ဆန်းတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၂ )

 ဆန်းတဲ့ဖူးစာ  အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသူ -  ထူးခြား 

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သူရိန်မက်ဆေ့ဂျာမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဆက်ခ်ချက် နေရင်း လူကလည်း အရမ်းကို တင်းလာ၊ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း သူရိန်နှင့် ရိုးပလေးကို ယဉ်ပါး လာနေပြီမို့ လက်တွေ့စွန့်စားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။သူ့အနေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် မက်ဆေ့ဂျာ တချိန်လုံး ပြောနေတာ ဆိုတော့ သူမ ဘယ်အချိန်တွေ အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ရှိတတ်သည် ဆိုတာ ကို သူသိနေပြီးသား။

ထို့ကြောင့်လည်း ကြားရက် တရက် သူ့ညီမဝမ်းကွဲလေး ကျောင်းသွားပြီး သူတို့ ကျူရှင်အတန်းတွေ မရှိသည့် အချိန် မနက်ပိုင်း  ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အိမ်သို့ သွားလေသည်။သူရိန် ရောက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ မီးဖိုထဲတွင် ထမင်းဟင်း ချက်ပြီးကာစ ဖြစ်လေသည်။

"ဟဲ့ သား ဒီနေ့ အတန်းမရှိဘူး မဟုတ်လား၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"

"အာ အန်တီချို ကလည်း သားက ကိစ္စရှိမှ လာရမှာလား"

"ဟယ် အဲဒီသဘောနဲ့ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တခုခု များ ကိစ္စ ရှိနေမလားလို့ မေးတဲ့သဘောပါ၊ အန်တီချို့ အိမ်က သားအိမ်ပဲ လေ လာချင်တဲ့ အချိန်လာ သွားချင်တဲ့ အချိန် သွားပါကွ"

"အင်း သား လည်း ဒီနေ့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ သွားစရာ မရှိ၊ အလေလိုက်ရမဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း ခုချိန်မအားကြ၊ အိမ်မှာလည်း ပျင်းနေတာနဲ့ ထွက်လာခဲ့တာ၊ "

"အင်း အာ့ဆိုလည်း အန်တီချို အမဲသားလေး နှပ်ထားတယ်၊ ထမင်းစား သွားလိုက်၊ ခုပဲ ကျက်တယ်"

"ဟာ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့၊ အဟီး၊ ခုတလော ဖေဖေ အိမ်မှာ မရှိတော့ မေမေ ကလည်း ဟင်းကောင်းကောင်း မချက်တာတောင် ကြာပြီ၊ ကြုံတုန်းလေး ဝါးလိုက်ဦးမယ်"

"အင်း စာနေပြီလား ခနစောင့်မလား အန်တီ ဟင်းစော် ချွေးစော်တွေနဲ့ မို့ ရေလေး အမြန်ချိုးလိုက်မလားလို့"

"အင်း ရပါတယ် အန်တီချိုရဲ့ ကျွန်တော်လည်း မဆာသေးပါဘူး၊ အိမ်ရှေ့မှာ တီဗီကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ အန်တီချို ရေမိုးချိုးပြီးမှ စားကြတာပေါ့"

သို့နှင့် သူရိန် တယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာကာ တီဗီဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့ဖုံးက ဗြစ်ကနဲ တုံသွားသည်။ သူရိန်က ဖုံးကို အသံပိတ်ပြီး ဗိုင်ဘရိတ်သာ လုပ်ထားသည်။ဖုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆူးနှင်းဆီ မက်ဆေ့ဖြစ်နေသည်။ ဟိုက် ခုပဲ ရေချိုး ဦးမယ်ဆိုပြီး မက်ဆေ့ဘယ်ကနေ ပို့တာဘာလိမ့်ပေါ့၊

ဆူးနှင်းဆီ:မောင်အခုဘာလုပ်နေလဲ

သူရိန်လည်း အမြန်တွေးလိုက်သည်၊ အခုအချိန်ဆို ကျော်ကိုကို က အလုပ်ထဲ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်၊ ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန် သူတို့ ချက်လေ့ မရှိ၊ ညဘက်မှ သာချက်လေ့ရှိတာမို့ ဘာဖြစ်တာလဲ ဟု သိချင်လာသည်။

ကျောက်မီးသွေး:မောင် အလုပ်ထဲမှာ လေ၊ မက သိရဲ့သားနဲ့၊ ဘာထူးခြားလို့လဲမ

ဆူးနှင်းဆီ:အင်း အာ့ဆို ခနပဲ ပြောမယ်၊ ထူးခြားတာကတော့ သူရိန် အိမ်ရောက်နေတယ်

ကျောက်မီးသွေး:ဟင် ဟုတ်လား၊ ခါတိုင်းလည်း မတို့အိမ်လာနေကြမဟုတ်ဘူးလား

ဆူးနှင်းဆီ:ခါတိုင်းလာနေကြ အချိန်မဟုတ်လို့လေ မောင်ရဲ့

ကျောက်မီးသွေး:အင်း အိမ်မှာ မတယောက်ထဲလား

ဆူးနှင်းဆီ:အင်း

ကျောက်မီးသွေး:ဆွဲစားလိုက်တော့ကွာ ရှုတ်တယ် အဟီး၊

ဆူးနှင်းဆီ:အို မောင်က ပြောလိုက်တော့ လွယ်လွယ်လေး၊ ဒီက တူအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို

ကျောက်မီးသွေး:မောင်ပြောပြီးပါရောလား သူက မကို ဖီးလ် နေတာပါဆို

ဆူးနှင်းဆီ:အို ဒါပေမဲ့ မ က တော့ မစရဲပါဘူး

ကျောက်မီးသွေး:မ က လူကြီးလေ သူက ဘယ်စရဲပါ့မလဲ

ဆူးနှင်းဆီ: သိဘူး ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူက အရဲစွန့်ရင်တော့ မ ငြင်းရင်းဘာရင်း နဲ့ လိုက်လျောလိုက်မယ်၊ မကတော့ မစချင်ဘူး မျက်နှာပူတယ်၊ရှက်လည်း ရှက်တယ်

ကျောက်မီးသွေး:မကရော ဖီးမလာဘူးလားလို့

ဆူးနှင်းဆီ: လာတာပေါ့ ခုတောင် အရည်လေး စိုနေပြီ ခစ်

သူရိန့်လီးကြီး ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ ဟိုက် အဲလိုတောင် လား၊ ဟုတွေးလိုက်သည်။

ကျောက်မီးသွေး: အာ့ဆိုလည်း မက မြောင်းလုပ်ပေးလိုက်လေ အဲတော့မှ ရေလာမှာ

ဆူးနှင်းဆီ: အာ မသိတော့ဘူးကွာ ကဲ သွားတော့ မယ် ရေချိုးတော့မလို့ ၊ မောင်လည်း အလုပ်ပြန်လုပ်တော့ မွမွ ချစ်တယ်

ကျောက်မီးသွေး:မွမွ ချစ်တယ် မောင် ဘိုင်

..............

သူရိန် လီးကြီးမှာ အတွင်းခံအောက်မှ မာတောင်တောင့်တင်းလာသဖြင့် လီးထိပ်ပင်နာလာရသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီးသူ့လွယ်အိပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ 

တီဗီကို မျက်လုံးက ကြည့်နေသော် လည်း ခေါင်းထဲမှာ ဘာလုပ်ရမလဲ တွေးနေမိသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သူတယောက်ထဲမို့ လက်ကို ပုဆိုးထဲ လျိုထည့်ကာ ပူခြစ်နေသည့် သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်ခြင်းထုနေမိသည်။

ခနကြာတော့ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လမ်းလျောက်လာသည့်ခြေသံကြားရသည်။ 

နောက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံကြားသည်။ သူရိန်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဒီလောက် အခြေအနေဖြစ်နေပြီ နောက်ဆုံးလုံးဝ ငြင်းဆန်ရင် ကိုယ့်ဖုံးကို ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး အန်တီချိုနဲ့ ချက်နေတဲ့ ကျောက်မီးသွေး ဆိုတာ တကယ်တော့ ကျွန်တော်ဗျ လို့ ပြောချလိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ 

သူရိန် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလိုက်ကာ အန်တီချိုတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျောက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတံခါးကို အထဲက လော့ချ ထားလိမ့်မယ် ဟု ထင်သော်လည်း လက်က တံခါးလက်ကိုင်ကို တွန်းကြည့်လိုက်တော့ အလိုလို ပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲမှာ ဆံပင်ခေါင်းလျှော်ထားးသဖြင့် ရေစိုလက်စက်ကို ဒရိုင်ရာ နှင့် မှုတ်နေသော အန်တီချို၊ ကိုယ်မှာ က ရေလဲခံ ထမိန်ကို ရင်လျှားထားသည်။ 

ထမိန်အသား ကလည်းပါး အောက်က ရေစိုကိုယ်လုံးတို့ကလည်း ကိုယ်မှာ တသားထည်းလို ကပ်နေတော့ အန်တီချို၏ ဂစ်တာရှစ် ကိုယ်လုံးအလှက ထင်းနေသည်။ သူရိန့် အကြိုက်ဖင်ကြီးကလည်း လုံးစက်ကာ ကော့ကောက်နေသည်။

"ဟင် သူရိန် သား ဘာ......"

အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည့် သူရိန့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အံအားသင့်သွားဟန်ရှိသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို ဆွဲပြီး သူမလက်မှ ဒရိုင်ရာကို လှမ်းယူကာ ဘေးမှ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။ 

သူ့ကို အံအားသင့်ဟန်ဖြင့် ငေးကြည့်နေစဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေး တွေကို သူရိန်က သူ့နူတ်ခမ်း အစုံဖြင့် ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။ 

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် ရုန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သူရိန်က တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း က သူမနူတ်ခမ်းအစုံကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်လေသည်။ 

သူရိန် ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှ ‌ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်တန်ဘိုက်သားဆီးခုံတို့ကို ထိုးထောက်ပွတ်မိနေလေသည်။ သူရိန့် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိသော ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သား အစုံကလည်း သူရိန့် လီးကြီးကို စတီးချောင်းအလားမာတောင်လာစေခဲ့လေသည်။

ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ရုန်းနေသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ခနအတွင်းမှာပင် သူရိန့်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ပြီး ရမက်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများဖြင့် ပြန်လည်တုံ့ပြန်လာတော့သည်။

"ပြွတ်စ်..ပလတ်..ပြွတ်စ်"

သူရိန် က သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးကာ သူမ လျှာနှင့် ပွတ်ဆွဲပြီး သူမ လျှာကလေးကို ရအောင် ဆွဲစုပ်လေသည်၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ဖီးကလေး ခံရင်း မျက်လုံးလေး မှေးနေရာ၊ ကိုယ်လုံး အေးကနဲ ဖြစ်သွားမှ သူမ ထမိန်ကွင်းလုံးပုံကျွတ်သွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

"သား သူရိန် မလုပ်နဲ့လေ၊ အို..ဟာ...မင်းးးးးးး"

သူရိန်က သူ့ပုဆိုးကို လည်း ချွတ်ချလိုက်ရာ သူ၏ မာတောင် နေသည့်လှံတန်ကြီးအလား လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဘိုက်သားကို သွားထိုးမိလေသည်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်၊ ကလေးတယောက်အမေမို့ အရမ်း မချပ်ယပ်သော်လည်း အပူကြီး မဟုတ်သော ဘိုက်သား လုံးလုံးလေးကို လီးတန်ကြီးက ထောက်မိလိုက်သည်။ 

