Thursday, March 9, 2017

ရမ္မက်ရဲ့ အမွှာ (စ/ဆုံး)

ရမ္မက်ရဲ့ အမွှာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျမကဒေါ်ဖြူဖြူလွှင်ပါ။ ကျမအသက် ၃၈ နှစ်ရှိပါပြီ၊ ဒါပေမယ့် အရွယ်တင်ပါတယ်၊ အသက်ရလာပေမယ့် ဝလာတာ့မရှိဘူး၊ ကျမမှာ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်၊၊ သမီးလေးနာမည်က ဖြူဖွေးလို့ သူ့အဖေမှည့်ထားခဲ့တယ်။ သူ့အဖေတော့ မရှိတော့ပါဘူး၊ ကျမက နယ်ကပြောင်းလာတာပါ။ တောင်ဒဂုံမှာ နေပါတယ်၊ သမီးအဖေရှိကတည်းက ရဝတကိုပြောပြီး မြေကွက်လပ်မှာ အိမ်လေးဆောက်ပြီး ခြံလေးစိုက်ထားတာပါ၊၊ အိမ်လေးက ဆယ်ပေပတ်လည်လောက်နှင့် မီးဖိုခန်းအတွက် အဖီသေးသေးလေးဆွဲထားပါတယ်။ 

နောက်တော့ သမီးအဖေဆုံးသွားတဲ့အခါ ခြံထဲမှာ ဝင်ငွေရအောင်လို့ ပဲခူးကပြောင်းလာတဲ့ မိသားစုကို တလသုံးသောင်းနှင့် အိမ်ဆောက်ပြီး ငှားထားပါတယ်၊ တကယ်တော့လည်း ဒီခြံက ကျမတို့အပိုင်မဟုတ်ဘူးလေ။ဒီလိုနှင့် သမီးလေးကြီးလာတော့ သမီးကစက်မှု့ဇုန်မှာ အထည်ချုပ်လုပ်ရင်း ယောက်ကျားရပါတော့တယ်၊ သမီးက ဆယ်ရှစ်နှစ်၊ ကောင်လေးကနှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်။ ကောင်လေးက ထွန်းဇော်တဲ့။ ဗလတောင့်တောင့် အသားညိုညို သမီးက ကျမနှင့်တူတော့ အသားကဖြူဖြူ၊၊ သူတို့က ကျမအိမ်မှာပဲ အတူနေပါတယ်၊၊ 

သမီးအိမ်ထောင်ကျတော့ ကျမမှာ ဒုက္ခရောက်ရတော့တယ်၊၊ သူတို့အိပ်ဖို့နေရာကို ပြင်ရတာပေါ့။ အခန်းကလည်းကျဉ်းတော့ ကျမတစ်ကိုယ်စာလေးကို ကန့်ပြီးခန်းဆီးစတစ်စဝယ်ပြီး ကာရတယ်၊၊ ဒါတောင် တစ်ခါတလေ သမီးက ကျမဘက်ကို ရောက်လာတတ်သေးတယ်၊၊

သမီးတို့အလုပ်က အိုဗာတိုင်ဆင်းနေ့ ညမှရောက်လာတတ်တယ်။ သူ့ယောက်ျားလေးကလည်း ညရှစ်နာရီလောက်မှ ရောက်လာတတ်တယ်။ သူတို့ကို ထမင်းခူးခပ်ကျွေးပြီး ကျမကအိပ်နေရတယ်။ သူတို့ကလည်း ထမင်းလည်းစားပြီး အိပ်ရာဝင်ကြတာပေါ့လေ၊ ကျမမှာလည်း ယောက်ျားဆုံးပြီးကတည်းက ကာမကိစ္စမလုပ်ရပဲ တည်ငြိမ်နေခဲ့တာ သမီးအိမ်ထောင်ကျမ ပြန်ပြီးနိုးထလာတယ်၊၊ မထဘဲနေနိုင်ရိုးလား။ အိပ်ရာထဲရောက်ပြီဆိုနှင့် ညားခါစလင်မယားဆိုတော့ အသားကုန်လိုးကြတယ်လေ၊၊ သမီးက တအင့်အင့်နှင့်ညည်းသလို မောင်ထွန်းဇော် ဆောင်ချက်ကလည်း ကျတို့အိမ်ကလေး တခါတခါသိမ့်သိမ့်တုန်သွားတာလေ။

ပထမတော့ ကျမလည်းမကြည့်ဖြစ်ပါဘူး။ "ပလပ်ပလပ်ပြွတ်ပြွတ်နှင့် သမီးညည်းသံကြားတော့မှ ချောင်းကြည့်မိတာ ကျမလည်း သူတို့ကိုကြည့်ပြီး ကာမစိတ်တွေ ဆူဝေလာတယ်လေ၊။ ကျမလည်း သေချာချောင်းကြည့်လိုက်တော့မှ အားပါးပါးမောင်ထွန်းဇော်တစ်ယောက် ဖြူဖွေးပေါင်ကြားမှာ ခေါင်းဝင်ပြီး ဖြူဖွေးအဖုတ်ကို ယက်နေတာကိုး။ ကျမက နို့စို့နေလို့ အသံထွက်တယ်မှတ်နေတာ။

ကျမလည်း ရင်တွေပန်းတွေတုန်သွားပြီး အာခြောက်လို့နေပါတယ်၊၊ တချက်ချက် ဘာမှမရှိဘဲ မြိုချနေရတယ်၊၊ ကျမအဖုတ်တောင် ယားကျိကျိဖြစ်လာတော့ စမ်းကြည့်တာ အရည်တွေထွက်လို့ သူတို့လုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး လက်နှင့်အဖုတ်ကို အသာအယာလေး ပွတ်နေရတော့တယ်။ ကျမလည်း ချောင်းကြည့်မိရင်း အရသာရှိလာတယ်၊၊ ဒါကြောင့်မို့ ကျမလည်း ဆက်ပြီးကြည့်တယ်၊၊ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ သမီးလေးအဖုတ်ကို ယက်နေတာ ထန်းလျက်ခဲခွေးယက်နေသလိုပဲ။ သမီးသာ ထန်းလျက်ခဲဖြစ်ရင်တော့ လုံးပါးပးပြီး ပျောက်သွားမှာပဲ။ သမီးရဲ့ညည်းသံ

" အီးးး..ရှီးကောင်းလိုက်တာ၊ အား ကိုဇော် ဖြူးဖွေး မခံနိုင်တော့ဘူး အားရှီး..ရှီး "

ဆိုတဲ့အသံဟာကျမစိတ်ကို အရမ်းဆွနေသလိုပဲ၊ တံတွေးလေးမြိုချနေပြီး ခါးလေးကော့ကော့နေတဲ့ သမီးလေး မောင်ထွန်းဇော်ရဲ့ပြုစုမှု့အောက်မှာ အရမ်းကောင်းနေပါလား၊ ငါလည်း အယက်ခံချင်လိုက်တာ။ တော်တော်ကြာတော့ သမီးလေးဟာ တချက်နှစ်လောက်တွန့်ပြီး ငြိမ်သွားတယ်၊၊ အင်းသမီးလေးတော့ ပြီးသွားပါလား။ မောင်ထွန်းဇော်က သမီးလေးပြီးသွားတော့ အသံတိုးတိုးလေးနှင့်

" ဖြူဖွေး ငါ့ကိုလည်း စုပ်ပေးပါလားကွာ"

" ဟင်းးးမစုပ်ချင်ပါဘူးဆို"

" ဟာကွာ ငါကတော့နင့်ကိုမှုတ်ပေးရပြီးတော့"

" အဲဒါ ကိုဇော်ဘာသာမနေနိုင်လို့မှုတ်တာပဲ''

" တစ်ခါလောက်တော့ လုပ်ပေးပါကွာ"

" တစ်ခါလည်း မလုပ်ပေးဘူး၊ ကျမကရွံတတ်တယ်၊ အဲဒါကြီးကိုစုပ်ပေးရင် အံထွက်လိမ့်မယ်၊ အဖုတ်ကို လုပ်ချင်လုပ် မလုပ်ရင်အိပ်မယ်''

" ဟာကွာ"

ဆိုပြီးထလာတယ်။ အော်မိုက်လိုက်တဲ့သမီး ကိုယ့်ယောက်ျားဟာပဲ ရွံရတယ်လို့။ အင်း ငါ့သမီးက လီးမစုပ်ဖူးပဲကိုး၊ တကယ်စုပ်မိရင် နင်တော့စွဲသွားမှာ မြင်ယောင်မိတယ်။ ကျမလည်း တွေးလိုက်ပြီး ဆက်ချောင်းတယ်၊၊ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ ဖြူဖွေးပေါင်ကြား ဒူးထောင်ပြီးထိုင်တာ ကိုမြင်လိုက်ရတယ်၊၊ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကိုဖြူဖွေးအဖုတ် ပေါ်လွှတိုက်သလိုလုပ်ပြီး ဖြူဖွေးရဲ့အစေ့ကို ချော်ထိုးနေတယ်၊၊ ဖြူဖွေးက

" အာ့...''

ဆိုပြီးညည်းနေတယ်။ အယ်.. မောင်ထွန်းဇော်လီးက အကြီးကြီးပါလား။ မဲတုတ်လို့တော်တော်ကြီးတယ်။ ကျမရဲ့သွားလေသူနှင့်တခြားစီပါလား... ကြီးကလည်း ကြီးရှည်ကလည်းရှည်နဲ့။ ဒါကြောင့် ညတိုင်း သမီးဖြူဖွေးအံကြိတ်အော်နေတာကိုး၊ ဟီး အားရစရာကြီး ကျမလည်း မောင်ထွန်းဇော်လီးကို မျက်လုံးထဲကကို မထွက်ဘူး။ မောင်ထွန်းဇော်လေ သမီးပေါင်ကိုတွန်းတင်ပြီး လီးကို အဖုတ်ထဲထည့်လိုက်တာ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် ဝင်သွားတယ်၊ သမီးကိုကြည့်တော့လည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်အံကြိတ်ပြီး ကျမ မကြားအောင် ညည်းနေတာ။ အရမ်းကောင်းနေတယ်ထင်တယ်၊၊ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ အားကောင်းမောင်းသန်ဆိုတော့လိုးချက်ကလည်း အားရစရာ၊ ကျမလေ သူတို့ကိုကြည့်ပြီး အဖုတ်ထဲကျိမ်းသလိုယားသလို တဆစ်ဆစ်နှင့် ဖြစ်လာတယ်၊၊ အားနှင့်ဆောင့်တော့

" ကိုဇော် ဖြေးဖြေးမေမေနိုးသွားလိမ့်မယ်"

သိပ်မကြာပါဘူး ကျမသမီးလေးပြီးသွားတယ်လေ၊၊ ဒါပေမယ့် မောင်ထွန်းဇော်ကမပြီးသေးဘူး။

" ဖြူဖွေးကုန်းပေးပါအုံး"

" ကိုဇော်ရှင်ကလည်း အမြဲကုန်းခိုင်းတာ၊ ရှင့်ဟာကြီးကကြီးတော့ ကျမနာတယ်၊ ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်"

" အေးပါဖြူဖွေးရာ ကဲကုန်းပေးစမ်းပါ"

လို့စိတ်မရှည်တဲ့လေသံနှင့်ပြောသေးတယ်၊ အေးလေ သူကလီးအစုပ်ခံချင်တာ သမီးက စုပ်မှမပေးဘဲလေ။ သမီးလေးကုန်းပေးတော့ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ နောက်ကနေပြီးသွင်းတယ်၊ သမီလေးဖြူဖွေးပြီးသွားလို့ အရည်တွေချွဲနေတာတောင် မနည်းသွင်းနေရတယ်၊၊ လီးလည်းဝင်သွားရော ကြိတ်ပြီးဆောင့်တော့တာပဲ၊ သမီးက ပြီးသွားပေမယ့် အသံလေးပြန်ထွက်လာတယ်၊ မောင်ထွန်းဇော်က ဆောင့်လေ ကျမလည်းအဖုတ်နှိုက်တာ ပိုမြန်လေ၊၊ ကျမလည်း အရမ်းကောင်းလာတယ်၊ ဒါပေမယ့် ကျမအသံမထွက်ရဲဘူး သမီးကြားသွားမှာ စိုးရိမ်လို့၊၊ ကျမလည်း အဖုတ်နှိုက်တာ ဖီလ်းအရမ်းရှလာလို့ ပြီးတောင်သွားတယ်၊ မောင်ထွန်းဇော်က မပြီးသေးဘူး။ တော်တော်လိုးနိုင်တဲ့သူပဲ။

နောက်ထပ်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတယ်၊ မောင်ထွန်းဇော်လည်း အီးအားဆိုပြီးလီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးခဏငြိမ်တယ်။ မောင်ထွန်းဇော် ပြီးသွားပြီ။ မောင်ထွန်းဇော်လီးပျော့ပြီး ထွက်လာသလို သမီးအဖုတ်ထဲက သုတ်တွေအပြင်ကို စီးထွက်လာတယ်။ တော်တော်လေးလည်း များတယ်။

ကျမလည်း သူတော့ပြီးသွားတော့ အိပ်ရာထဲ ဖြေးဖြေးချင်းလှဲချကာ အိပ်လိုက်တော့တယ်၊ ကျမလည်း နေမြင့်လေအရူးရင့်လေ ဖြစ်နေရတော့တယ်၊၊ သမီးနှင့်ဖြူဖွေးဟာ တစ်ရက်ခြားတစ်ကြိမ် လိုးနေကြတော့ ကျမလည်း တနေ့ထက်တနေ့ ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာတယ်၊၊ သူတို့လုပ့်မယ့်နေ့ဆို အစောကြီးအိပ်ရာဝင်တယ်၊၊ သူတို့အလုပ်စပြီဆို ကျမလည်း ထချောင်းတော့တာပေါ့။ မောင်ထွန်းဇော်လည်း နေ့စဉ်ပဲ သမီးအဖုတ်ကိုယက်ပေးပြီး လုပ်တယ်။ သမီးကလည်း ခေါင်းမာတယ်၊၊ ဘယ်တော့မှ ပြန်မမှုတ်ပေးဘူး၊၊ မောင်ထွနွးဇော်လုပ်တာပဲ ပက်လက်ခံတယ် ကုန်းခံတယ်၊၊ အပေါ်ကတောင် တက်ပြီးမလုပ်ပေးဘူးလေ။

ဒီလိုနှင့် တနေ့တော့ မောင်ထွန်းဇော်တစ်ယောက် အလုပ်ကနေ အစောကြီးပြန်လာတယ်၊ အရက်ကလည်း တော်တော်လေးမူးနေတယ်လေ၊ ကျမလည်း သူ့ကို ထမင်းဟင်းခူးကျွေးပြီး ပင်ပန်းလို့ ခဏလေးမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်၊၊ ခန်းဆီးလေးတောင် မကာမိဘူး။ သမီးကလည်း ဒီနေ့နောက်ကျမယ် ပြောထားတယ်လေ၊ သူပြန်လာမှ ထမင်းခူးခပ်ကျွေးပြီး အိပ်မယ်အကြံနှင့်ပါ၊၊ မောင်ထွန်းဇော်လည်း မူးပြီးအိပ်နေတယ်၊

ညဘက်တရေးနိုးလာတော့ မီးမှောင်နေတယ်လေ၊ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ လူမှားပြီး ကျမကို အတင်းလုပ်တော့တာ။ ကျမလည်း မအော်ရဲဘူး ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသေးတယ်၊ ခံတောခံချသ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သမက်နှင့်ဖြစ်နေတယ်လို့ ပြောခံရမယ်လေ။ သမီးလေးလည်း အရှက်ရမှာစိုးလို့ မအော်ရဲပဲ ငြိမ်ခံနေရတာပေါ့။ ကျမထမီကို အတင်းချွတ်ပြီး အတင်းယက်တော့တာပဲ။ ကျမလည်းရှက်တော့ မျက်နှာကို စောင်လေးအုပ်ပြီးနေလိုက်တယ်၊၊

အဖုတ်ကို ယက်လိုက်တာမှင့် ကျမကြက်သီးနွေးတောင် ထသွားတယ်ရှင်။ လျှာပူပူနွေးနွေးကြီးက အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာတာ၊ ယောက်ျားနှင့်မဆက်ဆံခဲ့တာ လေးနှစ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့ ကာမမီးက ဓာတ်ဆီလောင်းလိုက်သလိူ ဟုန်းကနဲ တောက်လာတယ်လေ၊၊ ချက်ချင်းပဲ အရေတွေထွက်လာရတော့တယ်။ လျှာက နေရာစုံရောက်လာလေ ကျမကကော့တက်လာလေ ညည်းသံလေးပါပေးမိတယ်၊ တကယ်လည်း အရမ်းကောင်းနေတာကိုး။ စိတ်ထဲမှာကောင်းတော့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာတော့တာပဲ။

ကျမအစေ့ကိုစုပ်တော့ ကျမဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး မြန်မြန်ပဲပြီးသွားတယ်။ မောင်ထွန်းဇော်ဟာ သူအားရအောင်မှုတ်ပြီး ကျမကိုလိုးဖို့ပြင်လာတယ်၊၊ ကျမလည်း အခုမှမထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ံဖို့ဆုံးဖြတ်တယ်။ ခါတိုင်းတော့ သမီးကိုသူ့လီးစုပ်ပေးဖို့ ပြောနေကျပါ၊ ဒီနေ့တော့ မူးနေလို့လားမသိဘူး၊ ကျမကို တန်းပြီးလိုးတာ၊၊ အရည်တွေချွဲနေတာတောင်" ဗျစ် ဗျစ် ဆိုတဲ့ အသံထွက်လာတယ်၊၊ အမယ်လေး ကျိန်းစပ်သွားတာပဲ။ သူ့လီးပူနွေးနွေး အဖုတ်ထဲဝင်လာတော့ ကောင်းလိုက်တာ အီဆိမ့်နေတာပဲ။

