Wednesday, February 27, 2013

အဖေဒီလို သားဒီလို (စ/ဆုံး)

အဖေဒီလို သားဒီလို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - XtremeLegend

ဘာသာပြန် အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

မွန်တဲနားပြည်နယ် အလယ်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ ခြံတစ်ခြံမှာ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်အဖို့ လူများစုနဲ့ သိပ်ပြီး ထိတွေ့ဆက်ဆံမှု မရှိလှပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ညီမ ခရစ်စတီနဲ့ ကျွန်တော်တို့ နီးနီးကပ်ကပ်ဖြစ်တာ သိပ်ပြီးတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်မနေဘူးပေါ့။ ညီမလေးက ကျွန်တော့်ထက် ၂ နှစ်ငယ်သည်။

ဒါပေမယ့် အသက်ကွာခြားချက်က ဒီခြံကြီးထဲမှာ ဘာအရာမှ မရောက်ပါဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးအလုပ်တွေကိုယ်စီ ပြီးအောင်လုပ်ကြရသည်။ ခက်ခဲတဲ့ အလုပ်လား ညစ်ပတ်တဲ့ အလုပ်လား ဘာအလုပ်လာလာပဲ ကျွန်တော်တို့ အကုန် ပြီးအောင်လုပ်ကြရသည်။

ကျွန်တော်တို့ အဖေဇာတိက အမေရိကန်အရှေ့ပိုင်းပြည်နယ် တစ်ခုဖြစ်ပြီး အရွယ်ရောက်မှ အနောက်ဘက်ခြမ်းမှာ ရှိတဲ့ မွန်တဲနားကို ပြောင်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ပြီးအဖေက သူ့ဘဝနောက်ကြောင်းကို သိပ်ပြီးတော့ ပြောလေ့မရှိ။ အဖေနဲ့အမေက မွန်တဲနားမှာပဲ တွေ့ခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်တို့ အခုနေနေတဲ့ ခြံကို ဝယ်ပြီး သူတို့ လက်ထပ်ခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။

အိမ်ထောင်သက် အတော်ကြာလာတဲ့ လူတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကြာလေ ရုပ်ချင်း ဆင်လာလေလို့ ခင်ဗျားတို့ မထင်ကြဘူးလား။ အဖေနဲ့အမေလည်း အဲဒီအတိုင်းပင်။  မသိတဲ့လူတွေဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်ကို မောင်နှမလို့တောင် ထင်လောက်သည်။ ဒါပေမယ့် အမေက အဖေ့ထက် အတော်လေးတော့ ငယ်သည်။

ကျွန်တော်တို့ နေတဲ့နေရာမှာ အဝတ်အစားကတော့ အချိန်အခါနဲ့ ကိုက်အောင် ဝတ်ကြသည်။ ကျွန်တော် ပြောချင်တာက ဒီဒေသမှာ အဝတ်အစားကို ဖက်ရှင်အနေနဲ့ မဝတ်ကြပဲနဲ့ ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ အလုပ်တွေပေါ် လိုက်ပြီးအဆင်ပြေအောင် ဝတ်ကြတာကို ပြောတာပါ။ 

ခြုံပင်ပုလေးတွေကြားထဲကို နွားပေါက် ဆိတ်ပေါက်လေးတွေ ဝင်သွားလို့ ပြန်သွားခေါ်ရတဲ့ အခါမျိုးဆိုရင် ဆူးခြစ်မခံရအောင် ဝတ်တာမျိုး၊ နေပူကျဲတဲထဲမှာ ခြံစည်းရိုးပြင်တဲ့ အခါဆိုရင် နေလောင်ဒဏ်ကို ကာကွယ်တဲ့အဝတ် ဝတ်တာမျိုးတွေကို ပြောလိုခြင်း ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့် အိမ်မှာဆိုရင် ရာသီဥတုသာယာတဲ့ အခါမျိုးမှာ ကျောင်းက ပေးလိုက်တဲ့ အိမ်စာလုပ်နေတဲ့အခါပဲဖြစ်ဖြစ် တခြားတခုခု လုပ်နေတဲ့ အခါပဲဖြစ်ဖြစ် အဝတ်အစားကို မဝတ်ကြတော့၊ များသောအားဖြင့် အိမ်ထဲမှာဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ အားလုံး အဝတ်မဝတ်ကြတာများသည်။ အဖေနဲ့အမေလည်း ထိုနည်းတူပါပဲ။ အဲဒါကြောင့် ဝလစ်စလစ်ကိုယ်လုံးနဲ့ အမျိုးသမီးဆိုတာ ဘယ်လိုမျိုးလည်း ကျွန်တော်သိသည်။ 

နောက်တစ်ခုသိတာက အိမ်မှာ အဲလိုအဝတ်မဝတ်ပဲ နေတဲ့အခါကျရင် အဖေလည်းကျွန်တော့်လို လီးတောင်နေတယ် ဆိုတာကိုပင်။ ဒါပေမယ် အဖေ လီးတောင်နေတာကို မာမီမြင်ရင် အမြဲ ကျိတ်ပြီးတော့ ပြုံးသည် ။ ပြီးရင်တော့ သူတို့အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့သည်။ အခန်းထဲကနေ သူတို့ပြန်ထွက်လာကြရင်တော့ ဒယ်ဒီလီးကအတောင်ကျသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုလီးတောင်တဲ့ ကိစ္စက ကျွန်တော့်အတွက်တော့ တစ်မျိုး ။ ကျွန်တော်လီးတောင်ရင် အကြာကြီးမကျပဲ တောင်နေတတ်ပြီး ဂွင်းနှစ်ခါသုံးခါလောက် ထုလိုက်တော့မှ ကျွန်တော့်လီးကငြိမ်ကျသွားတတ်သည်။

ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမကျောင်းကို မနက်ငါးနာရီလောက် ခြံရှေ့က ဖြတ်သွားတဲ့ ကျောင်းကားအဝါကြီးနဲ့ သွားရသည်၊ တခါတလေ ရာသီဥတုသာတဲ့ အခါမျိုးကျတော့ ခြံထဲမှာ မွေးထားတဲ့ မြင်းတွေကို စီးပြီးသွားကြသည်။ ခရစ်စတီနဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ မြင်းစီးရတာကို ပိုသဘောကျကြသည်၊ မြင်းစီးသွားကြရင် လယ်တောတွေထဲကနေ ဖြတ်သွားလို့ ရသောကြောင့် ပျင်းပျင်းရိရိနဲ့ ဘတ်စ်ကားစီးစရာမလိုတော့ပဲ ကျောင်းကိုလည်း စောရောက်သည်၊ အိမ်ပြန်ရင်လည်း စောရောက်ပြီး အလုပ်တွေကို မမှောင်သေးခင်ပြီး အောင်လုပ်နိုင်ကြသည်။

ကျွန်တော်တို့ မိသားစုက အထီးကျန်ဆန်နေတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အဆက်ပြတ်နေတယ်တို့ ဘာတို့ ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှ မတွေးဖူးဘူး၊ လူတွေနဲ့ တွေ့ကြပြန်ရင်လည်း ပြောစရာအထွေ အထူးမရှိကြ။ နောက်ကျတော့မှလူတွေက ကျွန်တော်တို့ မိသားစုကို ရှက်တတ်တယ်လို့ ထင်နေကြတယ်လို့ ပြန်သိရသည်။ 

ကျွန်တော် အထက်တန်းကျောင်း စီနီယာဘဝတုန်းက ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ဘော်ဘီက ကျွန်တော့် မလစ်ဆာကို ကောက်ရိတ်သိမ်း ကပွဲကို အတူသွားဖို့ တိုက်တွန်းခဲ့ဖူးသည်။ စက်တင်ဘာလ အစောပိုင်းဖြစ်လို့ ရာသီဥတုကလည်း မွန်တဲနားမှာ အတော်လေး ကောင်းမွန်သည်။ 

ကျွန်တော် ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ခါမှမချိန်းတွေ့ခဲ့ဖူးဘူး ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် မလစ်ဆာကိုသဘောကျသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော် မလစ်ဆာရှိရာကို တန်းသွားလိုက်သည်၊ သူမ နားကိုရောက်တော့ ကျွန်တော့် ပါးစပ်က စကားတစ်ခွန်းမှ မထွက်တော့။ မလစ်ဆာက အတော်လေးလှသည်။  သူမရှေ့ရောက်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မခို့တယို့ ပြုံးကာ မျက်ခုံးလေးတစ်ဖက်ပင့်ပြီး ဘာလဲ ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကျွန်တော့်ကိုပြန်ကြည့်သည်။

ကျွန်တော် အရဲစွန့်ပြီး သူမကို ကပွဲသွားဖို့ပြောတော့ မလစ်ဆာက ရယ်သည်၊ နောက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်ပြီးသွားတော့မှ ကျွန်တော်နဲ့အတူ ကပွဲသွားဖို့ လက်ခံသည်၊ ဒါပေမယ့် သူမနဲ့အတူ ကပွဲသွားဖို့ သူမအိမ်မှာ ကျွန်တော်က မြင်းနဲ့သွားပြီးကြိုရမည် ။ အဲဒီကနေမှ တစ်ဆင့် ကျွန်တော်တို့ ကပွဲကိုသွားကြမည်ဖြစ်သည်။ မလစ်ဆာတို့အိမ်က ကျွန်တော်တို့ခြံနဲ့ ခြောက်မိုင် ခုနစ်မိုင်လောက်သာဝေးသည် ။ အဲဒီကနေမှ နှစ်မိုင် သုံးမိုင်လောက် ဆက်သွားလိုက်ရင် ကျောင်းကိုရောက်ပြီ ဖြစ်သည်၊ ကျွန်တော့်အတွက်သိပ်မခက်ခဲလှသည်မို့ မလစ်ဆာပြောသည့် အတိုင်း ကျွန်တော့်မြင်းကို ယူလာခဲ့ဖို့ သဘောတူလိုက်သည်။ 

မလစ်ဆာ ကျွန်တော့ဆီကို သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေ ရှစ်လက်မလောက်သာ ကွာတော့တဲ့အနေအထားထိ တိုးကပ်လာပြီးတော့

“ အဲဒီအချိန်ကိုစောင့်နေမယ် ကောင်လေး ”

လို့ အသံလေးနဲ့ပြောသည်။ ထို့နောက် သူမလက်တစ်ဖက်က ကျွန်တော့်ဂျင်းဘောင်းဘီရဲ့ အရှေ့ဖက်ကိုပွတ်သွားတာကို ကျွန်တော်ခံစားမိလိုက်သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဲဒီအကြောင်းကို ကျွန်တော်အဖေ့ကို ပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အဖေ့ဆီမှာကအတွေ့အကြုံ မျိုးစုံရှိသည်လို့ ကျွန်တော်ထင်သည်။ ကျွန်တော် လုပ်စရာရှိတာတွေ အကုန်လုံးကို မြန်မြန်သွက်သွက် ပြီးအောင်လုပ်လိုက်သည်။ 

ညီမလေးကတော့ သိုလှောင်ခန်းထဲက အကန့်တွေကို ရှင်းနေသည်။ အဖေက တွင်ခုံမှာ တခုခုလုပ်နေသည်၊ ကျွန်တော်လည်း အချိန်ဆိုင်းမနေတော့ပဲ အဖေရှိတဲ့ နေရာကိုသွားလိုက်ပြီး ကျွန်တာ့်အကြောင်းကို  မလစ်ဆာကျွန်တော့်ကို ကောင်လေးလို့ ခေါ်တာက အစ သူမလက်နဲ့ ကျွန်တော့် လီးကို ဂျင်းဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်သွားတာအဆုံး တစ်ခုမကျန် ပြောပြလိုက်သည်။

အဖေက ကျွန်တော့်ကို မလစ်ဆာကြည့်သလိုပဲ ခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်ပြီး 

“ ဒီနှစ်တွေထဲမှာ သားဒီလောက်ထိ ထွားလာတာတောင် အဖေသတိမထားမိဘူး ဘရတ်ထ် ”

ပြီးတော့ အဖေကပဲ ဆက်ပြောသည်။

“ သား မာမီ အခုမြို့ပေါ်မှာ အစည်းဝေးတခု သွားတက်နေတယ် ။နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လိမ့်မယ်၊ ဒါနဲ့သမီးခရစ်စတီကော ဘယ်မှာလဲ ”

ကျွန်တော့် ပြဿနာ နဲ့ မာမီနဲ့ခရစ်စတီ ဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုတာ ဘယ်လို ပတ်သက်လည်းဆိုတာကို ကျွန်တော်တွေးလို့ မရဘူး၊ ဒါပေမယ့် ညီမလေး သိုလှောင်ခန်းထဲမှာ အကန့်တွေ ရှင်းနေတာကို အဖေ့ကို ပြောပြလိုက်သည်။ အဖေက အရေးတကြီး လုပ်စရာရှိတဲ့ ပုံစံနဲ့ ထွက်သွားသည်။ 

သိုလှောင်ခန်းထဲ ရောက်တော့ အဖေက ညီမလေး ခရစ်စတီကို ရှာသည်။ ညီမလေးက အကန့်တွေရှင်းလို့ပြီးသွားတော့ နို့စားနွားတွေနဲ့ တခြားဖျားနာနေတဲ့ တိရစ္ဆာန်တွေစားဖို့ ကောက်ရိုးတွေကို ခရင်းတစ်ခုနဲ့ အပေါ်ကနေ ထိုးချပေးနေသည်။ အဖေက အပေါ်တက်သွားတော့ ကျွန်တာ်လည်း အဖေနဲ့အတူ အပေါ်လိုက်တက်လိုက်သည်။

အဖေ ညီမလေးနားကို ရောက်တော့ ညီမလေးက အဖေ့ကို ပဟေဠိဆန်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်သည်။အဖေက 

“ ဖေ့သမီးလေးကို ကောင်လေးတွေက အပြင်ထွက်ဒိတ်ကြဖို့ ခေါ်နေကြတာတွေ ရှိနေပြီလား ”

လို့ မေးသည်။ ညီမလေးက 

“ ရူဒီဂျွန်ဆင်ကတော့ သမီးကို ရေအတူသွားကူးဖို့ ခေါ်ဖူးတယ် ။ ဒါပေမယ့် သမီးမလိုက်နိုင်ဘူးလို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ သမီးမှာကလည်း လုပ်စရာတွေက အများကြီးရှိသေးတယ်လေ အဖေရဲ့ ” 

အံ့သြသံလေးနဲ့ အဖေ့အမေးကို ပြန်ဖြေသည်။

အဖေ့ပါးစပ်က လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး (အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ချလိုက် ဖေ့သည်းတုံးလေး၊ သမီးနဲ့သမီးအစ်ကိုကို လိင်ကိစ္စအကြောင်း ဒယ်ဒီသင်ပေးမယ်) လို့  ညီမလေးကိုပြောပြီးတော့ အဖေ ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်လာသည်။ 

“ သားကောပဲ ဘရတ် အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့ ”

လို့ ကျွန်တော့်ကိုပြောပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုလည်း စချွတ်သည်။

ညီမလေးက 

“ အဖေ့ ” 

လို့ ခေါ်ပြီး အဖေ့ကို မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လှမ်းကြည့်တော့ ဒယ်ဒီက 

“ ဖေ့ချစ်လေး ဖေ့ကိုယုံလား၊ ဖေက သမီးကို နာကျင်စေမယ့် အလုပ်မျိုးလုပ်မယ်လို့ သမီး ထင်နေလို့လား ”

လို့ ညီမလေးရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကိုင်ပြီးမေးသည်။ ညီမလေးက 

“ မထင်ပါဘူး အဖေရယ် ”

လို့ပြန်ဖြေတော့ အဖေက ခရစ်တီ့ ကျောအနောက်ဘက်ကို လျှောက်သွားပြီး 

“ ကဲ ဒါဆိုအဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့ ဘေဘီ၊ အဖေက သမီးနဲ့သမီးကိုကို ကို ဘယ်လို လိင်ကောင်းကောင်းဆက်ဆံရမလဲ ဆိုတာ သင်ပေးမယ်၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဘယ်လိုလိုးရသလဲ ဆိုတာသင်ပေးမယ် ။ဒါတွေ အခုမှသင်ရတာ ဆိုတော့ နောက်တောင်ကျနေပြီ ”

လို့ပြောသည်။ ညီမလေးလည်း အဖေ့စကားကြောင့် သူမအဝတ်တွေကို စချွတ်သည်။ ကျွန်တော်ကော အဖေပါ ညီမလေးကို ဝတ်လစ်စလစ်ပုံစံနဲ့ အကြိမ်ကြိမ်မြင်ဖူးခဲ့ပြီးသားဖြစ်သည်။ အရင်တုန်းကတော့ ညီမလေးကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် တဏှာတွေး မတွေးခဲ့ဖူး၊ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကျွန်တော် ညီမလေးကို ကြည့်ပြီး တဏှာတွေးတွေးနေပြီ ဖြစ်သည်။

ညီမလေးက သူမရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ရှပ်အင်္ကျီ ကိုချွတ်လိုက်သည် ။ တစ်ဆက်တည်း သူမဝတ်ထားတဲ့ ဘရာနဲ့ပင်တီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ညီမလေးအဝတ်ချွတ်တာကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်လီးက မတ်ကနဲ တောင်လာသည်။ အဖေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း သူ့လီးက တောင်နေပြီဖြစ်သည်။

အဖေက ကျွန်တော်နဲ့ ညီမလေးကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ ပြီးတာနဲ့ ညီမလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုအဖေက စပြီးပွတ်သည်။ အရင်ဆုံး ညီမလေးရဲ့ ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ပြီးတော့ 

“ တွေ့လား ဘရတ် ဒီနို့သီးခေါင်းလေးတွေက ဘာအတွက်လည်းဆိုတာ သားသိတယ်မလား၊ ဟောဒီ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကောင်းကောင်း ကိုင်ပေးတတ်မယ်ဆိုရင် လိုးကြတဲ့အခါကျတော့ မိန်းမတွေကို အရသာကောင်းကောင်းကြီး ပေးနိုင်တယ် ”

အဖေက ညီမလေးကို ကြည့်ပြီးတော့ 

“ သမီး တာဝန်ကကျတော့ သမီးဘယ်လို အလုပ်ခံရတာ ကြိုက်ကြောင်းယောင်္ကျားတွေကို ပြောဖို့ပဲ၊ ကဲကြည့်ထား ဖေလုပ်ပြမယ် ”

လို့ ပြောပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့ နို့အုံတစ်ခုတစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲဝင်သွားမတတ် လှမ်းငုံလိုက်သည်၊ အဖေ့ပါးတွေက ညီမလေးနို့ကို စို့လိုက်တဲ့ အခါတိုင်း ချိုင့်ချိုင့်ပြီး ဝင်သွားကြသည်။

ညီမလေးက 

“ အိုးး အဖေ ကောင်းလိုက်တာ ”

ဆိုပြီး မျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ ညည်းသည်။ အဖေ့ ပါးစပ်ကလည်း ညီမလေး နို့အုံကို စို့ယုံတင် မဟုတ်ပဲ ဝါးနေတဲ့အတိုင်း တမြုပ်မြုပ်တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသည်။ အဖေက နောက်ထပ် နို့အုံတစ်ဖက်ကို ပြောင်းစို့ဖို့ ပြင်ရင်း 

“ ဟောဒီနို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုကျတော့ အသာလေး စုပ်ပေးရတယ်၊ ကိုက်မယ်ဆိုရင်လည်း သာသာလေးပဲကိုက်ပေးရတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား ဘေဘီ ” 

လို့ပြောပြီးတော့ ညီမလေးနို့တွေကို ဆက်စို့သည်။ အဖေ အရင်စို့လိုက်တဲ့ နို့အုံက ခပ်ကြာကြာစို့ခံထားရလို့လားမသိ နို့သီးခေါင်းတွေက ပိုပြီး စူထွက်နေကြသည်။ ညီမလေးက 

“ အိုး အဖေ အဖေ လုပ်ပေးနေတာ အရမ်းကောင်းတယ် ” 

ဆိုပြီး သူမလက်တွေက အဖေ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူမနို့တွေနဲ့ အတင်းဖိကပ်ပေးနေသည်။ အဖေက နို့စို့နေတာကို ခဏပြန်ရပ်ပြီး 

“ နို့စို့နေရင်းနဲ့လည်း သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကိုအဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင်လို့လုပ်ရမယ် ဘရတ်၊ အဲဒီတော့ သူ့အဖုတ်ကိုပွတ်ပေး နှိုက်ပေးရမယ် ”

လို့ ပြောပြီး ညီမလေးနို့ကို ဆက်စို့သည်၊ အဖေ့လက်တွေကလည်း လက်တွေ့ပြတဲ့အနေနဲ့ ညီမလေးဗိုက်သားလေးကို ပွတ်ရင်းအောက်ကို လျှောဆင်းသွားပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို ထိုးနှိုက်လိုက်သည်။အဖေ့ လက်ကြီးသူမပေါင်ကြားထဲရောက်သွားတော့ ညီမလေးက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာလေး ကားပေးလိုက်သည်။ အဖေက သူ့လက်ခလယ်နဲ့ ညီမလေးရဲ့အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး အပေါ်ဖက်ကို ဆွဲမလိုက်သည်။ 

“ အို့ အဖေ့ ”

ဆိုပြီး ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ကြွလာပြီး ခြေထောက်တွေယိုင်ကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ကားသွားခဲ့သည်။ အဖေ့ လက်ခလယ်က ညီမလေးအဖုတ်ထဲ တော်တော်နက်နက် ဝင်နေပြီဆိုတာကို ကျွန်တော်တွေ့လိုက်ရသည်၊ အဖေ့ လက်ကအငြိမ်မနေပဲ ညီမလေးအဖုတ်ကို အပေါ် ပင့်ပင့်တင်နေသည်။ ညီမလေး ဆီကနေလည်း ညည်းသံတွေ စထွက်လာသည်။

အဖေက ကျွန်တော်တို့ ချွတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ကောက်ရိုးပုံပေါ်ရောက်အောင် ခြေထောက်နဲ့လှမ်းတော့လိုက်ပြီး ညီမလေးကို ထိုအဝတ်တွေပေါ်မှာ လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း အလိုက်သင့်လေး သူမခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကားထားပေးသည်။ 

အဖေက ညီမလေးရဲ့အဖုတ်အပေါ်ပိုင်းကို ပွတ်နေတာကို ကျွန်တော်မြင်ရသည်။ 

“ သား အဖေအခုပွတ်နေတဲ့ဟာကို စောက်စိလို့ ခေါ်တယ်၊ ဒီဟာလေးကို သေချာဂရုစိုက်ပြီးတော့ ကိုင်ပေးရမယ် ”

ဆိုပြီး ညီမလေးရဲ့ အစေ့ကို အဖေကဖိပွတ်သည်၊ အဖုတ်ထဲကို သူ့လက်ခလယ်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်သည်၊ နောက်တော့ ညီမလေးပေါင်ကြားမှာ ဝမ်းယားမှောက်ပြီးတော့ အဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်သည်။ ညီမလေးကိုယ်လုံးလေးကလည်း ကော့ပျံလာသည်၊ သူမ ပါးစပ်ကနေလည်း 

“ အား … အိုး … အမ်း … အင်း … အားးး  ”

စသည့် ပြောပြမတတ်သည့် ညည်းသံတွေက ပိုပိုပြီးထွက်လာသည်။

“ ဒီအသံပဲ ဘရတ် ဒီလိုအသံမျိုးကို အဖေတို့ ယောကျာ်းတွေက ကြားချင်ကြတာ ” 

ဆိုပြီး မောသံကြီးနဲ့ အဖေကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြောသည် 

“ ပြီးရင်တော့ မင်းရဲ့လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲ ကောင်းကောင်းထိုးထည့်ပြီးလိုးရုံပဲ ” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ညီမလေးပေါင်ကြားထဲမှာ အဖေဒူးထောက်ပြီး နေရာယူလိုက်သည်။ အဖေ့လီးကြီးကထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ အနည်းငယ် ဟစိဟစိဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းဆီကို ဦးတည်နေသည်။ အဖေက သူ့လီးထိပ်ကို ညီမလေးအဖုတ်ဝမှာ တော့ပြီးတော့ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အဖုတ်ထဲကိုတစ်ခါထဲ အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

အဖေ့ပါးစပ်ကနေ 

“ အား…. ”

ဆိုပြီး အသံထွက်လာသလို ညီမလေးကလည်း 

“ အောင်းဝ် နာတယ် အဖေရဲ့ ”

ဆိုပြီး အသံလေးထွက်လာသည်။ ကျွန်တော် မြင်ဖူးနေကျ အဖအမေ့နမ်းနေကျ အနမ်းမျိုးနဲ့ အဖေက ညီမလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ အဖေ အသံတွေ အရမ်းထွက်နေလို့ အသံတိတ်သွားအောင် အဖေက နမ်းလိုက်သည်လို့ ကျွန်တော်ထင်သည်။ 

ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်းနဲ့ အဖေက သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ဆောင့်ချလိုက်နဲ့ ညီမလေးကို စလိုးနေပြီဖြစ်သည်။ ညီမလေးပါးစပ်ကနေလည်း အဖေ့အနမ်းခံနေရတဲ့ကြားက ညည်းသံလေးတွေ တစ်စွန်းတစ်စ ထွက်ထွက်လာသည်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ အဖေ့လီးကြီးက အဝင်အထွက်လုပ်တာ ရစ်သမ်မှန်လာသည်။ ညီမလေးကလည်း 

“ အင်း… အဖေ သမီးခံလို့ ကောင်းလာပြီ ”

လို့အဖေ့ကိုလှမ်းပြောသည်။ အဖေက ပုံစံနောက်တစ်မျိုးပြောင်းပြီး ညီမလေးကို မြေစိုက်ဆောင့်နည်းနဲ့လိုးပြန်သည်။ လိုးနေရင်းနဲ့ 

“ လိုးတဲ့အခါကျရင် သူ့အဖုတ်ထဲကို နက်နက်ကလေးဝင်အောင် လိုးဖို့လိုတယ်။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့ လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်တဲ့ အခါကျရင် ဒစ်ကသူ့အစိကို ပွတ်တိုက်မိသွားဖို့လိုတယ် ” 

ဆိုပြီး ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ကို ကော့ကော့ပြီးတော့ လိုးပြသည်။ လိုးရင်းနဲ့အရှိန်ရလာတော့ အဖေ့လီးကြီးက ညီမလေးအဖုတ်ထဲက အရည်တွေကြောင့်မို့ ပြောင်လက်လာသည်။ညီမလေးဆီကနေ ညည်းသံတွေက ကျယ်သထက်ပို ကျယ်လာသည်။

အဖေက 

“ နောက်ပြီးတော့ မင်းမပြီးခင်သူ့ကို အနည်းဆုံးတစ်ခါပြီးအောင် လုပ်ပေးရမယ်သား၊ ဒါမှ ယဉ်ကျေးရာကျတယ် ” 

လို့ပြောသည်။ ညီမလေးကတော့ ပြီးကာနီးလာလို့ ထင်သည် ။

“ အဖေ မရပ်နဲ့တော့ ဆက်လုပ် မရပ်နဲ့တော့ … ဆက်လုပ် ”

ဆိုပြီး အဖေ့ကို ဆက်တိုက် လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုနေသည်။

“ အဖေ ညီမလေးအဖုတ်ထဲ အရည်တွေပန်းထည့်မလို့လား၊ သူဗိုက်ကြီးသွားရင်ကော ” 

လို့ ကျွန်တော်ကမေးလိုက်တော့ အဖေကခေါင်းတစ်ချက်ညိမ့်ပြပြီး မောသံကြီးနဲ့ 

“ အင်း ဟုတ်တယ် ဗိုက်ကြီးသွားတတ်တယ်၊ ဖေ့သမီးလေး၊ သမီးဘယ်တုန်းက နောက်ဆုံး ရာသီလာထားတာလဲ ” 

ဆိုပြီး ညီမလေးကို အံကြိတ်ပြီး မေးလိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း 

