လွမ်းရခက်ပေမယ့် တမ်းတလျက်ပါ အပိုင်း ( ၃ )

  လွမ်းရခက်ပေမယ့် တမ်းတလျက်ပါ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသူ - gege

နှစ်ဦးသားခဏ အမောဖြေပြီးတော့..

"ဦး.. သန့်ရှင်းရေး သွားလုပ်ရအောင်.."

နှစ်ဦးသားရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ သူမက ဦးချမ်းသာအောင် ညစ်ပတ်နေတာကို တယုတယဆေးပေးသည်..။

"ကိုယ်ရေချိုးချင်တယ်.. "

"သမီးလဲချိုးမယ်..တူတူချိုးရအောင်.."

ရေပန်းအောက်ရှိ အဝတ်မဲ့လူသားနှစ်ဦးက ရေချိုးသန့်စင်ရင်း ပွတ်သပ်ကျီစယ်နေသည်..။

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ကျောပြင်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးနောက် နောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်သည်.. ထို့နောက်ခြေဖျားထောက်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်..။

"ဦးကျောကို ချေးတွန်းပေးမယ်..ဟိ"

စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးချမ်းသာအောင်၏ ကျောပြင်ကို သူမ၏ ရင်သားများဖြင့် ထက်အောက်စုန်ဆန်ဝှေ့ဝိုက်ကာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်.. နူးညံ့သော ထိတွေ့မှုကြောင့် ဦးချမ်းသာအောင်ကျောတချက်ကော့သွားတော့ သူမက သူရင်ဘတ်ကို ဖက်ကာဆွဲယူလိုက်သည်..။

သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်က သူ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ပြေးလွှားဆော့ကစားနေပြီး တချက်တချက် သူ၏ နို့သီးခေါင်းများကို တို့ထိဆော့ကစားလိုက်သည်..။

"အာ့..အ့..."

ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှုတ်မှ အသံထွက်သွားရလောက်အောင် ထိတွေ့မှုက ကောင်းလွန်းနေသည်.. သူမလက်တွေက အောက်ကိုဆင်းလာပြီး ဦးချမ်းသာအောင်၏ ဗိုက်သားများကို ပွတ်လိုက်၊ လက်သည်းချွန်ချွန်လေးများဖြင့် ဖွဖွလေးကုတ်ခြစ်လိုက် ကစားနေသည်...။

"ဦး.. ဘယ်လိုလဲ.. "

"အင်း.."

သူမလက်တွေက တဆင့်ထပ်ဆင်းလာသည်.. သူမ၏ ကနဦးနှိုးဆွမှုမှာပင် ဦးချမ်းသာအောင်၏ စိတ်တွေ မာကျောပြင်းထန်နေပြီးဖြစ်သည်..။

"ဟယ်.. ဦး ပြန်ဖြစ်နေပြန်ပြီ.."

ဦးချမ်းသာအောင်က ရေပန်းခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး သူမဘက်ကိုလှည့်လိုက်သည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လည်ပင်းကို တွဲခိုကာ နမ်းလိုက်သည်.. ညင်သာသောအနမ်းဖြင့်အစပြုခဲ့သော်လည်း ရမ္မက်လှိုင်းထန်လာသည်နှင့်အတူ အနမ်းတွေလဲ ကြမ်းတမ်းပြင်းထန်လာသည်.. သူမက ရုတ်တရတ် အနမ်းတွေရပ်လိုက်ပြီး သူ၏ မေးဖျားအား သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိတယ်ဆိုရုံလေး နမ်းလိုက်ပြန်သည်.. အနမ်းတွေကရပ်တန့်မသွားပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ဆင်းလာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်တဝိုက် ပြေးလွှားဆော့ကစားနေသော နှုတ်ခမ်း၏ အထိအတွေ့မှာ နူးညံ့ညင်သာလွန်းသည်.. ချက်နားအရောက်တွင် နှုတ်ခမ်းနှုတ်လွှာ ပွင့်ဟသွားပြီး လျှာကလေးဖြင့် ထိတွေ့ဆော့မြူပေးလိုက်သည်..။

"အာ့..အာ့.."

သူမက သူ့အား မော့ကြည့်ပြီး ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်သည်..။

"ဦး.. ကြိုက်လား.."

"အင်း.. ကြိုက်တယ်.. "

"ဒါဆို... ဒီထပ်ပိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်နော်.."

သူမရဲ့လက်တစ်ဖက်က ဦးချမ်းသာအောင် ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုကို ဖမ်းယူဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်.. နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာသည်လဲ ပြန်လည်ပွင့်ဟလာပြီး ထိုအရာအား နမ်းရှိုက်စုပ်ယူလိုက်သည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ပြီး သူမ ပြုစုယုယနေမှုမှာ ဒဏ္ဍာရီလာအချစ်နတ်ဘုရားမတစ်ဦး သီကျူးသောပုလွေသံအလား ငြိမ့်ညောင်းလှသည်.. ဦးခေါင်း၏ လှုပ်ရှားဟန်မှာလဲ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သောကကွက်တစ်ခုကို စည်းချက်အလိုက် ကခုန်နေသော နတ်ဘုရားမ၏ ဟန်ပန်.. သူမ၏ နွေးထွေးနူးညံ့သော ပြုစုမှုနောက်သို့ ဦးချမ်းသာအောင်မျောပါသွားသည်.. ရမ္မက်၏လှုံဆော်မှုမှာလဲ အထွဋ်အထိပ်သို့ တလှမ်းချင်းတက်လှမ်းနေစေသည်..။

"စနိုး.. ကိုယ်လိုချင်ပြီ.."

"သမီးလဲ.. အရမ်းလိုချင်နေပြီ.."

ထို့နောက်သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လက်ကိုဆွဲကာ အခန်းထဲသို့ ဦးဆောင်ဝင်သွားလိုက်သည်.. ရမ္မက်တိုက်ပွဲကို ပြန်လည်ဆင်နွှဲရန် ဦးဆောင်မည့် စစ်ဘုရင်မမှာ သူမဖြစ်ကြောင်း ကြေငြာလိုက်သယောင်ပင်.။

လူသားတို့၏ အနှစ်ခြိုက်ဆုံးသော လောကနိဗ္ဗာန်ကို နှစ်ဦးသားအတူတက်လှမ်းကြပြီးနောက် .. သူမ၏ ဘေးတွင်ယှဉ်လျက်အိပ်လိုက်သည်.. သူမက သူ့ရင်ခွင်ထဲအသာတိုးဝင်လာပြီး သူ့ကိုနမ်းလိုက်သည်.။

"ဦးရယ်.. သမီးအရမ်းကောင်းသွားတယ်.. "

ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုအသာအယာထွေးပွေ့ထားလိုက်သည်.. အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ သူမအိပ်ပျော်သွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမဦးခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်သို့အသာအယာရွေ့ပေးပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်သည်.. ပြီးတော့ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်ကာ တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည်.. သူမကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးတီးလေး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေရှာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုယ်ပေါ် ညဝတ်အကျီတစ်ထည် လွှားခြုံပေးလိုက်ပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ထုတ်သောက်နေလိုက်သည်..။

သူ့ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မိုးမိုးသဲဆီမှ message တစ်စောင်ဝင်နေသဖြင့် ဖွင့်ဖတ်ပြီး message တစ်စောင်ပြန်ပို့ပေးလိုက်သည်..။

(good morning koko)

(good morning thae)

ချက်ချင်းပင် သူမဆီက စာတစ်စောင်ပြန်ဝင်လာသည်..။

(ဟွန့် အရက်သမားကြီး.. ခုမှနိုးတာလား..)

သူလဲ ပြန်ပို့မနေတော့ပဲ ဖုန်းကိုချလိုက်ပြီး ညဝတ်အကျီတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်ကာ TV ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်.. အားကစား Channel တစ်ခုမှ သူစိတ်ဝင်စားသော golf ပွဲတစ်ခု replay လာနေသဖြင့် စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလိုက်သည်.. တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ သူမနိုးလာသည်..။

"အင်း... ဟင်.. ဦး.. သမီးအိပ်ပျော်သွားတယ်.. "

"ရတယ်.. အိပ်ရေးမဝသေးရင် ခနအိပ်လိုက်ဦးလေ.."

"ရပါတယ်.. မအိပ်တော့ပါဘူး.. ညက ဆိုင်လူကျနေလို့ .. ကောင်းကောင်းမအိပ်လိုက်ရဘူး.."

သူမထလာပြီး ခြုံထားသော ညဝတ်အကျီကို ဝတ်လိုက်သည်.. လူ့သဘာဝအရ လျှပ်တပြက်မြင်လိုက်ရသော ကိုယ်ခန္ဓာအလှက ပိုပြီးတပ်မက်ဖွယ်ကောင်းနေသလိုပင်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ပေါင်ပေါ်တွင်လာထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ နဖူးကို တချက်နမ်းလိုက်သည်..။

ပြီးတော့ သူမလက်ကိုင်အိတ်ကိုလှမ်းယူပြီး အိတ်ထဲမှ တစ်ထောင်တန်တစ်ထုတ်ကိုထုတ်ကာ ..

"ဦး.. သမီးအကုန်တော့ပြန်မပေးနိုင်သေးဘူးလေ.. အဲ့ဒါ .. "

"ရပါတယ်.. "

"သမီး တကယ်ကျပ်သွားလို့ပါ.. အိမ်ကိုလဲလွှဲလိုက်ရသေးလို့.. ဟို.. ဟိုလိုလဲ မရှာချင်တော့လို့လေ .. "

"အင်း... ခနထပေးပါလား.."

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ပေါင်ပေါ်မှထရပ်လိုက်ပြီး လက်ကလေးကိုနောက်ပစ်ကာ ရင်လေးကော့ပြီး ရပ်နေသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က သူ၏ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှ ကဒ်တစ်ခုကို ထုတ်ပြီး သူမကိုပေးလိုက်သည်..

"ဘာကဒ်လဲ.. ဦး"

"MPU card .. မင်းပိုက်ဆံလိုရင် အဲ့ထဲက ထုတ်လိုက်.. လက်ကျန်နည်းနည်းတော့ရှိဦးမယ်.. မင်း ပြန်ပေးတဲ့တစ်သိန်းကိုလဲ ကိုယ် အဲ့ထဲကိုထည့်ထားပေးမယ်.."

"ဘာအတွက်လဲ ..ဦး.."

"တခုတော့ ကိုယ့်ကိုပြန်လုပ်ပေး.. မင်း.. ဟိုလို.. ပိုက်ဆံမရှာရဘူး.."

"ဦး.. သမီး..မလိုချင်ဘူး..ဒါပေမယ့် .. ဦးဖြစ်စေချင်တာကို လုပ်ပေးမယ်.."

"ယူထားလိုက်.."

"သမီးနဲ့ ဦးရဲ့ကြားထဲမှာ ပိုက်ဆံကြောင့်ပတ်သက်တာမျိုး မဖြစ်ချင်ဘူး.. သမီးစိတ်နဲ့ သမီးပတ်သက်နေတာ.. သမီး မယူဘူး.."

"မင်း..စိတ်ထဲမှာ ကိုယ်ရှိနေတာလား.."

"ဟုတ်တယ်.."

"ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာလဲ မင်းရှိနေလို့ပေးတာ.. ယူထားလိုက်.."

"ရှင်.. တကယ်.. ရှိနေတာလား.. သမီး..မထင်ဘူး.."

ဦးချမ်းသာအောင်က သူမလက်ကိုင်အိတ်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်သည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..

"ဦးရယ်.. သမီးတကယ်ရူးတော့မယ်.."

ဦးချမ်းသာအောင်က သူမလက်တွေကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူမဘက်ကိုလှည့်လိုက်သည်.. သူမပါးနှစ်ဖက်ကို အသာအုပ်ကိုင်ပြီး သူမရဲ့မျက်နှာကို သူ့ဆီသို့ဆွဲယူလိုက်သည်.. နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုထိတွေ့ချိန်တွင် သူမမျက်လုံးလေးတွေမှိတ်သွားသည်.. ငတ်မပြေသော ပင်လယ်ရေကို မြည်းစမ်းဖူးသူနှစ်ဦးအတွက် ရမ္မက် ပင်လယ်တွင်ထပ်မံကူးခတ်ရန် အစပြုခြင်းလား..

ဦးချမ်းသာအောင်က သူမညဝတ်အကျီမှ ကြိုးကိုဖြည်ချလိုက်သလို .. သူမကလဲ သူ၏ ညဝတ်အကျီမှ ကြိုးကို ဖြည်ချလိုက်သည်..

ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်က အဝတ်နှစ်ထည်က ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လျောကျသွားခဲ့သည်.. ရမ္မက်လှိုင်းတွင် မျောပါသွားသော အဝတ်မဲ့လူသားနှစ်ဦးအတွက် ယခုတစ်ခေါက်မုန်တိုင်းက ကြမ်းတမ်းပြီး အချိန်ကြာလွန်းသည်..။

မုန်တိုင်းစဲသွားခါမှသူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ..

"ဦးရယ်.. သမီး ကြိုက်လိုက်တာ.. ကြာရင် တကယ်ရူးတော့မယ်နဲ့တူတယ် .. "

ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှစ်သိမ့်အနမ်းတွေက တော်တော်နှင့်မစဲသလို သူမ၏ တုံ့ပြန်အနမ်းတွေက ချိုအီလွန်းနေသည်.. အနမ်းတွေစဲသွားတယ့်အချိန်မှာတော့ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အိပ်ပျော်သွားကြသည်..။

ညနေ ပြန်ခါနီးမှ သူတို့နိုးကြသည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ပြီး

"ဦးရယ်.. ပြန်တောင်မပြန်ချင်ဘူး.. "

သူတို့ပြန်ထွက်လာတော့ နေညိုချိန်မဟုတ်သေးပေမယ့် အလင်းရောင်တော့ လျော့ပါးနေပြီ အချိန်ကာ အရမ်းနောက်မကျသေးပေမယ့် ဆောင်းဝင်လာပြီဖြစ်လို့ နေတာတိုလာသည်..။

နှစ်ဦးစလုံးမှာ ရမ္မက်လှိုင်းကြမ်းတွင် တနေကုန်လှော်ခတ်ခဲ့ရသောကြောင့် ပင်ပန်းနွမ်းရိပြီး အသံတွေတိတ်ဆိတ်နေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က ကားကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်မောင်းနေသော်လဲ လမ်းဆုံတစ်ခုတွင် အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ရုတ်တရက်ထွက်လာသော ဆိုင်ကယ်ကို မြင်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင် ကားဘရိတ်ကိုဆောင့်နင်းလိုက်သည်..။

"$@#$£€€©®&]"

ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ လူငယ်က ကြမ်းတမ်းရိုင်းပျစွာဆဲဆိုလိုက်သည် မိမိက လမ်းမှန်နေသော်လဲ ပြဿနာမဖြစ်လိုတဲ့အတွက် ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့.. ဆိုင်ကယ်နံပါတ်ကို မှတ်လိုက်ပြီး ထိုလူငယ်ကိုသေချာကြည့်လိုက်သည်..။

"ဟင်..."

ထိုလူငယ်ကိုနောက်က ခါးဖက်ပြီးထိုင်နေသူက မိုးမိုးသဲ.. မိုးမိုးသဲကလဲ သူ့ကိုလှမ်းမြင်သွားပြီး ထိုလူငယ်ကို မောင်းရန်ပြောလိုက်သည် ထင်ပါတယ်.. ထိုဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်သွားသည်..။

"ဒီမြို့က ဆိုင်ကယ်စီးတာ ကြမ်းတယ်.. သမီးနောက်ကျနေပြီ.. မောင်းတော့လေ..ဦး"

ထိုအခါမှ ဦးချမ်းသာအောင် စိတ်နဲ့လူနဲ့ ပြန်လည်ပေါင်းစပ်မိပြီး ကားကို မောင်းထွက်လာခဲ့သည်.. စနိုးကို ပြန်ပို့ပြီးတော့ သူအိမ်ကိုပဲ ပြန်လာခဲ့သည်.. ရေမိုးချိုးပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှ အရက်ပုလင်းကို ထုတ်ယူချိန်တွင် Message တစ်စောင်ဝင်လာသည်..။

(koko ညနေက sry နော်.. အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား..)

