့်ဖါသာနင်ကွန်ပျူတာကိုလာနှိပ်လှည့်”

ဆိုပြီး ဖိုးစံကိုနေရာရွှေ့ပေးတယ် ဖိုးစံလည်း တီတီလေးနဲ့အတူ အိပ်ယာပေါ်တက်ပြီး Arrow key လေးတွေနဲ့ကိုယ့်ဖါသာဓာတ်ပုံတွေကို တစ်ပုံချင်းပြောင်းကြည့်တယ်။ တီတီလေးနဲ့ မမသော်သော် တို့နှစ်ယောက် မျက်နှာသုပ်ပဝါလေးတစ်ထည်စီ ရင်လျှားထားတဲ့ပုံတွေ ထွက်လာတယ်။ နောက် နန်းနောင့်နောင့်ဆိုတဲ့အစ်မပုံ သူ့ပုံက တော်တော်မိုက်တယ်။ …… ရေချိုးခန်းထဲက ရေပန်းအောက်မှာရေချိုးနေတာကို ရုတ်တရက် ရိုက်ထားပုံရတယ် လက်တစ်ဘက်က နို့နှစ်လုံးကို ရုတ်တရက်လှမ်းအုပ်လိုက်ပြီး တခြားလက်က ကင်မရာကို လှမ်းတားတဲ့ပုံ ကိုယ်တပိုင်းပုံ၊

ရုတ်တက်ချက်ချင်းကာင်မရာရိုက်တာကို ကာကွယ်ဖို့ နို့တွေကို အမြန်လက်နဲ့အုပ်လိုက်ပေမဲ့ မမှီလိုက်ဘူးထင်တယ် လက်ကနို့တစ်လုံးပဲအုပ်မိပြီး တခြားနို့တစ်လုံးကလွတ်ထွက်နေတယ်။ ရေစက်ရေပေါက်တွေအောက်မှာ အရွယ်ခတ်လပ်လပ် လျှောက်သီးလောက်ရှိတဲ့ နို့တစ်လုံးဟာ သေးသေးချွန်ချွန် နို့သီးခေါင်းလေးတွေနဲ့အတူ ဓာတ်ပုံထဲမှာ ထင်ထင်ရှားရှားကိုမြင်နေရတယ်။ တီတီလေးက

” ကောင်လေး … နှာခေါင်းကြီးလဲ မီးထလောင်သွားဦးမယ်…… အဲဒိပုံကို ငါရိုက်လာတာ ကောင်မက ငါတို့နှစ်ယောက်နဲ့ အတူရေချိုးရမှာ ရှက်သလေးဘာလေးနဲ့ ဘယ်ရမလဲ သူရေချိုးနေတုန်း ငါရုတ်တရက် ဝင်ရိုက်လိုက်တာလေ။ …… ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

ဖိုးစံဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပါဘူး ကွန်ပျူတာဖန်သားပြင်က နန်းနောင့်နောင့်ဆိုတဲ့ အစ်မရဲ့ နို့ကြီးကိုသာမျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးကြည့်နေမိတယ်။ နောက်တစ်ပုံ နှစ်ပုံလောက်ကျောတော့ မျက်နှာသုပ်ပဝါပတ်ထားတဲ့ သူတစ်ယောက်ဖင်ကုန်းပြီး ကြမ်းပေါ်က ပစ္စည်းကောက်တာကို နောက်ကနေ အမိအရရိုက်ယူထားတဲ့ပုံ။ 

မတ်တပ်ရပ်ရင်တောင် ဖင်ဖုံးရုံလောက်ရှိတဲ့ မျက်နှာသုပ်ပဝါက ဖင်ကုန်းပြီးပစ္စည်းလည်းကောက်လိုက်ကော ဖင်ပေါ်တင်နေတဲ့အပိုင်းက ခါးအထိရောက်သွားပြီး ဖွင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံး နဲ့ အမွေးတစ်ပင်မှမရှိ ပကတိပြောင်ရှင်းနေတဲ့ ဖင်ကြားက စောက်ပတ်လေးဟာ ဓာတ်ပုံထဲမှာ လွန်ကြည်လင်ပြတ်သားစွာပဲပေါ်နေတယ်။လား… လား …. ဘယ်သူ့ဖင်လဲဆိုတာ သေချာကြည့်မှ တီတီလေးဖင်ကြီးပါလား …….။

ဖိုးစံ ရင်ခုန်နှုံးတွေမြင့်တက်လာပြီး ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်ဟာလည်း လွှတ်တင်မဲ့ဆဲဆဲ ဒုံးပျံကြီးတစ်စင်းလို ငေါက်ကခဲ ကိုးဆယ်ဒီဂရိတတိ ထောင်မတ်လာပါတော့တယ်။ … တီတီလေးက

“သွားပါပြီ ….. သွားပါပြီ …. စောက်ကောင်မတွေ၊ စောက်ကျင့်မကောင်းဘူး၊ ဘီးကျသွားလို့ ကုန်းကောက်တုန်းနောက်ကနေ ရိုက်လိုက်တာကိုး အခုမှသိတော့တယ်။ နှာဘူးလေး နင်ကလည်း ကိုယ့်အဒေါ်ဖင်ကိုတောင် အလွတ်မပေးဘူး ကြည့်နေလိုက်တာ စားတော့ဝါးတော့မတပ်ပဲ.. အဲဒိပုံကျော်လိုက်တော့”

ဆိုပြီး keyboard ပေါ်တင်ထားတဲ့ ဖိုးစံရဲ့ လက်နှစ်ဘက်အောက်ကနေသူ့လက်ကိုလျှိုပြီး Mouse ကိုလှမ်းအစွဲ …. ဓာတ်ပုံတွေကြည့်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ ဖိုးစံရဲ့ လီးကြီးကို တံတောင်ဆစ်နဲ့တိုက်မိလိုက်ပါတယ်။ တီတီလေးက .

” ကောင်လေး၊ နင်တော်တော်နှာထနိုင်လွန်းတယ်။ ကိုယ့်အဒေါ်ဖင်ကိုကြည့်ပြီး အဲလောက်တောင် နင့်ပစ္စည်းက မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်ဖြစ်နေရသလား ……… သွားတော၊ နင့်အခန်းပြန်တော့၊ ဟို သောက်ကောင်မတွေက ငါ့ကို ဘာပုံတွေ ခိုးရိုက်ထားသေးလဲမသိဘူး။ ငါ့ပုံတွေဖယ်ပြီးမှ နင့်ကိုပြမယ် ငါအရင် ဆင်စာဖြတ်လိုက်ဦးမယ်။ မနက်ဖြန်မှလာကြည့်”

ဆိုပြီး ကွန်ပျူတာကို ဆွဲယူသွားပါတော့တယ်။ ဖိုးစံလည်း မျက်စေ့ထဲမှာ တီတီလေးရဲ့ ဖင်ကြီးကိုသာမြင်ယောင်နေပြီး အိပ်မက်ကထပြီး လမ်းလျှောက်တဲ့လူလို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ အခန်းဝရောက်အောင်လျှောက်လာခဲ့တယ် အခန်းထဲကပြန်ထွက်မယ်အလုပ်။ တီတီလေးက

“ကောင်လေး ….. ဒီနေ့ညတော့ နင်အားပြတ်တော့မှာပဲ ဘာပဲလုပ်လုပ် ငါ့ကိုတော့ မမှန်းနဲ့နော် ………”

ဖိုးစံကရုတ်တရက်ဘာဆိုလိုမှန်းနားမလည်လိုက်ပဲနဲ့

“ဗျာ….. တီတီလေး …… ဘာကိုပြောတာလည်း”

“ဗျာမနေနဲ့ မနက်ဖြန်ညမှ ပုံတွေလာကြည့်တော့၊ အခုတော့ ငါ့ပုံတွေဖယ်လိုက်ဦးမယ်”

ဖိုးစံလည်း သူ့အခန်းသူပြန်လာခဲ့တယ်။ မနက်ရောက်တော့ ဖိုးစံအစောကြီးနိုးနေတယ်။ တီတီလေးက ငါ့ကိုမမှန်းနဲ့လို့ ပြောလိုက်ပေမဲ့လည်း ဖိုးစံကတော့ ဘီးကုန်းကောက်နေတဲ့ တီတီလေးဖင်ကြီးကို မှန်းပြီး ညမအိပ်ခင် ဂွင်းထုဖြစ်အောင်ကို ထုလိုက်ပါသေးတယ်။ ……..

ဖိုးစံနိုးလာပြီးအောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ မေမေနဲ့တီတီလေးမနက်စာပြင်နေတယ်။ မေမေက

“သားရေ မေမေတော့ ဒီနှစ် မဟာစည်တရားစခန်း ဝင်မယ်စိတ်ကူးထားတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး တစ်ပတ်ထဲပါ။ မင်တီတီလေးလည်းရှိတော့ စားဖို့သောက်ဖို့ကအစ အစစအရာရာစိတ်ချရတယ် တရားစခန်းက မနက်ဖြန်စမှာ ဒီနေ့ညထဲက ဝင်ရမယ်။ ညနေကျရင်အမေ့ကို ဘုန်းကြီးကျောင်း လိုက်ပို့ဦးနော်”

“ဟုတ်ကဲ့”

လို့ပဲပြောရသေးတယ်။ တီတီလေးက

” နင်တစ်ယောက်ထဲဆိုပြီး သောင်းကျန်းမယ်တော့ မကြံနဲ့နော် ငါနဲ့တွေ့သွားမယ်၊ ငါလည်း သင်္ကရြုံးပိတ်ထားလို့ အိမ်မှာအမြဲရှိနေမှာ”

“တီတီလေးကလည်း ကျွန်တော်မသောင်းကျန်းပါဘူး၊ အခုလည်းဖုန်းမှာ အင်တာနက်တွေရနေပြီဆိုတော့ အိမ်ထဲမှာပဲနေပြီး အင်တာနက်ထိုင်သုံးမှာပါ”

” အေးအေး… မင်းအန်တီလေးကိုထားပြီး ညဉ့်နက်သန်းခေါ်လျှောက်မလယ်နဲ့၊ သူက ကြောက်တတ်လို့ ဟိုဘက်အိမ်မှာတောင်မအိပ်ဘူး ဒီဘက်အိမ်လာအိပ်တာ”

………………………………..

ညနေ ၅ နာရီ ခွဲလောက်ကျတော့ မေမေ့ကို တီတီလေးနဲ့နှစ်ယောက်သားဖုန်းကြီးကျောင်းလိုက်ပို့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ၆ နာရီ ခွဲခါနီးနေပြီ၊ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားပြီးတော့ မနေ့ကပုံတွေ ကြည့်ချင်နေတာနဲ့ ဖိုးစံတစ်ယောက် တီတီလေးနားမှာ မယောင်မလည်နဲ့ လုပ်နေတယ်။ ……. တီတီလေးက

“ဟဲ့ကောင်လေး ….. အိပ်ချင်သွားအိပ်တော့လေ”

“အိပ်သေးပါဘူး၊ အစောကြီးရှိသေးတာ”

“ဘာလုပ်နေတာလဲ ငါ့နားမှာ ယောင်ပေယောင်ပေနဲ့၊ နင်အရင်ကဆို ဒီအချိန်အခန်းထဲမှာပါ”

” ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဒီလိုပဲ”

” ဘာလဲ …. မနေ့ကပုံတွေ ဆက်ကြည့်ချင်နေတာလား”

” ဟုတ်”

“ဒါဆိုလည်း အပေါ်ထပ်သွားရအောင် ငါ့ပုံတွေတောင် ငါမဖယ်ရသေးဘူး” ……

အပေါ်ထပ်တီတီလေးအခန်းထဲရောက်တော့ တီတီလေးက

” ငါလက်တော့ ပါဝါကြိုးတပ်ပြီး ဖွင့်ထားလိုက်၊ ငါအဝတ်တွေလဲလိုက်ဦးမယ် အိုက်လွန်းလို့ မနေနိုင်ဘူး”

ဆိုပြီး တန်းမှာလှန်းထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ တီရှပ်ပါးပါးလေးတစ်ထည်ကို ဆွဲယူလိုက်တယ်။ ဖိုးစံလည်း လက်တော့ကို ပါဝါကြိုးတွေ mouse တွေတပ်ပြီး ပါဝါခလုပ်ကို ဖွင့်၊ windows တက်ထာကိုစောင့်ရင် တီတီလေး အဝတ်လဲတဲ့ နေရာကို မျက်စေ့ရောက်သွားတယ် …… ဖိုးစံကြည့်မိတဲ့အချိန်မှာ တီတီလေးက ထဘီကိုရင်ရှားထားပြီးသွားပြီဖိုးစံကိုကျောပေးထားတယ်။ သူကြည့်နေရင်းပဲ ဘောင်းဘီတိုလေးကို ထဘီအောက်ကစွပ်လိုက်ပြီး ထဘီစကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက် ၊ ထဘီကွင်းထဲလက်နှစ်ဘက်လျှိုပြီး ဘောင်းဘေီလေးဆွဲတင်လိုက်တယ်။

နောက်လက်ကလေးနောက်ပစ်ပြီး ဘရာစီယာလေးကိုပါဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ထဘီကိုပြန်ရင်လျှား၊ နောက် တီရှပ်ကလေးကို ခေါင်းပေါ်ကနေစွပ်၊ စဘီကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လိုက်ပြီး ထဘီတန်းမှာ ကောက်တင်လိုက်တယ်။ ……… ဖိုးစံဘက်ကို မျက်နှာပြန်လှည့်လာပြီး

“အိုက်လွန်းလို့ အောက်ကဘာမှမခံပဲ ဒါတွေဝတ်လိုက်တယ် ကောင်လေး ……… နှာဘူးတော့ မထနဲ့နော်။ ငါကနင့်အဒေါ်၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ် လာ”

ဆိုပြီး အဝတ်လဲတဲ့နေရာကနေ လက်တော့ရှိတဲ့ အိပ်ယာပေါ်ကို တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာတယ်။ တီတီလေးဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်က ပွတယ်ဆိုပေမဲ့ ခပ်ပါးပါးအသားဆိုတော့ ဘရာစီယာမပါတဲ့ နို့နှစ်လုံးလွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားတာကို အတိုင်းသားတွေ့နေရတဲ့အပြင် နို့သီးခေါ်င်းနေရာလေးတွေကပါ တီရှပ်ပေါ်မှာ ခတ်ဖုဖုလေးဖြစ်နေတယ် …။

အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ တီတီလေးက ပုံတွေရှိတဲ့ Folder ကိုဖွင့်လိုက်တယ်။ မနေ့က ရောက်ပြီးတဲ့နေရာကနေစပြီးကြည့်တယ်။ ပုံတွေက တော်တော်လန်းတယ်။ မမသော်သော်ပုံတွေ များတယ်။ ဘာမှမဝတ်ထားပဲ နို့နှစ်လုံးကို လက်ကလေးနဲ့အုပ် G-string လေးဝတ်ပြီး ဖင်ကိုပစ်ရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေ၊ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မမသော်သော်နဲ့ နန်းနောင့်နောင့် တို့နှစ်ယောက်အောက်က ပင်တီဘောင်းဘီလေးပဲ ပါတယ် အပေါ်ကနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တိပ်လေးတွေနဲ့ကပ်ပြီးရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေ၊ တီတီလေးအပါအဝင် သုံးယောက်သား ပင်တီလေးတွေနဲ့ပဲ ကင်မရာရှေ့မှာ ဖင်တွေကုန်းလို့ရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေ အစုံပါပဲ။ ပုံတွေကိုကြည့်ရင် ဖိုးစံရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီးဟာလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှာ အလွန်အမင်းထကြွသောင်းကျန်းနေပါတယ်။ ……. ပုံတွေအားလုံးကုန်သွားတော့ တီတီလေးက

” ကဲနှာဘူးလေးရေ ….. ဘယ်လိုလဲ …. တော်တော်ကောကောင်းရဲ့လား ”

ဖိုးစံပါးစပ်ကပြန်မပြေနိုင်ခေါင်းပဲ ညှိမ့်ပြလိုက်တယ်။ တီတီလေးက ဆက်ပြီးတော့

” နင်ကြည့်ကြည့်နေတဲ့ အင်တာနက်ထဲက ကောင်မတွေနဲ့ ငါတို့ပုံတွေဘယ်ဟာပိုမိုက်လဲ”

“တီတီလေးတို့ပုံတွေပိုမိုက်တာပေါ့” …..

“အေးပါ နင်နှာဗူးထတဲ့ကိစ္စပြီးသွားပြီဆိုရင် နင့်ကွန်ပျူတာသွားယူလာခဲ့ နင့်ကွန်ပြူတာထဲက အသစ်အဆန်းလေးတွေ ငါ့ထဲကိုထည့်ပေးဦး၊ ဟိုကောင်မတွေ ကိုပြရအောင်”

“ကျွန်တော့မှာသိပ်မရှိဘူး နည်းနည်းပဲရှိတာ”

” အေးပါ … ရှိတာသာယူခဲ့စမ်းပါ”

ဖိုးစံသူလက်တော့ယူလာပြီး တီတီလေး လက်တော့နားမှာယှဉ်လျှက် နဲ့ပါဝါဖွင့်လိုက်တယ်။ နောက် (XXX) တွေသိမ်းထားတဲ့ D: ထဲကိုဖွင့်လိုက်တယ်။

” အဲဒိဖိုဒါထဲမှာ ရှိတာအကုန်ပဲ”

ဆိုပြီး ပုံတွေမူဗီတွေ ထည့်ထားတဲ့ ဖိုဒါကို ပြလိုက်တယ်။ တီတီလေးက ဖိုးစံလက်ထဲက mouse ကိုပြောင်းယူလိုက်ပြီး ဖိုဒါကို capacity ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ ………….

” အော် ဖိုးစံ … ဖိုးစံ … သိပ်မရှိပေလို့ပဲ Hard Disk 500GB မှာ ၄၀၀GB နီးပါးလောက်က ဒီဟာတွေနဲ့ချည်း ပြည့်နေတာ”

တီတီလေးက ဖိုးစံကွန်ပြူတာထဲမွှေနှောက်ရှာရင်းနဲ့

” ဖိုးစံ … နင်ရီးစားရှိလား”

“မရှပါဘူး …. ရီးစားလဲမထားဖူးဘူး”

” နင်တက္ကသိုလ်တောင်ရောက်ပြီး ရီးစားတစ်ယောက်မှ မထားဖူးဘူးလား ဒါဆို မိန်းမကောလုပ်ဖူးလား”

” ဟင့်အင်း လုပ်ဖူးဘူး”

” ဖါတွေဘာတွေတောင်မချဖူးဘူးလား ….. ဒီအရွယ်ရောက်ပြီ ညံ့လိုက်တာ”

” ဖါတော့မချဖူးဘူး ….. ဒါပေမဲ့ မာဆပ်တော့ နှစ်ခေါက် ရောက်ဖူးတယ် … သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်သွားလို့”

“မာဆပ်က ဘာလုပ်လို့ရလို့လဲ ….. နှိုပ်ရုံပဲကို”

” လုပ်လို့ရတယ် …… ကိုယ့်အရည်အချင်းပေါ်မှာ မူတည်ပြီးတော့ ….. ဟိုကိုင် ဒီကိုင်တော့ရတယ်”

” အောင်မာ ….. နင်က ဆရာကြီးပေါ့။ …… ပြောပါဦး မာဆပ်အတွေ့အကြုံလေး …….”