“ အရင်အပတ်က အဖေ ”

ဆိုပြီး မောဟိုက်သံလေးနဲ့ပြန်ဖြေသည်။

“ မှတ်ထားသား မင်း သူ့အဖုတ်ထဲကို အရည်တွေပန်းထည့်တဲ့ အခါ ကလေးရအောင်လို့ လုပ်တယ်ဆိုတဲ့အချက်ကို သတိရဖို့ပဲ၊ သဘာဝကြီးကလည်း အဲလိုစီမံထားတာပဲ ။ အဲဒါကြောင့်မို့ မင်းအရည်တွေကို အတွင်းထဲထိ ထိုးထည့်ပေးရမယ် ”

လို့ပြောပြီးတော့ အဖေက သူ့ရဲ့မာတင်းပြောင်လက်နေတဲ့ လီးကြီးကို သူ့သမီးအဖုတ်ထဲကို အားရပါးရဆောင့်ထိုး ထည့်လိုက်သည်  ။

“ ပြီးရင်မင်းရဲ့ အရည်တွေသူတို့နဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ နေရာရောက်သွားတဲ့ အထိ အဲဒီနေရာမှာ ခဏရပ်ထားလိုက်ရမယ် ”

ဆိုပြီး သူ့ရဲ့ပျစ်နှစ်နေတဲ့ လရည်တွေကို ပထမအကြိမ်ပန်းထည့်လိုက်သည် ဒုတိယအကြိမ် တတိယအကြိမ် လေးငါးခါလောက် အရည်တွေပန်းထည့်ပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့ မျိုးဥကိုအောင်မြင်အောင် သြဇာဖြည့်ပေးလိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း အဖေ့ကိုအတင်းဖက်ထားပြီး 

“ အိုး အရည်တွေအများကြီးပဲ အဖေ ပြီးတော့ ပူပူနွေးနွေးကြီး ”

ဆိုပြီး အဖေ့ ကျောကုန်းကို ပွတ်သပ်နေသည်။ကျွန်တော်အဖေနဲ့ ညီမလေးတို့ ပြီးသွားတာကို ကြည့်နေရင်း 

“ အဖေ ကောင်မလေးက တားဆေးတွေ ဘာတွေသုံးထားရင်ကော ”

လို့ မေးလိုက်သည်။ အဖေက ကျွန်တော့်အမေးကို ချက်ချင်းမဖြေသေးပဲနဲ့ ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာခဏမှိန်းနေသည်။ ညီမလေးကလည်း အဖေ့ကျောကုန်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အပေါ်တက်အောက်ဆင်းပွတ်သပ်ပေးရင်း အဖေ့မျက်နှာအနှံ့ကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေသည်။ ခဏနေတော့မှ အဖေက သူ့ခေါင်းကိုထောင်ပြီး 

“ ဒါလည်းဖြစ်တာပဲလေ၊ သူကမင်းနဲ့ ကလေးမယူချင်ဘူးဆိုရင် ဒါက အဆင်ပြေတာပေါ့ ”

လို့ပြောပြီး ညီမလေးကိုတစ်ချက်ပြန်ငုံ့ကြည့်သည် ။

“ အင်း အဖေတို့ ခရစ်စတီ့ကို အရင်မေးခဲ့သင့်တယ်ထင်တာပဲ ။ ဒါပေမယ့် အဖေ အရမ်းကောင်းလွန်းသွားလို့မေးဖို့ မေ့သွားတယ်၊ ဟုတ်တယ် သူ့အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ မပန်းထည့်ခင် သူ့ကို အရင်မေးသင့်တယ် ”

လို့ အဖေကကျွန်တော့်ကိုပြန်ဖြေသည်။ အဖေကလရည်တွေ အကုန်ပန်းထုတ်ထားတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ညီမလေးကတော့ ပက်လက်အတိုင်းပဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကားပြီး ဒီတိုင်းပဲကျန်ခဲ့သည်။ ကျွန်တော် သူ့အဖုတ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အဖုတ်ဝမှာ အဖြူရောင်ပျစ်ပျစ်အရည်တွေနဲ့ ပြည့်နေသည်၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထိုအရည်တွေက အဖုတ်ထဲက နေစီးထွက်လာပြီး ညီမလေးရဲ့ဖင်စအိုဝအထိ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စီးကျသွားကြသည်။

ညီမလေး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက နီရဲပြောင်လက်နေပြီး အစတုန်းက ပန်းရောင်သမ်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း အခုနီရဲပြီး နို့အုံတွေပေါ်မှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည်။ ညီမလေးက ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးမှေးပြီး လှမ်းကြည့်နေသည်၊ ကျွန်တော့်လီးကလည်း မာတောင်ပြီး အရည်တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ညီမလေးဖက်ကို ဦးလှည့်နေသည်။

ညီမလေးက 

“ အဖေ ကိုကိုကော လေ့ကျင့်ဖို့လိုမယ်လို့ မထင်ဘူးလား၊ အဖေက သူ့ကို ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာပြတယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်လည်း လေ့ကျင့်သင့်တယ်လို့ မထင်ဘူးလား ” 

လို့ အဖေ့ကိုလှမ်းမေးသည်။ အဖေက သူမကိုငုံ့ကြည့်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်သည် ။နောက်တော့တစ်ချက်ရယ်ပြီး 

“ ကဲ တက် ကိုယ့်လူ၊ စိတ်ထနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်တော့မှ လီးအလာကို မျှော်မနေစေနဲ့ ဘရတ် ”

လို့ လှမ်းပြောသည်။ အဖေ့စကားကြောင့် ကျွန်တော် ညီမလေးရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ ညီမလေးက သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို လှမ်းဆွဲသည်။ ကိုယ်တိုင် ဂွင်းထုရုံကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမထိဖူးတဲ့ကျွန်တော့်လီးကို ညီမလေးကလာကိုင်တော့ အကိုင်ခံလို့ အတော်ကောင်းသည်။ 

နောက်ပြီး ညီမလေးက နောက်ဆက်တွဲ အလုပ်အနေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို သူ့အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည် ။တခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တာ့်တင်ပါးကို ကိုင်ပြီးသူ့ဆီကိုဆွဲယူကာ ကျွန်တော့်လီးကို သူမအဖုတ်ထဲသို့သွင်းယူလိုက်သည်။

“ ဘွတ် ”

ကျွန်တော့်လီးက အဖေ့လီးနဲ့ သိပ်မတူ၊ အဖေ့လီးက လုံးပတ်တုတ်ပြီး အနည်းငယ်တိုပြီး ကျွန်တော့်လီးက အဖေ့ လီးထက်၂ လက်မလောက် ပိုရှည်ပြီး လုံးပတ်ကတော့ အဖေ့ထက် သေးသည်။ ဒါပေမယ့် အရင်ဆုံး ဘာမှ မထူးခြားဘူးလို့ ထင်ရပေမယ့် တစ်မိနစ်လောက်နေတော့ ကျွန်တော့်လီးက ညီမလေးရဲ့ အဖုတ် အတွင်းပိုင်းမှာထိုးမွှေနေတာကော ပူနွေးစိုစွတ်တဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေက ကျွန်တော့်လီးကို ရစ်ပတ်လာတာကိုပါကျွန်တော် ခံစားလိုက်ရသည်။

ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်က အတော်လိုးလို့ ကောင်းသည်၊ ညီမလေး ကလည်းခံလို့ ကောင်းနေသည် ထင်သည်။ ကျွန်တော့်လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့ အားကနဲ ကော့ခံသည်။ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က ညီမလေးရဲ့အဖုတ်အတွင်းပိုင်းက အဖုပျော့ပျော့လေးကို တိုက်မိပြီး ဆက်မဝင်ပဲ ရပ်သွားသည်၊ ကျွန်တော်အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ လီးက တစ်လက်မလောက်အပြင်မှာ ကျန်နေသေးသည်။ 

အဖေ လုပ်ပြတုန်းက သူ့လီးကို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်တာကို ကျွန်တော်မြင်ပြီးသားဖြစ်ပေမယ့် ကျွန်တော့်လီးကို ညီမလေး အဖုတ်ထဲကနေ ပြန်ထုတ်ဖို့ နှမျောသလို ဖြစ်နေပြီး ဆွဲမထုတ်ချင်ဘူးဖြစ်နေသည်၊ ပြန်ထုတ်ရမယ့်အစား ကျွန်တော့်လီးကို ဆက်ပြီးဖိသွင်းလိုက်ပြီး တင်ပါးကို ဘယ်ညာရမ်းလိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့အဖုတ်ကို လီးနဲ့ထိုးမွှေလိုက်သည်။ ညီမလေးကလည်း ကျွန်တော်လုပ်ပေးတာကို သဘောကျပြီး အဖေပြောသလို တဏှာတွန်သံ တွေ ပြန်ပေးလာသည်။

ကျွန်တော့် လီးထိပ်နဲ့ ညီမလေးရဲ့အဖုတ်အတွင်းပိုင်းက အဖုလေးနဲ့ တိုက်မိလိုက်တိုင်း အရသာ အတော်ရှိသည်။ ကျွန်တော် အဲဒီအဖုလေးကို ထိုးရင်းထိုးရင်းနဲ့ တစ်လက်မလောက် အပြင်မှာ ကျန်နေသေးတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လီး တဆုံး ဆောင့်သွင်းလိုက်ချက်ကြောင့် ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက်သွားခဲ့သည်။ 

ထို့နောက် ကျွန်တော့်မျက်နှာရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ချစ်စဖွယ် နို့သီးခေါင်းတစ်ခုကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော်သူ့ရဲ့နို့ကို သေချာ ကောင်းကောင်းလေး စို့ပေးနေတော့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကလည်း ကျွန်တော့်လီးကို အသွင်းအထုတ် လုပ်လို့မရတော့လောက်သည်အထိ ညှစ်ပီးရင်း ပိုပြီး ညှစ်ပေးလာကြသည်။

ညီမလေး အဖုတ်အတွင်းသားတွေ ညှစ်တာက လှိုင်းတွန့်ကလေးတွေ လှုပ်ရှားနေသလိုမျိုး ကျွန်တော့်လီးကိုအတွင်းထဲကနေ ညှစ်ကစားနေသည်။ ကျွန်တော် နွားနို့ညှစ်ရင် လုပ်သလိုမျိုး လုပ်နေကျ အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်။ သူမအဖုတ်က ကျွန်တော့် လီးတံကြီးဆီကနေ နို့စညှစ်နေပြီဖြစ်သည်။ ညီမလေး အဖုတ်အတွင်းသားတွေ ညှစ်အားကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်တော် သတိမထားလိုက်မိခင်မှာပဲ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ကနေ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ 

ကျွန်တော်လည်း လရည်တွေပန်းထုတ်ရင်း ညီမလေးအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးပြစ်ခဲနေတဲ့ ကျွန်တော့်သုတ်ရည်တွေကို လေးငါးချက်လောက် ညီမလေးအဖုတ်ထဲပန်းပြီးတော့ နောက်ဆုံးအချက် ကျွန်တော့် လီးကို အဆုံးထိထိုးဆောင့်လိုက်ပြီး ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ ညီမလေးဆီကနေလည်း နောက်ထပ်ညည်းသံတွေ ထပ်ထွက်လာသည်။ ပြီးတော့မှ ကျွန်တော် ညီမလေးအဖုတ်ထဲကို လရည်ပန်းထည့်ဖို့ ခွင့်မတောင်းမိလိုက်မှန်း သတိရလိုက်သည်။

“ ခရစ်စတီ ဆောရီး အသည်းလေး ကိုကို ခွင့်တောင်းဖို့မေ့သွားတယ် ”

လို့ ညီမလေးကိုတောင်းပန်လိုက်သည်။

“ ရပါတယ် ကိုကိုရဲ့ နောက်တစ်ခါလုပ်တဲ့အခါကျရင်မေးလို့ ရတာပဲဟာ ” 

ဆိုပြီး သူမအဖုတ်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ညစ်ရင်းကျွန်တော့်ကိုပြန်ပြောသည်၊ သူမဖင်တွေကို ဝေ့ဝိုက်ရင်းကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူမအဖုတ်ကို သူမပြန်မွှေနေသည်။ နောက်တော့ မောသံလေးနဲ့ 

“ ညီမလေးရဲ့ နို့သီးတွေကို ထပ်စို့ ပေးနိုင်သေးတယ်မလား ” 

လို့ တောင်းဆိုလာတော့ ကျွန်တော်လည်းသူ့အကြိုက်ကောင်းကောင်းလေးစို့ပေးလိုက်သည်။

...............................................

ကပွဲအချိန်နား နီးလာတော့ ကျွန်တော်လည်းမလစ်ဆာကို သူမအိမ်မှာမြင်းအပိုတစ်ကောင်ပါ ယူသွားပြီးသွားကြိုလိုက်သည်။ မလစ်ဆာ ဘာလို့ မြင်းစီးချင်တာလည်းဆိုတာကို ကျွန်တော် အခုမှပဲ သိလိုက်ရသည်၊ ကျွန်တော်တို့ သွားနေရင်းတစ်မိုင်မရောက်ခင်မှာပဲ မြင်းပေါ်မှာမြင်းကုန်းနီးနဲ့ သူမဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က အဖုတ်ကို ပွတ်ရင်း တစ်ချီပြီးသွားခဲ့သည်။ အဖေသာ ကျွန်တော်နဲ့ညီမလေးကို မသင်ထားပေးရင် မလစ်ဆာဘာတွေလုပ်နေသလည်းဆိုတာ ကျွန်တော် သိမှာတောင်မဟုတ်၊ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြီးသွားတာကို ကျွန်တော် ချက်ချင်းသတိထားမိသွားသည်။

ကပွဲမှာ ကျွန်တော်တို့အက အမျိုးမျိုးကကြသည်၊ ရော့ခ်အင်ရိုး ကကြသည်၊ အနှေးကများ၊ ကန်းထရီး အကများကကြသည်။ စိတ်မကောင်းစရာကောင်းတာက မလစ်ဆာက သူများတွေပြောသလို ကော့ခ်တီးစ် (cock tease - တောင်ပြန်ဖြစ်အောင်လုပ်တဲ့ကောင်မလေး) ဖြစ်နေသည်။ သူမနဲ့ ကျွန်တာ်တို့ တွဲကကြသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်လက်တွေက သူမကိုယ်လုံးပေါ် လျှောက်သွားရင်တော့ ကျွန်တော့်လက်ကို ပုတ်ချပြီး 

“ ဒီမှာ မလုပ်နဲ့ ”

ဆိုပြီး တိုးတိုးလေးကပ်ပြောသည်။

အိမ်အပြန်လမ်းရောက်တော့ ကျွန်တော်က မလစ်ဆာကို ကျွန်တော်တို့ ကပွဲမှာ မဟုတ်တော့ကြောင်းပြောပြီး ကပွဲတစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော့ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်ထားတဲ့ သူမနို့တွေကို မြင်ချင်ကြောင်း ဖွင့်ပြောလိုက်သည်။ ကျွန်တော် အခုလိုမျိုးမေးလာလိမ့်မယ်လို့ မလစ်ဆာ ထင်ထားမိမှာမဟုတ်ဟု ကျွန်တော်ထင်သည်၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့် လရည်တွေပန်းတာကို ခံယူရင်း ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်တဲ့ ကျွန်တော့်ညီမလေးရဲ့အကြည့်တွေကြောင့် ယုံကြည်မှုတွေ မြင့်တက်လာပြီး တောင်းဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

ဒါပေမယ့် မလစ်ဆာက အကြောင်းပြချက်တွေ အမျိုးမျိုးပေးပြီး ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ ကျွန်တော် မလစ်ဆာကိုစိတ်ပျက်သွားခဲ့သည်။ လုပ်ချင်လွန်းလို့ ကျွန်တော့် ဘောတွေတောင် အနည်းငယ်အောင့်နေသည်၊ မလစ်ဆာ ရဲ့နူးညံ့တဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ကျွန်တော် အရမ်းမြင်ဖူးချင်လှသည်။

ဒါပေမယ့် အဖေက ကျွန်တော့်ကိုမိန်းမတွေ အပေါ် ညင်သာရမည်လို့ သင်ထားတာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း မလစ်ဆာကို သူမအိမ်ထိ လိုက်ပို့ပြီး သူမအတွက် လုံလောက်မယ်ထင်တဲ့ အနမ်းတစ်ခုပေးပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော် အတော်လေး စိတ်ပျက်နေမိသည်။

ခရစ်စတီက ကျွန်တော်အိမ်ပြန်ရောက်သံကြားလို့ အပြင်ထွက်လာပြီး အပိုယူသွားခဲ့တဲ့မြင်းကို ကူသွင်းပေးသည်။ မြင်းတွေကို ဇောင်းထဲသွင်းရင်း ကျွန်တော်လည်း ကပွဲမှာ မလစ်ဆာနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ညီမလေးကိုပြောပြလိုက်သည်။ မြင်းတွေ နေရာတကျ ဖြစ်သွားတော့ ညီမလေးက ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ကောက်ရိုးတွေစီထားတဲ့ အပေါ်ထပ်ကိုခေါ်သွားသည်၊ အပေါ်ရောက်တော့ 

“ မလစ်ဆာက သူ့နို့တွေ ကိုကို့ကို မပြပေမယ့် ညီမလေးကတော့ ညီမလေးနို့တွေကို ကို့ကိုပြမယ်၊ ကြိုက်တယ်မလား ”

ဆိုပြီး သူမအင်္ကျီကို ချွတ်ပြသည်။

နာရီဝက်လောက် အချိန်လေးမှာပဲ ကျွန်တော် မလစ်ဆာနဲ့ တစ်ညလုံးပျော်မယ်လို့ စဉ်းစားထားတဲ့ အပျော်တွေထက် ပိုပျော်စရာကောင်းတာတွေ ကျွန်တော်ရလိုက်သည်။ ညီမလေးက ကျွန်တော် သူ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးစုပ်ပေးတော့ ကျွန်တော် အဖုတ်ယက်ပေးတာ တော်တဲ့အကြောင်း သူမအဖုတ်ယက်ခံရတာ ဘယ်လိုကြိုက်တဲ့အကြောင်း တဖွဖွပြောသည်၊ ပြီးတော့ အဖေကသူမကို လီးစုပ်နည်း သင်ပေးထားကြောင်း ပြောပြပြီး ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးသည်။ 

ညီမလေး ကျွန်တာ့်လီးကို စုပ်ပေးတာ အတော်ခံလို့ကောင်းသည်၊ ဒါပေမယ့် ညီမလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးစေချင်ကြောင်း၊ လရည်အရသာကြောင့် မဟုတ်ပဲ ကျွန်တော့် လရည်တွေကို သူမအဖုတ်ထဲမှာသာ ပန်းထည့်စေချင်ကြောင်း၊ ထိုသို့ ခံရသည်ကို သူမအကြိုက်ဆုံးဖြစ်ကြောင်း တတွတ်တွတ် ကျွန်တော့်ကို ပြောပြသည်။

ကျွန်တော်လည်း ညီမလေးပြောတဲ့ အတိုင်း သူမအဖုတ်ထဲ ကိုကျွန်တော့်လီးကြီး ထိုးနှစ်ပေးလိုက်ပြီး ညီမလေးနဲ့ ကျွန်တော်ကောင်းကောင်းကြီး လိုးဆော်ကြသည်။ လိုးရင်းနဲ့ ကျွန်တော်သတိထားမိလိုက်တာက ညီမနို့ကို ခပ်ပြင်းပြင်းစို့ပေးရင်း အောက်ဖက်က လီးနဲ့ အားရပါးရအဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးပေးနေတုန်း ညီမလေးနှစ်ခါသုံးခါ ပြီးသွားခဲ့သည်။ ကျွန်တော်လည်း ညီမလေးအသက်ရှူချိန်ရအောင် ခဏရပ်ပေးလိုက်သည်။

ညီမလေး အမောပြေတော့ ကျွန်တော်က သူမအဖုတ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်လရည်တွေ ပန်းထည့်ဖို့ ခွင့်တောင်းတော့ 

“ ဟုတ် ကိုကို့ လရည်တွေကို ညီမလေးအဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးပါ ”

ဆိုပြီး ချိုချိုသာသာနဲ့ အဖုတ်ထဲ လရည်ပန်းခွင့်ပေးသည်။ ညီမလေးခွင့်ပေးတဲ့ အတိုင်းကျွန်တော့် လရည်တွေကို သူမအဖုတ်ထဲ ဒလဟော ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။

ညဘက် လူကြီးတွေ အိပ်သွားကြတော့ ကျွန်တော် ညီမလေးအခန်းထဲ ခိုးဝင်ပြီးတော့ ညီမလေး ကုတင်ပေါ်မှာ ကျွန်တော်နဲ့ ညီမလေးထပ်လိုးကြသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးရတာကို ကျွန်တော်ပိုပြီး သဘောကျသည်၊ ဒါပေမယ့် ညီမလေးပြီးတဲ့ အခါကျရင် အသံတွေ အရမ်းထွက်တတ်တာကို ကျွန်တော် သတိမေ့သွားခဲ့သည်။ ညအစောပိုင်းတုန်းက သိုလှောင်ခန်းထဲမှာ လိုးကြတုန်းက ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်ကြ ဟု ကျွန်တော်ထင်သည်။ 

အခုည သန်းခေါင်အချိန် ကျွန်တော် ညီမလေးရဲ့အဖုတ်ကို အားရပါးရဆောင့်လိုးရင်း မောင်နှမ နှစ်ယောက်စလုံးအရှိန်ကောင်းနေတုန်း ညီမလေးရဲ့ အခန်းတံခါး ဝုန်းကနဲ ပွင့်ထွက်သွားခဲ့သည်။ တံခါးပွင့်သံကြောင့် ညီမလေးက လန့်ပြီးတော့ ထအော်သည်။

အသံလာရာဘက်ကို ကျွန်တော်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စူးရဲတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို တံခါးဝမှာ ရပ်ကြည့်နေတာက တခြားလူမဟုတ် အမေပင် ဖြစ်သည်။ အမေက ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို ဒေါသရောင်သမ်းနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ အသက် ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ကြည့်နေသည်၊ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာလည်း သတိပေး အချက်ခေါင်းလောင်းသံတွေ တဒေါင်ဒေါင် မြည်လာသည်။ သို့သော် ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိသေး။ 

ရုတ်တရက် အမေ့ အနောက်ကနေ အဖေရောက်လာပြီး အမေ့ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်ပေါ်ကနေ အမေ့နို့တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့ အခန်းရှေ့ကနေ အမေ့ကို ပြန်ဆွဲခေါ်သွားရင်း 

“ လာပါ ညီမလေးရယ် စိတ်တွေ ဆိုးမနေပါနဲ့၊ ညီမလေး သိတယ်မလား၊ အဖေကလည်း ဒီလိုဆိုတော့ သားလည်း ဒီလိုပဲပေါ့ ”

ဆိုပြီး ပြောလိုက်တဲ့အသံကို ကျွန်တော်ကြားလိုက်ရသည်။

အဲဒီ အချိန်ကနေ စပြီးတော့ ကျွန်တော် ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ အပြင် အတူသွားဖို့ မခေါ်ဖြစ်တော့။ ကျွန်တော့်မှာ ကျွန်တော့် ညီမလေးရှိနေပြီပဲဟာ ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် တကယ်လိုအပ်တာကလည်း ကျွန်တော့်ညီမလေးပါပဲဗျာ။


ဝန်ခံချက် ။            ။ ဤ အဖေဒီလို သားဒီလို အပြာဇာတ်လမ်းသည် Lubrication ဆိုဒ်မှ Like Father Like Son ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးကို ဘာသာပြန်ထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

နောက်ပြီး ဒီဇာတ်လမ်းကို Entertainment အနေနဲ့သာ ဖတ်ကြပြီး အတုမယူကြဖို့တောင်းဆိုလိုပါတယ်၊

ဒီလို ကိစ္စမျိုးဆိုတာ တန်ဆေးလွန်ဘေးပဲ တော်ရုံပဲကောင်းတယ် အဟီး။


အားလုံးကိုပျော်စေချင်တဲ့

Xtreme


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။





Tuesday, February 26, 2013

ယောက္ခထီးနှင့် ရှယ်ချွေးမ (စ/ဆုံး)

ယောက္ခထီးနှင့် ရှယ်ချွေးမ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – ဒိုမီနို

ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ရေစိုနေသော ဂျင်းဘောင်ဘီတို အပြာလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်က … မြင်သူတိုင်း ငေးရက်စရာ….။ ရေတွေ ရွှဲနေသော အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည် အပါးလေးအောက်က ရင်သားကြီးနှစ်ဖက်မှာ ဖောင်းကား တင်းရင်းလျက်….။ လှလိုက်တာ ယမင်းရယ်….။

မနေ့တနေ့က facebook ပေါ် တင်ထားသော ချွေးမနဲ့ သားဖြစ်သူရဲ့ Honeymoon photo ဓာတ်ပုံများကို ဦးမောင် အငမ်းမရကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှာ ချွေးမလေးကို အကြိမ်ကြိမ် ပြစ်မှားနေမိတော့သည်။

ချွေးမလေး ယမင်းကို ဦးမောင် စိတ်နဲ့ပြစ်မှားနေမိသည်မှာ အခုချိန်က ပထမဆုံး မဟုတ်ပါ။ သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်းက ယမင်းကို ယခု တိုက်ခန်းသို့ စတင်ခေါ်ဆောင်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမောင်နှင့် စတင် မိတ်ဆက်ပေးသည့် နေ့ကတည်းကဟု ဆိုရမည်။

အဲဒီတုန်းက ယမင်းက စကပ်တိုလေး၊ အင်္ကျီလက်ပြတ်တိုလေး ဝတ်လာသည်။ ဖွေးဥနေသော သူမ၏ ပေါင်တံလေးများနှင့် သွေးကြောစိမ်းလေးများ သန်းနေသော လက်မောင်းဖြူဖြူဥလေးကို ကြည့်ရင်း ဦးမောင်၏ လီးကြီးမှာ ပုဆိုးကြားမှ ပြူးထွက်လာခဲ့သေးသည်။ ဦးမောင်လည်း အဲဒီတုန်းက ယမင်းနှင့် ကမန်းကတမ်း စကားဖြတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ အမြန်ပြေးခဲ့ရသေးသည် မဟုတ်ပါလား။

ဦးမောင်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ လေးနှစ်ကတည်းက မိန်းမဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားသဖြင့် တစ်ဦးတည်းသော သားနှင့် နှစ်ယောက်တည်း ဤတိုက်ခန်းလေးထဲမှာ နေလာကြရသည်။ အခုတော့ ချွေးမငယ်လေး ရောက်လာသဖြင့် သုံးယောက်ပေါ့လေ။

သုံးယောက်သာ ဆိုသော်လည်း သင်္ဘောသားဖြစ်သူ သားငယ်မှာ နောက်တစ်ရက်နှစ်ရက်ဆို သင်္ဘောတက် လိုက်သွားလျှင် သူနှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးသာ နှစ်ယောက်တည်း တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ ကျန်ရစ်ရတော့မည်။

အသားအရည်မှာ ဖြူဖွေး အိစက်လှသော လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမချောကြီးမှာ အသက်က အခုမှ ၁၉ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ မွန်ကရင်စပ်သူဖြစ်သည်။ ကျောင်းက နောက်ဆုံးနှစ်ဖြေပြီးကာစသာ။

သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်းက ၂၂ နှစ်။ သားဖြစ်သူက သူသင်္ဘောပေါ် မတက်ခင် ယောက်ျားသားများ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသော အလှပဂေး ယမင်းလေးကို စိတ်မချသောကြောင့် အခုလို စောစောစီးစီး လက်ထပ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ယမင်းမှာ အသက်က ၁၉ နှစ်ဆိုသည်နှင့်အညီ ပျိုမျှစ်လတ်ဆတ်မှုကအပြည့်….။ တင်သားများကတောင့်တောင့်တင်းတင်း ပြည့်ဖောင်းလျက်၊ ရင်သားနှစ်ဖက်ကြီးက ဆူဆူဖြိုးဖြိုး လုံးလုံးအိအိနှင့် ရှေ့ကပဲကြည့်ကြည့် နောက်ကပဲ ငမ်းငမ်း မျက်စိက မခွာနိုင်အောင် လှရက်လွန်းသူဟု ဆိုရမည်။ ဒါကြောင့်လည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းတုန်းက မေဂျာ queen အဖြစ် သုံးနှစ်ဆက် ရွေးခံရရုံမက တစ်ကျောင်းလုံး၏ အလှဆုံး University Queen အဖြစ်ပါ နှစ်နှစ်ဆက် အရွေးခံရသည်အထိ ကိုယ်လုံးအလှအပရော၊ မျက်နှာအလှအပရော အပြစ်ဆိုဖွယ်ရာမရှိသည့် ချွေးမလေးပင်။

“ အဖေ၊ ညလည်းနက်လှပြီ။ အိပ်တော့လေ။ သမီးလည်း အခုမှ ရေချိုးပြီးတာ။ သမီးတို့ အိပ်တော့ မယ်နော်….”

သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်ပတ် တဘက်လေးပတ်ပြီး ပြောနေသော ချွေးမလေး ယမင်း…..။ ဦးမောင်လည်း ယမင်းအကြောင်း တွေးနေရာမှ ရုတ်တရက် လန့်သွားသည်။

“ အော်…အေး…အေး သမီးလေး။ အဖေလည်း အိပ်တော့မယ်။ ဒါနဲ့ သားရော”

“ အဖေ့သားက အိပ်ယာထဲမှာ စောင့်နေတယ် အဖေရဲ့”

ဟု ပန်းနုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို စူတူတူလုပ်ရင်း ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

ကိုယ်လုံးပေါ်ကို အဖြူရောင် တဘက်စည်းထားသော ချွေးမလေး၏ ဖြူးဖွေးအိစက်နေသော နောက်ကျောအလှ၊ ဆံပင်ကို ထုံးကာပင့်တင်ထား၍ မြင်နေရသော ပခုံးနှစ်ဖက် အလှ၊ ပြည့်တင်း ဖောင်းကားနေသော တင်ပါးအလှ၊ ရေစက်တွေ စီးနေတဲ့ ချောမွတ်နေသော ခြေသလုံးအလှ၊ အခန်းဝမှာ သမင်လည်ပြန်လေးနဲ့ မခို့တရို့ ကြည့်သွားတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ ချွေးမ။

ချွေးမလေးမှာ သားငယ်နှင့် မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ဒီတိုက်ခန်းကို လေးငါးခေါက်မက လာလည်ဖူးသည်။ အဲဒီတုန်းကတည်းက ဦးမောင်မှာ ချွေးမလောင်းလေးကို မသိမသာ ခိုးငမ်းခဲ့ဖူးသည်။ သူ့ကို ယောကျ်ားတိုင်း ငမ်းလည်းငမ်းချင်စရာပဲလေ။ ဒူးပေါ် စကပ်တိုလေး ဝတ်လာလိုက် ၊ လက်ပြတ် ကြိုးတိုင်းလေးတွေ ဝတ်လာလိုက်နှင့် လှချင်တိုင်း လှနေတတ်သည်။ ဖွေးဥပြီး အစိမ်းနုရောင်လေးတွေ သန်းနေတတ်သော ခြေသလုံးက အထင်သား ၊ ပင့်ချီထားတတ်သော ဆံနွယ်စတွေ အောက်က အမွေးနုနုလေးတွေ လှုပ်ခါနေတဲ့ ဖြူဝါရောင် လည်သားနဲ့ ကုပ်သားအလှ…၊ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း အားပါးတရ နမ်းရှိုက်ပစ်ချင်စရာ။

ချွေးမလောင်းလေးနှင့် စကားပြောတိုင်း လှုပ်ရှားနေသောစိတ်ကို မနည်းထိန်းရင်း အသံငြိမ်အောင် ပြောယူရတဲ့အထိ ဦးမောင်သည် ယမင်းလေးအပေါ် ကြွေခဲ့ရသည်။ ယမင်း တိုက်ခန်းကနေ အလည်ပြန်သွားတိုင်း ဦးမောင်ခင်ဗျာ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ လရည်တွေ ထုတ်ယူရတဲ့ အထိကို ယမင်းကို မက်မောခဲ့ရသည်။

သူ့အခန်းနှင့် သူ့သားအခန်းက ကပ်လျက်၊ သုံးထပ်သားလေးသာ ခြားသည်။ သုံးထပ်သားကလည်း အပေါက် အပေါက်တွေက အများကြီး။ သားငယ် မင်္ဂလာမဆောင်ခင်ကပဲ ကြည့်ကောင်းအောင် စက္ကူတွေနဲ့ ကပ်ဖာထားရသည်။ ဒီတော့ စက္ကူကို မျက်စိတစ်ပေါက်စာလောက် ဖောက်လိုက်ရင်ပဲ ဦးမောင်တစ်ယောက် တဖက်ခန်းကို လှမ်းမြင်နိုင်သည်။ တမြန်နေ့ကပဲ သားအခန်းထဲကို ညအိပ်မီး ဆင်ပေးထားသေးသည်။ တကယ်တော့ ညအိပ်မီးက ဦးမောင် ချောင်းကြည့်ရင် သားနှင့်ချွေးမကို ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်ဖို့ ဦးမောင်ဉာဏ်များခြင်းပင်။

သူ့သားကိုမြင်တာ မမြင်တာ အရေးမကြီး။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးရဲ့ အလှတရားကို ပြက်ပြက်ထင်းထင်းကြီး ကြည့်ရမြင်ရ ငမ်းရဖို့သာအဓိက….။ ပြီးတော့ ကောင်းခန်းများတွေ့လျှင် ဖုန်းနှင့် ဗီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်ရုံ။ ဒါမှလည်း သူ့သားနှင့် ချွေးမလိုးနေသော video file ကို ပြန်ကြည့်ရင်း ဦးမောင်တစ်ယောက် မကြာမကြာ ဂွင်းထုကာ အာသာဖြေလို့ရပေမည် မဟုတ်လား…

ဦးမောင် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် သူ့အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ဖုန်း ဗီဒီယို ကင်မရာကို အသင့်ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ တုန်ရီနေသော လက်များဖြင့် စက္ကူပေါက်ကို ဖောက်ကာ ချောင်းမြောင်းရေးနှင့် ရိုက်ကူးရေး အလုပ်ကို စလုပ်တော့သည်။

သားငယ်အခန်းထဲမှာတော့ ညအိပ်မီးထွန်းထားသည်။ သားငယ်က အိပ်ယာပေါ်လှဲလျက် သူ့ဇနီးလေးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်။ ချွေးမလေးက သူမပတ်ထားသော တဘက်ဖြူကြီးကို ရုတ်တရက် ဆွဲချလိုက်လေသည်။ တင်ပါးနှစ်ဖက်အလှတရားမှာ အံ့မခန်းပင်…။ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းလွန်းသည်….။ ဆူဖြိုးမောက်နေသော တင်ပါးနှင့် ပေါင်တံတလျှောက်ကို အငမ်းမရ မျက်တောင်မခတ် ဦးမောင် ကြည့်နေမိသည်။ ဗီဒီယို ကင်မရာကို လည်း အလွတ်မပေး။

အသက်၁၉ နှစ်အရွယ်ရဲ့ ပျိုမြစ်ဆဲ၊ လတ်ဆတ်ဆဲ၊ လန်းဆန်းဆဲ ၊ တောင့်တင်းဆဲ၊ အနံ့သင်းဆဲ၊ကြွကြွရွရွ…. အလှတရားပါတကား….။ အော်… ချွေးမလေးရယ်… လှလိုက်တာ….. နှုတ်ခမ်ပါးပါးလေး… ပါးဖောင်းဖောင်းလေး….. အိုးကားကားလေး.. နို့တင်းတင်းလေး……. ယမင်းဆိုတဲ့ သမီးအလိမ္မာ… ချွေးမေချောလေး……. လှချင်တိုင်းလှနေလိုက်တာ……. သမီးလေးရယ်….။ ဒီညတော့ သားငယ်နှင့် ဦးမောင် နေရာချင်း လဲလို့ရရင် လဲလိုက်ချင်သည်။

ယမင်းလေးရဲ့ အသားများက တင်းရင်း ဖွေးဥနေသည်။ ၁၉ နှစ်ဟူသော အရွယ်ကောင်း၏ အလှတရားနှင့် ပြည့်စုံလှသည်။ လုံးအိ ဖြိုးမောက်နေသော ရင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးမှာ ဆုပ်နယ်ပြီး စို့ပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသည်။

သားဖြစ်သူလည်း မနေနိုင်တော့။ အိပ်ယာမှ ထပြီး ယမင်းလေးကို လက်မောင်းမှ ဆွဲကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချ ခိုင်းလိုက်သည်။ ယမင်းလေး ကိုယ်ပေါ်ကနေ နို့သီးစိမ်းစိမ်းလေးအား အားရပါးရ စုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်မှာလည်း အခြားရင်သား တစ်ဖက်ကို စိတ်တိုင်းကျ ဆုပ်ချေ နှယ်ပေးနေသည်။ မျိုးသိန်းက သူ့ညအိပ်ဝတ်ဘောင်းဘီကို နို့စို့ရင်း တန်းလန်းပင် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နို့စို့နေသော တပြွတ်ပြွတ် အသံမှာ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။

“ ကိုရေ…. ဖြည်းဖြည်း စို့ပါလို့ဆို…. ဟိုဖက်မှာ အဖေကြားသွားမှဖြင့် အားနားစရာကြီး”

မျိုးသိန်းကတော့ အရှိန်မလျှော့ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်ကို ဆက်စို့နေသည်။ ဖခင်ကြီး ဦးမောင်ကြားအောင်ပင် တမင် အသံမြည်အောင် လုပ်နေသလား ထင်ရသည်။ ချောင်းကြည့်နေသော ဦးမောင်း၏ ငယ်ပါမှာ အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်လာသည်။ မျိုးသိန်းက

“ ယမင်းရေ….. ကိုယ့်ကို မင်းနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်ပေးပါဦး…”

မျိုးသိန်းက ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။ အလိုက်သိသော ယမင်းလေးက မျိုးသိန်း၏ ထောင်မတ်နေသော လပြွတ်ကြီးကို အားပါးတရ စုပ်ပေးနေရှာသည်။ မျိုးသိန်းလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ သက်ပြင်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ချနေသည်။ ယမင်းလေးမှာ ဖင်နှစ်ဖက်ထောင်ပြီး လီး စုပ်ပေးနေတာကြောင့် သူ၏ တင်ပါးအလှကို ဦးမောင် အမိအရ ကင်မရာ ဖမ်းထားနိုင်လိုက်သည်။

“ ကိုရေ… မောပြီကွာ… ကို့အလှည့်နော်….”

အလိုက်တသင့် ကျောလှဲရင်း ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ ချွေးမလေး။ မျိုးသိန်းက ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ယမင်းပေါင်ကြားထဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

“ အင်းးးးးး”

“ ကောင်းလား…..ချစ်ရေ….”

“ အင်း….ကောင်းတယ်….ကိုရော…”

“ အင်း…..”

တရပ်စပ် ဖြေးဖြေးချင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်နေသော မျိုးသိန်းကို မြင်နေရသည်။ သူ့ချွေးမလေးမှာ ပက်လက်အနေအထားမှာတောင် သူ့ရဲ့ ရင်သားကြီးများမှာ အထင်းသားကြီး ပြူးထွက်နေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ အတော်ကို ကြီးတာပဲ။ အရည်များ တစက်စက်ကျနေသော လပြွတ်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း

“ ကို…ပြီးပြီ ချစ်ရေ…..”

“ မြန်လိုက်တာနော်….. အင်းပါ…. ကိုလည်း ပင်ပန်းရောပေါ့… ကိုလည်းနားတော့နော်…. အိပ်ပြီ ကိုရေ…”

စိတ်သာလျှော့လိုက်ရတာ ယမင်းခင်ဗျာ အာသာမပြေပါ။

.................................................................

နောက်တစ်နေ့…..

ထုံးစံအတိုင်း ချွေးမလေးမှာ ဆံနွယ်တွေကို အနောက်ဖက်စုကာ အကုန်ပင့်တင်ထားသည်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေပုံ အပြာနုရောင် ဂါဝန် ဝမ်းဆက်ရှည်ကို ဝတ်ထားသည်။ အသားလေးက ဖြူဖြူ ဂါဝန်ပါးပါးလေးက အပြာရောင်ဆိုတော့ အိမ်နေဝတ်ပေမယ့် ကြည့်ကောင်းလွန်းသည်။

ဂါဝန်က ပါးပြီး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် fit size ကွက်တိ ကိုယ်ကြပ်လိုဖြစ်နေတော့ မနေ့ညက မြင်ခဲ့ရသော နို့သီးခေါင်းလေးမှာ အထင်းသားမြင်နေရသည်။ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ ဘော်လီလည်း မခံထားပေ။ ရင်က နည်းနည်းတော့ ဟိုက်သည်။ ရင်သားများ၏ အပေါ်ယံ အိစက်နေသော အစိတ်အပိုင်း အချို့ကိုပင် လှမ်းမြင်နေရသည်။ ငမ်းနေရင်း ဦးမောင် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာသည်။

“ အဖေ….အဖေ…အဖေ”

“ ဟေ…ဘာတုန်း သားရဲ့”

သားဖြစ်သူက သူ့နောက်ကျောဖက်မှ လှမ်းခေါ်နေသောကြောင့် ဦးမောင်လည်း အလန့်တကြားဖြစ်ကာ မျက်လွှာလေးချပြီး ခုန်နေသော နှလုံးတွေကို ငြိမ်သွားအောင် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလုပ်လိုက်ရသည်။

“ အဖေ ခဏနေ အဖေ့ကို နှိပ်ပေးမလို့လေ”

“ အေး…ကောင်းသားပဲ….သားရဲ့…”

“ ယမင်းရေ……. ပန်းကန်ဆေးပြီးရင် အဖေ့ကို နင်းပေး နှိပ်ပေးကြရအောင်လေ…။ အရင်ကတော့ ကို မကြာမကြာ အဖေ့ကို နှိပ်ပေးနေကြလေ…။ ယမင်းပါ နောက်ဆို နှိပ်ပေးဖြစ်အောင်ပါ…”

“ ရတယ်လေ… ကို… အဖေ့ကို လုပ်ပေးကြတာပေါ့”

ဒီလိုနှင့် ဦးမောင်တစ်ယောက် သူ့အိပ်ရာထဲ အသာလေး မှောက်လျက်လှဲနေတုန်း သားက နောက်ကျောကို ထုနှိပ်ပေးသည်။ ချွေးမလေးက ပေါင်တွေကို သူ့တံတောင်နှင့် ဖိနှိပ်ပေးသည်။

“ ယမင်းရေ…. နောက်ဆို အဖေ့ကို ကိုမရှိလည်း လာလာနှိပ်ပေးရမယ်နော်….။ အရင်ကတော့ ကိုပဲ လုပ်ပေးနေတာလေ။ ကိုမရှိရင် ချစ်ပဲ အဖေ့ကို ပြုစုရမှာနော်…”

“ အေးပါ ကိုရဲ့။ စိတ်ချပါ”

ချွေးမလေးက မျက်စောင်းလေးထိုးရင်း နှုတ်ခမ်းဆူပြသည်။

“ အဖေရော… သမီးနှိပ်ပေးတာ သဘောကျရဲ့လား ဟင်”

“ ဟာ… ကောင်းပါ့ သမီးရေ… နောက်ဆို ငါ့သမီးပဲ အားကိုးရတော့မှာ”

“ ကို… ရေသွားချိုးနှင့်ဦးမယ်နော်…။ အဖေ့ကို ဆက်နှိပ်ထားပေးဦးနော်.. ရေချိုးပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်”

“ ဟုတ်ပြီ…. ကိုရေ….”

အလိုက်သိလိုက်တဲ့ သား။ မွေးရကျိုး နပ်ပါပေ့ကွာ။ အစောကတည်းက အိမ်ထောင်ချပေးထားရမှာဟု ဦးမောင် တွေးရင်း ကြည်နူးနေမိသည်။ သား အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့ ဦးမောင်လည်း မှောက်လျက်လှဲနေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

“ သမီး ဒီရှေ့ပေါင်သားတွေကို နှိပ်ပေးပါဦး သမီးလက်လေးနဲ့… အမလေး…. ညောင်းလွန်းလို့။ တံထောင်နဲ့ မထုနဲ့နော်… လက်လေးနဲ့ပဲ သမီးအားရှိသလောက်လေး ဆုပ်ပေး…. အေး… ဟုတ်ပြီ သမီး…. အမလေးလေး… ကောင်းလိုက်တာ… ယမင်းလေးရယ်…”

ဦးမောင်မှာ စောစောက ဂျိုင်းပြတ် ဂါဝန်ပြာလေးနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေသော ချွေးမလေး။ ချွေးမလေးကို အခုလို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲရင်း သူ့ အလှတရားကို ရှုစားရမယ်လို့ပင် စိတ်မကူးခဲ့။ ပေါင်တံလေးမှာ ဦးမောင်နှင့် လက်တစ်ကမ်းပင်မရှိ။ ချွေးမလေးကသာ သူ့ပေါင်ကို နှိပ်နယ်ပေးနေရှာသည်။ ဦးမောင်လည်း အပြန်အလှန် သူ့ချွေးမလေးပေါင်တံကို နှိပ်ပေးချင်လှသည်။

ပေါင်ကို နှိပ်ပေးနေတုန်း မပြောမဆိုနှင့် ရုတ်တရက် ခြေသလုံးသို့ ရွှေ့ပြောင်းနှိပ်နေသဖြင့် ဦးမောင်က လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

အမယ်လေးးး…. သောက်ရှက်တွေတော့ ကွဲပါပြီ။ သူ့ဂွေးတံကြီးမှာ လက်တစ်ထွာလောက် မြှောက်တက်လာသောကြောင့် ချွေးမလေးက မျက်နှာလွဲကာ ခြေသလုံးဖက် ပြောင်းပြီး နှိပ်ပေးနေခြင်းပင်။

ဦးမောင်လည်း ကဗျာကယာ ခေါင်းရင်းဘေးက ခေါင်းအုံးအပို တစ်လုံးကို သူ့လီးတံကြီးကို ဖုံးထားလိုက်ရသည်။ ချွေးမလေးမှာ ဖောင်းအိနေသော ပါးဖောင်းလေးနှစ်ဖက်မှာ ရှက်လွန်း၍လားမသိ။ ပန်းနုရောင်ပင် သန်းနေတော့သည်။ ဦးမောင်လည်း မျက်နှာပူလှသည်။

“ အေး… သမီး… အဖေ့ ခြေဖဝါးလေးရော နှိပ်ပေးပါဦးနော်”

နူးညံ့ပျော့ပျောင်းလှသော လက်ဖဝါးနု၏ တိုက်ရိုက် အထိအတွေ့ကြောင့် ဦးမောင်မှာ လိုးချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်။ သေးသွယ်သော လက်ချောင်းလေများက ခြေဖမိုးနှင့် ခြေဖဝါး တလျှောက် အသာအယာလေး ပြေးလွှားနေသည်ကို ဦးမောင် အသာအယာကြီး သာယာနေခဲ့သည်။

..............................................................

နောက်တစ်နေ့…..

“ အဖေ ထတော့ ၊ မနက်စာတောင် လုပ်ပြီးနေပြီ”

ချွေးမလေးက အခန်းထဲ ဝင်လာနိုးမှပဲ မနေ့က သူ ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော်သွားသည် မသိပေ။

“ အေး…သမီး၊ ထပြီနော်”

သူ့လိင်တံကြီးကို စမ်းမိမှပဲ စိုစိုစိစိ ဖြစ်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ မနေ့ညက အိပ်မက်ထဲမှာ သူ့ချွေးမလေးကို ဦးမောင် စိတ်ရှိလက်ရှိ ပေါင်ဖြဲ လိုးရသည်ဟု အိမ်မက်ပင် မက်ခဲ့သေးသည်။ အခု ဒီမနက်ရောက်တော့ ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးမှာ လရည်ကွက်တွေ စွန်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ငါ့ကို ဆွဲဆောင်နိုင်လှချည်လား ချွေးမလေးရယ်ဟု တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

မနက်စာစားပြီး အိပ်ရာထဲ လာလှဲရင်း ဖုန်းတစ်လုံးနှင့် ဖေ့စ်ဘွတ်ပွတ်နေစဉ် တံမြက်စည်း တစ်ချောင်းကိုင်ကာ ချွေးမလေးက ဝင်လာပြန်သည်။

“ အဖေ၊ အခန်းတံမြက်စည်း လှဲပေးမလို့ပါ၊ အဖေ ဖုန်မရှူချင်ရင် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏသွားနေပါလား”

“ အော်….ရပါတယ် သမီးရဲ့။ အဖေဒီမှာပဲ လှဲနေမယ်၊ သမီးလုပ်စရာရှိသာ တာလုပ်သွားနော်”

ပေါင်တဝက်ပေါ် အနက်ရောင် ဂျင်းဘောင်းဘီတို အကြပ်လေး ဝတ်ထားပုံလေးက ဦးမောင်ကို ခါတိုင်းနေ့များနှင့်မတူ တစ်မျိုးဆွဲဆောင်နေသည်။ ဦးမောင်ဖက်ကို တခါတခါ ကုန်းကုန်းပြီး တံမြက်စည်း လှဲပြနေသည်ကလည်း အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ ဦးမောင်က ဖုန်းပေါ် အာရုံမရှိတော့။ ချွေးမလေး၏ တင်သား၊ ပေါင်သား အလှတွေကနေ မျက်စိက မခွာနိုင် ဖြစ်သွားသည်။

သွေးကြော စိမ်းလေးများ ထင်းနေသော ပေါင်တံ ဖြူလေးများနှင့် အိထွက်နေသော တင်သားလေးများမှာ ဆွဲဆုပ်ပြီး ပွတ်နယ်လိုက်ချင်စရာ ကောင်းနေတော့သည်။ အင်္ကျီလေးက ကိုယ်ကြပ် စပို့ရှပ် လက်တို အနီရောင်လေးနဲ့။ အိမ်နေရင်းမို့ ဘော်လီဝတ်မထားတာကို ဦးမောင်သိသည်။

ရုတ်တရက် ဦးမောင်၏ ခါးပိုင်း ဂွေးစိရှိရာ နေရာကို ယမင်းလေး၏ အကြည့်က ရောက်သွားသည်။ ယမင်းမှာ မျက်လုံး အဝိုင်းသားနှင့် ရပ်ကြည့်နေသည်။ ဒီအချိန်မှ ဦးမောင်လည်း သူ့ဟာသူ ပြန်ငုံ့ကြည့်မှပဲ လီးတံကြီးက ထောင်မတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ပုဆိုးဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့သည်။ ဦးမောင်လည်း ကဗျာကယာထပြီး ဧည့်ခန်းထဲ အမြန်ပြေးရတော့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်ကာမှ ဦးမောင် စိတ်ကို မနည်းထိန်းရင်း သက်ပြင်းကြီးချလိုက်မိသည်။

ယောက္ခထီးကြီး ဦးမောင် သူ့အပေါ်မရိုးသားသည်ကို ယမင်းသိနေသည်။ စတွေ့တဲ့ နေ့ကတည်းက ယောက္ခထီး ဦးမောင်၏ အကြည့်တွေကို သူ မကြိုက်။ ရှေ့တည့်တည့်က စကားပြောရင် သူ့ရင်သားတွေကိုသာ အငမ်းမရ လှမ်းလှမ်းကြည့်နေတတ်သည်။ နောက်ကျောပေးနေရင်လည်း သူ့တင်ပါးကို ကြည့်နေတတ်သည်ကို စိတ်ထဲကနေ ရိပ်မိနေသည်။ သို့သော် ယမင်း၏ ချစ်လှစွာသော ကိုမျိုးသိန်း၏ ချစ်ဖခင်ဖြစ်နေတော့ သူ အတတ်နိုင်ဆုံး အဆင်ပြေအောင် ဆက်ဆံချင်သည်။ တချိန်ကျရင် ဦးမောင်လည်း သူ့ကို ကြည့်ရင်း ရိုးသွားမှာပါဟုသာ စိတ်ထဲက တွက်ထားခဲ့သည်။

မနေ့ကလည်း အခန်းထဲ နှိပ်ပေးနေတုန်း သူ့လီးကြီး ထောင်မတ်လာသည်မှာ ကြောက်စရာ။ အခုလည်း သူကျောပေး တံမြက်စည်းလှဲနေရင်း စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး မလုံမလဲ ခံစားရလာ၍ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂွေးထောင်နေသော ယောက္ခထီး၏ အကြည့်ရိုင်းများကို မြင်ခဲ့ရပြန်သည်။

ကိုမျိုး ရှိလို့သာ တော်သေးသည် ဟုတွေးမိသည်။ မနက်ဖြန် ယောကျ်ားဖြစ်သူ ကိုမျိုး သင်္ဘောတက်သွားလျှင် သူ့ယောက္ခထီးနှင့် နှစ်ယောက်တည်း ဘယ်လို ရှေ့ဆက်ရမလဲ မသိတော့။ အမေ့အိမ်ကိုလည်း မပြန်ချင်။ အမေနှင့် အဖေက အစကတည်းက ကိုမျိုးနှင့် သဘောမတူခဲ့။ သူက ခေါင်းမာမာနှင့် လက်ထပ်ခဲ့တာမို့ အဖေနှင့် အမေကလည်း ယမင်းကို အမြင်မကြည် ဖြစ်နေကြဆဲပင်။ အခုလို လက်ထပ်ပြီးကာမှ တပတ်ပင်မရှိသေးဘဲ အိမ်ပြန်သွားလို့ကတော့ ငါတို့ ပြောတယ်မလား ဆိုတဲ့ အကြည့်တွေကို သူရင်မဆိုင်ချင်။

သူ့အဖေ ဘယ်လောက်ဏှာကြီးလဲဆိုတာကို သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်း အသိဆုံးပင် ။ ဦးမောင်သည် သားဖြစ်သူ မျိုးသိန်းရှေ့မှာပင် မရှောင် အပြာကားများကြည့်ပြီး မိန်းမများ၏ အချိုးအစားတို့ကို ဝေဖန်တတ်သူ မဟုတ်ပါလား။ တခါတလေ သားဖြစ်သူကိုပင် သူနှင့် အတူကြည့်ဖို့ အပါခေါ်တတ်သေးသူပင်။

အမေ မရှိတော့တဲ့ လေးနှစ်အတွင်း ဖခင်မှာ အပြာကားလေးကြည့်လိုက် ဂွင်းတိုက်လိုက်နှင့် နေခဲ့သည်ကို မျိုးသိန်း အသိဆုံးပင်။ ဖခင်ဖြစ်သူကို မျိုးသိန်း သနားသည်။ တခါတခါ သူ့ဖခင် ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို သုံးထပ်သား နံရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရင်း တွေ့မိတတ်သည်။

အဖေ့ဘဝနှင့် ဆာလောင်တပ်မက်နေမှုကို သားဖြစ်သူအနေနှင့် ကရုဏာသက်မိသည်။ သူ့အဖေ စိတ်ဝင်စားသော မိန်းမများမှာလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းများသာ ဖြစ်နေတတ်သည်။ အခုလည်း သူ့ဇနီးအပေါ် ကြည့်သော အဖေ့မျက်လုံးများမှာ သမီးတစ်ယောက်ကို ကြည့်သော မျက်လုံးမဟုတ်။ အဖေ ယမင်းအား ခိုးငမ်းနေတာကို မကြာကြာ မြင်ခဲ့သည်။

သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ အနှစ်နှစ် အလလ ဆာလောင်နေသော ဖခင်ရဲ့ ဆန္ဒကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်သည်။ ဒီလို ဖိုမကိစ္စကလည်း အဖေနှင့်သားကြားမှာ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ကြီး လမ်းကြောင်းခင်းထားတာက မကောင်း။ မသိမသာလေး လမ်းခင်းထားပေးရုံသာ မျိုးသိန်းလည်း တတ်နိုင်ပေမည်။

မျိုးသိန်းလည်း ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ သင်္ဘောစတက်တော့မယ် ဆိုတော့ကာ အဖေတောင့်တ ဆာလောင်နေသော အရာကို လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဇနီးလေးက ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တော့မလား ဆိုတာတော့ မသေချာပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူလည်း မနက်ဖြန် သင်္ဘောတက်ရတော့မည်၊ ယမင်းနှင့် ဖခင်ဦးမောင်တို့ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြေပြေလည်လည် ပိုဖြစ်လာမည်ဟု သူမျှော်လင့်ပါသည်။

..................................................

