Sunday, April 17, 2022

အော်စကာရတဲ့ မင်္ဂလာဦးည (စ/ဆုံး)

အော်စကာရတဲ့ မင်္ဂလာဦးည (စ/ဆုံး)

မြသာ ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။ 

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

" ပင်စီ မပီးသေးဘူးလားသမီး ကြာလှပီနော် ဓာတ်ပုံ ရိုက်ဦးမှာဆို"

" ပြီးပါပြီ ဒယ်ဒီရဲ့ ဖေ့ဘုတ်ပေါ် လိုက်လွင့်နေလို့ပါ"

သမီးဖြစ်သူ ပင်စီဂျနီဖာ၏ ဖြေသံအဆုံးတွင် မိုက်ကယ်ရော့ခ် စိတ်မသက်သာစွာဖြင့် သက်ပြင်း တချက်ချမိလေသည်။

" ဟင်း"

သူ့သမီးဖြစ်သူက တက်သစ်စ မင်းသမီး ရုပ်ရှင်ကားကြီးတစ်ကားသာ ရိုက်ရသေးသည်။ ၃ နှစ်အရွယ်ကထဲက မိတဆိုးဖြစ်ခဲ့ရရှာသော တဦးတည်းသော သမီးလေး၏ ဝါသနာကို သူမတားရက်ခဲ့ပေ။ အဖေတခု သမီးတခု ဘဝတွင် အဖေလိုတမျိုး အမေလိုတသွယ် ရှိသမျှ အချစ်ပုံအောကာ ချစ်ခဲ့လေသည်။

" ဒယ်ဒီ သွားလို့ရပီ"

ဟုဆိုကာ ထွက်လာသော သမီးဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ မိုက်ကယ်မှာ အသက်ရူမှားမတတ်ဖြစ်သွားလေသည်။
ခဲပုပ်ရောင်တောက်နေသော ရင်သားသာဖုံး၍ ပေါင်လယ်ထိရှိသော တဆက်ထဲ ဂါဝန်တိုလေးကို ဘရာစီယာမခံပဲ ဝတ်ဆင်ထားလေသည်။ ဆံပင်က နားနှင့် တညီထဲတိုတိုလေးနဲ့ နခမ်းက မထူမပါးပေမဲ့ ဖူးယွနေကာ ပန်းနုရောင်အစိုလေး ဖြစ်သဖြင့် တလက်ထနေကာမျက်လုံးကို ပန်းနုရောင် လိုင်နာဆိုးထားသဖြင့် မြင်သူတိုင်းကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြစ်လာစေသည်။ တစိမ့်စိမ့် သတိလက်လွတ် စိုက်ကြည့်မိလေသည်။

ပင်စီကလဲ အဖေဖြစ်သူပုံစံကို ယခုမှမြင်ရသဖြင့် ငေးမောကာ ကြည့်မိလေသည်။ ဒယ်ဒီက အသက်၄၅နှစ်ဟုဆိုသော်လည်း ရုပ်ရည်က လုကြီးပုံမပေါက် မသိသူဆိုလျှင် သုံဆယ်ဝန်းကျင်ဟုထင်ရလေသည်။ ပါးသိုင်းမွှေးများ ရိတ်ထားသဖြင့် မျက်နှာပေါ်ရှိ စိမ်းနေသော ပါးမွှေးစိမ်းများက ဒယ်ဒီကို ပိုခန့်စေသည်။ ထိုအပြင် ယခုထိ ကာယလေ့ကျင့်ခန်းမပျက်သဖြင့် ရင်ဘတ်က ကျယ်ကျယ်နှင့် ကြွက်သားများက အမြောင်းလိုက် လက်မောင်းသားများကလဲ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ပေါင်တံကလဲ တောင့်တောင့် မိန်းကလေးများ နားနေခိုဝင်ချင်စရာ ရင်ခွင်ပိုင်ရှင်မျိုး ဖြစ်လေသည်။

အကြောင်းမသိသူများက သူ့ဘဲဟုထင်ကာ မေးလာလိုက်တိုင်း ပင်စီမှာ ကြည်နူးပီတိဖြစ်မိလေသည်။ သို့သော် သူငယ်ချင်းတယောက်ထံမှ ပေးလာသော ဓာတ်ပုံမြင်မိသောအခါ ပင်စီမှာ ရှက်လဲရှက် ဝမ်းနည်းစိုးရိမ်ကာ ဒယ်ဒီ့ကို စိတ်ဆိုးမိလေသည်။

လွန်ခဲ့သော ၁၀ရက်ခန့်က သူ၏ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း အဲလက်စ်က မက်ဆင်ဂျာမှ ဓာတ်ပုံများပို့လိုက်လေသည်။ ဓာတ်ပုံကား ဒယ်ဒီနှင့် ကောင်မလေး၁ယောက် ချစ်ကြည်နူးနေသော မြင်ကွင်းများကို အမိအရ ရိုက်ကူးထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဘယ်ကဘယ်လိုတွေ့ပီး ရိုက်လာသလဲတော့မသိ။ အဲလက်စ်က လိုင်းစုံသည်။ ဆက်စီကျကာ ခေတ်ဆန်၍ရည်းစားထည်လဲတွဲသော ဆိုရှယ် ခပ်ကျကျ ကောင်မလေးတယောက်ဖြစ်လေသည်။

" ပင်စီ မင်းအဖေကို ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"

ဟု မေးလေရာ ပြန်ဖြေစရာ အဖြေမရှိ ဘာလုပ်ရမှန်းလဲမသိ ဖြစ်နေရှာ သူပင်စီအား အဲလက်စ်က…

" ပင်စီ မင်းဘာမှ တွေဝေမနေနဲ့ အချိန်တန် လင်ယူရမှာပဲ မင်းဒယ်ဒီ့ကိုပြန်ယူလိုက်"

" ဟာ နင်ကလဲ ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ"

" ပင်စီ ခေတ်နောက်ကျလှချည်လား မင်းကျန်ခဲ့ပီ ခု social မှာ အင်းစက်ဆိုတာ မကြားဖူးဘူးလား"

" ဟင့်အင်း ဘာကြီးလဲ ပိုးကောင်တွေလား အင်းစက်ဆို ပိုးကောင်ပဲသိတယ်"

" ခစ်ခစ်ခစ် ပင်စီ ပင်စီ ပိုးကောင်ကို insect အင်းဆက်လို့ခေါ်တယ်ဟ ခုဟာက incest အင်းစက် စာလုံးပေါင်းမတူသလို အဓိပ္ပာယ်ချင်း လဲကွာတယ် ဟိုဟာက ပိုးကောင် ခုဟာက သွေးရင်းသားရင်ချင်း ချစ်သူလိုချစ်ကြတာကိုပြောတာ ခုsocialမှာ အဲ့ဒီဟာက ခေတ်စားနေတယ် များသောအားဖြင့် မင်းအဖေလို ပြတ်လပ်နေတဲ့ အဖေတွေ အမေတွေကို သားသမီးတွေက ပြန်ကျေးဇူးဆပ်ကြတယ် မင်းလဲ မင်းဒယ်ဒီ့ကျေးဇူး မဆပ်ချင်ဘူးလား ပုံထဲမှာလဲ ကြည့်လေ ကောင်မလေးက ရုတ်တရက်ဆို မင်းနဲ့ဆင်တယ်နော်"

" ဟာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ မင်းပြောတာကလဲ တမျိုးကြီးပဲ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး"

" ပင်စီ စစခြင်း လက်မခံနိုင်တာ ငါနားလည်ပါတယ် ငါမင်းကို Vedio တကားပို့ပေးမယ် ကြည့်ကြည့်လေ"

" အာ "

" ကြည့်ပီးမှပြောပါကွာ"

ပင်စီမှာ ငြင်းမယ့်သာ ငြင်းနေရသော်လည်း ဟိုတလောက မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်နေသော အဖြစ်ပျက်က ပြန်လည် မြင်ယောင်လာမိလေသည်။

ထိုနေ့က မုန့်ဖိုးနည်းနေသဖြင့် ဒယ်ဒီ့ဆီ မုန့်ဖိုးတောင်းရန် ဒယ်ဒီအခန်းသို့ အသာထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဒယ်ဒီ့ကို ချွဲချင်တာလည်းပါသည်။ မုန့်ဖိုးပိုရမည်မဟုတ်ပါလား။ ဒယ်ဒီ့အခန်း တံခါးအား အသာလေးဟကာ အတွင်းသို့ ချောင်းအကြည့် သီးချင်သံလေးတခုက နားထဲသို့ဝင်လာလေသည်။

သီးချင်းသံ သူကောင်းကောင်းမှတ်မိနေသော သီချင်းသံ။ ထိုသီချင်း MTVတွင် သူက သရုပ်ဆောင်ပေးခဲ့ရလေသည်။ sexy ကျအောင် အဖော်အချွတ်များဖြင့် သရုပ်ဆောင်ထားသော သီချင်းဖြစ်ကာ အလှဖန်တီးသူ ဒီဇိုင်နာများကလည်း အကောင်းဆုံပြင်ဆင်ထားသဖြင့် ယောက်ျားလေးများ အထူးကြိုက်သောသီချင်းဖြစ်လေသည်။

ထိုသီချင်းဖွင့်ကာ ဒယ်ဒီဘာလုပ်နေသလဲ သိချင်သဖြင့် တံခါးကို တဝက်ခန့် အသာဟလိုက်လေရာ ဒယ်ဒီသည် တီဗွီဖန်သားပြင်ပေါ်သို့ တဏှာရမ္မက်ထန်ကာ လိုချင်တပ်မက်၍ အရောင် တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသော မျက်လုံးစုံဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်နေရင်း လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြား၌ ရှိသော သံချောင်းတမျှ မာတောင်နေသော အရှည်၇လက်မခန့်ရှိ၍ လုံးပတ် ကျပ်လုံးခန့်ရှိကာ ထိပ်မှာ မှိုပွင့်သဏ္ဌာန်ကားလျက်ရှိသော လိင်တံကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားလျက် ဂွင်းထုနေလေသည်။

ပင်စီမှာ ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်ကာ ကြောင်နေမိလေသည်။ နောက်သတိဝင်လာကာ ရှက်အားပို၍ အခန်းတံခါးအသာပိတ်ကာ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ နောက် သုံးလေးရက်လောက် ဒယ်ဒီနှင့် ဆုံရမှာ မျက်နှာပူသောကြောင့် ရှောင်နေလေသည်။

အခု အဲလက်စ်ပြောသောအခါ ထိုမြင်ကွင်းကိုပြန်မြင်လာကာ ရှက်စိတ်ထက် တဏှာစိတ်က လွမ်းမိုးလာရာ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးကြီးဖြစ်လာလေသည်။ အဲလက်စ် ပို့ပေးသော ဇာတ်ကားကလည်း အဖေလုပ်သူက မိန်းမဆီက မရသဖြင့် ငတ်ပြတ်နေတာကို သမီးကသိပီး သနားစိတ်ဝင်ကာ အမေ့ကိုယ်စား အဖေ့ကို ပြုစုချင်သဖြင့် ကိုယ်တိုင်ကစမြူ ဆွယ်ကာ အဖေနှငိ့သမီး မီးကုန်ယမ်းကုန်ပွဲကြမ်းသောကားဖြစ်လေရာ ပင်စီမှာ အဖေနေရာမှာ ဒယ်ဒီ့ကိုသာမြင်လျက်ရှိလေသည်။

ထိုမှစ၍ အဲလက်စ်က တနေ့ တမျိုး မရိုးရအောင် အဖေနှင့်သမီးကားများ ပို့ပေးလေရာ ပင်စီမှာ ဒယ်ဒီနှင့် သူ့ကြားထဲတွင် တားဆီးထားသော အဖြူ ရောင်စည်းကြီးကို ကျော်ဖြတ်ကာ အချစ်နယ်ပယ်သို့ သွားချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်မိလေသည်။ သို့သော် အသိစိတ်က မဖြစ်နိုင်ဟု အတန်တန်တားဆီးနေလေရာ ပင်စီတယောက် မသိစိတ်ထဲဝယ် ဒယ်ဒီအပေါ် ချစ်မိသော အပြာရောင်အစိုင်အခဲသည် တနေ့တခြား ထုထည်ကြီးမားလာသည်ကို သတိမမူမိခဲ့ချေတကား။

တယောက်နှင့် တယောက် စိုက်ကြည့်နေရင်း စတင်သတိဝင်လာသူက ပင်စီ။

" ဒယ်ဒီကလည်း လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ "

" သမီးလေးက လှတာကိုး ဒယ်ဒီက ယစ်မူးသွားရတာပေါ့ ဟဲ ဟဲ ဟဲ"

" သမီးက ဒယ်ဒီ မျက်လုံထဲမှာ လှတယ်ပေါ့"

" ဒယ်ဒီသမီးက နတ်သမီးလေး ရှုံးပေးရပါတယ်"

ပင်စီက ပြောလည်းပြော မိုက်ကယ် ရှေ့တွင် ခန္ဓာကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပြလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ ပင်စီကိုကြည့်ရင်း မျက်လုံးများ အရောင်တလက်လက်တောက်ပလာလေသည်။

" ဒယ်ဒီ သွားကြစို့"

ဟုဆိုကာ ပင်စီက ရှေ့မှ ဦးဆောင်ကာ ထွက်သွားလေသည်။ ပင်စီက လမ်းလျှောက်ရာတွင် မျဉ်းတပြေးထဲလျှောက်ကာ အကြီးကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော သူရဲ့ ဖင်၂လုံကို တလုံးချင်းတုန်ခါစေလျက်လျှောက်သွားခြင်းဖြစ်လေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ နောက်မှ ပင်စီ၏ နောက်ပိုင်းအလှတရားများ ကြည့်ရှုခံစားရင်း လိုက်လာခဲ့လေသည်။

မိုက်ကယ် သမီးဖြစ်သူ ၃နှစ်အရွယ်ကစပီး မိန်းမဆုံးသွားခဲ့လေရာ ယခု သမီး ၂၀ နှစ်ရှိလေပြီ။ နောက်အိမ်ထောင်လည်း မပြုခဲ့။ သမီးဖြစ်သူကို မိထွေးနှင့်မနေစေချင်ခဲ့ပေ။ ကာမကိစ္စဆိုတာ သူ့အတွက် လက်နှင့်ဖြေရှင်း၍ ရသလို အပြင်မှာ ဝယ်ယူ၍ ဖြေရှင်း၍လည်း ရခဲ့လေသည်။

သို့သော် လွန်ခဲ့သော သီတင်းပတ် အနည်းငယ်က လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်း လင်းသူက သမီးဖြစ်သူနှင့် အတူတူသွားသည်ကို တွေ့မြင်ခဲ့လေရာ..

" မိုက်ကယ် ဟိုနေ့က ခင်ဗျား တွဲလာတဲ့ ကလေးမလေး မိုက်တယ်ကွ အသစ်လေးလား"

" အာ လင်းသူကလဲ အဲ့ဒါ ကျနော့်သမီး ပင်စီပါဗျ"

" အော ခင်ဗျားသမီးလား"

" ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ"

" ခင်ဗျားလည်း ဖိုးကံကောင်းပဲဗျာ"

" ဘာလို့လဲ လင်းသူ"

လင်းသူနှင့် သူက ပြောမနာဆိုမနာတွေ အတူသောက်ဖော် သောက်ဖက်ဖြစ်သလို ကဲဖော်ကဲဖက်တွေလည်းဖြစ်လေသည်။ လင်းသူဆိုတာက သူနဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သလို လင်းသူ၏မိဘတွေက မြန်မာပြည်ကနေ ပြောင်းရွေ့နေထိုင်သူများဖြစ်ကြသည်။ လင်းသူက ဒီနိုင်ငံမှာ မွေးဖွားကြီးပြင်းရပေမဲ့ သူတို့မိခင်ဘာသာဖြစ်သည့် မြန်မာစာ မြန်မာစကားကို ရေးတတ် ဖတ်တတ်သည်။ လင်းသူက လိုင်းစုံသည်။ အခုလဲ သူက…

" ကျနော်ဆိုလိုတာသိချင်ရင် ဒီကားလေးတွေ ကြည့်ကြည့်"

ဟုဆိုကာ သူ့လက်ပ်တော့ပ် ကွန်ပျူ တာထဲသို့ Video ကား ၂၀ခန့် ထဲ့ပေးသွားလေသည်။ လင်းသူပြန်သွားသည်နှင့် ဘာပါလိမ့်ဟု သိချင်သဖြင့် တကားဖွင့်ကြည့်ရာ အဖေနှင့်သမီး အချစ်လွန်ကာ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းကြသောကားဖြစ်နေလေသည်။ ကားအားလုံးသည် အဖေနှင့် သမီး ယူကြသော အင်းစက်ကားများဖြစ်နေလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းဖြင့် သမီးဖြစ်သူနှင့် အစားထိုးကာ မြင်ယောင်လာမိလေသည်။ သမီးဖြစ်သူ သရုပ်ဆောင်ခဲ့သော MTV သီချင်း အစကထိုသီချင်းကိုသဘောမကျ အခုတော့ ထိုသီချင်းမှ ထိုသီချင်း ကြည့်ကာ ဂွင်းထုရတာလဲ အကြိမ်ကြိမ်။

မဖြစ်သင့် မလုပ်သင့်မှန်းသိသော်လည်း စိတ်ကို ချုပ်တည်း၍မရ။ ထိုကဲ့သို့ လုပ်ရသည်ကို မသိစိတ်က နှစ်ခြိုက်စွဲလန်းနေမိလေသည်။ လူ့ကျင့်ဝတ် လူ့ဘောင် အဖြူ ရောင်စည်း အပြင်ဘက်သို့  သမီးကို အတင်းအဓမ္မ ဆွဲခေါ်ချင်သော်လည်း သမီးဖြစ်သူ သူ့အပေါ် နာကျည်းသွားမှာကို မလိုလား။ အဖေမို့လို့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ဖို့ ရာခိုင်နှုန်း သေချာသလောက်ရှိသော်လည်း သူအဲ့ဒါမျိုး အဖြစ်ကို မလိုချင်ပဲ ကြည်ကြည်ဖြူ ဖြူ ပေးလာတာကိုပဲ စောင့်မျှော်နေမိလေသည်။

လင်းသူကိုပြောပြတော့ "ရူးနေလား" ဟု အလှောင်ခံရလေသည်။ တအား ဆန္ဒများပြင်းပြလာသဖြင့် အလန်းစားလေး တပွေအော်ဒါ ခေါ်ကာ ဝယ်စားလိုက်လေသည်။ ငြိမ်သက်သွားပီဟု ထင်ရသော်လည်း ခနတာ ငုပ်လျှိုးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်းကို သတိမပြုပဲရှိလေသည်။

...............................................................................................................