မောင်ထွန်းဇော်ဟာ မူးနေလို့လားမသိဘူး ခံတိုင်းထက်ပိုဆောင့်တယ်၊၊ ဥရိုက်တာက ကျမဖင်ကို တဖတ်ဖတ်မည်နေသလို၊ ကျမအဖုတ်နှင့် သူ့ဆီးခုံရိုက်ချက်ကလည်း တဖန်းဖန်းနှင့်ရှင်၊၊ ကျမလည်း ငတ်နေတာကြာပြီဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာလွတ်ပြီး အော်ညည်းမိတယ်။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းလွန်းလို့ သိပ်တောင်မကြာဘူး။ ကျမပြီးသွားတော့တယ်။ ကျမပြီးသွားမှန်းသိတော့ မောင်ထွန်းဇော်က ကျမအုပ်ထားတဲ့စောင်ကို ဖယ်ပြီး

" ဖြူဖွေးကုန်းပေးဦး... ဟာ..အန်တီပါလား"

" အေး ထွန်းဇော် နင့်မှာလည်းငါ့ကိုလူမှားရတယ်လို့"

" အန်တီကလည်း မအော်ဘူးဗျာ"

" ငါအော်ရင်ပတ်ဝန်းကျင်ကကြားမှာပေါ့ဟေ့၊ နင်ကမူးနေတာလေ"

" ကဲဗျာ အန်တီရေမထူးတော့ပါဘူး၊ ကျနော်လည်း မပြီးသေးဘူး၊ ဆက်လုပ်ချင်သေးတယ်"

" အေးလုပ်ချင်လည်း လုပ်၊ သမီးတော့မသိစေနှင့်"

" ဟုတ်အန်တီ...မှုတ်ပေးပါလား"

" နင်ကလည်း ငါ့ကိုမလုပ်ခိုင်းနှင့်လေ၊ ဖြူဖွေးကိုခိုင်းပေါ့"

" ဖြူဖွေးက လုပ်မပေးဘူး"

" အေးငါလည်း နင်ကငါ့အဖုတ်လိုးပြီးပြီဆိုတော့ ငါမမှုတ်ပေးတော့ဘူး"

" အဲဒါဆို နောက်နေ့မှုတ်ပေးနှော်"

" ဟေ့..နင်ကနောက်နေ့လုပ်အုံးမှာမို့လား၊ ငါ့သမီးသိသွားမယ်"

" မသိအောင်လုပ်မှာပေါ့"

" ကဲပါပြောမနေနှင့်တော့ သမီးပြန်လာလို့ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေဦးမယ် လုပ်မယ်ဆိုလဲ မြန်မြန်သာလုပ်တော့"

ဆိုပြီးကုန်းလိုက်တယ်။ ထွန်းဇော်လည်း ကျမနောက်ကနေလိုးတာ

" ဖွတ် စွပ် ဖတ်"

နှင့်အဖုတ်ဆီကအသံထွက်လာသလို ဆောင့်လိုးသံ "ဖန်း ..ဖန်း"နှင့်ထွက်လာတယ်။ လီးကလည်း ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်ဆိုတော့ သားအိမ်တောင် တချက်တချက်ထိပြီး အောင့်လာတယ်၊၊ ဒါကြောင့် ကျမသမီးလေး အံကြိတ်ခံနေရတာလေ။ ဆယ်မိနစ်လောက်တောင် လိုးသေးတယ်။ ကျမလည်းမြန်မြန်ပြီးပါစေဆိုပြီး ညည်းသံတွေ ပိုကျယ်ပေးတော့ သူလးည်း ပြီးသွားတယ်။ အဲဒိအချိန်အိမ်ရှေ့ ကားရပ်သံကြားလိူ့ မီးအမြန်ထွန်းလိုက်ပြီး

" ဟေ့ ထွန်းဇော် သမီးကိုသွားကြို''

ဆိုပြီးလွှတ်လိုက်ရတယ်၊ ကျမလည်း ဟန်မပျက်ရအောင် ထွက်ကျလာတဲ့ မောင်ထွန်းဇော်သုတ်တွေကို သုတ်ပစ်ပြီး ထမင်းဝိုင်းထပြင်ရတယ်။ သမီးလေး အိမ်ထဲရောက်လာတယ်၊ နောက်တနေ့ ညနေရောက်တော့ မောင်ထွန်းဇော် အစောကြီးရောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ကျမကို

" မမ.လာဗျာစရအောင်"

" ဟေ့ထွန်းဇော်နင်ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်"

" မမလို့ခေါ်တာလေ"

" အယ်နင်ကလည်း"

" မမကလည်း ကျနော်နှင့်မမက လိုးပြီးပြီလေ၊ အန်တီ ခေါ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ မမလည်း ကျနော့်ကို မောင်လေးလို့ခေါ်"

" ခေါ်တာကအရေးမကြီးဘူး သမီးရှေ့ကျရင်တော့ သတိနှင့်နေမှနှော်"

" အို ကေပါ မမကလည်း"

" လာပါ မမကျနော့်ကိုလီးစုပ်ပေး"

" မောင်လေး အရင်လုပ်ပေးလေ"

" ဒါဆိုလည်း မမအိပ်လိုက် မောင်လေးရှယ်ယက်ပေးမယ်"

ကျမလည်း အဝတ်အစားချွတ်လိုက်တော့ ကျမနှုတ်ခမ်းကို အရင်လာနမ်းတယ်၊၊ ကျမလည်ုး ပန်းပစ်လိုက်တာပေါ့၊ အခုတော့ ကျမမရှက်တော့ဘူး၊ သူစုပ်သလို ကျမလည်း ပြန်စုပ်ပေးတယ်။ နောက်တော့ ကျမနို့စူစူဖြိုးဖြိုးကို လာစို့တော့တာပဲ။

" အားအခုမှနို့စို့ရတာ အားရတယ် ဖြူဖွေးနို့က သေးတော့အားမရဘူး"

" မောင်လေးကလည်း မမကကလေးမွေးထားလို့ နို့ကြီးနေတာလေ၊"

" ဟုတ်တယ်မမ၊ ဖြူဖွေးနို့က နို့သီးခေါင်းမထွက်သေးတော့ စို့ရတာ အားမရဘူး မမနို့မှစို့ရတာအားရပါးယရှိတယ်"

ဆိုပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့တာ၊၊ အခုလိုနို့စို့ခံရတာ ကလေးနို့တိုက်သလိုမဟုတ်ဘူး အရမ်းခံလို့ကောင်းတယ်၊၊ ထွန်းဇော်ကလည်း တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင်ကို စို့ပြီး ကျအဖုတ်ကိုယက်တယ်၊၊ အကွဲကြောင်းတလျောက် ပေါ်လာစေဖို့ ခြေကို အပေါမြှောက်တင်ပြီး ကိုယက်တာ။ အရမ်းလည်းကောင်းတယ်၊၊ တချက်တချက်လည်း အစေ့ကိုစုပ်စုပ်ဆွဲတယ်။

" အားးရှီး ကျွတ်ကျွတ်"

ကျမစုပ်သပ်နေရတယ်၊၊ အကွဲကြောင်းထဲကို လျှာဝင်နိုင်အောင် နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုဖြဲပြီး ယက်ပေးတာ အမလေးတောင်တရတယ်။

" အီးးးးကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်"

အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာသိရတော့ အရမ်းကိုရွှဲနေတာ။ မောင်ထွန်းဇော်လည်း မရွံမရှာကိုမြိုချတယ်လေ၊၊ ကျမလည်း တားမနေတော့ဘူး ကိုယ့်အလှည့်ရောက်လည်း မြိုချနေရမှာပဲ မဟုတ်လား၊ တော်ကြာတော့ မောင်လေးကရပ်လိုက်ပြီး ကျမကိုလီးစုပ်ခိုင်းတယ်၊ သူကအိပ်လို့ ကျမကသူ့ဘေးဒူးထောက်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်၊၊ မောင်ထွန်းဇော်က လီးအစုပ်ခံချင်နေသူမို့လို့ ကျမကလည်း သေသေချာချာစုပ်ပေးတာ

" အားးးအရမ်းကောင်းတာပဲ မမရယ်၊ စုပ်စုပ်ဒစ်တွေပါ လျှာနှင့်ယက်ပေး"

ကျမလည်းဒစ်တွေကိုပါ လျှာနှင့်ယက်ပစ်တယ်၊၊

" အားးးရှီးကောင်းတယ်မမစုပ်.စုပ်"

မောင်လေးလီးက အစွန်းကုန်တောင်လာမှ ကျမရပ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူကထလာပြီး

" အရမ်းကောင်းတယ်မမ မောင်လေးတော့မမကို အရမ်းချစ်သွားပြီ"

" မမကလည်း မောင်လေးကိုချစ်ပါတယ်ကွယ်"

သူကကျမကိုအပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ခိုင်းတယ်၊၊ သူကအောက်ကနေပြီး ဇိမ်နှင့်ပေါ့၊ ကျမလည်း ကျမအဖုတ်ထဲလီးဝင်အောင် ကိုင်ထည့်ပြီးသွင်းတယ်၊၊ ပြီးတော့ ကျမကဆောင့်လိုက်တယ်၊ သူကတော့ အေးအေးဆေးဆေး ကျမနို့ကိုတောင် လှမ်းကိုင်လိုက်သေးတယ်၊၊ ကျမလည်း အသက်က စကားပြောလာပြီလေ၊ သူ့လီးကို တချက်ဆောင့်တိုင်း သားအိမ်ကိုထိသလို ကျင်ကျင်တက်တာမို့ အသက်တောင် ကောင်းကောင်းရှူမရဘူး၊ သူကလည်း အောက်ကနေပြီး ပင့်ဆောင်ြသေးတယ်၊၊

ကျမငါးမိနစ်လောက်ပဲ ဆောင့်နိုင်တယ်၊ ဒူးတွေလည်း မခံနိုင်သလို မောလည်းမောလာပြီမို့ ရပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျမသူုအပေါ်ကဆင်းပြီး သူ့လီးကို ခဏစုပ်လိုက်သေးတယ်၊ ကျမမရွံတော့ဘူး မောင်လေးကိုလည်း ချစ်သွားမိပြီလေ။ ကျမလှဲပြီး ပက်လက်ကလေးလှန်တော့ မောင်လေးကလည်း အားကျမခံ ပြန်ယက်ပေးသေးတယ်၊ ပြီးမှ ကျမပေါင်ကိုမေမြှာက်ပြီး အပေါ်ကထိုင်ကာ လီးကိုစိုက်သွင်းတော့တာပဲ။ သူဖိချတိုင်း သူ့ဂွေးဥက ကျဖင်ပေါ်မှာ တဖတ်ဖတ်နှင့် လာလာထိတယ်၊ သူက ကျမအပေါ်က စိုက်ချတာ ကျမလည်း တော်တော်ခံစားရတယ်၊ အရမ်းလည်းထိတယ်၊၊ အသံတွေကလည်း ဖွတ် ဘွတ်ဖွတ်ဘွတ်လို့မြည်နေတာ အပြင်က ကြားရမလားတောင် ထင်ရတယ်၊၊

ခဏလေးဆိုပေမယ့် ခါးတောင် အောင့်လာတယ်၊၊ သူကအဲသလိုအားရအောင်ဆော်ပြီး ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ခိုင်းတယ်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ပူးပြီးခေါင်းအုံးကို မျက်နှာအပ်ပြီးလုပ်တယ်၊ ဒီနည်းလည်း ခံရတာမလွယ်ဘူး တချက်တချက် ကျမလည်း လက်ထောက်ပြီး ကုန်းကုန်းထလာလို့ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲပြီး လုပ်တော့တာပဲ။ ကျမလည်း ငါးမိနစ်လောက်ပဲခံနိုင်တယ် ပြီးသွားတော့တာပါပဲ။ သူက နောက်ထပ် ရှစ်မိနစ်လောက်လုပ်ပြီး သုတ်ထွက်သွားတော့တာပါပ။ ကျမအဖုတ်ထဲ သုတ်ပန်းထွက်တာ ကျမလည်း ခံရတာ အရမ်းကောင်းတယ်။ သားအိမ်နံရံတစ်လျောက်လည်း အီဆိမ့်နေအောင်ကို ကောင်းနေတာလေ၊

နောက်ရက်တွေမှာ သမီးက အိုဗာတိုင် မဆင်းရတော့ဘူး၊ မောင်လေးဟာ အရူးအမဲသားစားမိသလို ဖြစ်နေတယ်။ ကျမလီးစုပ်တာပဲ ခံချင်နေတာလေ။ သူက သမီးအိပ်နေရင် ကျမကိုအသာလေးခေါ်ပြီး လီးစုပ်ခိုင်းသေးတာ ကျမလည်း သမီးနိုးမှာကြောက်ပြီး သိပ်မလုပ်ရဲဘူး၊ တချက်နှစ်ချက်သာ စုပ်ပေးတယ်လေ၊ ကျမလည်း ဘာထူးတုန်း သမီးတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး အာသာဖြေနေရတယ်။ ကျမနှင့်ထွန်းဇော်ဟာ ကာမတဏှာမှာ စွဲငြိနေကြပြီလေ။

တခါတစ်ခါထွန်းဇော်က အလုပ်မသွားပဲ အိမ်မှာပဲနေပြီး ကျမကိုလိုးတာပေါ့၊၊ သူကလည်း အတတ်ဆန်းချင်တယ်၊၊ ဖင်ထောင်လိုးရင်း ဖင်ထဲအုန်းဆီလောင်းကျပြီး နှိုက်လာတယ်။ ဒီကောင်လေး ကျမဖင်ကိုချချင်နေပြီ၊ ဒါပေမယ့် အဲလောက်ကြီးတဲ့ လီးခံနိုင့်ဖို့မလွယ်ဘူးလေ။ သူကတော့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး ဖင်လုပ်ဖို့တောင်းဆိုနေတော့တယ်၊

........................................................................................................................................

တကယ်တမ်းကြတော့ ကာမဆိုတာ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေပဲလေ၊၊ ဘယ်လောက်သောက်သောက် ငတ်မှမပြေတာ။ အခုတော့ ခိုးစားရတဲ့သစ်သီးက ပိုချိုနေသလိုပါပဲ။ ထွန်းဇော်ကလည်း သခွပ်ပင် မီးတကျီကျီနှင့်ပေါ့၊ တကယ်ဆို သူက ကျမသမီးလေးနုနုထွဋ်ထွဋ်လေးနှင့် ပျော်ပါးနေရမှာဖြစ်ပေမယ့် ကျမလိုအိမ်ထောင်ကျဖူးပြီး ကာမအတွေ့အကြုံများတာကြောင့် သူဟာ ကျမကိုတန်းတန်းစွဲဖြစ်နေတာပါ။ 

ကျမက ခိုးစားနေရသူမဟုတ်လားရှင်၊ တရားဝင်တောင်းဆိုခွင့် မရတော့ သူကျမကို စိတ်ဝင်စားလာအောင် များပြားတဲ့အတွေ့အကြုံကို အသုံးချခဲ့မိတာ။ ကျမမှာလည်း အခုတော့ ထွန်းဇော်လီးကို တန်းတန်းစွဲဖြစ်နေရတယ်၊၊ ကျမက တစ်ခုတော့သတိထားတယ်၊ ထွန်းဇော်ကြောင့် ခလေးရသွားမှာ စိုးရိမ်တယ်လေ၊ ဒါကြောင့် ဆေးဆိုင်တွေမှာ သမီးးအတွက် ဆေးဝယ်သလိုနှင့် ဆေးကဒ်တွေ ဝယ်သောက်နေရတာပေါ့။ ကျမမှ သွေးမဆုံးသေးတာလေ။

နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေဆိုသလို နည်းနည်းလောက် ကျမကို မလုပ်ရရုံနှင့်ထွန်းဇော်ဟာ ကျမကို ထာဝရပ်ုင်ဆိုင်ချင်ကြောင်း ပြောလာတယ်၊ ကျမလည်း တဏှာစိတ်မွှန်နေတာပေါ့လေ။ အစတုန်းက ခိုးစားယုံကြံခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ မဝမလင်စားရတဲ့အခါ စိတ်ထဲလည်း မကျေနပ်နိုင်တော့ပါဘူး။ စားပြီးရင်း စားချင်နေတဲ့ ကာမစိတ်ကြောင့် ကျမလည်း ရူးသွပ်စွာပဲ၊ ထွန်းဇော်နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ခဲ့တယ်။ ဒါဟာလည်း အတူနေသံယောဇဉ်နှင့် တဏှာရောထွေးနေတာကြောင့် ကျမဟာ ဆင်ခြင်တုံးတရားကို သတိမထားမိပဲ။ ထွန်းဇော်နှင့်အတူ ကာမရေကို အတူသောက်စုံးဖို့ ကြံရွယ်ခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။

ထွန်းဇော်ခေါ်ရာနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ခဲ့တဲ့ ကျမဟာ ထွန်းဇော်တစ်ယောက် ဘယ်လိုကြံစည်ထားလို့ ရထားမှန်းမသိတဲ့ နယ်မြို့လေးတစ်ခုရဲ့ မအပ်ရသေးတဲ့ တိုက်သစ်ကြီးတစ်ခုမှာ အစောင့်လိုသဘောထားပြီး အလကားနေထိုင်ရတယ်။ ရေမီးပြည့်စုံတယ်လေ။ ရေလုံမိုးလုံအခန်းမို့ ကျမတို့စိတ်တိုင်း ကျလိုးလို့ရတော့မယ်။ အဲဒီနေ့ကတော့ ရောက်ပြီး နေရာထိုင်ခင်းနှင့် အိပ်ရာလေးနေရာချနေရုံရှိသေး ထွန်းဇော်က နောက်ကနေဖက်ပြီး

" မမ..နေရာသစ်လေးဖွင့်ပွဲစလိုက်ရအောင်မမ"

" မောင်လေးကလည်းလေ၊ အဲလောက်ခရီးတွေ ပမ်းလာတာကို"

" ဟာ မမလည်း တလမ်းလုံးကားပေါ်အိပ်လာတာကို မပင်ပမ်းပါဘူး"

" ကဲ..အဲလောက်တောင်ဖြစ်နေမှ ကိုယ်တော့သဘောပဲ မမရေဆေးလိုက်ဦးမယ်"

