ရာဂဇာလိနီ: 01/11/21

Monday, January 11, 2021

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၃ )

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၃ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

နရသူ ရေးသည်။

"ဒေါ်လေး မရွှေ ရှိလား … သူဇာ "

"မရှိဘူး မန်ကျည်းတန်းဖက်ကို ထွက်သွားတယ် ဒေါ်သိန်းမေတို့ ညီအစ်မတွေဆီက အစုငွေတွေ ပြန်တောင်းမယ်ဆိုပြီး သွားတာ … ညနေမှ ပြန်လာမယ်နဲ့တူတယ် "

"ဒါဖြင့် အတော်ပဲ ငါလည်း ငွေနည်းနည်း ကြိုယူစရာရှိလို့ … သူပြန်လာတဲ့အထိ စောင့်လိုက်မယ် "

မိုးသူဇာ သူ့ကို မျက်စောင်းထိုး၍ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ကို စချင်လာ၍ …

"အင်း စောင့်လေ အိမ်ရှေ့မှာထိုင်စောင့်နေပေါ့ သူဇာတော့ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းလို့ အခန်းထဲ ဝင်အိပ်တော့မယ် "

မိုးသူဇာ အိမ်ထဲခန်းကို ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။အခန်းတွင်းရှိ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်ရင်း နံရံဖက်ကို မျက်နှာမူပြီး ဘေးတစ်စောင်းအနေအထားနှင့် ခွေခွေကလေးလဲလျောင်းကာ အိပ်နေလိုက်ပါသည်။ မကြာပါ။

အခန်းထဲဝင်လာသည့် ခြေသံကို ကြားရပြီး ဦးခင်မောင်တစ်ယောက် သူမရှိရာ ကုတင်ကြီးဆီကို အသာအယာ ချဉ်းကပ်ရောက်ရှိလာတာကို သိလိုက်ရပါသည်။ကုတင်ကြီး သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဦးခင်မောင် ကုတင်ပေါ်တက်လာကာ သူမတင်ပါးအနောက်ကနေ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို တင်၍ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ပွေ့ဖက်လိုက်ပါသည်။

"အို …ဘာလုပ်တာလဲ "

"ချစ်လို့ပါ သူဇာလေးရယ် "

"လွှတ်နော် … ရှင် … လွှတ် ဆိုလွှတ် …"

"မလွှတ်ဘူးကွာ …"

"ရှင် … ရှင် … "

"ဟင်း ကောင်မလေးတစ်ယောက် …မြန်မာရုပ်ရှင်တွေ အကြည့်များလို့ ဂေါက်သွားပြီနဲ့တူတယ် ဟင်း ဟင်း "

မိုးသူဇာ ဒီတော့မှ ခိကနဲ ရယ်သံကလေးထွက်လာသည်။ သူမကိုယ်ကလေးကို သူ့ဖက်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်ကလေးပါလာပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်မှာ လူးကာလှိမ့်ကာနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်ကာ နေမိကြတော့သည်။

ဦးခင်မောင်၏သွက်လက်မြန်ဆန်သောလက်များက သူမကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်လွှာတွေကို တစ်လွှာချင်း တစ်ထပ်ချင်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ပုဆိုးကိုချွတ်၍ လီးတန်းလန်းနှင့်ပင် မိုးသူဇာအနားကို တိုးကပ်လာသည်။ အရင်တစ်ညက အမှောင်ထဲမှာတွေ့ရတာမို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကိုယ်အင်္ဂါအလုံးစုံကို မမြင်တွ့ခဲ့ရဘဲ ယခုမှသာမြင်တွေ့ခွင့်ရကြ၍ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်မဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေရလေသည်။

အညာသား ဦးခင်မောင်၏လက်က သူမနို့အုံကို ဖျစ်နယ်ကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးကို လှိမ့်ချေကစားပေးနေရာက နို့တစ်ဖက်ကို သူ့ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစို့လိုက်လေသည်။သူ့ညာဖက်လက်ကလည်း မိုးသူဇာ၏ပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်သွားကာ သူမစောက်ပတ်ဖောင်းမို့မို့ကလေးကို ကိုင်စမ်းလာသည်။

မိုးသူဇာ၏လက်တစ်ဖက်ကလည်း အားကျမခံဆိုသလိုပင် ဦးခင်မောင်၏ ပေါင်ခွကြားကို တိုးဝင်သွားကာ သူ့လချောင်းတွဲတွဲကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးချောင်းကြီးကို မာတောင်တောင့်တင်းလာအောင် ပွတ်သပ်ဆွပေးနေပါသည်။

"ဦး လီး … တကယ်ကြီးတယ်နော် "

"ကြိုက်လား … သူဇာ "

"အင်း အသည်းယားစရာကြီး မြွေကြီးတစ်ကောင်လိုပဲ "

"စုပ်ပေးမလား "

"အင်း စုပ်မယ်… ဦးလည်း သမီးကို ပြန်လုပ်ပေးရမယ် နော် "

"လုပ်ပေးမှာပေါ့ ဒီနားလာ …သမီးကိုယ်လေးကို လှည့်လိုက် "

ဦးခင်မောင်က အတွေ့အကြုံရင့်သူပီပီ သူမကို ခြောက်ဆယ့်ကိုးပုံစံနေခိုင်းပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တည့်တည့်မှာ သူမစောက်ပတ်ကို ဖိထိုင်ချခိုင်းလိုက်ကာ သူ့လီးကို စုပ်စေလိုက်ပါသည်။မိုးသူဇာလည်း သူ့လီးကြီးကို ကောင်းစွာစုပ်ပေးလိုက်သည်။ လဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံရင်း ဒစ်အောက်ခြေပတ်လည်ကို လျှာထိုး၍ ဆွကစားပေးသည်။ ယက်ပေးသည်။ လီးကိုယ်ထည်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့်ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်း၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အားပါးတရ စုပ်ငုံလိုက်ကာ လျှာဖြင့်ယက်လိုက်သပ်လိုက်လုပ်၍ အပီအပြင်နှူးပေး ဆွပေးနေသည်။

ဦးခင်မောင်လည်း သူ့မျက်နှာအပေါ်တည့်တည့်မှာ ရှိနေသည့် သူမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင် ဘာဂျာကိုင်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ သူမ၏စောက်စိကလေးကို သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်သည်။ စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို ယက်သပ်ပေးရုံသာမက အကွဲကြောင်းကလေးထဲကိုလည်း လျှာထည့်၍ မွှေနှောက်ယက်ဆွပေးသည်။

စောက်စိကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးထည့်၍ လက်နှင့် ဆောင့်လိုးပေးသည်။ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ ကာမရှေ့ပြေးဖြစ်သော စောက်ရည်များက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရစွာဖြင့် ပွက်ကနဲပွက်ကနဲ ပွင့်လျှံထွက်အံ၍ စီးကျလာရလေတော့သည်။သူ့လီးကလည်း အပြတ်ပင် တောင်မတ်လာသည်။ လဒစ်သားရေပြဲလန်ကာနေသော သူ့လီးကြီးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါ၍ တောင်မတ်နေပုံမှာ ကြက်သီးထဖွယ်ရာပင် ကောင်းနေပေသေးတော့သည်။

"ကဲ … လိုးရအောင် သူဇာရေ …"

သူပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာချက်ချင်းပင် ကုန်းထပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အနေအထားနှင့် လှဲအိပ်ချလိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်၍ သူအသင့်လိုးနိုင်ရန် ကိုယ်ဟန်ပြင်ပေး လိုက်လေသည်။

"ဦး လိုးရင် လိုးလေ …သူဇာလည်း ဦးလုပ်တာနဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ တအားရွနေပြီ …မခံနိုင်တော့ဘူး "

"အေး လိုးမယ် စောက်ပတ်သာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲထားလိုက် "

ဦးခင်မောင် ပြောလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကို မိုးသူဇာ၏ စောက်ပတ်အဝတွင်တေ့၍ ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်ပါသည်။

တစ်ညတာ သုံးလေးချီမျှ လိုးပြီးခဲ့ပြီဖြစ်သော မိုးသူဇာ၏ စောက်ပတ်ဟပြဲပြဲကလေးထဲကို သူ့လီးချောင်းကြီး ကြပ်သိပ်စွာဖြင့် ထိုးဖောက်တိုးဝင်သွားပါသည်။ မိုးသူဇာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်၍ ဦးခင်မောင် လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီး၏ လိုးသွင်းမှုကို ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်ခံစားနေပါသည်။ လီးအဝင်လွယ်အောင် ဆိုပြီး သူမလက်ချောင်းကလေးများဖြင့်လည်း စောက်ပတ်အဝကို အားစိုက်၍ ဖြဲပေးထားလိုက်သည်။

သူမ၏ နီရဲဖောင်းကြွလျှက်ရှိသော စောင်ပတ်အာတာပြဲကလေးမှာ လီးနှင့်ယဉ်ပါးနေဟန်ဖြင့် ဦးခင်မောင် လဒစ်ကြီး၏ လိုးသွင်းမှုကို မယုံနိုင်စရာကောင်းအောင် ကြံ့ကြံ့ခံလို့နေသည်။ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် အလိုးခံနိုင်သူဖြစ်ပြီး ဦးခင်မောင်လီးကြီးမှာလည်း သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ပင် လီးတစ်ဆုံးအထိ စိုက်နစ်ဝင်သွားလေသည်။

"အိ ယာ့ အ အ … အိ အင့် အင့် … ဆောင့် မြန်မြန် လိုးပေး … ဦး …သူဇာ့ကို မညှာနဲ့ အသေသာလိုးပစ်လိုက် '

"ငါ နင့်စောက်ပတ်ကို သိပ်ကြိုက်တယ် လီးအသွင်းအနှုတ် သိပ်ကောင်းတာပဲ စီးစီးကြပ်ကြပ်နဲ့ လိုးရတာ ဘာနဲ့မှမတူဘူး "

"ဟင့်ဟင့် လိုး လိုးစမ်းပါ …ဦးစိတ်ကြိုက် အာရပါးရလိုး …ကျွန်မစောက်ပတ်က ဒေါ်လေးကို လိုးတာနဲ့ရော တူရဲ့လား "

"နင်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပေါ့ …ဟိုက လင်ရပြီးသား … ဒါပေမယ့် လီးနဲ့မလိုးရတာကြာတော့ သူလည်း နင့်အတိုင်းပဲ အပျိုစောက်ပတ်လို ဖြစ်နေတာ "

"ဦးတော့ စံပါပဲ ကံသိပ်ကောင်းတယ်နော် ကျွန်မကိုရော ဒေါ်လေးကိုရော နှစ်ယောက်စလုံး လိုးရတယ် "

မိုးသူဇာက ပြောလိုက်ရင်း သူ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲဆွဲချကာ အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကို မြောက်ကြွ၍ ကော့ညှောင့်ဆောင့်ပေးနေပါသည်။ ဦးခင်မောင်လည်း လီးကို ဖိချလိုက်ပြန်ကြွလိုက်လုပ်၍ စောက်ပတ်ထဲကို တစ်ဆုံးလိုးသွင်းပေးနေလေသည်။

လီးကြီးမှာ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လေးလေးမှန်မှန်ကြီးပင် တစ်ချက်ချင်း ဝင်ထွက်နေပါသည်။ လဒစ်ခေါင်းကြီးကစပြီး လီးအရင်းဆုံးအထိ ဇွက်ကနဲဖွပ်ကနဲ အသံထွက်အောင် အားပါပါ ဖိကာဆောင့်ကာ လိုးပေးခြင်းမို့ အတော်ကလေး အားရကျေနပ်ချင်စရာလည်း ကောင်းလှပေသည်။

မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကလေးက စောက်ရည်တွေ အလျှံပယ်ကြီးထွက်ကျလာသည်။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် လိုးခြင်းဖြစ်သော်လည်း တစ်ယောက်ကိုယ်အင်္ဂါကိုတစ်ယောက် အလုံစုံမြင်တွေ့ပြီး ယခုလို အားပါးတရ လိုးဆောင့်ရခြင်းမျိုးကို မိုးသူဇာရော ဦးခင်မောင်ပါ နှစ်ယောက်စလုံး အကြိုက်တွေ့နေလျှက်ရှိကြပေသည်။ကာမရာဂစိတ်ကိုလည်း ပိုမို၍ ထက်သန်စေကာ လိုးပြီးရင်းလိုးလို့ မဝနိုင်အောင်ပင် နှစ်ယောက်သား ထန်ချင်တိုင်း ထန်နေကြလေတော့သည်။

မိမိစောက်ပတ်ထဲသို့ ဦးခင်မောင်၏မဟားဒရားကြီးလွန်းလှသော လီးချောင်းကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အချက်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် ဝက်ဝက်ကွဲ လာရောက်လိုးဆောင့်ချနေပုံကိုကြည့်၍ မိုးသူဇာ အသက်တောင် ရဲရဲမရှူရဲလောက်အောင် ဖြစ်နေမိပေသည်။နာရီဝက်လောက် လိုးအပြီးမှာ ဦးခင်မောင်က …

"သမီး ဟိုဖက်လှည့် ဖင်ကုန်းပေးပါလား သမီးဖင်ကိုကြည့်ပြီးလိုးချင်တယ် "

"ရတယ်ဦး ဒါပေမယ့်ဖင်တော့ မလိုးရဘူးနော် "

တစ်ခါဖူးမျှ ဖင်မခံဖူးသည့် ဖင်အပျိုစင်ပုံစံမျိုးနှင့် မိုးသူဇာပြောလိုက်ပါသည်။

သူမဖင်ကို ကုန်းအပေးမှာ ဦးခင်မောင်လီးက ဖင်သားအနောက်ကနေပြီး သူမဖင်နှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ပတ်ထဲကို ရုတ်တရက်ကြီး ဆောင့်ဝင်လာလေသည်။ မိုးသူဇာက သူမဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့ကလေး လုပ်ပြီး ဦးခင်မောင်၏လီးကြီး ဆောင့်အချကိုစောင့်၍ တစ်ချက်ချင်းပြန်ပြန်ညှောင့်ပေးနေသည်။လီးကြီး၏လိုးသွင်းမှုကလည်း တစ်ချက်ချင်းလေးလေးမှန်မှန်နှင့်ရှိရာက တဖြည်းဖြည်းပို၍ မြန်ဆန်လာသည်။ ထိထိမိမိလည်းရှိလာသည်။

သူမစောက်ပတ်ကလည်း လိုးချိန်ကြာမြင့်လာလေလေ အရည်ပိုလိုက်လာလေလေဖြစ်၍ စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုကာ ချွဲကျိကျိဖြစ်နေသော စောက်ခေါင်းလမ်းလေးတစ်လျှောက်မှာ တဇွပ်ဇွပ်တဖွပ်ဖွပ် အသံဗလံများနှင့် အတူ လီးအဝင်ချောသလောက် လိုးချက်သွက်သွက် အကြမ်းပတမ်းလိုးဆောင့်မှုကို ခံစားနေရပြီ။ဦးခင်မောင်က တရစပ်လိုးလေလေ သူမ၏စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာကို မပြေပြေအောင် ဖြေဖျောက်ပေးနေ သလိုမို့ နာကျင်မှုကို အံကြိတ်တင်းခံပြီး ပက်ပက်စက်စက်ကြီးပင် ဆက်လက်အလိုးခံနေမိပေသည်။

ဒေါ်လေးမြရွှေ မရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး နှစ်ယောက်သား စိတ်ရှိလက်ရှိ အချိန်ဆွဲလိုးပစ်လိုက်ရာ တစ်ယောက်နှစ်ချီစီလောက် သုက်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ကာမပန်းတိုင်ဆီ ဆိုက်ရောက်သွားကြလေသည်။ ဒုတိယအချီမှာ မိုးသူဇာကိုယ်တိုင် ဦးခင်မောင်၏လီးကြီးကို အပေါ်စီးကနေ မြင်းစီးသလိုလုပ်ကာ တက်လိုးပေးခြင်းဖြစ်၍ နှစ်ယောက်စလုံး တော်တော်ကလေးစည်းစိမ်တွေ့ခဲ့ရလေသည်။

သူ့လီးမှာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင်ဖြစ်ရာ သူမစောက်ပတ်က အပေါ်ကနေထိုင်၍ ဖိဆောင့်ချချိန်မှာ စောက်ပတ်ကို သစ်ငုတ်တိုတစ်ချောင်းပေါ် တက်ထိုင်နေရသလို ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကြပ်ထိထိမိမိ ရှိလွန်းလှသဖြင့် သူတစ်ချီလရည်ထွက်ချိန်ရောက်သည်အထိ မိုးသူဇာခမျာ စောက်ရည်သုံးခါလောက်ထွက်အောင်ပင် ရေကုန်ရေခမ်း လိုးပေးလိုက်ရပါသည်။စောက်ရည်ထွက်ရလွန်း၍ မိုးသူဇာ တော်တော်ကလေး ပန်းလျနွမ်းနယ် သွားရလေသည်။ ဒီတစ်ချီပြီးတော့ မိုးသူဇာ ခဏနားပြီး လူလည်း တော်တော်ပင်ပန်းသွားပြီမို့ မထင်မှတ်ဘဲ အိပ်ပျော်သွားရလေသည်။

သူမနိုးလာချိန်တွင် နဘေးမှာ ဦးခင်မောင်တစ်ယောက် ဆေးလိပ်ထိုင်သောက်နေတာတွေ့ရပြီး သူ့အနေနှင့် သူမနိုးထလာချိန်ကို အနားကနေ အသင့်စောင့်နေဟန်တူပေသည်။မိုးသူဇာ သူ့ကို ရှက်တက်တက်လေး ပြုံးပြလိုက်မိပြီး …

"သူဇာ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာ "

"ထ ရေလေးဘာလေး ချိုးချင်ချိုးပေါ့ "

"ဟင့်အင်း ဦးနဲ့ နေချင်သေးတယ် "

"ဦးက ဒီအတိုင်းမနေဘူး နော် "

"ကဲ မနေရင် ဘာလုပ်ချင်လဲ ပြော သူဇာ လီးစုပ်ပေးရဦးမလား ပြစမ်း ဒီလီးကို … "

မိုးသူဇာပြောလည်းပြော သူ့ပုဆိုးအောက်က လီးကို ဆွဲလှန်ကာ ကြည့်လိုက်ရာ လီးကြီးက ပျော့တာလည်းမဟုတ် မာတောင်နေတာလည်းမဟုတ်ပါဘဲ ခပ်တုတ်တုတ် နဂိုနေအတိုင်းရှိနေပြီး သူမလက်နှင့် အထိမှာပင် ရုတ်တရက် ခေါင်းထောင်ထလာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မိုးသူဇာ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးကြီးက ပိုမာလာတာတွေ့ရပြီး လုံးပတ်လည်းနှစ်ဆခန့် ပိုကြီးလာသည်။

"သူဇာ ဆွမနေနဲ့တော့ စုပ်ချင် စုပ်ပေးလိုက် "

ဦးခင်မောင်က ပြောလိုက်၍ မိုးသူဇာလည်း သူ့မျက်နှာကို ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ကြည့်လိုက်ကာ …

"အင်း စုပ်ပေးမယ် ဦး လီးကြီး က လူကို ဒီလောက်လိုးထားတာတောင် တောင်ချင်နေတုန်းပဲနော် "

သူမက ပြောလိုက်တော့ …

"ဒါက ဟောဒီစောက်ပတ်အနံ့ကို ရနေလို့ ဖြစ်မှာပေါ့ သူက စားနေကျအစာဆိုရင် ဘယ်တော့မှ လက်လွှတ်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး "

"အမလေ့လေး စကားတတ်လိုက်တာ ဦးရယ် "

မိုးသူဇာရင်ထဲမှာ ကျလိကျလိဖြစ်လာ၍ သူ့အနားကို တိုးကပ်လာပြီး ဦးခင်မောင်အား ပွေ့ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုလူးဒီလှိမ့်နှင့် ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့နေလေတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်၍ အတန်ကြာအောင် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လုပ်နေမိကြသည်။

မိုးသူဇာ … ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် သူ့အနားမှာပဲ နေချင်သည်။ သူ ဘာလုပ်လုပ် သူ့အလိုလိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျ နေပေးလိုက်ချင်သည်။ နေ့နေ့ညည လိုးချင်သလိုလိုး မှောက်ပဲလိုးလိုး လှန်ပဲလိုးလိုးပေါ့။ ဒါကလည်း မိန်းမသားတို့သဘာဝ အရည်ဝင်လျှင် အသေခင်သည် ဆိုသော ရှေးဟောင်း ကာမသျှတ္တရကျမ်းလာ အဆိုအမိန့်စကားအတိုင်းပင် ဖြစ်နေလေမလား မပြောတတ်ချေ။ ဦးခင်မောင်နားနားတိုးကပ်၍ မိုးသူဇာ စကားလေးတစ်ခွန်း မေးလိုက်သည်။

"ဦး သမီးစောက်ပတ်ကိုရော နမ်းချင်သေးလား "

"နမ်းချင်တာပေါ့ နမ်းလို့မဝသေးဘူး လိုးလို့လည်း မဝသေးဘူး "

"တကယ် …"

ဆိုပြီး …

"ဒါဖြင့် နမ်းချင်လည်းနမ်း … လိုးရင်လည်းလိုး ခပ်မြန်မြန်သာ လိုး … ညနေရောက်နေပြီ ဒေါ်လေးတောင်ပြန်လာတော့မယ် "

ဦးခင်မောင်လည်း မိုးသူဇာအပြောကြောင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ သူမကိုယ်လုံးကလေးအား ကုတင်ပေါ်လှဲချပြီး ပေါင်ကြားထဲကို သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဝင်ရောက်၍ စောက်ပတ်ကို စုပ်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်ကာ မှုတ်ယက် ဆွပေးနေလေတော့သည်။

မိုးသူဇာက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကျကျနနကြီးဖြဲကား၍ ဦးခင်မောင်၏ စောက်ပတ်ယက်ပေးခြင်းအား ဇိမ်ယူခံစားလို့နေပါသည်။ကာမစိတ်တွေက တလိမ့်လိမ့် ထကြွထက်သန်လာခဲ့ရပြန်ပြီ။အတန်ကြာတော့ သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်များရွှဲစိုလာကာ မြင်မကောင်းအောင်ဖြစ်လာတာမို့ သူ့ကို အသာဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကတစ်လှည့် ဦးခင်မောင်လီးကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးလေသည်။

စောက်ပတ်ရော လီးပါ မခံမရပ်နိုင်အောင် ဖြစ်လာကြတော့မှ အလိုးစခန်းဆီ ထပ်မံရောက်ရှိလာခဲ့ကြသည်။ ညနေမစောင်းခင် ဒေါ်လေးမြရွှေရောက်မလာခင်အချိန်အထိ နှစ်ချီ သုံးချီလောက် ထပ်လိုးလိုက်ကြသည်။ ခွေးကုန်းရော တစ်ပေါင်ကျော် တစ်တီတူးစုံလို့ … ဦးခင်မောင်နှင့်ကျမှပဲ ပုံစံမျိုးစုံ အလိုးခံရတော့သည်။

"သမီးစောက်ပတ်တော့ ဦးလီးကြီး လိုးတာနဲ့ ပြဲလန်ကုန်ပြီထင်တယ် "

မိုးသူဇာက ပြောတော့ …

"သမီး နောက်ဆိုရင် ဦးထက် လီးကြီးတဲ့ ကောင်တွေနဲ့ လိုးပေါ့ ဒါမှ သမီးစောက်ပတ်မချောင်ဘဲ ခပ်ကြပ်ကြပ်ကလေး လိုးနိုင်လိမ့်မယ် "

"လီးကြီးမကြီး သမီးမှ မသိတာ …ဦးကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်ပြောရော့မယ် ဟင်း ဟင်း "

"အလကားစတာပါ သမီးရယ် မိန်းမတွေရဲ့စောက်ပတ်ဆိုတာ သားရေကွင်းလိုပဲ လီးသေးရင်သေးသလို ကြီးရင်လည်းကြီးသလို လိုသလိုဆွဲဆန့်နိုင်တယ် အပေါက်ဝပြဲလန်တယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး သမီးရဲ့"

"အင်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ ဦးရယ် သမီးလည်း ဦးနဲ့တွေရတော့မှ လီးအရသာ ဘာဆိုတာ …သိလာတယ်လို့ ဆိုရမှာပဲ မဟုတ်လား … လို့ "

သူမက အမှန်အတိုင်းပင် ပြောဆိုဝန်ခံလိုက်လေသည်။ညနေ ၅ နာရီလောက်ကျမှ ဒေါ်လေး ပြန်ရောက်လာသည်။

ဦးခင်မောင်လည်း သူနေ့လည်ကတည်းက ရောက်လာသည့်အကြောင်းများပြောပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့် အလုပ်စကားများ ဆက်လက်ပြောဆိုနေကြကာ မိုးသူဇာလည်း ရေချိုးဦးမည်ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းရှိရာဖက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။ဦးခင်မောင်က ညနေစာ ထမင်းစားသောက်ပြီးမှ လယ်ထဲကို ပြန်သွားသည်။

ရက်သတ္တပတ် နှစ်ပတ်ခန့် အိမ်မှာနေထိုင်ပြီး သူမ၏ဘော်ဒါဆောင်မှ မမကြီး ဒေါ်သန်းသန်းဝေဖုန်းဆက်ခေါ်၍ မိုးသူဇာလည်း ဒေါ်လေးကို အကျိုးအကြောင်းပြောဆိုကာ မြို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်ပေမယ့် ဒီတစ်နှစ်ဆယ်တန်းပြန်ဖြေဖို့ ပြင်ဆင်စရာရှိသည်များကို စတင်ပြင်ဆင်ရန်ဆိုပြီး ဒေါ်လေးကိုအကြောင်းပြ၍ မြို့ကို တက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မိုးသူဇာက တောမှာမပျော် မြို့မှာသာပျော်သည်။ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေရှိပေမယ့် မည်သည့်အိမ်မှာမှ မနေဘဲ သူမအတွက် အစစအရာရာ လွတ်လပ်မှုရှိသည့် ပြင်ပအမျိုးသမီးဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုမှာပင် နေထိုင်ပျော်မွေ့နေလေသည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝေက ယခင်က တက္ကသိုလ်ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသားတစ်ယောက်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အလုပ်မှထွက်ကာ အမျိုးသမီးဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုဖွင့်လှစ်၍

ကိုယ်တိုင်လည်း ပြင်ပကျူရှင်ဆရာမတစ်ယောက်အနေဖြင့် ဆယ်တန်းအဆင့်ကနေ အဝေးသင်တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ဒုတိယနှစ်အတန်းများအထိ ဝိုင်းကျူရှင်တွေဘာတွေ လိုက်သင်ကာ စီးပွါးဖြစ် ငွေရှာနေသူလည်း ဖြစ်သည်။မိုးသူဇာ ဆယ်တန်းဘော်ဒါနေကာစ အချိန်မှာ ဆရာမနှင့်တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက သင်္ချာဘာသာ အသင်အပြ အတော်ကောင်းသည်။ သူမမှာ ကိုယ်ပိုင် ဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုလည်း ရှိသည်ဆိုတာသိရသည်။

သူမအရင်နေခဲ့သည့် နေရာက ဆယ်တန်းသီးသန့်ဖြစ်၍ စည်းကမ်းအလွန်တင်းကြပ်လွန်းသဖြင့် နယ်မှဒေါ်လေးကိုပင် အသိမပေးဘဲ အဆိုပါ ဆယ်တန်းဘော်ဒါဆောင်မှ ထွက်လာခဲ့ကာ ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ ကိုယ်ပိုင်အဆောင်မှာပင် သူမနှင့်အတူ လိုက်နေခဲ့သည်။

ဒေါ်သန်းသန်းဝေဆီမှာက ကျောင်းသူသီးသန့်မဟုတ်ဘဲ တက္ကသိုလ်လာတက်သည့်ကျောင်းသူတွေရော ပြင်ပ အလုပ်လုပ်ကိုင်သူအမျိုးသမီးတွေပါ ငှားရမ်းနေထိုင်ကြ၍ လူစုံသည်ဟုဆိုရမည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေအနေနှင့် မိုးသူဇာလို စိတ်ကစားလွန်းသူ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ကျောင်းသင်ခန်းစာအရာမှာ ဘယ်လိုမှ ထူးချွန်နိုင်မည်မဟုတ်ဘဲ ဆယ်တန်းအောင်ဖို့ အလွန်ဝေးသူမှန်းသိပြီးသားပင်ဖြစ်သည်။

သူမ၏အဆောင်မှာ ထားခြင်းဖြင့် နှစ်ယောက်သားအဖော်လည်းရပြီး သင်္ချာဘာသာရပ်ကလွဲ၍ အခြားဘာသာတွေကို သူမနှင့်တခြားဆရာမသုံးလေးယောက် သင်ကြားနေသော ဝိုင်းတွေမှာ လိုက်တက်စေကာ သူမကျွမ်းကျင်သည့် ဘာသာကိုတော့ သူမအခန်းထဲမှာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျပင် အနီးကပ် သင်ကြားပို့ချပေးနေခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။

ဆရာမတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမသင်ကြားပေးသည့် ဘာသာရပ်ထဲမှာ ကျောင်းပညာသာမကဘဲ လိင်မှုဗေဒဆိုင်ရာ ကာမဂုဏ်နှင့်စပ်လျဉ်းသည့် ကာမပျော်မြူးမေထုံကျူးသည့် အဋ္ဌာရသအတတ်လည်း တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်မည်ဆိုတာကိုတော့ စာရှုသူတို့လည်း အထူးပြောစရာမလိုအောင် ရိပ်စားမိပြီးဖြစ်ပေလိမ့်မည်။မိုးသူဇာပြန်လာတာကို ဒေါ်သန်းသန်းဝေတစ်ယောက် ဝမ်းသာအားရပင် ဆီးကြိုနေပေသည်။

ဆရာမဒေါ်သန်းသန်းဝေမှာအသက်အားဖြင့် သိပ်မကြီးသေးပါ။ အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင် ဒေါ်လေးထက် နှစ်နှစ်သုံးနှစ်လောက်ငယ်ပြီး အသားဖြူဖြူ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းပြည့်ပြည့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တောင့်တင်းတင်းနှင့် ချစ်စရာအလွန်ကောင်းသော အမျိုးသမီးချောကြီးတစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပေသည်။လင်ဖြစ်သူ သင်္ဘောအရာရှိကိုမျိုးဇော်နှင့် လွန်ခဲ့သည့် သုံးနှစ်ခန့်လောက်ကတည်းက ကွဲခဲ့ကြပြီး မိမိဘဝကို ထင်ရာစိုင်းနေသည့် ပညာတတ်ဆရာမတစ်ဦးဖြစ်သည်။

သူမ၏ဘော်ဒါဆောင်မှ အမျိုးသမီး တော်တော်များများနှင့် အချစ်စခန်းဖွင့်ဖူးပြီး လိင်တူရောလိင်ကွဲပါ ကာမဆက်ဆံမှုကို ဝါသနာအားကြီးလွန်းလှသည့် မိန်းမသားတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေပေတော့သည်။သူမ၏တပည့်မတွေထဲက တစ်ဦးဖြစ်သည့် မိုးသူဇာအပေါ်မှာ အထူးပင် သံယောဇဉ်ကြိးသူလည်းဖြစ်သည်။

"မမ မျှော်နေတာ ကြာပြီ မိုးမိုးရယ် ပြန်မှလာပါ့တော့မလားလို့ ဟင်း ဟင်း "

"တောမှာ ပွဲတွေကြည့်ပြီး အပျော်လွန်သွားလို့ ပါ … မမရယ် မိုးလည်း မမကို လွမ်းနေတာပါပဲ "

နှစ်ယောက်သား ဖက်ရမ်းနှုတ်ဆက်၍ အိမ်ထဲကို လျှောက်ဝင်လာခဲ့ကြသည်။

"မမ ဧည့်သည် ရှိတယ် ထင်တယ် …ဟုတ်လား မမ … "

ဧည့်ခန်းရှိ ဆက်တီခုံနဘေးမှာ ချထားသော ခရီးဆောင်အိတ်ကြီးနှစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရ၍ မိုးသူဇာက ဒေါ်သန်းသန်းဝေမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ရာ ဒေါ်သန်းသန်းဝေ ခေါင်းအသာညိတ်လိုက်ပြီး မိုးသူဇာ၏ ခါးကလေးကို အသာအယာ သိုင်းဖက်လိုက်ကာဖြင့် …

"မမ ဆီမှာ ဂိုက်လာလုပ်ပေးနေတဲ့ တပည့်မကလေး တစ်ယောက်ပါ အိမွန်ကျော် …တဲ့ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ သူလည်းအားနေတာနဲ့ ရန်ကုန်လျှောက်လည်ကြမယ်ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တာ ခု မင်းလေးပါ ပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုတော့ … "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေက ပြောလက်စ စကားကို တစ်ပိုင်းတစ်စနှင့်ရပ်ထားလိုက်ရာက မိုးသူဇာကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါကလေး ပြုံး၍ စိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။

"သူ ဘယ်မှာလဲ "

"စျေးထဲခဏထွက်သွားတယ် နေ့လည်မှပြန်ရောက်မယ်ထင်တယ် "

မိုးသူဇာလည်း ဘာမျှပြန်မပြောတော့ဘဲ သူ့မမ ခါးကလေးကိုသာ ထွေးဖက်ထားလိုက်ပါသည်။

နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ကြသည်။ အခန်းအလယ်ရှိ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မမဒ်ါသန်းသန်းဝေနှင့်အတူ ယှဉ်တွဲ၍ ထိုင်လိုက်ကြပြီး မိုးသူဇာက သူ့မမရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို ကနွဲ့ကလျကလေး တိုးဝင်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်း တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာခဲ့ကြပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာချင်း ဖိကပ်နမ်းစုပ်၍ ကာလရှည်ကြာကွဲကွာခြင်းအတွက် အတိုးချကာ ချစ်နလန်ထနေမိကြလေသည်။

"မမ မိုးကို … အချစ် မပေါ့ရဘူး …နော် "

"မိုးမိုးရယ် ဘာဖြစ်လို့ ခုလို ပြောရတာလဲ ဟယ်"

"မိုး မမကို နည်းနည်းကလေးမှ စိတ်မချဘူး သိလား "

"မိုး မမကို ချစ်လား "

"ချစ်တာပေါ့ မ ရဲ့ …"

"ဘယ်လောက်ချစ် "

"မမအတွက် မိုး ဘာမဆို ပေးပြီးသားပဲ ဘာလဲ မမ မယုံဘူးလား"

"ဟင်းဟင်း ယုံပါသတဲ့ မိုးရယ် …ဟွင်း ငချွဲမကလေး ဟို ပြန်ပြီးကတည်းက ဘာမှကို အဆက်အသွယ်မလုပ်ဘဲ သူမို့လို့ နေနိုင်လိုက်တာ "

"မမကို ခေါ်သွားလိုက်ချင်တယ် ပျော်စရာ ကောင်းလွန်းလို့ …"

"ဘာတွေ ပျော်ခဲ့ရသလဲ ပြောပြနော် မိုး "

"အင်း နောက်မှ ပြောမယ်လေ … ခု… မိုးမှ မအားသေးတာ ဟင့်ဟင့် ဟင့် "မိုးသူဇာက ညုတုတုကလေးပြောလိုက်ပြီးနောက် ဆရာမဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ခါးကနေ လှမ်းဆွဲဖက်၍ ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်ချလိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ပွေ့ဖက်လူးလှိမ့် နမ်းစုပ်နေမိကြလေတော့၏။

ကိုယ်ပေါ်ရှိအင်္ကျီတွေတစ်လွှာချင်း ကျွတ်ကွာကျသွားကြသည်။ ရင်စည်းဘရာကိုယ်စီနှင့် … ဘရာစီယာအောက်မှ ရုန်းကြွမြင့်မောက်စွာ ထွက်ပေါ်နေကြသော ရင်သားစိုင်အိအိကြီးတွေက ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်တို့ မြင်တွေ့ရုံနှင့်ပင် အသည်းဘဝင်ကို ပူလောင်ဆူပွက်လာအောင် လှုံ့ဆော်စေနိုင်စွမ်းရှိမည်မှာ ဧကန်မုချပင်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

မိုးသူဇာက သူမကိုယ်ပေါ်မှဘရာကိုရော ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ရင်နှစ်မြွှာပေါ်က ဘစီယာကလေးကိုပါ ချိတ်ဖြုတ်၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ရင်သားအိအိ နှစ်စုံက အပြင်လောကဆီကို ခုန်ပေါက်ထွက်ပေါ်လာကြလေသည်။ရင်သားအချင်းချင်း ခလုတ်တိုက်ထိတွေ့ မိတ်ဆက်မိကြသည်။ နို့သီးအချင်းချင်း လူးလှိမ့် ပွတ်တိုက်၍ အတွေ့အရသာကို စတင်ခံစားမိကြသည်။

မိုးသူဇာလက်တစ်ဖက်က ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ခါးဝတ်ထမီ အထက်ဆင်စနေရာကလေးကနေ ဆွဲဖြေချွတ်ချပေးလိုက်သလို ဒေါ်သန်းသန်းဝေကိုယ်တိုင်လည်း မိုးသူဇာ ထမီကို အောက်ကနေပင့်လှန်ပြီး သူမခေါင်းပေါ်ကနေ ကျော်၍ပင် တစ်ကွင်းလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်လေပြီ။

