Wednesday, February 27, 2013

အဖေဒီလို သားဒီလို (စ/ဆုံး)

 အဖေဒီလို သားဒီလို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - XtremeLegend

ဘာသာပြန် အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မွန်တဲနားပြည်နယ် အလယ်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ ခြံတစ်ခြံမှာ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်အဖို့ လူများစုနဲ့ သိပ်ပြီး ထိတွေ့ဆက်ဆံမှု မရှိလှပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ညီမ ခရစ်စတီနဲ့ ကျွန်တော်တို့ နီးနီးကပ်ကပ်ဖြစ်တာ သိပ်ပြီးတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်မနေဘူးပေါ့။ ညီမလေးက ကျွန်တော့်ထက် ၂ နှစ်ငယ်သည်။

ဒါပေမယ့် အသက်ကွာခြားချက်က ဒီခြံကြီးထဲမှာ ဘာအရာမှ မရောက်ပါဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးအလုပ်တွေကိုယ်စီ ပြီးအောင်လုပ်ကြရသည်။ ခက်ခဲတဲ့ အလုပ်လား ညစ်ပတ်တဲ့ အလုပ်လား ဘာအလုပ်လာလာပဲ ကျွန်တော်တို့ အကုန် ပြီးအောင်လုပ်ကြရသည်။

ကျွန်တော်တို့ အဖေဇာတိက အမေရိကန်အရှေ့ပိုင်းပြည်နယ် တစ်ခုဖြစ်ပြီး အရွယ်ရောက်မှ အနောက်ဘက်ခြမ်းမှာ ရှိတဲ့ မွန်တဲနားကို ပြောင်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ပြီးအဖေက သူ့ဘဝနောက်ကြောင်းကို သိပ်ပြီးတော့ ပြောလေ့မရှိ။ အဖေနဲ့အမေက မွန်တဲနားမှာပဲ တွေ့ခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်တို့ အခုနေနေတဲ့ ခြံကို ဝယ်ပြီး သူတို့ လက်ထပ်ခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။

အိမ်ထောင်သက် အတော်ကြာလာတဲ့ လူတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကြာလေ ရုပ်ချင်း ဆင်လာလေလို့ ခင်ဗျားတို့ မထင်ကြဘူးလား။ အဖေနဲ့အမေလည်း အဲဒီအတိုင်းပင်။  မသိတဲ့လူတွေဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်ကို မောင်နှမလို့တောင် ထင်လောက်သည်။ ဒါပေမယ့် အမေက အဖေ့ထက် အတော်လေးတော့ ငယ်သည်။

ကျွန်တော်တို့ နေတဲ့နေရာမှာ အဝတ်အစားကတော့ အချိန်အခါနဲ့ ကိုက်အောင် ဝတ်ကြသည်။ ကျွန်တော် ပြောချင်တာက ဒီဒေသမှာ အဝတ်အစားကို ဖက်ရှင်အနေနဲ့ မဝတ်ကြပဲနဲ့ ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ အလုပ်တွေပေါ် လိုက်ပြီးအဆင်ပြေအောင် ဝတ်ကြတာကို ပြောတာပါ။ 

ခြုံပင်ပုလေးတွေကြားထဲကို နွားပေါက် ဆိတ်ပေါက်လေးတွေ ဝင်သွားလို့ ပြန်သွားခေါ်ရတဲ့ အခါမျိုးဆိုရင် ဆူးခြစ်မခံရအောင် ဝတ်တာမျိုး၊ နေပူကျဲတဲထဲမှာ ခြံစည်းရိုးပြင်တဲ့ အခါဆိုရင် နေလောင်ဒဏ်ကို ကာကွယ်တဲ့အဝတ် ဝတ်တာမျိုးတွေကို ပြောလိုခြင်း ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့် အိမ်မှာဆိုရင် ရာသီဥတုသာယာတဲ့ အခါမျိုးမှာ ကျောင်းက ပေးလိုက်တဲ့ အိမ်စာလုပ်နေတဲ့အခါပဲဖြစ်ဖြစ် တခြားတခုခု လုပ်နေတဲ့ အခါပဲဖြစ်ဖြစ် အဝတ်အစားကို မဝတ်ကြတော့၊ များသောအားဖြင့် အိမ်ထဲမှာဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ အားလုံး အဝတ်မဝတ်ကြတာများသည်။ အဖေနဲ့အမေလည်း ထိုနည်းတူပါပဲ။ အဲဒါကြောင့် ဝလစ်စလစ်ကိုယ်လုံးနဲ့ အမျိုးသမီးဆိုတာ ဘယ်လိုမျိုးလည်း ကျွန်တော်သိသည်။ 

နောက်တစ်ခုသိတာက အိမ်မှာ အဲလိုအဝတ်မဝတ်ပဲ နေတဲ့အခါကျရင် အဖေလည်းကျွန်တော့်လို လီးတောင်နေတယ် ဆိုတာကိုပင်။ ဒါပေမယ် အဖေ လီးတောင်နေတာကို မာမီမြင်ရင် အမြဲ ကျိတ်ပြီးတော့ ပြုံးသည် ။ ပြီးရင်တော့ သူတို့အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့သည်။ အခန်းထဲကနေ သူတို့ပြန်ထွက်လာကြရင်တော့ ဒယ်ဒီလီးကအတောင်ကျသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုလီးတောင်တဲ့ ကိစ္စက ကျွန်တော့်အတွက်တော့ တစ်မျိုး ။ ကျွန်တော်လီးတောင်ရင် အကြာကြီးမကျပဲ တောင်နေတတ်ပြီး ဂွင်းနှစ်ခါသုံးခါလောက် ထုလိုက်တော့မှ ကျွန်တော့်လီးကငြိမ်ကျသွားတတ်သည်။

ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမကျောင်းကို မနက်ငါးနာရီလောက် ခြံရှေ့က ဖြတ်သွားတဲ့ ကျောင်းကားအဝါကြီးနဲ့ သွားရသည်၊ တခါတလေ ရာသီဥတုသာတဲ့ အခါမျိုးကျတော့ ခြံထဲမှာ မွေးထားတဲ့ မြင်းတွေကို စီးပြီးသွားကြသည်။ ခရစ်စတီနဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ မြင်းစီးရတာကို ပိုသဘောကျကြသည်၊ မြင်းစီးသွားကြရင် လယ်တောတွေထဲကနေ ဖြတ်သွားလို့ ရသောကြောင့် ပျင်းပျင်းရိရိနဲ့ ဘတ်စ်ကားစီးစရာမလိုတော့ပဲ ကျောင်းကိုလည်း စောရောက်သည်၊ အိမ်ပြန်ရင်လည်း စောရောက်ပြီး အလုပ်တွေကို မမှောင်သေးခင်ပြီး အောင်လုပ်နိုင်ကြသည်။

ကျွန်တော်တို့ မိသားစုက အထီးကျန်ဆန်နေတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အဆက်ပြတ်နေတယ်တို့ ဘာတို့ ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှ မတွေးဖူးဘူး၊ လူတွေနဲ့ တွေ့ကြပြန်ရင်လည်း ပြောစရာအထွေ အထူးမရှိကြ။ နောက်ကျတော့မှလူတွေက ကျွန်တော်တို့ မိသားစုကို ရှက်တတ်တယ်လို့ ထင်နေကြတယ်လို့ ပြန်သိရသည်။ 

ကျွန်တော် အထက်တန်းကျောင်း စီနီယာဘဝတုန်းက ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ဘော်ဘီက ကျွန်တော့် မလစ်ဆာကို ကောက်ရိတ်သိမ်း ကပွဲကို အတူသွားဖို့ တိုက်တွန်းခဲ့ဖူးသည်။ စက်တင်ဘာလ အစောပိုင်းဖြစ်လို့ ရာသီဥတုကလည်း မွန်တဲနားမှာ အတော်လေး ကောင်းမွန်သည်။ 

ကျွန်တော် ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ခါမှမချိန်းတွေ့ခဲ့ဖူးဘူး ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် မလစ်ဆာကိုသဘောကျသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော် မလစ်ဆာရှိရာကို တန်းသွားလိုက်သည်၊ သူမ နားကိုရောက်တော့ ကျွန်တော့် ပါးစပ်က စကားတစ်ခွန်းမှ မထွက်တော့။ မလစ်ဆာက အတော်လေးလှသည်။  သူမရှေ့ရောက်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မခို့တယို့ ပြုံးကာ မျက်ခုံးလေးတစ်ဖက်ပင့်ပြီး ဘာလဲ ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကျွန်တော့်ကိုပြန်ကြည့်သည်။

ကျွန်တော် အရဲစွန့်ပြီး သူမကို ကပွဲသွားဖို့ပြောတော့ မလစ်ဆာက ရယ်သည်၊ နောက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်ပြီးသွားတော့မှ ကျွန်တော်နဲ့အတူ ကပွဲသွားဖို့ လက်ခံသည်၊ ဒါပေမယ့် သူမနဲ့အတူ ကပွဲသွားဖို့ သူမအိမ်မှာ ကျွန်တော်က မြင်းနဲ့သွားပြီးကြိုရမည် ။ အဲဒီကနေမှ တစ်ဆင့် ကျွန်တော်တို့ ကပွဲကိုသွားကြမည်ဖြစ်သည်။ မလစ်ဆာတို့အိမ်က ကျွန်တော်တို့ခြံနဲ့ ခြောက်မိုင် ခုနစ်မိုင်လောက်သာဝေးသည် ။ အဲဒီကနေမှ နှစ်မိုင် သုံးမိုင်လောက် ဆက်သွားလိုက်ရင် ကျောင်းကိုရောက်ပြီ ဖြစ်သည်၊ ကျွန်တော့်အတွက်သိပ်မခက်ခဲလှသည်မို့ မလစ်ဆာပြောသည့် အတိုင်း ကျွန်တော့်မြင်းကို ယူလာခဲ့ဖို့ သဘောတူလိုက်သည်။ 

မလစ်ဆာ ကျွန်တော့ဆီကို သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေ ရှစ်လက်မလောက်သာ ကွာတော့တဲ့အနေအထားထိ တိုးကပ်လာပြီးတော့

“ အဲဒီအချိန်ကိုစောင့်နေမယ် ကောင်လေး ”

လို့ အသံလေးနဲ့ပြောသည်။ ထို့နောက် သူမလက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ဂျင်းဘောင်းဘီရဲ့ အရှေ့ဖက်ကိုပွတ်သွားတာကို ကျွန်တော်ခံစားမိလိုက်သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဲဒီအကြောင်းကို ကျွန်တော်အဖေ့ကို ပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အဖေ့ဆီမှာကအတွေ့အကြုံ မျိုးစုံရှိသည်လို့ ကျွန်တော်ထင်သည်။ ကျွန်တော် လုပ်စရာရှိတာတွေ အကုန်လုံးကို မြန်မြန်သွက်သွက် ပြီးအောင်လုပ်လိုက်သည်။ 

ညီမလေးကတော့ သိုလှောင်ခန်းထဲက အကန့်တွေကို ရှင်းနေသည်။ အဖေက တွင်ခုံမှာ တခုခုလုပ်နေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ အဖေရှိတဲ့ နေရာကိုသွားလိုက်ပြီး ကျွန်တာ့်အကြောင်းကို  မလစ်ဆာကျွန်တော့်ကို ကောင်လေးလို့ ခေါ်တာက အစ သူမလက်နဲ့ ကျွန်တော့် လီးကို ဂျင်းဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်သွားတာအဆုံး တစ်ခုမကျန် ပြောပြလိုက်သည်။

အဖေက ကျွန်တော့်ကို မလစ်ဆာကြည့်သလိုပဲ ခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်ပြီး 

“ ဒီနှစ်တွေထဲမှာ သားဒီလောက်ထိ ထွားလာတာတောင် အဖေသတိမထားမိဘူး ဘရတ်ထ် ”

ပြီးတော့ အဖေကပဲ ဆက်ပြောသည်။

“ သား မာမီ အခုမြို့ပေါ်မှာ အစည်းဝေးတခု သွားတက်နေတယ် ။နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လိမ့်မယ်၊ ဒါနဲ့သမီးခရစ်စတီကော ဘယ်မှာလဲ ”

ကျွန်တော့် ပြဿနာ နဲ့ မာမီနဲ့ခရစ်စတီ ဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုတာ ဘယ်လို ပတ်သက်လည်းဆိုတာကို ကျွန်တော်တွေးလို့ မရဘူး၊ ဒါပေမယ့် ညီမလေး သိုလှောင်ခန်းထဲမှာ အကန့်တွေ ရှင်းနေတာကို အဖေ့ကို ပြောပြလိုက်သည်။ အဖေက အရေးတကြီး လုပ်စရာရှိတဲ့ ပုံစံနဲ့ ထွက်သွားသည်။ 

သိုလှောင်ခန်းထဲ ရောက်တော့ အဖေက ညီမလေး ခရစ်စတီကို ရှာသည်။ ညီမလေးက အကန့်တွေရှင်းလို့ပြီးသွားတော့ နို့စားနွားတွေနဲ့ တခြားဖျားနာနေတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေစားဖို့ ကောက်ရိုးတွေကို ခရင်းတစ်ခုနဲ့ အပေါ်ကနေ ထိုးချပေးနေသည်။ အဖေက အပေါ်တက်သွားတော့ ကျွန်တာ်လည်း အဖေနဲ့အတူ အပေါ်လိုက်တက်လိုက်သည်။

အဖေ ညီမလေးနားကို ရောက်တော့ ညီမလေးက အဖေ့ကို ပဟေဠိဆန်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်သည်။အဖေက 

“ ဖေ့သမီးလေးကို ကောင်လေးတွေက အပြင်ထွက်ဒိတ်ကြဖို့ ခေါ်နေကြတာတွေ ရှိနေပြီလား ”

လို့ မေးသည်။ ညီမလေးက 

“ ရူဒီဂျွန်ဆင်ကတော့ သမီးကို ရေအတူသွားကူးဖို့ ခေါ်ဖူးတယ် ။ ဒါပေမယ့် သမီးမလိုက်နိုင်ဘူးလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ သမီးမှာကလည်း လုပ်စရာတွေက အများကြီးရှိသေးတယ်လေ အဖေရဲ့ ” 

အံ့သြသံလေးနဲ့ အဖေ့အမေးကို ပြန်ဖြေသည်။

အဖေ့ပါးစပ်က လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး (အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ချလိုက် ဖေ့သည်းတုံးလေး၊ သမီးနဲ့သမီးအစ်ကိုကို လိင်ကိစ္စအကြောင်း ဒယ်ဒီသင်ပေးမယ်) လို့  ညီမလေးကိုပြောပြီးတော့ အဖေ ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်လာသည်။ 

“ သားကောပဲ ဘရတ် အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့ ”