(Thae ခါးဖက်ထားတဲ့သူက..? ? )

(Thae ကောင်လေးလေ.. )

ဦးချမ်းသာအောင်စိတ်တွေ အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးသွားသဖြင့် စာပြန်ပို့မနေတော့ .. သူမဆီက message ဝင်လာတဲ့အသံတွေကြားနေရသော်လဲ မဖွင့်ဖတ်တော့ .. ခနကြာတော့ သူမဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင် မကိုင်တော့ပဲဖုန်းကိုပိတ်လိုက်သည်.. သူ့စိတ်တွေက မွန်းကြပ်နေပြီး ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်တာလဲဆိုတဲ့အကြောင်းကို သူ့ကိုယ်သူမေးခွန်းထုတ်ကြည့်သော်လဲ အဖြေကရေရေရာရာမရှိ.. ဦးတည်ချက်မရှိသော မေးခွန်းများနှင့် မိမိကိုယ်ကို ခုခံကာကွယ်နေသောအဖြေများဖြင့် တဖြည်းဖြည်း သူ့ခေါင်းတွေ မူးနောက်လာသည်.. ခေါင်းထဲဝင်ရောက်လာသောအရာအားလုံးကို မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး အရက်ခွက်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်.. ထိုအချိန်မှာတော့ ဒီညကိုဖြတ်ကျော်ရန် အကောင်းဆုံးအဖြေတစ်ခုကို သူတွေ့ရှိသွားခဲ့သည်.. အဲ့ဒီ့နောက်မှာ သူအရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်၊ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ပြီးတစ်လိပ်သောက်ရင်း နောက်ဆုံး ထမင်းစားစားပွဲပေါ်မှာပဲ သူအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်..။

ဦးချမ်းသာအောင် နိုးလာတော့ တကိုယ်လုံးကိုက်ခဲညောင်းချိနေသည်.. အဆိုးဆုံးကတော့ ခေါင်းထဲက ထုရိုက်နေသလိုကိုက်ခဲနေတာ.. ရုံးသွားဖို့ပြင်ဆင်ရမည်ကို ခေါင်းထဲရောက်ပြီးမှ တနင်္ဂနွေနေ့မှန်းသူသတိရလိုက်သည်..။

ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ရေပန်းကိုဖွင့်ပြီး သူငြိမ်သက်စွာရပ်နေမိသည်.. အလိုက်ကမ်းဆိုး မသိသောအတွေးများက မိုးမိုးသဲကို သူ့ခေါင်းထဲခေါ်ဆောင်လာပြန်သည်.. မိမိနှင့်သက်ဆိုင်မှုမရှိသောလူတစ်ယောက်အကြောင်းကို စဉ်းစားရန် ပျင်းရိလာသည့်အတွက် အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်မိပြန်သည်..။

ရေမိုးချိုးပြီး ညကပိတ်ထားသောဖုန်းကို ပြန်ဖွင့်ကြည့်တော့ မိုးမိုးသဲပို့ထားသော message တွေဝင်လာသည်.. သူဖတ်ကြည့်မနေတော့ပဲ အားလုံးကိုဖျက်ပစ်လိုက်သည်.. ဖျက်ပြီးပြီးချင်းမှာပဲ မိုးမိုးသဲဆီက ဖုန်းဝင်လာပြန်သည်..။

"ကျွတ်.."

ဖုန်းကိုမကိုင်ပဲချလိုက်သည်.. ဖုန်းထပ်ဝင်လာပြန်သည်.. သူမကိုင်တော့ .. အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်.. သွားစရာနေရာရေရေရာရာမရှိလို့ ကားလျှောက်မောင်းနေလိုက်သည်.. ခေါင်းတွေကလဲ တစစ်စစ်ကိုက်နေဆဲပဲ.. နောက်ဆုံးကားကို ဘီယာဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်လိုက်သည်..။

"ဆရာ..ဘာသုံးဆောင်မလဲ.."

"ဘီယာတစ်ခွက်နဲ့ Cheese တစ်တုံးပေး.. "

ဝိတ်တာလှည့်ထွက်သွားတော့ သူ့ဖုန်းကိုကြည့်မိသည်.. silent လုပ်ထားတဲ့ဖုန်းမှာ မိုးမိုးသဲခေါ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်..။

"ပြော.."

"ကိုကို.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. ညကလဲဖုန်းပိတ်သွားတယ်.. မနက်ကလဲ တောက်လျှောက်ခေါ်နေတာ ဖုန်းမကိုင်ဘူး.. ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ.."

"ကိုယ်ဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောချင်ဘူး.. Please.."

"မရဘူး.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ ပြော.."

သူဖုန်းချလိုက်ပြီး တစ်ခါထဲဖုန်းပိတ်လိုက်သည်..။

မနက်နိုးလာတော့ သူဟိုတယ်အခန်းတစ်ခုထဲကိုရောက်နေသည်.. သူမနေ့က တနေကုန်သောက်လိုက်တာ အမူးလွန်ပြီး ဘယ်လိုဟိုတယ်ကိုရောက်လာလဲ သူစဉ်းစားမရတော့ .. ရုံးတက်ရမယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ဘာမှဆက်မစဉ်းစားတော့ပဲ ရေချိုးပြီး အိမ်ကိုပြန်လိုက်သည်.. လမ်းတွင် သူနောက်ကျမည်ဖြစ်ကြောင်း ရုံးကိုလှမ်းဆက်လိုက်သည်..။

အိမ်ပြန်အဝတ်အစားလဲပြီး ရုံးကိုကမန်းကတန်းထွက်လာခဲ့သည်.. ရုံးရောက်တော့ အကျင့်ပါနေသည့်အတိုင်း စားပွဲပေါ်ကြည့်မိတော့ ကော်ဖီခွက်ကိုမတွေ့.. တကယ်လို့တွေ့မိရင်လဲ သူသောက်ဖြစ်မည်မဟုတ်ကြောင်း တွေးမိလိုက်သည်.. သူသောက်ဖြစ်ရင်လဲ ထိုကော်ဖီသည် ခါးသက်နေမည်လားမသိ..။

အလုပ်ထဲကို အာရုံထည့်ပြီး လုပ်နေတုံး

"ဆရာ.. ဝင်ခွင့်ပြုပါ.."

မိုးမိုးသဲအသံ .. သူမော့မကြည့်ပဲ အလုပ်ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်.. မိုးမိုးသဲကလဲ ဘာမှမပြောပဲ စားပွဲပေါ်ကို တစ်စုံတစ်ခု တင်လိုက်သည်.. ခါတိုင်းသောက်နေကျကော်ဖီနံ့မဟုတ်ပဲ black coffee ခပ်ပြင်းပြင်းကို သံပုရာသီးညှစ်ထားသည့်ရနံ့.. သူမော့ကြည့်လိုက်တော့ မိုးမိုးသဲက နှာခေါင်းတစ်ချက်ရှုုံ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး တိုးတိုးလေးပြောသွားသည်..။

"ဟင်း... အရက်သမားကြီး .. အမူးပြေအောင်သောက်လိုက်ဦး.."

လှည့်ထွက်သွားသော သူမ၏ နောက်ပိုင်းကောက်ကြောင်းကို ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်ထဲ တစ်ခုခုဆုံးရှုုံးသွားသလိုခံစားရပြီး ပြန်လည်အုံ့မှိုင်းသွားသည်..။

တနာရီလောက်ကြာတော့ မိုးမိုးသဲ ဝင်လာပြန်သည်.. သူမဌာနစိတ်နှင့် သက်ဆိုင်သော file များကို လက်မှတ်ထိုးရန် လာတင်ခြင်းဖြစ်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင် လက်မှတ်ထိုးနေရင်း စာရွက်များကြားက PK တစ်ခုထွက်လာသည်.. အပေါ်ကအုပ်ထားသော စာရွက်ကိုဖြေလိုက်တော့..

(အရက်သမားကြီး ဦးကိုကို.. စားလိုက်ဦး.. အနံ့လေးဘာလေးပျောက်အောင်..)

ဆိုတဲ့စာသားလေးကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ထို PK ကို သူစားလိုက်သည်.. စိတ်က ထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသည်.. PK ကို သူဝါးလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့ရင်ထဲရှင်းလင်းပေါ့ပါးသွားသည်... အချိုရည်ကုန်သွားသောအခါ ပါးစပ်ညောင်းခံမဝါးနေတော့ပဲ tissue paper တစ်ခုထဲသို့ ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး tissue ကို လုံးကာ အမှိုက်ပုံးထဲသို့ပစ်ထည့်လိုက်သည်..။

"ဟက်.."

ညနေ golf ရိုက်ဖို့ ကိုအောင်မြတ်က ချိန်းတာကို နောက်နေ့ရိုက်ရန်ကတိပေးပြီး ငြင်းလိုက်သည်.. အရက်နာကျနေသည့်အချိန်မှာ သူမရိုက်ချင်.. ညနေရောက်တော့ မသောက်တော့ဘူးလို့ စဉ်းစားထားပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်းသောက်ဖြစ်သည်.. နှစ်ခွက်လောက်သောက်ပြီးသွေးနွေးလာတဲ့အချိန် မိုးမိုးသဲ ဖုန်းခေါ်လာသည်..။

"ကိုကို.. သြော်.. ငါနော်.. အဲ့ ကိုကိုက အကျင့်ပါနေပြီ.. "

"...."

"ကိုကို ဘာလုပ်နေလဲ.."

"ရေချိုးမလို.."

"ဟုတ်လား.. ချိုးချိုး.. အေးနေပြီ... မြန်မြန်ချိုး..သမီးလဲ.. အဲ..သဲလဲ ချိုးမို့ .. ဟိဟိ.. ပြီးမှပြန်ဆက်မယ်.."

ဦးချမ်းသာအောင် ရေကိုဇိမ်ဆွဲပြီးချိုးလိုက်သည်.. ရေချိုးလိုက်တော့ အပူထွက်သွားပြီး နေလို့ထိုင်လို့ကောင်းသွားသည်..အပြင်ထွက်စရာမရှိတော့လို့ အိမ်နေရင်းအဝတ်ကိုပဲ ဝတ်လိုက်ပြီး TV ကြည့်ရင်း အရက်ဆက်သောက်နေလိုက်သည်..။

နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ မိုးမိုးသဲ ဖုန်းခေါ်လာသည်.. သူမကိုင်.. ၃ ၄ ခါလောက်ဇာတ်တိုက်ခေါ်ပြီး message တစ်စောင်လှမ်းပို့သည်..။

(koko မြန်မြန်ချိုး.. ပြီးရင်နွေးနွေးထွေးထွေးဝတ်ထား..)

သူပြုံးလိုက်ပြီး TV ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်.. နောက်တစ်နာရီလောက်ကြာတော့မှ သူ မိုးမိုးသဲဆီ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်..။

"ရေချိုးပြီးပြီလား.."

"အင်း.. "

"နွေးနွေးထွေးထွေးဝတ်ထားလား.."

"အင်း.."

"စောစောကဖုန်းဆက်သေးတယ်.."

"အင်း..သိသားပဲ.."

"သိရင်.. ဘာလို့မကိုင်တာလဲ..."

"မကိုင်ချင်သေးလို့.."

"ဟာကွာ.. ကိုကို..အကျင့်ပုတ်..စိတ်ပုတ်.."

သူမနှင့်စကားတွေအကြာကြီးပြောဖြစ်သည်.. သူမ၏ သတ္တုသံက စွဲမက်ဖွယ်ရာ... အရာရာပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည်..။

"ကိုကို.. မေးစရာရှိတယ်.. "

"မေးလေ.."

"ဟိုနေ့က ဘာဖြစ်သွားတာလဲ.. "

"...."

"ဦးကိုကို.. ရှင်ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်မနေနဲ့.. ခုဖြေ.."

"...."

"ရှင်ကြီးနော်.. ဖြေပါဆို.."

"ကိုယ်နဲ့မသက်ဆိုင်တဲ့အရာတစ်ခုကို ဆုံးရှုံးသွားလို့ပါ..."

"....."

သူမဘက်က အသံတိတ်သွားသည်.. တိတ်ဆိတ်မှုက အရမ်းမကြာမြင့်ပဲ သူမဆီက ပင့်သက်ရှိုက်သံနှင့်အတူ အသံတိုးတိုးလေးထွက်လာသည်..။

"Good night ကိုကို.."

"Good night .."

နှစ်ဦးသားနှုတ်ဆက်ပြီးသွားသော်လဲ ဖုန်းမချဖြစ်သေး.. ပတ်ဝန်းကျင်ကလဲ တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် နွမ်းရော်နေသော အသက်ရှူသံများကို ဖုန်းထဲမှ တိုးတိုးလေးကြားနေရသည်.. ခနနေတော့ သူမရဲ့ သတ္တုသံတိုးတိုးလေးက လေလှိုင်းကိုဖြတ်ကာ ဦးချမ်းသာအောင်ဆီ ရောက်လာသည်..။

"ကိုကို."

"....."

"သဲတို့ .. ဒီအတိုင်းလေးပဲ နေရအောင်နော်.."

သူမဖုန်းချသွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင် ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်အသာအယာချကာ အရက်ခွက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းမောကြီးတစ်ခုရှှိုက်ထုတ်လိုက်သည်..။

ကိုအောင်မြတ်ကို ကတိပေးထားသည့်အတိုင်း golf ရိုက်ရန် ကွင်းသို့ရောက်တော့ နွယ်နီကို အဆင်သင့်တွေ့လိုက်ရသည်..။

"ကိုကြီး.. ကွင်းပတ်မှာလား.. "

"အင်း.."

"ဒါဆို.. ဂေါက်အိတ်နဲ့လှည်းထုတ်ထားလိုက်မယ်.."

နွယ်နီဂေါက်အိတ်သွားယူနေတုန်းမှာပဲ ကိုအောင်မြတ်ရောက်လာသည်..။

"ကိုချမ်း..ရောက်နေတာ ကြာပြီလား.."

"ခုပဲရောက်တာ ကိုအောင်မြတ်.."

တီခုံကိုသွားတော့ ဦးချမ်းသာအောင်ဘေးတွင် နွယ်နီပါလာသည်.. နွယ်နီကလေသံလေးဖြင့် ..

"ကိုကြီး..နောက်ကျရင် လူမှန်းမသိ မူးအောင်မသောက်ပါနဲ့လား.."

နွယ်နီဘာကိုဆိုလိုမှန်းသေချာမသိ.. တနင်္ဂနွေနေ့က သူအရမ်းမူးသွားတာ နွယ်နီဘယ်လိုသိသွားမှန်း သူစဉ်းစားမရ.. သူ့ခေါင်းထဲမှာ ထိုအတွေးတွေက ပတ်လည်ရိုက်နေတော့ ဂေါက်သီးအပေါ်အာရုံမစိုက်နိုင်တော့ပဲ လက်ပျက်လာသည်..။

"ကိုချမ်း.. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.. ခါတိုင်းဒီကျင်း Par ထိုးနေကျပါ.. "

"အေးဗျာ.."

နွယ်နီ့ကိုအသာခိုးကြည့်လိုက်တော့ သူမပုံစံက ပုံမှန်ပင်.. သူနှင့်ကိုယ်လက်မနှီးနှောခဲ့သည့်တိုင် အတိုင်းအတာတစ်ခုထက်လွန်သော ရင်းနှီးမှုတစ်ခုထိရောက်ခဲ့တာကိုပင် ဘာမှမသိတော့သလိုပုံပင်.. တစ်ပတ်ပတ်ပြီးတော့ ကိုအောင်မြတ်က ထုံးစံအတိုင်းမဲဆွယ်ပြန်သည်..။

"ကိုချမ်း..club house မှာ ခဏထိုင်ရအောင်.."

"လုပ်လေ.."

သူတို့ပြောနေတဲ့စကားကို နွယ်နီကြားနေသော်လည်း သူနဲ့မဆိုင်သလိုပင်.. သူ့စိတ်ထဲမှာ နွယ်နီ့ဆီက တစ်ခုခုကို သိချင်နေသည်.. မေးရအောင်ကလဲ အခြေအနေမပေး..

"ကိုကြီး.. ပြန်ရင် နွယ်နီလမ်းကြုံလိုက်ခဲ့ချင်တယ်.."

"ဟေ..ငါနဲ့လား.."

ကိုအောင်မြတ်က ဝင်နောက်သည်..။

"အို.. ကိုအောင်မြတ်ကြီးနဲ့တော့မလိုက်ပါဘူး.. ကြောက်လွန်လွန်းလို့.."

"အံမယ်.. ငါ့ကျတော့ကြောက်တယ်.. ကိုချမ်းကိုတော့မကြောက်ဘူးပေါ့.. "

"ကြောက်ပါဘူး.. ကိုကြီးက အေးဆေးသမား.."