တပည့်နှင့်ဆရာ ဟူသော အသိတို့ လွင့်ပါးပျောက်ဆုံးကုန်သည်။ခါးမှာ နောက်ဆုံးလက်ကျန်အဖြစ် ကျန်ရှိနေကြသည့် အတွင်းခံ ပင်တီပါးကလေး နှစ်ထည်မှာ ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပိုင်ရှင်မဲ့များအဖြစ် ကျွတ်ပုံကျသွားရရှာလေပြီ။

နှစ်ယောက်သား အထိအတွေ့အောက်မှာ တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် စည်းစိမ်ယူကာ မိန်းမောနေမိကြတော့သည်။ တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် နှိုက်ဟယ်ဆွဟယ်ပြုကာ နှူးပေးဆွပေးနေကြသည်။ နို့အုံနှစ်လုံးကို မညှာမတာ ညှစ်နယ်၍ နို့သီးခေါင်းကလေးတွေကို ပွတ်လှိမ့်ချေကာ ကာမသုခကို အငမ်းမရစွာ ခံစားနေကြသည်။

"သမီး မှုတ်ပေးမယ် မမ "

"ဟင့်အင်း မမရောပဲ "

"ဒါဖြင့် အတူတူ လုပ် "

"အင်း "

စစ်စတီနိုင်းဟုခေါ်သည့် နှစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အထက်အောက်လှည့်အိပ်ကာ စောက်ပတ်ကိုပြိုင်တူ ယက်ဆွပေးရသည့်အလုပ်ကို အထူးတလည် ကျွမ်းကျင်ယဉ်ပါးစွာဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီး လုပ်ကာ ရမ္မက်နှိုးဆွမွေ့ပျော်လျှက် ရှိနေကြပေသည်။

"အား … အင့် … အင့် ယား ယားတယ် မမရယ် "

"မမလည်း … ဖြစ် ဖြစ်နေပြီ … အဖုတ်ထဲက တအားရွနေပြီကွယ် သမီးလျှာကလေးနဲ့ ကောင်းကောင်းထိုးပေးနော် "

"မိုးကိုလည်း လုပ် … မမ အ … အ အား အစိကို တအားမကိုက်နဲ့လေ အ အင့်ဟင့် ဟင့် ကျွတ်ကျွတ် မခံနိုင်တော့ဘူးမမရယ် အား ဘယ်လိုကြီးလဲ ဟင့်ဟင့် "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ စောက်ပတ်ကို တစ်ပြင်လုံးလျှာဖြင့်ယက်သပ်ပြီး စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို လျှာဖြင့်ထိုးမွှေကာ လက်ချောင်းများနှင့်လည်း ထိုးထိုးဆောင့်ပေးသည်။

သူမကလည်း မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို လက်ယောင်လိုက်၍ နီရဲခုံးထလာသည့်တိုင်အောင် လက်ဖဝါးဖြင့် တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက် စောက်စိကို လှုပ်နှူးဆွကစားလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာရော လက်ရော တစ်ပြိုင်တည်း အသုံးပြုပြီး အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ စိတ်ထန်လာအောင် အပြတ်နှူးပေးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်စထက်တစ်စ ပိုမို၍ စီတ်ရိုင်းကြွလာကြရလျှက် ကုတင်ပေါ်မှာ ငါးပြေမဆားထိသည့်နှယ် မခံချိမခံသာ ထွန့်ထွန့်လွန့်လွန့် လူးလွန့်ပြီး စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှ စောက်ရည်များလည်း ရှုမြင်၍ မကောင်းအောင်ပင် ရွှဲရွှဲယိုကာ အပြင်ဖက်ကို ဒလဟောကြီး စီးယိုထွက်ကျလာခဲ့ရချေပြီ။

"လိုး လိုး မမရယ် အား အိ အ အ ကောင်းကောင်းတယ် ပွတ်ပေး ဆောင့်ဆောင့် အင့်မြန်မြန် အ အ လီးနဲ့လိုးသလိုလိုး လိုးပေး ဟင့်ဟင့် "

"မိုးမိုးရယ် ငါ စိတ်တွေ မထထအောင် နင်ဆွနေတာလား ကလေးရယ် ဟင်း လီးအတုနဲ့သာ လိုးပစ်လိုက်ရ "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေပြောပြီး အိပ်ယာခင်းအောက်မှာ သူမ အသေအချာ သိမ်းဆည်းထားသော ဖိုက်ဘာလီးအတုချောင်းကို အောက်ကနေဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မိုးသူဇာကို ကိုင်လှုပ်ပြလိုက်သည်။

"အဲဒါ ဘယ်လို လိုးရမလဲ "

"ဟောဒီ ခါးပတ်နဲ့ ပတ်ပြီး လိုးရမယ် နင် ခံကြည့်မလား "

"မိုးပြီးရင် မမကို လည်း တစ်လှည့်လိုးမှာနော် "

"ကောင်းပြီ လိုး နင်အရင်စမလား ငါအရင်လိုးပေးရမလား "

"မမပဲသုံးတတ်တာ မမအရင်လိုးပေး စောက်ပတ်ပြဲပစေလိုး မိုးစောက်ပတ်က ပြဲနေပြီးသားပဲ ဒီမှာကြည့် "

ဆိုပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးကို လက်နှင့် ဟိုဖက်ဒီဖက်ဆွဲဖြဲကာပြလိုက်လေသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက လီးအတုမှာအသင့်ပါလာသည့် ခါးပတ်ကို အသေအချာတပ်လိုက်ကာ မိုးသူဇာ ပေါင်နှစိဖက်ကို သူမလက်ဖြင့်ဖိဖြဲပစ်လိုက်ပါသည်။

လီးအတုဒစ်ထိပ်ကို သူမစောက်ပတ်အဝမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်တိုက်မွှေနှောက်ပြီး အရည်လိုက်သထက် လိုက်လာအောင် ဆွကာဆွကာပေးလိုက်သေးသည်။ စောက်ရည်က ရွှဲလိုက်တာမှ အိပ်ယာခင်းတွေပါ အကွက်လိုက်ကြီး ဖြစ်နေပေပြီ။

"မမ လိုးတော့ "

"အင်း ကဲ နင် ရ ရလား ခံနိုင်ရဲ့လား "

"ရတယ် တစ်ဆုံးလိုး နည်းနည်းလေးပဲ နာ …တာ အိ အင့် ဟင့် အ ကောင်း ကောင်း တယ် လိုး လိုးပေး "

"ခွေးမလေး ဘယ်ကတည်းက ညည်းစောက်ပတ် ရွနေတာလဲ ဟင်း ဟင်း ငါ လိုးတာ မဖြုံဘူးပေါ့ ဟုတ်လား "

"ဆောင့်ပါ မမရဲ့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေး ကောင်းလွန်းလို့ပါ ဆို ဟင့် ဟင့် "

ဒေါ်သန်းသန်းဝေ သူမကို ငဲ့ညှာနေဖို့ရာ အကြောင်း လုံးဝမရှိတော့ပြီ။ ယခုမှပင် သူမစိတ်တိုင်းကျ မိုးသူဇာကို ထင်တိုင်းကြဲခွင့် ရရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

သူမခါးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပြုလုပ်၍ မိုးသူဇာစောက်ပတ် ဖောင်းအိအိကလေးထဲကို လီးအတုနှင့် အသားနီလန်ပြီး ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေမတတ် ကွဲပြဲသွားအောင်ပင် သဲကြီးမဲကြီး အသေအလဲ ဖိဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်။

မိုးသူဇာ၏ အခံပက်စက်ပုံကလည်း သူမအနေနှဗ့် မယုံနိုင်စရာပင် ဖြစ်နေလေသည်။ တစ်ချီတည်းသာမဟုတ် နှစ်ချီတိတိပြီးအောင် ဝက်ဝက်ကွဲ လိုးပြီး လိုးသူကသာ ဖတ်ဖတ်မောသွားရသည်။ သူမကတော့ ဖီလင်တက်လို့ကောင်းတုန်းပင် ရှိနေပေသေးသည်။ မိုးသူဇာ နှစ်ကြိမ်တိတိပြီး၍ ဒေါ်သန်းသန်းဝေထံမှ ခါးပတ်ကိုယူ၍ ပတ်ပြီး သူမကို တစ်လှည့်လိုးပေးရပြန်သည်။

ဒေါ်သန်းသန်းဝေက သူမ အမြဲတစေ အသုံးပြုနေကျပစ္စည်းဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်က လီးအတုနှင့် ယဉ်ပါးနေပြီဖြစ်သည်။ ကလေးတစ်ယောက်၏လက်ကောက်ဝတ်ခန့်ရှိမည့် လီးအတုကြီး၏ ဝင်သံထွက်သံတဇွပ်ဇွပ်က အခန်းထဲမှာ စည်းချက်ကျကျ ပေါ်ထွက်ကာနေလေတော့၏။မိုးသူဇာလည်း ခါးညောင်းအောင်လိုးပေးလိုက်ရတော့သည်။

ဒီတော့မှ ယောက်ျားတွေအဖို့ သူမတို့မိန်းမသားတွေမပြီးပြီးအောင် ဘယ်လောက်အထိတောင်များ ခါးအညောင်းခံ အားအင်အကုန်ခံပြီး ကုန်းရုန်းလိုးပေးရသလဲဆိုတာ ယောက်ျားတွေအပေါ် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကိုယ်ချင်းစာနာစိတ်ကလေး ဝင်လာခဲ့မိတော့သည်။

အော် လူသားဘဝဆိုတာ ကာမစည်းစိမ်ခံစားရာမှာတောင် အပင်ပန်းအဆင်းရဲခံပြီး အနာခံအမောခံကာ တစ်ဦးအလိုဆန္ဒပြည့်ဝဖို့ရန်အတွက် တစ်ဦးက တတ်နိုင်သမျှလိုက်လိုက်လျောလျော ဖြည့်ဆည်းပေးရခြင်းပဲ မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်ပင် ပညာရှိကြီးများက လူ့ဘဝဟူသည် ဒုက္ခဆင်းရဲပဲ ရယ်လို့ တင်စားမိန့်ကြားခဲ့ကြခြင်းပဲ ဖြစ်ရပေလိမ့်မည်။

နှစ်ယောက်သား နှစ်ချီစီလိုးပြီး မောမောနှင့်နားလိုက်ကြသည်။ကုတင်ပေါ်မှာပဲ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးဖက်၍ လဲလျောင်းရင်း ယောက်ျားနှင့်လိုးရသည့်အတွေ့အကြုံတွေကို ကိုယ်စီကိုယ်ငှဖောက်သည်ချ၍ ရင်ဖွင့်ပြောပြနေကြလေသည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝေ၏ဧည့်သည်ဖြစ်သော အိမွန်ကျော်ပြန်လာတော့ မိုးသူဇာနှင့်အိမွန်ကျော်ကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။

အိမွန်ကျော်က အသက်၂၀ ။၂၁နှစ်ဝန်းကျင် ဘွဲရပြီးစ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟုသိရသည်။ မိုးသူဇာလိုပင် ချောချောလှလှ ငါးးရံ့ကိုယ်လုံးကလေးနှင့် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားတစ်တစ်ရစ်ရစ်ရှိသော မိန်းမပျိုချောလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝေက အခန်းထဲမှာပင် တံခါးကို လုံခြုံအောင်ပိတ်၍ မိန်းမငယ်ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အချစ်ပွဲဆင်နွှဲလိုက်ကြသည်မှာ ည ၈ နာရီ ထိုးသည်အထိပင်ဖြစ်လေသည်။

အိမွန်ကျော်လည်း စောက်ဖုတ်အယက်အစုပ်ခံရသည်။ လီးအတုနှင့်လည်း လေးချီလောက် အလိုးခံရသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝေတစ်လှည့် မိုးသူဇာတစ်လှည့် လိုးပေးလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။သုံးယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ တစ်ဦးသဘောတစ်ဦးသိပြီးဖြစ်၍ အပေးအယူ ပိုမျှလာခဲ့ကြသည်။သုံးလေးရက်နေပြီး ရန်ကုန်ကို အလည်သွားမည်။

သံလျင် ကျိုက်ခေါက် ချောင်းသာ ပုသိမ် အစရှိသည့် အပျော်ခရီးစဉ်လည်းဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် အဖို့မှာလည်း ဆရာမကိုယ်တိုင်စပွန်ဆာလုပ်၍ ခေါ်ဆောင်သွားမည်ဖြစ်သော ခရီးအတွက် စိတ်ကူးနှင့်ပင် ကြိုတင်ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြပေသည်။

စင်စစ်မှာတော့ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက သူမ၏ကာမကိစ္စအတွက်သက်သက်သာမက ငွေကြေးမြိုးမြိုးမြက်မြက် ရလိုမှုများအတွက်ပါ မိန်းမငယ်ကလေးနှစ်ယောက်ကို အခွင့်အရေးရခိုက် အပြည့်အဝအသုံးချခြင်းသာ ဖြစ်သည် ဆိုသည့်အချက်ကိုတော့ငယ်ရွယ်နုနယ်၍ အသိမကြွယ်လှသေးသည့် သူမတို့လို မိန်းမငယ်ကလေး နှစ်ယောက်အနေဖြင့် ဘယ်လိုနည်းနှင့်မျှ ကြိုတင်သိရှိ နားလည်နိုင်မည်လည်း မဟုတ်ကြပါချေ။

ဒေါ်သန်းသန်းဝေမှာ မြို့ပေါ်ရှိ ငွေရှင်ကြေးရှင် တဏှာရူး သူဋ္ဌေးကြီးများ၏လက်ထဲသို့ သူမတို့ကဲ့သို့ မနူးမနပ်ကောင်မလေးများကို ကြေးကြီးကြီးနှင့် ရောင်းကုန်အဖြစ် အစွံထုတ်လေ့ရှိသည့် ဂျင်တစ်လုံးလို မွှတ်နေအောင် လည်ပတ်လွန်းလှသည့် မိန်းမလည်မကြီးတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။

ပြီးပါပြီ။

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၂ )

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၂ )

နရသူ ရေးသည်။

ဖိုးလုံးကတော့ လရည်မထွက်၍ ငိုချင်နေပြီ။ ဖိုးလုံးဟောဟဲလိုက်သံကို သိသိသာသာကြီးကြားလာရသည်။

"သူဇာ နင်အပေါ်တက်လိုးပေးလိုက်စမ်း ဒီအတိုင်းဆို ဟိုကောင်ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး "

ဖိုးလုံးကြာလွန်းနေ၍ မောင်စိုးက မိုးသူဇာကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ သူ့အတွေ့အကြုံအရ ဒီလို ပေရှည်နေတာမျိုးကို မိန်းမလုပ်သူကိုယ်တိုင် တက်လိုးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်မည်ဆိုတာ သိထားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။မိုးသူဇာလည်း စောက်ပတ်က ပူကျိန်းလာပြီမို့ မောင်စိုးစကားကို နားထောင်ပြီး ဖိုးလုံးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ လီးပြန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။

"ကိုဖိုးလုံး မပြီးသေးရင် ကျွန်မတက်လိုးပေးမယ် ရတယ်မဟုတ်လား "

ဖိုးလုံးလည်း …

"ရတယ် ငါအောက်ကနေ လီးကို ကော့ဆောင့်ပေးမယ် "

ဆိုပြီး ပြောလိုက်ရင်း မိုးသူဇာကိုယ်လုံးကလေးကိုပါ သူ့ကိုယ်ပေါ်မ တင်ပေးလိုက်သည်။ မိုးသူဇာလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ဖိုးလုံးလီးနှင့်တည့်တည့် သူမစောက်ပတ်အဝလေးကို တေ့ချိန်လိုက်ကာ အပေါ်ကနေ ဖိထိုင်ဆောင့်ချလိုက်သည်။

ခုချိန်ထိ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ဖိုးလုံး အကြာကြီးအချိန်ဆွဲလိုးနေတာကိုခံရင်း သုံးချီပင်ပြီးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ မိုးသူဇာ ရာဂထန်ပြင်းနေသလောက် အပြီးကလည်း မြန်လွန်းနေသည်။ ယခု အချီကသူမအတွက် လေးချီမြောက်လိုးခြင်းပဲ ဖြစ်နေတော့သည်။

မိုးသူဇာ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို အရှေ့ကို ကုန်းကုန်းကွကွ ငုံ့ကိုင်းပြီး ဖင်ဆုံကြီးတအိအိ ဖိနှိမ်လှုပ်ရှားကာဖြင့် အဆက်မပြတ်ကျုံးဆောင့်ချနေလေတော့သည်။ ဇွတ်ဖွပ် ဘွတ် ဘွပ် ဟူသောအသံဗလံများက သူမလိုးဆောင့်နေရာကနေ ဖုံးမနိုင်ဖိမရထွက်ပေါ်လို့နေလေသည်။

"ကို ဖိုးလုံး ရ ရလား "

"ဆောင့် ရတယ် မြန်မြန်ဆောင့် အား ကောင်း ကောင်းတယ် သူဇာ နင်လိုးတာ တကယ်ကို အားရစရာကြီးပဲ လိုး လိုးစမ်းကွာ ကြမ်းကြမ်းလိုး "

"ဟင်းဟင်း လိုးမယ် ကျွန်မစောက်ပတ်ကွဲချင်ကွဲ ပြဲချင်ပြဲပစေ လိုးမှာပဲ ကိုစိုးလည်း ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ကျွန်မနို့ကို စို့ပေးဦးလေ "

ကိုစိုးလည်း သူမပြောသည့်အတိုင်း တစ်ဖက်ကနေ သူမနို့ကို ဖျစ်ညှစ်ချေနယ်ကာ ဆွဲဆွဲစို့ပေးလိုက်သည်။ ယခုလို ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် တစ်ပြိုင်တည်းတွေ့ဆုံ၍ ပလူးပလဲလုပ်ရင်း တစ်ယောက်က နို့နယ်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်ကို မိမိကိုယ်တိုင် အားရပါးရကြီးလိုးပေးနေရသောအဖြစ်ကို မိုးသူဇာ အရမ်းပင် သဘောကျ သွားမိလေသည်။ အားကြိုးမာန်တက်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရင်း သူမ ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။

ဖိုးလုံးလည်း လရည်ထွက်ချင်လာပြီ ဖြစ်သည်။နောက်ထပ်မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးချလိုက်ရာ သူမရော ဖိုးလုံးပါ လရည်နှင့်စောက်ရည်များ ပြိုင်တူ ပန်းထွက်သွားကြလေသည်။မိုးသူဇာ မောဟိုက်ပင်ပန်းသွားပြီး ဖိုးလုံးရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ရက်သား လှဲအိပ်ချလိုက်ရင်း အတန်ကြာအောင်ပင် ငြိမ်ကျသွားရလေတော့သည်။

နောက်ပိုင်းမှာတော့ ဖိုးလုံးကကိုင်လိုက် မောင်မောင်စိုးက ဆွနှုးပေးလိုက်နှင့် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို နှစ်ယောက်သား အပီအပြင်ဘာဂျာကိုင်ပေးလိုက်ကြပြီး မိုးသူဇာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်၏လီးကြီးတွေကို ပြန်တောင်လာအောင် စုပ်ကာယက်ကာ ဆွကာဖြင့် ကာမစိတ်တွေပြန်လည်နိုးကြွလာခဲ့ကြပြီး သုံးယောက်သား ဘတစ်ပြန်ကျားတစ်ပြန် တစ်ချီပြီးတစ်ချီ ဆက်လိုးနေလိုက်ကြပြန်ပါသည်။၁၂ နာရီ ထိုးချိန်လောက်ကျတော့ ကိုစိုးက စတင်ပြီး …

"မပြန်ခင် ငါတို့နှစ်ယောက် နင့်ကို ဖင်နဲ့စောက်ပတ် အရှေ့အနောက်ညှပ်လိုးမယ် နင် ဖင်အလိုးခံမယ် မဟုတ်လား "

ပြောလိုက်ရာ မိုးသူဇာက …

"လိုးချင်လည်းလိုးပါ … ဒါပေမယ့် ကျွန်မက … ဖင်တော့ မခံဖူးဘူးနော် "

ဆိုပြီး ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ဟုမေးရင်း ကိုးစိုးက ဖိုးလုံးကို ပက်လက်နေခိုင်းပြီး သူမကို ဖိုးလုံးအပေါ်ကနေ လီးပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာ ဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့လေးလုပ်၍ ကုန်းထောင်ထားစေလိုက်ပါသည်။

ကိုစိုးအနောက်ကနေ သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်လိုက်သည်။ ဖင်ကိုလိုးရာမှာ တံတွေးနာနာဆွတ်ပေးမှဖြစ်မည်။ ဒါမှမဟုတ် ဆီအသင့်ရှိသည်ဆိုလျှင် စားဆီအုန်းဆီ ဘာဖြစ်ဖြစ် ရွှဲနေအောင် ဖင်ဝကိုရော လီးကိုပါ အရင်ဦးစွာ သုတ်လိမ်းပေးထားဖို့ လိုအပ်ပါသည်။ ဒါမှလည်း ဖင်ထဲ လီးဝင်နိုင်မည်ဖြစ်ပြီး လွယ်လင့်တကူ လိုးဆောင့်ပေးနိုင်မှာဖြစ်သည်။

မောင်စိုးက ဖင်ထဲကို လီးဝင်အောင် ဂရုတစိုက်ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ အရင်ဆုံး လဒစ်ခေါင်းကို ဝင်အောင်သွင်းပြီး ဒစ်ဝင်သွားတော့ သူမစောက်ခေါင်းကလေးက ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသည့်စကားအတိုင်း လီးကိုယ်ထည်ကြီးကိုပါ တဖြည်းဖြည်းနစ်ဝင်သွားအောင် ထည့်လိုးနိုင်လာသည်။

မိုးသူဇာမှာ သူမစောက်ပတ်ထဲတွက်လည်း ဖိုးလုံးလီးက တစ်ဝက်လောက်နစ်ဝင်နေပြီး ကိုစိုးသူမဖင်ပေါက်ကို အနောက်ကနေလီးသွင်း၍ ဆောင့်လိုးအချမှာ ကိုစိုးလီးရော ဖိုးလုံးလီးကိုပါ ဖိသွင်းလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး လီးနှစ်ချောင်းတစ်ပြိုင်တည်း ဖင်နှင့်စောက်ပတ်နှစ်ပေါက်စလုံးကို အထည့်ခံလိုက်ရတာမို့ သူမနှုတ်မှနေပြီး "အား အီး …ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် " ဟူ၍ အော်ညည်းလိုက်မိကာ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျအောင်ပင် နာကျင်အခံခက်သည့် ဝေဒနာကို အသည်းအသန်ခံစားလိုက်ရလေသည်။

"အား နာတယ် နာတယ် လီးနှစ်ချောင်းစလုံး တစ်ပြိုင်တည်းမထည့်နဲ့လေ …တစ်ချောင်းထွက်ပြီးမှ တစ်ချောင်းထည့်ပေါ့ …ဒီအတိုင်းသာဆို ကျွန်မ ဖင်ကွဲပြီး သေလိမ့်မယ် ဟင့် ဟင့် ဟင့် "

မိုးသူဇာပြောလိုက်၍ ကိုစိုးက …

"ဟုတ်တယ် ဆောရီး … ငါ …လောကြီးသွားတာဟ … ဖိုးလုံးလီးကို နင်ဖိချပြီး ဖင်ပြန်ကြွလာမှ ငါလိုးရမှာ နောက်တစ်ကြိမ်မဖြစ်စေရဘူး သူဇာ … ခဏလေးအောင့်ခံထားလိုက်"

ပြောပြီး သူက ဖိုးလုံးလီးအထွက်နှင့်သူ့လီးအဝင်ကို ချိန်ညှိပြီး လိုးပေးလိုက်သည်။ မထင်မှတ်ဘဲ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပိုမိုအဆင်ချောလာတာကိုတွေ့ရသည်။ မိုးသူဇာ အောင့်ခံနိုင်လာသည်။ ဖိုးလုံးလည်း သူ့လီးကို မိုးသူဇာဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်ကနေ တစ်ချက်ချင်း ပြန်ကော့ညှောင့်ကာ လိုးပေးနေသည်။မောင်စိုးလီးလည်း တစ်ကြပ်နေသော သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လီးတစ်ဝက်လောက်အထိ ရှောရှောရှူရှု လိုးသွင်း ပေးနိုင်လာသည်။

ပထမဆုံးအကြိမ် ဖင်လိုးခြင်းမို့ သူ့အနေနှင့် လိုတာထက်ပိုပြီး လောဘကြီးလို့တော့ မရပါချေ။ ပြီးတော့လည်း မိုးသူဇာဖင်ပေါက်ထဲကို လိုးသွင်းပေးနေသောသူ့လီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည့် ဖိုးလုံးလီးထက် ပိုတုတ် ပိုရှည်နေသည့်အတွက် အစစအရာရာ သူမကို ငဲ့ညှာပေးနေရသေးသည်။

ဒါမှလည်း သူ့အနေဖြင့် သူမကို ရေရှည်ဆွဲစားနိုင်မှာဖြစ်သည်။မိုးသူဇာ ဖင်စအိုဝကလေးမှာ အဝင်အထွက်မှန်မှန်လိုးပေးနေသော သူ့လီးဒဏ်ကို တစ်စတစ်စ ပိုခံနိုင်လာပြီဖြစ်၍ မောင်စိုးအရဲစွန့်ပြီး သူ့လီးအရင်းထိ ဝင်အောင် ဖိလိုးဆောင့်ချလိုက်သည်။

တော်ရုံနှင့်မဝင်၍ လီးကိုပြန်ချွတ်ကာ တံတွေးရည်ဖြင့် ရွှဲနစ်အောင်သုတ်လိမ်းပေးလိုက်ရပြီး သူမစအိုဝလေးကိုလည်း တံတွေးထပ်ထွေးချလိုက်ကာ အရည်ရွှဲအောင်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ လီးကို ဖင်ပေါက်ကလေးထဲ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် ပြန်လိုးသွင်းပေးနေသည်။

မိုးသူဇာဖင်ပေါက်က လီးနှင့်ပထမဦးဆုံး အဖွင့်ခံလိုက်ရ၍ ဖင်စအိုဝ စုတ်ပြဲပြီး သွေးအနည်းငယ်ထွက်နေသည်။ ကိစ္စတော့ မရှိပါ။ ဖင်အလိုးခံနေမှတော့ ဖင်ဝက ကွဲပြဲစုတ်ပြတ်ကာ အပေါက်ပိုကျယ် ပိုမိုချောင်ချိလာရမည်မှာ ဧကန်မုချပင်ဖြစ်သည်။ မည်သူမှ မရှောင်လွှဲနိုင်ကြသည့် ဖြစ်ရပ်မျိုးသာ ဖြစ်သည်။ဖိုးလုံးကို အချက်လေးငါးဆယ်ဖိလိုးချရင်း ဖင်ကိုလည်းအလိုးခံနေရသဖြင့် မိုးသူဇာ စောက်ရည်ဒလဟောထွက်ကျကာ တစ်ချီပြီးရလေသည်။

သူမတစ်ချီအပြီးမှာ ဖိုးလုံးလည်း စောက်ရည်ကြောင့်လီးအဝင်ကောင်းလာတာမို့ " သူဇာ မရပ်နဲ့ ဆက်လိုးပေးထား "လို့ ပြောပြီး သူ့လီးကိုလည်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ထိုးပေးလိုက်လေသည်။ ဖိုးလုံး မကြာခင်ပြီးတော့မှာကို သိပြီး မိုးသူဇာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်အိပ်ချကာ ဖင်တစ်ခုလုံး ထောင်ကားပြီး တရစပ်ပင် အံကလေးကြိတ်၍ ဖိဆောင့်ချပေးနေပါသည်။

ဒီအချိန်ဟာ မောင်စိုးအဖို့ အခွင့်ကောင်းတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်လေရာ ရသည့် အခွင့်အရေးကို ဘယ်လိုမှ လက်အလွှတ်မခံနိုင်တော့ဘဲ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးအား မိုးသူဇာဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ အပြည့်အသိပ် ဖိသိပ်လိုးထည့်လိုက်ရင်း လီးတစ်ဆုံးလိုး၍ အရသာယူလိုက်တော့သည်။

"အား အ အီး … အိ ဟီး အီး … နာ နာလိုက်တာနော် ကိုစိုး ဘယ်လိုများ လိုးနေတာလဲရှင် "

"ငါ ငါ့ လီးက နင့် ဖင်ထဲ အဆုံးဝင်သွားလို့ ဖြစ်မှာ …သူဇာ နင်တအား နာသွားလား "

"နာတာပေါ့ ဒီလောက် လီးကြီးနဲ့ ဖင်လာလိုးနေမှတော့ ဟွင်း … "

"ဒါဖြင့် ငါ … ရပ် ရပ်ပေးလိုက်ရတော့မလား "

"ဟင် ဟင့်အင်း မရပ်နဲ့ ခုမှ တော့ မထူးတော့ဘူး ဒီအတိုင်းသာ ဆက်လိုးပေးတော့ ကိုစိုး ကျွန်မ ခုလည်း ပြီးချင်လာပြန်ပြီ "

"နင် ခဏ ခဏ ပြီးနေတာပဲ ဘာဖြစ်လို့ လဲ "

"ဟင်း အဲဒါ ရှင် ဖင်အလိုးကောင်းလို့ပေါ့ တကတည်း မှပဲ "

"နင်ဖင်ခံရတာ ကြိုက်သွားပြီမဟုတ်လား ဟိုကောင် တစ်ချီပေးလိုးလိုက်ဦး နောက်တစ်ချီ ငါ နင့်စောက်ပတ်ပဲ လိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား "

မိုးသူဇာ ခေါင်းညိတ်ရုံသာ တတ်နိုင်ပါတော့သည်။ စကားပင် ပြန်မပြောနိုင်အားတော့ပါ။

ကိုစိုးလည်း ဆက်တိုက်လိုးရင်း သူ့လိုးဆောင့်မှုအရှိန်နှင့် မိုးသူဇာလည်း ဖိုးလုံးလီးကို ဖိကာဖိကာဆောင့်၍ သုံးယောက်သား ကာမပင်လယ်ကြီးထဲမှာ ပျော်ပျော်ကြီးကူးခတ်နေကြကာ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာ သုံးယောက်စလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလိုပင် သုက်ရည်များပန်းထွက်လာခဲ့ကြကာ အမြင့်ဆုံးသော ကာမပန်းတိုင်ကို ပြိုင်တူပင် တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြလေတော့သည်။

ခဏနားပြီး ပွဲသိမ်းတစ်ချီ ထပ်လိုးသည်။ ဇရပ်ပျက်ကြီးထဲမှာ မိုးသူဇာ၏ တအိအိအော်ညည်းသံနှင့်အတူ လိုးသံဆောင့်သံ မာန်သွင်းသံတွေကသာ ဆူညံသွားရတော့သည်။ ဒီတစ်ချီမှာ သူမက ကိုစိုးလီးကို စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုးပေးရပြီး ဖိုးလုံးက သူမအနောက်ကနေ၍ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးသွင်းကာ တရစပ်ပင် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

နာရီဝက်ခန့် ဖင်လိုးမှု၏ ထူးခြားဆန်းပြားသည့်အရသာကို ခံစားကြရင်း ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရော မိုးသူဇာပါ ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရရှိသွားကြလေသည်။ မိုးသူဇာလည်း ခုမှပင် ဖင်ခံတတ်ကာ ဖင်ဇိမ်တွေ့သွားခဲ့ရပြီလို့ ဆိုရပေမည်။

အိမ်ပြန်ချိန်ကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး မိုးသူဇာကို အိမ်နားရောက်သည်အထိ လိုက်ပို့ပေးကြသည်။ မိုးသူဇာ သူတို့နှစ်ဦးစလုံးကို အိမ်ထဲမဝင်ခင်မှာ နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးလိုက်ပြီး လူချင်းခွဲလိုက်ကြသည်။ပြီတော့မှ ကွတတ ထော့နင်းထော့နင်း ခြေလှမ်းများနှင့် အိမ်ထဲကို နောက်ဖေး မလွယ်ပေါက်ကလေးကနေ အသာအယာ လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် အိပ်မောကျနေဟန်တူပေသည်။အိပ်ခန်းမီးကို ဒီအတိုင်း ဖွင့်ပြီး သူမပြန်အလာကိုစောင့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပုံရသည်။

မိုးသူဇာ အခန်းထဲကို မဝင်သေးဘဲ ဒေါ်လေးမြရွှေအခြေအနေကို သိချင်၍ သူ့အခန်းဝကို ခြေသံမကြားအောင် အသာချွတ်နင်းပြီး လျှေက်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်တံခါးကို မပိတ်ဘဲ စေ့ထားတာမို့ ဟနေသောတံခါးချပ် အကြားကနေ ဒေါ်လေးအိပ်စက်ရာ ကုတင်ကြီးဆီကို မသိမသာ ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်ပါသည်။သူမမြင်တွေ့လိုက်ရသည်က … ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသည့် မြင်ကွင်းတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။

ဟင် … ဒေါ်လေး …"

မိုးသူဇာ ပါးစပ်အဟောင်းသားပင် ဖြစ်သွားသည်။သူမ လုံးဝကို မျှော်လင့်မထားသည့်အခြေအနေပဲ မဟုတ်လား။

ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် မိုးသူဇာထင်ထားသလို အိပ်ပျော်နေခြင်းကား မဟုတ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေသူကလည်း သူမတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘဲ အခြားယောက်ျားသားအဖော်တစ်ယောက်ပါ သူမနှင့်အတူ တွဲလျက် ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။အခန်းအလယ်မှ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးထက်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ခန္ဓာကိုယ် အဝတ်ဗလာကျင်းလျှက် ရှိနေကာ တလှုပ်လှုပ်နှင့် ဖြစ်နေကြသည်။

သူတို့ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဗေဒင်ပင် မေးကြည့်နေစရာ မလိုပါချေ။ မိုးသူဇာ အခြေအနေကို အကဲခတ်ကြည့်ရုံနှင့် ဒေါ်လေးမြရွှေတို့ အတွဲ တော်တော်ကလေး ခရီးရောက်နေခဲ့ပြီဆိုတာကို ချက်ချင်းပင် သဘောပေါက်လိုက်မိလေသည်။

အရေးကြီးတာက ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့်တွဲနေသူက ဘယ်သူလဲ ဆိုသည့်အချက်ပင် ဖြစ်လေတော့သည်။ မိုးသူဇာကြည့်နေစဉ်မှာပင် နှစ်ယောက်သား ပုံစံပြောင်းသည့်အနေနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်နေရာကထပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေက အခန်းဝကို ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေလက်လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်၍ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တာကို တွေ့ရပေသည်။

သူနှင့်တွဲနေသောအမျိုးသားကြီးက သူမဖင်သားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အနောက်ကနေ သူ၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လိင်တန်ကို ဒေါ်လေးမြရွှေ၏ဖင်နှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထည့်သွင်းလိုက်တာတွေ့ရပါသည်။

မိုးသူဇာ ဒီလူကြီးမျက်နှာကို မြင်တွေ့လိုက်တာနှင့် ချက်ချင်းမှတ်မိသွားသည်။လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကတည်းက ဒေါ်လေးမြရွှေ၏လယ်မှာ သူရင်းငှားအဖြစ် လာရောက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသည့် အညာသား ဦးခင်မောင်ဆိုသူ ဖြစ်နေသည်။

သူ့အသက်မှာ ၄၀ ကျော် ၅၀ ဝန်းကျင်ခန့်။ အသားညိုညို အရပ်ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းမှုတော့ ရှိသူပဲ ဖြစ်သည်။ သူ့မှာ သားမယားလည်း ရှိသည်။သူ့သမီးအကြီးမသည်ပင် အသက် ၁၅-၁၆ ဝန်းကျင် မိုးသူဇာထက် အသက် နှစ်နှစ်ခွဲသုံးနှစ်လောက်သာ ငယ်ပြီး လယ်ထဲမှာပင် မိသားစုအလုပ်ကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနိုင်နေပြီ ဖြစ်သည်။

သူ့အောက်မှာ သားတစ်ယောက်ရှိသော်လည်း ၁၁ နှစ် ၁၂ နှစ်လောက်သာရှိသေး၍ တော်တော်ငယ်သေးသည်လို့ ပြောရမည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေအိမ်မှာ ကူဖော်လောင်ဖက် လိုအပ်လျှင် သူတို့ သားအဖတွေကိုသာ စစ်ကူခေါ်၍ ခိုင်းတတ်ပါသည်။ ဦးခင်မောင်မယား မအေးလှကတော့ လယ်ထဲမှာသာ အနေများသူဖြစ်သည်။ မြို့ကို တစ်ခါတစ်ရံမှ လာသည်။ဒေါ်လေးမြရွှေအနေနှင့် ဦးခင်မောင်နှင့်အနေအထိုင် နီးစပ်ရာကနေ ယခုလိုအခြေမျိုး ဆိုက်ရောက်ခဲ့သည်လို့ပဲ မိုးသူဇာတွေးမိသွားသည်။

ဒါ့အပြင်လည်း ဒေါ်လေးကဲ့သို့ အေးတိအေးစက်နိုင်လှသည့် မိန်းမတစ်ယောက်ကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် ဆွဲဆောင်ပြုမူနိုင်စွမ်းရှိသည့် ဦးခင်မောင်လို လူစားမျိုးမှာ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ သေချာပေါက်ကောင်းကွက်တစ်ကွက်တော့ ရှိရပေလိမ့်မည်။