အော်စကာ ဆုပေးမည့်နေရာရောက်တော့ လူအများဖြင့်စည်ကားနေလေသည်။ သူက သမီးဖြစ်သူနှင့် မလှမ်း မကမ်းမှာသာ အသာရပ်စောင့်နေလေသည်။ ပင်စီကား လက်မှတ်ထိုးခိုင်းသူ၊ ဓာတ်ပုံရိုက်လိုသူ၊ အင်တာဗျူ းလိုသူများနှင့် ဝိုင်းဝိုင်းလည်ကာ မအားလပ်ပဲရှိနေလေသည်။

ပွဲစတော့မည်ဖြစ်၍ နေရာယူကြဖို့ ကြေငြာတော့မှသာ သူက မင်းသားမင်းသမီးများ၏ အဖော်များအတွက် သတ်မှတ်ထားသောနေရာတွင် ထိုင်နေလိုက်လေသည်။ သမီးဖြစ်သူကား မင်းသမီးများအတွက် နေရာသို့ ရောက်သွားလေပီ။

ပွဲစဉ်အစမှာ သက်ဆိုင်သူများအမှာ စကားပြောပီးနောက် ဆုများ ကြေငြာသည့်အချိန်သို့ ရောက်လာလေသည်။ မင်းသမီးဆု ကြေငြာသည့် အခါတွင်တော့…

" အော်စကာဆု ရရှိသွားတဲ့ မင်းသမီးကတော့ ပင်စီဂျနီဖာ"

ဟု ကြေငြာလိုက်ရာ မိုက်ကယ်မှာ ထခုန်မိမတတ် ဝမ်းသာသွားလေသည်။ ပင်စီမှာလည်း ဝမ်းသာအပျော်လွန်ပီး လာရောက်ဂုဏ်ပြု စကားပြောသူများကို ပြန်ပြောနေကာ မျက်နှာတွင်အပြုံးပန်းများဝေလျက်ရှိလေသည်။
ဆုယူ အပြီး ကျေးဇူးတင်စကားပြောရာတွင် …

" စကား အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ ပင်စီပျော်လွန်းလို့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး ပင်စီ့ကို သုံးနှစ်ပဲ စောင့်ရှောက်သွားပီး ကွယ်လွန်သွားရှာတဲ့မာမီ အချစ်ရဆုံး ပင်စီ့ရဲ့ဒယ်ဒီနှင့် ကျေးဇူးတင်ထိုက်သူ အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ဟုပြောကြားသွားလေသည်။ ဆုပေးပွဲပီးနောက် ဂုဏ်ပြု ညစာစားပွဲ ပြုလုပ်လေရာ စားသောက်ရန်နေရာဆီသို့ သားဖ ၂ ယောက်တူတူသွားကြလေသည်။

" သမီးလေး ဖြစ်ချင်တဲ့အတိုင်းအောင်မြင်တာ ဒယ်ဒီဝမ်းသာပါတယ်ကွယ် ဒယ်ဒီ့ကိုမမေ့တာလဲ သမီးကို ကျေနပ်ပါတယ်ကွယ်"

" ဒယ်ဒီကလဲ မေ့စရာလား ဒယ်ဒီဆီက သမီးလိုချင်တာကိုပေးမှာလား"

မိုက်ကယ် ဖြတ်ခနဲ့ ပင်စီမျက်နှာ လှမ်းကြည်မိသွားလေသည်။ အချစ်ရေရွန်းလဲ့သော မျက်လုံးစုံဖြင့် ရွန်းရွန်းစားစားကြည့်နေရင်းမေးလိုက်ခြင်ဖြစ်ကာ မျက်နှာပေါ်တွင် မျှော်လင့်စောင့်စားခြင်းများ ပေါ်လွင်နေပေသည်။

" သမီးရယ် ဒယ်ဒီ့ဘဝမှာ သမီးက အရေးကြီးဆုံးပါ သမီးလေးလိုချင်တာ ဘာမဆို ဒယ်ဒီပေးမယ် ဟုတ်ပီလား ဘာလိုချင်လဲ ဒယ်ဒီကိုပြောစမ်း"

ကျေနပ်နှစ်သက်သော အမူအယာဖြင့် မျက်လွှာကို အသာချကာ မပွင့်တပွင့်ပြုံးရင်း…

" အိမ်ရောက်မှ ၂ကိုယ်ကြားပြောမယ်ဒယ်ဒီ"

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ညစာစားပွဲတွင် ပင်စီမှာ ဂုဏ်ပြုအရက်များ သောက်ရလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာလည်းသောက်ရလေသည်။ ပင်စီမှာ သိပ်မများသော်လည်း အာသွက်လျှာသွက်ဖြင့် စကားပြောကောင်းနေလေသည်။

ညစာစားပွဲပီးနောက် သားဖ ၂ ယောက်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်သို့ရောက်သော် ည၉နာရီခွဲခန့်ရှိနေလေပီ။ အိမ်ကူ အလုပ်သမားများမရှိကြတော့ချေ။ ထမင်းဟင်းချက် အဝတ်လျော်ဖို့အတွက် ၁ ယောက် အိမ်တွင်းသန့်ရှင်းရေးနှင့် မီးပူတိုက် တခြားဗာဟီရများလုပ်ရန် ၁ယောက်  ခေါ်ထားလေရာ နေ့လည် ၃ နာရီမှ ည ၈ နာရီထိဖြစ်လေသည်။ လုပ်စရာများပီးပါက သူတို့အိမ် သူတို့ပြန်ကြလေသည်။ ညတွင် သားဖ ၂ ယောက်ထဲသာ အိမ်တွင်ရှိလေတော့သည်။

" ဒယ်ဒီ သမီးလိုချင်တာ တကယ်ပေးမှာလား ခစ်ခစ်ခစ်"

" ပေးမှာပေါ့ သမီးကလည်း သမီးလေး ဘာလိုချင်လို့လဲ"

အိမ်သို့ရောက်ပီး အခန်းထဲ အင်္ကျီလဲနေချိန်ဝင်လာပီး ပြောနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ပင်စီက အခန်းဝမှနေ၍ သူ့ဆီ မျဉ်းတပြေးထဲ တလှမ်းခြင်း လျှောက်လာလေသည်။ မျက်လုံးအစုံမှာ တဖိတ်ဖိတ်တောက်လျက် မပွင့်တပွင့်ပြုံးကာ သူ့ခါးကိုဆွဲဖက်၍…

" သမီးလိုချင်တာက"

ဟုဆိုကာ သူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းပါလေတော့သည်။

ပင်စီ အရဲစွန့်လိုက်တာပါ အဲလက်စ်ရဲ့ တိုက်တွန်းမှုကြောင့် ဒယ်ဒီ့ရဲ့ အထီးကျန်မှုတွေ သူ့ရဲ့ လိုလားမှုတွေ အားလုံးအဆင်ပြေဖို့ ပင်စီအရဲစွန့်လိုက်တာပါ။ သူကသာ ဒီလို ပွင့်လင်းရဲတင်းစွာ လက်မတွဲရင် ဒယ်ဒီဟာဒီတသက် သူနဲ့နီးရဖို့မရှိဖူးဆိုတာ ပင်စီ ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်တာပေါ့။

မထင်မှတ်လောက်အောင်ပဲ အနမ်းကတုံ့ပြန်လာတယ်။ ဒယ်ဒီဟာ သူ့ကို တင်းကျပ်စွာဖက်ရင်း မက်မက်မောမော အားပါပါ နမ်းနေပါတော့တယ်။ မဆုံးနိုင်တဲ့ အနမ်း အရှည်ကြီးကို သားဖ၂ယောက်ချစ်ခြင်းများစွာနဲ့ လက်တွဲလျှောက်လို့ အားရတဲ့အဆုံးမှာ…

" ပြွတ်"

" သမီးလေး ဒယ်ဒီတို့ မဖြစ်သင့်"

ဒယ်ဒီ့စကား မဆုံးခင် ပင်စီက ပါးစပ်ကို အသာလှမ်းပိတ်လိုက်လေသည်။ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြာမူပါပါကြည့်ရင်း နူးညံ့ကြင်နာမှု အပြည့်ပါသော လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်…

" ဒယ်ဒီ ဒါတွေ မစဉ်းစားပါနဲ့ ခေါင်းထဲက ထုတ်ထားလိုက်ပါ အဖြူ ရောင်တံတိုင်းကြီး အပြင်ဘက်ကို သမီးနဲ့ လိုက်ပီး အပြာရောင်လွင်ပြင်ကြီးထဲမှာ ချစ်တမ်းကစားရအောင် အဲ့ဒါ သမီးလိုချင်တဲ့ ဒယ်ဒီဆီက လက်ဆောင်ပါ လိုက်ခဲ့ပါနော်"

ဟုပြောဆိုကာ မစဲနိုင်သော အနမ်းမိုးများရွာချလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ သမီးလုပ်သူစနမ်းတော့ သတိလက်လွတ်ကာ အတွေ့အာရုဏ်နောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်မိလေသည်။ သို့သော် သတိဝင်လာ၍ မသင့်တော်ကြောင်း ပြောမည်အပြု သမီးလုပ်သူ၏ စကားနှင့် လိုလားတပ်မက်မှုကို မြင်ရတော့ ငြင်းဆန်ရန် စိတ်မကူးချင်တော့ပေ။ သမီးဖြစ်သူကို အစွမ်းကုန် ကြင်နာရန် ဆုံးဖြတ်မိလေသည်။

ထိုသို့ဆုံးဖြတ်ပီးသည်နှင့် ကြင်နာမှု အပြည့်ဖြင့်နမ်းနေသော သမီးဖြစ်သူအား ခါးမကိုင်ကာ မချီလိုက်လေသည်။ ပင်စီက အလိုက်သိစွာဖြင့် သူ့လည်တိုင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ခိုကာ သူ့အပေါ် ဖက်၍တက်လေသည်။ သူက မချီ၍ သူတို့လင်မယားအိပ်သော ၂ယောက်အိပ်ခုတင်ကြီးပေါ်သို့ တင်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် သူ့အင်္ကျီ ဘောင်းဘီများကိုချွတ်လိုက်လေသည်။ ပင်စီက ကူချွတ်ပေးလေသည်။ ပင်စီ့ အင်္ကျီကို ရင်ဘတ်မှ ကိုင်ကာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။ ဒါမှလဲ အမှတ်တရ ဖြစ်မည် မဟုတ်ပါလား။

" ဗြိ ဗြိ"

ပင်စီက ဘရာစီယာဝတ်မထားပဲ ပင်တီကလဲ ခါးနှစ်ဖက်တွင် ချိတ်ပါသော ပင်တီဖြစ်လေရာ ချိတ်များကို အသာဖြုတ်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်ရုံဖြင့် အဆင်ပြေလေသည်။ ထိုနောက် သူအင်မတန်စို့ချင်ခဲ့သော ကော့ချွန်နေသော နို့များကို အားရပါးရစို့လေတော့သည်။ ပင်စီမှာ တအိအိဖြင့် ညီးညူ ကာ ကာမအရသာကို ထူးကဲစွာ ခံစားနေလေသည်။

နို့ကို အားရအောင်စို့ပီးနောက် ပေါင်၂ဖက်ကို အသာဟလိုက်ရာ ပင်စီက အလိုက်တသိကားပေးလေသည်။ သူက ပင်စီ၏ ချစ်စရာကောင်းသော ပူစီလေးအား လက်ညိုးနှင့် လက်မသုံးကာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။ နီတာရဲနေသော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကို တချက်ကြည့်၍ လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ပင့်ကာယက်လေတော့သည်။

" အားး အအ ဒယ် အ ဒီ အရမ်း အအ ကောင်းးပါတယ် အားး အိုးးး ကျေးးး ဇူးး ဒယ် ဒီ အားး"

ပင်စီမှာ အသံထွက်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ညီးညူ ရင်းဒယ်ဒီ့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောမိလေသည်။ ဒယ်ဒီက သူကို စပီးချီလိုက်ကထဲ ကျေနပ်ကာ အပျော်ကြီးပျော်နေတာဖြစ်ပီး နို့စို့ခံရတာကိုလဲ အထူးနှစ်သက်မိလေသည်။ ဒယ်ဒီက မရွံမရှာ ဘာဂျာကိုင်ပေးသည့်အခါမှာတော့ ဒယ်ဒီကို ချစ်ပီးရင်းချစ်ကာ တိမ်ယံထက်ကို မြောက်တက်သွားသလို ငြိမ့်ခနဲ့ ငြိမ့်ခနဲ့ ခံစားမိလေသည်။ ထို့ပြင် ဒယ်ဒီက သူ့စောက်စိကို စုပ်သောအခါ ဒယ်ဒီ့မေးစေ့က သူ့ စောက်ပတ်ထဲ စိုက်နေပီး မုတ်ဆိတ်မွေး ငုတ်စိလေးများက စောက်ပတ်နခမ်းသားများကို ပွတ်တိုက်ခံရသော အရသာမှာ ဘာနှင့်မှ မတူအောင်ကောင်းကာ အကြိမ်ကြိမ်ပီးဆုံးခြင်းကို တက်လှမ်းကာ စောက်ရေများလည်း အိုင်ထွန်းနေပါတော့လေသည်။

ရုတ်တရက် စောက်စိကိုစုတ်နေသော နှုတ်ခမ်းမှာ ခွာသွားသဖြင့်ဟာခနဲဖြစ်သွားလေသည်။ မျက်စိဖွင့်ကြည့်တော့ ဒယ်ဒီက သူ့ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်၍ အရှည် ၇ လက်မခန့်ရှိသော လီးကြီးဖြင့် သူ့စောက်ပတ်လေးအားတေ့လိုက်လေသည်။

လီးကြီးကား နွေးထွေးသော အပူငွေ့ငွေ့လေးရှိကာ ထူးခြားသော ဓာတ်တမျိုးရှိသည်ဟု ခံစားမိလေသည်။ လီးကြီး သူ့စောက်ပတ်နှင့်ထိလိုက်သည်နှင့် သူ့တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ကျင်တက်သွားလေသည်။ ဤအချိန်သည် ပင်စီ့ဘဝ တသက်တာတွင် အထူးခြားဆုံး စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်စရာကောင်းလွန်းသော အချိန်ဖြစ်ပါသည်။ တသက်လုံးက ကျွေးမွေး ပြုစု စောင့်ရှောက်လာခဲ့သော သူ့ကိုမွေးထုတ်ထားသော ဒယ်ဒီက သူ့အား သားမယားအဖြစ် သိမ်းပိုက်တော့မည့် အချိန်ဖြစ်ပါသည်။ သူကိုယ်တိုင်က လိုလိုလားလား သူ့အပျိုစင်ဘဝကို ဒယ်ဒီထံအပ်ခဲ့လေသည်။ မကြာမီပင် သူသည် ဒယ်ဒီရဲ့ မယားဖြစ်တော့မည်ဟူသော အသိက သူ့အားရမ္မက်ထန်စေကာ စောက်ရေများထပ်မံ စိမ့်ထွက်လာစေပါသည်။

ဒယ်ဒီက ဖြေးဖြေးခြင်းနဲ့၍သွင်းနေပေသည်။ စောက်ပတ်ထဲသို့ တအိအိ ဝင်လာသော လီးကြီး၏ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှုကို ခံစားရင်း တဖြေးဖြေးကောင်းလာလေသည်။

မိုက်ကယ်မှာဖြေးဖြေးခြင်းနဲ့သွင်းနေလေရာ သုံးချိုး တချိုး အရောက်တွင် အလွှာကလေးတခုကာထားသည်ကို ခံစားမိလေသည်။ ပင်စီ့ အပျိုမှေးဟု သိလိုက်လေသည်။ သမီးဖြစ်သူကို ပန်းဦးချွေရပီဆိုသော အသိက သူ့ကို တက်ကြွစေပါသည်။

အပျိုမှေးထပ်ရှေ့မတိုးပဲ အသာလေးမှန်မှန် အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေလိုက်လေသည်။ အချက်၅၀ခန့်ရှိသောအခါ ပင်စီမှာ အရသာတွေ့စပြုလာလေသည်။ အပျိုမှေးကိုဖောက်ရန်အတွက် မိုက်ကယ်မှာ အသာ ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ ပင်စီနှုတ်ခမ်းများအားစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အသာလေး ၁၀ချက်ခန့် ညောင့်ပေးနေလိုက်လေသည်။ ၁၀ ချက်ခန့်ညောင့်ပီးသော် ဒစ်ပေါ်လုနီးပါးဆွဲထုတ်ကာ အားအပြည့်သုံး၍ တဆုံးစောင့်ချလိုက်လေသည်။

" ဖွတ် ပလွတ်"    

" အိ  အိ  အိ"

ပင်စီမှာ ဒယ်ဒီက နှုတ်ခမ်းစုပ်ထားသဖြင့် အသံထွက်မရသော်လည်း သိပ်တော့မနာ။ အရေများရွဲအိုင်နေတာကြောင့်လည်း သက်သာတာဖြစ်လေသည်။ မိုက်ကယ်က တောက်လျှောက် စက်သေနတ်ပစ်သလိုစောင့်ပါလေတော့သည်။ နာနေရာမှ ချက်ချင်းလိုလို နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းလာလေသည်။ ထို့နောက် နာတာပျောက်ပီ အကောင်းကြီးကောင်းလာသောအခါတွင် မိုက်ကယ်က နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။

" အအ အ အ အားးးး အိုးး ဟင်းးးးး ဟင်း အိုးးး ကောင်းးးး အ အ"

ပင်စီ ညီးသံလေးများထွက်လာသောအခါ ပင်စီ ကောင်းနေပီဆိုတာသိပီးနောက် မိုက်ကယ်က သူ့လက်၂ ဖက်ဖြင့် ပင်စီ့ ပေါင်နှင့် ဖင်အစပ်ကို စုံရိုက်ကာ လိုးပါတော့သည်။ ဆောင့်ချက်က ကြမ်းကြမ်း လက်၂ ဖက်ကပြင်းပြင်းရိုက် အလိုးခံရသောအခါ ပင်စီမှာ အချိုပေါ် သကာလောင်းသလို အရသာပေါ်အရသာဆင့်ကာ အကောင်းကြီးကောင်း၍ ပါးစပ်မှ တဏှာစကားများပါ ပက်ပက်စက်စက်ထွက်လာပါတော့သည်။

" အားးး အအ ဒယ်ဒီ လီးကြီးနဲ့ လိုးပါ အ အ ရိုက်လိုးပါ အအလိုးပါ ဆောင့်ပါအအ "

" ဖြန်း ဖြန်း" 

" ဖွတ် ပလွတ်"

" ကောင်းလား အသဲလေး ဖွတ် ပလွတ်"

" ကောင်းတယ် ဒယ်ဒီ အအ လိုးပေးပါ ရိုက်ပါ လိုးပါ အ အ သမီး ပီးတော့မယ် ဒယ်ဒီ"

လိုးရင်း ရိုက်ရင်း ပီးခါနီးပီဆိုသောကြောင့် မိုက်ကယ်မှာ ပြိုင်တူပီးစေရန် အရိုက်ရပ်၍ အား၂ဆတိုးကာ လိုးလေတော့သည်။ မကြာမီ သားဖ၂ယောက်၏ အဖြူ ရောင်တံတိုင်းကြီး အပြင်ဘက်က အပြာရောင် ချစ်ပွဲကြီးသည် အောင်မြင်စွာပီးဆုံးခဲ့လေသည်။ လရေများ တချက်ပန်းတိုင်း စောက်ပတ်က တခါညစ်ကာ မိုက်ကယ်မှာ အကောင်းကြီးကောင်းနေလေသည်။ ပင်စီမှာလဲ နွေးခနဲ စောက်ပတ်ထဲ လရေတိုးဝင်လာတိုင်း အသဲခိုက်အောင် စိမ့်ခနဲစိမ့်ခနဲ လူ့ဘဝ စည်းစိမ်ကို လောကမေ့အောင်ခံစားမိလေသည်။

.......................................................................................