” တီတီလေးကလည်း ဘာတွေလာမေးနေလဲ မသိဘူး”

” ဘာရှက်နေတာလဲ …. ခုနဓာတ်ပုံတွေကျ နာမီးတောက်ပြီး ကြည့်နေပြီးတော့ အခုမှ ။ ….. လုပ်ပါ … ပြောစမ်းပါ။ ဧကာန မာဆပ်ကကောင်မကို ဆံပင်လေးကိုင် လက်ကလေးကိုင် လုပ်လာပြီး အဟုတ်ကြီး မှတ်နေတာနဲ့တူပါတယ်”

” အောင်မာ …. တီတီလေးကလဲ … ကျွန်တော်က အကုန်ကိုင်တာ ဟိုဟာတွေလဲပါတယ်။”

” ပြောစမ်းပါ ဘယ်ဟာတွေလဲ ခြေထောက်တွေလား”

တီတီလေးလာရစ်နေပြီ …. ဖိုးစံလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့

” နို့တွေကိုင်တာကို ပြောတာ …. ၊ ကောက်ကဟာကိုတောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်က ကိုင်ခဲ့သေးတယ် …”

“ဟိုကောင်မကကောနင့်ကို ဘာပြန်လုပ်ပေးလဲ နှိပ်ရုံပဲလား ”

“မဟုတ်ဘူး မုန့်ဖိုးနည်းနည်းထပ်ပေးတော့ ဟိုဟာလည်း လုပ်ပေးတယ်”

“ဘာလုပ်ပေးတာလဲ”

” ကျွန်တော့ဟာကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး လုပ်ပေးတာကိုပြောတာ”

” အေးပါ နင်မဆပ်သွားဖူးတယ်ဆိုတော့ နှိပ်နည်းတွေလဲသိမှာပေါ့။ လာ …. မဆပ်က နှိပ်ပေးသလို နင်ငါ့ကိုလာနှိပ်ပေး၊ ”

” ဟာ …. တီတီလေးကလည်း …. ဘာမှမဆိုင်ဘူး ပလိန်းကြီးလာနှိပ်ခိုင်းနေတယ်”

” လာပါ … ငါဇက်ကြောတွေတက်နေလို့ နှိပ်ပေးစမ်းပါ။ ငါနင့်ကိုခုနက ပုံတွေပြထားတယ်လေ …. မနှိပ်ပေးရင် နောက်မပြတော့ဘူးနော်”

ဖိုးစံလည်း စိတ်မပါ့တပါနဲ့ တီတီလေး နောက်ကြောကိုရောက်သွားတယ် …..။တီတီလေးက အိပ်ယာပေါ်တင်ထားတဲ့ ဖိုးစံလက်တော့လေးရှေ့မှာတင်ပျင်ခွေထိုင်ပြီး ဖိုးစံလက်တော့ထဲက အောပုံတွေ၊ မူဗီတွေကိုကို သူ့စက်ထဲကူးဖို့ရွေးပြီး Memory Stick ထည့်နေတယ်။ ဖိုးစံကတီတီလေးနောက်ဘက်ကနေ အိပ်ယာပေါ်မှာဒူးထောက်ပြီး တီတီလေးကို ဇက်ကြောဆွဲပေးနေတယ်။ ပခုံးသားတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ခပ်ဖိဖိလေးနှိပ်ပေးနေရင်းက တီတီလေးက

“နင့်ဆီမှာပုံတွေကော၊ မူဗီတွေကောအများကြီးပဲ ….. နင်တာတွေကြည့်ကြည့်ပြီး အမြဲလက်နဲ့ လုပ်နေရတာပေါ့ သနားဖို့ကောင်းလိုက်တာ….. ”

“ဟာ … တီတီလေးကလည်း …. ဘာတွေလာပြောနေမှန်းမသိဘူး …… ”

“အောင်မာ …. နင်ကပဲရှက်ရတယ်ရှိသေး ”

“တီတီလေးကလည်း ….. ကိုယ့်အဒေါ်ဆိုတော့ ရှက်တာပေါ့ ”

“အောင်မလေး ….. နင်ပြောပုံက… နင့်ဆီက ဟိုပုံတွေကူးနေတဲ့ငါကျတော့ အရှက်မရှိမိန်းမကြီးပေါ့ ဟုတ်လား ”

“မဟုတ်ပါဘူး တီတီလေးကလည်း အဲလိုပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး ”

” ထားပါတော့ …. ဒါနဲ့ နင်…. မိန်းမအစစ်ကို လုပ်မကြည့်ချင်ဘူးဘား၊ ”

” လုပ်ကြည့်ချင်တာပေါ့ ဒါပေမဲ့ ဖါသယ်တွေလည်း သွားမလုပ်ချင်ဘူး … ကျွန်တော်က ပထမဆုံးတွေ့အကြုံကို အမှန်အကန်လေးနဲ လုပ်ချင်တာ ”

” နင့်ကို ငါစီစဉ်ပြီး ရှင်ပြုပေးမယ် ”

“ကျွန်တော်ရှင်ပြုပြီးသား…… ငါးတန်းတုန်းက အလယ်တောရစာသင်တိုက်မှာ ကိုရင် ၁၀ ရက်ဝတ်ခဲ့တယ် ”

” ငါ့တူလေး … လယ်မလိုလိုနဲ့ နင်တော်တော်ပိန်းတာပဲ ။…. ရှင်ပြုတယ်ဆိုတာ မိန်းမတခါမှမလုပ်ဖူးတဲ့နင့်ပစ္စည်းကို မိန်းမပစ္စည်းအမှန်အကန်နဲ့ ပေးလုပ်မယ်ပြောတာ ”

” တကယ်လား …. ”

” တကယ်ပေါ့ …… ငါ သော်သော်နဲ့ နင့်ကို စီစဉ်ပေးမယ် …… ဟိုကောင်မကလည်း ဘဲနဲ့ ပြတ်သွားတာ တစ်နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ရှိပြီ ဆိုတော့ တော်တော်ငတ်နေလောက်ပြီ … ”

“ကောင်းတယ် မြန်မြန်လေးစီစဉ်ပါလုပ်ပါ …. ဒါနဲ့ မမသော်သော်က သင်္ကြန်ပိတ်ရက်ပြီးမှ ပြန်လာမှာဆိုတော့ တော်တော်စောင့်ရဦးမှာလဲ ”

” တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးတဲ့ကောင်ကများ တစ်ပတ်လောက်စောင့်ရမှာကို စောင့်ပေါ့ နင်လုပ်ဖူးချင်တာပဲမဟုတ်လား၊ နင်ကိုင်ခဲ့တဲ့ မာဆပ်ကကောင်မနို့က ဘယ်လောက်လောက်ရှိလဲ အကြီးကြီးပဲလား ”

“သိပ်မကြီးဖူး အနေတော်ပဲ …. ကျွန်တော်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါကိုင်မလို့ သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နို့အုံအထဲဝင်နေတယ် ကိုင်လို့မရဘူး ”

“ငါ့နို့နဲ့ဆိုဘယ် သူ့ဟာပိုကြီးလဲ ”

“ဟာ……တီတီလေးနို့ကို ကျွန်တော်သေချာမှ မကြည့်ဖူးတာ မမှန်းတတ်ဘူး ”

“အောင်မှာ …. ခုနလေးတင်ငါအင်္ကျ ီလာပြီး ဒီဘက်လှည့်လာတော့ ငါ့နို့တွေကို မျက်လုံးကျွတ်မတတ်ကြည့်ပြီးတောများ … အခုမှ သေချာမကြည့်ဖူးဘူး ဘာဘူးနဲ့ …… ထားပါတော့။ လက်နဲ့စမ်းကြည့်ရင်တော့ ဘယ်သူ့ဟာ ပိုကြီးတယ်ဆိုတာ နင်သိနိုင်တယ်မဟုတ်လား ….. ကဲ လက်နဲ့စမ်းကြည်ချင်လား ”

“အင်း … စမ်းကြည့်မယ်လေ ”

“သိပ်မကြိုက်တတ်ရှာဘူးနော်… နှာဘူးလေး ”

ဆိုပြီ ပြောပြောဆိုဆိုပဲ သူ့နောက်မှာ ဒူးထောက်လျှက်ဇက်ကြောဆွဲနေတဲ့ ဖိုးစံရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှဲ့အသာလေးယူကြီး နို့တစ်ဖက်ပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဖိုးစံလည်း မရဲတရဲနဲ့ တီတီလေးနို့ကို တီရှပ်ကလေးပေါ်ကနေ ခပ်ဖွဖွလေးကိုင်ကြည့်နေတယ်။ တီတီလေးနို့က ဟင်းချိုပန်းကန်လုံးအလတ်စားလောက်ရှိတယ်။ မာဆပ်ကကောင်မတွေလိုခပ်ပျော့ပျော့မဟုတ်ဘူး ကျစ်ကျစ်တင်းတင်းလေး၊ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း ဇီးစေ့လောက်လေးတွေ၊ ဖိုးစံနို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုး၊ လက်မနှစ်ဘက်ကြားထဲထည့်ပြီး လှိမ့်ကြည့်လိုက်တယ်။ …..တီတီလေးပါးစပ်က အင်းဆို ညဉ်းသဲ့သဲ့လေးတစ်ချက်ထွက်သွားတယ်။ …..

” ပြောလေ … ဘယ်သူ့နို့ပိုကြီးလဲ ”

” တီတီလေးနို့က နည်းနည်းပိုကြီတယ် ….. ဒါပေမဲ့ သူ့နို့လို ပျော့ပျော့ကြီးမဟုတ်ဘူး၊ တင်းတင်းလေး၊ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း အပြင်ကိုထွက်နေတယ် ”

” ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းရဲ့လား ”

” ကိုင်လို့အရမ်းကောင်းတာပဲ ”

” ဒါဆိုရင်လည်း …. သေသေချာချာကိုင်ကြည့်လေ ”

ဆိုပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဘရာစီရာလည်း ခံမဝတ်ထားတဲ့အတွက် တီတီလေးရဲ့ ဖြူဖွေးလုံးကျစ်နေတဲ့နို့နှစ်လုံးဟာ ငွားငွားစွင့်စွင့်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ ဖိုးစံလည်း တီတီလေးနောက်ကနေသိုင်းဖက်လို့ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တီတီလေးနို့နှစ်လုံးကို နောက်ကနေ အားရပါးရ ကိုင်နေလိုက်ပါတယ်။ တစ်ချီတော့ဖိုးစံ အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး တီတီလေးရံ့နို့တစ်လုံးကို အားနဲ့ဖိညှစ်မိလိုက်တယ် …. တီတီလေးက

” အား ….. နာလိုက်တာ ဖိုးစံရာ … ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ”

လို့ပြောပြီး လက်တစ်ဘက်ကို နာက်ဘက်ပို့လိုက်ပြီး ဖိုးစံပေါင်ကြာက ဖွားဘက်တောလီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေစပြီး ပွတ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ လက်ကို ပုဆိုးထဲထည့်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း ခပ်တင်းတင်းဆေး ဆုပ်လိုက်သေးတယ်။ …… ဖိုးစံမနေနိုင်တော့ဘူး လီးကြီးကလည်း ဘောင်းဘီကို ပေါက်ပြီး ထွက်တော့မယ်လို့ထင်ရလောက်အောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှာ ရုံးထနေတယ်။ တီတီလေးက

” ဖိုစံ …. ကောင်းလား ”

” အင်း ”

တစ်လုံသာပြန်ဖြေနိုင်တယ်။ …. တီတီလေက

” မင်းကို ငါကိုယ်တိုင်ပဲ ရှင်ပြေုပေးလိုက်တော့မယ် …… လာ … တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်လိုက် ၊ …… တီတီလေးနို့ကို နောက်မှဆက်ကိုင် …. ဖိုးစံကို တီတီလေးလုပ်ပေးမယ် ”

ဖိုးစံလည်း အင်္ကျ ီနဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတော့ မချွတ်ဘူး ချန်ထားတယ်။ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းနေတဲ့ တီတီလေးကပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဖိုးစံရဲ့အပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပြီး ဖိုးစံနဲ့နှုပ်ခပ်းချင်းတေ့ပြီးစုပ်လိုက်တယ်။ ….. ဖိုးစံကောင်းကောင်းပြန်မနမ်းတပ်ဘူး။ တီတီလေးကိ သူ့လျှာကို ဖိုးစံလျှာနဲ့ပတ်ပြီး ဖိုးစံပါးစပ်ထဲထည့်လိုက် သူ့ပါးစပ်ထဲ ပြန်စုပ်ယူလိုက်လုပ်တယ်။ ဖိုးစံလည်း တီတီလေးလုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဖိထားတဲ့ တီတီလေးကိုယ်လုံးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ……

နောက်.. တီတီလေးက နှုပ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတာကနေ ခွာလိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း လောက်ကို တဖြည်းဖြည်းလျှောချသွာတယ် ဖိုးစံလီးနဲ့ မျက်နှာတမ်းတမ်းလောက်ရောက်မှာ ဖိုးစံလီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ သာသာလေးပွတ်ပေးတယ် နောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် အရှည်းခြောက်လက်မ သာသာရှိပြီး လုံးပတ်ကျပ်ပြားဝိုင်းကျော်ကျော် လောက်ရှိတဲ့ ဖိုးစံရဲ့လီးကြီးကာ ဘဘောင်းဘီကနေ လွတ်လွတ်ချင်းပဲ လွှတ်တင်တော့မယ်ဒုံပျံကြီးလို ငေါက်ကနဲ ထထောင်လာတယ်။ … တီတီလေးက

” ဟယ် …. အကြီးကြီးပဲ၊ ဒါမျိုးနဲ့တွေ့ရင် သော်သော်တို့ကတော့ ခွာလို့ရမှာကိုမဟုတ်တော့ဘူး ”

ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ဖိုးစံလီးကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနဲ့လာဆုပ်လိုက်တယ်။ နောက် ဂွင်ထုသလို သာသာလေး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပေးတယ်။ …. ဖိုးစံမှာလည်း ကောင်းလွန်းလို့

” အ .. အ.. ”

လို့အသံထွက်ညီးပြီး လီးထိပ်မှာ အရည်လေးတွေတောင်စို့လာတယ် ……

ပြီးပါပြီ

အပျိုကြီးရဲ့ အထူးလက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

 အပျိုကြီးရဲ့ အထူးလက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ကျမ မသီသီမြင့် အသက်၂၈ ရှိပြီ။ကျမရန်ကုန်ကိုရောက်လာတယ်။ဇာတိကတော့အညာက၊အညာသူဆိုပြီးမဲမဲသဲသဲမဟုတ်ဘူး။အသားတော့ဖြူယုံမကဝင်းတယ်။လှလားလို့မေးရင်တော့ရွာမှာတော့ကွမ်းတောင်ကိုင်စာရင်းမဝင်ပေမယ့်ရွက်ကြမ်းရေကြိုအဆင့်ပေါ့။အသားဖွေးယုံလေးထိန်းထားနိုင်တယ်။ပြောစရာအပြစ်ကတော့နို့မကြီးတာတစ်ခုပဲ။

ဒီအသက်အရွယ်အထိအပျိုကြီးဘဝနှင့်နေခဲ့တာ။ဘာစိတ်မှတော့မရှိခဲ့ဘူး၊ခုဒီအရွယ်ရောက်မှကျမစိတ်ကတမျိုးကိုဖြစ်လာတယ်။ဖြစ်ပုံကဒီလို။မောင်လေးကရန်ကုန်မှာအိမ်ထောင်ကျတယ်။သူတို့ကတိုက်ခန်းငှားနေကြတာ။သူတို့မှာသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ကျမတူမလေးပေါ့၊ကျမတို့ရဲ့အသဲလေးလေ။

တနှစ်နီးနီးရှိပြီ၊အဲဒီကနေပြီးတော့ကျမကိုရန်ကုန်ကိုခေါ်တယ်။ဘာလို့ခေါ်လဲဆိုရင်သူနိုင်ငံခြားသွားရမယ့်ရက်နီးလာလို့တဲ့။သူ့သမီးနှင့်သူ့မိန်းမကိုထားခဲ့ရမှာစိတ်မချလို့ဆိုတော့ကျမလိုက်သွားရတယ်။ရွာမှာအမေနဲ့ညီမကိုထားခဲ့ရတယ်။အဲဒီမှာကျမကသူတို့နေတဲ့မြို့ကိုလိုက်လာရတဲ့အခါသူတို့တိုက်ခန်းကHallခန်း၊ငှားနေတာလဲဖြစ်လေတော့ အခန်းတွေကန့်မထားဘူးလိုက်ကာခန်းဆီးလေးပဲကာထားတယ်။

ကျမလည်းခန်းဆီးရှေ့အိမ်ရှေ့မှာပဲအိပ်ရတယ်။ကျမမောင်ကနိုင်ငံခြားထွက်ခါနီးတော့အမရှိနေတာတောင်မရှောင်ဘူးရှင့်။ညဆိုသူတို့လိုးသံတဖတ်ဖတ်နှင့်ကျမယောက်မကလည်းတအားညည်းတယ်။အမှန်ဆိုရွာမှာမကြားဖူးတဲ့အရာတွေ၊အစကတော့ရှက်တာပေါ့၊အသံကြားတိုင်းရင်တုန်ပန်းတုန်အမြဲဖြစ်ရသည်။။

သူတို့လုပ်ရင်ကြားရတဲ့အသံတွေကဒါမျိုးမကြားဖူးတဲ့ကျမအတွက်တော့တမျိုးကြီးပဲရှင့်။တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သံတွေလည်းကြားရတယ်။အမှန်ဆိုရင်ကျမရှိတော့မောင်လေးရှောင်ရမှာ၊ဒါပေမယ့်သူနိုင်ငံခြားသွားရတော့မယ်ဆိုတော့ရိက္ခာယူသည့်သဘောလားမသိပေ။။ကျမအိပ်နေပြီဆိုပြီးလိုးကြသည်။တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်သံကြားရသည်။ကျမကချက်ချင်းအိပ်ပျော်တတ်တဲ့လူမျိုးမဟုတ်တော့သူတို့ကမသိပဲလုပ်ကြတာ ကျမစိတ်ထဲတစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးတဲ့ခံစားမှု့တွေဖြစ်နေမိတယ်။

အသံတွေကြားပြီးကျမအဖုတ်ဆိုလည်းစိုရွှဲနေသည်မှာအမြဲတစေလိုဖြစ်နေသည်။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမစိတ်တွေဖောက်ပြန်နေမိတယ်။တကယ်ကိုမယိုးမယွစိတ်တွေဖြစ်နေတယ်၊အဲဒီစိတ်သာဖြစ်တာလင်ကျတော့မယူချင်ဘူး၊လင်ယူသားမွေးဒုက္ခတွေကိုမခံနိုင်ပါ။စိတ်ပါလာတိုင်းကိုယ့်ဟာကိုပွတ်မိလာသည်။သို့သော်အားမရပေ။မောင်လေးမရှိတော့ယောင်းမနှင့်အတူအိပ်နေရသည်။လွတ်လပ်မှု့လည်းမရှိပေ။ယောင်းမသိ၍အရိုအသေတန်မည်ကိုလည်းစိုးရိမ်ရသည်မဟုတ်ပါလား။

ကျမလဲယောင်းမဆီရောက်နေသည်မှာတလပြည့်တော့မည်၊အလုပ်ကမယ်မယ်ရရမရှိ၊ကလေးထိန်းထမင်းချက်ရုံသာဖြစ်တော့ကျမလည်းအလုပ်မရှိလျှင်မနေတတ်လေရာအလုပ်တစ်ခုလုပ်ရန်ကြိုးစားရတော့သည်။