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ၏ အခွံခွာထားပြီးအုန်းသီး အရွယ် နို့ကြီးတွေက အပျိုလေး လို အရမ်းတင်းရင်း မနေသော်လည်း ပျော့မကျနေ အိအိလေးသာ ဖြစ်နေသည်။ ထောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်း ညိုညို တွေက သူရိန့် ရင်ဘတ်ကို လာထိုးထောက်မိနေသည်။ 

သူရိန့် လက်တွေက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သား အစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေ တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ မရုန်းတော့ခြေ၊ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ သူမ ၏ ဆက်ဆီ နူတ်ခမ်းလေးကို သာ ဟဟ လေး ထားလို့ မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့သီးခေါင်းများကို ကုံးစို့ပြန်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ယိုင်လဲ မလို ဖြစ်သွားရသည်။

ထိုအခါမှ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကုတင်ရှိရာသို့ ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ အခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် လွှတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြင့် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေရှာသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ 

ပုခုံးကျော်ရုံရှည်သော ဆံပင်တို့မှာ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ မခြောက်တခြောက်နှင့် မထူမပါး နူတ်ခမ်းအစုံ နူတ်ခမ်းနှင့် မေးစေ့ကြား ညာဘက်က မှည့်သေးသေးလေး တစက်၊ ဘယ်ဘက်က ပါးချိုင့်လေး တဖက်နှင့် ဆက်စီ ဖြစ်လွန်းလှသည်။ 

ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့ကို စာသင်ပေးစဉ် က မာန်လိုက် ဆူလိုက်မို့ ကြောက်ခဲ့ရသည့် အန်တီချို၊ ခုတော့ ပက်လက်ကလေး သူ့ရှေ့မှာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသည်။ တူဖြစ်သူ ရှေ့ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့မို့ ရှက်နေဟန်တူသည်။ မကြီးမသေး ရင်သားအစုံ မှာ လက်ညိုးခန့်တုတ်သည့် နို့သီးခေါင်း ညိုမဲမဲ တွေက မာတောင်ထလို့။

 ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် တွေက ဖြောင့်စင်းဝင်းမွတ်လို့ ၊ ပေါင်လုံးနှစ်ခု စုံရာမှာတမွတ်အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ အကွဲနေရာမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသား တပိုင်းတစ ကို အရည်ကြည်လဲ့နေတာ မြင်နေရသည်။

ဘာမှ မလှုပ်မရှားပဲ ငြိမ်ကာ သူမကို ကြည့်နေသည်ကို ခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူရိန် တယောက် သူမ တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်မောသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှက်သွားသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က နီးစပ်ရာ စောင်တထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမကိုယ်ပေါ် တင်ကာဖုန်းကွယ်ဖို့ ကြိုးစား လိုက်သည်။

"အို ဘာကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး"

"ဘာရှက်စရာ ကောင်းလို့လည်း အန်တီချို ရာ ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကို"

သူရိန်က သူမလက်ထဲမှ စောင်ကို ဆွဲယူကာ ဘေးပြန်ဖယ်လိုက်တော့ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်ဖျံများဖြင့် မျက်လုံးကို အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ သူရိန်က ကုတင်ခြေရင်းဘက်မှ တက်ကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခြေနှစ်ဖက်ကြား မှာ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ 

သူရိန်က သူမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ချဲလိုက်တော့ သူမကပင် ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ပေါ် မှ အမွှေးတွေက ကပ်ကြေးနှင့် ထရင်း ထားပုံရသည်။ ပါးပါးလေး နှင့် တိတိရိရိ ဖြစ်နေသည်။

စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ဟဟလေးမှ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းလေး တဖတ်က ခပ်ညိုညို နှင့် တွန့်လိမ်လိမ် လေးဖြစ်နေသည်။ သူရိန်က သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်နား ကပ်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးကာစ မို့ ဆပ်ပြာနံ့ကလေး သင်းနေသည်။ 

စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့နှာခေါင်းကပ်မိမှသာ စောက်ဖုတ်နံ့ သင့်ပျံ့ပျံ့ (အချို့လူများအတွက်တော့ ညီစို့စို့) ကလေးရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကို ထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကောင်း အတွင်းသားနေရာလေးကို လျှက်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရှီးကနဲ ဖြင်ကာ ဖင်ကြွလာသည်။

 သူရိန်က သူ့ လက်ခလည်ထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့နေရာ ဖုကလေးကို ဖိပြွန်ရင်း လျှာကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်၊ နှင့်စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ရင်း ဘာဂျာ မှုတ်ပေးနေလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ ထူးလွန့်နေပြီးပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေးတွေ ထွက်နေရသည်။

 နောက်တော့ စောက်စေ့လေး ကျင်လာလို့လားမသိ၊ သူမ စောက်‌စေ့လေးကို ဖိပွတ်နေသော သူရိန့် လက်ကို သူမ လက်ဖြင့် ဖိအုပ်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်ကလည်း ထိုလက်ကို စောက်‌စေ့ နေရာမှ ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး နို့တွေဆီကို လှမ်းကာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

 သူ့လျှာကြီးကိုတော့ စောက်စေ့လေးကို လက်ထိပ်ကိုယ်စား ထိုးကာ ဖိကာ လျှက်ပေးလေသည်။ 

နောက်လက်တဖက်က လက်ညိုး၊ လက်ခလည်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပူးကာ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ကာ လိုးပေးလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေက စိမ့်စိုနေပြီမို့ သူ့လက်နှစ်ချောင်းမှာ စေးကျပ်နေသော်လည်း ချောမွတ်ကာ အဝင်အထွက်လုပ် ပေးလို့ကောင်းနေလေသည်။

သူရိန့် လက်နှစ်ချောင်းက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ကာ ဖင်းကားဖတ် လုပ်ပေးနေရင်း နောက်တဖက်က လည်း သူမ နို့သီးခေါင်းများကို ခြေလျှက် လျှာဖြင့်လည်း စောက်စေ့ကို လျှက်လိုက် နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်လုပ်ခံနေရရာ၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့၊ တကိုယ်လုံးကော့ပြန်နေအောင် လူးနေလေသည်။

 သူမ ပါးစပ်မှ လည်း လိုးပေးပါတော့ဟု ပြောမထွက်သဖြင့်၊ သူရိန့် ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို သာ ကုတ်ဆွဲ ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် သူရိန့် မျက်နှာကို တက်တက် ပွတ်ပြစ်ဖို့ ကြိုးစားနေတော့သည်။

သူရိန် လည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို အားရအောင် စုပ်လျှက်ပြီး တော့မှ မျက်နှာကို ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးပေါ်ကို သူမ လက်ဖျံများ ဖြင့် အုပ်ကွယ်ထားစဲ ဖြစ်သည်။

 သူရိန် က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် က မိုးလိုက်ပြီး လက်တဖက်ကို သူမ နံဘေးမှာ ထောက်ထားလိုက်ရင်းက နောက်လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်တိုက်လေသည်။ 

သူ့လီးထိပ်မှ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တို့ နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ ပူးပေါင်းမိသဖြင့်သာ ချောချွတ်ပြီး ပွတ်၍ ကောင်းလှသလို တချက်တချက် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို လီးထိပ်ဖြင့် သွားထိုးမိပါက အိ ကနဲ အသံလေး ထွက်ထွက်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့ဒစ်ဖူး ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်တော့ စေးစေးလေး ဖြင့် ဝင်သွားသည်။ စောက်ရည်များ ရွဲနေသဖြင့် အရမ်းအကျပ် ကြီးမဟုတ်သော်လည်း ချောင်ချောင်ကြီးလည်း မဟုတ်။ 

သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းသား နူးနူးညံ့ညံ့ တို့က နွေးထွေးကာ ရစ်ပတ်ပေးနေသည့် ဖီးကို ခံစားနေ ရသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့‌ ဂွင်းဘုရင်မ အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးထည့်နေရသည်ဆိုသည့်အသိက သူ့ကို ပိုပြီး ဖီးတက်စေသည်။ သူ့လီးကြီး နှစ်လက်မခန့် ဝင်သွားမှ လက်ကလွှတ်လိုက်ကာ ကိုယ်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အပေါ် မှောက်ရက် မိုး ကြည့်လိုက်သည်။ 

သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက် နံဘေးတဘက် တချက် မှာ ထောက်ထားလျက် နှင့် ဖင်ကို ကော့ ကာ လီးကို အသွင်းအထုတ်စလုပ်လေသည်။ လီးကြီးမှာ တအိအိ နှင့် မကြာခင်အတွင်း စောက်ဖုတ်ထဲ သို့ အဆုံးထိ မြုပ်သွားရလေသည်။

 ထိုအခါကျမှ ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့များကို ငုံ့စို့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ မျက်လုံးကို ကာထားလျှက် ြီးသံတိုးတိုးလေး သာ ပြုလေရာ သူရိန်တယောက် ပြုံးမိလေသည်။ 

နို့တွေ အားရအောင် စို့ပြီးမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံအောက်မှာ ပေါ်နေသည့် မေးစေ့နူတ်ခမ်း နှင့် သူရိန် အရမ်း ကြိုက်သော မှည့်ကလေး ရှိရာကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် လျှက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ပါးစပ်ကလည်း ထုတ်မပြောသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲက တော့ အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီ ဖြင်ရာ သူမ ဖင်ကို မွေ့ယာမှ ကြွကာကြွကာ ပေးလေသည်။ 

သို့သော် သူရိန်က ဆီးခုန်ချင်း လိုက်ကပ်ထားသဖြင့် လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက်မဖြစ်လာခြေ၊၊ သူရိန်က သူဘယ်ဖက်လက်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နံဘေးတွင် တတောင်ထောက်လိုက်ပြီး ညာဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ 

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမလက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်ခံရသည်ကို မရုန်းပဲ အလိုက်သင့် လျော့ ပေးသော်လည်း မျက်စေ့ကို တော့ မဖွင့်ပဲ ပိတ်ထားသေးသည်။

သူရိန်က သူ့နှာခေါင်း နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှာခေါင်းတို့ ကို ထိပွတ်လိုက်ရင်းက၊

"အန်တီချို၊ မျက်လုံးကြီး ဘာလို့ ပိတ်ထားတာလဲဗျာ"

"အို ရှက်တာပေါ့ သားကလည်း"

"ဘာရှက်စရာ ရှိလို့လည်း အန်တီချိုကလည်းဗျာ၊ သားကို မချစ်ဘူးလားလို့"

"ဟယ် တို့က တူအရီး အရင်းကြီးလေဟာ"

"တူအရီး အရင်း ရော မချစ်ရဘူးလား အန်တီချိုကလည်း"

"မသိဘူးဟာ၊ နင့်အဖေ သာ သိသွားရင် ငါ့ကို သတ်မှာ"

"ကျွန်တော်တို့ က မပြောပဲ ဘယ်သူ သိမှာလည်း အန်တီချို ရယ်၊ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ပါဦး၊ အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့ပါ"

"ဟယ် မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ"

"ဖြတ်"

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူရိန့် လက်မောင်းကို သူမလက်ကလေး ဖြင့် ရိုက်လိုက်ကာ မျက်လုံးအစုံကို ဖွင့်လျှက် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ သူရိန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ လိုးချင်လို့ပါ ဆိုသည့် စကားက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို ဓါတ်လိုက်သလို တုံကနဲ ဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာရသည်။ 

သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေ လှုပ်သွားတာ သူ့လီးကြီးမှာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူရိန် တယောက် ချက်ကောင်းထိ သွားမှန်းသိလိုက်ရသည်။ သူက ပြုံလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။

"သား ဘာလုပ်နေတာလဲကွာ အန်တီချို မနေတတ်တော့ဘူး"

"အင်း ပါ သားက အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး တွေကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာလေ"

"အာ သူ တော်တော် ဆိုးတယ်ကွာ"

ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူမ လက်သည်းကလေး ဖြင့် သူရိန့် ခါးကို ဆိတ်လိုက်ပါသည်။ သူရိန်လည်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လှုပ်ရွလာသည်ကို ခံစားမိသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ တချက်ခြင်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။

"စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်"

"အိ....အား.....အူးးးး"

ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးတွေကို မပိတ်ထားတော့ပါ။ သူမ ကို မျက်လုံးချင်း တေ့‌တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်ကာ အောက်မှ ဖင်ကို ကော့ကော့ကာ လိုးနေသည့် သူရိန့်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း အံကလေး ကြိတ်ကာ အလိုးခံနေလေသည်။ 

သူရိန်က အားပါပါ ဖြင့် တချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းက၊ခနနားသည့်အချိန် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်။ လုပ်ရင်းက နောက်အရှိန်ကတော့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်။ 

ပိုအားပါအောင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျိူထည့်ကာ ပုခုံးကို ဆွဲပြီးဆောင့်လေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း သူမ ‌ပေါင်လုံးတွေကို သူရိန့် ခါးကို ညှပ်လျှက် သူမ ခြေကျင်းဝတ် နှစ်ခုကို သူရိန့် ဖင်နောက့်မှာ ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲပေးလေသည်။

မကြာခင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နာလေးမှာ ရဲလာပြီး အံကလေးကို ကြိတ်ကာ သူရိန့်ကျော်ပြင် ကို တင်းတင်းလေး ဖက်လာသဖြင့် သူမ ပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ သူရိန်ကိုယ်တိုင်က လည်း လီးကြီးမှာ တအားကို ဖေါင်းတင်းနေပြီး ယားနေလေပြီ။

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့် သွားပြီး မျက်လုံးတွေ စင်းကျသွားတော့ သူမ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသဖြင့်  ခပ်မြန်မြန်လေး လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်လိုးလိုက် ရင်း စိတ်ကို လျှော့ပေးလိုက်ရာ လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များ က မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းမှ ရေပန်းထုတ်လိုက်သလို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ သို့ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်နေလေတော့သည်။

" အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်"

သူတို့ နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ထားကြပြီး နားနေကြရာမှ ခနကြာ တော့၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူရိန့်ကိုယ်ကို အသာတွန်းလိုက်ရင်း၊

"သား ခနဖယ်တော့ကွာ သားကိုယ်ကြီးက လေးတယ်"

ဟု ပြောလိုက်မှ သူရိန်လည်း သတိရကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှ သူမဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်သွားလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ဟာကနဲ ရင်လှိုက်ဖိုသွားရလေသည်။

"အို"

နောက်သူမ ကိုယ်သူမလည်း ကိုယ်တုံးလုံး ကြီး ဖြစ်နေမှန်း သတိရသဖြင့် နီးစပ်ရာ စောင်တခုကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖုံးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော် စောင်မှာ သူရိန့်ကိုယ်ကြီးက ပိနေသဖြင့် ဆွဲမရဖြစ်နေသည်။

"သား ဖယ်ဦးကွာ စောင်ယူမလို့"

"ဘာလုပ်မလိုလဲ အန်တီချိုရ"

"ခြုံမလို့လေ ဒီလိုကြီး ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ သားရှေ့ မနေတတ်ပါဘူး"

"ဟာ အန်တီချို ကလည်း အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သားရဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးတောင် ပြီးနေမှ ရှက်နေရသေးလား"

"အို ဘာမှ မဆိုင်ဘူး မနေတတ်ပါဘူးကွာ"

သူရိန်က လည်းပထမဦးဆုံး အကြိမ်မို့ အငြင်းမပွားတော့၊ ပဲ စောင်ကို ဆွဲလို့ရအောင် သူ့ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲက တော့ အင်း နောက်ကျရင်တော့ အန်တီချို ကျွန်တော့် ရှေ့မှာ အရှက်ကုန် သွားစေရမယ်ဟု ကြိမ်းဝါးလိုက်ပါသည်။

သူရိန် က အိပ်ယာပေါ် တွင် တစောင်းလှဲကာ လက်တထောင်ထောက်လျှက် သူ့ခေါင်းကို လက်ဖဝါးဖြင့် ထိန်းမ ထားရင် ဘေးမှ သူမ ရင်သား အစုံ နှင့် စောက်ဖုတ်တို့ ကို စောက်ပါးလေး ဖြင့် ဖုံးကာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကြည့်နေလိုက်သည်။

ဘေးမှ သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တယောက် ဘေးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော သူရိန့် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဟာ ဘာကြည့်နေတာတုန်း၊ လူကို မမြင်ဘူးတာကျနေတာပဲ"

"ချစ်လို့ပါ အန်တီချိုရာ၊ အန်တီချို့ကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တာပဲ"

"ယုံပါဘူးကွာ မင်းချစ်တာ က ငါသိပါတယ်ဟွန့်"

"တကယ်ပါ အန်တီချိုရာ၊ ကျွန်တော် ကျော်ကိုကို့ ကို မနာလို ဖြစ်နေရတာ ကြာပါပြီ"

"အွန်း သိသားပဲ သား ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို"

"ဟင် အန်တီချို က ဘယ်လိုသိတာလဲ"

"ကျော်ကိုကို က အကုန်ပြောပြတာကိုးလို့"

"ဟုတ်လား ဘာတွေ ပြောပြတာလဲ ဒီကောင် တော်တော် ဆိုးတာပဲ၊ သူများ ပရိုက်ဗိတ်စီကို"

သူရိန် က ခပ်တည်တည် ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း သူ့လှည့်ကွက်တွေကို မသိလောက်ဘူး ဟုတွေးကာ ဖိန့်လိုက်သည်။

"အံမယ်လေး ဆရာကြီး ဒီမှာ ကျော်ကိုကို က အန်တီချို့ ကို အကုန်ပြောသွားပြီးသားပါနော်၊ သူက ပိတ်ထားတာ သူပြောတယ် ဆိုတာ မပြောပါနဲ့တဲ့ ဟင်းဟင်း"

သူရိန့်စိတ်ထဲ မှာ တော့ ကျော်ကိုကို က သူပြောခိုင်းထားတဲ့ အတိုင်း ပြောသွားတာပဲ၊ ငါ့သူငယ်ချင်း တော်ပါပေတယ်ဟု တွေးပြီးပြုံးနေမိသည်။

သို့သော်လည်းမှင်နဲ့မှောင်းနှင့်၊

"ဟင် ဒီကောင် ဘာတွေ ကျွန်တော့် အကြောင်း အန်တီချို့ကို ဘာတွေ လျှောက်ပြောသွားတာလဲ"

"ခုထိ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လာဖိန့်မနေနဲ့ဟေ့၊ နင် ငါ့ကို အကောင့် တု နဲ့ လာချက်ပြီး နောက်တော့ ငါနဲ့ ရီးစား ဖြစ်အောင်လုပ်၊ ငါ့ ပစ္စည်း တွေ အကုန်မြင်ပြီး တော့ ငါက လူတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ ကြံရာမရလို့ ကျော်ကိုကို့ ဓါတ်ပုံကိုငါ့ကို ပြပြီး နောက်ဆုံး ကျော်ကိုကို နဲ့ လွှတ်ပေး ပြီးတော့ ငါ့ကို မင်းနဲ့ စိတ်ပါလာအောင် ကျော်ကိုကို့ ကို စည်းရုံးခိုင်းတာက အစ အကုန်ပြောသွားခဲ့ပြီးပြီ ကဲ"

ဟိုက် သွားပါပြီ၊ ခွေးမသား သစ္စာ ဖေါက်၊ ငါ့ကို လုပ်ကြံသွားတာ ငါခံလိုက်ရပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အန်တီချိုက ရော ငါ့ကို ဘာမှ မပြောပဲ နဲ့ ဘာလို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ချက် နေရတာလဲ၊ ဒါဆိုရင် သူကလည်း ဖီးလ်လာလို့ ပေါ့၊ ဒါဆို ဒီနေ့ အဖြစ်အပျက်ကို လည်း သူက ပဲ ငါ့ကို ပြန်ပြီး ထောင်ချောက် ဆင်သွားခဲ့တာပေါ့။

သေလိုက်ပါတော့ ကွာ၊ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးခေတ်လူကြီးတွေ က ပြောကြတာ မိန်းမ မာယာ သဲကိုဖြာ ဆိုတာ ၊ စသဖြင့် အတွေးတွေ လျှောက်ရောက်ကုန်သဖြင့် ငိုင်တွေတွေ ဖြစ်သွားသော သူရိန့်ကို ကြည့်ကာ၊ ရီချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က ခစ်ကနဲ ရီကာ မျက်နှာကို တဖက်လှည့်လိုက်လေသည်။

ထိုအပြုအမူ ကြောင့်လည်း သူရိန့် လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ပြန်မာတောင်တက်လာတော့သည်။ အော် သူက ငါဖိန့်နေမှန်း သိသိကြီးနဲ့ ငါ့ကို ပြန်ဖိန့်နေတာကို ခံခဲ့ရတာပါလား။

ဒါဆိုရင် ငါ မက်ဆေ့ဂျာနဲ့ လိုးချင်သလို လိုးနေခဲ့တာ ကို သူကလည်း ဖီးလာလို့ တုန့်ပြန်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့ ဆိုတာကို ခုမှ သဘောပေါက်သွားတော့သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း၊

"ဒါဆို အန်တီချို သားမှန်း သိရက်သားနဲ့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ သား လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာကို လိုက်လျောနေခဲ့တာ သားကို တကယ်ပဲ ဖီးလ် ရှိနေလို့ပေါ့နော်"

"ဟင့် အင်း မရှိပါဘူး၊ သူ့ကို သနားလို့ အလိုက်သင့်ဖေါပေးနေခဲ့တာ"

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာထားကို ကြည့်ကတည်းက သူ့ကို တမင်စနေမှန်းသိနေတော့ သူရိန့် စိတ်တွေက ပိုထလာရတော့သည်။

"မယုံပါဘူး အန်တီချို ၊ ဒါပေမဲ့ သနားလို့ လိုက်လျှောတာဆိုရင်လည်းအခု သားလုပ်ချင်တာကို လိုက်လျှောပေးတော့"

"ဟင် ဒီထက့် ပိုပြီး ဘာလိုက်လျောပေးရဦးမှာလည်း၊ လူလည်း တကိုယ်လုံးကုန်နေပြီဟာကို"

"မကုန်သေးပါဘူး ခိခိ"

"သွား ပေါက်ကရ တွေ လျှောက်ပြော မနေနဲ့ မရဘူး ဒါပဲ"

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က တခုခု သဘောပေါက် သွားပုံ ဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားကာ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးကို ပါ တစောင်းလှိမ့်ပြီး သူရိန့် ကို ကျောပေးလိုက်သည်။

 သူရိန်က သူမ အနောက်မှ ကပ်၍ လည်ကုဒ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး လက်က စောက်အောက်မှ တိုးဝင်လျှက် သူမ ဂျိုင်းကို လျိုကာ ရင်သား တဖက်ကို လှမ်းအုပ်ကိုက်လိုက်သည်။ ထိုနို့တလုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းမှ မာတောင်လာသော သူ့လီးကြီး ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်ကြား အမြှောင်းလိုက် ကပ်လိုက်သည်။

"ဟယ် သူ့ဟာကြီးက မာလာပြန်ပြီ၊ ဒုက္ခပါပဲ"

"အဲဒါသုခပါ အန်တီချိုရယ် ခစ်ခစ်"

သူအုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့ကြီးမှ နို့သီးက ကလေး မာတောင်လာသည်ကို လက်ဖဝါးတွင် ဖီးလ် ခံစားရသဖြင့် သူမ လည်း ဖီးလ် ပြန်လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သူရိန် သိလေသည်။

"ကျော်ကိုကို ကရော အန်တီချို့ ကို အကုန်လုပ်သွားတာလား"

"မသိဘူး မပြောဘူး၊ အာ့တွေ လာမေးမနေနဲ့လေ"

"အင်းပါ အင်းပါ ဆောရီးပါ၊ အန်တီချို့ ကို ချစ်လွန်းလို့သာ ဒီကောင့် နဲ့ ချိတ်ပေးလိုက်ရတာ နို့မို့လို့ကတော့ ဟင်း ဒီကောင် အန်တီချို့ကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ရပါဘူး"

သူရိန်က စကားလည်း ပြောရင်း သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖင်‌အောက်မှာ ထိုးထည့်ရင်း ပေါင်ကြားကို လိုးပေးနေသည်။ ခုန သူ့လရည်တွေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ရည်တို့ ကြောင့် ထိုကြားမှာ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသည်။ 

သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ညာဘက်ကို စောင်းအိပ်နေကြ ခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ် မှ စောင်ကို ခါးထိ လှန်တင်ပြီး ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို ရှေ့သို့ တွန်းတင်လိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ဟတတ ပေါ် လာလေသည်။ 

သူရိန်က သူ့လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့လိုက်သည်၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က ဘာမှ မပြော လီးဝင် အဆင်ပြေ စေရန်သာ သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန် က သူ့ဘယ်ပေါင် နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဘယ်ဘက်ပေါင် ကို လိုက်ထိကပ်ပြီး လီးကြီးကို အောက်မှ ကော်ထိုးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ် ထဲ တန်းတန်းကြီး ဝင်သွားလေသည်။

"အာ့ အိုကွာ သားက လည်း အရမ်းကြီးပဲ ၊ ရှီးးးးးး ဖြည်းဖြည်းကွာ"

သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခါးကို သိုင်းဖက်လျှက် ဘိုက်စူစူ လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင် ပြီး ဆွဲကာ စိမ်ပြေနပြေ ဖြင့် လိုးလေသည်။

"ပြွတ်..ပလွတ်,,ဖတ်,,ဖွတ်,,ဖတ်,,"

လိုးရင်း ဖြင့် နှစ်ယောက်သား အရှိန်ရလာကြတော့ အသက်ရူတွေ မြန်လာကြသည်။ သူရိန်လည်း ထိုပုံစံဖြင့် ကပ်လိုးနေရသည်ကို အားမရတော့ ၊ သူ့လီးကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်လုံးကြီးကို ဖိကပ်ထားရင်းက ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ 

တချိန်ထဲမှာပဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခါးကို လည်း ဆွဲမလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ပုံစံ ဖြစ်သွားရသည်။

"လေးဘက်ထောက်လိုက် အန်တီချို သား အန်တီချို့ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့"

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း သိပါသည်။ အလိုက်သင့် သူမဖင်ကြီးကို မြှောက် ၊ တတောင် ကို ထောက်ကာ လေးဘက်ကုံးပေးလိုက်သည်။ သူရိန့် အဖို့တော့ အချိုရှာ သကာ တွေ့ ဆိုသလိုပင်၊ သူတချိန်လုံး ပြစ်မှား ကာ လိုးချင်နေရသော ဒီဖင်ကြီး မှာ ခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဝင်းကနဲ့ရောက်နေလေပြီ။ 

လေးဘက်ထောက်လိုက်သဖြင့် အနောက်မှ ကြည့်လျှင် ဂစ်တာရှိတ်ပမာ ခါးသေး ပြီး လုံးကားထွက်လာသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်းမွတ်နေသည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်အရင်း ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ အနောက်မှ အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့်လိုး တော့သည်။

"ဖွတ်..ဖတ်....ဖွတ်...ဖတ်"

သူရိန်မှာ သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း က အမြင်အရသာရော အထိအတွေ့ အရသာပါ ပူးတွဲ ခံစားနေရလေသည်။ 

သူအားရပါးရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း  သူ့ပေါင်ရင်း နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်လုံးတို့ ဖန်းကနဲ ရိုက်မိလို့ အိကနဲ ဖြစ်သွားရတဲ့ ဖီးလ်ရော၊ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးစွာ ရစ်ပတ်ထားသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တွေရောက အရမ်းကို အရသာ ရှိနေလေသည်။

 ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လည်း သူမ တူအရင်း ခေါက်ခေါက် က သူမ ကို တက်လိုးနေတာ ခံစားနေရသည့် ဖီးလ် အပြင် နဂို က ခပ်ထန်ထန်၊ သွေးသားက လည်း အကောင်းဆုံးအချိန်၊ ယောက်ျား နှင့်ဝေး၊ ကျော်ကိုကို နှင့်လည်း ဝေးခဲ့ပြီမို့ ဆာနေတာနှင့် အတော် ဖြစ်နေတာမို့ မကြာခင်မှာပင် ဒုတိယမြောက် ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရပြန်ပါသည်။

သူရိန်လည်း နောက်မကျပါ၊ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ဆုပ်ညှစ်ပေးသလို ခံစားရတာနှင့် လီးကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေပြီမို့ စိတ်ကို လျှော့လိုက်ကာ လရည်များ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးလိုက်လေတော့သည်။

" အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်"

........

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းကာ နားလိုက်ကြပြီးတော့ ဘိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ချက်ပြုတ်ထားသော ထမင်းဟင်း တို့ ဖြင့် မြိန်ရည်ယှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဆိုဖာပေါ် ပူးကပ်ထိုင်ကာ ချစ်သူရီးစားသဖွယ် ဖက်ထားကြရင်း ဖြင့် တီဗီကြည့်နေကြသည်။

"အန်တီချို က အရမ်းဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်နော်"

"အမယ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း"

"ကျောက်မီးသွေး ဆိုတာ သားမှန်းသိတာတောင် ခပ်တည်တည် ပဲ ဆက်ချက်နေတယ်၊ ပြီးတော့ အပြင်မှာလည်း မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတယ်"

"အော် တို့က ဟေ့သား မင်း ကျောက်မီးသွေး ဆိုတာ ငါသိတယ် လာ သွားလိုးရအောင်လို့ ပြောရမှာလား ကဲ"

"ဟားဟား အဲလိုတော့မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဆိုလိုတာက မျက်နှာ တစက်ကလေးမှ မပျက်ဘူးလို့ ပြောတာ"

"အဲဒါက ကိုယ်က လူကြီးကိုး၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး မင်းလေးကရော ငါ့ကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပြစ်မှားနေတာလဲ"

"အဟီး အဲဒါက တော့ အန်တီချို သားတို့နဲ့ လာနေတဲ့ အချိန်ထဲက ပဲ"

"ဟယ် တော် အဲတုန်း က ကိုယ်က တော့ သားကို ကလေးလို့ပဲ ထင်နေတာကြည့်စမ်း၊ သူတော်တော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာပေါ့၊ အဲဒီကတည်းက.."

"တကယ်က ဂွင်းစထုတတ်ကာစ လရည်ထွက်စ ပဲ ရှိသေးတာ အန်တီချိုရ၊ အဲတော့ အန်တီချို က ဆက်ဆီလည်း ဖြစ်၊ ကိုယ့်အနားမှာလည်း အနီးကပ်ရှိနေတော့ မှန်းမိတာပေါ့ ၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် ဂွင်းထုတိုင်း မှန်းမိတဲ့ မိန်းမ တွေထဲမှာ အန်တီချို က ထိပ်ဆုံးတန်းကပဲ အဟိ"

"ဟွန့် နာဘူးလေး၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက နှာဘူးကျတာ"

"နှာဘူး ကတော့ ခုထိကျတုန်း ခိ"

သူရိန်က ပြောရင်း က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို ကစ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်က ပင် ဆုပ်နှယ်နေပြန်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း အင်္ကျီအောက်မှာ ဘရာ မဝတ်ထားသဖြင့် နို့ကို တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုပင်။

 သူရိန် ၏ ပြန်လည်မာတောင်လာသော လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်လိုက်ရင်း သူမလက်ကလေးဖြင့်ဆုပ် ကိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေရာက ခွာလိုက်ပြီး။

"အန်တီချို ကျွန်တော့် လီးစုပ်ပေးပါလားဟင်"

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက မျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ထိုးရင်းက သူမ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူရိန့် ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာထိပ်ကလေး ဖြင် ရက်လိုက်သည်။

"အား ...ရှီးးးး..အန်တီချိုရယ်. ကောင်းလိုက်တာ"

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဝလုံးပုံလေး လုပ်ရင်းက ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်း နှင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ လျှာလေးဖြင့် ဒစ်အရစ်ကို လှည့်ပတ်ရက်ပြီးတော့ ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို လီးတန်ကြီး ပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် မျက်နှာကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာ ဖြင့် လျောတိုက် ပေး သည်။

 သူရိန် တယောက် သူ့လီးထိပ် မှာ ခံစားနေရသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခံတွင်းမှ နွေးထွေးမှု၊ လီးတန်ပေါ်မှာ စေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးသလိုဖြစ်နေရတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာတို့က သူ့ကို ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေသလား ထင်ရအောင်ကို ကောင်းနေပေသည်။

သူ့လက်တွေကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အင်္ကျီအောက်အနား ဘိုက်သား ပေါ်မှ လျှောဝင်ကာ နို့တွေကို ကိုင်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လီးစုပ် ပညာမှာလည်း သိပ်မခေလှသဖြင့် သူရိန့် လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ချင်း တင်းမာဖောင်းပွလာပြီး လရည်များ ထွက်ချင်လာခဲ့သည်။

"အန်တီချို တော် တော့ မရတော့ဘူး ကျွန်တော် ထွက်ကုန်တော့မယ်"

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူမ ပါးစပ်ကို သူရိန့် လီးမှ မဖယ်ပဲ သူမလက်ကို သာ မြှောက်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျှက် လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ထွက်ပစေ အဆင်ပြေသည်ဆိုသည့် သဘော။

 သူရိန် အရမ်းဝမ်းသာ သွားသည်။ သူ တခါမှ ပုလွေမှုတ်ခံရင်း ပါးစပ်ထဲမှာ လရည်မထွက်ဘူးခဲ့၊ ဖါသည်မ ပင် မလုပ်ပေး ဘူးခဲ့သည်မို့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၊ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း က လရည်များကို ပန်ထုတ်ပြစ်လိုက်မိလေတော့သည်။ 

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း ထွက်လာသမျှ လရည်များကို တဂွက်ဂွက် နှင့် မျိုချ ပြစ်လေသည်၊ လရည်ထွက်တာ ရပ်သွားချိန်မှာ ပင် ဆက်လက်ပြီး တစက်မကျန်အောင် စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အနည်းငယ်ပျော့ သွားပြီ ဖြစ်သော သူရိန့် လီးတန်ကို တချောင်းလုံးပြောင်စင်အောင် ရက်ပေးလိုက်လေသည်။

"အား ရှားလပါး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်၊ အန်တီချိုက လွဲရင်ကျန်တဲ့ ဆွေမျိုးတွေ အကုန်မေ့သွားတာပါပဲ"

"ခွိ နင်ဟာလေ ကြံကြံဖန်ဖန် ပြောတတ်တယ်"

.........................

သို့ နှင့် သူရိန် နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူရီးစား ပူပူနွေးနွေး နှစ်ယောက်လို မိုးမမြင် လေမမြင် ချစ်ခန်းဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ လေးငါး ခြောက်လပင် ရှိခဲ့လေပြီ။ အရင် ကလိုတော့ တနေ့ လေးငါးချီ မလိုးဖြစ်တော့၊ တပတ် ကို သုံးလေးခါတော့ အခွင့်အရေးရလျင်ရသလို လိုးဖြစ်ကြသည်။

 သူရိန် လိုးချင်နေသော ခင်ချိုဝင်း ဖင်ပေါက်ကို လည်း ပါကင်ဖွင့်ကာ လိုးခွင့်ရခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဖြစ်ချင်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးသန်းစိန်ဝင်း မှာ ရန်ကုန်ရုံးချူပ် သို့ ရာထူးတိုး ဖြင့် ပြန်ရောက်လာသဖြင့် အရင်ကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးမရတော့ခြေ။ 

ယောက်ျား မရှိချိန်၊ သမီး မရှိချိန်၊ ကျူရှင် ကလပ်စ်များ မရှိချိန် စသဖြင့် ရှောင်ရသဖြင့် လုပ်ရ ကိုင်ရ ဖို့အခွင့်အရေး နည်းလာလေသည်။

နောက်သူရိန် မှာ ကုမ္မဏီတခု တွင် အလုပ်ရသွားသဖြင့် ကျူရှင် သွားမပြဖြစ်တော့ သည်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဝေးကွာသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူရိန့်ကို ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေးသူက သူရိန့် အမေ့ ညီမ ဖြစ်သူ ဒေါ်သီတာဝင်း  ၏ ယောက်ျား ဦး အောင်မျိုး ဖြစ်သည်။ 

ကုမ္မဏီမှာ နိုင်ငံခြား ကုမ္မဏီဖြစ်ပြီး လစာလည်း ကောင်းသဖြင့် သူရိန်မှာ တခြား အပိုအလုပ်လည်း လုပ်စရာ မလိုတော့ခြေ၊ သို့သော်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ သမီး ငယ် မျိုး သီရိဝင်း ကိုတော့ စာသွားပြပေး နေရလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ သမီးနှစ်ယောက်ရှိလေရာ တယောက်က တက္ကသိုလ်တက်နေပြီး နောက်တယောက်က ဆယ်တန်းဖြစ်သည်။ 

ဆယ်တန်းကျောင်းသူ မျိုးသီရိဝင်းကို သူသွားစာပြပေးနေသည်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ကျေးဇူးကို ပြန်ဆပ်သည့် သဘော သာမကထို ကလေးမလေးများမှာ သူငယ်စဉ်ကတည်း ကထိန်းကျောင်းပေးလာခဲ့ရသော ညီမ တဝမ်းကွဲ များ ဖြစ်သဖြင့် လည်း သူကိုယ်တိုင်က အောင်မြင်စေချင်လို့ ဖြစ်ပေသည်။

တခု ပဲ ပြောစရာရှိတာကတော့ အမဲသား စားဘူးသွားသဖြင့် နွားမြင်ရင် လက်ညိုးထိုး ဆိုသလို၊ အဖေ့ညီမ အငယ် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို စားဘူး ထားတော့ ယခု အမေ့ ညီမ ဒေါ်သီတာဝင်း အပေါ် အမြင်မှာ ယခင် ကနှင့် မတူတော့ခြင်း ပင် ဖြစ်လေသည်။ 

ယခင်က ကိုယ့်အမေ ညီမ မို့ သေခြာပင် မကြည့်မိခဲ့သော ဒေါ်သီတာဝင်း ကို ယခု ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဖြစ်ခဲ့ပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ၊ သူမ အိမ်ကို လည်း အဝင်အထွက် များလာသည်နှင့် အမျှ သူရိန့် မျက်လုံးက သတိထား ကြည့်မိလာခဲ့တော့သည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်း ဘယ်လောက် ကိတ်ပြီး ဘယ်လောက် ဆက်ဆီ ဖြစ်သည်ဆိုတာကို သူရိန်တယောက် မျက်မှောက်တွေ့ရလေတော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လို ခပ်သွယ်သွယ်မဟုတ်၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ဖြစ်သည်။ သူရိန့် အမေ နှင့် လုံးတူ ဆိုက်တူလောက်ရှိမည်။ သူတို့ က ညီအမ မို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ချင်း ဆင်သည်။ မျက်နှာကျပုံလည်း ဆင်သည်။ သို့သော် သူရိန့် အမေ က မျက်နှာထား တင်းသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က တော့ မျက်နှာချိုသည်။ လူချစ်လူခင်ပေါသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဌာနဆိုင်ရာ မှာ အရာရှိတဦး ဖြစ်သလို သူမ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးအောင်မျိုးမှာ လည်း တပ်မှ အငြိမ်းစား ယူပြီး အရပ်သား အဖြစ်ဌာနဆိုင်ရာတွင် အရာရှိတယောက် ဖြစ်နေသူ ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ မိသားစု က နည်းနည်းတော့ ရေလျှံသည် ဆိုရမည်။ အိမ်မှာ ကားနှစ်စီးရှိပြီး ကားဒရိုင်ဘာ တဦး ရှိလေသည်။ နှစ်ထပ်တိုက် ခြံနှင့် ဝန်းနှင့် ခြံထဲတွင် ကားဂို‌ဒေါင်နှင့် အလုပ်သမားတန်းလျှား တွဲလျှက် ထားလေသည်။

သူရိန်မှာ တပတ်ကို သုံးရက်လောက် အဆင်ပြေသည့် အချိန်များတွင် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ တိုက်သို့ သွားကာ ညီမငယ်ကို စာသွားပြပေးလေသည်။ 

တခါတလေ စနေနေ့ လိုမျိုး ပိတ်ရက် ဆိုလျှင် မိသားစု အစုံအလင် တွေ့ရတတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က သူလည်း အလုပ်ပိတ်သည့် စနေ၊ တနင်္ဂနွေ လိုမျိုး ရက်ကို ရှောင်လေသည်။ သူလည်း လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လို့ရ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ အိမ်မှာလည်း လူရှုတ်တတ် သည်မို့ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကြားရက် တွေမှာ သွားလေ့ရှိသည်။

ခုတလော သူရိန်မှာ သူတို့ ကုမ္မဏီမှာ အတူလုပ်နေသည့် သူနှင့် ရွယ်တူ ကိုယ်ဝပ်ကာ တယောက်နှင့် တွဲမိနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုသူငယ်ချင်း မှာ ထွန်းထွန်း ဟူ၏၊ ထွန်းထွန်း နှင့် ဘီယာသောက်လိုက် ဖဲချလိုက်နှင့် ပေါင်းဖြစ်နေသည်။

 ထွန်းထွန်း မိဘများမှာ နိုင်ငံခြား နှင့် မြန်မာ အိမ်ဦးကြမ်းပြင် ကူးလူး နေသူမို့ တခါတရံ သူတို့ အိမ်တွင် သူတယောက်ထည်းရှိလေရာ သူက ဖဲဝါသနာရှင်မို့ တခြားလူတွေကို ဖိတ်ပြီး ဖဲချလေ့ရှိသည်။

 သူရိန် မှာ ဖဲကို ဒီလောက်ဝါသနာမပါသော်လည်း၊ ဘီယာ အရက် တို့ အလျှံပါယ်ရှိတာကြောင့် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့ ရောက်ဖြစ်နေလေသည်။ 

ထွန်းထွန်းတို့ အိမ်မှာ သီးသန့် ရပ်ကွက် ကလေး လိုဖြစ်ပြီး လမ်းသွယ်လေးများကြောင့် ကားအဝင်အထွက်လည်း နည်းသည်။ အိမ်တိုင်းမှာ လည်း ခြံစည်းရိုး တွေနှင့် သီးသန့် ရိပ်မြုံလေးတွေမို့ ကားသံ လူသံမကြားက တိတ်ဆိတ် ပြီး ပရိုက်ဗိတ်ဆီ ရှိလှပေသည်။

တနေ့တော့ ထိုသို့သော နေ့များထဲမှ တနေ့ ၊ ထွန်းထွန်း အိမ်မှာ ဖဲဝိုင်းကလည်း ကောင်းနေ လူလည်း ပြည့်နေတာမို့ သူလည်း ထိုင်နေစရာမလိုသဖြင့် တီဗီ ထိုင်ကြည့်ရင်း ဘီယာသောက်နေလေသည်။ 

နောက်တော့ ရုပ်ရှင်တကား ပြီးသွားတော့ ငြီးစီစီ ဖြစ်လာတာမို့ အိမ်အပေါ်ထပ် ဝရံတာမှ အပြင်ဘက် က သစ်ပင် တောရိပ်များကို ထွက်ကြည့်ရင်း လေညှင်း ထွက်ခံလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ထွန်းထွန်းတို့ အိမ်နှင့် ကပ်ရက် အိမ်ဝင်းထဲသို့ ကားတစီး ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ဟင် အဲဒါ ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ အိမ်က ကားမှန်း သူသိလိုက်သည်။ ကားမှာ ကပ်ထားသော စတစ်ကာ တခုကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူတို့ အသိတွေဆီကို လာတာလား မသိဘူးဟု တွေးမိရင်း ၊ နောက်ကျမှ သူရောက်လျှင် မေးကြည့်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။

ထိုနေ့ ဖဲဝိုင်း ပြီးသွားတော့လူတွေ ပြန်သွားကြပြီး သူနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ ဘီယာသောက် တီဗီကြည့်နေရင်းက၊

"ဟေ့ ကိုထွန်းထွန်း ခင်ဗျား တို့ ဘေးက အိမ်က လူတွေနဲ့ သိလား"

ဟု မေးလိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက၊

"ဘယ်ဘက်ကလဲ ခေါင်းရင်းဘက်ကလား ခြေရင်းဘက်ကလား"

"ခြေရင်းဘက်က"

"ဟိုးအရင်က လူတွေက ပြောင်းသွားကြပြီ၊ အခု လူတွေက ပြောင်းလာတာ တနှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ တကယ်က ငါ့မိဘ တွေက သိပ်မကြိုက်ကြဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကလည်း သိပ်ပူညံပူညံမဟုတ်တော့ ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်တာ"

"ဟင် ဘာလို့ မကြိုက်ကြတာလဲ"

"ခွိ.. အဲဒီအိမ် က စပါယ်ရှယ် ဘိ လိုမျိုးကွ၊သမီးရီးစားတွေ ၊ စုံတွဲတွေ ဟော်တယ်မသွားချင်တဲ့ လူတွေ က ဒီမှာ လာနှပ်ကြတာ၊ အဟီး လူတိုင်းတော့ လက်မခံဘူး ၊ ချိတ်ပေးတဲ့လူရှိမှ ရတာ၊ ဈေးလည်းကြီးတယ်။

ကား ပတ်ကင်က လည်း အနောက်ဖက်မှာ ဆိုတော့ လူမမြင်ဘူး၊ နောက်ပြီး တော်ရုံလည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဘယ်သူလာလို့လဲ ၊ ငါသာ ကံဆိုးတာ စော်ပင့်လာပြီး ဘိက ကိုယ့်အိမ်ဘေးဆို ဘယ်လို လုပ်လို့ရမလဲ ဟားဟား"

"အော် အဲလိုလား"