လို့ ကျွန်တော့်ကိုပြောပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုလည်း စချွတ်သည်။

ညီမလေးက 

“ အဖေ့ ” 

လို့ ခေါ်ပြီး အဖေ့ကို မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လှမ်းကြည့်တော့ ဒယ်ဒီက 

“ ဖေ့ချစ်လေး ဖေ့ကိုယုံလား၊ ဖေက သမီးကို နာကျင်စေမယ့် အလုပ်မျိုးလုပ်မယ်လို့ သမီး ထင်နေလို့လား ”

လို့ ညီမလေးရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကိုင်ပြီးမေးသည်။ ညီမလေးက 

“ မထင်ပါဘူး အဖေရယ် ”

လို့ပြန်ဖြေတော့ အဖေက ခရစ်တီ့ ကျောအနောက်ဘက်ကို လျှောက်သွားပြီး 

“ ကဲ ဒါဆိုအဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့ ဘေဘီ၊ အဖေက သမီးနဲ့သမီးကိုကို ကို ဘယ်လို လိင်ကောင်းကောင်းဆက်ဆံရမလဲ ဆိုတာ သင်ပေးမယ်၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဘယ်လိုလိုးရသလဲ ဆိုတာသင်ပေးမယ် ။ဒါတွေ အခုမှသင်ရတာ ဆိုတော့ နောက်တောင်ကျနေပြီ ”

လို့ပြောသည်။ ညီမလေးလည်း အဖေ့စကားကြောင့် သူမအဝတ်တွေကို စချွတ်သည်။ ကျွန်တော်ကော အဖေပါ ညီမလေးကို ဝတ်လစ်စလစ်ပုံစံနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်မြင်ဖူးခဲ့ပြီးသားဖြစ်သည်။ အရင်တုန်းကတော့ ညီမလေးကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် တဏှာတွေး မတွေးခဲ့ဖူး၊ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကျွန်တော် ညီမလေးကို ကြည့်ပြီး တဏှာတွေးတွေးနေပြီ ဖြစ်သည်။

ညီမလေးက သူမရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ရှပ်အင်္ကျီ ကိုချွတ်လိုက်သည် ။ တစ်ဆက်တည်း သူမဝတ်ထားတဲ့ ဘရာနဲ့ပင်တီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ညီမလေးအဝတ်ချွတ်တာကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်လီးက မတ်ကနဲ တောင်လာသည်။ အဖေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း သူ့လီးက တောင်နေပြီဖြစ်သည်။

အဖေက ကျွန်တော်နဲ့ ညီမလေးကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ ပြီးတာနဲ့ ညီမလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုအဖေက စပြီးပွတ်သည်။ အရင်ဆုံး ညီမလေးရဲ့ ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ပြီးတော့ 

“ တွေ့လား ဘရတ် ဒီနို့သီးခေါင်းလေးတွေက ဘာအတွက်လည်းဆိုတာ သားသိတယ်မလား၊ ဟောဒီ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကောင်းကောင်း ကိုင်ပေးတတ်မယ်ဆိုရင် လိုးကြတဲ့အခါကျတော့ မိန်းမတွေကို အရသာကောင်းကောင်းကြီး ပေးနိုင်တယ် ”

အဖေက ညီမလေးကို ကြည့်ပြီးတော့ 

“ သမီး တာဝန်ကကျတော့ သမီးဘယ်လို အလုပ်ခံရတာ ကြိုက်ကြောင်းယောင်္ကျားတွေကို ပြောဖို့ပဲ၊ ကဲကြည့်ထား ဖေလုပ်ပြမယ် ”

လို့ ပြောပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့ နို့အုံတစ်ခုတစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲဝင်သွားမတတ် လှမ်းငုံလိုက်သည်၊ အဖေ့ပါးတွေက ညီမလေးနို့ကို စို့လိုက်တဲ့ အခါတိုင်း ချိုင့်ချိုင့်ပြီး ဝင်သွားကြသည်။

ညီမလေးက 

“ အိုးး အဖေ ကောင်းလိုက်တာ ”

ဆိုပြီး မျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ ညည်းသည်။ အဖေ့ ပါးစပ်ကလည်း ညီမလေး နို့အုံကို စို့ယုံတင် မဟုတ်ပဲ ဝါးနေတဲ့အတိုင်း တမြုပ်မြုပ်တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသည်။ အဖေက နောက်ထပ် နို့အုံတစ်ဖက်ကို ပြောင်းစို့ဖို့ ပြင်ရင်း 

“ ဟောဒီနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုကျတော့ အသာလေး စုပ်ပေးရတယ်၊ ကိုက်မယ်ဆိုရင်လည်း သာသာလေးပဲကိုက်ပေးရတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား ဘေဘီ ” 

လို့ပြောပြီးတော့ ညီမလေးနို့တွေကို ဆက်စို့သည်။ အဖေ အရင်စို့လိုက်တဲ့ နို့အုံက ခပ်ကြာကြာစို့ခံထားရလို့လားမသိ နို့သီးခေါင်းတွေက ပိုပြီး စူထွက်နေကြသည်။ ညီမလေးက 

“ အိုး အဖေ အဖေ လုပ်ပေးနေတာ အရမ်းကောင်းတယ် ” 

ဆိုပြီး သူမလက်တွေက အဖေ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူမနို့တွေနဲ့ အတင်းဖိကပ်ပေးနေသည်။ အဖေက နို့စို့နေတာကို ခဏပြန်ရပ်ပြီး 

“ နို့စို့နေရင်းနဲ့လည်း သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကိုအဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင်လို့လုပ်ရမယ် ဘရတ်၊ အဲဒီတော့ သူ့အဖုတ်ကိုပွတ်ပေး နှိုက်ပေးရမယ် ”

လို့ ပြောပြီး ညီမလေးနို့ကို ဆက်စို့သည်၊ အဖေ့လက်တွေကလည်း လက်တွေ့ပြတဲ့အနေနဲ့ ညီမလေးဗိုက်သားလေးကို ပွတ်ရင်းအောက်ကို လျှောဆင်းသွားပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို ထိုးနှိုက်လိုက်သည်။အဖေ့ လက်ကြီးသူမပေါင်ကြားထဲရောက်သွားတော့ ညီမလေးက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာလေး ကားပေးလိုက်သည်။ အဖေက သူ့လက်ခလယ်နဲ့ ညီမလေးရဲ့အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး အပေါ်ဖက်ကို ဆွဲမလိုက်သည်။ 

“ အို့ အဖေ့ ”

ဆိုပြီး ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ကြွလာပြီး ခြေထောက်တွေယိုင်ကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ကားသွားခဲ့သည်။ အဖေ့ လက်ခလယ်က ညီမလေးအဖုတ်ထဲ တော်တော်နက်နက် ဝင်နေပြီဆိုတာကို ကျွန်တော်တွေ့လိုက်ရသည်၊ အဖေ့ လက်ကအငြိမ်မနေပဲ ညီမလေးအဖုတ်ကို အပေါ် ပင့်ပင့်တင်နေသည်။ ညီမလေး ဆီကနေလည်း ညည်းသံတွေ စထွက်လာသည်။

အဖေက ကျွန်တော်တို့ ချွတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ကောက်ရိုးပုံပေါ်ရောက်အောင် ခြေထောက်နဲ့လှမ်းတော့လိုက်ပြီး ညီမလေးကို ထိုအဝတ်တွေပေါ်မှာ လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း အလိုက်သင့်လေး သူမခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကားထားပေးသည်။ 

အဖေက ညီမလေးရဲ့အဖုတ်အပေါ်ပိုင်းကို ပွတ်နေတာကို ကျွန်တော်မြင်ရသည်။ 

“ သား အဖေအခုပွတ်နေတဲ့ဟာကို စောက်စိလို့ ခေါ်တယ်၊ ဒီဟာလေးကို သေချာဂရုစိုက်ပြီးတော့ ကိုင်ပေးရမယ် ”

ဆိုပြီး ညီမလေးရဲ့ အစေ့ကို အဖေကဖိပွတ်သည်၊ အဖုတ်ထဲကို သူ့လက်ခလယ်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်သည်၊ နောက်တော့ ညီမလေးပေါင်ကြားမှာ ဝမ်းယားမှောက်ပြီးတော့ အဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်သည်။ ညီမလေးကိုယ်လုံးလေးကလည်း ကော့ပျံလာသည်၊ သူမ ပါးစပ်ကနေလည်း 

“ အား … အိုး … အမ်း … အင်း … အားးး  ”

စသည့် ပြောပြမတတ်သည့် ညည်းသံတွေက ပိုပိုပြီးထွက်လာသည်။

“ ဒီအသံပဲ ဘရတ် ဒီလိုအသံမျိုးကို အဖေတို့ ယောကျာ်းတွေက ကြားချင်ကြတာ ” 

ဆိုပြီး မောသံကြီးနဲ့ အဖေကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြောသည် 

“ ပြီးရင်တော့ မင်းရဲ့လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲ ကောင်းကောင်းထိုးထည့်ပြီးလိုးရုံပဲ ” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ညီမလေးပေါင်ကြားထဲမှာ အဖေဒူးထောက်ပြီး နေရာယူလိုက်သည်။ အဖေ့လီးကြီးကထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ အနည်းငယ် ဟစိဟစိဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းဆီကို ဦးတည်နေသည်။ အဖေက သူ့လီးထိပ်ကို ညီမလေးအဖုတ်ဝမှာ တော့ပြီးတော့ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အဖုတ်ထဲကိုတစ်ခါထဲ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

အဖေ့ပါးစပ်ကနေ 

“ အား…. ”

ဆိုပြီး အသံထွက်လာသလို ညီမလေးကလည်း 

“ အောင်းဝ် နာတယ် အဖေရဲ့ ”

ဆိုပြီး အသံလေးထွက်လာသည်။ ကျွန်တော် မြင်ဖူးနေကျ အဖအမေ့နမ်းနေကျ အနမ်းမျိုးနဲ့ အဖေက ညီမလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ အဖေ အသံတွေ အရမ်းထွက်နေလို့ အသံတိတ်သွားအောင် အဖေက နမ်းလိုက်သည်လို့ ကျွန်တော်ထင်သည်။ 

ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်းနဲ့ အဖေက သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ဆောင့်ချလိုက်နဲ့ ညီမလေးကို စလိုးနေပြီဖြစ်သည်။ ညီမလေးပါးစပ်ကနေလည်း အဖေ့အနမ်းခံနေရတဲ့ကြားက ညည်းသံလေးတွေ တစ်စွန်းတစ်စ ထွက်ထွက်လာသည်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ အဖေ့လီးကြီးက အဝင်အထွက်လုပ်တာ ရစ်သမ်မှန်လာသည်။ ညီမလေးကလည်း 

“ အင်း… အဖေ သမီးခံလို့ ကောင်းလာပြီ ”

လို့အဖေ့ကိုလှမ်းပြောသည်။ အဖေက ပုံစံနောက်တစ်မျိုးပြောင်းပြီး ညီမလေးကို မြေစိုက်ဆောင့်နည်းနဲ့လိုးပြန်သည်။ လိုးနေရင်းနဲ့ 

“ လိုးတဲ့အခါကျရင် သူ့အဖုတ်ထဲကို နက်နက်ကလေးဝင်အောင် လိုးဖို့လိုတယ်။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့ လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်တဲ့ အခါကျရင် ဒစ်ကသူ့အစိကို ပွတ်တိုက်မိသွားဖို့လိုတယ် ” 

ဆိုပြီး ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ကို ကော့ကော့ပြီးတော့ လိုးပြသည်။ လိုးရင်းနဲ့အရှိန်ရလာတော့ အဖေ့လီးကြီးက ညီမလေးအဖုတ်ထဲက အရည်တွေကြောင့်မို့ ပြောင်လက်လာသည်။ညီမလေးဆီကနေ ညည်းသံတွေက ကျယ်သထက်ပို ကျယ်လာသည်။

အဖေက 

“ နောက်ပြီးတော့ မင်းမပြီးခင်သူ့ကို အနည်းဆုံးတစ်ခါပြီးအောင် လုပ်ပေးရမယ်သား၊ ဒါမှ ယဉ်ကျေးရာကျတယ် ” 

လို့ပြောသည်။ ညီမလေးကတော့ ပြီးကာနီးလာလို့ ထင်သည် ။

“ အဖေ မရပ်နဲ့တော့ ဆက်လုပ် မရပ်နဲ့တော့ … ဆက်လုပ် ”

ဆိုပြီး အဖေ့ကို ဆက်တိုက် လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုနေသည်။

“ အဖေ ညီမလေးအဖုတ်ထဲ အရည်တွေပန်းထည့်မလို့လား၊ သူဗိုက်ကြီးသွားရင်ကော ” 

လို့ ကျွန်တော်ကမေးလိုက်တော့ အဖေကခေါင်းတစ်ချက်ညိမ့်ပြပြီး မောသံကြီးနဲ့ 

“ အင်း ဟုတ်တယ် ဗိုက်ကြီးသွားတတ်တယ်၊ ဖေ့သမီးလေး၊ သမီးဘယ်တုန်းက နောက်ဆုံး ရာသီလာထားတာလဲ ” 

ဆိုပြီး ညီမလေးကို အံကြိတ်ပြီး မေးလိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း 

“ အရင်အပတ်က အဖေ ”

ဆိုပြီး မောဟိုက်သံလေးနဲ့ပြန်ဖြေသည်။

“ မှတ်ထားသား မင်း သူ့အဖုတ်ထဲကို အရည်တွေပန်းထည့်တဲ့ အခါ ကလေးရအောင်လို့ လုပ်တယ်ဆိုတဲ့အချက်ကို သတိရဖို့ပဲ၊ သဘာဝကြီးကလည်း အဲလိုစီမံထားတာပဲ ။ အဲဒါကြောင့်မို့ မင်းအရည်တွေကို အတွင်းထဲထိ ထိုးထည့်ပေးရမယ် ”

လို့ပြောပြီးတော့ အဖေက သူ့ရဲ့မာတင်းပြောင်လက်နေတဲ့ လီးကြီးကို သူ့သမီးအဖုတ်ထဲကို အားရပါးရဆောင့်ထိုး ထည့်လိုက်သည်  ။

“ ပြီးရင်မင်းရဲ့ အရည်တွေသူတို့နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ နေရာရောက်သွားတဲ့ အထိ အဲဒီနေရာမှာ ခဏရပ်ထားလိုက်ရမယ် ”

ဆိုပြီး သူ့ရဲ့ပျစ်နှစ်နေတဲ့ လရည်တွေကို ပထမအကြိမ်ပန်းထည့်လိုက်သည် ဒုတိယအကြိမ် တတိယအကြိမ် လေးငါးခါလောက် အရည်တွေပန်းထည့်ပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့ မျိုးဥကိုအောင်မြင်အောင် သြဇာဖြည့်ပေးလိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း အဖေ့ကိုအတင်းဖက်ထားပြီး 