"ယောင်းမရေ နင့်ယောက်ျားလုပ်စာကနင်တို့မိသားစုအတွက်ပေါ့၊ငါလဲအမေတို့ကို ထောက်ပံ့ဖို့တစ်ခုခုလုပ်ရမယ်"

"ယောင်းမရယ်၊ဒီမှာကဘယ်အလုပ်ရှိလို့လဲ"

"ဒီလိုပဲအရင်ကရွာမှာငါကွမ်းယာရောင်းခဲ့တာပဲ၊အဲဒီဟာပြန်လုပ်မယ်"

"ယောင်းမ ဟိုရှေ့ကတိုက်တွေပြန်ပြင်မှာတဲ့လူတွေရောက်လာကြတယ်"

"အေးငါလဲမြင်တယ်။အလုပ်သမားတွေလဲရောက်လာကြတယ်"

"အင်း တွေ့တယ်မိသားစုသုံးလေးဦးပဲ"

"အဲဒီလူလောက်နဲ့တော့မဟုတ်လောက်ဘူး၊အများကြီးလာကြမှာ"

"အင်းဟုတ်လောက်တယ်"

"အဲဒါယောင်းမချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့်လိုက်ရင်အဆင်ပြေမှာပဲ"

"အေးမဆိုးဘူး၊မနက်ဖြန်ပဲဖွင့်မယ်"

မသီချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့်ရန်နေရာကိုရှင်းလင်းလိုက်သည်။ဆိုင်ဆောက်ရန်အလုပ်သမားများကိုအထူးရှာရန်မလိုပဲအသစ်ရောက်နေသောအလုပ်သမားမိန်းမကိုသွားပြောရာလက်သမားများကချက်ချင်းလိုက်လာကြပြီးဆိုင်ခုံလုပ်ပေးသည်။

အလုပ်သမားမိန်းမများကစပ်စုကြသည်။မိမိအပျိုကြီးမှန်းသိပြီး

"အပျိုကြီးကခွင်ရှာတာတော်လိုက်တာ"

"ဟင်ဘာလို့လဲ"

"ကျမတို့အလုပ်သမားကခြောက်ဆယ်လောက်ရှိတယ်။ဆရာအပါအဝင်ကွမ်းစားကြတာလေ၊ဆိုင်ကနီးတော့ဒီဆိုင်ပဲအားပေးကြမှာ"

"ဟုတ်လား"

မသီအားတက်သွားသည်။

"ဆရာကအဝေးကြီးကွမ်းဝယ်ထွက်တာမကြိုက်ဘူး၊သူကထွက်ဝယ်ခိုင်းမှသွားရဲကြတာ"

"လာပို့ပေးရင်ကောင်းမယ်"

"ငါးရာဖိုးအထက်ပို့ပေးမယ်ဟေ့"

"အဆင်ပြေတာပေါ့"

"ဆရာဆီပို့ရင်သတိထားပေါ့"

"ဘာလို့ သူကလူပျိုလေ၊ဟီးဆဲတာနဲ့ကြုံမှာစိုးလို့"

"သူကဆဲသလား"

"ဆဲတာပေါ့"

"နင်တို့တွေပြန်မပြောဘူးလား"

"ဘယ်ပြောရမလဲ၊သူဆဲတာကလဲရယ်ရတယ်"

"ဟမ် ဆဲတာကရီရတယ်ဟုတ်လား"

"မနာအောင်ဆဲတာ"

"ဘယ်လိုဆဲတာလဲ"

"ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ"

"အယ်"

ဆိုင်ဖွင့်ပြီးနှစ်ရက်ခန့်အထိသူတို့ဆရာနှင့်မတွေ့ရပေ။သို့သော်အခန်းတခန်းရှင်းလင်းနေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ထိုကြောင့်စပ်စုကြည့်ရပြန်သည်။

"နင်တို့ဟိုအခန်းဘာလို့ရှင်းတာလဲ"

"မန်နေဂျာဆရာရဲ့ရုံးခန်းလေ"

"သူဌေးကမလာဘူးလား"

"ဆရာလားသူကအလုပ်ပိုများတယ်"မန်နေဂျာဆိုတာလဲဆရာ့ညီလေ"

တဖြေးဖြေးနှင့်အလုပ်သမားမိန်းမများနှင့်ရင်းနီးလာသည်၊ထိုအလုပ်သမားမိန်းကလေးထဲတွင်သွက်သွက်လက်လက်နဲ့တစ်ယောက်ပါသည်။စကားပြောလျှင်ညစ်တီးညစ်ပတ်ပြောသည်။

"ဟေ့ကောင်မ အခုမှစျေးသွားတာလား"

"ဟုတ်ပါ့အပျိုကြီး မနေ့ညကငါယောက်ျားကြောင့်မအိပ်ရဘူး"

"ဟင် နင့်ယောက်ျားမူးနေလို့လား"

"ဟုတ်တယ် မူးပြီးမပြီးတော့ဘူး"

"ရစ်နေလို့လား"

"ရစ်တာမဟုတ်ဘူးအပျိုကြီးရေ၊ဘုတာ၊ဘုတာ"

"အမ် ဘာလဲဘုတာ"

"အဝှာလုပ်တာ"

"အယ် ဒီကောင်မတော့"

"ဟုတ်တယ်၊မနေ့ညကတော့တပြားသောက်လို့ပုံမှန်ပဲ၊တလုံးသာသောက်ရင် မှောက်ရော"

"အယ်"

"ကျမယောက်ျားကတပြားတန်လေ"

"ပေါက်ပေါက်ရှာရှာပြောတော့မယ်နင်စျေးနောက်ကျနေပြီသွားတော့"

အဲဒီကောင်မကိုမနည်းနှင်ထုတ်လိုက်ရသည်။မဟုတ်ရင်ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောတော့မည်။မောင်လေးမရှိတာ့အသံတွေမကြားရတော့ပေမယ့်ဒီလိုမျိုးကိစ္စတွေပြန်ကြားရတော့စိတ်ကပြန်ကြွလာသည်။ဆိုင်ပြန်ရောင်းနေတုန်းကားတစ်စီးဝင်လာပြီးလူတစ်ယောက်ဆင်းလာကာရုံးခန်းဆီသို့သွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်များလည်းနောက်ကလိုက်သွားကြရာမန်နေဂျာဆိုသူရောက်လာမှန်းသိလိုက်သည်။

ခနနေပြီးအလုပ်ထဲကိုသွားကြသည်။အလုပ်သမားများလည်းလိုက်ကြပြီးနာရီဝက်ခန့်ကြာသော်ပြန်ဆင်းလာသည်။ခပ်ဝေးဝေးဖြစ်နေ၍သေချာကြည့်၍မရပေ၊စပ်စုချင်လာသည်။ထိုအချိန်တွင်အလုပ်သမားတစ်ယောက်၏မိန်းမကကွမ်းတစ်ထောင်ဖိုးလာမှာရာယာထားလိုက်မည်ဟုပြောလိုက်သော်လည်းရုံးခန်းကိုလာပို့ရန်ပြောသွားသဖြင့်ရုံးခန်းဆီသို့သွားပို့ရသည်။

စပ်စုချင်သည်နှင့်အတော်ပင်ဖြစ်သည်။ကျမကွမ်းသွားပို့သောအချိန်မှာထိုလူဖုန်းဆက်နေသည်။ထို့ကြောင့်မသီအထဲဝင်မသွားသေးပဲအခန်းဝကနေစောင့်နားထောင်နေလိုက်သည်။ထိုဆရာဆိုသူကဖုန်းဆက်သူအားဆဲနေသည်။

"အေး ဟုတ်တယ်လီးပဲ၊အဲလောက်ငတ်ပြတ်နေရင်မင်းတို့မိန်းမဟာတွေလှီးပြီးယူလာခဲ့ပါလား"

မသီကျောချမ်းသွားရသည်။

"ငါလိုးတွေသောက်လုပ်ကျလက်ကျောမတင်းဘူး၊ဟိုဟာမျိုးကျခြေဖျားပါထောက်တယ်"

ဘာတွေတော့မသိပေ၊ပြောနေတာကတော့တော်တော်ဒေါသထွက်ပြီးဆဲနေပုံပါပဲဖုန်းဆက်ပြီးတော့စာရင်းစာအုပ်ကိုကောက်ကိုင်ပြီးကြည့်နေချိန်မသီရုံးခန်းအထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။

"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ"

"ဟိုလေကွမ်းယာလာပို့တာ"

"အော ၊ဟုတ်ကဲ့ထားခဲ့လေအမ"

မသီကွမ်းယာကိုထားပြီးသုတ်သုတ်နဲ့ပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။ထိုသူကအသားမဖြူသော်လည်းညိုသည့်ဘက်မရောက်၊နေလောင်သလိုဖြစ်နေသည့်မျက်နှာနဲ့ရုပ်ကမချောသော်လည်းယောက်ျားပီပီသသနှင့်ဖြစ်သည်။နှုတ်ခမ်းမွှေးများရိတ်ထားပေမယ့်အနည်းငယ်စိမ်းနေသည်ဟုထင်သည်။တစ်ခါတစ်ခါလည်းသူ့အကိုဖြစ်သူသူဌေးလာတတ်သည်။သူဌေးလာလျှင်လဲနာရီဝက်ခန့်သာနေတတ်သည်ကိုမသီသတိထားမိသည်။သူ့အကိုရောက်သည့်အချိန်တော့မသီကိုကွမ်းလာမပို့ခိုင်းတတ်ပေ။ဒီလိုနဲ့ကွမ်းယာပို့ရင်းရင်းနီးလာသည်။သူ့နာမည်ကကိုမိုးမြင့်။မသီထက်ငယ်သည်။မသီစကားပြောရဲလာသည်။တနေ့တော့မသီစပ်စုကြည့်သည်။

"ကိုမိုးမြင့်တို့ကပြောတော့လဲပညာတတ်ပြောတာကလဲကြမ်းလိုက်တာ"

"ဟုတ်တယ်ဗျ။ကျနော်အုပ်ချုပ်နေတဲ့သူတွေကပညာတတ်တွေမှမဟုတ်တာ။ကြမ်းကြမ်းလေးပြောမှအဆင်ပြေတယ်၊တော်တန်ရုံပြောရင်ပန်းနဲ့ပေါက်သလောက်ပဲထင်နေကြတာ"

"မသီတော့ကျတော့နားထောင်ရတာတမျိုးကြီးဖြစ်နေတာပေါ့"

"ခင်များကမိန်းကလေးလေ၊ပြီးတော့အပျိုကြီး၊ကျနော်တို့အလုပ်မှာကယောက်ျားလေးတွေလေ၊ဒီလိုပြောမှမသာတွေကရတာ၊ယောက်ကျားလေးရှိတဲ့နေရာကဒီလိုပါပဲ၊ဟိုကိစ္စတော့နည်းနည်းပါတာပေါ့"

"အမလေးဒီလိုကြီးလား"

"ဟုတ်တယ်"

ကျမလည်းအားနေရင်သူ့ဆီကွမ်းယာသွားပို့တယ်။သူကပိုက်ဆံပေးပါတယ်။ကျမကအလကားကျွေးလည်းမစားပါ။ထို့ကြောင့်ပင်

"ကိုမိုးမြင့်ကျမဆေးခပ်ထားမှာကြောက်လို့လား"

"ကျနော်ကဆေးမတိုးဘူး၊ခင်များဆေးခပ်လဲခင်များပဲခံရမှာ"

"အမလေးမခပ်ရဲပါဘူးရှင်"

တကယ်တော့သူ့အလုပ်သမားများလာရောက်ကွမ်းဝယ်ကြ၍သာဆိုင်ကရောင်းရသည်။ထို့ကြောင့်သူတို့ကိုကျေးဇူးတင်၍အလကားကျွေးခြင်းဖြစ်သည်။ကွမ်းယာဆိုင်ဖွင့်ထားတာဆိုတော့လဲယောက်ျားလေးတွေလာကြတာပေါ့။အပျိုကြီးဆိုတော့လဲရိသဲ့သဲ့တော့အလုပ်ခံရတယ်။လွန်လာတဲ့အခါကျမလဲအော်ပစ်တယ်။အဲဒီလိုလူတွေမရောင်းရလဲနေပါစေပေါ့။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမကွမ်းယာဆိုင်လေးရောင်းကောင်းလာတယ်။ပိုက်ဆံလေးစုမိလာတာပေါ့တနေ့ကိုမိုးမြင့်ဆီကိုကွမ်းယာသွားပို့ရင်း

"အပျိုကြီးဟိုနေ့ကရန်ဖြစ်နေတာကြားလိုက်တယ်"

"ဒီလိုပဲလေ"

"ဟိုကမူးရူးပြီးတစ်ခုခုလုပ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"လုပ်လို့ရမလား၊ပြန်ချမှာပေါ့"

ကျမလည်းအညာသူပီပီပြန်ပြောလိုက်တယ်။

"ခင်များဘော်ဒီနှင့်ဗျာပြန်လုပ်လို့ဘယ်လွယ်မလဲ"

"အမယ်လူကဗလမတောင့်ပေမယ့်အားရှိတယ်"

"လက်တဖက်နှင့်ဆွဲရမ်းလိုက်ရင်တောင်လွင့်ထွက်သွားမယ့်ပုံကများ"

"လူများအထင်သေးလို့၊ရှင်တို့လိုဘီယာဖောဖောနေသူမှတ်နေလား"

"ဟောဗျာဘီယာဖောလားဘာလားသိရအောင်ခင်များကိုလက်တဖက်နှင့်တွန်းလှဲလို့ရတယ်"

"အံမယ်ရမယ်ထင်လို့လား"

ကိုမိုးမြင့်ထလာပြီးကျမလက်ကိုတချက်ကိုင်လိုက်ကာ

"ရုန်းကြည့်လိုက်လေ"

မည်သို့မျှရုန်းမရပေ။ရုန်းရင်းပင်သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားသည်။သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်ပြီးကျမဖင်ကိုသူ့ဟာကြီးနဲ့ထောက်မိပြန်သည်။

"အာလွှတ်တော့ကိုမိုးမြင့်၊လူတွေမြင်မယ်"

"ဘာမှမစိုးရိမ်နဲ့ကျနော့်ရုံးခန်းကလူမမြင်ရပါဘူးဗျာ"

လူမြင်မှာပဲစိုးရိမ်မိသည်။ကျမစိတ်တွေတမျိုးကြီးဖြစ်သွားရသည်။ကိုမိုးမြင့်ကျမအပေါ်မရိုးသားမှန်းသိသွားရသည်။သို့သော်ကျမစိတ်မဆိုးမိပေ။နောက်နေ့တွေလဲကွမ်းယာသွားပို့မြဲပါ။တနေ့ကိုမိုးမြင့်အလုပ်သမားတွေကိုပိုက်ဆံရှင်းသည်ကိုတွေ့သည်။ ATM ကဒ်ကိုမြင်လိုက်ပြီးကျမလည်းပိုက်ဆံကိုစုကာ ATM ကဒ်ထဲထည့်ထားလျှင်ကောင်းမည်ဟုတွေးလိုက်သည်။

"ကိုမိုးမြင့် ATM ကဒ်လုပ်ရတာလွယ်လား"

"လွယ်ပါတယ်၊တချို့ဘဏ်ကစောင့်ရတယ်၊တချို့ဘဏ်ကတစ်ခါတည်းလုပ်ပေးတယ်"

"ကျမလဲATMကဒ်လုပ်ချင်တာ"

"မြို့ထဲမှာလုပ်ရမှာပဲ၊ဒီမှာစက်တွေပဲရှိပြီး၊ဘဏ်မှမရှိတာ"

"ကျမဘဏ်ကိုသွားရမှာလား"

"ဟုတ်တယ်၊လူကိုယ်တိုင်သွားရမယ်"

"ငွေစုရင်ကော"

"ငွေကလွှဲပေးလို့ရတယ်လေ"

"ဟုတ်လားကျမလဲATMကဒ်လုပ်ချင်တယ်"

"မြို့ထဲသွားလုပ်လေ"

"ကျမမြို့ထဲမသွားတတ်ဘူး"

"အဲဒါဆိုရင်ကျနော်မနက်ဖြန်ဘဏ်သွားမှာ၊လိုက်ခဲ့လေ"

"မနက်ဖြန်ကိုမိုးမြင့်သွားမယ့်အချိန်ပြော၊ကျမလိုက်မယ်"

"လိုက်ခဲ့လေ"

"ကျမဒီကတော့မလိုက်ရဲဘူး၊လမ်းထိပ်ကစောင့်မယ်"

"ပြီးရော"

ညကျတော့ယောင်းမကို

"ယောင်းမ ငါငွေစုစာအုပ်လုပ်မလို့မြို့ထဲခနသွားမယ်၊ဆိုင်ခနစောင့်ပေး"

"ဘဏ်တွေကကြာတယ်နှော်"

"အေးယောင်းမပြီးတာနှင့်ပြန်လာခဲ့မယ်"

"အင်းယောင်းမ"

မနက်ကျတော့ရှစ်နာရီလောက်ကျမလမ်းထိပ်ကိုထွက်တယ်၊ကိုမိုးမြင့်ဆီဖုန်းဆက်တော့ကိုမိုးမြင့်ကသူလာနေပြီပြောတယ်။နာရီဝက်လောက်နောက်ကျပြီးမှရောက်လာတယ်။ကျမဗိုက်ထဲမနက်ကစားထားတာကရစ်နေပြီ။ကားပေါ်ရောက်ပြီးလမ်းတဝက်လောက်မှဝမ်းကသွားချင်လာတယ်

"ကိုမိုးမြင့်ဒီနားလက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေးဘာလေးရှိလား"

"ဒီနားမှာလက်ဖက်ရည်ဆိုင်မရှိဘူးလေ၊ဘာလုပ်မလို့လဲ"

"ကျမဗိုက်နာလာလို့"

"ဟောဗျာ"

ကျနော်တနေရာရပ်ပေးမယ်။

"အာလမ်းမကြီးမှာ"

"ကြံကြံဖန်ဖန် ခင်များကလည်းလမ်းမကြီးပေါ်ရပ်မလား"

ကိုမိုးမြင့်ကကားမောင်းရင်းဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့်မောင်းပြီးဟိုတယ်တစ်ခုကိုတွေ့ပြီးဝင်ရပ်လိုက်တယ်။ဟိုတယ်ကကောင်လေးတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။

"ညီလေးဒီအမကိုအခန်းအရင်လိုက်ပြလိုက်ပါ။ငါReceptionသွားလိုက်မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့အကို"

ကျမလည်းကောက်လေးနောက်ကိုလိုက်သွားလိုက်တယ်။ကောင်လေးကအခန်းကိုပြတော့

"ရပြီမောင်လေး"

ကောင်လေးကိုပြောပြီးအခန်းထဲဝင်ကာအိမ်သာခန်းထဲဝင်ရတယ်။အိမ်သာတက်ပြီးမှပေါ့ပါးသွားတယ်။အားလုံးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးအခန်းထဲဝင်လာတော့ကိုမိုးမြင့်ကိုတွေ့ရပြီး

"ဟင်ကိုမိုးမြင့်ဒီအခန်းထဲရောက်နေပါလား"

"ဟုတ်တယ်လေ ခင်များအိမ်သာတက်တာ အခန်းငှားလိုက်ရတယ်"

"ဟော့တော်"

"ငှားပြီးမှတော့မထူးဘူးခနနေဦးမယ်"

"အော် အမ်"

ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။

"ကိုမိုးမြင့်အခန်းကတနေ့လုံးငှားရတာလား"

"မဟုတ်ဘူးလေးနာရီပဲ"