မိုးသူဇာ အိပ်ခန်းထဲကို စိတ်ဝင်တစား ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှု၍ အသေအချာအကဲခတ်နေမိသည်။ သူမနေရာမှကြည့်လိုက်လျှင် ကုတင်ပေါ်မှမြင်ကွင်းကို အနီးဆုံးမဟုတ်တောင်မှ ခြေလေးငါးခြောက်လှမ်းစာ သာသာလောက်ပဲရှိတာမို့ သဲသဲကွဲကွဲမြင်တွေ့နေရပြီး အသံဗလံတွေကိုပါ တစ်လုံးမကျန်ကြားနေရပါသည်။

အညာသားကြီးက ပွဲကြမ်းချင်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေခါးလေးကို ဆွဲကိုင်ကာ အနောက်ကနေ သူ့လီးသွင်း၍ တစ်ချက်ချင်း လိုးဆောင့်နေရာက သူ့ဆောင့်ချက်က တဖြည်းဖြည်းသွက်လာမြန်လာတာကို မိုးသူဇာ သတိထားမိလိုက်သည်။

"အ အ ဖြေးဖြေးပါဆို တစ်ချက်ချင်းပဲ လိုး ကိုခင်မောင် ရှင်ကလည်း ကြမ်းမယ်ဆိုတာချည်းပဲ ဟင်း "

"ပြီးချင်လာလို့ မရွှေရဲ့ ဒီစောက်ပတ်လေးက တအားလိုးလို့ ကောင်းနေတာ "

"လုပ်ပါ ခုနကလိုပဲ မှန်မှန်လိုး ပြီးချင်လည်း ပြီးလိုက် ကျွန်မ ပြန်စုပ်ပေးမယ် "

ဒေါ်လေးမြရွှေက သူ့ဖက်ကို လှည့်ပြောနေပြီး သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ပို၍ပင် ခွက်နေအောင် ကုန်းပေးလိုက်တာတွေ့ရလေသည်။ ဖင်အိအိကြီးက ခွေးထီးခွေးမလိုးချိန်မှာ ခွေးမလေးက အလိုက်သင့် ကော့ထောင်ပေးထားသလို ဒေါ်မြရွှေဖင်ကားကားကြီး ကော့ထောင်ပေးနေပုံမှာ အညာသားခင်မောင်သာမက တူမဖြစ်သူ မိုးသူဇာပါ အနောက်ကနေ တက်လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာပေသည်။

ဦးခင်မောင်က သူမစိတ်အလိုကျအောင် လိုက်လျောပြီး တစ်ချက်ချင်းလိုးပေးနေသည်။ သူ့လီးကြီး ဒေါ်လေးစောက်ပတ်ထဲ ဝင်ပုံထွက်ပုံကိုကြည့်၍ မိုးသူဇာအနေဖြင့် ဦးခင်မောင်လီးမှာ သူမမြင်တွေ့နေကျ လီးမျိုး မဟုတ်ဘဲ သာမန်ထက်ပို၍ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်မယ့်လီးပဲ ဆိုတာ ကောင်းစွာ ရိပ်စားမိလိုက်ပါသည်။

ဒေါ်လေးမြရွှေမှာ အတွေ့အကြုံမရှိသူမဟုတ်ပါ။ ယောက်ျားနှင့်လေးငါးခြောက်နှစ်မက ပေါင်းဖက်ခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံမျိုးရှိပြီး လီးနှင့်လည်း ယဉ်ပါးနေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ယောက်ျားသေဆုံးချိန်မှစ၍ လိင်ဆက်ဆံခြင်း မရှိတော့ပေမယ့် အသွေးအသားနှင့်တည်ဆောက်ထားသည့် မိန်းမသားတစ်ယောက်ပီပီ မိမိဖာသာ နှုတ်ခမ်းနီတောင့် ခရမ်းသီးစသည့် ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတစ်ခုခုနှင့် အာသာဖြေဖျောက်ခြင်းမျိုးတော့ ရှိမည်ပင်ဖြစ်သည်။

ဒါတောင်မှ ဦးခင်မောင်လီးနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ရင်ဆိုင်တွေ့ဆုံခိုက်မှာ သာမန်ထင်ပို၍ ထူးခြားထိမိသည့် အတွေ့အရသာကြောင့် သူ့လီးနှင့်အလိုးခံရသည့်အဖြစ်ကို တမ်းတမ်းစွဲကြီးဖြစ်ခဲ့ရကာ တစ်ခါလိုးလိုက်တိုင်း နောက်ထပ်တစ်ခါ အလိုးခံလိုစိတ်နှင့် ယခုလို ကြိုက်မရှက် ငိုက်မရှက် အိမ်ခေါ်လိုးရသည့်အဆင့်ကို မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်လေသည်။

နှစ်ယောက်သား ခွေးကုန်းလိုးရင်းဆောင့်ရင်းဖြင့် ဦးခင်မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်စွာ လိုးချက်ပြန်သွက်လာပြီး အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ် မနားစတမ်း ဇယ်ဆက်သည့်နှယ် ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ဖိလိုးပစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေက ဒီတစ်ကြိမ် သူပြီးတော့မှာကို ရိပ်မိလိုက်၍ မတားတော့ချေ။

ဖင်ကိုသာ ပိုမိုကုန်းပေးလိုက်ပြီး တအိအိတအင့်အင့်နှင့် အံကြိတ်ခံပေးနေပါသည်။ ဦးခင်မောင် စိတ်ကြိုက်သွန်လိုးရင်း လရည်တွေကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက်လေသည်။သူ့လီးကို ပြန်ချွတ်လိုက်ရာ လရည်ထွက်ကာစ အားပျော့နေပြီဖြစ်သည့်လီးမှာ ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးအလား တွဲလောင်းကြီးကျကာ အပြင်ကို ကျွတ်ထွက်လာတာတွေ့ရသည်။

"ကိုခင်မောင် ဒီနားလာလေ ကျွန်မ လီးစုပ်ပေးမယ် "

ဒေါ်လေးမြရွှေကပြောလိုက်ပြီး သူမကိုယ်ကို ဦးခင်မောင်ဖက်ပြန်လှည့်လာကာ လီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲယူ၍ ပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ သူမစောက်ရည်နှင့် လရည်များပေကျံနေသော ဦးခင်မောင်လီးကို သန့်စင်သွားအောင် လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာဖြင့် အားပါးတရ စုပ်နမ်းယက်ဆွပေးခြင်းဖြစ်သည်။

လီးက တစ်ခဏအတွင်း ပျော့ခွေနေရာက ပြန်တောင်မတ်ကြီးထွားလာပါသည်။ လီးကတော်တော်လေး ကြီးပြီး အလျားလည်း ၈လက်မ ၉ လက်မခန့် ရှည်လျားလှပါသည်။ သူသာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်မည်ဆိုလျှင် သူ့လီး နှင့်မြေကြီး ဘယ်လိုမှ လွတ်မှာမဟုတ်ဘဲ မြေထောက်နေမည်သာဖြစ်သည်။

ပွဲခင်းအနီးရှိ ဇရပ်အိုကြီးထဲမှာ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့် လောလောလတ်လတ် ဖင်နှင့်စောက်ပတ် အလိုးခံလာခဲ့သည့် မိုးသူဇာမှာ ဦးခင်မောင်လီးကို ငေးမော၍ကြည့်နေရာက စောက်ပတ်ထဲ ယားယံလာသလိုကြီး ဖြစ်ပေါ် ခံစားလာရပြန်လေသည်။မိုးသူဇာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး အခန်းတံခါးဝမှာပင် ထမီလှန်၍ စောက်ပတ်ပွတ်ပေးနေမိပါသည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့် ဦးခင်မောင်လည်း နောက်တစ်ချီ ထပ်လိုးကြပြန်ပြီဖြစ်သည်။

ဒီတစ်ချီလိုးတာ တော်တော်ကြာသည်။ တစ်နာရီနီးနီးလောက် ကြာမြင့်သွားသည်။ ပက်လက်လိုးပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေက အောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကြီးကို မြောက်ကာကြွကာ ကော့ကာပျံကာဖြင့် တက်ညီလက်ညီ ပြန်လှန်ညှောင့်လိုးပေးနေလေသည်။လိုးသံဆောင့်သံတွေက တဘောက်ဘောက် တဇွပ်ဇွပ်နှင့်အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေကြပါသည်။နှစ်ယောက်သား သဲကြီမဲကြီးလိုးရင်း လရည်ရောစောက်ရည်ပါ ပြိုင်တူထွက်ကာ ကိစ္စပြီးသွားခဲ့ကြသည်။

မိုးသူဇာလည်း သူတို့ လူချင်းခွဲတော့မှာကို သိ၍ အခန်းဝကနေပြန်လှည့်ထွက်လာကာ နောက်ဖေးပေါက်ကနေ အိမ်အပြင်ကို အသာလစ်ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။မိုးသူဇာက အကြံနှင့်ဖြစ်သည်။

သူမ အကယ်၍သာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေမည်ဆိုလျှင် ဒေါ်လေးအနေနှင့် သူတို့အကြောင်းကို မိုးသူဇာသိသွားပြီ ဆိုပြီး သံသယဝင်သွားနိုင်ပါသည်။ ဒေါ်လေး အရှက်ရသွားလိမ့်မည်။ သူမ ယခုလို ရှောင်ပေးလိုက်ခြင်းအားဖြင့် ပွဲကြည့်ရာက ပြန်ရောက်မလာသေးမှန်းသိပြီး ဒေါ်လေးလည်း စိတ်သက်သာရာရကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်စက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

မိုးသူဇာ အိမ်အပြင် ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းရုံနဘေးမှ ခုံတန်းလျားလေးပေါ်မှာ အသာလဲလျှောင်းရင်း အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်အကဲခတ်နေသည်။ သူမ တွေးထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ဦးခင်မောင်က လယ်ထဲကနေ ပွဲကြည့်မည်ဆိုပြိး မိန်းမဖြစ်သူကို အကြောင်းပြ၍ ဒေါ်လေးမြရွှေထံကို လာရောက်ခြင်းဖြစ်လေရာ သူ့အနေနှင့် မနက်အာရုဏ်မကျင်းခင် လယ်ခင်းထဲက တဲကလေးဆီအရောက် ပြန်ဆင်းရမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်လေးကို နှုတ်ဆက်၍ အိမ်ထဲကထွက်လာပြီး ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲကို လူသွားလမ်းလေးအတိုင်း အိမ်အနောက်ဖက်ကနေ ကွေ့ပတ်၍ လျှောက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ခုအချိန်လောက်ဆို ဇာတ်ပွဲဆီမှာ မင်းသားနှင့်မင်းသမီး နှစ်ပါးသွားပင်ထွက်နေလောက်ပြီ။ ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ပွဲခင်းထဲ တစ်ပတ်လောက် လျှောက်ပတ်ကြည့်ရင်း မောနင်းပက်ကလေး တစ်ပက်နှစ်ပက်လောက် ဝင်ဆွဲသွားမည်ဟု သူစိတ်ကူးမိသည်။

ခြံဝန်းအနောက်ဖက်ရှိ ဝင်းတံခါးလေးဆီမရောက်မီ လက်ခပ်ရေတွင်းအနားကို အရောက်မှာ ဘယ်လိုမှ မျှော်လင့်မထားဘဲ အမှောင်ထဲက အရိပ်တစ်ခုနှင့် ထိပ်တိုက်ဝင်တိုးမိပြီး သူလည်းအရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး လဲပြိုကျသွားကြလေသည်။

"အွန့် "

"အီး … ကျွတ် ကျွတ် …နာ လိုက်တာ … ဟင်း … ဒါ … ဒါက ဘယ်သူ … "

နူးညံ့ပျော့အိသော အသားဆိုင်အိအိကလေးများရဲ့အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်မိသည်။ အမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။မှောင်နှင့်မည်းမည်းထဲမှာမို့ လူလုံးတော့ သိပ်မသဲကွဲချေ။ မြို့ကျောင်းတက်နေသည်ဆိုသည့် မမြရွှေတူမ မိုးသူဇာ ဆိုတာများ ဖြစ်နေလေမလားဟူ၍ ဦးခင်မောင် စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ ကောင်မလေးက လောလောဆယ် သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးဆီမှ သနပ်ခါးနံ့ချွေးနံ့ရောပြွန်းသော ကိုယ်သင်းရနံ့မွှေးအီအီကလေးကို သူ့နှာဝမှာ ရှူရှိုက်လိုက်မိပေသည်။

"နင် နင်က ဟို မရွှေ တူမ သူဇာလား "

"ဟုတ်တယ် … ဟင် … ဦး … ဦး က … ဟို …လယ် လယ်ထဲမှာ စောင့်တဲ့ ဦးခင်မောင်ကြီး မဟုတ်လား "

"အေး ဟုတ်တယ် ငါ … ငါ … "

သူ ရုတ်တရက် ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် ရပ်သွားသည်။ ကောင်မလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး ရုန်းမလိုလို လူးလဲကုန်းထလိုက်ပေမယ့် သူ့ကိုယ်အလေးချိန်ကြီး သူမအပေါ်မှာ ပိမိနေတာမို့ ရုတ်တရက်ချင်ချင်း ထမရဘဲ ဖြစ်နေဟန်တူပေသည်။

"ငါ ပွဲလာကြည့်ဖို့ …လယ်က တက်လာတာ "

"ဟင်း ဟုတ်ပါလိမ့်မယ် အားကြီးကြီး … "

"ဘာ … ဘယ် …ဘယ် လို "

"ကျွန်မ အစောကတည်းက တွေ့ပြီးပြီ ဒေါ်လေးအခန်းမှာ လူတစ်ယောက်နဲ့ အကြည်ဆိုက်နေတာတွေ့လို့ မကောင်းတတ်လို့ ရှောင်ထွက်လာခဲ့တာ … အဲဒါ … ရှင် …ပဲ မဟုတ်လား … ဟင်း … ဟင်း … အင့် …ကဲ …ကဲပါ ဖယ်ပါဦး … လူကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ ဖိပြီး … အသားတော်တော်ယူ … ဟွန်း … "

ကောင်မလေး သူ့ကိုယ်လုံးအောက်ကနေ လူးလှိမ့်ရုန်းထွက်ပြီး ထလိုက်ပေမယ့် ပြေလျော့လျော့ သူမထမီစကလေးက သူ့ဒူးခေါင်းအောက်မှာညှပ်ကျန်နေကာ ထမီဆွဲအချွတ်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်ပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ပြန်လည် ပြိုကျလာပါသည်။ကောင်မလေးက ယောင်ကန်းကန်းနှင့် သူ့ကို လှမ်းဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။ သူ့လက်ကလည်း ကောင်မလေးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်ရင်း သူမဖင်သားပြောင်ပြောင်ကလေးကို မထင်မှတ်ဘဲ စမ်းကိုင်မိသွားသည်။

"လွှတ် လွှတ်ပါ ထမီ …ထမီ ကျွတ်နေပြီ "

"ဟင့်အင်း ပြော ပြောပါဦး …ခုနက ဘာတဲ့ မင်းက အိမ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့ပြီးပြီပေါ့ ဟုတ်လား အကုန်မြင်လိုက်လား "

"မြင်တာပေါ့ အားလုံးပဲ …လိုး … လိုးနေတဲ့ ဥစ္စာ ခိ ခိ "

သူမအပြောလေးကြောင့် ဦးခင်မောင်ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး သူ့ခါးအောက်ပိုင်းရှိ လီးကြီးပါ ငေါက်ကနဲ ထတောင်ချင်ချင် ဖြစ်သွားရသည်။

"ဘာ … ဘာရယ် … "

ဦးခင်မောင်လက်နှစ်ဖက်က သူမကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ကာ မွှေ့နယ်ပစ်လိုက်ရင်း သူ့နှာခေါင်းနှင့်သူမပါးပြင် ထိလုမတတ် သူမမျက်နှာအနားကို တိုးကပ်ကာ မေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖင်က မိုးသူဇာဖင်အောက်ကို တိုးဝင်သွားပြီး ဖင်ဝရှိအကွဲကြောင်းကလေးကို စမ်းကိုင်ကာ လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်သေးသည်။

"ဟင့် ဟင့် ဟင့် "

မိုးသူဇာ နှုတ်မှ တဟင့်ဟင့်နှင့် ညုတုတုရယ်သံကလေးတစ်စ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဦးခင်မောင် ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ကောင်မလေးက ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေး လုံးလုံးကစ်ကစ်တစ်တစ်ရစ်ရစ်နှင့် ပြီးခဲ့သည့်တစ်ပတ် ဆင်းလာတုန်းကလည်း သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆုံတွေ့မိခဲ့ကြသေးသည်။ အကြည့့်ရဲသည်။

လူကိုတွေ့လိုက်လျှင် ခါးအောက်ပိုင်း လီးနေရာကနေ စူးစူးစိုက်စိုက် ငေးကြည့်သွားတတ်တာ သူသတိထားမိလိုက်သည်။ အကြည့်ရဲတင်းသလောက် ထီမထင်တဲ့ပုံနှင့် အခံလည်းပက်စက်မည့် ကလေးမလေးပဲ ဆိုတာ စားနေကျကြောင်ပါးဖြစ်သည့် သူ့အနေဖြင့် ရိပ်စားမိခဲ့ပါသည်။ခုတော့ သူ့အထင် ပိုလို့ သေချာသွားရသည်။

"ပြော ထပ်ပြောပါဦး တို့ … ဘာလုပ်တာ တွေ့သလဲ လို့ … "

"လ … လ … လိုး … လိုးနေ တာလေ "

"လိုး … နေတာ ဟုတ်လား "

"အင်း … ဟင်း ဟင်း "

ကောင်မလေးလက်က သူ့ပေါင်ကြားဆီ မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိလာသည်။ ပေါင်ခွကြားမှာ တင်းကနဲ ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က လာရောက်ထိတွေ့ ပွတ်သပ်မိသွားသည်။

"နင် နင် မြင်လိုက်လား ငါ့ လီးကို … "

"မြင်တယ် အကြီးကြီးပဲ "

"တကယ်လား "

"အင်း …ကြောက်စရာကြီး "

"ကိုင်ကြည့်လိုက် ငါ့လီးကို …ကြောက်စရာမှ မဟုတ်တာ "

"ဟင့် တ တကယ် ကိုင် ပစ်လိုက်မှာနော် "

"ကိုင် ဘယ်သူမှရှိတာမှမဟုတ်ဘဲ နေ နေဦး ငါ ပုဆိုးချွတ်ပေးမယ် "

သူမဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ခင်မှာပင် ဦးခင်မောင် သူ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ကာ လီးကို လက်နှင့်ကိုင်၍ မိုးသူဇာလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

မိုးသူဇာ စမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့်ညှစ်ကိုင်ကြည့်သည်။ လီးထိပ်ခေါင်းကြီးကို မဝံ့မရဲပုံစံနှင့် လက်ညှိုးလက်မအကြား ညှပ်ကာ ဒစ်လုံးအား ပွတ်လှိမ့်ကစားရင်း သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ခါးလယ်ကနေ သူမလက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ဆုပ်ဆွဲယူလိုက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက် ဆောင့်ဆွဲလိုက်နှင့် မသိမသာကစားပေးလာပါသည်။ဦးခင်မောင်လည်း သူမခါးဝတ်အင်္ကျီကိုပင့်လှန်၍တင်လိုက်ရာက ဘရာစီယာအောက်မှ မို့မောက်တင်းကြွနေသော နို့အုံ အိအိနှစ်မြွှာကို ကောင်းစွာချေနယ်ဆုပ်ညှစ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။

ဦးခင်မောင် နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းစို့ပေးလိုက်သည်။ မိုးသူဇာနှုတ်မှနေ၍ တအင့်အင့်ညည်းနေရုံမှအပ ဘာတစ်ခုမှ ငြင်းဆန်သည့်ပုံမျိုးကိုလည်း မတွေ့ရတာမို့ သူလက်ရဲဇက်ရဲ ပိုဖြစ်လာသည်။ မိုးသူဇာ ခါးအောက်ပိုင်းရှိ ပြေလျော့လျော့ ထမီကို တစ်ကွင်းလုံး ခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

သူ့လက်တစ်ဖက်က ခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွကြားတွင်ရှိသည့် မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ် ခုံးမောက်မောက်ကလေးကို စတင်၍ ထိထိမိမိ စမ်းကိုင်မိသွားသည်။

"အ အ … အင့် အင့် … ဟင်း … ဟင်း "

ချက်ကောင်းကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ကိုင်မိသွား၍ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ကော့ပျံထွန့်လူးသွားပြီး သူမ၏နှုတ်မှ ညည်းသံကလေးများ ခုန်ပေါက် လွင့်ထွက်လာရတော့သည်။

ဦးခင်မောင်၏လက်က သူမ၏စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်းလိုက်ပြီး လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးသွားသည်။ သူမ၏အစိထိပ်ဖူးကလေးကို ပွတ်လှိမ့်၍ လှုပ်ခတ်ဆွနှူးကစားပေးလိုက်ရင်း အကွဲကြောင်းကလေးအောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်း ကလေးထဲကို လက်ထည့်နှိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ပင် အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

"ဟင့် … ယား … ယား တယ် လွှတ်ကွာ … ဦးကလည်း … ဟင့် ဟင့် ဟင့် "

ကောင်မလေးတွန့်လိမ်ရုန်းကန်နေပေမယ့် အားမပါမှန်းကို သူရိပ်မိနေပေသည်။ လက်ကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီး ထိုးသွင်းထိုးထုတ်လှုပ်ရှားပေးရင်း စောက်ပတ်ကို အဆက်မပြတ် နှိုက်ကာဆွကာ ပေးလိုက်ရာ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ အပြင်ဖက်ကို စီးယိုထွက်ကျ လာခဲ့ရလေပြီ။

သူမလက်ကလည်း သူ့လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ဆောင့်ဆွဲရင်း ဂွင်းတိုက်သလို ကစားပေးလာပြီ ဖြစ်သည်။

"ညည်း ဒီဖက် လှဲအိပ်လိုက်နော် …ဖြစ် တယ် မဟုတ်လား "

"ဖြစ် ပါ … တယ် … ဦး … ဟို ဟို … ဖြေး ဖြေး လုပ်ပါကွယ် …နော် … ဦးဟာ ကြီးက …သိပ်ကြီးတာပဲ သမီးတော့ လန့်မိတယ် "

"လီးနဲ့စောက်ပတ်တွေ့တာပဲ ဘာလန့်စရာရှိလဲ သမီးရဲ့ ဟင်း ဟင်း "

"အို ဒေါ်လေးတောင် ဦးဟာကြီးနဲ့ အော်နေရတာပဲ မဟုတ်လား … လို့ … ဟင့် ဟင့် "

"သူ အော်တာက…ကောင်းလို့ အော်တာနေမှာပါကွယ် … ကဲ သမီးစောက်ပတ်ကို ဦးနမ်းချင်တယ် ဒီဖက်လှည့် "

"အို … ငရဲတော့ ကြီးကုန်တော့မှာ ပဲ ဟင်း ဟင်း "

ဦးခင်မောင် အပီကိုင်နေပြီဖြစ်သည်။

မြေကမ္ဗလာတည်းဟူသော မွေ့ယာထက်မှာ မိုးသူဇာတစ်ယောက် မခံချိမခံသာစွာဖြင့် ဖျပ်ဖျပ်လူးမျှ ထွန့်လူးကော့ပျံကာ ဝေဒနာခံစားနေရပေသည်။ ဦးခင်မောင်က သူမပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ကားထောင်စေလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်၍ စောက်ပတ်ရှိရာကို သူ့မျက်နှာထိုးအပ်ကာ သူမစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို အားပါးတရကြီး အနမ်းပေးနေလေသည်။

အကွဲကြောင်းကလေးကို အောက်မှနေ၍ အပေါ်သို့ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်သပ်တင်ကာ စောက်စိကလေးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ထဲကို လျှာတစ်ခုလုံး တွန့်လိပ်ထည့်သွင်းကာ ဘေးဘယ်ညာ အထက်အောက် ဝေ့ဝိုက်၍ မွှေနှောက်ယက်ဆွပေးလိုက်သည်။

"အ တော် …တော်ပြီ ဟင့် ဟင့် … ကျွန် ကျွန်မ မခံန်ုင်ဘူး … အို့ အို့ အိ အင့်… ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် "

မိုးသူဇာ အပြတ်ထန်လာသည်။ ဏှာအလွန်ထသလောက် အထလွန်၍ နေသည်။

ဦးခင်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးကြမ်းကြမ်း မုတ်ဆိတ်တိုနံ့နံ့တို့ဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဖလူးဖလူးဆိုပြီးအသံထွက်အောင် သူမစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံးကို ပွတ်ဆွဲသွားမှုကို ခံရသည်မှာ ရာဂရမ္မက်ချဉ်ခြင်းကို အတောမသတ်အောင်နိုးထ ဖြစ်ပေါ်စေသည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်။

"ဦး တော် တော်ပြီ ဦးလီးကြီး ထည့်ပေးတော့ ဒီလိုဆွနေရင် သမီးသေလိမ့်မယ် အား အထဲမှာ ယား လွန်းလှပြီ လုပ် လုပ် မြန်မြန်လိုးပေးပါတော့ ဟင့်ဟင့် "

မူယာများခြင်းလား တကယ်ပဲလားဆိုတာကိုတော့ သူမကိုယ်တိုင်သာလျှင် သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ကောင်မလေး စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်များပွက်အံကျကာ စောက်ရည်ဗရပွ ပေလူးနေပုံကိုကြည့်၍ ဦးခင်မောင် သူမတင်းနေပြီမှန်း အသေအချာ သဘောပေါက်လိုက်မိသည်။

လှဲအိပ်နေရာက အသာထပြီး သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ကာဖြင့် မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်အဝတည့်တည့်မှာ တေ့ချိန်၍ တစ်လက်စတည်း အပေါ်စီးကနေ ထိုးနှစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပါသည်။လီးကြီးက ဒစ်လုံးထိပ်ကားကြီးဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လွယ်လင့်တကူမဝင်ဘဲ အဝမှာတင် တစ်စုံတစ်ရာ ပိတ်ဆို့ခံထားသလို တစ်ကြပ် ဆို့ပိတ်ကာနေလေသည်။

"သမီး စောက်ပတ်နည်းနည်း ဖြဲပေး လီးက မဝင်ဘူးဖြစ်နေတယ် "

"ဦးလီးက ဒီလောက်တောင်မှ ကြီးလွန်းရသလား ရော့ …သမီး ဖြဲပေးမယ် … ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးထည့်လိုက် မညှာနဲ့ "

သူမကပြောလည်းပြော စောက်ပတ်အဝကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဟဟပြဲပြဲကလေးဖြစ်အောင် ဆွဲဖြဲပေးလိုက်ရာ ဦးခင်မောင် သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကို စောက်ပတ်အဝမှာ ထည့်မွှေ၍ ခပ်ပြင်းပြင်းကလေး ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။

လီးက တစ်ကြပ်ပြည့်သိပ်စွာဖြင့် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်အောင် အတော်ကလေးချွေးပျံအောင် ဆောင့်ချလိုက်ရသည်။ လီးဝင်သည်နှင့် ဦးခင်မောင်လည်း အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်ချက်ချင်း ဖိလိုက်ပြန်ကြွလိုက်လုပ်ကာ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် လိုးပေးလိုက်လေသည်။

စောက်ရည်ကြောင့် ချွဲကျိကျိကလေးဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက်မှာ လီးကြီး ဇွပ်ကနဲဖွပ်ကနဲ လျှောတိုးပွတ်တိုက်လိုးဝင်သွားသည့် အရသာကို သိသိသာသာပင် စတင်၍ ခံစားလာရပါသည်။ သူမအလိုးခံဖူးသမျှ လီးတွေထဲမှာ ဘယ်လီးနှင့်မှ မတူအောင် အရသာရှိလွန်းလှသည့်လီးကြီးပင်ဖြစ်လေသည်။

လီးတစ်ဝက်လောက် လိုးနေရာကနေ သူကတစ်ဆင့်ချင်းတက်၍ လီးအဝင်ပိုနက်အောင် ဖိဖိဆောင့်ချပေးနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးမှာလည်း ကြီးမားသည့်လီးကြီး အဝင်အထွက်ဒဏ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပို၍ပင် ပြဲပြဲလန်သွားရသလို စိတ်ထဲမှာထင်မိပေသည်။ စောက်ပတ်စုတ်ပြဲသးမှာကိုတောင် တွေးကြောက်လာရသည်။

ပွဲခင်းထဲမှာ အလိုးခံစဉ်ကထက် ထိချက်ပိုပြင်းပြီး စောက်ပတ်က တင်းကနဲတင်းကနဲဖြစ်ဖြစ်သွား၍ မိုးသူဇာက ဦးခင်မောင်ရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်စုံကန်တွန်းထားရကာ …

"ဖြေးဖြေး ဦး လီးက နင့်နင့်သွားတာပဲ သမီးအဖုတ်နဲ့တောင် မဆန့်ဘူး ဦးရယ် "

သူမက ခပ်ညည်းညည်းကလေး ပြောလိုက်တော့ …

"လီးက ခုတောင် တော်တော်ဝင်လာပြီ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ထပ်ဆောင့်ချလိုက်ရင် လီးအဆုံးဝင်မယ် သမီး အနေခက်နေလို့လား "

"ခက်တော့ မခက်ပါဘူး ဦးလီးကြီးကို သမီးကြိုက်တယ် … ဒါပေမယ့် တစ်ဆုံးလိုးရင် စောက်ပတ်ကွဲမလားမသိဘူး"

"သမီး အရင်က အလိုးခံဖူးတယ် မဟုတ်လား "

"ခံဖူးတယ် ဦးလီးလောက်တော့ … မကြီးပါဘူး "

"အလိုးခံဖူးရင် ကိစ္စမရှိဘူး … သမီးစောက်ပတ်က လီးအဝင်လမ်းဖြောင့်နေပြီပဲ နည်းနည်းအောင့်ထားရင် ရပါတယ် "

"အင်း ဦးဆန္ဒရှိရင် လုပ်ပါ တစ်ဆုံးအထိ လိုးချင်လည်း လိုး … သမီးစောက်ပတ်သာ ကွဲရင်တော့ … ဦးပဲ ဆေးထည့်ပေးရမယ် သိလား"

သူမအပြောလေးကြောင့် ဦးခင်မောင် သူမအပေါ် အချစ်ပိုမိသွားသည်။ လိမ္မာလိုက်တာ သမီးကလေးရယ် ဆိုပြီး သူ့ခါးကိုနှိမ့်ကာကြွကာ ဆောင့်လည်းဆောင့် နို့နှစ်လုံးကိုလည်းတစ်ဖက်စီစို့၍ ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အားယူဖျစ်ဆွဲရင်းဖြင့် တရစပ်ပင် လိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။မိုးသူဇာ အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကြွ၍ ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ပင့်မြှောက်အလိုးခံနေရှာသည်။ ဦးခင်မောင် လီးအဆောင့်နှင့် သူမဖင်ကို ကော့အညှောင့်မှာ

" ဖွပ် ဇွပ် "

ဟူသော အသားချင်း ထိခိုက် ရိုက်ဆောင့်မိသံနှင့် အတူ သူ့လီးကြီးက မထင်မှတ်ဘဲ သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ ကျွံဝင်ပြီး အရင်းဆိုက်မိသွားကာ …

"အ အမေ့ … အီးအင့် အင့် "

ဟူသောအသံနှင့် မိုးသူဇာတစ်ယောက် မျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့ပြီး စကားပင် ဟဟမပြောနိုင်ရှာတော့ဘဲ ဦးခင်မောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုသာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကုပ်ခြစ်ဖက်တွယ်ရင်း ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ ဆိုသည့်ပုံစံနှင့် စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပို၍ပင် ဖြဲကားပစ်လိုက်မိရာက …

"ဆောင့် တအားလိုး …ဦး လီး အထဲကို ဝင်နေပြီ ကျွန်မကို မညှာနဲ့ လိုး … အသေလိုး …အ အားကောင်းတယ် ကောင်းတယ် အား ဦး …ကြမ်းချင်သလိုကြမ်း အား … အိ အင့် အင့် "

ဆိုပြီး အောက်ကနေ ထွန့်လူးပြီး ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာနှင့် ညှောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါသည်။ဦးခင်မောင်လည်း တစ်ကြပ်နေသောစောက်ပတ်ကို လိုးရသည်မှာ အပျိုမ ပါကင်ဖွင့်ရသလို ဖြစ်နေတာမို့ ရမ္မက်ဇောကြွသထက်ကြွကာ အရှိန်မထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်လျှက် အဆက်မပြတ်ပင် မနားစတမ်း ကျုံးလိုးပစ်နေမိတော့သည်။

နာရီဝက် လောက်တော့ ကြာမည်ထင်သည်။ မိုးသူဇာကော့ပျံကာ ဖီလင်တရိပ်ရိပ်တက်လာသလို ဦးခင်မောင်လည်း သဲကြီးမဲကြီးနှင့်သူမစောက်ပတ်ကို ဖိလိုးနေရင်း လရည်ထွက်ချင်လာသဖြင့် အချက်သုံးလေးဆယ်ခန့် ဝုန်းဒိုင်းကြဲ၍ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်ပြီး သုက်ရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။

မိုးသူဇာလည်း သူနှင့်အတူ စောက်ရည်ထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ညဉ့်က နက်သထက်နက်လာပြီဖြစ်သည်။

အချိန်တွေသာကုန်သွားပေမယ့် အိမ်အပြင်ဖက် ခြံဝန်းအတွင်းရှိလူသားနှစ်ဦးကတော့ ရမ္မက်မီးမငြိမ်းနိုင် ကြသေးဘဲ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဖက်တွယ်ကာလူးလှိမ့်နေကြရင်း အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါလို့ ကောင်းနေတုန်းပင် ဖြစ်လေသည်။ဦးခင်မောင်က ဒေါ်လေးမြရွှေကို တဝကြီးလိုးခဲ့ပြီးသည့်တိုင်အောင် မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို အခွင့်ကြုံခိုက် လိုးတာမို့ တော်ရုံနှင့်လက်မလွှတ်ဘဲ တစ်ချီပြီးတစ်ချီဆက်ဆွဲနေသည်။

မိုးသူဇာကိုယ်နှိုက်ကလည်း သူနှင့် ယခုလို အလိုးခံရတာကို ပျော်မွေ့နေသည်။ ပွဲခင်းထဲမှာ မောင်စိုးနှင့်ဖိုးလုံး လိုးတာကို ခံပြီးသည့်တိုင် ဦးခင်မောင်လိုးသည့်အရသာကို ပက်လက်ရော မှောက်ခုံရော စိတ်ပါလက်ပါခံပြီး ရမ္မက်နွံထဲမှာ အတိုင်းအဆမဲ့စွာဖြင့် နစ်မွန်းသာယာနေမိပေသည်။

ဦးခင်မောင်က သူမကို လေးဘက်ကျကျ ခွေးကုန်းကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်း၍ လိုးပေးနေသည်။ ဦးခင်မောင်လီးက မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲကို လဒစ်ထိပ်မှသည် လီးအရင်းတစ်ဆုံးအထိ အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ဝင်ရောက်နေလျှက် ရှိပေသည်။ မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်မှာ သူ့လီးဝင်ရောက်မှုကြောင့် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး မြင်မကောင်းရှုမကောင်းအောင် ပြဲလန်၍နေပြီဖြစ်သည်။

တခြားသူလိုးတာထက် ဦးခင်မောင်လိုးခြင်းက သူမ၏ကာမစိတ်ကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြီး လီးကြီးကြီးနှင့်အလိုးခံရသည့်အရသာကို ပို၍ပင် စွဲမက်သွားခဲ့ရလေသည်။တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာသည်အထိ ဦးခင်မောင်က သူမ၏အနောက်ကနေ ခွေးကုန်းလိုးပြီး သူ့လရည်တွေကို မိုးသူဇာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်ထုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။

မိုးသူဇာလည်း ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ ပြီးသွားသလဲ ဆိုတာတောင် မသိတော့ချေ။ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့ရခြင်းမို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး မထနိုင်အောင် နုံးခွေသွားမိလေသည်။

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နှုတ်ဆက်လိုက်ကြပြီး မနက်ဖြန် သူမနှင့်ထပ်မံတွေ့ဆုံဖို့ တစ်ခေါက်လာခဲ့ဦးမည် ဟုဆိုကာ ဦးခင်မောင် ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသည်။မိုးသူဇာလည်း သူပြန်သွားပြီး တစ်အောင့်လောက်နေမှ အိမ်နောက်ဖေးပေါက်မှတစ်ဆင့် အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့ကာ အိပ်စက်အနားယူလိုက်တော့သည်။

နောက် နှစ်ရက်လောက်နေမှ ဦးခင်မောင် လယ်ထဲကနေ ပြန်ရောက်လာသည်။ နေ့ခင်းဖက်ကြီးဖြစ်နေ၍ ဒေါ်လေးမြရွှေတစ်ယောက် အိမ်မှာမရှိဘဲ အကြွေးတောင်းရန်ဆိုပြီး တစ်ဖက်ရွာကိုထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမိုးသူဇာတစ်ယာက်တည်းသာ ရှိနေပေသည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၁ )

မိုးနတ်သူဇာ အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

( ၂၀ ပုဒ်မြောက် အမှတ်တရ လက်ရာ )