“ အိုး အရည်တွေအများကြီးပဲ အဖေ ပြီးတော့ ပူပူနွေးနွေးကြီး ”

ဆိုပြီး အဖေ့ ကျောကုန်းကို ပွတ်သပ်နေသည်။ကျွန်တော်အဖေနဲ့ ညီမလေးတို့ ပြီးသွားတာကို ကြည့်နေရင်း 

“ အဖေ ကောင်မလေးက တားဆေးတွေ ဘာတွေသုံးထားရင်ကော ”

လို့ မေးလိုက်သည်။ အဖေက ကျွန်တော့်အမေးကို ချက်ချင်းမဖြေသေးပဲနဲ့ ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာခဏမှိန်းနေသည်။ ညီမလေးကလည်း အဖေ့ကျောကုန်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အပေါ်တက်အောက်ဆင်းပွတ်သပ်ပေးရင်း အဖေ့မျက်နှာအနှံ့ကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေသည်။ ခဏနေတော့မှ အဖေက သူ့ခေါင်းကိုထောင်ပြီး 

“ ဒါလည်းဖြစ်တာပဲလေ၊ သူကမင်းနဲ့ ကလေးမယူချင်ဘူးဆိုရင် ဒါက အဆင်ပြေတာပေါ့ ”

လို့ပြောပြီး ညီမလေးကိုတစ်ချက်ပြန်ငုံ့ကြည့်သည် ။

“ အင်း အဖေတို့ ခရစ်စတီ့ကို အရင်မေးခဲ့သင့်တယ်ထင်တာပဲ ။ ဒါပေမယ့် အဖေ အရမ်းကောင်းလွန်းသွားလို့မေးဖို့ မေ့သွားတယ်၊ ဟုတ်တယ် သူ့အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ မပန်းထည့်ခင် သူ့ကို အရင်မေးသင့်တယ် ”

လို့ အဖေကကျွန်တော့်ကိုပြန်ဖြေသည်။ အဖေကလရည်တွေ အကုန်ပန်းထုတ်ထားတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ညီမလေးကတော့ ပက်လက်အတိုင်းပဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကားပြီး ဒီတိုင်းပဲကျန်ခဲ့သည်။ ကျွန်တော် သူ့အဖုတ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အဖုတ်ဝမှာ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ်အရည်တွေနဲ့ ပြည့်နေသည်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထိုအရည်တွေက အဖုတ်ထဲက နေစီးထွက်လာပြီး ညီမလေးရဲ့ဖင်စအိုဝအထိ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စီးကျသွားကြသည်။

ညီမလေး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက နီရဲပြောင်လက်နေပြီး အစတုန်းက ပန်းရောင်သမ်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း အခုနီရဲပြီး နို့အုံတွေပေါ်မှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည်။ ညီမလေးက ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးမှေးပြီး လှမ်းကြည့်နေသည်၊ ကျွန်တော့်လီးကလည်း မာတောင်ပြီး အရည်တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ညီမလေးဖက်ကို ဦးလှည့်နေသည်။

ညီမလေးက 

“ အဖေ ကိုကိုကော လေ့ကျင့်ဖို့လိုမယ်လို့ မထင်ဘူးလား၊ အဖေက သူ့ကို ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာပြတယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်လည်း လေ့ကျင့်သင့်တယ်လို့ မထင်ဘူးလား ” 

လို့ အဖေ့ကိုလှမ်းမေးသည်။ အဖေက သူမကိုငုံ့ကြည့်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်သည် ။နောက်တော့တစ်ချက်ရယ်ပြီး 

“ ကဲ တက် ကိုယ့်လူ၊ စိတ်ထနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်တော့မှ လီးအလာကို မျှော်မနေစေနဲ့ ဘရတ် ”

လို့ လှမ်းပြောသည်။ အဖေ့စကားကြောင့် ကျွန်တော် ညီမလေးရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ ညီမလေးက သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို လှမ်းဆွဲသည်။ ကိုယ်တိုင် ဂွင်းထုရုံကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမထိဖူးတဲ့ကျွန်တော့်လီးကို ညီမလေးကလာကိုင်တော့ အကိုင်ခံလို့ အတော်ကောင်းသည်။ 

နောက်ပြီး ညီမလေးက နောက်ဆက်တွဲ အလုပ်အနေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို သူ့အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည် ။တခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တာ့်တင်ပါးကို ကိုင်ပြီးသူ့ဆီကိုဆွဲယူကာ ကျွန်တော့်လီးကို သူမအဖုတ်ထဲသို့သွင်းယူလိုက်သည်။

“ ဘွတ် ”

ကျွန်တော့်လီးက အဖေ့လီးနဲ့ သိပ်မတူ၊ အဖေ့လီးက လုံးပတ်တုတ်ပြီး အနည်းငယ်တိုပြီး ကျွန်တော့်လီးက အဖေ့ လီးထက်၂ လက်မလောက် ပိုရှည်ပြီး လုံးပတ်ကတော့ အဖေ့ထက် သေးသည်။ ဒါပေမယ့် အရင်ဆုံး ဘာမှ မထူးခြားဘူးလို့ ထင်ရပေမယ့် တစ်မိနစ်လောက်နေတော့ ကျွန်တော့်လီးက ညီမလေးရဲ့ အဖုတ် အတွင်းပိုင်းမှာထိုးမွှေနေတာကော ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေက ကျွန်တော့်လီးကို ရစ်ပတ်လာတာကိုပါကျွန်တော် ခံစားလိုက်ရသည်။

ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်က အတော်လိုးလို့ ကောင်းသည်၊ ညီမလေး ကလည်းခံလို့ ကောင်းနေသည် ထင်သည်။ ကျွန်တော့်လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့ အားကနဲ ကော့ခံသည်။ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က ညီမလေးရဲ့အဖုတ်အတွင်းပိုင်းက အဖုပျော့ပျော့လေးကို တိုက်မိပြီး ဆက်မဝင်ပဲ ရပ်သွားသည်၊ ကျွန်တော်အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ လီးက တစ်လက်မလောက်အပြင်မှာ ကျန်နေသေးသည်။ 

အဖေ လုပ်ပြတုန်းက သူ့လီးကို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်တာကို ကျွန်တော်မြင်ပြီးသားဖြစ်ပေမယ့် ကျွန်တော့်လီးကို ညီမလေး အဖုတ်ထဲကနေ ပြန်ထုတ်ဖို့ နှမျောသလို ဖြစ်နေပြီး ဆွဲမထုတ်ချင်ဘူးဖြစ်နေသည်၊ ပြန်ထုတ်ရမယ့်အစား ကျွန်တော့်လီးကို ဆက်ပြီးဖိသွင်းလိုက်ပြီး တင်ပါးကို ဘယ်ညာရမ်းလိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့အဖုတ်ကို လီးနဲ့ထိုးမွှေလိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း ကျွန်တော်လုပ်ပေးတာကို သဘောကျပြီး အဖေပြောသလို တဏှာတွန်သံ တွေ ပြန်ပေးလာသည်။

ကျွန်တော့် လီးထိပ်နဲ့ ညီမလေးရဲ့အဖုတ်အတွင်းပိုင်းက အဖုလေးနဲ့ တိုက်မိလိုက်တိုင်း အရသာ အတော်ရှိသည်။ ကျွန်တော် အဲဒီအဖုလေးကို ထိုးရင်းထိုးရင်းနဲ့ တစ်လက်မလောက် အပြင်မှာ ကျန်နေသေးတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လီး တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်ချက်ကြောင့် ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက်သွားခဲ့သည်။ 

ထို့နောက် ကျွန်တော့်မျက်နှာရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ချစ်စဖွယ် နို့သီးခေါင်းတစ်ခုကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်သူ့ရဲ့နို့ကို သေချာ ကောင်းကောင်းလေး စို့ပေးနေတော့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကလည်း ကျွန်တော့်လီးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်လို့မရတော့လောက်သည်အထိ ညှစ်ပီးရင်း ပိုပြီး ညှစ်ပေးလာကြသည်။

ညီမလေး အဖုတ်အတွင်းသားတွေ ညှစ်တာက လှိုင်းတွန့်ကလေးတွေ လှုပ်ရှားနေသလိုမျိုး ကျွန်တော့်လီးကိုအတွင်းထဲကနေ ညှစ်ကစားနေသည်။ ကျွန်တော် နွားနို့ညှစ်ရင် လုပ်သလိုမျိုး လုပ်နေကျ အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ သူမအဖုတ်က ကျွန်တော့် လီးတံကြီးဆီကနေ နို့စညှစ်နေပြီဖြစ်သည်။ ညီမလေး အဖုတ်အတွင်းသားတွေ ညှစ်အားကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်တော် သတိမထားလိုက်မိခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ကနေ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ 

ကျွန်တော်လည်း လရည်တွေပန်းထုတ်ရင်း ညီမလေးအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးပြစ်ခဲနေတဲ့ ကျွန်တော့်သုတ်ရည်တွေကို လေးငါးချက်လောက် ညီမလေးအဖုတ်ထဲပန်းပြီးတော့ နောက်ဆုံးအချက် ကျွန်တော့် လီးကို အဆုံးထိထိုးဆောင့်လိုက်ပြီး ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ညီမလေးဆီကနေလည်း နောက်ထပ်ညည်းသံတွေ ထပ်ထွက်လာသည်။ ပြီးတော့မှ ကျွန်တော် ညီမလေးအဖုတ်ထဲကို လရည်ပန်းထည့်ဖို့ ခွင့်မတောင်းမိလိုက်မှန်း သတိရလိုက်သည်။

“ ခရစ်စတီ ဆောရီး အသည်းလေး ကိုကို ခွင့်တောင်းဖို့မေ့သွားတယ် ”

လို့ ညီမလေးကိုတောင်းပန်လိုက်သည်။

“ ရပါတယ် ကိုကိုရဲ့ နောက်တစ်ခါလုပ်တဲ့အခါကျရင်မေးလို့ ရတာပဲဟာ ” 

ဆိုပြီး သူမအဖုတ်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ညစ်ရင်းကျွန်တော့်ကိုပြန်ပြောသည်၊ သူမဖင်တွေကို ဝေ့ဝိုက်ရင်းကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူမအဖုတ်ကို သူမပြန်မွှေနေသည်။ နောက်တော့ မောသံလေးနဲ့ 

“ ညီမလေးရဲ့ နို့သီးတွေကို ထပ်စို့ ပေးနိုင်သေးတယ်မလား ” 

လို့ တောင်းဆိုလာတော့ ကျွန်တော်လည်းသူ့အကြိုက်ကောင်းကောင်းလေးစို့ပေးလိုက်သည်။

...............................................

ကပွဲအချိန်နား နီးလာတော့ ကျွန်တော်လည်းမလစ်ဆာကို သူမအိမ်မှာမြင်းအပိုတစ်ကောင်ပါ ယူသွားပြီးသွားကြိုလိုက်သည်။ မလစ်ဆာ ဘာလို့ မြင်းစီးချင်တာလည်းဆိုတာကို ကျွန်တော် အခုမှပဲ သိလိုက်ရသည်၊ ကျွန်တော်တို့ သွားနေရင်းတစ်မိုင်မရောက်ခင်မှာပဲ မြင်းပေါ်မှာမြင်းကုန်းနီးနဲ့ သူမဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က အဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း တစ်ချီပြီးသွားခဲ့သည်။ အဖေသာ ကျွန်တော်နဲ့ညီမလေးကို မသင်ထားပေးရင် မလစ်ဆာဘာတွေလုပ်နေသလည်းဆိုတာ ကျွန်တော် သိမှာတောင်မဟုတ်၊ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြီးသွားတာကို ကျွန်တော် ချက်ချင်းသတိထားမိသွားသည်။

ကပွဲမှာ ကျွန်တော်တို့အက အမျိုးမျိုးကကြသည်၊ ရော့ခ်အင်ရိုး ကကြသည်၊ အနှေးကများ၊ ကန်းထရီး အကများကကြသည်။ စိတ်မကောင်းစရာကောင်းတာက မလစ်ဆာက သူများတွေပြောသလို ကော့ခ်တီးစ် (cock tease - တောင်ပြန်ဖြစ်အောင်လုပ်တဲ့ကောင်မလေး) ဖြစ်နေသည်။ သူမနဲ့ ကျွန်တာ်တို့ တွဲကကြသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်လက်တွေက သူမကိုယ်လုံးပေါ် လျှောက်သွားရင်တော့ ကျွန်တော့်လက်ကို ပုတ်ချပြီး 

“ ဒီမှာ မလုပ်နဲ့ ”

ဆိုပြီး တိုးတိုးလေးကပ်ပြောသည်။

အိမ်အပြန်လမ်းရောက်တော့ ကျွန်တော်က မလစ်ဆာကို ကျွန်တော်တို့ ကပွဲမှာ မဟုတ်တော့ကြောင်းပြောပြီး ကပွဲတစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော့ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်ထားတဲ့ သူမနို့တွေကို မြင်ချင်ကြောင်း ဖွင့်ပြောလိုက်သည်။ ကျွန်တော် အခုလိုမျိုးမေးလာလိမ့်မယ်လို့ မလစ်ဆာ ထင်ထားမိမှာမဟုတ်ဟု ကျွန်တော်ထင်သည်၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့် လရည်တွေပန်းတာကို ခံယူရင်း ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်တဲ့ ကျွန်တော့်ညီမလေးရဲ့အကြည့်တွေကြောင့် ယုံကြည်မှုတွေ မြင့်တက်လာပြီး တောင်းဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

ဒါပေမယ့် မလစ်ဆာက အကြောင်းပြချက်တွေ အမျိုးမျိုးပေးပြီး ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ ကျွန်တော် မလစ်ဆာကိုစိတ်ပျက်သွားခဲ့သည်။ လုပ်ချင်လွန်းလို့ ကျွန်တော့် ဘောတွေတောင် အနည်းငယ်အောင့်နေသည်၊ မလစ်ဆာ ရဲ့နူးညံ့တဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ကျွန်တော် အရမ်းမြင်ဖူးချင်လှသည်။

ဒါပေမယ့် အဖေက ကျွန်တော့်ကိုမိန်းမတွေ အပေါ် ညင်သာရမည်လို့ သင်ထားတာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း မလစ်ဆာကို သူမအိမ်ထိ လိုက်ပို့ပြီး သူမအတွက် လုံလောက်မယ်ထင်တဲ့ အနမ်းတစ်ခုပေးပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော် အတော်လေး စိတ်ပျက်နေမိသည်။