"သိလှပါလား.. ဧကန္တတော့.. ဧကန္တပဲ..ဟားဟား.."

နွယ်နီပြုံးတာက တမျိူးချစ်စဖွယ်ကောင်းနေသည်..။

"ကိုယ်တို့ နည်းနည်းကြာမယ်.. အဆင်ပြေရဲ့လား.."

"ရတယ်.. kitchen မှာ ဟိုယောင်ယောင်ဒီယောင်ယောင်လုပ်နေလိုက်မယ်.."

သူမက ပြောအပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ကို မျက်စိတစ်ဖက်ခိုးပြီး မှိတ်ပြလိုက်သည်.. ဒါကို ကိုအောင်မြတ်က မြင်ဖြစ်အောင်မြင်သွားသေးသည်..။

"အမယ်..အမယ်.. ဘယ်ကိုသွားကြမှာလဲ သိ..နေ..တယ်..နော်.."

"ဘယ်သွားသွားပေါ့.. ဟွန့်.."

နွယ်နီထွက်သွားတော့ ကိုအောင်မြတ်က ..

"ကိုချမ်း.. ဘယ်တုန်းက အမွေတောင်းလိုက်တာလဲဗျ.."

"ဟာ..မဟုတ်ပါဘူးဗျာ.."

"ဟားဟား.. သိနေတယ်နော်..သိနေတယ်.."

နွယ်နီ့စောင့်နေမှာကို အားနာနေသောသူ့ကို ကိုအောင်မြတ်ကလဲ ဆွဲမထားတော့ပဲ စောစောဝိုင်းသိမ်းလိုက်ကြသည်..နွယ်နီထွက်လာတော့ ကိုအောင်မြတ်က ..

"နွယ်နီရေ.. နင့်ကိုကြီးကို ထမင်းဆီဆမ်းလေး၊ စမူဆာလေးကျွေးလိုက်ဦးဟ.. ဝိုင်းမှာအမြည်းကောင်းကောင်းမစားထားဘူး.. ဆာနေရောပေါ့.. ဟားဟား"

ဟုလှမ်းနောက်လိုက်သေးသည်..။

ဂေါက်ကလပ်ရှေ့မှ ကားကွေ့ထွက်လိုက်ကထဲက နွယ်နီက ဦးချမ်းသာအောင်မျက်နှာကိုကြည့်နေသည်.။

"ဘာလို့..အဲ့လောက်ကြည့်နေတာလဲ.."

နွယ်နီမဖြေပဲ ဆက်ကြည့်နေသည်..

"ကိုယ့်ကို ဟိုတယ်လိုက်ပို့တာ မင်းလား.."

"ဟုတ်တယ်.. "

"sorry ..အဲ့နေ့က ကိုယ်အရမ်းမူးသွားတယ်.."

နွယ်နီကလဲ ဘယ်ကိုသွားမယ်ဆိုတာမပြောတော့ သူလဲ ကားကို အရင်တစ်ခါ နွယ်နီဆင်းသွားတဲ့ဘက်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်.. ခနနေတော့ နွယ်နီသတိထားမိသွားဟန်တူသည်..။

"ဘယ်ကိုမောင်းနေတာလဲ.. ပြန်လှည့်လိုက်.. နွယ်နီကြေးအိုးဆီချက်စားချင်သေးတယ်.."

"ကောင်းတဲ့ဆိုင် ကိုယ်မသိဘူး.. "

"အရက်ဆိုင်တွေပဲ သိတာမလား..မောင်း.. သမီးပြမယ်.."

ဆိုင်ကိုရောက်တော့ ..

"ကိုကြီး..ဘာစားမလဲ .. ဆာတေးရတယ်.."

"မင်း အဆင်ပြေတာမှာလိုက်ပါ.. ကိုယ် ထွေထွေထူးထူးစားချင်တာမရှိဘူး.."

"သောက်ချင်တာတော့ ရှိတယ်မလား.. ဟွန့်.."

သူမရဲ့ထေ့ငေါ့ဟန်က တမျိုးချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်.. နွယ်နီက ကြေးအိုးဆီချက်တစ်ပွဲ၊ ဝက်ဆာတေးတစ်ပွဲ၊ ပုဇွန်ဆာတေးတစ်ပွဲနှင့် black တစ်လုံးမှာလိုက်သည်..။

"သမီးလဲ နည်းနည်းသောက်မယ်.."

စားလိုက်၊ သောက်လိုက်၊ စကားပြောလိုက်နဲ့ ပုလင်းတစ်ဝက်လောက်ကျိုးသွားသည်..။

"ကိုကြီး.. မူးလာပြီ .. သွားရအောင်.."

ကားပေါ်ရောက်တော့ ဦးချမ်းသာအောင်က ..

"ကိုယ်.. နွယ်နီ့ကို ဘယ်ကိုလိုက်ပို့ရမလဲ.."

"ကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့ပါလို့ပြောရင် .. ကိုကြီး သေသွားမှာမို့လို့လား.."

ဦးချမ်းသာအောင်ဘာမှဆက်မပြောတော့ .. နှစ်ဦးသား သွားမယ့်နေရာကို နားလည်ပြီးဖြစ်နေလို့ ဆက်ပြောစရာမလိုတော့၍ ကားကိုသာ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်.. ဒီတစ်ညလဲ သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် ညတာတိုဦးမည်ထင်သည်..။

အခန်းထဲရောက်တော့ နွယ်နီက

"နွယ်နီရေချိုးချင်တယ်.. ကိုကြီးအရင်ချိုးမလား.. "

"တူတူချိုးရအောင်.."

"မရဘူး.."

နွယ်နီက သူ့အကျင့်အတိုင်း မျက်နှာတည်လေးဖြင့် ရှေ့ကိုသာတည့်တည့်ကြည့်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် လာရပ်လိုက်တော့ သူမခေါင်းငုံ့သွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမမျက်နှာလေးကို ပင့်မလိုက်သည်.. မျက်လုံးနှစ်ခုက အချိန်အနည်းငယ်လောက်ဆုံမိကြပြီး ဦးချမ်းသာအောင်နှုတ်ခမ်းက သူမနှုတ်ခမ်းဆီသို့ တိုးကပ်လာသည်.. နွယ်နီက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းလိုက်သည်..။

"နမ်းချင်ရင် ခွင့်တောင်းရမှာ ..မသိဘူးလား.."

"မသိဘူး..."

"မိန်းကလေးကပဲ ခွင့်မတောင်းပဲ နမ်းခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာ ကိုကြီးသိသင့်တယ်.."

စကားအဆုံးမှာ သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို မွတ်သိပ်စွာနမ်းရှိုက်လိုက်သည်.. စကထဲက မွတ်သပ်ကြမ်းတမ်းသော အနမ်းတွေက တော်တော်နှင့်အတောမသတ်.. အစကတင်းကြပ်စွာဖက်ထားသောလက်တွေက ပြေလျော့လာပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တပ်မက်စွာပွတ်သပ်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က နွယ်နီ့အကျီနှိပ်စေ့လေးတွေကို ဖြုတ်လိုက်ရာ သူမကလဲ ဦးချမ်းသာအောင်၏ စပို့ရှပ်ကိုမပြီးချွတ်လိုက်သည်..။

နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုခေတ္တမျှသာကွာကွာသွားပြီး ပြန်လည်ပေါင်းစပ်သွားပြန်သည်.. မကြာမီမှာနှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်ပေါ်တွင်အဝတ်အစားများမရှိတော့ပဲ အခန်းထဲတွင် ပျံ့ကျဲကုန်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုတင်ပါးမှ မယူပွေ့တင်လိုက်သည်.. သူမကလဲ ကိုယ်ကိုအလိုက်သင့်ကြွပေးပြီး ဦးချမ်းသာအောင်၏ ခါးကိုခြေနှစ်ဖက်ဖြင့်ခွထားလိုက်သည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုမချီပြီး ရေချိုးခန်းသို့ သယ်ဆောင်သွားသည်.. သူမက အနမ်းတွေကို ရပ်တန့်လိုက်သည်.. နွယ်နီက

"ဟွန်း .. တတ်လွန်းအားကြီးတယ်.."

ဟု တိုးတိုးလေးပြောပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်တွင် ခေါင်းလေးမှေးတင်ကာ လိုက်ပါသွားသည်..။

ရေချိုးပြီးတော့ အပြန်အလှန်ရေသုတ်ပေးပြီ ညဝတ်အကျီကိုယ်စီသာ ဝတ်လိုက်ကြသည်..။

"ကိုကြီး ချမ်းတယ်.. ဖက်ထားပေး.."

နှစ်ယောက်သားစောင်အောက်တွင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပွေ့ဖက်ထားသည်..။

"ကိုကြီး.."

"ဟင်.."

"ချစ်တယ်.. "

"...."

နှစ်ဦးစလုံး အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ပြန်လည်တိတ်ဆိတ်သွားသည်.. ခနနေတော့ နွယ်နီထသွားပြီး ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို မီးညှိရှိုက်ဖွာလိုက်သည်.. မီးခိုးငွေ့တွေကြားမှာ မြင်နေရသော ညဝတ်အကျီကပိုကရိုနှင့် သူမပုံစံမှာ လက်ရာမြောက်စွာထုဆစ်ထားသော အလှဘုရားအလား ကြည့်ကောင်းနေသည်.. သူမမျက်ဝန်းတွေကရီဝေနေပြီး တစ်ခုခုကိုတွေးတောနေသည်..။

"ဟုတ်တယ်.. ကိုကြီးနဲ့ သမီးမျက်လုံးချင်းဆုံတဲ့အချိန်မှာ သမီးရင်ထဲကို ကိုကြီးရောက်လာတာ.. "

သူမကတစ်ယောက်ထဲရေရွတ်သလို တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သော်လဲ ဦးချမ်းသာအောင်ကြားလိုက်ရသည်.. ထို့နောက် ဆေးလိပ်ကို ပြာခွက်ထဲချေထည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်တက်လာသည်..

"ကိုယ့်ကို ဘာလို့ချစ်တာလဲ.."

"မသိဘူး.. "

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ လည်ပင်းကိုဖွဖွလေးနမ်းပြီး ကျီဆယ်လိုက်သည်..

"အချစ်ခံရတာထက် ချစ်နေရတာ ပိုမြင့်မြတ်ပါတယ်.."

ဦးချမ်းသာအောင် သူမကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်.. ထိုသို့အကြည့်ချင်းဆုံရာမှ အနမ်းတွေဖြစ်ပေါ်လာတတ်ကြောင်း နိယာမတိတိကျကျမရှိသော်လဲ တကယ်ပဲ အနမ်းတွေစတင်ခဲ့သည်.. ဘယ်သူကစတင်လိုက်လဲ ဆိုတဲ့မေးခွန်းအတွက်အဖြေမရှိပေမယ့် အနမ်းတာရှည်လွန်းသည် ဟူသော ရလဒ်ကတော့ ချွင်းချက်မရှိမှန်ကန်နေသည်..။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာပေါ်ပြေးလွှားနေသော လက်တွေက အဓိကစစ်မျက်နှာများဆီသို့ ဦးတည်နေသည်.. သူမ၏ ဝတ်ရည်ပြည့်နေသော ပန်းပွင့်ကလေးကို ထိတွေ့ချိန်မှာ သူမမျက်ဝန်းတွင် မျက်ရည်လေးများဝဲတက်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်ယုယပေးမှုကို ခံယူရင်း သူမတုံရီမောဟိုက်လာဟန်တူသည်.. အနမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ကို သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်.. မတိတွေ့သင့်သောအရာနှစ်ခုက အံဝင်ဂွင်ကျမဟုတ်သော်လဲ ထိတွေ့နေသည်..။

"ကိုကြီးကိုချစ်တယ်..."

ထိုစကားလေးက အရမ်းမရှည်သော်လဲ သူမအသံက တုန်ရီမောဟိုက်နေသည်... သူမလက်တစ်ဖက်ကလဲ လူသားနှစ်ဦးပေါင်းစပ်ရန်အတွက် ဦးချမ်းသာအောင်၏ ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုကို လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ်ရောက်အောင် ဆွဲယူတည့်မတ်ပေးလိုက်သည်..။

"ကိုယ်....."

"အကုန်ယူပါကိုကြီးရယ်.. ညီမကျေကျေနပ်နပ်ပေးတာပါ.."

သူမအသံက တုန်ရီမောဟိုက်နေသော်လဲ တခုခုကို ဆုံးဖြတ်ထားသည့်ဟန်..လူသားနှစ်ဦးပေါင်းစပ်မှုကလဲ တဖြည်းဖြည်းတိုးလာသည်.. သူမဆီကအထိအတွေ့က သူမျှော်မှန်းခဲ့သည့်ထက် အဆများစွာတင်းကြပ်နေသည်..။

ရုတ်တရက်ကာဆီးနေသောအတားအဆီးတစ်ခုကို ထိတွေ့လိုက်ချိန်တွင် ဦးချမ်သာအောင်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး သူမကို ိုကြည့်လိုက်သည်.. နာကျင်မှုကို အံလေးကြိတ်ပြီး ခံစားနေသည့် သူမမျက်နှာကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ပေါင်းစပ်နေမှုကို ပြန်လည်ခွဲခွာရန် ကြိုးစားလိုက်သည်.။

ထိုအချိန်တွင် နွယ်နီက မထင်မှတ်ထားသောလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုခုကို လုပ်လိုက်သည်.. သူမ၏ ခါးကိုအပေါ်ကိုကော့တင်လိုက်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်၏ ခါးကိုလဲ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲယူဖိချလိုက်သည်..။

"အား.." "အ့.."

အာမေဋိတ်သံနှစ်ခုထွက်ပေါ်လာပြီး ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုကလဲ အဆုံးစွန်သောပေါင်းစည်းခြင်းကို ရောက်ရှိသွားသည်..။

"နွယ်နီရာ.. "

သူမက နာကျင်မှုကိုခံစားနေရသော်လဲ ဦးချမ်းသာအောင်ကို ခပ်ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးပြလိုက်ပြီး..

"ညီမအတွက် ပထမဆုံးပဲ.. "

သဘာဝကပေးထားသော ဝတ်ရည်များက လှုပ်ရှားမှုကို ချောမွေ့စေသော်လည်း တင်းကြပ်မှုကိုတော့မလျော့ချပေးနိုင်.. မှိတ်ထားသော သူမမျက်ဝန်းထောင့်မှ မျက်ရည်စနှစ်ခုစီးကျသွားသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က အငြင်သာဆုံးသော လှုပ်ရှားမှုများဖြင့် ယုယပေးလိုက်သည်.. ကမ္ဘာဦးပန်းသီးက ယခုတိုင် ချိုမြနေဆဲ..

"နာနေသေးလား.."

"အင်း..နာတယ်..ဒါပေမယ့်..ရပါတယ်.. "

အမှောင်ထဲသို့တိုးဝင်နေသော လူသားနှစ်ဦးရဲ့အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာသလို နှလုံးသွေးတွေကလဲ ဆူပွက်ပြင်းထန်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က ကြမ်းတမ်းလိုက်ချင်သော်လဲ သူမကိုညှာတာရမည်ဆိုသောအသိက သူ့ကိုထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့သည်.. သူအတွက်ပန်းတိုင်ကိုလှမ်းမြင်နေရသော်လဲ သူမအတွက်တော့ ပန်းတိုင်ဆိုတာ ဘာမှန်းပင် သိရှာဟန်မတူ.. အံလေးကြိတ်ကာ သူ၏အလိုကို ဖြည့်ပေးနေသည်..။

"နွယ်နီ..ရလား.."

"ရတယ်..ကိုကြီး.. မြန်မြန်လုပ်ချင်လုပ်ပါ.."

ဦးချမ်းသာအောင်က လှုပ်ရှားမှုအရှိန်ကို အနည်းငယ်မြှင့်လိုက်သည်.. မကြမ်းတမ်းသော်လဲ နူးညံ့စွာဖြင့်မြန်ဆန်လာသည်.. တစ်ခနအတွင်းမှာပဲ သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ကိုယ်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားပြီး သူ၏ကျောကိုလက်ထိပ်များဖြင့် ကုတ်ခြစ်လာသည်..။

"အာ့..အား...ရှီး.."

သူမခရီးဆုံးရောက်သွားပုံရသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်လဲ ပန်းတိုင်ရောက်အောင် ခပ်သွက်သွက်လေးလျှောက်လှမ်းလိုက်သည်.. သူမ၏လိပ်ပြာလေးက သူ့ဆီမှ ဝတ်ရည်များထိတွေ့ကူးယူလိုက်သည်..။

"အာ့.."