ပွဲခင်းထဲက အသံဗလံတွေက ဆူညံနေသည်။ ဆိုင်းသံ ဗုံသံတွေ နှဲ ပတ္တလား လင်ကွင်း လက်ခုပ် ပတ်မကြီး တဒိန်းဒိန်းတီးသံတွေ နှစ်ပါးသွားသီချင်းနှင့် မြိုင်ထတီးလုံးဆန်းတွေ လူရွှင်တော်လေးငါးယောက်ဆီက ခါးအောက်ပိုင်းဆန်ဆန် ပြက်လုံးတွေ … စသည်ဖြင့် သောသောကို ညံလို့ … ။

ပွဲခင်းတစ်ခင်းလုံး နားစည်ကွဲမတတ် ပွက်လောရိုက်ကာ ညံစီနေသည်။ ဒီအသံဗလံတွေက သူမနားထဲကိုတော့ မရောက်ပါ။ မိုးသူဇာ အာရုံတွေ လွင့်ပါးနေသည်။လွင့်ပါးနေသည်ဆိုခြင်းထက် အခြားတစ်နေရာဆီသို့ စုစည်း ရောက်ရှိနေသည်လို့သာ ဆိုရချိမ့်မည်။

ပွဲခင်းနှင့် အတန်ငယ်လှမ်းသော အရပ်ရှိ ချောင်ခပ်ကျကျ ဇရပ်ပျက်တစ်လုံးဆီမှာ သူမရောက်ရှိနေသည်။ သူမတစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်ပါ။ အသက် နှစ်ဆယ် အစိတ်ဝန်းကျင် အရွယ်ခန့် လူငယ်နှစ်ယောက် သုံးယောက်လည်း ပါသည်။

သူတို့ သုံးလေးယောက်က ဇရပ်ပျက်အတွင်းရှိ မှောင်ရိပ်ထိုးကျကာ ပိန်းပိတ်အောင် မည်းမှောင်လို့နေသော အတွင်းဖက်ခပ်ကျကျ လူသူမမြင်နိုင်သည့် နေရာတစ်ခုမှာ ပူးပူးကပ်ကပ် အသားချင်းထိမျှ ကပ်ထိုင်နေကြရင်း စကားတွတ်ထိုးပြောဆိုနေကြသည်။ ပွတ်သီးပွတ်သပ် ထိကိုင် မိကြသည်။ အတွေ့အရသာနှင့်အတူ ရင်ခုန်သံတွေက တဒိန်းဒိန်းဆူညံလို့ နေကာ ပွဲခင်းထဲက ဆိုင်းသံဗုံသံကိုပင် ဖုံးလွှမ်းလို့ သွားရတော့သည်။

မိုးသူဇာ …

သူမသည် ပွဲခင်းမှာ ကျက်စားသည့် ညဉ့်ငှက်မ အပျက်မတစ်ယောက်တော့ လုံးဝ ( လုံးဝ ) မဟုတ်ပါချေ။

သို့သော် …သူမ ယခုဖြစ်ပျက်နေပုံအရ သားကောင်းသမီးပျို အမျိုးကောင်းသမီးတစ်ယောက်လို့ ဆိုနိုင်ရန် ခက်ပေလိမ့်မည်။ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ သမီးအလိမ္မာကလေးတစ်ယောက်၏ အနေအထိုင်မျိုး ဘယ်လိုမှ မဟုတ်တာကို သူမကိုယ်တိုင်လည်း သိနေပါသည်။

တကယ်တော့ …

မိုးသူဇာ၏ အတွင်းစိတ်မှာ ခန့်မှန်းရ ခက်လှသည်။ ထင်ရာကို ဇွတ်လုပ်တတ်ပြီး ကောင်းလားဆိုးလား မှားလားမှန်လား မဝေခွဲဘဲ သူမတဇွတ်ထိုးလုပ်ခဲ့သမျှ နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်တတ်တာကိုက သူမအကျင့်စရိုက် သူမပုံစံလို ဖြစ်နေပေပြီ။မိုးသူဇာ ပွဲကြည့်ဖို့့လာရင်း ပျင်းပျင်းရှိတာနှင့် ပွဲခင်းထဲကနေထွက်ကာ စျေးဆိုင်တန်းတွေရှိရာဖက်ကို တစ်ယောက်တည်း လျှောက်ပတ်ကြည့်လာသည်။

များပြားလှသည့် စျေးဆိုင်ခန်းတွေ ပြောင်းဖူးမီးဖုတ် မြေပဲပြုတ် အသားကင် အသားတုလုံးရောင်းသည့်ဆိုင်တွေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ရေခဲမုန့် ဖာလူဒါ အရောင်းဆိုင် အရက်ဆိုင်တွေ ကြက်သားလိပ် ပလာတာ ပဲလိပ် စမူဆာ ရောင်းသည့် ကုလားဆိုင်တွေ ကလေးကစားရာ အရုပ်မျိုးစုံရောင်းသူတွေ မိုးပျံပူဖောင်း လှည့်လည် ရောင်းချသူတွေ စသည်ဖြင့် တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ် စည်ကားလွန်းလှပြီး

စတိတ်ရှိုး အော်ပရာ ပြဇာတ် အစီအစဉ်တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပြောင်းသွားသည့်တိုင်အောင် ပွဲခင်းပတ်ပတ်လည်မှာ ဇာတ်ပွဲမကြည့်ပါဘဲနှင့် သူမကဲ့သို့ပင် လူတွေက သည်းသည်းလှုပ်မျှ တိုးလိုက်ဝှေ့လိုက်နှင့် … အရှေ့မှသည် အနောက် အနောက်မှသည် အရှေ့ လွန်းထိုး ရွေ့လျား သွားလာကာ လှည့်ကာပတ်ကာနှင့် အချိန်ဖြုန်းနေကြသည်။

တိုးရင်းဝှေ့ရင်းက အသားဆိုင်တွေအချင်းချင်း မကြာခဏ ပွတ်သီးပွတ်သပ်ထိတွေ့မိသွားကြသည်။ ဒါကိုပင် လူတွေက အရသာယူကာ တခစ်ခစ်ပျော်မွေ့နေကြသည်။ သူမသည်လည်း လူထဲက လူသား မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက်ပဲ မဟုတ်ပါလား။

ဒီလို လူကြားထဲ တိုးရ ဝှေ့ရတာကို သူမ အလွန်ပျော်မိသည်။ သူမအနောက်ကနေ တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ဆီကို မကြာခဏ ပူပူနွေးနွေး အထိအတွေ့ကို သူတို့ပေးနေကြသည်။ မိုးသူဇာ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ဆန်လာရပြီး ခြေကိုတစ်လှမ်းချင်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လုပ်၍ အေးအေးသက်သာပင် လျှောက်လာမိပေသည်။

ယောက်ျားပျိုတစ်စု သူမအနောက်ကနေ ကပ်လိုက်လာသည်။ အနောက်ကနေ ထောက်လှမ်းရေးလုပ်ပြီး စလိုက်နောက်လိုက် ထိကပါးရိကပါးပြောလိုက်နှင့် မိုးသူဇာ မတုန်မလှုပ်ကျော်ရုပ်လုပ်နေသည်။ ဒီတစ်အုပ်က အခြေအနေ မဟန်ဘူးအထင်နှင့် နောက်ဆုတ်သွားတော့ နောက်ထပ်တစ်ယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။သူမ၏တင်ပါးနှစ်ဖက်အကြားရှိ အကွဲကြောင်းအရာလေး အနောက်မှနေ၍ ပူနွေးတင်းမာသော အထိအတွေ့တစ်စုံတစ်ရာကြောင့် မသိမသာလေးလုပ်ကာ အနောက်ကို စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်မိသည်။

နှုတ်ခမ်းမွှေးသဲ့သဲ့ မုတ်ဆိတ်တိုနံ့နံ့နှင့် ကုလားတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။ သူ့ခါးအရှေ့ပိုင်းက လူတွေကြပ်သိပ် တိုးဝှေ့ နေတာကို အခွင့်ကောင်းရယူပြီး သူမဖင်ကြားထဲကို သူ့အတန်ချောင်းကြီးနှင့် လာရောက် ထောက်ထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မိုးသူဇာ အသာငြိမ်နေတာကို သူက အပိုင်ဆိုပြီး နောက်တစ်ဆင့် ထပ်တက်လာသည်။ သူမပေါင်တစ်ဖက်ကို သူ့လက်ကရောက်လာပြီး ဆီးခုံအစပ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

ဖင်ကြားထဲမှာ ထောက်ထားသောလီးက ပိုတင်းမာထောင်ထ လာသလိုပင်။ လီးလည်း ကြီးပုံရပါသည်။မိုးသူဇာ ခြေဖျားကလေးအသာထောက်ပြီး ဖင်ကို နည်းနည်းကြွပေးလိုက်တော့ သူက လူကြပ်သိပ် ညှပ်နေသည့် ကြားထဲကနေပြီး လချောင်းတစ်ခုလုံး ဖင်ကြားထဲကို တစ်စတစ်စ ပိုမိုတိုးဝင်လာအောင် ပြုလုပ်ရင်း သူမခါးရှေ့မှနေ၍ အဖုတ်ရှိရာဆီကို လက်ရောက်ကာ အပီအပြင်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။

တရွေ့ရွေ့ရှေ့ကို အတိုးမှာ သူကလည်း အနောက်ကနေ ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ပါလာသည်။ ပွဲခင်းအစပ်ကနေ အနောက်ဖက်ဆီ တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ လျှောက်လှမ်းလာရင်း အနောက်ကနေ ကုလားကြီး၏ အကိုင်အထောက်ခံ၍ မိုးသူဇာ အင်္ဂါဇပ်ကလေးထဲကနေပြီး အရည်တွေ စိမ့်ယိုထွက်ကျလာခဲ့ရလေသည်။

အနောက်ကနေ " လိုက်ခဲ့ပါလား တစ်နေရာသွားရအောင် " ဆိုပြီး ကပ်ပြောလာတာကို သူမက မသိမသာ ခေါင်းကလေးခါ၍ " မလိုက်ဘူး " ဟု ဆိုပြီး ငြင်းပယ်လိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်း သူနှင့် ဝေးရာဆီကို တိုးထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။

အခွင့်အရေးသမားတို့ထုံးစံအတိုင်း ရလျှင်ဆက်တိုးမည်။ ရသလောက် ယူမည်။ မရနိုင်မှန်းသိလျှင်မူကား သူ့ဖာသာ နောက်ဆုတ်နေစမြဲဖြစ်လေရာ ထိုသူ နောက်ချန်နေရစ် ခဲ့တော့သည်။

နောက်တစ်ပတ် ပြန်လျှောက်ကြည့်သည်။ ဒီမှာတင် လက်ရဲပါးစပ်ရဲ သူတို့ လူငယ်အုပ်စုနှင့် တိုးမိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။အချိန်ကလည်း ည ၁၁ နာရီ ဝန်းကျင်လောက် ရှိရော့မည်။မိုးသူဇာလည်း လျှောက်ရဖန်များ၍ ခြေထောက်တောင့်ချင်လာသည်။ ဗိုက်ထဲက ဟာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။

"တစ်ခုခု စားမလား တို့နဲ့ လိုက်ခဲ့လေ "

"တကယ် လိုက်မှာနော် မကျွေးဘဲ မနေနဲ့ "

သူမက ပြန်ပြောလိုက်တော့ …

"ဟား ကျွေးမှာပေါ့ ဘာစားချင်သလဲ ပြော …အပူလား အအေးလား အရည်လား အဖတ်လား"

"ရတယ် ဘာဖြစ်ဖြစ် "

မျက်စကလေးချီကာပြောလိုက်သော သူမကို ကောင်လေးတစ်သိုက် အထူးပင် သဘောကျသွားကြလေသည်။ စားသောက်ဆိုင် ရှိရာဆီ တစ်အုပ်စုလုံး ချီတက်လာခဲ့ကြသည်။ စားစရာများမှာယူ စားသောက်ကြပြီး ကောင်လေးတွေ အဆွယ်အနှူးကောင်းတာနှင့် မိုးသူဇာလည်း ယခုလို ချောင်ထဲသို့ သူတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။တကယ်တမ်းအားဖြင့်တော့ လူတွင်ပါလို့ နွားကျားကိုက်ခြင်း ဟုဆိုနိုင်သည်ပဲ မဟုတ်ပါလား။

ဇရပ်အိုကြီးထဲမှာ မိုးသူဇာတစ်ယောက် ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ရောက်ရှိနေပြီး အကိုင်အနယ်ခံနေရပြီဖြစ်သည်။ သူတို့ နှုတ်ခမ်းတွေ အချင်းချင်း ဂဟေဆက်မိနေကြသည်။ ကောင်လေးက သူမနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်နမ်းစုပ်ရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမရင်သားအိအိနှစ်မြွှာကို ညှစ်နယ်ကိုင်ပေးနေပါသည်။

ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ပေါင်သားနှစ်ဖက်အကြားကို ဝင်ရောက်ကာ အင်္ဂါဇပ်ရှိရာကို အသာပွတ်သပ်၍ ကိုင်စမ်းနေပါသည်။မိုးသူဇာက အသက် ၁၈ နှစ်တင်းတင်း ပြည့်ပြီးနေပြီ။

အရွယ်ရောက်ပြီးစ မြီးကောင်ပေါက် မိန်းကလေး တစ်ယောက်ပီပီ ရင်သားတင်သားကြီးများက သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးအစားကျနလှပကာ ပီဘိအမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်အလား အလုံးအထည်ပြည့်ပြည့် တင်းတင်းကျစ်ကျစ် လုံးလုံးကစ်ကစ်နှင့် ချစ်စရာအလွန်ကောင်းလှသူကလေးဖြစ်သည်။သူမကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီကြယ်သီးများက ပြုတ်ထွက်ကာ မလုံမလဲဖြစ်နေသည်။ သူမခါးမှာ ဝတ်ဆင်ထားသည့် ထမီမှာလည်း ပြေလျော့လျော့ဖြစ်၍ နေလေပြီ။

လူငယ်တစ်ယောက်တည်း ကိုင်နေချိန်မှာ ကျန်နှစ်ယောက်က ကြွပ်ကြွပ်အိတ်တစ်လုံးထဲတွင် ပါဆယ်ထည့်ယူလာသော အရက်ကို ပိုက်ဖြင့် တစ်ယောက်တစ်လှည့်စုပ်၍ ရေသန့်ဘူးထဲကရေကို သောက်လိုက် ဆေးလိပ်ဖွာလိုက်နှင့်လုပ်ကာ သူတို့ အလှည့်ကျမည့်အချိန်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ဆိုင်းနေကြလေသည်။

လူငယ်က မိုးသူဇာထမီကို အောက်နားစကလေး အသာပင့်မပြီး ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ တစ်လက်စတည်းဆိုသလိုပင် သူ့လက်က သူမပေါင်ခွကြားထဲကို တိုးဝင်သွားပြီး အမွှေးအမြှင်များ အစုလိုက်အပြုံလိုက် အုံထွန်းကာ ပေါက်ရောက်နေလေသော သူမ၏စောက်ပတ်အုံဖောင်းအိအိကလေးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးလိုက်လေသည်။

"အိုး ကျွတ်ကျွတ် … မ မလုပ်နဲ့ လေ … ဟင့် ဟင့် "

မိုးသူဇာ မရုန်းချင် ရုန်းချင်ဟန်နှင့် တဟင့်ဟင့် ညည်းရင်း ကိုယ်ကလေး ထွန့်လူး၍ ရုန်းသည်။ သူရုန်းလိုက်မှပင် ကောင်လေးလက်ချောင်းများက သူမစောက်ပတ်အုံရှိအမွှေးအမြှင်များကို ဆုပ်ဖွကစားနေရာက စောက်ပတ်အပေါက်ဝကလေးထဲကို လက်ခလယ်လေးတစ်ချောင်း ထိုးနှိုက်တိုးဝင်၍ သွားလေသည်။

မိုးသူဇာ ချက်ကောင်းမိသွားဟန်နှင့် တဒင်္ဂ ငြိမ်သက်သွားသည်။ သူက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ရောက်နေသောလက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ နှိုက် ကစားပေးနေသည်။

"အ အရှီး အ ဖြေး … ဖြေး ဖြေး လုပ်ပါ နာတယ် ဟင့် "

မိုးသူဇာ အသံကလေးက ခပ်ညုညု ကလေးထွက်ပေါ်လာသည်။ သူမလက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ဆွပေးနေသော သူ့လက်ကို အပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ပါးစပ်ကနေ ဖြေးဖြေးလုပ် ဟုပြောရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပါ ခပ်ကားကားကလေး ဖြဲဟဟလုပ်ပေးလိုက်မိပေသည်။

စောက်ဖုတ်အထဲက အရည်တွေ စိုစိစိကလေးဖြစ်လာလေသည်။ ပျားရည်အိုင်ကလေး ဟူ၍ စာရေးဆရာတို့ တင်စားရေးဖွဲ့အပ်ရာ ဋ္ဌာနေကလေးပင် ဖြစ်ပေသည်။

"အင်္ကျီချွတ်လိုက်မယ်နော် "

"အင်း ဟင်း ဟင်း "

သူမ အသံက လက်ခံသဘောတူကြောင်း သက်သေပြနေသည်။ ကောင်လေးလက်က သူမကိုယ်ပေါ်က ခါးတိုလက်ပြတ် ဘလောက်စ်အင်္ကျီကလေးကို ကြယ်သီးများဖြုတ်၍ ချွတ်ယူလိုက်သည်။

အတွင်းခံ ဘော်လီအင်္ကျီကလေးကိုပါ ချိတ်ဖြုတ်၍ ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ လုံးဝန်းသော ကျွဲကောသီးအလတ်စား အရွယ်ခန့်ရှိ ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာက ဘော်လီအင်္ကျီအောက်မှနေ၍ ခုန်ထွက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ကောင်လေးက သူမနို့နှစ်လုံးကို အငမ်းမရနိုင်စွာပင် ကုန်းစို့ လိုက်လေတော့သည်။

"အို့ အို …အင်း ဟင်း ဟင်း …ဟင်း "

သူမနှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံရှည်ကြီးတစ်စ လွင့်ထွက်လို့ သွားရသည်။မိုးသူဇာ ခါးကလေးကော့ကြွ၍ တက်လာသည်။ ခါးအောက်ပိုင်းရှိ သူမစောက်ဖုတ်ဆီမှာလည်း သူ့လက်က ဖွဖွရွရွ ပွတ်သပ်၍ စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို အဆက်မပြတ်နှိုက်ဆွပေးနေတာမို့ သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေအောင် ယိုစီးကျလာခဲ့ရပြီး မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ်လာရလေသည်။

"ကြာတယ်ကွာ ဖိုးလုံး မြန်မြန်လုပ်စမ်းပါ "

ကျန်တဲ့ကောင်နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်က အော်ပြောလိုက်သည်။

ဖိုလုံးဆိုသော မိုးသူဇာကို ကိုင်နေသည့် လူငယ်က …

"အေးပါကွ မင်းတို့ကလည်း … လီးတဲ့မှပဲ "

ဖိုးလုံး ပြန်ပြောလိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အမှောင်ထဲမှာမို့ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရပေမယ့် မိုးသူဇာလက်က သူ့လီးကို စမ်းကိုင်မိသွားသည်။ လီးက ခပ်တုတ်တုတ်ဖြစ်၍ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ ဖြစ်သည်။

"လီးစုပ်ပေးမလား "

"ဟင်းအင်း မစုပ်တတ်ဘူး "

"ရအောင်စုပ် လီးစုပ်မှ မြန်မြန်လိုးပေးလို့ ရမှာ "

သူက တစ်ဆင့်တက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ မိုးသူဇာလည်း လီးကို စုပ်ချင်ချင်မို့ သူ့ပေါင်ကြားကို မှောက်ချလိုက်ပြီး သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်သွင်း၍ စုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးဒစ်ထိပ်ခေါင်းကို စုပ်ပေးစဉ်မှာပင် ဖိုးလုံး တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး လရည်ထွက်ချင်လောက်အောင် ကောင်းသွားရသည်။ သိပ်ကြာကြာမစုပ်ခိုင်းရဲတာမို့ ငါးမိနစ်လောက်စုပ်အပြီးမှာ သူမကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။

"ရပြီ တော်တော့ မစုပ်နဲ့တော့ လရည်ထွက်ရင် ငါ မလိုးလိုက်ရဘဲ ဖြစ်သွားမယ် "

"ဟင်း စကြောက် "

မိုးသူဇာ စိတ်ထဲက ကြိတ်၍ ပြောလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သူက မိုးသူဇာကို ဒီအတိုင်း ပက်လက်လှန်ကာ အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့လီးကို မိုးသူဇာစောက်ပတ်ထဲ စတင်သွင်းဖို့ လုပ်နေသည်။

"ထမီချွတ်လိုက် ပါလား "

"ဟင့် ဒီအတိုင်းပဲ လုပ် ရ ရတယ် "

မိုးသူဇာ တင်းခံကြည့်သည်။ အမှောင်ထဲမှာပေမယ့် တကယ်တမ်း နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ လီးနှင့်ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ ရပြန်တော့ ရှက်တက်တက်ကလေး ဖြစ်ချင်နေသည်။

"ရှုပ်ပါတယ် ဟာ "

ဖိုးလုံးပြောပြီး သူမခါးအထက်မှာ လိပ်တက်နေသော ထမီတစ်ကွင်းလုံးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ မိုးသူဇာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားသည်။သူက အောက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားသော မိုးသူဇာ၏စောက်ပတ်အဝတည့်တည့် သူ့လီးကို ချိန်တေ့ပြီး ဗြိ ဇွပ်ကနဲ လီးကို အပေါ်စီးကနေ လိုးသွင်းပစ်လိုက်လေသည်။

လီးက အရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်ကာနေသော မိုးသူဇာစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ မြွေတစ်ကောင် တွင်းဝင်သလို လျှောကနဲ ဇွတ်တိုးဝင်သွားလေသည်။ စောက်ဖုတ်အသစ်စက်စက်ကလေးမို့ မဆိုစလောက်ကလေး တစ်ကြပ်နေသလိုတော့ ရှိသည်။

"ဖြေး ဖြေး အင့် …ဆောင့် … နော် … နာ …တယ် "

မိုးသူဇာ အသံခပ်အက်အက်ဖြင့် ပြောသည်။ သူမအသံက စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တုန်ရီနေသလိုထင်ရသည်။ ဖိုးလုံးလည်း လီးဝင်ပြီဆိုတာနှင့် လရည်ထွက်မှာကြောက်ပြီး အသည်းအသန်ဆောင့်လိုးချနေပေတော့သည်။ ထိချက်တကယ်ပြင်းသည်။

လီးနှင့်စတွေ့ကာစဖြစ်သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနှင့် ဒီလို နွားသိုးကြိုးပြတ် လိုးဆောင့်မှုက သက်တောင့်သက်သာ မရှိနိုင်သလို ဖီလင်တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် ခံစားရမည့် နေရာမှာ ကောင်းတာရော နာကျင်တာရော ပြွန်းတီးသောအရသာကိုခံစားနေရလေသည်။

သူ့လဒစ်ထိပ်ခေါင်းက တော်တော်ကလေးကြီးသည်။ သူမ၏ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်ကလေးထဲကို ဒစ်ဖူးကားကားကြီး တိုးဝင်တိုးထွက်ပြုကာ လိုးဆောင့်ပေးနေတာကို မိုးသူဇာ အံကလေးကြိတ်ကာ ကြိတ်ကာနှင့် အောင့်အည်းခံစားနေရသည်။ ဖိုးလုံးက အလုပ်ကြမ်းလုပ်သည့် တောသူတောင်သား တစ်ယောက်ပီပီ သက်လုံတော်တော်ကောင်းသည်။ လိုးအားသန်လှသည်။

မိုးသူဇာကို အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်ဆောင့်လိုက် နားလိုက် နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့လိုက်လုပ်၍ သူမဖင်သားအိအိကားကားနှစ်ဖက်ကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်ဖျစ်နယ်၍ပေးနေလေရာ မိုးသူဇာလည်း တဏှာအပြတ်ထလာရပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံးကော့ပျံကြွတက်လာကာ …

"ကို … ဖိုး … လုံး … ဆောင့် ဆောင့်လေ မြန်မြန်လုပ် ကျွန်မ ဟိုဟာ တအား ယား … ယားလာပြီ အနေခက်တယ် ကိုဖိုးလုံးရယ် "

မိုးသူဇာပြောလိုက်တော့ ဖိုးလုံးလည်း သူမကို အသနားပိုသွားမိပြီး အချက်လေးငါးဆယ်လောက် မနားစတမ်း အားသွန်၍ ဖိဖိဆောင့်ချလိုက်ကာ သူ့လရည်တွေကို မိုးသူဇာစောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အဆက်မပြတ်ပန်းညှစ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။ မိုးသူဇာလည်း သူနှင့်တစ်ပြိုင်တည်းပြီးကာ စောက်ရည်တွေ တဖြောဖြောထွက်ကျသွားသည်။

သူ ပုဆိုးဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်သွားချိန်မှာ နောက်တစ်ယောက်ဝင်လာသည်။ ငစိုးဆိုသူဖြစ်သည်။ ဖိုးလုံးထက်အသက်ကြီးသည်။ ရုပ်ရည်ခပ်ကြမ်းကြမ်း အသားလတ်လတ်နှင့် မိုးသူဇာ အရပ်ထဲမှာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

မိုးသူဇာက ကိုယ်ဟန်အနည်းငယ်ပြင်ထိုင်နေတာကို သူကအနားရောက်တာနှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆွဲလှဲချပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပစ်လိုက်ကာ ပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်၍ စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး လျှာနှင့်ကုန်းယက်ပစ်လိုက်လေသည်။

တကယ့် ဇာတ်ကြမ်းသမားပင် ဖြစ်နေသည်။

"အို အို ဘယ်လို လုပ် လုပ်နေတာလဲ အား အ ယား ယားတယ် ဟင့်ဟင့် "

မိုးသူဇာ ခပ်ညည်းညည်းပြောရင်း သူ့ခေါင်းကို တွန်းဖယ်ပေမယ့် မရ။ ဇွတ်အတင်းပင် နမ်းစုပ်ကာ စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့် လိုက်လံ ယက်ဆွ ပေးနေပါသည်။

မိုးသူဇာ မေးကလေးငေါ့ထိုးကာ တကျွတ်ကျွတ်နှင့် ပါးစပ်ကနေ စုပ်သပ်ညည်းတွားရင်း မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်ဖြစ်ကာနေတော့သည်။ အရသာက အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ကာမစိတ်ကို အမြန်ဆုံးနှိုးဆွရာမှာ ဤနည်းက အကောင်းဆုံးလို့ပင် ဆိုရမည်။

ယခုလို စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်နှင့် စုပ်ယက် မှုတ်ပေးခြင်းမျိုးက သူမလို အပျိုမပြောနှင့်။ အတွေ့အကြုံရင့်ပါသည် ဆိုသည့် ဘယ်တစ်ခုလပ် မုဆိုးမတစ်ယေက်မှပင် ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်မှာမဟုတ်တာ သေချာလှပါသည်။ သူ့စိတ်ကျြိုက်စောက်ပတ်ကို ယက်ပြီး ဘာမပြောညာမပြောနှင့် သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သောလီးချောင်းကို မိုးသူဇာပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပြီး လီးစုပ်စေလိုက်ပါသည်။

မိုးသူဇာလည်း တစ်တက်စားလည်း ဒီကြက်သွန်ပဲမို့ မူလကျီတူလကျီလုပ်မနေတော့ဘဲ သူ့လီးကို တွင်တွင်စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ စိတ်ကလည်း တော်တော်ကလေး ထနေပြီမို့ လဒစ်ခေါင်းရော လီးတန်တစ်လျှောက်ကိုသာမကဘဲ လဥနှစ်လုံးကိုပါ စိတ်လိုလက်ရ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်ဆွဲကာ လျှာနှင့်ယက်ဆွပေးနေမိသည်။

"တော်ပြီ နားလိုက်တော့ ငါလိုးချင်နေပြီ "

ပေါင်ဖြဲပေး … ဟုဆိုပြီး မိုးသူဇာလည်း ပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို ခပ်ကားကားလုပ်ပြီး ဘေးတစ်ဖက်တသ်ချက်ဆီ ဖြဲကားပေးလိုက်ရာ သူက ပေါင်ကြားထဲ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လီးထိပ်ကိုဟသူမစောက်ပတ်ထဲ စတင်ထိုးဆောက့်ထည့် လိုက်လေတော့သည်။

"ဖွပ် ပြွတ် ဇွပ် "

"အိ အင့် အမေ့ ကြီး ကြီးလိုက်တာ …လီး ကြီး က ဟင့် ဟင့် …စောက်ပတ်ကွဲပြီ ထင်တယ် "

သူ့လီးက ဖိုးလုံးလီးထက် နည်းနည်းပိုကြီးသည်။ ပို၍လည်း ရှည်သည်။ ၆လက်မခွဲ ၇ လက်မလောက်ရှိမည် ထင်သည်။ တစ်ချက်တည်းလိုးချလိုက်ရာ သူမသားအိမ်ကို ထောက်မိသွားသဖြင့် လက်နှစ်ဖက်စုံကန်ပြီး တွန်းထားလိုက်ရသည်။

"ငါလိုး တာ… ရလား …နင် နာလို့ လား "

"ရတယ် ဖြေးဖြေးပဲ လ … လိုး ပါ အ အကို အင့် အ အ "

"ကောင်းတယ် မင့်စောက်ပတ်က ကြပ်နေတာပဲ ဟိုကောင် ဖိုးလုံး လီးကသေးတယ် ငါ သိတယ် နင် ငါ့လီးကို အားရလား "

"ရ ရတယ် "

"ကြိုက်လား ငါလိုးတာ "

"ကြိုက် ကြိုက်ပါတယ် "

"ငါလိုးပြီးရင် မပြန်နဲ့ဦး ဟိုတစ်ကောင် တင်ညွန့် ပေးလိုးလိုက်ဦး ကြားလား "

"ဟင် … သုံး …သုံးယောက်တောင် …လုပ် လုပ်မလို့ လား "

"အေးလေ ဘာဖြစ်လို့လဲ နင် မခံချင်လို့လား "

"ဟို ဟို … ကျွန် ကျွန်မ… ဖာ … ဖာ … မဟုတ်ဘူးနော် "

"အေးပါ ငါ သိပါတယ် နင်က မြို့မှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ ဒေါ်လေးမြရွှေတူမ နာမည်က သူဇာ …ကျောင်းပိတ်တုန်း ဒီကို ပြန်ရောက်လာတယ် ငါ အကုန် သိတယ်"

"ဟင် "

မိုးသူဇာ ဘုရားတ မိသွားသည်။

ဒါ ဒါ ဆို … ငါ့အကြောင်း အားလုံးသိကုန်တော့မှာပဲ မဖြစ်ချေဘူး သူ့ကို ဘာပဲပေးရပေးရ အမြန်ဆုံနှုတ်ပိတ်ထားမှ တော်ကာ ကျရော့မည် လို့ မိုးသူဇာစိတ်ထဲက တွေးမိသွားရပေသည်။

"ရှင် ရှင်တို့ အကုန်သိ သိတာပဲလား ကျွန်မ …ကို ခုလို ဟို …လုပ် လုပ်ရတာ…ရှင် သူများကို လျှောက်မပြောရဘူးနော် ကိုငစိုး"

"ငါ့နာမည် မောင်မောင်စိုး ပါ …စိတ်ချ …တခြားလူ ငါမပြောဘူး ဒါပေမယ့် နင် ငါ့ကို နှုတ်ပိတ်စေချင်ရင် တစ်ခုတော့ ပြန် လုပ်ပေးရမယ်"

"ဘာလုပ်ရမလဲ ပြောပါ "

"နင် ဒီမှာ ရှိနေသရွေ့ ငါ့ကို အမြဲ ပေးလိုးမှ ရမယ် …ငါ နင့်အိမ်လာပြီး နေ့တိုင်းလာလိုးမယ် "

"ဟာ နေ့တိုင်း မဖြစ်ပါဘူး တစ်ခါတစ်လေတော့ လုပ်ပါ … ကျွန်မ အဒေါ်ရှိနေတယ် ဒေါ်လေးသိသွားလိမ့်မယ် "

"မသိအောင် လုပ်မယ် နင့်ကို ဒီည တဝလိုးမယ်… နောက်နေ့ အိမ်ကို ညဖက်လာပြီး လိုးဦးမယ် "

"ဟင်း ဒါဖြင့်လည်း ရှင့် သဘောပဲ သူများ မပြောရင်ပြီးရော ဟို …ဖိုး ဖိုးလုံးတို့ ရော ကျွန်မကို သိလား "

"နင့်နာမည် မိုးသူဇာဆိုတာ ဖိုးလုံးရော ငါရော တင်ညွန့်ရော သိတယ် နင်က မြို့သူလို လှတော့ လူသိတယ် "

"ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ ကိုငစိုး အဲ ကိုမောင်စိုး ရယ် …ဟင့် ဟင့်ဟင့် "

မိုးသူဇာ သူ့ကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး တဒင်္ဂအသံတိတ်သွားသည်။ ငစိုးက သူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေ၍ တစ်ချက်ချင်းပင် ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကနေ လီးအရင်းထိ လျှောကနဲလျှောကနဲ သားအိမ်ခိုက်အောင် ထိုးဆောင့်ဝင်လာသောအရသာကို ခံစားရင်း မိုးသူဇာလည်း တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာရလေသည်။

စကားပြောရင်း လိုးနေတာမို့ တဖြည်းဖြည်း လီးအဝင်ချောလာသလောက် နာလို့နာမှန်းလည်း မသိတော့ပေ။ သူမက အသားဖြူသူပီပီ စောက်ရည်လည်းအထွက်ကြမ်းသည်။ ဇရပ်ကြမ်းပြင်တစ်ခုလုံးမှာ သူမစောက်ခေါင်း လေးထဲမှ ထွက်ကျလာသော စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်စွာယိုစီးကျနေကာ အကွက်လိုက်ကြီး စွန်းထင်းလျှက် ရှိနေလေတော့သည်။

ငစိုး လဒစ်ကြီးကတော့ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးပြည့်ကာ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ် ရှိနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ သူက ဖိုးလုံးထက် လီးပိုကြီးသလို လိုးတာလည်း ဖိုးလုံးထက်ပိုကြာသည်။ လိုးနည်းလိုးပေါက်စုံသည်။ မိန်းမတော်တော်များများကို လိုးဖူးပြီး လိုးကျင့်ရှိသူတစ်ယောက်မှန်း သိသာလွန်းနေပါသည်။

သူ့လီးကို တစ်ဖြောင့်တည်းထားပြီး အပေါ်စီးကနေ ကရှူးမူးထိုးဆောင့်လိုးနေတာမျိုး မလုပ်ဘဲ အထက်အောက် ဘေးဘယ်ညာ ဝေ့ဝိုက်လှည့်ပတ်၍ လီးကို အောက်စိုက်လိုးလိုက် အပေါ်ထိုးကော်ပြီး လဒစ်ထိပ်ကို ပင့်မြှောက်ငေါ့ထိုး၍

သူမ၏ စောက်စိထိပ်ကလေးကိုပါ အမိအရ ထိမိခိုက်မိသွားအောင် လိုးလိုက် စောက်ဖုတ်အတွင်းနံရံတွေ အားလုံးကို ထိတိုက်ပွတ်ဆွဲသွားပြီး နာရီလက်တံလို အတည့် ပြောင်းပြန် လှည့်ပတ်လိုးလိုက်နှင့် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ မွှေနှောက်လိုးပေးနေလေရာ မိုးသူဇာမခံစားနိုင်လောက်အောင် စောက်ပတ်တရွတည်း ရွလာခဲ့ရပြီး စောက်ရည်တစ်လီ ပန်းထွက်ကာ အထွတ်အထိပ်ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားရလေသည်။

ငစိုးက မရပ်ဘဲ သူပြီးအောင် ဆက်လိုးနေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်မက နာရီဝက်တောင်ကျော်လာသည်။ စောက်ပတ် ပူကျိန်းလာရာက စောက်ရည်ထွက်သည့်အဆင့်ကို ရောက်ရပြန်သည်။ မိုးသူဇာ ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိ နောက်တစ်ချီ ပြီးရဦးမည်ဆိုတာ စိတ်ထဲက အလိုလို သိလိုက်မိသည်။

"လိုး လိုး ကိုစိုး သူ တအား လိုးနိုင်တယ်ကွယ် တကယ်ပဲ မိန်းမ ဘယ်လောက်လိုးခဲ့သလဲ မသိဘူး "

သူမလေသံအရ ရင်းနှီးမှုပိုမိုလာမှန်း သိသာနေပါသည်။

ငစိုးက သူမနို့နှစ်လုံးအား နို့သီးခေါင်းကလေးငုံခဲကာ စို့ပေးနေရာက …

"ငါက မိန်းမအများကြီးတော့ မလိုးဖူးဘူး ဆရာကြီးတွေဆီကနေ သင်ထားရတာ "

"ဘာဆရာကြီးလဲ အလိုးဆရာကြီးလား ဟင်း ဟင်း "

မိုးသူဇာ ရယ်သံ ခပ်ဟဟနှင့် သူ့ကို ပြန်မေးသည်။

"ဟုတ်တယ် ရွာက ကာလသားခေါင်းတွေထဲမှာ ဆရာကြီးတွေရှိတယ် မိန်းမကို ဘယ်လိုလိုးရတယ်ဆိုတာ သူတို့ဆီက နည်းယူရတယ် "