" ဆေးမနေပါနှင့်မမရာ၊ မနံပါဘူး မွှေးတောင်မွှေးသေး"

ကျမလည်း အခုမှယောက်ျားရဖူးသလိုပင် ခံစားနေရသလိုပဲ ရင်ထဲခံစားမိတယ်။ တကယ်ပါ နေရာထိုင်ခင်းအသစ်မှာ လင်ငယ်ငယ်ကလေးနှင့် ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားရတော့မယ်၊၊ ကျမတွေးရင်းပျော်မိတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့ ကျမက ကျမချစ်လင်ကလေးပါးကို မြတ်နိုးစွာနမ်းလိုက်တယ်။ အခုတော့ ကျမမှာ အားကိုးရမယ့်လင်ယောက်ျားရှိလာ ပြီလေ။ ကျမက သူ့ပါးပြင်ကိုနမ်းလိုက်တယ်ဆိုတာနှင့် မောင်လေးထွန်းဇော်ဟာ ကျမဖက်ပြီး ကျမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းတော့တာပါပဲ။

သူက နမ်းစုပ်ရင်းကျမထမီကိုချွတ်လိုက်ပြီး အင်္ကျီကိုပါ ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်တယ်၊၊ ပြီးတော့ ဘရာစီယာချိတ်ပါ ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊ ကျမလည်း ပြေလျော့လာတဲ့ ဘရာကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ကျမလည်း ဘရာကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး တဆက်တည်းမှာ အောက်ခံဘောင်းဘီပါ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမလည်း အိပ်ရာပေါ် လှဲချပစ်လိုက်တော့တယ်။ မောင်လေးက ကျမပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာတယ်လေ၊၊ ပြီးတော့ ကျမကိုငတ် မွတ်စွာပဲအတင်းမှုတ်တော့တာပဲ။ သမီးမလစ်လို့ မလုပ်ရတာလည်းကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ သူလည်း ကျမနှင့်ဆက်ဆံဖို့ကိုဆန္ဒပြင်းပြနေတာလေ။

တကယ်တမ်းမှာ မောင်လေးဟာ ကျမသမီးဆီ သူလိုချင်တဲ့အရာတွေ မရခဲ့လို့ ကျမဆီကိုကပ်တာပါ။ သူလိုချင်တာတွေ မရတော့လည်း သမီးကို စိတ်ကုန်နေတာပါ၊၊ ကျမက ဒီအချက်ကို ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ကျမက သူ့အတွက် အဆင်ပြေအောင် ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလိုက်တယ်။ သူလည်း ဆန္ဒပြင်းပြသလို ကျမလည်းဆန္ဒပြင်းပြနေတာ အမှန်ပါ။ သူကျမရဲ့ဆာလောင်ပြင်းပြမှု့ကြောင့် ကျမအစေ့တောင် တင်းမာနေတယ်။ သူကလည်း အားရပါးရစုပ်လေ ကျမကဖီးလ်ဖြစ်ပြီး အော်ရလေပဲ။

" အင်းးးဟင့် အာ့.......အင်းဟင်း...အားးရှီး"

အခုဆို အရင်လိုတဲအိမ်လေးမဟုတ်တော့ ကျမစိတ်ကို ချုပ်တည်းစရာလည်းမလိုတော့ အသံပိုကျယ်ညည်းပစ်လိုက်တယ်၊၊ ကျမက အိမ်ထောင်ကျဖူးတွဲသူလေ၊ ယောက်ျားတွေက ကာမဆက်ဆံရင်သစ်တုံးလိုနေရင် ဘယ်ကြိုက်မလဲ၊ ဒီလိုမသံထွက်လေ သူတို့စိတ်ပိုကြွလေပဲပေါ့။ ကျမအသံပေးသလို မောင်လေးရဲ့ ယက်ချက်စုပ်ချက်ကို ပိုပြင်းပြီး ပိုကောင်းနေတာပေါ့၊

" ပလပ်ပလပ်၊ ပြွတ်ပြွတ်"

" အားးကောင်းတယ်မောင်လေး၊ အစေ့ကိုနာနာစုပ်"

" ပြွတ်ပြွတ်"

" အားးးးရှီးးးးကောင်းလိုက်တာ အားးးမောင်လေး အားးးးး"

ကျမအရည်တွေထွက်လာတယ်။

" မောင်းလေးအရမ်းကောင်းတယ်.အားးးရှီး အားရှီး"

" မမ မောင်လေးလီးကို စုပ်ပေးဦး"

" အင်း..စုပ်ပေးမယ်၊ မောင်လေးမမ မထတော့ဘူး ပါးစပ်ထဲလာထည့်လိုက်တော့"

မောင်လေးသူ့လီးကိုလာထည့်တယ်လေ၊ ကျမလည်း အားရပါးရစုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊

" အားကောင်းတယ်မမ ရှီးးးအားး"

ကျမကရှူးပေါက်တဲ့လီးအဝပါလျှာနှင့် ထိုးလိုက်တယ်၊

" အား ကျင်ကနဲကျင်ကနဲ အရမ်းကောင်းတယ်"

ကျမလည်းလီးကိုထုတ်ပြီး အပေါ်ကိုမကာ ဂွေးဥတွေပါဖွဖွလေးစုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊

" အားးးးလုပ်တတ်လိုက်တာ မမရယ်၊ အောက်ကို နည်းနည်းစုပ်ပေးဦး"

ဆိုကာလူကိုကြွပြီးရှေ့ကိုအတင်းတိုးလာတယ်၊၊ သူအတိုးနှင့်ကျမက ဂွေးဥလှမ်းအယက်မှာ သူဖင်ကြီးကို ယက်မိသွားသေးတယ်။

" အားးးရှီး ရှယ်ပါပဲ မမ၊ ထပ်လုပ်ပေးဦးနှော်မမ"

လို့ပြောရင်းဖင်ကိုထင်ယက်ခိုင်းလို့ ကျမလေးငါးချက်ယက်ပေးလိုက်တယ်၊၊ အဲလိုလုပ်လိုက်တော့ မောင်လေးဂွေဎဥဟာအပေါ်ကို တက်သွားပြီး လီးဟာ တအားတောင်လာတော့တာပေါ့။ သူအရမ်းကောင်းနေတာမြင်ရတော့ ပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်တဲ့ကျမဟာ လီးစုပ်တာရပ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊ ဒီတော့ မောင်လေးက ကျမပေါ်ကဆင်းသွားပြီး ကျမပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ လိုးတော့တာပ။ သူလိုးပုံက ကျမခြေဖဝါးနှစ်ဘက်ကို စုကပ်ပြီး လက်တဖက်နှင့်ကိုင်ကာ ဖိချပြီးလိုးတယ်၊၊ သူဖိချလေ ကျမအဖုတ်က ပိုပြဲလေပါပဲ။ ကျမက သူဖိုးလိုးတာ ကောင်းလွန်းလို့ ခြေဖဝါးကတောင် ကျင်ပြီးတက်တယ်။

" အားကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးဆောင်စမ်းပါ ကွဲရင်လည်းကွဲပါစေ"

" ဖွတ် ဘွတ်"

" အားးးးရှီးးးအားး"

" မောင်လေးအရမ်းကောင်းတယ် အား"

" ဘွတ်ဘွတ် ဖန်းးးးးဖန်း"

ဆောင့်တွေအရမ်းကောင်းသလို အသံတွေလည်း ဆူညံနေတာပေါ့။

" အားမောင်လေး.မမပြီးသွားတော့မယ် မြန်မြန်လေး...အား"

" ဘွတ်ဘွတ် ဖန်းးးးးဖန်း"

" အားးးးးးးပြီးပြီ...အားပြီးပြီး အား"

" အိုးးးးးးးကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးးရယ်"

" မမ ပြီးသွားပေမယ့် မောင်လေးမပြီးသေးဘူး"

" အေးပါ......မမဘယ်လိုနေပေးရမလဲပြော"

" မောင်လေးဖင်ချချင်တယ်"

" မောင်လေး..မမဖင်မခံဖူးဘူး"

" မောင်လေးကိုချစ်ရင် ခံပေးလေ"

" ဟာကွာ.....ချစ်လို့ပဲလိုက်လာပြီးပြီပဲ"

ကျမနည်းနည်းတော့မူလိုက်တယ်၊ ဒီလိုဖြစ်လာမှတော့ ကျမကဖသ်လိုးခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ၊၊ လွယ်လွယ်ရရင် တန်ဘိုးမထားမှာစိုးလို့။ ကျမတိူ့မိန်းမသားတွေမှာ လိုးစရာအဖုတ်ပါပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် မောင်မင်းကြီးသား ယောက်ျားတွေက အဖုတ်တစ်ခုနှင့် မတင်းတိမ်ကြဘူးလေ။ ကျမက ဖင်ခံရမှာ နည်းနည်းတော့ကြောက်တယ်။ မောင်လေးထွန်းဇော်လီးက ကြီးလွန်းတော့ ကျမလိုကလေးမွေးထားတဲ့ မုဆိုးမတောင် မနည်းခံရတာ ဖင်ဆိုကွဲသွားမလားလို့ တွေးပူမိတာပေါ့။

" ချစ်တယ်ဆိုရင် သက်သေပြပေးပေါ့''

" ကဲမောင်လေးက သိပ်စကားပြောတယ်၊ မောင်လေးသဘောရှိသာလုပ် ဒါပေမယ့် ဖြေးဖြေးနှော်'"

" ဟုတ်..မောင်လေးနားလည်ပါတယ်''

" မောင်လေးမမဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"

" ရတယ်မမ ပက်လင်ပဲ အရင်လုပ်မယ်၊ မောင်လေးကြားဖူးတာက ဖင်ပါကင်ဖောက်ရင် ပက်လက်ဖောက်ရတယ်တဲ့"

" ဟယ်...မောင်လေးပြောမှဖင်ပါကင်လို့ ကြားဖူးတော့တယ် ကဲလုပ်မယ်ဆိုလည်း လုပ်တော့၊ နေ့လည်ထမင်းစားရအုံးမယ်"

" ခဏလေး..မမ .ဆီယူလိုက်ဦးမယ်"

" ဘာဆီမှမဝယ်ရသေးဘူးလေ"

" ခေါင်းလိမ်းဆီပါပါတယ်"

" အေး..ဒါဆိုလည်းမြန်မြန်လေးလုပ်နှော်"

ထွန်ူဇော်ဟာ ကျမဖင်ကိုအရင်ခေါင်းလိမ်းဆီ သုတ်တယ် ပြီးတော့သူလီးကိုလည်းသုတ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမဖင်ကိုမြှောက်ပြီး ဖင်ကို တံတွေးထွေးထည့်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့လည်း သူကသူ့လက်ဝါးပေါ် တံတွေးထွေးထည့်ပြီး သူ့လီးကို ဂွင်းတိုက်သလိုလုပ်သေးတယ်၊ ကျမဖင်ကို သူ့လီးသွင်းတော့ ကျမလည်းကြောက်ပြီး ဖင်ချုံထားမိလိုက်တယ်။ ဒီတော့ လီးကမဝင်ပဲဘေးကိုချော်မေတာပေါ့။။

" မမဖင်ကို ရှုံမထားနှင့်လေ၊ ကျနော်က အားနှင့်သွင်းရင် မမနာသွားလိမ့်မယ်"

ကျမလည်းစိတ်လျော့ပြီးနေပေမယ့် သူ့လီးဖင်ဝနားရောက်လာရင် ပြန်ပြီးရှုံ့မိနေတတ်လို့ ထွန်းဇော်က ကျမနို့ကိုလာစို့ပေးတယ်၊၊ ခနလောက်စို့ပြီး ကျမလည်း ဖီးပြန်ဖြစ်လာတာ့ပေါ့။ ဒီတော့မှ ထွန်းဇော်ဟာ ကျမဖင်ထဲ လီးကိုသွင်းထည့်တော့တယ်။။ လီးခေါင်းလေးဝင်လာရုံရှိသေး ဖင်ထဲ ကျိန်းစပ်သွားတယ်။ ဒါနှင့်

" အာ့..မောင်လေးနာတယ်"

" ခဏပါမမရာ တော်ကြာကောင်းသွားမှာပါ"

ဆိုပြီးနို့ကိုလာစို့ပေးတယ်၊ ၊နို့စို့တာလည်း ကာမခလုတ်တစ်ခုမဟုတ်လား၊ သူနို့စို့ရင် အားရပါးရရှိတော့ ကျမလည်းဖီးပိုတက်တယ်။၊ သူက ထပ်သွင်းတယ်၊၊ ဒီအခေါက်ကြတော့ မနာဘူးအောင့်လာတယ်၊

" မောင်းလေးအောက်လိုက်တာကွယ်"

" ခဏပါမမ.ခုနကလိုမနာဘူးမဟုတ်လား"

" အင်း.."

ထွနိးဇော်ဟာဆက်ပြီးမသွင်းပဲ နို့စို့ရင်း ဝင်သလောက်ပံအသွင်းအထုတ်လုပ်နေတယ်၊၊ ကျမမအောင့်တော့ဘူး နို့စို့တာရောဆိုတော့ ဖီးလ်ကောင်းလာတာပေါ့။

" အင့်း ဟင့်း..အင်းးအင်း"

ဆိုပြီးအသံလေးထွက်လာတာပေါ့၊

" မမ မအောင့်တောဘူးလား"

" အင်းမအောင့်တော့ဘူး"

" ဒါဆိုအဆုံးထိသွင်းမယ်နှော်"

" အင်းးး"

ထွန်ေးဇော်ကအဆုံးထိသွင်းလာတော့ နည်းနည်းတော့ အောင့်နေသေးတာပဲ။

" မောင်လေးမမအောင့်သေးတယ်နှော် အရမ်းကြီးမကြမ်းနှင့်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါမမရဲ့"

ဆိုပြီးတချက်ချင်းလိုးပါတယ်၊ သုံးမိနစ်လောက် လိုးပြီးတော့

" မမရပြီလား''

" အင်းရပြီမောင်လေး"

အဲဒီအခါကြတော့ မောင်လေးထွန်းဇော်ဟာ နည်းနည်းပိုမြန်လာတယ်၊၊ ကျမတွေးထင်ထားတာက အဖတ်ကြိုလိုးရင်သာ ဇိမ်ရှိမယ်ထင်ထားတာ ဖင်လိုးခံရရင်လည်း ကောင်းပါလားလို့,တွေးမိတာပါပဲ၊ ကျမဆီက အသံထွက်လေ မောင်လေးက ပိုဆောင့်လေ ကျမကပိုကောင်းလေပါပဲရှင့်၊၊

" အားးးးကောင်းတယ် မောင်လေးလုပ်တော့ အားးအီးအရမ်းကောင်းဆယ်၊အင်းးးးးဟင်းးး''

" အားးးရှီးရှိးရှီး"

ကျမအော်လေ မောင်လေးက ပိုကြိုက်လေပေါ့။

" အားးအရမ်းကောင်းတာပဲ မမရယ် ကြပ်ထုပ်နေတာပဲ"

" အားးးးးရှီးးးးးးးးးအား"

ဖင်လိုးချိန်ဆယ်မိနစ်ခန့်မှာ ကျမက ကောင်းလွန်းအားကြီးလို့ အဖုတ်ထဲမှာ လှုပ်ရှားလာနေတယ်၊

" အားးမောင်လေးးးးးမြန်မြန်ကောင်းတယ်အားးး"

" အာ့....ရှီးးးရှိးးးး"

ကျမမှာနာနာလေးနှင့် အရမ်းကောင်းနေတာပေါ့၊ ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်လုပ်နေတာတောင် အဖုတ်ထဲက ပြီးသွားတယ်၊ အဖုတ်ကပြီးတော့ရှုံ့လေ၊ ဖင်ကလည်း ညှစ်လေနှင့်နောက်ထပ် ငါးမိနစ်လောက်မှာ ထွန်းဇော်လည်း ပြီးသွားပြီး စအိုဝထဲမှာပဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊ ပြီးတော့ လီးဆဲ့ထုတ်ပြီး ကျမအနားလာအိပ်ကာ နို့ကိုင်ပြီးနမ်းနေတော့ ကျမလည်း ကြည်နူးရတာပေါ့လေ၊ ကျမတို့လည်း မောင်လေးထွန်းဇော်နှင့် နယ်မြို့ကိုရောက်တာ နှစ်လလောက်ရှိပါပြီ။ မောင်လေးဟာ လုပ်လည်း လုပ်နိုင်တယ်။ ကြာတော့လည်း ခလေးမွေးထားတဲ့ ကျမအဖုတ်ဟာ ကျယ်လာတာပေါ့၊ အဲဒါကိုအကြောင်းပြပြီး လီးစုပ်ခိုင်းလိုက် ဖင်ချလိုက်ပေါ့၊

ကျမကလည်း သမီးလိုအရွယ်ကောင်းကိုတောင် စွန့်ပစ်ပြီး ကျမလိုအရွယ်ကိုယူထားတဲ့ မောင်လေးထွန်းဇော်ကို အလိုလိုက်နေရတယ်။ ကျမလည်း သူ့အရွယ်နှင့် လိုက်အောင်ကို တဏှာကြွနေရတာပေါ့လေ။ အခုဆို မောင်လေးထွန်းဇော်ဟာ သူ့လီးကထွက်တဲ့ သုတ်ကိုတောင် မြိုခိုင်းလာတယ်လေ၊၊ နောက်ပြီး လိုးခါနီးဆိုရင် ဖင်ပါယက်လာပေးရတယ်၊၊ ကျမလည်း အရှက်နည်းလာတယ်၊၊ ညည်းသံတွေကလည်း ပိုဆူလာတာပေါ့လေ။