နောက်တစ်နေ့…….

“ အဖေ… သားသွားပြီနော်….။ ယမင်းရေ… အဖေ့ကို ကိုမရှိတုန်း ကို့အစား ဂရုစိုက်ပေးပါကွာ…။ ညတိုင်း အဖေ့ကို နှိပ်ပေးလိုက်ဦးနော်….”

မျိုးသိန်း ဇနီးနှင့်ဖခင်ကို နှုတ်ဆက်ကာ တိုက်ခန်းထဲမှ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

ထမင်းစားပြီး အချိုပွဲတည်းနေတုန်း ချွေးမလေးက ဘေစင်မှာ ပန်းကန်တွေ သွားဆေးနေသည်။ ချွေးလေးများစို့နေသော ဂါဝန်အပြာနုနုလေး အောက်က နောက်ကျောအလှနှင့် ဆံပင်တွေ ပင့်တင်ထားသော ကုတ်သားနုနုလေးပေါ်က ချွေးစလေးများကို လျှာဖြင့် သပ်ပေးလိုက်ချင်သည်။ သူစားနေသော အချိုပွဲနှင့် ယမင်း၏ ကုတ်သားပေါ်က ချွေးစလေးများ လဲလို့ရရင် လဲလိုက်ချင်တော့သည်။ တင်သားနှစ်ဖက်ကြား ညှပ်နေသော ဂါဝန်ပြာနုနုလေးကလည်း အသည်းယားချင်စရာ ကောင်းနေလေသည်။

ပန်းကန်တွေ အားရပါးရပွတ်တိုင်း မသိမသာ ယိမ်းထိုးနေသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်က ပင်လယ်ပြာ ရေလှိုင်းများမှာ လှိုင်းများ ထနေသလားပင် မြင်ယောင်မိသည်။ လိုးချင်လိုက်တာ ချွေးမလေးရယ်…..။

အမှန်ပြောရင် ဦးမောင်လည်း သူ့ချွေးမ ယမင်းကို လိုးပစ်ချင်နေတာ စမြင်ကတည်းကပင် မဟုတ်ပါလား။ အကယ်လို့များ သူ့ချွေးမသာ ရေလာမြောင်းပေးဖြစ်ဖြစ် အထာလေးဖြစ်ဖြစ် ပေးလာရင် သူ့ဖက်က လုပ်ဖြစ်ဖြစ်အောင် လုပ်မည်ဟုလည်း အကြိမ်ကြိမ် တွေးနေခဲ့တာ များလှပြီ။

ယမင်းလည်း ပန်းကန်များ ဆေးကြောပြီးနောက် ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ် လှဲနေလိုက်သည်။ မျက်စိလေးမှေးကာ လင်ဖြစ်သူ ကိုမျိုးကို လွမ်းနေမိသည်။ အိပ်ခန်းထဲလည်း မဝင်ချင်..။ အခန်းထဲဝင်မိလျှင် ကိုမျိုးကို လွမ်းကာ ငိုမိမှာ သေချာသည်။

အချိန်က ညနေ ၇:၄၀။ အသံတွေက လမ်းမပေါ်က ကားသံအချို့သာ ကြားနေရသည်။

“ သမီးရေ… အဖေ့ကို လာနှိပ်ပေးပါဦးကွာ… ခဏပေါ့”

ယောက္ခထီး ဦးမောင်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ အခုတော့ ဦးမောင်နှင့် ယမင်း ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ယောက်တည်းပင်။

အစာပြတ်နေသော ကျားလှောင်အိမ်ထဲ သမင်တစ်ကောင် ဝင်လာပါက ဒီအတိုင်းတော့ လွတ်ပေးရိုး ထုံးစံဆိုတာ မရှိဘူး မဟုတ်လား။ ဒီအချိန် အကြမ်းဖက်ပြီး အတင်းဝင်လုံးပါက လိုးဖြစ်သွားမည်မှာ သေချာသလောက်ပင်။ ဦးမောင် ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လာသည်။ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း မြည်ဟီးလာသည်။

“ ဟင်…… အမလေးတော့။ အဖေ သမီးသွားတော့မယ်….”

“ ဘာလို့လဲ သမီး”

အသံတွေ ကတုန်ကယင်နှင့် ဦးမောင် မေးလိုက်မိသည်။ ဟိုက်ရှားပါး… သူ့လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေသည်ကို သူကိုယ်တိုင် အလန့်တကြား ဖြစ်သွားမိသည်။ ဒါကြောင့် ချွေးမလေးက ကုတင်ပေါ်မှဆင်းရန် ပြင်နေသည်။ အရှက်တော့ကွဲပြီ။ အရှက်ကွဲလက်စနဲ့ မထူးတော့ တခါတည်းသာ ချွေးမလေးကို ကြုံးထည့်တော့မည်။ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် ချွေးမလေးက သူ့ကိုမြင်တိုင်း အနေကြပ်နေမှာ ဖြစ်သလို သူလည်း မျက်နှာပူလှသည်။

ဦးမောင်သည် ဖွေးဥနေသော ယမင်း၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲထားလိုက်သည်။

“ အို… ဘာလုပ်တာလဲ၊ လွှတ်နော်၊ ကိုနဲ့တိုင်ပြောမှာ”

ကဲ…. မထူးတော့ပေ။ ယမင်း၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်လုံးကိုပါ အတင်းချူပ်ထားပြီး အိပ်ရာပေါ် တွန်းဖိထားလိုက်သည်။ ယမင်း၏ ဗိုက်ပေါ်ကိုလည်း တက်ခွထားလိုက်သည်။ ချွေးမလေး၏ ပင့်ချည်ထားသော ဆံနွယ်များမှာ ပြေလျော့ကျကာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဖြန့်ကျဲနေတော့သည်။ ထိုအခါမှ ချွေးမလေးက မျက်ရည်ဝိုင်းလေးနှင့်

“ မလုပ်ပါနဲ့နော်၊ တောင်းပန်ပါတယ်”

ချစ်စဖွယ် ကလေးတစ်ယောက်လို သူတောင်းပန်ပုံကြောင့် ဦးမောင်မှာ လပြွတ်ကြီး ပိုထောင်မတ်လာသည်။ အတင်းရုန်းနေသောကြောင့် ဂါဝန်မှ ပခုံးဆွဲ ကြိုးစလေးမှာ သူ့ဘယ်ဖက် လက်မောင်းထိအောင် လျော့ကျလာသည်။ ထိုအခါ ဖွေးဥနေသော ဘယ်ဖက်ရင်သားမှ နို့သီးခေါင်း စိမ်းစိမ်းလေးကိုပါ မြင်လိုက်ရသည်။

ဦးမောင် အလွတ်မပေးနိုင်ပါ။ မြင်ကတည်းက စို့ချင်နေသော ရင်သားကြီးမှာ သူရှေ့မှောက် ရောက်လို့လာပြီ။ ဦးမောင် အငမ်းမရ စို့ပစ်လိုက်သည်။

“ အ… မလုပ်ပါနဲ့…. တောင်းပန်ပါတယ်…. အဖေ… အ…. အ”

ပန်းနုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းများကို ဆွဲစုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ယမင်းကတော့ ခေါင်းကို ခါရမ်းနေသည်။ အမွေးရေးရေးလေး ပေါ်နေသော လည်ပင်းဖွေးလေးကိုပါ လျှာနှင့် သပ်ပစ်လိုက်သည်။ လီးကလည်း အတော် ထောင်မတ်ပြီး လရည်များမှာလည်း တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေသည်ကို ဦးမောင် သတိထားမိလိုက်သည်။ ကဲ…..ကြာတယ်…။ သူ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ရင်း အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အတင်းကြီးပေါင်ကို စေ့ထားသည်။

ဦးမောင် စားပွဲပေါ်က မုတ်ဆိတ်ညှပ် ကပ်ကြေး အသေးလေးကို လှမ်းတွေ့လိုက်သဖြင့် ကုတင်ပေါ်ကနေပဲ လှမ်းယူလိုက်သည်။

“ ငြိမ်ငြိမ်နေ၊ မင်းလည်းပင်တွေကို ဖောက်ပစ်လိုက်မယ်၊ နားလည်လား။ ငါ အခု မင်းကို အရမ်းဆာလောင်နေတာ။ အသာလေးငြိမ်ပေး။ မဟုတ်လို့ကတော့ မင်းလည်းသေ၊ ငါလည်း ထောင်ထဲနေရမယ်။ ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်။ ငြိမ်ငြိမ်နေပါ။ မင်းအသားတွေ ပဲ့မသွားစေရပါဘူး၊ မနာကျင်စေရဘူး”

ချွေးမလေးမှာ မျက်ရည်များ နားထင်သို့ စီးကျကုန်သည်။ ပါးဖောင်ဖောင်းလေး နှစ်ဖက်မှာလည်း နီရဲလို့နေသည်။ ဦးမောင် ကပ်ကြေးလေး လှမ်းယူပြီး ခြိမ်းခြောက်လိုက်တာ အလုပ်ဖြစ်သွားသည်ဟု ဆိုရမည်။ ဦးမောင် အသာအယာပဲ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး ပေါင်ကို အနေတော်လောက် ချဲ့ပစ်လိုက်သည်။

အဖုတ်လေး၏ နှုတ်ခမ်းသားမှာ နီကျင်ကျင်အရောင်။ ဦးမောင် ညာဖက်လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ပြီး မွေပစ်လိုက်သည်။

“ ဟင်းးးး….. အင်းးးးးး….. အ….. အ… အင်းး…. ဟင်းးးးး… အာ…. အင်းးး”

ချွေးမလေးမှာ အခုမှပဲ မျက်လုံးလေးများမှေးကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ သူ့အပေါ် နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျှာဖျားလေး ထုတ်ပြီး အရသာခံ သပ်နေသည်။ လျှာဖျားလေး ထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း ဦးမောင် မနည်နိုင်တော့။ ယမင်း၏ လျှာနှင့် ဦးမောင်လျှာတို့ အထိအတွေ့ချင်း ဖလှယ်ကြသည်။ စောစောက ဘယ်ပြန်ညာပြန်ယိမ်းထိုး ငြင်းဆန်နေသော ယမင်း၏ နှုတ်ခမ်းများမှာ ဦးမောင် လျှာဖျား၏ ချည်နှောင်မှုအောက်ကို အသာအယာ ဝပ်စင်းခတွားကြကုန်ပြီ။

ချွေးမလေး၏ သာယာမှု အရှိန်ကောင်းလာနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဦးမောင်၏ စေစားမှု ဦးဆောင်မှုအောက်သို့ တကောက်ကောက်ပါအောင် မျောပါနေမိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဦးမောင်၏ လက်ချောင်းများ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။ အားလုံး အသင့်အနေထားကို ရောက်နေလေပြီ။ ဖွေးဥနေသော ပေါင်နှစ်ပေါင်ကြားက အဖုတ်လေးကို လိုးရမှာကိုပင် အားနာသလို ဖြစ်မိသွားသည်။

ဦးမောင် ပုဆိုးပင် ချွတ်စရာမလိုတော့။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ကျွတ်နေမှန်းမသိ။ ပုဆိုးကွင်းက ဒူးရောက်နေပြီ။ ချွေးမလေးကလည်း အနေတော် ဒူးထောင်ပြီး ကားထားဆဲပင်။ ဖြူအိနေသော ပေါင်အတွင်းပိုင်း နှစ်ဖက်ပေါ်မှာ သွေးကြောစိမ်းလေးများ ထင်းနေသည်မှာ အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ မည်းချိတ်နေသော သူ့ လပြွတ်ကြီးကို ချွေးမလေး အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်ရမှာကိုပင် အားနာမိသလို ဖြစ်မိသည်။

အဖုတ်ပေါက်ဝကို လပြွတ်ထိပ်ဖျားလေးနှင့် နည်းနည်း တေ့ထားကာ အချိန်ဆ ယူလိုက်သည်။ ဦးမောင် ရင်တွေ လှုပ်ရှားပြီး မွန်ထူနေသည်။ လေးလက်မခွဲလောက်ရှိသော လပြွတ်ကို ချွေးမချောလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။

“ အား……. အင်းးးး”

ချွေးမလေးမှာ မျက်လုံးများကို မှိတ်ပြီး သူ၏ ပန်းနုရောင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားတက်ပါသော သွားလေးနှင့် ကိုက်ရင်း ငြီးနေပုံမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။ လီးတဝက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက် အဆုံးထိ ဆောင့်ချလိုက်နှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ချွေးမလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသာအယာ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။

ချွေးမလေး၏ အဖုတ်အတွင်းပိုင်းက ကျဉ်းနေသေးသည်။ လပြွတ်ဝင်တဲ့ အကြိမ်ရေ နည်းသေးတာကို သက်သေပြနေခြင်းပင်။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်မှာ လတ်ဆတ်နေဆဲဟု ဆိုရမည်။ ဦးမောင်၏ လပြွတ်တစ်ခုလုံးလည်း ယမင်း၏ စောက်စိရည်များဖြင့် ရွှဲနှစ်ကုန်တော့သည်။ ချွေးမလေး၏ စောက်စိရည်များကြောင့် ဦးမောင်၏ လပြွတ်ကြီးမှာလည်း ပူပူနွေးနွေး ချိုမြိန်လတ်ဆတ်သော အရသာ အထိအတွေ့ကို အပြည့်အဝ ခံစားလိုက်ရသည်။

လပြွတ်ကြီးက အရည်လျှံနေသော စောက်ဖုတ်လေးကို နာနာလေး ထောင်းပေးနေတာကြောင့် အသံများက တပြွတ်ပြွတ် မြည်နေတော့သည်။ လပြွတ်မဝင်ခင်ကတော့ အတင်းရုန်းကန်နေသည်…။ အခုတော့လည်း သူပဲ မဟုတ်သလိုလိုနှင့်….။ မျက်လုံးလေး မှိန်းရင်း… တိုးတိုးလေး ငြီးတွားရင်း…. သာယာချင်တိုင်း သာယာနေလိုက်တဲ့ ချွေးမလေး… …..။

ရမက်စိတ်များနှင့် သာယာမှု အထွတ်ထိပ်ကို တက်လှမ်းနေသော ချွေးမလေး၏ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း လိုးရင်းနှင့် ဦးမောင်၏ လီးကြီးမှာ ပိုပို တောင့်တင်း မာတောင်လာတော့သည်။ ယမင်း၏ သေးသွယ်သော နှာခေါင်းဖျားထိပ်၌ ချွေးစက်လေးများ နေရာယူလာကြသည်။ နှာဖူးလေးမှာလည်း ချွေးဆီများ ကပ်ငြိလာနေသည်။ ဦးမောင်၏ ကျောပြင်တစ်ခုလုံးနှင့် ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း ချွေးစေးများဖြင့် တဝင်းဝင်း ဖြစ်လာသည်။

ယမင်းခင်ဗျာ ရုန်းမထွက်နိုင်တော့….။ သူ့ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေလည်း တစိမ့်စိမ့် ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်လာသည်ကို ယမင်းကိုယ်တိုင် သိနေပါသည်။ ဒီအရသာကို ယမင်း မက်မောပါသည်ဟု မရှက်တမ်း ဝန်ခံလိုက်ချင်သည်။ သူ၏ စောက်စိရည်များမှာ အဖုတ်တွင်းမှ လျှံ၍ သူ့တင်ပါးဆီသို့ စီးနေသည်ကိုပါ ခံစားနေရသည်။

“ အင်းးးး အင်းးးး “

“ ကောင်းလား….သမီးရေ…”

ချွေးမလေးက မဖြေ။ ဦးမောင်၏ မေးသံကို ကြားသော်လည်း သူမဖြေချင်….။ အခုချိန်မှာ ဦးမောင်၏ လပြွတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲမှ ပြန်နှုတ်သွားမှာကိုလည်း ယမင်း မလိုလားပေ။ ယောက္ခထီးကို သူ သာယာတပ်မက်နေကြောင်းလည်း ပြောပြချင်နေသည်။ မိန်းမတို့ မာယာဆိုတဲ့ အတိုင်း… ဦးမောင်ကို သွယ်ဝိုက်ကာ အချက်ပြလိုက်သည်။

ယမင်းက သူ၏စောက်စိ အတွင်းကြွက်သားများနှင့် ဦးမောင်၏ လီးတံကြီးကို ဆွဲညှစ်ထားလိုက်သည်။ အတွင်းကြွက်သားများနှင့် ယောက္ခထီး၏ လီးကြီးကို ညှစ်ပေးလိုက် ဖြည်ပေးလိုက် ကစားပြလိုက်သည်။

“ အားးး… ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ သမီး… အင်းးး….. ကျွတ် ကျွတ်”

ယောက္ခထီး၏ လီးကြီးမှာ ကိုမျိုးထက် ပိုရှည်သည်ဟု ခံစားမိသည်။ ဒါကြောင့်လားမသိ…. သူ့စောက်ဖုတ် အတွင်းပိုင်းထိကို ယောက္ခထီးက လီးရှည်ကြီးဖြင့် ထိထိမိမိကို ဝင်မွှေပေးနိုင်သည်။

အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရလျှင် ကိုမျိုးနှင့်တုန်းက တစ်ခါမှ ဒီလောက် စောက်ရည်တွေ စိမ့်မထွက်ဘူးသလို သာယာမှုလည်း အခုလောက် မရခဲ့ပဲ ယောက္ခထီးက သူ့လီးရှည်ကြီးဖြင့် ယမင်း၏ ရမက်စိတ်ကို အဆုံးထိ ဆွပေးနိုင်ခဲ့သည်။ စောက်စိရည်များလည်း အဖုတ်ထဲမှာ ရွှဲရွှဲစိုကာ လျှံကာ ထွက်ကုန်ကြပြီ။ ကိုမျိုးနဲ့ဆို ယမင်းလေးမှာ တစ်ကြိမ်တောင် မပြီးသည်က ခပ်များများပင်။

ကာမဆက်ဆံတဲ့ အရသာဆိုတာကို ယောက္ခထီး၏ လပြွတ်ရှည်ကြီးကြောင့် ယမင်း ကောင်းကောင်း သိခွင့် စားသုံးခွင့် ရလိုက်သည်။ အခုချိန် အလိုးခံနေတုန်း တန်းလန်းမှာပင် သုံးကြိမ်ပြီးသွားပြီလေ…..။ နောက် စတုတ္ထအကြိမ် ကာမအထွတ်ထိပ် ရောက်ဖို့ကို ယောက္ခမနှင့် ကာမ ခရီးတိုလေးကို ဆက်သွားချင်သေးသည်။

အခု ယောက္ခမကြီးက ပေးနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ ဒီလို အရသာမျိုးကို နောက်များမှာလည်း ထပ်လိုချင်မိနေ၏။ ယမင်းလည်း သူ့ယောက္ခထီးကြီးကို သူဒီထက်ပို ဆာလှောင်တောင့်တသေးကြောင်းနှင့် ကိစ္စမပြီးချင်သေးကြောင်း အချက်ထပ်ပြလိုက်သည်။

ဝမ်းဗိုက်သားနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အလိုက်တသင့်လေး ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ယောက္ခထီးကြီးက အဆောင့် ချွေးမလေးက အကော့…. ဟန်ချက် ညီညီ လှုပ်ရှားနေကြသည်။ နည်းနည်းမောလာတာကြောင့် ကော့ပေးနေတာတွေကို ရပ်ပြီး ထောင်ထားတဲ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ပြီး ယောက္ခထီး၏ မည်းပြောင်ပြောင် တင်ပါးကြီးကို ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲချိတ်ထားလိုက်သည်။ လှုပ်ရှားနေသော ယောက္ခထီး၏ တင်ပါးမည်းကြီးမှာ ယမင်းလေး၏ လုံးသွယ်သော ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးများ အောက်မှာ စုန်ချည် ဆန်ချည် ပြေးလွှားနေတော့သည်။

“ အိုးးး… ကောင်းလိုက်တာ…. ကောင်းလိုက်တာ…. အရမ်းကြိုက်တယ်”

ယမင်းလေးမှာ ချစ်စရာ အသံတိုးတိုးလေးနှင့် နှုတ်မှ လွှတ်ခနဲ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။ အတော်လည်း ထန်တဲ့ ချွေးမချောလေးပဲဟု လိုးနေရင်း ဦးမောင်တွေးနေမိသည်။ ရွှဲစိုပြီး ညစ်အားကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးပိုင်ရှင် ချွေးမလေးကို ဘာနှင့်မှ မလဲပစ်နိုင်တော့ပါ။

“ အားးး… ပြီးတော့မယ် … အရည်တွေ လွှတ်လိုက်တော့မယ်နော်… သမီး…။ အဆင်ပြေလား သမီး….. အဆင်ပြေပါတယ်နော်…. “

ပြောရမယ်ဆို ယမင်း မတော်ချင်သေးပါ….။ ထပ်ပြီး လပြွတ်ရှည်ကြီး သူ့အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတဲ့ အရသာကြီးကို ခံချင်သေးသည်။ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို ခပ်မှေးမှေးလေးနှင့် ယောက္ခထီးကြီးကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ယောက္ခထီးကြီးမှာ ဇောချွေးတွေက သူ့မျက်နှာမည်းကြီး တစ်ခုလုံး ဝင်းနေသည်။ မောဟိုက်နေသော ယောက္ခထီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း အားနာမိသည်။

“ အင်း…. ပြေတယ်… အဖေ… အရည်တွေ လွှတ်လိုက်နော်… အဖေ… အ…. အ”

ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့် ယမင်း၏ အကျင့်လေးအတိုင်း အောက်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကလေးလေးသဖွယ် ကိုက်ဖိထားလိုက်သည်။ ဦးမောင်လည်း ခပ်မြန်မြန်လေး အရှိန်ဖြင့် တရပ်စပ် မညှာတမ်း ဆောင့်ထိုးတော့သည်။ စောက်ရည်များမှာ လီးတံရှည်ကြီးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထိုးနေတာမို့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ထွက်လာပြန်သည်။

“ အ… အ… အ…. ဟင်းးးး.. အ.. ကောင်းလိုက်တာ… အဖေရယ်…. အားး… ဟင်းးးးး”

ယမင်းလေးလည်း အခုမှပဲ ကာမ အထွတ်ထိပ်ကို ရောက်ကာ စတုတ္ထအကြိမ် ပြီးသွားခဲ့ပြန်သည်။ ဦးမောင်၏ သုတ်ရည်များလည်း လပြွတ်ဝဆီသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် စီးလာကုန်ကြပြီ။ ဦးမောင် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတော့သည်။ လပြွတ်တံထဲကနေ သုတ်ရည်များ ထွက်သွားသော အရသာထူးကြီးကို အားပါးတရ ထိတွေ့ခံစားလိုက်သည်။ သူ့လီးတစ်ခုလုံးမှာ ချွေးမလေး၏ စောက်ရည်များရော၊ သူ့ သုတ်ရည်များပါ အပြွတ်လိုက် အခဲလိုက် ကပ်ကုန်တော့သည်။

အဖုတ်တွင်းသို့ နွေးထွေးသော သုတ်ရည်လေးများ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အင်နှင့်အားနှင့် ဝင်လာနေတာကို ယမင်းလေး ခံစားလိုက်မိသည်။ သုတ်ရည်လေးများ အဖုတ်တွင်းထဲထိ စီးဝင်သွားသော အရသာမှာလည်း တစ်မျိုးတစ်မည် ချိုမြိန်လှသည်။ အခုလို သုတ်ရည်အများအပြား သူ့အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်ကို ယမင်း တစ်ခါမှ မခံစားဖူးပါ။ ယောက္ခထီးကြီးကြောင့်သာ ဒီလို အရသာထူးတွေ ကြုံခွင့် ခံစားခွင့် ရခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား…..။

ဦးမောင်လည်း မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက အငတ်ငတ် အပြတ်ပြတ် ဖြစ်ခဲ့ရသော ဆာလှောင်မွတ်သိပ်မှုကို အသားဖြူဖြူ တင်တောင့်တောင့် နို့ကြီးကြီး ချွေးမလေးကြောင့်သာ အာသာပြေခွင့်ရခဲ့သည်။
လပြွတ်ကြီးလည်း ၂ လက်မလောက်ထိ ပြန်ကျုံ့သွားတော့သည်။ သို့သော် သုတ်ရည်များမှာ လပြွတ်ထိပ်မှ တစက်စက်ကျကောင်းတုန်း ရှိသေးသည်။ အိပ်ယာမှာလည်း ယောက္ခထီး၏ သုတ်ရည်များကြောင့် ဟိုတစ်ကွက် ဒီတစ်ကွက် ပေကျန်ကုန်၏။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်တွင်းမှ သုတ်ရည်များမှာလည်း ပြန်လျှံထွက်ကာ အိပ်ယာခင်း၌ အိုင်ကွက်ငယ်လေး ဖြစ်နေလေပြီ။

“ အဖေ အိပ်တော့မယ် သမီးရေ”

ယမင်းလည်း ကုန်းရုန်းထကာ ဒူးထထောက်လိုက်သည်။ သူ့ပေါင်အတွင်းခြမ်း နှစ်ဖက်လုံး သုတ်ရည်များ ချောင်းစီးကုန်ကြ၏။ ဒူးထောက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးများ ဆူထားပုံမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းသလို နို့ဖွေးဖွေးကြီးများ တင်းတင်းရင်းရင်း တွဲနေတာလေးက ရှုမငြီးပုံရိပ်ပင်။

ဗိုက်သားတဝိုက်မှာ လုံးကာ လိမ့်နေသော ဂါဝန်ပါးလေး၏ ပခုံးကြိုးသိုင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး လက်ဝဲဘက် အစွန်နားသို့ လေးဖက်ထောက် သွားကာ ယောက္ခထီးဖက်ကျောပေးရင်း လှဲအိပ်နေလိုက်သည်။ ဂါဝန်ပြာလေး၏ အောက်စများက ပေါင်တဝက်လောက်သာ ဖုံးထားသဖြင့် ဖြူနုနေသော အနောက်ပိုင်း ပေါင်သားလေးနှင့် သွယ်လျသော ခြေသလုံးတို့မှာ ရင်ဖိုစရာ။

ဦးမောင်လည်း သားဖြစ်သူ အိပ်ခဲ့သော နေရာမှာပဲ ကျောဆန့်ရင်း ချွေးမလေး၏ နောက်ပိုင်းအလှကို ရင်တလျှပ်လျှပ်နှင့် ကြည့်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

“ ဟင့်….ဟင့်…ဟင့်…ရှလွှတ်”

ငိုသံတွေ နားထဲကြားနေရသဖြင့် ဦးမောင် အိပ်ယာမှ နိုးလာသည်။ နာရီလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၇ နာရီ ၁၀ မိနစ်ပင် ရှိနေပြီ။ တစ်ညလုံး အိပ်ကောင်းကောင်းဖြင့် အိပ်လိုက်ရာ ငိုသံတွေ ကြားမှပဲ ဦးမောင် နိုးလာတော့သည်။ ချွေးမလေး ယမင်း ငိုနေခြင်းဖြစ်သည်။

ဖွေးဥနေသော လက်ဖျံ သေးသေးသွယ်လေးကို ထောင်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် တင်၍ ယူကျုံးမရတဲ့ ခံစားချက်တို့ဖြင့် မျက်နှာအပ်ကာ ငိုနေမိသည်။ အိမ်မက်သာ ဖြစ်ခွင့်ရပါက အိမ်မက်သာ ဖြစ်လိုက်ချင်သည်။ ရှက်လည်းရှက်မိသည်။ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်လို့ တင်ရမှန်း မသိ။

“ သမီး…. အဖေ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ…။ သမီးရဲ့ အလှတွေအောက်က အဖေ မရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့တာပါ သမီးရယ်…။ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ၊ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းငြိ စကားလည်း ရှိတယ်လေ… သမီးရဲ့။ အဲဒီစကားအတိုင်း သမီးနဲ့ အခုလို ဖြစ်သွားခဲ့တာပါ သမီး…။”

ဦးမောင် ချွေးမလေး အနီးတိုးရင်း ခေါင်းကို အသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ယမင်းလေး၏ နူးအိနေသော ဆံနွယ်လေးများကို အသာအယာ စုပြီး ဘယ်ဖက်တစ်ခြမ်းသို့ ပို့ပေးလိုက်မိသည်။ မွေးညှင်းနုလေးများ ဖွေးဥနေသော ဂုတ်သားလေးပေါ်တွင် ဝဲပျံနေကြသည်။ ဦးမောင် စိတ်ရိုင်းတွေ ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။

“ ဟင့်…. ဟင့်… အဖေ့သား ကိုမျိုးကို ဘယ်လို မျက်နှာပြရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး…. ဟင့်…. ဟင့် သေတာ သေလိုက်ချင်တယ်…”

ချွေးမလေးက မျက်နှာလေးမော့ကာ တရှုတ်ရှုတ် ငိုညဉ်းပြနေသည်။ ချွေးမလေး၏ မျက်နှာ ဖွေးဖွေးနုနုလေးပေါ်မှာ ပန်းရောင်သန်းနေပုံကို ကြည့်ပြီး ဦးမောင်လီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ထောင်လာတော့သည်။
ချွေးမလေး၏ အိစက်နေသော မျက်နှာလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာလေး ဖမ်းဆုပ်ပြီး သူ့မျက်နှာဖက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်လိုက်သည်။ ချွေးမလေးက မကြည့်ရဲ၊ မျက်လွှာကို အောက်စိုက်ထားသည်။

“ သမီး…. သမီးကို ချစ်တယ်…. အရမ်းချစ်တယ်။ သမီးကို အချစ်ဆုံးပဲ။ သမီးနဲ့ တစ်သက်လုံး အတူတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေသွားလို့ရတယ်… သမီး။ ဘာမှ တွေးပူမနေနဲ့။ အဖေတို့နှစ်ယောက်က ဘာမှ မပြောဘဲနေရင် ဘယ်သူမှလည်း သိမှာမဟုတ်ဘူး။ တိုက်ခန်းထဲမှာလည်း တို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ….”