"အော"

"လာဗျာ မသီ"

"ဟင်ဘာလုပ်မလို့လဲ"

"ဟိုတယ်ရောက်မှတော့ခနနားပြီးမှသွားကြမယ်"

"ကိုမိုးမြင့်နားရင်နားလေ"

"လာပါဗျာ"

ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုအိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ်တော့တယ်

"ကိုမိုးမြင့်မဖြစ်ဘူးနှော်"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"အာ ကိုမိုးမြင့်နှော်"

"လာပါမသီရာ"

ကိုမိုးမြင့်ကကျမကိုပွေ့ချီပြီးကုတင်ပေါ်ခေါ်သွားကာပက်လက်လှဲချလိုက်တယ်။ကျမရင်ထဲစိုးရိမ်ထိတ်လန့်ခြင်းတဝက်ရင်ခုန်ခြင်းတဝက်နဲ့ပေါ့။ကျမတွေးလိုက်ပြီဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ကျမအဘုခံရတော့မည်ကိုပေါ့။အိပ်ရာထဲကိုမိုးမြင့်ကဘေးကအိပ်ပြီးကျမကိုဖက်ထားတယ်။ပေါင်တချောင်းတောင်တင်ထားတယ်။ခက်တာကသူ့ဟာကြီးကကျမပေါင်ကိုလာထောက်နေတယ်။ကြက်သီးတွေထပြီးအာတွေခြောက်လာတယ်။

"အပျိုကြီး ကြောက်နေတာလား"

"အာကြောက်တာပေါ့တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"မဖြစ်ရပါဘူး"

"ဖြစ်ရင်တာဝန်ယူရမှာ"

"အင်းယူမယ်၊ဖြစ်လဲမဖြစ်စေရဘူး"

ကျမဘာမှဆက်မပြောတာ့ပေ။ဒီကိစ္စမျိုးကိုကြုံဖူးချင်တာတော့ရှိပေမယ့်ကိုယ်ဝန်ရသွားတာမျိုးကိုမလိုချင်။လင်လဲမလိုချင်ပေ။ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုနမ်းသည်။အစကတော့ပါးပြင်မှနဖူး၊အဲဒီအထိကျမငြိမ်ခံနိုင်သည်။ထိုမှတဆင့်လည်ပင်းရောက်လာသောအခါကျမလုံးဝမခံနိုင်ပေ။ယားလည်းယားသည်။

ကျမစိတ်ကပါလာသည်။ဤတလောကျမစိတ်တွေဖောက်ပြားနေသည်ကိုတော့ကျမဝန်ခံပါရစေ။တဖြေးဖြေးနှင့်ကိုမိုးမြင့်ကကျမအဝတ်ကိုချွတ်ရန်ကြံစည်လာပြီးအင်္ကျီနောက်ကျောဇက်အားဆွဲချသည်။နောက်တော့ဘရာချိတ်ကိုပါဖြုတ်တော့သည်။အင်္ကျီကိုမတင်တော့ကျမရှက်သည်။ကျမနို့သေးသေးကိုဘရာစီယာနှင့်ကြီးချင်ယောင်ဆောင်ထားသည်မဟုတ်ပါလား။

သတိရပြီးအတင်းဆွဲအုပ်ဖုံးသော်လည်းမရတော့ပေ။နို့ပိန်လေးပေါ်လာသည်။ထိုနို့ပိန်လေးကိုပင်ကိုမိုးမြင့်ကတပြွတ်ပြွတ်စို့သည်။ကျမနို့စို့မခံဖူးပေ။ယခုလိုနို့စို့ခံရသည့်အခါကြက်သီးမွှေးညှင်းထရုံမကပိပိလည်းစိုရွဲသွားတော့သည်။အတွင်းခံတို့စိုလောက်ပြီကိုမိုးမြင့်ကကျမဝတ်ထားသောထမီစကပ်အကွဲကြောင်းထဲလက်ထည့်ပြီးကျမအဖုတ်ကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပြီးလက်နှင့်ပွတ်လေရာ

"အာကိုမိုးမြင့်မလုပ်နဲ့တော့"

အတွင်းခံဘောင်းဘီအပြင်ထိစိုလာ၍ကျမကပြောလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်သည်။ကျွတ်သွားသောဘောင်းဘီကိုကုတင်ခြေရင်းကိုပစ်လိုက်သည်။

"မသီ "

"ဟင်"

ကျမအသံတုန်ပြီးထူးလိုက်သည်။

"လုံချည်ညစ်ပတ်သွားမှာစိုးလို့မို့ချွတ်လိုက်မယ်နှော်"

ကျမဘာမှပြန်မပြောသေးခင်စကပ်ဇက်ကိုဆွဲချပြီးစကပ်ကိုချွတ်ပြန်သည်။ကျမစကပ်ကိုဖိထားလျှင်ပြဲမည်စိုး၍ခါးကြွပေးလိုက်ရသည်။ထို့နောက်ကိုမိုးမြင့်ကကျမပေါင်ကြားဝင်လာပြီးဒူးထောက်ထိုင်ကာသူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးကျမအဖုတ်ကိုသေချာကြည့်လေရာ

"အာ..မကြည့်နဲ့လေကိုမိုးမြင့်"

"မသီဟာလေးက တော်တော်သေးတာပဲ"

မသီတကယ်ရှက်သည်။နို့သေးယုံမကအဖုတ်လေးပါသေးသည်။တအုံလုံးလက်သုံးလုံးခန့်သာရှိသည်။အလို့မခံဖူးသေးသဖြင့်ပိပိအကွဲကြောင်းကပူးပြီးကပ်နေသည်။

"ကိုမိုးမြင့်မလုပ်ချင်နေတော့၊ပေါက်ကရတွေပြောမနေနဲ့ ကျမရှက်တယ်"

"ဒါမျိုးမှကြိုက်တာ"

ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးကိုကိုင်ပြီးအကွဲကြောင်းတလျောက်ချော်ထိုးထိုးလေရာအရည်တွေထွက်ပြီးချောကာအစေ့ကိုထိလေသည်။တခါမျှဤသို့မခံစားဖူးပေ။လူကကော့ပြီးအပေါ်တက်လာသည်။မသီရှက်သွားရတယ်။သူကမသီနို့ကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့လိုက်တော့မသီနို့သီးခေါင်းလေးကချွန်လာသလိုနို့တအုံလုံးကြက်သီးဖုတွေထသွားရပြန်တယ်။ကျင်တက်တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူအထိအတွေ့ရဲ့ခံစားမှုရသတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။အလိုလိုညည်းမိတယ်။

"ပြွတ်  ပြွတ် ပြွတ်"

"အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးး"

"အာကျမ မနေတတ်ဘူး၊တော်ပြီ"

ကိုမိုးမြင့်ကကျမနို့သီးခေါင်းဖျားလေးကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီး ယက်လိုက်နို့အုံတစ်ခုလုံးကိုစို့လိုက်နဲ့လုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့မသီတစ်ယောက်အော်ညည်းသံများထွက်၍ပင်လာသည်။ကိုမိုးမြင့်ရဲ့လက်ကမသီရဲ့ပိပိအပေါ်ကနေအုပ်ကာပွတ်ပေးလေတော့မသီတွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီးပိပိတအုံလုံးစိုသွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီးရင်ထဲသိမ့်သိမ့်တုန်သွားရသည်။

အပေါ်မှပွတ်ရုံမကအကွဲကြောင်းတလျောက်တဖြေးဖြေးပွတ်ပေးရာ ပိပိတအုံလုံးကြွတက်လာလေသလားထင်မှတ်ရအောင်ဖောင်းကြွလာခဲ့သည်။အကွဲကြောင်းအလျောက်စုံဆန်လှုပ်ရှားပြီးနောက်မှာအကွဲကြောင်းအပေါ်နားအစေ့နာရာနားကိုလက်ခလယ်ဖြင့်ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်လေရာ

"အာ့!အင်း ဟင်းးဟင်းးး"

မိမိလုပ်ဖူးသော်လည်း ယခုအထိအတွေ့နှင့်မတူပေ၊စိတ်တို့ချက်ချင်းထကြွလာသည်။မျက်လုံးစုံမှိတ်အော်ညည်းမိသည်။ထိုစဉ်မှာပင်ကိုမိုးမြင့်သည်မသီနှုတ်ခမ်းအားစုပ်နမ်းလေရာမသီလည်းစိတ်ပါလာပြီး ပြန်လည်စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။တဖြေးဖြေးနှင့်မသီကာမစိတ်ကိုတဖြေးဖြေးထကြွလာအောင် လုပ်ဆောင်ပေးခြင်းကြောင့်မသီ၏ကာမစိတ်တို့အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိလုနီးနီးဖြစ်လာသည်။

ထိုသို့ဖြစ်နေစဉ်မှာပင်ကိုမိုးမြင့်ကရပ်ပစ်လိုက်သည်။မသီမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်စဉ်ကိုမိုးမြင့်ကအဝတ်တွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်သည်။မျက်လုံးကအလိုအလျောက်ပင်ကိုမိုးမြင့်၏ပေါင်ကြားနေရာကိုကြည့်စဉ်မှာ၍ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးအားတွေ့လိုက်ရသည်။အပြင်တွင်ဤမျှကြီးမည်ဟုထင်မှတ်မထားသောလီးသည်ကျွဲရိုင်းအချိုရေဘူးမကနိုင်ပေ။အရှည်သည်လည်းကိုးလက်မစွန်းစွန်းရှိလောက်သည်။

ကိုမိုးမြင့်ကမသီလက်ကိုကိုင်ပြီးလီးပေါ်တင်ပေးရာမသီလည်းအယောင်ယောင်အမှားမှားပင်ကိုင်ထားမိသည်။အထိအတွေ့မှာတခြားသောနေရာများနှင့်မတူပေ။ပူနွေးနွေးကလေးနှင့်တမျိုးလေးဖြစ်ရသည်။မသီလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးလက်ကိုလီးအရင်းထိဆွဲချလိုက်ရာနီရဲသောထိပ်ဖူးကြီးကပေါ်လာကာဒစ်ကကားကားကြီးဖြစ်နေသည်။ကြက်သီးထမိရသည်။ဤမျှကြီးမည်ဟုထင်မထားမိခဲ့ပေ။

"ဘယ်လိုလဲမသီ"

"အကြီးကြီးပဲနှော်"

"ပုံမှန်လောက်ပါပဲမသီရယ်"

"ကျမကအရမ်းကြီးနေသလားလို့"

"မသီကအပြင်မှာမတွေ့ဖူးဘူးလား"

"မတွေ့ဖူးဘူး"

"အဖုတ်ကိုနမ်းပေးမယ်"

"အာမလုပ်နဲ့"

"မသီကြိုက်သွားမှာပါ"

"အာ"

မသီရှက်သွားရပြန်သည်။အမှန်တော့အနမ်းခံကြည့်ချင်ခဲ့သည်။ကိုမိုးမြင့်ကပေါင်ကြားကိုဝင်ကာမျက်နှာအပ်တော့မသိစိတ်၏လှုံ့ဆော်မှု့ကြောင့်မသီပေါင်ကိုဟလိုက်မိသည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင်ပြီးစိုရွှဲနေသောမိမိပိပိအားလျှာနှင့်အပြားလိုက်ယက်လိုက်သောအခါ

"အားးး! "အားးး

လူကတုန်ယင်သွားသည်၊ပူနွေးစိုစွတ်သောလျှာကအကွဲကြောင်းတလျောက်ထိထိမိမိယက်သွားချေသည်။ထိုနောက်လျှာဖျားကပူးကပ်နေသောနှတ်ခမ်းနှစ်လွှာအကွဲကြောင်းတလျောက်တိုးဝင်လာပြီးနှုတ်ခမ်းသားများအားပွတ်ဆွဲသွားပြန်သည်။

"အားးးအီးးဟီးးဟီးးး"

ခါးကလေပေါ်ကြွသွားသည်။ပိပိတို့မော့ဖောင်းလာသည်။လက်ကအိပ်ရာခင်းကိုသာတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်၊

"အာ့! အင်းးဟင်းးးဟင်းးးရှီးးရှီးး"

တရှီးရှီးနဲ့အရမ်းကောင်းနေသည်။အစေ့ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်။

"ပြွတ်  ပြွတ်  ပြွတ်"

"အာ့အိုးးရှီးးရှီးးးအိုးးအားး"

"အား အားးရှီးးရှီးးးအားကျမ ကျမ ပြီးတော့မယ် အားရှီးးရှီးးး အားး"

တကယ်ပါဒီလိုပြီးသောအရာသာမျိုးမတွေ့ဖူးသေးသောမသီအဖို့စိတ်ကကျေနပ်မိတော့သည်၊မသီကြိုက်သွားတာကိုတော့ဝန်ခံပါသည်။

"ကိုမိုးမြင့် အဝှာလေ၊အဝှာလုပ်ရင်အကာအကွယ်နဲ့လုပ်ပေးပါနှော်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ကျနော်ခနကကွန်ဒွန်ယူလာခဲ့တယ်"

ကိုမိုးမြင့်ကကွန်ဒွန်ဆိုတာကြီးကိုပြပြီးကိုဖောက်ကာသူ့ရဲ့မာနေတဲ့လီးပေါ်စွပ်ချလိုက်သည်။ထိုနောက်နောက်ထပ်အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုဖောက်ပြီးစွပ်ထားသောကွန်ဒုံးပေါ်မှာသုပ်လိမ်းလိုက်သည်

"ကိုမိုးမြင့်ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်"

"အင်းပါမသီ"

ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကြားဝင်ပြီးပိပိအဝကိုဂျေထပ်သုပ်ပြီးလီးတဲ့ကာတဖြေးဖြေးနှင့်ဖိသွင်းလိုက်သည်

"ဗျစ်  ဗျစ်  ဗျစ်"

"အာ့ ဖြေးဖြေးနည်းနည်းနာတယ်"

တဝက်တောင်မဝင်သေးပေ၊နာတယ်ပြောပြီးမသီကညှစ်ထားသည်။

"စိတ်လျှော့ထားမသီ"

"ဘယ်လိုလျှော့ထားရမှာလဲ"

ကိုမိုးမြင့်ကလည်းမသီကိုစို့ပြီးမသီပိပိထဲကိုဖိထည့်လိုက်ရာလီးကတင်းကြပ်ကြပ်ဆို့ဆို့ကြီးဝင်လာပြီးပိပိအတွင်းသားများကနာကျင်နေတာကြောင့်ကိုမိုးမြင့်ကိုပြောလိုက်မိသည်။

ဗျစ်  ဗျစ် ဗျိ"

"အာ့! နာတယ်ကိုမိုးမြင့်စူးပြီးအောင့်နေတာပဲ.ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ"

လီးကိုတဆုံးအထိသွင်းပြီးမသီရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ရင်းတဖြေးဖြေးဖိချလိုက်သည်။။ကျပ်ကျပ်တည်းတည်းပိပိလေးကိုကိုမြင့်လီးကထိုးခွဲပြီးဝင်လာတယ်။

"ဗျစ်..ဗျစ်..ဗြိ ဗျစ်"

"အာ့!အီးး   အားးး"

မသီအသည်းအသန်အော်လိုက်ရသည်။အဖုတ်တခုလုံးမီးစနှင့်ထိုးသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။သို့သော်ကာမစိတ်များဖြစ်ပေါ်နေခြင်းကြောင့်လားမသိပေ။ခနတာမျှသာနာပြီးကောင်းလာသည်။မသီကကကိုမိုးမြင့်အနမ်းကိုဖက်၍တုန့်ပြန်မိသည်။ကိုမိုးမြင့်နှုတ်ခမ်းလွှာကြားထဲလျှာထိုးထည့်လိုက်သည်။

ကိုမိုးမြင့်ကစုပ်ဆွဲယူသည်။ကိုမိုးမြင့်လျှာကိုမသီကပြန်စုပ်ဆွဲသည်။မသီစိတ်တို့မတရားထန်လာသည်။ကိုမိုးမြင့်ကတဖတ်ဖတ်နှင့်လိုးမှကိုမိုးမြင့်ကိုလွှတ်လိုက်သည်၊စိတ်တို့ထန်ပြီးအဖုတ်ထဲမှပိပိနံရံတို့လှုပ်ရှားကာညှစ်သကဲ့သို့ဖြစ်လာသည်။မသီစိတ်ထန်ပြီးမိမိနို့ကိုပွတ်ကာညည်းတော့သည်။လီးဝင်သံကတဇွိတဗြိဗြိမြည်လာသည်။ပေါင်ချင်းထိကပ်သံတဖန်းဖန်းကြားလာရသည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင်ပြီးအပေါ်စီးကစိုက်ချလိုးတော့သည်။လီးဝင်ချက်နက်သည်။တချက်တချက်အောင့်သည်။သိုသော်ခံရကောင်းလှသည်။

"ဗျစ်!ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းး"

"အာ့! အိုးးအာ့ရှီးးရှီးးးးရှီးးး"

စိတ်ကမနေနိုင်၍အစေ့ကိုပွတ်လိုက်သေးသည်။အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ကာမအရသာသည်ထိုသို့ရှိခြင်းကြောင့်တချို့သောမိန်းမများအရိုက်ခံပြီးလင်ယောက်ျားကိုပေါင်းနေကြမှန်းသိတော့သည်။မသီကြာကြာပင်အလိုးခံချင်လာသည်။မိုးမြင့်ပြီးသွားမှာပင်စိုးရိမ်မိသည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုကြည့်လိုက်သည်။မိုးမြင့်ကမျက်စိစုံမှိတ်၍တချက်ချင်းဆောင့်လိုးသည်။ပိပိနှုတ်ခမ်းသားအတွင်းသို့လိပ်ဝင်သွားသလားမှတ်ရသည်။

ဒစ်ကားကြီးကနှုတ်ခမ်းသားအားဆွဲယူသွားလိုက်၊ပြန်ထုတ်လာလိုက်ပုံစံဖြစ်သည်။အတွင်းသားတို့အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသည်။မသီအားမရပေ။ကိုမိုးမြင့်ကိုဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းအားပြန်စုပ်လိုက်သည်။ဒူးထောက်၍လိုးနေသောကိုမိုးမြင့်ညောင်းလာဟန်ရှိသည်။

"ပုံစံပြောင်းရအောင်မသီ"

"ဟုတ် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

"ကုန်းပေးပါလားမသီ"

"ဟုတ်"

ကုန်း၍ခံသည်ကိုကြားဖူးသည်။အောင့်သည်ဟုလည်းကြားဖူးသည်၊ထိုအချိန်တွင်အောင့်ရင်လည်းအောင့်စေတော့ဟုသဘောထားလိုက်သည်၊ကိုမိုးမြင့်ခိုင်းသောပုံစံမျိုးကိုမှန်း၍ကုန်းလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီခါးကိုဖိ၍ခွက်ခိုင်းသည်၊ထိုသို့ခါးခွက်လျှင်ပိပိနှုတ်ခမ်းသားတို့နောက်ပစ်ထွက်မည်ကိုသိသည်၊လီးကပိပိနှုတ်ခမ်းကြားတရစ်ရစ်နဲ့တိုးဝင်လာသည်။အဆုံးထိမရောက်ခင်ပင်နည်းနည်းအောင့်သည်။သို့သော်မသီအောင့်အည်းသည်းခံလိုက်သည်။အဆုံးထိဝင်သွားမှကိုမိုးမြင့်ကပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းသွင်းထုတ်လုပ်သည်။တဖြေးဖြေးနှင့်အရသာတွေ့လာသည်။