တနေ့က ဂျာနယ်အဟောင်းတစ်ခုမှာ ရန်ကုန်မှာ ကျူးတွေအရမ်းလုပ်စားနေတယ်။ ညချင်းတွင်း အဆောက်အဦးတွေဆောက်ပြီး ကျူးနေကြတယ်၊၊ သူဌေးတွေလည်းပါတယ်တဲ့။ သူတို့က ပိုက်ဆံတန်နိုင်တော့ မြေနေရာဦးပြီး ညချင်းကို အိမ်လေးငါးလုံးဆောက်နေကြတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ကျူးတဲ့နေရာကလည်း တောင်ဒဂုံဘက်တဲ့။ ကျမမှာသိချင်လို့ သမီးဆီလည်း ဖုန်းမဆက်ရဲဘူး၊ သမီးလေးက အမေကိုစိတ်နာနေမှာလို့ တွေးမိတယ်လေ၊ ဖုန်းဆက်လည်းကိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုပြီးတော့ ကျမလည်း မဆက်ဖြစ်တော့ပါဘူး။

မောင်လေးထွန်းဇော်ဟာ နေ့ဘက်အဲဒီမြို့မှာ အလုပ်ဆင်း ညဘက်တော့ ကျမနှင့်အိမ်ပြန်အိပ်ပေါ့၊၊ သုံးလလောက်ကြာတဲ့အခါမှာ မောင်လေးထွန်းဇော်တစ်ယောက် ငေးငေးငိုင်ငိုင် ဖြစ်နေတာတော့ သတိထားမိတယ်လေ၊၊ ကျမက သူအဲလိုဖြစ်လေ ကျမကြောက်လေပဲ။ ကျမတို့အိမ်ထောင်ရေးဟာ တကယ်တမ်းတွေးကြည့်တော့ ရင်းနှီးမှု့နှင့်တဏှာကို အခြေခံတယ်လေ၊ ဘာလို့လည်းမေးကြည့်တော့

" မောင်လေး မင်းကြည့်ရတာ ငေးငေးငိုင်ငိုင်နှင့် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" အော် ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး မမရယ်၊ ဒီမှာသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လာနေချင်လို့ ပြောနေတယ် အဲဒါသူဌေးကိုပြောရမလား မပြောရမလားတွေးနေလို့"

" မောင်လေးသူငယ်ချင်းအခက်အခဲဖြစ်နေရင် ပြောပေါ့၊၊ လက်ဆော့ခြေဆော့မရှိရင် ပြောပေးလိုက်ပေါ့"

" ပြောတာကရတယ် မမရဲ့..ကျနော်တို့များ အနေကျုံသွားမလားလို့ပါ"

" အော်မောင်လေးကလည်း သူ့ဟာသူနေရင် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"

ဒီလိုနှင့်မောင်လေးထွန်းဇော်သူငယ်ချင်းရောက်လာတယ်။ သူရောက်လာခြင်းဟာ ကျမအတွက် ကောင်းသော လာခြင်းမဟုတ်ဘူးဆိုတာ၊ ကျမ မသ်ခဲ့ပါဘူး အမှန်က မောင်လေးထွန်းဇော် ကုလားဖန်ထိုးတာပါ။ ကျမလိုအသက်ကြီးကြီး မိန်းမကို သူမလိုချင်တော့ဘူးလေ၊ ဒီမြို့မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တွေ့ထားပြီးပြီ၊ ကျမကိုခွာထုတ်ချင်နေပြီ၊၊ ကျမကလည်း ငယ်ရွယ်သူကိုယူထားပြီး ကျမက ဘယ်လိုလုပ်ဖယ်ခွာလို့မဖြစ်ဘူးလေ။

ကျမက ကျမသမီးဆီပြန်လို့လည်း မဖြစ်တာဆိုတော့ သူ့ကိုပဲ လင်မျက်နှာတရွာထားပြီး နေရတယ်လေ၊၊ သူတို့မှာအကြံအစည်ရှိနေတာကို မသိခဲ့ရိုးအမှန်ပါ။ သူရောက်တော့လည်း ကျမတို့က အိပ်ခန်းရှိပေမယ့် သူကတော့အပြင်မှာအိပ်တာပေါ့၊၊ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ တစ်ပူးပူးတစ်တွဲတွဲလေ။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေ ဒီလိုပဲနေမှာပဲလေ၊ သူတို့က တီးတိုးတီးတိုးနှင့်နေကြတာ။ မေးကြည့်တော့လည်း မောင်လေးထွန်းဇော်က ပြောတယ်၊၊

" သူငယ်ချင်းပပြောတယ်မမ ၊မမက အသက်သာကြီးတာ မပျက်စီးသေးဘူးတဲ့၊ အခုထိလည်း လန်းတုန်း၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း ရှယ်ပဲတဲ့''

အဲလိုပြောတော့ ကျမလည်း ကိုယ်ဟာကိုယ်တောင် ပြန်ကြည့်မိသေးဆယ်။ ကျမလည်း ညကျလို့ မောင်လေးထွန်းဇော်နှင့်လုပ်ဖြစ်ရင် တိုက်ခန်းပဲ လုံတယ်ဆိုပြီူ အော်မြဲတိုင်းအော်နေဆဲပါပ။ တကယ်တမ်းဆိုတော့ အခန်းကအသံမလုံတာတဲမှာ နေဖူးတဲ့ ကျမဘယ်သိမှာလည်းလေ။ ဒိလိုနှင့် တစ်လလောက်ကြာတော့ ကျမတို့နေတဲ့တိုက်က အပ်ရတော့မယ်ဆိုပြီး သတင်းရောက်လာတယ်လေ၊၊ ဒီကိုရောက်တာလည်း မနည်းကြာပြီလေ။

နောက်တရက် ညမှာတော့ အဲဒီနေ့ကပေါ့ ကျမနှင်မောင်းလေးဟာ ခါတိုင်းလိုပဲ ပုံမှန်လိုးဖြစ်ကြတယ်။ ကျမအဖုတ်ကိုယက်ပြီး သူ့လီးကို ကျမကအသေအချာ စုပ်ပေးလိုက်တယ်လေ။ သူစိတ်ပိုကြွလာအောင် သူ့ဖင်ကလေးကိုတောင် ယက်ပေးလိုက်သေးတယ်၊၊ ကျမကရပ်လိုက်တဲ့အခါ

" မမ အပေါ်ကဆောင့်ပေးပါလား"

ဆိုပြီးဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခံလိုက်တယ်၊ ကျမအတွက်တော့ အပေါ်ကဆောင့်တာ ပိုကြိုက်တယ်လေ၊ ကိုယ်စိတ်ကြိုက် အားရပါးရလိုးလို့ရတယ်။ ဒါကြောင့်

" အင်းပါ မောင်လေး"

ဆိုပြီးအပေါ်ကတက်ဆောင့်လိုက်တာပေါ့။ ဘယ်လောက်ပဲကြိုက်ကြိုက် အသက်အရွယ်အရ ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပေးရုံနှင့် မောလာတယ်လေ။ ဒါကြောင့်မို့ အမောဖြေလေ းမောင်လေးနှုတ်ခမ်းကို နမ်လိုက်တာ မောင်လေးလည်း ကျမကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဖက်ပြီးပြန်နမ်းတာပေါ့။ အဲလိုလေးနမ်းနေတုန်း တံခါးဖွင်သံ ကြားလိုက်ရတယ်လေ။ ကျမလည်း နောက်ကို လှည့်ကြည့်မယ်လုပ်တော့ မရဘူးမောင်လေးက ကျမခေါင်းကိုပါ ချုပ်ပြီးနမ်းနေတယ်၊၊

ချက်ချင်းပါပဲ ကျမနောက်ကို တစ်ယောက်ရောက်လာပြီး ဒူးထောက်ကာ ကျမဖင်ထဲတံတွေးထွေးကာ လီးသွင်းပစ်လိုက်တယ်။ ကျမလည်း လန့်သွားပေမယ့် နောက်ကျသွားရပြီ။ ဓင်ခံနေကျဖြစ်ပေမယ့် နောက်ကလီးက ကျမဖင်ထဲ တဗျစ်ဗျစ်နှင့်ဝင်လာတယ်။ နာလိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ၊၊ ကျမတော့ ရိပ်မိလိုက်ပြီ ထွန်ဇော်နှင့်သူ့သူငယ်ချင်းပေါင်းကြံလိုက်ပြီဆိုတာ။ကျမအော်ဖို့ လုပ်ပေမယ့်အော်လို့မရအောင် ထွန်းဇော်က ချုပ်ပြီးပါးစပ်ပိတ်ထားတယ်၊ အော်တဲ့အသံက အုအုလို့ပဲထွက်တယ်။

ကျမမှာအသက်ရှူမဝတဲ့အပြင် မျက်ရည်တွေပဲ ကျလာတာပေါ့။ ရုန်းကန်ဖို့ကြိုးစားလဲ နောက်ကလူက ကျမခါးကိုကိုင်ပြီး ဖိထားတယ်။ နောက်က လီးဖင်ထဲဝင်လာတဟာ ပုံမှန်မဟုတ်ဘူး စအိုနံရံကို "ဒုတ်..ဒုတ်နှင့်ဝင်သွားတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြန်းထန်လွန်းလို့ သူ့ဆီးခုံနှင့် ကျမတင်သားဆောင်သံတွေက တဖန်းဖန်းထွက်လာတယ်။ ကျမရဲ့အဖုတ်နှင့်စအိုကြားက အရေပြားစုပ်ထွက်မလားတောင် ထင်ရတယ်၊၊ လီးနှစ်းချောင်းက ပူးကပ်ပြီးဝင်လာသလိုပဲ၊၊ နောက်ကလူက ဖင်လိုးလိုက် တံတွေးထွေးထည့်လိုက်မို့လို့ ချောလာတယ်၊၊ အောက်က ထွန်းဇော်ကလည်း တိုင်ပင်ကိုက်ပြီး အောက်ကနေပင့်လိုးနေလို့ ကျမလည်း တော်တော်ခံရခက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကတော့ ကျမငိုနေပေမယ့် သူ့တာဝန်သူကျေပွန်ပါတယ်။

ရှစ်မိနစ်လောက်မှာ ကျမငိုညည်းပြီးသွားတယ်လေ။ဝမ်းနည်းမိလို့ မျက်ရည်တောင်ထွက်လာတယ်၊၊ ကျမမှာထွန်းဇော်အပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေပြီး ထွန်းဇော်ကတော့ ကျမဖင်ထဲလီးသွင်းထားပြီး လက်နှစ်ဘက်ကတော့ ကျမနို့ကိုကိုင်ထားသေးတယ်၊၊ ထွန်းဇော်သူငယ်ချင်းဟာ ကျမတို့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာပြီး ကျမခြေထောက်ကိုမြှောက်ကာ လီးကို ကျမအဖုတ်ထဲသွင်းပါတယ်။

" ဗျစ်...ဗျစ်..ဗျစ်"

" အာ့.......အိုးးးးအီးးးး"

" ဖွတ်...ဘွတ်...ဖတ်ဖတ် '"

" အာ့...အင့်...ဟင့်းးးးရှီး..အာ့ .ရှီး''

လီးအဝင်အထွက်မှန်လာလေ နာကျင်တာတွေ ပျောက်ပြီးနေလို့,ကောင်းလာပါတယ်။ ထွန်းဇော်လည်းး တိုင်ပင်ကိုက်င်္ပြး အောက်ကနေ ပင့်ပေးနေသေးတယ်၊၊

" ဖွတ်...ဇွပ် ဖတ် "

" အာ့..ရှီး အူး အာ့လားလား ရှီး''

လုပ်ချိန်ဆယ်မိနစ်လောက်မှာ

" ဟေ့ကောင်ရေ ခဏရပ်အုံး၊ ငါပြီးတော့မယ်"

ထွန်းဇော်သူငယ်ချင်းလည်းရပ်ပေးတယ်။ ထွန်းဇော်က ကျမကိုတွန်းဖယ်ပြီး ကျမကိုကုန်းပြီး လီးစုပ်ခိုင်းတယ်။ သူကဒူးထောက်ထိုင်ပြီး နေပေးတယ်။ ကျမလည်း ဒူးထောက်ကုန်းပြီး လီးစ့ပ်ပေးရတာပေါ့ရှင်၊၊ နောက်ကလည်း အလိုးခံရင်းပေါ့မကြာပါဘူး။

" အားစုပ်..စုပ်..ထွက်တော့ မယ်...အာ..ရှီး အိုး''

ဆိုပြီးထွန်းဇော်လီးက သုတ်တွေထွက်လာလို့ မြိုချပေးရပါတယ်။ ကျမနောက်က သူ့သူငယ်ချင်းကတော့ မပြီးသေးပါဘူး သူလည်း ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ ပြီးချင်လာတဲ့အခါ ကျမပါးစပ်ထဲလာပြီးပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ထွန်းဇော်က ကျမတို့ကိုကြည့်ပြီး လီးကိုပြန်ဆွနေတယ်။

" ကဲ...သူငယ်ချင်းနောက်တသ်ကြောင်း ထပ်ဆွဲရအောင်"

" ဟေ့ထွန်းဇော်တော်ပါတော့ဟယ် ငါတော့ကျိန်းစပ်နေပါပြီ"

" ဟ......မိုးအလင်းလုပ်ပါမယ်လို့ ပြောထားတာ"

" ဟေ့ကောင်ရ ငါသိပ်မတောင်သေးဘူး"

" လွယ်ပါတယ် ကုန်းလိုက်"

" ကဲ မမသူ့ဖင်ကိုယက်လိုက်တော့"

ကျမလည်းသူ့သယ်ငယ်ချင်းဖင်ကို ယက်ပေးရတယ်။။

" အိုး အားးးးကောင်းတယ်ကွာ..အာ့ရှီးရှီး"

ကျမလည်းသောက်မြင်ကပ်တာနှင့် ဖင်ဝတံတွေးထွေးပြီး လက်ညို့းနှင့် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အဲဒါက ပိုတောင်ဆိုးတယ်။ လီးက ဇပ်ကနဲတောင် တောင်လာတယ်။။ သူက ကုန်းနေတာက ရပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျမခါင်းကို လှမ်းဆွဲပြီးလီးကိုစုပ်ခိုင်းတယ်။ ကျမလီးစုပ်နေချိန်မှာ ထွန်းဇော်ဟာ ကျအဖုတ်ထဲလီးသွင်းပြီး လိုးနေတယ်။။

" ဖွတ်..ဖွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်"

" အားးးးအွတ် ..အော့ အားးး"

ကျမမှာလီးကပါးစပ်ထဲကိုဝင်သွားလို့ မရှိမဆန့်ခံလာရပါတယ်။ ထွန်းဇော်သူငယ်ချင်းဟာ ထွန်းဇော်အဆောင့်ကို ချိန်ပြီးလိုက်ဆောင့်နေလို့ ကျမခံရခက်တာပါ။။ ထွန်းဇော်ဟာ ဖင်ကိုတစ်ခါချလိုက် အဖုတ်တစ်ခါချလိုက်နှင့် လုပ်ပါတယ်။ ပြီးရင် ကျမပါးစပ်ထဲပြီးပါတယ်၊၊ သူပြီးရင်လည်း သူ့သူငယ်ချင်းက ထွန်းဇော်လိုပဲ ဖင်တလှည့် အဖုတ်တလှည့်လိုးပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ထွန်းဇော်က လီးအစုပ်ခံပါတယ်။

ဒီလိုနှင့်မိုးလင်းချိန်ရောက်တော့မှ ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလုံးဝမခံနိုင်တော့ပါဘူး၊ အားကောင်းမောင်းသန် လူငယ်နှစ်ယောက်ရဲ့အလိုးကြောင့် မခံနိုင်တော့လို့ ခဏလေးအိပ်ရာပေါ်လှဲနေရင်းကနေ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်၊၊ မနက်ဆယ်နာရီလောက်မှ နိုးပါတယ်၊၊

အဲဒီအချိန်မှာ ထွန်းဇော်ရော သူ့သူငယ်ချင်းရော သူတို့ပစ္စည်းတွေပါ ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်နေတော့တယ်။ ပိုက်ဆံသုံးသောင်းတော့ ကျမအတွက် ထားခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း ရေမိုးချိုးထမင်းစာပြီး ပစ္စည်းသိမ်းကာ ကားဂိတ်ကို သွားပြီး ရန်ကုန်ကိုလာခဲ့ပါတယ်။


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။





Saturday, March 4, 2017

တက်တူးကြောင့် (စ/ဆုံး)

တက်တူးကြောင့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော် ရဲသွေးသန့်ပါ ၊ အောစာတွေ ဖတ်ရတာ သိပ်ဝါသနာကြီးတဲ့သူ တစ်ယောက်ပေါ့။ အချစ်တက္ကသိုလ်တို့၊ အတွေးပင်လယ်တို့၊ တိတ်တခိုးတို့မှာ နာမည်ဝှက်နဲ့ မန်ဘာဝင်ထားတယ်။ fb ထဲမှာရော၊ တခြား အောစာအုပ် တင်သမျှ ဆိုက်တွေမှာ ရောဆာ့ခ်ျလုပ်ပြီး ရသမျှ၊ တွေ့သမျှ အပြာစာတွေ အကုန်ဝင်ဖတ်တာပဲ။

အကြိုက်ဆုံး လိုင်းကတော့ မိသားစုလိုင်း၊ အင်းစက်လိုင်းပဲ၊ အင်းစက် ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်လာတာလည်းကြာပြီ၊ စာရေးတဲ့ ဆရာတွေကတော့ အသိ၊သတိနဲ့ ဆင်ခြင်ကြည့်ကြပါလို့ ပြောတယ်။ တချို့ကလည်း စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းတွေ သက်သက်ပါလို့လည်း ပြောတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း ကျနော်ကတော့ တော်တော် စိတ်ပါနေပြီဗျ။ အင်းစက်ကို စမ်းကြည့်ချင်နေတယ်။

တစ်နေ့ တစ်နေ့ ဘယ်သူ့ကို စမ်းရမလဲပဲ စဉ်းစားနေရင်း၊ နောက်ဆုံးတော့ တီလေးသိမ့်ကို ကြံမယ်လို့ စိတ်ကူးရသွားတယ်။ ကျနော့်အဒေါ် အငယ်လေးပေါ့။ သူက သိပ်လှတာ၊ မေမေ့ ညီမ အငယ်ဆုံးလေ။ နာမည် အပြည့်အစုံက သိမ့်သိမ့်နွယ် တဲ့။ အသက်က ၃၀ သာသာလေးပဲ ရှိသေးတာ။ သူက အိမ်ထောင်နဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် တစ်အိမ်ထဲနေတော့ အခွင့်သာရင် ကြံမယ်ပေါ့လေ။ စိတ်ကူးထားတာ ပြောပါတယ်…။