ယောက္ခထီးကြီး ပြောတာလည်း ဟုတ်သလိုတော့ရှိသည်။ ဒီအိမ်မှာက ယောက္ခထီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းရယ်…။ ကိုမျိုးကလည်း အနည်းဆုံး ၆ လတောင်ကြာမည်။ ယောက္ခထီးဆီမှာ တိုက်ခန်းအပိုင်၊ Taxi တစ်စီးအပိုင်၊ ဘဏ်မှာ စုထားတာကလည်း ရှိတယ်ဆိုတော့ ပူစရာသိပ်မရှိ။ ယမင်းလေးလည်း တွေးရင်း နည်းနည်းတော့ စိတ်ပူလျော့သွားသလို ဖြစ်သွားသည်။

နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ပါးလေးကို ဖောင်းဖောင်းလေးလုပ်ပြီး ယောက္ခထီးကြီးကို မျက်တောင်လေး အသာပင့်ကာ တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ ချွေးမလေး…..။ ချွေးမလေး၏ အကြည့်တစ်ချက်ကြောင့် ဦးမောင်မှာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရသည်။ ချွေးမလေး၏ လည်ဟိုက်နေသော ရင်အုံအပေါ်ပိုင်းကို ကြည့်ပြီး ဦးမောင် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွသောင်းကျန်လာပြန်သည်။ လီးချောင်းကြီးမှာ ပိုပြီး ထောင်မတ်လာရသည်။

ဦးမောင် မျက်နှာကို ရှေ့တိုးကာ ချွေးမလေး၏ ဆူနေသော နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဆွဲနမ်းပစ်လိုက်သည်။ ချွေးမလေးကလည်း အလိုက်တသိ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟပေးလိုက်၏။ လျှာချင်းလျှာ ကူးလူးဆက်ဆံကြတော့သည်။ ချွေးမလေး၏ အသက်ရှူသံများ အခန်းထဲမှာ ပျံ့နှံ့သွားသည်။ ချွေးမလေး၏ သွားရည်စလေးများ ဘေးနှုတ်ခမ်းစွန်းတစ်ဖက်မှ နည်းနည်းစီးကျလာသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ရမ္မက်စိတ်ပြင်းလာကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူ မျှစွာဖြင့် ဟန်ချက်ညီညီ လျှာချင်းလျှာ မွေနှောက် ကစားနေကြသည်။

ယမင်း၏လက်တဖက်မှာ ဦးမောင်၏ လီးချောင်းကြီးကို အသာအယာ ညှစ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်သားဆီမှ သက်ပြင်းသံများလည်း တိုးငြီးစွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ယမင်းလည်း ယောက္ခထီး၏ လီးအားစုပ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာမိသည်။ သူ့ကို သူလည်း ဘာဖြစ်မှန်း ယမင်း မသိတော့ပါ။ သိလည်း မသိချင်တော့ပါ။

သူ့ စောက်ရည်များ စို့တက်လာသည်ကို ယမင်းခံစားလိုက်မိသည်။ ယောက္ခထီးကို ပက်လက်လှန်အနေအထားဖြစ်အောင် တွန်းလှဲလိုက်ရင်း ယောက္ခထီး၏ လီးတံရှည်ကြီးကို သူ့ဖင်နှစ်ဖက်ကုန်းကာ မြိန်ရေယှက်ရေ လျက်ပေးလိုက် စုပ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေမိတော့သည်။

“ အား… ကောင်းလိုက်တာ… သမီးရယ်…. အ… အား”

ဒီလိုနှင့် သူတို့ နှစ်ဦးသား ချစ်ရမ္မက်စခန်းကို တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ဖွင့်လှစ်ခဲ့ကြလေတော့သည်….။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Monday, February 18, 2013

အဲဒါကြီးကိုချစ်တာ (စ/ဆုံး)

အဲဒါကြီးကိုချစ်တာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

မအေးကြည် .. မခါတွန် နှင့် ဒေါ်တင်စိန်တို့လောက် ကိုပွကြီး အကြောင်း ကို မည်သူမှ မသိနိုင်ချေ ... ကိုပွကြီး..တစ်ဈေးလုံးကို ငွေတိုးပေးစားနေသူ နေ့ပြန်တိုးပေးစားနေသူ ဟုသာ အပေါ်ယံမြင်ကြမည်ဖြစ်ပါသည်။ 

တကယ်တမ်း ကိုပွကြီး အကြောင်း သိသူတွေကကိုပွကြီးထံမှ နှီးတစ်ပင်အပ်တစ်ဖျားပင် မငှားကြပေ။ အထူးသဖြင့် မတင်စိန်ခံခဲ့ရသော ပြဿနာကိုကြည့်လျှင် ကိုပွကြီးပေးသော ငွေတိုးက "ဘဝ" ကိုငှားစားခြင်းဖြစ်နေ၏။ 

တစ်ချိန်က ဆူဖြိုးစ တစ်ခါ ခါး၊ တင်၊ ရင်၊ အချိုးကျနေသာ အသက် (၄၀) အရွယ် ဒေါ်တင်စိန်ခမျာ ခါးချိလေး ဖြစ်နေရှာပြီ။ မကြာခဏ ကလေးဖျက်ချရသောဒဏ်ကြောင့် လည်ပင်းလေးလည်း ဝေသာလီဗျိုင်းမလေးနှယ် ရှည်ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ ပုခုံးတွေကျုံ့ကာ တင်ပါး တွေ ရှူးဆင်းသွားကြ၏။ ထူးထူးကဲကဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးသာ တုံတုံအိအိကြီး ကျန်နေရစ် လေသည်။ အေအိုင်ဒီအက်(စ်) ရောဂါသတိထားဟူ ဈေးရှေ့တွင်ဆိုင်းဘုတ် လာစိုက်သောနေ့က ကိုပွကြီးအတွက်ကွဟု ဓာတ်သိတွေကဆို၏။

ပွကြီး ကလည်း (၅၀)အတွင်းသာ ချဉ်းနင်းဝင်လာသည် မာန်ထနေသော မျက်နှာကြီးက ဆယ့်နှစ်ရာသီ စိုပြေနေဆဲပင် ... ဦးပွကြီး စိတ်ဝင်စားသော ဂျိုင်းမွှေးရှည်မလေး"ပိုးဥ"ကိုတော့ ဦးပွကြီး ကအတည်ယူမည်ဟု ကြွေးကြော်လေသည်။ ပိုးဥအဖွား.. ဖွားစိန်ကလည်း အထည်ဟောင်းရောင်းနေတဲ့ ဘဝထက် ပွကြီးပွဲရုံ ခန့်ခန့်ကြီးထိုင်နေရမည့် အရေးကိုတွေးကာ သဘောတူပြီး ဖြစ်၏။ 

လောကကြီးသည် စက်ဆုတ်ရွံရှာ စရာ လူတွေနေသော ပတ်ဝန်းကျင်၌ စက်ဆုတ်ရွံရှာစရာ တကယ်ကောင်း၏။ သီလသမာဓိပြည့်ဝသော လူများ ပတ်ဝန်းကျင်၌မူ အညှီအဟောက် ကင်းစင်ကာ အလွန်အေးမြငြိမ်းချမ်းလှစွာ၏။ "ပိုးဥ" သည် အေးမြငြိမ်းချမ်းသော ပတ်ဝန်းကျင်၌သာနေလိုသူ ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့် ဈေးအတွင်းရှိ ဈေးမိသားစုများ ဘုံကထိန်ပွဲဖြစ်ဖြစ် ၊ သင်္ကြန်ပွဲဖြစ်ဖြစ် ပိုးဥ အမြဲပင် ရှေ့တန်းကပါသည်။ ပြောစရာရှိသည်က ပိုးဥ ၌ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကာလသားတွေသတိထားမိ သော အရာမှာ ]ဂျိုင်းမွှေး" ရှည်ရှည်လေးတွေပဲဖြစ်သည်။ ဦးပွကြီးကိုယ်တိုင်ပင် ပိုဥ နှင့် ကားပေါ်တွင် တစ်ခါဆုံခဲ့မိပြီး ထိုဂျိုင်းမွှေးများကိုမြင်၍ ပိုးဥကိုစိတ်ဝင်စားခဲ့ လေသည်။ 

ပိုးဥ ကလည်း မဲမှောင်နီကျင်သော သူမ၏ ဂျိုင်းမွှေးလေးများကို တယုတယ မွေးထားခဲ့သည်။ ဖွားမြက ပိုးဥ နှင့် မြေးအဖွားနှစ်ယောက်ထဲဆိုကြတိုင်း ပိုးဥ မိဘ နှစ်ပါးအကြောင်း ဇာတ်စုံခင်းကျင်းပြောဆိုပြလေ့ရှိလေသည်။

" ညီးအမေ မယ်မှုံက ကတုံးမအေ့.." 

" ငယ်နံမယ်လား အဖွား.." 

" ဘယ်ကလာ..ငယ်နံမယ်ကမှာလဲ အေရယ်.. သူ့မှာအရွယ်ရောက်ပြီး အမွှေးအတောင် မစုံလင်လို့အတွင်းသိ အစင်းသိတွေက ကတုံးမလို့ ခေါ်တာဟဲ့." 

" ဟင်..အမေက..အမွှေးမစုံဘူး.. ဟလား" 

" ဟုတ်ပတော်.. အစကတည်းက ညည်းအမေနဲ့ ကျုပ်သားကို သဘောတူကြတာမဟုတ်ဘူး" 

" ညီးအမေ ညီးကိုလည်းမွေးရော .. "ကတုံးမ" ဆိုတာ လူတွေသိကုန်တော့ .. ညီးအဖေက ရှက်သတဲ့လေ.. မိန်းမ အမွှေးမပေါက်တာ အဆန်းလားတဲ့ပေါ့.. ဝိုင်းပြောကြပေမယ့် ဘသားချောက ဘယ်အချိန်ကတည်းကစိတ်ပျက်နေမှန်းမှ မသိတာ .. ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားလိုက်တာ.. ခုထိပဲ.အံ့ရော.." 

" ဟင် အဖေကလဲ. အမွှေးမပေါက်တာ အစတည်းက သူမသိဘူးလား.. ဖွားမြရယ်.." 

" ဟဲ့..သမီးရည်းစားတုန်းကတော့ ဘယ်သိမလဲ.. ညားလဲညားရော သိတာပေါ့.. ညီးအဖေက ဇီဇာကိုကြောင်ပါတယ်.. အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ.." 

ဖွားမြကိုယ်တိုင် သူးသားလူမောင်ကို မကျေမနပ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမွှေးအတောင် မစုံတဲ့ မိန်းကလေးတွေ အိမ်ထောင်ရေး မတည်မြဲဘူးဆိုတာတော့ လက်တွေ့ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ပိုးဥ..ဒီအယူအဆကြီးကို လက်မခံချင်ဘူး..။ ဓမ္မဓိဌာန် မကျဘူးထင်တယ်..သဘာဝမဟုတ်ဘူး..ကိုင်း ပိုးဥ ကျတော့ ပေါက်လိုက်တာမှ မွှေးရော ဂျိုင်းမွှေးရော ခြေသလုံးမွှေးရော နှုတ်ခမ်းမွှေးလေး တွေတောင်ရေးတေးတေးပါသေးတယ်။

" အမေက..ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဆုံးတာလဲ ဖွားမြ.." 

" စိတ်ပေါ့အေ.. သူ့ယောင်္ကျားက ဘာမှအပြစ်မရှိတဲ့သူ့ကို တစ်နှစ်ပဲပေါင်း ပြီး ပျောက်သွားတော့ သူလဲစိတ်ထောင်းကိုယ်ကြေနဲ့ ဆုံးပါးသွားရတာပဲ.." 

" ရက်စက်လိုက်တာ အဖေရယ်.." 

ဟု ပိုးဥမျက်ရည်တွေဝဲကာ နာနာကျည်း ကျည်း ရေရွတ်မိသည်။ ယခုနေ အဖေ့ကိုတွေ့လျှင် ရင်ဘတ်ကြီးကိုစုံကိုင်ဆွဲကာထုထုပြစ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါက်သည်။ ထားပါတော့.. ဒါက ပိုးဥ ဘဝအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဘဲဆိုပါတော့ ဒါ့ကြောင့် ဒီအကြောင်းတွေကြောင့် ပိုးဥ အမွှေးဆို ..ဘာအမွှေးဖြစ်ဖြစ် အကုန်လုံးအရှည် ထားတယ်.. သတယ်.. မွေးတယ်..။ ပိုးဥပါးပြင်နှုတ်ခမ်းတွေမှာလည်း မှည့်တွေက ရှိသေးသည်။ လူချစ်လူခင်ပေါ သလားလဲ မမေးနဲ့ ပိုးဥဆိုလျှင် ဈေးအပြင် ကွမ်းယာဆိုင်ကနေ ဈေးအတွင်း ဟိုး အနောက်ဖက်က ဈေးအိမ်သာတွေထဲအထိ အကုန်သိသည်။

အထူးသဖြင့် အမွှေးရှည်မလေးအဖြစ် လူပိုသိများသည်။ ပိုးဥ ငွေဖလား တစ်လုံးဖြင့် အလှူခံလိုက်ပြီးဆိုလျှင် တစ်နေ့တည်း လေးငါးထောင် ပက်ခနဲရ၏။ ထို့ကြောင့် အထည်ဆိုင်က ဈေးသာရေး နာရေး ဥက္ကဋ္ဌ အစ်မကြီး မကြည်နဲ့ ရွှေဆိုင် ပိုင်ရှင် မသောင်းတို့ဆိုလျှင် ပိုးဥကိုလက်မလွှတ်ချင်ကြပေ။

မသောင်းဆိုလျှင် သူ့မောင်တော် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား မင်းလတ်နဲ့တောင် နေရာချဘို့ စဉ်းစားနေတာ ဖွားမြကြီးရဲ့ အပြောအဆိုအနေအထိုင် ကြမ်းတမ်းမှုတွေ ကြောင့် နဲနဲတွန့်နေတာ.. ပိုးဥကတော့ အခုအထိ ဘယ်ယောက်ျားလေးကိုမှ စိတ်မဝင်စားဘူး ။ အုံးသီးတန်းက ကိုစံအေးဆိုရင် ပိုးဥကိုသာရမယ်ဆိုရင် ပုဇွန်တောင် ချောင်းထဲက ရွှံ့ရေတွေကိုတောင် ပက်ပစီလိုသဘောထားပြီး ကုန်အောင်သောက်ပြ မယ်.. ပြောနေတာ..။

ပိုးဥကလည်း အားလုံးကိုတာ့တာပဲ.. ။ဘယ်လိုလူကိုမှန်းထားတယ် ဆိုတာလဲ ဘယ်သူမှ အကဲမခတ်တတ်ကြဘူး.. ။

သည်နေ့တော့ ပိုးဥနဲ့ ပန်းတန်းက မအေးအေးတို့ ခေါင်းဆောင်ပြီး သင်္ကြန်အတွက် အလှူခံတဲ့နေပဲ ဆိုပါ တော့.. ထုံးစံအတိုင်း ဈေးထဲမှာ ဟိုဆိုင်ဝင် သည်ဆိုင်ထွက်နဲ့ အလှူခံလာလိုက် ကြတာ .. ဦးပွကြီးရဲ့ ပွဲရုံကိုရောက်လာသည်။ အားလုံးကလည်း "ပွကြီး" အထာညက်နေတာဆိုတော့ တစ်ခြားဆိုင်တွေ ကျော်ပြီးသွားကြတယ်.. ပိုးဥကလဲထင်တာပေါ့ .. ဒီအဘိုးကြီး ငါ့ကိုရိမှာဘဲလို့.။ ဒါပေမယ့် ပွကြီးက စားပွဲကတောင်မထဘူး..။ 

" ဘာအတွက် လိုက်ခံကြတာလဲ" 

လို့လေအေးအေးနဲ့မေး၏။ 

" သင်္ကြန်အတွက်လေ အန်ကယ်ကြီးရဲ့ ပိုးဥနင်နေခဲ့လေ.. ဒို့ဟိုဘက် သွားနှင့် မယ် " 

ဆိုပြီး အေးအေးတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်တို့ပြီးထွက် သွားကြတယ်။ 

" ချက်စီရေ.. ကျပ်တန်(၂)ရွက် ထည့်လိုက်ကွာ" 

လို့ သူ့ဆိုင်က အကူ ကုလားလေးကို လှမ်းအော်သည်။ ပိုးဥက နှစ်ကျပ်ကို ဘာလုပ်ရမှာလဲဟု ပိုးဥမာနသံလေးနှင့် ပြောသဖြင့် ဦးပွကြီးခေါင်းထောင်ပြီး မော့ကြည့်သည်။

ဘလောက်စ်အင်းကျီ အဖြူနုနုလေး ဝတ်ထားတဲ့ ပိုးဥပုခုံးသားလေးတွေက တစ်ရစ်ပြီး လုံးနေကြသည်။ လက်ပြတ်အင်္ကျီ လေးအောက်မှ အစလေးတွေထွက်နေသော အမွှေးအမျှင်လေးများကို ဦးပွကြီး တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ 

" အလှူခံတာမို့လား..စေတနာရှိသလောက် ထည့်တာလေ.." 

" အော.. ဦးပွကြီးက ပိုးဥကို နှစ်ကျပ်ပဲ စေတနာရှိတယ်ပေါ့ ..ဟလား" 

" ဟဲ့.. ဒီကလေးမ ဘာတွေပြောနေတာလဲ ညီးအတွက်ဆိုရင် (၂)သောင်းလဲ မနှမျောဘူး.. အခုဟာကဘုံအလုပ် ... ထည့်တယ်ဆိုရင်ပြီးရော ..."

" မွန်မြတ်လိုက်တာနော်.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်. ဦးပွကြီးတစ်ယောက် ဒီထက်ချမ်းသာပါစေ..."

ပိုးဥက ချက်စီကိုင်လာတဲ့ ငွေနှစ်ကျပ်ကိုတောင် မယူတော့ပဲ ပွဲရုံထဲက ဇောင့် ဇောင့် နဲ့ ထွက်သွား၏။ ဦးပွကြီးက ပိုးဥ၏ခါရမ်းသွားသော နောက်ပိုင်းအလှကို သွားရည်တမြားမြားဖြင့် ကြည့်ရင်း ပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်ခါ ကျန်ရစ်လေသည်။

" ဦပွကြီး ဘယ်လောက်ထည့်လဲ ဟင် ပိုးဥ .." 

" နှစ်ကျပ်တဲ့ မအေးအေးရယ် ကျမလဲစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ယူတောင်မယူခဲ့ တော့ဘူး..." 

" ဟင်.. နှစ်ကျပ် ဟုတ်လား ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ငါတို့နှစ်တိုင်း အလှူခံတိုင်း .. တစ်ရာ နှစ်ရာ အမြဲထည့်တာ ပိုးဥရဲ့.. ဒီနှစ် ဘယ်လိုလုပ်ချလိုက်ပါလိမ့်. ." 

အအေးအေးက ရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်ဖိကာ တအံ့တအော ပြာသည်။ ပိုးဥက မျက်နှာ လေးညိုညိုဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ တစ်စုံတစ်ရာ စဉ်းစားနေသည်။ 

" ပိုးဥ ကို .. တမင်ကလိလိုက်တာ်ပါ.. ဘာမှမဟုတ်ဘူး.."

အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် မကြည်က စဉ်းစဉ်းစားစာဖြင့်ပြောရင်း တစ်ခြားဆိုင်များဆီ ဆက်လက်ချီတက်၏။ ပိုးဥကတော့ သိပ်အစာမကြေချင်တော့။ တစ်နေ့လုံး နေရထိုင်ရသည်မှာလဲ မရွှင်။ ဦးပွကြီး၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးကား ကားဖြင့် မပြုံးမရယ်မော့ကြည်လိုက်သော မျက်နှာကြီးကိုပဲ မြင်နေမိသည်။ အဖွားမြ ကရယ်သည်။

" ပိုးဥ ရယ် ညီးကိုသက်သက်စလိုက်တာဖြစ်မှာပါကွယ်.. မောင်ပွက နှစ်တိုင်း နှစ်ရာထည့်နေတာပါ.. " 

အဖွားမြကပွကြီးဖက်မှ ရှေ့နေလိုက်နေပြန် သဖြင့် ပိုးဥပို၍ ဒေါသဖြစ်နေမိသည်။ ညနေဈေးပိတ်ချိန်ရောက်သည်နှင့် ပိုးဥ ဖွားမြကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ အိမ်သို့ ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်လာခဲ့မိသည်။ စိတ်ထဲက အလုံးကြီးက တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြင့် ကျန်နေဆဲပင်... ။ ဖွားမြက ဦးပွကြီးဆိုင်ဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။

" လာ ဖွားမြ ဈေးပိတ်မှ ကိစ္စရှိလို့လား.. " 

" မောင်ပွ မင်းကို ပိုးဥ ဒေါပွနေပါလား..အလှူလာခံတာ (၂)ကျပ်ထဲ ထည့်လို့ဆိုလား.. " 

ဦးပွကြီးရယ်သည်.. ရယ်ရင်း ပစ္စည်းများသိမ်းသည်။ 

" သက်သက်စလိုက်တာပါ အဖွားမြရယ်.. ကျွန်တော် နှစ်တိုင်း..နှစ်ရာထည့်နေတာပဲ ဒီနှစ်ငါးရာထည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ.. ဟင်းဟင်း အခု အဖွားမြေးပြန်သွားပြီးလား.. စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူးလား..." 

" အမေလေး.. ဝေးသေး သူက စိတ်ကောက်မိပြီးဆိုရင် တစ်ခါတစ်လေ တစ်လလောက် မခေါ်မပြောဘဲနေတာ သိပ်စိတ်ကြီးတာနော်.. မင်းမသိလို့.." 

အဖွားမြက ဦးပွကြီးတည်ခင်းထားသော ဓာတ်ဘူးထဲမှ ရေနွေး နှင့် မန္တလေး ထိုးမုန့်ကို တမြုံ့မြုံ့ဝါးနေသည်။ 

" ဟား ဟား ဒါဆို အဖွားမြဘို့ မန္တလေးကမှာထားတဲ့ သနပ်ခါးတုံးတွေ သွားပို့ရင်းချော့အုံးမှ.." 

" သွား သွား ငါလဲ ကန်တော်လေးဘက် ခဏသွားရအုံးမှာ... " 

" ဟုတ်ကဲ့.. အဖွားမြ" 

ဦးပွကြီးက ချက်စီကိုမှာစရာရှိတာမှာခဲ့ပြီး အဖွားကြီး ကို ဆိုက်ကားပေါ်တင်ပေးကာ ကားဂိတ်ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။ 

" ဖွားမြ.. သုံးဖို့ယူထားအုံး.." 

ဆိုကာ ဖွားမြပိုက်ဆံအိတ်ခဲသို့ ငွေစက္ကူ တစ်ထပ်ကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။ 

" ကြည့်လဲသွားအုံး.. ဒီကောင်မက စိတ်ဆတ်ဆတ်နဲ့" 

" စိတ်ချပါ.. ဖွားမြရဲ့.. ရပါတယ်.." 

ဦးပွကြီး ပိုးဥတို့အိမ် ရောက်သောအခါ လမ်းမီးများပင်လာနေပြီးဖြစ်သည်။

..............................................................