"ဘွတ် ဖွတ်  ဖွတ်...ဖတ် ဖတ်"

"အာ့ အင်းးဟင်းးးဟင်း"

ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီးတချက်ချင်းဆောင့်လာသည်။တင်သားများကိုပွတ်ပေးပြီးဆုပ်ကိုင်ကာဆောင့်လိုးလာသည်။ပုံစံမတူသောအရသာကိုရရှိုပြန်သည်။လီးကပိုဝင်သလိုခံစားရသည်တဖတ်ဖတ်တဖွတ်ဖွတ်နှင့်အသံထွက်သလိုမသီညည်းမိရပြန်သည်။

"ဖွတ်ဘွတ် ဖန်း  ဖန်းးဖန်းး"

"အင်းးဟင်းးးဟင်းးးအာ့..ရှီးးအား"

ဆောင့်ချက်တို့ပိုမြန်လာပြီးနောက်မသီမှာ တအာ့အာ့တရှီးးရှီးအော်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။ မသီပြီးသွားပြီးမကြာမှီပင်ကိုမိုးမြင့်နည်းနည်းပိုကြမ်းလာပြီးလီးကိုဆွဲထုတ်သွားသည်။ထိုနောက်လီးမှအစွပ်အားဖြုတ်ကာအမှိုက်ပုံးထဲသွားထည့်ပြီးရေချိုးခန်းဝင်သွားသည်။ရေချိုးခန်းမှထွက်လာပြီးကုတင်ပေါ်တက်လာကာ

"မသီ နာသွားလား"

"နာတာပေါ့၊အောင့်နေတာပဲ"

" နောက်ရက်မှသက်သာသွားမှာ"

"အင်း"

ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုသူ့ဖက်လှည့်ကာနို့ကိုစို့ပြန်သည်။

"ကိုမိုးမြင့်မသီနို့တွေလဲနာနေပြီ"

"ဟုတ်လား"

"မသီကျနော်ယက်ပေးတာကောင်းလား"

"အင်းကောင်းတယ်"

"နောက်တစ်ခါလာရင်ရှယ်လုပ်ပေးမယ်မသီ"

"အင်း"

မသီမငြင်းမိတော့ပေ၊မသီကြိုက်သွားသည်ပဲလေ။

"မသီကျနော့်ကိုစုပ်ပေးပါလား"

"နောက်အခေါက်မှစုပ်ပေးမယ်၊

ခုကဘဏ်ကိုသွားရအုံးမယ်၊နောက်ကျရင်ယောင်းမကကလေးနဲ့စျေးရောင်းရတာအဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး"

"စတိလေးသာစုပ်ပေး"

"အင်းစုပ်ပေးမယ်"

မသီအိပ်ရာကထပြီးကိုမိုးမြင့်လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်လီးကပျော့နေရာကနေပြန်မာလာသဖြင့်ရပ်လိုက်သည်။တော်ကြာနောက်တကြိမ်ထပ်လုပ်လျှင်မသီခံနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ထို့ကြောင့်

"ကိုမိုးမြင့်သွားရအောင်နှော်"

"ခနလေးစုပ်ပါဦး မသီ"

"နောက်ကျမှကိုမိုးမြင့်ကျေနပ်အောင်စုပ်ပေးတော့မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"

မသီအိပ်ရာကထပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပြီးအဝတ်များပြန်ဝတ်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကအဝတ်ပြီးပြီဖြစ်၍မသီကိုဘရာချိတ်တတ်ပေးပြီးအင်္ကျီဇက်ကိုဆွဲတင်ပေးသည်။ထို့နောက်အခန်းအပြင်ကိုထွက်ခဲ့ပြီးကိုမိုးမြင့်ကားပေါ်သွားထိုင်နေလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုဟိုတယ်ဝန်ထမ်းကမှတ်ပုံတင်လာပေးရာယူလိုက်ပြီးဘဏ်ရှိရာဆီသို့မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ဘဏ်ကစာအုပ်ရပြီးနောက်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။မသီကိုလမ်းထိပ်တွင်ချပေးရန်ပြောလိုက်တော့ကိုမိုးမြင့်ကလမ်းထိပ်တွင်ချပေးပြီးအလုပ်ထဲသို့ပြန်သွားသည်။မသီအိမ်ကိုရောက်ပြီးဆိုင်ထွက်သည်။

များမကြာမှီကိုမိုးမြင့်လည်းရောက်လာသဖြင့်ကွမ်းယာယာပြီးကိုမိုးမြင့်ရုံးခန်းဆီသို့ထွက်ခဲ့သည်။

"ကိုမိုးမြင့်ကွမ်းယာလာပို့တာ"

"ဟုတ်ကဲ့မသီ၊အဆင်ပြေလား"

"နာနေတာပဲ"

"ညကျရင်ပါရာလေးသောက်လိုက်"

"ဟုတ်ကဲ့ကိုမိုးမြင့်"

မသီကွမ်းယာပို့ပြီးခပ်တည်တည်နှင့်ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ညနေအထိကွမ်းရောင်းပြီးညရောက်တော့ပါရာတစ်လုံးသောက်ကာအိပ်လိုက်သည်။မနက်ကျတော့တော်တော်သက်သာသည်။သက်သာသည်နှင့်ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရမိသည်။ကိုမိုးမြင့်လာမည့်လမ်းကိုသာမျှော်နေမိသည်။မသီတွေးမိသည်ငါအရူးကိုအမဲသားကျွေးမိလေသလားတွေးမိတော့သည်။

သို့သော်ကိုမိုးမြင့်ပေါ်မလာပေ။ခရီးထွက်နေသည်။တပတ်ကျော်ခဲ့သည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရနေသည်။သူ့တပည့်တွေကိုမေးကြည့်တော့နှစ်ပတ်ကြာမည်ဟုသိရသည်။တပတ်လောက်ကြာတော့ရာသီလာပြီးနှစ်ရက်အတွင်းမှာကိုမိုးမြင့်နှင့်အတူအိပ်ခဲ့သည်ကိုညတိုင်းသတိရမိသည်။ဝင်ငွေနည်းနည်းရလာတော့ယောင်းမကိုပြောပြီးအမေနှင့်ညီမကိုရန်ကုန်အလည်ခေါ်လိုက်တော့အမေနှင့်ညီမရောက်လာသည်။အမေနှင့်ညီမကိုဘုရားဖူးလိုက်ပို့လိုက်သေးသည်။

အခုဆိုလျှင်ညီမဖြစ်သူကပါ ဆိုင်မှာကူ၍စျေးရောင်းပေးရာ နေ့လည်ခင်းဆိုလျှင်အားနေပေတော့သည်။ကိုမိုးမြင့် ကနှစ်ပတ်ကြာပြီးပြန်ရောက်ချိန်တွင်ကွမ်းယာသွားပို့တော့

"မသီ မနက်ဖြန်နေ့လည်အားလား"

"အားတယ်လေ၊အခုညီမလေးဆိုင်ထိုင်ပေးနေတယ်"

"ဟုတ်လားအိုးမကွဲတော့အဆင်ပြေတာပေါ့၊အဲဒါဆိုမနက်ဖြန်အပြင်သွားရအောင်"

"သွားလေ"

"မသီအိမ်ကိုဘယ်လိုပြောခဲ့မှာလဲ"

"ဘဏ်ကိုငွေသွားသွင်းမယ်လို့ပြောလိုက်မယ်၊ပြီးတော့ဆိုင်အတွက်ပစ္စည်းနည်းနည်းဝယ်မယ်ပြောလိုက်မယ်"

"အချိန်နည်းနည်းကြာမယ်ပြောထားပေါ့"

"အင်း "

"မနက်ဖြန်ကိုးနာရီအရင်နေရာကစောင့်မယ်"

"အင်းစောင့်၊လာခဲ့မယ်"

ကိုမိုးမြင့်ချိန်းတာကိုကျမမငြင်းနိုင်ကျမကိုယ်တိုင်ကတွေ့ချင်နေပြီ။နောက်နေ့ကျတော့မနက်ကိုးနာရီကိုကိုမိုးမြင်နဲ့ချိန်းထားသောနေရာမှာစောင့်နေလိုက်တော့ကိုမိုးမြင့်ရောက်လာတယ်။

"မသီစျေးအရင်သွားလိုက်လေ"

"ဘဏ်ကိုအရင်သွားလိုက်မလားလို့"

"ဘဏ်ကသွားစရာမလိုဘူး၊ငွေထည့်မှာမဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ်လေ"

"ဘယ်လောက်ထည့်မှာလဲ"

"နှစ်သိန်း"

"ကျနော့်ကိုပေး"

"အမ် ဘာဖြစ်လို့"

"ကျနော့်ကဒ်ထဲကပြန်လွှဲပေးမယ်"

"အဲလို ရလား"

"ရတယ်"

"အဲဒါဆိုစျေးအရင်သွားမယ်"

စျေးအရင်သွားလိုက်ပြီးဝယ်စရာရှိတာဝယ်ပြီးကားပေါ်တင်ခဲ့လိုက်သည်။ပြီးတော့တနေ့ကဟိုတယ်ကိုပဲသွားလိုက်ကြတယ်။ဟိုတယ်ရောက်တော့

"မသီ အင်္ကျီတွေကိုချွတ်ပေးမယ်"

"အာရေချိုးခန်းအရင်ဝင်အုံးမယ်၊ချွေးနံ့တွေနဲ့ညစ်ပတ်နေမှာ"

"အင်းဝင်လိုက်လေ"

မသီရေချိုးခန်းဝင်ပြီးအဝတ်တွေချွတ်ကာအောက်တပိုင်းလုံးကိုရေနဲ့လောင်းချလိုက်ပြီးဆပ်ပြာနှင့်သေချာဆေးကြောလိုက်တယ်။ရေစင်အောင်သုတ်ပြီးသဘက်ပတ်ထွက်ခဲ့တယ်။ကိုမိုးမြင့်ကလည်းရေချိုးခန်းဝင်တယ်။ပြန်ထွက်လာတော့အဝတ်တောင်မပါပေ။မသီကကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်လာတော့ဆီးဖက်ထားလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုနမ်းတယ်မသီလည်းလွမ်းနေသည်မဟုတ်လား။နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းစုပ်ကြသည်။မသီအဖုတ်ကအလိုလိုနေရင်းစိုလာသည်။

အထိအတွေ့ကမသီရဲ့စိတ်ကိုပြောင်းလဲစေသည်။မသီနို့တွေကိုမိုးမြင့်ကစို့သည်။အရင်လိုမယားပဲစိတ်ပိုကြွစေသည်။အဖုတ်ကိုကိုင်ပွတ်သည်၊အကွဲကြောင်းလက်နှင့်ထိုး၍မွှေပေးရာမသီမှာစိတ်တွေကြွသထက်ပိုကြွလာရသည်။ကိုမိုးမြင့်လီးကြီးကိုအသာအယာဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်ပြီးဆွပေးလိုက်သည်။လီးကြီးကမာန်ဖီသလိုဖြစ်ပြီးကြီး၍မာလာသည်။

"မသီ"

"ဟင်"

"စုပ်ပေးပါလား"

"အင်း"

အပိုမဆိုတော့ပေ။အိပ်ရာကထပြီးမိုးမြင့်လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရသည်ကိုလည်းအားရသည်။လျှာဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။

"ပြွတ်  ပြွတ်  ပြွတ်"

"အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ မသီရယ်"

တရှီးရှီးတအားအားညည်းနေသဖြင့်မိုးမြင့်ဝဋ်လိုက်သည်ဟုထင်လိုက်သည်။ပိုအားရပြီးစုပ်ပေးလိုက်သည်။လဥကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ညှစ်ရသည်ကိုလည်းအရသာတွေ့သလိုခံစားရသည်။

"မသီရေကောင်းလိုက်တာဗျာ၊အခုမသီကိုပြန်လုပ်ပေးမယ်၊မသီပက်လက်အိပ်လိုက်"

မသီသူပြောသလိုအိပ်လိုက်သည်။မသီဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခုသည်။မသီဖင်ကြီးကအပေါ်မြောက်တက်ကာအဖုတ်ကြီးကိုပင်မြင်ရသည်။ကိုမိုးမြင့်ကမှောက်လျက်ပင်မသီအဖုတ်ကိုယက်သည်။အကွဲကြောင်းတလျှောက်လျှာနှင့်ထိုးမွှေသည်။

"ပလပ်၊ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်"

"အာ့ရှီးးရှီးးးး"

ဒီတစ်ခါညည်းရသူကမသီပင်ဖြစ်သည်။အဖုတ်အကွဲထဲလျှာကိုဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ထိုးမွှေသွားတော့မသီထွန့်ထွန့်လူးရသည်။အစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်၊အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်မှန်းမသီသိသည်။အမှန်အကန်ကိုကြိုက်သွားရသည်။မသီကကောင်းလွန်း၍ခါးကိုမြှောက်မိသည်။မိုးမြင့်လျှာကမသီဖင်ဝကိုသွားယက်မိသည်။ထိုအရသာသည်လည်းတမျိုးတော့ကောင်းသည်။

"မသီကောင်းလား"

"အင်းး"

တအာ့အာ့ညည်းရင်းဖြေရသည်။

"မသီ...ကျနော့်အပေါ်ကတက်ခွပေး"

"အာ..အားနာစရာကြီး"

"ရတယ်တက်"

မသီကမိုးမြင့်အပေါ်ကနေခွပြီးမိုးမြင့်ပါးစပ်နှင့်ချိန်ပြီးကုတင်ခေါင်းရင်းကဘောင်ကိုကိုင်ပြီးထိုင်ချလိုက်တဲ့အခါကိုမိုးမြင့်ကကျမအဖုတ်ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပေးတော့တယ်။

"ပလပ် ပလပ်"

"အိုး!အားးးရှီးးရှီးးး "

ကျမအရမ်းကြိုက်သွားတောတယ်။တချက်တချက်ကျမကိုယ်တိုင်ဖင်ကိုလိုက်ရွှေ့ပေးတယ်။အရည်တွေလည်းတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်လို့လာတယ်။အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ပြီးမိုးမြင့်အသက်ရှူရမခက်အောင်လည်းကြွပေးရတယ်။တချက်တချက်အနေအထားပျက်ပြီးသူ့လျှာကကျမရဲ့ဖင်ဝတည့်တည့်ကိုထိုးမွှေမိပြန်သည်။ဒီအရသာကလည်းစိတ်ကိုပိုကြွစေမှန်းကျမပိုသတိထားမိတယ်။

"ပလပ် ပလပ်"

"အာ့ရှီးးရှီးးးးးရှီးးး"

မသီအရမ်းကို စွဲလန်းမိတဲ့အရာတခုဆိုတာဝန်ခံမိတယ်။

"မသီ ကျနော်တို့လိုးရအောင်"

"ဟုတ်၊ကျမဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"

"အပေါ်ကတက်လေ"

"ဟုတ်ကဲ့"

ကျမကိုမိုးမြင့်အောက်ကိုလျှောချပြီးအဖုတ်နဲ့လီးကိုတေ့ကာထိုင်ချလိုက်သည်။

"ဗျစ် ဗျိ ဗျိဗြစ်"

"အာ့ အားလားးလားး"

လီးကအဖုတ်ထဲတအိအိဝင်သွားသည်၊အဆုံးထိရောက်တော့ပြန်ကြွလိုက်သည်။မိုးမြင့်ကကျမခါးကိုကိုင်ပြီးပင့်လိုက်အောက်ချလိုက်လုပ်ပေးသဖြင့်ကျမကသက်သက်သာသာဖြင့်အပေါ်အောက်ကြွကာလုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ဒီနေ့အရသာကပို၍ထူးခြားသည်။လုပ်နေရင်းမှသတိရလာသည်ကကမိုးမြင့်ကလီးကိုအစွပ်မစွပ်ထားသည်ကိုသတိရမိသည်။

"ဟာအစွပ်လဲမပါဘူး"

"လုပ်စမ်းပါမသီ၊ပြီးသွားရင်အပြင်ကိုထုတ်ပစ်မယ်"

ကျမလည်းပြန်ပြီးလုပ်ပေးရာငါးမိနစ်ခန့်ပဲကြာသည်။လူကညောင်းလာသည်၊

"ညောင်းနေပြီမရတော့ဘူး"

"ညောင်းရင်ဆင်းလိုက်ကျနော်လိုးမယ်"

မသီပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်၊မိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကြားဝင်ပြီးဒူးထောက်ကာလိုးသည်။လိုးရင်းပင်မသီရဲ့အစေ့နေရာကိုပွတ်သည်။

"ဖွတ် ဘွတ် ဖန်းးဖန်းးး"

"အာ့ အိုးးးရှီးးးရှီးးးး"

တကယ်ပင်ကောင်းသည်၊အစေ့အပွတ်ခံပြီးအလိုးခံရသဖြင့်မသီပြီးချင်လာသည်။မသီအသံတွေသိသိသာသာထွက်ပြီးညည်းသည်။မိုးမြင့်ဆောင့်ချက်ကလည်းပြင်းသည်။အရမ်းကောင်းလှသဖြင့်မသီအော်ညည်းရင်းပြီးသွားတော့သည်။မသီပြီးသွားတော့ကိုမိုးမြင့်ပြီးသွားမှာစိုးရိမ်လာသည်။

"ကိုမိုးမြင့်ပြီးခါနီးအပြင်မှာထုတ်နှော်"

"ကျနော်ပြီးတော့မယ်မသီ"

ကိုမိုးမြင့်ကကျမအဖုတ်ထဲကလီးကိုထုတ်ပြီးပက်လက်အိပ်နေသောကျမအပေါ်ခွတက်လာကာကျမပါးစပ်ထဲလီးထည့်တော့ကျမပါးစပ်ဟပေးလိုက်သည်။မိုးမြင့်ကကျမပါးစပ်ထဲဖြေးဖြေးလေးလိုးနေသည်၊နှစ်မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမိုးမြင့်လီးကသုတ်တွေပန်းထွက်ပြီးကျမပါးစပ်ထဲဝင်သွားတော့သည်၊ကျမထွေးထုတ်ရန်ပြင်သော်လည်းမိုးမြင့်ကဆက်လိုးနေသဖြင့်ကျမမှာထွေးမထုတ်နိုင်တော့ပဲမျိုချရတော့သည်။စေးပျစ်ပျစ်သုတ်များအာခေါင်ကတဆင့်လည်ချောင်းထဲဝင်သွားသည်။

ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးပျော့ခွေသွားမှသူ့လီးကိုထုတ်သွားကာအိပ်ရာပေါ်လှဲချသည်။ထိုအခါမှကျမလည်းအိပ်ရာကထပြီးရေချိုးခန်းဝင်ကာအာလုပ်ကျင်းရသည်၊ထိုနောက်ရေသောက်ကာအိပ်ရာထဲပြန်လှဲလိုက်သည်။

"မသီထွေးထုတ်လိုက်တာလား"

"မထွေးလို့မဖြစ်ဘူးစေးကပ်နေတာ"

"အရသာဆိုးသလားလို့ပါ"

"အနံ့သိပ်မရှိဘူး၊အရသာလည်းမရှိဘူးစေးကပ်နေလို့"

"မသီအာခြောက်နေလို့နေမယ်"

"ဟုတ်တယ်ကိုမိုးမြင့်"

"ခနနားကြမယ်မသီ၊နည်းနည်းမောသွားတယ်"

"အင်းလေ"

ကိုမိုးမြင့်အိပ်ရာပေါ်ကထပြီးရေခဲသေတ္တာထဲကအချိုရည်ဘူးများကိုဖောက်ကာကျမကိုတစ်ဘူးပေးပြီးသူလည်းတစ်ဘူးသောက်သည်။ထို့နောက်တော့