"ကျွန်မတို့ မိန်းမတွေကျတော့ ဆရာ မရှိဘူး သူများလာလိုးသလို ခံရတယ် လီးကြီးလည်းစံ လီးသေးတော့လည်း ခံပေရော့ တဲ့ … ကြားဖူးတာ ပြောတာ … ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

"လီးကြီးတာကြိုက်ရင် ငါရှာပေးမယ် နင်ခံနိုင်လား "

"ရတယ် ခံမယ် ရှင်သာ ခေါ်လာခဲ့လိုက် ကျွန်မစောက်ပတ်လေး ကွဲပြဲအောင်လိုးချင်သလောက် လိုးပေ့စေ"

မိုးသူဇာလည်း ပါးစပ်ထဲ ထွက်ရာပြောပစ်လိုက်သည်။

"ကဲပါ လိုးစမ်းပါ ကျွန်မ ပြီးချင်လာပြန်ပြီ မြန်မြန်ဆောင့် ရှင်လည်း ပြီးအောင်လုပ် ကြာတော့ ညောင်းလာပြီ"

ငစိုးလည်း သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေလက်လျှိုကာ အားယူ ပင့်ဆွဲပြီး အချက်လေးငါးဆယ်မက ဇယ်ဆက်သလို လိုးပစ်လိုက်လေသည်။

"ဘုတ်စွိ စွတ် ဇွပ် ဘုတ်ဖတ် ဘတ် ဗွပ် ဘုတ် စွိ ဇွပ် "

အသံတွေ မြိုင်ဆိုင်သွားသည်။ စောက်ရည်တွေကြောင့် အသံတွေ ပိုထွက်လာရခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ငစိုးလိုးချက်သွက်သလို မိုးသူဇာလည်း ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံးကော့ကာကြွကာဖြင့် ပက်ပက်စက်စက် အောက်ကနေ ခံညှောင့်ပေးလာသည်။

နောက်ထပ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်အကြာမှာ ငစိုးလီးက ပူကနဲခံစားလိုက်ရကာ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက်ကြီး သူ့လီးကို အရင်းခိုက်အောင် လိုးဆောင့်ချလိုက်ရာက လရည်တွေကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ မိုးသူဇာ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်လေတော့၏။

မိုးသူဇာလည်း နောက်တစ်ချီကို သူနှင့်အတူ မမီမကမ်းလိုက်ပါပြီး ပြီးလိုက်ရလေသည်။သူပြီးတော့ တင်ညွန့်ဆိုတဲ့ကောင် လိုးသည်။ သူက ရိုးရိုးမလိုး ခွေးကုန်းလိုးချင်သည်ဆိုပြီး မိုးသူဇာကို ဖင်ကုန်းခိုင်း၍ သူ့အလိုကျ ကုန်းပေးလိုက်ရသည်။

သူ့လီးက သမန်လောက်ပင် ရှိမည်ဖြစ်ပြီး အလိုးသန်ပေမယ့် ခဏကလေးနှင့်အဆုံးသတ်သွားတာမို့ မိုးသူဇာအနေနှင့် ဘာမျှ ထူးထူးခြားခြား မခံစားလိုက်ရဘဲ အောင့်သီးအောင့်သက်အလိုးခံလိုက်ရတာသာ အဖတ်တင်သွားသည်။

ဖိုးလုံး နောက်တစ်ကြော့ ပြန်ကြော့သည်။သူပြီးတော့ မောင်မောင်စိုးထပ်လိုးသည်။ နှစ်ချီဆက်တိုက် ပက်လက်တစ်ချီ ခွေးကုန်းတစ်ချီ လိုးခြင်းဖြစ်သည်။အချိန်လည်း အတော်လင့်လာပြီမို့ နောက်တစ်နေ့ည ပွဲမှာဆုံဖို့ ချိန်းပြီး လူစုခွဲကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြပါသည်။

မိုးသူဇာက သူမမွေးကင်းစအရွယ်ကတည်းကပင် မိဘနှစ်ပါးလုံး တစ်ဖက်နိုင်ငံ( ထိုင်းနိုင်ငံ )မှာ အလုပ်သွားရောက်လုပ်ကိုင်ရင်း ဝမ်းရောဂါဖြင့် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးပါးသွားခဲ့ကြပြီး သူမအဒေါ်ဖြစ်သူ ဒေါ်လေးမြရွှေနှင့်အတူ နေထိုင်ကြီးပြင်းလာခဲ့သူဖြစ်သည်။

ဒေါ်မြရွှေက မိုးသူဇာမိခင်ဖက်က ဆွေမျိုးအရင်းခေါက်ခေါက်တစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်ပြီး သူမမိခင်ဖြစ်သူနှင့် ဝမ်းကွဲညီအစ်မတော်စပ်သူဖြစ်သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေဆိုပြီး သူမ ငယ်စဉ်ကတည်းကပင် နှုတ်ကျိုးကာ ခေါ်ဝေါ်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်လေးက သားထောက်သမီးခံမရှိသော မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လင်ဖြစ်သူက လွန်ခဲ့သည့် ခြောက်နှစ်ခန့်က လယ်ထဲမှာ ပိုးထိပြီး ကွယ်လွန်အနိစ္စရောက်ခဲ့ရကာ သူ ကွယ်လွန်သွားချိန်မှာသူ့အသက်က ၄၀ ကျော်ရုံသာ ရှိပါသေးသည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေထက် အသက် ၈ နှစ်လောက်ကြီးသည်။ ဒေါ်လေးက ယခု အသက် ၃၈ နှစ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

အသက်ကြီးသော်လည်း မပျက်စီးသေးဘဲ လုံးကြီးပေါက်လှ ခန္ဓာကိုယ်အဆက်အပေါက် တောင့်တင်း အချိုးကျ၍ ဖိုသတ္တဝါတို့ အကြိုက် ချောမောလှပသူ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် သူမ အိမ်ထောင်သစ်တော့ ထပ်မထူခဲ့ပါချေ။ အိမ်ထောင်ရေးမှာ ပူလောင်လှသည်ဟု ခံယူထားသူဖြစ်သည်။

သူမမှာ မိဘဘိုးဘွားရှိစဉ်ကတည်းက ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လယ်တွေ ခြံတွေ အမြောက်အများကို အမွေအဖြစ်ရရှိထားပြီး မည်သည့်အလုပ်မျှ မည်မည်ရရမလုပ်ဘဲ စာရင်းငှားအလုပ်သမားများကိုသာ ခိုင်းစေကာ အေးအေးလူလူပင် ထိုင်စားနေနိုင်ခဲ့ပါသည်။

မိုးသူဇာကို တော်တော်ကလေးချစ်ပြီး အလိုလည်း လိုက်သည်။ သမီးအရင်းတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေသည်။ သူမဘယ်သွားသွား ဘယ်လာလာ ဘာတစ်ခွန်းမျှ ပြောသူမဟုတ်ချေ။မိုးသူဇာ ရှစ်တန်းစာမေးပွဲအောင်တော့ သူမဆန္ဒအရ မြို့ကျောင်းမှာနေချင်သည်ဆို၍ မြို့ကျောင်းမှာ သွားထားပေးသည်။ ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူ ကြီးဒေါ်တစ်ယောက်အိမ်ကနေကျောင်းတက်ရပြီး ထိုနှစ်တွင် ကျန်းမာရေးမကောင်း၍ဆိုပြီး မိုးသူဇာတစ်ယောက် ရှစ်တန်းစာမေးပွဲကျလေသည်။

နောက်တစ်နှစ် ထိုအိမ်မှာပင် ဆက်နေပြီး ရှစ်တန်း ဒုတိယနှစ်အောင်မြင်တော့ ကိုးတန်းနှင့်ဆယ်တန်းကို နောက်ထပ် ဘော်ဒါဆောင်တစ်ခုကနေ ဆက်တက်ခိုင်းရသည်။ ကိုးတန်းနှစ်ချင်းပေါက် အောင်မြင်ပေမယ့် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ တစ်နှစ်ကျပြီး မိုးသူဇာ အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာသည်။

သူမအနေနှင့် ဆယ်တန်းမအောင်မှာကိုလည်း စိတ်ပူစရာတော့ မလိုပါချေ။ ပစ္စည်းဥစ္စာများစွာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူမို့ အခြားသူတွေလို လောကအလယ်မှာ မျက်နှာငယ်စရာအကြောင်းတော့ လုံးဝမရှိပေ။မိုးသူဇာက အမှန်အားဖြင့် ကျောင်းပျော်လုပ်ကာ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ ဒုတိယနှစ်ကို ပြန်ဖြေဖို့ ကြိုးစားနေသူ ကျောင်းသူကလေးတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်လေသည်။

သူမအရည်အချင်းနှင့်ဆိုလျှင် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကို ဒီတစ်သက် အောင်ဖို့ထက် မအောင်မြင်နိုင်ဖို့က ပိုများပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မိုးသူဇာ ကျောင်းစာညံ့သည့်အပြင် ကျောင်းကစာထက် အပြင်ကိစ္စတွေကို ပိုမိုစိတ်ဝင်စားနေတတ်ပြီး ရည်းစားသနာလည်းများကာ ယောက်ျားလေးတွေ ထည်လဲတွဲ၍ သွားသွားလာလာ ပျော်ပျော်ပါးပါး လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာ နေထိုင်ရင်း စိတ်လေလွင့်စပြုနေသူ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေခြင်းကြောင့်ပင်တည်း။

ဒါ့အပြင် သူမမှာ လူမသိသူမသိ အခြားအကြောင်းရင်းတစ်ရပ်လည်း ရှိနေပေသေးသည်။ ဒါကတော့ သူမနေထိုင်သည့် ဘော်ဒါဆောင်ကို အုပ်ချုပ်သည့် ဒေါ်သန်းသန်းဝေဆိုသူ အမျိုးသမီးနှင့်တပူးတွဲတွဲဖြစ်ကာ အချစ်တော်တစ်ယောက်လို အတူအိပ်စားနေထိုင်နေခြင်းပဲ ဖြစ်လေသည်။သူမ၏မမ ဒေါ်သန်းသန်းဝေက အရပ်အခေါ် ယောက်ျားလျာတစ်ယောက်မဟုတ်သော်လည်း ကျောင်းသူမကလေးများနှင့်လိင်တူ ဆက်ဆံရာမှာ ဂုဏ်သတင်းမွှေးပျံ့ ကျော်ဇောသူ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးပဲ ဖြစ်လေသည်။

မိုးသူဇာတစ်ယောက် အရွယ်ကလေးငယ်ငယ်နှင့် သူ့ထံကနေ အတတ်ကောင်းတွေ တော်တော်များများ တတ်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ မိန်းမချင်းသာမက ယောက်ျားတွေနှင့်ဆက်ဆံရမှာကိုတောင် သူမအနေနှင့် နည်းနည်းကလေးသော်မှ မကြောက်တတ်တော့ပေ။

မြို့မှာလည်း မြို့အလျှောက် တောလည်းတောအလျှောက် မိုးသူဇာ ပျော်သည်။ အပျော်ရှာတတ်သည်။ ပျော်အောင်လည်း နေတတ်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။မိုးသူဇာ အိမ်ကိုရောက်တော့ ဒေါ်လေးမြရွှေကို ညလုံးပေါက်နီးပါး သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ပွဲကြည့်သည်ဟု အကြောင်းပြပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ရောက်ကာ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ညနေ ၅နာရီထိုးမှ သူမ အိပ်ယာက ပြန်ထသည်။

တစ်ညလုံး ယောက်ျားလေးသုံးယောက် အလိုးခံထားရ၍ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်အရိုက်ခံထားရသလို ကိုက်ခဲနာကျင်နေသည်။ သူမအနေနှင့် တစ်ခါမှတော့ ဒီလိုအဖြစ်မျိုး မကြုံဖူးခဲ့ချေ။ ကြိုတင်ကြံစည်ထားခြင်းမျိုး မဟုတ်ဘဲ ခရီးသွားဟန်လွဲ ဆိုသလို မမျှော်လင့်ဘဲ ကြုံဆုံခဲ့ရခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

မိမိ၏အပြုအမူသည် အပေါစားများဆန်လွန်းနေမလားဆိုပြီး မိုးသူဇာ ယောင်လို့ပင် မတွေးမိချေ။ သူမက ဘာမဆို တစ်ဇွတ်ထိုးလုပ်တတ်သည့် ဥာဉ်ကလေးရှိသူပီပီ သူမလုပ်ရပ်နှင့်ပတ်သက်၍ ဘာကိုမှလည်း နောင်တရနေခြင်းမျိုးတော့ မရှိပါချေ။

ပွဲတော် ဒုတိယညမှာလည်း သူမတစ်ယောက်တည်းပင် အိမ်မှထွက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်လေးမြရွှေကိုတော့ ဒီညစောစောပြန်လာမည်ဟု ကတိပေးလာခဲ့ပေသည်။ မောင်မောင်စိုးက ညနေခင်းလောက်ကတည်းက သူမအိမ်ရှေ့မှာ ဆိုက်ကယ်တစ်စီးနှင့် လှည့်ပတ်နေတာတွေ့ရပြီး သူမကို လက်ဟန်ခြေဟန်ပြ၍ ဒီည ပွဲခင်းဆီလာခဲ့ဖို့ ပြောသွားသည်။

မောင်မောင်စိုးနှင့်ပတ်သက်ပြီး ဒေါ်လေးမြရွှေကို မေးမကြည့်ခဲ့မိတာ နာသည်။ ဒေါ်လေးက နယ်ခံပီပီ ဒီမှာပဲ အနေများသူမို့ သူ့အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာတော့ သိမည်ပင်။ မောင်မောင်စိုးကြည့်ရတာ ဒီမြို့မှာ ပေါက်ပေါက်ရောက်ရောက်တော့ ရှိမည့်သူဆိုတာ သူမအနေနှင့် ခန့်မှန်းမိပါသည်။

သူတို့မြို့က မြို့ငယ်ကလေးသာမို့ ရွာကြီးသာသာလောက်ပဲ ရှိမည်။ အနီးဆုံး ခရိုင်ရုံးစိုက်ရာ မြို့ကြီးဆီသို့ ဆိုင်ကယ်နှင့် တစ်နာရီခရီးခန့် သွားရသည်။ မိုးသူဇာ ကျောင်းတက်တာက ခရိုင်မြို့ကြီးဆီမှာ ဖြစ်သည်။

သူတို့မြို့ထက် အပုံကြီး ပို၍ စည်ကားသည်။ စျေးကြီးတွေ မီနီမတ်ကက် ကုန်တိုက် အိုးရှင်းစင်တာ ရဟန္တာငါးရာ တောင်ပေါ်ဘုရားများ စသည်ဖြင့် လည်ပတ်ကြည့်ရှုစရာများ အထူးပင် စုံလင်များပြားလွန်းလှသည်။သူမတို့ ဇာတိမြို့မှာ ပွဲတော်ရာသီရောက်ပြီဆိုလျှင် ဒေသခံတွေရော ရွာနီးချုပ်စပ်မှ ဧည့်သည် စောင်သည် တွေရော လာရောက်လည်ပတ်လေ့ရှိကြသည်။ အလွန်စည်ကား သိုက်မြိုက်လွန်းလှသည်။

အောက်မြန်မာပြည်၏ မိရိုးဖလာဓလေ့တစ်ခုလည်း ဖြစ်ကာ အချို့အိမ်နီးချင်းတစ်ဖက်နိုင်ငံ ( ထိုင်း မလေးရှား စသည်တို့မှာ ) အလုပ်လုပ်ကြသော ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သား မိသားစုတွေ အစုလိုက်အပြုံလိုက် ပြန်လာတတ်ကြပြီး ပွဲတော်ချိန်ပြီးမှ သူတို့ လုပ်ငန်းခွင်ရှိရာဆီကို ပြန်သွားလေ့ရှိကြပါသည်။

လူစည်ကားချိန်မို့ ဖြစ်ရပ်တွေလည်း စုံလင်လှမည်မှာ သေချာလွန်းနေပါသည်။မိုးသူဇာ ပွဲခင်းထဲရောက်ပြီး စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ မောင်မောင်စိုးနှင့်ဆုံမိကြသည်။ သူက မိုးသူဇာရောက်အလာကို တမင်တကာစောင့်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီညတော့ သူ့ဘော်ဒါ ဖိုးလုံးတို့မပါကြချေ။

နှစ်ယောက်သား ဆုံမိကြပြီမို့ မောင်မောင်စိုးက လူရှင်းသောနေရာတစ်ခုဆီ သူမကိုပင့်လာခဲ့လိုက်သည်။ မနေ့ညက သူတို့လူစု စခန်းသွားခဲ့ကြရာ ပွဲခင်းနှင့်မလှမ်းမကမ်းအရပ်မှာ တည်ရှိသည့် ဇရပ်အိုကြီးထဲကိုပင် ဖြစ်လေသည်။

အဆိုပါ ဇရပ်မှာ မြို့အစွန်ရှိ ဆုတောင်းးပြည့် ဘုရားအနီးမှာတည်ရှိပြီး တစ်ဖက်မှာ သုဿာန်တစ်ခုရှိနေကာ ပွဲတော်ချိန်မှအပ ကျန်အချိန်များမှာ လူသူအသွားအလာ သိပ်မရှိဘဲ လူပြတ်လှသော နေရာတစ်ခုလည်း ဖြစ်ပေသည်။ အေးချမ်းသောဒေသဖြစ်၍ ဒုစရိုက်မှုကျူးလွန်တာမျိုးတော့ ကြုံရကြားရလေ့မရှိပါချေ။

"ဒီည တစ်ယောက်ချင်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းပဲ တွေ့ချင်တယ် သူဇာ ဘယ်လို သဘောရလဲ "

သူက မိုးသူဇာကို ပြုံးပြုံးကြီး စိုက်ကြည့်၍ ပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာကလည်း …

"သူဇာလည်း အစ်ကို့ သဘောအတိုင်း ပါပဲ အစ်ကို အဆင်ပြေသလိုလုပ်ပေါ့ ခုလို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ရတာလည်း တစ်မျိုး ပိုကောင်းတာပဲ"

မိုးသူဇာလည်း ပြန်ပြောလိုက်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အခေါ်အဝေါ်ကလေးတွေ သိသိသာသာ ပြောင်းလာကြသည်။ ငစိုး ခေါ် မောင်မောင်စိုးက သူမကို " သူဇာ " ဆိုပြီး နာမည်လေး အဖျားဆွတ်ကာ ခေါ်လိုက်သလို မိုးသူဇာလည်း သူ့ကို ကိုစိုးဟု ခေါ်နေရာကနေ " အစ်ကို " ဆိုပြီး ပြောင်းခေါ်လိုက်သည်။

မောင်စိုးက သူမကို ဖက်ကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းကလေးများကို အတန်ကြာအောင် ကစ်စ်ပေးနေလေသည်။ မိုးသူဇာလည်း မောင်မောင်စိုးရင်ခွင်ထဲမှာ လဲလျောင်းရင်း သူ့ရဲ့အနမ်းအောက်မှာ နစ်မျောနေပါသည်။

"ခင်ဗျား မမိုက်ဘူးဗျာ ကိုစိုး "

"ဟင် "

ရုတ်တရက်မို့ နှစ်ယောက်စလုံး လန့်သွားကြသည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အမှောင်ရိပ်ထဲကနေ ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနှင့်ထွက်ပေါ်လာသူက …

"ဖိုးလုံး "

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ပါးစပ်က အသံထွက်သွားရသည်။

ဖိုးလုံး … ဟုတ်သည်။ သူက အနောက်ကနေ တိတ်တဆိတ် လိုက်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။

"ဖိုးလုံး … မင်း …ဘယ်ကနေ … ဘယ်လို … "

"ခင်ဗျားက တစ်ကိုယ်ကောင်း ကြံတာကိုးဗျ ထင်တော့ထင်သား သူဇာရောက်နေနိုင်တယ်လို့ တွက်ပြီး အနောက်က လိုက်လာမိလို့ "

"ဟီး ဟီး "

ငစိုး သွားဖြီး ပြလိုက်ရသည်။

"ပွဲခင်းမှာ ပွဲစကတည်းးက ငါတစ်ယောက်တည်းပါ မင်းမှ မတွေ့တာ မလာဘူးထင်တာပေါ့ "

"ကိုယ့်ဖာသာ တစ်ယောက်တည်လိုးချင်လည်း လိုးချင်တယ်ပြောပါ ကိုစိုးရာ "

"အေးပါ ခု မင်းရော မလိုးချင်ဘူးလား "

"အို လိုးမှာပေါ့ လိုးချင်လို့ လိုက်ရှာနေတာ ဟား ဟား ဟား "

မိုးသူဇာ သူ့ကို မျက်စောင်းလှလှကလေး ထိုးလိုက်ပါသည်။ မူနွဲ့နွဲ့လေသံကလေးလုပ်ပြီး …

"သွား ဘယ်သူ သူ့ကို ပေးလိုးမှာ မို့လို့လဲ "

"အော … နင် ခုနက သူ့တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ လိုးရမယ် ခုက … ငါရောက်လာပြီဆိုတော့ နှစ်ယောက်တောင်ဖြစ်နေပြီ နှစ်ယောက်နဲ့လိုး "

"တစ်ပြိုင်တည်းလုပ်ဖို့ လား … ဟင်း ဟင်း …ဒါဖြင့် လုပ်ကြည့်လိုက်လေ …"

မိုးသူဇာ ခနဲ့တဲ့တဲ့လေသံကလေးနှင့်ပြောလိုက်တော့ ဖိုးလုံးက သူ့လူ ကိုစိုးဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး မေးကို အသာဆတ်ပြလိုက်ကာ …

"ကဲ ကိုစိုး သူပြောနေပြီ အဲဒီအတိုင်းလိုးကြမလား တစ်ယောက်ကရှေ့ပေါက် တစ်ယောက်က နောက်ပေါက် လုပ်တာပေါ့ ကျွန်တော် အနောက်ပေါက်ဆွဲမယ်ဗျာ "

ဖိုးလုံး အတည်ပေါက်နှင့်ပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာ စအိုတွန့်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး …

"အမယ်လေး ဖင် ဖင်ကိုပါ တကယ်လုပ်မလို့လား ဖိုးလုံးရဲ့ …နာလို့သေမှာပေါ့ "

"ဖင်လိုးလို့ သေတဲ့မသာ မပေါ်သေးပါဘူး မယုံရင်နင် ခံကြည့်လိုက် အရသာ သိသွားမယ် ဟင်းဟင်း "

"ဟင့်အင်း စောက်ပတ်ပဲလိုး မရဘူး …ဖင်တော့ မခံဖူးဘူး "

မိုးသူဇာ အကြောက်အကန် ငြင်းသည်။မောင်မောင်စိုးက ဘာမှမပြောတော့ဘဲ သူမကို အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေ ချွတ်ယူနေကာ ထမီကိုပါ တစ်ကွင်းလုံး ခါးကနေ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။

"ကဲ ဖင်လိုးတာနောက်ထား လောလောဆယ် ငါလိုးချင်နေပြီ စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီး အယက်ခံပေးဦး သူဇာ "

မောင်မောင်စိုးက စိတ်မြန်သူပီပီ သူမကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွန်းလှဲချပြီး စောက်ပတ်ရှိရာကို မျက်နှာအပ်၍ ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်ကာ အနမ်းပေးလိုက်လေသည်။

"အား ကိုစိုးရယ် အ အရမ်းပဲ ဟင့် အိ … အင့် အင့် "

မိုးသူဇာ စောက်ပတ်အယက်ခံရတာမို့ မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်လို့သွားရလေသည်။ ခါးကလေးကော့ကာ ဖင်နှစ်ဖက်စလုံး ကြွမြောက်၍ တက်လာသည်။လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုစိုးခေါင်းကို ဆွဲနှိမ်ကာ သူမစောက်ပတ်ဆီမှာ ဖိကပ်ထားလိုက်မိရင်း ကိုစိုး ဖလူးဖလူး အသံထွက်အောင် စောက်ပတ်ကို နှာခေါင်းဖြင့်ထိုးမွှေ့၍ ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်တဖျပ်ဖျပ် ယက်ပေးနေတာကို ဖီလင်အပြည့်ယူကာ ခံစားနေလိုက်ပါသည်။

မောင်မောင်စိုးက သူမစောက်ပတ်ကို ယက်နေရင်းကနေ တဆင့်ထပ်တက်ပြီး ဖင်စအိုကိုပါ ယက်ဆွပေးလိုက်ပြန်သည်။ မိုးသူဇာ " အာ့ " ကနဲ လန့်အော်လိုက်မိကာ စအိုကလေးပါ တွန့်၍သွားရလေသည်။

အရသာကတစ်မျိုးပဲ ဟုလည်း စိတ်ထဲက တွေးမိသွားသည်။ သူမဖင်ကိုပါ လီးကြီးနှင့်လိုးလျှင် ဘယ်လိုနေမည် ဆိုတာကို မိုးသူဇာ တွေးရင်းနှင့်ပင် ရင်ကလေးဖိုလှိုက်တုန်ရီလာသလို ခံစားလိုက်ရပါသည်။ဖိုးလုံးလည်း မနေ့ကလို ဒီအတိုင်း ထိုင်ကြည့်မနေတော့ပါ။ သူပါ ပါဝင်ပြီး မိုးသူဇာနို့သီးနှစ်လုံးကို ဝင်ရောက်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်နယ်ကစားလာပါသည်။

"အ ဟင့် ဟင့် ကို ဖိုးလုံး နော် ဟင်း …မကဲနဲ့ အ အား …ကျွန်မ နို့ … နို့ကို စို့ချင်လို့လား "

"အင်း နို့စို့မယ် စို့ ချင်တယ် "

"ရော့ စို့ …ငြိမ်ငြိမ်ကလေး စို့ နော် … လက်က ဟိုသရမ်း ဒီသရမ်း လုပ် မနေနဲ့ "

"ဟင်း ဟင်း သရမ်းမှာပဲ "

ဖိုးလုံးကလည်း နို့စို့ရုံသာမကဘဲ ဇွတ် လိုက်ကိုင် လိုက်ဆွနေသည်။ မောင်မောင်စိုး( မောင်စိုး ) က စောက်ဖုတ်အရည်ရွှဲလာအောင် နှူးပေးဆွပေးနေချိန်မှာ သူကလည်း မိုးသူဇာတင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့် ဖျစ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး ဖင်သားကြီးများကို နယ်ပေးဖြဲပေးလိုက်သည်။

မောင်စိုးက စောက်ပတ်ယက်လိုက် စောက်စိကလေးစုပ်ကာစုပ်ကာနှင့်စောက်ခေါင်လေးထဲကို လျှာတစ်ခုလုံးသွင်းပြီး ထိုးမွှေပေးလိုက် တစ်ဖန် ဖင်စအိုကိုယက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ မိုးသူဇာ ကာမဇောတွေ ကြွသထက်ကြွလာသည်။ သူမခံနိုင်စွမ်း ရှိတာထက်ကို ပိုလွန်လာပြီမို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို လက်ကလေးတကာကာနှင့်ရပ်ခိုင်းလိုက်ရပြီး …

"တော် တော်ပြီ ရပ်တော့ လိုးမယ်ဆိုလည်း လိုးပေးကြတော့ ကျွန်မဖင်လိုးလိုး စောက်ပတ်လိုးလိုး အမြန်ဆုံးသာ လိုးပေးကြတော့ …ဒီမှာ စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ရွလွန်းနေပြီ မခံနိုင်တော့ဘူး "

သူမက ပြောလိုက်တော့ ကိုစိုးလည်း သူမစောက်ပတ်ကိုယက်ပေးနေရာက ရပ်ပေးလိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ လီးတန်းလန်းနှင့်မိုးသူအရှေ့မှာရပ်ပြီး …

"ရော့ လီးစုပ်ပေး သူဇာ ငါလည်း လိုးချင်လွန်းလို့ လီးက အပြတ်တောင် နေပြီ"

"ငါရောပဲ ရှုပ်ပါတယ် လီးနှစ်ချောင်းစလုံး တစ်ခါတည်းသာ စုပ်ကွာ "

ဖိုးလုံးလည်း သူ့ပုဆိုးချွတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ဖိုးလုံး၏လီးလည်း တောင်နေပြီဖြစ်သည်။

"လာခဲ့ ဒီကို …ဒီလောက်အစုပ်ခံချင်နေရင် ကျွန်မ စုပ်ပေးမယ် "

မိုးသူဇာပြောလိုက်ပြီး လီးနှစ်ချောင်းစလုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက်ကာ သူမပါးစပ်ကလေးထဲသို့ တစ်လှည့်စီ ထည့်သွင်း၍ စုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ so good …!! သူဇာ စုပ်စုပ် အားရပါးရစုပ်ပေး ဟုတ်ပြီ"

ကိုစိုးက အနောက်တိုင်းမှ အပြာရုပ်ရှင်ကားထဲလို ဘိုဆန်ဆန်လေးပြောလိုက်ရင်း သူ့လီးချောင်းကို မိုးသူဇာ၏ပါးစပ်ပေါက်အတွင်းသို့ ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။

"Ahh … Shit !! "

"Fuck You. Baby !!…"

ဖိုးလုံးကလည်း အားကျမခံ လုပ်လာသည်။ မြို့မှာ ကျောင်းတက်လာသည့် မိုးသူဇာက တခိခိရယ်ရင်း …

"သွား အရူးတွေ … "

ဆိုပြီး သြဘာပေးလိုက်ကာ လီးနှစ်ချောင်းကို တစ်ချောင်းပါးစပ်ထဲ သွင်းစုပ်လိုက် တစ်ချောင်းကို လက်နှင့်ဂွင်းထုလိုက် လုပ်ပေးနေပေသည်။

တိတ်ဆိတ်သော ညဉ့်ယံမှာ မိုးသူဇာ၏ တပြွတ်ပြွတ် လီးစုပ်နေသံနှင့်အတူ ယောက်ျားပျိုနှစ်ယောက်ထံမှ အ .အရှီး အားလာ့လား …ကောင်းတယ် …စုပ် စုပ်ပေး …ဆိုသောအသံဗလံများကသာ အဆက်မပြတ်ကြီး ထွက်ပေါ်နေပေတော့သည်။ မိုးသူဇာ လီးအစုပ်ကောင်း၍ ဟိုနှစ်ယောက်လီးက လရည်ထွက်ချင်ချင်ပင် ဖြစ်လာရလေသည်။

"တော်ပြီ ရပြီ …ငါ လိုးတော့မယ် သူဇာ ပက်လက်လှန်လိုက် "

မောင်စိုးပြောလိုက်တော့ မိုးသူဇာလည်း ပက်လက်လှဲအိပ်ချလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်၍ စောက်ပတ်ကို လက်ဖဝါးကလေးနှင့် ပွတ်သပ်နေလေသည်။ မောင်စိုး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း မိုးသူဇာ စောက်ပတ်ထဲကို လီးထည့်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

"ဇွတ် ဗြွတ် "

"အ အား "

မိုးသူဇာ ကောင်းလွန်း၍ ထအော်လိုက်မိသည်။

"နာလို့ လား "

"ဟင့်အင်း …ကောင်းလို့ ကိုစိုး ဆောင့် မြန်မြန် "

မိုးသူဇာ အစောကြီးကတည်းက အလိုးခံချင်နေပြီ။ လီးစုပ်ပေးနေရင်း သူမစောက်ရည်တစ်ချီ ထွက်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ မောင်စိုးအဆက်မပြတ်လိုးလေလေ မိုးသူဇာ အကြိုက်တွေ့လေလေပင်ဖြစ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းအားသွန်၍ ဆောင့်ချခိုင်းနေပေသည်။

မောင်စိုးလည်း နဂိုကတည်းက သူတို့အုပ်စုထဲမှ ဖာချသူတွေထဲမှာ အလိုးသန်သူဖြစ်သည်နှင့်အညီ မိုးသူဇာစောက်ပတ်ကို လီးတစ်ချောင်းလုံး အဆုံးသွင်း၍ တရစပ်ကြီးလိုးပေးလိုက်လေသည်။

မိုးသူဇာ စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာ အတော်ကလေး ပြေပျောက်သွားရသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးအပြီးမှာ မောင်စိုးလရည်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သူ့နေရာမှာ အစားဝင်လာသည့် ဖိုးလုံးဝင်လိုးသည်။ မိုးသူဇာလည်း လီးစုပ်တုန်းကတစ်ချီ မောင်စိုးနှင့်အတူ တစ်ချီစီပြီးလိုက်၍ ဖိုးလုံးလိုးဆောင့်မှုကို ဇိမ်ယူ၍ လီးအရသာ ခံစားနေပြန်ပါသည်။

ဖိုးလုံးလီးက စသွင်းပြီးအချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဆောင့်ရုံရှိသေးသည်။ လရည်တွေစို့လာကာ ပြီးချင်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ဖိုးလုံး ဒူးညွှတ်ကျသလိုဖြစ်သွားပေမယ့် အားတင်း၍ ရပ်နားခြင်းမရှိဘဲ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ဆက်လက်လိုးပေးနေသည်။

ဒါကို အကောင်းလွန်နေသည့် မိုးသူဇာတစ်ယောက်လုံးဝ ရိပ်စားမိခဲ့ခြင်းမရှိချေ။ ဖိုးလုံး ဒီည သူမကိုလိုးတာ ကြာလွန်လှသည်ဆိုပြီး စိတ်ထဲက ကြိတ်၍ အားရကျေနပ် မိနေပေသည်။ဖိုးလုံး လီးက ကျင်ဆိမ့်ပြီး အချက်ပေါင်း ရာချီအောင်လိုးပေးနေသည်။

လီးဝင် လီးထွက်ကြမ်းသလောက် ပြီးချင်ဇောနှင့် အားသွန် လိုးနေတာမို့ ထိချက်လည်းပြင်းသည်။ စောက်ပတ်နှင့်လီး ထိတွေ့လိုးဆောင့်နေသံက တဘုတ်ဘုတ်တဇွပ်ဇွပ်နှင့် အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ ကိုစိုး ဖြုံသွားသည်။ ငါ့ကောင် လိုးလှချည်လား ဆိုပြီး ဖိုးလုံးကို အထင်ကြီးသွားရသည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>

အညတြ ထစ်ချုန်း အပိုင်း ( ၄ )

အညတြ ထစ်ချုန်း အပိုင်း ( ၄ )

အညတြ ရေးသည်။

ခက်ခက်မြိုင် အခက်ကြုံနေတယ် ။လူတွေကို ဖွင့်ပြောပြလို့ မလွယ်တဲ့ အခက်အခဲ ။ခက်ခက်မြိုင်သည် တဏှာသောင်းကျန်းလွန်းသွားလို့ အခုတော့ ဒုက္ခရောက်နေပြီ ။သူငယ်ချင်း ဟယ်လင်တို့ အိမ်က ကားဒရိုင်ဘာ အီဘရာဟင် ဆိုတဲ့ ကုလား ခေါ်သွားတဲ့ မာမွတ်ဆိုတဲ့ လူပိုင်တဲ့ တိုက်ခန်းမှာ အီဘရာဟင်နဲ့ လိုးဖြစ်သွားတဲ့နေ့ အီဘရာဟင်ရဲ့ ဘော်ဒါ မာမွတ်နဲ့လည်း လိုးဖြစ်ခဲ့သည်။

အီဘရာဟင်က ခက်ခက်မြိုင်ကို လိုးနေတဲ့အချိန် မာမွတ်က ဟယ်လင်ကို လိုးသည် ။ နောက်တပွဲမှာ ကျတော့ မာမွတ်က ခက်ခက်မြိုင်ကို လိုးသည် ။ အီဘရာဟင်ရော မာမွတ်ရော လီးကြီးတဲ့လူတွေမို့ ခက်ခက်မြိုင်နဲ့ ဟယ်လင်တို့ အကြိုက်တွေ့သွားကြပြီး နောက်တနေ့မှာ ထပ်ဆွဲကြဖို့ သဘောတူ ချိန်းလိုက်ကြသည် ။

အဲဒီနေ့မှာတော့ အီဘရာဟင်က ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ နောက်ပေါက်ကို ဖွင့်သည် ။ ဒါက အခက်အခဲ မဟုတ် ။ခက်ခက်မြိုင်ကလည်း နောက်ပေါက် စမ်းချင်နေတာ ။ အီဘရာဟင်က ဒီလောက် နှာထန်တဲ့စော် လီး နှစ်ချောင်းတပြိုင်ထဲ လိုးပစ်မည် လို့ ကြုံးဝါးပြီး သူတို့ ဒုတိယအချီ လိုးတဲ့အချိန် မာမွတ်ကိုပါ ခေါ်လိုက်သည် ။

ခက်ခက်မြိုင်လည်း “ အဟီး....ဖေါရင်းကားထဲက အတိုင်းပါလား...ဘဲ၂ ယောက် စော်တယောက်..” ဆိုပြီး မငြင်းဘူး ။ ဒါကလည်း အခက်အခဲ မဟုတ် ။ အခက်အခဲက မာမွတ် ဖုန်းဆက် ခေါ်လို့ သူ့သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာကန်တော်ကလေးက ဂိုရား ဆိုတဲ့ ကောင် ရောက်လာသည် ။