ချစ်ပွဲကြီးပီးဆုံးပီးနောက် ဒယ်ဒီက သူ့ကို ပွေ့ချီကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ခေါ်သွားလေသည်။ လိုးနေတုန်းက ရိုက်သဖြင့် သူ့ကိုများနှိပ်စက်လေမလားဟု တွေးထင်မိသော အမြင်တို့မှာ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါဖြစ်လာလေသည်။ ဒယ်ဒီက ကိုယ်တိုင်ရေဆေးပေးလေသည် ရေပန်းဖွင့်ကာ ရေးချိုးစေလေသည်။ သားဖ ၂ ယောက်တူတူ ရေချိုးကြလေသည်။ ဒယ်ဒီကိုယ်တိုင် ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရာ သူကလဲ မှီရာကို ပြန်၍တိုက်ပေးလေသည်။ ဒယ်ဒီ့ ယုယမှု ကြင်နာမှုများကို ခံစားရသောအခါ ပင်စီမှာ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်ကာ ပီတိဖြာဝေနေပါလေသည်။

" ဒယ်ဒီ ဘာလို့ သမီးကို ရိုက်တာလဲဟင်"

" ရိုက်လိုးတာနဲ့ ရိုးရိုးလိုးတာ ဘယ်ဟာပိုကြိုက်လဲ ကလေးရဲ့ သမီးမကြိုက်ရင်မရိုက်ပါဘူးကွယ် နာကျင်ပီး ကာမခံစားရတာပိုကောင်းတယ်သမီးရဲ့ သမီးလေးကြိုက်ရင် နောက်တခါကြိုးတုပ်လိုးမယ်"

" ဒယ်ဒီဘာလုပ်လုပ် သမီးက ခံပီးသားပဲ ဒါပေမဲ့ သမီးကိုပစ်မသွားရဘူးနော်.. ဒယ်ဒီနဲ့ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်မကိုဖြတ်လိုက်တော့ မာမီ့နေရာကို သမီးပဲယူမှ..ာ ခုတင်ပေါ်မှာ ဒယ်ဒီ့စိတ်ကြိုက်ဖြစ်စေရမယ် ခုတင်ပေါ်က ဆင်းရင် မီးလေးစိတ်ကြိုက်ပဲနော်"

ရေချိုးပီး ရေသုတ်ပေးနေရင်း သားဖ၂ ယောက် အပြန်အလှန်ပြောနေကြလေသည်။ မိုက်ကယ်မှာ နခမ်းထော်၍ ရန်တွေ့သလိုပြောနေကာ အခေါ်အဝေါ်များပါပြောင်းလာသော သမီးဖြစ်သူကို ချစ်ပီးရင်းချစ်ကာ အူယားလာသောကြောင့် ခါးမှကိုင်၍ ပခုံးပေါ်သို့ ထမ်းတင်လိုက်လေသည်။

" အိုးးးး ဒယ်ဒီဘာလုပ်မလို့လဲ"

" သမီးရဲ့ အော်စကာရတဲ့ မင်္ဂလာဦးညမှာ အချိန် အလဟဿ  မဖြစ်အောင် ခုတင်ပေါ်သွားပီး ကြိုးတုပ်လိုးမလို့"

ဟုဆိုကာ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထမ်းသွားလေတော့သည်။



ပြီးပါပြီ။

အချိန်ပေး ဖတ်ရှုမှုကို ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်
                      မောင်မြသာ




Saturday, April 16, 2022

ရည်းစားဦးလေး အသံစာအုပ်

 ရည်းစားဦးလေး အသံစာအုပ်

မိန်းကလေးတွေ ဖတ်ပြတဲ့ အသံစာအုပ်လေးတွေပါ။

Youtube ကနေ ဒေါင်းထားတာတွေပါ။

သူတို့ခမျာလည်း Channel တွေ ခဏခဏ အဖျက်ခံရတဲ့ကြားကပဲ ဇွဲ နဘဲ ကြီးစွာနဲ့ အကောင့်တွေ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ဖွင့်ပြီး ဖျော်ဖြေရှာပါတယ်။

နားထောင်သူ ဖီးလ်တက်အောင် ဖတ်ပြဖို့ဆိုတာ လွယ်တော့မလွယ်ပါဘူး။ 💘💘💘💘   


..............................................................................................................................................................



Saturday, April 9, 2022

နန်းအိစံနှင့်ဂေါ်လီမင်းသား (စ/ဆုံး)

  နန်းအိစံနှင့်ဂေါ်လီမင်းသား (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ဒေါ်နန်းအိစံသည် သူမခင်ပွန်း အတွက် ညနေစာကို သူမကိုယ်တိုင် စီစဉ်ချက်ပြုတ်နေလေသည်။သူမ၏ အသက်မှာ ၃၉ နှစ် ဖြစ်ပီး ခင်ပွန်းသည် ကိုဝင်းမြင့်က ၄၅ နှစ် ဖြစ်ကာ သူမထက် ၆ နှစ်ခန့် ကြီးသည်။ကိုဝင်းမြင့်ကတော့ တနေကုန် သူ၏ အလုပ်ထဲမှာပင်ရှိရာ အလုပ်နှင့်သာ ၁၂ ရာသီ နပန်းလုံး နေသဖြင့် သူမတို့ လင်မယားသည် နှစ်ပတ်လောက်နေမှသာ တစ်ကြိမ် လိင်ဆက်ဆံဖြစ် လေသည်။သူမတို့ ညားခါစကတော့ တစ်နေ့ထဲ ကို ၅ကြိမ်လောက် ဆက်ဆံကြသည်။တဖြေးဖြေး အိမ်ထောင်သက် ရလာတော့ သူမခင်ပွန်းသည် အလုပ်နှင့်သာ နပန်းလုံးနေတော့ သူမသည် ကြာတော့ မိမိလက်နဲ့သာအာသာဖြေခဲ့ရတာ များပေသည်။

သူမသည် ရှမ်းမတစ်ယောက် ဖြစ်၍ အသားရေလှကာ အရပ်လည်း ၅ ပေ ၇လက် မလောက်ရှိသည်။ သူမ၏ ရင် ၃၆ ၊ခါး ၂၈ ၊ တင် ၃၉ တို့ ရှိလေသည်။ထိုသို့ရှိအောင်လည်း နေ့စဉ်မပြတ် သူမ၏ အိမ်မှာပင် Gym ကစားပေသည်။သူမကို ခလေးတစ်ယောက် အမေ၊ အသက် ၃၉ နှစ်ဆိုလျှင် မည်သူမျှ မယုံနိုင်ကြပဲ အသက် ၃၀လောက်ဟုပဲ ပြောကြလေသည်။ခုခေတ်စကားနဲ့ပြောရလျှင် သူမသည် အတော်ပင် ကိတ်သည်ဟု ပြောရပါမည်။

သူမမှာ အဖော်ဆို၍ ခင်ပွန်းသည် ခေါ်ပေးထားသော လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းရန် ရဲရဲ တယောက်သာရှိသည်။ သားသမီး အဖတ်မတင်သော ဒေါ်နန်းအိစံ အတွက် ရဲရဲကိုသာ မနက် မိုးလင်းကမိုးချုပ် ခင်တွယ်စရာ အဖော်အဖြစ် သတ်မှတ်နေရသည်။ထိုကြောင့် နန်းအိစံ စိတ်အတွင်း၌ကား သူမ၏ လိုအပ်နေရသော လိုအင်ဆန္ဒအတွက် ရဲရဲ ကိုအသုံးချရန် ခုရက်ပိုင်းအတွင်း ကြံစည် လုံးပမ်းနေခြင်းကိုကား ရဲရဲတယောက် မသိရှာ။

" နန်းနန်းရေ ... ရဲရဲ ပြန်ရောက်ပီ "

ဟုသူမကို ပြောကာ သူမ၏ အနီးမှ ဖြတ် လျှောက်ကာ သူ၏အခန်း အတွင်းသို့ ဝင်မည်ပြုစဉ်

" ရဲရဲ ရေ နန်းနန်းတို့ ထမင်းစားကြမယ် "

ဟု ပြောလိုက်၍ ရဲရဲ ဘက်သို့ သူမလှည့်ကာ ရဲရဲ၏ အရပ်မြင့်မြင့်ကြီးအား သူမခြေဖျားလေးထောက်၍ ရဲရဲ၏ နဖူးလေးအား ကြင်နာစွာ နမ်းလိုက်လေသည် ။ရဲရဲလည်း အိုးတို့အန်းတန်းဖြစ်ကာ နန်းနန်း၏ မထင်မှတ်သောအပြုအမူကြောင့် အံဩသွားလေတော့၏၊ရဲရဲ လည်းခုမှ နန်းနန်းအား သတိထားကြည့်မိရာ သူမသည် အတော်ကိတ်ကြောင်းကို တွေ့ရသည်။ ရဲရဲ ကလည်း အံဩနေရာမှ နန်းနန်းကို နန်းနန်း နောက်ကျောဘက်မှ ပြန်၍ ဖက်လိုက်၏။နန်းနန်း၏ ဖင်ကြီးများနှင့် သူ လီးထိမိနေသော နေရာကား နန်းနန်း၏ ဖင်ကြားကျကျ ထောက်မိနေကြောင်း အာရုံဖြင့် သိလိုက်သောအခါ ရဲရဲ၏ လီးကားကြီးသထက်ကြီးမား လာပါတော့တယ်။

ထိုသို့ ရဲရဲ လီးတောင်လာတာကို အိမ်ကြီး ရှင် ဒေါ်နန်းအိစံ တယောက် သိလိုက်ရသည်အတွက် အပြုံးပါးပါးတခု ဟန်ပါပါ ပြုံး လိုက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို မသိမသာ လူးလွန့်ကာ လူခြင်းခွာလိုက်ပြီး ထမင်းစားပွဲခုံဘက်သို့ လှည်ထွက်သွား လိုက်သဖြင့် ရဲရဲ မှာ ခိုးလို့ခုလု ဖြစ်ကျန်ခဲ့လိုက်ရ၍ အနီးဆုံးရေချိုးခန်း တံခါးဖွင့်ပြီး ခပ်မြန်မြန်ပြန်ပိတ်ကာ သူမအိုးကြီးအား မှန်း၍ ခပ်မြန်မြန်ဂွင်းထုလိုက်မှ လရေများ ပန်းထွက်ကုန်မှ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားသည်။ပြီးလျှင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး အပြင်ထွက်ပြီး နန်းနန်းနှင့်အတူ ညစာစားကြသည်။နန်းနန်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုဝင်းမြင့်ကတော့ အလုပ်များလို့ဟုနောက်ကျမည့်အကြောင်း ဖုန်းဆက်ကာပြောသည်။

ရဲလွင်ဦးကား ဤအိမ်မရောက်မှီ ကတည်းက သူ့ သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ သူ့လီးတွင် ဂေါ်လီ အပေါ်တစ်လုံး၊အောက်တစ်လုံးထည့်ထားသည်။သူ၏ လီးမှာလည်း ဆွဲစက်နှင့်လည်းမကျင့်၊ ကြီးဆေးလည်း မ ထိုးပဲ အော်ရီဂျင်နယ် ၈ လက်မအရှည်ရှိပြီး လုံးပတ်က လက်တဆုပ်စာမက ရှိလေသည် ။

ရဲရဲ တယောက် နန်းနန်းကို ကြည့်ကာ တအား လိုးချင်လာမိသည်။သူမသည် တခါတရံ ဘရာမပါပဲ အင်္ကျီအပါးလေးနှင့်သာ အိမ်မှုဗာရိယများလုပ်နေလျှင် သူသည် ခပ်လှမ်း လှမ်းမှ ကြည့်နေတတ်ပါသည်။ရဲရဲလည်း နန်းန်းနန်းနှင့်အတူ ထမင်းစားပြီး အခန်းတွင်းဝင်ကာ ဖုန်းထဲက အောကားများ ကြည့်နေသည်။သူ၏ ဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးမှာလည်း ဒုတ်ချောင်းအလား မာတောင်နေသဖြင့် နောက်ထပ်တကြိမ် ဂွင်းထုရန် အပြင် ပြန်ထွက်လိုက်ရာ နန်းနန်း တယောက် ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် တခုခု ရှာနေသည့်ပုံ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမနားသွားကာ နောက်မှသူမဖင်ကြီးနှင့် သူ့လီးမှာ နီးကပ်နေပေသည်။သူမက ကုန်းနေရာမှ ထလိုက်သည်။

" နန်းနန်း ဘာရှာနေတာလဲ "

" ဒီမှာ ဇွန်းကျလို့ ကောက်နေတာ ရဲရဲရဲ့ "

ဟုပြန်ပြောလိုက်ပီး သူမသွားရန် ခြေလှမ်းလိုက်သည်။

" ခဏလေး နန်းနန်း "

ဟုဆိုကာ သူ့မ၏ခါးလေးအား လက်ဖြင့်သိုင်းဖက်၍ သူ့လီးတောင်တောင်ကြီးနဲ့ သူမဖင်ကြားသို့ ထမီပေါ်မှ ထောက်ကာ ဖိပီး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။သူမလည်း သိလိုက်ပါသည်။ နောက်မှ ရဲရဲ၏လီးကြီးနှင့် သူမဖင်ကို ပွတ်ဆွဲနေကြောင်းကို သိသော်လည်း သူမ အဖုတ်တွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်ကာ ထွက်နေလေတော့ အရသာရှိသဖြင့် ရဲရဲ လုပ်သည်ကို မသိဟန်ပြုကာ နေလိုက်သည်။

သူမသည် ကာမလိုအင်ကလည်း မပြည့်သောကြောင့် ရဲရဲကို ခုလို မလုပ်သင့်ကြောင်း တားရမည် ဖြစ်သော်လည်း သူမ မတားပါ။ လိုလိုချင်ချင်ကို ရဲရဲ လုပ်သည်အား ခံယူနေမိပါသည်။ရဲရဲသည် နန်းနန်း ထမီအား ချွတ်လိုက်ရာ သူမခြေဖျားသို့ ရောက်သွားပီး သူမ ၏ ဖင်ကြီးများကြားမှ အဖုတ်ပြူတစ်လေးမှာ နောက်သို့ ပြူးထွက်လာလေသည်။ ရဲရဲ လည်း သူ့ဘောင်းဘီတိုကို အောက်သို့ ချွတ်လိုက်ပီး သူမကျောအား လက်ဖြင့်ဖိချလိုက်ကာ သူမအား ရှေ့ရှိစားပွဲခုံကို လက်ဖြင့်ထောက်စေ၍ သူလီးနှင့် သူမ အဖုတ်ဝသို့ တေ့ပီး လိုးချလိုက်ပါသည်။

" စွိ ဖွတ် ဘလွတ် ဘွစ် "

" အို့ ရဲရဲ မှားမယ်နော် ... နန်းနန်းကို အဲလို မလုပ်ရဘူး "

...........................................................................................