ပိုးဥက ထမီရင်လျားလိုက်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သော ထမီကိုကောက်ယူကာ ကြိုးတန်းလေးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ရင်စို့ခန့်ပေါ်နေသော ဘီဒိုမှန်ကြီးဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကိုမြှေက်၍ ရှည်လျားနက်မှောင်သော ဂျိုင်းမွှေးများကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ယောက်ျာများ စိတ်လှုပ်ရှားမည်ဆိုလျှင်လည်း ပိုးဥဂျိုင်းမွှေးတွေက စိတ်လှုပ် ရှားစရာရှိသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အမွှေးများက အုံးဆီဖြင့် စိုလက်ခါ ရုတ်တ ရက်ကြည့်လျှင် မွှေးများနှင့် တထေရာတည်းတူနေသောကြောင့် ဖြစ်လေ သည်။ ထို့နောက် ထမီလေးကို အသာအယာလှန်ကာ ဆီးခုံမှ အမွှေးများကိုလည်း အုံးဆီဖြင့် သပ်ပေးလိုက်သည်။

ဆီးခုံမို့မို့လေးမှာ မွှေးထူထူ ပိန်းပိန်းလေးတွေ က နက်မှောင်နေသည်။ ထွားစို့သော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကြားမှ မဲနက်နေသော အမွှေးဘုတ်သိုက်လေးက တစ်မျိုးလှနေသည်။ ရေမိုးချိုးပြီးစ နသယ်မှ ရေစက်ကလေးများကို တဘက်ဖြင့် သုတ်လိုက်ပြီး အမွှေးများကို အုံးဆီထည့်သော အလုပ်ကို လက်စသပ်လိုက်လေသည်။ 

တစ်အိမ်လုံး တွင် မြေးအဖွားနှစ်ယောက်တည်းရှိသည်ဟု အသိစိတ်နှင့် ပိုးဥ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေမိခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဦးပွကြီးကလည်း အညှာဖြစ်သော အဖွားမြကို အပိုင်ချုပ်ထားပြီးပြီမို့ အိမ် ပိုရဲရဲတင်းတင်း တက်ခါ အိမ်ရှေ့တွင် ပိုးဥကိုမတွေသောအခါ အိမ်ခန်းအတွင်း သို့ အသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအခါ အုံးဆီပုလင်းကို လက်ဖဝါးထဲ မှောက် ချလိုက်.. ထမီကိုလှန်နှိုက်ပြီး မွှေးများကို သပ်ပေးလိုက် လုပ်နေသော ပိုးဥကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဂုတ်ပိုးသားလေးများက တင်းရင်းမို့မောက်နေပြီး ကျောအလယ်လေးက ခွက် ဝင်နေသည်။

မွှေးညှင်းစိမ်းစမ်းလေးများက အထက်သို့ ယပ်တောင်တစ်ချပ်ပမာ ဖြာတက်လာပြီး ကျဲပါးသွားကြသည်။ နတ်မိမယ်ပေါက်စလေးလိုပင် ပိုးဥခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆစ်လေးက ကျွမ်းကျင် သော ပန်းပုဆရာတစ်ယောက် လက်စွမ်းကုန် ထုလုပ်ထားသည့် ကျောက်ဆစ်ရုပ်လေး လိုလှပနေသည်။ ပိုးဥခါးလေးက အတော်သေးသည်။

စွံကားဖွံထွားသော တင်ပါးကြီးကြောင့် လည်း ခါးလေးက ပိုမိုသေးသွားသယောင်ထင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မှန်ဘီဒိုကြီးဘက်သို့ မျက်နှာ လှည့်ထားကာ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ကွေ့ဝိုက်လှည့်ပတ်ကာ ကြည့်နေသော ပိုးဥအား ဦးပွကြီးသည် ရင်တခုံခုံဖြင့် အခန်းဝမှကြည့်နေမိသည်။ ရုတ်တရက် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ပြန်မလှည့်ဖြစ်ခဲ့.. ။

အတွေ့အကြုံများလှပြီဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ထားသော ဦးပွကြီး ဆောက် တည်ရာမရအောင် လှုပ်ခါယိမ်းထိုးနေသည်။ လက်တစ်ဖက်က အခန်းတံခါးဘောင် ကို ထောက်ထားသည့်တိုင် လူကယိမ်းယိုင်ချင်သွားသည်။ မျက်လုံးအစုံက လုံးလုံးမျက်တောင် မခတ်ဖြစ်ဘဲ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။

ပိုးဥ ကို ရင်လျားနှင့် တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသော ဦးပွကြီး၏ မျက်လုံးအစုံက ကျွတ်ထွက်လာတော့မယောင် ပြူးကျယ်လျက် အရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ်တောက် နေသည်။

ပိုးဥက နှုတ်မှပါးစပ်ပိတ်ပြီး တေးသွားလေးတစ်ချက် တဟင်းဟင်းညီးရင်း ဘော်လီအင်္ကျိလေးကို နို့ပုံစံလေးများ ကျာ့ကွင်းထားကာ ဘော်လီနောက်ကျောချိတ် များကို ရှေ့တွင်ငုံ့ကြည့်ပြီး ချိတ်သည်။ ထိုသို့ချိတ်ပြီးမှ နို့ပုံစံလေးရှေ့သို့ရောက် အောင် ဆွဲလှည့်ကာ နို့နှစ်လုံးကို ပုံစံထဲ အံဝင်ဂွင်ကျ သွင်းသည်၊ ပြီးမှ ထမီကို အောက်မှခပ်တင်းတင်းလေး ဆွဲချပစ်လိုက်သည်။ အပေါ်ပိုင်းလေး၌ ဘော်လီလေး သာရှပြီးရှင်းလင်းသွားသည်။ ထမီခါးချပ် ဘော်လီလေးနှင့် ပိုးဥ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဖက်လှည့်လာသည်။ 

မိန်းမပျိုလေးများ ဘော်လီဝတ်ပုံကို တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသော ဦးပွကြီးမှာ အထူးအဆန်းကြီး ထူးဆန်းနေပေတော့သည်။ 

" သူတို့ဟာက ဒီလိုကိုး" 

ဟု လည်းကြိတ်ပြီး ရေရွတ်မိ၏။ ဦးပွကြီးမာန်တွေထ ပြီး အနောက်ဖက်မှ အပီအပြင်ရှိုးနေစဉ် ပိုးဥ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် တန်းတိုး၏။ လုံးဝမမျှော်လင့်ထားသော ဦးပွကြီးကို အခန်းဝ၌မျက်လုံးအပြူးသားကြီးနှင့် တွေ့လိုက်ရသောအခါ ပိုးဥခမျာဘော်လီလေးသာရှိသော သူမခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း လေးကို လက်မောင်းနှင့် ဖြတ်မျဉ်းကြက်ခြေခတ်ယှက်ကာ ထားလိုက်သည်။

" ဟင်.. အန်ကယ်ပွကြီး .." 

ပါးစပ်ကလည်း ကယောင်ကတမ်း အမှားမှားလွှတ်ခနဲရွတ်ဆိုလိုက်ရင်း နောက်သို့ တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်မိသည်။

ဆုတ်လိုက်သော ခြေထောက်က ထုထည်ကြီး မားသော ရွှေဘိုသနပ်ခါး ကျောက်ပြင်ကြီးကို တက်နင်းမိ၏။ ပိုးဥတို့ မိန်းကလေးတွေ ဆိုသည်ကိုလည်း အသိသားမို့လား ကျောက်ပြင်ကို ခြေထောက်နှင့် ထိမှာ သိပ်ကြောက်ကြတာ ကမန်းကတမ်းခြေထောက်ကို ရုတ်လိုက်တော့ ယိုင်သွားသည်။ ရော့ရဲရဲဝတ်ထားသော ထမီခါးချပ်ကလေးက ဝရုန်းသုံးကားဖြစ်နေသော ခြေလှမ်းများ ကြောင့် ရုတ်တရက် လျောခနဲ ကျွတ်ကျလို့သွားတော့သည်။ 

" အမေ့.. " 

ပိုးဥ ကယောင်ကတမ်းဖြင့် ထမီကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း လက်ကလေးများက ထမီစကို မမှီလိုက်ဘဲ ပေါင်တန်ကြီးတစ်ဖက်ကို ဖတ်ခနဲရိုက်မိ၏ ပိုးဥမျက်လုံးတွေပြာဝေသွားသည်။

ခေါင်းထဲတွင်လည်း မိုက်ခနဲဖြစ်သွားမိသည်။ မဲခနဲ အစီအရီမှေးစင်း ပေါက်နေကြသော မွှေးအုံးလေးက တစ်စက္ကန့်မျှ လှပ်ခနဲ ပွေားကာ လက်တစ်ဖက်ကချက်ချင်းဆွဲတင်လိုက်သော ထမီလေးကြောင့် လျှက်တပျက် ပြန်လည်ဖုံးအုပ်သွား၏။

ဦးပွကြီးကဓာတ်ပုံရိုက်ယူသလို စွဲကျန်ရစ်သော မြင်ကွင်းလေး မျက်စိထဲမှ ပျောက်သွားသည့်အတွက် မြင်ထားသော မြင်ကွင်းကို မျက်စေ့နှစ်လုံး မှိတ်ရင်း အတန်ကြာ ထိန်းယူကာ အားရကြောင့်ကြည့်နေမိသည်။

ပိုးဥက အခန်းဝ၌ ပါးစပ်ကြီးမဟတဟ လုပ်ကာ မျက်စေ့အစုံကို မှိတ်၍ အာရုံခံစားနေသော ဦးပွကြီးကို ကြည့်ကာ ဘာပြောရမှန်းမသိအောင် တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားနေလေသည်။

ဦးပွကြီးက မျက်စိအစုံကို မှိတ်ရင်း အခန်းတွင်းသို့ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းကို လှမ်း၍ တစ်စုံတစ်ရာ ဆွဲငင်ခြင်းခံရသလို ရွေ့မျောလာသည်။ ပိုးဥလည်း ထမီ လေးကို စွန်တောင်ဆွဲကိုင်ကာ ရင်ဘတ်ကလေးကို အမိအရ အုပ်ထားသဖြင့် လျောကျနေသော နောက်ပိုင်း ဖင်သားဝင်းဝင်း အိအိကြီးက တစ်ဝက်ခန့်လောက် ပေါ်လွင်နေသည်ကို သတိမထားမိပေ။

ဦးပွကြီး မျက်လုံးအစုံက တုံလှုပ်ခြောက်ခြားစွာ ပိုးဥတစ်ကိုယ်လုံးကို ငေးကြည့်ရင်း တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာနေသည်။ ပိုးဥ နားထဲတွင် အကြောက်စိတ်လွန် သောကြောင့် ဘာမှမကြားရတော့ဘဲ လေများသာထွက်နေပေသည်။ ရင်အစုန်မှာလဲ လှိုင်းထန်နေလေသည်။ တင်းတင်းပိပိလေး စေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းအစုံကဟန်ဆောင်မရနိုင်အောင် တုံရီခြောက်ခြားနေသည်။ 

" ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ.. အခုထွက်သွား..ထွက်သွား" 

ဟု ပြောနေလင့်ကစား အသံတွေက ဟင်း.. ဟင်း ဟင်းဟင်းဟုသာ တုံတုံခါခါ လည်ချောင်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ ပိုးဥ.. တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးနှင့် ကုတင်ခြေရင်းဘက် တန်းကလေးနှင့် ထိကပ်မိသွားသည်။ ဆုတ်လမ်းဆုံးပြီးဆိုတာသိလိုက်ရသောကြောင့် ကုတင်ကို ကွေ့ပတ်ကာ လျှောက်ဖို့ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား တစ်ပတ်လှည့်လိုက်သည်။

ထိုအခါ ဖင်သားတစ်ဝက်ခန့်ပေါ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ကြည့်ရင်း ဦးပွကြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဂုတ်မှဆွဲလိုက်သလို တုန်ခါသွားလေတော့သည်။ "ဝုန်း" ခနဲ ကျားကြီးတစ်ကောင် မာန်သွင်းကာ ခုန်အုပ်သလို ပိုးဥလေးအား ခုန်အုပ်လိုက်သည်။

ပိုးဥလေးကို အပေါ်မှခွစီးလျှက် ကုတင်ပေို့ လုံးထွေးပြီး ကျသွားလေသည်။ ကုတင်တိုင်စောင်းဖြင့် ပိုးဥဂျိုစောင်းကို ပွတ်တိုက်မိသွားလေရာ မိုက်ခနဲ ခေါင်းတစ်လုံး အုံခဲမူးမိုက်သွားသည်။ တင်းကြပ်လေးလေံသော ဦးပွကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး အပေါ်မှ ချုပ်နှောင်ထားခြင်းအတွက် အသက်ရှူကြပ်လာသည်။ ပိုးဥ ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်လေး လဲကျသွားခြင်းဖြစ်ပြီး ဖင်ပိုင်းက ကုတင်စွန်းဖက်တွင် ကော့ကော့လေးကျန်ရစ်သည်။ အပေါ်မှ ခွစီးထားသော ဦးပွကြီး ပေါင်းကြားမှ မာတောင်နေသော "အချောင်းကြီး"က ပိုးဥပေါင်ကြားထဲသို့ ထောက်မိ ထားလိုက်သည်။ 

ပိုးဥက ပေါင်နှစ်လုံးကို တင်းနေအောင်စိထားလိုက်သည်။ ရုန်းရင်း ကန်ရင်း မျက်ရည်များကလည်း တွေတွေကျသည်။

ပိုးဥ ပါးစပ်မှပြင်းထန်စွာ အော်ဟစ်ရန် အားယူလိုက်သောအခါ ဦးပွကြီးကလက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဖိပိတ်လိုက်၏။ လက်အစုံကို ခေါင်းပေါ်ကျော်ပြီး အဖိခံထားရသော ပိုးဥ ဂျိုင်းမွှေးနှစ်ဖက်ကို ဦးပွကြီးက သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးဖြင့် ပွတ်ရင်းရှိုက်နမ်းသည်။ ကြမ်းရှသော နှုတ်ခမ်းမွှေး များကလက်မောင်းသား နု နုထွတ်ထွတ်လေးများကို ထိုးပွတ်မိကြလေရာ ဖြင်းခနဲ တစ်ကိုယ်လုံး ခါတက်သွားပြီး အသိအာရုံကြောများ မှေးမှိန်သွားသလို ခံစား လိုက်ရသည်။

" အာ..အင်း..ဟင်းဟင်း..အ.. အား.." 

ဦးပွကြီးကိုယ်လုံးက နတ်ပူးသလို တုံခါနေသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ တောင်တက်နေသောကြီးကလည်း မြွေကြီးတစ်ကောင်နှယ် ဟိုရမ်းရမ်း ဒီရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည်။ ပိုးဥက လိမ်ကျစ်ထားသော ပေါင်တန် နှစ်လုံးကို ချွေးစေးများ စေးကပ်လာသည်အထိ လိမ်ညှပ်ထားဆဲပင်ဖြစ်သည်။ မည်မျှကြာပြီး မည်မျှအားထည့်ကာညှစ်ထားမိသည်ကိုလည်း သတိမထားမိ ဘဲ ချွေးစေးတွေသာ ပေါင်နှစ်လုံးကြား၌ စေးကပ်ကပ်ကြီးဖြစ်လာနေသည်။ 

ဦးပွကြီး က ရုန်းကန် ကုတ်ဖဲ့လိုဟန် မြှောက်တက်လာသော ပိုးဥ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို အတင်းပြန်ဆွဲဖိကာ ဂျိုင်းမွှေးလေးများကု အခါခါဖိယက်ပေးလိုက် .. လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေးကို နမ်းရှုံလိုက်ဖြင့်. ဒလစပ်ထိုးစစ်ဆင်နေလေရာ ပိုးဥခမျာ မလှုပ်သာ မလူးသာ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဝေဒနာခံစားနေရရှာလေသည်။ ဦးပွကြီး၏ လက်နက်ကောင်းဖြစ်သော နှုတ်ခမ်းမွှေးထူထူကြီးကလည်း ပိုးဥကို အသဲခိုက်အောင် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစေပါသည်။

ဦးပွကြီးလက်တစ်ဖက်က ပိုးဥလက်ကောက်ဝတ်လေးနှစ်ဖက်ကို ပူးကိုင်ကာ လွတ်လပ်သွားသော လက်တစ်ဖက်က ပိုးဥထမီစလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင် နှစ်လုံး လိမ်ကျစ်ထားသော်လည်း ထမီစက ပေါင်ကြားတွင်ရှိမနေသောကြောင့် ခြေသ လုံးအထိ လျှောလျှောရှူရှူပင်ကျွတ်ကျသွားသည်။ သို့သော်.. တင်ပါးကြီးဖြင့် ဖိကပ်ထားသော ထမီအောက်စနှင့် ခြေသလုံးလေးတင်းခံကာ ကွင်းလုံးမကျွတ် ဦးပွကြီးက မဲမှောင်ပြောင်လက်ကာ အုန်း ဆီလိမ်းပြီးစ မွှေးများကို ဝါးစားတော့ မယောင်မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့် နေရာ ပိုးဥခမျာ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထမိရှာလေသည်။

ထို့ကြောင့် လိုရာဖြစ်စေတော့ ဟု နှလုံးပိုက်လျက် မျက်နှာလေးလွှဲလိုက်မိတော့သည်။ ပြောရပါဦးမည်... ပိုးဥ (အမွှေးရှည်မလေဟု တစ်ဈေးလုံးက တင်စားလျှင် လည်း တင်စားလောက်ပါသည်။ ပိုးဥ အသက်.. ပိုးဥ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် မွှေးများက ရှည်လျားလွန်းကြသည်။ အမွှေးတွေက ကောက်သည်ဆိုရုံ အဖျား လေးများသာ လှိုင်းတွန့်ထနေကြပြီး အောက်ခြေဆီးခုံတစ်ဝိုက်တွင်မူ ရှင်းလင်းသပ် ရပ်လှသည်။

အစဉ်တစိုက် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သော ပေါင်းရှင်းထားသည့် ငှက်ပျောခြံ တစ်ခြံနှယ်..ရှင်းသန့်ကာ အောက်ခြေရှင်းနေခြင်းမျိုးနှင့် တူပါသည်။ ဦးပွကြီးလည်း မအေးကြည်..မခါတွန် .. မတင်စိန် .. အစရှိသော ဆော်ကြီးတွေကို စိန်ပြေနပြေ လိုးခဲ့ဖူးပါသည်။ 

သို့သော် ထိုမိန်းမများ မွှေး ပေါက်ပုံက ဗလုံးဗထွေးနိုင်လှသည်။ ကောက်ကွေး လိမ်ကျစ်ပြီး အထုံးကြီးတောင်ဖြစ် နေသလားဟု ထင်မှတ်မှားရလေသည်။ ထိုမိန်းမသုံးဦးစလုံး၏ မွှေးများကအုန်း ဆံဖတ်ကို ဖနောင့်ဖြင့် ကြိတ်ထားသလို ကြေမွရှုပ်ထွေးသလောက် ပိုးဥ မွှေး လေးများက လက်သပ်မွေးထားသည့် အတိုင်း ရှင်းသန့်နေခြင်းမှာ ဦးပွကြီးအဖို့ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ စိတ်ကိုလှုပ်စွပေးနေသလိုကြီး ခံစားရပြန်သည်။ 

တင်းတင်းလိမ်ကျစ်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာမို့ ကို မတွေ့ရ သေး.. မို့မောက်တင်းမာသော ဆီးခုံကြီး၏ ထည်ဝါမှု ဆွဲငင်အားဖြင့် ဦးပွကြီးမှာ ဆောက်တည်ရာ မရ.. ယိမ်းထိုးနေသည်။

အပွဲပွဲ နွှဲလာခဲ့သမျှ.. ဒီကလေးမလေးကျတော့မှ မိမိဘာကြောင့်ဤမျှအထိ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားရသည်ကို ဦးပွကြီးစဉ်းစားမရအောင် ဖြစ်ရချေသည်။ ပိုးဥ ဆီးခုံ ကြီးမှ သွယ်တန်းညီညာစွာ ဆင်းသက်လာသော မွှေးလေးများသည် ရေတိုက် စားခြင်း ခံထားရသော မြက်ရိုင်းပင်ကြီးများနှယ် ရေစိုလျက်ပြားကပ်နေသည်။ 

မကြာ ခင်ကလေးကမှ.. ရေမိုးချိုးကာ သန့်စင်ထားသဖြင့်လည်း ဆီးခုံကြီးသည် ဝင်းဝင်းပ ပကြီး ကိုယ်စားဖြစ်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် လှပနေပြန်လေသည်။ ကိုပွကြီး အခက်တွေ့နေရသည်က နှစ်ပင်လိမ်ထားသော ပေါင်တန်ကြီးတွေ ကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။ အကွဲကြောင်းက ပေါင်နှစ်လုံးကြား၌ ပျောက်နေသည် အစအနလေးပင် မမြင်ရပါချေ။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ကိုပွကြီးမှာ ရှူးရှူးရှဲရှဲနှင့် ပိုးဥ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ပတ်ကြားအက်ထဲမှ ချေးပိုးထိုးကော်ထုတ်သလို ဒေါသတကြီး ကုတ်ဖဲ့ လိုက်လေသည်။ နုထွတ်သော ပိုးဥ၏ ပေါင်တွင်းသားကြီးများက တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ဆုတ်ဆွဲလိုက်သော ကိုပွကြီး၏ လက်ချောင်းရာကြီးများ ရဲခနဲ ဖြစ်ကျန်ရစ် သည်။ 

ကြမ်းတမ်းသော အကိုင်အတွယ်နှင့် ခက်ထန်စွာ ပြုမူနေသော ကိုပွကြီးအား ပိုးဥက ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံစွာ တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုပွကြီးနောက်ဆုံး ကြံရာမရသောအခါ သူ့ပုဆိုးကြီးကို ကြမ်းပြင်သို့ ပုံချ လိုက်ပြီး ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှစွာ အကြောကြီးတွေထနေသော တန်ကြီးအား ပိုးဥ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးကြားထဲသို့ ဇွတ်အတင်း ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

" အား..." 

ပိုးဥ..မျက်စေ့နှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းပိတ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို တင်းနေအောင် စေ့ပစ်လိုက်ရှာလေသည်။ ဤသည်ပင်လျှင် ပိုးဥ၏ နောက်ဆုံးခံတပ်ပင် ဖြစ်လေတော့သည်။ နောက်ဆုံးခံတပ်.. ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်ရေးကိုမူ.. ပိုးဥ အစွမ်းကုန် အား ထုတ်မှု မထုတ်မှုပေါ်၌ တည်နေပေသည်။ (သို့သော် အစဉ်အလာအရ ခံတပ်ပျက်၍ လက်နက်ချရသော သာဓကတွေကရှိနေ၏) ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ .. အားချင်းက မမျှ၊

မည်သို့သော ကာကွယ်မှုမျိုးဖြင့် တားဆီးပိတ်ဆို့ထားစေကာမူ 

(၁) ထမီကွင်းလုံးချွတ်ခံထားရခြင်း။ 

(၂) ပုဆိုးကွင်းလုံး ချွတ်၍ ကြီးက ပိုးဥပေါင်နှစ်လုံးကြား အဝင်ခံနေရခြင်းတို့ကြောင့် ကိုပွကြီးက အားသာနေပေသည်။ ကိုပွကြီးကလည်း.. ငါးမရလျှင် ရေချိုးပြန်မည်ဆိုသော မလျော့သော အစား ထဲကဖြစ်သည်။ ကိုမြင်ရပါလျှက် မရလျှင်လဲ ကိစ္စမရှိ .. ပိုးဥပေါင် နှစ်လုံးကြားထဲကို အမှတ်ထားပြီး လိုးသွင်းသည်။ ပေါင်သားလေးတွေက "မိုးခိုသား"လေးတွေမို့ နူးညံ့အိစက်.. မွတ်ထွက်နေကြသည်။ 

သည်အသားအစိုင်အခဲတွေနှင့် ထကြွနေသော ထိပ်ကြီး ဖိပွတ်လိုက်မိ ကတည်းက အရာရာသည် မီးပွင့်ကုန်တော့သည်။

ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ သွေးကြောတွေ တဖြောင်းဖြောင်းဝါးလုံးကွဲတွေလို ထပြီးပေါက်ကွဲကုန်သလား ထင်မှတ်ရသည်။ နွေးထွေး.. ပူထူနေသော ပိုးဥကိုယ်လုံးလေးပေို့ ကားယားကြီးမှောက်ချလိုက်ခါ.. ခန္ဓာကိုယ် သုံးပုံနှစ်ပုံကို ဖိပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး.. အင်း.. အင်း နှင့် အသက်ရှုကြပ်လာသည်။ ကိုပွကြီးရင်ဘတ်ကြီးကို ဖမ်းပြီးတွန်းကြည့်သည်။ မရ..ကျောက်ဖျာကြီးတစ်ချပ်ကို တွန်းရသလို တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်.. 

နောက်ထပ် တစ်ဖန် ပခုံးစွန်းကြီးတွေကို လက်ဖနောင့်လေးဖြင့် ကန်တွန်းပြန်သည်။ ကြွတက်သွား မလိုလိုနှင့် ပို၍ဖိချထားသည်။ ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး လွန်မြောက်ရေးအတွက် အားသွန်ခွန်စိုက် ကြိုးစားနေသောကြောင့် အောက်ပိုင်းပေါင်တန်ကြီးနှစ်ပင် လိမ်ထားရာ၌ အားပျော့ သွားသည်။ ရော့ရဲရဲ ဖြစ်သွားသည်။ ပွဲပေါင်းများစွာကို ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဆင်နွှဲလာသော ကိုပွကြီးက ချက်ဆို နားကွက်က မီးတောက်သည်။ 

မဟတဟလေး အားပျော့ကာ ကားထွက်လာသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဒူးတစ်ဖက်ကို မညှာမတာ ဆောင့်ထိုးဖိချလိုက်သည်။

" အား.. ရှီး ..ကျွတ် ..ကျွတ်" 

ဖော့ရုပ်ကလေး တစ်ရုပ်ပမာ ..ပျော့ပျောင်းနုနယ်လှသော ပိုးဥပေါင်တွင်း သားတွေက ကိုပွကြီး၏ ဒူးခေါင်းကြမ်းထော်ထော်ကြီး ဖိကပ်ထားခြင်းကို မခံနိုင်.. အသားတွေ အရမ်းနာသည်။ ထို့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်ရသည်။

ကိုပွကြီးက ပိုးဥကိုနာကျင်အောင်.. သူ့အပေါ်မုန်းတီးသွားအောင် မလုပ်ချင်ပေ။ သို့သော် အခုကိစ္စက ရက်စက်မှ ကြေကွဲမည့်ကိစ္စ .. လုပ်မဖြစ် လုပ်ရသည့်ကိစ္စမို့ ပိုးဥ နာကျင်စွာ အော်လိုက်သံကြောင့် ရင်ထဲကမကောင်းလှစေကာမူ လျော့မပေးရဲ။ ဒူးခေါင်းကို ကုတင်စွန်းနှင့် တိုက်ထိမိသည်အထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ပေါင်ရင်း အထိတိုးကပ်လိုက်သောအခါ တန်ကြီးသည် နုထွတ်ဖောင်းတင်းကာ အရည်လဲ့နေ သော အပျိုစင် ဖူးဖူးလေးနှင့် "ဒိုင်း"ခနဲ ဆုံတွေလိုက်ရသည်။ 

တစ်နေရာမှ တစ်ယောက်ဟု စာဖွဲ့လောက်စရာ ကြီးမားအိစက်နေသော ဖုတ်ကြီးက ပိုးဥကို ပို၍ ဂုဏ်မြင့်စေသည်။ မင်းကြိုက်စိုးကြိုက် ငါလိုလူနဲ့ထိုက် လို့ပဲကွဟု ကိုပွကြီး အားရဝမ်းသာ ပီတိတွေဖြာဝေသွားမိပြန်လေသည်။ ပိုးဥကတော့ "သွားပြီ" ဟု စိတ်နှလုံးကို ဒုံးဒုံးချကာ ငိုချပစ်လိုက်မိသည်။

ပါးစပ်မှ ဆဲဆိုခြင်း၊ ရိုက်ပုတ်ခြင်း၊ ကန်ကြောက်ခြင်း စသည့် လွတ်မြောက်မှုလမ်းစလေးကိုသော်မှ လုပ်ချင်စိတ် မရှိလောက်အောင် အားနည်းသွားရှာလေသည်။ 

" ချစ်တယ်.. ပိုးဥရယ်.. သိပ်ချစ်တယ်.." 