ဂိုရားက အီဘရာဟင်နဲ့ မာမွတ်က ခက်ခက်မြိုင်ကို ဝိုင်းလိုးနေကြတာတွေကို ဗီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်သည် ။ဒီ ဗီဒီယို ထဲမှာ ခက်ခက်မြိုင်က အီဘရာဟင့် လီးကို စုတ်ပေးနေတဲ့ အချိန် မာမွတ်က ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ဆောင့်လိုးနေတာတွေ ပီပီပြင်ပြင် ပါနေသည် ။ ခက်ခက်မြိုင်က မာမွတ်နဲ့ အီဘရာဟင်တို့ လီးတွေကို တပြိုင်နက် စုတ်ပေးနေတာတွေလည်း ပါနေသည် ။

ဂိုရားက တောင်းလိုးတာကို ခက်ခက်မြိုင်က ပေးလိုးခဲ့သည် ။ ဂိုရားသည် နိုင်ငံခြား အပြာဇာတ်ကား ဆန်ဆန်တွေစမ်းချင်သည် ။ သုတ်ရည်တွေကို ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ ထုတ်လွှတ်သည် ။ သုတ်ရည်တွေကို ယက်ခိုင်းသည် ။ သူ့ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ယက်ခိုင်းသည် ။ ခက်ခက်မြိုင်ကလည်း တဏှာအားကြီးလွန်းသူ ဆိုတော့ သူခိုင်းတာတွေကို လုပ်ပေးသည် ။ ခက်တာက ဂိုရားက ဒီဗီဒီယိုကို အွန်လိုင်း တင်လိုက်မည် လို့ ခြိမ်းခြောက်လာတာ ။

မတင်ပါနဲ့လို့ ခက်ခက်ညမိုင်က တောင်းပန်တော့ ဂိုရားက သူနဲ့နေပြီး သူ့ကို အလိုးခံရမည်....လီးလည်း တနေ့သုံးကြိမ် ထက် မနည်း စုတ်ပေးရမည် လို့ တောင်းဆိုသည် ။ ခက်ခက်မြိုင်လည်း အိမ်လည်း မပြန်ရဲဘဲ ဂိုရားနေတဲ့ ကန်တော်ကလေး ရပ်ကွက်မှာ လိုက်နေရသည် ။ ဂိုရား ခိုင်းတာတွေကို လုပ်နေရသည် ။

ဆိုးလာတာက ဂိုရားက ဖါခေါင်း လုပ်ပြီး သူသိတဲ့ လူတွေနဲ့ ခက်ခက်မြိုင်ကို လွှတ်ပေးတာ ။တယောက်ပြီး တယောက် တက်တက်လိုးတာကို ခံနေရပြီ ။ ဂိုရားရဲ့ ဆက်ဆံရေးကလည်း ရိုင်းစိုင်း မောက်မာလာသည် ။ ခက်ခက်မြိုင်ကို ရိုက်မောင်းပုတ်မောင်း ဖြစ်လာသည် ။ ခက်ခက်မြိုင် အိမ်မပြန်လို့ အဖေကလည်း ပွမ်လှပြီ ။ အမေကလည်း ဆဲလှပြီ ။ခက်ခက်မြိုင် ကြံရာမရ ဖြစ်နေပြီ ။

ဂိုရားတို့ရဲ့ လက်ထဲက ဘယ်လို ရုန်းထွက်နိုင်မလဲ ။အွန်လိုင်းကို ဗီဒီယို တင်လိုက်ရင် တသက်လုံး လူကြားထဲ ခေါင်းဖေါ်ဝံ့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး ။ မိသားစုလည်းအရှက်အကြီးအကျယ် ကွဲမယ် ။

ဟယ်လင့်ကိုဘဲ ငိုငိုပြီး ပြောပြနေရတယ် ။ ဟယ်လင်ကလည်း မကြံတတ် မလုပ်တတ် ဖြစ်နေတယ် ။ဟယ်လင့်ဆီကို သက်သက်မြိုင် ဖုန်းဆက်လာတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင် အိမ်ပြန်မလာလို့ ရင်ကလည်း ဟယ်လင်ဆီကို သက်သက်မြိုင်ကဘဲ မိဘတွေ ကိုယ်စား ဖုန်းဆက်ပြီး မေးခဲ့တယ် ။အရင်က ဟယ်လင်က ခက်ခက်မြိုင်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဘဲ ပျော်နေတယ်လို့ ညာခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ခက်ခက်မြိုင်ဟာ ဂိုရားရဲ့ ကြေးစားလေး တယောက် ဘဝကို ရောက်နေတာမို့ ခက်ခက်မြိုင်ကို သနားမိပြီး မညာချင်တော့ဘဲ အခြအနေမှန်ကို သက်သက်မြိုင်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်တယ် ။

အခုလည်း နိုင်ငံခြားက ဘကြီးခိုင်တို့ မိသားစု ရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာ သက်သက်မြိုင်တို့ မိသားတစုလုံး ခက်ခက်မြိုင် ပြန်မလာလို့ စိတ်ပူ သောကရောက်နေကြရလို့ သက်သက်မြိုင်လည်း ဟယ်လင်ကို ထပ် မေးတာ ။သက်သက်မြိုင်လည်း ခက်ခက်မြိုင်ကို ဘယ်လို ကယ်တင်ရမလဲ ဆိုတာကို ထစ်ချုံးနဲ့ တိုင်ပင်တယ် ။ ဘကြီးမြိုင်ကိုတော့ မပြောသေးဘူး ။

ခက်ခက်မြိုင်သည် ဂိုရားရဲ့ ကန်တော်ကလေးက တိုက်ခန်းမှာ နေနေရသည် ။ ဂိုရား ခိုင်းတာကို လုပ်၇တယ် ။ ခက်ခက်မြိုင်က မလုပ်ချင်ဘူး..တော်လောက်ပြီလို့ ငြင်းတဲ့ အခါ ဂိုရားက သူ ရထားတဲ့ ဗီဒီယိုကို ဖွင့်ပြတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင် ရှေ့မှာဘဲ ဂိုရားက ဗီဒီယိုစက်လေးကို သူ့အိပ်ခန်းထဲက ဘီဒိုထဲ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး သော့ခတ်လိုက်တယ် ။ သော့တွဲကို သူ့လည်ပင်မှာ တခြားသော့တွေနဲ့ အတူ ဆွဲထားလိုက်တာကို ခက်ခက်မြိုင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ခက်ခက်မြိုင် ကို ဂိုရား တနေ့ကို အနည်းဆုံး တခါတော့ လိုးတယ် ။ မနက်စောစော ခက်ခက်မြိုင်အိပ်နေတဲ့နေရာကို လာပြီး သူ့လီးကြီးကို စုတ်ခိုင်းတယ် ။ ဂိုရား လီးက တော်တော်တုတ်ပြီး ရှည်တယ်။တဏှာသောင်းကျန်းချင်ခဲ့တဲ့ ခက်ခက်မြိုင်တော့ တကယ့်ကိုဘဲ ဂိုရားရဲ့ တဏှာကျွန်မတယောက် ဖြစ်နေရတယ် ။ အီဘရာဟင်နဲ့ မာမွတ်တို့လည်း သူတို့ကြောင့် ခက်ခက်မြိုင်ကို ဂိုရားက အခုလို သိမ်းပိုက် အနိုင်ကျင့်ထားနိုင်တာမို့ ဂိုရားအိမ်ကို အချိန်မရွေး လာလာပြီး ခက်ခက်မြိုင်ကို လိုးတယ်။

ခက်ခက်မြိုင်လည်း သူမှားမိတာကို နောင်တရနေပြီ ။ ဒါပေမယ့် ဒီဘဝထဲက ဘယ်လို ရုန်းထွက်မလဲ ။ဂိုရားရဲ့ အဓိက အလုပ်က စိတ်ကြွဆေးပြားတွေနဲ့ ဘိန်းဖြူ ရောင်းတာ ဖြန့်တာ ။သူ့ဆီကို ဆေးပြား လာဝယ်တဲ့ ဖေါက်သည် ဝယ်သူတွေ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ဆီလာတဲ့ ဘော်ဒါတွေထဲကစော်ဝါးချင်တဲ့လူတွေ ရှိရင် သူက ပိုက်ဆံယူပြီး ခက်ခက်မြိုင်ကို လုပ်ခိုင်းတယ် ။ သူ့တိုက်ခန်းမှာ ထပ်ခိုးလေး ရှိတယ်။ သည် ထပ်ခိုးလေးက မျက်နှာကျက် နိမ့်နိမ့်နဲ့ ကျဉ်းကျဉ်းလေး ။ မီးဖိုခန်းရဲ့ အပေါ်မှာဖြစ်သည် ။ မတ်တတ်ရပ်လို့ ခေါင်း မလွတ်ပေမယ့် စော်ဖြုတ်လို့တော့ရတယ် ။

ခက်ခက်မြိုင်လည်း ဂိုရားကို မလွန်ဆန်နိုင်လို့ သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း လူစိမ်းတွေကို သည် ထပ်ခိုးနိမ့်လေးအပေါ်မှာ ကုန်းရတယ် ။သက်သက်မြိုင်က ထစ်ချုံးကို ခေါ်ပြီး ဟယ်လင်နဲ့ သွားတွေ့တယ် ။ဟယ်လင်ကို ခက်ခက်မြိုင် ရောက်နေတဲ့ ကန်တော်ကလေးက တိုက်ခန်းကို သိလား လို့ မေးပြီး လိုက်ပြခိုင်းသည် ။ ဟယ်လင်က လိုက်ပြပေးတယ် ။

ကားပေါ်မှာ ဟယ်လင့်ကို ထစ်ချုံးက ဟယ်လင်တို့ အိမ်က ကား ဒရိုင်ဘာ အီဘရာဟင် ရှိသေးလားလို့ မေးလိုက်တယ် ။ ဟယ်လင်က အရက်မူးရမ်းလို့ သူ့မိဘတွေက အလုပ် ထုတ်လိုက်ပြီ လို့ ပြောပြတယ် ။သက်သက်မြိုင် ထစ်ချုံးတို့နဲ့ မိုးမိုးခိုင်ပါ ပါတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်ကတော့ ဘာမှ မသိဘူး ။

ထစ်ချုံးက သူ ခက်ခက်ကို မရရတဲ့ နည်းနဲ့ ခေါ်ထုတ်ပေးမယ် လို့ သက်သက်မြိုင်ကို ဂတိပေးတယ် ။ဟယ်လင်ကို သူ့အိမ်ကို ပြန်ပို့လိုက်ပြီးနောက် မိုးမိုးခိုင် ဘိုက်ဆာလို့ “ ရွှေဘဲစားတော်ဆက် ”မှာ မိုးမိုးခိုင်ကို ထမင်း သွားကျွေးကြတယ် ။

“ ရွှေဘဲ စားတော်ဆက် ”ရဲ့ အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးက သီးသန့်ခန်းမှာ စားကြတာ ဖြစ်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်လည်း ထုံးစံအတိုင်း သောက်တယ် ။ ဝိုင် နှစ်ခွက်ကနေ သုံးခွက် သောက်ပြီးတဲ့ အချိန် မိုးမိုးခိုင်အရှိန်ရလာတယ် ။စကားများလာတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သက်သက်မြိုင်ဆီကို ဖုန်းတခု လာတော့ သက်သက်မြိုင်လည်း ထစ်ချုံးနဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို ထားခဲ့ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းပြီး ဖုန်းပြောတယ် ။ ထပ်ခိုးလေး ပေါ်မှာက ဖုန်းလိုင်းက မမိတချက် မိတချက် ဖြစ်နေလို့ ..။အောက်ထပ် ရောက်တော့ ပြောလို့ ရလာတယ် ။

“ ဘယ်သူလဲဟင်..ဘာကိစ္စလဲ....”

“ သက်သက်မြိုင်...အခု ဖုန်းထဲကို မက်ဆေ့ ပို့ထားတယ်..ဗီဒီယို အတိုလေး....ကြည့်လိုက်အုံး....ပြီးမှပြန် စကားပြောကြတာပေါ့....”

“ ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ..နားမလည်ဘူး...”

“ ကြည့်လိုက်..ဖုန်းထဲမှာ မက်ဆေ့ ပို့ထားတယ်...”

သက်သက်မြိုင် ကြည့်လိုက်တော့ သူနဲ့ ကိုစိုးမိုး လိုးနေကြတဲ့ ဗီဒီယို ကို တွေ့လိုက်ရလို့ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားတယ် ။

“ ဟင်.....ဘယ်....ဘယ်.......ဘယ်သူများ ရိုက်ထားပါလိမ့်.....အို ဒုက္ခဘဲ...ခက်ခက်လိုဘဲ ငါလည်း အခက်တွေ့ပြီ.....”

ဒီအချိန်မှာ စောစောကလူ ဖုန်းပြန်ဆက်တယ် ။

“ တွေ့ပြီလား ခက်ခက်..ငါက စိုးမိုး သူငယ်ချင်း..ငါ့အိမ်ခန်းမှာ မင်းတို့ လာလိုးကြတာ..ကဲ..တိုတိုနဲ့လိုင်း..ရှင်းရှင်းဘဲ ပြောမယ်..ဒီဗီဒီယိုကို အွန်လိုင်း မတင်စေချင်ရင် မင်း ငါ့ကိုလာကုန်း....မကုန်းရင်တော့.....ဖြန့်ပစ်လိုက်မယ်....ကဲ အစီအစဉ်လုပ်....ဘယ်တော့ လာကုန်းမလဲ ..”

“ ဒီလို မလုပ်ပါနဲ့ ..ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်.....”သက်သက်မြိုင် ငိုချင်သွားတယ် ။ အထပ်ထပ် တောင်းပန်လည်း မရ ။ မသိတဲ့ လူစိမ်း တယောက်ကိုသွားကုန်းရအုံးမယ်တဲ့ ။

“ ရှင့်နံမည်က ဘယ်သူလဲ...”

“ ငါ့နံမည် …... ပေါက်ဖေါ်....ရဲတိုင်မယ် မစဉ်းစားနဲ့နော်..ဖြန့်ပစ်လိုက်မယ်....ကမ္ဘာကျော် ဖြစ်သွားမယ်..ဟွန်း.....”

သက်သက်မြိုင် မရှိတော့ ထစ်ချုံးနဲ့ မိုးမိုးခိုင် နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ထပ်ခိုးက အထူးခန်းလေးမှာ စားသောက်နေကြတဲ့ အချိန် မိုးမိုးခိုင်က သက်သက်မြိုင် ရှိတုံးကလို မဟုတ်ဘဲ ထစ်ချုံးကို ညုတုတု အမူအရာလေးတွေနဲ့ဆက်ဆံလာတယ် ။မိုးမိုးခိုင်က “ ထစ်ချုံး..မြန်မာပြည်မှာ ဆေးခြောက် ပေါတယ် လို့ ကြားဖူးတယ်..ဆေးခြောက်သောက်လို့ ရမလား...” လို့ မေးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း “ ရတာပေါ့ မိုးမိုးခိုင်...အခု သောက်မလား...” လို့ ပြန်မေးလိုက်တော့ မိုးမိုးခိုင် အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ။

“ ညကျရင် သောက်ချင်တယ်..ရှာထားပေးမလား...” လို့ ထစ်ချုံးကို မေးတယ် ။ ထစ်ချုံးက “ ရတယ်...ရှာထားမယ်..စိတ်ချ...” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

“ ထစ်ချုံး ...”

“ ဗျာ...မိုးခိုင် …. ”

“ မိုးခိုင်ကို သေချာ ကြည့်စမ်း ...ဘာထူးခြားနေလဲ....”

“ အဲ....ဘာမှ မထူးခြားပါဘူး ..”

“ အွန်..မိုးခိုင် မလှဘူးလား.......”

“ လှ..လှတာပေါ့...ဟီး...ဒါကတော့ အမြဲဘဲ..အမြဲလှတယ်....ဟဲဟဲ.....”

မိုးမိုးခိုင် က သက်သက်မြိုင်လည်း မရှိရော အမူအရာတွေက ဆန်းလာသလိုဘဲ ။

“ ဒီကိုကြည့်...ဘာထူးလဲ...”

ရင်ထွားထွားတွေကို ကော့ပြီး ပြနေတယ် ။ ခက်ပြီ ။ ဘာပြောရမလဲ.....။

“ ဒီတခေါက် ဘရာဝတ်ခဲ့ဖို့ မေ့ခဲ့လို့....ဟင်းဟင်း...သတိထားမိလား....”

ပြောရခက်နေတယ် ။ သတိထားမိပါတယ် ဆိုရင်လည်း သူ့နို့ကြီးတွေကို ကြည့်ပါတယ် ဖြစ်နေမယ် ။

“ ဟင့်အင်း...ကြည့်လေ...ဒီမှာ....”

အိုး...တီရှပ်ပါးပါးမှာ နို့သီးခေါင်းဖုလေးတွေက ထင်းထင်းလေး မြင်နေရတယ် ။ အိုး...နို့လုံးကြီးတွေကတုန်သွားနေတယ် ။ လှလိုက်တာ ။ ရေလည် မိုက်တယ် ။

“ ဟိတ် ထစ်ချုံး....ယူ့မျက်လုံးတွေ မရိုးပါဘူးကွာ..မိုးခိုင်သိတယ်....ယူ မိုးခိုင် နို့တွေကို သဘောကျနေတယ် မဟုတ်လား....”

“ ဟာ..မိုးခိုင်ကလဲ....”

ထစ်ချုံးက ရှက်သလို ပုံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ သက်သက်မြိုင် ပြန်ရောက်လာတယ် ။ မျက်နှာ မကောင်းဘူး ဆိုတာ ထစ်ချုံး သတိထားမိတယ် ။

“ ဟေး..မိုးခိုင်..စားအုံးလေ...ဘဲကင်တွေ ဘာမှလည်း မစားကြပါလား....ထမင်းကြော်လည်း စားကြအုံး”

ထစ်ချုံး လီးက တအား တောင်နေတယ် ။

စောစောက မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အနီးကပ် သေသေချာချာ ကြည့်မိလို့ ။မိုးမိုးခိုင်က အစားသိပ် မစားဘဲ အသောက်ဘဲ များနေတယ် ။ ထစ်ချုံးကတော့ ကားမောင်းမှာမို့ မသောက်ဘူး ။ စားလည်း မစားချင်ဘူး ။ စားချင်စိတ် မရှိဘူး ။ ခက်ခက်မြိုင် အခက်အခဲတွေ့နေတာကို ဘယ်လို ကူညီရမလဲ ဘဲ ခေါင်းထဲ ပူပန်နေမိတယ် ။

လတ်တခောက မိုးမိုးခိုင်တို့ မိသားစု ကလည်း ရောက်နေလို့ အလုပ်ကလည်း များနေတယ် ။ ထစ်ချုံး မခံချင်ဘူး ။ ဂိုရားတို့ ဒီလို အနိုင်အထက် လုပ်တာကို မကျေနပ်ဘူး ။ ခက်ခက်မြိုင် ခံရတာကို မခံနိုင်ဘူး ။

“ ပြန်ကြစို့ ထစ်ချုံး ....”

သက်သက်မြိုင် ပြောလိုက်တဲ့ အချိန် မိုးမိုးခိုင်က စီးကရက် တလိပ်ကို ထုတ်ပြီး မီးညှိသောက်လိုက်တာကို တွေ့ရတယ် ။နံရံမှာက ဆေးလိပ်သောက်ခြင်း သည်းခံပါ ဆိုတဲ့ စာတန်းလေး ရှိနေတယ် ။သက်သက်မြိုင် စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေတယ် ။ စိတ်တွေ ညစ်နေတယ် ။ ရူးချင်နေတယ် ။

ပေါက်ဖေါ် ဆိုတဲ့လူက သူ့ဆီ လာဖို့ အတင်း ခေါ်နေတယ် ။ သူ့စကားကို နားမထောင်ရင် လိုးနေတဲ့ ဗီဒီယိုကို အွန်လိုင်းမှာ ဖြန့်ပစ်လိုက်မယ် ချည်းဘဲ ခြိမ်းခြောက်နေတယ် ...။လမ်းမှာ သက်သက်မြိုင်က ထစ်ချုံး ကို “ ဒက်ဒီ့ကို ဖွင့်ပြောပြီး ရဲတိုင်ရင် ကောင်းမလား..ဒက်ဒီ့မှာ ရဲဖက်က ခင်မင်တဲ့ လူကြီးတွေ ရှိတယ်....” လို့ ပြောတယ် ။ ထစ်ချုံးက “ ခဏလေး စောင့်ပါအုံး..ကျနော် တခုခု ကြံပါအုံးမယ်....” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။မိုးမိုးခိုင်ကတော့ ဟက်ဖုန်းနဲ့ သီချင်း နားထောင်လာလို့ သူတို့ ဘာတွေ ပြောကြသလဲ မသိဘူး ။

အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးတဲ့ နော်တုလုက ဘကြီးမြိုင်တို့ လင်မယားနဲ့..ဘကြီးခိုင်တို့ လင်မယား ကိုစိုးမိုးကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး ပဲခူးသွားကြတယ်....အဲဒီမှာ ည အိပ်ချင် အိပ်မယ်လို့ ပြောပြတယ် ။

သက်သက်မြိုင်တို့ တိုက်ပေါ်ကို တက်သွားပြီးတဲ့ နောက် ထစ်ချုံး က ဟယ်လင်ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။

“ ဟယ်လင်..ထစ်ချုံးပါ..စကားနဲနဲ ပြောလို့ ရမလား....”

“ ရတယ်.ထစ်ချုံး ..ပြော...”

“ ဟယ်လင် ခက်ခက်နဲ့ ဖုန်းပြောလို့ ရလား....”

“ အင်း..ဟို ဂိုရား ဆိုတဲ့ကောင်ကြီး အိမ်မှာ မရှိတဲ့ အချိန်ဆိုရင်တော့ ပြောလို့ရတယ်..ထစ်ချုံး ...နင် ဘာသိချင်လို့လဲ....”

“ သိချင်တာက သူ့ကို ရိုက်ထားတဲ့ ဗီဒီယိုအကြောင်း...ဘယ်လို ရိုက်ထားတာလဲ..အဲဒါကို ကော်ပီဆွဲထားသလား ပေါ့..ခက်ခက်ကို မေးပေးပါလား..နောက်ပြီး ဘယ်အချိန်ဆို ဂိုရား အပြင်သွားတတ်လဲပေါ့..”

“ ဟုတ်ပြီ..ခက်ခက်ကို မေးပြီး ပြန်ပြောမယ်....ခက်ခက်မှာက သူ့ကိုယ်ပိုင်ဖုန်း ရှိမနေဘူး ....ဂိုရားအိမ်က လိုင်းဖုန်းကိုဘဲ ဆက်ရမှာ.....”

“ ပြန်ဆက်နော်...ကျေးဇူးဘဲ ဟယ်လင်....”

“ ဟယ်လင်က ကျေးဇူး တင်ရမှာပါ ထစ်ချုံး ရယ် ...”

သက်သက်မြိုင်လည်း ညီမ ခက်ခက် အတွက် စိတ်ညစ်နေတယ် ။ လုပ်ချင်တာ လျှောက်လုပ်တာ အခုတော့ မကောင်းတဲ့ လူတွေနဲ့ တွေ့နေလို့ ခက်ပြီ ။ မိုးမိုးခိုင်ကို သက်သက်မြိုင် အခန်းရဲ့ ဘေး ကအခန်းမှာ နေရာချထားပေးထားတယ် ။ မိုးမိုးခိုင် အဆင်ပြေရဲ့လား..ဘာလိုသလဲ သွားကြည့်လိုက်တော့ မိုးမိုးခိုင် ကွန်ပြူတာမှာ အပြာဆိုက် ဝင်ကြည့်နေတာကို သက်သက်မြိုင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ သက်သက်...လာကြည့်လေ....”

မိုးမိုးခိုင်က ပေါ်တင်ဘဲ ကြည့်နေပြီး သက်သက်မြိုင်ကိုတောင် လာကြည့်ဖို့ ခေါ်နေတယ် ။ အပြာကားက ရေရေလည်လည် ကြမ်းတယ် ။ နောက်ပေါက်ဖွင့်တဲ့ ဇာတ်ထုပ်တွေ ချည်း ပြတဲ့ ဆိုက် ။

“ သက်သက်...ကြုံဘူးလားဟင်....”

“ ဘာကိုလည်း ခက်ခက်.....”

“ အနဲလ်ဆက်စ် ...”

“ ဖင်ကို လုပ်တာ ပြောတာလား....ဟင့်အင်း..မလုပ်ဘူးသေးဘူး ..”

“ စမ်း မကြည့်ဘူးလား....”

“ ဟင့်အင်း...မိုးခိုင်ရော ကြုံဘူးလားဟင်....”

မိုးမိုးခိုင်က ရယ်ပြီး “ အင်း...ကြုံဘူးတယ်...” လို့ ဖြေတယ် ။

ဖင်အလိုးခံဘူးတယ် ဆိုတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို သက်သက်မြိုင် တအံ့တသြ ကြည့်နေတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဟမ်းဖုန်း မြည်လာတယ် ။မာမီတို့များလား ။ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက ရွှေဘဲစားတော်ဆက် တုံးက ခေါ်တဲ့ ပေါက်ဖေါ် ဆိုတဲ့ လူကြီး ။မိုးမိုးခိုင် အခန်းထဲကနေ အပြင်ထွက်ပြီး သူနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ပေါက်ဖေါ်က ခုချက်ချင်း သူ့အိမ်ကို လာခဲ့ဖို့ ပြောတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က ငြင်းတော့ ခုချက်ချင်း မလာရင် အွန်လိုင်းကို ကိုစိုးမိုးနဲ့ သက်သက်တို့ လိုးတဲ့ ဗီဒီယိုကို တင်လိုက်မည် လို့ ခြိမ်းခြောက်တယ် ။သက်သက်မြိုင်လည်း မလုပ်နဲ့...လာခဲ့မယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

အင်း..ခက်ပြီ.....တဏှာကြီးမိတဲ့ အတွက် ဒီလို ကြုံရတာဘဲ.....။မိုးမိုးခိုင်ကို သက်သက် အပြင် ခဏထွက်အုံးမယ်...တခုခု လိုတာ ရှိရင် ထစ်ချုံးကို ပြော..သူ လုပ်ပေးလိမ့်မယ်..လို့ မှာခဲ့လိုက်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောတော့ဘဲ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။

တက်ဆီကားတစီး တားပြီး ပေါက်ဖေါ်အိမ်ကို သွားလိုက်တယ် ။ ပေါက်ဖေါ်ကို ပေးလို့ရအောင် ငွေလည်း သိန်းဂဏန်း ထည့်ခဲ့တယ် ။ ငွေပေးပြီး တောင်းပန်ရမှာဘဲ ။သည်အချိန်မှာ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိုးမိုးခိုင်လည်း အပြာဇာတ်ထုပ်တွေ ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တအား လာနေတယ် ။ရွှေဘဲစားတော်ဆက်မှာ စားခဲ့တဲ့ အချိန် ထစ်ချုံးနဲ့ ညုတုတုလေးတွေ ပြောခဲ့တာလေးတွေကို ပြန် သတိရတယ် ။ လတ်တလော သည်မှာ..သည်အိမ်မှာကလည်း ယောကျ်ား ဆိုလို့ ထစ်ချုံးဘဲ ရှိနေတော့ သူ့ကိုဘဲ တဏှာထန်တဲ့အချိန် အရင်ဆုံး သတိရလိုက်မိတာပေါ့ ။ ပေါင်ကြားကို ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ပွပွ အပေါ်ကနေ ပွတ်နေမိသလိုမာတင်းထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးဖုလေးတွေကိုလည်း ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ ဖိပွတ်နေမိတယ် ။

အင်း....မြန်မာကောင်လေး တယောက်နဲ့ လိုးဖူးချင်တယ်ကွာ ။ထစ်ချုံးတို့ တန်းလျားကို စီးကရက်သောက်ဖို့လို့ အကြောင်းပြပြီး ဆင်းသွားဖို့ စဉ်းစားမိလိုက်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်စောက်ပတ်လည်း အရည်တွေနဲ့ လျံနေပြီလေ ။ အရမ်းကို ယားနေတယ် ။အနောက်ဖက် လှေခါးကနေ ဆင်းသွားလိုက်တယ် ။အိမ်စေတန်းလျားလေး ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တဲ့ မိုးမိုးခိုင်လည်း လက်ထဲမှာ စီးကရက်ဘူးနဲ့ မိးခြစ်လေးကိုကိုင်ထားရင်း ထစ်ချုံးကို ရှာတယ် ။ ထစ်ချုံးရဲ့ အခန်းလေး တံခါးပိတ်ထားတာ တွေ့လို့ တံခါးကို ခေါက်မလို့လုပ်တဲ့အချိန် အခန်းထဲက အသံတွေကို ကြားလိုက်ရတယ် ။

ဟင်.....ဘာသံလဲ..ဆက်စ်လုပ်နေတဲ့ အသံတွေပါလား ...။

ထစ်ချုံး ဘယ်သူနဲ့များ ဆက်စ်လုပ်နေသလဲ ..ဆိုတဲ့ သိချင်စိတ်ကြောင့် မိုးမိုးခိုင် အခန်းလေးထဲကို ချောင်းကြည့်ချင်မိပြီး ချောင်းဖို့ အပေါက် လိုက်ရှာတယ် ။ သစ်သားတံခါးလေးက ဟောင်းနွမ်းနေတာမို့ အပေါက်လေးတွေ ရှိနေတယ် ။ မိုးမိုးခိုင် အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ ပထမ အပေါက်က ကောင်းကောင်း မမြင်ရဘူး ။

ဒီအချိန်မှာ အထဲက ညည်းသံတွေ ပို ကျယ်လောင်လာတယ် ။ နောက် အပေါက်ကျတော့ တွေ့ရပြီ ။ထစ်ချုံးရဲ့ ကုတင်လေးပေါ်မှာ ထစ်ချုံးက ပက်လက်ကြီး။ သူ့လီးကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။ သည်လီးကြီးအပေါ်ကို အိမ်ဖေါ် ကရင်မလေးက တက်ခွထိုင်ပြီး လိုးနေတာ ။

အိုး …. မိုးမိုးခိုင် အဖို့ ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲ ပြုတ်ကျသလို ဖြစ်သွားတယ် ။

ထစ်ချုံးရဲ့ စံချိန်မှီ လီးကြီး ကို အငမ်းမရ စိုက်ကြည့်နေမိတယ် ။ ကရင်မလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီး ဝင်ထွက်နေတာကို ထွန်းထားတဲ့ မီးရောင်နဲ့ ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရတယ် ။ အရည်တွေက မီးရောင်နဲ့ ပြောင်လက်နေတယ် ။ ကရင်မလေးက ဖိဖိချရင်း မျက်နှာလေးကို မော့ပြီး တအားအား တဟင်းဟင်းနဲ့ အော်ညည်းနေတယ်။ထစ်ချုံးကလည်း အံကြိတ်ပြီး အောက်ကနေ ကော့ပေးနေတယ် ။တကယ့်ကို ပွဲကြီးပွဲကောင်း ပါဘဲ ။

စောစောက အင်တာနက်မှာ ကြည့်တာထက် ပို ပီပြင်တဲ့ တကယ့်အပြင်က လူစစ်စစ်တွေ လိုးပြနေတဲ့ လိုးပွဲ ။မိုးမိုးခိုင်လည်း အထဲကို ချောင်းရင်း ဂါဝန်ပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကလိမိနေရတယ် ။ကြည့်နေတုံးမှာဘဲ ထစ်ချုံးက “ တုလု...ဒီလို လိုးရတာ အားမရဘူးဟ...ငါဘဲ အပေါ်က တက်လိုးမယ်...” လို့ပြောလိုက်တော့ နော်တုလုက ထစ်ချုံးကိုယ်ပေါ်ကနေ ဖယ်ဆင်းလိုက်တယ် ။ သည်အချိန်မှာ နော်တုလု စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ ထစ်ချုံးရဲ့ လီးတန်ကြီး တခုလုံးကို ထင်ထင်ရှားရှားကြီး မြင်တွေ့လိုက်ရတယ် ။

အိုး...နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး ..လီး တကယ် ကြီးတဲ့ကောင်....မြန်မာတွေကို လီးမကြီးဘူး ထင်ခဲ့မိတာ မှားတာဘဲ ။

မိုးမိုးခိုင်သည် အမေရိကန်မှာ နေစဉ် အချိန်မှာ အမေရိကန်မတွေက အာရှသား ယောကျ်ားတွေဟာ လီးသေး လီးတိုတယ်လို့ အမြဲ လှောင်ပြောင် ပြောတာတွေကို တချိန်လုံး ကြားခဲ့ရလို့ သူမကိုယ်တိုင်လည်း အာရှသား လီးကိုမတွေ့ဖူး မကြုံဖူးခဲ့လို့ တကယ်ဘဲ အာရှသားတွေသည် လီးသေးတယ်လို့ ထင်မှတ်ခဲ့တာ ။

အခုတော့ မြန်မာပြည်သား ထစ်ချုံးရဲ့ ဧရာမ လီးကြီးကို မျက်မြင်တွေ့ရပြီ ။စောက်ဖုတ် တအား ယားပြီး ခံချင်ကုန်းချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ ။ လီးအကြီးစားကြီးကိုလည်း ပြေးစုတ်ပစ်ချင်မိရသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲကိုလည်း ထည့်ချင်နေတာ အရမ်း ။

အထဲက ထစ်ချုံးနဲ့ နော်တုလုတို့ကတော့ ပုံစံတမျိုးနဲ့ လိုးဖို့ ပြင်နေတယ် ။ နော်တုလုက ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်လို့ ဖြူဖွေးတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေရဲ့ ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးပြူးကြီး စူထွက်နေတယ် ။ ထစ်ချုံးကဖင်အနောက်တည့်တည့်က ရပ်ပြီး သူ့လီးကို ထိုးထည့်ဖို့ ပြင်ပြီးကာမှ မထိုးထည့်သေးဘဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကုန်းယက်လိုက်တာ မိုးမိုးခိုင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။

နော်တုလုက “ ထစ်ချုံး....ယားလှပြီကွာ..မယက်ပါနဲ့တော့...လိုးတော့..” လို့ ပြောလိုက်တာကိုလည်း ကြားလိုက်ရတယ် ။ ထစ်ချုံးက နောတုလု ပြောနေပေမယ့် ဂရုမစိုက်ဘူး ။ စောက်ဖုတ်ကို ရှလွတ် ပလွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ မြည်အောင် စုတ်လိုက် ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ် ။ သူ့တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတုတ်ကြီးကိုလည်း လက်နဲ့ ပွတ်နယ်နေတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် အဖြစ်ကို ချောင်းရင်း စိတ်တွေ တအားကို တက်ကြွနိုးထလာတယ် ။ထစ်ချုံးက စောက်ဖုတ်ကို ယက်စုတ်နေရုံမကဘဲ နော်တုလုရဲ့ ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို သူ့လျာနဲ့ ယက်လိုက်တာကိုလည်း မိုးမိုးခိုင် တွေ့လိုက်ရတယ် ။ နော်တုလုရဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ် ။

“ ထစ်ချုံး.....လိုးပါတော့...လိုးပေးတော့....ငါ...ငါ....ငါ....ယားလှပြီ....ငါကစောက်ပတ် တအားကို ယားနေပြီကွာ..”

နော်တုလုက ဖင်ကြီးတွေကို ဘယ်ညာ ယမ်းခါပြီး ပြောလိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း...“ စိတ်ချ..ငါ လိုးမှာ..နင့်စောက်ပတ်ကို အပီလိုးပေးမှာ...စောစောက မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး လီးက မတရား တောင်နေတာ....” လို့ ပြောလိုက်သံကိုပါ မိုးမိုးခိုင် ကြားလိုက်ရတယ် ။ဟင်.သူ ငါ့နို့တွေကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်တယ် တဲ့ ။

မိုးမိုးခိုင် ကျေနပ်သွားတယ် ။ ဟော...ထစ်ချုံး သူ့လီးကို နော်တုလု စောက်ဖုတ်ထဲကို သွင်းနေပြီ ။

မိုးမိုးခိုင် မနေနိုင်တော့ ။

ထစ်ချုံးရဲ့ အခန်းတံခါးကို တဒုံးဒုံးနဲ့ ထုလိုက်မိတယ် ။

“ ထစ်ချုံး.......ထစ်ချုံး.....ဖွင့်...ဖွင့်.....”

“ ဟင်...မိုးမိုးခိုင် အသံပါလား....”

ထစ်ချုံးက နော်တုလု စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်ခါစဘဲ ရှိသေးတဲ့ သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။ အခန်းတံခါးကို လာဖွင့်ပေးတဲ့ အချိန် သူ့ပုဆိုးကို ကောက်စွတ်ပြီး ဖြစ်သလို စည်းထားတယ် ။

“ မိုးမိုးခိုင်....ဘာ....ဘာ....လုပ်ပေးရမလဲ...”

“ လိုးပေး....မိုးခိုင်ကို လိုးပေး....မိုးခိုင် လိုးချင်တယ် ...”

“ ဗျာ ...”

“ ဟုတ်တယ်...မိုးခိုင် ချောင်းကြည့်နေတာ ကြာနေပြီ ...သူတို့ လိုးတာ မိုးခိုင်လည်း ပါချင်တယ်...သုံးယောက်အတူတူ လိုးကြမယ်ကွာ...”