ခရစ်စတီက ကျွန်တော်အိမ်ပြန်ရောက်သံကြားလို့ အပြင်ထွက်လာပြီး အပိုယူသွားခဲ့တဲ့မြင်းကို ကူသွင်းပေးသည်။ မြင်းတွေကို ဇောင်းထဲသွင်းရင်း ကျွန်တော်လည်း ကပွဲမှာ မလစ်ဆာနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ညီမလေးကိုပြောပြလိုက်သည်။ မြင်းတွေ နေရာတကျ ဖြစ်သွားတော့ ညီမလေးက ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ကောက်ရိုးတွေစီထားတဲ့ အပေါ်ထပ်ကိုခေါ်သွားသည်၊ အပေါ်ရောက်တော့ 

“ မလစ်ဆာက သူ့နို့တွေ ကိုကို့ကို မပြပေမယ့် ညီမလေးကတော့ ညီမလေးနို့တွေကို ကို့ကိုပြမယ်၊ ကြိုက်တယ်မလား ”

ဆိုပြီး သူမအင်္ကျီကို ချွတ်ပြသည်။

နာရီဝက်လောက် အချိန်လေးမှာပဲ ကျွန်တော် မလစ်ဆာနဲ့ တစ်ညလုံးပျော်မယ်လို့ စဉ်းစားထားတဲ့ အပျော်တွေထက် ပိုပျော်စရာကောင်းတာတွေ ကျွန်တော်ရလိုက်သည်။ ညီမလေးက ကျွန်တော် သူ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးစုပ်ပေးတော့ ကျွန်တော် အဖုတ်ယက်ပေးတာ တော်တဲ့အကြောင်း သူမအဖုတ်ယက်ခံရတာ ဘယ်လိုကြိုက်တဲ့အကြောင်း တဖွဖွပြောသည်၊ ပြီးတော့ အဖေကသူမကို လီးစုပ်နည်း သင်ပေးထားကြောင်း ပြောပြပြီး ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးသည်။ 

ညီမလေး ကျွန်တာ့်လီးကို စုပ်ပေးတာ အတော်ခံလို့ကောင်းသည်၊ ဒါပေမယ့် ညီမလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးစေချင်ကြောင်း၊ လရည်အရသာကြောင့် မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော့် လရည်တွေကို သူမအဖုတ်ထဲမှာသာ ပန်းထည့်စေချင်ကြောင်း၊ ထိုသို့ ခံရသည်ကို သူမအကြိုက်ဆုံးဖြစ်ကြောင်း တတွတ်တွတ် ကျွန်တော့်ကို ပြောပြသည်။

ကျွန်တော်လည်း ညီမလေးပြောတဲ့ အတိုင်း သူမအဖုတ်ထဲ ကိုကျွန်တော့်လီးကြီး ထိုးနှစ်ပေးလိုက်ပြီး ညီမလေးနဲ့ ကျွန်တော်ကောင်းကောင်းကြီး လိုးဆော်ကြသည်။ လိုးရင်းနဲ့ ကျွန်တော်သတိထားမိလိုက်တာက ညီမနို့ကို ခပ်ပြင်းပြင်းစို့ပေးရင်း အောက်ဖက်က လီးနဲ့ အားရပါးရအဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးပေးနေတုန်း ညီမလေးနှစ်ခါသုံးခါ ပြီးသွားခဲ့သည်။ ကျွန်တော်လည်း ညီမလေးအသက်ရှူချိန်ရအောင် ခဏရပ်ပေးလိုက်သည်။

ညီမလေး အမောပြေတော့ ကျွန်တော်က သူမအဖုတ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်လရည်တွေ ပန်းထည့်ဖို့ ခွင့်တောင်းတော့ 

“ ဟုတ် ကိုကို့ လရည်တွေကို ညီမလေးအဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးပါ ”

ဆိုပြီး ချိုချိုသာသာနဲ့ အဖုတ်ထဲ လရည်ပန်းခွင့်ပေးသည်။ ညီမလေးခွင့်ပေးတဲ့ အတိုင်းကျွန်တော့် လရည်တွေကို သူမအဖုတ်ထဲ ဒလဟော ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။

ညဘက် လူကြီးတွေ အိပ်သွားကြတော့ ကျွန်တော် ညီမလေးအခန်းထဲ ခိုးဝင်ပြီးတော့ ညီမလေး ကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော်နဲ့ ညီမလေးထပ်လိုးကြသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးရတာကို ကျွန်တော်ပိုပြီး သဘောကျသည်၊ ဒါပေမယ့် ညီမလေးပြီးတဲ့ အခါကျရင် အသံတွေ အရမ်းထွက်တတ်တာကို ကျွန်တော် သတိမေ့သွားခဲ့သည်။ ညအစောပိုင်းတုန်းက သိုလှောင်ခန်းထဲမှာ လိုးကြတုန်းက ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်ကြ ဟု ကျွန်တော်ထင်သည်။ 

အခုည သန်းခေါင်အချိန် ကျွန်တော် ညီမလေးရဲ့အဖုတ်ကို အားရပါးရဆောင့်လိုးရင်း မောင်နှမ နှစ်ယောက်စလုံးအရှိန်ကောင်းနေတုန်း ညီမလေးရဲ့ အခန်းတံခါး ဝုန်းကနဲ ပွင့်ထွက်သွားခဲ့သည်။ တံခါးပွင့်သံကြောင့် ညီမလေးက လန့်ပြီးတော့ ထအော်သည်။

အသံလာရာဘက်ကို ကျွန်တော်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စူးရဲတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို တံခါးဝမှာ ရပ်ကြည့်နေတာက တခြားလူမဟုတ် အမေပင် ဖြစ်သည်။ အမေက ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို ဒေါသရောင်သမ်းနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ အသက် ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ကြည့်နေသည်၊ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာလည်း သတိပေး အချက်ခေါင်းလောင်းသံတွေ တဒေါင်ဒေါင် မြည်လာသည်။ သို့သော် ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိသေး။ 

ရုတ်တရက် အမေ့ အနောက်ကနေ အဖေရောက်လာပြီး အမေ့ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်ပေါ်ကနေ အမေ့နို့တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့ အခန်းရှေ့ကနေ အမေ့ကို ပြန်ဆွဲခေါ်သွားရင်း 

“ လာပါ ညီမလေးရယ် စိတ်တွေ ဆိုးမနေပါနဲ့၊ ညီမလေး သိတယ်မလား၊ အဖေကလည်း ဒီလိုဆိုတော့ သားလည်း ဒီလိုပဲပေါ့ ”

ဆိုပြီး ပြောလိုက်တဲ့အသံကို ကျွန်တော်ကြားလိုက်ရသည်။

အဲဒီ အချိန်ကနေ စပြီးတော့ ကျွန်တော် ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ အပြင် အတူသွားဖို့ မခေါ်ဖြစ်တော့။ ကျွန်တော့်မှာ ကျွန်တော့် ညီမလေးရှိနေပြီပဲဟာ ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် တကယ်လိုအပ်တာကလည်း ကျွန်တော့်ညီမလေးပါပဲဗျာ။


ပြီးပါပြီ။


ဝန်ခံချက် ။            ။ ဤ အဖေဒီလို သားဒီလို အပြာဇာတ်လမ်းသည် Lubrication ဆိုဒ်မှ Like Father Like Son ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးကို ဘာသာပြန်ထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

နောက်ပြီး ဒီဇာတ်လမ်းကို Entertainment အနေနဲ့သာ ဖတ်ကြပြီး အတုမယူကြဖို့တောင်းဆိုလိုပါတယ်၊

ဒီလို ကိစ္စမျိုးဆိုတာ တန်ဆေးလွန်ဘေးပဲ တော်ရုံပဲကောင်းတယ် အဟီး။


အားလုံးကိုပျော်စေချင်တဲ့

Xtreme





Tuesday, February 26, 2013

ယောက္ခထီးနှင့် ရှယ်ချွေးမ (စ/ဆုံး)

ယောက္ခထီးနှင့် ရှယ်ချွေးမ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – ဒိုမီနို

ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ရေစိုနေသော ဂျင်းဘောင်ဘီတို အပြာလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်က … မြင်သူတိုင်း ငေးရက်စရာ….။ ရေတွေ ရွှဲနေသော အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည် အပါးလေးအောက်က ရင်သားကြီးနှစ်ဖက်မှာ ဖောင်းကား တင်းရင်းလျက်….။ လှလိုက်တာ ယမင်းရယ်….။

မနေ့တနေ့က facebook ပေါ် တင်ထားသော ချွေးမနဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ Honeymoon photo ဓာတ်ပုံများကို ဦးမောင် အငမ်းမရကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှာ ချွေးမလေးကို အကြိမ်ကြိမ် ပြစ်မှားနေမိတော့သည်။

ချွေးမလေး ယမင်းကို ဦးမောင် စိတ်နဲ့ပြစ်မှားနေမိသည်မှာ အခုချိန်က ပထမဆုံး မဟုတ်ပါ။ သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်းက ယမင်းကို ယခု တိုက်ခန်းသို့ စတင်ခေါ်ဆောင်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမောင်နှင့် စတင် မိတ်ဆက်ပေးသည့် နေ့ကတည်းကဟု ဆိုရမည်။

အဲဒီတုန်းက ယမင်းက စကပ်တိုလေး၊ အင်္ကျီလက်ပြတ်တိုလေး ဝတ်လာသည်။ ဖွေးဥနေသော သူမ၏ ပေါင်တံလေးများနှင့် သွေးကြောစိမ်းလေးများ သန်းနေသော လက်မောင်းဖြူဖြူဥလေးကို ကြည့်ရင်း ဦးမောင်၏ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးကြားမှ ပြူးထွက်လာခဲ့သေးသည်။ ဦးမောင်လည်း အဲဒီတုန်းက ယမင်းနှင့် ကမန်းကတမ်း စကားဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ အမြန်ပြေးခဲ့ရသေးသည် မဟုတ်ပါလား။

ဦးမောင်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ လေးနှစ်ကတည်းက မိန်းမဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားသဖြင့် တစ်ဦးတည်းသော သားနှင့် နှစ်ယောက်တည်း ဤတိုက်ခန်းလေးထဲမှာ နေလာကြရသည်။ အခုတော့ ချွေးမငယ်လေး ရောက်လာသဖြင့် သုံးယောက်ပေါ့လေ။

သုံးယောက်သာ ဆိုသော်လည်း သင်္ဘောသားဖြစ်သူ သားငယ်မှာ နောက်တစ်ရက်နှစ်ရက်ဆို သင်္ဘောတက် လိုက်သွားလျှင် သူနှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးသာ နှစ်ယောက်တည်း တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ ကျန်ရစ်ရတော့မည်။

အသားအရည်မှာ ဖြူဖွေး အိစက်လှသော လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမချောကြီးမှာ အသက်က အခုမှ ၁၉ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ မွန်ကရင်စပ်သူဖြစ်သည်။ ကျောင်းက နောက်ဆုံးနှစ်ဖြေပြီးကာစသာ။

သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်းက ၂၂ နှစ်။ သားဖြစ်သူက သူသင်္ဘောပေါ် မတက်ခင် ယောက်ျားသားများ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသော အလှပဂေး ယမင်းလေးကို စိတ်မချသောကြောင့် အခုလို စောစောစီးစီး လက်ထပ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ယမင်းမှာ အသက်က ၁၉ နှစ်ဆိုသည်နှင့်အညီ ပျိုမျှစ်လတ်ဆတ်မှုကအပြည့်….။ တင်သားများကတောင့်တောင့်တင်းတင်း ပြည့်ဖောင်းလျက်၊ ရင်သားနှစ်ဖက်ကြီးက ဆူဆူဖြိုးဖြိုး လုံးလုံးအိအိနှင့် ရှေ့ကပဲကြည့်ကြည့် နောက်ကပဲ ငမ်းငမ်း မျက်စိက မခွာနိုင်အောင် လှရက်လွန်းသူဟု ဆိုရမည်။ ဒါကြောင့်လည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းတုန်းက မေဂျာ queen အဖြစ် သုံးနှစ်ဆက် ရွေးခံရရုံမက တစ်ကျောင်းလုံး၏ အလှဆုံး University Queen အဖြစ်ပါ နှစ်နှစ်ဆက် အရွေးခံရသည်အထိ ကိုယ်လုံးအလှအပရော၊ မျက်နှာအလှအပရော အပြစ်ဆိုဖွယ်ရာမရှိသည့် ချွေးမလေးပင်။

“ အဖေ၊ ညလည်းနက်လှပြီ။ အိပ်တော့လေ။ သမီးလည်း အခုမှ ရေချိုးပြီးတာ။ သမီးတို့ အိပ်တော့ မယ်နော်….”

သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်ပတ် တဘက်လေးပတ်ပြီး ပြောနေသော ချွေးမလေး ယမင်း…..။ ဦးမောင်လည်း ယမင်းအကြောင်း တွေးနေရာမှ ရုတ်တရက် လန့်သွားသည်။

“ အော်…အေး…အေး သမီးလေး။ အဖေလည်း အိပ်တော့မယ်။ ဒါနဲ့ သားရော”

“ အဖေ့သားက အိပ်ယာထဲမှာ စောင့်နေတယ် အဖေရဲ့”

ဟု ပန်းနုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို စူတူတူလုပ်ရင်း ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

ကိုယ်လုံးပေါ်ကို အဖြူရောင် တဘက်စည်းထားသော ချွေးမလေး၏ ဖြူးဖွေးအိစက်နေသော နောက်ကျောအလှ၊ ဆံပင်ကို ထုံးကာပင့်တင်ထား၍ မြင်နေရသော ပခုံးနှစ်ဖက် အလှ၊ ပြည့်တင်း ဖောင်းကားနေသော တင်ပါးအလှ၊ ရေစက်တွေ စီးနေတဲ့ ချောမွတ်နေသော ခြေသလုံးအလှ၊ အခန်းဝမှာ သမင်လည်ပြန်လေးနဲ့ မခို့တရို့ ကြည့်သွားတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ ချွေးမ။

ချွေးမလေးမှာ သားငယ်နှင့် မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ဒီတိုက်ခန်းကို လေးငါးခေါက်မက လာလည်ဖူးသည်။ အဲဒီတုန်းကတည်းက ဦးမောင်မှာ ချွေးမလောင်းလေးကို မသိမသာ ခိုးငမ်းခဲ့ဖူးသည်။ သူ့ကို ယောကျ်ားတိုင်း ငမ်းလည်းငမ်းချင်စရာပဲလေ။ ဒူးပေါ် စကပ်တိုလေး ဝတ်လာလိုက် ၊ လက်ပြတ် ကြိုးတိုင်းလေးတွေ ဝတ်လာလိုက်နှင့် လှချင်တိုင်း လှနေတတ်သည်။ ဖွေးဥပြီး အစိမ်းနုရောင်လေးတွေ သန်းနေတတ်သော ခြေသလုံးက အထင်သား ၊ ပင့်ချီထားတတ်သော ဆံနွယ်စတွေ အောက်က အမွေးနုနုလေးတွေ လှုပ်ခါနေတဲ့ ဖြူဝါရောင် လည်သားနဲ့ ကုပ်သားအလှ…၊ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း အားပါးတရ နမ်းရှိုက်ပစ်ချင်စရာ။

ချွေးမလောင်းလေးနှင့် စကားပြောတိုင်း လှုပ်ရှားနေသောစိတ်ကို မနည်းထိန်းရင်း အသံငြိမ်အောင် ပြောယူရတဲ့အထိ ဦးမောင်သည် ယမင်းလေးအပေါ် ကြွေခဲ့ရသည်။ ယမင်း တိုက်ခန်းကနေ အလည်ပြန်သွားတိုင်း ဦးမောင်ခင်ဗျာ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ လရည်တွေ ထုတ်ယူရတဲ့ အထိကို ယမင်းကို မက်မောခဲ့ရသည်။

သူ့အခန်းနှင့် သူ့သားအခန်းက ကပ်လျက်၊ သုံးထပ်သားလေးသာ ခြားသည်။ သုံးထပ်သားကလည်း အပေါက် အပေါက်တွေက အများကြီး။ သားငယ် မင်္ဂလာမဆောင်ခင်ကပဲ ကြည့်ကောင်းအောင် စက္ကူတွေနဲ့ ကပ်ဖာထားရသည်။ ဒီတော့ စက္ကူကို မျက်စိတစ်ပေါက်စာလောက် ဖောက်လိုက်ရင်ပဲ ဦးမောင်တစ်ယောက် တဖက်ခန်းကို လှမ်းမြင်နိုင်သည်။ တမြန်နေ့ကပဲ သားအခန်းထဲကို ညအိပ်မီး ဆင်ပေးထားသေးသည်။ တကယ်တော့ ညအိပ်မီးက ဦးမောင် ချောင်းကြည့်ရင် သားနှင့်ချွေးမကို ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်ဖို့ ဦးမောင်ဉာဏ်များခြင်းပင်။

သူ့သားကိုမြင်တာ မမြင်တာ အရေးမကြီး။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးရဲ့ အလှတရားကို ပြက်ပြက်ထင်းထင်းကြီး ကြည့်ရမြင်ရ ငမ်းရဖို့သာအဓိက….။ ပြီးတော့ ကောင်းခန်းများတွေ့လျှင် ဖုန်းနှင့် ဗီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်ရုံ။ ဒါမှလည်း သူ့သားနှင့် ချွေးမလိုးနေသော video file ကို ပြန်ကြည့်ရင်း ဦးမောင်တစ်ယောက် မကြာမကြာ ဂွင်းထုကာ အာသာဖြေလို့ရပေမည် မဟုတ်လား…

ဦးမောင် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် သူ့အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ဖုန်း ဗီဒီယို ကင်မရာကို အသင့်ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ တုန်ရီနေသော လက်များဖြင့် စက္ကူပေါက်ကို ဖောက်ကာ ချောင်းမြောင်းရေးနှင့် ရိုက်ကူးရေး အလုပ်ကို စလုပ်တော့သည်။

သားငယ်အခန်းထဲမှာတော့ ညအိပ်မီးထွန်းထားသည်။ သားငယ်က အိပ်ယာပေါ်လှဲလျက် သူ့ဇနီးလေးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ ချွေးမလေးက သူမပတ်ထားသော တဘက်ဖြူကြီးကို ရုတ်တရက် ဆွဲချလိုက်လေသည်။ တင်ပါးနှစ်ဖက်အလှတရားမှာ အံ့မခန်းပင်…။ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းလွန်းသည်….။ ဆူဖြိုးမောက်နေသော တင်ပါးနှင့် ပေါင်တံတလျှောက်ကို အငမ်းမရ မျက်တောင်မခတ် ဦးမောင် ကြည့်နေမိသည်။ ဗီဒီယို ကင်မရာကို လည်း အလွတ်မပေး။

အသက်၁၉ နှစ်အရွယ်ရဲ့ ပျိုမြစ်ဆဲ၊ လတ်ဆတ်ဆဲ၊ လန်းဆန်းဆဲ ၊ တောင့်တင်းဆဲ၊ အနံ့သင်းဆဲ၊ကြွကြွရွရွ…. အလှတရားပါတကား….။ အော်… ချွေးမလေးရယ်… လှလိုက်တာ….. နှုတ်ခမ်ပါးပါးလေး… ပါးဖောင်းဖောင်းလေး….. အိုးကားကားလေး.. နို့တင်းတင်းလေး……. ယမင်းဆိုတဲ့ သမီးအလိမ္မာ… ချွေးမေချောလေး……. လှချင်တိုင်းလှနေလိုက်တာ……. သမီးလေးရယ်….။ ဒီညတော့ သားငယ်နှင့် ဦးမောင် နေရာချင်း လဲလို့ရရင် လဲလိုက်ချင်သည်။

ယမင်းလေးရဲ့ အသားများက တင်းရင်း ဖွေးဥနေသည်။ ၁၉ နှစ်ဟူသော အရွယ်ကောင်း၏ အလှတရားနှင့် ပြည့်စုံလှသည်။ လုံးအိ ဖြိုးမောက်နေသော ရင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးမှာ ဆုပ်နယ်ပြီး စို့ပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။

သားဖြစ်သူလည်း မနေနိုင်တော့။ အိပ်ယာမှ ထပြီး ယမင်းလေးကို လက်မောင်းမှ ဆွဲကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချ ခိုင်းလိုက်သည်။ ယမင်းလေး ကိုယ်ပေါ်ကနေ နို့သီးစိမ်းစိမ်းလေးအား အားရပါးရ စုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်မှာလည်း အခြားရင်သား တစ်ဖက်ကို စိတ်တိုင်းကျ ဆုပ်ချေ နှယ်ပေးနေသည်။ မျိုးသိန်းက သူ့ညအိပ်ဝတ်ဘောင်းဘီကို နို့စို့ရင်း တန်းလန်းပင် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နို့စို့နေသော တပြွတ်ပြွတ် အသံမှာ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။

“ ကိုရေ…. ဖြည်းဖြည်း စို့ပါလို့ဆို…. ဟိုဖက်မှာ အဖေကြားသွားမှဖြင့် အားနားစရာကြီး”

မျိုးသိန်းကတော့ အရှိန်မလျှော့ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်ကို ဆက်စို့နေသည်။ ဖခင်ကြီး ဦးမောင်ကြားအောင်ပင် တမင် အသံမြည်အောင် လုပ်နေသလား ထင်ရသည်။ ချောင်းကြည့်နေသော ဦးမောင်း၏ ငယ်ပါမှာ အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်လာသည်။ မျိုးသိန်းက

“ ယမင်းရေ….. ကိုယ့်ကို မင်းနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်ပေးပါဦး…”

မျိုးသိန်းက ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။ အလိုက်သိသော ယမင်းလေးက မျိုးသိန်း၏ ထောင်မတ်နေသော လပြွတ်ကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးနေရှာသည်။ မျိုးသိန်းလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ သက်ပြင်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ချနေသည်။ ယမင်းလေးမှာ ဖင်နှစ်ဖက်ထောင်ပြီး လီး စုပ်ပေးနေတာကြောင့် သူ၏ တင်ပါးအလှကို ဦးမောင် အမိအရ ကင်မရာ ဖမ်းထားနိုင်လိုက်သည်။

“ ကိုရေ… မောပြီကွာ… ကို့အလှည့်နော်….”

အလိုက်တသင့် ကျောလှဲရင်း ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ ချွေးမလေး။ မျိုးသိန်းက ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ယမင်းပေါင်ကြားထဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

“ အင်းးးးးး”

“ ကောင်းလား…..ချစ်ရေ….”

“ အင်း….ကောင်းတယ်….ကိုရော…”

“ အင်း…..”

တရပ်စပ် ဖြေးဖြေးချင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်နေသော မျိုးသိန်းကို မြင်နေရသည်။ သူ့ချွေးမလေးမှာ ပက်လက်အနေအထားမှာတောင် သူ့ရဲ့ ရင်သားကြီးများမှာ အထင်းသားကြီး ပြူးထွက်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ အတော်ကို ကြီးတာပဲ။ အရည်များ တစက်စက်ကျနေသော လပြွတ်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း

“ ကို…ပြီးပြီ ချစ်ရေ…..”

“ မြန်လိုက်တာနော်….. အင်းပါ…. ကိုလည်း ပင်ပန်းရောပေါ့… ကိုလည်းနားတော့နော်…. အိပ်ပြီ ကိုရေ…”

စိတ်သာလျှော့လိုက်ရတာ ယမင်းခင်ဗျာ အာသာမပြေပါ။

.................................................................

နောက်တစ်နေ့…..

ထုံးစံအတိုင်း ချွေးမလေးမှာ ဆံနွယ်တွေကို အနောက်ဖက်စုကာ အကုန်ပင့်တင်ထားသည်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေပုံ အပြာနုရောင် ဂါဝန် ဝမ်းဆက်ရှည်ကို ဝတ်ထားသည်။ အသားလေးက ဖြူဖြူ ဂါဝန်ပါးပါးလေးက အပြာရောင်ဆိုတော့ အိမ်နေဝတ်ပေမယ့် ကြည့်ကောင်းလွန်းသည်။

ဂါဝန်က ပါးပြီး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် fit size ကွက်တိ ကိုယ်ကြပ်လိုဖြစ်နေတော့ မနေ့ညက မြင်ခဲ့ရသော နို့သီးခေါင်းလေးမှာ အထင်းသားမြင်နေရသည်။ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ ဘော်လီလည်း မခံထားပေ။ ရင်က နည်းနည်းတော့ ဟိုက်သည်။ ရင်သားများ၏ အပေါ်ယံ အိစက်နေသော အစိတ်အပိုင်း အချို့ကိုပင် လှမ်းမြင်နေရသည်။ ငမ်းနေရင်း ဦးမောင် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာသည်။

“ အဖေ….အဖေ…အဖေ”

“ ဟေ…ဘာတုန်း သားရဲ့”

သားဖြစ်သူက သူ့နောက်ကျောဖက်မှ လှမ်းခေါ်နေသောကြောင့် ဦးမောင်လည်း အလန့်တကြားဖြစ်ကာ မျက်လွှာလေးချပြီး ခုန်နေသော နှလုံးတွေကို ငြိမ်သွားအောင် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလုပ်လိုက်ရသည်။

“ အဖေ ခဏနေ အဖေ့ကို နှိပ်ပေးမလို့လေ”

“ အေး…ကောင်းသားပဲ….သားရဲ့…”

“ ယမင်းရေ……. ပန်းကန်ဆေးပြီးရင် အဖေ့ကို နင်းပေး နှိပ်ပေးကြရအောင်လေ…။ အရင်ကတော့ ကို မကြာမကြာ အဖေ့ကို နှိပ်ပေးနေကြလေ…။ ယမင်းပါ နောက်ဆို နှိပ်ပေးဖြစ်အောင်ပါ…”

“ ရတယ်လေ… ကို… အဖေ့ကို လုပ်ပေးကြတာပေါ့”

ဒီလိုနှင့် ဦးမောင်တစ်ယောက် သူ့အိပ်ရာထဲ အသာလေး မှောက်လျက်လှဲနေတုန်း သားက နောက်ကျောကို ထုနှိပ်ပေးသည်။ ချွေးမလေးက ပေါင်တွေကို သူ့တံတောင်နှင့် ဖိနှိပ်ပေးသည်။

“ ယမင်းရေ…. နောက်ဆို အဖေ့ကို ကိုမရှိလည်း လာလာနှိပ်ပေးရမယ်နော်….။ အရင်ကတော့ ကိုပဲ လုပ်ပေးနေတာလေ။ ကိုမရှိရင် ချစ်ပဲ အဖေ့ကို ပြုစုရမှာနော်…”

“ အေးပါ ကိုရဲ့။ စိတ်ချပါ”

ချွေးမလေးက မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း နှုတ်ခမ်းဆူပြသည်။

“ အဖေရော… သမီးနှိပ်ပေးတာ သဘောကျရဲ့လား ဟင်”

“ ဟာ… ကောင်းပါ့ သမီးရေ… နောက်ဆို ငါ့သမီးပဲ အားကိုးရတော့မှာ”

“ ကို… ရေသွားချိုးနှင့်ဦးမယ်နော်…။ အဖေ့ကို ဆက်နှိပ်ထားပေးဦးနော်.. ရေချိုးပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်”

“ ဟုတ်ပြီ…. ကိုရေ….”

အလိုက်သိလိုက်တဲ့ သား။ မွေးရကျိုး နပ်ပါပေ့ကွာ။ အစောကတည်းက အိမ်ထောင်ချပေးထားရမှာဟု ဦးမောင် တွေးရင်း ကြည်နူးနေမိသည်။ သား အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့ ဦးမောင်လည်း မှောက်လျက်လှဲနေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

“ သမီး ဒီရှေ့ပေါင်သားတွေကို နှိပ်ပေးပါဦး သမီးလက်လေးနဲ့… အမလေး…. ညောင်းလွန်းလို့။ တံထောင်နဲ့ မထုနဲ့နော်… လက်လေးနဲ့ပဲ သမီးအားရှိသလောက်လေး ဆုပ်ပေး…. အေး… ဟုတ်ပြီ သမီး…. အမလေးလေး… ကောင်းလိုက်တာ… ယမင်းလေးရယ်…”

ဦးမောင်မှာ စောစောက ဂျိုင်းပြတ် ဂါဝန်ပြာလေးနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေသော ချွေးမလေး။ ချွေးမလေးကို အခုလို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲရင်း သူ့ အလှတရားကို ရှုစားရမယ်လို့ပင် စိတ်မကူးခဲ့။ ပေါင်တံလေးမှာ ဦးမောင်နှင့် လက်တစ်ကမ်းပင်မရှိ။ ချွေးမလေးကသာ သူ့ပေါင်ကို နှိပ်နယ်ပေးနေရှာသည်။ ဦးမောင်လည်း အပြန်အလှန် သူ့ချွေးမလေးပေါင်တံကို နှိပ်ပေးချင်လှသည်။

ပေါင်ကို နှိပ်ပေးနေတုန်း မပြောမဆိုနှင့် ရုတ်တရက် ခြေသလုံးသို့ ရွှေ့ပြောင်းနှိပ်နေသဖြင့် ဦးမောင်က လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

အမယ်လေးးး…. သောက်ရှက်တွေတော့ ကွဲပါပြီ။ သူ့ဂွေးတံကြီးမှာ လက်တစ်ထွာလောက် မြှောက်တက်လာသောကြောင့် ချွေးမလေးက မျက်နှာလွဲကာ ခြေသလုံးဖက် ပြောင်းပြီး နှိပ်ပေးနေခြင်းပင်။

ဦးမောင်လည်း ကဗျာကယာ ခေါင်းရင်းဘေးက ခေါင်းအုံးအပို တစ်လုံးကို သူ့လီးတံကြီးကို ဖုံးထားလိုက်ရသည်။ ချွေးမလေးမှာ ဖောင်းအိနေသော ပါးဖောင်းလေးနှစ်ဖက်မှာ ရှက်လွန်း၍လားမသိ။ ပန်းနုရောင်ပင် သန်းနေတော့သည်။ ဦးမောင်လည်း မျက်နှာပူလှသည်။

“ အေး… သမီး… အဖေ့ ခြေဖဝါးလေးရော နှိပ်ပေးပါဦးနော်”

နူးညံ့ပျော့ပျောင်းလှသော လက်ဖဝါးနု၏ တိုက်ရိုက် အထိအတွေ့ကြောင့် ဦးမောင်မှာ လိုးချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်။ သေးသွယ်သော လက်ချောင်းလေများက ခြေဖမိုးနှင့် ခြေဖဝါး တလျှောက် အသာအယာလေး ပြေးလွှားနေသည်ကို ဦးမောင် အသာအယာကြီး သာယာနေခဲ့သည်။

..............................................................