ကိုပွကြီး၏ အငမ်းမရ အချစ်စကားသံကြီးက ပိုးဥနားထဲသို့ အသားစားကျား သတ္တဝါကြီး တစ်ကောင် အစာမြင်၍ မာန်ဖီသံကြီးနှင့်ပင် တူနေတော့သည်။

ပိုးဥသည် တစ်လုံးမှ ပြန်မပြောဘဲ ငိုပဲငိုနေမိသည်။ ကြမ်းရှစူးရဲသော သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေး ထူထူကြီးက ပိုးဥပါးပြင်လေးကို ဖိကပ်လာသောကြောင့် မျက်နှာကြီးကို လက်ဖဝါးနုနု လေးဖြင့် တွန်းထားရင်း ခေါင်းလေးကိုငဲ့စောင်းလျက်.. အံကြိတ်နင်ခံနေရှာသည်။

တွန်းထားသည့်ကြားမှ ကိုပွကြီးက မို့လွင်ဖောင်းအိသော ပိုးဥပါးပြင်လေးကို ရအောင် ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်သေးသည်။

ထိုအနမ်းသည် .. ပိုးဥအသားအရည်တွေ အကြောအချဉ်တွေထဲ စိမ့်ဝင်သွားသလို ဖျင်းခနဲဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှန်းခနဲ လျှပ်စစ်ဓာတ်အားသေးသေး တစ်ခုစီးဝင်သွားသလိုပင်။

" ပိုးဥ .. ကိုကြီးကို .. မချစ်ဘူးလား.. ဟင်" 

ပေါင်အတွင်းကြားသို့ နွေးနွေး.. ပူပူကြီး ထိုးသွင်းထားသော ကြီးကလဲ ပိုးဥဘ၀ ပိုးဥနှလုံးသားကို တစ်ပိုင်းစီ တစ်စစီ ဆွဲဆုတ်ဖြိုခွဲရန် လက်တစ်လှမ်း အကွာ အဝေးတွင်သာရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ကိုပွကြီးက ငြိမ်သက်မောလျစွာ လဲလျောင်းနေသော ပိုးဥခန္ဓာကိုယ်လေးမှ သူ့ကြီးကို အဝသို့ တွန်းထည့်ကာ အသာအယာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ " အင်.." ပိုးဥကိုယ်လုံးလေး တွန့်ခနဲ အထက်သို့ အနည်းငယ်လန်သွားကာ ပါးစပ်မှ တိုးညှင်းစွာ "အင်" ခနဲ ညီးညူသံလေးထွက်လာလေသည်။

လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ကိုပွကြီးလက်မောင်းကို ကုတ်ဆွဲလေး ဆွဲကာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ကိုပွကြီး အပေါင်းအသင်းတစ်ယောက်က ပြောဘူးသည်။ သူဆော်တစ်ဗွေ ဖြုတ်နေစဉ် အောက်ခံ နှီးကြောဖျာရှသဖြင့် ဒူးနှစ်ဖက်စလုံး အကွက်လိုက် ကျွတ်ထွက်သွားကာ အရေပြားဆုတ်သွားခဲ့သည်ကို နောက်နေ့မှ နာမှန်းသိရသည် ဟု ဆိုသည်။ 

ထိုစဉ်က ဒီကောင်ဖြီးတာဘဲဟု ကိုပွကြီးထင်ခဲ့သည်။ ယခုမူ ကိုပွကြီး ကိုယ်တိုင် ခံစားနေရသည်။ ထိပ်နှင့်အသား စိုအိအိလေးနွေးခနဲ ပွတ်ချိန်မှစ၍ ကိုပွကြီးလူ စိတ်ပျောက်သည်။

စဉ်းစားဆင်ခြင်တုံ တရားတွေ လုံး၀ ပျောက်ကွယ်ကုန်သည်။ ဒါကြီးဖြင့် လိုးသွင်းလိုက်လျှင် ပိုးဥကလေး နာများသွားမလား စုတ်ပြဲကုန်မလား ဘာဘာညာညာ မတွေးတော့.. တစ်ဖက်ကို လက်တစ်လုံးသာသာ ထုတက်နေသော နှစ်ခြမ်းကြားသို့ ကို အမိအရ ထိုးသိပ်ထည့်နိုင်ဘို့ကိုသာ အားသန်နေ သည်။ 

ပြွတ်ခနဲ အသံနှင့်အတူ ထိပ်ကြီးက အရည်များဖြင့် ချော်ကာ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း ဦးမော့တက်သွားကာ ချော်ထွက်သွားသည်။ နှစ်ခြမ်းက တင်းလွန်းနေသည်။ အသားအရေလေးတွေနူးညံ့သလောက် မာကျစ်သန် မာနေသည်။ မိမိပေါင်တစ်ချောင်းကို သပ်လျှိုထားသလို ထိုးသွင်းထားရသဖြင့် ခြေဖဝါးကို ထောက်ထားရသည်။

ခြေဖဝါးကကြာတော့ ညောင်းလာသည်။ ကိုပွကြီးက ခြေထောက်ကို ခဏချ သည်။ ထောက်ထားသော ခြေဖျားကို ချလိုက်သည်နှင့် ပိုးဥပေါင်နှစ်ဖက် ပြန်စေ့သွား သည်။

ထို့ကြောင့် ခြေဖဝါးကိုထောက်ရပြန်သည်။ မတတ်နိုင်တော့ .. ချော်ထွက် သွားသောကြီးကို ကိုင်၍ပိုးဥခေါင်းအဝလေးသို့ ဒုတိယအကြီမ်ပြန်၍ တေ့ပြီး လက်မလွှတ်သေးဘဲ ဖိထိုးချလိုက်လေသည်။ 

" ဗြစ်..တစ်..ဗြလစ်" 

ဆိုသော ချွဲကျိစေကပ်သော အရည်များ ထိုးပွတ်ကာ ထိပ်နုနု နွေးနွေးကြီးက မာကျောစွာ အတွင်းသို့ ကျွံဝင်သွာလေသည်။ 

" အား ..အ. အဟင့်.. ဟင့် ဟင့် " 

ပိုးဥ ခေါင်လေးကို ဘယ်ညာဒလစပ် ခါသည်။ မနားတမ်းခါသည် ဆံပင်တွေ မျက်နှာလေးကို ရစ်ပတ်ဖုံးအုပ်ကုန်သည်။ ချွေးသီးလေးများက ပိုးဥဆံစပ်လေးများဝယ် ခိုတွယ်စပြုလာကြသည်။ 

" ဗြစ်.. အင်းအင်း .. ဗြစ် တစ် .. ပြွတ် " 

" အ.. အား.. ရှီး..ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်..." 

သည်တစ်ချက်တော့ ပိုးဥပါးစပ်ကလေး လုံးဝ ဟ,သွားကာ ဝလုံးလေးနှယ် ဝိုင်းသွားကာ ခပ်ကျယ်ကျယ်လေးညီးသွားမိလိုက်သည်။ ဝင်လက်စ ထိပ်ကြီးပင် လျှင် ပိုးဥလေး၏ သားလေးများ ရဲရဲနီလာစေသည်အထိ ကြပ်ထောက်နေလေသည်။

" ဗြစ်.. အား..အား" 

" အောင်မလေး.. အဟီးဟီး..." 

ဘေးနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက တန်ကြီးကိုညှပ်ထားကြရာ ကိုပွကြီးအတွက် အလွန်ကောင်းနေစေသည်။ ကိုပွကြီး၏ တန်ကြီးက နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက် ရှိ အသားများ ညှပ်ယူထားမှုကြောင့် ခါးလေးသိမ်ကာ ထိုနေရာလေးတစ်ဝိုက် သွေး မရှဘဲ ဖြူရော်သွားသည်။ ထိုအခါ သိမ်နေသောနေရာလေးက ထိုးထိုးသွင်းလိုက်သော တန်ကြီး ရွေ့လျားတိုင်း တန်ကြီးတစ်လျောက် ရွေ့လျားနေသလိုထင်မှတ်ရသည်။ ကြီးက မူ နွေးထွေးသော ခေါင်းထဲမှ အသားအရည်လေးများနှင့် ထိတွေ့ စိုစွတ်ခါ အီ စိမ့် ဖိန်းရှိန်းသော ကာအရသာကြီးကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ရရှိနေပေသည်။ 

" ဗြစ် ..ဖောက် ..ပြွတ် ..ဒုတ်" 

" အား ..." 

စူးစူးလေး ငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်သည့် အသံလေး ကိုပွကြီး တားဆီးချိန်မရလိုက်ခင်မှာပင် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာပေသည်။ 

" ပိုးဥ .. မအော်နဲ့လေ... ဒုက္ခပါပဲ.." 

" ဒီမှာ သေတော့မယ်... သိရဲ့လား..." 

ပထမဆုံး ပိုးဥဆီက ခွန်းတုံ့စကားလေးက ကိုပွကြီးရင်ကို အေးမြသွားစေ၏။ အပျိုစင်မှေးလေးက ခေါင်းမာစွာတင်းခံနေပြီးမှ ဇွတ်အတင်းထိုးဖောက်ဝင်ရောက် သွားသော ထိပ်ကြီးဒဏ်ကြောင့် ဖောက်ခနဲနိမ့်ဆင်းသွားခြင်းကု နှစ်ယောက်စလုံး ပီပီပြင်ပြင် ကြားလိုက်ရသလို ခံလည်းခံစားလိုက်ရသည်။ စီးခနဲ လျောတိုက်ဝင်သွားသော တန်ကြီးက ပူလောင်နွေးထွေးသော အနက်ရှိုင်းဆုံး အပိုင်းကိုရောက်သွားသည်နှင့် ထုတ်ခနဲ သားအိမ်ခေါင်းနှင့် တိုက်မိ သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကျင်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ 

ကိုပွကြီးက ထိုနေရာကို သုံးလေးခါ မျှ ဆက်တိုက်လိုးဆောင့်ကြည့်လိုက်ရာ ထုတ်ခနဲ ထုတ်ခနဲ ချော်ချော်ပြီးထိုးလိုက်တိုင်း ခြေဖဝါးထဲအထိ ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင်ကောင်းသော အရသာကို ခံစားရလေသည်။ 

" ဘေးအိမ်တွေ ကြားကုန်ရင် ပြသနာဘဲ.. " 

" ဘာပြသနာလဲ..ရှင်အစကတည်းက မသိဘူးလား ..ရှင့်မှာ သားသမီး မရှိတိုင်း ရှင် လူလိုမကျင့်ဘူး ခွေး..ခွေးလိုကျင့်တဲ့ ခွေးကြီး .." 

ပိုးဥ အထဲကိုဝင်မှ အော်ကောင်းနေပြန်ပါသည်။

" အေးလေ .. ငါကခွေးဆိုတော့လဲ ခွေးလိုကျင့်ပြရတော့မှာပေါ့ကွာ.. အင့်.. အင့် ..အင့်" 

" အ..အ.. အ.. ရှင်လူယုတ်မာ ..အင့် အင့် ခွေးကြီး.. အား ..အ..အ.. ခွေး.. ခွေး ကြီး.. အင့် "

ကိုပွကြီးက နှုတ်ခမ်းမွှေးကြားမှ ချွေးသီးလာအောင်ကို သမလေတော့သည် အဝင်အထွက်ကလည်း တဖြေးဖြေးဘီလူးစီးလာသလားထင်မှတ်ရသည်။ အသက် (၅၀)ဆိုပေသည့် ဦးပွကြီးရိုက်ချက်တွေက ကြောက်မက်ဖွယ် ..ပြင်းထန်ဆဲပါတကား...

ဦးပွကြီးဆိုသည်က စည်းကမ်းမရှိသော အဘိုးကြီးမှန်း ပိုးဥအသိ.. သူ့ကိုဈေးထဲက  ကာလသားတွေက အေအိုင်ဒီအက်စ်ကြီးဟု ခေါ်ကြသည်.. ဒီလိုလူကြီးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ခြင်းက သေမင်းကို အလိုးခံခြင်းနှင့်အတူတူပဲဟူ၍ လည်း ပိုးဥဦးနှောက်က သိနေ၏။ 

သို့သော် ကိုပွကြီးက သူ့တန်ကြီးကို အထက်သို့ကော့တင်လိုက်တိုင်း ပိုးဥခမျာ ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးနေမိသည်။ အိုမှားလို့... ကော့ပေးတာ မဟုတ်ဘူး..ဖင်ကြီးကိုကကော့ကော့တက် သွားတာ ဒလစပ်ကြီးဆောင့်လိုးနေတဲ့ သူ့တန်ကြီး ဝင်သွားတိုင်း ပိုးဥဖင်ခေါင်း လေးထဲကအစ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ ခြေဖဝါးကနေဆံစပ်မကျန်အောင် ထုံခနဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဖိန်းရှိန်းနေလေသည်။ 

ဤသို့ သဘာဝ တုန့်ပြန်မှုကြီးကို ပိုးဥ မတွန်းလှန် နိုင် ပါးစပ်ကသာ ခွေးကြီးဟု ပြောနေလင်ကစား ဖင်ကြီးက ဘယ်ယိမ်းလိုက် ညာနွဲ့ လိုက်ဖြင့်.. စည်းချက်ကျကျကြီးဆောင့်ပေးနေမိလေတော့သည်။

ကိုပွကြီးကလည်း သွေးစသွေးန လေးများကပ်ငြိပါလာသော သူ့ကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်းမီးကုန်ယမ်းကုန် ဖိသိပ်ထည့်လိုက်ရာ နောက်ဆုံးလီထိပ်မှ အရည်များ.. ဗြင်းခနဲ ဗြင်းခနဲ ပန်းထွက်ကုန်လေသည်။ လရည်တွေထွက်ပြီဟု သိလိုက်သည်နှင့် ကိုပွကြီးက ရှည်လျားသောတန်ကြီးကို ပိုးဥလေးခေါင်းထဲသို့ အဆုံးအထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး သားအိမ်အတွင်းသို့ လရည်များ စိမ့်ဝင်သွားအောင် ညောင့်ညောင့် လိုးပေးလိုက်လေတော့သတည်း။

.............................................

" ကိုပွကြီး နဲ့ မပိုးဥ .. တိုပြဿနာဖြစ်လို့တဲ့" 

" အဲတော့ ..ဒို့ပိုးဥလေးနဲ့ .. ဟလား.."

" အင်းပေါ့ .. လူကြီးက မုဒိမ်းကျင့်တာတဲ့.. သိလား ..တော်တော်လူမ ဆန်တဲ့ အကောင်ကြီး..." 

အေးအေးမျက်နှာက မခံချင်စိတ်ဖြင့် နီရဲနေသည်။ အေးအေးနည်းတူပင် မတင်ကြည် မငွေသိန်းတို့ကလဲ အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်နေကြသည်။ 

" အခု..ဘယ်လိုဖြစ်နေကြလဲ ..ဟင်" 

" ဒီညနေ.. လူကြီးတွေနဲ့ ရှင်းမယ်လေ. အဖွားမြကလဲ အခုမှ ဒေါသပုန်ထ နေလိုက်တာ မပြောနဲ့တော့.. " 

" သွားစမ်းပါ..အစက သူပဲ မောင်ပွ မောင်ပွနဲ့...ဟွန်း.." 

" အေးလေ.. " 

" လျှော်ကြေးပေးလို့ရရင် .. တော်သေးတာပေါ့.." 

" မလုပ်နဲ့အေ့..မဒိန်းမှုက လူသတ်မှုထက်ဆိုးတယ်... " 

အေးအေးက သူတို့စကားဝိုင်းသို့ ဝင်လာသော မငွေသိမ်းမောင်.. ထွန်းရင်ကို ပြော၏။ 

" အေး ..နင်တို့ မိန်းကလေးတွေလဲ ..လုံလုံခြုံခြုံနေ " 

" ဘာပြောတယ်.. " 

အေးအေးက ကြက်သွန်လှီးနေသော ဓားပါးလေးဖြင့် လှမ်းပစ်မည့်ဟန် ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။ 

" အေး ..ငါပြောတာ နင်နားမလည်ဘူးမို့လား.. ဒီမှာ ပိုးဥကို ဦးပွကြီး စွဲသွားတာ ဟိုဟာကိုတွေသွားလို့တဲ့ဟဲ့ .. သိပြီးလား..." 

" နင်မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဒီမှာ နင့်အမလဲရှိတယ်.." 

" အေးဟုတ်တယ် .. ငါ့အစ်မကိုပါပြောနေတာ.." 

" ပိုးဥ ဂျိုင်းမွှေး ရှည်ရှည်လေးတွေကို မြင်ဖူးသွားကတည်းက အဘိုးကြီး အစားနိုင် မအိပ်နိုင်ဖြစ်တော့တာဘဲတဲ့... အဲဒီမှာ ပိုးဥမှ ပိုးဥ ဖြစ်သွားတာ.." 

" ထွန်းရင် . တွေ့ကရာတွေ လျှောက်မပြောနဲ့..." 

" ငါ့စိတ်ကူးနဲ့ ပြောတာမှုတ်ဖူးအစ်မရဲ့.. ဈေးလူကြီး ကိုမောင်ငွေတို့ စကားဝိုင်းက ကြားလာတာ သိရဲ့လား..." 

အေးအေး.. မတင်ကြည်..ငွေသိမ်း တို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မလုံမလဲကြည့်ကြသည်။ ဝတ်ထားသည်က ဂျိုင်းပြတ် ဂျာစီလေးတွေချည်းဖြစ်သည်။ ပိုးဥ .. ဂျိုင်းမွှေးရှည်လေးကို သူတို့လည်းမြင်ဖူးကြသည် ဖြစ်ရာ ထွန်းရင် စကား ဟုတ်နိုးနိုးဖြစ်နေသည်။

" မနက်ဖြန်ကတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းပဲဟေ့ ... ထွန်းလွင်ရေ့" 

ကန်လန့်ကာတွေ ခေါက်ချိုးသယ်ရင်း မဏ္ဍာပ်အတွင်းဝင်လာသော ကိုစိုးမောင်က သူ့ဝသီအတိုင်း ဟောင်ဖွာ..ဟောင်ဖွာ လုပ်လာသည်။(ကိုစိုးမောင် ဆိုသည်က သူတစ်ပါးဒုက္ခရောက်လျှင် ဆန်တစ်လုံးဖိုး မစားရဘဲ ဝမ်းမြောက်နေသူ ဖြစ်၏) 

" ဘာတွေကြားလာပြန်ပလဲ.. ကိုစိုးမောင်.." 

" အေအိုင်ဒီအက်စ် ကြီး ကွိုင်တက်ပြီကွ နေ့ပြန်တိုးတွေပေး နေသွင်းတွေပေး လူကိုအတိုးအဖြစ်နဲ့ ယူတတ်တဲ့ကြောင်ဖားကြီး အရိုးစူးပြီလေကွာ.. ဟဲဟဲ.." 

" ဘယ်သူတုံးဗျ" 

ထွန်းရင်က သိလျက်နှင့် တမင်ဝင်ထောက်ပေးရင်း မေး၏။ 

" အေအိုင်ဒီအက်စ်ပါဆို ဦးပွကြီးပေါ့.." 

" ဟုတ်လား.. အင်း ခင်ဗျားပျော်နေတာပေါ့နော်..." 

" ဟာ .. မကောင်းတဲ့လူ တစ်ယောက်ရော့လေ စိုးမောင်တို့ လာဘ်ရွှင်လေ ပဲ အောင့်မေ့တာ ဟင်း ဟင်း " 

စိုးမောင်က သူ့ကိုယ်သူ လူကောင်းလုပ်နေလင့်ကစား ချေးငွေတွေ ကလိမ်က ကျစ်သုံးထားတာမျိုး.. ။ အများပိုင် ဘုံအလှူငွေထဲမှ စာရင်းအမျိုးမျိုးပြကာ ဝါးတာမျိုးတွေ.. ပြီးတော့ "အန်ကိုး" မိန်းမ အတီဆိုသော တရုတ်မနှင့် လစ်လျှင် လစ်သလိုခိုးစားနေတာမျိုးတွေ နှင့် လူလုပ်နေသူမို့ ထွန်းရင် ကြိတ်ရယ်ဖြစ်သည်။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ စိုးမောင်ပြောသလိုပင် မနက်ဖန်တော့ ဦးပွကြီးနှင့် ပိုးဥ တို့ကိစ္စ အဆုံးအဖြတ်ကို တစ်ရပ်ကွက်လုံး တစ်ဈေးလုံး နားစွင့်နေကြမှာ အမှန်ပင်။ 

" ကွဲသွားတာကွ ..နဲတာမှမဟုတ်ဘဲ.. " 

" မင်းမြင်လို့လား .. ဖိုးထိန်ရာ ..လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ.." 

" ဟ..ဖိုးထိန်မိန်းမက ချုပ်ပေးတဲ့ဆရာမလေ.." 

ဆိုက်ကားဂိတ်လဲ .. ဆိုက်ကားဂိတ်မို့ ဦးပွကြီးနှင့် ပိုးဥ အကြောင်းဘဲဖြစ် နေသည်။ ဦးပွကြီးနှင့် ပတ်သက်ခဲ့ကြ ဘူးသော မခါတွန် ..မအေးကြည် နှင့် မတင်ရီတို့ သုံးယောက်ထံမှမူ ထူးထူးခြားခြားမှတ်ချက်ပေးသံ.. ဝေဖန်သံမျိုး မကြားရချေ။ သူတို့သုံးယောက်စလုံး စိတ်မကောင်းဟန် ပေါ်နေသည်။

...........................................

" ကျွန်တော့မှာ အပြစ်ရှိပါတယ် .. ကိုမြမင်း..ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဒီကလေးမလေးကို အတည်တကျ ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ပါ့မယ် ဆိုတာတော့ပြောချင် ပါတယ်.. ကျွန်တော့ကိုတော့ ကိုမြမင်းတို့ ကြိုက်သလိုဆောင်ရွက်ကြပါ.." 

ဦးပွကြီး၏မျက်လုံးများက ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေသော ပိုးဥထံသို့ အကဲခပ် သလို ရွေ့လျားသွားသည်။

ပိုးဥခေါင်းလေးငုံ့ကာ လက်ကလေးထောက်ထားသည်.. ငိုကြွေးထားဟန် မျက်နှားလေး အစ်နေသည်။ သည်တစ်ခါတော့ နွေရာသီမှာပင် ပိုးဥက အနွေးထည်လက်ရှည်လေး ဝတ်ထားသည်။ 

" ကဲ .. အဖွားမြတို့ဘက်ကရော .. ဘာပြောချင်လဲ .. ပြောကြပါ ကျွန်တော်တို့က အလိုမတူဘဲ စော်ကားတဲ့ကိစ္စ.. ဒါမုဒိမ်းမှုလို့ ဆိုရမှာ.. မလွယ်ဘူး.." 

ပိုးဥက ကျေနပ်စွာ ပြုံးရင်း သရော်သော မျက်လုံးလေးဖြင့် ဦးပွကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ဦးပွကြီးက ယူကျုံးမရစွာ နှမြောတသစွာ တစ်ချက်ပြန်ကြည့် ရင်း..ခေါင်းကြီးကိုငုံပစ်လိုက်သည်။ 

" ကျမကတော့.. ဟင့် .. အဟင့်.." 

စကားဝိုင်းအတွင်းရှိ ခေါင်းအားလုံး ပိုးဥဘက်သို့ တစ်ပြိုင်တည်း လှည့်လိုက်ကြသည်။ 

" ပြော.. ပြော.. ပိုးဥ.မကြောက်နဲ့.. ပြောသာပြော.." 

ဘယ်အချိန်က စကားဝိုင်းထဲသို့ ရောက်လာမှန်းမသိသော အတို့အထောင် စိုးမောင်က ကမန်းကတမ်းဝင်ပြောသည်။

" ဟ .. ဒီကောင် စိုးမောင်.. ဘယ်သူဝင်ခိုင်းတာလဲ.. ဟေ့ကောင် ထွက်စမ်း..ဒါလက်ဘက်ရည်ဆိုင် မဟုတ်ဘူးကွ... ထွက်.." 

ဥက္ကဌ ဦးမြတ်မင်းလှမ်းအော်လိုက်မှ စိုးမောင်ကုတ်ကုတ် နှင့် ထွက်သွားသည် ..

" ဟေ့ .. ဟန်တင်.. တံခါးပိတ်လိုက်.."

ကိုဟန်တင်က တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကျောနှင့်ဖိကပ်ထိုင်နေလိုက်သည်။ 

" ကဲ..ပြော..သမီး..." 

" ကျမ .. သူ့ကို ဥပဒေအတိုင်းပဲ အရေးယူပေးစေချင်ပါတယ်.." 

" အေး.. "

အားလုံးမျှော်လင့်ထားသလိုပင် ပိုးဥနာနာကျည်းကျည်း ပြောချလိုက်သော ကြောင့် အားလုံးပင်သက်ရှည်ကြီးတွေ ချလိုက်ကြသည်။ ပွဲက အချိန်တိုတောင်းစွာနှင့် ပင်ပြီးစီးသွားပြီးပေါ့ .... 

" ဒါပေမယ့်..." 

" ဟေ... ဘာများပါလိမ့်" 

" ကျမ ..သူ့ကို လက်ထပ်မှဖြစ်တော့မှာ" 

" ဟောဗျ ..ဘယ်လို.." 

ပိုးဥ ..ခေါင်းလေးငုံပစ်လိုက်သည်။

ဦးမြမင်းက ..ဦးပွကြီးမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်၏။ ဦးပွကြီးမျက်နှာက ချဲပေါက်ပြီး နာရီပိုင်းအတွင်းသိန်းဆုကြီးဆက်ပေါက်လိုက်သော မုန့်လက်ဆောင်း သည်လို ပါးစပ်ကြီးဟပြီး.. စကားမပြောနိုင်... ပိုးဥကို ကြွက်သေသေကာ.. ကြည့်နေရှာလေသည်.. 

" ဟဲ့ .. ပိုးဥ ..လျော်ကြေးရရင် ပြီးရောပေါ့ .. ဟဲ့.." 

" နေစမ်းပါ.. အဘွားရယ်.. အဘွားမသိပါဘူး..." 

အဖွားမြဝင်ပြောသည်ကိုပင် ပိုးဥက ငိုမျက်နှာလေးတစ်ဝက်ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်

.............................................

" ပိုးဥ.." 

" ဘာလဲ.. " 

ပိုးဥက စောင်ခြင်ထောင် ခေါင်းအုံးများသေသေသပ်သပ် ခင်းကျင်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှ လှည့်ထူး၏။ 

" ကိုကြီးကို.. ဘာလို့ လက်ထပ်လိုက်ရတာလဲ..ဟင်" 

" ဘာဖြစ်လို့.. လို့.. ထင်သလဲ.." 

ပိုးဥ အသံမျက်နှာလေးက မိုးဦးကျ အစို့ပေါက်ထန်းသီးခွဲလေးနှယ် မာကြောလွန်းပါဘိ...

" ချစ်.. ချစ်လို့တော့ . မဟုတ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်.." 

" ဘာ..ဘာပြောတယ်.. ငွေမက်တယ်လို့ ပြောချင်တာပေါ့ ဟုတ်လား." 

ပိုးဥက ဂျိုင်းမွှေးလေးတွေပေါ်အောင် ခါးလေးကို စွံ့ကားသောတင်ပါးပေါ်သို့ ပစ်ထောက်ရင်းမေးလိုက်သည်။ 

" ဟာကွာ.. အဲဒီလို.. မပြောစမ်းပါနဲ့.. ကိုကြီးရင်ထဲမှာ ဝမ်းသာ ဝမ်းနည်းကြီးဖြစ်နေလို့ပါကွာ...." 

" ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဝမ်းသာ .. ဝမ်းသာ.. ရှင်..ဒီထက်ပိုပြီး ဝမ်းသာရမဲ့စကား ကျမဆက်ပြောမယ်.. နားထောင်..." 

ဦးပွကြီး ရင်ထဲဆို့နင့်ထိတ်လန့်ခြောက်ခြားသွားသည်။ တစ်သက်လုံး စိတ်မချမ်းသာမဲ့ စကားဖြစ်တော့မှာဟု စိတ်ထဲက ကြိုသိနေသည်။ 

" မပြောပါနဲ့တော့လား ကလေးရယ်..ကိုကြီးမကြားပါရစေနဲတော့.. " 

တုံရီခြောက်သွေ့သော အသံအက်အက်ကြီးဖြင့် ပြောရင်း မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ခါ.. ခေါင်းကြီးကိုငိုက်စိုက်ချပစ်လိုက်မိလေသည်။ 

" ပြောရမှာပဲ..ပြောမှကို ဖြစ်မှာ" 

ဟန်ပန် အပြည့်ဒေါသသံလေးနှင့် ပိုးဥက ဦးပွကြီး အနားသို့ကပ်လာပြီး ခါးထောက်ရပ်လိုက်သည်။

" ဒီမှာ ... " 

ဦးပွကြီး ကြေကွဲစွာ မော့ကြည့်သည်။ မထိတထိမျက်နှာလေး နှင့် ပိုးဥက ဦးပွကြီးမျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်သည်။ 

" ရှင့်ကို ကျမ..ဘာလို့လက်ထပ်ခဲ့တာလဲ ဆိုတော့.. ရှင့်ကြီးကို မခွဲနိုင်လို့တဲ့ သိပြီလား.." 