အခန်း ( ၂ )

" အို့ ရဲရဲ မှားမယ်နော် ... နန်းနန်းကို အဲလိုမလုပ်ရဘူး "

ဟု သူမကပြောပီး သူမ ဖင်ကြီးအား ရဲရဲဘက်သို့ ပစ်ကာ ဆောင့်ပေးနေလေသည်။ရဲရဲ ကတော့ ဘာမှမပြောပါ။သူမ၏ ခါးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ အတင်း ကြုံးလိုးနေသည် ။

" ဘွစ် ဘလစ် တစ် တစ်… ဒုတ် "

" အ အင့် ... အမေ့ ... အား.. "

သူ၏ ဂေါ်လီများက စောက်စိကို ခလုတ်

တိုက်နေ၍ သူမ အော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ရဲရဲ လီးမှာ ဂေါ်လီထည့်ထားသည်ဆိုတာ သူမ သိလိုက်ပါပြီ။နာပေမယ့် ခံလို့ကောင်း သောကြောင့် သူမ နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာခံနေလိုက်သည်။ပုံမှန် လေးပဲ ၁၅ မိနစ်လောက် လိုးပေးနေရာ ခဏအကြာတွင် နန်းနန်း ပြီးသွားလေသည်။သူလည်း အချက် ၅၀ ကျော် ဒလစပ်ဆောင့်လိုးပီး သူမ၏ အဖုတ်နံရံသို့ သူ့ လရေများပန်းကာ ပီးသွားလေသည်။

နန်းနန်းကို သူ့ဘက်သို့ ဆွဲလှည့်ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းနေလိုက်သည်။နန်းနန်းက

" လုပ်တာကလဲ လမ်းဘေးက အပျက်မတွေကို လုပ်သလို လုပ်တယ် ... နန်းနန်းအဖုတ်ကို ကြိမ်းသွားတာပဲ "

" ဆောရီး နန်းနန်း ရယ် ... ရဲရဲလဲ လိုးချင်ဇောနဲ့ လောသွားတာပါ "

ဟု သူမ ပါးလေးအား နမ်းကာပြောလိုက်ပီးနန်းနန်း ကိုယ်လုံးအား ပွေ့ချီကာ သူ့ အခန်းသို့ ခေါ်လာပီး အိပ်ယာထက်တွင် ညင်သာစွာချပေးလိုက်သည်။၁၀မိနစ်လောက် နားပီး သူမ၏ ပေါင်ကြားသို့ ဒူးထောက်ကာ ဝင်၍ အမွေးများမရှိပဲ ပြောင်ရှင်းနေသော နန်းနန်းဖြစ်သူ၏ အဖုတ်ကြီးအား ကုန်းယက်ကာ အစိလေးကို လျှာဖြင့် ကလော်ထိုးလိုက်သည်။

" အ ရှီး ကျွတ် စ် ... ကောင်းလိုက်တာ ရဲရဲ ရယ် ... မင်း ဦးလေးက ခုလို တခါမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူး ... "

ဟုသူမက သူ့ကို ပြောလိုက်သည်။

သူမကို စေတနာတွေ ဒလဟောဖြင့် ယက်ပေးနေရာ သိပ်မကြာလိုက် သူမ အဖုတ်တွင်းမှ စောက်ရည်များ သူ့မျက်နှာသို့ လွင့်စဉ်ပန်းထွက်ကာ သူမ ပီးသွားပါသည်။စောက်ရည်များကို အကုန်မြိုချကာ နှုတ်ခမ်းတွင် ပေနေသော လက်ကျန် အရေများကို လျှာဖြင့် သပ်လိုက်ပြီး မြိုချလိုက်လေသည်။

နန်းနန်းက သူ့ခေါင်းလေးအား သပ်ကာ သူ့ပါးလေးအား နမ်းနေလေသည်။သူမသည် သူ အိပ်နေရာ ဘေးသို့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာခါးလောက်ရှိသည့် သူမ ဆံပင်ရှည်တွေကို ကလစ်ဖြင့် စည်းနှောင်ကာ သူမပါးစပ်လေးဖြင့် သူ့လီးကြီးအား စုပ်ပေးနေလေသည်။

" ပလွတ် ... ပလွတ် "

လီးစုပ်သံများမှာ အခန်းတွင်းဝယ် သာယာသော ဂီတသံလိုပင် ထွက်ပေါ်လျက်ရှိလေသည်။လီးကြီးကို သူမပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ လက်လေးဖြင့် ညင်သာစွာ ဂွင်းထု ပေးနေလေသည် ။

" ရဲရဲလီးကြီးက အကြီးကြီးပဲ ... ရှည်လည်းရှည်တယ် ... လီးထိပ်ဒစ်မှာလည်း ဂေါ်လီနှစ်လုံးနဲ့ ... "

ဟု နန်းနန်းက ကျေနပ်အားရစွာ ပြောနေပါသည် ။သူ့ဒစ်ပေါ်သို့ သူမက တံထွေးများထွေးချပီး တစ်ချက်နှစ်ချက် ထုပေးနေပီးပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပေးပီး

" လာလိုးပေးတော့ ရဲရဲ ... နန်းနန်းစောက်ဖုတ်အထဲက ယားကျိကျိဖြစ်နေပီ ... "

ဟု သူ့ကို ပြောလိုက်သည် ။နန်းနန်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ အစိလေးကို ဒစ်ကြီးနှင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပီးမှ အဖုတ်ထဲသို့တေ့ကာ ဆောင့်ပြီး လိုးချလိုက်သည် ။

" ဘွတ် ... ဖတ် ... ဖွတ် "

၁၅ မိနစ်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သူမ ပီးသွားသည်။ခုနက တချီလိုးပြီးထားသောကြောင့် ဒီတချီတွင် သူအချိန်ဆွဲကာလိုးနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။သူမ၏ နို့နှစ်လုံးအား စုပ်ကိုင်ကာ တဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုးနေရာ ၁၀မိနစ် လောက် ရောက်သောအခါ သူမအဖုတ်ထဲသို့ သူ့သုတ်ရေများ ပက်ဖျန်းကာပီးသွားပြီး သူမလည်း နောက်တကြိမ်ပြီးသွားလေသည်။သူတို့ နှစ်ယောက်လိုးပြီးကြ၍ မောကာ အိပ်ယာထက်တွင် နှစ်နာရီ လောက် အိပ်ပျော် သွားပြီး နိုးလာတော့ အားပြန်ပြည့်လာကာ ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက်ကြသည်။

ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ သူတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အိပ်ရာခုတင်အထက်မှ ထကာ ရေချိုးကြပီး ညစာစားပြီး ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်ကာ တီဗွီကြည့်ရင်း ဦးလေးပြန်အလာကို စောင့်နေကြသည်။

သူမ ပခုံးလေးအား ပွတ်သပ်နေပီး သူ့လက်များသည် တဖြေးဖြေး သူမ၏ တင်ပါးကြားသို့ ထမီပေါ်မှ လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်နေလိုက်သည် ။

" မင်း ဦးလေး ပြန်လာခါနီးပီ "

" မလာသေးပါဘူး နန်းနန်းရဲ့ ... ညနက်လောက်မှ ပြန်လာမှာပါ ... ဒီမှာ ရဲရဲ တအား တင်းနေပီ "

ဟုသူ့ပုဆိုးကို လှန်ပြလိုက်ရာ သူ့လီးကြီးမှာ မိုးထောင်ကာ တောင်မတ်နေသည်။

" အာ့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ "

ဟု နန်းနန်းက သူ့အား ပြုံးကာပြောပီး သူ့လီးကြီးအား သူမလက်လေးဖြင့် ညင်သာစွာ ဂွင်းထုပေးနေပီး ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်လေသည်။သူမ၏ ထမီကိုလည်း ချွတ်ချပစ်သည်။ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသော သူ့အပေါ်မှ တက်ခွ၍ သူ့လီးကြီးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပီး သူမအဖုတ်ဝနှင့် တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ဘလစ် တစ် တစ် ဘွစ် ဖွတ် ဒုတ် "

" အ ... ကျွတ် ကျွတ်စ် "

နန်းနန်း၏ နှုတ်ခမ်း လေးအား စုပ်ရင်း အောက်မှ ပင့်ကာ လိုးနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ သူမကို ဆိုဖာပေါ် လက်ထောက်ကုန်းစေကာ နောက်မှ သူမ၏သေးကျဉ်သော ခါးလေးကို ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။၁၀မိနစ်လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သူကော သူမပါ ကာမပန်းတိုင်ကိုပြိုင်တူ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြသည်။

အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်ပြီး မကြာခင် ပွမ် ပွမ်ဟု ဦးလေးကားသံ ကြားသဖြင့် သူ ခြံတခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။သူမသည် အဝတ်များကို ဆွဲဆန့်ပီး ထိုင်နေလိုက်ပါသည်။ နန်းနန်းနှင့် သူလိုးနေကြတာ ဘာလိုလိုနှင့် ၂လပင် ကျော်လာပြီ ဖြစ်သည်။သူတို့အဖြစ်ကို ဒေါ်နန်းအိစံ၏ ခင်ပွန်းမှာ မသိရှာပေ။သူမကတော့ ရဲရဲ၏ ဂေါ်လီလီးကြီးအား စွဲလန်းသွားပီး ညဘက် သူမ ခင်ပွန်း အိပ်ပျော်နေသည့် အချိန်ဆို ရဲရဲ အခန်းသို့သွားကာ အလိုးခံလေသည်။ရဲရဲကလည်း သူမအား တစ်နေ့ကို အနည်းဆုံး ၃ချီတော့ လိုးပေးပါသည်။

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

နောက် တလလောက် ကြာသောအခါတွင် သူမ၏ အမျိုးများရှိရာ တောင်ကြီးသို့ သွားရန် ခင်ပွန်းသည်အား ပြောရာ သူကတော့ အလုပ်မအား၍ မလိုက်နိုင်ဘူး ။ ရဲရဲကို အဖော်အဖြစ် ခေါ်သွားဟု ဆိုသဖြင့် ရဲရဲ နှင့်အတူ ဒေါ်နန်းအိစံတယောက် ပျော်ပျော်ကြီးအိမ်ကကားနှင့် တောင်ကြီးသို့ လာခဲ့ကြလေသည်။

...................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

တောင်ကြီးသို့ မရောက်ခင် မန်းလေး၌ ညအိရန် ဟော်တယ်သို့လာခဲ့ပီး နှစ်ယောက်ခန်းယူကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်ကြပီး ရေချိုးခန်း၌ အတူချိုးကြလေသည်။

ညားခါစလင်မယား ဟန်းနီးမွန်း ခရီးထွက်လာသလိုပင် ရေချိုးပီး ကုတင်ပေါ်၌ ထိုင်ကာ သူကောသူမပါ ကိုယ်ပေါ်မှ သဘက်ကြီးအား ချွတ်လိုက်ပြီး တယောက်နှင့် တယောက် အပြန်အလှန် နမ်းလိုက်ကြသည်။၅မိနစ်ကျော်လောက် နမ်းပီးတော့ 69 ပုံစံဖြင့် နန်းနန်းက သူ့လီးကြီးအား လွေပေးကာ သူက နန်းနန်း၏ အဖုတ်ကြီးအား ဂျာပေးနေလေသည်။အတန်ကြာ ဂျာပေး၊လွေပေးပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အား သူ့ပခုံးပေါ် တဖက်တချက် ထမ်းတင်၍ သူမ အဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို စိုက်ချကာ လိုးဆောင့်နေုလိုက်သည်။

"ဘွတ် ... ဖတ် ... ဘလွတ် ... ပလောက် ... ပလောက် ... ဘွစ် ဘလစ် ... အ အမေ့ ... အ ဟင်း ... ကောင်းတယ် ... ရဲ နန်းကို ဆောင့်..လိုး ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေး ... အ .... "

သူမသည် ပါးစပ်မှလည်း အော်ငြီးကာ ဆောင့်လိုး ခိုင်းနေသဖြင့် သူလည်း နန်းနန်း ၏ အဖုတ်ကြီးကို အဆက်မပြတ် တဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုးရာ ခဏအကြာတွင် သူမ အပေါ်သို့ မြောက်တက်ကာ " အင်း ဟင်းး " ဟု

တိုးတိုးလေး ငြီးကာ ပီးသွားလေသည်။သူလည်း အချက် ၇၀ ကျော်လောက် ဆောင့်လိုးကာ သူမအဖုတ်တွင်း နံရံများသို့ သူ့ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်၍ ပီးသွားပါသည် ။

မိနစ်၂၀လောက် နားပီးတော့ သူမ၏ နို့နှစ်လုံးအား သူစို့ပေးပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး အား သူ့ လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးသည်။ အစိလေးအား ခြေလိုက်သည်။စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် စို့ထွက်လာသည် ။

" တော်ပီ ရဲလေးရယ် ... နန်းနန်းကို လိုးပေးတော့ ... ခံချင်နေပြီ "

" လေးဘက်ကုန်းလိုက် နန်းနန်း ... ရဲရဲ နန်းနန်းအိုးကြီးကို ကြည့်ပီး ဒေါ့ကီဆွဲချင်လို့ ... "

ဟု ဒေါ်နန်းအိစံအား ပြောလိုက်ရာ သူမက တဖက်သို့ လှည့်ကာ ကုန်းပေးလေသည်။

သူမ၏ ခါးလေးအား လက်ဖြင့် ဖိလိုက်ရာ အောက်သို့ ညွတ်ကျကာ ခါးလေး ခွက်ဝင်သွားသောကြောင့် သူမဖင်ကြီးမှာ အပေါ်သို့ ထောင်တက်လာလေသည်။နဂိုကမှ နန်းနန်းသည် ဖင်ကြီးသူမို့ ယခုလို ခါးခွက်ကာ ကုန်းလိုက်တော့ အိုးကြီးက ကား ထွက်နေသည်။သူမ၏ နောက်သို့ မုဆိုးထိုင်ထိုင်ကာ သူမ အဖုတ်ဝသို့ လီးဖြင့် တေ့ကာ လိုးတော့သည်။

" ဘွစ် ဘလစ်…. ဒုတ်…. အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် ... ဖွတ် ဘွတ် ... ပလောက် ပလောက် " အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေရာ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ သူမ ပီးသွားသည်။

သူကတော့ နန်းနန်း၏ ခါးလေးအား အုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရပင် လိုးနေသည်။လိုးနေစဉ် သူမ၏ ဖင်စအိုလေးထဲသို့ လက်ညှိုးထိုး ထည့်၍ ချဲ့နေလိုက်သည်။" လက်ကလည်း ဖင်ကိုလိုး လီးကလည်း အဖုတ်ကို လိုးနေရာ" တပြိုင်နက် သူမ ကာမအရသာကို ခံစားနေရသဖြင့် နောက်တစ်ခါပင် ပီးချင်သလိုဖြစ်လာသည်။

မိနစ်၂၀ လောက် ဆောင့်လိုးပြီး သူ့လရေများကို သူမ၏ အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ကာ ပီးသွားပြီး သူမလည်း ပီးသွားလေသည် ။

ရဲရဲနဲ့ နန်းနန်း နှစ်ယောက် စောင်တစ်ထည်ကို နှစ်ယောက် ခြုံကာ မောမောဖြင့် အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည် ။

မနက်ကြတော့ အိပ်ယာမှထကာ မနက်စာစားသောက်ကြပီး ကုတင်ပေါ်တွင် သူမအား နူးနပ်ကာ လိုးရန် သူ အစပျိုး နေလိုက်သည်။

" နန်းနန်းကို ရဲရဲ ဖင်လိုးချင်တယ် "

" နာမှာလားဟင် ရဲရဲ ... "

" သိပ်မနာပါဘူး နန်းလေးရဲ့"

" မင်း ဦးလေးတောင် နန်းနန်းကို ဖင်တခါမှမချဘူး ၊ ဖင်ခံရတဲ့ အရသာကို ခံစားကြည့်ရတာပေါ့ ... "

ဟု သူမက ပြောလိုက်သည်။ခရီးဆောင်အိတ်ထဲမှ အုန်းဆီဗူးထုတ်ကာ ပေးလိုက်သည် ။

" ရော့ ... ရဲရဲ ... လီးမှာကော ... နန်းနန်း စအိုထဲပါ အုန်းဆီ ဆွတ်ပီး လုပ် ... "

ဟု ဆိုကာ သူ့အား ပြော‌ပီး သူ့လီးအား သူမလက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးနေပါသည်။ သူ လည်း နန်းနန်း ဖင်ပေါက်ဆီသို့ လက်ခလယ်ဖြင့် ချဲ့နေ့ပီး လီးလည်းတောင် လာပီဖြစ်၍ သူမအား ကုန်းခိုင်း၍ သူ့လီးကော သူမ ဖင်စအိုဝ အတွင်းသိူ့ပါ အုန်းဆီဖြင့် ဆွတ်လိုက်ပီး ဒစ်ဖူးအား ခရေပွင့်လေး အဝမှာ တေ့ပီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။

" ဘွတ်..ဖွတ် …ဘလစ် တစ် တစ် ... "

လီးတဝက်လောက်တော့ ဝင်သွားလေသည်။

" နန်းနန်း ... ဖင်ကို မရှုံ့ထားနဲ့ ... ထားရင်နာလိမ့်မယ် ...