ကျနော်ကလား၊ ဒီနှစ် ၁၉ နှစ်ထဲမှာပေါ့။ မေမေက နေပြည်တော်မှာ အလုပ်သွားလုပ်နေရတော့ ကျနော်က ရန်ကုန်မှာ အဒေါ်ဖြစ်တဲ့ တီလေးသိမ့်တို့ လင်မယားနဲ့ပဲ တစ်အိမ်ထဲ နေရတာပေါ့။ ကျနော့် မေမေ နာမည်ကတော့ ဒေါ်ဝင့်ဝင့်နွယ် …။

ကျနော် အင်းစက်တွေ ဖတ်တာ ကြာပြီဆိုတော့ တီလေးသိမ့် ရေချိုးခန်းဝင်တာ လစ်ရင်လစ်သလို ချောင်းကြည့်ဘူးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ယောက်ျားနဲ့ လိုးတာကိုလည်း အခွင့်ရရင် ရသလို ခဏခဏ ကြည့်နေရတယ်။ တစ်အိမ်ထဲဆိုတော့ လစ်တဲ့ အချိန်တွေလည်း ရှိတာပေါ့။

သူတို့ ၂ ယောက် ထန်လာရင် တခါတလေ တံခါးပိတ်ဖို့ မေ့ပြီး ဆော်နေကြတာလေ။ ကျနော်ကတော့ ချောင်းပြီး ဂွင်းကိုင်ရတာပေါ့ဗျာ။ နောက်ပြီးတော့ တီလေးသိမ့်ရဲ့ သမီး ကျနော့် ညီမဝမ်းကွဲ၊ အခုမှ အပျိုဖြစ်ခါစလေးကိုလည်း တခါတလေ အိပ်ပျော်တုန်း ခိုးကိုင်ကြည့်ဘူးတယ်။ အသက်က ၁၃ နှစ်သာဆိုတယ်၊ မုံ့ပေါင်းလေးက အတော်ကြီးသား..။

တစ်ရက်မှာပေါ့၊ တက္ကသိုလ် အတူတက်တဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က သူ့ကျောကုန်းမှာ အရုပ်လှလှ တစ်ရုပ် ထိုးမယ်ဆိုပြီး တက်တူးဆိုင် သွားတော့ ကျနော့်ကို အဖော် ခေါ်သွားတယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့ ဒီကောင်က…

“ မင်းလဲ..ထိုးပါလား”

တဲ့…။ ပထမတော့ ကျနော်က သိပ်စိတ်မဝင်စားပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် တက်တူးပုံစံတွေကို လျှောက်လှန်ကြည့်ရင်း၊ အမယ်… မိုက်သားဟ ဆိုပြီး စိတ်ပါလာတယ်။ ကျနော့် သူငယ်ချင်းက စိတ်ကို လာဆွပြီး စိန်ခေါ်နေတယ်လေ။

“ မင်းသတ္တိရှိရင်၊ မင်းလီးအရင်း ဆီးစပ်မှာ ထိုးရဲလား”

တဲ့…။ ဒီကောင်က ကျနော့်ကို အထင်သေးတာ။ ဆီးခုံနေရာက အသားနုနုဆိုတော့ တခြားနေရာတွေထက် ပိုနာမယ်လေ ကျနော် မထိုးရဲလောက်ဘူးထင်လို့ လာစိန်ခေါ်ပြီး ရယ်နေတာ။

ဟားဟား.. ကျနော့်ကို လာစိန်ခေါ်လို့ ဘယ်ရမလဲ။ ကျနော် ချက်ချင်း အိမ်သာထဲ ဝင်သွားပြီး လမွှေးတွေ အကုန် ရိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ကင်းမြီးကောက်တစ်ကောင် ပုံကို ရွေးပြီး၊ တက်တူးဆရာကို ထိုးခိုင်းလိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ တင်ပါးမှာလည်း နောက်တစ်ကောင် ထိုးခိုင်းလိုက်သေးတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ကျောမှာ ထိုးတာထက် ပိုမိုက်တယ်လို့တောင် ထင်မိသေး။

အဲ…. ထိုးပြီးတဲ့နောက် သိပ်မကြာပါဘူး။ ပိတ်ရက် တစ်ရက်မှာ မေမေ ရန်ကုန် ပြန်လာတယ်။ အဲ့ဒီနေ့က ပူလည်းပူတော့၊ ကျနော် ဘောက်ဆာဘောင်းဘီ ပါးပါးလေးတစ်ထည်ထဲ ဝတ်ပြီး အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတာ၊ အပေါ် အင်္ကျီလည်း မဝတ်ဘူး။ 

ဘောင်းဘီကလည်း အဟောင်းဆိုတော့ ခါးက သားရေကြိုးကလည်း လျော့နေပြီ။ အိပ်နေရင်း လျှောကျနေတော့ မေမေ ကျနော့် အခန်းထဲ အမှတ်တမဲ့ ဝင်လာချိန်မှာ မေမေက တက်တူး ထိုးထားတဲ့ လီးအရင်းနားက ကင်းမြီးကောက် ရုပ်ကို မြင်သွားတယ်။ ရိတ်ထားတဲ့ လမွှေးကလည်း အခုမှ ပြန်ပေါက်ကာစ၊ ပါးပါးပဲ ရှိသေးတာကိုး၊ မြင်တော့မှာပေါ့။

“ ဟဲ့… အဲဒါ ဘာလုပ်ထားတာလဲ..၊ နင် အရုပ်တွေ၊ တက်တူးတွေ လျှောက်ထိုးလာသလား.. ဟင်!..”

မေမေက မေးတော့တာပေါ့၊ သူမေးပုံက အသံမာမာနဲ့ ပြဿနာ ရှာတော့မဲ့ ပုံစံမျိုး။ ကျနော် ဘာပြန်ဖြေရမှန်း မသိ၊ နှုတ်ဆွံ့နေမိတယ်။ ကျနော့် မေမေက ရုပ်ကသာ တော်တော်ချောတာ၊ အပေါက်က ခပ်ဆိုးဆိုးရယ်၊ ကျနော်နဲ့က မျက်နှာကြော သိပ်မတည့်လှဘူး၊ အမြဲလို အဆူအဆဲခံနေရတာ။

အဖေနဲ့ အိမ်ထောင်ကွဲသွားပြီး ကတည်းက၊ မေမေ့မှာလည်း ကြည်ကြည်လင်လင်ကို မရှိဘူး၊ အမြဲ ဆူအောင့်နေတာလေ။ အဲဒါတွေကြောင့်ပေါ့၊ တီလေးသိမ့်က ကျနော့်ကို သနားပြီး ကျနော် ၁၂ နှစ် အရွယ်ကတည်းက သူ့ဆီခေါ်ပြီး မွေးစားထားခဲ့တာ။

မေမေ မေးနေတာကို ကျနော်က မဖြေဘူး။ သူမေးတဲ့ လေသံကို မကြိုက်တော့ တမင်ကို မဖြေပဲ နေတာ။ ကျနော် မထုံတက်တေး လုပ်နေတော့ မေမေလည်း ဒေါကန်ပြီး ကျနော့် ဘောက်ဆာကို အတင်း ဆွဲချွတ်တော့တာပဲ။ တက်တူး ထိုးထားတာကိုကြည့်ပြီး သေချာပြီဆိုရင် ဆူတော့ ပွက်တော့မယ်လေ။ ကျနော်ကလည်း အတွင်းခံ ဝတ်မထားမိဘူး။

ဘောက်ဆာကို တစ်ချက်ထဲ အားပါပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တာ ကျနော့် လီးတံ မပျော့မမာကြီးက မေမေ့ရှေ့မှာ ငေါက်တောက်ကြီး ပေါ်လာတော့တယ်။ ကျနော့် ပစ္စည်းက နဲတာမှ မဟုတ်တာ။ မထ သေးတာတောင် ၄ လက်မခွဲ သာသာ ရှိတယ်။ ကြီးလွန်းလို့ မေမေတောင် ရုတ်တရက် မှင်သက်သွားသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျနော့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပွက်လောတိုက်တော့တာပဲ။

အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျနော် ဖတ်ဘူးတဲ့ အင်းစက် ဇာတ်လမ်းတွေထဲက ဇာတ်အိမ်တချို့နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင် တူနေတာကို သွားစဉ်းစားမိတော့ နေရင်းထိုင်ရင်း လီးက အကြော ထလာပါလေရောဗျာ။ ကြည့်ရင်းနဲ့ကို တောင်တက်လာတာ။ ၆ လက်မကျော် ၇ လက်မလောက် ဖြစ်လာတဲ့ လီးကြီးကို ကြည့်ပြီး မေမေလည်း ဆဲနေရာကနေ တုန်ပြီး နှုတ်ဆွံ့သွားရတယ်။

ကျနော်လည်း ဘောက်ဆာကို ပြန်ဆွဲတင်ပြီး ဖုံးဖိဖို့ မကြိုးစားပဲ၊ ခပ်ချေချေပဲ လွှတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ မေမေ ဆက်ပြီး မဆဲဖြစ်တော့ဘူး။ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်ပြီးတော့…

“ ကဲ…. ဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်စမ်း၊ သောက်ရှက်လဲ မရှိဘူး၊ ခပ်တည်တည်နဲ့… ဟင်း…၊ နောက်ကို ဒါမျိုး ထပ်မထိုးနဲ့တော့…. ကြားလား….”

မေမေ ပြန်လှည့်ထွက်တော့မယ် အလုပ်မှာ ကျနော် အရဲစွန့်လိုက်ပြီး မေမေ့ကို လက်က ဖမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီးတော့ ဖက်ထားလိုက်တယ်။

“ မေမေရယ်.. သားတောင်းပန်ပါတယ်..”

မေမေ ထင်လိုက်တာက ကျနော် နောင်တ ရသွားပြီပေါ့..။ တကယ်က အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျနော် အမေ့ကို အရမ်း လိုချင်နေပြီဆိုတာ သွေးသားထဲက ပြောနေတယ်။ မေမေ့ကို ပုံမှန် သားအမိ ဖက်နေကျထက် ပိုပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားချိန်မှာ၊ အောက်က လီးက တအား တောင်နေပြီ။ မေမေ့ ကိုယ်လေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။

သူအခြေအနေကို ရိပ်စားမိလိုက်ပြီ။ ဖက်လာတဲ့ အထိအတွေ့က ရာဂစိတ်နဲ့ ပူလောင်တဲ့ အဖက်။ ဖိုဓာတ်နဲ့ မဓာတ် အထိအတွေ့တွေက အလိုလို သတိပေးနှိုးဆော်ပြီး သိနေကြပြီ။ တဆတ်ဆတ် တုန်ပြီး ကြက်သီးတွေထလာတဲ့ မေမ့ ကိုယ်လေးက သူဒီလို ဘယ်သူ့အဖက်မှ မခံခဲ့ရတာ ကြာပြီဆိုတာ ပြောပြနေတယ်။

ကျနော် မေမေ့ ရင်အုံကြီးထဲ မျက်နှာ အပ်ပြီး နှစ်လိုက်တယ်။ မေမေက လည်အတော်ဟိုက်ဟိုက် ဘလောက်စ်အင်္ကျီ ဝတ်ထားတော့ ဆိုက်ကြီးဖြစ်တဲ့ နို့အုံအထက်ပိုင်း အသားဝင်းဝင်းကြီးတွေကြား နှာခေါင်းနှစ်လိုက်တော့ မေမေ့ အသက်ရှူသံတွေက သိသိသာသာကြီး ပြင်းလာပြီး ကျနော့်ကို ကြိုးစားပြီး တွန်းထုတ်တယ်။

အခုကျနော် ဘာမှဂရုမစိုက်၊ နောက်မတွန့်တော့ဘူး။ ကျနော့် ဘောင်းဘီက အခု ခြေကျင်းဝတ်မှာ။ ကျနော့် ခြေဖျားတွေနဲ့ နင်းချွတ်ချလိုက်ပြီး၊ ဖြေတစ်ဘက်နဲ့ခတ်လို့ အခန်းထောင့် ပို့လိုက်တယ်။

“ သားဖင်မှာ နောက်ထပ်တစ်ပုံ ရှိသေးတယ် မေမေ….”

ကျနော် ဟိုဘက်ကို လှည့်ပြပြီး မေမေ့ကို ဖင်ကပုံကို ကြည့်ခိုင်းတယ်။ မေမေက မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး ကြည့်နေရုံသာ တတ်နိုင်တော့တယ်။ သူ့မှာ အခုအချိန် ဆူဖို့ဆဲဖို့ထက်၊ ကြက်သီးထတဲ့ စိတ်တွေက ပိုများနေပြီလေ။

ကျနော် မေမေ့ ကိုယ်လေးကို ဆွဲလို့ ကုတင်ပေါ် အသာတွန်းလှဲလိုက်တော့ ပက်လက်လေး ကျသွားတယ်။ အဲဒီမှာပဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကို လှမ်းပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။

“ အု….ခွိ….ခွိ….ဖူးးး”

မေမေ ကျနော့်ကို တားချင်၊ ပြောချင်ပေမယ့် ပါးစပ်ကို ဖိပိတ်စုပ်ထားပြီး လျှာကို အတင်းထိုးထည့်ထားတော့ စကားသံ ထွက်မလာပဲ တခွိခွိ…. တဖူးဖူး အသံတွေပဲ ထွက်လာတော့တယ်။ လက်တွေကတော့ ကျနော့် လက်မောင်းနဲ့ ရင်ဘတ်တွေကို ထုနေပေမယ့် အားမပါလှဘူး။

ကျနော်က မေမေ့ ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ လိုက်ဖြုတ်ပြီး ရင်ဘတ်ဟသွားတာနဲ့ နို့အုံကြီးပေါ် ပါးစပ်ရွှေ့လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးကို ထိန်းထားတဲ့ ဘရာစီယာက အနက်လေးဆိုတော့ မေမေက အသားဖြူဖြူနဲ့ နို့လုံးကြီးတွေက ဝင်းနေတာပဲလေ။

ကျနော် ဘရာစီယာ ချိတ်လေးတွေကို စမ်းပြီး ဖြုတ်ချလိုက်တော့ နို့ကြီးတွေ လွတ်လပ်သွားပြီး ပြိုကျလာပြီ။ ကျနော်လည်း အားရပါးရ ကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်။

“ သားးးး ရဲသွေး.. ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ! မလုပ်ကောင်းဘူး... မေမေ့ကို အဲ့လို..မလုပ်နဲ့၊ တော်… ရပ်တော့”

မေမေက ပါးစပ်က အော်ပြီး တားနေတာပဲ ရှိတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးက ပျော့ကျနေပြီ။ ဟုတ်တိပတ်တိ တွန်းလဲမတွန်း၊ ရုန်းလဲ မရုန်းတော့ဘူး။ ကျနော် မေမေ့ ထမီကို အလွယ်ပဲ ချွတ်ပစ်လိုက်နိုင်တယ်။ မေမေလည်း အတွင်းခံပင်တီ ဝတ်မထားဘူး။ အိမ်ရောက်လို့ အိမ်နေ အဝတ်အစားလဲပြီးမှ ကျနော့် အခန်းလာတာ ဖြစ်ရမယ်။

ထမီလည်း ချွတ်လိုက်ရော ပေါင် ၂ လုံးကြားက စောက်ပတ်ကြီးက နဲနဲနောနောဟာကြီးမှ မဟုတ်တာ။ ဖောင်းဖောင်းအိအိနဲ့ ဖားခုံညှင်းကြီးလိုပဲ။ စောက်စိကြီးက ချွန်ပြီး ပြူးလို့၊ နှုတ်ခမ်းသားတွေကလည်း ခပ်ပိပိရယ်၊ ပြဲပြဲလန်လန်ကြီး မဟုတ်ဘူး။ အေးလေ၊ အဖေနဲ့ ကွဲတာလည်း နှစ်ပေါင်း ဆယ်ချီနေပြီပဲ။ နောက်လင်ကလည်း မယူဘူး ဆိုတော့လေ။

စောက်မွှေးကလည်း သိပ်အထူကြီး မဟုတ်၊ ခပ်ပါးပါး မြှင်မြှင်ပဲယှက်နေတာ။ ကျနော်ငုံ့ပြီး စောက်ပတ်ကြီးကို ကုန်းဟပ်လိုက်တော့တယ်။ အနံ့ကတော့ နဲနဲပြင်းတယ်၊ စူးရှရှ ညှီတီတီနဲ့။ အေးလေ၊ မေမေလည်း ခရီးကရောက်ခိုက် ရေမချိုးရသေးဆို‌တော့ ဟိုကြားဒီကြား ချွေးနံ့ သေးနံ့လေးတော့ ရှိမှာပေါ့။ ကျနော်က ထန်နေပြီဆိုတော့ မရတော့ဘူး၊ အဲ့ဒီ စူးရှရှ အနံ့ကပဲ စိတ်တွေ ပိုထအောင် ဆွဲဆောင်နေတာ။

စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်နဲ့ ဖြဲဟကြည့်တော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နီရဲရဲကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဘယ်လိုပဲပြောပြော မေမေ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်ကြည်တွေ လဲ့နေပြီ။ ကျနော် ကုန်းပြီးတော့ အသေအကြေ ဘာဂျာကိုင်တော့တာပါပဲဗျာ။

ကိုယ့်ကို ညှစ်ပြီး မွေးထုတ်လာခဲ့တဲ့ စောက်ပေါက်ကြီးကို ပြန်ပြီး အရသာရှိရှိ လျက်နေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိကလည်း ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်တဲ့ ဖီလင်ပဲ၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖိန်းရှိန်းနေတာပဲ။

“ အီး ဟီးဟီး.. အင့်… ဟင့်… စူး.. ရှီး… အားးးး”

မေမေ့ အသက်ရှူသံကြီးကလည်း ပြင်းသထက် ပြင်းလာတယ်။

“ အားးး သားရယ် အဟင့်… အင့်… အစ်…ရှူး…”

မေမေ ဝင့်ဝင့်နွယ် တစ်ယောက်၊ သူ့သားအရင်းဖြစ်တဲ့ ကျနော်ရဲသွေး ပေးတဲ့ ဘာဂျာအရသာကို အပြတ်ခံစားနေရတယ်။ ပက်လက်ကြီး ပေါင်ကြီး အစင်းသား ဖြဲပေးပြီး နို့အစို့ခံ၊ စောက်ဖုတ် အလျက်ခံနေပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်ကလဘယ်တွန့်လိုက်၊ ညာလိမ်လိုက်နဲ့ပေါ့။

ကဲ… မထူးတော့ဘူး.. ကျနော်တော့ ကိုင်ပြီ။ မေမေ ဖင်အောက်ထဲ ခေါင်းအုံး ဆွဲခုထည့်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကြွ စောက်ဖုတ်ကြီး ကော့တက်သွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားမှ ဒူးထောက်နေရာ ယူလိုက်တယ်။ ၇ လက်မလောက်ထိအောင် ဖောင်းကား ထွားတက်လာတဲ့ လီးကြီးကို မွေးမေမေရဲ့ စောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပြီး ၂ ချက် ၃ ချက် အရင်ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မေမေဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တွန့်သွားတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ နောက်ဆုံး သတိတစ်ချက် ပြန်ဝင်လာပြီး

“ မလုပ်နဲ့… သား… အဲ့ဒါမလုပ်နဲ့၊ မဟုတ်သေးဘူး…၊ ဒါ သား အမေအရင်း… လုပ်လို့မရဘူး… နော်… နော်..”