မိုးမိုးခိုင်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထစ်ချုံး ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ် ။ နော်တုလုက ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလုံးပုံကျနေတဲ့ သူ့ထမိန်နွမ်းလေးကို ကောက် ဝတ်ဖို့ ပြင်နေပေမယ့် မိုးမိုးခိုင်က “ ဟိတ်..ပြန်မဝတ်နဲ့..ဆက်လိုးမယ်”လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကြီးက သံမဏိချောင်းကြီးလိုဘဲ မာကျော မတ်တောင်နေဆဲဘဲ ...။

....................................................................................................

သည်အချိန်မှာ သက်သက်မြိုင် စီးလာတဲ့ တက်ဆီကားလေးဟာ ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ အိမ်ရှေ့ကို ရောက်နေပြီ ။သက်သက်မြိုင်လည်း ကားခ ရှင်းပေးပြီး ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။ ပေါက်ဖေါ်အိမ်ရှေ့မှာ တော်တော်လေးကြာအောင် ရပ်နေမိတယ် ။ လူတစိမ်းတယောက်နဲ့ တွေ့ဖို့ လန့်နေတယ် ။ သက်ပြင်းချတာ အခါခါ ။ပြီးတော့ တံခါးကို မရဲတရဲ နဲ့ ခပ်ဖွဖွ ခေါက်လိုက်တယ် ။ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ တံခါး ပွင့်လာတယ် ။

အသက် ၄၀ လောက် တရုတ်ကပြားလို လူတယောက် တံခါး လာဖွင့်ပေးတယ် ။

“ ကိုပေါက်ဖေါ် ရှိလား....”

“ ငါ ပေါက်ဖေါ်ဘဲ..သက်သက်မြိုင်..လာ..အထဲဝင်....”

ပေါက်ဖေါ်ရဲ့သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ပုံစံကြောင့် သက်သက်မြိုင် သိပ်တော့ မကြောက်တော့ ။ ပေါက်ဖေါ်နဲ့ အိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ ဒီအိမ်က သက်သက်မြိုင် ကိုစိုးမိုးနဲ့ ရောက်ခဲ့ပြီး ပေါက်ဖေါ်တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ လိုးခဲ့ကြပြီးသိပ် စိမ်းမနေ ။ ရေချိုးခန်းမှာတောင် ကိုစိုးမိုးနဲ့ ရေအတူတူ ချိုးခဲ့ကြသေးတယ် ။

ပေါက်ဖေါ်က ဧည့်ခန်းမှာ မထိုင်ခိုင်းဘူး ။ အိပ်ခန်းထဲကို တခါတည်း ခေါ်သွားတယ် ။ သည်အိပ်ခန်း မှာ အပီလိုးခဲ့ကြတာတွေ သက်သက်မြိုင် မြင်ယောင် သတိရသွားတယ် ။

“ ကဲ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက် သက်သက်မြိုင် ..ငါနဲ့ လိုးမယ်လို့ မင်း ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီပေါ့..ဟုတ်လား...”

“ ဟာ...ဘာတွေပြောနေတာလဲ..ဘယ်သူက ပြောလို့လဲ..”

“ ဟင်..မင်း ငါ့ဆီ ရောက်လာတာ အလိုးခံဖို့ မဟုတ်ဘူးလား....”

“ ကျမ ငွေပေးမလို့ လာတာ...ဘယ်လောက် ပေးရမလဲ..ရိုက်ထားတဲ့ ဗီဒီယိုကို ဖျက်ပေးပါ.....”

ပေါက်ဖေါ်က တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်သည် ။ သူ့အိုက်တင်က ရုပ်ရှင်မင်းသား ဝေဠုကျော် လိုလို ။

“ သက်သက်မြိုင်....မင်းလေးက ငါ့အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တောင် ရောက်နေပြီ ...ဘာလာကြောင်နေတာလဲ..ငွေပေးမတဲ့ ..မင်းလေးက ဘယ်လောက်တောင် ပေးနိုင်လို့လဲ.....ငါကလည်း ငွေ မလိုတဲ့ကောင်..ဘယ်လောက်ပေးပေး မယူဘူး..ငါ လိုချင်တာ မင်း....မင်းရဲ့ စောက်ပတ်....”

“ အို..နင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား....”

“ ပွင့်လင်း မြင်သာတာပါ....ဟဲဟဲ....ကဲ သက်သက်မြိုင် အဝတ်တွေ ချွတ်တော့ အချိန်ဆွဲမနေနဲ့....”

သက်သက်မြိုင် လည်း အလိုးခံရုံကလွဲလို့ တခြးလမ်း မရှိတော့ဘူး ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်တယ် ။ပေါက်ဖေါ်က သူ့အဝတ်တွေကို စချွတ်နေပြီ ။

“ ခက်တာဘဲ ...”

ပေါက်ဖေါ်က ရယ်တယ် ။

“ မခက်နဲ့ သက်သက်..မင်းလေးနဲ့ စိုးမိုး ..လိုးကြတာတွေ ငါ အကုန် မြင်ပြီးပြီ...အဲ.....အထပ်ထပ် ပြန်ကြည့်ပြီးပြီ....မင်းကို ဒါကြောင့် လိုးချင်တာ အရမ်း ဖြစ်နေရတာ....မင်း စိုးမိုး လောက်တော့ ပေါက်ဖေါ်က ယှဉ်ရဲပါတယ်..ဒီမှာ ကြည့်..” ဆိုပြီး သူ့လီးကို ပြတယ် ။ အိုး.....အမလေး....နဲတဲ့ လီး မဟုတ်ပါလား....ကိုစိုးမိုးလီး..ထစ်ချုံးရဲ့လီးထက် ပိုတုတ် ပိုရှည်တယ် …. ။

“ ကိုပေါက်ဖေါ်..ဟိုဖက်ကို လှည့်ပါ..ကျမ ရှက်တယ် ...”

ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ ရှေ့မှာ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပစ်ဖို့ ရှက်နေတယ် ။

“ ရှက်မနေပါနဲ့..မင်းနဲ့ငါနဲ့က အမြဲ လိုးကြတော့မယ့် သူတွေဘဲ....”

“ ဘာ..ဘာပြောတယ်...အမြဲ လိုးရမယ် ဟုတ်လား...ဒီတခါဘဲ မဟုတ်ဘူးလား....”

“ ဟားဟားဟား......မင်း ငါနဲ့ လိုးပြီးသွားရင် နောင်ကို ငါလိုးတာကို ပြန်သတိရပြီး တမ်းတနေမှာ.....အမြဲလိုးချင်နေလိမ့်မယ်....”

သက်သက်မြိုင်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ရတယ် ။ပေါက်ဖေါ်က မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး စိုက်ကြည့်နေတယ် ။

“ အိုး....လှလိုက်တာ သက်သက်ရယ်....အမလေး.....နို့တွေ ဖင်တွေ နဲ့ စောက်ဖုတ်..အကုန် လှတယ်...“

“ အို....ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေမှန်းလဲ မသိဘူး ..”

ပေါက်ဖေါ်က သက်သက်မြိုင်ကို ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး ဖွံ့ထွားကော့တင်းနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို စပြီး ကိုင်တယ် ။ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေက မာတင်းပြီး စူထွက်နေကြတယ် ။ ပေါက်ဖေါ်က လျာကြီးနဲ့ သိမ်းယက်လိုက်တယ် ။

“ ရှလွတ်..”

“ ဟင့်...”

သူ့လျာကြမ်းကြီးနဲ့ နို့သီးခေါင်း နုနုလေးတွေကို ယက်ပေးနေတော့ သက်သက်မြိုင် ခါးလေးကော့ပြီး နှုတ်ခမ်းလေး ဟသွားတယ် ။ သူ့လက်ကြီးတဖက်က သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေဆီ ရောက်လာပြီး ကျကျနန နယ်တယ် ။ ဆုပ်ညှစ်တယ် ။ တခါတခါ ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်တယ် ။ ပေါင်တွေကို သူ ဖြဲကားပြန်တယ် ။

အို...တကယ့်ကိုဘဲ အရှက် ကုန်ရတာဘဲ ။ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲကြည့်နေတယ် ။

“ အို..ဘာလို့ ဖြဲနေတာလဲကွာ....”

“ အတွင်းသားလေးတွေက ရဲနေလို့ သဘောကျလို့ပါ ...”

စောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပြီးတဲ့နောက် ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ လက်က ခရေပွင့်လေးဆီကို ရောက်သွားပြန်တယ် ။ ခရေပွင့်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတော့ သက်သက်မြိုင်လည်း ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာရတယ် ။ ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ် ။

“ ကဲ..ဘာဂျာကိုင်မယ်...”

ပေါက်ဖေါ်က ပြောလည်းပြော ယက်လည်း ယက်ပြီ ။ သက်သက်မြိုင် ပေါင်ကြားထဲကို ခေါင်းအပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ ယက်တယ် ။

“ အင်း.....အင်း.....အိုး . . . . .အား . . . .ကိုပေါက်ဖေါ်ရယ် ….ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ....”

ပေါက်ဖေါ်က သက်သက်မြိုင် ဖင်တုန်းကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် ယက်လိုက် စုတ်လိုက် လုပ်နေတယ် ။ စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးတော့ သက်သက်မြိုင် တကိုယ်လုံးတုန်ခါပြီး လမ်းဆုံးကို တက်သွားရတယ် ။

“ အိုး.....အားအား.........ကောင်းလိုက်တာ...”

ပေါက်ဖေါ်က သူယက်ပေးတာ သက်သက်မြိုင် သဘောကျတာ တွေ့ရလို့ ကျေနပ်သွားတယ် ။ဒီတခါ အလှည့်ကျတာက သက်သက်မြိုင်ပါ ။ပေါက်ဖေါ်က သူ့စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီးကို သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ပါးစပ်နားကို တိုးကပ်လိုက်တယ် ။

“ စုတ်..သက်သက်...ငါ့လီးကို စုတ်ပေး.........”

သည် အချိန်မှာ သက်သက်မြိုင်က ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီး....ထစ်ချုံးရဲ့ လီး ကို စုတ်ဖူးခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက ရှိပြီးသား အချိန်ဆိုတော့ ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ လီးကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ စုတ်ပေး နိုင်တယ် ။

“ လီးထိပ်ပေါက်က စီးကျနေတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေကို လျာနဲ့ ယက်လိုက်...”

ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ အမိန့်တွေကို တသွေမတိမ်း နာခံလိုက်တယ် ။ယိုစီးကျနေတဲ့ အရည်တွေကို လျာနဲ့ သိမ်းယက်ပြီး မြိုချပစ်လိုက်တယ် ။

“ ဝိုး …...ဟင်း..ကောင်းတယ် ….. ဒစ်ဖျားကို စုတ်စမ်း.....ထိပ်ဖျားလေးတင် ပြောတာ.....အင်း...ဟုတ်ပြီ ….အိုး..ကောင်းတယ်....စုတ်..စုတ် ….. ”

သက်သက်မြိုင်လည်း သူ့လီးကို အပီ စုတ်ပေးလိုက်ပါတယ် ။

………………………………………………

သည် အချိန်မှာ အိမ်က ထစ်ချုံးရဲ့ အခန်းလေးထဲမှာတော့ ကာမမုန်တိုင်းတွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တိုက်ခတ်နေတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်လည်း ထစ်ချုံး နော်တုလုတို့နဲ့ သရီးဆမ်း ( သုံးပွင့်ဆိုင် ) ဆွဲနေပြီ ။နော်တုလုလည်း စစချင်းပိုင်းမှာ နည်းနည်း နှေးနေပေမယ့် အသစ်အဆန်း လုပ်ရတာကို သဘောကျသွားမိပြီးအပီအပြင် ပါဝင် ဆင်နွှဲပါတော့တယ် ။

ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကို နော်တုလု စုတ်ပေးနေတုံး မိုးမိုးခိုင်က လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးထားတဲ့ နော်တုလုရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အပီယက်ပေးတယ် ။ မိန်းမချင်း ပထမဆုံး လုပ်ဖူးတာမို့ နော်တုလုကော မိုးမိုးခိုင်ရော သဘောကျကြတယ် ။ ထစ်ချုံးကလည်း သူသိပ်လိုးချင်နေတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို လိုးခွင့်ရလို့ တအားကို ပျော်နေတယ် ။ မိုးမိုးခိုင် စောက်ဖုတ်ကို ရေရေလည်လည် ယက်တယ် ။ စုတ်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်ကလည်း ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကို ကျကျနနစုတ်ပေးတယ် ။ နော်တုလုနဲ့ မိုးမိုးခိုင် လီးတန်ရဲ့ တဖက်တချက်ကနေ တပြိုင်နက် စုတ်ကြယက်ကြတာက အပြာဇာတ်ကားတွေထဲက လိုဘဲ ။

အရှိန် အရမ်း တက်လာကြတဲ့ အချိန် ထစ်ချုံး တအားကို တုန်လှုပ်သွားတာက မိုးမိုးခိုင်က “ ထစ်ချုံး....မိုးခိုင် ဖင်ပေါက်ကို လိုးချင်လား..လိုးချင် လိုးလေ....” လို့ ပြောလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရလို့ပါ ။ဘယ်လိုများ မေးလိုက်ပါလိမ့် ။

စွင့်ကားဝိုင်းစက်နေတဲ့ ဖင်လှလှဝိုင်းဝိုင်းတွေကို အားရပါးရ ကိုင်ဆုပ်စဉ်က ဖင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကြည့်ခဲ့လို့ ခရေပွင့်လို့ တင်စား ခေါ်ဆိုကြတဲ့ စအိုပေါက်နီရဲရဲလေးတွေကို သူတွေ့ခဲ့တယ် ။ ဒီ ခရေပွင့်လေးကို ချွေချင်တဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့ ။ အခုလို မိုးမိုးခိုင်က ဖင်ပေါက်ကို လိုးချင်လိုးပါ လို့ ခွင့်ပြုတယ် ဆိုတော့ ထစ်ချုံး အရမ်းပျော်သွားတာပေါ့ ။

“ မိုးခိုင် ပေးလိုးရင်တော့ လိုးချင်တာပေါ့...” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့ ထစ်ချုံးရဲ့ မျက်နှာက ပြုံးပြုံးကြီး ။

မိုးမိုးခိုင်က “ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ..ကုန်းပေးရမလားဟင်...” လို့ မေးလိုက်လို့ ထစ်ချုံးလည်း ငါများ အိပ်မက်များ မက်နေသလား ဆိုပြီး သူ့ကိုယ်သူ ထင်မိတယ် ။

“ အင်း...ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေး..မိုးခိုင် ...”

အမေရိကားက လာခဲ့တဲ့ မိန်းမချောလေးက သူ့ကို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးနေပြီ ။ထစ်ချုံးလည်း သူ့ကုတင်ခေါင်းရင်းက ပုလင်းလေးကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး အထဲက အဆီတွေကို သူ့လီးထိပ်မှာ ကျကျနန လိမ်းကျံလိုက်သလို မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ စအိုပေါက်ထဲကိုလည်း လက်ညှိုးနဲ့ သေသေချာချာ ပွတ်သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ။ဒီအဆီပုလင်းက ဒေါ်သိန်းနဲ့ နော်တုလုကို စစချင်း သူလိုးနေတုံးက သူ့ကို ကိုစိုးမိုးက ပေးထားတဲ့ ဟာပါ ။ကိုစိုးမိုးက သူ ဖင်ချရင် သုံးတာ..မင်း သုံးချင်ရင် သုံး...” လို့ ပြောပြီး ပေးခဲ့တယ် ။

နော်တုလုလည်း သဘောကောင်းလွန်းတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို တအံ့တသြ ဖြစ်နေတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်လိုဘဲ သူလည်း ဖင်လိုးခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ် ။ မိုးမိုးခိုင်ကို လိုးပြီးရင် ထစ်ချုံးကို သူ့ကိုလည်း ဖင်လိုးခိုင်းပြီး စမ်းမယ်လို့ စဉ်းစားနေတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်လည်း ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးတယ် ။ ထစ်ချုံးက အဆီတွေ ရွှဲနေအောင် သုတ်လိမ်းထားတဲ့ သူ့လီးကြီးကို မိုးမိုးခိုင် စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီး ဖိသွင်းးလိုက်တယ် ။ ချောဆီနိုင်တာကြောင့် မိုးမိုးခိုင်ရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို တည့်တည့်မတ်မတ် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ တိုးဝင်သွားတယ် ။

“ အင်း.......အီး......”

မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ညည်းသံ ထွက်လာတယ် ။

နာလို့ ညည်းတာမျိုး မဟုတ် ။ ဖီလင်တက်လို့ ညည်းလိုက်တဲ့ အသံမျိုး ။

“ မိုးခိုင်..အရင်က ဖင်လိုးခံခဲ့ဘူးလားဟင်.....”

“ အင်း..ခံဘူးတယ်...”

ထိပ်ခေါင်းကြီး ဝင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ တထစ်ထစ်နဲ့ ထပ်ဝင်သွားတယ် ။

“ အူး.....လီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ.....”

မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထစ်ချုံးရဲ့ လီးတန်ကြီး တဝက်လောက် တန်းလန်းကြီး ဝင်နေတာကို နော်တုလုက စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေပြီး တွဲလောင်းကျနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးက လီးကို ဆက် မသွင်းဘဲ အနောက်ကို ပြန်နုတ်တယ် ။ ကျွတ်မထွက်ခင်မှာ ရပ်လိုက်ပြီး ပြန်ဖိသွင်းတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေတာ ။ သွင်းလိုက် ဆုတ်လိုက် ။

မိုးမိုးခိုင်လည်း ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို လီးကြီး လိုးထည့်နေတဲ့ ဖီလင်ကို အပြည့်အ၀ ခံစားနေတယ် ။

………………………………………………

ပေါက်ဖေါ်သည် သူ့လီးကို တအားစုတ်နေတဲ့ သက်သက်မြိုင်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတယ် ။တချက်တချက် သူက သက်သက်မြိုင် ပါးစပ်ထဲကို လီးနဲ့ ထိုးညှောင့်ပေးမိနေတယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်းသူ့ဥနှစ်လုံးကို ဖွဖွလေး ချေကစားပေးနေတယ် ။ တော်တော် စုတ်ပေးပြီးတဲ့ အချိန် သက်သက်မြိုင်ကို လိုးဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။

“ တော်ပြီ..သက်သက်မြိုင်..ရပ်တော့..မင်းကို ငါ လိုးချင်နေပြီ ….. ”

သက်သက်မြိုင် အစုတ်ရပ်လိုက်တယ် ။သက်သက်မြိုင် ပျော်သွားတာ ။ လီးစုတ်ရလွန်းလို့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ထူူပူနေပြီ ။

“ ဘယ်လို နေပေးရမလဲဟင် ...”

“ ဖင်ကုန်းပေး ...”

ပေါက်ဖေါ် ခိုင်းတဲ့အတိုင်း သက်သက်မြိုင် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ရတယ် ။

“ ဟား...မင်း ဖင်တွေနဲ့ စောက်ဖုတ်က အရမ်းလှတာဘဲကွ....ငါကြိုက်တယ်...”

သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ဖင်တုန်းတွေကို ပေါက်ဖေါ်က သဘောကျပြီး ဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်ထည့်တယ် ။

“ အာ့...နာတယ် ...”

“ ဟားဟားဟားဟား.......”

ဖင်တုန်းနှစ်တုန်းကြားက ဖေါင်းမို့ ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို မလိုးနိုင်သေးဘဲ ပေါက်ဖေါ်တယောက် ကုန်း စုတ်နေမိပြန်တယ် ။

“ အို.....အမလေး.....ဟင့်...ဘာလုပ်တာတုန်း....မလိုးသေးဘဲနဲ့....”

“ သက်သက်ရယ်...မင်း စောက်ဖုတ်က လှလွန်းလို့ မနေနိုင်ဘူးကွာ...ကိုယ် စုတ်ပစ်မိရတယ် ...”

ပေါက်ဖေါ်က ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ဖိဖိ ယက်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း ဘာဂျာမှုတ်တာတွေ ခံဖူးနေပြီ ဖြစ်ပေမယ့် အရင်က ပက်လက်ဘဲ အမှုတ်ခံဘူးခဲ့တာ ။

အခုတော့ ဖင်ကုန်းထားတာကို အနောက်ကနေ ယက်နေတာ ဆိုတော့ ထူးခြားသလိုကြီး ဖြစ်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ်ကို အောက်ကနေ အပေါ် ပင့်ပင့်ယက်လိုက်တဲ့ ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ လျာကြီးက တခါတခါ အရှိန်လွန်ပြီး သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ခရေပွင့်လေးကို ယက်မိသွားတယ် ။ ဖင်တုန်းတွေ တုန်ခါသွားရအောင်ဘဲ ။ ကြက်သီးတွေ ထထသွားတယ် ။

အစက မတော်တဆ ထိမိတယ် ထင်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ပေါက်ဖေါ်က ခရေပွင့်လေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးကလိပေးနေတော့ သူ ခရေပွင့်ကို စိတ်ဝင်စားနေပြီ ..ရန်ရှာနေပြီလို့ သက်သက်မြိုင် နားလည်လိုက်တယ် ။

“ ဟင့်..ဖင်ပေါက်ကို ဘာလို့ ကလိနေတာလဲလို့...”

ပေါက်ဖေါ်က ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ စောက်ဖုတ်ထဲကို လျာထိုးသွင်းကာ ကလိပေးနေပြန်တယ် ။ သက်သက်မြိုင်လည်း “ ဟေ့...တော်ပြီ ...လိုးပေးတော့ကွာ..သူများ တအား ယားနေပြီ....” လို့ လှည့်ပြောလိုက်တယ် ။ ပေါက်ဖေါ်လည်း ပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်းမှာ အရည်တွေ ပေလူးနေပြီး တဟီးဟီး နဲ့..“ အိုကေ..အိုကေ..လိုးပြီ....လိုးပြီ..သက်သက်ရေ....” လို့ ပြန်ပြောရင်း ကုန်းနေရာက ထလိုက်တယ် ။ ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ လီးကတော့ ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တင်းမာလွန်း ကြီးထွားလွန်းနေတယ် ။ လိုးချင်လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ်တောင် တုန်ခါနေတယ် ။

အရည်တွေ စိုပြောင်နေတဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းထည့်လိုက်တဲ့ အချိန်ခါးကိုကိုင်း ငုံ့ပြီး သက်သက်မြိုက်ရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကိုလည်း ပေါက်ဖေါ် လှမ်း ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။

တဖျစ်ဖျစ် အသံကို ကြားလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရတယ် ။ လီးတန်ကြီး တထစ်ချင်း စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေပြီ ။

“ အို.......အား.........အား.......”

သက်သက်မြိုင်လည်း လီးဝင်တဲ့ အရသာကို ခံစားရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးမိလိုက်တယ် ။ စောစောကတော့ပေါက်ဖေါ်က သူနဲ့ မလိုးရင် ကိုစိုးမိုးနဲ့ လိုးခဲ့တဲ့ ဗီဒီယိုကို အွန်လိုင်းမှာ တင်ပစ်လိုက်မယ် လို့ ခြိမ်းခြောက်လို့မတတ်သာဘဲ အလိုးခံရတာပေမယ့် အခုကျတော့ သက်သက်မြိုင်ဟာ သူကိုယ်တိုင်ကို ပေါက်ဖေါ် လိုးပေးတာကို သဘောကျ ကျေနပ်နေမိတဲ့ အဖြစ်ပါ ။

လီးတန်ကြီးက သက်သက်မြိုင် စောက်ဖုတ်ထဲ တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့်ဘဲ ။ တချက် ဆုတ်လိုက် ဖိသွင်းလိုက်တိုင်းအီဆိမ့်တဲ့ အလိုး အရသာထူးကို သက်သက်မြိုင် ခံစားရတယ် ။

“ အား.....အင်း.....အမလေး.....”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..သက်သက်..နာလို့လားဟင်....”

“ ဟုတ်ဖူး.....ကောင်းလို့...ကောင်းလို့....”

စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးကတော့ ပေါင်းယှက်နေကြပြီ ။ မှန်မှန်လေး အရသာခံပြီး လိုးပေးနေတယ် ။ တချက်တချက်ဖွတ်ဖွတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်ထွက်လာသလို အရည်တွေ အထွက်များလို့ ညက်ညက်ညောညောနဲ့ အဆင်ပြေနေတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး ဖိဖိထိုး လိုးပေးနေတဲ့ ပေါက်ဖေါ်လည်း စီးကြပ်နေတဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြောင့် တအား ကောင်း တအား ဖီလင်တက်နေတယ် ။

သက်သက်မြိုင်က ကောင်းလို့ လို့ ဖြေလိုက်တာကြောင့် ပေါက်ဖေါ် ပြုံးပြုံးကြီး ကျေနပ် သဘောကျသွားတယ် ။စောက်ဖုတ်နဲ့လီး ဝင်ထွက်နေတဲ့ အပေါ်လေးနားမှာ ခရေပွင့်နီညိုညိုလေးကို တွေ့နေရတာ အသဲယားစရာ ဖြစ်နေတယ် ။ မကြာခင်တော့ ဒီခရေပွင့်လေးထဲကို သူ့ငပဲကြီး သွင်းဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ ပေါက်ဖေါ် တွေးနေတယ် ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပေါက်ဖေါ်ရဲ့ လိုးချက်တွေ သွက်လာတယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ကုတင်ဘောင်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပြီး ပေါက်ဖေါ် လိုးဆောင့်သမျှကို ခံနေတယ် ။ကောင်းလားကောင်းလား လို့ ပေါက်ဖေါ်က မေးတာကို သက်သက်မြိုင်လည်း ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် လို့ ရမက်ပြင်းပြတဲ့ အသံနဲ့ ပြန်ဖြေတယ် ။

ဖတ်ဖတ် ဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ တအားဆူညံနေတယ် ။ တချက်တချက် ဘွတ်ကနဲ လေအံသံ ထွက်လာတယ် ။

“ အိုး...အိုး....အိုး.........အား......အား...........အီး........အား........အား..........လိုး....လိုး........အား....ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်......လိုးပါ....လိုးပေးပါ.....ဟင့်...ဟင့်.......”

ပေါက်ဖေါ် ဆွဲပြီ ။ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးက ရခဲတယ် ။ စိုင် ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက်..စိုးမိုးကို အိမ်သော့အပ်ထားလိုက်တာက သူ့အတွက် အကျိုး ရှိသွားတယ် ။ စိုးမိုးနဲ့ သက်သက်မြိုင်တို့ လိုးကြတဲ့ဟာကို သူ့အိမ်က လုံခြုံရေး ကင်မရာတွေက ရိုက်မိသွားတယ် ။ ဟီး...အခုတော့ ပေါက်ဖေါ် စောက်ဖုတ်အိအိကြပ်ကြပ်လေးကို အားရပါးရ ကြုံးလိုးနေရပြီပေါ့ ။

ဒလစပ် လိုးတာမှ တခါတခါ ဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ အသားချင်း ရိုက်သံတွေ ထွက်နေတယ် ။သက်သက်မြိုင်မှာလည်း အခုတလော မိုးမိုးခိုင်တို့မိသားစု ရောက်လာတာမို့ ကိုစိုးမိုးနဲ့ ရော ထစ်ချုံးနဲ့ရော မလိုးဖြစ်တာမို့ ဆာလောင် နေတဲ့ အချိန် ကိုပေါက်ဖေါ်နဲ့ အခုလို လိုးဖြစ်ရလို့ အရသာတွေရှိ တအား သဘောကျနေတယ် ။ ဖီလင်တွေ စွတ်တက်ပြီး ပြီးခါနီးလာ တအားကောင်းလာတယ် ။ ကိုပေါက်ဖေါ်ကို တအားဆောင့်ဖို့ မရှက်တမ်း တောင်းဆိုမိတယ် ။ ကိုပေါက်ဖေါ်ကလည်း အားကုန် ဆွဲပေးတယ် ။

“ အား....အား........အား......လိုး...လိုး....ဆောင့်....ဆောင့်...တအား.....အား.....အို........အို......အား................ပြီး....ပြီး........အား.......အင်း.......”

သက်သက်မြိုင် တကိုယ်လုံး တုန်ခါပြီး အီဆိမ့်သွားရအောင်ဘဲ ကောင်းသွားရတယ် ။

ပေါက်ဖေါ်လည်း တအားကောင်းနေတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ကို ဖင်ပါ လိုးဖို့ အစီအစဉ်ကို မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ။ ကောင်းလွန်းသွားပြီး မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တစစ်စစ်နဲ့ သက်သက်မြိုင်ရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို ပန်းထုတ်မိသွားပြီး တအားကောင်းတဲ့ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားတယ် ။ ပေါက်ဖေါ် ပြီးသွားတာနဲ့ သက်သက်မြိုင်လည်း အိပ်ရာပေါ် ခွေလဲကျသွားတယ် ။ ပေါက်ဖေါ်လည်း သူ့ဘေးမှာ ပက်လက်လှဲချပြီး မျက်လုံးတွေ ပိတ်လို့ အနားယူလိုက်တယ် ။

………………………………………………

ထစ်ချုံးလည်း မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ဖင်ကို လိုးရတာ တင်းကြပ်လွန်းပြီး သူ့လီးကို တအား ဆုပ်ညှစ်ထားသလို ခံစားရတာကြောင့် ကုန်းပေးနေတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖြဲရင်း ဖိဖိဆောင့်ထည့်ရင်း တအားကောင်းတက်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ဖင်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်မိသွားကာ ပြီးခြင်းကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားရတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်က လှည့်ပြီး..“ ဘယ်လိုလဲဟင်....မိုးခိုင် ဖင်ပေါက်ကို လိုးလို့ ကောင်းလား....ထစ်ချုံး...” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း “ တအားကောင်းတာဘဲ မိုးခိုင်...” လို့ ဖြေတယ် ။နော်တုလုလည်း မိုးမိုးခိုင် ပြီးရင် သူ ဖင်အလိုးခံရမယ့် အလှည့်ဘဲ ဆိုပြီး စောင့်ဆိုင်းနေတာ...ထစ်ချုံးသုတ်ထွက်ပြီး ပြီးသွားလို့ မကျေမနပ် ဖြစ်သွားရတယ် ။

ဟွန်း..သူများကိုလည်း ဖင်လိုး မပေးတော့ဘူး....လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက “ နော်တုလုရယ်...မကြာခင် ငါ လိုးပေးပါ့မယ်..အခုတော့ ခဏ နားလိုက်အုံးမယ်...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်လည်း “ ရေချိုးချင်တယ်....” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

………………………………………………

သက်သက်မြိုင် အိမ်ကို ပြန်လာတော့ ပေါင်တွေ ကွနေတာ မိုးမိုးခိုင် သတိထားမိလိုက်ပြီး သက်သက်တယောက်တော့ ဘဲနဲ့ ချိန်းလာခဲ့ပြီ လို့ တထစ်ချ တွက်လိုက်တယ် ။ သူက အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ပြီ မဟုတ်လား ။ သက်သက်မြိုင်ကို “ တော်တော် လိုးခဲ့သလား..” လို့ မေးလိုက်တော့ သက်သက်မြိုင်က “ အရေးကြီး ကိစ္စနဲ့ သွားတာပါ..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်လို့ မိုးမိုးခိုင်က “ မရှက်နေပါနဲ့သက်သက်ရယ်...Been there Done that....မိုးခိုင် သိပါတယ်ကွာ...” လို့

ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။သက်သက်မြိုင်က “ မိုးခိုင် ဆာလားဟင်..တခုခု ထွက် စာားမလား....ဘာလုပ်ချင်လဲ..” လို့ မေးတော့..မိုးမိုးခိုင်က “ တ၀ စားပြီးပြီ....သက်သက်ရေ..တအား ကောင်းတာဘဲ.....” လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။

ဒေါ်သိန်းလည်း ထစ်ချုံးရဲ့ အခန်းထဲက မိုးမိုးခိုင်နဲ့ နော်တုလုတို့ အသံတွေကို ကြားနေရလို့ သူတို့ သုံးယောက်ပူး အတူတူ လိုးနေကြတယ် ဆိုတာကို သဘောပေါက်တယ် ။ သူလည်း စောက်ဖုတ်ယား လာပြီး အလိုးခံချင် စိတ်တွေ တအား ဖြစ်လာတယ် ။

ခက်ခက်မြိုင်ရဲ့ သူငယ်ချင်း ဟယ်လင် ဖုန်း ပြန်ဆက်တယ် ။ ထစ်ချုံး မေးထားတာတွေကို ပြန်ဖြေတယ် ။ သိချင်တာတွေကို ပြန်ပြောပြတယ် ။

ထစ်ချုံး က မိုးမိုးခိုင်ကို တရုတ်တန်းမှာ အစား သွားထွက်ကျွေးကြရင်း သက်သက်မြိုင်ကို ခက်ခက်ကို ကယ်ထုတ်ဖို့ သူကြိုးစားမည် ...သူ ခဏ အိမ်က ပျောက်မည်..ဘကြီးမြိုင်တို့ကို သူ ခက်ခက်ကို အိမ်ပြန်လာဖို့ သွားခေါ်ပေးနေကြောင်း ပြောပြပေးပါ....ငွေလည်း ပေးနိုင်သလောက် ပေးလိုက်ပါ လို့ ပြောတယ် ။ သက်သက်မြိုင်က စိတ်မပူနဲ့...မင်း ရအောင်သာ လုပ်ပေးပါကွာ..မင်း ကျေးဇူးကို မမေ့ပါဘူး..လို့ ပြောပြီး ငွေတွေ အများကြီး ထုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်က ထစ်ချုံါ်နဲ့ လိုးရတာ အားမရသေး..။ ထပ်ပြီး လိုးချင်နေသေးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း တော်တော့်ကို တဏှာကြီးတဲ့ ကောင်မလေးကို “ အမြန်ဆုံး ပြန်လာမယ်...မိုးမိုးခိုင်..မိုးခိုင်တို့ ဟိုကို မပြန်ခင် ပြန်လာမှာပါ ”လို့ တီးတိုး မှာခဲ့လိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးလည်း ဂိုရားတို့လို လူမိုက်ကို ရင်ဆိုင်ဖို့ရာက သူတို့ထက် မိုက်ကန်းရမည် လို့ သဘောပေါက်တာမို့ သူ့ရွာက လူမိုက် ချစ်တီးနဲ့ တာတီး ညီအကိုကို သွားခေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။အိမ်ကကားက မိုးမိုးခိုင်တို့ သုံးဖို့ လိုမှာကြောင့် သက်သက်မြိုင် ပေးလိုက်တဲ့ ငွေတွေကို သုံးပြီး တက်ဆီတစီးကို ငှားလိုက်ပြီး သူ့ရွာကို အမြန် သွားလိုက်တယ် ။

ဒီအချိန်မှာ ခက်ခက်မြိုင်လည်း ဂိုရားရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ ဂိုရားတို့ နှိပ်စက်တာတွေကို ခံနေရတယ် ။ ဟယ်လင်ရဲ့ ပြောကြားချက် အရ ထစ်ချုံးက လာကယ်ထုတ်မယ် ဆိုတာကို သိရလို့ ဝမ်းသာသွားပေမယ့် ထစ်ချုံုးက တောက လာတဲ့ ကားမောင်းပေးနေတဲ့ တောသား အညတြလေးမို့ သူ က ဂိုရားလို မူးယစ်ဆေးရောင်းတဲ့ လူမိုက်ကောင်ကို ဘယ်လိုများ ယှဉ်နိုင်မှာလဲ လို့ တွေးမိပြန်တော့ စိတ်ဓါတ်တွေ ကျရပြန်ရော ။

ဘကြီးမြိုင်..ဘကြီးခိုင်တို့ ပဲခူးက ပြန်လာတဲ့ အခါ သက်သက်မြိုင်က ထစ်ချုံးကို ခက်ခက်မြိုင်ကို အိမ်ကို ပြန်လာဖို့ သွားခေါ်ခိုင်းထားကြောင်း သူ့အဖေအမေ ဖြစ်တဲ့ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်တို့ကို ပြောပြလိုက်တယ် ။

ဘကြီးမြိုင်တို့ လင်မယားလည်း ခက်ခက်မြိုင် ဘယ်တော့ ပြန်ရောက်မှာလဲ လို့ မေးလို့ သက်သက်မြိုင်လည်းနဲနဲတော့ ခက်ခဲတယ်...ထစ်ချုံး ကြိုးစားပြီး လုပ်ပါလိမ့်မယ်..လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဘကြီးခိုင်တို့နဲ့ လုပ်စရာသွားစရာတွေ ရှိတာကြောင့် ဘကြီးမြိုင် ဒေါ်စီစီလှိုင်တို့လည်း ထပ်မေးချင်ပေမယ့် မမေးဖြစ်ဘူး ။

မိုးမိုးခိုင်လည်း ထစ်ချုံးက ရှေ့ရော နောက်ပါ ကောင်းကောင်း ထောင်းပေးခဲ့လို့ ပထမ တရက် ကျေနပ် အေးချမ်းနေပေမယ့် နောက်ရက် အင်တာနက်မှာ အပြာဆိုက်တွေကို ဝင်ပြီး ဒီဗီဒီတွေ ကြည့်လိုက်တော့ ကာမစိတ်တွေနိုးထလာရပြန်ပြီး ထပ်လိုချင်လာမိရတယ် ။

သက်သက်မြိုင်ကို ထစ်ချုံး ဘယ်တော့ ပြန်ရောက်မှာလဲဘဲ အကြိမ်ကြိမ် မေးနေလို့ သက်သက်မြိုင်လည်း မိုးမိုးခိုင် တယောက် ထစ်ချုံးကို သဘောကျနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ဒီအချိန်မှာ အိမ်စေတန်းလျားက အခန်းလေးထဲမှာ ပဲခူးက ပြန်လာတဲ့ ကိုစိုးမိုးသည် သူတို့ တန်းလျား အနားမှာ စီးကရက် လာ ခိုးသောက်နေတဲ့ မိုးမိုးခိုင်ကို အသာခိုးချောင်းရင်း စိတ်တွေ လာနေတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်သည် အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ ဘလောက်စ်ပါးပါးပွပွ အောက်မှာ ဘာမှ ခံဝတ်မထားဘဲ ရင်သားလုံးလုံးထွားထွားတွေကို အလှပြထားတာကြောင့် ကိုစိုးမိုး သွားရည်ယိုနေတာပါ ။သို့ပေမယ့် မပိုင်ဘဲ သွားလုပ်ရင် မလိုးရဘဲ မုဒိန်းမှုနဲ့ ဂျေးထဲအောင်းသွားရမှာကို ကြောက်တဲ့ ကိုစိုးမိုးဟာစိတ်နဲ့ဘဲ ပစ်မှားနေရတယ် ။

ပဲခူးမှာ တုံးက ကိုစိုးမိုးဟာ ဘကြီးမြိုင်..ဘကြီးခိုင်တို့ လင်မယား နှစ်စုံကို ဘုရားဖူး ဈေးဝယ် လိုက်ပို့ပေးရတဲ့အချိန် ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်စီစီလှိုင်နဲ့ရော ဘကြီးခိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်စတယ်လာနဲ့ရော နီးနီးကပ်ကပ် လက်ပွန်းတတီး နေခဲ့ ဆက်ဆံခဲ့ရတဲ့ အချိန် ဒီကတော်ကြီး နှစ်ယောက်က အထာပေးသလိုလို ညုသလိုလိုနဲ့ သူ့စိတ်တွေကို ထကြွစေခဲ့ပေမယ့် ကိုစိုးမိုးလည်း မိသွားရင် အကျင်းခံရမယ့်အပြင် မော်စကိုကိုပါ ရောက်သွားမှာမို့ စိတ်ကို ထိန်းပြီး ငြိမ်ကုပ်နေခဲ့တယ် ။

တကယ်တမ်း တီးချင်တာက မိုးမိုးခိုင်လေး ။ ဖြူဝင်း တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက လှလွန်းလို့ စိတ်ကူးနဲ့အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်နေမိတယ် ။ နို့ကြိးတွေက ဘယ်လိုနေမှာ...စောက်ဖုတ်လေးက ဖေါင်းအိနေမှာ..စသဖြင့်စိတ်ကူးတွေ ယဉ်နေမိတော့ လီးက မာကျော တောင်မတ်လာတယ် ။ပုဆိုးပေါ်ကဘဲ လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်တယ် ။ အင်း..မိုးမိုးခိုင်ကို ဗျင်းရရင် ကောင်းလိုက်မယ့် ဖြစ်ခြင်း….လို့ စိတ်နဲ့ မှန်းဆရင်း လီးကို ပွတ်တိုက် ကွင်းထု မိနေတယ် ။

မိုးမိုးခိုင်လည်း စီးကရက် သောက်ပြီးသွားလို့ တိုက်ဖက်ကို ပြန်သွားလိုက်တဲ့ အချိန် ကျောဖက်ကနေ တင်ပါးအိအိတင်းတင်းတွေ တုန်ခါ လှုပ်သွားတာတွေကို မျက်လုံးကြီး အပြူးသားနဲ့ စိုက်ကြည့်နေမိတယ် ။ဟင်း...ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးတွေ ...အမလေး....လေးဖက်ထောက် လိုးလိုက်လို့ကတော့ အီဆိမ့်နေမှာဘဲ ။ဒီအချိန်မှာ နော်တုလု သူ့အခန်းကို ရောက်လာတယ် ။

“ ကိုစိုးမိုး...အန်တီလှိုင်...ခေါ်တယ် ...”