ဟုသူ ပြောတော့ သူမ ဖင်ကို မရှုံ့တော့မှ တ ချောင်းလုံး ချောချူစွာ ဝင်သွားလေသည်။သူမ အံတော့ကြိတ်ထားရသည်။ဂေါ်လီတွေက စအိုနံရံများအား ခလုတ်တိုက်သလို

ဖြစ်၍ နာကောင်းကြီး ဖြစ်နေသည်။နန်းနန်း ၏ စအိုထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း လိုးနေရာမှ တအားကောင်းလာကာ ဖီးတက်လာပီး ဒလစပ်ဆောင့်လိုးနေမိသည်။

" ဘွစ် ဘွတ် ဖွတ် ဘလွတ် "

" အမေ့ ... အ.. အမလေး ... ဟင်း.. "

သူမသည် နာ၍ တအားအော်လေသည်။

သူလည်း မညှာမတာ သူမ၏ ခရေပွင့်လေး အား လိုးနေရာ မကြာခင်မှာပဲ သူမ၏ ဖင်ထဲသို့ သူ့ လရေများပန်းကာ ပြီးသွားသည်။သူမလည်း စောက်ရည်များ ထွက်ကာ ပီးသွားလေသည်။သူမကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်း၍ သူတို့ နားနေလိုက်ကြသည်။

" အ ကျွတ် ကျွတ် ရဲရဲ ရယ် ၊ နန်းနန်း ဖင်များကွဲသွားပြီလား မသိဘူး စပ်လိုက်တာ "

ဟုသူမက သူ့အား ပြောလေသည်။

" ခဏနေရင် သက်သာသွားမှာပါနန်းနန်း

ရဲ့၊ နောက်မှ ကောင်းလွန်းလို့ နန်းလေးဖင်ပဲလိုးပါ ရဲရဲ ရယ်လို့ ပြောနေမှာ "

" ဟွန်း ... လူဇိုးလေး ၊နန်းနန်းမှာ ရှိသမျှအပေါက်တွေ အကုန်လိုးတယ် "

ဟု သူအား နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ချစ်စနိုး အမူအရာ လေးဖြင့်ပြောလေသည်။ညနေလောက်ကျတော့ သူတို့ တောင်ကြီးသို့လာခဲ့ရာ ညပိုင်းလောက်တွင်် နန်းနန်း၏ အမျိုးများအိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့ကြလေသည်။

နောက်နေ့ ကျတော့ ပင်းတယကိုသူတို့သွားကြလေသည်။ညနေလောက်ကျတော့ အိမ်ပြန် လမ်းတွင် နန်းနန်း၏ အမက ငါတို့ ၁နှစ်မှ ၁ခါလောက်တွေ့ရတာ၊ဘီယာ သောက်ကြရအောင်ဟု ဆိုကာ ဘီယာနှင့်စားစရာများဝယ်ပြီး အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြပါသည်။သူတို့ သောက်စားကြပီး မူးကာ သူ့အခန်း ကိုယ့်အခန်းများသို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်ကြသည်။နန်းနန်းနှင့် ရဲရဲက နှစ်ယောက်တခန်း။

သူမသည် နဂိုအသားဖြူသူဆိုတော့ ဘီယာသောက်ထားသော အရှိန်နှင့် မျက်နှာလေးသည် နီမြန်းလျက်ရှိနေသည်။ အခန်းတခါး ပိတ်ခါ နန်းနန်းက သူမဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများအား သူမ မူးနေသဖြင့် သူ့ကို ချွတ်ခိုင်းသည် ။

" ရဲရဲ ... နန်းနန်းကို ကူပြီးချွတ်ပေးအုံး "

ဆို၍ သူမ၏ တီရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ပင်တီလေးတထည်သာ သူမ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိတော့သည်။ပင်တီကိုပါ ချွတ်ပီး သူ့ ဘောင်းဘီနှင့် အင်္ကျီကိုပါ ချွတ်၍ ကုတင်ပေါ်တွင် စောင်တထည်ထဲ နှစ်ယောက်အတူ ခြုံကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။

.........................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

မိုးလင်းခါနီးကျတော့ သူနိုးလာသည်။နန်းနန်းကတော့ တစောင်းလေး အိပ်နေရာ သူလည်း လီးတောင်လာ၍ သူမ၏ အဖုတ်ထဲ သို့ တစောင်းကွေးကာ လိုးနေလိုက်သည်။

ခဏကြာတော့ သူမနိုးလာသည်။သူ့ဘက်သို့ သူမ ဖင်ကြီးအား ပစ်ပေး၍ သူလည်း နာရီဝက်ကျော်ခန့် လိုးပီး သူကော သူမပါ ကာမပန်းတိုင်သို့ တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

တောင်ကြီးမှာ ၁၀ ရက်လောက်နေပီး သူတို့ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။အိမ်ရောက်ပီး နန်းနန်းနှင့် သူခရီးပန်းလာသောကြောင့်အနား ယူလိုက်ကြသည်။ညနေဘက်ကျတော့ သူမက သူ့အခန်းသို့ ရောက်လာပီး သူမအဝတ်စားများနှင့် သူအဝတ်စားများ ချွတ်ပစ်ပီးသူမပါးစပ်လေးဖြင့် သူ့လီးကြီးအား လွေပေးနေလေသည်။သူမကို ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက် ကုန်းစေပီး နောက်မှ သူမအဖုတ်တွင်းသို့ သူ့လီးကြီးဖြင့် တဘုံးဘုံး ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။

" ဘလွတ် ... ဘွတ် ... ပလောက် ... ပလောက် ... ဖွတ် ... စွိ ... ဖတ် … အ ... "

" ကောင်းတယ် ... ဆောင့် ဆောင့် ရဲရဲ ... နန်းနန်း ကို ဆောင့်လိုးပေး ... အား ... အ ... "

သူလည်း ၁၅ မိနစ်လောက်ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ

" အား ... နန်းနန်း ပီးပြီ ရဲရဲ ... "

သူလည်း မကြာခင် ပြီးချင်လာသည်။

" အ ... နန်းနန်း ရဲရဲလဲ ပီးတော့မယ် "

ဟုပြောပီး အဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးအား ထုတ်ကာ သူမ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ရာ စုပ်ပေးနေပီး သူလရေများအား သူမပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ကာ ပြီးသွားလေသည်။

" အား ... ရှီး ... ကောင်းလိုက်တာ နန်းနန်းရယ် ... "


ပြီးပါပြီ



Thursday, April 7, 2022

လွယ်အိတ်ကလေး (စ/ဆုံး)

  လွယ်အိတ်ကလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ကိုကိုမောင် (၇) တန်း အောင်တော့ သူ့ဦးလေးရှိရာ မန္တလေး စိန်ပန်းရပ်သို့ ရောက်လာ၏။ စောစောကတော့ ကျောင်းဆက်တက်ရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်က ကျောင်းဆက်ထားဖို့ တာဝန်ယူသဖြင့် သူ့အမေ မခင်ဝင်းက သဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန် မှာ သံရေကျိုလုပ်ငန်းဖြင့် ကြီးပွားနေ၏။ အလုပ်ရုံက သတ်သတ်၊ အိမ်က သတ်သတ်ဖြစ်သည်။ ကိုကိုမောင်ကို မန္တလေးသို့ ပို့ခြင်းမှာ ကျောင်းဆက်ထားဖို့ မဟုတ်ဘဲ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်တစ်ခု သင်ကြားရန်ဖြစ်သည်။ ဒီရောက်မှ အစီအ စဉ်တွေ ပြောင်းကုန်ခြင်းဖြစ်၏။

ကိုမြင့်ဟန် မိန်းမ မနှင်းရီ က ငွေကုန်မည့် ကိစ္စမို့ သိပ်တော့ မကျေနပ်။ သို့သော် ကိုမြင့်ဟန်ကို ကြောက်ရသည့်အတွက် အောင့်သက်သက်နှင့် နေလိုက်ရသည်။ ကိုကိုမောင်ကလည်း သူ့ဦးလေး မိန်းမ မကျေနပ်မှန်း ရိပ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် မနှင်းရီ နှင့် အဆင်ပြေအောင် ပေါင်းရမည်ကို နားလည် လိုက်သည်။

ကျောင်းဖွင့်ဖို့က တစ်လခွဲလောက် လိုသေး၏။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရုံနှင့်အိမ် ကူးချည်သန်းချည်လုပ်ကာ မနှင်းရီ တာဝန်များကို ဝိုင်းကူလုပ်ပေးသည်။ မပျင်းမရိ မခိုမကပ် လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သဖြင့် တစ်ပတ်အတွင်း မနှင်းရီက သူ့ကို သဘောကျသွားသည်။ မနှင်းရီက အိမ်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်ဖြစ်ရာ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများကို ဈေးချိုသို့ သွားဝယ်ပေးရသည်။

ကိုကိုမောင် မရောက်ခင်က ဖတ်ဖတ်မောအောင် လုပ်ခဲ့ရသော မနှင်းရီ တစ်ယောက် ယခုတော့ တဝက်မက သက်သာနေသဖြင့် ကိုကိုမောင့်အပေါ် သဘောကျ ကြည်ဖြူနေသည်။ ကိုကိုမောင် လုပ်ကိုင်ပေးသမျှကို လုပ်အားခဟု သဘောထားကာ ကျောင်းမုန့်ဖိုးအဖြစ် ယခုကတည်းက စုပေးထား၏။

ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်မှာ မနက်မိုးလင်းသည်နှင့် အလုပ်ရုံထွက်သည်။ ည မိုးချုပ်မှ ပြန်လာလေ့ရှိ သည်။ များသောအားဖြင့် ည ကိုးနာရီခွဲ ဆယ်နာရီမှ ပြန်လာလေ့ရှိသည်။ သည်တော့ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် မနှင်းရီအတွက် အကောင်းဆုံး ကူဖော်လောင်ဖက် ဖြစ်လာသည်။ ပြီးတော့ သူတို့မှာ သားသမီးမထွန်းကားသဖြင့် ကိုကိုမောင်ကို သားတစ်ယောက်သဖွယ် သဘောထား ဆက်ဆံလာသည်။

ကျောင်းစဖွင့်သည့်နေ့က မနှင်းရီကိုယ်တိုင် ကျောင်းလိုက်အပ်သည်။ မနှင်းရီက သူနှင့်ရင်းနှီးသော ကေသွယ်မိုး နှင့် ကိုကိုမောင်ကို မိတ်ဆက်ပေးပြီး လိုအပ်သော အကူအညီများပေးရန် အတန်တန်မှာခဲ့၏။ ကေသွယ်မိုးကလည်း (၇)တန်းအောင် (၈)တန်းတက်ရမည့်သူ ဖြစ်ရာ တောသားလေး ကိုကိုမောင်အဖို့ အစစအရာရာ အဆင်ပြေသွားသည်။

မနှင်းရီက အပြန်တွင် ကေသွယ်မိုးကိုပါ မုန့်ဖိုးငါးရာပေးခဲ့ သည်။ (မှတ်ချက်။ ။ ထိုစဉ်က ဆန်တစ်ပြည် (၁၂၅) ကျပ် ခန့်သာရှိသေးသည်။) ကိုကိုမောင့်ကို အကြောင်းပြု၍ မုန့်ဖိုးငါးရာ ရသဖြင့် ကေသွယ်မိုး  တစ်ယောက် ကိုကိုမောင့်အပေါ် ငယ်ပေါင်းသဖွယ် ခင်မင်ရင်းနှီးသွားသည်။

လိုအပ်သည့် အကူအညီများကို စေတနာ ထက်သန်စွာ အကူအညီပေးသည်။ နောင်လည်း ရလာဦးမည့် အခွင့်အရေးများကို မျှော်မြင်ကာ ကိုကိုမောင်ကို သူ့လူအဖြစ် သတ်မှတ် လိုက်တော့၏။ထိုနေ့မှစ၍ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ သွားအတူ စားအတူ တပူးတွဲတွဲဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း အတူတူပင် ကေသွယ်မိုး မိဘများက သာမန်လက်လုပ်လက်စားတွေမို့ စားနိုင်သောက်နိုင်ရုံသာ ရှိကြ၏။ ကေသွယ်မိုး အဖေက မြင်းလှည်းမောင်း သည်။ ကိုကိုမောင့် ဦးလေး အလုပ်ရုံက ပစ္စည်းများကို ကေသွယ်မိုး အဖေကပင် ဒိုင်ခံသယ်ပို့ပေးရ၏။

ကေသွယ်မိုး အမေကတော့ ကမ်း နားဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။ မနှင်းရီနှင့် ရွာဆွေရွာမျိုးဖြစ်သည်။ မနှင်းရီက မန္တလေးဇာတိမဟုတ်။ အထက် ကသာဖက်မှဖြစ်သည်။ ဈေးရောင်းရင်း သူ့ဦးလေးနှင့် ညားကြခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူကြီးခြင်း ခင်မင်ရင်းနှီးကြပြီးဖြစ်၏။

သို့သော် ရပ်ကွက်ခြင်းခြား၏။ တစ်ပြကျော်ကျော်ခန့်ဝေးသည်။ ကေသွယ်မိုးနှင့် ကိုကိုမောင်တို့မှာ တစ်နှစ်ထက် တစ်နှစ် ရင်းနှီးလာကြသည်။ တစ်ဦးကို တစ်ဦး သံယောဇဉ်လေးတွေ နှောင်ဖွဲ့လာကြသည်။

ဤသို့ဖြင့် (၁၀)တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်တွင် မနှင်းရီ တစ်ယောက် သားအိမ်ကင်ဆာနှင့် ကွယ်လွန်သွားသည်။ မိဘသဖွယ် သံယော ဇဉ်တွယ်ခဲ့ရသူ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် အတော်လေး နှမြောတသ ဝမ်းနည်းပူဆွေးခဲ့ရသည်။ ဦးလေးဖြစ်သူမှာလည်း သောက ပရိဒေဝ စိတ်ဖြင့် အရက်တွေ ဖိသောက်လာသည်။

လုပ်ငန်းကလည်း အတော်လေး ဖြစ်ထွန်းသည်။ သည်ကြားထဲ ချဲက တစ်သောင်းဖိုး ပေါက်လိုက်သေး၏။ ချဲ တစ်သောင်းဖိုး ပေါက်ပုံ က ဂမ္ဘီရဆန်၏။ မနှင်းရီ ကွယ်လွန်ပြီး (၄၅) ရက် အရောက်တွင် ကိုကိုမောင် အိပ်မက် မက်၏။ အဒေါ်ဖြစ်သူ မနှင်းရီက အိပ်မက်ထဲတွင် သူ့အမေအရင်းဖြစ်နေ၏။

အခုလို မထင်မှတ်ဘဲ သားနှင့်ခွဲရတာကို ရင်နာလို့မဆုံးဖြစ်ရကြောင်း။ သို့သော် အမေက အမြဲစောင့်ရှောက် သွားမှာဖြစ်ကြောင်း။ မီးဖိုခန်း ကြောင်အိမ်အောက်ဆုံးထပ်ရှိ အံဝှက်ထဲတွင် ငွေသုံးသောင်းရှိကြောင်း။ (၂)သောင်းကို သံဃဒါနဆွမ်း လောင်း၍ ကျန်တစ်သောင်းကို အမေပေးတဲ့ ဂဏန်းကို ထိုးဖြစ်အောင် ထိုးစေချင်ကြောင်း အတန်တန်မှာပြီး ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူ ပေးတဲ့ ဂဏန်းက (၃၄၃) (၁၆-၇-၂၀၀၆) ဖြစ်သည်။ မနှင်းရီ ပျောက်ကွယ်သွားသောအခါ ကိုကိုမောင်က အော်ဟစ်ငိုယိုပြီး နောက်က ပြေးလိုက်သည်။

“ အမေ…အမေ…အမေရေ…အမေ…”

အခန်းထဲက အော်သံကြား၍ ကိုမြင့်ဟန် လန့်နိုးကာ ကိုကိုမောင့် အခန်းထဲရောက်လာသည်။ မျက်ရည်တွေက စီးကျနေပြီး အိပ်မက် ထဲ ယောင်အော်နေမှန်းသိသွား၍

“ ကိုကိုမောင်…ဟေ့…ကိုကိုမောင်”

လက်မောင်းကိုပုတ်ပြီး နှိုးလိုက်၏။

ကိုကိုမောင် ဝုန်းကနဲထထိုင်သည်။ မျက်လုံးကို ပွတ်သပ်ကြည့်တော့ ဦးလေးဖြစ်သူက ခုတင်ပေါ် သူ့ဘေးတွင်ရောက်နေသည်။

“ ဟာ…ဦးလေး…အိပ်မက် မက်နေတာဗျ…”

ကိုကိုမောင်က သူမြင်သမျှကို အပြည့်အစုံပြောပြလိုက်သည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ နံနက် (၃)နာရီခွဲရှိနေပြီ။

ကိုကိုမောင့် အိပ်မက် ကြောင့် ကိုမြင့်ဟန်မှာ သူ့မိန်းမကို ပိုပြီးသတိရမိသည်။ ကိုကိုမောင်ကို ပြန်အိပ်ခိုင်းပြီး ညကလက်ကျန်အရက်ကို သောက်ရင်း သူ့မိန်းမ အကြောင်းတွေထိုင်တွေးရင်း မိုးလင်းခဲ့သည်။ အိပ်မက်အတိုင်း ကြောင်အိမ်ထဲ ရှာကြည့်ရာ ငွေသုံးသောင်း တကယ်တွေ့ရ၏။

မနှင်းရီ မှာသည့်အတိုင်း ဆွမ်းလောင်းသည်။ ချဲထိုးသည်။ အမှန်တကယ်လည်း ပေါက်ခဲ့သည်။ နောက်တစ်ရက်တွင် ကိုမြင့်ဟန်က ကိုကိုမောင့် အမေကို လှမ်းမှာသည်။ သက်ဆိုင်ရာ ရပ်ကွက်လူကြီးများရှေ့မှောက်တွင် စာချုပ်စာတမ်းနှင့်တကွ ကိုကိုမောင်ကို တရားဝင် မွေးစား လိုက်တော့သည်။

(၁၅)ရက်ခန့်နေပြီး မပြန်ခင် တစ်ရက်အလို ညတွင်

“ ငါ့မောင်…မင်းလည်း အရက်တွေ သိပ်မသောက်ပါနဲ့ကွယ်…ကျန်းမာရေးလည်း ဂရုစိုက်ပါဦး… အစ်မ ရောက်ကတည်းက မင်းကို အကဲ ခတ်နေတာ မင်းသောက်ပုံက သိပ်လွန်လွန်းနေတယ်… အစ်မကတော့ အိမ်ထောင်ပြုစေချင်တယ်… အခုမှ (၃၉)နှစ်ရှိသေးတာပဲ…စီးပွားရေး ကလည်း ပြည့်စုံနေတဲ့ဥစ္စာ… အထိန်းအကွပ်မရှိရင် ဒီထက်ပိုဆိုးသွားမယ်…”

ကိုမြင့်ဟန် တစ်ယောက် သူ့အစ်မ ပြောတာကို နားထောင်နေ၏။ ဘာမှတော့ ပြန်မပြော။ သို့သော် သူ့မျက်နှာတွင် ပြုံးယောင်သမ်းနေ ၏။ ကိုကိုမောင့် အမေပြန်သွား၍ (၃)လမြောက် အရောက်တွင် ကိုမြင့်ဟန် တစ်ယောက် မုံရွာဘက် ခရီးထွက်ရာမှ အပြန် မိန်းမတစ် ယောက်ပါလာသည်။

နာမည်က မဝေဝေခိုင် ဟုခေါ်သည်။ အသက်က (၂၉) (၃၀) ဝန်းကျင်သာ ရှိသေး၏။ ချောချော တောင့်တောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ။ ဦးလေးက မဝေဝေခိုင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးသည်။ တခြား ဘာမှအထွေအထူးမပြော။ ထိုနေ့မှစ၍ မဝေဝေခိုင်သည် ဦးလေး၏ ဇနီးမယားအဖြစ် ရောက်ရှိသွားပါတော့သည်။

ကိုကိုမောင်နှင့် ကေသွယ်မိုးတို့မှာ နှုတ်ကဖွင့်မပြောကြသည့်တိုင် အတွင်းစိတ်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်ကြိုက်နေကြ သည်။ (၈)တန်းမှစ၍ ယခု တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်အထိ အတူသွား အတူစား အတူလာမို့ သူငယ်ချင်းတွေရော နှစ်ဖက်မိဘများကပါ သဘောတူထားပြီးဖြစ်သည်။

ယနေ့ ကျူရှင်စာတွေ အပြန်အလှန်ကူးကြရန် ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ကိုကိုမောင့်ထံ သွားဖို့ ဖီးလိမ်းပြင် ဆင်နေ၏။ စိတ်ကူးလေးယဉ် သီချင်းလေးတအေးအေးနှင့် ဖြစ်သည်။ သူ့အမေနှင့် အဖေတို့ကလည်း ကျောက်ဆည်ဖက် ဘုရားဖူးသွား ကြသဖြင့် အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်ထဲရှိသည်။ (၁၀)နာရီအရောက်လာခဲ့မည်ဟု ကိုကိုမောင်ကို မှာလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။

အခု (၉)နာရီ (၁၅) မိနစ်ခန့်ရှိနေပြီ။ တရားဝင် ရည်းစားမဖြစ်သေးသည့်တိုင် ချစ်သူအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသူမို့ ရင်တွေခုန်မိ၏။ အခုနောက်ပိုင်း ကိုကိုမောင့် အကြည့်တွေက နှလုံးတုန် ရင်ခုန်သည်းထိတ်စရာတွေဖြစ်သည်။ ကေသွယ်မိုးကလည်း အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်ကာ အဖုအထစ်အရှိုက်အဝိုက် ကောက်ကြောင်းတွေက ပီပြင်ဖွံ့ဖြိုး အလှတွေတိုးလျှက်ရှိ သလို ကိုကိုမောင်ကလည်း ရင်အုပ်ကားကားနှင့် မိန်းမသားတွေ စွဲမက်စေသော ယောကျ်ားပီသသော ရုပ်လက္ခဏာတွေ ထင်ရှားပေါ် လွင်လာ၏။

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ကျူရှင်စာအုပ်တွေ လွယ်အိတ်ထဲထည့်နေစဉ် စစ်ကိုင်းတွင်နေသော သူ့အစ်မ ယောက်ျား ထွန်းထွန်း ရောက်လာ၏။ ထွန်းထွန်းက အသက်(၃၀)ခန့်ရှိပြီ။ သူ့အမထက် (၅)နှစ်ခန့်ကြီးပြီး ကေသွယ်မိုးထက် (၁၀)နှစ်ခန့်ကြီးသည်။ ထမင်းစားချိန်မို့ ထမင်းပြင်ပေးရသည်။ သူ့ယောက္ခမတွေ မရှိမှန်းသိ၍ ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် ခယ်မဖြစ်သူ ကေသွယ်မိုးကို ခပ်ရဲရဲပင် ကြည့်သည်။ မတွေ့ရတာကြာပြီမို့ ခယ်မဖြစ်သူ တစ်တစ်ရစ်ရစ် စွင့်စွင့်ကားကား အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်လို့နေသည်။

သေးသွယ်သော ခါးအောက်ပိုင်းရှိ အိုးကြီးနှစ်မွှာမှာ ဝိုင်းစက်ကားထွက်နေပြီး နောက်ဖက်သို့ မို့မောက်လျှက်အိစက်လုံးတစ်နေ၏။ ဖြောင့်စင်းဖြိုးတုတ်သော ပေါင်တံကြီးတွေက ထွန်းထွန်း ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေသည်။ ကေသွယ်မိုး ဟင်းပန်းကန်နှင့် ပြန်ရောက်လာ၏။ ဟင်းပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ် ငုံ့ချပေး၏။

လည်ဟိုက်အင်္ကျီအတွင်းမှ ပြည့်လျှံထွက်နေသော နို့အုံသားတွေက ဖြူဖွေးအိထွေးနေ၏။ လှုပ်ရှား မှုနှင့်အတူ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ တသိမ့်သိမ့်နှင့် လှုပ်ခါနေသည်။ ရမ္မက်ကြွစရာ မြင်ကွင်းကို အနီးကပ်မြင်နေရသော ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် ရာဂသွေးတွေ ပူနွေးလာ၏။ အပြင်သွားဖို့ ပြင်ထား ပြီဖြစ်၍ ကေသွယ်မိုးကိုယ်မှ မွှေးရနံ့တွေ သင်းပျံ့လျှက်ရှိသည်။

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် သူ့ကို မရိုးမသားကြည့်နေသော ခဲအို၏ ရမ္မက်မျက်လုံးများကို မမြင်တွေ့ရသေး။ ကိုကိုမောင်နှင့် တွေ့ရ မည့် အရေးကိုသာ တွေးလျှက် စိတ်ကူးယဉ်ကြည်နူးလျှက်ရှိသည်။ လည်ဟိုက်အင်္ကျီကိုလည်း တမင်သက်သက်ရွေးဝတ်ခဲ့၏။ သူတို့နှစ် ယောက် စာကျက် စာကူးလျှင် အိမ်နောက်ဖေးရှိ ပန်းစက္ကူပင်ကြီးအောက်တွင် ပြုလုပ်ကြမြဲဖြစ်သည်။

ထိုပန်းစက္ကူပင်ကြီးအောက်တွင် ဆက်တီခုံများရှိ၏။ စားပွဲဟိုဖက်ထိပ် ဒီဖက်ထိပ်မှထိုင်၍ စာကူးကြ၏။ စာငုံ့ကူးလျှင် တင်းရင်းမို့မောက်နေသော သူ့နို့အုံဖွေးဖွေးနုနုကြီးကို ကိုကိုမောင် မြင်တွေ့စေရန် လည်ဟိုက်အင်္ကျီကို တမင်ရွေးဝတ်ခြင်းဖြစ်သည်။

“ ရော့…ထမင်းအုံးလေ ကိုထွန်း…”

ကုန်လုလုဖြစ်သော ထမင်းပန်းကန်ထဲသို့ ထမင်းငုံ့ထည့်ပေးလိုက်စဉ် ဝင်းမွတ်နုထွတ်သော နို့ကြီးနှစ်မွှာကို တဝင်းဝင်း တလက်လက် တောက်ပနေသော ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် စူးစူးဝါးဝါးကြီးကြည့်နေသော ခဲအိုဖြစ်သူ ထွန်းထွန်းကို ဖျပ်ကနဲမြင်လိုက်၏။

ကေသွယ်မိုး မသိ ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ သေချာသည်ထက် သေချာအောင် စမ်းသပ်လို၍ ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ရေအိုးစင်ရှိရာသို့ ရေသွား ခပ်သည်။ သူမ၏ ထွားကားဝိုင်းစက်သော ဖင်ဆုံကြီးကို တမင်လှုပ်ခါအောင် လုပ်ပြသည်။ ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် ကာမရာဂတွေ တဝင်းဝင်းတောက်နေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်နေမည်ကို စိတ်က အလိုလိုသိနေ၏။

ပို၍သေချာအောင်

“ ကိုထွန်း…ထမင်းထည့်အုံးမလား…”

ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် အငိုက်မိသွား၍ ရုတ်တရက် စကားမပြောနိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ

“ အဲ…အဲ…တော်…တော်ပြီဟ”

ထမင်းနင်သံကြီးဖြင့် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ပြောလိုက်မိသည်။

“ ဦးလေးတို့က ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ”

“ ဟင့်အင်း…ဒီနေ့ ပြန်မလာဘူး…ညအိပ်မှာ”

ထွန်းထွန်း ရင်ထဲ ဘုရားပွဲလှည့်သွား၏။ အသေအချာကြည့်လေ စွဲမက်စရာကောင်းလေဖြစ်နေသည့် ခယ်မကို ထွန်းထွန်း တဝကြီး ကြည့်လိုက်၏။ သူ့မိန်းမအပျိုတုန်းကထက် သာလွန်သောအလှပစ္စည်းတွေ တစုတဝေးကြီးရှိနေကြောင်း အကဲခတ်မိ၏။

ထိုစဉ် ကေသွယ် မိုးမှာ ချာတိတ်ရှိသေးသည်။

“ ကဲ… ကိုထွန်း ထမင်းစားပြီးရင် အေးအေးဆေးဆေး နားအုံးကျနော် သူငယ်ချင်းအိမ် စာသွားကူးအုံးမယ်…”

“ အေးအေး…သွားသွား”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် လွယ်အိတ်လွယ်၍ ကိုကိုမောင့်ထံ ထွက်လာခဲ့သည်။

သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ကပ်ပါလျှက်ရှိသော အဖုအထစ် အမို့အမောက် အစွင့်အကား အသားအုံအသားဆိုင်တို့၏ တန်ဖိုးကြီးမားလှပုံကို လက်တွေ့သိလိုက်၍ အလှမာန်ဝင့်ကာ ကျော့ကျော့မော့ မော့နှင့် ဘဝင်မြင့်လျှက်ရှိပါတော့သည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ (၁၁)နာရီခွဲပြီ။

“ ဟောတော့…(၁၀)နာရီ ချိန်းထားတာ ဒုက္ခပါဘဲ”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ခပ်သွက်သွက်သုတ်ခြေတင်လိုက်ပါတော့သည်။

ကိုကိုမောင် ကျူရှင်က ပြန်လာတော့ (၉)နာရီ (၄၅)မိနစ် ရှိပြီ။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကေသွယ်မိုးကို ရည်းစားစကားပြောမည်။ အခွင့်သာလျှင် ဖြုတ်မည်။ ကေသွယ်မိုး၏ အပြောအဆို အကြည့်အရှုအမူအယာတွေက သူဘာလုပ်လုပ် သဘောတူကြည်ဖြူမည့် လက္ခဏာတွေ ပြသ လျှက်ရှိ၏။

လက်နှေးလို့မဖြစ်။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဝင်းတံခါးမှာ သော့ခတ်ထားသည်။ သူ့မိထွေးဝမ်းကွဲ မရှိကြောင်း သေချာ၏။ ဦးလေး ဖြစ်သူက အလုပ်ရုံမှာသာနေသည်မို့ ဒီအချိန်အိမ်မှာနေလေ့မရှိ။ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် သူ့စိတ်ကူး အကောင်အထည် ဖော်နိုင်တော့ မည်မို့ အူမြူးနေသည်။

ကေသွယ်မိုး၏ တင်းတင်းမို့မို့ နို့အုံနှစ်မွှာနှင့် ပြည့်တင်းစွင့်ကားသော တင်ဆုံထွားထွားတစ်တစ်ကြီးကို မြင်ယောင် မိကာ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်တန်ကြီးမှာ မတ်ကနဲ တောင်ထလာသည်။ ဘဝပေးကုသိုလ်အရ ယောကျ်ားပီသစွာ ချောမောရုံမျှမက စံချိန်မှီ သော ဒုတ်ကြီးကိုပါ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

သူ့ ဒုတ်တန်ကြီးမှာ အရှည် (၇)လက်မခွဲ လုံးပတ် (၄)လက်မခွဲမို့ အားရကျေနပ်စရာကောင်းလှသည်။ ကေသွယ်မိုး ခံနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်။ သို့သော် ရှာဖွေမှတ်သားထားသော ကာမဗဟုသုတတို့ဖြင့် ချော့မော့နှူးနှပ်၍ ဖြုတ်ရမည်သာ။ တွေးရင်း တွေးရင်း လီးကြီးက ကြွ သထက်ကြွ မတ်သထက်မတ်တောင်လာ၏။ ကိုကိုမောင် သူကိုင်သော သော့ဖြင့် တံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ပြန်ပိတ်၏။ ကေသွယ်မိုး လာလျှင် ဘဲလ်တီးနေကျဖြစ်သည်။ အပေါ်ထပ်တက်၍ ကြာကြာလိုးနိုင်အောင် ညဈေးက အသင့်ဝယ်ထားသော လီးကြီး ဆေးကို လိမ်းလိုက်သည်။ သောက်ဆေး ကိုတော့ ကေသွယ်မိုးလာမှ သောက်မည်။ ပထမဆုံး စတင်ဖိုက်ရမည့်ပွဲမို့ ယောကျ်ားအစွမ်း သတ္တိပြနိုင်မှဖြစ်မည်။

ကြာကြာစိမ်လိုးနိုင်လေ မိန်းမစွဲလေဟူသော စကားကို ကိုကိုမောင် သိထား၏။ နဂိုကပင် တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးမှာ ဆေးလိမ်းလိုက်သောအခါ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောလာသည်။ ဒစ်ဆံ ပြဲကြီးကလည်း ဝင်းပြောင်တင်းကားနေ၏။

“ ကလင် ကလင် ကလင်”

ကိုကိုမောင် ပုဆိုးကို ကပျာကယာဝတ်၍ အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာ၏။ တံခါးဝသို့ရောက်သောအခါ ကေသွယ်မိုး မဟုတ်ဘဲ မိထွေးဝမ်းကွဲ မဝေဝေခိုင် ဖြစ်နေ၏။ တံခါးဖွင့်၍ သော့ဖြုတ်ရုံမျှသာရှိသေး မဝေဝေခိုင်က တံခါးကိုဆွဲဟကာ အလောတကော ဝင်လိုက်သည်။

သည်တော့ ရပ်လျှက်ရှိသော ကိုကိုမောင့် ကိုယ်လုံးနှင့် မဝေဝေခိုင် ကိုယ်လုံးမှာ ထိထိမိမိကြီး ပွတ်တိုက်သွား၏။ မဝေဝေခိုင်၏ ကြီးမား စွင့်ကားသော ဖင်ဆုံသားကြီးက ကိုကိုမောင်၏ ပေါင်ရင်းကို အိကနဲ ဖိမိသွား၏။ ထို့အတူ ဆူဖြိုးတင်းအိသော နို့ကြီးနှစ်မွှာကလည်း ကိုကို မောင်၏ နံစောင်းကို နွေးထွေးအိစက်စွာ ဖိကပ်သွားသည်။

မဝေဝေခိုင် အတော်ကြာသည်အထိ ဖိကပ်ထား၏။ ပြီးမှ အိမ်ထဲသို့ ခပ်သွက် သွက် ဝင်သွားသည်။ စောစောကပင် ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ် စိတ်တွေထနေသဖြင့် ကိုကိုမောင် တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းတုန်လှုပ်သွား၏။ လိမ်းဆေးကလည်း တရိပ်ရိပ်သတ္တိပြလျှက်ရှိ၏။

ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် ကေသွယ်မိုးကို မေ့သွား၏။ ထို့ကြောင့် ဘာကိုမှသတိမရတော့ဘဲ မဝေဝေခိုင် နောက်သို့လိုက်ခဲ့သည်။ တံခါးကိုလည်း သည်အတိုင်း ဖွင့်ထားခဲ့မိသည်။ ခြံဝင်းနှင့် အိမ်မကြီးက ပေ (၄၀)လောက် ကွာသည်။ ကိုကိုမောင် အိမ်တွင်းရောက်သွား တော့ မဝေဝေခိုင်က ဖိနပ်ကိုကုန်းကောက်ရင်း အခန်းထဲဝင်သွားသည်။

ကုန်းလိုက်သည့်အခိုက်တွင် ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးက အစွမ်းကုန် စွင့်ကားသွားသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ကိုကိုမောင့် ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ နိမ့်ချီ မြင့်ချီဖြင့် စည်းချက်ကျကျ လှုပ်ခါသွားသော ဖင်ဆုံကြီးက ကိုကိုမောင့် မျက်စိထဲ စွဲသွားသည်။

ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် သူ့ဦးလေးနှင့် မဝေဝေခိုင် တို့ လိုးကြတာကို ချောင်းချောင်းကြည့်ဖူး၏။ မဝေဝေခိုင်က အပေးကောင်းသည်။ ရခါစကတော့ ဦးလေးကလည်း အတော်လိုးနိုင်သည်။ မဝေဝေခိုင်၏ အပေးကောင်းခြင်း၊ အပြုစုကောင်းခြင်းတို့ကြောင့် ဦးလေးဖြစ်သူ သောကမှာ ပါးလျှစပြုလာသည်။ အရက်ကိုလည်း အတိုင်းအဆနှင့်သောက်တော့၏။ မနှင်းရီလောက် မချစ်သည့်တိုင် သူ့အတိုင်းအတာနှင့်သူ မဝေဝေခိုင်အပေါ်မှာ သာယာတပ်မက်လာသည်။

တစ်နေ့ ဦးလေးအစောကြီး အိမ်ပြန်လာသည်။ ခါတိုင်း သည်အချိန် ပြန်လာလေ့မရှိ။ မျက်နှာကြောလည်း တင်းနေသည်။ အပေါ် ထပ် အခန်းထဲစာကျက်နေသော ကိုကိုမောင့်ထံ ရောက်လာသည်။

“ ကိုကိုမောင်…မဝေ မရောက်သေးဘူးလား”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး”

“တောက်… ဒီဖာသယ်မတော့… သိကြသေးတာပေါ့ကွာ…”

ည (၉)နာရီထိုးတော့ မဝေဝေခိုင် ပြန်ရောက်လာသည်။ ဦးလေးက အခန်းထဲကစောင့်ရင်း အရက်သောက်နေသည်။ အခြေအနေ ထူးခြားတော့မည်ကိုသိ၍ ကိုကိုမောင်ကလည်း အပေါ်ထပ်မှ ချောင်းကြည့်နေသည်။

ဦးလေးကိုတွေ့တော့ မဝေဝေခိုင် အံ့သြသွား၏။ သို့ သော် ဟန်လုပ်၍

“ ဟင်…အစ်ကိုကြီးက အစောကြီးရောက်နေတယ်…”

ဦးလေးက ဘာစကားမှမပြောဘဲ အရက်သောက်ရင်း ခပ်တည်တည်ကြည့်နေသည်။ မဝေဝေခိုင်က ဦးလေးရှေ့မှာပင် အဝတ်အစား လဲသည်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနှင့် ဘရာစီယာသာ ကျန်ရှိနေစဉ် ဦးလေးထံသို့လာပြီး ဘေးကပူးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဒီနေ့…ဆာပြီနဲ့တူတယ်…ဟုတ်လား…”

ပြောပြောဆိုဆို ပုဆိုးကိုလှန်၍ ဦးလေး လီးတန်ကြီးကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ဆွပေးသည်။ ဦးလေးက မလှုပ်။ အရက်ကိုသာ ဆက်သောက် နေ၏။ ဦးလေး၏ မတုန်မလှုပ် အမူအယာကြောင့်

“ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲကွာ… ခပ်တည်တည်ကြီး… ကြည့်ပါလား ငေါင်တောင်တောင်နဲ့ လှုပ်လည်း မလှုပ်ဘူး…”

မဝေဝေခိုင်က ငေါင်စင်းစင်း ဖြစ်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖဝါးပေါ်တင်၍ (၂)ချက် (၃)ချက် ဆုတ်ရင်းပြောသည်။

“ မင်း…နေ့လည်က ဘယ်သွားသေးလဲ…”

“ မြို့သစ်က ညီမဆီပါ…”

“ တစ်ယောက်ထဲလား…”

“ တစ်ယောက်ထဲပေါ့ အစ်ကိုကြီးကလဲ”

“မင်း သွားတဲ့အိမ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်မှာ နေ့လည်က ငါ ပစ္စည်းသွားပို့တယ်… မင်းကို ကောင်တစ်ကောင်ရဲ့ ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ တွေ့လိုက်တယ် အဲဒါ အစ်ကိုပါလို့တော့ မပြောနဲ့… ခါးဖက်ပြီး လိုက်သွားတာ အသေအချာမြင်လိုက်တယ် မင်း… ငါနဲ့ မပေါင်းချင်ရင် အခု ဆင်းသွားလို့ရတယ်နော်”

“ အဟင်း…ဟင်း အစ်ကိုပါလို့ မပြောနဲ့ဆိုပေမယ့် ပြောရမှာပဲ အစ်ကိုကြီးရေအဲဒါ အစ်ကိုဝမ်းကွဲ အစစ်ပါ”

မဝေဝေခိုင်က ဆက်တီခုံပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဒူးတုတ်ထိုင်လျှက် ဦးလေးလီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် မှုတ်ပေးနေသည်။ ဦးလေးကမူ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ သူလုပ်သမျှ အသာငြိမ်ခံနေသည်။ အတော်ကြာတော့ လီးကြီးက မတောင်ချင့် တောင်ချင် တောင်လာသည်။ မဝေဝေခိုင် ဘောင်းဘီနှင့် ဘရာစီယာကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဦးလေးလက်ကို သူ့နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ ဆုတ်ချေပေးနေ၏။ မဝေဝေခိုင်က ဒစ်ကြီးကို ပြဲသထက်ပြဲအောင်ဖြဲပြီး ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ပေးသည်။

ဦးလေး ပုံစံကြည့်ရသည်မှာ သိထားသလောက် မပြောတော့ဘဲ အချောင်ရသော မိန်းမတစ်ယောက်ကို အချောင်လုပ်ရသလိုမျိုး ပေါ် လွင်နေသည်။ ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် ဦးလေးနှင့် နေရာချင်းလဲလိုက်ချင်သည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့၍ ဂွင်းတိုက်လိုက်၏။

လရေတွေက ဗျင်းကနဲ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ နှစ်နှစ်ကာကာ မချစ်သည့်တိုင် သွေးသားဆန္ဒအရ ထကြွလာပုံရ၏။ မဝေဝေခိုင်ကို ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်ဖြဲကားပြီး မတ်တပ်ရပ်၍ ဆောင့်ပါတော့သည်။ (၃)မိနစ် လောက်အရောက်တွင် ပြီးသွားပုံရ၏။ ဦးလေး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာသည်နှင့် လီးတန်ကြီး က ပျော့ခွေငိုက်ဆင်းနေတော့၏။

အရက်တစ်ခွက်သောက်ပြီး ခုတင်ပေါ်တက်အိပ်တော့သည်။ မကြာခင် ဦးလေး အိပ်ပျော်သွားတော့၏။ သည်တော့မှ စောစောက ဆက်တီခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ပြီး သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့ဖာသာ ဆုတ်ချေနေ၏။ (၁၅)မိနစ်လောက်ကြာသောအခါ ခုတင်ခြေရင်းရှိ ဘီရိုဆီသို့သွား ပြီး ဘီရိုအောက်လက်နှိုက်သည်။ လက်ထဲတွင် အဝတ်နှင့် ပတ်ထားသော ပစ္စည်းတစ်ခု ပါလာသည်။

ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ပြီး အဝတ်ကိုဖြေလိုက် သည်။ ရာဘာလီးတုကြီးဖြစ်နေ၏။ ကိုကိုမောင် အံ့သြသွားသည်။ မဝေဝေခိုင်က ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲကာ လီးတုကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ် ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အချက်ပေါင်းများစွာ အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်ပါတော့သည်။ (၂၅) မိနစ်ခန့် အရောက်တွင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ဆန့်တန်းလျှက် တဆတ်ဆတ်တုန်လှုပ်ကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

ထိုနေ့ကပင် ကိုကိုမောင့် စိတ်ထဲ မဝေဝေခိုင်ကို လိုးခွင့်ရှိကြောင်း လိုးလို့ရကြောင်း သဘောပေါက်သွားခဲ့၏။ သို့သော် ကေသွယ်မိုး မျက်နှာကို မြင်ယောင်မိ၍ မလိုးဖြစ်ခဲ့ပါ။ သူ ကေသွယ်မိုးကို တကယ် ချစ်သည်။ နှစ်နှစ်ကာကာချစ်ပါသည်။ ယနေ့…. ငဲ့ကွက်မှုတံတိုင်းကြီး ပြိုကျသွားခဲ့ပြီ။

ဒီကိစ္စ ဖြစ်တော့မည်ဆိုတာ ကိုကိုမောင် ရိပ်မိခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ ကြီးမားစွင့်ကားလှတဲ့ ဖင်ဆုံသားအိအိကြီးဖြင့် သူ့ပေါင်ကို တမင်ဖိပွတ် သွားသည်။ ပြီးတော့ ဆူဖြိုးတင်းအိလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း သူ့နံစောင်းကို ပွတ်တိုက်သွားသည်။ စောစောကပင် ကေသွယ်မိုးကို အပြတ်လိုးရန် လီးကြီးဆေးတွေလိမ်းထားပြီး ကြာကြာလိုးနိုင်သည့် ဆေးကိုပါ သောက်ထားသည်။

သန်းခေါင်ထက် ညဉ့်မနက်တော့ပါ။ ဤမျှအထာတွေ ပြနေပါလျက်နဲ့မှ ကိုကိုမောင် ငြိမ်သက်နေလျှင် ယောက်ျားမဟုတ်တော့ဘဲ နွားသတ္တဝါ ဖြစ်ရပေတော့မည်။ ကဲ သေဖို့ သာပြင်ပေတော့ မဝေဝေခိုင်ရေ။ စိတ်ထဲကကြိမ်းဝါးလျှက် မဝေဝေခိုင် အခန်းထဲ စွတ်ဝင်လိုက်သည်။

မဝေဝေခိုင်က ကိုယ်ပေါ်က အဝတ် အစားတွေကို တစ်ခုမကျန်ချွတ်ပြီး အဝတ်အစားလဲရန် ပြင်ဆင်နေသည်။ အခန်းထဲစွတ်ဝင်လာသော ကိုကိုမောင့်ကို မြင်တော့ ထမီတစ်ထည်ကို ကပျာကယာစွတ်ပြီး ခြုံထားလိုက်၏။ ကိုကိုမောင်က အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။ မဝေဝေခိုင်က သူလုပ်သမျှကို ဘာစကားမှမပြောဘဲ ကျေနပ်သောအကြည့်နှင့် ကြည့်နေသည်။

မဝေဝေခိုင် ကြည့်နေခိုက်မှာပင် ပုဆိုးနှင့် အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။ ရင်အုပ်သားတွေက ယောကျ်ားပီသစွာ ဖုထစ်နေပြီး ကျစ်လစ်သန်စွမ်းသော ကိုယ်လုံးက မဝေဝေခိုင်ကို ဖမ်းစားထားသည်။ ထို့ထက် သည်းထိတ်ရင်ဖိုစရာ မြင်ကွင်းက ကိုကို မောင့် ပေါင်ကြားရှိ တဆတ်ဆတ် တောင်မတ်နေသော လီးတန် တုတ်တုတ်ကြီးပင် ဖြစ်သည်။

လီးတန်ကြီး ပတ်ပတ်လည်တွင် သွေးကြော ကြီးတွေက အပြိုင်းပြိုင်းထကာ ဖုဖေါင်းနေသည်။ မဝေဝေခိုင် တဏှာရာဂအားကြီးကြောင်း ကိုကိုမောင် သိထားပြီးဖြစ်သည်။ ဦးလေးနှင့် လိုးတာ အားမရတိုင်း လီးတုနှင့် စခန်းသွားရတာကိုလည်း သိပြီးဖြစ်သည်။

သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောသန်စွမ်းလှသော လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို တပ်မက်စွာကြည့်နေသော မဝေဝေခိုင်၏ ကာမရာဂ စိတ်များ တစတစပြင်းထန်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက တဖြည်းဖြည်း တင်းမာဖေါင်းကားလာသည်။ စောက်ခေါင်းဝ တလျှောက်မှာ လည်း တရွရွနှင့်ဖြစ်လာသည်။

သူမရင်ထဲ ဖြိုးကနဲ ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက စစ်ကနဲ ယားယားတက်လာသည်။ ကိုကိုမောင့် လီးတန်ကြီးကို အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။

“ ကဲ…ကြာပါတယ် မောင်လေးရယ်… မမ မနေနိုင်တော့ဘူး… မင်းလီးကြီးကို တအားခံချင်လာပြီ…လိုးပေးတော့နော်…”

မဝေဝေခိုင် တစ်ယောက် မွတ်သိပ်တောင့်တစွာ ပြောရင်း ခုတင်ဘောင်ပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးတော့သည်။

ပြူးဝင်း အက်ကားနေသော ဖင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးနှစ်မွှာက ကိုကိုမောင့်ကို တဒင်္ဂအသက်ရှူရပ်သွားစေသည်။ ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကြားမှ နောက် သို့ကန်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး အတွင်းပိုင်းမှာမူ နီရဲနေ၏။ ကိုကိုမောင် စောက် ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် ပင့်၍သုံးလေးချက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာ မဝေဝေခိုင်ဖင်ဆုံကြီးက အထက်သို့မြောက်တက်လာသည်။သူ့လက်ဖဝါး မှာ စောက်ရေတွေစိုရွှဲသွားသည်။

ထို့နောက် ဒစ်ပြဲကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ထားလိုက်ပြီး ခါးနှစ်ဖက်ကို အကျအနဆုတ်ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပူနွေးရှိန်းမြသော အတွေ့က တကိုယ်လုံးကို ဆိမ့်တက်သွားစေသည်။

“ ဇွိ…ဇွစ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဗရစ်…ဗြစ်…ဖွတ်”

လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တထစ်ခြင်းနစ်ဝင်သွားသည်။ မဝေဝေခိုင် ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာက ကြွတက် ခါရမ်းသွား၏။

အားရ ကျေနပ်သော စိတ်တွေက သူမ တကိုယ်လုံးလွှမ်းဖုံးသွားတော့သည်။ ကိုကိုမောင်က ခါးကိုမတ်မတ်ထားပြီး ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ဖုတ် ကြီးထဲကို လီးတန်ကြီးမြှုပ်သွင်း၍ ခေတ္တစိမ်ထားလိုက်သည်။ နူးညံ့သလောက် ညှစ်အားစုပ်အား ကောင်းလှသော စောက်ဖုတ်အတွေ့က ကိုကိုမောင့် ရာဂမီးကို အလျှံကြီးစွာ တောက်လောင်စေ၏။

တဏှာရာဂအားကြီးလှသော မဝေဝေခိုင် တစ်ယောက် သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး နစ်ဝင်နေသော လီးအရသာကို မိန်းမူးကျေနပ်စွာ ခံစားနေစဉ် ဖင်ဆုံကြီးကို ပွတ်ပေးနေသဖြင့် အူထဲအသဲထဲ ယားယားတက်လာသည်။ ဖင်ဆုံကတဆင့် ကျောပြင်နုနုဆီသို့ ရောက်သွား၏။ ကျောပြင်မှတဆင့် အောက်သို့လျှိုဝင်ကာ နုရွတင်းအိနေ သော နို့အုံမို့မို့ကြီးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေးသည်။

အားရကျေနပ်သည်အထိ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပြီးမှ အုံအရင်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကျောကြီးကို ရှုံ့ခွက်၍ လီးကြီးကို ပြန်နှုတ် သည်။ နို့အုံကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေးချေပေးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်ဖိသွင်းသည်။

“အင့်… အမေ့ အား အား အီးအင်း ရှီး ကျွတ်ကျွတ်”

လီးကြီးကို အရှိန်နှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သဖြင့် မဝေဝေခိုင် တကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ ကော့တက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းကျင်တက်သွားသည်။

ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်သလောက် အလွန်ထိမိ ကောင်းမွန်သည်။ ကြာလေကောင်းလေ ကောင်းလေဆိမ့်လေမို့ မဝေဝေခိုင်၏ ရာဂမီးမှာ အားကြီးသထက် အားကြီးလာတော့သည်။ ကိုကိုမောင်၏ ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမ၏ ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့၍တမျိုး မြှောက်၍တဖုံ ဝိုက်၍တနည်း အခံကြီး ခံပေးနေသည်။

ကိုကိုမောင်က ဆုတ်ကိုင်ထားသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လွှတ်ထားလိုက်ပြီး ခါးစပ်ကို မြဲမြဲတင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်လျှက် ဒူးကိုအနည်းငယ် ညွှတ်ပြီး ပင့်ပင့်ထိုးပြန်၏။ ထိုသို့ ဒူးညွှတ်ပြီး ပင့်ဆောင့်လိုးလိုက်သောအခါ ပြူးတင်းမတ်တောင်နေသော စောက်စိငုတ် ညိုညိုကြီးကို အရှိန်နှင့် ဒလစပ် ပွတ်ထိုးနေသလိုဖြစ်သည့်အတွက် မဝေဝေခိုင် တစ်ယောက် အကောင်းလွန်ကာ ဖင်သားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေ၏။

လေထဲတွင် မြောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ထောပတ်မြစ်ထဲ အစိမ်ခံလိုက်ရသည့်နှယ် အီဆိမ့်သွားသည်။

“ကောင်း…. ကောင်းလိုက်တာကွာ…. အမလေးအရမ်းထိတာပဲ….. အင့်….. အ”

ဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်ထွက်မလား အောက်မေ့ရအောင် သန်လွန်းမြန်လွန်းလှသည်။

မဝေဝေခိုင်ကလည်း အားကျမခံ ကော့၍ ကော့၍ ခံသည်။ တခေါင်းလုံးရမ်းခါလျှက် တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ငါးရံ့ပြာလူး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ တင်ပါးခွက်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ခွက်၍ နောက်သို့ ပစ်ပစ်ခံနေသည်မှာ ကြောက်ဖွယ်လိလိ ကြက်သီးထစရာကြီးဖြစ်သည်။ မဝေဝေခိုင်လို မိန်းမမျိုးက တဏှာရာဂအားကြီး၏။ ရမ္မက်သွေးသားသောင်းကြမ်းသည်။ ထို့ကြောင့် သာမန်လီးကို ဖြုံလေ့မရှိ။

အခု ကိုကိုမောင့် လီးကြီးမှာ စံချိန်မှီရုံမျှမက လွန်၍ပင်နေတော့ သည်။ အလိုးအဆောင့်အညှောင့်တွေကလည်း သန်မြန်ရုံမျှမက ကြမ်းလည်းကြမ်း၏။ မဝေဝေခိုင် အလွန်တောင့်တခဲ့ရသော လီးမျိုးကို အခုမှပင် ခံရတော့၏။

ကိုကိုမောင်က အောက်မှပင့်ထိုးပြီး လိုးနေရာမှ ပုံစံကို ပြောင်းလိုက်၏။ လီးတန်ကြီးကို ဒစ်အရင်းထိရောက်အောင် ထုတ်၏။ ပြီးမှ ခပ် ပြင်းပြင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ မဝေဝေခိုင် သံကုန်ညှစ်၍ အော်ဟစ်မိပါတော့၏။ အရှက်အကြောက်ဆိုတာလည်း လုံးဝမရှိတော့။ ပင်ကိုယ်အစွမ်း ဆေးအစွမ်း ကြောင့် ကိုကိုမောင့် ဆောင့်ချက်တွေကလည်း အံ့မခန်းပင်။

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် စိတ်ကူးမျိုးစုံတို့ဖြင့် ကွန့်မြူးလျှက် ကိုကိုမောင်တို့ခြံထဲ ရောက်လာသည်။ နာရီကြည့်မိတော့ (၁၀)နာရီ (၃၀)မိနစ် ရှိနေပြီ။ ချိန်းထားတာက (၁၀)နာရီ အခု မိနစ်(၃၀) ပင်လွန်နေပြီဖြစ်၍ ကိုကိုမောင် ဒေါဖောင်းနေလောက်ရော့မည်။ ချော့နည်း တွေကိုလည်း စဉ်းစားလိုက်၏။

ကေသွယ်မိုးက ကိုကိုမောင် စောင့်နေလောက်ပြီအထင်နှင့် အိမ်ထဲမဝင်တော့ဘဲ သူတို့နှစ်ယောက် စာ ကျက်နေကျဖြစ်သည့် ပန်းစက္ကူရုံကြီးရှိရာသို့ တန်းသွားသည်။ စက္ကူပန်းပင်အောက် ရောက်တော့ ကိုကိုမောင် မရှိ စားပွဲပေါ်တွင် ဘာစာအုပ်မှမရှိ။ ပန်းခြောက်တွေက စားပွဲနှင့် ကုလားထိုင်ပေါ် တွင် ကျရောက်နေသည်ဖြစ်၍ ကိုကိုမောင် လုံးဝမလာသေးသည်မှာ သေချာသွားသည်။

စိတ်ထဲ ထူးဆန်းသလို အောက်မေ့မိသည်။ လွယ် အိတ်ကို စားပွဲပေါ် ပစ်ချလိုက်ပြီး အိမ်ကြီးဆီသို့ပြန်သွားသည်။ အဆင်သင့်ပွင့်နေသော နောက်ဖေးပေါက်မှ ဝင်ခဲ့၏။ ကိုကိုမောင်က အ ယပေါ်ထပ်မှာနေသဖြင့် လှေကားပေါ်တက်မည်အပြု လှေကားနှင့်ကပ်လျက်ရှိသော မဝေဝေခိုင် အခန်းထဲက ညီးညူလှုပ်ရှားသံတွေ ကြား လိုက်ရသည်။ အပေါ်ထပ်တက်မည့် ခြေလှမ်းတွေက တုန့်ကနဲရပ်ဆိုင်းသွားပြီး အခန်းနားသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။

အခန်းကို (၃)ထပ်သား အကောင်းစားဖြင့်ကာရံထားသည့်အတွက် အပေါက်မရှိအောင် လုံခြုံသည့်တိုင် အုတ်နံရံကဲ့သို့ ထူထူထဲထဲ မရှိရုံမျှမက လေဝင်လေထွက် ကောင်းအောင် အပေါ်ပိုင်းတွင် သံဇကာတွေတပ်ဆင်ထားသည့်အတွက် အခန်းတွင်းက အသံတွေမှာ အတိုင်းသားကြားနေရ၏။

စောစောက ဝင်လာကာစ ဗြုန်းကနဲမို့ မကြားမိသော်လည်း အသေအချာ နားထောင်လိုက်သောအခါ

“အား အ… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာကွာ… အမလေး…. ထိ…. ထိလိုက်တာ ဇွတ် ဗြိ အင့် အင့် အ…. ဆောင့်…. အမေ့…. နာ… နာဆောင့်…. အ….. မမပြီး… ပြီး…တော့မယ်… ဗြစ်….ဗြိ….ဗြစ်….ဒုတ်….ဗြစ်….ဒုတ်…..ဗြစ်….ဗြစ်….အမလေးး အား ဟား ကျွတ်….ဟုတ်….ဟုတ်ပြီ…..အင့်…အင့်….အ….”