ကျနော် စိတ်မဝင်စားတော့ဘူး၊ အံတစ်ချက်ကြိတ်ပြီး ဒစ်ကြီးကို မေမေ့ စောက်ခေါင်းထဲ ဖိချလိုက်တော့တယ်။

“ ဗြိ…ဖျစ်..ဖျစ်..”

“ အားးး အမလေး… နာတယ်… ထုတ်… ထုတ်… ပြန်ထုတ်လိုက်”

ကျနော် စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ပဲ တစ်ချက်တည် နားလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် လေးငါးချက် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။

“ ဖောက်… ဇွိ… ဖတ်… ဖတ်… ဖတ်…”

“ အား... အမလေး ..အိ... အိ အိ..”

“ ဒုတ်… ဒုတ်…”

လီးကလည်း အဆုံးထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိသွားပြီ၊ ကျနော် မရပ်ပဲ ဆက်ဆောင့်ပစ်တယ်။ မေမေ တအီးအီး ညည်းရင်း ကျနော့် လက်မောင်းတွေကို တအားညှစ်ကိုင်ထားတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အတူ မေမေ့ဖင်ကြီးကလည်း၊ ကြွကြွပြီး ကော့ကော့ခံလာပြီ။

“ အူးးး ရှီးးးး…. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ အဖုတ်ကြီးး…. ဖာ့က်..”

“ အားးး သားးး အမလေး… ဆောင့်… ဆောင့်… ကောင်းနေပြီ… ရှူး… စစ်”

“ အောင်မလေးး အချစ်ကြီးရယ်… မိန်းမ… စောက်ဖုတ်က စီးနေတာပဲ…”

“ အောင်မလေး… လေး… ပြီးတော့မယ်၊ ဆောင့်… ယောက်ျား…. ဆောင့်….”

မေမေဘယ်လောက် ထန်လာပြီလဲဆိုရင် ကျနော့်ကိုတောင် လွှတ်ခနဲ ယောက်ျားခေါ်လာပြီ။ ကျနော် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့၊ ကိုယ့်လီးကြီးက တစ်သက်လုံး မေမေခေါ်လာတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး ၊ ကိုယ့်အမေ အရင်းရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့၊ ကြည့်လို့ကောင်းလိုက်၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းပဲ။

လီးကြီး တစ်ချက် ကြွကြွပြီး ဆွဲလိုက်တိုင်း ဖင်ကြီးက မြောက်မြောက်ပြီး လိုက်လာတယ်။ လီးနဲ့ စောက်ပတ်က ထွက်တဲ့ ချောဆီတွေနဲ့ စောက်ရေတွေ ပေါင်းပြီး၊ စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးအဝင်အထွက်မှာ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်၊ လိုးရှင်းလိုလို၊ ဆပ်ပြာမြှုပ်လိုလို၊ ခရင်မ်လိုလို၊ အမြှုပ်တွေက တပြိပြိနဲ့ ထွက်လာတယ်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းမှာရော၊ လီးနံရံမှာပါ ကပ်ပြီး ပေပွနေတာ။

ဆောင့်သွင်းလို့ လီးတဆုံး ဝင်သွားတဲ့ အခါတိုင်းမှာလည်း ကျနော့် ဂွေးဥကြီးက မေမေ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးကို စည်းချက်ကျကျ ဖတ်ခနဲ၊ ဖတ်ခနဲ ဖိရိုက်နေတယ်။ အခု ဖင်ကြီးမှာပါ အရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်တွေ ပေပွနေပြီ….။

“ အားးးး သားး အမလေး.. ယောက်ျား ဆောင့်… သေအောင် ဆောင့်စမ်း…. အားးး ပြီး… ပြီ…. ထွက်ကုန်ပြီ”

“ အား… ဟား… ဟား… စောက်ကောင်မကြီ… လိုးလို့..ကောင်းလိုက်တာ… ညှစ်ထား… ညှစ်ထားစမ်း… အားးး ငါလည်းထွက်ပြီ… မိန်းမရေ… အူးးးး ရှစ်စ်စ်…”

ကျနော် မရတော့ဘူး၊ လီးကို ဆွဲထုတ်ဖို့တောင် သတိမရတော့ဘူး၊ အတင်း စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် လရည်တွေ အမေ့ သားအိမ်ခေါင်းထဲ တဖြောဖြောနဲ့၊ အကုန်ဝင်ကုန်ပြီ၊၊ မထင်မှတ်ပဲ လိုးမိကြလို့ ဘာအစွပ် ဦးထုပ်မှလည်း မပါဘူး၊ သုက်ပိုးတွေကတော့ သားအိမ်ခေါင်းထဲ ကူးဝင်သွားလောက်ပြီ။ ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး၊ ဗိုက်ကြီးကာမှ ကြီးရောပဲ…။ ကျနော် လီးမချွတ်သေးပဲ မေမေ့ စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားပြီး ထပ်ရက်ကြီး ငြိမ်နေလိုက်တော့တယ်။

အဲ့ဒီညက ကျနော်နဲ့ မေမေ တစ်ညလုံး အိပ်ဖြစ်သွားကြပြီး ဘယ်နှစ်ချီ ဆော်ဖြစ်သွားသလဲ ဆိုတာတောင် ရေမထားမိဘူး။ မှတ်မိသလောက်ကတော့ အဲ့ဒီညက အရည်တွေ ခမ်းမတတ်ပဲ။ နောက်အချီတွေမှာတော့ မေမေက ဦးဆောင်သူလေ။ အဲ့ဒီတော့မှ ကိုယ့်အမေ တော်တော်ထန်မှန်း သိရတယ်။ သူ့မှာလည်း ပြတ်လပ်နေတာ ကြာနေပြီလေ..။

တစ်ခုပဲ မေမေ့ကို အံ့သြမိတာက၊ သူက ထန်ပေမယ့် နောက်လင် မယူပဲ ထိန်းနေနိုင်ခဲ့တာကိုပဲ။ အခုလို ကျနော်သာ အတင်းမလုပ်ရင် နောက်လင်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ အခုတော့ ကျနော်က အမေ့ရဲ့ နောက်လင် ဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့။

အခု မေမေက နေပြည်တော်ပြန်ပြီး အလုပ်ပြန်ဝင်နေပြီ၊ ဒါပေမယ့် ချက်တင်လုပ်ရင်း ကျနော်နဲ့ ဆက်စ်ဖုန်းပလေးနေတာ ညတိုင်းပဲ။ ချက်တင်လုပ်တိုင်းလည်း ခေါ်တာက ယောက်ျား၊ ယောက်ျားနဲ့ ပါးစပ်ဖျားက မချတော့ဘူး။

အခုဆို မေမေက၊ စနေ တနင်္ဂနွေတိုင်း၊ ရန်ကုန် တက်လာနေတတ်ပြီ။ စိတ်ဓာတ်ကလည်း ကြည်လင်လာလိုက်တာ၊ စူပုပ် ဆောင့်အောင့်နေတာ မရှိတော့ဘူး။ တီလေးသိမ့်ကတောင် အံ့သြယူရတယ်။

မှတ်ချက်ပေးလိုက်ပုံက…. သူ့အစ်မက အခုစိတ်တွေ ကြည်လင်လာပြီတဲ့၊ သားကိုလည်း အရင်လို မဆူမဆဲတော့ပဲ ပိုချစ်လာတယ် တဲ့။ ရန်ကုန်လာရင် သားအနားက မခွာတော့ဘူး၊ သားနဲ့ပဲ အိပ်တယ်တဲ့၊ သူမ ဒါကိုကြည့်ပြီး ကြည်နူး ဝမ်းသာရပါတယ်ပေါ့။

အဟိ…. တီလေး သိမ့်မှ မသိတာ၊ မေမေက သူ့သားနားက ဘယ်ခွာမလဲ၊ သူ့သားကောင်းကြောင်း သိသွားပြီလေ၊ အဲဒါကလည်း မထင်မှတ်တဲ့ တက်တူးရုပ်လေး တစ်ခုကြောင့်ပေါ့။

အခု မေမေက ရန်ုကုန်လာတဲ့ ညတိုင်း၊ အခန်းထဲမှာ တက်တူးကိုပဲ လှန်လှန် ကြည့်နေတော့တာ။ ကင်းမြီး ကောက်လေးလည်း နားနေရတယ်ကို မရှိတော့ဘူး….။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။






Thursday, March 2, 2017

စွန်းထင်သွားသော ဘဝလေး (စ/ဆုံး)

စွန်းထင်သွားသော ဘဝလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - သန်မြန်ရွာပြန် မောင်တုတ်စံ

“ အား......ကျွတ်....ကျွတ်.....ကျွတ် ”

မပန်းနွယ်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးနွမ်းနယ်လျက် နာကျင်ကိုက်ခဲနေလေသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်သားများနှင့် ဆီးစပ်တစ်ပြင်လုံးက တစ်စစ်စစ်ဖြင့် နာကျင်နေသောကြောင့် စုပ်သပ်လျက် ညီးညူလိုက်သည်။ အထူးအားဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းဆီမှ ကျင်ကျင်နာနာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသော ဝေဒနာကို တမျှင်းမျှင်း ခံစားနေရလေသည်။

မပန်းနွယ်၏ အဝတ်ကင်းမဲ့သော ခန္ဓာကိုယ်ကို အိစက်ညက်ညောသည့် မွေ့ယာကြီးထက်တွင် ပျော့ခွေစွာဖြင့် လဲလျောင်းရင်းမှ နာကျင်မှုများကို ခံစားနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ညစ်ထေးပေကျံနေသော သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဆေးကြောသုတ်သင် ပစ်လိုသောဆန္ဒက ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားနှင့် စောက်ဖုတ် အနီးတစ်ဝိုက်တွင် စိုစိစိအရေများ စေးကပ်နေခြင်းကို ဆေးကြောပစ်လိုက်ချင်သည်။

မပန်းနွယ်အနေဖြင့် တစ်ချက်ရှိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချက် လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်းမှာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှအရည်ပြစ်ချွဲချွဲများက ပွက်ကနဲအန်ကျလာသည်ကိုက စိတ်ပျက်စရာဟု ယူဆမိသည်။ သို့သော်လည်း မျက်စိထဲတွင် အဖေဖြစ်သူ၏ မျက်နှာကို ပြန်လည်မြင်ယောင်မိသည်တွင် အဖေ့အတွက်ဟူသော စိတ်ကဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့် ကျေနပ်မိသယောင်ရှိလေသည်။

နာကျင်မှုဝေဒနာကို ခံစားနေရင်းမှ အဖေဖြစ်သူ ဦးစိုးလှိုင်တစ်ယောက် ဂါတ်ထဲမှ လွတ်ပါစေကြောင်းဆုတောင်းနေမိပါသည်။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အဖြစ်အပျက်များသည် မပန်းနွယ်အား ရုပ်ရှင်အနှေးပြကွက်ပမာ ပြန်လည်၍ စိတ်မျက်စိထဲမြင်ယောင် လာရလေတော့သည်။

...........................................................

အချိန်ကား မြန်မာနိုင်ငံ ကိုလိုနီနယ်ချဲ့အောက်သို့ ကျွန်သဘောက်ဘဝ ရောက်ရှိနေသော တစ်ချိန်ဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ်တို့နေထိုင်သော နေရာသည်ကား ဧရာဝတီမြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသဖြစ်သည်။ ဧရာဝတီမြစ် ကမ်းနံဘေးတွင်ရှိသော သဲကုန်းရွာလေးဖြစ်သည်။ မပန်းနွယ်တွင် အမေဟူသည်မရှိတော့ဘဲ အဖေဦးစိုးလှိုင်နှင့် အဖေတစ်ခု သမီးတစ်ခုဖြင့်နေလာခဲ့သည်။ မပန်းနွယ်တို့သားအဖမှာ တံငါလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်ကြ သူများဖြစ်သည်။

သဲကုန်းရွာထဲတွင် အိမ်ရှိပါသော်လည်း ယခုအချိန်သည်ကား နွေရာသီသဲသောင်ထွန်းချိန်ရောက်လာ သဖြင့် မပန်းနွယ်တို့ သားအဖမှာ ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းဘေး သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင် တဲဆောက်ပြီး နေထိုင်ကြသည်။ သို့မှ ဧရာဝတီ မြစ်အတွင်းတွင် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်လျက် သားငါးများအလွယ်တကူ ဖမ်းယူနိုင်မည်ဖြစ်လေသည်။

မပန်းနွယ်တို့သားအဖ တဲဆောက်သည့် သောင်ပြင်တွင် အခြားသော တံငါသည်မိသားစုများ၏ တဲအိမ်များလည်းရှိသည်။ မပန်းနွယ်တို့သားအဖမှာ စည်းကမ်းနှင့် နေထိုင်သူဖြစ်သည်။ တံငါသည် လုပ်ငန်းကို လုပ်စားနေသည်

ဆိုသော်လည်း ဘုရားတရား ကြည်ညိုရင်းစွဲရှိသည်။ မပန်းနွယ် ဖခင်ဦးစိုးလှိုင် ဆိုလျှင်လည်း အသောက်အစား လုံးဝမရှိ၊ ကင်းစင်လေသည်။

ဘေးမှတဲအိမ်များကား ဤသို့မဟုတ်ကြပါချေ။ တံငါသည် အချင်းချင်း အုပ်စုဖွဲ့လျက် ညစဉ်သောက်စားမူးယစ်နေကြသဖြင့် မပန်းနွယ်တို့ သားအဖအတွက် အနှောင့်အယှက်သဖွယ် ဖြစ်နေလေသည်။ အစပထမတွင် သူတို့နှင့် အတူတူအရက်သေစာ သောက်စားရန်အတွက် ဦးစိုးလှိုင်အားဆွယ်ကြသေးသည်။ ဦးစိုးလှိုင်မှာ သမီးမိန်းကလေး ရှိသည်ဖြစ်သဖြင့် သူတို့အလိုကို လိုက်လျောခြင်းမရှိပါချေ။

ရှိပါသော်လည်း ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကြ အရက်မသောက်ဘဲ အမြည်းစားသူဖြစ်သည်။ သို့အတွက် တဲနီးချင်းများအနေဖြင့် ကိုစိုးလှိုင်ကို နောက်ပိုင်းတွင်မခေါ်တော့ဘဲ ကိုစိုးလှိုင်နှင့် မိတ်ဆွေမပျက် နေထိုင်လာခဲ့လေသည်။

တဖြည်းတဖြည်းနှင့် ကိုစိုးလှိုင်တို့သားအဖနှင့် တဲနီးချင်းများမှာ နီးလျက်နှင့် ဝေးနေကြသည်။ ယနေ့ညမှာတော့ ကိုစိုးလှိုင်တို့နေထိုင်ရာ သဲသောင်ပြင်သို့ ပုလိပ်များ ရောက်ရှိလာလေသည်။ ပြီးနောက်

သဲသောင်ပြင်မှ တဲများတွင်ရှိသောတံငါသည်များကို ဖမ်းသွားလေတော့သည်။ ပုလိပ်များ၏ အဆိုအရမူ ဓါးပြများသည်တံငါသည် ယောင်ဆောင်လျက် မြို့ပေါ်ရှိ ချစ်တီးတိုက်ကို ဓါးပြတိုက်သွားလေရာ တံငါသည်ဟူ၍ သဲသောင်ပြင်တွင် တွေ့ရသော တံငါသည်များကို ဖမ်းဆီးလေတော့သည်။

မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာသော အခြေအနေတွင် ကိုစိုးလှိုင်မှာလည်း တံငါသည်တစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့် အဖမ်းခံရသည့် အထဲပါဝင်လေတော့သည်။ ကိုစိုးလှိုင်ကို ကျန်သည့်တံငါသည်များနှင့် တစ်ဖွဲ့ထဲဖြစ်သည်ဆိုကာ ဖမ်းသွားခြင်းဖြစ်၏။ မပန်းနွယ်မှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးလှိုင်မှာ အပြစ်မရှိကြောင်း တွင်တွင်ပြောသော်လည်း မရသဖြင့် သူ့အဖေတို့အား ခေါ်ဆောင်ရာ ဂါတ်တဲအထိ လိုက်ပါသွားတော့လေသည်။

ဂါတ်တဲတွင် မပန်းနွယ်မှာ သူ့အဖေတွင် အပြစ်မရှိကြောင်း တောင်းပန်သော်လည်း မရဘဲရှိနေလေသည်။ဂါတ်တဲတွင်ရှိသော ပုလိပ်သားတစ်ဦးကမူ ဂါတ်တဲတွင်ဌာနအုပ် မရှိသေးပါကြောင်း၊ အပြစ်မရှိကြောင်းကို ဌာနအုပ်ထံသွားပြောလျှင် အဆင်ပြေနိုင်ကြောင်း ပြောဆိုသဖြင့် မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ ခြင်းဖြစ်သည်။

မြို့ပေါ်သို့ သိပ်အရောက်အပေါက် မရှိလှသော မပန်းနွယ်မှာ ပုလိပ်သားလေး ပေးလိုက်သော လိပ်စာ စာရွက်ကိုယူပြီး ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်နေသည်ဆိုသော အိမ်ရှိရာသို့လာခဲ့လေသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်နေသော အိမ်မှာခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုတွင် တည်ရှိလေကြောင်း မပန်းနွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အိမ်ကို လာခဲ့ရစဉ်ကလည်း ဟိုမေးသည်မေးဖြင့် လာခဲ့ရပြီး ပုလိပ်သားလေး ပေးလိုက်သော လိပ်စာ စာရွက်ကိုကိုင်လျက်မေးကာ လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အိမ်ရှိသော လမ်းထဲတွင်ကား ခြံဝန်းကျယ်ကြီး များသာရှိသည်။ တစ်ခြံနှင့်တစ်ခြံ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိပြီး ခြံစည်းရိုး ပုဏ္ဏားရိပ်ပင်များက လူတစ်ရပ်ကျော်ကျော်မြင့်အောင် ကာရံထားသဖြင့် ခြံဝင်းထဲကို အလွယ်တကူ မြင်နိုင်ခြင်းမရှိသလို၊ ခြံဝင်းထဲတွင် ဘာတွေဘဲလုပ်လုပ် အခြားခြံများမှ မကြားမမြင်နိုင်ဘဲရှိလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ဤခြံဝန်းတွင် နေထိုင်သည်မှာ အကြောင်းရှိလေသည်။

ထိုခြံဝင်းထဲတွင် ကြက်ဝိုင်း၊ ဖဲဝိုင်းစသည့် မကောင်းမှုများကို ချိန်းဝိုင်းအဖြစ် ကိုထွန်းကြိုင်မှ ဦးဆောင်ပြီးဆောင်ရွက်ကာ ဝင်ငွေဖြောင့်နေ၍ ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ကိုထွန်းကြိုင်က မိန်းမဘက်တွင် အလွန်လိုက်စားသူဖြစ်ပြီး မြို့ထဲမှ ဖာသည်များကို အမြဲလိုလိုခေါ်ပြီး ပျော်ပါးသူဖြစ်သည်။ အခြားဌာနများမှ မိတ်ဆွေများ အတွက်ကိုလည်း စီစဉ်ပေးသည်။

နောက်တစ်ခုကတော့ ဂါတ်တဲမှာဖြစ်ပေါ်လာသော အမှုအခင်းများနှင့် မလွတ်ကင်းသော မိန်းမများကို ဤအိမ်တွင် ခေါ်ယူလျက် ကာမဆက်ဆံမှုပြုလေသည်။ အလွန်ပင် ရိုင်းပျပြီး ညစ်ပတ်စုတ်ပဲ့သော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ပင်ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း မပန်းနွယ်တို့ အမှုတွင်လည်း မပန်းနွယ်၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးလှိုင် မပါဝင်မှန်း သိပြီး ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း တံငါသည်အလုပ်ကို အဖေဖြစ်သူ ကိုစိုးလှိုုင်နှင့် ဒိုးတူဘောင်ဖက် လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားမှာ သူ့နေရာနှင့်သူ ကျနလှပေသည်။ အရှိုက်၊ အဝိုက်၊ အကောက်၊ အဖြောင့်၊ အဖု၊အချိုင့်တို့က မပန်းနွယ်ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ခပ်မြင့်မြင့်အရပ်လေးနှင့် လိုက်ဖက်ညီစွာတည်ရှိနေသည်။

ထို့အတွက် မပန်းနွယ် ခန္ဓာကိုယ် အဆစ်အပေါက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်သည် ယောင်္ကျားသားတွေအတွက် မက်လောက်စရာ ချည်းဖြစ်နေလေတော့သည်။ ဒီတော့ မြာပွေသူ၊ ကာမသိုက်တူးသမားဖြစ် သူအသစ်ကလေး၊ အသန့်ကလေးကိုမှကြိုက်သူ ကိုထွန်းကြိုင်အတွက် မပန်းနွယ်ဆီမှ ကာမပန်းဦး ခြွေရန်အတွက် ချောင်းနေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်လေသည်။

ယခုမတော့ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်အတွက် အဆီတဝင်းဝင်း အသားခပ်များများရှိလှပြီး ဆူဖြိုးလှသော မပန်းနွယ်ဟူသော ဝက်ပျိုမလေး၏အသားကို စားသုံးတော့မည်ဖြစ်သည်။ ချစ်တီးတိုက်ကို ဓါးပြတိုက်သူတို့မှာ တံငါသည်များ အပါအဝင် လူဆိုးများဖြစ်သော်လည်း မပန်းနွယ်၏အဖေ ကိုစိုးလှိုင်မပါမှန်း သိပြီးဖြစ်သည်။ မပါပေမယ့်လည်း မပန်းနွယ်၏ ကာမကိုအရယူရန် ဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်အဖေ ကိုစိုးလှိုင်ပါ ဖမ်းခဲ့ရန်မှာကြားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အဖေတစ်ခု၊ သမီးတစ်ခု သာရှိသောအချိန်၊ သဲသောင်ပြင်ရှိ တဲများကလည်း မလုံခြုံ၊ ဒီတော့ မပန်းနွယ်တစ်ယောက်ထဲ တဲမှာထား၍ ဖြစ်မှာမဟုတ်ချေ။ ဒီတော့အဖေဖြစ်သူကို ဖမ်းဆီးလိုက်သည်နှင့် မပန်းနွယ်မှာ အကူအညီ လိုလာတော့မည်။ ဒီတော့ ဂါတ်တဲမှ တပည့်ပုလိပ်လေးကို ကြိတ်မှာကြားထားပြီးဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ် လာသည်နှင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို သွားတွေ့စေလိုကြောင်း တောင်းပန်လျှင် ရနိုင်ကြောင်း စကားထည့်ရန် မှာထားပြီးဖြစ်ရာ တပည့်ကျော်ကလည်း အစီအစဉ်အတိုင်းလုပ်လေသည်။ မပန်းနွယ်တစ်ယောက် သူ့ဆီလာပြီဖြစ်ကြောင်း သတင်းရသည်နှင့် ခြံဝင်းကြီးထဲမှာ ဘယ်သူမှမနေအောင် အပြင်လွှတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။

သို့မှသာ မပန်းနွယ်ကို လိုးချင်တိုင်း လိုးလို့ရမှာဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ်ကို တစ်ညလုံး လိုး၍ဝပြီးသောအခါမှ သူမအဖေ ကိုစိုးလှိုင်ကို လွှတ်စေမည်ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခါ မပန်းနွယ်ကို လိုးချင်သည့် အခါတွင်လည်း သူမအဖေ ကိုစိုးလှိုင်ကို ဂါတ်တဲခေါ် ချုပ်ထားခြင်းဖြင့် မပန်းနွယ်မှာ သူ၏အလိုကိုလိုက်ပြီး အလိုးခံမည်ဖြစ်သည်။ ဤသို့အစီအမံချထားခဲ့ခြင်းအား မပန်းနွယ်မှာ မသိသဖြင့် ပုလိပ်သားလေး လမ်းညွှန်သည့်အတိုင်း လာခဲ့သည်။

“ အိမ်ရှင်တို့..... အိမ်ရှင်တို့..”

မပန်းနွယ်မှာ ခပ်အုပ်အုပ်လေး လှမ်းခေါ်သော်လည်း ထူးသံလည်း မကြားရသောကြောင့် ဟုတ်မှဟုတ်ပါ့ မလားဟူ၍ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အနီးအနား ခြံဝန်းထဲတွင်လည်းကောင်း၊ မပန်းနွယ်ဝင်လာရာလမ်း တစ်လျှောက်လုံးမှာ လည်းကောင်း လူဟူ၍မပြောနှင့် ခွေးတစ်ကောင် ကြောင်တစ်မြီးတောင်မှ မတွေ့ရချေ။ မည်သူ့ကို အကူအညီ တောင်းရမှန်းလည်း မသိချေ။

သို့နှင့်မပန်းနွယ်မှာ ခြံတံခါးကို တွန်းလိုက်ရာ ခြံတံခါးမှာ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားလေသည်။ သို့နှင့် မပန်းနွယ်မှာ ခြံဝန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လျှောက်လာခဲ့သည်။ မပန်းနွယ် အဖို့မှာကား အဖေဖြစ်သူ ဂါတ်တဲမှ ပြန်လွတ်နိုင်ရေးအတွက်သာ စဉ်းစားထားသဖြင့် မည်သည့်အန္တာရယ်၊ မည်သည့်ရန်သူမှ ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိတော့ဘဲ ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ခြံဝန်းထဲတွင် သစ်ပင်များကို သူ့နေရာနှင့်သူ စိုက်ပျိုးထားသဖြင့် အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်ကာ ခြံဝန်းအလည်တွင် နှစ်ထပ်အိမ်တစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မပန်းနွယ်မှာ အိမ်တံခါးဖွင့်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ အားတက်သွားပြီး အဝင်လမ်းမှအမြန် လျှောက်လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ အိမ်တံခါးဝတွင် ခဏရပ်လိုက်ပြီးနောက် အိမ်အတွင်းဘက်တွင် လူရှိမရှိကို ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို တွေ့ရလေသည်။

“ ဌာနအုပ် ဦးထွန်းကြိုင်လားရှင် ”

“ ဟုတ်ပါတယ်..... ဟုတ်ပါတယ်... ”

“ ဌာနအုပ်ကြီးရှင့်.... ကျွန်မပြောစရာရှိလို့ပါရှင် ”

“ ပြောစရာရှိရင် အိမ်ထဲဝင်ပြော....... တံခါးကနေအော်မပြောနဲ့.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင်.....ဟုတ်ကဲ့ ”

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်က ဝင်ရန်ခွင့်ပြုလိုက်သဖြင့် အိမ်ထဲသို့ မပန်းနွယ်ဝင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ထိုင်နေသော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဆက်တီစားပွဲပေါ်တွင် အရက်ပုလင်း၊ ဖန်ခွက်နှင့် အမြည်းများ တင်ထားပြီး ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ အရက်သောက်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ မပန်းနွယ်မှာ သူမကိစ္စကို ပြောလို့ဖြစ်ပါ့မလားဟူ၍ စိုးရိမ်စိတ်ကလေး ဖြစ်သွားပြီး တံခါးဝအတွင်းတွင် ရပ်လျက်သားလေး တွေတွေကလေး ဖြစ်သွားရသည်။

“ ဘာပြောမှာလဲ...... လာလေ ”

“ ဟို....ဟို...ဌာနအုပ်ကြီးကို တစ်ခုလောက်ပြော.... ပြောချင်လို့ပါရှင်... ”

“ အေး.... ပြောပါ.... ပြောပါ... ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ရှိတယ်...မင်းပြောမယ့်စကားက လျှို့ဝှက်တဲ့စကားဆိုရင် သူများတွေ ကြားလို့မဖြစ်ဘူး..... ဒီတော့ တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး ဟောဒီဆက်တီကုလားထိုင် မှာလာထိုင်ပြီး ပြောပေရော.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်......ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်... ”

မပန်းနွယ်မှာ အဖေဖြစ်သူ၏ကိစ္စကို ဆောင်ရွက်ပြောဆိုရမည် ဖြစ်သဖြင့်လည်းကောင်း၊ နောက်ပြီး ဌာနအုပ်ကြီးကို အဖေ့အနေဖြင့် အမှုနှင့်ပတ်သက်ခြင်း မရှိကြောင်း၊ ပြန်လွှတ်ပေးရန် ပြောရမည်ဖြစ်သည့် အကြောင်းကြောင့် လည်းကောင်း ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ပြောသည့်အတိုင်း တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီး ဂျက်ထိုးကာ ဧည့်ခန်းထဲ လှမ်းဝင်လိုက်လေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က တံခါးဂျက်ကို လှည့်ပြီးထိုးနေသော မပန်းနွယ်၏ တစ်ရစ်ဖောင်း ကြွကာလှပနေသော ကိုယ်ခန္ဓာ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်၍ တစ်ချက်ပြုံး လိုက်သည်ကိုတော့ မပန်းနွယ် မတွေ့ရပါချေ။ တံခါးကိုပိတ်ပြီးပြန်လှည့်၍ လျှောက်လာသော မပန်းနွယ်၏ လျှောက်ဟန်ကြောင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ တံတွေးတစ်ချက် မြိုချ လိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီးဖြစ်သဖြင့် သူ၏စိတ်အတွင်း သဏ္ဍာန်မပေါ်အောင် အိန္ဒြေဆည်လျက် မျက်နှာထားကို ခပ်တည်တည် လုပ်ထားလိုက်သည်။

“ ကဲ....ပြောချင်ရင် ဒီအနားကို လာထိုင်ပြီး ပြောပေတော့ ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ခပ်တည်တည် ကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်ရှေ့တွင်ရှိသော ဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လေသည်။ ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သော မပန်းနွယ်၏ တင်သားကြီးတွေမှာ ဘေးဘက်သို့ ကားထွက်လာသည်။

သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား လုပ်ထိုင်လိုက်မိသဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးမှာ တစ်လုံးစီ သပ်သပ်စီဖြစ်နေကာ တောင့်တင်းဖြောင့်စင်းစွာ ပေါ်လွင်၍နေသည်။ မပန်းနွယ်မှ သူ့အဖေအကြောင်းကို ပြောလိုသဖြင့် အားယူသည့်အနေဖြင့် သူမဘာသာ သူမသတိမထားမိဘဲ ခပ်ကားကား လုပ်ထားသော သူမ၏ပေါင် နှစ်ချောင်းကို စေ့လိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေမိသည်။

“ ဒီလိုပါ ဌာနအုပ်ကြီး အခုကျွန်မအဖေ ဌာနအုပ်ကြီးတို့ ဂါတ်တဲမှာ အဖမ်းခံနေရပါတယ် အမှန်က ကျွန်မအဖေ ဘာမှလုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး အဲ့ဒါကျွန်မအာမခံဝံ့ပါတယ်ရှင် ကျွန်မတို့က တံငါသည်တွေပါ တဲနီးချင်းက သူတွေသာ အပြစ်လုပ်တာပါ အဲ့ဒါကြောင့် သနားသောအားဖြင့် အပြစ်မရှိတဲ့ ကျွန်မအဖေကို လွှတ်ပေးစေချင်လို့ အခုလိုလာ ပြောရတာပါရှင့် ”

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြနေရင်းက သူမ၏ပေါင်များကို စေ့လိုက်ကားလိုက်ဖြဲလိုက်လုပ်မြဲ လုပ်နေသည်။ ဤသည်မှာ ကိုထွန်းကြိုင်အား ကာမဆန္ဒတွေ တောက်လောင်သည်ထက် တောက်လောင်အောင် တွန်းအားပေးနေမှန်း မပန်းနွယ် မသိဘဲ ရှိနေလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကလည်း မပန်းနွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့လိုက်ကားလိုက် လုပ်နေစဉ်မှာ ပေါင်ကြားတွင်ရှိနေသော စောက်ဖုတ်ကို မှန်း၍ကြည့်မိလေသည်။ သို့အတွက် မပန်းနွယ် စကားရှည်ရှည်ဝေးဝေး ပြောနေသည်ကို နားမထောင်လိုတော့ဘဲ လက်ကာပြလိုက်ရာ မပန်းနွယ်မှာဆက်၍ မပြောဖြစ်တော့ဘဲ ရှိရလေသည်။

“ တော်ပြီ မကြားချင်တော့ဘူး မင်းအဖေမှာ အပြစ်ရှိတယ် မရှိဘူးဆိုတာ ငါ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကအဓိကဘဲ....အဲ့ဒီတော့ ငါစိတ်ဆိုးရင် မင်းအဖေ ဒုက္ခရောက်မယ် ဒါကြောင့် ငါစိတ်ဆိုးအောင်မလုပ်နဲ့သိလား.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့.....ဟုတ်ကဲ့ ”

မပန်းနွယ်မှာ ရင်ထဲတွင် စိုးရိမ်စိတ်တို့ ဝင်သွားရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် စိတ်မဆိုးရအောင် ဘာလုပ်ရမည်နည်းဟူ၍လည်း စဉ်းစားလိုက်သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် စိတ်မဆိုးဘဲ ခွင့်လွှတ်မှ သူ့အဖေအဖမ်းခံရခြင်းမှ လွတ်မည်ဆိုတာကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်သည် ရှေ့တွင်ရှိသော ခွက်ထဲမှ အရက်ကို မော့သောက်လိုက်ပြီး အမြည်းတစ်ဖတ် ယူစားကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် မပန်းနွယ်ဆီ လျှောက်လာလျက် မပန်းနွယ်ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ကိုယ်ကြီးနှင့်ထိမိမည် စိုးသဖြင့် ဘေးဘက်သို့ ကပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုရို့လိုက်သည်။

“ ကဲ....မင်းအဖေမှာ အပြစ်မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ငါလွှတ်ပေးမယ်....ဒါပေမယ့် လွှတ်ပေးဖို့ မလွှတ်ပေးဖို့ ဆိုတာ မင်းအပေါ်မှာဘဲ ရှိတယ် ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်ရင်း မပန်းနွယ်၏ ပုခုံးသားလေးကို သူ၏လက်များဖြင့် လှမ်းဖက် လိုက်သည်။

“ဘာလုပ်တာလဲ.....ဖယ်ပါ””

မပန်းနွယ်က ခွန်းတုံ့ပြန်လျက် ပြောလိုက်ပြီး သူမပုခုံးပေါ် တင်လာသော လက်ကို ပုတ်ချလိုက်သည်။

“ အေး....ငါက မင်းအဖေ အပြစ်ရှိမရှိ ဆုံးဖြတ်ပေးရမယ့်သူလေ ငါစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်နဲ့လို့ ပြောထားတယ် မဟုတ်လား ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က စကားခပ်တင်းတင်း လေးပြောလိုက်ပြီး မပန်းနွယ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းပြီးဇွတ်အတင်း ဖက်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ ပါးပြင်မို့မို့ ဖောင်းဖောင်းလေးကိုလည်း သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်လျက် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာလေတော့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ နေဖြင့် ငြင်းပယ်မည်ဆိုလျှင် သူမ၏အဖေ ဒုက္ခရောက်မှာစိုးသည့် အသိကဖြစ်ပေါ် လာသောကြောင့် အဖေလွတ်မြောက်ဖို့အတွက် သူမခန္ဓာကိုယ်ကို စတေးမှဖြစ်မည်ဖြစ်ကြောင်း စဉ်းစားလိုက်မိပါတော့သည်။

ထို့အတွက် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အလိုကိုလိုက်လျောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကိုထွန်းကြိုင်မှ သူမအား သိုင်းဖက်ခြင်းနှင့် ပါးပြင်များကို နမ်းခြင်းအပေါ် ဘာမှဆန့်ကျင်ဘက် ပြန်မလုပ်တော့ဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရင်ထဲမှာတော့ အသည်းတထိတ်ထိတ်၊ ရင်တဖိုဖိုဖြင့် တုန်လှုပ်နေသည် ဆိုတာကတော့ ငြင်းမရသော အချက်ဖြစ်လေသည်။

“ ပြွတ်...... ပြွတ်.... ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ် တစ်ယောက် ငြိမ်နေသည်ကိုသိ၍ မပန်းနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကျောကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျောကိုလက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ မပန်းနွယ်၏ တင်းကား ဖောင်းအိနေသော တင်ပါးသားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

အမှန်ဆိုရလျှင် မပန်းနွယ်မှာ အသားအရည်များက ရွှေလိုဝင်းပြီး ပေါင်တန်လုံးကြီးများက တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးနှင့် ဖြောင့်စင်းနေကာ တင်ထွားထွားကြီးများက မို့မောက်ပြီး ကားစွင့်နေလေသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ နူးညံ့အိထွေးလှစွာသော တင်သားအိအိကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ရသဖြင့် သူ၏ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးတန်ကြီးက မာတောင်ထလာပြီဖြစ်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ဘေးတိုက်ဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းခြင်းဖြစ်ရာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကျောပြင်နှင့် တင်သားအိအိကြီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်နေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း မပန်းနွယ်၏ တင်းအိထွားလှသော နို့အုံများကို အင်္ကျီအပေါ်မှ ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှနေ၍ သူမ၏ကာမခလုတ်များကို တပြိုင်နက်တည်းဖြုတ်ပေးနေလေရာ ယခင်က စိတ်ပါဝင်စားခြင်း မရှိသော်လည်း ရင်ထဲတွင် တသိမ့်သိမ့်ဖြစ်ကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲ၌ ဘယ်လိုမှန်းမသိ တစစ်စစ်ဖြစ်ကာ ယားယံလာသည်ကို သိလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ တစစ်စစ်ဖြစ်လာလျက် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ယိုစီးထွက်လာလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကလည်း အသစ်ကလေး၊ အငံ့ကလေးများကို နှုးနှပ်ပြီး အပီအပြင် ဖြုတ်လေ့ရှိသူဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်ကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ် ရမလဲဆိုတာ သိပြီးဖြစ်လေသည်။

“ ကဲ.... ထ... အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်... ”

“ ဟင့်အင်း.....ဟင့်အင်း.....”

ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်ကို အပီအပြင်လိုးရန်အတွက် နှုးနှပ်လိုက်ပြီး မပန်းနွယ်၏ ကိုယ်လုံးကို ထူမလျက် မတ်တပ်ရပ်စေပြီး အခန်းထဲသွားရန် ပြင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ရုတ်တရက် ဖြစ်၍ကြောက်အား လန့်အားဖြင့် ရုန်းကန်ငြင်းဆန် နေသော်လည်း သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှာ တရှိန်းရှိန်း၊ တဖိန်းဖိန်း ဖြစ်နေရသဖြင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ဆွဲခေါ်ရာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားရသည်။

အိပ်ခန်းထဲတွင်ကား နှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ရှိပြီး အိစက်ညက်ညောသော မွေ့ယာကြီး ခင်းထားရာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး လှဲလိုက်လျက် သူပါကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားသော မပန်းနွယ်ကို သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမိုးကာ မပန်းနွယ်၏ မျက်နှာလေးအနှံ့ကို နမ်းလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ငုံ၍စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်က သူ၏လက်တစ်ဖက်ကို မပန်းနွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ထည့်၍လျှောတိုက်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းပင်စေ့ကပ်၍ ထားသော်လည်း ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က သူ၏ လက်ကြီးဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကို ဝတ်ထားသော ထဘီပါးပေါ်မှ ပင်ဖိလိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်နေတော့ရာ မပန်းနွယ်ခမျာ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် သူမ၏ပေါင်များကို ကားပေးလိုက်လေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ ကားသွားသော ပေါင်ကြားထဲသို့ သူ၏လက်ဝါးကြီး ထိုးထည့်ကာ ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ လက်ဝါးစောင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်၊ ပေါင်အတွင်းသား လေးတွေကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေလေရာ မပန်းနွယ်မှာရင်ထဲ၌ လှိုက်ဖိုမောလာလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ သူမ၏နှုတ်ခမ်း ပါးလေးတွေကို မလွှတ်ဘဲ အတင်းစုပ်နမ်းနေသည့်အပြင် သူ၏လျှာကြီးဖြင့်လည်း မပန်းနွယ်၏ လျှာကလေးနှင့် ပါးစောင်လေးတွေကို ထိုးပြီးရက်ပေးနေသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်၏ ထဘီကို ဆတ်ကနဲဆွဲ၍ခါးပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်ရာမှ ဖောင်းကြွမာတင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ၏လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို လျှောတိုက်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှ ကလီစာများက ပြောင်းကပြန် ဖြစ်ကုန်မလား ထင်မှတ်မှားရအောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က သူမ၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်၍ပေးနေသော လက်ကြီးဖြင့် စောက်စေ့ငုတ်တိုလေးကို ထိုးဆွပေးနေ ပြန်ပါသေးသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယောင်ကိုင်း၍ ထလာရုံမက တစတစဖြင့် မာ၍တင်းလာလေတော့သည်။

မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း ဘာတွေမှန်းမသိသော အရည်များကလည်း တစစ်စစ်ဖြင့် မကြာခဏ ထွက်လာလေတော့သည်။ မပန်းနွယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ တစ်ဖြေးဖြေး နုံးခွေ၍ မလှုပ်ချင်တော့လောက်အောင်ပင် နုံးခွေ၍ ကျသွားရသည်။ သူမအနေဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိသည့်အပြင် ရုန်းဖို့အင်အား တွေလည်းမရှိတော့သည့်အပြင် အဖေ့အတွက်၊ အဖေလွတ်ရန်အတွက် ဖြစ်သဖြင့် ရုန်းကန်ချင်စိတ်များလည်း မရှိတော့ပြီဖြစ် လေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီအင်္ကျီကိုပါ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ တခဏခြင်းမှာပင် မပန်းနွယ်၏ အင်္ကျီများ ကျွတ်ထွက်သွားရာ ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်က ကုတင်ဘေးဘက်တွင် ပုံထားလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်ကာ ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် လှိုက်မော၍ နေရလေသည်။

ဝင်းဝါပြည့်ဖြိုးသော မပန်းနွယ်၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးက လှပစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာရာ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ကျေနပ်မှုများဖြစ်ပေါ်ပြီး မျက်နှာကြီးမှာ ဝင်းထိန်သွားတော့သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မျက်နှာငုံ့လျက် မပန်းနွယ်၏ နို့အုံလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ့စို့လိုက်ပြီး နီတာရဲ နို့သီးလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ထိုးယက်လိုက်သည်။

“ အ...ဟင့် ”

မပန်းနွယ်မှာ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးလေးများ ထသွားပြီး ကိုယ်လုံးလေးကိုတွန့်ကာ ရင်ဘတ်လေးမှာ ကော့တက်၍ သွားရလေသည်။ ရင်တွင်းမှ ကိုထွန်းကြိုင်၏ နို့အုံအား ငုံ့၍စုပ်လိုက်သဖြင့် မပီမသ ညည်းသံလေး ထွက်သွားရသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ နို့အုံများကို ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်ရင်းမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခါးပေါ်ထိ လန်တက်နေသော မပန်းနွယ်၏ ထဘီလေးကို လုံး၍စုကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်က ငြင်းဆန်သည့် အမူအယာဖြင့် ထဘီကိုလိုက်ပြီး ဆွဲလိုက်ပေမယ့် ကိုထွန်းကြိုင်က ထဘီကိုဒူးခေါင်းထိ ကျော်၍လှန်ချလိုက်ရာ ဆွဲလို့မမှီပဲဖြစ်ရလေသည်။ ရုတ်တရက် ဖြစ်၍လန့်ပြီး ချွတ်နေသော ထဘီကိုလှမ်း၍ ဆွဲမိပေမယ့် တင်ပါးကြီးများကြောင့် ထဘီမှာ ခါးတွင်ပိနေသလို ထစ်နေသလို ဖြစ်သွားရသည်။ မပန်းနွယ် မသိစိတ်၏လှုံ့ဆော်မှုဖြင့် သူမ၏လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကားကားစွင့်စွင့် တင်သားကြီးများကို ကြွပေးလိုက်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ်၏ ဝင်းဝါသော နို့အုံများကို တစ်ဖက်စို့ပြီး နောက်တစ်ဖက်သို့ ပြောင်းစို့ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့်ရက်ပေးခြင်း၊ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်တွင်း ရောက်အောင် စုပ်ယူပေးခြင်းပြုလုပ်ပေးနေရာ မပန်းနွယ်မှာ မျက်စိများ စုံမှိတ်လျက် နို့စို့ပေးမှုဒဏ်ကို အပြင်းအထန် ခံစားနေရသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က ထဘီကျွတ်သွားသဖြင့် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသော မပန်းနွယ်၏နူးညံ့လှသည့် ဗိုက်သားများ၊ ပေါင်သားများနှင့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် အင်္ကျီကြယ်သီးများဖြုတ်ကာ သူ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူ၏ပုဆိုးကို

ဖြည်လျက် ကွင်းလုံးချွတ်၍ ချလိုက်ရာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာလည်း မပန်းနွယ်နှင့် အပြိုင် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ နို့အုံများကို ငုံ့စို့နေရင်းမှ မပန်းနွယ်၏ ဗိုက်သား၊ ပေါင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသောလက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လျက် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လက်ခလယ်ဖြင့် အသာလေး ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ၌ ယားယံပြီး စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာသဖြင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လက်ခလယ်မှာ စိုစိသွားလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်း လက်ခလယ်ကို ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ချိန်တွင်မတော့ မပန်းနွယ်မှာတင်ပါးကြီး ကော့တက်သွားလေသည်။ မပန်းနွယ်၏ စောက်စေ့နီတာရဲငုတ်တိုလေးအား လက်မဖြင့်လည်း မထိခလုတ်၊ ထိခလုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ မပန်းနွယ်မှာ ခေါင်းကိုခါယမ်းလျက် တင်ပါးကြီးကို ကြွကြွပေးမိလေသည်။

“ အင်း......ဟင်း.....ဟင်း....ကျွတ်...ကျွတ်.... ”

မပန်းနွယ်၏ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းညူသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်တစ်ယောက် ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များ စိုရွှဲသည်အထိ ထွက်လာသည်ကို လက်မှသိလိုက်ရ၍ နို့စို့ခြင်း၊ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကလိခြင်းကိုရပ်ကာ မပန်းနွယ်၏ ခြေရင်းဘက်ရွှေ့လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲမလျက်ကားလိုက်ပြီး မပန်းနွယ်၏ ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်၏ လှပသော ကိုယ်ခန္ဓာနှင့်အတူ ကြွားကြွားဝင့်ဝင့်ရှိလှသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်က အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်ရင်းထိုင်လိုက်ရာ သူ၏မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်ခြင်း အပြည့်ဖြစ်နေလေတော့သည်။ မပန်းနွယ် တစ်ယောက်ကတော့ ကြောက်ရွံ့နေသည့်အပြင် သူမ၏နို့အုံများကိုစို့ကာ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးကလိနေသော ကာမဝေဒနာကို ကြိတ်မနိုင်ခဲမရစွာဖြင့် တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်လေး ခံစားကာ မျက်စေ့စုံမှိတ်ထားသောကြောင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အမူအယာကို မသိဘဲရှိနေသည်။

“ အို.....ဟင်း.....ဟင်း....ဟင်း... ”

ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်က တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ရည်များစိုရွှဲပြီး ဖောင်းဖောင်း အိအိလေးဖြင့် ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အသာဖြဲလိုက်ရာ “ပလပ်” ကနဲ မြည်ပြီး စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုပြဲအာသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နီနီရဲရဲကလေး ထွက်ပေါ်လာရာ ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်အဖို့ စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာမှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားများကို လျှာဖြင့်သပ်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်၏ ပေါင်ကြားမှ ကြီးမားထွားကြိုင်း၍ ရှည်လျားသော လီးတန်မဲမဲ ပြောင်ပြောင်ကြီးက ပေါက်ခါနီး မြွေဟောက်ကဲ့သို့ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်နေသယောင် ရမ်းခါလှုပ်ရှားနေသည်။ ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်က သူ၏ ပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ထိပ်ကြီးကို ဖြဲထားသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြား နီရဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ဝလေးကိုတေ့ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်လျှောက် ထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာတွင် လီးတန်ကြီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မပန်းနွယ်မှာ ခေါင်းခါယမ်းသည်အထိ ခံစားရလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးဖြင့် ထိုးမွှေပေးသလို စောက်စေ့လေးကိုလည်း မထိတထိတို့လိုက်လျက် တစ်ဖန် လီးတန်ထိပ်ဖူးကို မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ဝထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲထားသောလက်ကို လွှတ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကငုံလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

“ ဗြွတ်....ပလွတ်....စွပ် ”

“ အင့်...... အား..... အမလေး..... လေး.... အား..... အီး... သေပါပြီ..... အား.... အီး.... ဟီး.... ဟီး.....နာတယ်....အား....အမလေး...လေး.... ”

မပန်းနွယ်၏ နူးညံ့အိစက်လှသော စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ အသစ်လေး ဖြစ်ရုံမျှမက နူးညံ့လှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်မှာ သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုယ်လုံးအားနှင့်ဖိပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အသစ်လေး ဖြစ်သော်လည်း စောက်ရည်များ စိုစွတ်နေသောကြောင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ ဖိသွင်းလိုက်သော လီးတန်ကြီးမှာ တစ်ဝက်မျှဝင်၍သွားပါသည်။ မပန်းနွယ်မှာမူ လီးတန်ကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်လာသဖြင့် နာကျင်မှုများကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကော့ပျံတက်သွားရပြီး အော်ဟစ်ညီးညူလိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်၏လီးတန်ကြီးမှာ ကြီးမားသဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ် အောက်နှုတ်ခမ်း စပ်လေးသည်လက်မဝက် မရှိတရှိလောက် ကွဲ၍သွားကာ သွေးများထွက်ပြီး နာကျင်သွားတာ ဖြစ်လေသည်။ မပန်းနွယ်မှာ နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့် တွန်းပြီးထားရလေသည်။

ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်မှာ သူ၏ဆန္ဒလောကြီးသွားမိကြောင်း ရိပ်မိသွားသဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကိုဆက်ပြီးမသွင်းတော့ပဲ ညင်ညင်သာသာလေး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးပြီး မပန်းနွယ်၏ နို့သီးခေါင်းကို လက်နှင့်ချေမွပြီး နို့အုံလေးကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေသော အတွေ့ထူးကြောင့် စောက်ဖုတ်တွင် စပ်တပ်တပ် နာတာတာကြီး ဖြစ်ရုံမှလွဲ၍ ကာမအရသာကို ခံစားလာရသဖြင့် ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကို ထောက်ကန်ထားသော လက်များကိုဖြုတ်ပြီး ကိုထွန်းကြိုင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ်လေး အရသာ တွေ့လာသည်ကို သိသဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်မျှဖြင့်ထုတ်ချီသွင်းချီ လုပ်ပေးနေရင်းက တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းထဲပို ၍ဝင်ရန် မသိမသာ သွင်း၍ သွင်း၍ ပေးသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ တစ်ခုခုပိတ်ထားခြင်း ခံရသလိုရှိလာရာတွင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လျက်ကပင် ပြန်၍ဖိဆောင့်လိုက်ရာ “ဖောက်” ကနဲအသံ နှင့်အတူ မပန်းနွယ်မှာ ဖျတ်ဖျတ်လူး ခါသွားရလေတော့သည်။

“ အား.... အမလေး... လေး..... အား... ”

“ ပြွတ်.... စွပ်.... ပြွတ်.... စွပ် ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီ ဖြစ်၍ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိသိပ်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်သည်နှင့် မပန်းနွယ်မှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လျက် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ ပြီးသွားသလို ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်ကလည်း သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ သွေးစများ၊ စောက်ရည်များ၊ သုတ်ရည်များဖြင့် အဝင်အထွက် ချောချောရှုရှုဖြစ်လာသော မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဆက်ပြီးလိုးဆောင့်လျက် တစ်ညလုံး လိုးရန် အစပြန်ပျိုးလိုက်ပြန်ပါတော့သည်။



........................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။