"အရမ်းချစ်တယ် ကိုကြီးရယ်.."

နှစ်ဦးသားဖက်ထားရင်း ခဏအမောဖြေလိုက်သည်.. သူမမျက်ဝန်းမှမျက်ရည်စလေးတွေ ခြောက်သွေ့နေတာ သူတွေ့လိုက်သည်..။

"နွယ်နီ.. သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်ရအောင်.."

"ခနလေးကိုကြီး.. နွယ်နီခနနားချင်လို့.."

ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ဖြစ်လို့ နွယ်နီပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပုံတူသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမနဖူးလေးကိုအသာနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်.. သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း သူမျှော်လင့်မထားသော သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာထိန်းသိမ်းထားသည့် သွေးစတစ်ချို့ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ သူတစ်ခုခုခံစားလိုက်ရသည်..။

ပျော်ရွှင်ကျေနပ်ခြင်းလား?

သူ့ကိုယ်သူမနှစ်မြို့ခြင်းလား?

သူကိုယ်တိုင်သေချာမသိ.. ခေါင်းကိုတချက်ခါလိုက်ပြီး အတွေးတွေကိုမောင်းထုတ်လိုက်သည်.. မျက်နှာသစ်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာတော့ သူမအိပ်ပျော်နေပြီ.. သူမကို စောင်ခြုံပေးလိုက်ပြီး သူမဘေးတွင်အသာအယာဝင်လှဲလိုက်သည်.. မိမိကိုယ်ကို ပိတ်မိနေစေတဲ့အတွေးများကြောင့် အိပ်စက်ခြင်းက တော်တော်နှင့်ရောက်မလာခဲ့..

နဖူးကိုထိတွေ့လားသော အနမ်းတစ်ခုကြောင့် ဦးချမ်းသာအောင် နိုးလာသည်..။

"ကိုကြီး နိုးသွားတယ်.. ဆောရီးနော်.."

"အင်း.. နွယ်နီ နိုးနေတာကြာပြီလား.."

"မကြာသေးဘူး.. ကိုကြီးအိပ်ရေးကောဝရဲ့လား.."

"ဝတယ်.."

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ ပါးတစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်.. သူမဆီက သွားတိုက်ဆေးနံ့ခပ်သင်းသင်းလေးရလိုက်သည်..။

"ဒီနေ့မပြန်သေးလို့ရမလား .. ကိုကြီး.. အဆင်ပြေလား"

"အင်း..ကိုယ်ရုံးတော့သွားရမယ်.."

"သမီး ဒီကပဲစောင့်နေမယ်လေ.. "

ဦးချမ်းသာအောင် ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်သည်.. မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီးတော့ မထူးပါဘူးဆိုပြီး ရေပါတခါထဲချိုးလိုက်သည်.. အခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ သူမက ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို အေးအေးလူလူရှိုက်ဖွာနေသည်..။

အချိန်ကနည်းနည်းစောနေသေးသောကြောင့် အဝတ်အစားပြန်မဝတ်သေးပဲ ညဝတ်အကျီကိုသာ ခနပြန်ပတ်ထားလိုက်သည်..။

"ကိုယ့်ကို ဆေးလိပ်တိုက်ဦး.."

သူမက ပြုံးပြပြီး ဆေးလိပ်ကိုတချက်ရှိုက်ဖွာလိုက်သည်.. ထို့နောက်ထလာပြီး သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် ဦးချမ်းသာအောင်၏ နှုတ်ခမ်းကိုတေ့ကာ ဆေးလိပ်ငွေ့များကို ကူးပြောင်းပေးလိုက်သည်..။

သူဆေးလိပ်ငွေ့များကို ရှိုက်သွင်းလိုက်ချိန်တွင် သူမက ဆေးလိပ်ကိုထိုးချေပြီးသတ်လိုက်သည်..။

ထို့နောက်ဦးချမ်းသာအောင်၏ လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ပြီး သူ၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်.. သူမက ငြင်သာသောအနမ်းတစ်ခုကိုပေးလိုက်ပေမယ့်.. ဦးချမ်းသာအောင်၏ တုံ့ပြန်အနမ်းတွေကတော့ ပြင်းရှလွန်းသည်.. သူမက ပင့်သက်တချက်ရှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး မျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ ဦးချမ်းသာအောင်၏ အနမ်းကြမ်းများကို ခံယူနေလိုက်သည်..။

အနမ်းနှစ်ခုပြန်လည်ကွဲကွာသွားချိန်မှာတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မှုရှိစွာကြည့်လိုက်ပြီး နှစ်နှစ်ကာကာပြုံးပြလိုက်ကြသည်.. သူမနှုတ်ခမ်းမှ တိုးတိတ်ငြင်သာသော စကားသံလေးတစ်ခုထွက်ပေါ်လာသည်..။

"ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တာပဲ.."

ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ ညထဲကပိတ်ထားသည့် ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်.. ကိုအောင်မြတ်ဆီက message တစ်စောင်နှင့် မိုးမိုးသဲဆီက message တွေ ဝင်လာသည်..။

(Good Luck ကိုချမ်း)

(ကိုကို ဘယ်ရောက်နေလဲ .. ဖုန်းပိတ်ထားတယ်)

(ဟာကွာ.. ခုထိဖုန်းမဖွင့်သေးဘူး.. မူးနေပြန်ပြီလား..)

(အိပ်မရဘူး.. ဖုန်းဆက်ပါဗျို့..)

(တော်ပြီ.. အိပ်ပြီ.. Good night)

သူတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး message တစ်စောင်ပြန်ပို့ပေးလိုက်သည်..။

(Good morning Thae)

ခနနေတော့ ကော်ဖီရနံ့နှင့်အတူ မွှေးမြလန်းဆန်းသောရနံ့တစ်ခုအခန်းထဲ ရောက်လာသည်.. မိုးမိုးသဲက အံကြိတ်သံလေးဖြင့်

"ညက ဘယ်ရောက်နေတာလဲ.. မုန်းလိုက်တာ.. "

"..."

သူမအမေးကို အဖြေပြန်မပေးတော့ပဲ သူမကို ကြည့်လိုက်သည်.. အနက်ရောင် coat လေးထပ်ဝတ်ထားသော သူမပုံစံက ကြည့်ကောင်းနေသည်.. သူမကလဲ မျက်မှောင်လေးကြုံ့ပြီး သူ့ကိုပြန်စိုက်ကြည့်နေသည်.. ခနကြာတော့ သူမလှည့်ထွက်သွားသည်..။

"ကိုယ့်ဆီကို စိုးသာလွှတ်ပေးပါလား.."

သူမက သူ့ကိုသမင်လည်ပြန်တစ်ချက်ကြည့်ပြီး အခန်းထဲကထွက်သွားသည်.. ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ စိုးသာဝင်လာသည်..။

"ဆရာ .. ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ.."

"စိုးသာ.. မင်းကနယ်ခံဆိုတော့သိလောက်မယ်.. ကိုယ့်ကိုတစ်ခုလောက်စုံစမ်းပေးပါလား.. လမ်းမကြီးဘေးမှာ ဆိုင်ခန်းကျယ်ကျယ်ပေါ့ တစ်ခန်းလောက် ငှါးချင်လို့.."

"ရတယ်ဆရာ.. ကျွန်တော်စုံစမ်းကြည့်လိုက်မယ်.."

"ဖြစ်နိုင်ရင် အမြန်ဆုံးလုပ်ပေးပါလား.."

"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ.."

စိုးသာထွက်သွားပြီးတော့ ဦးချမ်းသာအောင်က ဖုန်းနံပါတ်တစ်ခုကိုရှာပြီး ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်..။

"Hello .. ကိုရဲထွဋ် Good morning.. "

"Good morning ဗျာ .. ကိုချမ်း.. အဲ့မှာအဆင်ပြေလား.."

"ပြေပါတယ်ဗျာ.. အကူအညီတစ်ခုလောက်တောင်းမလို့.. ပြောလို့ရလား.."

"ရပါတယ်.. ပြောလေ ကိုချမ်း..ဘာကူညီရမလဲ.."

"ဒီမှာဆိုင်လေးတစ်ခုဖွင့်မလို့ ..ကိုရဲထွဋ်ဆိုင်က အထည်တွေလိုချင်လို့.."

"ရတယ်လေ.. ကိုချမ်းဆင်းလာမှာလား.."

"ကျွန်တော် မဝေဦးကိုပဲလွှတ်လိုက်မယ်..ရမလား..ကျွန်တော်ဆင်းလာဖို့ အဆင်မပြေလို့ဗျ.."

"OK လေ .. ကျွန်တော်အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးလိုက်မယ်.. "

"ကျေးဇူးပါပဲ ကိုရဲထွဋ်ရေ.. See you.."

"OK ..See you ကိုချမ်း.."

ဦးချမ်းသာအောင် လုပ်စရာရှိတဲ့အလုပ်တွေကို သွက်သွက်လေးဖြတ်လိုက်သည်.. ပြီးနောက် ရုံးအုပ်ကြီးကိုခေါ်ကာ မိမိဘဏ်ကို ခနသွားဦးမည်ဟုအကြောင်းပြပြီး ရုံးမှထွက်လာခဲ့သည်.. မိုးမိုးသဲက သူ့ကိုထူးဆန်းသလိုကြည့်နေသော အကြည့်တွေကို မျက်လုံးထောင့်က မြင်လိုက်ရသည်..

လမ်းတွင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှ တရုတ်စာနည်းနည်းဝယ်ပြီး နွယ်နီစောင့်နေသော ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်.. အခန်းထဲရောက်တော့နွယ်နီက မနေ့ကအဝတ်အစားတွေကို လုံလုံခြုံခြုံပြန်ဝတ်ထားသည်..

"ဗိုက်ဆာနေပြီလား.."

"မဆာသေးပါဘူး.. စားတော့စားလိုက်တော့မယ်လေ .."

နွယ်နီက စားစရာထည့်ထားသော ဖော့ဗူးများကိုယူပြီး ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည်.. ဗိုက်သိပ်မဆာသေးသော်လဲ နှစ်ဦးအတူထိုင်စားလိုက်တော့ ဘာပဲပြောပြောဝင်သွားသည်..။

စားသောက်ပြီးတော့ ဦးချမ်းသာအောင်က ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး လက်ဆေးနေချိန်မှာ နွယ်နီက အကြွင်းအကျန်များကို စနစ်တကျသိမ်းဆည်းနေသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး ခါးတွင်တဘက်တစ်ထည်ကိုပတ်ကာ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ထုတ်သောက်နေသည်.. နွယ်နီက သိမ်းဆည်းပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်.. သူမပြန်ထွက်လာတော့ စောစောကဝတ်ထားသောအဝတ်အစားများနေရာတွင် တဘက်တစ်ထည်က မလုံ့တလုံဝင်ရောက်နေရာယူနေသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က ဆေးလိပ်တိုကို ပြာခွက်ထဲထိုးချေပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲလိုက်တော့ သူမလဲ သူ၏ဘေးတွင်ဝင်အိပ်ပြီး သူ့ကိုဖက်ထားလိုက်သည်..။

"ကိုယ့်အိပ်ထဲမှာဆေးရှိတယ်..သောက်လိုက်ဦး.."

"ရက်က စိတ်ချရတဲ့ရက်ထဲမှာ.. မသောက်တော့ပါဘူး.."

နွယ်နီ့စကားလေးတစ်ခွန်းက မထူးဆန်းသော်လဲ လောင်စာဆီပေါ်သို့ မီးပွားကလေးတစ်ခုကျသွားသလို ထိရောက်လွန်းသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမရဲ့တဘက်ကို အသာဖြည်လိုက်တော့ နေမထိလေမထိနူးညံ့နေသော ရင်သားနှစ်ခုပေါ်လာသည်.. သူ၏ လက်တစ်ဖက်က ထိုရင်သားတွေကို အသာအယာပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံယူနမ်းလိုက်သည်..။

နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုထိတွေ့ချိန်က မကြာမြင့်ပေ.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုယ်ပေါ်မှာနေရာယူလိုက်ပြီး သူမ၏ ပန်းရောင်သန်းနေသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တစ်လှည့်စီ ငုံယူစုပ်နမ်းလိုက်သည်.. သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အနည်းငယ်လွန့်လူးလာပြီး မျက်လုံးလေးတွေက မှေးစင်းသွားခဲ့သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ ယုယပေးမှုမှာ လွင့်မျောနေသော နွယ်နီ့ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ခုခုကိုတောင်းတလာသည်..။

သူ၏အနမ်းတွေက သူမရင်သားဆီမှ တဖြည်းဖြည်း လျောဆင်းလာသောအခါ သူမက သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးခါပြကာ တားဆီးလိုက်သော်လဲ အနမ်းတွေကပေးသော ရင်ခုန်လှိုက်မောမှုကိုတော့ မတားဆီးနိုင်တော့ပေ..။

သူမကပင့်သက်လေးရှိုက်သွင်းလိုက်ချိန်မှာ သူမလက်နှစ်ဖက်မှာရှိတဲ့ အားအင်တွေ ပျောက်ဆုံးသွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်နဲ့အနမ်းတွေက သူမရဲ့ကိုယ်ပွားလိပ်ပြာလေးပေါ်ကို ထိတွေ့လိုက်ချိန်မှာတော့ သူမတုန်တက်သွားသည်..။

"အာ့.. ကိုကြီး.. မလုပ်ပါနဲ့.. အီး.."

သူ၏ အနမ်းတွေက ထိုလိပ်ပြာလေးပေါ် စုန်ဆန်ပြေးလွှားနေတဲ့အချိန်မှာတော့ လိပ်ပြာလေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ စုဆောင်းထားတဲ့ဝတ်ရည်များ လျှံကျစီးဆင်းလာသည်...။

"အား.. ကိုကြီးရယ်.."

သူမရဲ့မျက်ဝန်းထောင့်မှ မျက်ရည်လေးများစီးဆင်းကျလာသည်.. သူမရဲ့အဆုံးစွန်သော ပေးဆပ်မှုတွေအတွက် ပြန်လည်ယုယပေးနေသော ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့စိတ်ထဲမှာလဲ သာယာနေသလို စိတ်ရဲ့စေရာကြောင့် သူ၏ ကိုယ်ခန္ဓာမှာလဲ ပြောင်းလဲနေပြီ.. ခနနေတော့ သူမတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်ကာတုန်တက်သွားသည်..။

"အီး.. ရှီး.. အဟင့်.. ကိုကြီး.. ကိုကြီး.."

ထိုအချိန်မှ ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့အနမ်းတွေက သူမရဲ့ ဝတ်ရည်အိုင်လေးကနေ ရုန်းထွက်နိုင်တော့သည်.. သူမရဲ့ဝတ်ရည်တွေက မွှေးမြချိုအီလှသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင် အပေါ်ပြန်တက်လာတော့ သူမကအနမ်းတွေနဲ့ဆီးကြိုလိုက်ပြီး သူမရဲ့ လက်တဖက်ကလဲ လူသားနှစ်ဦးအတွက် စစ်မျက်နှာသစ်ကို ဖွင့်လှစ်ပေးလိုက်သည်..။

ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခု တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်ပေါင်းစပ်လာတော့ သာယာမှုနောက်ကွယ်မှာ တင်းကျပ်နာကျင်မှုကကပ်ပါလာသည်..။

"အား.. ကိုကြီး.. ကိုကြီး.. အီး.. နာတယ်.. အရမ်းကျိန်းနေတယ်..ရှီး.."

"စိတ်ကိုလျှော့ထားလိုက် .."

အမှောင်ထဲတိုးဝင်ဖူးသော လူသားနှစ်ယောက်အတွက် နောက်ဆုတ်မည့်အခြေအနေမရှိတော့ပဲ ရှေ့ဆက်ရန်သာ ကြိုးပမ်းနေကြသည်..။

ပေါင်းစပ်မှုကအဆုံးထိရောက်ခဲ့သလို ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုကလဲ တစ်ခုထဲဖြစ်သွားသည့်အလား ထိကပ်သွားသည်..

"နာနေသေးလား.."

"အင်း.. နာတယ်.. ဖြေးဖြေးနော် ကိုကြီး.."

သူ၏လှုပ်ရှားမှုက ညင်သာလွန်းသော်လဲ သူမအတွက် နာကျင်မှုကတော့ရှိနေသေးသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမနှုတ်ခမ်းဖူဖူးလေးကို ငုံယူနမ်းရှိုက်လိုက်သည်. သူမမျက်ဝန်းထောင့်မှ မျက်ရည်လေးတွေက စီးကျနေဆဲ..