ပိုးဥက စကားဆုံးသည်နှင့် ကုတင်လေးဆီသို့ ချာကနဲပြေးကာ ခြင်ထောင်ကို ချပစ်လိုက်လေသည်။ ဦးပွကြီး ခေတ္တကြောင်နေပြီးမှ ကုတင်ဆီ အပြေးအလွှားပြေး တက်ခါ ခြင်ထောင်ကို ဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ 

"  အား.. လက်ကိုဖိတာ.. အရမ်းပဲ.." 

" အို.. ဥုံဖွ .. ဥုံဖွ ..မိန်းမလေးနာသွားသလားဟင်..." 

" ဘာ ..နာသွားတာလဲ ..အခုမှ.. ဟွန်း.." 

ဦးပွကြီးက လက်တိုလေးဝတ်ထားသော ပိုးဥ လက်မောင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုက်ရာ ဂျိုင်းမွှေးရှည်ရှည်လေးများ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ 

" ပိုးဥ .." 

" ဟင်.." 

" ပိုးဥ ဂျိုင်းမွှေးလေးတွေ တွေ့တာနဲ့ ကိုကြီးဘာလို့ တောင်ရတာလဲ.. ဟင်..." 

" အို ..ကြံကြံဖန်ဖန်.. ဘယ်သိမလဲ.." 

" ဂျိုင်းမွှေးလေးတွေက မွှေးနဲ့တူလို့လေ.."

" သွား ပေါက်တီးပေါက်ရှာ .. အိုး.. နေစမ်းပါအုံး.. စောကြီးရှိသေးတယ်... အလုပ်နဲ့ကွယ်.." 

ပိုးဥ အသံတိုးတိုးလေးနှင့် တားဆီး ပိတ်ပင်နေသည်။ ပိတ်ပင်နေသည့်ကြားမှ ဦးပွကြီးက ပိုးဥ ထမီလေးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ဖွေးနု ..နုထွတ်သော နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကားကြွရွားဖုထစ်စွာ ပေါ်လာလေသည်။ 

" ကိုကြီးတို့ မိန်းကလေးမွေးရင် တော့ သတိပေးရမယ် ..ပိုးဥရေ.."

" ဘာကိုလဲ.. ဟင်.." 

" လောကကြီးမှာ ဂျိုင်းမွှေးမြင်ရုံနဲ့ တောင်တဲ့လူတွေ အမျာကြီးရှိတယ်..အင်္ကျီလက်ရှည်ဝတ်ဖို့လေ" 

" ရှင့် သမီး ..ရှင်ရအောင်ပြော..." 

ပိုးဥ၏ ခိုးခိုး ခစ်ခစ်ရယ်သံလေးနှင့် ဦးပွကြီး၏ တဟားဟား အော်ရယ်သံကြီး က .. အိမ်ရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်သွားသော အတို့အထောင်စိုးမောင်နားထဲ ကန့်လန့်ကြီး ဝင်သွားတော့သတည်း....။



........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။



Friday, February 15, 2013

ကိုယ်ကအငိုက် သူက အဝိုက် (စ/ဆုံး)

ကိုယ်ကအငိုက် သူက အဝိုက်  (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း – ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ

အတွေးပင်လယ်ပြာမှကူးယူသည်

အဝတ်လဲရန် အကျီင်္လေးကိုချွတ်၍ ထမီကို ရင်လျှားလိုက်သည်။ပြီးတော့ တန်းတွင် အကျီချိတ်ဖြင့်ချိတ်ထားသော အကျီတစ်ထည်ဆီသို့ သူမ၏လက်ကို လှမ်းလိုက်သည်။

“ ဟင် ”

လှမ်းလက်စ လက်ကို ချက်ခြင်းရုပ်သိမ်းလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့သို့ နားစွင့်လိုက်သည်။

“ ဒါ ဒါ နေဇာကျော် ပဲ ”

အိန္ဒြေမရ ထမီရင်လျှားဖြင့်ပင် အိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ဟုတ်ပါသည်။ တီဗီဖန်သားပြင်တွင်အဆိုတော် နေဇာကျော်က တေးတစ်ပုဒ်ကို သီဆိုဖျော်ဖြေနေသည်။အိမ်ရှေ့တွင် ဘယ်သူမှမရှိ။ အမေ နှင့် အဒေါ်တို့က မီးဖိုထဲတွင် ညစာအတွက် အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ မွန်မွန်ရည် ကုလားထိုင်တွင်တောင် ဝင်၍ မထိုင်ဖြစ်။တီဗီပေါ်မှ နေဇာကျော် ပုံရိပ်ကို မတ်တပ်ကြီး အငမ်းမရ ကြည့်နေပါသည်။

“ ဟဲ့ .. ဟဲ့ .. အဲ့ဒါ အိမ်ရှေ့အိမ်က ပြောင်းသွားတဲ့ ကောင်လေးမဟုတ်လား ”

“ ဟင် .. အင်း .. ”

ဗြုံးကနဲ နောက်ဖက် မှ ပေါ်ထွက်လာသော ဒေါ်လေး၏ အသံကြောင့် မွန်မွန်ရည် ရုတ်တရက် လန့်သလိုဖြစ်သွားသည်။ပြီးတော့ တဆက်တည်း သူမအဖြစ်ကို သူမ တွေးမိပြီး ရှက်သွားကာ မျက်နှာလေး ရဲသွားသည်။


“ သူများတွေပြောလို့ ဟုတ်မဟုတ် ထွက်ကြည့်တာ ”

သီချင်းလည်းဆုံးသွားပြီ အရှက်ပြေစကားကိုပြောရင်း မွန်မွန်ရည် အိမ်ထဲဖက်သို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။အိမ်ထဲဝင်သွားသော မွန်မွန်ရည်၏ နောက်ကျောကိုကြည့်ရင်း ဒေါ်လေးကပြုံးသည်။ဒေါ်လေး၏ အပြုံးတွင် ငါလည်း ငယ်ရာက ကြီးလာတာပါဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ် က ပေါ်လွင်နေသည်။ မွန်မွန်ရည် အခန်းထဲရောက်တော့

ကြမ်းပြင်ပေါ်ရှိ့ အိပ်ယာပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ နေဇာကျော် ”

အခု လပိုင်းအတွင်း တဟုန်ထိုးနာမည်ကြီးလာသည့် အဆိုတော် .. သူ့နာမည်ရင်း .. ကျော်ကျော် အထက်တန်းကျောင်းတွင် မွန်မွန်ရည်နှင့် တစ်တန်းတည်းနေခဲ့သော သူငယ်ချင်း။ပြီးတော့ မွန်မွန်ရည်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က သူတို့အိမ်။ မနှစ်ကမှ ရောင်းပြီး ကျောက်ကုန်း သို့ ပြောင်းသွားတာဖြစ်သည်။

“ ငါ ခုမှ သူ့ကို ဘယ်လို ဖြစ်နေရတာလဲ ”

သူမ ကိုယ် သူမ ပြန်မေးမိသည်။ ၁၀ တန်းတုန်းက သူမကို ကျော်ကျော် က ရည်းစားစကား ပြောဖူးသည်။

လေးငါးကြိမ်ထက်မနည်း စာလည်း ပေးဖူးသည်။သည်တုန်းက သူ့ကို ဘာလို့ မွန်မွန်ရည် ပြန်မချစ်မိရတာလဲ။

“ ငါ ဒါတွေ စိတ်မဝင်စားဘူး ကျော်ကျော် ရာ ” 

ဟုသာ တွင်တွင်ကြီး ပြော၍ မွန်မွန်ရည် ငြင်းခဲ့သည်။

ကျောင်းသားဘ၀ ကျော်ကျော်၏ ပုံစံက ဒေါင့်မကျိုးလို့လား … ဒါလည်းပါသည်။အဓိက ကတော့ သူမ၏ မိသားစု အခြေအနေဖြစ်သည်။မွန်မွန်ရည်တွင် ဖခင် မရှိ့တော့ပဲ အမေ နှင့် အဒေါ် မုဆိုးမတို့က ဈေးထဲတွင် ကွမ်း ကွမ်းသီးဆိုင်ဖွင်၍ မိသားစု စားဝတ်နေရေးတာဝန်ကို မနိုင်မနင်း ထမ်းနေရသည်။ မွန်မွန်ရည်တွင် မောင်လေး နှစ်ယောက်ကလည်း မူလတန်းအရွယ် ရှိသေးသည်။

သူမ ၁၀ တန်း အောင်မှဖြစ်မည်။ ပြီး ဘွဲ့တစ်ခု ရအောင်ယူ၍ မိသားစုတာဝန်ကို တတ်အားသမျှ ယူရမည်။အခု မွန်မွန်ရည် ဘွဲ့လည်း ရပြီးပြီ။အလုပ်လည်း ရပြီ။ ပြောရမည်ဆိုလျှင် အလုပ်ကို ဘွဲ့ကြောင့် ရခဲ့တာ မဟုတ်။သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှအပကြောင့် ရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရတာမှ နေရာကောင်းကိုပင် ဝင်၍ ထိုင်လိုက်ရသည်။ ခု အလုပ်ဝင်တာ ၆ လ ပဲ ရှိသေးသည်။ သူမတို့၏ နံရံတွေ အမိုးတွေ ပေါက်ပြဲနေသော အိမ်လေးက ပျဉ်ထောင်အိမ် အသစ်လေးပင် ဖြစ်နေပြီ။ မွန်မွန်ရည် ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမလား မသိ။ အလုပ်ရရန် ကြိုးစားရင်း ကုမ္ပဏီ၏ အရေးပါအရာရောက်ဆုံး ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် ၏ ယောက်ဖနှင့် ဆက်သွယ် ချဉ်းကပ်မိခဲ့သည်။ သေချာပြီဆိုတော့လည်း မွန်မွန်ရည် ဇွတ်၍ ရင်းခဲ့သည်။ ဒါတွေထားပါတော့လေ။

 …......................................................

“ နေဇာကျော် ” 

သူ့ကိုများ ငါအခုမှ ချစ်နေမိပြီလား .. ဒါက ဖြစ်နိုင်သည်။ ဒါမှမဟုတ် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးချင်တာလား မသိ။ ခုချိန်မှာ သူကရော ငါ့ကို ချစ်နိုင်ပါ့ဦးမလား။ ဒါက သိပ်မသေချာ။ မဖြစ်နိုင်ဖို့က များသည်။ သက်ပြင်းတွေ အကြိမ်ကြိမ်ချရင်း စောစောက ဝတ်မည်ကြံခဲ့သော အကျီလေးကို လက်လှမ်း၍ ယူကာဝတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက် အိမ်ရှေ့သို့ ကားတစ်စီး ထိုးရပ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။

“ ဒါ အစ်ကိုကြီး ရဲ့ ကားပဲ .. ” 

ဟု ရေရွတ်ရင်း မွန်မွန်ရည် အိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်ခဲ့လေသည်။မိန်းခလေးတစ်ယောက် ရှိ့လှမှ အသက် ၁၉ ၊၂၀ လောက်သာ ရှိ့ဦးမည်။ ဝါရွှေသောအသားနှင့် လမ်းလျှောက်ပုံက ဆင်မယဉ်သာ အိန္ဒြေရရ ရှိ့လှသည်။ ကိုယ်လုံးအလှကတော့ ရှားမှရှား ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုး။ တတုံတုံဖြစ်နေတဲ့ တင်သားဆိုင်ကြီးတွေက ခါးသေးသေးအောက်တွင် ဝိုင်းစက် ကားအယ်နေသည်။ ရင်သားအစုံကလည်း တင်သားကြီးတွေနှင့် လိုက်ဖက်တဲ့ အရွယ်အစား။ ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်း ထမီအကွဲ

ကြောင်းမှ လှစ်ကနဲ ဝင်းဝင်းသွားတဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေက မြင်ရသူတွေကို မျက်စပြစ်ပြသလို ဖြစ်နေသည်။

“ ကျော်ကျော် မင်းဘာကြည့်နေတာလဲ .. ”

“ ဟိုမှာလေ .. ”

နေဇာကျော်၏ ရှေ့တွင်ထိုင်နေသော မျိုးထွန်းကြည် က လမ်းမပေါ်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

“ အား .. ငါသိတယ် .. ”

“ မင်း ဘာသိတာလဲ မျိုးကြည် .. ”

“ မင်းကရော သူ့ကို သိလို့လား .. ”

“ ဟ ငါတို့ စမ်းချောင်းမှာနေတုန်း က အိမ်ရှေ့အိမ်ကလေ .. ငါနဲ့ ကျောင်းနေဖက် မွန်မွန်ရည်တဲ့ .. ”

“ အား .. ဟား .. သိလှချည်လား .. ”

“ ပြော .. မင်းကရော ဘာသိတာလဲ .. ” ပြောပြီး နေဇာကျော် က စားသောက်ဆိုင် တံခါးပေါက်မှ နေ၍ လမ်းမပေါ်သို့ လှည့်ကြည့်နေပြန်သည်။ ကုမ္ပဏီ ဝတ်စုံဖြင့် မွန်မွန်ရည်က တော်တော်လေးပင် ဝေး၍ သွားပေပြီ။

“ ဒီလိုကွ .. ဒီကောင်မလေးက သူ့ဘဲကြီး နဲ့ ငါ့တည်းခိုခန်းကို လာဖူးတယ် .. ”

“ ဘာ.. မင်းလူမှားတာ နေမှာပါ .. ဒီကောင်မလေး က တော်တော် အေးတာကွ .. ”

“ အား ဟား .. မင်းကြိုက်နေပြီနဲ့ တူတယ် . . ငါ လူမမှားဘူးကွ .. တည်းခိုခန်းကို လာတာမှ တစ်ခါတည်း မဟုတ်ဘူး .. ငါကောင်းကောင်း မှတ်မိတယ်.. ဒီဝတ်စုံ နဲ့ ပဲ .. သူ့ဘဲကြီးကလည်း သူတို့ ကုမ္ပဏီ က လူကြီးပိုင်းထဲကပဲနဲ့ တူတယ်ကွ .. ”

“ မျိုးကြည်ရာ ဟုတ်မှလည်း လုပ်ပါကွာ .. ”

“ ကျော်ကျော် မင်းကြည့်ရတာ ဒီကောင်မလေးကို သဘောကျနေပုံပဲ .. ငါမပြောရင် သူငယ်ချင်း မပီသဘူး၊ဖြစ်မယ် .. နောက်မှ မင်းက ငါ့ကို မပြောရကောင်းလားလို့ အပြစ်တင်နေဦးမယ် .. ”

“ မင်းက ဘာပြောစရာ ကျန်သေးလို့လည်း .. ”

“ သူတို့ အတွဲကို ငါချောင်းခဲ့ရတာ ပြောမလို့ .. ”

“ ကဲ ပြောမှာဖြင့် ပြောကွာ ..တစ်နေ့ . အဲ .. သူတို့ ပထမဆုံးလာတဲ့ အခေါက်တုန်းက .. သူတို့လည်း အခန်းထဲ ဝင်သွားရော .. ငါက လိုက်ချောင်းမလို့ လုပ်နေတုန်း နယ်က ဧည့်သည်တွေ တစ်ပြုံကြီး တည်းခိုမလို့ ရောက်လာတော့ ငါလည်း အလုပ်များသွားပြီး အတော် ကြာမှ သူတို့ဝင်သွားတဲ့ အခန်းဘေးက အခန်းကနေ ချောင်းတာပေါ့ ငါ့တည်းခိုခန်းမှာ ငါ့ဖါသာ အထာတွေ လုပ်ထားတာ ရှိတယ် .. ”

“ မင်းချောင်းတော့ ဘာတွေ့လည်း .. ”

“ ငါလည်း ချောင်းရော .. ”

“ မွန် နောက်တစ်ခါ လုပ်ရအောင်နော် .. ”

“ သိဘူး .. အကိုကြီး သဘောပဲ .. ”

ဒီတော့ အကိုကြီး ဆိုသူက မွန့် ခန္ဓာကိုယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးကို ကုတင်စောင်းသို့ ကန့်လန့်ဖြတ် အိပ်စေ

ပါသည် ။ ဒီတော့ မွန်၏ တင်းမာကားအယ်နေသော တင်ပါးဆုံကြီးမှာ ကုတင်စွန်းတွင် တင်ထားလေတော့ ပိုပြီး မက်မောစရာပါ။ ပြီး ခြေတွဲလောင်းချထားလေတော့ ဗဟိုချက်မှ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ပိုမိုစူအိ

ဖေါင်းနေပါသည် ။ အမွှေးလေးတွေ ခပ်စိပ်စိပ်ပေါက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကစိမ်ခေါ်နေသယောင်ယောင် ။

“ မွန်က သိပ်လှတာပဲကွာ သိလား .. တကယ်လှတယ် .. ” အကိုကြီးဆိုသူက မက်မောစွာပြောသည်။ ဟုတ်ပါသည် ။ မွန်မွန်ရည် အသက် ၂၀ မပြည့်သေးပါ။ သို့သော် တင်ပါးဆုံကြီးတွေ ကားအယ်နေပုံ နို့ကြီးတွေ အယ်ထွားနေပုံက မက်မောလောက်၏ ။ ခုလည်းကုတင်စောင်းမှာပက်လက်လှန် ခြေတွဲလောင်း

ဆိုတော့ ဖွံဖြိုးလှသော မွန်မွန်ရည်၏အလှမှာရှုမငြီးပေ။ ပေါင်သွယ်သွယ်ကြီးတွေက စင်းနေသလို ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက အမွှေးလေးတွေနှင့် စောက်ပတ်ကြီးကလည်း စူမို့မို့ ။ အကိုကြီးက မွန့် ပေါင်ကြားမှာ ရပ်လိုက်ပြန်တော့ ပေါင်ကိုထပ်ပြီး ကားပေးလိုက်ရပြန်သည် ။ ထို့ကြောင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်း ပိုကွဲ

သွားတော့ နီရဲသော အတွင်းသားမှာ စိုရွှမ်းနေပါသည် ။ အကိုကြီးက စောက်ပတ်အုံကို ဖိညှစ်ကိုင်ရင်းစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည် ။

“ အကိုကြီးရယ် မွန်မနေတတ်တော့ဘူး သိလား .. ”

နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ မူလိုက်ပြန်တော့ အကိုကြီးရင်ထဲမှာ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည် ။ အကိုကြီး ဆိုသူက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မွန်မွန်ရည်၏ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း လီးကြီးထပ်ဖြင့် စောက်ပတ်ထိပ်က

စောက်စေ့နီရဲရဲလေးကို မထိတထိ နှင့် ဖိဖိ ထိုးပေးနေတော့ တကိုယ်လုံးရမက်ခိုး ဝေနေသော မွန်မွန်ရည်မှာ ဖင်ကြီးတွေ တုန်ခါလာသလို ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်လာသည်။“ အကိုကြီးရယ် မွန်ကို ဒီလိုပဲ လုပ်နေတော့မှာလားရှင် .. ”

ခပ်ညုညုလေး ပြောလိုက်တော့ အကိုကြီးက ပြုံးပြီးကြည့်သည်။ ထပ်တွင် အရည်တွေ စုနေသော လီးကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး မွန့်စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီး လက်က စောက်ပတ်၀ ကိုပါ ဖြဲလိုက်ပြန်သည်။

ပွီးတော့ နီနီရဲရဲ စောကျပတျထဲသို့ လီးကွီးက ဆတျခနဲ တိုးဝငျသှားသညျ။ စီးစီးကွပျကွပျ တိုးဝငျသှားသဖွငျ့ မှနျရော အဈကိုကွီးပါ အရသာထူးကို ခံစားရသညျ ။

မှနမြှနြ မှာ အပွိုဖှဈပှီး ပေါငကြားပေးထားပမယြေ့ စောကခြေါငြးမှာ ခပကြဉွြးကဉွြးဖှဈလရော လီးတုတတြုတကြှီး၏ အထိအတှေ့က ထူးခှားလှသညြ။

ထို့ကွောငျ့ ကုတငျအောကျမှာ ရပျနသေော အဈကိုကွီး၏ ခါးကို လကျကလေးဖွငျ့ လှမျးကိုငျလိုကျသညျ။ လီးကွီးက အလိုကျသိစှာ တဈထဈခွငျး ထိုးသှငျးသှားရာ အဆုံးထိလညျး ဝငျသှားရော ၇ပျထားလိုကျသညျ။

“ မှနျ လီးဝငျတာ နာသလား .. ဒီနညျးက လီးတဈဆုံးဝငျတယျ … ဆောငျ့ရငျ သိပျနာတတျလို့ ဖွဈပါ့မလား ”

မှနျမှနျရညျက ဘာမှမပွော လုပျသာလုပျပါဆိုသညျ့သဘောဖွငျ့ ကွညျ့နလေရော အဈကိုကွီးက လီးကို တဈဆုံးနီးပါး ပွနျထုတျရငျး ဗွဈကနဲ ပွနျဆောငျ့သှငျးလိုကျသညျ ။

“ အငျ့ အကိုကွီးရယျ နာတယျကှာ .. ”

“ ဟငျ ဒါဖွငျ့ ဖွဈပါ့မလား သိပျနာသလား .. ”

“ ဟငျ့အငျး လုပျသာလုပျ ကိစ်စမရှိ့ဘူး .. ”

ထို့ကွောငျ့ အဈကိုကွီးက ဆကျတိုကျ ဖိဆောငျ့၍ လိုးလတေော့သညျ။ ရှောကနဲ ရှောကနဲ လီးဝငျမွနျလာသညျနှငျ့အမြှ ဖှတျကနဲ ဖတျကနဲ အသံမြားထှကျလာသညျ။

“ ကောငျးရဲ့လား မှနျ ထိရဲ့လား ကဲ ကဲ .. ”

အကိုကှီး က မှနြ့ကိုယပြေါကြိုငြးရငြး မှေ့ယာပေါြ နှဲ့နှဲ့လေးတငထြားသော မှနြ၏ ခါးလေးကို ကှကနဲ ဆှဲမကာ ခပပြှငြးပှငြး ဖိဆောငြ့ပါတော့သညြ။ မှနမြှနညြကြလညြး အငမြးမရဟနဖြှငြ့ အကိုကှီးလညပြငြး ကို သိုငြးဖကလြိုကသြညြ ။

“ ဟငျး ဟငျး .. အကိုကွီးရယျ အရမျးထိတာပဲ .. ”

မှနမြှနရြညခြမွာ အရသာ ဆိမြ့နပှေီမို့ ဖငကြှီးတှေ မှောကကြှှလာပါတော့သညြ။ ေှထောကတြှေ တှဲလောငြးခထွားရသညကြိုလညြး အာရဟနြ မတူတော့ပါ ။ ရပနြသေော အကိုကှီး၏ ခါးပေါသြို့ ပေါငတြနကြှီးမွား တငလြိုကကြာ လိမညြှပထြားလိုကသြညြ။

“ မှနျ့ ပေါငျတှကေို ထိမျးထား အကိုကွီး ဆောငျ့တာ ခကျသှားမယျ .. ”

ပွောရငျးဆောငျ့အားနညျးသှားသဖွငျ့ မှနျလညျး ပေါငျနှဈခြောငျးကို ဖွုတျလိုကျရသညျ ။ ကုတငျစောငျးသို့ တှဲလောငျးပွနျမခတြော့ပဲ ပေါငျတနျနှဈခြောငျးကို ဒူးကှေးကာ လထေဲသို့ မွှောကျတငျထားလိုကျသညျ ။ အကိုကွီးကတော့ စောကျခေါငျးထဲ ပွညျ့ညှပျနသေော လီးကွီးကို အငျတိုကျအားတိုကျ လိုးညှောငျ့နတေော့သညျ။

“ အကိုကွီးရယျ သိပျကောငျးတာပဲ အား အား အမလေး အကိုကွီးရယျ .. ”

တဟငျးဟငျး မာနျတကျလာသော မှနျမှနျရညျ၏ တဈကိုယျလုံးမှာ လူးလှနျ့ကော့ပွနျလြှကျ ငါဖယျလူးသလို ဖွဈနတေော့သညျ ။

“ အကိုကှီး မရပနြဲ့ ကှဲခငွကြှဲပါစေ ဆောငြ့ဆောငြ့ .. ” ဟု အားမလိုအားမရ မှညတြမြးတိုငြး အကိုကှီးကလညြး တဈခကွမြှာ မညှာပါလေ။ သံခွောငြးသဖှယြ မာတောငနြသေော လီးကှီးမှာ စောကပြါတတြဈခုလုံ ခွိုငြ့ဝငသြှားအောငပြငြ မနားတမြး ဆောငြ့နလတေေော့သညြ ။

တဖွညျးဖွညျး တတျကြှမျးလာလပွေီဖွဈသော မှနျမှနျရညျ ကလညျး ပေါငျတနျကွီးကို အသုံးပွုကာ စောကျပတျထဲ ဝငျဝငျလာသော လီးတနျကွီးကို အားရှိ့သလောကျ ဖိညှဈပေးရငျး ကော့ကော့တတျလာခြပွေီ။ စောကျခေါငျးထဲသို့ လီးတနျကွီး တိုးဝငျလာတိုငျး တတျနိုငျသလောကျ ညှဈအားပေးရငျး ကော့ကော့ပေးနရေတာ အရသာ ကောငျးလှပေ၏ ။

“ မွန် အကိုကြီး ပြီးချင်လာပြီကွာ .. ”

ယောင်္ကျားသားဖြစ်သော်လည်း ဆိမ့်အီသော အရသာ အထွဋ်အထိပ်ကို ရလုနီးပြီးဖြစ်တာကြောင့် စကားပင်မပီတော့သလို ဆောင့်ချက်တွေ လျော့လာပါ၏ ။ လီးထိပ်ကြီး တစ်ခုလုံးလည်း ဆိမ့်ကျင်နေပြီ ။

“ အို အကိုကြီးရယ် ရပ်တော့မလို့လား မွန် တစ်မျိုး ဖြစ်လာပြီကွယ် .. ”

မွန်မွန်ရည် ပြီးချင်နေပြီကို နားလည်သော အကိုကြီးကလည်း ရှိ့သမျှ အားသွန်ကာ မနားတမ်း ထိုးဆောင့်တော့သည် ။ ပေါင်တန်ကြီးတွေအား အကိုကြီး ပခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်သို့ တင်လိုက်ပြီး တင်ပဆုံကြီးတွေမှာ မွေ့ယာမှ လွတ်ထွက်နေသည့်အပြင် စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး အပေါ်သို့ ဖွင့်ပေးနေရကာ မွန်မွန်ရည်မှာ ဆိမ့်ဆိမ့်အီအောင် ကောင်းနေသည် ။

“ ကဲ မွန်ရော အကိုကြီးရော တစ်ပြိုင်တည်း ပြီးကြရအောင် ကဲ .. ကဲ .. ”

“ ဗြစ် .. ဖွတ် … ပလွတ် …. ဖွတ် .. အားးး .. အင်း … ဟင်းးး .. ဟင်းး အရမ်းကောင်းတာပဲ အကိုကြီးယ် .. အား … အားး .. ”

ဖင်ကြီးတွေ မွေ့ယာနှင့်လွတ်ပြီး စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး လန်တက်ပွင့်အာနေသဖြင့် လီးတန် တစ်ဆုံးထိ ဖိဆောင့်လိုက်တိုင်း ကျင်တက်ကာ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ကော့ထိုးကာခံရင်း မွန်မွန်ရည်မှာ ကာမအရသာထူးကို ဆွတ်ခူးလိုက်ပါသည် ။

တဟင်းဟင်း တကျွတ်ကျွတ် မြည်တမ်းရင်း မွန်မွန်ရည်မှာ ပြီးဆုံးသွားရသလို အကိုကြီး၏ လီးတန်ကြီး ထိပ်မှလည်း အရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည် ။

“ အဲ့ဒါပဲ ကျော်ကျော် .. ”

“ အင်းးး .. ”

ကြားရယုံနဲ့တင် နေဇာကျော် လီးက မာန်ထနေချေပြီ ။ မွန်မွန်ရည် ခံတဲ့အကြောင်း ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကြားလိုက်ရတော့ နေဇာကျော်သည် မွန်မွန်ရည်ကို အရင်က ထက်ပင် တမ်းတမိနေတော့သည် ။



.......................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ ။