မကောင်းမှုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ အပိုင်း ( ၆ )
ထူးခြား ရဲ့လံကြုပ်ဇာတ်လမ်း။
ထူးခြား ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။
အိမ်ရောက်လို့ ညဝတ်အင်္ကျီ လဲ သွားတိုက် သန့်ရှင်းရေးလုပ် ပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ တက်ပြီး ဘေးချင်းယျဉ်လျှက် လှဲမိသည့် အချိန်တွင် ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က၊
"ဖြူလေး ကို ကိုကို ပြောစရာ ရှိတယ်"
"ပြောလေ ကိုကို"
"ဖြူလေး ဖိုးတုတ် နဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဘယ်အထိ ဆက်မယ် စိတ်ကူးထားလဲ"
"ဟင်"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မျက်နှာတခုလုံး သွေးဆုပ် သလို ဖြူသွားပြီး မျက်နှာလည်း အရမ်းပျက်သွားခဲ့လေသည်။ သို့သော် အတင်းဟန်ဆောင် တင်း၍၊
"ကို...ကို.....ဘာ....ဘာ...ကိုဆိုလိုတာလဲ"
ဟု မေးလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က၊
"ကိုကို ဘာဆိုလိုသလဲ ဖြူလေး သိပါတယ်ကွာ၊ ဟန်ဆောင်မနေပါနဲ့တော့၊ ကိုကို စိတ်မဆိုးပါဘူး"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ မျက်နှာတခုလုံး ပြိုမည့်မိုး ကဲ့သို့ အုပ်ဆိုင်းသွားရင်းက၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နှင့် မျက်လုံးချင်းမဆိုင်ရဲပဲ ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုလေတော့သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ငိုနေသည်ကို ခနတာ အရှိန်သေအောင် လွှတ်ထားပေးလိုက်ပြီးတော့မှ ပုခုံးလေးကို ပွတ်ကာ၊
"မငိုပါနဲ့ ဖြူလေးရယ် ကိုကို စိတ်မဆိုးပါဘူးဆို"
"ဖြူလေး အမှားပါကိုကိုရယ်၊ အဟီးးးးးဟင့် ရွှတ်.. ကိုကို ကြိုက်သလို အရေးယူပါ၊ ဖြူလေးကို သတ်ချင်လည်းသတ်လိုက်ပါ၊ ဖြုလေးကို အိမ်ပေါ်က နှင်ချချင်လည်း ဖြူလေး ဆင်းပေးပါ့မယ်၊ ဟီးးးးဟင့်......ရွှတ်..."
"အိုကေ ဖြူလေး ငိုလို့ အားရရင် ကိုကို တို့ စကားပြောရအောင်၊ ဖြူလေးကို လည်း မသတ်ဘူး၊ အိမ်ပေါ်ကလည်း နှင်မချဘူး ဟုတ်လား၊ ကိုကိုတို့ အရွယ်ရောက်ပြီးသူတွေ အချင်းချင်း စကားပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြရအောင်"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်ရက် ငိုကျွေးနေရာမှ ခေါင်းမော့ပြီး ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် တကယ်ပြောနေတာလား ဆိုတာကို မယုံရဲ အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် တကယ်စိတ်ဆိုးသည့်ပုံ မပေါ်ပဲ အေးအေးဆေးဆေး ဖြင့် သူမကို ပြန်ကြည့်နေတာတွေ့ရတော့ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ရင်ဘတ်ပေါ် သူမ မျက်နှာကို အပ်၍ ငိုကြွေးပြန်လေသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ငိုနေရှာသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထွေးပွေ့ထားရင်း ကျောပြင်လေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ၏ တည်ငြိမ်သော အပြုအမှုကြောင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း တဖြည်းဖြည်းဖြင့် စိတ်အနည်းငယ်ပေါ့ပါးလာခဲ့ရသည်။ အတော်ကြာကြာလေး ငိုနေရာမှ ရှိုက်သံလေး နည်းနည်းပါးပါးလာပြီး ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မျက်နှာကို မော့ကြည့်ကာ၊
"ကိုကို တကယ်ပဲ စိတ်မဆိုးဘူးလား၊ ခွင့်လွှတ်နိုင်လို့လား"
"မဟုတ်ပဲ နဲ့ ကိုကို က အခုလို နေပါ့မလား၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို တို့ သေခြာ ဆွေးနွေးရမယ်လေ၊ ကိုကို တို့မှာ သမီးကြီး နဲ့ သားငယ်လည်း ရှိတယ်၊ ကိုကို တို့ ဖြူလေးတို့ အသိုင်းအဝိုင်းကလည်း ရှိသေးတယ် "
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ပြောသည်မှာ အချက်ကျ မှန်ကန်သည်မို့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် မျက်နှာ အတည်လေးဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ရှေ့ ကြုံ့ကြုံ့လေး ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ကို ကြည့်ကာ၊
"ကဲ အဲဒီတော့ ကိုကို က ဘာကို ဆွေးနွေး ပြောချင်တာလည်း"
"ပထမဆုံးက ကိုကို တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်းရမယ်၊ လျို့ဝှက်ချက်မထားရဘူး၊ ပြီးတော့ အနာဂါတ်မှာ ကိုကို တို့ ဘယ်ပန်းတိုင်ကို သွားဖို့ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်မယ် ဆိုတာကို ပါ ဆွေးနွေးရမယ်"
"အင်း"
"အဲတော့ ပထမဆုံး က ပြီးခဲ့တာတွေကိုလည်း ပြန်လည်သုံးသပ်ဖို့ နားလည်သဘောပေါက်အောင် ကိုကို မေးတာ နည်းနည်းဖြေပေးမလား"
"အင်း"
"ဖိုးတုတ် နဲ့ ဖြူလေး နဲ့ ဘယ်က နေဘယ်လို စဖြစ်သွားတာလဲ"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ၏ အမေး က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မျက်နှာလေး ကို ရှက်သွေးဖြန်းကာ နီးမြန်းသွားစေလေသည်။
"အာ ကိုကို ကလည်း ဘာတွေ လျှောက်မေးနေတာလဲ၊ အဲဒါက ဘာဆိုင်လို့လဲလို့"
"မသိဘူးလေ ဖြူလေး ရယ် ဆိုင်ချင်လည်း ဆိုင်မှာပေါ့၊ ကိုကို တို့ တယောက်ကို တယောက် မလိမ်မညာ ပွင့်လင်းရမယ်လို့ အစကတည်းက ပြောထားတယ် မဟုတ်လား"
"ကိုကို ဖြူလေး ကို တကယ် စိတ်မဆိုးဘူးနော်"
"မဆိုးပါဘူး ဆိုမှ ကွာ၊ ကိုကို တို့ ဒီ လို ဆွေးနွေး တဲ့ အဆင့်တောင် ရောက်နေကြမှတော့ ဘယ်လို စိတ်ဆိုးရမှာလဲ၊ ကိုကို တို့ အဖြေရှာကြရတော့မှာလေ"
"အင်း ကိုကို ရယ် အစအဆုံး ဒီတေးတော့ ဖြူလေး မပြောချင်တော့ဘူးကွာ၊ အကြမ်းပဲ ပြောမယ် ဖြူလေး ရှက်တယ်"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မှာ ဖြစ်ပျက်ပုံ အစုံကို သူသိပြီးသား ဖြစ်သော်လည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဘယ်လို ပြောမလဲ သိချင်သဖြင့် မေးခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။
" အင်းပါကွာ အကြမ်းဖျဉ်းပဲ ပြော ဘယ်နေ့က စဖြစ်တာလဲ ဘယ်အဆင့်လောက်ထိတောင် ရောက်နေပြီလဲ"
"အွန်း လွန်ခဲ့တဲ့ တလလောက်က ကိုကို စစ်ဆင်ရေးနဲ့ တပတ်လောက်ကြာအောင် သွားတဲ့ အချိန်တုန်းက ပေါ့။ ဖိုးတုတ် နဲ့ ဖြူလေးတို့ အမှတ်မထင်မှားမိကြတယ်လေ၊ ဒီထက်ပိုမမေးနဲ့တော့ကွာ၊ နောက်တော့ ဆားငံရည် လို ပဲ သောက်မပြေ ဖြစ်သွားကြတာပေါ့"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ ခေါင်းကို ငုံ့ထားပြီး မျက်နှာတခုလုံးလည်း နီမြန်းကာ သူမ ခြေသည်းလေး များကို သူမ လက်သည်းကလေး များဖြင့် ကုတ်ခြစ်နေလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် မှာ သူလိုချင်သော အဖြေ မဟုတ်သော်လည်း ဖိုးတုတ်က မုဒိန်းကျင့်လို့ ဟု ပြောလျှင် သူဒေါပွမည်စိုး လို့ ဖိုးတုတ်ကို ကာကွယ်တာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။
"အဲဒီနောက်တော့ ဖြူလေး တို့ နေ့တိုင်း လိုလို ပဲလား"
"နေ့တိုင်း တော့မဟုတ်ပါဘူး ကိုကို ရယ်၊ တပတ်မှ တခါ နှစ်ခါလောက်ပါ"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဘာလို့ လိမ်ပြောတာလည်း ဟု ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တွေးနေမိသည်။ သူကြည့်ခဲ့ရသည့် ဗီဒီယို ကလစ်တွေ အရတောင်မှ ပထမ သုံးလေးရက် ဖိုးတုတ် နသား ပါယား ဆက်တိုက်ကျင့် ပြီး နောက်ပိုင်း သူမ က အလိုတူ အလိုပါသည့် အချိန် နေ့တိုင်း ဆေးရုံသွားကာနီး လုပ်သည်။ သူမရှိတဲ့ ညနေမှာသူတို့ လင်မယားကုတင်ပေါ် ခေါ်သိပ်သည်။ ထိုလို ညမျိုးမှာ ဆို ဖိုးတုတ်က သုံးချီလောက် အမြဲဆွဲလေ့ရှိသည်။ သူ ရက်ရေကြည့်သလောက်က မလုပ်သည့် ရက်ပင် မရှိသလောက်ပင်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် သူ့ကို လိမ်ပြောနေမှန်းသိတော့ ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ရင်မှာ နည်းနည်းတော့ ထိခိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က သမီးမာလာ နှင့်ကိစ္စ ကို ထိန်ချန်ထားခဲ့သေးတာပဲ၊ ကိုယ့်အလှည့်ကျတော့ ခံပေါ့သီဟ ဟု စိတ်ထဲ ပြောနေလိုက်မိသည်။
"အင်း ထားပါတော့ အဲဒီတော့ ဖိုးတုတ်ကို ဖြူလေးက ချစ်လို့လား၊ ဘယ်တော့လောက် ဖြတ်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားလဲ"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မျက်နှာ မှာ ရဲရဲတွတ်သွားပြန်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နှင့် မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရအောင် ခေါင်းကို အတင်းငုံ့ပြီး ငြိမ်သက်နေသည်။ အတွေးထဲ နစ်နေတာလား ဘာဖြေရမည်မသိတာလား။
"ပြောလေ ဖြူလေး အဲဒါက ကိုကို တို့ မိသားစု ရဲ့ နောင်ရေး အနာဂတ် နဲ့ ဆိုင်နေတယ်၊ ဖြူလေး ဆီက အဖြေသိရမှ ကိုကို တို့ ဘယ်လို လမ်းဆက်လျှောက်မယ်ဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်လို့ ရမယ်၊ ဖြူလေးရဲ့ စိတ်ရင်းကို ပဲ သိချင်တယ်၊ ကိုကို က အတင်းဖြတ်ခိုင်းတာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဖြူလေးကို အိမ်ပေါ်က နှင်ချတာလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဖြူလေးဘာလုပ်မှာလဲ ဆိုတာကို သိချင်တာတခုပဲ ရှိတယ်"
"ဖြူလေး မပြောတတ် ဘူးကိုကို"
..................................................................................................................................
အခန်း ( ၉ )
"ဟင် မပြောတတ်ဘူး ဆိုတာက၊ ဖိုးတုတ်ကို ဘယ်တော့ ခေါက်ရမယ် ဆိုတာ မသိဘူး အဲလို လား"
"ကိုကို စိတ်မဆိုးနဲ့ နော်၊ ကိုကို ဖြူလေးကို ဘယ်အတိုင်းအတာထိ ခွင့်လွှတ်နိုင်မလဲ"
"ဖြူလေး က ဘယ်လောက်အထိ လွှတ်လပ်မှု လိုချင်လို့လဲ"
"ကိုကို ဖြူလေး တို့ ဖြစ်နေတာကို ဘယ်လိုသိလဲ"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ကထောက်လှမ်းရေးသမား ပီပီ သူ့လျို့ဝှက်ချက်ကိုတော့ ထုတ်မပြောချင်၊ သို့ဖြင့်၊
"ကိုကို က ထောက်လှမ်းရေးတပ်မှုးလေ ဖြူလေး မေ့နေပလား၊ မျက်စေ့တွေ နားတွေ အများကြီး ရှိတယ်"
"ဖြူလေး ရဲ့ လွှတ်လပ်မှု ကတော့ ဖြူလေး အပေါ်မှာ အဲဒီ မျက်စေ့တွေ နားတွေကို ပိတ်ထားစေချင်တယ်။ ဖြူလေး ပရိုက်ဗိတ်ဆီ လိုချင်တယ် ဒါပဲ ကိုကို ပေးနိုင်ရင်တော့ အဲဒါတွေ ဖြူလေး လိုချင်တယ်"
"အိုကေ အဲလိုလွတ်လပ်ခွင့်ရပြီးရင် ဖြူလေးက ဘယ်တော့လောက် ဖိုးတုတ်နဲ့ ဇာတ်လမ်းဆုံးဖို့ ရည်ရွယ်ထားလဲ"
"ဖြူလေးကို ကိုကို က အဲလို ယုံကြည်မှုထားရင် ဖြူလေး ကိုကို သိက္ခာကျအောင်၊ သားသမီးတွေ မျက်နှာပျက်အောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး၊ကိုကို့ ကိုလည်း ဖြူလေး လွတ်လပ်ခွင့် ဖြူလေး နည်းတူပေးမယ်၊ ကိုကို လုပ်ချင်တာလုပ်၊ မိသားစု မပြိုကွဲသွားရင်ရပြီ၊ ဖြူလေး ဇာတ်လမ်းကို ဖြူလေး ဘာသာ တနေ့ကျရင် ရှင်းပြစ်လိုက်မယ်၊ ဘယ်လိုလဲ"
ခုထိ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် ဖိုးတုတ် နှင့် ပတ်သက်ပြီး ပြတ်ပြတ်သားသား မပြောနိုင်သေးဟု ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တွေးလိုက်မိသည်။ အင်း နှင်းဖြူ မပြောနိုင်သေးရင် လည်း စောင့်ကြည့်လိုက်ဖို့ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် လောက်က တော့ တခုခု ဖြစ်လာတာ နှင့် သူက အကုန်ရှင်းလို့ ရတာပဲလေ၊ ဟု တွေးလိုက်သည်။ တခုပဲ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က တောင်းဆိုသည့် လွတ်လပ်ခွင့်၊ ပရိုက်ဗိတ်ဆီ၊ ထိုအရာကိုတော့ သူချိုးဖေါက်ဖို့ မရဲဖြစ်နေသည်။ လုံးဝ ကြီးလည်း လွတ်မပေးချင်၊ ကိုယ့်ဂတိကို လည်း ကိုယ်မဖျက်ချင်၊ ဒီကြားထဲက ထိုဂတိကို သူချိုးဖေါက်မှန်း သိသွားပါကလည်း သူ့စကားကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တသက်လုံး ယုံကြည်မှာ မဟုတ်တော့။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်တိုင်က လည်း သူ့အပေါ်မှာ မရိုးသား မပွင့်လင်းတာ သူသိပြီးနေပြီ။ သို့သော်လည်း သူ့ဘက်က ချိုးဖေါက်တာကိုတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လုံးဝ မသိစေခြင်။
"အိုကေလေ၊ ဒါဆိုလည်း ဖြူလေး ကို ကိုကို ကလွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတယ် ဆိုတာကို သူများကို ဖြူလေး က မပြောရဘူး၊ ဖြူလေး လုပ်နေတာတွေက ကိုကို့ ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်နဲ့ လုပ်နေတယ် ဆိုတာကို သူများတွေကို အသိမပေးရဘူး၊ အဲဒါတော့ သဘောတူတယ်မလား"
"အင်း အဲဒါက တော့ ကိုကို့ ရဲ့ သိက္ခာအတွက် ဖြူလေး သဘောတူပါတယ်"
"အိုကေ လေ ဒါဆိုလည်း အဲဒီ နေရာက ပဲ စကြတာပေါ့၊ ဖြူလေး အကူညီလိုရင်တော့ အချိန်မရွေး ကိုကို့ ကို ပြောနော် ဘာမှ နှောင့်နှေးမနေနဲ့"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ပြောလိုက်ရင်းက ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မေးလေးကို လှမ်းကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ခေါင်းလေးကို နောက်သို့ ခွာလိုက်ပြီး၊
"ကိုကို စိတ်မရှိရင် ဖြူလေး တို့ အဲတာလေး ပါ ခန နားလို့ ရမလား"
"ဟင် ကိုကို တို့ က လင်မယားလေကွာ"
"သိပါတယ် ဒါပေမဲ့ ခနလေး ဘရိတ် ပေးလို့ ရမလား ကိုကို ဖြူလေးကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော်၊ ခနလေးပါ ဖြူလေးကို အချိန် နည်းနည်းလေး ပေးပါ"
"အင်းအင်း ဖြူလေး သဘောပါပဲ"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် နည်းနည်းတော့ စိတ်ပျက်သွားသည်။ သူ့ခေါင်းအုံးပေါ် လှဲချလိုက်ရင်းက စောင်ကို ခေါင်းမြီးခြုံကာ အိပ်ဖို့ ကြိုးစားတော့သည်။ သို့သော်လည်း သူကခေါင်းထဲမှာက အတွေးတွေ ပလန်တွေက ရှုတ်ပွလျှက်။
....................................................................................................................
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် တယောက် မနက်ဆို ရုံးရောက်လျှင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူဂတိပေး ထားသဖြင့် သူ့အိမ်မှ လုံခြုံလေး ကင်မရာ ရီကော့ဒင်းကို ဖွင့်မကြည့်ဖြစ်အောင် စိတ်ကို ထိန်းချူပ်ထားနေရသည်။ သူ့အလိုလို ရီကော့ဒ်ဒင်း လုပ်ထားမှာ မို့အချိန်မရွေး ပြန်ဖွင့်ကြည့်နိုင်သည်ကို လည်း သူသိထားသဖြင့် စိတ်ကို ထိန်းနိုင်ခြင်းလဲ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ တတ်နိုင်သလောက် စိတ်ကို အလုပ်ထဲ နှစ်မြုပ်ထားလိုက်သည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် အိမ်ပြန်တော့လည်း လောလောဆယ် စိတ်ထဲ ခိုးလို့ခုလု၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကလည်း လောလောဆယ် သူ့ကို ခွင့်လွတ်ပေးဖို့တောင်းပန်ထားသဖြင့်၊ မိန်းမ နဲ့ အတူတူ အိပ်နေပေမဲ့ ဟိုဟာ လုပ်လို့ မရ။ သူအိမ်ပြန်လာမအိပ်ရင်လည်း သူ့အိပ်ယာ ဖိုးတုတ်လာအိပ်မည်ဆိုတာကို သိသဖြင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်က အိမ်ကို စောစောပြန်လာကာ ဘယ်မှ မသွားပဲ နေလေသည်။ ညဘက် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မသိအောင် အိပ်ဆေးသောက်အိပ်လေသည်။ ဒီလို နှင့် တပတ်အချိန်ကုန်သွားသည်။
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ဒီမနက်ရုံးရောက်တော့ အရေးတကြီး စစ်ဆင်ရေးတခု အတွက် တပ်မှုး များ အစည်းအဝေးခေါ်သဖြင့် သွားရလေသည်။ ယခု မူယစ်ဆေး ကုန်သွယ်မှု လမ်းကြောင်းမှာ အိမ်နီးချင်း နိုင်ငံ များက ဂိုဏ်းကြီး နှစ်ခု တို့ ပူးပေါင်း ပြီး လုပ်ဆောင်နေကြတာ ဖြစ်သဖြင့် အဆမတန် အားကောင်းပြီး အထူးလည်း လျို့ဝှက်ကြောင်း သူတို့ အေးဂျင့် တချို့ကို နိုင်ငံခြားသို့ အန်ဒါကာဗာ အဖြစ်ပို့ပြီး တချို့ကို နယ်စပ်ဒေသတို့ တွင် လှုပ်ရှား ခိုင်းရမည် ဖြစ်ကြောင်းဆွေးနွေးကြပြီး ပါဝင်ကြမည့် တပ်မှုးတို့ ပဲ သီးသန့် ဆွေးနွေး ဖို့ သပ်သပ် ခွဲပြီး ဆက်ဆွေးနွေးကြသည်။ ထို တပ်မှုး များထဲတွင် သူ့သမီး မာလာရဲကျော် ၏ တပ်မှုးလည်း ပါဝင်ပြီး မာလာရဲကျော် ကို နယ်စပ်ဒေသ လွှတ်ဖို့ စဉ်းစားထားကြောင်း ထိုတပ်မှုးက ပြောလေသည်။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် စိတ်ထဲ တွင် ကန့်ကွက်ချင်သော်လည်း မာလာ့ အရည်အချင်းကို ယုံကြည်တာက တကြောင်း သူကန့်ကွက်ကြောင်း သိသွားပါက မာလာ က သူ့ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးမည်ဖြစ်ကြောင်းသိသဖြင့် အသာ ငြိမ်နေလိုက်ရ လေသည်။ သူတို့ စစ်ဆင်ရေး က အရေးကြီးသဖြင့် အင်ဖေါ်မေးရှင်း များကို ဂရုတစိုက်ဖတ်ကာ ဘယ်လို လုပ်ဆောင်မည် စသဖြင့် အသေးစိတ်ဆွေးနွေးကြရာ မနေ့က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် သူပြောခဲ့တာတွေတောင် မေ့လျှော့ သွားခဲ့ရသည်။ ညနေစောင်း တွင် ခနနားကြပြီးညှိနိူင်းပွဲကို မနက်ဖြန်ဆက်ကြရန် သဘောတူလိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်မှာမှ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဆီက ဖုံးဝင်လာလေသည်။
"ကိုကို ဖြူလေး တို့ ခရီးထွက်မလားလို့ "
"ဟင် ကိုကို မအားဘူး အခု စစ်ဆင်ရေး အရေးကြီး နေလို့၊ ကိုကိုတောင် ခရီးထွက်ရင် ထွက်ရမယ်"
"ထွက်လေ ကိုကို ဖြူလေး ပြောတာက ဖြူလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပြောတာ၊ ဖိုးတုတ်ကို ပါခေါ်သွားမယ်လေ"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ရင်ထဲ နှင့်ကနဲ တော့ ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော်လည်း သူလည်း ခွင့်ပြုထားပြီးပြီ မဟုတ်လား ဘာထူးမှာလဲ နှင်းဖြူ ပျော်ရင် ပြီးတာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။
"ဖြူလေး တို့က ဘယ်ဘက်သွားကြမှာလဲ"
"ဖြူလေး တို့ က မေမြို့ လားရှိုးဘက် တက်မလားလို့ ရတနာလည်း ပါမယ်လေ"
ရတနာဆိုတာက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည်၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ကျောင်းကတည်းက ငယ်သူငယ်ချင်း၊ သူ့ယောက်ျား ဒေါက်တာမြကြည်မှာ လည်း အထူးကု ဆရာဝန်ကြီးတဦး။ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် နှင့်လည်း ရင်းနှီးနေတော့၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် စိတ်ထဲ နည်းနည်းထူးဆန်းသလို ဖြစ်မိသည်။
"အော် ဒေါက်တာမြကြည်ပါ ပါမှာလား"
"ဟင့်အင်း မပါပါဘူး"
"အော်"
ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ဆက်မမေးတော့ တော်ကြာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ပရိုက်ဗိတ်စီ လိုသည်ဟု ပြောထားပြီးသား၊ သူအရမ်းစပ်စု သည်ဖြစ်အုန်းမည်။ ဒီအခြေရောက်မှ တော့ မထူးပြီ။
"အင်း ကိုကို လည်း ခရီးထွက်ရင် ထွက်ရလိမ့်မယ်၊ သမီးတို့ တပ်က အကူညီလိုလို့"
"အင်း သမီးတောင် မတွေ့တာ အတော်ကြာသွားပြီ၊ သူ့ကို ခွင့်လေးဘာလေး ရအောင် ကိုကို ပြောပေးလိုက်လေ"
"အင်းပါ ဒီတခါစစ်ဆင်ရေးပြီးရင် ပြောပေးပါ့မယ် သူတို့ အခု အရေးကြီးနေလို့ ခွင့်ရမှာ မဟုတ်ဘူး"
"အင်း ကိုကို ဖြူလေး တို့ မနက်ဖြန်ထွက်မယ်နော် အိမ်က လန်ခရူဇာပဲ ယူသွားလိုက်မယ်"
"အင်း"
.......................................................................................................
တကယ်က မေမြို့ လားရှိုးလို့ သာ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် ကို ပြောလိုက်ပေမဲ့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပလန်က မန္တလေး၊ ညှောင်ရွှေ၊ အင်းလေး ကလောတောင်ကြီး လွိုင်ကော် ပြီးမှ လွိုင်ကော်က နေပြည်တော် ရန်ကုန် ပြန်ကြမှာ ဖြစ်သည်။ စုစုပေါင်း တပတ်လောက်ကြာမည့် ခရီးစဉ် ဖြစ်လေသည်။
မနက်စောစော ပင်ထပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ က ကားဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဝင်ခေါ်ကာ နောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အဖေါ် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆိုသူကို ဝင်ခေါ်ပြီး မြို့ထဲမှ ထွက်ခဲ့ကြလေတော့သည်။
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တယောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် ခရီးသွားဖို့အကြံ ရလာသည်မှာ ဤသို့ ဖြစ်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဖိုးတုတ် နှင့် မဖြစ်မှီကာလ အတွင်းကဖြစ်သည်။ သူမ နှင့် ငယ်ကတည်းကကျောင်းနေဖက်၊ အခု အလုပ်မှာ လည်း ဆေးရုံတခုတည်း လုပ်နေသူ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် သူနှင့် နေ့လည်စာစား အလုပ်လုပ်ချိန်တို့ တွင် ငေးငေး မှိုင်မှိုင် နှင့် အမူအယာပျက်နေသည်မှာ သူငယ်ချင်းအရင်းမို့ သူရိပ်မိလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တနေ့တော့ နေလည်စားချန် လွတ်လပ်သောသီးသန့်အခန်းရှိသည့် ထမင်းဆိုင်တခု သို့ ခေါ်ကာ သွားစားရင်း က သူငယ်ချင်း မ ကို သူဘာကူညီရမလည်း ဆိုတာကို မေးမြန်းလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူ့သူငယ်ချင်းကို သူကအဖြစ်အပျက်တို့ ကိုဖွင့်ပြောပြလေသည်။
ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က အခု သူမ မှာ အိမ်ထောင်ရေး ဖေါက်ပြားမှု ဖြစ်နေမိကြောင်း၊ သူမ ခင်ပွန်းလည်း မသိကြောင်း၊ သူမ နှင့် ယခု ဖြစ်နေသူမှာ သူမ သား၏ သူငယ်ချင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ သူမတို့ မှာ သားတယောက်တည်း ဖြစ်ပြီး သားက ကျောင်းပြီးတော့ စင်္ကာပူ အလုပ်ထွက်လုပ်ချင်သည် ဆိုသဖြင့်လွတ်လိုက်ရကြောင်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မှာ စင်္ကာပူတွင် သူ့သား နှင့် အတူနေသော အခန်းဖေါ် ဖြစ်ကြောင်း၊ အဖေ က ကျန်းမာရေး မကောင်းသဖြင့် ခနခန ပြန်ပြန်လာလေ့ရှိကြောင်း၊ ပြန်လာတိုင်း သူမတို့ သားက ပေးလိုက်သော လူကြုံ ပစ္စည်းတွေ ယူလာပေးလေ့ရှိကြောင်း၊ ရန်ကုန်ရောက်လျှင် သူ့မိဘ အိမ် နှင့် သူမ တို့ အိမ် နှစ်နေရာသာ သူက သွားကြောင်း၊ ဒေါက်တာဦးမြကြည် နှင့် သူမ တို့ က ဂျူတီ ချိန်မတူ ကြသဖြင့် သူမ အားသည့် အချိန်များတွင် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် စားစရာ သွားစား၊ သားအတွက် အကြုံ ထည့်ပေးလိုက်ချင်သည့် ပစ္စည်းကလေးများ စားစရာကလေးများ ကို အတူတူ သွားဝယ်ဖြစ်ကြသည်။ ထိုသို့ ဖြင့် လက်ပွန်းတတီးနေ တော့ စိတ်တွေက ဖေါက်ပြန်လာကြပြီး ကော်ဖီဆိုင်တခု ၏ ချောင်ကောင်းကောင်းဒေါင့်လေး တခု မှာ အတူထိုင်ရင်း သူမကို ဖက်နမ်းတာခံလိုက်ရကြောင်း၊ သူမ က စိတ်ဆိုးပြီး မခေါ်တော့ဘူး လုပ်သဖြင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က စိတ်ထိခိုက်နေပြီး နောက်ပိုင်း သူတို့ အိမ်ဘက်မလာတော့ကြောင်း ၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်တိုင်လည်း နောက်တော့ မနေနိုင်သဖြင့် ပြန်ဆက် သွယ်လိုက်မိရာ၊ နောက်ဆုံး တော့ ဟော်တယ်သွားကာ အတူတူ အိပ်ဖြစ်သည့် အထိ လွန်ကျူး မိသွားကြကြောင်း။ ခုတော့ ဆုပ်လည်း စူး စားလည်း ရူး ဘဝ ရောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းရင်ဖွင့်ဖူးလေသည်။
ယခင်ကတော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က တတ်နိုင်လျှင် ဒေါက်တာဦးမြကြည် မသိခင် အမြန်ဆုံး ဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်ဖို့ အကြံပေးခဲ့လေသည်။ နောက်ပိုင်း သူမ နှင့် ဖိုးတုတ်တို့ ဇာတ်လမ်းဖြစ်၊ ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဖေါက်ပြန်မှုကို သိကာ သူတို့ နှစ်ယောက်စကားပြောဆို ဆွေးနွေး ပြီး သဘောတူညီ ပြီးသည့် နောက်ဗိုလ်မှုးသီဟရဲကျော် က သူမ ကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်တော့ သူမ အိုင်ဒီယာက တမျိုးပြောင်းသွားတော့သည်။
သူမဇာတ်လမ်းကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ပြောပြလိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ခမြာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရသည်။ ယခု တခေါက် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မြန်မာပြည်ပြန်လာလျှင် ဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်မည်ဟု ကြံထားသော်လည်း ၊ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဇာတ်လမ်းကြောင့် သူတို့ နှစ်စုံတွဲ ခရီး ထွက်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ သို့ဖြင့် သူတို့ ၏ ပျားရည်ဆမ်း ခရီးစဉ်စလေတော့သည်။
................................................................................................................
အခန်း ( ၁၀ )
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ မှာ အဓိက က ခရီးသွားဖို့ ထက် သူတို့ ကို လူမသိသည့် နေရာဒေသ များတွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲ ဖို့သာ မို့ သိပ်ခရီးရောက်ဖို့ မလောကြပါ။ ပထမဆုံးည က နေပြည်တော်မှ ဟော်တယ်ကြီး တခု တွင် ဝင်ညအိပ်ကြလေသည်။ ဟော်တယ်တွင်လည်း မတော်တဆ အသိဘာညာ နှင့် တိုးနေလျှင် ဖြေရှင်းရ လွယ်အောင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် တို့က တခန်း၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ်တို့ က တခန်းယူကြသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် ၏ တူအဖြစ်လည်းကောင်း၊ ဖိုးတုတ်က သူတို့ ဒရိုင်ဘာ အဖြစ် လည်းကောင်း လူရှေ့တွင် နေပြကြသည်။
ဟော်တယ် ရောက်ရောက်ချင်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် တို့ နှစ်ယောက် အခန်းထဲ မှာ နေကြပြီး ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို အပြင်ထွက်ကာ အစားအသောက် ဝယ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် တို့လည်း ယခု မှ အချင်းချင်း ရင်ဖွင့် ကြရလေသည်။
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ကို သူမ ယောက်ျား က ဖွင့်မေးလာတော့ သူမလည်း ဗြောင်ဖွင့်ပြောလိုက်ရာ အံ့ဩစရာကောင်းလောက်အောင် သူမကို ခွင့်ပြုပေးခဲ့ကြောင်း၊ သူမ ကိုသာ သားသမီးတွေ မျက်နှာ ကြောင့် တဖြည်းဖြည်းချင်းတော့ ဖြတ်ဖို့ ပြောခဲ့ကြောင်းပြောပြသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နီလာမြကြည် က သူမ ယောက်ျား ဘယ်လို စိတ်ထားမည်ဆိုတာကို မသိသဖြင့် ကြောက်မိကြောင်း၊ သူမ က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို ဖြတ်ပြစ်တော့မည်ဟု စဉ်းစားနေဆဲ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အကြောင်းသိရသဖြင့် ယခု တချီ နောက်ဆုံးပဲ ဖြစ်ဖြစ် စွန့်စား ကာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အရသာခံစားလိုက်မည်ဟု ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ နှင့် လိုက်လာခဲ့သည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က၊
"ကဲ ပါ အဲဒီ အကြောင်းတွေ လောလောဆယ် မေ့ထားလိုက်တော့ ခု လမ်းမှာ တို့ လုံး ဝ ကို အပြည့် ခံစားသွားမယ်ကွာ ဟုတ်ပလား"
"အင်းပါ ငါတော့ ရင်အရမ်းခုန်တာပဲ သိလား၊ ဒါပေမဲ့ ကားပေါ်ရောက်ပြီး ခရီးသွားရတော့ ပျော်လာတယ်ကွ"
"အင်း နင့်ကောင်လေး ကဘယ်လိုလဲ အလိုးကောင်းလား"
"ဟယ် နင်က လည်း စကားပြောကြမ်းလိုက်တာ ခစ်ခစ်။ အေးပါ ကောင်းတယ်ပဲ ထားပါတော့ ၊ သူက နည်းနည်း တော့ ကင်ကီ ဖြစ်တယ်၊ နည်းနည်း ထူးဆန်းတဲ့ ဖီးတွေ ရှိတယ်ကွ"
"ဘယ်လို မျိုးတွေလဲ ပြောပြပါအုံး ငါလည်း ဗဟုသုတ ရတာပေါ့"
"အေးပါ ငါပြောပြမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်မရယ် နင့်ကို ငါ့ကိစ္စ ဖွင့်ပြောတုန်းက နင်က ငါ့ကို မကောင်းပါဘူး၊ မြန်မြန်ဖြတ်လိုက်ပါ အကြံညဏ်ပေးပြီးတော့ နင်ကျတော့ အိမ်က ကားဒရိုင်ဘာ နဲ့ မှ ဖြစ်ရတယ်လို့၊ ပြီးတော့ ယောက်ျား ကလည်း သိသွားတယ်၊ ပြီးတော့ လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတယ်။ အရမ်းထူးဆန်းတာပဲ ၊ ငါ့ကို နားလည်အောင် ရှင်းပြစမ်းပါအုံးဟ"
"ဒီလို ဟာ မထူးတော့ပါဘူး ငါ နင့်ကို တော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြမယ်၊ ငါဘယ်သူ့ကို မှ မပြောဘူး ငါ့စိတ်ထဲ ထားထားတာ၊ ငါ့ယောက်ျား ကိုတောင် ငါမပြောပြဘူး။ ကိုကိုက ငါ့ ကို ဖိုးတုတ်နဲ့ ဖြစ်နေသလားလို့ မေးတော့ ငါက ဟုတ်တယ်ပဲ ဝန်ခံလိုက်တယ်။ သူကလည်း ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ မမေးဘူး၊ မေးရင်လည်း ငါညာဖြေမှာပဲ၊ တကယ်တော့ ငါ မုဒိန်းအကျင့်ခံရတာဟ"
"ဟယ်.. တကယ်..ဟောတော့ အဲဒါကို နင်က ဟို ဆက်ခ်စာအုပ်တွေ ဇာတ်လမ်းတွေထဲက လိုပဲ ကြိုက်သွားတယ်ပေါ့"
"ဟဲ့ ကောင်မရဲ့ ဖြည်းဖြည်း ပြောပါဟ၊ ငါလည်း အဲဒါကို နင့်ကို ရှင်းပြမလို့"
"အင်း"
"ငါက နင် နဲ့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ ဖြစ်နေတဲ့ အကြောင်းကြားရတော့ ပထမတော့ စိတ်ထဲ ရွံမိသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မသိစိတ်ကလား မသိဘူး ဖီးတမျိုးလာနေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ငါ အင်တာနက်ထဲ မှာ အဲလို ဇာတ်လမ်း ဆန်ဆန် စတိုရီတွေ ဗီဒီယိုတွေ လိုက်ဖတ်၊ လိုက်ကြည့်လုပ်မိတော့ တဖြည်းဖြည်း အဲဒီ လိုင်းထဲ စိတ်ဝင်စားလာတယ်။ ကောင်လေး တွေက သူတို့ အန်တီမမ တွေအပေါ် ဘယ်လို ဖီးလာသလဲ ဆိုတာ ရေးထားတာတွေ၊ နောက် သူတို့ ရဲ့ အားကောင်းမောင်းသန်နဲ့ လိုးတာတွေကို ငါတို့ အရွယ် မိန်းမ တွေက အလွန့် အလွန်ကောင်းဆိုပြီး အရသာ တွေ့နေကြတာတွေ။ အဲဒါတွေ ဖတ် ကြည့် ပြီး ဖီးတက်လာတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ရွလာတယ်ပေါ့။ အဲလို နဲ့ အွန်လိုင်း ပွန်ဆိုက်တွေ တော်တော်များများ ကို မွေမိလာတယ်။ ကုလား ဆိုက်တွေဆို ပိုဆိုးသေးတယ်။ သူတို့ မှာ ကပ်ကိုး တို့ အင်းစက် တို့၊ သူများကို သိက္ခာအရှက် ကျအောင်လုပ်ပြီး ဆက်ဆန်တာတို့ အဲဒါမျိုးတွေ ရှောက်ဖတ်မိလာတယ်။ ဖတ်ပြီးတိုင်းလည်း ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ပွတ်ပြီး အာသာ ဖြေခဲ့မိတယ်။ နောက်ပြီး ဒရိုက်ဗာ က သူတို့ ဘော့စ် သူဌေးမ ကို လိုးတာတွေလည်း အများကြီး။ အဲဒီ အချိန် ငါ ဖိုးတုတ် ကို လေ့လာကြည့်တော့ အတော်ရိုးတာ တွေ့ရတယ်။ သူက အဲလို လုပ်ရဲမဲ့သူ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ငါသိတယ်။ အဲတော့ ငါလည်း စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်း ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် ဖန်တီးရင်း နဲ့ သူ့ကို နည်းနည်း ပါးပါး ရှိုးမိတယ်။ သူ့ရှေ့မှာ အောက်ခံ ဘရာ မရှိပဲ အပေါ်က အင်္ကျီပါးပါး လေး တထပ်ထဲ ဝတ်နေတာတို့၊ အိမ်နေရင်း ပေါင်လည်လောက် ပဲ ရှည်တဲ့ ဂါဝန်တိုတို တွေ ဝတ်ပြီး ငါ့ပေါင်လုံး တွေ ရှိုးတာတို့ လုပ်တာပေါ့။ သူ့ပုဆိုးအောက် က လီးတောင်နေတာ သတိထားမိတော့ ငါ့ ပိပိလေး မှာလည်း အရည်စို ရွဲပေါ့ကွာ။ ညဖက် ငါ့ယောက်ျား လိုး ရင် တခါတလေ ဖိုးတုတ် လိုးနေတယ်လို့ မှန်းခဲ့ မိတယ်။ နောက်ပြီး မီးဖိုတဲ ချက်ပြုတ်လို့ သူနဲ့ ပူးပူး ကပ်ကပ် မထိခလုပ်ထိခလုပ်ဆို ငါ့ပိပိမှာ လည်း အရည်စို၊ သူကပုဆိုး အောက်မှာ လဲ ထိုးထိုးထောင်ထောင်တွေ့နေရတယ်။ သူက မနက်ငါရေချိူးရင်ချောင်းပြီး ဂွင်းထု တာတော့ ငါမသိဘူး။ သူနဲ့ ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း မှ သူပြောပြတာ"
"အင်း နင်တို့ စဖြစ်တာက ..."
" တနေ့ တော့ ငါက ဆေးရုံ သွားမလို့ အဝတ်အစားလဲနေတာကို သူက ချောင်းနေတုန်း ငါလူရိပ်တွေ့တာ နဲ့ တံခါးကို သွားဆွဲဖွင့်တာ၊ ပက်ပင်းမိပါလေရော၊ အဲဒီ မှာ ငါလည်း ဒေါပွပြီး အလုပ်ဖြုတ်ပြစ်မယ်၊ ဟိုတိုင်မယ် ဒီတိုင်မယ် ဆိုပြိး ချိန်းခြောက်လိုက်တာ သူအကြောက်လွန်သွားတယ်။ အဲဒါ နဲ့ သူနဲ့ ငါနဲ့ ရုန်းရင်း ဆန်ခတ်ဖြစ် သွားကြတယ်။ အဲဒီမှာ ငါနည်းနည်း ကြောက်သွားတယ်။ တကယ်လို့ သူက အကြောက်လွန်ပြီး ငါ့ကို သတ်လိုက်ရင် ဒုက္ခပဲ ဆိုပြီး အရမ်းကြောက်သွားတယ်။ သူက လည်း ငါကြောက်သွားတဲ့ ဖီလင်ကို သိတယ် ဆိုတော့ ငါ့ပေါ် အတင်းတက်ပြီး လုပ်တော့တာပဲ။ အဲဒီ အချိန်မှာ ငါ့ရဲ့ အောင်းနေတဲ့ ဖန်တက်ဆီတွေက ပေါ်လာတယ်။ ငါ့ပိပိလေး မှာ အရည်တွေလည်း ရွဲလာပြီး သူ လိုးနေတာကို တုန့်ပြန်နေမိတယ်။ သူကလည်း သိတယ်လေ။ နောက်ပြီး သူ့ဟာကြီးက လည်း ငါ့ယောက်ျား ထက် တုတ်ပြီး ရှည်တယ်။ ဆိုတော့ ငါ တချီ ပြီးသွားတဲ့ အထိ ကို မျှောသွားတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် ကွန်ထရိုး မရှိတော့ဘူး။ ငါလည်း ပြီးသွားမှ နောင်တ ရသွားတယ်။ သူက တော့ ငါ ခိုက်သွားတယ် ဆိုတာ သိသွားတယ်။ ငါက စိတ်ထဲ ချီတုံ ချတုံ နဲ့ သူ့ကိစ္စ ကို ဘယ်လို ရှင်းရမှန်းမသိဘူး။ အဲဒီ အချိန် ကိုကို ကလည်း စစ်ဆင်ရေး နဲ့ ခရီးသွားနေတာ။ နောက်နေ့လည်း သူ က ထပ်ကျင့်တယ်။ အစပိုင်း ငါက ရုန်းကန် ငြင်းဆိုပေမဲ့ လီးဝင်လာတော့ ပြန်တုန့်ပြန်မိတာပေါ့။ သူက လည်း သိတယ်လေ။ အဲတော့ နေ့တိုင်းလိုလို ငါ့ကို လိုးတယ်။ နောက်ပိုင်း ငါလည်း ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး၊ မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီးတော့ တခါတလေ ငါက ပဲ စပေးလိုက်တယ်။ ခစ်ခစ် ခုတော့ နင်မြင်တဲ့ အတိုင်းပဲလေ"
"အင်း နင့် ဖိုးတုတ် က တုတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည်ဆိုတော့ ခစ်ခစ် ကြားရတာနဲ့ တင် ကြက်သည်းထ လိုက်တာအေရယ်"
"နင့် ဟာ လည်း ပြောစမ်းပါအုံး၊ နင့်သားသူငယ်ချင်း နဲ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့"
"အေးဟာ သူက သားနဲ့ အတူတူ နေတယ်လေ၊ သူပြန်လာတိုင်း သားဆီက လူကြုံ ယူယူလာတယ်၊ ပြန်သွားရင်လည်း ငါတို့ သားအတွက် ထည့်ပေးလိုက်တာတွေ ကို မငြီးမငြူယူသွားတယ်ကွာ၊ အဲတော့လည်း ငါက ကျေးဇူးတင်တာပေါ့၊ မြန်မာပြည်ရောက်တုံးလေး အစားအသောက်တွေ လိုက်ကျွေး၊ ယောက်ျားလေး တွေ ဆိုတော့ဈေး မဝယ်တတ် မပြုတတ်တော့၊ ပစ္စည်းလေး ဘာလေး လိုက်ဝယ်ပေး၊ ကိုမရကြည်က လည်း အားတာ မဟုတ်တော့ ငါပဲ ပေါ့။ အဲလို ယောင်္ကျား လေး နဲ့ မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ထဲအတူသွားအတူလာ ဆိုတော့ အထိအတွေ့ အနံ့အသက်တွေက ဖိုမ သဘာဝ အရ စွဲဆောင်လာတာပေါ့။ သူငါ့အပေါ်မှာ သိသိသာသာ ကြီးကို ကပ်လာတာ ငါက မိန်းခလေးပဲ သိတာပေါ့၊ ငါ ကိုယ်တိုင် ကလည်း သာယာသလို ဖြစ်မိတယ်။ သူနဲ့ အပြင်သွားရင် ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်လည်း ဝတ်မိတာပေါ့။ အဲဒါ တနေ့တော့ ကော်ဖီ ဆိုင်လေး တခုမှာ ထိုင်ဖြစ်တယ်၊ ကော်ဖီဆိုင်ကလည်း ဈေးကြီးတဲ့ ဆိုင်ဆိုတော့ လူက တော်တော်ရှင်းတယ် နောက်ပြီးတော့ ဘု ကလေးရှိတယ် နံရံကပ်ခုံတန်းရှည်လို မျိုးမှာ၊ ထိုင်တော့ သူက မျက်နှာချင်းဆိုင် မထိုင်ပဲ နဲ့ ငါ့ဘေး ဝင်ထိုင်တယ်။ နောက်တော့ စားပွဲထိုးလေး တွေ အလစ်မှာ ငါ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တော့ပါးကို ရွှတ်ကနဲ လာနမ်းတယ်။ အန်တီ့ ကို ချစ်မိနေပြီတဲ့။ ငါလည်း နည်းနည်းရှက်သွားတယ်၊ စိတ်ထဲမှာ သာယာမိပေမဲ့ မသင့်တော်ဘူး ဆိုပြီး၊ မင်းဘယ်လို လုပ်တာလဲ ဘာညာနဲ့ ဟောက်မိတယ်။ အဲဒီနေ့က ငါလည်း သူနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်သွားရအောင် ဆိုပြီးကားမယူသွားခဲ့မိဘူး။ အပြန် ကျတော့ ငါ့ကို တက်ဆီ နဲ့ လိုက်ပို့ပေးမယ် ဆိုပြီး အဲယားကွန်းတက်ဆီ သူပဲ ငှားလိုက်တယ်။
အဲဒီ တက်ဆီ ပေါ်မှာ အနောက်ဖက်မှာအတူတူကပ်ထိုင်တယ်။ လမ်းပေါ်မှာ ပဲ သူက ငါ့နူတ်ခမ်းတွေကို လာကစ်ပေး တယ်။ဘယ်လို မှန်းတော့ မသိဘူး ငါအရည်ပျော်သွားတယ်ပဲ ပြောရမလား၊ မကောင်းဘူးထင်တယ်နော်လို့ ပြောနေရင်းပဲ ငါသူ့ကို ကစ်စ် ပြန်ပေးနေမိတယ်။ နောက် ငါ့အိမ်ရောက်တော့ နေပူသေးတယ် အေးဆေးပြန်လို့ငါကပဲပြောလိုက်လို့သူအိမ်ထဲလိုက်ဝင်လာတယ်။
ကိုမြကြည်လည်း မရှိရောက်သေး တော့ သူ့ကို အအေးတဗူး ထုတ်ပေးပီး ငါ အိမ်နေရင်း အဝတ်အစားလဲလိုက်အုံးမယ် ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ အပြင်သွားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြီး အိမ်နေရင်းလဲ မလို့ ပြင်နေတုန်း ဗြုံးဆိုပြီး သူအခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။
အခန်းတံခါးကို အထဲက လော့ချပြီး မမ ကျွန်တော်မစောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာဆိုပြီး အတင်းဖက်နမ်းတော့တာပဲ။ ငါလည်း အလိုလို ပျော့ခွေသွားပြီး တုံ့ပြန်မိတယ်။ငါတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပဲ သူ့အလိုးကို ခံလိုက်ရတော့တယ်။ အဲဒီ နေ့ခင်းက နေ ကိုမြကြည် ပြန်လာခါနီး ညအထိကို ငါ့အပေါ် အချစ်ကြမ်းသွားခဲ့တယ် အဟီး၊ နောက်ပိုင်းတော့ နင့်ကို ငါပြောခဲ့သလိုပဲပေါ့"
"အေးပါ။ ဒါနဲ့ နင်ပြောတဲ့ သူ့ရဲ့ ကင်ကီ ဆိုတာတွေက ဘာတွေတုန်း"
"အဲဒါက နောက်ပိုင်းမှ ငါသိလာရတာ၊ ငါနဲ့ သူနဲ့ ချစ်ရည်လူး ပြီး အတော်လည်း ရင်းနှီးလာတော့သူက ရိုးပလေး တွေ လုပ်တာ အတော်ဖီးလာမှန်းသိလာရတယ်။ တခါတလေ ငါတို့ ပွန်ကားတကား ကို အတူူတူ ကြည့်ပြီးရင် အဲဒီထဲက ဇာတ်လိုက် မင်းသား နဲ့ မင်းသမီးလို သရုပ်ဆောင်ကြတယ်။ တယောက် နဲ့ တယောက်လည်း တစိမ်း ဖြစ်လိုက် အမျိုးဖြစ်လိုက်၊ လူပေါင်းစုံ ပြောင်းပြီး ရိုးပလေး လုပ်ကြတယ်။ နောက်ဆုံးကတော့ သားအမိ ရိုးပလေးပေါ့ကွာ၊ အဲဒီ မှာ တော်တော်ဆိုးတာ၊ သူက ငါ့သား ကိုလည်း သိနေတော့ ငါ့သားနေရာကနေ၊ ရိုးပလေး လုပ်တာ ငါ တော်တာ် မျက်နှာပူတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖီးကလည်း တမျိုးပဲလေ။ နောက်ပိုင်း အသားကျသွားတော့ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းသူက မေးနေတာက တကယ်လို့ သာ ငါ့သားက သူ့လို မျိုး ငါ့အပေါ် ဖီလင်ရှိနေရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ဘာညာ နဲ့ စနေတယ်၊ အဟီး။ အဲဒါပါပဲ သူ့ရဲ့ နော်မယ်မဟုတ်တဲ့ စိတ်ကူး တွေ ရှိတဲ့ လူတယောက်ဆိုတာ"
........................................................................................................................
သူတို့နှစ်ယောက် ဟော်တယ်ခန်းထည်း စကားပြော နေကြစဉ်၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် ဖိုးတုတ် တို့လည်း စားသောက်ဆိုင်တွင် မှာထားသော အကြော်အလှော်တို့ကို စောင့်ရင်း စားပွဲတလုံးတွင် ထိုင်ကာ ဘီယာတလုံးစီ ဖေါက်သောက်ကြကာ စကားပြောနေကြလေသည်။
"ခင်ဗျား ကတော့ဗျာ ကျွန်တော့် အိုင်ဒိုး လို့တောင် ပြောလို့ ရမယ်၊ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စ်မ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကြီး ကို အိမ်မှာ ဆွဲနေရတာ၊ အမိုက်ပဲ ဗျာ အဟီး၊ "
"ခင်ဗျား လည်း ကျွန်တော် အားကျပါတယ်ဗျာ၊ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေ ဆိုတာ က ကျွန်တော်တို့ တောမှာကတော့ ကိုယ့်အမေလို ပဲ သဘောထားတာဗျ။ ဟဟ၊ နောက်ပြီးတော့ အန်တီရတနာ က ညိုစိမ့်စိမ့် နဲ့ လုံးကျစ်နေတာ ပဲ မျက်နှာက လည်း တမျိုးဆက်ဆီ ကျတာ"
"ဟင်းဟင်း ခင်ဗျား ပြောသလိုပဲ ဗျ၊ ကျွန်တော်လည်းပထမတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေ က ကိုယ့်အမေလိုပါပဲ ဗျာ၊ ဒါပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်းချင်း နဲ့ တပူးတွဲတွဲ နေလိုက်တော့ သံလိုက်ဓါတ်လိုပဲ ဆွဲဆောင်လာတာဗျ။ နောက်ပြီး သူတို့က လည်း အသက်လေးဆယ်ကျော်သာ ပြောတာ ကိတ်တာက ချာတိတ်မတွေ မမှီဘူးလေ၊ အဟီး။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်က ရိုးပလေး ဝါသနာပါတော့ သားအမိ ရိုးပလေး လည်း လုပ်လို့ကောင်းတာပေါ့ဗျာ ဟားဟား"
ဖိုးတုတ်မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပြောလိုက်သော ရိုးပလေး ဆိုတာကို နားမလည်သဖြင့်၊
"ရိုးပလေး ဆိုတာ ဘာလဲ ဗျ"
ဟုမေးလိုက်သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က၊
"ရိုးပလေး ဆိုတာ တကယ်တော့ စိတ်ကူးယဉ်တာပေါ့ဗျာ၊ ခင်ဗျား နဲ့ ခင်ဗျား စော်နဲ့ လုပ်နေရင်းက ခင်ဗျားက တခြားလူတယောက်ယောက်လို့ဟန်ဆောင်မယ်၊ ခင်ဗျားစော်ကိုလည်း တခြားလူတယောက်ယောက်လို့ မှန်းမယ်။ လူ တယောက်ထဲက သူ့စိတ်ကူးထဲ ပုံဖေါ် ပြီး လုပ်နေမယ် ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ က မှန်း တာလို့ ပြောမှာပေါ့။ လူနှစ်ယောက်စလုံး က စိတ်တူကိုယ်တူ နဲ့ ဆိုရင်တော့ ရိုးပလေး လို့ ပြောရမှာပေါ့။ ဥပမာ ကျွန်တော်နဲ့ မမနီလာတို့ သားအမိ ရိုးပလေး လုပ်မယ်ဆိုရင် မမနီလာ က တော့သူကိုယ်တိုင် ကျွန်တော်က သူ့သားနေရာက နေ သူ့ကို လိုးနေတယ်လို့ သရုပ်ဆောင်ပြီး လိုးမယ်ဗျာ။ အဲတော့ သားအမိ အင်းစက် ကို တကယ်မလုပ်ပဲ စိတ်ကူးယဉ်နဲ့ လုပ်ကြတာပေါ့။ ကျွန်တော်က သူ့ကို ကျွန်တော့် အမေနေရာ သရုပ်ဆောင်ခိုင်းရင်လည်း ရိုးပလေးပဲပေါ့ဗျာ။ "
...............................................................................................................................
အခန်း ( ၁၁ )
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဆက်ပြောလေသည်။
"နောက်တခု ကျွန်တော်ဖီးရှိတာက ကပ်ကိုး ဗျ။ အဲဒါကတော့ ဗျာ ကိုယ့်မယားကို တခြား ယောက်ျား တယောက်က လိုးနေတာကြည့်ပြီး ကို ဖီးတက်နေတဲ့စိတ် ကို ပြောတာဗျာ။ ကျွန်တော့်မှာ တော့ မယား မရှိသေးပေမဲ့ အခု စော်ကြီးကိုလည်း သူများ လိုးတာ ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ရှိတယ်ဗျ။ သူများ ကသူ့ကို လိုးနေရင် သူ ဘယ်လို ဖီးတက်နေမလဲ ဆိုတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ချင်တာလည်း တခု ပေါ့ဗျာ။ နောက်တခါ ဆွင်းဂင်း ပေါ့၊ အဲဒါက ကိုယ့်မယားသူ့ပေး သူ့မယား ကိုယ်ယူ လင်မယား ဖလှယ်ပြီး လိုးကြတာပေါ့။ အဲဒီကောင်ကျတော့ ကပ်ကိုးလည်း ဖြစ်၊ ကိုယ်က သူများ မယားကို လုပ်ရလို့ ဘူးလည်း ဖြစ်ပေါ့"
"ခင်ဗျား ရိုးပလေး ကိုတော့ ကျွန်တော် သေသေခြာခြာ မခံစားတတ်သေးပေမဲ့ အခု ပြောတဲ့ ကပ်ကိုးတို့ ဆွင်းဂင်း တို့ ကျတော့ ကျွန်တော်လည်း စမ်းချင်တယ်ဗျ။ ကိုယ့်မှာ မိန်းမ မရှိသေးတော့ ခင်ဗျား ပြောသလိုပေါ့။ ကိုယ့်စော်ကြီးကို မိန်းမလို့ သဘောထားပြီး လုပ်ကြည့်ချင်တယ် ဟားဟား"
"ဟား ၊ အဲဒါဆို ကိုက်ပြီဗျို့ ၊ ကျွန်တော်က တော့ တော်တာ်လေး စည်းရုံးထားပြီးသား၊ ကျွန်တော့် စော်ကြီးက ရိုးပလေး မှာ အသားကျနေပြီမို့ ကပ်ကိုး နဲ့ ဆွင်း ကသိပ်မခက်တော့ဘူး။ ခင်ဗျား စော်ကြီးသာ အဓိက ထား စည်းရုံးပေး၊ ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်ပြန်မရောက်ခင် ဆွင်းဖြစ်သွားရင် အရမ်းကောင်းမှာ၊ ခင်ဗျား စော်လို ဖြူဖြူထွားထွားကြီးကို အရမ်းဆော်ချင်နေတာဗျို့"
"ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားစော် ညိုညို လုံးကျစ်ကျစ် လေးကို ဆော်ချင်နေတယ်ဗျ၊ အပြောင်းအလဲပေါ့"
နောက်တော့ သူတို့မှာထားသော အကြော်အလှော်များလည်း ရသဖြင့် စားစရာ၊ သောက်စရာ များကို ယူပြီး ဟော်တယ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြတော့သည်။
...........................................................................................................
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ ဟော်တယ်ခန်းသို့ ရောက်ကြသည်နှင့် အထုပ်များဖြည်ကာ သူတို့ အတွက် ဝယ်လာသော ဂျော်နီဝါကား ဒဗယ်ဘလက် နှင့် အမျိုးသမီးတွေ အတွက် ဝိုင် အနီ ထည့်ကာ သောက်စားကြလေသည်။ ဟော်တယ်ခန်းမှာ တခန်းစီ တွင် ကုတင် နှစ်လုံး စီ ပါ ပြီး အခန်းယူတုန်းက မိန်းမ နှစ်ယောက်က တခန်း၊ ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တခန်းဟု ပြောကာ ယူထားကြခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်မှ ကိုယ့်ဘာသာ အခန်းပြောင်းကာ ကိုယ့်အတွဲ နှင့် ကိုယ်နေမည်ဟု တိုင်ပင်ထားကြလေသည်။
ယခု စားသောက်နေသည့် အခန်းတွင် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် ဖိုးတုတ်တို့ နေကြမည်ဖြစ်ပြီး နောက်တခန်းတွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ နေကြမည်ဟု ပလန်ချထားကြသည်။ ဟော်တည်ခန်းထဲတွင် စားပွဲတလုံး နှင့် ကုလားထိုင် နှစ်လုံးသာ ရှိသဖြင့်စားပွဲနားက ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ ထိုင်နေကြပြီး ကုလားထိုင် တလုံးစီ တွင် ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ တယောက်တလုံးစီ ထိုင်နေကြကာ စားသောက်နေကြ ရင်း စကားပြောနေကြလေသည်။ အသောက်အစား အရှိန်ရလာတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့ ဘေးမှ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ခါးလေး လှမ်းဖက်လိုက်သလို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ရင်ခွင်ထဲ ခပ်စောင်းစောင်းလေး မှီထားလိုက်သည်။
သူတို့ကို ကြည့်လိုက်ရင်း ဖိုးတုတ် က ပြုံးကာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့ဆီလာဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က လည်း ထလိုက်ပြီး ဖိုးတုတ် ပေါင်ပေါ်သို့ သွားထိုင်လေသည်။ ဖိုးတုတ် က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ရင်သား များကို အင်္ကျီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ထားရင်း ဆုပ်ညှစ်နေလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လည်း အားကျမခံ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ရင်သားတဖက်ကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်ကို ဆွဲဆိပ်လိုက်ကာ၊
"ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ ဟို နှစ်ယောက် ရှိနေတယ်လေ"
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ပြုံးလိုက်ရင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ၊
"အမလေး အချင်းချင်းတွေ ပဲ ရှက်နေရမဲ့သူတွေမှ မဟုတ်တာ"
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် လည်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း နှင့် စားသောက်ဆိုင်မှာ ပြောထားကတည်းက သွေးကနွေးနေပြီမို့ တခြားလူ တွေရှေ့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို လိုးလိုက်ရရင် ဟု တွေးပြီး လီးကြီးက မာတောင်နေလေပြီ။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မေးလေးကို ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း စည်းရုံး ထားသဖြင့် စိတ်တက်ကြွနေသော်လည်း သူများအတွဲရှေ့မှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် လှုပ်ရှားရမှာမို့ ရှက်သလို ဖြစ်မိလေသည်။ ကာမဆန္ဒက ကြွလာနေပြီမို့ ပြန်လည် ဖက်တွယ် နမ်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ အရှိန်ရလာကြသည်။
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို ကျောချကာ လှဲစေပြီး သူက အပေါ်မှ တက်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်ရင်း လက်တွေက ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အင်္ကျီကြယ်သီး တို့ကို တဖြောက်ဖြောက်ဖြင့်ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ ကျောအောက် လက်နိူက်ကာ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမကျောလေးကို ကော့ပေးသည်။ ခနအတွင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း အဝတ်အစားမရှိတော့ခြေ။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ ကိုယ်လုံး သွယ်သော်လည်း နို့လုံးကြီးများ မှာ လုံးဖု ဖေါင်းကြွနေလေသည်။ သူမ နို့ကြီးများမှာ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နှင့် အလုံး အထည်မကွာခြေ။အသားညို သူ ဖြစ်သဖြင့် အသားအရည်မှာ ချောမွတ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ အတွင်းသားများကတော့ ဝင်းနေသည်ဟု ပြောရပေမည်။
နို့သီးခေါင်း ညိုတုတ်တုတ် ကလေးများမှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများ ဖြင့်ပွတ်သတ်ခြေပေးနေလို့ မာထောင် တောင့်တင်းနေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့အနမ်းတွေကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နူတ်ခမ်းများမှ တဆင့် မေးစေ့လည်တိုင် တို့ ရှိရာ တရွေ့ရွေ့ အောက်ဆင်းလာပြီး နို့သီးခေါင်း ညို ညို လေး များကို စို့နေလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့တွေကို စို့နေရင်းက လက်တဖက်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ထမိန်ကို ဖြည်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့လေး ထဲ လက်နှိူက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း နှင့် မျက်လုံးလေး စင်းကာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခေါင်းက ဆံပင်များကိုဆုပ်ကိုင်ထားလေသည်။ သူမ တို့ ကုတင်ဘေး ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေကြသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အတွဲကြောင့်လည်း စိတ်တွေ ပိုတက်ကြွနေရပြီ။ ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့ အတွဲလည်း သူတို့ ရှေ့ကုတင်ပေါ် မှ လိုက်ဖ်ရှိုးကို ကြည့် ရင်း ဖီးတွေ တက်လာသဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အင်္ကျီကြယ်သီး တို့ကို ဖြုတ်နေလေပြီ၊
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တယောက် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့တွေကို စို့တာ ဝသွားတော့ ဗိုက်သားလေး များကို နမ်းကာ အောက်သို့ လျှောဆင်းလာရင်း ထမိန် နှင့် ပင်တီလေး တို့ကို ပါ ညိုဝင်းချောမွတ်သည့် ပေါင်တန်တို့ မှ ဆွဲကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် တကိုယ်လုံး အဝတ်အစား မရှိ၊ ညိုဝင်းမွတ်နေသော အသားအရည်၊ အချိုးအဆက်ကျလှပြီး သူ့နေရာ နှင့် သူ အမို့အဖေါင်း အဖု၊ အကျင် တို့ ရှိနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်လေး က ကုတင်ပေါ်မှာ လှလွန်းလှသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခွဆုံ နေရာ ကို မျက်နှာအပ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ခွဆုံတွင် အမွှေးအမြှင်မရှိ တောင်ကတုံးလေး လို မို့ဖေါင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး၏ နူတ်ခမ်းသားညိုညိုတွန့်တွန့်လေး တွေကြား နီတာရဲရဲ အတွင်းသား များက အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် စိုရွဲနေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ စောက်စေ့နေရာလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ဖိပွတ်ခြေပေးရင်း သူ့လျှာကြီးဖြင့်စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားတွေကို ရက်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အသံလေး ထွက်အောင် ငြီးရင်း သူမ ဖင်ကြီးတွေ အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာရသည်။
"အင်း...အီးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.."
ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်နေသော ဖိုးတုတ်မှာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကြည့်ပြီး လီး က မတရား မာတောင် တောင့်တင်းလာသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က သူမ ဖင်ကြီးဖြင့် ဖထိုင်ထား သဖြင့် နာကျင်လာသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ခါးကို ကိုင်ကာ မပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်မှ ထစေကာ၊
"အား မမ ကျွန်တာ့်ဟိုဟာ က ဖိထိုင်လို့မရတော့ဘူးနာနေပြီ "
ဟုပြောသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က လည်း ထရပ်လိုက်ပြီး ဖိုးတုတ် ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ခစ်ကနဲ ရီလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်က သူမလက်ကို ဆွဲကာ ကုလားထိုင်နား ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းရင်း တဖက်က သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ကာ၊
"မမ ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးတော့ အရမ်းပူနေပြီ မမ အာငွေ့လေး ပေးမှ ရတော့မယ်"
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေပြီမို့ ကုလားထိုင်ဘေး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဖိုးတုတ် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက် နှစ်ချက် ဆောင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို ငုံ့၍ သူမ နူတ်ခမ်းကလေး ဖြင့် ဒစ်ဖူးကို ငုံ စုပ်ပေးလိုက်သည်။
ဖိုးတုတ် က သူ့ရှေ့တွင် မောင်ရန်နိုင်
ဝင်း စောက်ဖုတ်ရက်ပေးနေတာကို ပက်လက်လှန်ကာ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးရင်း ဇိမ်ခံနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကလည်း သူမ တို့ ကုတင်ဘေး ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်နေသည့် ဖိုးတုတ်ကို လီးစုပ်ပေးနေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို ကြည့်ရင်းက ဖိုးတုတ် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံ သွားတော့ တယောက်ကို တယောက် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေကြရင်း မျက်လုံး အရောင်တွေ တောက်လာရသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ရင်း မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင် ဆွဲကာ သူမ စောက်ပတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပါးစပ်ကို ဖိပွတ်ဆွဲပြစ်လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ဆံပင်အုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲရင်း သူ့လီးကြီးဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် အာဂေါင်ကို ထိုးထည့်ပြစ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် မျက်လုံး ချင်း စူးစိုက်ကြည့်ရင်း မှ စိတ်တွေ ပိုသောင်းကျန်းလာကြသည်။
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က စောက်ဖုတ်ရက်ရတာ ဝသွားတော့ ခေါင်းကို မော့လိုက်ရာ ဘေးနားက ကုလားထိုင်မှာ ဖိုးတုတ် လီးကို စုပ်ပေးနေသော ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"ဟေး ဟို နှစ်ယောက် ဒီလာပါလား ကုတင်ပေါ်မှာ နေရာ အကျယ်ကြီး ရှိသေးတယ်"
ဟု လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်လည်း မတ်တတ်ထ ရပ်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ ကုတင်တခြား တဖက်ကို ခြေရင်းမှ ပတ်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ယခုတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြစ်လိုက်ကာ ပက်လက်လှန် လိုက်သည်။ လီးကို မိုးပေါ်ထောင်ကာ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပြီး တချက်နှစ်ချက်ထုလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်လည်း အဝတ်အစား အမြန်ချွတ်ချကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြား မျက်နှာအပ်ပြီး ယခု မှ မြင်ဖူးသည့် စောက်ဖုတ်ညိုဝင်းဝင်းလေးကို ကုန်းရက် လိုက်သည်။ သူ့လက်ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို မလွတ်ပဲ ဆွဲထားရင်းက သူ့လီးကို ဆက်စုပ်စေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လည်း ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဖိုးတုတ် လီးကို ကုံးစုပ်တော့ သူမ ဖင်ကြီးက မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မျက်နှာနားရောက်လေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူမ ပေါင်လုံး ဖြူဖွေးဖွေး ကြီး တွေကို သူ့မျက်နှာနား ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်နားသို့ ရောက်အောင် ဆွဲချလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ဖြူဖွေးဖွေး ကြီးက လည်း အရည်တွေ စိုရွဲနေပြီမို့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လည်း အားရပါးရ ရက်လေသည်။
အခုတော့သူတို့လေးယောက်သား ကုတင်တလုံးထဲ ပေါ်တွင် စက်ဝိုင်းလို ပတ်ပြီး တဦး ပစ္စည်း တဦး မြိန်ရည်ယှက်ရည် ရက်စုပ် နေကြလေသည်။ ခနနေတော့ လေးယောက်စလုံး အမှုတ်အစုပ်များ ကို နားလိုက်ကြသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် လက်ကို ဆွဲကာ၊
"ကျွန်တော် အန်တီနှင်းဖြူကို လိုးချင်တယ်ဗျာ၊ ကိုဖိုးတုတ် မမရတနာကို လိုး ဟိုဘက်ကုတင်မှာ၊ ဘယ်လိုလဲ ဒီအခန်းထဲ ကုတင် နှစ်လုံး ရှိတာပဲဟာ နောက်အခန်းကူး မနေပါနဲ့တော့"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က မျက်နှာလေး နီမြန်းပြီး ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းကြည့်သည်။ ဖိုးတုတ် က သဘောတူကြောင်းခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်ပြီး၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် လက်ကို ဆွဲကာ နောက်ကုတင်တလုံးဖက်ဆီ သို့ လျှောက်သွားသည်။
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကိုယ်လုံးကို ဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်သည်။
"အန်တီနှင်းဖြူ လို ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အကိတ်ကြီးကို အရမ်းလိုးချင်နေတာ အခု မှ ပဲ ဆန္ဒပြည့်ရတော့မယ်"
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က ရှက်သွေးဖြန်းရင်း၊
"အိုး စကားပြောတာ ကြမ်းလိုက်တာ အဲလို မသုံးပါနဲ့"
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က တဖက်ကုတင်ပေါ်တွင် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် အပေါ် တက်ခွပြီး ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေသည့် ဖိုးတုတ်ကို လှမ်းကြည့်ရင်း၊
"ကိုဖိုးတုတ် ရေ ခင်ဗျား ဒုတ်ကြီး နဲ့ ကျွန်တော့် မယားကြီးကို ညှာညှာတာတာ လိုးပါဗျာနော်၊ ကွဲပြဲထွက်သွားအောင်တော့မလုပ်လိုက်ပါနဲ့"
ဟု လှမ်းနောက်လိုက်သည်။
..........................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၂ )
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လက်က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ဖြူဖွေးဝင်းဝါကာ အကြောစိမ်း လေးများပင် ယှက်သန်းနေသည့် နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်နေရင်းက နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ် ကြီးများကို ငုံ့ကာ စို့လိုက်သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ ပွင့်လင်း လှသော အပြောအဆို များက ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်စေသော်လည်း သူမ နှင့် သူမ ငယ်သူငယ်ချင်းတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် မိမိ တို့ သားအရွယ်လောက်ရှိသည့် ကောင်လေး နှစ်ယောက်က လိုးတာခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြသည်ကို တွေးရင်း ဖီးအရမ်းတက်နေလေသည်။ သူမ ပေါင်လုံးကြီးများကို ကားကာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ညှပ်ရင်းက ပေါင်အတွင်းသားများနှင့် ဆီးခုံပေါ် ထိုးထောက်နေသည့် လီးကြီး ကို စောက်ဖုတ်ဝ ရောက်အောင် လမ်းကြောင်းပေးနေလေသည်။
ဖိုးတုတ်က လည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့ကြီးများကို စို့ရင်း လက်က ပေါင်ခွဆုံ ကိုစမ်းကာ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဖိပွတ်ချေမွနေသည်။ သူ့လက်ဖဝါးမှာတော့ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်မှ စိမ့်ထွက်လာသည့် စောက်ရည်တွေ ဖြင့် ရွဲနေလေပြီ။ ဖိုးတုတ်က ထိုစောက်ရည်တို့ကို သူ့လီးကြီးတွင် လိမ်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က လည်း သူမ လက်ဖြင့် ဖိုးတုတ်ခါးကို ကိုင်ကာ သူမဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် ဖိုးတုတ် ဒစ်ဖူးက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းဝကို တိုးဝင်သွားသည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့ကိုယ်ကို နှိမ့်ချပြီး ဖင်ကို ကော့ဖိ ကာ လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။
"အ.....ရှီးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်...."
"အို့.....အီးးးးးးးး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်.."
ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ငြီးသံ နှင့် အတူ ဘေးကုတင်မှ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ ငြီးသံလည်းတပြိုင်ထဲ ထွက်လာရလေရာ၊ ဖိုးတုတ်က ဘေးကို ငှဲ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးမှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ခါးကို ညှပ်ထားလျှက်၊ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ ဆောင့်လိုးချနေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။ သူကိုယ်တိုင်းလည်း သူ့အောင်မှ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို လိုးနေပြီ မဟုတ်လား။
"ဖတ်...ဖတ်...ဖွတ်..ဖြွတ်.."
"ဖတ်...ဖတ်...ဖွတ်..ဖြွတ်.."
ဟော်တယ်အခန်းထဲတွင် အတွဲ နှစ်တွဲ တက်ညီလက်ညီ တပြိုင်ထည်း လိုးနေကြသည့်အသံများ၊ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းများဖြင့် သာ ဖုံးလွှမ်းနေတော့သည်။
"ကောင်းလိုက်တာ အန်တီနှင်းဖြူရယ်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက စေး နေလိုက်တာ ခလေးအမေလို့ ကို မထင်ရဘူး"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် က စကားပြန်မပြောနိုင်တော့ ဖီးခံရင်းကသူမ ဖင်ကြီးကို မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ၏ ဆောင့်ချက် နှင့် အညီ ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံနေလေသည်။
ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကတော့ ဖိုးတုတ် ကျောကြီးကို သိုင်းဖက်ကာ ဖိုးတုတ် လီးတုတ်တုတ်ကြီး ၏ အားပြင်းပြင်း ဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို အံလေးကြိတ်ကာ မှိန်းခံနေလေသည်။
ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့ နှစ်ယောက်မှာ မိမိ လိုးနေသော စော်ကြီး ကို ဘေးမှာ ထားလျှက် သူမ သူငယ်ချင်း စော်အကိတ်ကြီးကို လိုးနေရခြင်း၊ မိမိ စော်ကြီးကို လည်း တခြား ဘဲတဗွေက မိမိ တို့ဘေး ကုတင်မှာ လိုးနေသည်ကို တွေ့နေရခြင်း တို့ ကြောင့် ပထမဆုံး အချီမှာ သိပ်မကြာလိုက်ခြေ။ အီးအီး အားအား ငြီးကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ တဖျစ်ဖျစ် ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်ရင်း ပြီးသွားကြရတော့သည်။
နှစ်တွဲစလုံး တချီအပြီး ကိုယ့်ပါတနာကို ကိုယ်ဖက်လျှက် နှပ်နေကြပြီး နောက် တယောက်တလှည့် စီ ရေချိုးခန်း ဝင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြကာ၊ အစားအသောက် စားပွဲတွင် ဝိုင်းထိုင်လျှက် အဆာပြေ စားသောက်ကြရင်း စကားပြောကြသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ အတွဲချင်း ပြန်မလှဲသေးပဲ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကို သူ့အနားမှာပဲ ထိုင်ခိုင်းထားသလို ဖိုးတုတ်က လည်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကို သူ့အနားထိုင်ခိုင်းထားကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကထုံးစံအတိုင်း စကားအသုံးအနှုံးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်သုံးလေသည်။ ပထမပိုင်းမှာ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးစလုံးက ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေသော်လည်း နောက်တော့ အသားကျသလို ဖြစ်လာရသည်။ ဖိုးတုတ် နှင့် မောင်ရန်နိုင်ဝင်း တို့က သူမတို့ ရှေ့တွင် မင်းစော်ကြီး ငါ့စော်ကြီး ဟု ပြောနေသည်ကို ပင် ခပ်ပြုံးပြုံး ပင် ခံနေကြလေသည်။
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ နှင့် စလုံး တွင် အတူနေသော ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ သားအကြောင်းကို စကားစလေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ၏ သားအမည်မှာ ဝေယံမြကြည် ဖြစ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် စလုံးတွင် တခန်းထဲနေကြသည်မှာကြာပြီ ဖြစ်သည်။
"ဒီကောင်က ကျနော့်လိုပဲ ဗျ။ အရွယ်ရောက်ပြီး ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး စော်ကြီးတွေကိုပဲ ဖီးလာတာ"
ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် က ဖိုးတုတ် ရင်ခွင်ထဲမှ နေ၍ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မျက်စောင်းလှမ်းထိုးလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ်က ပြုံးရင်း ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် နို့တွေကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်သည်။ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ကတော့ အသစ်အဆန်းမို့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကို မြှောက်ပေးရင်း၊
"ပြောစမ်းပါအုံး အဲတော့ သူ့မှာလည်း စော်ရှိနေပလား အဲဒီမှာ"
"ရှိပါ့ဗျား၊ အဲမှာ၊ သူ့အလုပ်က စူပါဗိုက်ဇာ အန်တီ နဲ့ ဖြစ်နေတာ"
ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ကတော့ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း သူမ ကို ခနခန ပြောဖူးသဖြင့် ဘာလာတော့မည် ဆိုတာကို ကြိုသိနေပြီမို့နားမထောင်တော့ခြေ။ ဖိုးတုတ်လီးကြီးကို သာ သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဂွင်းထု ပေးနေလိုက်သည်။ ဖိုးတုတ် လီးမှာ ပြီးထားတာ မကြာသေးသဖြင့် မပျော့မမာလေး ဖြစ်နေသည်။ နောက်တော့ ဖိုးတုတ် လီး ကြီးကို သူမ ပါးစပ်လေး ဖြင့် ငုံကာ စုပ်ပေးရင်း က လက်ဖြင့်လည်း ထုပေးနေလေသည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကတော့ ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် နို့ကြီးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ရင်းက သူ့စတိုရီကို ဆက်ပြောလေသည်။
"အဲဒီ အန်တီက မြန်မာပြည်ကပဲ သူက စလုံး စစ်တီဇင် ဖြစ်နေပြီ သားတယောက်ရှိတယ်၊ စလုံးမှာပဲ မွေးတာ။ ယောက်ျား ကလည်း ကုမ္ပဏီကြီး တခု မှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ ဝေယံမြကြည် က ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားသွားနေရင်းက တွေ့လာတာ။ အန်တီ ကလည်း အလှူတအားလုပ်တယ်။ ဝိအန်းတိုင်း သူက သွားနေပြီးတော့ အလှူတွေမှာ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရင်း နဲ့ အန်တီ နဲ့ ရင်းနှီးသွားတယ်၊ အလုပ်ထဲ မှာတုန်းက တော့ ခပ်တန်းတန်း"
ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် မှာ သူမ သိပြီးသား မို့ ဖိုးတုတ် လီးကိုသာ အာရုံစိုက် ကာ ပုလွေပေးနေသော်လည်း ဖိုးတုတ် နှင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် တို့မှာ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပြောနေသော ဇာတ်လမ်းကို စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေလေသည်။
"အဲတော့ အန်တီက လည်း လုပ်စာ ရှိရင် ဝေယံမြကြည် ကို ခေါ်တယ်၊ ရုံးမှာသာ အထက်လူကြီး နဲ့ လက်အောက်ငယ်သားလို ဆက်ဆန်တာ ဘုန်းကြီးကျောင်းတို့ အပြင်က တခြားပွဲတို့မှာ ဆုံရင်တော့ တူအရီးလို ဆက်ဆန်တာ။ အဲကောင်က လည်း အန်တီ့ ဆိုရင် ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးတာ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့သူက စိတ်ထဲက ကြိတ်ခိုက်နေတာကိုး၊ အဟီး။ သူက အန်တီ က ဆိုရင် အချိန်မရွေးပဲ အန်တီ လိုတယ် ဆိုတာနဲ့ သူ့အားလပ်ချိန်တောင် ဂရု မစိုက်ဘူး ဆိုတော့ အန်တီက လည်း သူမှ သူပေါ့။ အန်တီ အမျိုးသားက လည်း အလုပ်များတော့ အချိန်မပေးနိုင်၊ သားက လည်း ကျောင်းသားဆိုတော့ အန်တီက ဒီကောင်နဲ့ ပဲ အတူသွားအတူလာ အချိန်တော်တော်များများ အတူတူ ဆိုတော့ မိန်းမ နဲ့ ယောက်ျား လေ။ တခြား ဒီတေးတော့ ဒီကောင်က မပြောပြပေမဲ့ အန်တီနဲ့ သူနဲ့ ငြိ သွားပြီ ဆိုတာပြောလာတယ်"
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း မှာ သူဆုပ်နှယ်နေသည့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် ၏ နို့သီးခေါင်းကြီးများ မာတောင်လာသဖြင့် ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် သူ့ဇာတ်လမ်းပေါ်မှာ ဖီး ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သူသိလိုက်သည်။
"ပထမတော့ အဲဒီ အန်တီက မကောင်းပါဘူး နင်က ငါ့သားထက် နည်းနည်းပဲ ကြီးတာ ဘာညာ နဲ့ နောက်တော့ ကျနော်တို့ အခန်းရောက်လာတာပါပဲ၊ ပထမ သူ အန်တီကို အခန်းခေါ်ခေါ်လာတဲ့အချိန်ဆို ကျနော်က ကြိုရှောင်ထားပေးရတယ်၊ အန်တီ ရှက်မှာစိုးလို့၊ နောက်ပိုင်းကျတော့ မလိုတော့ပါဘူး၊ သူအန်တီခေါ်လာလို့ ကျနော်ရှိနေလည်းအေးဆေးပါပဲ၊ ကျနော်တို့ သုံးယောက် အတူတူ စားသောက်ကြ၊ ကျနော့်ရှေ့မှာ သူတို့ က ချစ်သူ နှစ်ယောက်လိုပဲ၊ နောက် ကျနော့်ကို အပြင်မှာ ထားခဲ့ပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားကြတာပဲ၊ နောက်တော့ ကျနော်က ချောင်းကြည့်ချင်တယ်လို့ သူ့ကို ပြောတော့ သူက ချောင်းကြည့်လေတဲ့ ဆိုတာနဲ့ တနေ့ သူတို့ လိုးနေတာကို အခန်းထဲက အဝတ်ဘီဒိုထဲ ပုန်းနေရင်းက ချောင်းဖြစ်တယ်။ အားရစရာကြီးဗျာ လိုးကြတာ။ အန်တီ ကလည်း ဒီအတိုင်းဆို ဘယ်လိုမှ ထင်ရက်စရာ မရှိဘူး တော်တော်ထန်တာ"
ဒေါက်တာဒေါ်နှင်းဖြူရဲကျော် မှာ စိတ်တွေ ကြွလာပြီမို့ သူမ မျက်နှာ ကို မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ပေါင်ခြံသို့ အပ်ပြီး မောင်ရန်နိုင်ဝင်း လီးကြီးကို စပြီး စုပ်ရက်တော့သည်။ မောင်ရန်နိုင်ဝင်း ကလည်း သူ့အကြံ ရှိသည်မို့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောလေသည်။
"နောက်တော့ သူတို့ ရိုးပလေး ကစားရင်း လိုးကြတာကို ပြောပြတယ်ဗျ။ အန်တီ က ကျနော့်ကို သူ့ယောက်ျား နေရာက နေ သရုပ်ဆောင်ခိုင်းပြီး သူနဲ့ ဝေယံမြကြည် နဲ့ လိုးနေတာကို အခန်းတံခါးက နေ ချောင်းခိုင်းတယ်၊ ကျနော့်ကို ပေးတော့ မလုပ်ဘူး၊ အဟီး။ နောက်တခါ ဝေယံမြကြည် က သူ့သားနေရာကနေ သရုပ်ဆောင်ပြီး အန်တီ့ ကို လိုးတယ်။ တခါတလေ သူ က အန်တီ့ကို သူ့အမေ မမရတနာ အဖြစ် သရုပ်ဆောင်ခိုင်းပြီးလိုးတယ်"
ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် တယောက် သူမကို မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က ပြောပြောပြနေသော ဇာတ်လမ်းဖြစ်သော်လည်း တခြား စုံတွဲ ရှေ့မှာမို့ မျက်နှာ နီမြန်းသွားရသည်။ ဖိုးတုတ် လီးကြီးကိုလည်း အားရပါးရ စုပ်လိုက်မိရာ ဖိုးတုတ်မှာ စစ်ကနဲ လီးတန်အတွင်းမှာ ခံစားလိုက်ရပြီး အ ကနဲ ပင် ပါးစပ်မှ အသံထွက်သွားရသည်။ ဖိုးတုတ်က ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်ခွဆုံ ကို လှမ်းစမ်းလိုက်ရာ၊ စောက်ရည်များ ရွဲနေသည်ကို စမ်းမိလေသည်။ ဖိုးတုတ်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး၊ ဒေါက်တာဒေါ်ရတနာမြကြည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူပြီး လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။
မောင်ရန်နိုင်ဝင်း က သူ့ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ပြောနေသည်။
အပိုင်း ( ၇) ဆက်ရန် >>>>>