"အင်း နေပါဦးမင်း ကရော ဘာလို့ မေးတာလည်း"

"အင်း ငါသိတဲ့ ကားတစီး အဲဒီခြံထဲ ဝင်သွားလို့ပါ၊ ငါထင်တာ သူ့အသိအိမ်မို့လို့လာလို့ "

"မဟုတ်ဘူး ဘိလာတာ ပဲ ဖြစ်မယ်၊ ဝင်သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ"

"အင်း မင်းတို့ ပွဲမပြီးခင်၊ ဆိုတော့ တနာရီကျော်ကျော်လောက် တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်"

"အင်း ဒါဆိုရင်တော့ မသေခြာတော့ဘူး ၊ များသော အားဖြင့်က တနာရီ ဆက်ရှင်း နှစ်နာရီ ဆက်ရှင်း စသဖြင့် ယူကြတာ ဆိုတော့ မင်းတွေ့တဲ့ အချိန် က နေ တနာရီ တိတိ သို့ မဟုတ် နှစ်နာရီ တိတိ လောက်ဆို ပြန်ထွက်တာကို တွေ့ရမှာပဲ"

"ဟုတ်လား ဒါဆိုရင်တော့ နှစ်နာရီ နီးပါးရှိနေပြီ"

"ဒါဆိုရင်လည်း လာကွာ ငါတို့ ဝရံတာမှာ ထွက်သောက်ပြီး စပ်စုရအောင် အထဲမှာ ဘယ်သူပါသလဲပေါ့ ခိခိ"

"အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့"

သူတို့နှစ်ယောက် ဝရံတာမှာ ထွက်ထိုင်ကာ သောက်နေကြလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ အိမ်မှ ကားကလေး ထွက်လာလေသည်။ ကားပေါ်မှာ ဒရိုင်ဘာက ရှေ့မှာ ထိုင်၍ ဒေါ်သီတာဝင်း က နောက်မှ ထိုင် လျှက်ပါသွားလေသည်။ 

ထွန်းထွန်းက အဲဒီကားလားဟု မေးသော်လည်း သူရိန်က မဟုတ်ဘူးဟု သာဖြေလိုက်သည်။ သူရိန့် ခေါင်းထဲ မှာ တွေးစရာတွေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က တခြားဘဲတဗွေနှင့် ချိန်းထား ပြီးလာတာလား၊ အဲဒါက ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ခြေ၊ ဒါဆို အိမ်က ဒရိုင်ဘာကို ဘာလို့ အသိပေးမလဲ၊ ထိုဘဲကားနှင့် လာလိုက်ရုံ‌ပေါ့။

 နောက်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ကား ထွက်သွားပြီး ချိန်မှာ ဘယ်ကားမှ ထပ်မ ထွက်တော့ခြေ။ သူရိန် သံသယ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း များ သူတို့ အိမ်က ဒရိုင်ဘာ နှင့်ဖြစ်နေ သလား၊ သူရိန့် လီးကြီး ချက်ခြင်း မာတောင်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ မျက်နှာချို ပြီး သဘောကောင်းသော်လည်း တော်တော်လေး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နေတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ဌာနဆိုင်ရာမှာလည်း အရာရှိ တဦးမို့ လက်အောက်ငယ်သား တပည့်တပန်းလည်းပေါသည်။ 

အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ယောင်လို့မှ ပင် တွေးမိစရာ မရှိသော အမျိုးသမီးကြီး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒရိုင်ဘာ ကိုလင်းသူ ကိုလည်း သူရိန်သိသည်။ သူ့ထက် လေးငါးနှစ်သာ ကြီးမည့် အညာသား ဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်မှာ ကားဒရိုင်ဘာ အဖြစ်နေလာသည်မှာ ကြာလှခြေပြီ။ 

ဒေါ်သီတာဝင်း ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ဘက်မှ ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုး မကင်းသူမို့ လည်း အိမ်မှာ လူယုံအဖြစ် အောက်ခြေသိမ်း အကုန်လုပ်နေသူ တယောက်လည်း ဖြစ်သည် မို့စွတ်စွဲရ ခက်ကြီး ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ပင် သူ၏ ‌ဒေါ်လေး ဖြစ်သူ အန်တီချို နှင့် ဖြစ်ခဲ့တာ ဆိုတော့ ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ ဘယ်သူ မဆို ဖြစ်နိုင်သည်ဆိုတာကိုတော့ သူလက်ခံသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပိုသေခြာအောင် အကဲခပ်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။

နောက်ပိုင်း ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ အိမ်သွားပြီး ညီမလေးကို စာသင်ပေးလို့ သူ့အဒေါ် ရှိနေချိန်များတွင် သူရိန် တယောက် အခြေအနေကို အကဲခပ်ကြည့်သော်လည်း ဘာမှ မထူးခြား၊ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို အကဲခပ်ရင်း ကကို ပိုပိုပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ 

ထိုကြားထဲ အိမ်မှာလည်း သူနှင့် သူ့မေမေ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ထဲသာ ရှိကြပြီး သူက ထမင်းစားချိန် မမှန်၊ ပုံမှန် မဟုတ်သဖြင့် သူ့မေမေ က စပြီး မြည်တွန်တောက်တီးလုပ် လာသည်ကို ခံနေရသည်။ တခါတုန်းက သူဂွင်းထုနေတာ သူ့မေမေ နဲ့ တန်းတိုး ပြီးကတည်းက သားအမိ နှစ်ယောက် မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာခြင်း ကောင်းကောင်း မဆိုင်မိသည်မှာ ကြာလှပြီ။

 မေးထူး ခေါ်ပြော လောက် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သူ့အဖေ နယ်ပြောင်းသွားပြီးကတည်း က အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထည်း ဆိုတော့ မပြောမဖြစ် ပြောဆိုကြရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာကြပြီ။ သို့သော် သူရိန်မှာ အလုပ်အပြောင်းအလဲ ဖြစ် သူငယ်ချင်း အသစ်တွေနဲ့ တွဲလာတာ လည်း ဖြစ်တော့ ခါတိုင်း လို အိမ်မှာပုံမှန် ထမင်းမစားဖြစ် ဖြစ်နေရသည်။ 

သူ့မေမေ က ညနေပိုင်း ဆို မိသားစု ဆုံ ထမင်းစား ဖို့ အမြဲတမ်း သတိပေးသည်။ နေ့လည်စာက တော့ ရုံးပိတ်ရက် တွေမှ သာ အတူစားကြရသည် မို့ ညနေစာ အတူမစားဖြစ်လျှင် မိသားစု ခြင်း ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဟု ပြောသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာလည်း ယခု ယောက်ျား က ပြန်ရောက်နေ သဖြင့် ယခင်က လို လိုးချင်သလို လိုး လို့မရနိုင်တော့၊ တခါတလေ တလလောက်နေမှ တခါလောက်သာ အပြင်တနေရာတွင် ချိန်းပြီးလိုးခွင့် ရလေရာ၊ သူရိန်တယောက် ဆာလောင်နေလေသည်။ 

သူရိန်လည်း သူ့မေမေ မြည်တွန်တောက်တီးမှုကြောင့် အိမ်မှာ အတတ်နိုင်ဆုံး ညနေစာ စားချိန် ပြန်လာနိုင်အောင် ကြိုးစားရလေသည်။ ယခု ဒေါ်သီတာဝင်း ကို သူ စိတ်လာနေသဖြင့် တချိန်လုံး သူ့စိတ်ထဲ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို မှန်းကာ ထုမိနေလေရာ၊ သူ့မေမေ က ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် တော်တော်တူသည်ကို ယခုမှ သူသတိထားမိလေသည်။

 နှစ်ယောက်စလုံး ဘော်ဒီက အတူတူ လောက်ဖြစ်ပြီး သူ့မေမေ က နို့တွေ ပိုပြီးလုံးကြွကာ ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကတော့ သူ့အမေထက် ဖင်ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း တကယ်တမ်းကျတော့ သူ့မေမေ နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ခွဲခိုင်းလျှင် သူခွဲနိုင်သည်က အသားအရည်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။ 

သူ့မေမေ က အသားဖြူ ၍ ဒေါ်သီတာဝင်း က အသားအနည်းငယ် ညိုသည်။ အညိုကြီးမဟုတ်သော်လည်း သူ့မေမေ လောက်တော့ ဖြူဝင်း မနေခြေ။

ထို့ကြောင့်လည်း တခါတရံ သူ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို မှန်းကာ ထုနေရင်းက ပြီးကာနီးအချိန်လောက်တွင် သူ့မေမေ ပုံက ပေါ်လာတတ်လေရာ စိတ်ကို မနည်း ပြောင်းပြီး တခြားမိန်းမတွေကို လိုက်မှန်းပြစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။

 သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ဆင်ခြေပေးမိသည်။ မှန်းထုတာပဲ တကယ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ နေပေ့စေတော့ စိတ်ထဲ ဖီးလာလို့ ပေါ်လာတဲ့သူ ဘယ်သူ ဖြစ်ဖြစ် ထုမယ်ကွာဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ကားကို ထွန်းထွန်းအိမ်မှာ တွေ့ရသည်မှာ စနေနေ့ နေ့လည်ပိုင်း မို့ သူ့ဝမ်းကွဲ ညီမလေးကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သူ့သူငယ်ချင်း တွေနှင့် ပိုကာသွားဆွဲ သည်ဟု ဆိုသည်။ 

စနေနေ့ ထိုအချိန် ဆို အပတ်စဉ်သွားနေကြဟု ဆိုသည်။ ထိုကြောင့်လည်း နောက်စနေနေ့တွင် ထွန်းထွန်း အိမ်သို့ သွားကာ ဝရံတာမှ အကဲခပ်ကြည့်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ကားကို တွေ့ရပြန်သည်။ ဒီတခါလည်း နှစ်နာရီခန့်ကြာပြီးမှ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။

သူရိန် အကြံထုတ်ရပြီ၊ သူ့မှာ နိုင်ကွက် ရပြီ ဖြစ်သော် လည်း အဒေါ် အရင်း ကြီး ဆိုတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ၊ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် နှစ်ယောက်တည်း အနှောက်အယှက် ကင်းကင်း စကားပြောလို့ ရနိုင်မည့်နေရာနှင့် အချိန်။ ပြီးရင် ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ၊ ဦးနှောက်စား နေတုန်း၊ မထင်မှတ်ပဲ အခွင့်အရေးပေါ်လာခဲ့ရသည်။

တနေ့ သူရိန့် မေမေ ကားအက်စီးဒန့် ဖြစ်ကာ ခြေကျင်းဝတ် အရိုး နည်းနည်း အက်သွားသဖြင့် ကျောက်ပတ်တီး စီးလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာလည်း သူရိန်က မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်မို့ အိမ်မှာ အဝတ်လျှော် ချက်ပြုတ်ဖို့ မိန်းမ တယောက် ကို ခေါ်ထားရသည်။

 ထိုအမျိုးသမီးက မနက်လာ ညနေပြန် လာလုပ်ပေးသည်။ သူ့မေမေ က အိမ်ရှေ့ ပက်လက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင် ထိုင် မထိုင်ရင် အိပ်ယာထဲ လှဲနေ ရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူမ အမ သတင်းကြားတော့ အိမ်လာမေးသည်။ အခြေအနေ သိသွားတော့ သူမရုံးပိတ်ရက်တိုင်းလာနေပေးသည်။ မနက်ဆို သူမဒရိုင်ဘာက ကားနှင့် လာချပေးခဲ့ပြီး နေ့လည် ညနေ စသဖြင့် လာခေါ်မှ ပြန်သည်။

အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ ခေါ်ထားသည့် အမျိုးသမီးက ကြားရက်တွေမှာသာ လာသည် မို့  ထိုနေ့မျိုးတွင် သူကိုယ်တိုင် သူမအမ အတွက် ချက်ပြုတ်ပေးသည်။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် စကားစမြီပြောသည်။ သူရိန့် မေမေ အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်မျိုးတွင် သူက အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီထိုင်ကြည့်တတ်သည်။ 

သူရိန်လည်း သူ့မေမေ ကို တယောက်ထည်း မဖြစ် အောင်ဆိုပြီး သူကလည်း အိမ်မှာ ပဲ နေနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့မေမေ တရေးတမောအိပ်ချိန်တွင် သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ နှစ်ယောက်ထည်း ရှိနေကြသည်။ သို့သော် ဖြစ်ကာစ တပတ်လောက်က တော့ သူ့မေမေ စိတ်ကြောင့် ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်၊ တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ အသားကျသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို လိုးချင်စိတ် က ပြန်ထလာသည်။

နေ့လည်ခင်းတခု ထုံးစံအတိုင်း သူ့မေမေ အိပ်ပျော်သွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူရိန်က ပြောစရာရှိလို့ ဟု ဆိုတာ သူ့အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က အဖြူရောင် ဗြောင် ရင်ဖုံးလက်ရှည် နှင့် အောက်က လည်းအဖြူရောင်ပေါ်မှ ပန်းအပွင့်တွေ စီထားသည့် ထမိန်ကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားသဖြင့် ဖင်လုံးကြီးက ကားစွင့်တက်နေသည်။

"တီဝင်း နဲ့ လင်းသူ နဲ့ ဖြစ်နေကြတာ ကို သားသိတယ်"

"ဟင်"

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူရိန် လည်း ပြောချလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သို့သော် အသံကို ထိန်းရင်းက၊

"သား ဘာကို ပြောနေတာလည်း တီဝင်း မသိဘူး"

"တီဝင်း နဲ့ ကိုလင်းသူ တို့ စနေနေ့တိုင်း သွားလိုးနေကြတဲ့ ဘိကို သားသိတယ်လို့ ပြောတာ တီဝင်း"

ဆက်ပြီး လိမ်လို့ မရတော့ဘူး ဆိုတာ သိသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်း မျက်နှာ ညိူးကျသွားသည်။ တူဖြစ်သူကို လည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲသဖြင့် မျက်နှာကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ရဲဆေးတင်ပြီး သူရိန့်ဘက်ကို လှည့်လိုက်ကာ သူရိန့်လက်ကို ဆွဲပြီး၊

"သား တီဝင်း တောင်းပန်ပါတယ်။ တီဝင်း မှာလည်း အကြောင်းရှိလို့ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် တီဝင်းမှားပါတယ်။ သား ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့ လို့ တီဝင်းတောင်းပန်ပါရစေ၊ သား စိတ်အလိုကျဖြစ်စေရပါမယ်"

"သား စိတ်မကောင်းဘူး တီဝင်းရယ်"

"တီဝင်း လည်း စိတ်မကောင်းပါဘူး သားရယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား လျှောက်ပြောလိုက်ရင် တီဝင်း တို့ တွေ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်လှန်ထောင်းသလိုပဲ ဖြစ်တော့မှာပေါ့ သားရယ်၊ တီဝင်း မှားပါတယ် အစ် အီး ဟီးးးး ရွှတ်စ်"

ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့်ကို ဖက်ပြီး ငိုလေသည်။ သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အလိုက်သင့် ထွေးဖက်ထားလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နို့ကြီးတွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ အိကနဲ နေသည်။ သူက ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောကလေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်နေလိုက်ရင်းက၊

"သား စိတ်မကောင်းဘူး ဆိုတာက တီဝင်း ကို နှမြောလို့ပါ တီဝင်းရယ်၊ လင်းသူ မှလား တီဝင်းကလည်း"

သူရိန်က ပြောရင်း ဆိုရင် သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောမှ တဆင့် ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျောဆင်းကာ ဒေါ်သီတာဝင်း တင်ပါးကားစွံစွံကြီးပေါ် တင်လိုက်သည်။

 ပထမ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေရင်းကမှ အသာအယာ ဆုပ်နှယ်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်း က သတိထားမိသွားကာ သူရိန့် ရင်ခွင်မှ ခွာထွက်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က မလွတ်ပေးသေးပဲ ဆက်ဖက်တွယ်ထားရင်းက၊

"တီဝင်း အဲဒီကိစ္စ ကိုသာ အန်ကယ်မျိုး သိသွားရင် ဘယ်လို ဖြစ်မယ်ထင်သလဲ"

"အမလေး သူ့ကို တော့ တီဝင်း က ဂရုမစိုက်ပေါင်၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလိုဖြစ်ကြရတာ"

ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ တင်ပါး အိအိ ကြီးများ ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်လာသော သူရိန့် လီးကြီးမှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ဘိုက်သား များကို ထိုးထောက်နေလေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သူ့တူ လက်နှင့် လီး တို့ ၏ အပြုအမူကြောင့် သဘောတော့ ပေါက်လိုက်လေပြီ။

"သူရိန် သား ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ"

"တီဝင်း ကို သား နှမြောလို့ပါ၊ လင်းသူလို ကောင်မျိုး နဲ့ ဖြစ်မဲ့ အစား သားကိုပဲ ပေးလိုးလိုက်ပါလား တီဝင်းရယ်"

"ဟွန့် ထင်သား ပဲ နင်တို့ ယောက်ျား တွေဟာ လေ၊ စောက်ပတ်ဆို ရင် ပြီးရော ဘယ်သူ့ စောက်ပတ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဟုတ်လား"

ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ အပြောအဆိုကြောင့် သူရိန်ပင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဟိုက် ဘာတွေ ပေါက်ကွဲကုန်ပလဲဟဟု တွေးမိသည်သို့သော်လည်း အရှိန်မပျက်၊

" ဟုတ်ပါဘူး တီဝင်း ရယ်၊ တီဝင်း ကို သား နဂို ကတည်းက ချစ်ချင်နေတာပါ၊ လင်းသူ နဲ့ ကိစ္စ က တိုက်ဆိုင်ပြီး သား သိသွားရတာပါ။ သား တီဝင်းကို ဘလက်မေးလ်လည်း မလုပ်ချင်ပါဘူး"

ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ လည်းလေသံ အနည်းငယ်ပျော့ ကျသွားပြီး။

"ကဲပါ သားဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ တီဝင်း သိပါတယ်။ တီဝင်း လည်း ခုပဲ စဉ်းစားပြီးပြီ၊ တီဝင်း မှာလည်းရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ မရှိဘူး။ အာ့ကြောင့် အဲလို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ ခု တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ တွေ့ပြီ၊ သား ကို တီဝင်း အကုန်ပြောပြမယ်။ သား အဲဒီကိစ္စတွေကို ပါးစပ်လုံနော် လို့ပဲ တီဝင်း ပြောချင်တယ်"

"အင်းပါတီဝင်းကလည်း သားက ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ"

"ကလေး မဟုတ်မှန်းသိပါတယ်၊ ဒီကောင်ကြီးက နည်းတဲ့ကောင်ကြီးမှ မဟုတ်တာ ဟွန့်"

သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကို သာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကြံစည်မိခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း အကုန်ဖွင့် ပြောပြမယ် ဆိုတာကို ပင် ဂရုမစိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နူတ်ခမ်းအစုံကို ကစ်ဆင်စပေးတော့သည်။

 ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်တွယ်ကာ အနမ်းတုံ့ပြန်လေသည်။ သို့ဖြင့် ခနတာအတွင်း တူဝရီး နှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဘဝသို့ ရောက်သွားကြလေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း ကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေကာ သူမ ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကား သူရိန် ဝင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝငိး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေး အမြှင် တို့က မထူမပါး ဖုံးထားသော်လည်း ဖောင်းဖောင်း ဖြစ်လေသည်။ 

သူရိန်က စောက်မွှေး တို့ကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးများဖြင့် ဖယ်ပြီး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေး များကို လက်ဖြင့် ထပ်ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲရဲ အတွင်းသားလေး များကို မြင်ရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ထိုးရက်လိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ 

သူမ လက်များဖြင့် သူရိန့် ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်းက တရှီးရှီး နှင့် ငြီးသံလေး ပေးနေလေသည်။ သူရိန်က သူမ စောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင်း ကစောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထိုးထည့်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက မွေ့ယာမှ ကြွတက်လာလေသည်။

 သူရိန်မှာ သူ့လီးလည်း တောင်နေပြီမို့ သူ့ကိုကို တပတ်လှည့်လိုက်ကာ ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း အတွေ့အကြုံ ရှိသူ ပီပီ၊ သူမ မျက်နှာပေါ် ဝဲကာ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေသည့် သူရိန့် လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကာ သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တူအရီးချင်း လုပ်နေကြသည်ဆိုတာကိုလည်း အသိစိတ်မှာ ရှိနေတော့ ပိုပြီးဖီးတက် နေကြလေသည်။ ဒေါသီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်ကျ နေပြီး သူရိန့် လီးကြီးကလည်း ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးစပ်ထဲ တွင် အရမ်းကို မာတောင် တောင့်တင်းဖောင်းကားလာလေသည်။ သူရိန်က သူ့ ပါးစပ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်ပြီး။

"တီဝင်း ကျွန်တော် တီဝင်း ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်သေးဘူး၊ ပထမဦးဆုံး အနေနဲ့ က စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးချင်တယ်"

ဟု ပြောကာ ထလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း လည်း သူရိန့် လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ထဲငုံထားရာမှ လွှတ်ပေးလိုက် သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ သူ့လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ် ဝ မှာ တေ့လျှက် ဖိသွင်းကာ သူမ အပေါ် အုပ်မိုးပြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

"အင်း ကျနော် က ဒီဘဝမှာတော့ ကျွန်တော့် အန်တီ လှလှလေးကို လိုးရဖို့ ဆိုတာ အိပ်မက်ပဲလို့ ထင်ထားတာ အခုတော့ အဟီး"

"အမယ် ပိုပြီ ကိုပို၊ လူကို ဘာလို့ အဲလို ကြည့်နေတာလည်း ရှက်စရာကြီး"

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိသွင်း ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် အရှိန်ယူပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

"ဖွတ်...ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ..

"အိ....အ.....အိ.....အီးးးးးး ရှီးးးးးး"

သူရိန်မှာ လိုးကောင်းကောင်း နှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်ကာ လိုးနေသဖြင့် အချိန်မကြာလိုက် ပဲ ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းက သူရိန့် လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ငြီးတွားလာသည်။

"အား သူရိန် မြန်မြန်လေး.. တီဝင်း ပြီးတော့မယ်...အိုးးးး ရှီးးးးးးးး အီးးးးးးးး"

ဒေါ်သီတာဝင်း လည်း အပြီး သူရိန်ကလည်း သူလီးကြီးထဲမှ လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးလိုက်တော့သည်။

"အား ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် အီစိမ့်သွားတာပဲ"

သူရိန် က သူ့လီးကြီးကို တီဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ မထုတ်သေးပဲစိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက် ဖက်ကာ နားနေကြလေသည်။ ခနတာ နားလိုက်ရင်း အမောပြေ သွားမှ သူရိန်က ခုန စကားပြန်ကောက်လေသည်။

"တီဝင်း ခုနတုန်းက လင်းသူ နဲ့ ကိစ္စကို ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့လို့လည်း ပြောတယ်၊ အန်ကယ်မျိုး သိသွားမှာကျတော့လည်း ဂရု မစိုက်ဘူးတဲ့၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလို ဖြစ်ရတာဆိုတာလေး ပြန်ရှင်းပြစမ်းပါဦး"

"အင်း အဲဒီကိစ္စကို ပြောချင်နေတာ အသည်းထဲမှာ ယားနေတာပေါ့ သားရဲ့ တီဝင်းမှာ ဘယ်သူ့ကို မှ ရင်ဖွင့်လို့ မရဘူးလေ။ ဘယ်သူ့ သွားပြောပြော ကိုယ့် မိသားစု ပဲ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း နဲ့ ဒုက္ခရောက် ရမှာလေ။ ခု ကျတော့ သားကို ကျတော့ မိသားစုချင်း ဆိုတော့ ပြောလို့ရသွားပြီ၊ တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့ သူ ရပြီလို့ ပြောတာ"

"အင်း သား ဆီက တော့ ဘယ်ကိုမှ သတင်းမပေါက်စေရပါဘူး စိတ်ချပါ၊ တီဝင်း က သား အဒေါ် အရင်းကြီး ဟာကို"

"အင်း ဒီလိုသားရေ၊ မင်း အန်ကယ်မျိုး က ခွေးကျင့်ခွေးကြံလုပ်တာက စတာပါပဲ"

"ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို"

ဒေါ်သီတာဝင်း ပြောပြသည့် အကြောင်းအရာကို နားထောင်ပြီး သူရိန်တယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ 

မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား၊ သူက သူ့အဒေါ် တွေကို လိုးနေရတာ သူ့ကိုယ်သူ ဟတ်ကိုး အင်းဆက်ချစ်သူ ဟု ဂုဏ်ယူနေတာ၊ အခုတော့ သူမထင်မှတ်သည့် အဖြစ်အပျက်ကို သူ့အဒေါ်ကိုယ်တိုင်က ပြောပြတာ ကြားလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းထကာ သွေးတွေ ပူတက်လာသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း အပြောအရတော့ သူ့ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး၊ သူရိန့် အခေါ် အန်ကယ်မျိုးက ၊ သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ၏ သမီးကြီး စိုးသီရိဝင်း နှင့် ဖြစ်နေသည်တဲ့။ သားအဖ အင်းစက် ဟတ်ကိုး ကြီးပါလား။

 သူတို့ နှစ်ယောက် အနေအထိုင် အရမ်း ပူးကပ်လွန်းတာကို မသင်္ကာ သဖြင့် လိုက်ချောင်းရာမှ အပြင်ဟော်တယ် တခု ကို သွားတာ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

နောက်တော့ သူမ အလုပ်ကိစ္စ နှင့် အိမ်ပြန် နောက်ကျမည်ဆိုပြီး သူမတို့ အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရိုထဲ ပုန်းနေရင်း ချောင်းတော့ သမီးကြီးကို သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် တွင် သူမ ယောက်ျားက ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

သမီးဖြစ်သူ ကို ငှဲ့ညှာပြီး ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေစဉ်၊ သူမ နှင့် အနီးကပ် နေသည့် ဒရိုင်ဘာ လင်းသန့် မိန်းမ ကလည်း ကလေးမွေး၊ လင်းသန့်က သူမ ကို နဂို ထဲက ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိသော ဒေါ်သီတာဝင်း က လည်း ယောက်ျားကို အရွဲ့တိုက် ချင်သဖြင့် မြောင်း ပေးလိုက်သည်။

လင်းသူက လည်း မိန်းမ ကလေးမွေးပြီးကာစ ငတ်နေတာနှင့် လိုးဖြစ်သွားကြသည်။ သူမ ဘဝတလျှောက်လုံး သူမ ယောက်ျား ၏ လီးတချောင်း ထည်းဖြင့် သာ ခံဘူးသော ဒေါ်သီတာဝင်း တယောက် ရွဲ့ ရင်းကမှ လင်းသူ အလိုးအဆောင့်တွေ အပေါ် စွဲလန်းသွားရသည်။ 

ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ယောက်ျား နှင့် သမီးကြီး တို့ကို သူမ သိနေတာ မပြောတော့ပဲ ၊ လင်းသူ နှင့် သာ ဆက်စခန်းသွားနေမိတော့သည် မှာ ယခု အချိန်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း ဇာတ်လမ်းပြီးတော့ သူရိန့် လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးအလား မာတင်း နေလေပြီ၊ အဖေ နှင့် သမီး အင်းစက်မှာ သူ့လိုလူတောင် ဟဲဗီးကြီး ဖြစ်နေရသည်မဟုတ်ပါလား၊ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သိလိုက်သည်။

"ဟွန့် နင့်ဟာက သူတို့ နှစ်ယောက် အကြောင်းသိလိုက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းကို မာတောင်လာပါလား "

"အင်း ပေါ့ တီဝင်း ကလည်း တွေးကြည့်ရုံနဲ့ လီးတောင် ပေါက်ကွဲတော့မယ် တီဝင်းရယ် လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား တီဝင်းကို ‌ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့"

"ဟယ် ဘာဆိုင်လို့လဲ "

"ဆိုင်တော့ မဆိုင်ပါဘူး တီဝင်းရယ် တီဝင်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် နောက်က နေ ခွေးလိုး လိုး ချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ"

"ဟယ် စကားပြောတွေက လည်း မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ၊ အင်းလေ မထူးပါဘူး ငါတို့ အမျိုးတွေက ခွေးမျိုး တွေပဲဟာ၊ အဖေက သမီးကို လိုး ၊ တူက အဒေါ်ကို လိုး နဲ့၊ ဟင်း သားက အမေကို လိုးဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်"

"ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း"

ဒေါ်သီတာဝင်း စကားက သူရိန့်ကို မိုးကြိုးမှန်လိုက်သလိုပင် တုန်တက်သွားကာ လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ခါ တုန်တက်သွားရသည်။ သူရိန် ၏ မာတောင်တောင့်တင်း နေသော လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်း က ခစ်ခစ် ရီလိုက်ကာ။

"အင်း ကြည့်ပါလားဒါလေး ပြောလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက ဒုံးပျံကြီးလို ဖြစ်နေလိုက်တာခွိ၊ တကယ်လိုးချင်နေမှန်း သိသာကြီး ဟင်းဟင်း၊ ငါ့အမ နင့်အမေ က ငါ့ထက်တောင် နို့ကြီးပြီး ဖင်က လည်း တောင့်သေးတာ၊ လူတိုင်းက နောက်ပြန်ကြည့်ရတယ်၊ နင်လိုးချင်တာလည်း ငါအပြစ်မပြာပါဘူး ခိ"

"ဟာဗျာ တီဝင်း ကလည်း ပေါက်ကရတွေ မပြောနေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ငရဲကြီးအောင် လုပ်ပေးဗျာ လေးဘက်ထောက်ပေးတော့"

ဒေါ်သီတာဝင်း က ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်လိုက်ပြီး မှောက်ရာမှ ဖင်ကုံးပြီး လေးဘက်ထောက်ထလိုက်သည်။ နဂိုက မှ ကားစွင့် နေသော ဖင်လုံးကြီးများက ကားစွင့် တက်လာခဲ့သည်။ 

ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီး က စောက်ရည်တွေနှင့် ခုနက လရည်တွေ တို့ဖြင့် အရည်လဲ့နေသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ကမူးရူးထိုး ပင် ထိုးသွင်း ထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်း ပင် အော်သွားရသည်။

"အား....အီးးးး ဖြည်းဖြည်းးးးးးကွာ ရှီးးးး"

သူရိန်က တော့ မကြားတော့ပါ၊ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကို ကိုင်လျှက် နောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ မျက်နှာ မမြင်ရလျှင် ဘယ်သူမှန်းခွဲမရနိုင်သည့် တီဝင်း နှင့် သူ့မေမေ ဘယ်သူ့ကို မှန်းလိုးနေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ သူရိန်မှ တပါး မည်သူ မျှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် သူရိန် တို့ နှစ်ယောက်မှာ အတိုင်အဖေါက်ညီ သလို ကာမ ရမက်များ ကလည်း ပြင်းထန် လှသဖြင့် အတွဲညီညီ လိုးဖြစ်နေကြသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သူ့အမ အကြောင်းပြ ကာ သူရိန်တို့ အိမ်သို့ အမြဲလာသည်။ လာသည့်အချိန်က လည်း သူရိန် ရှိနေမည့်အ ချိန်မျိုး ဖြစ်သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ ဖွင့်မပြောသော်လည်း သူမ ယောက်ျား နှင့် သမီးတို့ ဖြစ်ကြသည်ကို သူမ အနေနှင့် တကယ်တမ်း က ဒေါသဖြစ်တာထက် တဏှာဆန္ဒတွေ ထကြွလာတာက ပိုနေသည်ကို သူမ ကိုယ်တိုင် သူမ သိလေသည်။ သူမ ငယ်စဉ်က သူမ ဖေဖေ ပေါ် ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ် ခဲ့ဘူးသော်လည်း ထိုစဉ်က ထိုသို့သော အဖြစ်အပျက် ဆိုတာ ကြားပင် မကြားဘူး၊ သော ကိစ္စ ရပ်မို့၊ သူမ စိတ်ကူး နှင့် ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ကာ ဆန္ဒတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရသည်။ 

အခုတော့ သူမ စိတ်ကူးယဉ် ခဲ့တာတွေကို သူမ သမီးက အကောင်အထည်ဖေါ် တကယ်လုပ်နေတော့ သူမ မနာလို ဝန်တို ဖြစ်ရရုံမက ကာမ ရမက်တွေက လည်း တိုးပွားထလာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမလင် ဖေါက်ပြန်လို့ သူမ လည်းဖေါက်ပြန်သည်ဟု အကြောင်းပြကာ လင်းသူကို ရေလာ မြောင်းပေးလုပ်ရင်း အလိုးခံခဲ့တာဖြစ်သည်။ အခုတော့ တူဖြစ်သူ နှင့် လိုးဖြစ်သွားသည်ဆိုတော့ သူမ ၏ အင်းစက် ဆန္ဒက လည်း ဖြည့်ဆည်းပြီးသား ဖြစ်နေရတော့သည်။

ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ခြေထောက် ပြန်ကောင်းသွား ပြီးတာတောင်မှ စနေတနင်္ဂနွေလို နေ့မျိုးတွေမှာ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သူရိန်တို့ အိမ်လာပြီး၊ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း လစ်တာနှင့် သူရိန် နဲ့ လိုးလေ့ရှိလေသည်။

တနေ့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း သူမသူငယ်ချင်း အလှူ သို့ သွားလေရာ သူရိန်က ဖုံးဆက်ပြောသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောစောစီးစီး ရောက်လာလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆုံတာနှင့် ထုံးစံအတိုင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း၊ ကြပြီး ဒေါ်သီတာဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် သူရိန့် ‌ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူရိန့် လီးကို စုပ်ပေးလေသည်။

သူရိန် နှင့် သူမ တို့ တယောက်အကြောင်း တယောက် တော်တော်ကို သိနေကြပြီမို့ ထိုနေ့က သူရိန် ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည့် ဝတ်စုံကို ဝတ်လာခဲ့သည်။ပြီးတော့ သူရိန်က ကိုယ်တုံးလုံးလုပ်ရတာထက် အဝတ်အစားအပြည့်အစုံကို လှန်လုပ်ရတာကို ပိုကြိုက်မှန်းလည်း သိနေပြီမို့ အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ ဒီအတိုင်း ပင် လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>