"မသီကိုပိုက်ဆံလွှဲလိုက်မယ်၊မသီရဲ့အကောင့်နံ့ပါတ်ပြော"

မသီအကောင့်နံပါတ်ပေးလိုက်တော့သူကငွေလွှဲပြီး

"မသီဖုန်းထဲကြည့်လိုက်ငွေရောက်သလားလို့"

"ဘယ်လိုကြည့်ရမလဲ"

မိုးမြင့်ကပြရာမသီကြည့်လိုက်တော့ငွေဝင်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။စကားခနပြောပြီး

"မသီထပ်လုပ်အုံးမယ်"

"အာကွန်ဒွန်လဲမရှိပဲနဲ့"

"ခနလေး ဟိုတယ်ကကောင်လေးကိုမှာလိုက်မယ်"

ဘေးမှာရှိတဲ့တယ်လီဖုန်းကိုကိုင်ပြီးဆက်သည်။ခနအကြာတွင်တံခါးလာခေါက်ရာမိုးမြင့်ကလုံချည်ထဝတ်ပြီးသွားသည်၊ချက်ချင်းပြန်လာတော့လက်ထဲအထုတ်နှစ်ထုတ်ပါလာသည်။

"မသီ ကနော့်ကိုမှုတ်ပေးဦးဗျာ"

"အင်းမှုတ်ပေးမယ်"

မသီကကိုမိုးမြင့်ပေါင်ကြားထဲကိုဝင်ပြီးလီးကိုစုပ်သည်။ဂွေးဥကိုပါစုပ်ပေးရာမိုးမြင့်ကပေါင်ကား၍မြှောက်ပေးသည်။မသီသိလိုက်သည်။ဂွေးဥနှင့်ဖင်ကြားကိုစယက်ပေးလိုက်သည်။စအိုဝကိုမူမယက်မိအောင်ရှောင်သော်လည်းမိုးမြင့်ကမသီခေါင်းကိုနှိမ့်ကာလုပ်ခိုင်းသဖြင့်မသီလုပ်ပေးလိုက်သည်။မိုးမြင့်လီးကအရမ်းကိုမာတောင်လာသည်။

"မသီကိုမှုတ်ပေးဦးမယ်"

"မသီကုန်းလိုက်"

မသီကုန်းပေးလိုက်သည်။မျက်နှာကိုတဖက်လှည့်စောင်းပြီးကုတင်ပေါ်တွင်ကပ်နေစေကာခါးကိုခွက်ပေးထားသည်။ထိုအခါမှမသီအဖုတ်အပြင်ကိုပြူးထွက်ပြီးမိုးမြင့်ယက်လျှင်အဆင်ပြေမည်။မိုးမြင့်ကမသီဖင်နောက်မှနေ၍အဖုတ်ကိုယက်ရင်းဖင်ကိုပါလျှာနှင့်ထိုးသည်။

အဖုတ်ကိုလျှက်ဖင်ထဲလက်ညှိုးထိုးမွှေသည်။မသီဒီကိစ္စကိုသိသည်။မိုးမြင့်ဖင်လိုးချင်၍ခွင်ဆင်နေသည်မှန်းကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးလိုက်သည်။မသီ ဒုတိယအကြိမ်ပြန်ပြီးစိတ်ထလာသည်။အဖုတ်ယက်ခံရင်းညည်းမိသည်။

"မိုးမြင့် လုပ်လို့ရရင်လုပ်တော့ဟာ"

"အင်း လုပ်မယ်လေ"

"လာဒီနေရာမှာ ဒီလိုအိပ်ပေး"

မိုးမြင့်ပြသကဲ့သိုမသီနေပေးလိုက်တယ်။ကုတင်မှာအတည့်မအိပ်ပဲကန့်လန့်အိပ်ရတာပါ။ပြီးမှမိုးမြင့်ကခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးခါးအောက်မှာခုတယ်။ခြေနှစ်ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ပြီးလက်တဖက်နှင့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပိုက်အပ်ကာနောက်လက်နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖိသွင်းတယ်။ဒီတစ်ခါပုံစံအသစ်ပါပဲ။လီးဝင်သွားတော့မှခြေနှစ်ချောင်းရှေ့တွန်းပြီးလိုးတော့တယ်။

"ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ်  ဖွတ်"

"အားးးအိုးး..."

တင်းကြပ်ကြပ်ခံစားမှု့ကမပျောက်လီးဒစ်တိုးဝင်လာပြီးပြန်ထွက်တော့အတွင်းသားတွေကိုဆွဲယူသွားသလိုပါပဲ။တထစ်ထစ်နဲ့အရသာတွေ့ရပြန်တယ်။မိုးမြင့်ဒီကိစ္စမျိုးမှာအတော်ကျွမ်းကျင်တဲ့အဆင့်ရှိမှန်းမသီတွေးမိတယ်။ဘယ်သူတွေကိုများလုပ်ဖူးသလဲတွေးနေတုန်းတဒုတ်ဒုတ်နဲ့တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အတွေးကိုပင်မေ့ပြီးကာမအလိုကျပါသွားရတယ်။ဒီတကြိမ်လိုးချက်ကတော်တော်ကြာတယ်။မတ်တပ်ရပ်လိုးရလို့လားမသိ၊မိုးမြင်ညောင်းဟန်ပင်မပြ၊မသီမှာသာပြီးလုလုဖြစ်လာပြီးညည်းမိတော့တယ်

""ဘွတ် ဖတ် ဖတ်..ဖန်း ဖန်းး"

"အာ့!အင်းးဟင်းးဟင်းးးမိုးမြင့်ငါပြီးတော့မယ်၊အတူတူပြီးရအောင်ဟာ"

"အင်း ကျနော်နည်းနည်းကြမ်းမယ်"

"အင်းကြမ်းလေ"

မိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုပြန်ကားပြီးကျောအောက်ကနေလက်နှိုက်ပြီးပုခုံးကိုဆွဲကာကြမ်းကြမ်းလေးလိုးတော့တယ်။ဆောင့်ချက်တွေကြမ်းလာသည်နှင့်အမျှမသီလဲအော်ညည်းသံတွေပိုထွက်လာခဲ့တယ်။ငါးမိနစ်ခန့်ဆက်တိုက်လိုးလိုက်တဲ့အခါမသီကမိုးမြင့်ကျောပြင်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်တယ်။တကယ်ကိုလည်းကာမအရသာကိုကောင်းစွာခံစားရပြီးနောက်

"ဘွတ်  ဖွတ် ဖန်းဖန်းးးးး"

"အာ့ အိုးးအီးးးပှီးးပှီ အိုးးးးး"

မသီတကယ်ကိုပြီးသွားတယ်။မိုးမြင့်လည်းအချက်သုံးရာခန့်မနားတမ်းလိုးလိုက်ပြီးနောက်မသီ၏ဖင်ဝကိုလီးတေ့ကာဖိသွင်းသည်။

"အားးး နာတယ်ဟ၊မလုပ်နဲ့"

လီးကလက်တဆစ်ခန့်ဖင်ထဲဝင်လာသည်။မီးနဲ့ထိုးသလိုခံစားရသဖြင့်မသီကရုန်းကန်လိုက်သည်။

"မရဘူးလား မသီ"

"မရဘူးမိုးမြင့် ကွဲသွားလိမ့်မယ်"

"အဲဒါဆိုလဲ ထပ်စုပ်ပေးဦးဗျာ"

"အေးစုပ်ဆိုလဲစုပ်ပါ့မယ် ဖင်တော့မလိုးပါနဲ့"

"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"

မသီ မိုးမြင့်လီးကိုဂွင်းထုသလိုလုပ်ရင်းစုပ်လိုက်သည်။သိပ်ကြာခင်မှာမိုးမြင့်ရဲ့သုတ်ပူနွေးနွေးလေးများမသီ ပါးစပ်ထဲတဖြောဖြောထဲစီးဝင်သွားတော့တယ်။မသီမှာမိုးမြင့်ကြောင့်ကာမအရသာကိုနဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ခံစားမိရတော့တယ်။နောက်တော့ရေချိုးခန်းထဲရေဝင်ချိုးလိုက်ကြပြီးအိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ဒီလိုနဲ့နှစ်ပတ်တကြိမ်ခန့်မိုးမြင့်နှင့်မသီချိန်းပြီးပစ္စည်းဝယ်ရန်အကြောင်းပြ၍တမျိုး၊ဘဏ်ငွေသွင်းရန်အကြောင်းပြ၍တဖုံကာမအရသာကိုခံစားနေကြသည်မှာသုံးလခန့်ကြာခဲ့သည်။

နောက်တော့မိုးမြင့်အားသူ့အကိုမှနယ်ကိုလုပ်ငန်းတစ်ခုကိုကြီးကြပ်ခိုင်းရာမိုးမြင့်နယ်ကိုထွက်သွားရသည်။မိုးမြင့်မရှိတော့မသီလည်းပျင်းလှသည်။အမေနှင့်ညီမရွာပြန်ချင်လာတော့မသီကသကြန်နာနီးမှပြန်ပို့မည်ပြောသည်၊မိုးမြင့်ကနှစ်စ်လခန့်ကြာမှပြန်ပေါ်လာပြီးပြန်ထွက်သွားပြန်သည်။

သကြန်နီးတော့မသီအမေနှင့်ညီမကိုရွာပြန်ပို့ပြီးရွာတွင်စပါးရောင်းခြင်းနွားများဝယ်ယူခြင်း၊စသည့်အလုပ်ကိုလုပ်ရင်းကြာနေရာမှထိုအလုပ်များကိုကူညီပေးသောသူနှင့်တပူးပူးနေရင်းကအစရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ကာမစိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ပဲလုပ်မိရာလူမိသွားသောကြောင့်အိမ်ထောင်မပြုချင်ပဲအိမ်ထောင်ပြုလိုက်ရတော့သည်။

ပြီးပါပြီ

ချစ်စရာ အန်တီကြီး (၅၀+)

ချစ်စရာ အန်တီကြီး (၅၀+)

ကောင်းလို့တဲ့ ... ဘာတွေပြောကြသလဲ .. ဆိုတာတော့ ကိုယ့်ဘာသာပဲ ဆက်လက်နားထောင်ကြပေတော့.. ၂၀၁၇ လောက်က နာမည်ကြီးခဲ့တဲ့ ဖိုင်ပါ။

 

 

 ..............................................................................................................................................

အန်တီကြီး ရဲ့ ရှယ်ပုလွေ

အန်တီကြီး ရဲ့ ရှယ်ပုလွေ..

ချစ်စရာကြီးပါ အပြုစုကတော့  9 +

 .............................................................................................................................................

 

ချစ်စရာ အန်တီကြီး

စကားလေးတပြောပြောနဲ့ ယောင်္ကျားကိုပြုစုပေးနေတာ 

အို....ချစ်စရာကြီး ဗျာ။

..........................................................................................................................................

၄၀ ကျော် အန်တီ မမ ရဲ့ အပေါ်က ဆောင့်ချက်

၄၀ ကျော် အန်တီ မမ ရဲ့ အပေါ်က ဆောင့်ချက် 

Myanmar Cow woman ပေါ့။

 .........................................................................................................................................

 

ခေတ်မီတဲ့ အန်တီကြီး အတွဲ

ခေတ်မီတဲ့ အန်တီကြီး အတွဲ

အပြုစုလဲ ကောင်း၊ ဦးလေးကြီးက လဲ အလိုးကောင်း။

 

 

..............................................................................................................................................

 

 

 

ခိုးစားတဲ့ အန်တီကြီး အတွဲ

ခိုးစားတဲ့ အန်တီကြီး အတွဲ

အပြုအစုတွေကတော့ ရှယ်ပါပဲ။

 ................................................................................................................................

 

ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၂ )

 ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်လမ်း - Don John

အခန်း ( ၄ )

ရက်ပေါင်းများစွာ ဖျားပြီးနောက် မနက်ခင်းတစ်ခုတွင် သက် ကြည်ကြည်လင်လင် နိုးထလာသည်။ ခေါင်းလည်းမကိုက်၊ ချောင်းလည်းမဆိုးတော့ဘဲ ကိုယ်ပူကျနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကိုစောက ဘေးမှာမရှိတော့...ထနှင့်ပြီ။ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှစ်နာရီကျော်ကျော်။ နန်းလုံ လာကူပေးသည်ကို မစောင့်တော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ့်ဘာသာဝင်ပြီး ရေနွေးနွေးနှင့် သွားတိုက် မျက်နှာသစ်လုပ်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ညဝတ်အင်္ကျီအသစ်တစ်ထည် လဲဝတ်လိုက်သည်။ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလုပ်လိုက်သောကြောင့် ဗိုက်ဆာသလို ဖြစ်လာသည်။ ပြီးခဲ့သောရက်များက ဘာမှမစားချင်အောင် ခံတွင်းပျက်နေခဲ့သော်လည်း ဒိနေ့ကျတော့ နေကောင်းစပြုလာသဖြင့် တစ်ခုခုစားချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ ညအိပ်ဂါဝန်ပေါ်မှာ ရင်ကွဲကြိုးချည် သိုးမွေးအင်္ကျီရှည်ကြီးတစ်ထည်ထပ်ဝတ်ပြီး မီးဖိုခန်းနှင့်ဆက်ထားသော ထမင်းစားခန်းဘက်သို့ သက်ထွက်လာခဲ့သည်။

ထမင်းစားခန်းဘက်သို့ ချိုးကွေ့လိုက်စဉ် သက်ခြေလှမ်းများ တုံ့သွားသည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် နောက်ဆုတ်ပြီး လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်သော်လည်း မမီတော့။ ကိုစိုင်းက ထမင်းစားပွဲမှာ စားလက်စမနက်စာပန်းကန်များ ရှေ့ချပြီး ထိုင်နေသည်။ နန်းလုံက သူ့ဘေးမှာရပ်နေရင်း စထရော်ဘယ်ရီရောင် ဆွယ်တာလေးနှင့် အောက်ခံ တီရှပ်အနက်လေးကိုပါ မပေးထားသည်။ 

ရင်သားထွားထွားအိအိများက မတွဲတတွဲလေး ကျနေသည်။ ကိုစိုင်းက လက်တစ်ဖက်နှင့် ခါးကိုဖက်ကာ နို့တစ်လုံးကို စို့နေရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က လွတ်နေသော တစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်နေသည်။  နန်းလုံက မျက်နှာလေးရဲကာ နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ပြီး ခံနေရင်း ဘွားခနဲ ပေါ်လာသော သက်ကိုမြင်တော့ အံ့သြမှုဖြင့် ရုတ်တရက် ပါးစပ်လေးဟသွားကာ လက်ထဲက အင်္ကျီကို ကိုစိုင်းမျက်နှာပေါ် လွှတ်ချလိုက်မိသည်။ 

ကိုစိုင်းက ဖျတ်ခနဲ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သက်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။ နေမကောင်းတုန်း သူ့အလိုဆန္ဒများကို မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တုန်းမို့ နန်းလုံနှင့်အိပ်ဖို့ကို သူကိုယ်တိုင် တိုက်တွန်းခဲ့ ခွင့်ပြုခဲ့တာဖြစ်ပေမယ့် ခုလိုမျကိစိရှေ့မှာ မြင်လိုက်ရတော့ ထူပူရှိန်းဖိန်းပြီး သဝန်တိုစိတ်တွေ ပေါ်လာမိသည်။

"ဆောရီးသက်ထား...အိပ်နေတုန်းထင်လို့"

ကိုစိုင်းက ကမန်းကတန်း လူချင်းခွာရင်းပြောသည်။ နန်းလုံက ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ယို့ယို့လေး ရပ်နေသည်။ ဘာကြောင့်လဲမသိ သဝန်တိုတဲ့ကြားက စောစောက မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို သက်စိတ်ထဲက မဖျောက်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မလာတာ ကြာပြီဖြစ်သော ခံစားချက်တချို့ နိုးကြားလာသည်။

"နေကောင်းပြီလား၊ လာ လာ၊ မနက်စာစားရအောင်"

ကိုစိုင်းက သက်နားကိုလာပြီး လက်မောင်းလေးကို အသာအယာကိုင်ကာ ခေါ်သည်။ ပြီးတော့ စားပွဲဆီသို့ တွဲခေါ်လာပြီး ထိုင်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ မထိုင်သေးဘဲ ရင်ကွဲသိုးမွေးအင်္ကျီ၏ လွတ်နေသော ရင်ဘတ်ပိုင်းနေရာမှ သက်၏ ညဝတ်ပိုးဂါဝန်လေးကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ 

သက် စိတ်မလုံဘဲ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စိတ်လှုပ်ရှားမှုအရှိန်ဖြင့် သက်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်းတောင်ပြီး ချွန်ထွက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူက လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်ဖွဖွသပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ချက်ချင်း သက်၏ ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုစွတ်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ သူက သက်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း တိုးတိတ်စွာ မေးသည်။

"ကြည့်ချင်လား၊ ကြည့်မှာလား။"

သက်မျက်နှာ ပန်းနုရောင်သန်းသွားသည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သည့်ကြားမှ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်နေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိသည်။ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်သည်။

သူက သက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နန်းလုံဘေးနားကခုံမှာသွားပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ နန်းလုံကို ရှမ်းလိုတစ်စုံတစ်ခုပြောလိုက်တော့ နန်းလုံက အင်္ကျီလေးကို ပြန်မပေးသည်။ သူက နန်းလုံ၏ ဖွံ့ထွားအိတွဲသော နို့ကြီးများကို စုံပင့်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်းထိပ်နီနီလေးများကို တလှည့်စီ စို့သည်။ သက်ကိုရှိသည်ဟု သဘောမထားတော့ဘဲ မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားပြီး နန်းလုံ၏ နို့များကြားတွင် မျက်နှာအပ်ထားသည်။ 

နို့သီးထိပ်လေးများကို လျှာဖြင့် မထိတထိလျက်ပေးသောအခါ စောစောက အရှိန်ဖြင့်ပေါင်းပြီး နန်းလုံ၏ အသက်ရှူသံများ မြန်လာသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ နန်းလုံက အလိုက်သင့် လျှောပြီး ချွတ်ချပေးသည်။ အသားဖြူဖြူပေါ်မှာ ပန်းဆီရောင်ရဲရဲ အတွင်းခံလေးက ထင်းနေသည်။ သူက အတွင်းခံလေးထဲသို့ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ 

ဘောင်းဘီအသားပါးပါးလေးအောက်တွင် သူ့လက်ချောင်းများ လှုပ်ရှားနေသည်ကို သက်မြင်နေရသည်။ အစေ့လေးကို ကစားနေပုံရသည်။ နန်းလုံ ခြေထောက်များ ယိုင်ချင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ အသံထွက်မညည်းမိစေရန် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသည်။ ရုတ်တရက် သူက လက်ချောင်းများကို စုလိုက်ပြီး ပင့်ကာထိုးသွင်းလိုက်သည်။

"အ"

နန်းလုံ ခပ်အုပ်အုပ်အော်လိုက်သည်။

သူ့လက်ချောင်းများက ခပ်မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည်။ နန်းလုံခမျာ ခုံကိုအားပြုပြီး လက်နှစ်ဖက်နှင့်် ထောက်ထားကာ ခြေထောက်ကားပြီးရပ်နေရသည်။ ဆယ့်လေးငါးခါ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး သူက လက်ကိုအတွင်းခံ လေးအောက်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ နန်းလုံကို ခါးဖက်ပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ရက်သားနှင့် အိပ်ခန်းဘက်သို့ တရွတ်ဆွဲ ခေါ်လာသည်။ သက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းဆတ်ပြသည်။ ညို့ခံရသူလို သက် နောက်မှလိုက်သွားမိသည်။