စောက်ဖုတ်သံ၊ လီးသံ၊ ငြီးသံတွေက တခန်းလုံးဆူညံပွက်လောရိုက်နေ၏။ မောင်လေးဆိုသူမှာ ဘယ်သူ ဘယ်ဝါမှန်းမသိ။ ကိုကိုမောင့် မိထွေးဝမ်းကွဲ မဝေဝေခိုင်က ပွေမည့်ပွမ်မည့် ပုံစံကြီးမို့ သူ့ဦးလေးမရှိခိုက် တခြားကောင် တစ်ကောင်နှင့် ချိန်းတွယ်နေပုံရသည်။

“ နာနာဆောင့်…..ဟုတ်ပြီ….. ဟုတ်ပြီ….. အမလေး…. ကောင်း…. ကောင်းလိုက်တာ…”

“ ဖွတ်…. ဖွပ်…. ဖွတ်…. ပလွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. ပြစ်….. ဗြစ်”

“ မမ…ကောင်းလားဟင်”

“ အင်း….အမလေး….. ကောင်း…. ကောင်းတယ်… နာ….နာ….အင်.”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ကိုကိုမောင့် အသံကိုကြားလိုက်ရသောအခါ တကိုယ်လုံး မိုးကြိုးအပြစ်ခံလိုက်ရသလို တုန်လှုပ်ချောက် ခြားသွား၏။ နှလုံးသားနုနုကို သောကအပူလုံးကြီးက ဒုန်းကနဲဝင်ဆောင့်သည်။ ပြာဝေမူးမိုက်သွား၏။ အခန်းနံရံကိုမှီ၍ မျက်လုံးကို မှိတ် ထားသည်။

နာကြည်းခံပြင်းစိတ်တွေက တရိပ်ရိပ်တက်လာသည်။ မာနတရားက ဦးနှောက်ထဲ ရောက်လာ၏။ ကေသွယ်မိုး အံကိုတင်း တင်းကြိတ်ရင်း ချာကနဲလှည့်ထွက်ခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရေပူတချို့ ပြစ်ကနဲထွက်သွားခဲ့ပြီ။

ထွန်းထွန်း တစ်ယောက် အိမ်အပြင်ဖက်ရှိ ပက်လက် ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်ကို အပျိုစင်မဂ္ဂဇင်းထဲညှပ်၍ ဇိမ်နှင့် ဖတ်နေစဉ် သူ့ကိုဖြတ်ကျော်သွားသော ကေသွယ်မိုးကို အနီးရောက်မှ မြင်လိုက်၏။ စောစောက လွယ်အိတ်နှင့် ထွက်သွားပြီး အခုလွယ် အိတ် ပြန်မပါ။

ပြီးတော့ မျက်နှာကလည်း နီမြန်းထူအန်းနေပြီး ငိုထားပုံရသည်။ ကေသွယ်မိုးက ငုတ်တုတ်ကြီးတွေ့နေရသော သူ့ကိုတောင် နှုတ်ဆက်မနေတော့ဘဲ အိမ်ထဲ တန်းဝင်သွားသည်။ ပုံစံက ရည်းစားပူမိလာသောပုံမျိုး ထွန်းထွန်း ပြုံးလိုက်သည်။ အပြာစာအုပ်ကို တောင် သိမ်းဆည်းဖို့ရာ သတိမထားမိတော့ဘဲ သည်အတိုင်း ညှပ်ခဲ့ပြီး ကေသွယ်မိုးနောက် ထလိုက်ခဲ့သည်။

သူ့အခန်းပေါက်ရောက်တော့ ခယ်မချောက ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်၍ မှောက်ရက်ကြီး အိပ်နေ၏။ ထမီက ဒူးခေါင်းအထက်နားထိ ရောက်နေ၏။ ပေါင်တံတုတ်တုတ် နှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ ခပ်ကားကား အနေအထား ဖြစ်သည်။ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်သော ခြေသလုံးသား ပြည့်ပြည့်လေးက စွဲမက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ဆူဖြိုးထွားတစ်သော ဖင်ဆုံကြီးက သိသိသာသာ ခုံးမောက်နေသည်။ မျက်နှာက တဖက်သို့ စောင်းထားသည်။ တချက် တချက် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲတုန်ခါသွားသည့်အတွက် ငိုရှိုက်နေကြောင်း သိသာ၏။

ကိုကိုမောင့်ကို ဂလဲ့စားပြန်ချေချင်သည်။ သူလုပ်သလို လုပ်ပြချင်သည်။ မနက်က သူ့ကိုရမ္မက်ကြည့် ကြည့်ခဲ့သော ကိုထွန်းပုံရိပ်ကို မြင်ယောင်လာ၏။ အဆင်သင့်ပင် ကိုထွန်းတစ်ယောက်လုံး ရှိနေပြီ။ မိန်းမကျမ်းကျေပြီးဖြစ်သော အိမ်ထောင်သည်ယောက်ျားတစ် ယောက်မို့ အထူးမြူဆွယ်စရာပင် လိုမည်မထင်တော့။

မနက်က သူ့ကိုကြည့်သော အကြည့်တွေက လိုးချင်လို့ကြည့်မှန်း ကေသွယ်မိုး အတတ်သိသည်။ တွေ့ကြုံရမည့် အရေးအခင်းအတွက် ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေ၏။ ကိုကိုမောင်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ဂလဲ့စား ချေရတော့မည်မို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။

မနက်ကတည်းက ခယ်မဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီး လီးတွေတောင် စိတ်တွေထခဲ့ရသော ကိုထွန်း တစ်ယောက် သူ့ယောက္ခမတွေ မရှိမှန်းသိ၍ ညမှ မီးစင်ကြည့်ဖြုတ်မည်ဟု ကြံစည်ထားရာ အခုတော့ ကာမပွဲတော်အုပ်ကြီးက သူ့ရှေ့မှောက်သို့ တည့်တည့်ကြီး ရောက်လာပြီ။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် အပြာဇာတ်လမ်းကလည်း ခယ်မနှင့်ခဲအို ဇာတ်လမ်း။ ကိုထွန်း တစ်ယောက် ခုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်ရင်း ခယ်မဖြစ်သူ၏ ဆူဖြိုးကျစ်လစ်သော ကိုယ်လုံးကြီးကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း ဘယ်ပုံခင်းကျင်းရမည်ကို အကွက်ချစဉ်းစားနေသည်။ ရာဂမီး တောင်ကလည်း တဝုန်းဝုန်း ပေါက်ကွဲနေသည်။

အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော ကေသွယ်မိုးကလည်း ယခုအချိန်ထိ မလှုပ်ရှားသေးသည့်အတွက် အားမလို အားမရ ဖြစ်နေရှာသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းက လှိုက်ကနဲ လှိုက်ကနဲ လှုပ်ရွနေသလို ဖင်ဖျားတွေလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေ၏။ ထွန်းထွန်းက အစီအစဉ်ချ မှတ်လိုက်ပြီးဖြစ်၍ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ လမွှေးအုံ မဲမဲအုပ်အုပ်ကြားမှ ထိုးထောင်ထွက်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ မာကျောကျစ် တောက်နေ၏။ ထွားကြိုင်းသော အသွင်ထက် ကြီးမားကျစ်လစ်သော အသွင်ကိုဆောင်နေသည်။

လုံးပတ် (၄)လက်မ အရှည်(၆)လက်မခွဲရှိ လီးတန်ကြီးမှာ သွေးကြောကြီးတွေ ဖောင်းထလျှက် ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ တောင်မတ်နေ၏။ ကိုထွန်းက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲလျှက် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားအ ရောက်တွင် ကေသွယ်မိုးကလည်း ဗြုံးကနဲ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ အံ့သြထိတ်လန့်သော အမူအယာနှင့်

“ ဟင်….ကို….ကိုထွန်း…..ရှင်….ရှင်…..”

ကေသွယ်မိုး စကားပင် ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရ ကိုထွန်းက ထမီကိုဆွဲလှန်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲလျှက် ရင်ဘတ်ဆီဖိတွန်းလိုက် သည်။ ဖင်အုံဖွေးဖွေးကြီးက ခုတင်စောင်းနှင့် အံကျကွက်တိဖြစ်နေ၏။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းပေးရင်း ကျန် လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ဖောင်းကြွပြဲလန်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ တရှိန်ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည်။ လိုး နေကျမို့ လီးက ဟိုချော် ဒီချော်လုံးဝမဖြစ်ဘဲ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးဝင်သွား၏။

“ ဖွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဖွတ်…..ဖရစ်….ဗြစ်…..ဗြစ်”

“အီး အမလေး အား အား… သေ…. သေတော့မယ်…. အမေ အား အမလေး….. အမလေး”

တုတ်ခိုင်ရှည်လျားပြီး မာကျောသော လီးတန်ကြီးက တရှိန်ထိုးဝင်လာသည့်အတွက် စောက်ဖုတ်အုံတခုလုံး ဖြိုးကနဲ ဖျင်းကနဲ ကျင် ကနဲ ဆိမ့်ကနဲဖြစ်သွား၏။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီးမှာလည်း ဘေးသို့ အစွမ်းကုန် ကားထွက်သွား၏။ ကျေနပ်ခြင်း အားရခြင်း နာ ကျင်ခြင်းဝေဒနာတွေကို တပြိုင်တည်း ခံစားလိုက်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းကိုလည်း တင်းနေအောင် ကိုက်ထားလိုက်မိသည်။

စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီဖြစ်ရာ နာကျင်သည့်တိုင် အလွန်ကောင်းနေ၏။ ကိုထွန်းက ဆီးခုံချင်း ထိကပ်သည်အထိ ဖိသွင်းထားရာမှ ပြန်ဆွဲနှုတ်သည်။ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲနေပြီဖြစ်၍ အဆောင့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်နေပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ရှေ့ကိုကုန်း၍ ကေသွယ်မိုး ချိုင်းနှစ်ဖက်အတွင်း သူ့လက်ကို လျှိုသွင်းကာ ပခုံးသားနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ဖက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသား ကုန် ကြုံး၍ ဆောင့်တော့သည်။

“ ဖွတ်…. ပြစ်…. ဗြစ်…. ဖွတ်…. ဗြစ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်…. ဖွတ်… ဗြစ်”

“အား အား အမလေး….. အား….. ကျွတ် ကျွတ်…..”

ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ပါးစပ်က တအားအားအော်ဟစ်ရင်း နာကောင်းလှသော ကာမအရသာထူးကြီးကို မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း အံ ကြိတ်ခံသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက အရပ်အနားမရှိ ပြင်းထန်လှသည်။ စစ်ဦးကို ဒလကြမ်းဖြိုသောနည်းဖြစ်သည်။

ကြာကြာစိမ် လိုးနိုင်သူမှသာ ဤနည်းဗျူဟာကို သုံးသင့်သည်။ လရေထွက်လွယ်သူတို့ ဤနည်းကို သုံးလျှင် ဗုံးဗုံးလဲကျ ရှုံးတတ်သည်။ ထိုအခါ မိန်းမဖြစ်သူ၏ အထင်သေးခြင်းကို ခံရတတ်၏။ ထို့နောက် တစ်သက်လုံး လင်နိုင် မိန်းမဘွဲ့ကို ယူတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီညီ လိုးနေကြစဉ်…

ကိုကိုမောင် တစ်ယောက် မဝေဝေခိုင်ကို (၃)ချီတိုင်တိုင် အားရအောင်လိုးပြီးနောက် မဝေဝေခိုင် ဖလပ်ပြသွားသည့်အတွက် ရပ်နား လိုက်သည်။ သည်တော့မှ ကေသွယ်မိုးနှင့် စာအတူကျက်ရန် ချိန်းထားသည်ကို သတိရ၏။ ပက်လက်ကြီးမှိန်းနေသော မဝေဝေခိုင်ကို ထားခဲ့၍ ပုဆိုးကပျာကယာဝတ်ကာ စာကျက်နေကျ ပန်းစက္ကူရုံသို့ အသော့ကလေးထွက်ခဲ့သည်။

ကေသွယ်မိုး ‘လွယ်အိတ်ကလေး’ က စားပွဲခုံပေါ်ရောက်နေ၏။ ဟိုဟိုဒီဒီရှာကြည့်သည် မတွေ့။ အိမ်ထဲပြန်ဝင်သည်။ ဘာအရိပ်အရောင်မှ မတွေ့။ ဟား…. သွားပြီ သူနှင့် မဝေဝေခိုင်တို့ လိုးနေတာကို ကေသွယ်မိုး သိသွားပြီ။ ကိုကိုမောင် နောင်တအကြီးအကျယ် ရသွားသည်။

ပန်းစက္ကူရုံသို့ အပြေးတပိုင်းနှင့် သွား၏။ ကေသွယ်မိုး လွယ်အိတ်ကလေးကို ကောက်လွယ်လျှက် ကေသွယ်မိုး အိမ်ဖက်ထွက်ခဲ့သည်။ ကျေနပ်သည်အထိ ချော့ရပေတော့မည်။ ကေသွယ်မိုးတို့အိမ်မှာ လူသူအရိပ်အယောင်ကင်းမဲ့ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ လူကြီးတွေလည်း ရှိပုံမရ။

စိတ်ထဲပူသွားသည်။ နာကြည်း ချက်ကြောင့် ကြိုးဆွဲချသေနေမှဖြင့် တစ်သက်လုံး ယူကြုံးမရဖြစ်ရတော့မည်။ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်တွေ့ခဲ့ သည်။ ကောက်မကြည့်နိုင်ဘဲ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။ ကေသွယ်မိုး အခန်းဆီသို့ ချဉ်းကပ်လိုက်သည်။ အခန်းနား အရောက်တွင်….

“ သွယ်လေး….ကောင်းလားဟင်….”

“ အင်း…. အင်း….. အမလေး…. ကောင်း…. ကောင်းတယ်….. ကိုထွန်း…. အမလေး….. ဆောင့်…. ဆောင့်…. နာ… နာဆောင့်…… အင့်…… အ…. ကျွတ်…. ကျွတ်…..”

ကြားလိုက်ရသော အသံက ကိုကိုမောင့် ရင်ဝကို လှံအစင်းပေါင်း တစ်ရာနှင့် တစ်ချက်တည်း အထိုးခံလိုက်ရသလို စူးနစ်ပူအောင့်သွား ၏။ ကေသွယ်မိုး အခန်းက ထရံနှင့်ကာထားသည်မို့ ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်ကလေးတွေ ရှိနိုင်သည်။

သို့သော် မင်းသား မင်းသမီးပုံတွေ အပြည့်နီးပါးကပ်ထားသဖြင့် အပေါက်ကိုမတွေ့ဘဲဖြစ်နေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ထောင့်စွန်းတစ်ခု ကွာပြဲနေသော နေရာမှ အတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကေသွယ်မိုး တစ်ယောက် ခုတင်ပေါ်တွင် အဝတ်အစား လုံးဝမရှိဘဲ ဒူးထောင်ပေါင်ကားအနေအထားဖြင့် ပက်လက်ကြီးအလိုးခံကာ ဒူးထောက်လျှက် လိုးပေးနေသော သူ့ခဲအို၏ခါးကို တင်းကျစ်နေအောင် ဖက်ထားသည်ကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရ၏။

“ အား…. အမလေး….. ကောင်းလိုက်တာ ကိုထွန်းရယ်….. ညလည်း အခုလို လိုးပေးအုံးနော်”

“ အေးပါကွာ…. စိတ်ချ”

ကိုကိုမောင့် မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွား၏။ ရင်ထဲနာကျင်စူးအောင့်သွားသည်။ အသာလေးအခန်းနားက ခွာခဲ့သည်။ ပက်လက်ကုလား ထိုင်နားရောက်သောအခါ မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ကို လှန်ကြည့်သည်။

အပြာစာအုပ်တစ်အုပ် ထွက်လာ၏။ အပြာစာအုပ်ကို မဂ္ဂဇင်းပေါ်တင်လျှက် ထိုအပေါ်မှ ကေသွယ်မိုး လွယ်အိတ်ကလေးကို တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် နှေးကွေးသော ခြေလှမ်းတို့ဖြင့် ထွက်ခဲ့၏။

နှစ်ယောက်သား လိုးအားရသောအခါ အဝတ်အစားများပြန်ဝတ်၍ အပြင်ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ကိုထွန်းလည်း မြို့ထဲသွားမည်ဟုဆိုကာ ထွက်သွား၏။

ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်မည်အပြု သူမ လွယ်အိတ်ကလေးကို တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် နှလုံးသွေးတွေ ချောက်ခြားမတတ် ထိတ်လန့်သွား၏။ ပန်းစက္ကူပင်အောက်မှာ သူမ မေ့ကျန်ခဲ့သော “ လွယ်အိတ်ကလေး ” ။


ပြီးပါပြီ။