ဆန္ဒ၏ လှုံဆော်မှုကြောင့် အနမ်းတွေရိုင်းလာခဲ့သလို လှုပ်ရှားမှုတွေကလဲ သွက်လက်လာသည်.. သူမရဲ့မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်လေးများလဲ ရပ်တန့်သွားသည်..။

"နာနေသေးလား.."

"ရတယ်.. ရှီး.. ကိုကြီးမြန်ချင်မြန်လေ.. အီး"

ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ သူမအားကြမ်းတမ်းစွာဆက်ဆံချင်သော်လဲ သူမရဲ့လိပ်ပြာလေးက ဒုတိယအကြိမ်အတွက် အရမ်းနုနယ်သေးသည်.. တင်းကြပ်လွန်းသောခံစားချက်နှင့် ငြင်သာသောလှုပ်ရှားမှုတို့၏ လှုံဆော်မှုတို့ကြောင့် လူသားနှစ်ဦးအတွက် သုခဘုံတံခါးဝကို လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်..။

"အ့.. ရှီး.. ကိုကြီး.. သမီး..သမီး.. ပထမ ..အ့.. တစ်ခါလို..အား ဖြစ်လာပြီ.. အာ့.. "

"အား.. ကိုယ်လဲဖြစ်တော့မယ်.. အ့"

သူမကိုယ်မှာ တုန်ခါလူးလွန့်နေပြီး နှုတ်ခမ်းများကလဲ ငြီးငြူသံများထွက်ပေါ်နေသည်..။

"အီး.. အာ့..အဟင့်.. နည်းနည်းလေးမြန်ပေး.. အ့.. ကိုကြီး..ရှီး.. "

သူမရဲ့တောင်းဆိုမှုမှာအဆုံးမှာ ဦးချမ်းသာအောင်က လှုပ်ရှားမှုအရှိန်ကို မြှင့်တင်လိုက်သည်.. ခနလေးအတွင်းမှာပဲ လူသားနှစ်ဦး သုခဘုံတံခါးကို ဖြတ်သန်းပြီး သုခဘုံထဲကို ပြိုင်တူ ချဉ်းနှင်းဝင်ရောက်သွားသည်..။

"အား.. ကိုကြီး..သမီး.. ကျင်ပြီ... အီး..ရှီး .. ကျင်ပြီ.. အဟင့်. ."

"အာ့.. အီး.. "

သူမရဲ့မျက်ဝန်းထောင့်မှ မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးက ခြောက်သွေ့နေပြီး မျက်နှာလေးကအနည်းငယ်နီကာ ပြုံးရိပ်လေးသန်းနေသည်.. ခဏအမောဖြေပြီး ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုကို ခွဲခွာလိုက်တော့..

"အာ့.. နာတယ်.. ကျိန်းနေတယ် .."

သွေးအေးသွားပြီဖြစ်လို့ အနည်းငယ်မျှသော ပွတ်တိုက်မှုကိုပင် မခံနိုင်လောက်အောင် သူမလိပ်ပြာလေးက နုနယ်လွန်းနေသည်..။

ဦးချမ်းသာအောင် ရုံးကိုပြန်ရောက်တော့ နေ့လည် ၁ နာရီထိုးတော့မည်.. မိုးမိုးသဲက သူ့ကိုမကြည်သလိုကြည့်နေသည့် အကြည့်တွေကို မြင်လိုက်ရသည်.. သူ့အခန်းထဲ လူရှင်းနေချိန် မိုးမိုးသဲဝင်လာသည်..။

"ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ.. "

"..."

သူမက လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်..

"ကိုကို .. မနက်က သဲယူပေးတဲ့ကော်ဖီကို ဘာလို့မသောက်တာလဲ.. "

"...."

"ဘာမှန်းမသိဘူး.. နောက်လာမပို့တော့ဘူး.."

မိုးမိုးသဲလှည့်ထွက်သွားသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမဆီ message တစ်စောင်ပို့လိုက်သည်..။

(သဲ .. စိတ်ဆိုးနေလဲ လှနေတာ ဘာကြောင့်လဲ..)

ခနကြာတော့ သူမဆီက message ပြန်ဝင်လာသည်..။

(ဟွန်း.. :-/)

ညနေရုံးဆင်းခါနီးတော့မှ အလုပ်တစ်ခုပေါ်လာလို့ သူနောက်ကျနေသည်.. နွယ်နီ မျှော်နေမည်ကိုသိသော်လဲ အရေးကြီးကိစ္စဖြစ်သောကြောင့် သူမပြန်နိုင်သေး.. အလုပ်တွေပြီးခါနီးမှာ မိုးမိုးသဲဝင်လာသည်..

"ကိုကို မပြန်သေးဘူးလား.."

"အင်း.."

သူမက သူ့စားပွဲရှေ့ကခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီး သူ့ကိုကြည့်နေသည်.. အပြင်က အသံတွေကလဲ တဖြည်းဖြည်းတိတ်ဆိတ်လာပြီ.. ဦးချမ်းသာအောင်ရေးလက်စစာကို အဆုံးသတ်ပြီး သူမကိုမော့ကြည့်တော့ သူမနှင့်အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်..။

"ပြီးပြီ.."

စားပွဲပေါ်က ရှုပ်ပွနေသောစာရွက်စာတမ်းတွေကို စနစ်တကျပြန်စီတော့ သူမကလဲ ထပြီးကူစီပေးသည်..။

"ကိုယ်အရင်ထွက်နှင့်မယ်.. သဲလုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးထွက်လာခဲ့.."

"နေဦး.. "

သူမက အခန်းထဲက Air-con နှင့် မီးတွေသွားပိတ်လိုက်ပြီး သူ့ခါးကိုဖက်လိုက်ကာ ရင်ခွင်ထဲကိုတိုးဝှေ့ဝင်လာသည်..

"ဟင်.."

"ဘာမှမပြောနဲ့ .. ဖက်ထားပေး.."

သူလဲ သူမကိုအသာပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်.. နှစ်ဦးသား မိနစ်အနည်းငယ်ငြိမ်သက်နေပြီး သူမက လူချင်းခွဲလိုက်သည်.. ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်ကြလဲဆိုတာကို သူမသိ.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ကို ကျောပေးပြီး ထမီပြင်ဝတ်လိုက်သည်..။

"သွားရအောင်.."

ဒီလိုအခြေအနေတစ်ခုကို သူအချိန်ဆွဲချင်မိသော်လဲ နွယ်နီစောင့်နေမည်ကို သတိရသွားပြီး ထွက်လာခဲ့သည်.. ကားပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး သူ့ရှေ့ကဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်သွားသော မိုးမိုးသဲရဲ့ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်နေမိသည်.. သူမ၏ အပြုအမူက သူ့ကိုအံ့သြကျန်စေခဲ့သလို သူမဆီက ကိုယ်သင်းနံ့နှင့်ရောနေသော ရေမွှေးနံ့ကလဲ သူ့ကိုယ်မှာ စွဲကျန်နေခဲ့သည်.. အချိန်တန်လျှင်သိရမည့်အဖြေတစ်ခုအတွက် ခေါင်းစားခံမနေတော့ပဲ ပုခုံးကိုတချက်တွန့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။

ဦးချမ်းသာအောင်က လမ်းတွင် အရက်ပုလင်းနှင့် ဖုန်းတစ်လုံးဝင်ဝယ်လိုက်သည်.. ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ တံခါးမခေါက်နေတော့ပဲ သူ့တွင်ပါလာသောသော့ဖြင့် ဖွင့်ဝင်လိုက်သည်.. နွယ်နီ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်နေရှာသည်.. သူက အသံမကြားအောင် Mini bar အတွင်းမှ ရေအေးအေးတစ်ဗူးကိုထုတ်ပြီး အရက်တစ်ခွက်ထည့်သောက်နေလိုက်သည်..။

ခနကြာတော့ နွယ်နီလူးလွန့်ပြီး ထလာသည်..။

"ဟင်.. ကိုကြီး ရောက်နေတာ ကြာပြီလား.. "

"မကြာသေးပါဘူး.."

ဦးချမ်းသာအောင်က သူ့ပိုက်ဆံအိတ်အတွင်းမှ ဖုန်းအသစ်ကိုထုတ်ပြီး နွယ်နီ့ကိုပေးလိုက်သည်..။

"ဘာလို့လဲ.. ညီမ လိုမှမလိုတာ.."

"မင်း ကိုယ့်ကိုသတိရရင် လိုလာမှာပေါ့.."

နွယ်နီက ဖုန်းကိုယူပြီး စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားလိုက်သည်.. သူမကြည့်ရတာ သိပ်စိတ်ဝင်စားဟန်မတူ..

"သုံးတတ်လား.."

"ဖုန်းခေါ်တာလောက်တော့ သိပါတယ်.."

နွယ်နီက ဦးချမ်းသာအောင်၏ အရက်ခွက်ကို ယူကာ တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ကို ကမ်းပေးလိုက်သည်.. သူလဲ နွယ်နီကမ်းပေးသော အရက်ခွက်ကိုယူပြီး အကုန်သောက်ချလိုက်သည်..

"ကျိန်းပြီး နာနေတယ်.. "

သူမက ကုတင်စောင်းလေးတွင် ထိုင်လိုက်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ကိုကြည့်နေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကိုထုတ်ပြီး သူမကို ကမ်းပေးလိုက်သည်.. သူမက

"ဟင့်အင်း.. ကိုကြီးတိုက်.. "

"ကိုယ်က မင်းကိုတိုက်စေချင်တာ.."

သူမပြုံးလိုက်ပြီး ဆေးလိပ်ကို မီးညှိလိုက်သည်.. တစ်ဖွာရှိုက်သွင်းပြီး ခါးလေးကုန်းကာ ဦးချမ်းသာအောင်နှုတ်ခမ်းကို ထိကပ်ပြီး ဆေးလိပ်ငွေ့ကို ကူးပြောင်းပေးလိုက်သည်.. တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပြုံးပြလိုက်ကြသည်.. သူမက ကုန်သွားသော အရက်ခွက်ကို ထပ်ထည့်ပေးလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်..။

"ကိုကြီးနှုတ်ခမ်းတွေ သိပ်ချိုတာပဲ.."

နှစ်ယောက်သား စကားတစ်ပြောပြောနှင့် အရက်ကို ဖြေးဖြေးချင်းသောက်နေသည်.. နွယ်နီက သူမရဲ့ ရုန်းကန်ခဲ့ရတဲ့ဘဝအကြောင်းတွေကိုပြောပြသည်..

"နွယ်နီ ရည်းစားတွေအများကြီးဆိုတာ တကယ်လား.."

"တကယ်လေ.."

"ကိုသန့်စင်မောင်နဲ့ကကော.."

"သူက နွယ်နီ့ကိုကြိုက်နေတာပါ.. လိုချင်တာပေါ့.."

"သူနဲ့လဲ ဟို.."

"ကိုကြီး..!"

သူမ ဆတ်ခနဲ့ထရပ်ပြီး လေသံမာမာဖြင့် အော်လိုက်သည်.. ထို့နောက် ရှေ့ကိုတည့်တည့်ကြည့်ပြီး ငြိမ်သွားသည်.. မျက်ဝန်းမှာလဲ မျက်ရည်တွေဝဲတက်လာသည်.. ထို့နောက်ဝမ်းနည်းသော အသံလေးဖြင့်..

"ကိုကြီး သိမှာပါ.. နွယ်နီ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘာအခွင့်အရေးမှမပေးခဲ့တာကို .."

ဦးချမ်းသာအောင် ထရပ်ပြီး သူမပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်လိုက်သည်.. သူမက သူ့မျက်လုံးကိုတည့်တည့်ကြည့်လိုက်သည်.. မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်စနှစ်ခုစီးကျလာပြီး..။

"ပညာကောင်းကောင်းမတတ်၊ မိမရှိ ဖမရှိ ဆင်းရဲပေမယ့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတန်ဖိုးထားခဲ့ပါတယ်.. ကိုကြီးကို အဆုံးစွန်ထိ ပေးခဲ့တာလဲ ဘာမျှော်လင့်ချက်မှ မပါဘူး.. ချစ်တာသက်သက်နဲ့ပဲ... "

သူမအသံလေး တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသော်လဲ ရှိုက်သံသဲ့သဲ့လေး ထွက်ပေါ်လာသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကို တင်းတင်းလေး ဖက်လိုက်သည်.. တောင့်တောင့်လေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပါလာခဲ့သော်လဲ ခနကြာတော့ သူမ သူ၏ ခါးကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်လာခဲ့သည်..။

နေ့ရက်တွေကပုံမှန်လည်ပတ်နေသလို ရာသီဥတုကလဲ တဖြည်းဖြည်း ပိုအေးလာပြီ.. နွယ်နီ့ကို ပြန်ပို့ပေးပြီးနောက်ပိုင်း သူမ သူ့ဆီကို ဖုန်းမခေါ်သလို သူလဲမဆက်ဖြစ် .. စနိုးကဖုန်းဆက်ပြီး ဆိုင်လာခဲ့ရန် ပြောသော်လဲ သူမသွားဖြစ်.. ညတိုင်း မိုးမိုးသဲနှင့်ဖုန်းပြောဖြစ်သော်လဲ သူမနှင့်က အခေါ်အဝေါ်မှလွဲပြီး ထူးခြားပတ်သက်မှုတွေဖြစ်မလာခဲ့.. သူကိုယ်တိုင်လဲ ပိတ်ရက်တွေမှာ ဆိုင်ဖွင့်ရန်လိုတာတွေလုပ်နေရလို့ မအား..

ဆိုင်ခန်းကလဲ မငှါးဖြစ်ပဲ ဝယ်ဖြစ်သွားလို့ သူ့စိတ်ကြိုက် ပြင်ဆင်လိုက်သည်.. ဆိုင်တွင် ထပ်ခိုးတစ်ခုထပ်ထည့်ကာ တစ်ခြမ်းကို အိပ်ခန်းငယ်လေးတစ်ခုဖွဲ့ဲပြီး ကျန်တစ်ခြမ်းကို ပစ္စည်းထားဖို့အတွက်လုပ်လိုက်သည်.. မြို့ခံဖြစ်သော စိုးသာ၏ ကူညီမှုကြောင့် လွယ်လွယ်ကူကူ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ ဆိုင်ရုပ်လုံးပေါ်လာသည်.. လိုအပ်တဲ့အရောင်းဝန်ထမ်းတွေကိုလဲ စိုးသာပဲ ရှာပေးသည်.. ကိုစိုးထွဋ်ပို့ပေးလိုက်တဲ့ အထည်တွေရောက်လာတော့ ဖွင့်ရန်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ..။

နွယ်နီ့ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ သူမမကိုင်.. ဦးချမ်းသာအောင် ဂေါက်ကွင်းဆီသို့ ထွက်လာလိုက်သည်.. ဂေါက်ကွင်းရောက်တော့ သူမကို အဆင်သင့်ပဲတွေ့လိုက်ရသည်.. သူမမျက်နှာက ထူးခြားပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိသော်လဲ မျက်ဝန်းတွေမှာတော့ ပျော်သွားတဲ့အရိပ်အယောင်ကို မြင်မိသည်..။

"ကိုကြီး .. ကိုအောင်မြတ်တို့နဲ့ ချိန်းထားတာလား.."

"မဟုတ်ဘူး.. ဒီနေ့မရိုက်တော့ဘူး..နွယ်နီ့ကို လာခေါ်တာ.. "

သူမ ဘာမှပြန်မပြောပဲ အထဲဝင်သွားသည်.. ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ သူမပြန်ထွက်လာသည်..။ကားပေါ်ရောက်တော့ သူမကိုမေးမိသည်..။

"သတိမရဘူးလား.."

"...."

သူမပြန်မဖြေပဲ ကားရှေ့မှန်ကိုသာ တည်တည်လေးစိုက်ကြည့်နေသည်..။

"ဘာလို့ဖုန်းမဆက်တာလဲ.."

"လိုမှမလိုတာ.."

"ဘာလို့.."

"မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ရင် ကိုကြီးပုံကို မြင်နေရတယ်..ကိုကြီးအသံကို ကြားနေရတယ်.. ဖုန်းဆက်မှ မဟုတ်ပါဘူး.."

မဖွင်ရသေးတဲ့ ဆိုင်ကိုရောက်တော့ တံခါးသော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့သည်.. ဆိုင်အတွင်းပိုင်းတွေကို သူမကိုလိုက်ပြတော့ သူမက မထူးခြားသလိုပဲ လိုက်ကြည့်နေသည်..။

"ကိုကြီးဆိုင်လား.."