သက်တို့နှစ်ယောက်အိပ်သော အိပ်ရာပေါ်သို့ နန်းလုံကို သူက ဆွဲတင်လိုက်သည်။ သို့သော် အိပ်ရာဟိုဘက်ခြမ်းမှာပဲ။ လွတ်နေသောအခြမ်းဘက်ကို သက် တက်လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးပျော့များကို ကျောမီကာ လျှောလျှောလေး ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဆေးတွေအရှိန်ရော ဖျားထားတဲ့ အရှိန်ရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုရော အကုန်ပေါင်းကာ အလိုလို မောဟိုက်နေမိသည်။ သူကနန်းလုံကို ရှမ်းလိုထပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။ 

နန်းလုံက အဝတ်အစားများကိုချွတ်ပြီး ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ သူကနန်းလုံအပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ် ကိုမဟုတ်၊ မျက်နှာကို။ နန်းလုံ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ မပျော့မမာဖြစ်နေသော လိင်တံကို ထည့်ပေးသည်။ နန်းလုံက သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားပြုကိုင်ကာ စုပ်ပေးနေသည်။ 

ချက်ချင်း တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် တင်းမာလာသည်။ သူက ဆောင့်ကြောင့်ပြောင်းထိုင်လိုက်သည်။ နန်းလုံက ဥများကို တစ်လုံးချင်းစုပ်ပေးသည်။ ညိုမည်းပြီး အမွေးများပေါက်နေသော ဥများကို နန်းလုံ၏ နုနုထွေးထွေး ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက စုပ်ပေးနေရုံမက လျှာနီနီလေးနှင့်ပါ လျက်ပေးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း သက် အသက်ရှူမှားလာသည်။ 

ခဏကြာတော့ သူက ထပ်အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ နန်းလုံက လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။ သူက နန်းလုံနောက်မှာ ဒူးထောက်ရင်းတင်ပါးကိုဆွဲမကာ နောက်သိုဖောင်းထွက်နေသောအကွဲကြောင်းလေးထဲ လိင်တံကိုတဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ရာ နန်းလုံကော့သွားသည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်ကို ထောက်ထားကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့များကို ကိုင်တွယ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တော့သည်။ နန်းလုံခမျာ ကောင်းလည်းကောင်း နာလည်းနာနေပုံရသည်။ တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း ခပ်တိုးတိုး ညည်းတွားနေသည်။ 

ခဏကြာတော့ လိင်တံကို မဖြုတ်ဘဲ တပ်ရက်သားဖြင့်နန်းလုံကို ခုတင်စွန်းထိ ဆွဲခေါ်ကာ ခုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်သည်။ သက်က ကိုစိုင်းရော နန်းလုံရောနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။ သူက သက်ကိုကြည့်ရင်း နန်းလုံ၏ နို့များကို စုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်နေသည်။ အားရအောင် ညှစ်ပြီးတော့ လွှတ်လိုက်ကာ အရှိန်မြှင့်ပြီး ဆောင့်တော့သည်။ ခပ်တွဲတွဲကျနေသော နို့များက ရမ်းခါနေသည်။ 

သူကသက်ကို အကြည့်မလွှဲဘဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်သည်။ နန်းလုံ၏ မျက်နှာလေးက နီရဲကာ မျက်လုံးများကို မှေးစင်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းက နာကျင်မှုဖြင့် အနည်းငယ် မဲ့နေသည်။ သဝန်တိုတာရော စိတ်တွေထကြွလာတာရောပေါင်းကာ သက်ခံစားချက်တွေ ရောထွေးနေသည်။  သူက နန်းလုံ၏ ကုပ်ကို တစ်ချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး နို့များကို ပြန်ကိုင်ကာအားပြု ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း ပိုမြန်မြန်ဆောင့်သည်။ သူပြီးခါနီးပြီဆိုတာ သက်သိနေသည်။ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်တောင့်တင်းသွားသည်။ ရှမ်းစကားတချို့ကို အံကြိတ်ထားသောလေသံဖြင့် ခပ်တိုးတိုး အော်ရင်း နန်းလုံခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ပြိုလဲကျသွားသည်။

သက် ခုမှသတိဝင်လာကာ ခုတင်ပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းလေးဆင်းလိုက်သည်။ ထမင်းစားခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲပေါ်မှ ကော်ဖီကရားကိုဆွဲယူကာ ကော်ဖီတစ်ခွက် ငှဲ့သောက်ရင်း နန်းလုံအင်္ကျီပြန်ဝတ်ပြီး မနက်စာလာပြင်ပေးမှာကို ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။

.........................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

သက်နေပြန်ကောင်းလာပြီးတော့ ကိုစိုင်း ခရီးတွေအများကြီးထွက်ရသည်။ မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးကတည်းက နားထားသော ရွှေ့ဆိုင်းထားသော အလုပ်တွေကို အကြွေးနှင့်ပြန်လုပ်နေရသည်။

အစက သက်နေကောင်းရင် ပြန်ဖို့စီစဉ်ထားသော နန်းလုံလည်း သက်ကိုအဖော်လုပ်ပေးရင်း အိမ်မှာဆက်နေနေရသည်။ ကိုစိုင်းကို ဝေမျှပေါင်းရသလို ဖြစ်နေသော်လည်း နန်းလုံကို သက် နည်းနည်းလေးမှမငြိုငြင်မိပါ။ မငြိုငြင်ရအောင်လည်း နန်းလုံက ဖြူစင်လွန်းသည်။ 

ကိုစိုင်း၏ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို ရလိုစိတ်နှင့်တွယ်ကပ်နေတာမဟုတ်၊ ကိုစိုင်းကို ကျေးဇူးရှင် လိုတစ်မျိုး ချစ်သူလိုတစ်သွယ် သံယောဇဉ်တွယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သက်ကိုလည်း ကိုစိုင်းကို သူ့လက်ထဲမှ လုယူသွားသူလို သဘောမထားပဲ ကျေးဇူးရှင်၏ ဇနီးအဖြစ်သဘောထားကြောင်း သိသာသည်။ အစစအရာရာ အနွံအတာခံပြီး ဂရုတစိုက် လုပ်ကိုင်ပေးသည်။

နက်ဖြန်ကိုစိုင်းပြန်လာမည်။ ဒီနေ့ သက်ကိုယ်တိုင် အိမ်ကိုရှင်းနေသည်။ အလုပ်မရှိဘဲအိမ်မှာ အားနေတာကြာပြီဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းပျင်းရိစပြုလာသည်။ ဒါ့ကြောင့် ဘယ်သူမှမကူနဲ့ဟုပြောထားပြီး သက်စိတ်ကြိုက် အိမ်ကိုသနေသည်။

ခန်းဆီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီးအသစ်လဲ၊ ခြံထဲက နှင်းဆီပန်းတွေခူးကာ ဧည့်ခန်း၊ မီးဖိုခန်းနှင့် အိပ်ခန်းထဲပါမကျန် တွေ့သမျှပန်းအိုးတွေမှာထိုး၊ စားပွဲခင်းတွေလဲ၊ သူ့နေရာနှင့်သူမဟုတ်သော ပစ္စည်းမှန်သမျှကို သိမ်းဆည်းနေရာချ၊ အဝတ်ဗီရိုတွေရှင်း၊ မှန်တင်ခုံရှင်း...အားလုံးပြီးသွား၍ တစ်အိမ်လုံး သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး နှင်းဆီရနံ့ကြိုင်လှိုင်သွားသောအခါ သက်လည်း ဖတ်ဖတ်မောပြီ။ ရေချိုးဇလုံထဲမှာ ရေနွေးနွေးလေးကို စိမ်ချိုးပြီးနောက် ညဝတ်ဂါဝန်လေးတစ်ထည်ဝတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲနေမိသည်။

" မမ၊ ပင်ပန်းနေတာလား၊ နန်းကူပေးပါမယ်ဆို တစ်ယောက်တည်းလုပ်တာကိုး"

နန်းလုံက အခန်းထဲသို့ဝင်လာရင်း အသံဝဲဝဲလေးနှင့် ပြောသည်။

" မမလုပ်ချင်လို့ပါ နန်းရယ်၊ အလုပ်မရှိတော့ပျင်းနေတာ။ ခုတော့ ပင်ပန်းပြီးညောင်းကိုက်သွားပေမယ့် ကိုယ့်လက်ရာလေးတွေ ပြန်ကြည့်ပြီး ပျော်နေတယ်။"

"မမညောင်းနေတာလား၊ နန်းနှိပ်ပေးမယ်လေ။ မှောက်လိုက်မမ"

နန်းလုံကိုအားနာသော်လည်း သက်တကယ်ကိုညောင်းနေသည်။ ရေချိုးလိုက်လို့ ပင်ပန်းတာတွေ ပျောက်သွားသော်လည်း ကိုယ်လက်တွေက ခုမှ တဖြည်းဖြည်း ညောင်းညာကိုက်ခဲလာသည်။ ထို့ကြောင့်အားနာနာနှင့်ပင် မှောက်ပေးလိုက်သည်။

နန်းလုံက ခုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ခေါင်းကနေ စနှိပ်ပေးသည်။ နူးညံ့ သော်လည်း သန်မာသော လက်ချောင်းလေးများက အနှိပ်ကျွမ်းကျင်သည်။ ငါးမိနစ်အတွင်းမှာပင် အကြောအချင်များပြေလျော့လာသည်။ ဂျင်းပန်လေးနှင့်မို့ သက်ကျောပေါ်လွယ်လွယ်ကူကူခွပြီးဆက်နှိပ်ပေးသည်။ ဇက်မှနေ၍ ခြေဖျားအထိ ဖြည်းဖြည်းချင်းနှိပ်သွားသည်။ သက်အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်ဖြစ်လာသည်။ ခြေဖဝါးထိနှိပ်ပြီးသွားတော့ "ပက်လက်လှန်လိုက်ပါလားဟင် ဆိုသောအသံကြောင့် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။

နန်းလုံက လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူကာ နှိပ်ပေးနေသည်။ အိစက်နွေးထွေးသော အထိအတွေ့ကြောင့်ရုတ်တရက် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်မောင်းကိုနှိပ်နေတုန်း လက်ဖျားက နန်းလုံ၏ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီး ရင်သားများနှင့် အမှတ်မထင် ထိမိသွားခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်နေရင်းမို့ ဘာမှမခံဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တီရှပ်လက်ရှည်လေး တစ်ထပ်ထဲဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်လုံးဝန်းနေသော ရင်သားများကိုမြင်နေရသည်။ ဟိုတစ်နေ့က ထိုနို့သီးဖျားလေးများကို ကိုစိုင်း စို့နေခဲ့သည်ကို သတိရသွားပြီး ကြက်သီးလေးများထသွားသည်။ နန်းလုံကတော့ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ဆက်နှိပ်နေသည်။

ဒီဘက်လက်ကို နှိပ်ပြီးတော့ ဟိုဘက်ကိုမပြောင်းဘဲ သက်ကိုယ်ပေါ်မှငုံ့ကိုင်းကာ ဟိုဘက်လက်မောင်းကိုနှိပ်ပေးသည်။ အိစက်သောနန်းလုံ၏ ရင်သားထွားထွားများက တွဲကျလာသဖြင့် ညဝတ်အင်္ကျီအောက်က သက်၏ ရင်သားများနှင့်မလွတ်ဘဲ ဖိမိသွားသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ နန်းလုံသတိထားမိသွားပြီး အို ဟု ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်ကာ မျက်နှာလေးရဲတွတ်လာသည်။ ပြီးတော့ ဟိုဘက်ကိုပြောင်းပြီးလက်မောင်းကိုနှိပ်ပေးသည်။

မျှော်လင့်မထားသောအထိအတွေ့ကြောင့် သက်စိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်းမာပြီးထောင်ထလာသည်။ နန်းလုံကိုကြည့်မိတော့ သက်၏ ရင်ဘတ်နေရာကို စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ သက်၏လက်က သူ့ရင်သား ထွားထွားများနှင့် လက်မအနည်းငယ်သာကွာတော့သည်။ 

ရုတ်တရက် သက်စိတ်ဘယ်လိုဖြစ်သွားသလဲမသိ၊ နန်းလုံ၏နို့လေးတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ နှိပ်နေသော နန်းလုံ၏လက်များက ရပ်သွားပြီး မျက်စိလေးများမှိတ်သွားသည်မှအပ မရုန်းဘဲငြိမ်နေသည်။ အထိအတွေ့ကြောင့်ရော ကိုစိုင်း ကိုင်ဖူးစို့ဖူးသော နို့ဟူသော အသိကြောင့်ရော သက်တစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းဖိန်းပြီး ထူပူလာသည်။ ထိုစဉ် နန်းလုံ၏နူးညံ့သော လက်ကလေးများက သက်နို့များကို ဆုပ်နယ်လာသည်။ စောစောကနှိပ်ပေးနေသလိုမျိုး စည်းချက်ညီညီနှင့် ညင်ညင်သာသာလေး။ နို့သီးဖျားလေးများကို အင်္ကျီပေါ်မှ ခပ်ဖွဖွလေးညှစ်ပေးသည်။ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားမိသည်။ 

လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ နို့လေးတစ်ဖက်ကို အပြန်အလှန် ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ အိစက်ဖွံ့ထွားပြီး နွေးထွေးသောအထိအတွေ့ကဆန်းသစ်နေသလို ကိုစိုင်း၏သန်မာကြမ်းတမ်သော လက်များနှင့်မတူသည့် နူးညံ့သော လက်ကလေးတစ်စုံကလည်း ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသည်။ ထိုလက်ကလေးများက ခဏနေရာရွှေ့သွားပြီး ရင်ကွဲညဝတ်အင်္ကျီလေး၏ ခါးစည်းကြိုးကို ဖြေနေသည်။

ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ဆွဲလှန်ချလိုက်သည်။ မာတောင်နေသော နို့သီး နီညိုညိုကလေးများနှင့် တင်းရင်းဖွံ့ထွားသော ရင်သားအစုံက ဘွားခနဲပေါ်လာသည်။ သက်၏လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏တီရှပ်အောက်နားစကို လှမ်းဆွဲမိသည်။ နန်းလုံက သူ့တီရှပ်လေးကို ခေါင်းပေါ်မှကျော်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်လုံး အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားသည်။

ရှမ်းမလေးပီပီ နန်းလုံ၏အသားအရေက ဖြူဖွေးဝင်းစိုနေသည်။ သက်ထက် အနည်းငယ်ပိုပြီး ပြည့်တင်းသလိုနို့များကလည်း ပိုထွားသည်။  သို့သော် သုံးနှစ်ကျော် ယောကျ်ားနှင့်အထိအတွေ့ရှိခဲ့ခြင်းကြောင့် အနည်းငယ်ပိုပြီး အိတွဲနေသည်။ သက်က မြေပြန့်သူတွေထဲမှာ အသားဖြူသော်လည်း နန်းလုံနှင့်ယှဉ်လျှင် အနည်းငယ်ညိုနေသလို ကိုယ်လုံးလည်း နည်းနည်းပိုကျစ်သည်။

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း အသက်ရှူသံလေးများ မြန်လာကြသည်။ သက်က တံတောင်ဆစ်ထောက်ပြီး ကိုယ်တစ်ပိုင်း ထထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေးနှစ်ခုနီးကပ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးများက အလိုအလျောက်နမ်းမိကြသည်။ နို့သီးခေါင်း ပန်းနုရောင်လေးများနှင့် အိစက်သော ဖြူဖြူထွားထွားနို့တစ်စုံက နို့သီးခေါင်းနီညိုညို မာမာတောင်တောင်လေးများနှင့် တင်းရင်းဖွံ့ဖြိုးသော အသားလတ်လတ် နို့တစ်စုံနှင့် ပူးကပ်ထိတွေ့သွားသည်။ 

နို့သီးလေးများချင်း ထိခတ်မိကြသည်။ လျှာပါးလေးနှစ်ချောင်းက အပြန်အလှန် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ပွတ်သပ်ကစားမိကြသည်။ နန်းလုံက သက်ကို ကုတင်ခေါင်းရင်းသို့ အသာအယာ တွန်းလှဲပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို စို့လိုက်သည်။ နူးညံ့နွေးထွေးသော ပါးစပ်လေး၏ အထိအတွေ့က လျှပ်စစ်ဓာတ်စီးဝင်သလို။ နန်းလုံက နို့နှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီပြောင်းကာစို့ပေးသည်။ နို့ဆာနေသော ကလေးလေးတစ်ယောက်နှင့်တူသည်။

တော်တော်ကြာကြာစို့ပြီးတော့ သက်က နန်းလုံခေါင်းကို တွန်းခွာလိုက်ကာ သူ့နို့အိအိထွားထွားကြီးတွေကြားမှာ ခေါင်းနှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးများကို အပြန်အလှန်စို့်ပေးသည်။ ဟိုတစ်နေ့မနက်က ကိုစိုင်းစို့်နေတာကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ လျှပ်စစ်စီးသလို နွေးနွေးလေးနှင့် ကျဉ်တက်လာသည်။ ပျော့ပျော့နွေးနွေး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စို့မဝနိုင်စရာ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုစိုင်း စွဲလမ်းနေတာပဲဟု တွေးမိသည်။

အကြာကြီးစို့ပြီးနောက် အသက်ရှူမဝဘဲမောလာသည်။ အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲရင်း မျက်စိမှိတ်ထားကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး နားနေသည်။ ရုတ်တရက် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားလိုက်သည်ကိုသိလိုက်ပြီး နွေးထွေးစိုစွတ်သော ပါးစပ်ကလေးက နှုတ်ခမ်းသားများကို စုပ်ငုံလာသည်။ လျှာလေးက အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်မှအထက်သို့ သိမ်းလျက်လာပြီး အစေ့လေးကို ပွတ်တိုက်သွားသည်။

"အား...နန်းလုံ၊ မလုပ်နဲ့ အဲလိုတော့မလုပ်ပေးပါနဲ့။"

သို့သော် နန်းလုံ၏ ပူနွေးသောပါးစပ်လေးက လုံးဝမရပ်ဘဲ ဆက်လှုပ်ရှားနေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများကို တလှည့်စီစုပ်ယူရင်း အစေ့လေးကို လျှာနှင့်ထိုးကလိပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် လမ်းကြောင်းလေးထဲသို့ ထိုးမွှေသည်။ သက် မတားနိုင်တော့ဘဲ အိပ်ရာခင်းများကို လက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲရင်း ကော့လိမ်ကာ အသံထွက်ငြီးတွားနေမိသည်။ နန်းလုံက အစေ့ကလေးကို လျှာဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေး လျက်ပေးနေသည်။ 

တစ်ချက်တစ်ချက် လျက်တာကိုရပ်ပြီး စုပ်ငုံလိုက် သွားလေးဖြင့်ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက် လုပ်ပေးသည်။ သက်၏ ပေါင်ကြားထဲမှာ မုန်တိုင်းတစ်ခုက အရှိန်အဟုန်ဖြင့် စတင်ဖြစ်တည်လာသည်။ သွေးများဆူပွက်နေသည်။ နန်းလုံကလအလိုက်သိစွာလျှာကို မြန်မြန်လေး လှုပ်ရှားပေးနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း သက်၏ခံစားချက်များ အထွတ်အထိပ်နားသို့နီးကပ်လာသည်။

နန်းလုံက လမ်းကြောင်း လေးထဲကို လျှာထိပ်ဦးဖြင့်တစ်ချက်ထိုးမွှေလိုက်ပြီး ကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်သို့အပြားလိုက်ပွတ်ဆွဲလာကာ အစေ့လေးကို ပတ်ရစ်ပြီးလျက်ပေးလိုက်သည်။ ဆူပွက်နေသောသွေးများအားလုံး ခဏရပ်တန့်သွားပြီး ဝုန်းခနဲ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ပြန်လည်ပတ်လာသည်။ ခံစားချက်များအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားပြီး အော်ဟစ်ညည်းတွားရင်း လှိုင်းလုံးကြီးတွေကို ဆင့်ကာဆင့်ကာစီးနေရသလို တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြစ်နေသည်။ 

နန်းလုံက လှိုင်းလုံးများတဖြည်းဖြည်းညင်သာလာပြီး ငြိမ်သက်သွားသည်အထိ သက်၏နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို စုပ်ငုံထားပေးသည်။ ပြီးတော့မှ အပေါ်ဘက်သို့ပြန်တက်လာပြီး သက်ဘေးမှာ ဝင်လှဲသည်။ နှစ်ယောက်သား ဘေးတစောင်းပူးကပ်အိပ်ရင်း မျက်စိမှိတ်ထားပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း မောဟိုက်နေကြသည်။

လက်တွေ့ဘဝထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းအာရုံပြန်ရောက်လာရင်း ကိုစိုင်းကို ဘယ်လိုပြောရပါ့ဟု သက်တွေးနေမိသည်။ နန်းလုံနဲ့ဆက်ဆံရေးကရော ရှေ့လျှောက် ဘယ်လိုဆက်သွားရမှာပါလိမ့်။ အရင်က အလွန်သမားရိုးကျဆန်ခဲ့သော သက်ရဲ့လိင်မှုဘဝဟာ ခုချိန်မှာ ကြီးကျယ်သောအပြောင်းအလဲတွေတစ်ခုပြီးတစ်ခုကြုံနေရတာကိုတွေးရင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည်။ သို့သော်လက်က နန်းလုံ၏ အိစက်ဖွံ့ထွားသော နို့တစ်ဖက်ကို စမ်းမိပြန်သောအခါ အရာရာကို သက် ခဏပြန်မေ့သွားပြန်သည်။

.........................................................................................................................................