နောက်တစ်နေ့…..

“ အဖေ ထတော့ ၊ မနက်စာတောင် လုပ်ပြီးနေပြီ”

ချွေးမလေးက အခန်းထဲ ဝင်လာနိုးမှပဲ မနေ့က သူ ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိပေ။

“ အေး…သမီး၊ ထပြီနော်”

သူ့လိင်တံကြီးကို စမ်းမိမှပဲ စိုစိုစိစိ ဖြစ်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ မနေ့ညက အိပ်မက်ထဲမှာ သူ့ချွေးမလေးကို ဦးမောင် စိတ်ရှိလက်ရှိ ပေါင်ဖြဲ လိုးရသည်ဟု အိမ်မက်ပင် မက်ခဲ့သေးသည်။ အခု ဒီမနက်ရောက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးမှာ လရည်ကွက်တွေ စွန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ငါ့ကို ဆွဲဆောင်နိုင်လှချည်လား ချွေးမလေးရယ်ဟု တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

မနက်စာစားပြီး အိပ်ရာထဲ လာလှဲရင်း ဖုန်းတစ်လုံးနှင့် ဖေ့စ်ဘွတ်ပွတ်နေစဉ် တံမြက်စည်း တစ်ချောင်းကိုင်ကာ ချွေးမလေးက ဝင်လာပြန်သည်။

“ အဖေ၊ အခန်းတံမြက်စည်း လှဲပေးမလို့ပါ၊ အဖေ ဖုန်မရှူချင်ရင် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏသွားနေပါလား”

“ အော်….ရပါတယ် သမီးရဲ့။ အဖေဒီမှာပဲ လှဲနေမယ်၊ သမီးလုပ်စရာရှိသာ တာလုပ်သွားနော်”

ပေါင်တဝက်ပေါ် အနက်ရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီတို အကြပ်လေး ဝတ်ထားပုံလေးက ဦးမောင်ကို ခါတိုင်းနေ့များနှင့်မတူ တစ်မျိုးဆွဲဆောင်နေသည်။ ဦးမောင်ဖက်ကို တခါတခါ ကုန်းကုန်းပြီး တံမြက်စည်း လှဲပြနေသည်ကလည်း အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ ဦးမောင်က ဖုန်းပေါ် အာရုံမရှိတော့။ ချွေးမလေး၏ တင်သား၊ ပေါင်သား အလှတွေကနေ မျက်စိက မခွာနိုင် ဖြစ်သွားသည်။

သွေးကြော စိမ်းလေးများ ထင်းနေသော ပေါင်တံ ဖြူလေးများနှင့် အိထွက်နေသော တင်သားလေးများမှာ ဆွဲဆုပ်ပြီး ပွတ်နယ်လိုက်ချင်စရာ ကောင်းနေတော့သည်။ အင်္ကျီလေးက ကိုယ်ကြပ် စပို့ရှပ် လက်တို အနီရောင်လေးနဲ့။ အိမ်နေရင်းမို့ ဘော်လီဝတ်မထားတာကို ဦးမောင်သိသည်။

ရုတ်တရက် ဦးမောင်၏ ခါးပိုင်း ဂွေးစိရှိရာ နေရာကို ယမင်းလေး၏ အကြည့်က ရောက်သွားသည်။ ယမင်းမှာ မျက်လုံး အဝိုင်းသားနှင့် ရပ်ကြည့်နေသည်။ ဒီအချိန်မှ ဦးမောင်လည်း သူ့ဟာသူ ပြန်ငုံ့ကြည့်မှပဲ လီးတံကြီးက ထောင်မတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ပုဆိုးဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့သည်။ ဦးမောင်လည်း ကဗျာကယာထပြီး ဧည့်ခန်းထဲ အမြန်ပြေးရတော့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်ကာမှ ဦးမောင် စိတ်ကို မနည်းထိန်းရင်း သက်ပြင်းကြီးချလိုက်မိသည်။

ယောက္ခထီးကြီး ဦးမောင် သူ့အပေါ်မရိုးသားသည်ကို ယမင်းသိနေသည်။ စတွေ့တဲ့ နေ့ကတည်းက ယောက္ခထီး ဦးမောင်၏ အကြည့်တွေကို သူ မကြိုက်။ ရှေ့တည့်တည့်က စကားပြောရင် သူ့ရင်သားတွေကိုသာ အငမ်းမရ လှမ်းလှမ်းကြည့်နေတတ်သည်။ နောက်ကျောပေးနေရင်လည်း သူ့တင်ပါးကို ကြည့်နေတတ်သည်ကို စိတ်ထဲကနေ ရိပ်မိနေသည်။ သို့သော် ယမင်း၏ ချစ်လှစွာသော ကိုမျိုးသိန်း၏ ချစ်ဖခင်ဖြစ်နေတော့ သူ အတတ်နိုင်ဆုံး အဆင်ပြေအောင် ဆက်ဆံချင်သည်။ တချိန်ကျရင် ဦးမောင်လည်း သူ့ကို ကြည့်ရင်း ရိုးသွားမှာပါဟုသာ စိတ်ထဲက တွက်ထားခဲ့သည်။

မနေ့ကလည်း အခန်းထဲ နှိပ်ပေးနေတုန်း သူ့လီးကြီး ထောင်မတ်လာသည်မှာ ကြောက်စရာ။ အခုလည်း သူကျောပေး တံမြက်စည်းလှဲနေရင်း စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး မလုံမလဲ ခံစားရလာ၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂွေးထောင်နေသော ယောက္ခထီး၏ အကြည့်ရိုင်းများကို မြင်ခဲ့ရပြန်သည်။

ကိုမျိုး ရှိလို့သာ တော်သေးသည် ဟုတွေးမိသည်။ မနက်ဖြန် ယောကျ်ားဖြစ်သူ ကိုမျိုး သင်္ဘောတက်သွားလျှင် သူ့ယောက္ခထီးနှင့် နှစ်ယောက်တည်း ဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရမလဲ မသိတော့။ အမေ့အိမ်ကိုလည်း မပြန်ချင်။ အမေနှင့် အဖေက အစကတည်းက ကိုမျိုးနှင့် သဘောမတူခဲ့။ သူက ခေါင်းမာမာနှင့် လက်ထပ်ခဲ့တာမို့ အဖေနှင့် အမေကလည်း ယမင်းကို အမြင်မကြည် ဖြစ်နေကြဆဲပင်။ အခုလို လက်ထပ်ပြီးကာမှ တပတ်ပင်မရှိသေးဘဲ အိမ်ပြန်သွားလို့ကတော့ ငါတို့ ပြောတယ်မလား ဆိုတဲ့ အကြည့်တွေကို သူရင်မဆိုင်ချင်။

သူ့အဖေ ဘယ်လောက်ဏှာကြီးလဲဆိုတာကို သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်း အသိဆုံးပင် ။ ဦးမောင်သည် သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်းရှေ့မှာပင် မရှောင် အပြာကားများကြည့်ပြီး မိန်းမများ၏ အချိုးအစားတို့ကို ဝေဖန်တတ်သူ မဟုတ်ပါလား။ တခါတလေ သားဖြစ်သူကိုပင် သူနှင့် အတူကြည့်ဖို့ အပါခေါ်တတ်သေးသူပင်။

အမေ မရှိတော့တဲ့ လေးနှစ်အတွင်း ဖခင်မှာ အပြာကားလေးကြည့်လိုက် ဂွင်းတိုက်လိုက်နှင့် နေခဲ့သည်ကို မျိုးသိန်း အသိဆုံးပင်။ ဖခင်ဖြစ်သူကို မျိုးသိန်း သနားသည်။ တခါတခါ သူ့ဖခင် ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို သုံးထပ်သား နံရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရင်း တွေ့မိတတ်သည်။

အဖေ့ဘဝနှင့် ဆာလောင်တပ်မက်နေမှုကို သားဖြစ်သူအနေနှင့် ကရုဏာသက်မိသည်။ သူ့အဖေ စိတ်ဝင်စားသော မိန်းမများမှာလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းများသာ ဖြစ်နေတတ်သည်။ အခုလည်း သူ့ဇနီးအပေါ် ကြည့်သော အဖေ့မျက်လုံးများမှာ သမီးတစ်ယောက်ကို ကြည့်သော မျက်လုံးမဟုတ်။ အဖေ ယမင်းအား ခိုးငမ်းနေတာကို မကြာကြာ မြင်ခဲ့သည်။

သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ အနှစ်နှစ် အလလ ဆာလောင်နေသော ဖခင်ရဲ့ ဆန္ဒကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်သည်။ ဒီလို ဖိုမကိစ္စကလည်း အဖေနှင့်သားကြားမှာ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ကြီး လမ်းကြောင်းခင်းထားတာက မကောင်း။ မသိမသာလေး လမ်းခင်းထားပေးရုံသာ မျိုးသိန်းလည်း တတ်နိုင်ပေမည်။

မျိုးသိန်းလည်း ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ သင်္ဘောစတက်တော့မယ် ဆိုတော့ကာ အဖေတောင့်တ ဆာလောင်နေသော အရာကို လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဇနီးလေးက ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တော့မလား ဆိုတာတော့ မသေချာပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူလည်း မနက်ဖြန် သင်္ဘောတက်ရတော့မည်၊ ယမင်းနှင့် ဖခင်ဦးမောင်တို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေပြေလည်လည် ပိုဖြစ်လာမည်ဟု သူမျှော်လင့်ပါသည်။

..................................................

နောက်တစ်နေ့…….

“ အဖေ… သားသွားပြီနော်….။ ယမင်းရေ… အဖေ့ကို ကိုမရှိတုန်း ကို့အစား ဂရုစိုက်ပေးပါကွာ…။ ညတိုင်း အဖေ့ကို နှိပ်ပေးလိုက်ဦးနော်….”

မျိုးသိန်း ဇနီးနှင့်ဖခင်ကို နှုတ်ဆက်ကာ တိုက်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

ထမင်းစားပြီး အချိုပွဲတည်းနေတုန်း ချွေးမလေးက ဘေစင်မှာ ပန်းကန်တွေ သွားဆေးနေသည်။ ချွေးလေးများစို့နေသော ဂါဝန်အပြာနုနုလေး အောက်က နောက်ကျောအလှနှင့် ဆံပင်တွေ ပင့်တင်ထားသော ကုတ်သားနုနုလေးပေါ်က ချွေးစလေးများကို လျှာဖြင့် သပ်ပေးလိုက်ချင်သည်။ သူစားနေသော အချိုပွဲနှင့် ယမင်း၏ ကုတ်သားပေါ်က ချွေးစလေးများ လဲလို့ရရင် လဲလိုက်ချင်တော့သည်။ တင်သားနှစ်ဖက်ကြား ညှပ်နေသော ဂါဝန်ပြာနုနုလေးကလည်း အသည်းယားချင်စရာ ကောင်းနေလေသည်။

ပန်းကန်တွေ အားရပါးရပွတ်တိုင်း မသိမသာ ယိမ်းထိုးနေသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်က ပင်လယ်ပြာ ရေလှိုင်းများမှာ လှိုင်းများ ထနေသလားပင် မြင်ယောင်မိသည်။ လိုးချင်လိုက်တာ ချွေးမလေးရယ်…..။

အမှန်ပြောရင် ဦးမောင်လည်း သူ့ချွေးမ ယမင်းကို လိုးပစ်ချင်နေတာ စမြင်ကတည်းကပင် မဟုတ်ပါလား။ အကယ်လို့များ သူ့ချွေးမသာ ရေလာမြောင်းပေးဖြစ်ဖြစ် အထာလေးဖြစ်ဖြစ် ပေးလာရင် သူ့ဖက်က လုပ်ဖြစ်ဖြစ်အောင် လုပ်မည်ဟုလည်း အကြိမ်ကြိမ် တွေးနေခဲ့တာ များလှပြီ။

ယမင်းလည်း ပန်းကန်များ ဆေးကြောပြီးနောက် ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ် လှဲနေလိုက်သည်။ မျက်စိလေးမှေးကာ လင်ဖြစ်သူ ကိုမျိုးကို လွမ်းနေမိသည်။ အိပ်ခန်းထဲလည်း မဝင်ချင်..။ အခန်းထဲဝင်မိလျှင် ကိုမျိုးကို လွမ်းကာ ငိုမိမှာ သေချာသည်။

အချိန်က ညနေ ၇:၄၀။ အသံတွေက လမ်းမပေါ်က ကားသံအချို့သာ ကြားနေရသည်။

“ သမီးရေ… အဖေ့ကို လာနှိပ်ပေးပါဦးကွာ… ခဏပေါ့”

ယောက္ခထီး ဦးမောင်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ အခုတော့ ဦးမောင်နှင့် ယမင်း ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်တည်းပင်။

အစာပြတ်နေသော ကျားလှောင်အိမ်ထဲ သမင်တစ်ကောင် ဝင်လာပါက ဒီအတိုင်းတော့ လွတ်ပေးရိုး ထုံးစံဆိုတာ မရှိဘူး မဟုတ်လား။ ဒီအချိန် အကြမ်းဖက်ပြီး အတင်းဝင်လုံးပါက လိုးဖြစ်သွားမည်မှာ သေချာသလောက်ပင်။ ဦးမောင် ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လာသည်။ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း မြည်ဟီးလာသည်။

“ ဟင်…… အမလေးတော့။ အဖေ သမီးသွားတော့မယ်….”