"မဟုတ်ပါဘူး.. ဆိုင်နာမည်ကို ကိုယ် "အာသာဝတီ" လို့ပေးချင်တယ်.. သဘောတူလား.."

"ဘယ်သူ့ဆိုင်လဲ.."

"နွယ်နီ့ဆိုင်.. ကြိုက်တဲ့နာမည်ရှိရင်လဲ ပေးလိုက်လေ.."

သူမမျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်..။

"ဘာအတွက်လဲ.."

သူမ၏ အမေးက အေးစက်နေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမ၏ မေးစေ့လေးကို ကိုင်ပြီး အသာအယာဆွဲမလိုက်သည်..။

"ကိုယ့်ကို ကူညီပါ.."

"ကူညီပေးတာကရပါတယ်.. သမီးကိုအပိုင်ပေးတာဆိုတာကတော့ မရဘူး.. ကိုကြီးဆီက အချစ်ကလွဲရင် ဘာမှမလိုချင်ဘူး.."

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အားပြိုင်သလိုအကြည့်တွေနဲ့ကြည့်လိုက်ကြပြီး သူမကအရင်မျက်နှာလွှဲလိုက်ပြီး

"ထားလိုက်ပါတော့.. အပေါ်ထပ်က ဘာလဲ.."

"လာ ကိုယ်လိုက်ပြမယ်.."

အရင်ဆုံး အထည်တွေထားမည့် စတိုးခန်းနှင့် အထည်အမျိူးအစားအလိုက်စုပုံထားရမည့် အကြောင်းတွေကို ရှင်းပြလိုက်သည်.. ပြီးတော့မှ တဖက်ခန်းကို ခေါ်သွားသည်..။

"ဒီမှာပြောင်းနေဖို့ အဆင်ပြေမလား.."

"အင်း.."

ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး နဖူးလေးကို အသာနမ်းလိုက်သည်..။

"ဘာမှ လျှောက်မတွေးပါနဲ့ .. ကလေးရယ်.."

သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ရင်ခွင်ထဲမှ ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး သူ၏ မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်သည်..။

"သမီးကို လစာဘယ်လောက်ပေးမလဲ.."

"လစာ.."

"ဟုတ်တယ်လေ .. ပိုင်ရှင်က ကိုကြီးလေ .. သမီးကို လစာပေးရမှာပေါ့.. "

"ပြောလေ.. ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ.. "

သူမ ပြန်မဖြေပဲ ဦးချမ်းသာအောင်ကို သိုင်းဖက်ပြီး သူ၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်.. ပူးကပ်သွားသော ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက အခန်းထောင့်ရှိ ကုတင်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်းတိုးသွားသည်.. အခန်းလေးမှာ လူသားနှစ်ဦး၏ အသက်ရှူသံများမှအပ ငြိမ်သက်သွားသော်လဲ ခဏတာမျှသာ..

နွယ်နီ့ကို သူ့အိမ်ပြန်ပို့တော့ နည်းနည်းနောက်ကျနေပြီ.. လမ်းမှာ မိုးမိုးသဲဆီက ဖုန်းဝင်လာတာသိသော်လည်း မကိုင်လိုက်.. အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပ်မပျော်တာနဲ့ မိုးမိုးသဲဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်.. သူမက အိပ်ချင်မူးတူးအသံလေးဖြင့် ..

"ဟာ.. အိပ်နေပြီကွာ.. စောစောကဆက်တုန်းကကျတော့ မကိုင်ပဲ အိပ်နေတော့မှ လာခေါ်တယ်.."

"Sorry.. ပြန်အိပ်လိုက်လေ.."

သူဖုန်းချလိုက်ပြီး ခနကြာတော့ မိုးမိုးသဲ ဖုန်းပြန်ဆက်သည်..။

"အိပ်နေတာကို လာနှောင့်ယှက်တယ်.. အကျင့်ပုတ်ကြီး.."

"ပြန်မအိပ်ဘူးလား.."

"အိပ်လို့မရတော့ဘူး.. ပြူးသွားပြီ.. လျော်ပေး.."

"ဘယ်လို လျော်ပေးရမလဲ.."

"...."

သူမဘက်က ခနအသံတိတ်သွားသည်.. ပြီးတော့ ..

"ကိုကို့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး စကားပြောချင်တယ်.. ခုလာခေါ်.. အဲ့ဒါလျော်ကြေးပဲ.."

သူ့စိတ်ကို ညှို့ယူဖမ်းစားနိုင်ခဲ့သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ တောင်းဆိုမှုက ထူးဆန်းနေသည်.. အချိန်ကလဲ ည ၁၂ နာရီထိုးတော့မည်..။

"ကိုယ်ဘယ်ကိုလာခေါ်ရမှာလဲ.."

"အရင်တစ်ခါ ကိုကိုသောက်နေတုန်းတွေ့တဲ့ဆိုင်ကနေ ရှေ့ကို ဓာတ်တိုင်နှစ်တိုင်လောက် ဆက်မောင်းလာခဲ့ .. လမ်းရဲ့ဘယ်ဘက်မှာ ညောင်ပင်ကြီးရှိတယ်... အဲ့ဒီ့ကစောင့်နေမယ်...ခုလာနော်.."

သူမဘက်က ဖုန်းချသွားတာနဲ့ သူကားသော့ကိုကောက်ကိုင်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်.. အပြင်မှာ နှင်းမြူတွေ ခပ်ပါးပါးကျနေပြီ.. လမ်းတလျှောက်လုံးမှာ ရံဖန်ရံခါ ဖြတ်သွားသော ဆိုင်ကယ်၊ ကားများကလွဲလို့ လူသူကင်းရှင်းနေသည်.. ကားကို မောင်းနေကျအရှိန်ထက် အနည်းငယ်ပိုမောင်းနေမိသည်.. ဘာမှန်းမသိသော်လဲ စိတ်ထဲ ပျော်သလိုခံစားနေရသည်..။

တကယ်ပင် သူမစောင့်နေတာကိုတွေ့တော့ ကားကိုဂငယ်ကွေ့ပြန်ကွေ့လိုက်သည်.. သူမက ကားနောက်ခန်းညာဘက်တံခါးကနေ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ..။

သူလဲ ကားကို ကမန်းကတမ်းမောင်းထွက်လိုက်သည်.. နောက်ကြည့်မှန်မှ သူမကိုကြည့်လိုက်တော့ သူမသည်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်ပုံပင်.. သူမက လည်ထောင်ခေါင်းစွပ်ဆွယ်တာ အဖြူလေးနှင့် ခေါင်းစွပ်အဖြူလေးကို ဝတ်ထားသည်.. အခြယ်အသမရှိသော သူမမျက်နှာမှာ ရှင်းသန့်လှပနေသည်..။

"ဟီး.. ကိုကို့ကို ကြပ်လိုက်တာ.. ဒါပေမယ့်.. တကယ်လာနေမလားဆိုပြီး ထွက်ကြည့်လိုက်တာ.. ဟီး.. တကယ်လာတယ်နော်.."

"...."

"တစ်ခါမှ အဲ့လို ညဘက် ခိုးမထွက်ဖူးဘူး.. ရင်တွေတောင်တုန်တယ်..ဟူး.."

သူမက သက်ပြင်းမောတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်.. သူမကြည့်ရတာ ရင်တုန်နေသော်လဲ အူမြူးနေသလိုပင်.

သူက ကားကို ယခင်တစ်ခါ နွယ်နီနဲ့သွားခဲ့သော ကန်ဘောင်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်သည်..။

"ကိုကို..ဘယ်သွားနေတာလဲ.."

"ကန်ဘောင်ဘက်."

"ဟာ.. မရဘူး.. အဲ့ဘက်မှာ ခုချိန်အတွဲတွေရှိသေးတယ်.. ပြီးတော့ ဂစ်တာလာတီးတဲ့ကောင်လေးတွေလဲ ရှိတတ်တယ်.. သဲကိုသိတဲ့သူ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် သေပြီ.."

"ကားပေါ်မှာ ထိုင်ရင်ကော.."

"မရဘူး.. မရဘူး.. တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် သဲကောင်လေးကို လှမ်းပြောမှာ.."

သူ့ရင်ထဲ အုံ့မှိုင်းသွားပြီး ကားကို သူ့မအိမ်ဘက်သို့ ပြန်လည်ဦးတည်လိုက်သည်..။

"ဘယ်လဲ.. ကိုကို.."

"ပြန်ပို့မလို့.."

"ဟာကွာ.."

သူ့စိတ်ထဲ အတွေးတွေက ယောက်ယက်ခတ်နေသည်.. သူမက

"ကိုကို့အိမ်ကိုဆိုရင်ကော.."

"မဖြစ်ဘူး.."

"ဟာကွာ.. ဒါဆိုလဲပြန်ပို့တော့.. "

သူကားကို ဂငယ်ကွေ့ပြန်ကွေ့လိုက်သည်.. စိတ်က ကားမောင်းတဲ့အပေါ်မှာ မရှိတော့ နောက်ကပါလာတဲ့ဆိုင်ကယ်နှင့် ညိမလိုဖြစ်သွားသည်.. ဆိုင်ကယ်မောင်းတဲ့သူက ကျင်လည်စွာတိမ်းရှောင်လိုက်သော်လည်း မေတ္တာပို့သမှုအကြီးကြီးကို သူရလိုက်သည်..။

"ဒါက ဘယ်ကိုဖြစ်ပြန်ပြီလဲ.."

"..."

သူပြန်ဖြေမနေတော့... ဦးတည်ရာလမ်းကြောင်းတစ်ခုကို ရောက်အောင်မောင်းရန်ပဲ သူ့စိတ်ထဲမှာရှိနေသည်..။

အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ သူမကို ခနနေခဲ့ရန်ပြောပြီး အိမ်သော့ဖွင့်ကာ အိမ်ထဲကို အရင်ဝင်လိုက်သည်.. ဆင်ဝင်မီးကိုပိတ်ပြီး သူမကိုကြည့်လိုက်တော့ သူမက အပြေးအလွှားလေး အိမ်ထဲဝင်လာသည်.. ကားကို Lock ချပြီး အိမ်တံခါးကို ပိတ်လိုက်တော့ သူမက ဧည့်ခန်းထဲတွင် ချိတ်ထားသော သူ့ဘွဲ့ဓာတ်ပုံကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေသည်..။

"ကိုကို ဒါဘာဘွဲ့လဲ.. ဝတ်စုံကတမျိုးပဲ.."

"UM Amherst က."

"အမေရိကားကလား.."

"အင်း.. "

"ဟာ... မိုက်တယ်.. "

သူမက လက်မထောင်ပြသည်.. သူမဝတ်ထားသော ဆွယ်တာက နည်းနည်းကြီးနေသည်.. သူမက ဆက်တီခုံမှာ ဝင်ထိုင်တော့ သူရေခဲသေတ္တာထဲမှ အရက်ပုလင်းနှင့် ချိစ်ကို သွားယူလိုက်သည်.. သူမက နှာခေါင်းရှုံ့ပြတာကိုတွေ့သော်လဲ သူဂရုမစိုက်မိ..

"နေ့တိုင်းသောက်လား.."

"အင်း.. "

နှစ်ယောက်ထိုင် ဆက်တီစားပွဲမှာ အတူထိုင်မိသည်.. ခွက်ထဲကို အရက်ငှဲ့လိုက်သော်လဲ သူမသောက်ဖြစ်သေး.. သူမအတွက် ချိစ် တစ်တုံးကို ခွာပြီး သူမရှေ့ချပေးလိုက်သည်.. အရက်ခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်တော့ သူမက သူ့လက်ကို လှမ်းကိုင်တားဆီးလိုက်သည်..။

"မသောက်နဲ့တော့လေ.. စကားပြောမယ်နော်.."

သူမလက်မှ ထွက်လာသော သံလိုက်ဓာတ်တစ်ခုက သူ၏အရက်သောက်ချင်စိတ်ကို ဖြတ်တောက်လိုက်သလိုပင်.. သူမက သူ့လက်ကို မလွတ်ပေးပဲ ဆက်ကိုင်ထားသည်.. ထို့အတူ သူ့ပုခုံးပေါ်သို့ သူမခေါင်းလေးမှီတွယ်လာသည်..။

"ကိုယ်တို့က ဘာတွေလဲ.."

"ဘာမှမဟုတ်ဘူး.. ခေါင်းစဉ်မတပ်ချင်ပါနဲ့ ကိုကိုရယ်.. ခေါင်းစဉ်မရှိတဲ့ဘဝတွေက ပိုလွတ်လပ်ပါတယ်.."

သူတို့စိတ်တွေအရမ်းကို ငြိမ်းချမ်းနေသည်.. ရမ္မက်၏ ဆာလောင်မှုမရှိသလို အချစ်၏ ကျေးကျွန်တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ခံစားမှုတွေမရှိ.. အချစ်ဆိုတဲ့ အရာကို မေ့ထားနိုင်သလို ရမ္မက်ဆိုတဲ့အရာပါ သူတို့ကြားမှာ ပျောက်ကွယ်နေသည်.. အချိန်တော်တော်ကြာ သူ့ပုခုံးပေါ်မှာ မှီတွယ်ထားပြီးနောက် သူမက သူ့ပေါင်ပေါ်ခေါင်းချလိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမနဖူးထက်မှ ဆံစလေးတွေ ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ သူမ သူ့ကို စူးစူးလေး ကြည့်နေသည်..

"သဲ .. အိပ်ချင်ခဏအိပ်လေ.."

"အင်း..."

သူမမျက်လုံးတွေ မှေးစက်သွားတဲ့အချိန်ထိ သူမရဲ့ နဖူးလေးကို ပွတ်ပေးနေသည်.. အိပ်စက်ခြင်းက သူမဆီကို ရောက်လာသော်လည်း သူဆီကိုတော့ ရောက်လာခဲ့ ..

ထူးဆန်းတာတစ်ခုက အိပ်မရတဲ့ညတွေမှာ သူ့အတွက်က အချိန်တွေကုန်ခဲနေခဲ့သော်လဲ ဒီတစ်ညမှာတော့ သူ့အတွက်အချိန်တွေကုန်မြန်လွန်းနေသည်..

သူမှေးခနဲ့ဖြစ်သွားသော်လဲ ချက်ချင်းပြန်နိုးလာသည်.. အိပ်မပျော်လိုက်ဘူးထင်ပေမယ့် သူ ၁၀ မိနစ်ခန့်အိပ်ပျော်သွားသည်.. သူမမျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ အပြစ်ကင်းစင်သောနတ်မိမယ်လေးအလား အိပ်မောကျနေသည်..။

ဟုတ်တယ်.. သူမကိုမနမ်းဖူးသေး.. စိတ်ကူးထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ်နမ်းခဲ့ဖူးသော်လည်း လက်တွေ့မှာ သူမနမ်းဖူး.. နဖူးပြေပြေလေးကို မြတ်နိုးစွာ ခိုးနမ်းရန်ကြံစည်လိုက်သော်လည်း သူမနိုးသွားမည်ဆိုး၍ သူမနမ်းလိုက်တော့..

"သဲ.. ထတော့.. သဲ.. ၄ နာရီထိုးတော့မယ်.."

"အင့်..အင်း.. ခနအိပ်ဦးမယ် .. ၁၀ မိနစ်..၁၀ မိနစ်.. "

သူမတဖက်ကိုလှည့်ပြီး ဆက်အိပ်နေသည်.. သူမပါးပြင်ပေါ်သို့ဝဲကျနေသော ဆံနွယ်လေးတွေကို သူအသာပဲ ပွတ်သပ်ဖယ်ရှားပေးလိုက်သည်.. သူမပါးပြင်နှင့် သူ့လက်ဖဝါးထိတွေ့ချိန်တွင် သူ့စိတ်ထဲကျေနပ်နေသလိုပင်..

"ထတော့နော်.. အိမ်ပြန်ရဦးမယ်လေ.."