“ ဟေ....ဘာတဲ့လဲ..ခုဘဲ ခရီးဝေးက ပြန်ရောက်တာ..ဘယ်ထွက်ကြအုံးမလို့လဲဟာ....”

ကိုစိုးမိုးသည် မိုးမိုးခိုင် ဖင်တွေကို ငေးမောပြီး မှန်းပြီး ကွင်းကိုင်နေတာမို့ ရုတ်တရက် စိတ်တိုသွားတယ် ။

“ ဒါတော့ ကျမလည်း မသိဘူး...သူ့သွားမေးချည်...”

လို့ နော်တုလုက မျက်စောင်းထိုးရင်း ခပ်စွာစွာ ပြန်ပြောလိုက်တာကို သူ ခံရတယ် ။ နော်တုလုကလည်း အရင်ထက် နို့ကြီးတွေ ပိုထွားလာသလိုဘဲ ။ ဒီကောင်မကို ဆွဲလိုးပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမယ် လို့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေက ကြံစည်မိလိုက်တယ် ။ သို့ပေမယ့် သူ့အခန်းပေါက်ဝမှာ ဒေါ်စီစီလှိုင် ကိုယ်တိုင် ရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ကိုယ်ရှိန်သတ် လိုက်ရတယ် ။

“ စိုးမိုး....ဘာအပျင်းကြီးနေတာလဲ...ထ.....ထ....ငါ အပြင်ထွက်မလို့ ...”

ဒေါ်စီစီလှိုင်က ခပ်မာမာ ခပ်စွာစွာနဲ့ ပြောလိုက်လို့ သူ ကဗျာကယာ ထလိုက်ရတယ် ။ သူ့ပုဆိုးအောက်က ငပဲတန်ကြီးကတော့ မတ်နေဆဲ ။ နော်တုလုလည်း တိုက်ဖက်ကို ပြန်လျှောက်သွား နေတယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း ကိုစိုးမိုးရဲ့ ပလေကပ် ပုဆိုး အောက်က လတန်ချောင်းကြီး မာမတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့သေသေချာချာ စူးစိုက် ကြည့်နေတယ် ။

“ ဟဲ့..စိုးမိုး..အဲဒါက ဘယ်လို ဖြစ်တာတုန်း...”

“ ဗျာ....ကျနော် ဘာလုပ်မိလို့လဲဟင်....”

“ အံမယ်..မင်း ဘာဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ မင်း အသိဆုံးဘဲ...မင်း ပေါင်ကြားက ထောင်နေတာကို မေးနေတာ..”

“ အဟီး...ဆောရီးဘဲ ဒေါ်လေး . . ကျ..ကျနော်...ကျနော် … ”

“ ဟင်း..ရုပ်ကိုက ...ကဲ..ကဲ..ငါ ဈေးသွားစရာ ရှိလို့..လိုက်ပို့စမ်း...”

“ ဟုတ်ကဲ့...ဒေါ်လေး....”

ဒေါ်စီစီလှိုင်သည် ကျောက်စိမ်းရောင် အသားပျော့ပျော့ အထက်အောက် ဆင်တူ ဝတ်ထားတယ် ။အသားဖွေးဖွေး ဖြူသူမို့ သူဝတ်ထားတဲ့ အတ်အစားနဲ့ လိုက်ဖက် ကြည့်ကောင်းလှတယ် လို့ ကိုစိုးမိုး ထင်မိတယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်နဲ့ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့ရတဲ့အခါ လမ်းမပေါ် ရောက်တာနဲ့ ကိုစိုးမိုးက “ ဒေါ်လေး..ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။

“ မင်းနဲ့ စကားပြောစရာတွေ ရှိတယ်..စိုးမိုး..တနေရာရာကို သွားပြောရအောင်...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး...ဘယ်လိုနေရာကို မောင်းရမလဲဟင်...”

“ ဟိုတယ် တခုခုပေါ့ကွာ...နာရီပိုင်း ငှားတဲ့ နေရာ တခုခုပေါ့..”

ကိုစိုးမိုး သဘောပေါက်ပြီ ။ရင်တွေလည်း အခုံမြန်လာသည် ။ ငါတော့ ကံကောင်းတော့မလား....လို့ တွေးမိလိုက်တယ် ။သူက ဒီလိုနေရာတွေ သိထားသူမို့ နာရီပိုင်း ယူလို့ရတဲ့ ရွှေဂုန်တိုင်ဖက်က ဟိုတယ်တခုကို မောင်းလိုက်တယ် ။

ဒီဟိုတယ်က ကောင်းတာက ကးပေါ်က ဆင်းစရာ မလိုဘဲ ဟိုတယ် အခန်းတွေနားအထိ ကားကို မောင်းဝင်သွားလို့ရတာကြောင့် ကိုယ့်ကို လူမမြင်ဘူး ။ ကိုယ့်ကို အခန်းသော့ လာပေးတဲ့ ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း ကောင်လေးတယောက်နဲ့ဘဲ ဆက်ဆံရတယ် ။

ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း သဘောကျသွားတယ် ။ဟိုတယ်ခန်းထဲကို နှစ်ယောက်သား ဝင်လိုက်ကြတာနဲ့ ကိုစိုးမိုး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး သူ့လီးက မတ်နေပြီ ။ တောင်နေပြီ ။ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်မိလိုက်တယ် ။

ဟူး....ကောင်းလိုက်တာ.....။

“ စိုးမိုး...”

“ ဗျာ ...”

“ မင်း...ပဲခူးမှာ တုံးက ဘာ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလဲ....မင်း “ အ ”ချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား ...”

“ ဗျာ....ဟို...ဟို....ဟိုဒင်း....”

ပဲခူးမှာတုံးက ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ မိတ်ဆွေရဲ့ ခြံထဲသွားလည်ကြတဲ့ အခါ ညဖက် မှောင်မှ ပြန်ကြတော့ ခြံဝမှာ ရပ်ထားခဲ့တဲ့ ကားဆီကို အားလုံး ပြန်လျှောက်ကြတဲ့ အချိန် အမှောင်ထဲမှာ ကိုစိုးမိုးရဲ့ အရှေ့က လျှောက်နေတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က လက်လွှဲရင်း ကိုစိုးမိုးရဲ့ ပေါင်ကြားကို ထိမိသွားတယ် ။ သူ့ငပဲတန်ကို မိမိရရကြီး စမ်းမိခဲ့တာမို့ ကိုစိုးမိုး တော်တော် တုန်လှုပ်သွားခဲ့တယ် ။ မတောတဆဘဲလို့ ထင်ခဲ့မိတယ် ။

အခုတော့ ဒေါ်စီစီလှိုင် ပြောပုံအရ တမင်တကာ လာထိကိုင်လိုက်တာ ဖြစ်မယ် ။

“ စိုးမိုး..ကဲ နုံချင်ယောင် ဆောင်မနေနဲ့..ကဲ...မင်း ငါ့ကို သဘောမကျဘူးလား...ပြောစမ်း...ကြည့်..ငါ့ကို...”

ဒေါ်စီစီလှိုင်သည် ကိုယ်ဟန်ပြမယ် တယောက်လို သူမကိုယ်ကို လှည့်ပြလိုက်တယ် ။

“ ဟုတ်..ဟုတ်....ဟို..ဟို....”

“ အရူးကွက် နင်းမနေနဲ့ စိုးမိုးရယ်..လာစမ်း....”

ဒေါ်စီစီလှိုင်က ကိုစိုးမိုးရဲ့ ပလေကပ်ပုဆိုးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။

“ အိုး...ဟား....”

အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံမဝတ်တတ်တဲ့ ကိုစိုးမိုးရဲ့ အောက်ပိုင်း တခုလုံး ဗလာကျင်းသွားပြီး လီးတုတ်တုတ်ကြီးငေါငေါကြီး ပေါ်သွားတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က လီးတန်ကြီးကို တပ်မက်စွာနဲ့ စိုက်ကြည့်နေပြီး...“ မင်း ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်စမ်း..စိုးမိုး...” လို့အမိန့်ပေးလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း လီးကြီး ထောင်ရက်နဲ့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်တော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်းကိုစိုးမိုး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ဆတ်ကနဲ လီးကြီးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။

“ အားပါး.....မင်း လီးက တော်တော် ကြီးတာဘဲ ...” လို့ သဘောကျသလို ပြောလိုက်ရင်း လီးတန်ကို ပွတ်သပ်ကြည့်နေတယ် ။ ကိုစိုးမိုး ထင်ထားသလိုဘဲ သူ ကံကောင်းပြီ ။ သူဌေးကတော်ကိုတော့ သူ ဝါးရတော့မယ် ..။

“ ငါ...ကြိုက်တယ်....မင်း တော်တော် ယောကျ်ား ပီသတာဘဲ ...”

ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ လက်က ကိုစိုးမိုးရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖျားကနေ အရင်းပိုင်း အထိ ထိတယ် ဆိုရုံလေး ပွတ်သပ်နေတယ် ။ ကိုစိုးမိုးသည် ဒီအထိအတွေ့တွေကြောင့် စိတ်တွေ ထသထက်ထလာပြီးဖွားဖက်တော်မှာ သံချောင်းကြီးတချောင်းလို မာကျောလာပြီး မတ်မတ်ကြီး ထောင်လာတော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က သဘောကျပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ “ စိုးမိုး..မင်း ငါ့ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ကြွကြွနေခဲ့တယ် မဟုတ်လား....ငါ သိပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေခဲ့တာ....မင်း ငါ့ကို စိတ်မှန်းမှန်းပြီး ကွင်းထုတယ် မဟုတ်လား....”

လို့ မေးလိုက်တော့ ကိုစိုးမိုးလည်း မငြင်းဘဲ “ ဟုတ်ပါတယ် ဒေါ်လေး....” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။

“ မင်း ငါ့ဖင်ကြီးတွေကို အဝတ်မပါဘဲ မြင်ဘူးလား.....”

“ မ....မ.....မ....မြင်ဖူးပါဘူး....”

ကိုစိုးမိုး တံတွေးကို ဂုကနဲ မြို ချလိုက်ပြီး ဖြေလိုက်တယ် ။

“ မင်း မြင်ချင်လား.....”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ .....”

ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း အရင်ဆုံး ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အသား ပျော့ပျော့ ထမိန်လေးက ဟုတ်ကနဲ ကြမ်းပေါ်ကို ကွင်းလုံးပုံ ကျသွားသည် ။ ပင်တီပါးပါး အဖြူလေး ဘဲ ကျန်တဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေကို ကိုစိုးမိုး အငမ်းမရ ကြည့်လိုက်တယ် ။ ပေါင်ဂွဆုံနေရာက မို့ဖောင်းဖောင်း နေရာကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်မိတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ပင်တီလေးကိုပါ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲချ ချွတ်လိုက်တယ် ။ အင်္ကျီကိုလည်း ချွတ်လိုက်တယ် ။

ဘရာစီယာအောက်က နို့ကြီး နှစ်လုံးက ဘရာစီယာရဲ့ ချုပ်နှောင်ထားတာကို အတင်း ရုန်းထွက်ချင်နေကြသလိုဘဲ ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ဘရာစီယာ ချိတ်ကိုလည်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်ရော ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီးတွေ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ် ။

“ ဘယ်လိုလဲ....ဘာထင်သလဲ..စိုးမိုး.....”

“ အရမ်းလှတာဘဲ ဒေါ်လေး.....”

“ လာ..ဒို့ အချိန် သိပ်မရှိဘူးကွ..အိမ်မှာ စတယ်လာတို့ကို ထားခဲ့တာ.....”

ဒေါ်စီစီလှိုင်က ကုတင်စောင်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်တယ် ..။

“ စိုးမိုး....မင်း ငါ့ကို မှုတ်ချင်လား.....”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့....”

“ လာ...မှုတ်လေ ....”

“ ဟုတ်ကဲ့....”

ကိုစိုးမိုး ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းရဲ့ အလည်ခေါင်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စ နမ်းရှုံ့ပါတော့တယ် ။အမွှေး ရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက မို့အိနေသည် ။ အကွဲကြောင်းကြီးက အသား ဆွတ်ဆွတ်ဖြူသူမို့ ပန်းနုရောင်လေး ။နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေက ရဲနေပေမယ့် ပြဲဟနေတယ် ။ အတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးတွေကို တပိုင်းတစ တွေ့နေရတယ် ။ ကိုစိုးမိုး အငမ်းမရ လျာနဲ့ ယက်ပြီ ။ သည် အချိန်အခါမျိုး ရပါစေ ဖြစ်ပါစေလို့ ကျိတ် ဆုတောင်းခဲ့တာ ကြာပြီ ။

ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို စိတ်နဲ့ မှန်းပြီး ကွင်းတိုက်ခဲ့ရတာလည်း အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်တော့ဘူးလေ ။ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်ရတာလည်း နေ့တိုင်းဘဲ ။ အခုတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် စောက်ဖုတ် ယက်ခွင့်ကို သူ ရနေပြီ ။ ပေါင်တန်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖြဲပြီး ဖိယက်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင် မျက်စိတွေ ပိတ်ထားပြီး ခံနေတယ် ။

“ အား...ရှီး...အား....ရှီး........အား.....ရှီး.........အင်း...အင်း......အီး......အီး........”

ပလပ်...ပလပ် .......ပြတ်....ပြတ်...ပလပ်......ပြွတ် ပလပ် ...ပြတ်....ပြတ်........။

ကိုစိုးမိုးလည်း အစိလေးကို လျာနဲ့ ထိုးကော်လိုက် စုတ်လိုက် အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေတော့ ဒေါ်စီစီလှိုင် လည်း တအားကို အကြိုက်တွေ့နေတယ် ။ ဟိုတလောက လိုးဖြစ်လိုက်တဲ့ ထစ်ချုံူး နဲ့တုံးကလိုဘဲသဘောကျမိတယ် ..။ ဖိယက်ပေးနေတဲ့ ကိုစိုးမိုးကို “ တော်လိုက်တော့ ဒေါ်လေး မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ....” လို့ ပြောလိုက်လို့ ကိုစိုးမိုးလည်း စောက်ဖုတ်ကနေ မျက်ျွှာ ခွာလိုက်ပြီး..“ ဘာလို့လဲ..ဒေါ်လေး..ကျနော် မှုတ်တာ မကောင်းလို့လားဟင်...” လို့ မေးလိုက်တယ် ။

“ မဟုတ်ဘူး..ဒေါ်လေး လိုချင်နေပြီ ...ဒေါ်လေးကို လုပ်ပေးတော့ကွာ....” လို့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ဖြေတယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း ချက်ချင်းဘဲ ကုန်းထပြီး ဒေါ်စီစီလှိုင် အပေါ် တက်ခွပြီး သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး သုံးလေးခါလောက် စုန်ချီ ဆန်ချီ ပွတ်တိုက်လိုက်ပြီးမှ ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း “ အိ ”လို့ အသံထွက်သွားပြီး ကိုစိုးမိုးကို လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်တယ် ။ ပြိကနဲ လီးကြီးဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်သွားပြီ ။ လုံးပတ်တုတ်တဲ့ကောင်ကြီးမို့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နံရံတွေကို တထစ်ထစ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲသွားလို့ ဒေါ်စီစီလှိုင် တဖျင်းဖျင်းနဲ့ အရသာ ထူးသွားတယ် ။

ကိုစိုးမိုးက သူ တချိန်လုံး လိုးချင်နေခဲ့တဲ့ သူဌေးကတော် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကို လိုးခွင့်ရပြီ ဆိုတော့ အရမ်း ပျော်သွားပြီ ။ ဖိသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးပြီ ။

“ စိုးမိုး..နို့တွေကို ကိုင်လိုးစမ်းပါဟာ....”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး...”

နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်လိုက် ပါးစပ်နဲ့ စို့လိုက် လုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိဖိ လိုးဆောင့်လိုက်တယ် ။ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း လင်ကြီး မလိုးနိုင်လို့ တအား ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေရတာမို့ အခုလိုတွေ ရှိတဲ့အလုပ်သမားတွေနဲ့ ကုန်းဖြစ်သွားရတာ ။ စိုးမိုးရဲ့ လီးကိုရော စိုးမိုး လိုးတာကိုရော သူမ ကြိုက်သွားရပြီ ။ စိုးမိုးလည်း လှေကြီးထိုး ပက်လက် အနေအထားနဲ့ အားရအောင် လိုးအပြီး ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ်ကို ထမ်းတင်ပြီး လိုးပြန်တယ် ။ အရှိန်က မြန်ဆန် သွက်လက်နေပြီ။

“ အား..ရှီး.......ဆောင့်...ဆောင့်...ဆောင့်ပါ စိုးမိုးရဲ့..တအားနင်း ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ . . . ”လို့ အားမလို အားမရ တောင်းဆိုနေတဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်လည်း ကိုစိုးမိုးက သူမလိုချင်တဲ့ အတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်လို့ ကျေနပ်သွားတယ် ။

“ ကောင်းတယ်...အိုး...ကောင်းတယ်......အား......အား....အား...........”

ကိုစိုးမိုးလည်း ဒေါ်စီစီလှိုင် ပြီးသွားတယ် ဆိုတာကို သိလိုက်တယ် ။ သူလည်း တအား ကောင်းသထက် ကောင်းလာလို့ ဒေါ်စီစီလှိုုင်လည်း ပြီးသွားရော သုတ်ရည်တွေ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးလိုက်တယ် ။ဘကြီးခိုင်တို့ မိသားစုကို အိမ်မှာ ထားခဲ့ရလို့ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပါဘဲ လို့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ကိုစိုးမိုးကို ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက တကယ်တော့ နောက်ထပ် ထပ် လိုးချင်နေသေးတာ ။

ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ စိုးမိုး နင် အခုလို နင်နဲ့ ငါနဲ့ ဖြစ်ကြတာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ လျှောက် မဖွနဲ့နော်..” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အခါ “ ဟာ..စိတ်ချစမ်းပါဗျာ..ကျနော် ဘာလို့ ပြောရမှာလဲ ...ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး..ဒေါ်လေး...” လို့ ပြန်ပြောလေသည် ။

ကိုစိုးမိုး အတွက်က အိပ်မက် လိုဘဲ ဖြစ်နေတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ရသွားတာ တအား ကျေနပ်သွားတယ် ။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်ခါနီး..ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ ဧည့်သည်တွေ ပြန်သွားပြီးတဲ့ အခါ မင်းနဲ့ ဒေါ်လေးနဲ့ ထပ်သွားကြသေးတာပေါ့ အဲ့ ဟိုတယ်ကို...” လို့ ပြောတယ် ။ ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်တွေကို မျက်လုံးထဲမှာ ပြန်မြင်ယောင်မိရင်း ကိုစိုးမိုး စိတ်တွေ ထကြွလာမိရပြန်တယ် ။

ဒါကြောင့် “ ဒေါ်လေး.....ကျနော်..ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ်ဗျာ . .ကျနော့် လီး ပြန်တောင်လာပြီ..” လို့ ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်စီစီလှိုင်က “ အချိန် မရှိတော့ဘူးကွယ်.....နောက်များမှာဘဲ.....” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက “ ဒေါ်လေး...တအား စွဲတယ်ဗျာ..ဒေါ်လေး..ကျနော့်ကို အဆင်ပြေတဲ့အချိန် ထပ် တွေ့ခွင့်ပေးပါအုံး....” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်စီစီလှိုင်ရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်လိုက်တယ် ။

“ ဟိတ်..အိမ်ရောက်ခါနီးပြီ.....နောက်မှကွာ...နော်...နော်..”

ကိုစိုးမိုးက သက်ပြင်းချရင်း ကားကို ခြံထဲကို ထိုးကွေ့ ဝင်လိုက်ပါတယ် ။

………………………………………………

မိုးမိုးခိုင်လည်း သက်သက်မြိုင်နဲ့ နော်တုလုတို့ကို ထစ်ချုံး ပြန်မရောက်သေးဘူးလားဘဲ မေးမေးနေတယ် ။ထစ်ချုံးရဲ့ သာမန်ထက် ကြီးတဲ့ လီးတန်ကြီးနဲ့ ပညာသားပါပါ လိုးပေးတာတွေကို မိုးမိုးခိုင် စွဲသွားရပြီ ။

ကိုစိုးမိုးလည်း ဒေါ်စီစီလှိုင်ကို ဟိုတယ်မှာ လိုးပေးအပြီး အိမ်ကို ပြန်လာကြတဲ့ အချိန် ဒေါ်စီစီလှိုင် တိုက်ကြီးထဲကို ဝင်သွားပြီးတဲ့ အချိန် တိုက်ထဲက နော်တုလု ထွက်လာပြီး..“ ကိုစိုးမိုး...မမသက်ကအပြင် ခဏ သွားချင်တယ်..လိုက်ပို့ပေးပါ...တဲ့..သူ အခုဘဲ လာခဲ့မယ် တဲ့ ” လို့ လာပြောလို့ ကားစက်ကိုတောင် မသတ်ဘဲ ကားထဲမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ် ။တိုက်ကြီးထဲက သက်သက်မြိုင် ထွက်လာပြီး ကား အနောက်ခန်းထဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။

“ ဘယ်ကို သွားမလဲ သက်သက်.....”

“ အပြင်ကို အပြင်ကို....ရှင်နဲ့ ကျမ ရှင်းစရာတွေ ရှိတယ်.....”

ကိုစိုးမိုးက သက်သက်မြိုင် ဘာတွေ ပြောနေတယ် ဆိုတာကို မသိဘူး ။ ခြံထဲက အရင် မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။

“ ကိုစိုးမိုး..ရှင် လုပ်တာ သောက်သုံးမကျတာ...ကျမ ဒုက္ခတွေ တော်တော် ရောက်ရတယ်.....”

ဒေါသတကြီး အော်ပြောလိုက်တဲ့ သက်သက်မြိုင်ကြောင့် ကိုစိုးမိုးက ကားကို လမ်းဘေးမှာ ထိုးရပ်လိုက်တယ် ။ “ ဘာတွေလဲ သက်သက်..ကိုယ် နားမလည်လို့ ပြောပါအုံး....ဘာတွေ သောက်သုံးမကျတာလဲ...” လို့ အနောက်ခန်းကို လှည့်ပြီး မေးလိုက်တယ် ။

“ ရှင် ကျမကို ခေါ်သွားပြီး လိုးတဲ့ အခန်း ပိုင်ရှင် ကိုပေါက်ဖေါ်က ရှင်နဲ့ ကျမ လိုးတာတွေကို ဗီဒီယို ရိုက်ထားတယ်....ပြီးတော့ ကျမကို အင်တာနက်ပေါ် တင်လိုက်မယ် လို့ ခြိမ်းခြောက်တယ်...”

“ ဟာ...ပေါက်ဖေါ်..ဘာတွေ လုပ်တာလဲ..ဟာ.....ခက်တာဘဲ...ဒီကောင်..ဒီကောင် သက်သက်ကို ငွေတောင်းသလား.....တောက်.....”

“ ငွေမတောင်းဘူး ..စောက်ပတ်..စောက်ပတ်..စောက်ပတ် တောင်းတာ..လိုးလိုက်တာ စောက်ရမ်း....”

“ ဟုတ်လား..ဟာ..ဒီကောင် တော်တော် ယုတ်ပတ်တာဘဲ....”

“ အဲဒါ ရှင် သူရိုက်ထားတာ ဖျက်ပေးဖို့ ပြောပေး.....”

“ ဟာ..ပြောပေးမှာပေါ့ ဒီကောင် တော်တော် လည်တဲ့ကောင်....”

မိုးမိုးခိုင်လည်း သက်သက်မြိုင်က စားစရာ ထွက် ဝယ်အုံးမယ်...ခဏနေခဲ့နော်..လို့ ပြောပြီး ကားနဲ့ ထွက်သွားလို့ အိမ်စေတန်းလျားနားမှာ သစ်ပင်ကို ကွယ်ပြီး စီးကရက် ရပ်သောက်နေတယ် ။ခြံထဲကို ကားတစီး ဝင်လာတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ သစ်ပင် အကွယ်ကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

အို...ထစ်ချုံး ပြန်လာတာပါလား ...။

မိုးမိုးခိုင် တအား ဝမ်းသာသွားတယ် ။ ထစ်ချုံးသည် သဘောအရမ်းကောင်းတယ်။သူ့ကို လိုလေသေး မရှိ လုပ်ကိုင်ပေးတယ် ။ တခါမှာ နိုက်ကလပ်မှာ လူတွေ နှောက်ယှက်တော့ ထစ်ချုံးက ဒုတ်တချောင်းနဲ့ ရိုက်ပစ်တာကို တွေ့ခဲ့ရတာကြောင့် ထစ်ချုံးဟာ သတ္တိ ရှိရှိနဲ့ အကာအကွယ်ပေးနိုင်တဲ့လူမို့ အထင်လည်း ကြီးသွားခဲ့ရတယ် ။ နောက်တော့ နော်တုလုနဲ့ အတူတူ မိုးမိုးခိုင်ကို သူလိုးပေးတယ် ။ သူဟာ အလိုးလည်းကောင်းသူ တယောက် ဆိုတာနဲ့ သူ့လီးက အမေရိကန်က ကပ္ပလီ လူမဲတွေရဲ့ လီးချောင်းလိုဘဲ တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ဆိုတော့ မိုးမိုးခိုင် ရေရေလည်လည် ခိုက်သွား စွဲသွားရတယ် ။ တတ်နိုင်ရင် အမေရိကန်ပြည်ကိုတောင် ခေါ်သွားလိုက်ချင်တယ် ။

ဟင်..ထစ်ချုံး တယောက်ထဲ မဟုတ်ပါလား...။

မိန်းကလေး တယောက်လည်း ကားထဲမှာ ပါလာတယ် ။ ဟာ..ဒါ..ဒါ...ကာဆင် ခက်ခက်မြိုင်ဘဲ ။ ခက်ခက်မြိုင် အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ ထစ်ချုံး က လိုက်ခေါ်ပေးနေတယ် လို့ သက်သက် ပြောနေခဲ့တာကြားတယ်။ ထစ်ချုံးက တကယ် အားကိုးရတာဘဲ ။

သူတို့ကားဆီကို မိုးမိုးခိုင် ပြေးသွားလိုက်မိတယ် ။ ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ခက်ခက်မြိုင်ကို ပြေး ဖက်တယ် ။ ခက်ခက်မြိုင်ကလည်း ဝမ်းသာအားရ ပြန်ဖက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက “ မိုးခိုင်..သက်သက် ရှိလား..တိုက်ပေါ်မှာ....” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ မိုးမိုးခိုင်က “ မရှိဘူး..သက်သက် အပြင် ခဏ ထွက်သွားတယ်..ထစ်ချုံး ” လို့ ဖြေတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင်နဲ့ မိုးမိုးခိုင်တို့ တိုက်အေါ်ထပ်ကို တက်သွားကြတဲ့ အချိန် ထစ်ချုံးလည်း သူ့အခန်းကို ဝင်လိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်နဲ့ ကိုစိုးမိုးတို့ ကားနဲ့ ပြန်ရောက်လာတဲ့ အချိန် ထစ်ချုံးက ညီမငယ် ခက်ခက်ကို ရအောင် ပြန်ခေါ်လာနိုင်တယ် ဆိုတာကို သိရတော့ သက်သက်မြိုင် အရမ်း အံ့သြမိရတယ် ။

ကွယ်ရာ တနေရာကို ခေါ်ပြီး ထစ်ချုံးကို “ ဗီဒီယိုနဲ့ ခြိမ်းခြောက်တဲ့ ကိစ္စရော ဘယ်လို ဖြေရှင်းခဲ့လဲ....” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက “ အားလုံး အဆင်ပြေခဲ့တယ်..မမသက်..လွယ်လွယ်ကူကူတော့ မဟုတ်ဘူး...ကြမ်းရတာတွေ ရမ်းရတာတွေ ရှိတယ်..သူ ယုတ်ပတ်တာမို့ ကိုယ်တွေကလည်း ပြန် ယုတ်ပတ်ရတာတွေလည်း ရှိတယ်....ဒါပေမယ့် အခုတော့ အမှောင်ခွင်း အလင်းဆောင်ပါပြီ မမသက်....အကုန် ရှင်းလင်းခဲ့ပြီ..ဘာမှ ပူစရာ မလိုတော့ပါဘူး..အဲ...တခုဘဲ...ငွေ လိုတယ်..မမသက် ပေးလိုက်တဲ့ ငွေနဲ့ မလောက်ဘူး....ငွေ ထပ်ပေးပါ....” လို့ ရှင်းပြလိုက်တယ် ။

သက်သက်မြိုင်လည်း တိုက်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး သူ့အမေ ဒေါ်စီစီလှိုင်ဆီက ထစ်ချုံး ပြောတဲ့ ငွေပမာဏကို တောင်းယူလိုက်ပြီး ထစ်ချုံး လက်ထဲကို ထည့်လိုက်တယ် ။

ထစ်ချုံးက ခြံအပြင်မှာ စောင့်နေကြတဲ့ သူ့ရွာက လူမိုက် ညီနောင် ချစ်တီးနဲ့ တာတီးတို့ရဲ့ လက်တွေထဲနဲ့ ကားသမားရဲ့ လက်ထဲကို ငွေတွေ ခွဲ၀ေ ပေးလိုက်တယ် ။

“ ကျေးဇူးဘဲ ထစ်ချုံးရေ..လိုရင် အချိန်မရွေး ခေါ်ဟေ့..ဟားဟားဟား.....ဒို့တော့ ဒပ်ဘလယ် ဘလက် နဲ့ ကေတီဗီမှာ ပျော်ပြကွာ.....ဟားဟားဟား.......”

လူမိုက် ချစ်တီးက သွားကြီးဖြဲပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ခက်ခက်မြိုင်ကို ထိန်းထားတဲ့ ဂိုရား ဆိုတဲ့ ကောင်ရဲ့ လက်ထဲက ခက်ခက်မြိုင်ကို ချစ်တီး..တာတီးတို့ အကူအညီနဲ့ ပြန်ကယ်ထုတ်ခဲ့တာမို့ သူတို့ ညီအကိုကို ဆုချတဲ့ အနေနဲ့ငွေတွေ ခွဲေ၀ ပေးနေတာ ။ အစအဆုံး လိုက်ကူခဲ့တဲ့ ကားဆရာကိုလည်း ကားငှားခနဲ့ အပို ဘောက်ဆူး ပေး လိုက်တာ ။

ဘကြီးမြိုင်နဲ့ ဒေါ်စီစီလှိုင်တို့လည်း သမီးငယ် ခက်ခက် ပြန်ရောက်လာလို့ အရမ်း ဝမ်းသာကြတယ် ။ သူတို့က ခက်ခက် ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့သလဲ မသိခဲ့ကြပေမယ့် ထစ်ချုံး နှစ်ရက်ကြာအောင် လိုက်ခေါ်ရတာမို့ မလွယ်မှန်းတော့ ရိပ်မိကြတယ် ။ ထစ်ချုံးကို တနေ့ကျမှ ဘယ်လိုတွေ လုပ်ရသလဲ ဆိုတာ မေးတော့မယ် လို့ သူတို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ် ။ အခုတော့ ဘကြီးခိုင်တို့ မိသားစုရောက်နေတဲ့ အချိန်မို့ ခရီးတွေ ထွက်ကြရဦးမယ် မဟုတ်လား ။

သက်သက်မြိုင်လည်း ညီမ ခက်ခက်ကို ရအောင် ပြန် ကယ်လာခဲ့တဲ့ ထစ်ချုံးကို ကျေးဇူးလည်း အရမ်းတင် အထင်လည်း တအား ကြီးသွားရတယ် ။

ထစ်ချုံးကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်သလဲ ဆိုတာ မေးပေမယ့် ထစ်ချုံးက “ မသိချင်ပါနဲ့တော့ မမသက်ရာ....” လို့ဘဲ ဖြေတယ် ။

စောစောပိုင်းက ဘကြီးမြိုင် ဘကြီးခိုင်တို့က ပုဂံညောင်ဦးဖက်ကို သွားကြဖို့ ခေါ်တော့ မိုးမိုးခိုင်က မလိုက်ချင်ဘူး ငြင်းခဲ့ပေမယ့် အခု ထစ်ချုံး ပြန်ရောက်လာပြီး မိုးမိုးခိုင် သက်သက်ြမိုင် ခက်ခက်မြိုင်နဲ့ထစ်ချုံးတို့က ကားတစီး နဲ့ လိုက်ရမည် ဆိုတာကို သိသွားတော့ မိုးမိုးခိုင် တအား ပျော်သွားပြီး လိုက်မယ် လို့ ခေါင်းညှိမ့်လိုက်ပါတယ် ။

ပုဂံညောင်ဦး ခရီးစဉ်က ကားနှစ်စီးနဲ့ မိသားစု နှစ်စု သွားကြတာ ။အရှေ့က ကိုစိုးမိုး မောင်းတဲ့ ဘကြီးမြိုင် ဘကြီးခိုင်တို့ လင်မယားစုံတွဲတွေ စီးတဲ့ ကားကြီး အနောက်ကနေ ထစ်ချုံးမောင်းတဲ့ ကားက လိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးလည်း ကားမောင်းရင်း သူ့ကားပေါ် ပါလာတဲ့ မိန်းမချောလေးတွေ ဖြစ်ကြတဲ့ သက်သက်မြိုင်..ခက်ခက်မြိုင်နဲ့ မိုးမိုးခိုင်တို့ သုံးယောက်စလုံးဟာ သူလိုးပြီးသားတွေချည်း ဖြစ်နေတာကို စဉ်းစားပြီး ပြုံးနေတယ် ။

နားပါဦးမယ်။

ဖတ်ရှု အားပေးသူများ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်

လေးစားလျက်

အညတြ

………………………………………………

The End……

ပြီးပါပြီ။