“ ဘာလို့လဲ သမီး”

အသံတွေ ကတုန်ကယင်နှင့် ဦးမောင် မေးလိုက်မိသည်။ ဟိုက်ရှားပါး… သူ့လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေသည်ကို သူကိုယ်တိုင် အလန့်တကြား ဖြစ်သွားမိသည်။ ဒါကြောင့် ချွေးမလေးက ကုတင်ပေါ်မှဆင်းရန် ပြင်နေသည်။ အရှက်တော့ကွဲပြီ။ အရှက်ကွဲလက်စနဲ့ မထူးတော့ တခါတည်းသာ ချွေးမလေးကို ကြုံးထည့်တော့မည်။ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် ချွေးမလေးက သူ့ကိုမြင်တိုင်း အနေကြပ်နေမှာ ဖြစ်သလို သူလည်း မျက်နှာပူလှသည်။

ဦးမောင်သည် ဖွေးဥနေသော ယမင်း၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲထားလိုက်သည်။

“ အို… ဘာလုပ်တာလဲ၊ လွှတ်နော်၊ ကိုနဲ့တိုင်ပြောမှာ”

ကဲ…. မထူးတော့ပေ။ ယမင်း၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်လုံးကိုပါ အတင်းချူပ်ထားပြီး အိပ်ရာပေါ် တွန်းဖိထားလိုက်သည်။ ယမင်း၏ ဗိုက်ပေါ်ကိုလည်း တက်ခွထားလိုက်သည်။ ချွေးမလေး၏ ပင့်ချည်ထားသော ဆံနွယ်များမှာ ပြေလျော့ကျကာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဖြန့်ကျဲနေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ချွေးမလေးက မျက်ရည်ဝိုင်းလေးနှင့်

“ မလုပ်ပါနဲ့နော်၊ တောင်းပန်ပါတယ်”

ချစ်စဖွယ် ကလေးတစ်ယောက်လို သူတောင်းပန်ပုံကြောင့် ဦးမောင်မှာ လပြွတ်ကြီး ပိုထောင်မတ်လာသည်။ အတင်းရုန်းနေသောကြောင့် ဂါဝန်မှ ပခုံးဆွဲ ကြိုးစလေးမှာ သူ့ဘယ်ဖက် လက်မောင်းထိအောင် လျော့ကျလာသည်။ ထိုအခါ ဖွေးဥနေသော ဘယ်ဖက်ရင်သားမှ နို့သီးခေါင်း စိမ်းစိမ်းလေးကိုပါ မြင်လိုက်ရသည်။

ဦးမောင် အလွတ်မပေးနိုင်ပါ။ မြင်ကတည်းက စို့ချင်နေသော ရင်သားကြီးမှာ သူရှေ့မှောက် ရောက်လို့လာပြီ။ ဦးမောင် အငမ်းမရ စို့ပစ်လိုက်သည်။

“ အ… မလုပ်ပါနဲ့…. တောင်းပန်ပါတယ်…. အဖေ… အ…. အ”

ပန်းနုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းများကို ဆွဲစုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ယမင်းကတော့ ခေါင်းကို ခါရမ်းနေသည်။ အမွေးရေးရေးလေး ပေါ်နေသော လည်ပင်းဖွေးလေးကိုပါ လျှာနှင့် သပ်ပစ်လိုက်သည်။ လီးကလည်း အတော် ထောင်မတ်ပြီး လရည်များမှာလည်း တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေသည်ကို ဦးမောင် သတိထားမိလိုက်သည်။ ကဲ…..ကြာတယ်…။ သူ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ရင်း အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အတင်းကြီးပေါင်ကို စေ့ထားသည်။

ဦးမောင် စားပွဲပေါ်က မုတ်ဆိတ်ညှပ် ကပ်ကြေး အသေးလေးကို လှမ်းတွေ့လိုက်သဖြင့် ကုတင်ပေါ်ကနေပဲ လှမ်းယူလိုက်သည်။

“ ငြိမ်ငြိမ်နေ၊ မင်းလည်းပင်တွေကို ဖောက်ပစ်လိုက်မယ်၊ နားလည်လား။ ငါ အခု မင်းကို အရမ်းဆာလောင်နေတာ။ အသာလေးငြိမ်ပေး။ မဟုတ်လို့ကတော့ မင်းလည်းသေ၊ ငါလည်း ထောင်ထဲနေရမယ်။ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်။ ငြိမ်ငြိမ်နေပါ။ မင်းအသားတွေ ပဲ့မသွားစေရပါဘူး၊ မနာကျင်စေရဘူး”

ချွေးမလေးမှာ မျက်ရည်များ နားထင်သို့ စီးကျကုန်သည်။ ပါးဖောင်ဖောင်းလေး နှစ်ဖက်မှာလည်း နီရဲလို့နေသည်။ ဦးမောင် ကပ်ကြေးလေး လှမ်းယူပြီး ခြိမ်းခြောက်လိုက်တာ အလုပ်ဖြစ်သွားသည်ဟု ဆိုရမည်။ ဦးမောင် အသာအယာပဲ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး ပေါင်ကို အနေတော်လောက် ချဲ့ပစ်လိုက်သည်။

အဖုတ်လေး၏ နှုတ်ခမ်းသားမှာ နီကျင်ကျင်အရောင်။ ဦးမောင် ညာဖက်လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ပြီး မွေပစ်လိုက်သည်။

“ ဟင်းးးး….. အင်းးးးးး….. အ….. အ… အင်းး…. ဟင်းးးးး… အာ…. အင်းးး”

ချွေးမလေးမှာ အခုမှပဲ မျက်လုံးလေးများမှေးကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ သူ့အပေါ် နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျှာဖျားလေး ထုတ်ပြီး အရသာခံ သပ်နေသည်။ လျှာဖျားလေး ထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးမောင် မနည်နိုင်တော့။ ယမင်း၏ လျှာနှင့် ဦးမောင်လျှာတို့ အထိအတွေ့ချင်း ဖလှယ်ကြသည်။ စောစောက ဘယ်ပြန်ညာပြန်ယိမ်းထိုး ငြင်းဆန်နေသော ယမင်း၏ နှုတ်ခမ်းများမှာ ဦးမောင် လျှာဖျား၏ ချည်နှောင်မှုအောက်ကို အသာအယာ ဝပ်စင်းခတွားကြကုန်ပြီ။

ချွေးမလေး၏ သာယာမှု အရှိန်ကောင်းလာနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဦးမောင်၏ စေစားမှု ဦးဆောင်မှုအောက်သို့ တကောက်ကောက်ပါအောင် မျောပါနေမိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဦးမောင်၏ လက်ချောင်းများ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။ အားလုံး အသင့်အနေထားကို ရောက်နေလေပြီ။ ဖွေးဥနေသော ပေါင်နှစ်ပေါင်ကြားက အဖုတ်လေးကို လိုးရမှာကိုပင် အားနာသလို ဖြစ်မိသွားသည်။

ဦးမောင် ပုဆိုးပင် ချွတ်စရာမလိုတော့။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ကျွတ်နေမှန်းမသိ။ ပုဆိုးကွင်းက ဒူးရောက်နေပြီ။ ချွေးမလေးကလည်း အနေတော် ဒူးထောင်ပြီး ကားထားဆဲပင်။ ဖြူအိနေသော ပေါင်အတွင်းပိုင်း နှစ်ဖက်ပေါ်မှာ သွေးကြောစိမ်းလေးများ ထင်းနေသည်မှာ အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ မည်းချိတ်နေသော သူ့ လပြွတ်ကြီးကို ချွေးမလေး အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်ရမှာကိုပင် အားနာမိသလို ဖြစ်မိသည်။

အဖုတ်ပေါက်ဝကို လပြွတ်ထိပ်ဖျားလေးနှင့် နည်းနည်း တေ့ထားကာ အချိန်ဆ ယူလိုက်သည်။ ဦးမောင် ရင်တွေ လှုပ်ရှားပြီး မွန်ထူနေသည်။ လေးလက်မခွဲလောက်ရှိသော လပြွတ်ကို ချွေးမချောလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။

“ အား……. အင်းးးး”

ချွေးမလေးမှာ မျက်လုံးများကို မှိတ်ပြီး သူ၏ ပန်းနုရောင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားတက်ပါသော သွားလေးနှင့် ကိုက်ရင်း ငြီးနေပုံမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။ လီးတဝက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက် အဆုံးထိ ဆောင့်ချလိုက်နှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသာအယာ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။

ချွေးမလေး၏ အဖုတ်အတွင်းပိုင်းက ကျဉ်းနေသေးသည်။ လပြွတ်ဝင်တဲ့ အကြိမ်ရေ နည်းသေးတာကို သက်သေပြနေခြင်းပင်။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်မှာ လတ်ဆတ်နေဆဲဟု ဆိုရမည်။ ဦးမောင်၏ လပြွတ်တစ်ခုလုံးလည်း ယမင်း၏ စောက်စိရည်များဖြင့် ရွှဲနှစ်ကုန်တော့သည်။ ချွေးမလေး၏ စောက်စိရည်များကြောင့် ဦးမောင်၏ လပြွတ်ကြီးမှာလည်း ပူပူနွေးနွေး ချိုမြိန်လတ်ဆတ်သော အရသာ အထိအတွေ့ကို အပြည့်အဝ ခံစားလိုက်ရသည်။

လပြွတ်ကြီးက အရည်လျှံနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို နာနာလေး ထောင်းပေးနေတာကြောင့် အသံများက တပြွတ်ပြွတ် မြည်နေတော့သည်။ လပြွတ်မဝင်ခင်ကတော့ အတင်းရုန်းကန်နေသည်…။ အခုတော့လည်း သူပဲ မဟုတ်သလိုလိုနှင့်….။ မျက်လုံးလေး မှိန်းရင်း… တိုးတိုးလေး ငြီးတွားရင်း…. သာယာချင်တိုင်း သာယာနေလိုက်တဲ့ ချွေးမလေး… …..။

ရမက်စိတ်များနှင့် သာယာမှု အထွတ်ထိပ်ကို တက်လှမ်းနေသော ချွေးမလေး၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရင်းနှင့် ဦးမောင်၏ လီးကြီးမှာ ပိုပို တောင့်တင်း မာတောင်လာတော့သည်။ ယမင်း၏ သေးသွယ်သော နှာခေါင်းဖျားထိပ်၌ ချွေးစက်လေးများ နေရာယူလာကြသည်။ နှာဖူးလေးမှာလည်း ချွေးဆီများ ကပ်ငြိလာနေသည်။ ဦးမောင်၏ ကျောပြင်တစ်ခုလုံးနှင့် ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း ချွေးစေးများဖြင့် တဝင်းဝင်း ဖြစ်လာသည်။

ယမင်းခင်ဗျာ ရုန်းမထွက်နိုင်တော့….။ သူ့ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေလည်း တစိမ့်စိမ့် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်လာသည်ကို ယမင်းကိုယ်တိုင် သိနေပါသည်။ ဒီအရသာကို ယမင်း မက်မောပါသည်ဟု မရှက်တမ်း ဝန်ခံလိုက်ချင်သည်။ သူ၏ စောက်စိရည်များမှာ အဖုတ်တွင်းမှ လျှံ၍ သူ့တင်ပါးဆီသို့ စီးနေသည်ကိုပါ ခံစားနေရသည်။

“ အင်းးးး အင်းးးး “

“ ကောင်းလား….သမီးရေ…”

ချွေးမလေးက မဖြေ။ ဦးမောင်၏ မေးသံကို ကြားသော်လည်း သူမဖြေချင်….။ အခုချိန်မှာ ဦးမောင်၏ လပြွတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲမှ ပြန်နှုတ်သွားမှာကိုလည်း ယမင်း မလိုလားပေ။ ယောက္ခထီးကို သူ သာယာတပ်မက်နေကြောင်းလည်း ပြောပြချင်နေသည်။ မိန်းမတို့ မာယာဆိုတဲ့ အတိုင်း… ဦးမောင်ကို သွယ်ဝိုက်ကာ အချက်ပြလိုက်သည်။

ယမင်းက သူ၏စောက်စိ အတွင်းကြွက်သားများနှင့် ဦးမောင်၏ လီးတံကြီးကို ဆွဲညှစ်ထားလိုက်သည်။ အတွင်းကြွက်သားများနှင့် ယောက္ခထီး၏ လီးကြီးကို ညှစ်ပေးလိုက် ဖြည်ပေးလိုက် ကစားပြလိုက်သည်။

“ အားးး… ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ သမီး… အင်းးး….. ကျွတ် ကျွတ်”

ယောက္ခထီး၏ လီးကြီးမှာ ကိုမျိုးထက် ပိုရှည်သည်ဟု ခံစားမိသည်။ ဒါကြောင့်လားမသိ…. သူ့စောက်ဖုတ် အတွင်းပိုင်းထိကို ယောက္ခထီးက လီးရှည်ကြီးဖြင့် ထိထိမိမိကို ဝင်မွှေပေးနိုင်သည်။

အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရလျှင် ကိုမျိုးနှင့်တုန်းက တစ်ခါမှ ဒီလောက် စောက်ရည်တွေ စိမ့်မထွက်ဘူးသလို သာယာမှုလည်း အခုလောက် မရခဲ့ပဲ ယောက္ခထီးက သူ့လီးရှည်ကြီးဖြင့် ယမင်း၏ ရမက်စိတ်ကို အဆုံးထိ ဆွပေးနိုင်ခဲ့သည်။ စောက်စိရည်များလည်း အဖုတ်ထဲမှာ ရွှဲရွှဲစိုကာ လျှံကာ ထွက်ကုန်ကြပြီ။ ကိုမျိုးနဲ့ဆို ယမင်းလေးမှာ တစ်ကြိမ်တောင် မပြီးသည်က ခပ်များများပင်။

ကာမဆက်ဆံတဲ့ အရသာဆိုတာကို ယောက္ခထီး၏ လပြွတ်ရှည်ကြီးကြောင့် ယမင်း ကောင်းကောင်း သိခွင့် စားသုံးခွင့် ရလိုက်သည်။ အခုချိန် အလိုးခံနေတုန်း တန်းလန်းမှာပင် သုံးကြိမ်ပြီးသွားပြီလေ…..။ နောက် စတုတ္ထအကြိမ် ကာမအထွတ်ထိပ် ရောက်ဖို့ကို ယောက္ခမနှင့် ကာမ ခရီးတိုလေးကို ဆက်သွားချင်သေးသည်။

အခု ယောက္ခမကြီးက ပေးနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ ဒီလို အရသာမျိုးကို နောက်များမှာလည်း ထပ်လိုချင်မိနေ၏။ ယမင်းလည်း သူ့ယောက္ခထီးကြီးကို သူဒီထက်ပို ဆာလှောင်တောင့်တသေးကြောင်းနှင့် ကိစ္စမပြီးချင်သေးကြောင်း အချက်ထပ်ပြလိုက်သည်။