သူမက အသာအယာထလိုက်ပြီး အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် မျက်လုံးလေးတွေကို ပွတ်လိုက်သည်.. ဆွယ်တာလေးကို ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ဆွဲဆန့်လိုက်သည်.. ထို့နောက် သူ့ကိုကျောပေးကာ ထမီပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်သည်.. သူမရဲ့နောက်ပိုင်းကောက်ကြောင်းတွင် မြင်နေကျအရာလေးနှစ်ခုမတွေ့ရ.. ကြည့်ရတာ သူမကမန်းကတန်းထလာ၍ ဝတ်လာခဲ့ဟန်မတူ.. စိတ်ရိုင်းတစ်ခုက နိုးထလာခဲ့သော်လည်း အခြေအနေက သူ့ဘက်တွင်မရှိသောကြောင့် မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်..။

သူမက သူ့ဘက်ပြန်လှည့်လာပြီ သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်.. သူမလက်နှစ်ဖက်က သူ့ခါးကိုဖက်ပြီး ..

"ပြန်ချင်သေးဘူးကွာ..အဲ့လိုအိပ်ချင်သေးတယ်.."

"ဒါဆို လာလေ.."

"ရမလား..မိုးမီးလောင်ကုန်လိမ့်မယ်.."

သူမက သူ့မေးဖျားလေးကို ထိတယ်ဆိုရုံလေးနမ်းလိုက်သည်.. ထို့နောက်ချက်ချင်း လူချင်းခွာလိုက်သည်..။

"ပြန်ရအောင်.."

လမ်းတလျှောက်တွင် သူမအိပ်ငိုက်ပြီးတော့ ပါလာခဲ့သည်.. သူမအိမ်နားရောက်တော့

"ကိုကို .. သဲ ရုံးမလာတော့ဘူးနော်.. Off တရက်ပေး.. အိပ်ရေးမဝလို့.."

"အင်း.."

ညောင်ပင်အောက်ကိုရောက်တော့ သူမဆင်းသွားသည်.. သူမက တာ့တာပြလို့ သူလဲပြန်ပြလိုက်သည်.. သူကားကိုမောင်းထွက်ခါနီး သူမက Fly kiss ပေးပြီး မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်..။

အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ သူမဆီက message ဝင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရဘူး..

(ကျေးဇူးနော်..ကိုကို..)

(ဘာအတွက်လဲ..)

(ကိုကို့ပေါင်ပေါ်မှာအိပ်ခွင့်ပေးလို့..  )

(ပြန်မအိပ်ဘူးလား..)

(အိပ်မှာ..)

သူဖုန်းကိုဘေးတွေချပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လှဲလိုက်သည်.. အိပ်စက်ခြင်းတွေသူ့ဆီရောက်လာအောင် သူတော်တော်ကြိုးစားရဦးမယ်ထင်သည်..

မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်သွားပြီး အိပ်ရာထနည်းနည်းနောက်ကျသွားသည်.. အိပ်ရေးမဝ၍လား.. သူမရုံးမလာမှန်းသိနေ၍လားမသိ.. လူကမလန်းဆန်း.. ရုံးက ဝန်ထမ်းတွေကို တချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ သူမကိုမတွေ့.. ရုံးခန်းထဲဝင်လိုက်တော့သံပုရာရနံ့နဲ့အတူ သင်းပျံ့သော black coffee ရနံ့ကိုရလိုက်သည်.. စားပွဲပေါ်ကို ရုံးအိတ်ချလိုက်ချင်းချင်း မှာပဲ message ဝင်သံကြားလိုက်ရသည်..

(Good morning ကိုကို.. အိပ်ချင်ပြေသွားအောင် Black Coffee သောက်လိုက်..)

(ဘယ်မှာလဲ.. )

(မှန်းကြည့်ပေါ့..)

(အခန်းထဲ လာခဲ့..)

(ခနလေး .. ရူးရူးပေါက်နေတယ်..ဟိ)

၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့..

"ဆရာ .. ဝင်ခွင့်ပြုပါ.."

ဆည်းလည်းသံလေးနှင့်အတူ မွှေးရနံ့လေး အခန်းထဲ လွှင့်ဝင်လာသည်..

"ရုံးမတက်ဘူးဆို.."

"ဟုတ်တယ်.. အစက မတက်တော့မို့ပဲ.. ကိုကို့ကို တွေ့ချင်လို့ ရုံးလာလိုက်တာ.."

သူမက လေသံအုပ်အုပ်လေးဖြင့်ပြန်ဖြေသည်.. ထိုအချိန်မှာ စိုးသာက ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လာသည်..။

"ဆရာ.. ရုံးအုပ်ကြီးက စာရေးကိရိယာတွေသွားဝယ်ခိုင်းလို့.. ဆရာ ဘာမှာဦးမလဲ.. "

"ဘာမှတော့မရှိပါဘူး..ခန"

ဦးချမ်းသာအောင်က ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ပိုက်ဆံတစ်သောင်းထုတ်ပေးပြီး..

"ဝန်ထမ်းအကုန်လုံးအတွက် လက်ဖက်ရည်နဲ့မုန့်ဝယ်လာခဲ့လိုက်.. "

"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ.."

"မိုးမိုးသဲက မနေ့က လာတင်တဲ့စာမှာ မှားနေတာတွေဝိုင်းပေးထားတယ် .. ပြန်ပြင်လိုက်ဦး.. ပြီးရင်ပြန်လာပြ.. အဲ့ဒီ့စာကို ဒီနေ့အပြီးထွက်ချင်တယ်.."

"ဟုတ်.."

သူတို့အခန်းထဲက ထွက်သွားတော့ ဦးချမ်းသာအောင် ကော်ဖီကို တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်.. မသောက်ရတော့ဘူးလို့ တွေးထားခဲ့ပေမယ့် သောက်လိုက်ရလို့လားမသိ ကော်ဖီက ခါးသက်ချိုစိမ့်နေသည်.. စိတ်ထဲမှာလဲ လန်းဆန်းသွားသလိုခံစားရလိုက်သည်..။

အလုပ်ကို အာရုံစိုက်လုပ်နေတုန်း စနိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်...

"စနိုး ပြော.."

"ဦး.. ထွက်ရက်က သောကြာနေ့ဖြစ်နေတယ်.."

"ရတယ်လေ .. နောက်မှတွေ့တာပေါ့.. "

"ဦးကိုပြောစရာရှိတယ်.. ဆိုင်ကို စနေမှထွက်မယ်ပြောကြည့်ဦးမယ်.. ရရင်လာခေါ်မလား.."

"အင်း.. "

"သမီးပြန်ဆက်မယ်နော်.."

စနိုးဖုန်းချသွားတော့ သူနွယ်နီ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်.. တော်တော်ကြာကြာခေါ်ပြီးမှ နွယ်နီဖုန်းကိုင်သည်..

"နွယ်နီ .. ဒီနေ့ပြောင်းလို့အဆင်ပြေမလား.. "

"အင်းပြေပါတယ်.. ဘာမှထွေထွေထူးထူးသယ်စရာမှမရှိတာ .."

"အိုကေ.. ကိုယ်ညနေလာခေါ်မယ်.."

ဖုန်းချပြီးခနနေတော့ မိုးမိုးသဲ ဖိုင်လေးကိုင်ပြီး ဝင်လာသည်..

"ဟူး.. ပြင်လိုက်ရတာမောသွားပြီ.. အမောပြေအောင်လုပ်ပေး.."

"..."

"ကိုကို .. လုပ်ပေးလို့ပြောနေတယ်လေ.."

သူမ၏ချွဲနွဲ့သောအသံလေးကြောင့် ထိုစကားသံသည် ရုံးခန်းထဲမှာပြောတာမဟုတ်ပဲ အိပ်ခန်းထဲမှာဆိုလျှင် အဓိပ္ပါယ်ကောက်လွဲနိုင်ကြောင်းတွေးမိတော့ ဦးချမ်းသာအောင် ပြုံးလိုက်သည်..။

"လိမ်မာတယ်.. ဟား.. ခုမှအမောပြေသွားတယ်.. "

သူမက တံခါးဘက်ကိုတချက်ကြည့်ပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ဘေးကို ကဗျာကယာကပ်လာသည်.. ခါးလေးကိုကုန်းကာ သူ့ပါးကိုနမ်းမလို့ဟန်ပြင်ပြီးမှ မနမ်းပဲ သူ့စားပွဲဘေးကို ပြန်သွားရပ်လိုက်သည်..

ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံလေသံလေးဖြင့် ...

"နှုတ်..ခမ်း..နီ..တွေ..နဲ့.."ဟုပြောပြီး လက်ခါပြသည်.. ထို့နောက် Fly kiss လေးတစ်ခုပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်.. သူမ၏ နောက်ပိုင်း တင်းရင်းပြည့်ဝသောအလှကို ကြည့်မိတော့ အရာလေးနှစ်ခုက အထင်းသား ..

နေ့ခင်းကျတော့ နွယ်နီ့ဖုန်းဆက်သည်..။

"ကိုကြီးလာမခေါ်နဲ့တော့ နွယ်နီသွားနေပြီ.."

"ဘာနဲ့သွားလဲ.."

"ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီနဲ့ အထုပ်ကလဲမများတာနဲ့ သွားလိုက်ပြီ.. "

"အင်း.. ကိုယ် ညနေလာခဲ့မယ်.."

ညနေ ရုံးဆင်းခါနီးတော့ မိုးမိုးသဲက သူ့ဆီကို message တစ်စောင်ပ့ိုလာသည်..။

(ည လာခေါ်မလား..)

(အင်း..ဖုန်းဆက်လိုက်..)

ရုံးကအပြန် အရက်တစ်ပုလင်းဝင်ဝယ်ပြီး ဆိုင်ကိုတခါထဲသွားလိုက်သည်.. ဆိုင်ကိုရောက်တော့ ဆိုင်နောက်ရှိ မီးဖိုခန်းထဲတွင် ပန်းသီးတစ်လုံး လှီးနေသည်..။

"ခနလေး ကိုကြီး ပြီးတော့မယ်.."

သူလဲ ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေအေးအေးတစ်ဗူး ဖန်ခွက်တစ်လုံးထုတ်ယူပြီး အပေါ်သို့အရင်တက်သွားလိုက်သည်.. အခန်းထဲက စားပွဲခုံပုပေါ်မှာ အရက်တစ်ခွက်ထည့်လိုက်ပြီး TV ကိုဖွင့်လိုက်တော့ CCTV monitor ဖြစ်နေကြောင်းတွေ့လိုက်သည်.. AV ပြန်ပြောင်းမလိုလုပ်ပြီးမှ နွယ်နီ၏ လှုပ်ရှားမှုကိုမြင်လိုက်ရလို့ ပြောင်းမနေတော့ပဲ ကြည့်နေလိုက်သည်.. နွယ်နီအပေါ်တက်လာတာတွေ့တော့မှ AV ချိန်းလိုက်သည်..

သူမက ပန်းသီးအစိတ်လေးတွေထည့်ထားသော ပန်းကန်ကို စားပွဲပုလေးပေါ်ချလိုက်ပြီး..

"နေ့ခင်းကဖွင့်ကြည့်သေးတယ်.. ဆိုင်ထဲက ကင်မရာတွေကပုံတွေလာနေတာ.. မလုပ်တတ်တာနဲ့ ပြန်ပိတ်ထားလိုက်တာ.. "

အခန်းထဲမှာ ခုံကတစ်လုံးထဲရှိတော့ သူမက သူ့ခြေရင်းတွင် ပုဆစ်တုပ်လေးထိုင်လိုက်သည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကို Remote အသုံးပြုပုံကို ပြပေးလိုက်သည်..

"အခန်းကကျဉ်းလား.."

"မကျဉ်းပါဘူး.. တစ်ကိုယ်စာပဲ အဆင်ပြေပါတယ်.."

ဦးချမ်းသာအောင်နဲ့သူမ ဆိုင်အတွက်လိုအပ်တာတွေကို တော်တော်ကြာကြာပြောဖြစ်သည်..

"မင်းဖုန်းခနပေး.."

"ခုချိန်ထိ မင်းတဲ့လား ကိုကြီးရယ်.. "

သူမအသံတိမ်ဝင်သွားသလို မျက်နှာလေးလဲ ညှိုးငယ်သွားသည်..

"Sorry.."

သူမဖုန်းကို ကမ်းပေးတော့ သူ့ဖုန်းထဲက မဝေဦးဖုန်းနံပတ်ကိုကြည့်ပြီး နွယ်နီ့ဖုန်းနဲ့ မဝေဦးဆီကိုဆက်လိုက်သည်..။

"ဟဲလို.."

"မဝေဦး .. ကျွန်တော် ချမ်းသာအောင်ပါ.."

"သြော်.. အကိုကြီး. ဖုန်းနံပတ်လဲလိုက်တာလား.."

"မဟုတ်ပါဘူး.. ဒါ ကျွန်တော့ကိုယ်စား ဆိုင်ကိုဦးစီးမယ့် နွယ်နီ့ရဲ့ဖုန်းပါ.. မဝေဦးမှတ်ထားလိုက်ဦး.."

"ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီး.."

"နောက်ကျရင် အထည်အပေးအယူနဲ့ ငွေလွှဲတဲ့ကိစ္စတွေကို မဝေဦးကြားခံလုပ်ပေးပေါ့.. သူက သိပ်မလုပ်တတ်သေးဘူး.. နောက်မှပဲတိုက်ရိုက်လုပ်ခိုင်းတော့မယ်.."

"ဟုတ်ကဲ့ .. အကိုကြီး.."

မဝေဦးနဲ့ စကားအနည်းငယ်ပြောပြီးတော့ ဖုန်းချလိုက်သည်.. သူမက သူ့ကိုငေးကြည့်နေသည်..

"သူက ..?"

"ကိုယ့် ရန်ကုန်က ကုမ္ပဏီရဲ့ မန်နေဂျာတစ်ယောက်.. ညီမလေးလိုတာတွေသူ့ကိုပြောလိုက်.. သူကူညီပေးလိမ့်မယ်.."

"ဟုတ်.."

"မနက်ဖြန် ဆိုင်းဘုတ်လာတပ်လိမ့်မယ်.. ပိုက်ဆံလဲရှင်းပြီးသား .. ညီမလေး တချက်တော့ကြည့်ပေးလိုက်ပေါ့.. ပြီးတော့မနက်ဖြန် ဝန်ထမ်းကောင်မလေးတွေ လာလိမ့်မယ်.. ညီမလေး လုပ်စရာရှိတာတွေခိုင်းထားလိုက်.. အဆင်မပြေတာရှိရင်လဲ ကိုယ့်ဆီဖုန်းဆက်.. တနင်္လာနေ့လောက်တော့ ဆိုင်စဖွင့်ဖို့မှန်းထားတယ်.."

"ညီမလေးတဲ့လား.. "

သူမ သူ့ကိုကြည်ကြည်နူးနူးလေးပြုံးပြသည်.. သူလဲပြန်ပြုံးပြပြီး အအေးဓာတ်ကုန်ခမ်းစပြုနေသော အရက်ခွက်ကိုယူပြီး တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်..

သူမက ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို မီးညှိဖွာရှိုက်သည်.. သူမက တစ်ဖွာသောက်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ဖွာကို ရှိုက်သွင်းပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုထိကပ်ကာ အငွေ့တွေကို သူ့ဆီကူးပြောင်းပေးလိုက်သည်..။

ဦးချမ်းသာအောင်က ထိုင်ခုံမှဆင်းပြီး သူမနှင့်အတ ူကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်သည်.. သူမက ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာပြီး ဆေးလိပ်ငွေ့တွေကို ကူးပြောင်းပေးနေသည်.. ဆေးလိပ်ကုန်သွားတော့ သူမက ဦးချမ်းသာအောင်၏ အရက်ခွက်ကိုယူကာ တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီး လက်ကျန်ကို သူ့ကိုပေးလိုက်သည်..။

တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် အရက်အရှိန်ကြောင့် မျက်နှာတွေ အနည်းငယ်ရဲလာသလို. ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကလဲ ပူးကပ်ထိတွေ့နေလို့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုဒီရေကလဲ တိုးလာသည်.. ထိုဒီရေလှိုင်းများက လူသားနှစ်ဦးကို ကုတင်ငယ်လေးဆီသို့ ရိုက်ပုတ်ခေါ်ဆောင်သွားပြီ.. မကြာခင်မှာပင် အင်အားအသင့်အတင့်ရှိသော မုန်တိုင်းငယ်လေးတစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာစေသည်..။

သူတို့နှစ်ဦးအတွက် စားပွဲပေါ်က ပန်းသီးထက် ကမ္ဘာဦးပန်းသီးက ပိုပြီးချိုမြိန်စေခဲ့သည်.. သူမရဲ့တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေးပေါ်မှာ နှစ်ဦးသားပူးကပ်အမောဖြေနေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်က သူမကို အနောက်မှ ဖက်ထားသည်.. သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို နွယ်နီက ခေါင်းအုံးထားပြီး လွှတ်နေသောလက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ရင်သားတွေကို ထိတွေ့ပွတ်သပ်နေသည်..