(ဇာတ်သိမ်း)

Happily ever after ဆိုတာ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပဲ ရှိတယ်ထင်တယ် ဟု သက်စဉ်းစားနေမိသည်။

ခုဆို သက် ကလောကိုရောက်တာ တစ်နှစ် ပြည့်တော့မည်။ သက်ရယ် ကိုစိုင်းရယ် နန်းလုံရယ် သုံးယောက်သား တခြားသူတွေ ယုံကြည်နိုင်မှာမဟုတ်သော နားလည်မှုမျိုးဖြင့် နေ့ရက်များကို ပျော်ရွှင်သာယာစွာ၊ ရမ္မက်ပင်လယ်မှာ မိန်းမောစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။ သက် ဘဝတစ်လျှောက်မှာ မောပန်းခဲ့ရသမျှ၊ ကိုနှင့်ပတ်သက်ပြီး နာကျင်ခဲ့ရသမျှ နေ့ရက်များကို ကျောခိုင်းကာ ဝက်သစ်ချမြိုင်မှာ အတိုးချပြီး အနားယူခဲ့ရသည်။ 

သက်စိတ်ထဲမှာတောင် မကူးခဲ့မိဖူးသော အချစ်နယ်မြေသစ်များစွာကိုလည်းရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ရသည်။  ဒီသာယာတဲ့နေ့ရက်တွေဟာ ဘယ်တော့မှ မကုန်ဆုံးတော့မလိုလို ကို ထင်ခဲ့သည်။ ဝက်သစ်ချမြိုင်ကို မလွဲသာမရှောင်သာ ခွဲခွာရတော့မယ့် နေ့ရက်ကို ရောက်လာတဲ့အထိပါပဲ။

အစက သက်အပေါ်ရက်စက်ခဲ့ခြင်းအတွက် ကို့ကို စိတ်နာခဲ့သော်လည်း ခုချိန်မှာတော့ ကိုစိုင်းနှင့်တွေ့ဖို့ ဖန်တီးပေးခဲ့သလို ဖြစ်သည့်အတွက် စိတ်နာရမယ့်အစား သွယ်ဝိုက်ပြီးတောင်ကျေးဇူးတင်ရမလို ဖြစ်နေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသော်လည်း ကို့သတင်းတချို့က ရှာကြံပြီး သက်နားထဲကိုရောက်ရောက်လာသည်။ 

သက်ကိုပစ်ပြီးတွဲခဲ့သော ဆရာဝန်မလေးနှင့် ကွဲသွားသည့်အကြောင်း၊ နောက်ထပ်မအောင်မြင်သော အချစ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို ထပ်ကြုံရပြီးသည့်နောက် ခုချိန်မှာ စတုတ္ထမြောက် ချစ်သူနှင့် တွဲနေကြောင်း၊ အစုံပါပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြောတဲ့သူတွေက လာပြောပြသော်လည်း သက် အထူးတလည် စိတ်မဝင်စားမိတော့ပြီ။ လက်ရှိအချိန်မှာ သက်စိတ်ထဲမှာရှိနေတာက မကြာခင် ထပ်မံတွေ့ကြုံရတော့မည့် အပြောင်းအလဲ တစ်ခုသာ။

.....................................................................................................................................

တစ်ရက်တွင် မနက်စာစားနေရင်း ကိုစိုင်းက သက်ကို ပြောသည်။

"သက်ထား၊ ငါတို့ "........" နိုင်ငံမှာ နှစ်နှစ်လောက်သွားနေရအောင်။ "

ရုတ်တရက်ကြီးမို့ သက်အံ့သြသွားမိသည်။

"ဘာလို့လဲကိုစိုင်း၊ ဒီမှာလည်း အစစအရာရာ အဆင်ပြေနေတာကြီးကို။ "

ကိုစိုင်းက စားပွဲပေါ်တင်ထားသော သက်လက်တစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"အဆင်ပြေတာကဟုတ်ပါတယ်၊ ဒီအလုပ်တွေက ဒီထက်လည်း ချဲ့ထွင်လို့မရတော့ဘူး။ ဒါကဒါပဲလေ။ ပြီးတော့ သူ့ဘာသာ လည်ပတ်နေပြီ။ ငါဘာမှသိပ်လုပ်စရာမလိုတော့သလောက်ပဲ။ ခုက လက်ရှိတွဲလုပ်နေတဲ့ နိုင်ငံခြားသားလုပ်ငန်းရှင်က အဲဒီနိုင်ငံမှာ အဲဒါတွေကို စမ်းလုပ်ကြည့်ချင်နေတယ်၊ ၅၀-၅၀ နဲ့ အကျိုးတူလုပ်၊ ငါကဦးစီး။ မြတ်မယ်လို့လည်းယုံကြည်တယ်။"

"အင်း၊ ကိုစိုင်းကဘာလို့အဲဒီမှာ သွားနေချင်တာလဲဟင်။ သက်မပြောင်းချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် အဲဒါကိုသွားမလုပ်လည်း သက်တို့ ဒီမှာ ငွေအလုံအလောက်ရနေသလားလို့။"

"ငွေကတော့ ရတယ်သက်ထား၊ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ဒီမြို့မှာပဲ ဒီလိုကျေနပ်နေလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီအိမ်ထဲမှာ မင်းရယ်ငါရယ် နန်းလုံရယ် ပိတ်မိနေခဲ့တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ ငါငြီးငွေ့လာလို့မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါ့စိတ်ကို မင်းသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘဝဆိုတာ ဒီထက်တော့ပိုမယ်ထင်တာပဲ။ 

ငါ့အနေနဲ့လည်း နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ ဘဝကို စွန့်စွန့်စားစားနေကြည့်ချင်သေးတယ်။ မင်းကိုလည်း အသက်တအားမကြီးခင်မှာ အတွေ့အကြုံသစ်တွေရစေချင်တယ်။ ပြီးတော့...နန်းလုံလည်း လူငယ်ရယ်လို့ ဘဝမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေစေချင်သေးတယ်။ ငါတို့သုံးယောက်လုံး ဒီလိုဆက်ဆံရေးကြီးထဲ ပိတ်မိနေတာ မဟုတ်သေးဘူး။"

လက်ထပ်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော်ကာလအတွင်း ဒါ ကိုစိုင်းဆီကကြားရသော အရှည်ဆုံးစကားဖြစ်မယ်ထင်သည်။ သက်ကိုလည်း အတွေးတွေပွားစေသည်။ သူပြောတာတွေအကုန်လုံး ကျိုးကြောင်းဆီလျော်ပြီးလက်တွေ့ကျသည်။ သက်တို့သုံးယောက်လုံး အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲမှာ နေထိုင်နေကြသလို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လက်တွေ့ဘဝထဲကို ပြန်ဝင်ဖို့ အချိန်လည်းကျပါပြီ။

........................................................................................................................

ကားကို နန်းလုံကို အပိုင်ပေးပြီး အိမ်ကို စောင့်ရှောက်ရင်း အိမ်မှာပဲနေဖို့ သဘောတူကြသည်။ အလုပ်တွေကို မန်နေဂျာက ဆက်လုပ်ပေးနေမှာဖြစ်သော်လည်း ကိုယ့်လူရှိမှ ဖြစ်မှာမို့ နန်းလုံက အလုပ်ထဲပြန်သွားရသည်။ ဟိုမှာအခြေကျပြီးနောက်ပိုင်း ပြန်လာကြည့်ဖို့လည်း အစီအစဉ်ရှိသည်။

ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဆည်းထုပ်ပိုးနေသော တစ်ပတ်ကျော်ကာလအတွင်း နန်းလုံနှင့်သက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားမပြောမိအောင် ရှောင်ခဲ့မိကြသည်။ သံယောဇဉ်တွေခိုင်မာပြီးမှ နှုတ်ဆက်ဖို့ဆိုတာ ခက်ခဲလွန်းသည်။ ကိုစိုင်းလည်း မျက်နှာမကောင်း။ သုံးယောက်သား အရင်လိုမနေဖြစ်ကြတာ အချိန်အတော်ကြာလာသည်။ သက်တို့ ရန်ကုန်သို့မထွက်ခွာခင် ညအထိပါပဲ။

ညအိပ်မီး ဝါကျင်ကျင်အလင်းအောက် မင်္ဂလာဦး ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သက်နှင့်ကိုစိုင်းအိပ်နေကြသည်။ မီးလင်းဖိုက မီးအရှိန်ဖြင့် အခန်းက နွေးထွေးနေသည်။ နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောဖြစ်ဘဲ အိပ်လည်းမပျော်ဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာလဲလျောင်းနေကြသည်။ ထိုစဉ်မှာ အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ညဝတ်အင်္ကျီလေး ဝတ်ထားသော ကောက်ကြောင်းလေးတစ်ခု အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။

နန်းလုံက ကိုစိုင်းဘက်မှနေပြီး သက်တို့ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာသည်။ ကိုစိုင်းက နန်းလုံလက်ကလေးကိုလှမ်းဆွဲပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ကာ အပေါ်မှ စီးမိုးပြီးနမ်းသည်။ နန်းလုံကလည်း အနမ်းကို အမောတကောလေး တုံ့ပြန်သည်။ နန်းလုံ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ခွထားကာ ငုံ့ကိုင်းပြီး မွတ်သိပ်စွာနမ်းရင်း ကိုစိုင်း၏လက်များက ဖွံ့ထွားသော နို့နှစ်လုံးကို ကြေမွမတတ် ဆုပ်နယ်နေသည်။ 

နန်းလုံက နာကျင်ခြင်းနှင့် သာယာခြင်းပေါင်းစပ်ကာ သားရဲတိရစ္ဆာန်မလေးတစ်ကောင်လို အော်ညည်းသည်။ ထို့နောက် ကိုစိုင်းက နန်းလုံ၏ နို့နှစ်ဘက်ကို အင်္ကျီလည်ပင်းကို ဆွဲချပြီး ထုတ်လိုက်သည်။ ဆွဲသား ပိုးဂါဝန်၏ လည်ပင်းနှင့် ပင့်တင်ထားသဖြင့် ကြီးမားသော နို့နှစ်လုံးက အရင်းတွင် ကျပ်စည်းထားသလိုဖြစ်ကာ စွင့်နေသည်။ နီတာရဲနေသော နို့သီးလေးများက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်နေသည်။

ကိုစိုင်းက နန်းလုံ၏ နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို စို့ချိန်တွင် သက်ကလည်း တခြားတစ်ဖက်ကို ဝင်စို့်လိုက်သည်။ သက်၏နဖူးစွန်းက ကိုစိုင်း၏ခေါင်းနှင့် ထိနေသည်။ နှစ်ယောက်သား နန်းလုံ၏ နို့နှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီ အပြိုင်စို့နေကြသည်။ နန်းလုံက မျက်စိများကိုမှိတ်ထားရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားနေသည်။ လက်နှစ်ဖက်က ခန္ဓာကိုယ်ဘေးမှာ ချထားရင်း အိပ်ရာခင်းစကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ 

ကိုစိုင်း၏ လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ ပေါင်ကြားထဲကို နှိုက်ကာ အစေ့လေးကို ကစားပေးနေသည်။ သက်က ကိုစိုင်း၏ ညဝတ်ဘောင်းဘီထဲကို လက်နှိုက်လိုက်သည်။ မာကျောတောင့်တင်းစပြုလာသော လိင်တံကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဥများကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။

တဖြည်းဖြည်း သက်ပေါင်ကြားထဲတွင်လည်း အစေ့လေးနှင့် နှုတ်ခမ်းသားလေးများ ဖောင်းတင်းကာ အရည်ကြည်များ စို့လာသည်။ အားနေသော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့များကို ကိုယ့်ဘာသာ ဆုပ်နယ်နေမိသည်။ ကိုစိုင်းက နန်းလုံနို့လေးကို စို့နေသော သက်ခေါင်းကို အသာအယာ တွန်းဖယ်ကာ နန်းလုံး၏ မျက်နှာကို တက်ခွလိုက်သည်။ လေးဘက်ထောက်ထားရင်း နန်းလုံ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လိင်တံကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ခပ်သာသာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စလုပ်သည်။ အနွေးရှိန်ဖြင့် တွဲကျနေသော ဥနှစ်လုံးက နန်းလုံ၏ မေးစေ့နှင့် လည်ပင်းကို ရိုက်မိနေပြီး နန်းလုံ၏ နှာခေါင်းလုံးလုံး မြင့်မြင့််လေးက ဆီးခုံမွေးများအကြားမှာ နစ်မြုပ်နေသည်။

သက်၏ နို့များ တင်းတောင်လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ချွန်တက်နေသည်။ အစေ့လေးက သိသိသာသာဖောင်းတင်းလာပြီး ထိပ်ဖျားမှာ သွေးတဒိတ်ဒိတ်တိုးလာသည်။ ကိုစိုင်း၏ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ ဥနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးရင်း အားနေသောလက်တစ်ဖက်ဖြင့် မောပန်းနေရှာသော နန်းလုံ၏ခေါင်းကလေးကို ပွတ်ပေးနေသည်။ 

ခဏကြာတော့ ကိုစိုင်းက နန်းလုံနှုတ်ခမ်းထူထူလေးများကြားမှ လိင်တံကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားပြီး အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်မှန်မှန်ဖြင့် တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိ အားထည်ပြီး ဆောင့်သည်။ လက်တစ်ဖက်က မွေ့ရာပေါ်ထောက်ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကနို့သီးလေးများကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ နန်းလုံက ဖြူဖွေးဖောင်းအိသော လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုစိုင်းကျောကိုဖက်ထားသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း သက်စိတ်များ တရှိန်ရှိန် ထကြွလာသည်။ ဘယ်လက်ကနို့များကိုကိုယ့်ဘာသာ ဆုပ်နယ်နေရင်း ညာလက်က ပေါင်ကြားထဲရောက်သွားကာ လက်ခလယ်ဖြင့် အစေ့လေးကို ဆော့ကစားမိသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲရင်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို မျက်လုံးမခွာစတမ်း ကြည့်နေသည်။ ကိုစိုင်းပ နန်းလုံကို ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ ခဏဆင်းလာသည်။ 

သက်ပေါ်ကို တက်ပြီး နန်းလုံ၏ အရည်များစိုရွဲနေသော လိင်တံကို သက်၏အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အနမ်းမပါဘာမပါ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံသည်။ နန်းလုံက လူးလဲထကာ သက်တို့ဘက်သို့ လေးဘက်ထောက်လာပြီး သက်၏ နို့များကို ပူနွေးသောပါးစပ်လေးနှင့် စို့်ပေးသည်။ လျှာလေးက နို့သီးခေါင်းကို လှိမ့်ကစားချိန်တွင် သက် အသံထွက်ပြီးအော်ညည်းမိသည်။

ခဏနေတော့ ကိုစိုင်းက နန်းလုံကို တစ်လှည့်လုပ်ပြန်သည်။ ခုတင်စွန်းမှာမှောက်ခိုင်းကာ နောက်ကလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘေးတွင် ရပ်နေပေးသော သက်၏နို့များကို အားပြုဆုပ်ညှစ်ကာ ဆောင့်သည်။ နန်းလုံကို ပိုဆောင့်လေလေ သက်နို့များကို ညှစ်ထားသောလက်က ပိုသန်လာလေလေ ဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ကိုစိုင်း၏ လိင်တံအသွင်းအထုတ်က ပိုမြန်ကာ ပိုအားပါလာသည်။ ထို့နောက် အားကုန်သုံးကာ အမြန်ဆောင့်ရင်း နန်းလုံအထဲတွင်ပြီးသွားသည်။ နန်းလုံထဲမှာ ဆက်စိမ်ထားရင်း သက်၏ခါးကိုဖက်ကာ နို့တစ်လုံးကို စို့နေလေသည်။

ညတစ်ညလုံးနီးပါး သုံးယောက်လုံးမအိပ်ဘဲ အမျိုးမျိုး ဆက်ဆံကြသည်။ စပတ်သက်ခဲ့ကြကတည်းက ဒီတစ်ခါ အကြာဆုံး အကြမ်းဆုံး ရမ္မက်အထန်ဆုံးဖြစ်သည်။

မိုးလင်းခါနီးတော့ နန်းလုံ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ စောင်တစ်ထည်ခြုံပေးထားပြီး နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ အဝတ်အစားလဲကြသည်။ ခဏနေတော့ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးက ကားရောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်းလာခေါ်သည်။ အထုပ်တွေကို စီးလုံးငှါးထားသော ကားပေါ်တင်ပြီး တံခါးကို ညင်သာစွာ လော့ခ်ချကာ အိမ်ထဲမှထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မထွက်ခင် ကိုစိုင်းက နန်းလုံနဖူးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းခဲ့သေးသည်။

..................................................................................................................................

နှင်းမြူထုကိုထိုးခွဲကာ တရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာလာသော ကားထဲမှ သက်နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်။ ဝက်သစ်ချမြိုင်က မပြယ့်တပြယ် အမှောင်ထုထဲမှာ ထီးထီးမားမား ရပ်တည်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဝေးကာကျန်ခဲ့သည်။သက်ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုးခဲ့ပြန်လေပြီ......။

ပြီးပါပြီ