ဝမ်းဗိုက်သားနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အလိုက်တသင့်လေး ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ယောက္ခထီးကြီးက အဆောင့် ချွေးမလေးက အကော့…. ဟန်ချက် ညီညီ လှုပ်ရှားနေကြသည်။ နည်းနည်းမောလာတာကြောင့် ကော့ပေးနေတာတွေကို ရပ်ပြီး ထောင်ထားတဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ပြီး ယောက္ခထီး၏ မည်းပြောင်ပြောင် တင်ပါးကြီးကို ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲချိတ်ထားလိုက်သည်။ လှုပ်ရှားနေသော ယောက္ခထီး၏ တင်ပါးမည်းကြီးမှာ ယမင်းလေး၏ လုံးသွယ်သော ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးများ အောက်မှာ စုန်ချည် ဆန်ချည် ပြေးလွှားနေတော့သည်။

“ အိုးးး… ကောင်းလိုက်တာ…. ကောင်းလိုက်တာ…. အရမ်းကြိုက်တယ်”

ယမင်းလေးမှာ ချစ်စရာ အသံတိုးတိုးလေးနှင့် နှုတ်မှ လွှတ်ခနဲ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။ အတော်လည်း ထန်တဲ့ ချွေးမချောလေးပဲဟု လိုးနေရင်း ဦးမောင်တွေးနေမိသည်။ ရွှဲစိုပြီး ညစ်အားကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးပိုင်ရှင် ချွေးမလေးကို ဘာနှင့်မှ မလဲပစ်နိုင်တော့ပါ။

“ အားးး… ပြီးတော့မယ် … အရည်တွေ လွှတ်လိုက်တော့မယ်နော်… သမီး…။ အဆင်ပြေလား သမီး….. အဆင်ပြေပါတယ်နော်…. “

ပြောရမယ်ဆို ယမင်း မတော်ချင်သေးပါ….။ ထပ်ပြီး လပြွတ်ရှည်ကြီး သူ့အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတဲ့ အရသာကြီးကို ခံချင်သေးသည်။ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို ခပ်မှေးမှေးလေးနှင့် ယောက္ခထီးကြီးကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ယောက္ခထီးကြီးမှာ ဇောချွေးတွေက သူ့မျက်နှာမည်းကြီး တစ်ခုလုံး ဝင်းနေသည်။ မောဟိုက်နေသော ယောက္ခထီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း အားနာမိသည်။

“ အင်း…. ပြေတယ်… အဖေ… အရည်တွေ လွှတ်လိုက်နော်… အဖေ… အ…. အ”

ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့် ယမင်း၏ အကျင့်လေးအတိုင်း အောက်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကလေးလေးသဖွယ် ကိုက်ဖိထားလိုက်သည်။ ဦးမောင်လည်း ခပ်မြန်မြန်လေး အရှိန်ဖြင့် တရပ်စပ် မညှာတမ်း ဆောင့်ထိုးတော့သည်။ စောက်ရည်များမှာ လီးတံရှည်ကြီးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထိုးနေတာမို့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ထွက်လာပြန်သည်။

“ အ… အ… အ…. ဟင်းးးး.. အ.. ကောင်းလိုက်တာ… အဖေရယ်…. အားး… ဟင်းးးးး”

ယမင်းလေးလည်း အခုမှပဲ ကာမ အထွတ်ထိပ်ကို ရောက်ကာ စတုတ္ထအကြိမ် ပြီးသွားခဲ့ပြန်သည်။ ဦးမောင်၏ သုတ်ရည်များလည်း လပြွတ်ဝဆီသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် စီးလာကုန်ကြပြီ။ ဦးမောင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတော့သည်။ လပြွတ်တံထဲကနေ သုတ်ရည်များ ထွက်သွားသော အရသာထူးကြီးကို အားပါးတရ ထိတွေ့ခံစားလိုက်သည်။ သူ့လီးတစ်ခုလုံးမှာ ချွေးမလေး၏ စောက်ရည်များရော၊ သူ့ သုတ်ရည်များပါ အပြွတ်လိုက် အခဲလိုက် ကပ်ကုန်တော့သည်။

အဖုတ်တွင်းသို့ နွေးထွေးသော သုတ်ရည်လေးများ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အင်နှင့်အားနှင့် ဝင်လာနေတာကို ယမင်းလေး ခံစားလိုက်မိသည်။ သုတ်ရည်လေးများ အဖုတ်တွင်းထဲထိ စီးဝင်သွားသော အရသာမှာလည်း တစ်မျိုးတစ်မည် ချိုမြိန်လှသည်။ အခုလို သုတ်ရည်အများအပြား သူ့အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်ကို ယမင်း တစ်ခါမှ မခံစားဖူးပါ။ ယောက္ခထီးကြီးကြောင့်သာ ဒီလို အရသာထူးတွေ ကြုံခွင့် ခံစားခွင့် ရခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား…..။

ဦးမောင်လည်း မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက အငတ်ငတ် အပြတ်ပြတ် ဖြစ်ခဲ့ရသော ဆာလှောင်မွတ်သိပ်မှုကို အသားဖြူဖြူ တင်တောင့်တောင့် နို့ကြီးကြီး ချွေးမလေးကြောင့်သာ အာသာပြေခွင့်ရခဲ့သည်။
လပြွတ်ကြီးလည်း ၂ လက်မလောက်ထိ ပြန်ကျုံ့သွားတော့သည်။ သို့သော် သုတ်ရည်များမှာ လပြွတ်ထိပ်မှ တစက်စက်ကျကောင်းတုန်း ရှိသေးသည်။ အိပ်ယာမှာလည်း ယောက္ခထီး၏ သုတ်ရည်များကြောင့် ဟိုတစ်ကွက် ဒီတစ်ကွက် ပေကျန်ကုန်၏။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်တွင်းမှ သုတ်ရည်များမှာလည်း ပြန်လျှံထွက်ကာ အိပ်ယာခင်း၌ အိုင်ကွက်ငယ်လေး ဖြစ်နေလေပြီ။

“ အဖေ အိပ်တော့မယ် သမီးရေ”

ယမင်းလည်း ကုန်းရုန်းထကာ ဒူးထထောက်လိုက်သည်။ သူ့ပေါင်အတွင်းခြမ်း နှစ်ဖက်လုံး သုတ်ရည်များ ချောင်းစီးကုန်ကြ၏။ ဒူးထောက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးများ ဆူထားပုံမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းသလို နို့ဖွေးဖွေးကြီးများ တင်းတင်းရင်းရင်း တွဲနေတာလေးက ရှုမငြီးပုံရိပ်ပင်။

ဗိုက်သားတဝိုက်မှာ လုံးကာ လိမ့်နေသော ဂါဝန်ပါးလေး၏ ပခုံးကြိုးသိုင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး လက်ဝဲဘက် အစွန်နားသို့ လေးဖက်ထောက် သွားကာ ယောက္ခထီးဖက်ကျောပေးရင်း လှဲအိပ်နေလိုက်သည်။ ဂါဝန်ပြာလေး၏ အောက်စများက ပေါင်တဝက်လောက်သာ ဖုံးထားသဖြင့် ဖြူနုနေသော အနောက်ပိုင်း ပေါင်သားလေးနှင့် သွယ်လျသော ခြေသလုံးတို့မှာ ရင်ဖိုစရာ။

ဦးမောင်လည်း သားဖြစ်သူ အိပ်ခဲ့သော နေရာမှာပဲ ကျောဆန့်ရင်း ချွေးမလေး၏ နောက်ပိုင်းအလှကို ရင်တလျှပ်လျှပ်နှင့် ကြည့်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

“ ဟင့်….ဟင့်…ဟင့်…ရှလွှတ်”

ငိုသံတွေ နားထဲကြားနေရသဖြင့် ဦးမောင် အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ နာရီလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၇ နာရီ ၁၀ မိနစ်ပင် ရှိနေပြီ။ တစ်ညလုံး အိပ်ကောင်းကောင်းဖြင့် အိပ်လိုက်ရာ ငိုသံတွေ ကြားမှပဲ ဦးမောင် နိုးလာတော့သည်။ ချွေးမလေး ယမင်း ငိုနေခြင်းဖြစ်သည်။

ဖွေးဥနေသော လက်ဖျံ သေးသေးသွယ်လေးကို ထောင်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် တင်၍ ယူကျုံးမရတဲ့ ခံစားချက်တို့ဖြင့် မျက်နှာအပ်ကာ ငိုနေမိသည်။ အိမ်မက်သာ ဖြစ်ခွင့်ရပါက အိမ်မက်သာ ဖြစ်လိုက်ချင်သည်။ ရှက်လည်းရှက်မိသည်။ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်လို့ တင်ရမှန်း မသိ။

“ သမီး…. အဖေ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ…။ သမီးရဲ့ အလှတွေအောက်က အဖေ မရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့တာပါ သမီးရယ်…။ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ၊ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းငြိ စကားလည်း ရှိတယ်လေ… သမီးရဲ့။ အဲဒီစကားအတိုင်း သမီးနဲ့ အခုလို ဖြစ်သွားခဲ့တာပါ သမီး…။”

ဦးမောင် ချွေးမလေး အနီးတိုးရင်း ခေါင်းကို အသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ယမင်းလေး၏ နူးအိနေသော ဆံနွယ်လေးများကို အသာအယာ စုပြီး ဘယ်ဖက်တစ်ခြမ်းသို့ ပို့ပေးလိုက်မိသည်။ မွေးညှင်းနုလေးများ ဖွေးဥနေသော ဂုတ်သားလေးပေါ်တွင် ဝဲပျံနေကြသည်။ ဦးမောင် စိတ်ရိုင်းတွေ ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။

“ ဟင့်…. ဟင့်… အဖေ့သား ကိုမျိုးကို ဘယ်လို မျက်နှာပြရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး…. ဟင့်…. ဟင့် သေတာ သေလိုက်ချင်တယ်…”

ချွေးမလေးက မျက်နှာလေးမော့ကာ တရှုတ်ရှုတ် ငိုညဉ်းပြနေသည်။ ချွေးမလေး၏ မျက်နှာ ဖွေးဖွေးနုနုလေးပေါ်မှာ ပန်းရောင်သန်းနေပုံကို ကြည့်ပြီး ဦးမောင်လီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်လာတော့သည်။
ချွေးမလေး၏ အိစက်နေသော မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာလေး ဖမ်းဆုပ်ပြီး သူ့မျက်နှာဖက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်လိုက်သည်။ ချွေးမလေးက မကြည့်ရဲ၊ မျက်လွှာကို အောက်စိုက်ထားသည်။

“ သမီး…. သမီးကို ချစ်တယ်…. အရမ်းချစ်တယ်။ သမီးကို အချစ်ဆုံးပဲ။ သမီးနဲ့ တစ်သက်လုံး အတူတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေသွားလို့ရတယ်… သမီး။ ဘာမှ တွေးပူမနေနဲ့။ အဖေတို့နှစ်ယောက်က ဘာမှ မပြောဘဲနေရင် ဘယ်သူမှလည်း သိမှာမဟုတ်ဘူး။ တိုက်ခန်းထဲမှာလည်း တို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ….”

ယောက္ခထီးကြီး ပြောတာလည်း ဟုတ်သလိုတော့ရှိသည်။ ဒီအိမ်မှာက ယောက္ခထီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းရယ်…။ ကိုမျိုးကလည်း အနည်းဆုံး ၆ လတောင်ကြာမည်။ ယောက္ခထီးဆီမှာ တိုက်ခန်းအပိုင်၊ Taxi တစ်စီးအပိုင်၊ ဘဏ်မှာ စုထားတာကလည်း ရှိတယ်ဆိုတော့ ပူစရာသိပ်မရှိ။ ယမင်းလေးလည်း တွေးရင်း နည်းနည်းတော့ စိတ်ပူလျော့သွားသလို ဖြစ်သွားသည်။

နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ပါးလေးကို ဖောင်းဖောင်းလေးလုပ်ပြီး ယောက္ခထီးကြီးကို မျက်တောင်လေး အသာပင့်ကာ တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ ချွေးမလေး…..။ ချွေးမလေး၏ အကြည့်တစ်ချက်ကြောင့် ဦးမောင်မှာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရသည်။ ချွေးမလေး၏ လည်ဟိုက်နေသော ရင်အုံအပေါ်ပိုင်းကို ကြည့်ပြီး ဦးမောင် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွသောင်းကျန်လာပြန်သည်။ လီးချောင်းကြီးမှာ ပိုပြီး ထောင်မတ်လာရသည်။

ဦးမောင် မျက်နှာကို ရှေ့တိုးကာ ချွေးမလေး၏ ဆူနေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဆွဲနမ်းပစ်လိုက်သည်။ ချွေးမလေးကလည်း အလိုက်တသိ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟပေးလိုက်၏။ လျှာချင်းလျှာ ကူးလူးဆက်ဆံကြတော့သည်။ ချွေးမလေး၏ အသက်ရှူသံများ အခန်းထဲမှာ ပျံ့နှံ့သွားသည်။ ချွေးမလေး၏ သွားရည်စလေးများ ဘေးနှုတ်ခမ်းစွန်းတစ်ဖက်မှ နည်းနည်းစီးကျလာသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ရမ္မက်စိတ်ပြင်းလာကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူ မျှစွာဖြင့် ဟန်ချက်ညီညီ လျှာချင်းလျှာ မွေနှောက် ကစားနေကြသည်။

ယမင်း၏လက်တဖက်မှာ ဦးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးကို အသာအယာ ညှစ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သားဆီမှ သက်ပြင်းသံများလည်း တိုးငြီးစွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ယမင်းလည်း ယောက္ခထီး၏ လီးအားစုပ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာမိသည်။ သူ့ကို သူလည်း ဘာဖြစ်မှန်း ယမင်း မသိတော့ပါ။ သိလည်း မသိချင်တော့ပါ။

သူ့ စောက်ရည်များ စို့တက်လာသည်ကို ယမင်းခံစားလိုက်မိသည်။ ယောက္ခထီးကို ပက်လက်လှန်အနေအထားဖြစ်အောင် တွန်းလှဲလိုက်ရင်း ယောက္ခထီး၏ လီးတံရှည်ကြီးကို သူ့ဖင်နှစ်ဖက်ကုန်းကာ မြိန်ရေယှက်ရေ လျက်ပေးလိုက် စုပ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေမိတော့သည်။

“ အား… ကောင်းလိုက်တာ… သမီးရယ်…. အ… အား”

ဒီလိုနှင့် သူတို့ နှစ်ဦးသား ချစ်ရမ္မက်စခန်းကို တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ဖွင့်လှစ်ခဲ့ကြလေတော့သည်….။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။