"နာသေးလား.."

"အရင်ကလိုတော့မနာတော့ဘူး.. ဒါပေမယ့် ပြီးသွားရင်တော့ နည်းနည်းကျိန်းတယ်..."

ခနအနားယူပြီး သူမက ထပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်.. သူလဲထလိုက်ပြီး အရက်တစ်ခွက်ငှဲ့ကာ တစိမ့်စိမ့်သောက်နေလိုက်သည်.. သူမရေချိုးခန်းထဲကမှ သူအသင့်ဝယ်ပေးထားတဲ့ တဘက်ပွတစ်ထည်ကို ရင်လျားထားပြီး ပြန်ထွက်လာသည်..

"ရေမချိုးဘူးလား.."

"ကိုကြီးမလာခင်လေးက ချိုးထားတာ."

မလုံ့တလုံပတ်ထားသော နွယ်နီ့ရဲ့အလှက သူ့ကိုဖျားယောင်းနေသလိုပင်..

"ကိုကြီး ဒီမှာအိပ်မှာလား.."

"မအိပ်ဘူး.. ကိုယ်ပြန်မှာ.."

သူကအရက်ခွက်ကို အကုန်သောက်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားလိုက်သည်.. သူရေချိုးပြီးထွက်လာတော့ နွယ်နီက ညဝတ်ဘောင်းဘီနှင့် အကျီပွပွဝမ်းဆက်လေးကို လဲထားပြီးပြီ.. သူမက တဘက်သေးတစ်ထည်ကို ကမ်းပေးလိုက်သည်.. ရေသုတ်ပြီးတော့ တနေကုန်ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကိုပဲပြန်ဝတ်လိုက်သည်..။

"ကိုကြီး နောက်နေ့အဝတ်အစားနည်းနည်းယူလာပါလား.."

အဝတ်အစားဝတ်ပြီးတော့ အရက်ခွက်လှမ်းယူလိုက်သည်.. သူအကုန်သောက်သွားသောခွက်ထဲမှာ အရက်တစ်ဝက်ခန့်ရှိနေသည်.. သူနည်းနည်းသောက်ပြီး နွယ်နီ့ကိုကမ်းပေးလိုက်သည်.. သူမက သူ့နှုတ်ခမ်းရာနေရာကိုလှည့်ပြီး သောက်လိုက်သည်..

"ကိုကြီး ထပ်သောက်ဦးမလား.. "

"အင်း..နည်းနည်းသောက်ဦးမယ်.. ညီမလေးရော..?"

"သမီးတော်ပြီ.. နည်းနည်းမူးနေပြီ.."

သူကထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီး ဆက်သောက်နေလိုက်သည်.. နွယ်နီက စောစောကလို သူ့ခြေရင်းတွင် ပုဆစ်တုပ်လေးလာထိုင်သည်.. နှစ်ဦးသား စကားမပြောဖြစ်တော့ပဲ TV မှလာနေသော ဇာတ်လမ်းတစ်ခုကို ကြည့်နေလိုက်ကြသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်နာရီကိုကြည့်တော့ ၁၀ နာရီထိုးတော့မည်..။

"ကိုယ်ပြန်မယ်.. "

နွယ်နီက သူ့ကိုဆိုင်တံခါးဝနာထိလိုက်ပို့သည်.. တံခါးကိုမဖွင့်သေးခင် သူမကိုဖက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်..

"ခွင့်တောင်းဖို့ လိုသေးလား.."

"ခွင့်တောင်းချင်သေးလို့လား..."

နှစ်ဦးသားနားလည်သောမျက်လုံးများက အကြည့်ချင်းဆုံသွားပြီး ကျေကျေနပ်နပ်ပြုံးလိုက်ကြသည်

သူကားပေါ်ရောက်တော့ မိုးမိုးသဲဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်.. သူကိုင်လိုက်တော့ သူမဖုန်းပြချသွားသည်.. အချိန်ကနည်းနည်းစောနေသေးသော်လည်း သူမအိမ်ဖက်သို့ ကားကိုဦးတည်လိုက်သည်.. လမ်းတွင် သူမ missed call တွေပေးနေလို့ ကားကိုခနရပ်ပြီး သူမဆီသို့ message တစ်စောင်ပို့လိုက်သည်..။

(လာနေပြီ ၅ မိနစ်ဆိုရောက်ပြီ..)

သူမက အပင်အကွယ်လေးမှာ စောင့်နေတာတွေ့တော့ ကားကိုနည်းနည်းကျော်မောင်းပြီး ပြန်လှည့်လိုက်သည်.. ကားပေါ်ရောက်တော့

"ဟိ.. ပျော်စရာကြီး.. အိမ်ကတော့ သဲကိုအိပ်နေပြီထင်မှာပဲ.."

"ဒီနေ့စောတယ်.."

"အိမ်က ၉ နာရီလောက်ဆို အိပ်ကြပြီ.."

အိမ်ကိုရောက်တော့ သူမကအိမ်ထဲလှည့်ပတ်ကြည့်နေသည်.. သူမက ဇက်ကလေးပုပြီး လျှာထုတ်ပြောင်ပြကာ ပြောလိုက်သည်..

"ကိုကြီး Toilet ကော.. ရှူးရှူးပေါက်ချင်လို့.."

သူက သူ့အိပ်ခန်းထဲမှ Toilet ဆီသို့ခေါ်သွားလိုက်သည်.. သူမက အခန်းထဲမဝင်ပဲ

"အပြင်မှာမရှိဘူးလား.."

"အိမ်အနောက်မှာတော့ မြေစိုက်ရှိတယ်.."

"အင်း.. မရတော့ဘူး..မရတော့ဘူး.. "

သူမက ခုန်ဆွခုန်ဆွဖြင့် အခန်းထဲက Toilet ထဲဝင်သွားသည်.. သူမရဲ့တခါတလေ လုပ်တတ်တဲ့အမူအရာလေးတွေက ကလေးဆန်ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်.. ခနနေတော့ သူမက စပ်ဖြဲဖြဲလေးဖြင့် ရေစိုနေသော လက်ကလေးကိုခါကာ ပြန်ထွက်လာသည် ..။

"ဟီး.. "

သူမကဇက်ကလေးပုကာ တစ်ချက်ရယ်ပြသည်..

"ဟာ.. ကိုကို့ကုတင်ကြီးကမိုက်တယ်.. "

သူမကပြောလဲပြော ပက်လက်ကလေးလဲ လှဲချလိုက်သည်.

"ကိုယ် ခနအဝတ်လဲချင်လို့.. "

"လဲလေ.. "

သူ ညဝတ်အဝတ်အစားအသစ်တစ်စုံကို ဗီဒိုထဲကထုတ်ပြီး လဲလိုက်သည်.. သူမကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးတင်းတင်းပိတ်ထားပြီး မျက်နှာပေါ်ကို လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ထားသည်..

"ပြီးပြီ.."

သူမက ပက်လက်လှဲနေရာမှ မှောက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကိုကွေးကာ ထိုလက်ပေါ်ကိုမေးစေ့လေး ထောက်ကာ သူ့ကိုကြည့်နေသည်..

"ဒီလိုလဲ ကြည့်ကောင်းတာပဲ.."

သူမကအံကြိတ်သံလေးနဲ့ပြောလိုက်သည်.. သူမရဲ့ မို့မောက်နေသော နောက်ပိုင်းကောက်ကြောင်းကို မြင်လိုက်တော့ သူ့စိတ်ထဲလှိုက်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသည်.. တကယ်ကိုပဲလှပပြီး သူ့စိတ်ကိုဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းသည်.. သူအကြည့်ကို လွှဲလိုက်ပြီး..

"ဧည့်ခန်းထဲသွားရအောင်.."

"သွားပါဘူး.. ဒီမှာပိုဇိမ်ကျတယ်.. "

သူမကပါးလေးဖောင်းကာပြောလိုက်ပြန်သည်.. ပြီးတော့ သူမကချွဲနွဲ့သောလေသံလေးဖြင့် ..

"ကိုကို့ပေါင်ပေါ်မှာ အိပ်..ချင်..တယ်."

ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ သူမ၏ တောင်းဆိုမှုကို ဘယ်ပုရိသမှ ငြင်းဆန်မည်မဟုတ်ပေ.. သူမက ပေါင်ပေါ်တွင်ခေါင်းအုံးရင်း ဦးချမ်းသာအောင်၏ မျက်စိကိုမှိတ်လိုက်သည်.. ပုံမှန်မဟုတ်သောအသက်ရှူသံတွေက သူမအိပ်မပျော်သေးကြောင်း သက်သေပြနေသည်.. ခနကြာတော့ သူမ မျက်လုံးလေးတွေ ပွင့်လာသည်.. သူ့ကိုကြည့်နေသောအကြည့်တွေက ရီဝေနေသလိုပင်.. သူမက ထပြီး ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသည်..

"ကိုယ်တို့က ဘာတွေလဲ.."

သူ ဒုတိယအကြိမ်မြောက်မေးမိသည်..

"ခေါင်းစဉ်တစ်ခုရှိနေရင် အဲ့ခေါင်းစဉ်နဲ့အကြုံးဝင်တာပဲ ဖြစ်ရမှာ... ခေါင်းစဉ်မရှိရင် ဘာမဆိုဖြစ်နိုင်တာပဲလေ.."

သူမစကားဆုံးတာနှင့် ဦးချမ်းသာအောင်၏ လည်ပင်းကိုနမ်းလိုက်သည်.. ခံစားမှုတစ်ခု သူမဆီက ကူးစက်လာသလိုပင်.. ဘာမဆိုဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုသော ခံစားချက်လား ..

"သဲကို နမ်းချင်တယ်.. "

"နမ်းပေါ့.. "

သူမမျက်နှာပေါ်သို့ အနမ်းမိုးတွေ တဖွဲဖွဲကျလာသည်.. သူမနှုတ်ခမ်းကိုထိတွေ့နမ်းရှိုက်လိုက်ချိန်မှာတော့ အနမ်းမိုးတွေက မစဲပဲ တဖြည်းဖြည်းသဲလာသည်.. ရာသီဥတုကအေးနေပေမယ့် လူသားနှစ်ဦးရင်ထဲမှာတော့ ပူလောင်နေသည်.. သူမရဲ့ဆွယ်တာ အကျီလေးကို မတင်လိုက်တော့

"ဟင့်အင်း..ကိုကို.."

ငြင်းဆန်မှုနှင့်အတူ အနမ်းတွေလဲ ရပ်သွားသည်.. သူမက ကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးရှိရေဗူးထဲမှ ရေကိုမော့သောက်လိုက်သည်..

"မောလိုက်တာ .."

ပြီးတော့ စောစောကလိုပဲ ဦးချမ်းသာအောင်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို ပြန်ဝင်လာသည်.. ငြိမ်သက်နေသော သူ့ကိုကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်..:

"ကိုကို.. ဘာဖြစ်နေတာလဲ.."

"..."

"ကိုကို..ဖြေလေ.."

"..."

"ဟာကွာ.." "ဗုန်း.."

သူမ မချင့်မရဲလေးနဲ့ ဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုလိုက်သည်..

"ကတိတစ်ခုပေးမလား.."

"...."

"အဆုံးစွန်ထိမလုပ်ပါဘူးဆိုတဲ့ကတိ.."

တည်နိုင်ဖို့ ခဲယဉ်းလွန်းသော ကတိတစ်ခုကို သူမတောင်းဆိုလိုက်သည်.. သူအဖြေပြန်မပေးမိ.. သူမဦးချမ်းသာအောင်၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ရုန်းထလိုက်ပြီး သူမဆွယ်တာလေးကို ခေါင်းမှချွတ်လိုက်သည်.. တီရှပ်ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့လေးအောက်တွင် သူမရင်သားနှစ်ခုက လုံးဝန်းလှပနေသည်.. ဦးချမ်းသာအောင်လည်း ထပြီး သူမတီရှပ်အောက်ခြေလေးကိုကိုင်လိုက်သည်.. သူမမငြင်းဆန်..သူအသာဆွဲမလိုက်တော့ သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို မြှောက်ပေးလိုက်သည်..။

ပန်းဆီရောင် Bra လေးက သူမအသားအရည်နှင့်လိုက်ဖက်လွန်းသည်.. သူမနောက်ကျောမှ ချိတ်ကလေးဆီကို သူမက သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လှဲချလိုက်သည်..။

သူမရဲ့အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းထန်နေသည်..

"ကိုကို..စကားပဲပြောရအောင်နော်.."

"အင်း.."

သူခေါင်းညှိတ်လိုက်ပေမယ့် သူ့ရဲ့လက်တဖက်ကတော့ သူမရင်သားတွေကို နူးနူးညံ့ညံ့လေး ထိတွေ့ပွတ်သပ်နေသည်.. မီးရောင်အောက်မှာ မြင်နေရတဲ့ သူမရဲ့ရင်သားထိပ်ရှိ နှင်းဆီဖူးလေးက ပန်းသွေးရောင်သန်းနေသည်.. ထိုနှင်းဆီဖူးလေးကို သူ လက်ညှိုးလက်မနှစ်ခုဖြင့် အသာအယာဖိချေလိုက်သည်..

"အာ့.. ကိုကိုရယ်.. တမျိုးကြီးပဲကွာ.."

သူဖွဖွလေးပဲ ဆက်ချေပေးနေသည်.. သူမနှုတ်ခမ်းလေးက မဟတဟလေးဖြစ်နေပြီး မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းလေးပိတ်ထားသည်..

"သဲ..ကိုယ်နမ်းချင်တယ်.."

"အင်း.."

သူမကလှိုက်မောသံလေးဖြင့် ခွင့်ပြုပေးလိုက်တာနဲ့ ဦးချမ်းသာအောင်က သူမရင်သားတွေကို နှုတ်ခမ်းဖျားလေးဖြင့် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်.. ရင်သားတစ်ခုလုံးကို နေရာအနှံ့နမ်းရှိုက်ပြီးနောက် ကျန်နေသော နှင်းဆီးဖူးလေးတစ်ဖက်ကို အသာငုံစို့လိုက်သည်..

"အာ့.. ကိုကိုကွာ.."

သူ့လျှာက သူမနို့သီးခေါင်းလေးအပေါ် လူးကာလှိမ့်ကာ ပြေးလွှားဆော့ကစားလိုက်တော့ သူမကျောလေးကော့တက်လာသည်..

"အီ.. ရှီး..ကိုကို..တော်ပါတော့.."

သူက အနမ်းတွေနဲ့ တဖက်ရင်သားပေါ်သို့ ကူးပြောင်းလိုက်သည်.. သူ့လျှာနှင့် သူမနို့သီးခေါင်းလေးထိတွေ့ချိန်တွင် သူမကျောလေးတစ်ခါထပ်ကော့တက်လာသည်..

"အီး.. မလုပ်ပါနဲ့တော့.. ကိုကိုရယ်.."

သူမအသံမှာရှိုက်သံလေးသဲ့သဲ့ပါလာသည်ကို သိသော်လည်း သူ့ရဲ့နှိုးဆွမှုတွေကို မရပ်တန့်လိုက်ပေ.. သူမရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ရီဝေနေပြီး မျက်ရည်လေးတွေဝေ့နေသည်.. နာကျင်မှုကြောင့်တော့ ဟုတ်ဟန်မတူ..

ခေတ္တမျှနမ်းရှိုက်ပြီးတော့ သူ သူမဘေးတွင်တစောင်းလေးလှဲနေလိုက်သည်.. သူမက သူ့ဘက်စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်သည်.. သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမရင်သားတစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေသည်..။

သူမက ကြည့်နေရာမှ မျက်လုံးလေးတွေကို တင်းတင်းလေးမှိတ်လိုက်သည်.. ထို့နောက် သူ့မရင်သားပေါ်ရှိ သူ့ လက်ကို သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့်အသာအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အောက်သို့တဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲချသွားသည်.. သူမက ချပ်ရပ်နေသော သူမ၏ဗိုက်သားလေးကိုထိတွေ့ရင်း ဆင်းလာသော သူ့လက်ကို လျော့တိလျော့ရဲ့ဖြစ်နေသော ထမီအထက်အနားကြားမှတဆင့် ဖြတ်သန်းစေပြီး သူမရဲ့ ရွှေတြိဂံဒေသကို အခြေချသိမ်းပိုက်ခွင့်ပြုလိုက်သည်..။

"အ့.. ကိုကိုရယ်.. "

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>